ဘုရားသခင်၏မျက်လုံးထဲတွင် လူတို့သည် တိရစ္ဆာန်လောကမှ တိရစ္ဆာန်များကဲ့သို့ဖြစ်၏။ ၎င်းတို့သည် အချင်းချင်းရန်ဖြစ်၍ အချင်းချင်းသတ်ဖြတ်ကာ အချင်းချင်း ထူးကဲသည့်တုံ့ပြန်မှုများ ရှိကြ၏။ ဘုရားသခင်၏မျက်လုံးထဲတွင် ထိုသူတို့သည် လူဝံများကဲ့သို့ဖြစ်ကာ၊ အသက်အရွယ် သို့မဟုတ် လိင်နှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိဘဲ တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး လျှို့ဝှက်ကြံစည်ကြ၏။ ထိုကဲ့သို့ဖြစ်သောကြောင့် လူသားမျိုးနွယ်တစ်ရပ်လုံးပြုသမျှနှင့် ပြသသမျှသည် မည်သည့်အခါမျှ ဘုရားသခင်၏စိတ်နှလုံးနင့် ညီညွတ်ခဲ့ခြင်း မရှိပေ။ ဘုရားသခင်သည် သူ၏မျက်နှာကို ဖုံးအုပ်သည့်အချိန်သည် အတိအကျအားဖြင့် လောကတစ်ဝှမ်းရှိလူတို့ စမ်းသပ်ခံရသည့် အချိန်ဖြစ်သည်။ လူတို့အားလုံးသည် နာကျင်မှု၌ ညည်းညူကြ၏၊ ၎င်းတို့အားလုံးသည် ကပ်ဘေး၏ခြိမ်းခြောက်မှုအောက်၌နေကြကာ တစ်ဦးတစ်ယောက်မျှ ဘုရားသခင်၏တရားစီရင်မှုမှ လွန်မြောက်ဖူးခြင်း မရှိပေ။ အကယ်စင်စစ်တွင် လူ့ဇာတိခံယူခြင်း၌ ဘုရားသခင်၏အဓိက ရည်မှန်းချက်မှာ လူသားအား တရားစီရင်ရန်နှင့် သူ၏ဇာတိပကတိ၌ လူသားအား ပြစ်တင်ရှုတ်ချရန် ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်၏စိတ်ထဲတွင် ၎င်းတို့၏အနှစ်သာရနှင့်အညီ မည်သူသည် ကယ်တင်ခြင်းခံရမည်၊ သို့မဟုတ် ဖျက်ဆီးခြင်းခံရမည်ကို ရှေးမဆွကတည်းက ဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးဖြစ်ကာ ဤသည်ကို နောက်ဆုံးသောအဆင့်တွင် တဖြည်းဖြည်း ရိုးရှင်းအောင် ပြုလုပ်မည်ဖြစ်၏။ နေ့ရက်များနှင့် လများကျော်လွန်သည်နှင့်အမျှ လူတို့သည် ပြောင်းလဲ၍ ၎င်းတို့၏မူလသဏ္ဌာန်သည် ထုတ်ဖော်ခြင်းခံရ၏။ ဥအတွင်း၌ ကြက်ရှိသလော၊ သို့မဟုတ် ဘဲရှိသလောကို ဥကွဲ၍ပွင့်သည့်အခါ ပြသသည်။ ဥကွဲသည့်အချိန်သည် မြေကြီးပေါ်ရှိ ဘေးဒုက္ခများ အဆုံးသတ်သည့် အချိန်ဖြစ်လိမ့်မည်။ ဤအရာမှ အတွင်း၌ “ကြက်” တစ်ကောင်ရှိသည် သို့မဟုတ် “ဘဲ” တစ်ကောင်ရှိသည်ကိုသိရန် ထို “ဥ” ကို ခွဲ၍ ဖွင့်ရမည်ဖြစ်သည်ကို မြင်နိုင်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏နှလုံးထဲရှိ အစီအစဉ်ဖြစ်၍ ယင်းကို အထမြောက်ရမည်ဖြစ်သည်။

“ညံ့ဖျင်းလျက် သနားစဖွယ် လူသားမျိုးနွယ်ပါတကား။ လူသားသည် ငါ့ကို ချစ်သော်လည်း၊ ငါ့ဝိညာဉ်၏ ရည်ရွယ်ချက်များကို လိုက်နာခြင်းငှာ မတတ်စွမ်းနိုင်သည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။” လူသား၏ ဤအနေအထားကြောင့် သူသည် ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို ဖြည့်ဆည်းရန်အလို့ငှာ သူသည် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းကို ခံရမည်ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် လူသားမျိုးနွယ်အပေါ် ဘုရားသခင်၏စက်ဆုပ်မှုကြောင့် သူသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ “အို၊ လူသားမျိုးနွယ် အားလုံး၏ ပုန်ကန်သူများ။ သူတို့သည် ငါ၏ခြေအောက်တွင် ဖျက်ဆီးခြင်းခံရမည်၊ သူတို့သည် ငါ၏ပြစ်တင်ဆုံးမမှု အလယ်တွင် ပျောက်ကွယ်ရမည်၊ ထို့ပြင် သူတို့သည် ငါ၏ ကြီးမြတ်သော လုပ်ငန်းကြီး ပြည့်စုံသွားသည့် နေ့ရက်တွင် လူသားမျိုးနွယ်အကြားမှ နှင်ထုတ်ခြင်း ခံရမည်၊ ထိုသို့အားဖြင့် လူသားမျိုးနွယ် တစ်ရပ်လုံးသည် သူတို့၏ အကျည်းတန်သော မျက်နှာကို သိကြမည်” ဟု ထုတ်ဖော်ပြောဆိုခဲ့၏။ ဘုရားသခင်သည် လူသားမျိုးနွယ်အားလုံးအား ဇာတိ၌ ပြောဆိုနေ၍ စကြဝဠာတစ်ခုလုံးအထက်ရှိ ဝိညာဉ်လောကတွင် စာတန်ကိုလည်း ပြောဆိုနေ၏။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ဖြစ်ပြီး ဘုရားသခင်၏ အနှစ် ၆၀ဝ၀ အစီအစဉ်အားဖြင့် အထမြောက်ရမည့်အရာလည်း ဖြစ်၏။

အကယ်စင်စစ် ဘုရားသခင်သည် အထူးပင် သာမန်ဖြစ်ပြီး၊ သူကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ဆောင်ရွက်၍ သူ၏ကိုယ်ပိုင်မျက်လုံးများဖြင့် တွေ့မှ အထမြောက်နိုင်သည့် အရာအချို့ရှိ၏။ ယင်းမှာ ဘုရားသခင်သည် လူတို့စိတ်ကူးသကဲ့သို့ အရာခပ်သိမ်း သူ၏ဆန္ဒအတိုင်း ဖြစ်မြောက်စဉ် သူသည် ထိုနေရာတွင် လဲလျောင်းလျက်နေသည် မဟုတ်ပေ၊ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏စစ်မှန်သောမျက်နှာအကြောင်း လူတို့အနေဖြင့် ရှင်းလင်းမှု မရှိစေသည့် စာတန်၏ လူတို့၌နှောင့်ယှက်ခြင်း၏ အကျိုးဆက်ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ဖြစ်သည့်အတွက် နောက်ဆုံးသောခေတ်တွင် ဘုရားသခင်သည် မည်သည့်အရာမျှ ဖုံးကွယ်ခြင်းမရှိဘဲ လူသားအား သူ၏လက်တွေ့အရှိတရားကို ပွင့်လင်းစွာထုတ်ဖော်ရန် လူ့ဇာတိခံယူခဲ့၏။ ဘုရားသခင်သည် လောကကို တစ်လုံးတည်းသော နှုတ်ကပတ်တော်ဖြင့် သို့မဟုတ် အနည်းငယ်ဆုံးသော အတွေးဖြင့် အမြစ်ဖြတ်သုတ်သင်သည်ဟူ၍ ပြောဆိုခြင်းများကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏စိတ်သဘောထားအပေါ် အချို့သော ဖော်ပြချက်များမှာ ချဲ့ကားပြောခြင်း သက်သက်သာဖြစ်၏။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ဘုရားသခင်သည် အနန္တတန်ခိုးဖြင့် ပြည့်ဝသော်လည်း စာတန်အား တစ်လုတ်တည်းဖြင့် အဘယ်ကြောင့် မျိုချနိုင်ခြင်း မရှိသနည်းကဲ့သို့အရာများကို လူအများစုက ပြောကြသည်။ ဤစကားများမှာ ရယ်ဖွယ်ကောင်းပြီး လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို မသိသေးကြောင်းကို ပြ၏။ ဘုရားသခင်မှ သူ၏ရန်သူများအား အမြစ်ဖြတ်သုတ်သင်ရန်မှာ လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ရပ်လိုအပ်၏၊ သို့သော် ဘုရားသခင်သည် အလုံးစုံ အောင်မြင်သည်ဟုပြောရန်မှာ မှန်ကန်၏၊ ဘုရားသခင်သည် အဆုံး၌ သူ၏ရန်သူများကို အနိုင်ယူလိမ့်မည်။ အင်အားကြီးသောနိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံမှ အားနည်းသောနိုင်ငံ တစ်နိုင်ငံကို အနိုင်ယူသည့်အခါအတိုင်း ၎င်းကိုယ်တိုင်သည်လည်း မိမိဘာသာ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်၊ တစ်ခါတစ်ရံ အင်အားသုံးလျက်၊ တစ်ခါတစ်ရံနည်းဗျူဟာအသုံးပြုကာ၊ အောင်ပွဲခံရလိမ့်မည်။ လုပ်ငန်းစဉ်တစ်ရပ် ရှိသော်လည်း အင်အားကြီးမားသည့်နိုင်ငံသည် မျိုးဆက်သစ် အဏုမြူလက်နက်ကိရိယာများရှိ၍ အားနည်းသည့်နိုင်ငံသည် လွန်စွာနိမ့်ကျလွန်းသဖြင့် အားနည်းသည့်နိုင်ငံသည် တိုက်ပွဲမဝင်ဘဲ အရှုံးပေးလိမ့်မည်ဟု ပြော၍မရပေ။ ၎င်းသည် ရယ်ဖွယ်ကောင်းသော အကြောင်းပြချက်တစ်ရပ်ဖြစ်၏။ အင်အားကြီးသည့်နိုင်ငံသည် အနိုင်ရမည်မှာသေချာ၍ အင်အားနည်းသည့်နိုင်ငံသည် ရှုံးမည်မှာသေချာသည်ဟုပြောလျှင် မှန်ကန်ရန် အလားအလာရှိသော်လည်း အင်အားကြီးသည့်နိုင်ငံသည် အင်အားနည်းသည့်နိုင်ငံကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်တိုက်ခိုက်မှသာ ၎င်း၌သာ၍ကြီးမားသော အင်အားရှိသည်ဟု ပြောနိုင်မည်ဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်၍ လူသားသည် သူ့ကိုမသိဟု ဘုရားသခင်မှ အစဉ်အမြဲ ပြောဆိုခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် အထက်တွင်ပြောခဲ့သည့်အရာသည် ဘုရားသခင်ကို လူသားမသိရခြင်း အကြောင်းရင်း၏ရှုထောင့်တစ်ရပ်လော။ ၎င်းတို့မှာ လူသား၏အယူအဆများလော။ လူသားမှ သူ၏လက်တွေ့အရှိတရားကိုသာသိရန် ဘုရားသခင်သည် အဘယ်ကြောင့်တောင်းဆို၍ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ လူ့ဇာတိခံယူသနည်း။ ထို့ကြောင့် လူအများစုသည် ကောင်းကင်ဘုံကို အလွန်ရိုသေကိုင်းရှိုင်းစွာ ဝတ်ပြုသော်လည်း “ကောင်းကင်ဘုံသည် လူ၏ လုပ်ရပ်များကြောင့် မည်သည့်အခါမျှပင် စိုးစဉ်းမျှ အကျိုးသက်ရောက်ခြင်း မရှိခဲ့၊ ထို့အပြင် အကယ်၍သာ လူသားအပေါ် ငါ၏ ဆက်ဆံမှုသည် သူ၏ လုပ်ရပ်ခပ်သိမ်းပေါ်တွင် အခြေခံခဲ့မည်ဆိုပါလျှင်၊ လူသားမျိုးနွယ် တစ်ရပ်လုံးသည် ငါ၏ ပြစ်တင်ဆုံးမမှု အလယ်တွင် အသက်ရှင်ပေလိမ့်မည်။”

ဘုရားသခင်သည် လူသား၏အနှစ်သာရကို ထိုးထွင်းမြင်၏။ ဘုရားသခင်၏ မိန့်မြွက်ချက်များတွင် ဘုရားသခင်သည် လူသား၏ “ညှဉ်းပန်းမှုဒဏ်ခံရ” လွန်းသဖြင့် လူသားအပေါ် ဆက်လက်၍ ဂရုပြုလိုစိတ်မရှိတော့ပုံ သို့မဟုတ် လူသား၌မျှော်လင့်ချက် စိုးစဉ်းမျှ မရှိတော့ပုံ ရ၏၊ လူသားသည် ကယ်တင်၍မရတော့ပုံပေါက်နေ၏။ “သူတို့၏ ပါးပြင်များပေါ်တွင် မျက်ရည်များ စီးနေကြသည့် များစွာသော လူတို့ကို ငါမြင်ခဲ့ပြီးပြီ၊ ငါ၏ကြွယ်ဝမှုများနှင့် အလဲအလှယ်ပြုရန် သူတို့၏ နှလုံးသားများကို ဆက်သကြသည့် များစွာသော လူများကိုလည်း ငါမြင်ခဲ့ပြီးပြီ။ ထိုကဲ့သို့သော “ဘာသာတရား ကိုင်းရှိုင်းမှု” ရှိသော်ငြားလည်း၊ လူသား၏ ရုတ်ခြည်းဖြစ်သည့် ပြင်းပြသော ဆန္ဒများ၏ ရလဒ်အနေနှင့် သူ့အား ဘယ်သောအခါမျှ ငါသည် ငါ၏အားလုံးကို လွတ်လပ်စွာ မပေးဖူးပေ၊ အကြောင်းမှာ လူသားသည် မည်သည့်အခါမျှပင် မိမိကိုယ်မိမိ ငါ့ရှေ့မှောက်သို့ ရွှင်လန်းစွာ ဆည်းကပ်လိုခြင်း မရှိခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။” ဘုရားသခင်သည် လူသား၏သဘာဝကို ဖော်ပြသည့်အခါ လူသားသည် မိမိကိုယ်ကို ရှက်သော်လည်း ဤသည်မှာ အပေါ်ယံအသိဉာဏ်သာဖြစ်ကာ သူသည် သူ၏သဘာဝကို ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ စစ်မှန်စွာသိနိုင်စွမ်းမရှိပေ၊ ထို့ကြောင့် လူအများစုသည် ဘုရားသခင်၏အလိုတော်ကို နားမလည်ဘဲ ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်များတွင် ၎င်းတို့၏ အသက်တာအတွက် လမ်းကြောင်းရှာမရနိုင်သဖြင့် ၎င်းတို့ နုံအလေလေ၊ ဘုရားသခင်မှ ၎င်းတို့အား သာ၍ပြင်းထန်စွာ လှောင်ပြောင်လေလေဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့သည် ပျော်တော်ဆက် အခန်းကဏ္ဍသို့ မရည်ရွယ်ဘဲ ဝင်ရောက်ကြ၏၊ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် “ပျော့ပြောင်းသော ဓားရှည်” ဖြင့် အထိုးခံရစဉ်တွင် မိမိကိုယ်ကို သိလာကြ၏။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များသည် လူသား၏လုပ်ဆောင်ချက်များကို ချီးမွမ်းပုံရ၍ လူသား၏ လုပ်ဆောင်ချက်များကို အားပေးပုံရသော်လည်း လူတို့အနေဖြင့် ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့အား လှောင်ပြောင်နေသည်ဟု အစဉ်ခံစားကြ၏။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်၏နှုတ်ကပတ်တော်တို့ကို ဖတ်သည့်အခါ ၎င်းတို့မျက်နှာရှိ ကြွက်သားများသည် ရံဖန်ရံခါ အကြောရွဲ့သည့်အလား တဆန့်ငင်ငင်လှုပ်၏။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့၏ အသိတရား၏ မသန့်စင်ခြင်းဖြစ်၍ ဤသည်ကြောင့် ၎င်းတို့၏ဆန္ဒအလျောက်မဟုတ်ဘဲနှင့် တဆန့်ငင်ငင်လှုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏နာကျင်မှုသည် ရယ်လိုသော်လည်း မရယ်နိင်၊ ငိုလိုသော်လည်း မငိုနိုင်သည့် နာကျင်မှုမျိုးဖြစ်သည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လူတို့၏ရယ်ဖွယ်ကောင်းခြင်းကို ရီမုတ်ကွန်ထရိုး “ဗီစီအာရ်” ဖြင့် ဖွင့်နေသော်လည်း ပိတ်၍မရဘဲ အောင့်အည်းသည်းခံနေနိုင်ရုံသာရှိ၏။ “ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များအပေါ် အာရုံစိုက်ခြင်း” ကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်အားလုံး အစည်းအဝေးများ၌ ဟောကြားသော်လည်း အဆင်းနီသောနဂါးကြီးမှ ပေါက်ဖွားလာသူများ၏ သဘောသဘာဝကို မသိသူ မည်သူရှိသနည်း။ မျက်နှာချင်းဆိုင်သည့်အခါ ၎င်းတို့သည် သိုးသငယ်များတမျှ နာခံကြသော်လည်း နောက်ကျောလှည့်သည့်အခါ ဝံပုလွေများကဲ့သို့ ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ကြပြီး ဤသည်ကို ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ “များစွာသော လူတို့သည် သူတို့အား ငါသည် ငါ၏ နှုတ်ကပတ်များကို ထောက်ပံ့ပေးသောအခါ ငါ့ကို စစ်မှန်စွာ ချစ်ကြသည်၊ သို့သော်ငြားလည်း သူတို့၏ ဝိညာဉ်များထဲတွင် ငါ၏ နှုတ်ကပတ်များကို အမြတ်တနိုး မထားကြဘဲ၊ ထိုအစား ထိုအရာများကို အများပြည်သူပိုင်သည့် ဥစ္စာလေအလား သာမန်ကာလျှံကာမျှသာ အသုံးပြုကြပြီး ထိုအရာများကို သူတို့လာသည့် နေရာများသို့ သူတို့စိတ်ထင်လျှင် ထင်သကဲ့သို့ ပြန်ပစ်ပေးကြသည်” ဟု