ဘုရားသခင်၏ အမှုသည် ဆက်လက် တိုးတက်လျက်ရှိရာ ယင်းအမှု၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ မပြောင်းလဲဘဲ တည်ရှိနေသော်လည်း အမှုများကို ဆောင်ရွက်သည့် နည်းလမ်းများမှာမူ ဘုရားသခင်အား လိုက်နာသူများကဲ့သို့ပင် အစဉ်မပြတ် ပြောင်းလဲလျက်ရှိသည်။ ဘုရားသခင်၏ အမှုများပြား လာသည်နှင့် အမျှ လူသားတို့သည် ဘုရားသခင်ကို နှံ့စပ်စွာ ပိုမို သိမြင်လာကြရပြီး ၎င်းတို့၏ စိတ်သဘောထားသည်လည်း ဘုရားသခင်၏ အမှုနှင့် လျော်ညီစွာ ပြောင်းလဲလာကြသည်။ သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်၏ အမှုမှာ ထာဝစဉ် ပြောင်းလဲနေတတ်သဖြင့် သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်၏ အမှုကို မသိသူများနှင့် သမ္မာတရားကိုမသိသူ စိတ်ပျက်ဖွယ် လူသားတို့သည် ဘုရားသခင်အား ဆန့်ကျင်သူများ ဖြစ်လာကြသည်။ ဘုရားသခင်၏ အမှုသည် မည်သည့်အခါမျှ ဟောင်းနွမ်း မသွားဘဲ အမြဲတမ်းအသစ် အသစ်များသာ ဖြစ်နေသောကြောင့် လူသားတို့၏ ထင်မြင်ချက်များနှင့် မည်သည့်အခါမျှ ကိုက်ညီခြင်းမရှိပါ။ ဘုရားသခင်သည် အမှုဟောင်းများကို မည်သည့်အခါမျှ ထပ်မံလုပ်ဆောင်ခြင်း မပြုသည့်အပြင် တစ်ခါမျှ မလုပ်ဆောင် ဖူးသေးသည့် အမှုများကိုလည်း တဟုန်ထိုး လုပ်ဆောင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏အမှုကို ထပ်ခါတလဲ ပြန်လုပ်ဆောင်ခြင်း မရှိသည့်အတွက် ယနေ့လက်ရှိကို လူသားတို့က သူ၏ အတိတ်က အမှုကို အခြေခံလျက် အစဉ်သဖြင့် ဝေဖန်အကဲဖြတ်လေ့ရှိကြရာ အမှုအတွက် ခေတ်ကာလသစ်တစ်ခု၏ အဆင့်တစ်ဆင့်စီတိုင်းကို ဆောင်ရွက်နိုင်ရန် ဘုရားသခင်အတွက် အလွန့်အလွန်ပင် ခက်ခဲလာသည်။ လူသားတို့က မြောက်များလှစွာသော အတားအဆီးများကို ဖြစ်ပေါ်စေလျက်ရှိသည်။ လူသားတို့၏ စဉ်းစား တွေးခေါ်မှုများသည် အလွန်ပင် အမြင် ကျဉ်းမြောင်းလှသည်။ ဘုရားသခင်၏ အမှုကို လူတစ်ဦး တစ်ယောက်ကမျှ မသိနားမလည်ဘဲနှင့် ထိုသူအားလုံးက ထိုအမှုကို အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုကြသည်။ ဘုရားသခင်နှင့် ဝေးသည့်နေရာတွင် လူသားတို့သည် အသက်တာ၊ သမ္မာတရားနှင့် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီး မင်္ဂလာများကို ဆုံးရှုံးကြရသည်။ သို့တည်းတိုင် ထိုလူသားတို့မှာ အသက်တာနှင့် သမ္မာတရားကို လည်းကောင်း၊ လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် ပေးသနားသည့် ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးမင်္ဂလာထက် ကြီးမြတ်သည့် အရာမရှိဆိုသည်ကို လည်းကောင်း လက်ခံခြင်း မရှိကြပေ။ လူသားအားလုံးသည် ဘုရားသခင်ကို ရယူလိုသော်လည်း ဘုရားသခင်၏ အမှုအတွင်း အပြောင်းအလဲများ ရှိလျှင်မူ သည်းခံနိုင်ခြင်းမရှိချေ။ ဘုရားသခင်၏ အမှုသစ်ကို လက်ခံခြင်း မရှိသူများက ဘုရားသခင်၏ အမှုသည် အပြောင်းအလဲ ကင်းမဲ့၍ ထာဝရ တည်မြဲနေသည်ဟု ယုံကြည်ကြသည်။ ဘုရားသခင်ထံမှ ထာဝရ ကယ်တင်ခြင်းကို ရရှိရန် လိုအပ်သမျှသော အရာအားလုံးမှာ ပညတ်တော်ကို ထိန်းသိမ်းလျက် ၎င်းတို့၏ အပြစ်များကို နောင်တရပြီး ဝန်ခံနေသရွေ့၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်နှလုံးကို ထာဝရ ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှု ပေးနိုင်လိမ့်မည်ဟု ၎င်းတို့ ယုံကြည်ချက်ထားရှိသည်။ ဘုရားသခင်သည် လူသားတို့အတွက် လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်တွင် သံမှိုဆွဲနှက် ခံခဲ့သော၊ ပညတ်တော် ဥပဒေအောက်ရှိ တစ်ပါးတည်းသော ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်သာဖြစ်နိုင်သည်၊ ဘုရားသခင်သည် သမ္မာကျမ်းစာကို မကျော်လွန်နိုင်၊ မကျော်လွန်သင့် အစရှိသဖြင့်လည်း ၎င်းတို့က ထင်မြင်ချက်ထားရှိသည်။ အဆိုပါ ထင်မြင်ချက်များကပင် ၎င်းတို့အား ဥပဒေသ ဟောင်းများသို့ ခိုင်မြဲစွာ ချုပ်နှောင်ထားစေလျက် တင်းကျပ်သော စည်းမျဉ်းများဖြင့် ချုပ်ချယ် ကန့်သတ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏ မည်ကဲ့သို့သော အမှုသစ်မဆို ဗျာဒိတ်များအရ သက်သေခိုင်လုံစွာ ပြနိုင်ရမည်ဖြစ်ကာ အဆိုပါအမှု၏ အဆင့်တစ်ခုစီတိုင်းတွင် သူ့အား စစ်မှန်သော နှလုံးသားဖြင့် နောက်တော်သို့လိုက်သောသူ အားလုံးတို့ကိုလည်း ဗျာဒိတ်များပြသရမည်၊ သို့မဟုတ်ပါက ထိုအမှုမှာ ဘုရားသခင်၏ အမှုမဟုတ်နိုင်ဟု ယုံကြည်ကြ၏။ လူသားတို့အတွက် ဘုရားသခင်ကို သိရှိ နားလည်လာရန်မှာပင် လွယ်ကူသည့် ကိစ္စတစ်ခု မဟုတ်ပေ။ လူသားတို့၏ စိတ်ပျက်ဖွယ် စိတ်နှလုံးနှင့် ဘဝင်မြင့်၍ မိမိသာအရေးပါသည်ဟု ထင်တတ်ကြသော ပုန်ကန်တတ်သည့် သဘာဝပါ ထည့်ပေါင်းလိုက်ပါလျှင် ဘုရားသခင်၏ အမှုသစ်ကို လက်ခံရန် လူသားတို့အတွက် လုံးဝပို၍ပင် ခက်ခဲပေသည်။ လူသားသည် ဘုရားသခင်၏ အမှုသစ်ကို ဂရုတစိုက် လေ့လာခြင်း မရှိသည့်အပြင် နှိမ့်ချအောက်ကျို့စွာဖြင့် လက်ခံခြင်းလည်း