ေယရႈ၏အလုပ္၌ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း၏ အဓိပၸာယ္မွာ ၿပီးျပည့္စုံခဲ့ျခင္းမရွိဟု ငါေျပာရျခင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အေၾကာင္းမွာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ဇာတိပကတိ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျဖစ္မလာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယရႈျပဳခဲ့သည့္အရာမွာ ဇာတိပကတိ၌ ဘုရားသခင္၏အလုပ္၏ တစ္ပိုင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ သူသည္ ေ႐ြးႏွတ္ျခင္း အလုပ္ကိုသာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ လူသားအား လုံး၀ ရယူပိုင္ဆိုင္ျခင္း အလုပ္ကို မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပ။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းျဖစ္သည္။ အလုပ္၏ ဤအဆင့္ကိုလည္း သာမန္ဇာတိပကတိ၌ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ လုံး၀ သာမန္ျဖစ္ေသာ၊ လူ႔သဘာဝမွာ စိုးစဥ္းမွ်ပင္ ထူးကဲသာလြန္ျခင္း မရွိေသာ လူသားတစ္ဦးမွ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္နည္းႏွင့္ ဆိုရလွ်င္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသား လုံး၀ ျဖစ္သြားသည္၊ သူ၏ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာသည္ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္ပိုင္လကၡဏာ ျဖစ္ၿပီး၊ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ လုံး၀သက္ရွိလူသား၊ လုံး၀ ဇာတိပကတိ ျဖစ္သည္။ လူ႔မ်က္စိသည္ ေကာင္းကင္ ဘာသာစကားကို ေျပာဆိုႏိုင္ေသာ ပကတိ သာမန္လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦး၊ စည္းေဝးခန္းမႀကီးမ်ားတြင္ ဘာသာေရး၏ အတြင္းက်ေသာ သမၼာတရားကို ထုတ္ေဖာ္ျပရန္ မဆိုထားႏွင့္ အံ့ၾသဖြယ္ နိမိတ္လကၡဏာမ်ား ဘာမွ်မျပသူ၊ အံ့ဖြယ္ရာမ်ား ဘာမွ် မလုပ္ေဆာင္ေသာ၊ လုံး၀ ထူးကဲသာလြန္ျခင္း မရွိေသာ ဇာတိခႏၶာကို ျမင္သည္။ ဒုတိယ အႀကိမ္ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိ၏ အလုပ္သည္ လူမ်ားအတြက္ ပထမ အႀကိမ္ႏွင့္ လုံးဝ မတူကြဲျပား ေနသကဲ့သို႔ ထင္ရသည္၊ ကြဲျပားလြန္းလွသည့္အတြက္ သူတို႔ႏွစ္ခုတြင္ တူေသာအရာ ဘာမွ် မရွိဟု ထင္မွတ္ရၿပီး၊ ပထမ အလုပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ မျမင္ေတြ႕ႏိုင္ေပ။ ဒုတိယအႀကိမ္ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိ၏ အလုပ္သည္ ပထမအႀကိမ္၏ အလုပ္ႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားေသာ္လည္း၊ ထိုအခ်က္က သူတို႔၏ အရင္းအျမစ္သည္ တူညီေသာအရာ တစ္ခုတည္းမဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသမျပေပ။ သူတို႔၏ အရင္းအျမစ္သည္ တစ္ခုတည္း ဟုတ္၊ မဟုတ္ ဆိုသည္မွာ သူတို႔၏ အျပင္ပိုင္းကိုယ္ထည္မ်ားအေပၚ၌ မူတည္ျခင္း မရွိဘဲ၊ ဇာတိပကတိမ်ားမွ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အလုပ္၏ သဘာဝအေပၚတြင္သာ မူတည္သည္။ သူ႔အလုပ္၏ အဆင့္သုံးဆင့္ အေတာအတြင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ ႏွစ္ႀကိမ္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့ၿပီး၊ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ အလုပ္သည္ ေခတ္သစ္တစ္ခုကို ဖြင့္လွစ္ေပးသည္၊ အလုပ္သစ္တစ္ခုကို အစျပဳေပးသည္၊ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းမ်ားသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အျပန္အလွန္ ျပည့္စုံေစသည္။ အမွန္တကယ္အားျဖင့္ ဇာတိပကတိႏွစ္ပါးသည္ အရင္းအျမစ္ တစ္ခုတည္းမွ လာသည္ ဆိုျခင္းကို လူသားမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ျမင္ႏိုင္ရန္မွာမူ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထိုသို႔ျမင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုသည္မွာ လူသားမ်က္လုံးႏွင့္ လူသားစိတ္တို႔၏ တတ္စြမ္းႏိုင္သည္ထက္ လြန္သည္ဆိုျခင္းကို ေျပာရန္ပင္ မလိုအပ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔၏ အႏွစ္သာရ၌မူ ၎တို႔သည္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္၊ အေၾကာင္းမွာ သူတို႔၏ အလုပ္သည္ ဝိညာဥ္ေတာ္တစ္ပါးတည္းမွ အရင္းခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိ ႏွစ္ပါးသည္ တူညီေသာ အရင္းအျမစ္မွ ေပၚထြက္လာျခင္း ဟုတ္၊ မဟုတ္ဆိုသည္ကို သူတို႔ ေမြးဖြားခဲ့သည့္ ေခတ္ကာလႏွင့္ ေနရာေဒသမ်ားအားျဖင့္ သို႔မဟုတ္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အျခားအေၾကာင္းရင္းမ်ားျဖင့္ ဆုံးျဖတ္၍ မရဘဲ၊ သူတို႔မွ ေဖာ္ျပသည့္ ဘုရားသေဘာသဘာဝ အလုပ္အားျဖင့္သာ ဆုံးျဖတ္၍ ရမည္ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိသည္ ေယရႈလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အလုပ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေဆာင္႐ြက္ျခင္းမရွိေပ၊ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္သည္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္မ်ားကို မလိုက္နာဘဲ၊ အႀကိမ္တိုင္းတြင္ ၎သည္ လမ္းေၾကာင္းအသစ္ကို ဖြင့္ေပးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအႀကိမ္ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိသည္ လူမ်ား၏ စိတ္ထဲရွိေသာ ပထမ ဇာတိပကတိအေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ကို နက္ရႈိင္းေစရန္ သို႔မဟုတ္ ခိုင္ခံ့ေစရန္ မရည္႐ြယ္ဘဲ၊ ျဖည့္စြက္ရန္ႏွင့္ စုံလင္ေစရန္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လူသား၏ အသိပညာကို နက္ရႈိင္းေစရန္၊ လူတို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ တည္ရွိေသာ စည္းကမ္းမ်ား အားလုံးကို ခ်ိဳးဖ်က္ရန္ႏွင့္ သူတို႔၏ ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ ရွိေသာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မွားယြင္းေသာ ပုံရိပ္ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းရန္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္၏အလုပ္၏ မည္သည့္သီးသန္႔အဆင့္ တစ္ဆင့္ကမွ် လူသားကို ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စုံလင္သည့္ အသိပညာကို မေပးႏိုင္ဟု ေျပာ၍ရသည္၊ တစ္ဆင့္စီသည္ အစိတ္အပိုင္း တစ္ခုကိုသာ ေပးၿပီး၊ အလုံးစုံကို မေပးေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ စိတ္သေဘာထားကို အျပည့္အဝ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ လူသား၏ နည္းပါးေသာ နားလည္ႏိုင္စြမ္းေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သူ၏ အသိပညာမွာ မျပည့္မစုံဘဲ ရွိေနသည္။ လူ႔ဘာသာ စကားကို အသုံးျပဳ၍ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား အလုံးစုံကို ေဖာ္ျပရန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ ထို႔အျပင္၊ သူ႔အလုပ္၏ အဆင့္တစ္ဆင့္တည္းက ဘုရားသခင္ကို အျပည့္အဝ အဘယ္သို႔ ေဖာ္ျပႏိုင္မည္နည္း။ သူ႔သာမန္ လူ႔သဘာဝျဖင့္ ကြယ္ဝွက္ထားေသာ ဇာတိပကတိျဖင့္ သူအလုပ္လုပ္ၿပီး သူ၏ ခႏၶာကိုယ္ထည္အားျဖင့္ မဟုတ္ဘဲ သူ၏ဘုရားသေဘာသဘာဝ၏ ေဖာ္ျပမႈမ်ားအားျဖင့္သာ သူ႔ကို သိကြၽမ္းႏိုင္သည္။ သူ၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အလုပ္အားျဖင့္ လူသားက သူ႔အားသိကြၽမ္း လာႏိုင္ေစရန္ ဘုရားသခင္သည္ ဇာတိပကတိထဲသို႔ ဆင္းႂကြလာျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ သူ႔အလုပ္၏ အဆင့္မ်ားသည္ တစ္ဆင့္ႏွင့္ တစ္ဆင့္လုံးဝ မတူေပ။ ဤနည္းလမ္းအားျဖင့္သာ လူသားသည္ ရႈေထာင့္တစ္ခုတည္းတြင္ပင္ ပိတ္မိမေနဘဲ ဇာတိပကတိထဲရွိ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပည့္စုံေသာ အသိပညာကို ရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ခံယူေသာ ဇာတိပကတိ ႏွစ္ခု၏ အလုပ္သည္ ကြဲျပားျခားနား ေသာ္ျငားလည္း၊ ထိုဇာတိပကတိမ်ား၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ သူတို႔ အလုပ္၏ အရင္းအျမစ္မွာ ထပ္တူပင္ ျဖစ္သည္၊ သူတို႔သည္ အလုပ္၏ မတူကြဲျပားေသာ အဆင့္ႏွစ္ဆင့္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ တည္ရွိၿပီး၊ မတူကြဲျပားေသာ ေခတ္ႏွစ္ေခတ္တြင္ ေပၚထြက္လာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ ဆိုေစကာမူ၊ ဘုရားသခင္ခံယူေသာ ဇာတိပကတိမ်ားသည္ အႏွစ္သာရခ်င္းတူၿပီး အရင္းအျမစ္တူသည္၊ ဤအရာသည္ မည္သူမွ် ျငင္းဆို၍ မရႏိုင္ေသာ သမၼာတရားပင္ ျဖစ္သည္။

—ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ဘုရားသခင္ ကိန္းဝပ္ေသာ ဇာတိပကတိ၏ အႏွစ္သာရ