ဤကမ္ဘာပေါ် ဆင်းသက်ပြီး ဘုရားသခင်လုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်သည် ခေတ်ကို လမ်းပြရန်သာဖြစ်ပြီး ခေတ်သစ်ကို ဖွင့်ကာ ခေတ်ဟောင်းကို အဆုံးသတ်ရန် ဖြစ်သည်။ ဤကမ္ဘာတွင် လူ့ဘဝ၏သက်တမ်းတစ်ခုလုံးကို အသက်ရှင်နေထိုင်ရန်၊ လူတစ်ယောက်အဖြစ် ဘဝ၏ပျော်ရွှင်မှုနှင့် ဝမ်းနည်းမှုတို့ကို သူကိုယ်တိုင်တွေ့ကြုံခံစားရန်၊ သို့မဟုတ် သူ၏လက်တော်ဖြင့် ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ပါးပါးကို စုံလင်စေရန်၊ သို့မဟုတ် လူတစ်ယောက်၏ကြီးထွားခြင်းကို စောင့်ကြည့်ရန် ဆင်းသက်လာခြင်း မဟုတ်ပါ။ ၎င်းသည် သူ၏အလုပ်မဟုတ်ပါ။ သူ၏အလုပ်မှာ ခေတ်သစ်တစ်ခုကို ဖွင့်လှစ်ပြီး ခေတ်ဟောင်းကို အဆုံးသတ်ရန်သာ ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ သူကိုယ်တိုင် ခေတ်တစ်ခုကို ဖွင့်လှစ်ကာ သူကိုယ်တိုင်အခြားသောခေတ်ကို အဆုံးသတ်ပြီး သူကိုယ်တိုင် သူ၏အလုပ်ကို လုပ်ခြင်းဖြင့် စာတန်ကို အနိုင်ယူမည်ဖြစ်သည်။ သူကိုယ်တိုင် သူ၏အလုပ်ကို လုပ်သည့်အချိန်တိုင်း စစ်မြေပြင်တွင် ခြေချသကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။ ပထမတွင်၊ သူသည် လောကကိုနှိမ်နှင်းပြီး လူ့ဇာတိဖြင့် စာတန်ကို အနိုင်ယူသည်။ ဘုန်းတော်အားလုံးကို သူပိုင်ဆိုင်ပြီး နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်အလုပ်အားလုံးအပေါ် ကန့်လန့်ကာကို မတင်သည်။ ထိုသို့အားဖြင့် ကမ္ဘာပေါ်တွင်ရှိသော လူသားအားလုံး လျှောက်နင်းရန် မှန်ကန်သောလမ်းနှင့် ငြိမ်သက်သောဘဝနှင့် အသက်ရှင်ခြင်း ပျော်ရွှင်မှုကို ရရှိစေနိုင်ရန် ဖြစ်သည်။ သို့သော်၊ ဘုရားသခင်သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် လူသားနှင့် ကြာမြင့်စွာ နေ၍မရပါ။ အကြောင်းမှာ အဆုံးတွင် ဘုရားသခင်သည် ဘုရားသခင်ဖြစ်၍ လူသားကဲ့သို့ မဟုတ်သောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သာမန်လူ၏သက်တမ်းအတိုင်း အသက်ရှင်၍ မရပါ။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ သာမန်မဟုတ်သောလူကဲ့သို့ ကမ္ဘာပေါ်တွင် မနေထိုင်နိုင်ပါ။ အကြောင်းမှာ၊ သူ၏လူ့ဘဝကို အားဖြည့်ရန် ပုံမှန်ပုဂ္ဂိုလ်၌ရှိသော သာမန်လူ့သဘာဝ၏ အနည်းငယ်သောအပိုင်းသာ သူ့တွင် ရှိသောကြာင့် ဖြစ်သည်။ တစ်နည်းအားဖြင့်ဆိုရသော်၊ ဘုရားသခင်သည် ကမ္ဘာပေါ်တွင် မိသားစုတစ်ခု၊ လုပ်ငန်းတစ်ခုနှင့် ကလေးများပြုစုပျိုးထောင်ခြင်းကို မည်သို့လုပ်ဆောင်နိုင်မည်နည်း။ ၎င်းသည် သူ့အတွက် ရှက်ဖွယ်ဖြစ်မည်မဟုတ်လော။ သူ့အနေဖြင့် သာမန်လူ့သဘာဝ အပ်နှင်းခံထားရခြင်းသည် သာမန်နည်းဖြင့် အလုပ်ကို