မရှိပေ။ ထိုမျှမကပဲ မထီမဲ့မြင် သဘောထားလျက်ပင် ဗျာဒိတ်များနှင့် ဘုရားသခင်၏ လမ်းညွှန်ချက်ကို စောင့်မျှော်နေကြသည်။ ဤသည်ကပင် ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင် ပုန်ကန်သည့် လူသားတစ်ဦး၏ အမူအကျင့် မဟုတ်ပါလား။ ထိုသို့သော လူသားတို့သည် ဘုရားသခင်၏ သဘောကျခြင်းကို အဘယ်သို့လျှင် ရရှိနိုင်မည်နည်း။

ထိုအချိန်တွင် ယေရှုက ယေဟောဝါ၏ အမှုမှာ ကျေးဇူးတော်ခေတ်ထဲ၌ နောက်ကျကျန်ခဲ့သည်ဟု ပြောခဲ့သည်၊ ယနေ့အချိန်တွင် ယေရှု၏အမှုသည် နောက်ကျကျန်ခဲ့သည်ဟု ငါပြောသကဲ့သို့ပင်ဖြစ်၏။ အကယ်၍ ပညတ်တရား ခေတ်သာရှိခဲ့ပြီး ကျေးဇူးတော် ခေတ်မရှိခဲ့ပါလျှင် ယေရှုသည် လက်ဝါးကပ်တိုင်ပေါ်၌ ကွပ်မျက်ခံရနိုင်မည်မဟုတ်ဘဲ၊ လူသားမျိုးနွယ် အားလုံးကိုလည်း ရွေးနုတ်ပေးနိုင်လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ၊ အကယ်၍ ပညတ်တရား ခေတ်ကာလတစ်ခုတည်းသာ ရှိခဲ့ပါလျှင် လူသားမျိုးနွယ်သည် ယနေ့တိုင်အောင် တိုးတက် ဖွံ့ဖြိုးမှု ရှိနိုင်ပါမည်လား။ သမိုင်းကြောင်းက ရှေ့သို့ တိုးတက်လျက် ရှိသည်၊ သမိုင်းသည်ပင် ဘုရားသခင့်အမှု၏ သဘာဝ နိယာမတရားပင် မဟုတ်ပေလော။ ဤသည်က စကြဝဠာ တစ်ခုလုံးအတွင်းရှိ လူသားတို့အတွက် သူ့စီမံချက်၏ ပုံဖော်ချက်ပင် မဟုတ်ပေလော။ သမိုင်းကြောင်းက ရှေ့သို့ တိုးတက်လာခဲ့ သည်၊ ထိုကဲ့သို့ပင် ဘုရားသခင်၏ အမှုနှင့် ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်သည်လည်း စဉ်ဆက်မပြတ်ပင် ပြောင်းလဲလျက်ရှိသည်။ ဘုရားသခင်အတွက် အမှု၏ အဆင့်တစ်ခုကို နှစ်ပေါင်း ခြောက်ထောင်ခန့်ကြာမြင့်စွာ ထိန်းသိမ်းရန်မှာ လက်တွေ့ကျနိုင်မည်မဟုတ်ပေ၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဘုရားသခင်မှာ ထာဝစဉ်အသစ် ဖြစ်နေပြီး မည်သည့်အခါမျှ အိုဟောင်းသွားခြင်း မရှိသည်ကို လူသားအားလုံး သိရှိသောကြောင့်ပင် ဖြစ်သည်။ လက်ဝါးကပ်တိုင်တွင် အသက်စွန့်ခြင်းကဲ့သို့ အလားတူ အမှုမျိုးအတွက် လက်ဝါးကပ်တိုင် ပေါ်တွင် တစ်ကြိမ်၊ နှစ်ကြိမ်၊ သုံးကြိမ်ထက်ပို၍ သံမှိုဆွဲနှက်ခံရရန် အမှန်တကယ် ဆောင်ရွက်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ယင်းက ယုတ္တိမတန်သော လူသားတစ်ဦး၏ အတွေးအမြင်သာ ဖြစ်ပေသည်။ ဘုရားသခင်သည် တူညီသောအမှုကို တည်တံ့စေမည်မဟုတ်၊ ငါနေ့စဉ် သင်တို့အား ပြောသော နှုတ်ကပတ်တော်အသစ်များနှင့် အလုပ်အသစ်များ ကဲ့သို့ပင် သူ၏အမှုမှာ အစဉ်သဖြင့် ပြောင်းလဲနေပြီး ထာဝစဉ်သစ်လွင်နေ၏။ ယင်းက ငါလုပ်ဆောင်သော အမှုတာဝန်ဖြစ်သည်၊ ထိုအရာများ၏ သော့ချက်မှာ “အသစ်” နှင့် “အံသြဖွယ်ရာ” တို့၌ တည်ရှိသည်။ “ထာဝရဘုရားသည် ပြောင်းလဲခြင်းကင်းမဲ့ပြီး ဘုရားသခင်သည် ဘုရားသခင်သာ အစဉ်သဖြင့် ဖြစ်နေလိမ့်မည်”၊ ဤစကားပုံသည် အလွန်ပင် မှန်ကန်ပေသည်။ ဘုရားသခင်၏ အနှစ်သာရသည် ပြောင်းလဲခြင်းမရှိ၊ ဘုရားသခင်သည် ဘုရားသခင်ဖြစ်သည်၊ ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်အခါမျှ စာတန် မဖြစ်လာနိုင်ပါ၊ သို့ရာတွင် ယင်းတို့က ဘုရားသခင်၏ အမှုမှာ သူ၏ အနှစ်သာရကဲ့သို့ တည်မြဲလျက် ပြောင်းလဲခြင်းမရှိဟု သက်သေပြခြင်း မဟုတ်ပေ။ ဘုရားသခင်က ထိုအရာများဖြစ်သည်ဟု သင်ကြေငြာခဲ့သည်၊ သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်က ထာဝရ သစ်လွင်နေပြီး မည်သည့်အခါမျှ အိုဟောင်းခြင်း မရှိသည်ကို သင်မည်သို့ ရှင်းပြနိုင်မည်နည်း။ ဘုရားသခင်၏ အမှုမှာ အစဉ်မပြတ် ပျံ့နှံ့နေပြီး အမြဲတမ်း ပြောင်းလဲနေသဖြင့် ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကို လူသားတို့အား သိရှိအောင် စဉ်ဆက်မပြတ် သိသာထင်ရှားစေ၏။ ဘုရားသခင်၏ အမှုကို လူသားတို့ တွေ့ကြုံလာကြသည်နှင့်အမျှ ၎င်းတို့၏ စိတ်သဘောထားသည် အစဉ်သဖြင့် ပြောင်းလဲလျက်ရှိကာ ၎င်းတို့၏ အသိပညာသည်လည်း အဆက်မပြတ် ပြောင်းလဲလာကြသည်။ သို့ဖြစ်လျှင် ဤပြောင်းလဲမှုသည် မည်သည့်နေရာက စတင်ပေါ်ထွန်းလာသနည်း။ အစဉ်အမြဲ ပြောင်းလဲလျက်ရှိသည့် ဘုရားသခင်၏ အမှုထံမှ မဟုတ်ပေလော။ အကယ်၍ လူသား၏ စိတ်သဘောထားသည် ပြောင်းလဲနိုင်ပါက ငါ၏အမှုနှင့် ငါ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များကိုလည်း အစဉ်မပြတ် ပြောင်းလဲစေရန် အဘယ်ကြောင့် ခွင့်မပြုနိုင်ရသနည်း။ လူသားတို့၏ ကန့်သတ်ချက်များကို ငါ့အပေါ် အုပ်စိုးသက်ရောက် ခံရစေမည်လား။ ထိုသို့နှင့်ပင် စဉ်းလဲဉာဏ်နှင့် ဆင်ခြေလိမ်ခြင်းကို သင်အလွယ်တကူပဲ အားကိုးတော့မည် မဟုတ်ပါလား။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၁)၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် အမှုတော်၊ မိမိ၏ အယူအဆများထဲ၌ ဘုရားသခင်ကို ဘောင်ခတ်ထားသော လူသားသည် ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော်များကို မည်သို့ လက်ခံရရှိနိုင်မည်နည်း