လုပ်ဆောင်ရန်အတွက်သာဖြစ်ပြီး ပုံမှန်ပုဂ္ဂိုလ်ကဲ့သို့ မိသားစုတည်ထောင်ကာ လုပ်ငန်းတစ်ခုရှိရန် မဟုတ်ပေ။ သူ၏ ပုံမှန်အသိစိတ်၊ ပုံမှန်စိတ်နှင့် သူ့ဇာတိခန္ဓာ၏ ပုံမှန်အစာ၊ အဝတ်အစားတို့သည် သူ့တွင် သာမန်လူ့သဘာဝရှိကြောင်းကို သက်သေပြရန် လုံလောက်သည်။ သူ့တွင်သာမန်လူ့သဘာဝရှိကြောင်းကို သက်သေပြရန် မိသားစုတစ်ခုရှိဖို့၊ လုပ်ငန်းတစ်ခုရဖို့ မလိုအပ်ပါ။ ၎င်းသည် လုံးဝမလိုအပ်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ကမ္ဘာပေါ်သို့ ဘုရားသခင်ဆင်းသက်လာခြင်းသည် နှုတ်ကပတ်တော် လူ့ဇာတိကို ခံယူခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို နားလည်ရန်နှင့် မြင်ရန် လူသားကို သူခွင့်ပြုနေခြင်းသာဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ လူ့ဇာတိလုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်ကို လူသားအား တွေ့မြင်ခွင့်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ သူ၏လူ့ဇာတိကို လူများအနေဖြင့် တစ်မူထူးခြားစွာဆက်ဆံရန်မှာ သူ၏ရည်ရွယ်ချက် မဟုတ်ဘဲ နောက်ဆုံးအချိန်ထိ လူများနာခံသောသူဖြစ်ရန် ဖြစ်သည်။ သူ၏နှုတ်မှ ထွက်လာသည့် နှုတ်ကပတ်တော်အားလုံးကို နာခံရန်နှင့် သူလုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်အားလုံးကို နာခံရန် ဖြစ်သည်။ သူသည် ဇာတိခန္ဓာဖြင့် အလုပ်လုပ်နေခြင်းသာဖြစ်သည်၊ သူ့ဇာတိခန္ဓာ၏ကြီးမြတ်မှုနှင့် သန့်ရှင်းမှုတို့ကို ချီးမြှောက်ရန် လူသားကို တမင်တကာ တောင်းဆိုနေခြင်း မဟုတ်ဘဲ သူ့အလုပ်၏ဉာဏ်ပညာနှင့် သူစွဲကိုင်သည့် အာဏာအားလုံးကို လူသားထံ ပြသခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ သူ့တွင် ထူးချွန်ပြောင်မြောက်သော လူ့သဘာဝရှိသော်လည်း သူသည် ကြေငြာခြင်းများ မလုပ်ဘဲ သူလုပ်သင့်သည့်အလုပ်အပေါ်သာ အာရုံစိုက်သည်။ ဘုရားသခင်သည် လူ့ဇာတိကိုခံယူပြီး သူ၏သာမန်လူ့သဘာဝကို မကြေငြာသက်သေမခံဘဲနေ၍ သူလုပ်လိုသည့်အလုပ်ကိုသာ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အကြောင်းအရင်းကို သင်တို့သိသင့်ပါသည်။ ထို့ကြောင့်၊ လူ့ဇာတိခံယူသောဘုရားသခင်မှ သင်တို့တွေ့မြင်သော အရာအားလုံးသည် သူ၏ဘုရားသဘောသဘာဝဖြစ်ခြင်းဖြစ်သည်၊ အကြောင်းမှာ သူ၏လူ့သဘာဝဖြစ်ခြင်းကို လူများအတုယူရန် မည်သည့်အခါမျှ သူထုတ်ဖော်မပြောသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ လူတစ်ယောက်က အခြားလူတစ်ယောက်ကို ဦးဆောင်သည့်အခါမှသာ သူ၏လူ့သဘာဝဖြစ်ခြင်းကို ပြောတတ်သည်။ သူတို့၏လေးစားခြင်းနှင့် အပ်နှံခြင်းကို ပို၍ရရှိခြင်းဖြင့် သူတစ်ပါး၏ခေါင်းဆောင်မှုကို ရရှိသည်။ သို့သော်၊ ဘုရားသခင်သည် သူ၏အလုပ်တစ်ခုဖြင့်သာ (လူနားမလည်နိုင်သောအလုပ်) လူကိုသိမ်းပိုက်သည်။ သူ၏ဖြစ်ခြင်းအား လူက လေးစားခြင်း၊ သို့မဟုတ် သူ့ကိုမြတ်နိုးကြည်ညိုစေခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ မေးခွန်းမရှိပါ။ သူလုပ်သည့်အရာမှာ သူ့အပေါ် ရိုသေလေးမြတ်သည့်ခံစားချက်၊ သို့မဟုတ် သူ၏ဉာဏ်မမီနိုင်ခြင်းသဘောကို လူ့အထဲ၌ သွတ်သွင်းခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်သည် လူကို အထင်ကြီးစေရန် မလိုပါ။ သူ၏စိတ်နေသဘောထားကို သင်တို့သက်သေခံပြီးသည့်အခါ သူ့ကို ရိုသေလေးမြတ်ရန်ကိုသာ သူလိုအပ်သည်။ ဘုရားသခင်လုပ်သည့်အလုပ်သည် သူ၏ကိုယ်ပိုင်ဖြစ်သည်။ သူ၏နေရာတွင် လူသားကဝင်လုပ်၍မရပါ။ လူသား ကြိုးစားလုပ်၍လည်း မရနိုင်ပါ။ သူ၏အလုပ်ကို ဘုရားသခင်ကိုယ်တော်တိုင်ကသာ လုပ်ဆောင်နိုင်ပြီး၊ ဘဝသစ်များဆီသို့ လူကိုဦးဆောင်သွားရန် ခေတ်သစ်ကို ဖွင့်လှစ်ပေးသည်။ သူလုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်သည် လူသားက ဘဝအသစ်ကိုပိုင်ဆိုင်ပြီး ခေတ်သစ်သို့ ဝင်ရောက်ရန်ဖြစ်သည်။ ကျန်သောအလုပ်များကို သာမန်လူ့သဘာဝရှိပြီး သူတစ်ပါး၏လေးစားခြင်းကို ခံရသောသူများထံ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့်၊ ကျေးဇူးတော်ခေတ်တွင် နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင် ကြာရမည့်အလုပ်ကို လူ့ဇာတိဖြင့် နှစ်ပေါင်း ၃၃ နှစ်ထဲမှ သုံးနှစ်ခွဲအတွင်း ပြီးဆုံအောင်ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏အလုပ်ကိုလုပ်ဆောင်ရန် ကမ္ဘာပေါ်သို့ ဆင်းကြွသည့်အခါ နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင် သို့မဟုတ် ခေတ်တစ်ခေတ်လုံး ကြာရမည့်အလုပ်ကို နှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ပြီးဆုံးအောင် အမြဲပြုလုပ်သည်။ သူသည် အချိန်မဆွဲပါ။ တန့်နေသည်လည်း မရှိပါ။ နှစ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ရမည့်အလုပ်ကို တိုတောင်းသောနှစ်အနည်းငယ်အတွင်း ပြီးဆုံးနိုင်အောင် ထိုအလုပ်ကို သူအကျဉ်းချုံးသည်။ အကြောင်းမူကား သူကိုယ်တိုင်လုပ်ဆောင်သည့်အလုပ်သည် ထွက်မြောက်ရာလမ်းအသစ်ကို ဖွင့်ရန်နှင့် ခေတ်သစ်တစ်ခုကို ဦးဆောင်ရန်အတွက်သာ ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။

—နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၁)၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် အမှုတော်၊ လူ့ဇာတိခံယူခြင်း၏ နက်နဲရာအချက် (၂)