တွေ့ရနိုင်သည်။ ဘုရားသခင်သည် လူသားအား အဘယ်ကြောင့် အစဉ် ဖော်ထုတ်ခဲ့သနည်း။ ဤသည်မှာ လူသား၏သဘာဝအဟောင်းသည် ခိုင်မြဲလျက် မတုန်မလှုပ်ရှိကြောင်း ပြ၏။ တိုင်တောင်ကဲ့သို့ ၎င်းသည် သန်းပေါင်းရာပေါင်းများစွာသော လူတို့၏နှလုံးသားများတွင် မြင့်မားစွာ ရပ်တည်နေသော်လည်း ယူဂေါင်းသည် ထိုတောင်ကို ရွှေ့သောနေ့ရက် ရောက်လာလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ အစီအစဉ်ဖြစ်သည်။ သူ၏မိန့်မြွက်ချက်များတွင် ဘုရားသခင်သည် လူသားအပေါ် တောင်းဆိုမှုများ မပြုသည့်အခိုက်၊ သတိမပေးသည့် သို့မဟုတ် သူ၏ဘဝတွင် ထုတ်ဖော်ထားသည့် လူသား၏သဘာဝကို ထောက်ပြခြင်း မရှိသည့်အခိုက်ဟူ၍ မရှိပေ၊ “လူသားသည် ငါနှင့် ဝေးကွာသောအခါနှင့် ငါ့ကို သူသည် စမ်းသပ်သောအခါ၊ ငါသည် ငါ့ကိုယ်ငါ တိမ်စိုင်များအကြားတွင် ကွယ်ဝှက်ထား၏။ ရလဒ်အနေနှင့် သူသည် ငါ့ကို တစ်စိုးတစ်စဉ်းမျှ ရှာတွေ့ရန် မတတ်စွမ်းနိုင်ဘဲ ဆိုးသွမ်းသောသူတို့ တောင်းဆိုသမျှ လုပ်ဆောင်ရင်းနှင့် ၎င်းတို့၏ လက်အားဖြင့်သာလျှင် ရှင်သန်ရသည်။” လူတို့သည် ရှာဖွေလိုသောဆန္ဒနည်းပါးလွန်းသဖြင့် လက်တွေ့တွင် လူတို့သည် ဘုရားသခင်၏မျက်မှောက်၌ နေရန်အခွင့်အလမ်း ရှိခဲ၏၊ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ၎င်းတို့သည် မာရ်နတ်၏လက်အောက်တွင် နေကြကာ မာရ်နတ်ညွှန်ကြားသည်ကိုသာ ၎င်းတို့လုပ်ဆောင်၏။ အကယ်၍ လူတို့သည် ဘုရားသခင်၏အလင်း၌ စစ်မှန်စွာအသက်ရှင်ခဲ့ပါက၊ နေ့စဉ် အခိုက်အတန့်တိုင်း၌ ဘုရားသခင်ကို ရှာဖွေခဲ့ပါက ဘုရားသခင်သည် ဤသို့ပြောရန် လိုမည်မဟုတ်သည်မှာ မှန်သည်မဟုတ်လော။ လူတို့သည် သမ္မာကျမ်းစာမှ ကျမ်းပိုဒ်များကို ဘေးဖယ်ထားသည့်အခါ ၎င်းတို့သည် ကျမ်းစာအုပ်နှင့်အတူ ဘုရားသခင်ကိုလည်း ချက်ချင်းဘေးဖယ်ထားလိုက်သည့်အတွက် ၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်၏ ကိစ္စကိုသာ ပူပန်ကြပြီး၊ ၎င်းနောက် ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏နှလုံးသားများမှ ပျောက်ကွယ်သွား၏။ သို့ရာတွင် ၎င်းတို့သည် ကျမ်းစာအုပ်ကို တစ်ဖန်ပြန်ကောက်ယူသည့်အခါ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်အား သိပ်ဂရုမစိုက်မိခဲ့ကြောင်း ရုတ်တရက် သဘောပေါက်သွား၏။ “မှတ်ဉာဏ်မရှိသော” လူသား၏ဘဝမှာ ဤသို့ပင်တည်း။ ဘုရားသခင်မှ စကားပြောလေလေ၊ သူ၏နှုတ်ကပတ်တော်များမှာ မြင့်မားလေလေဖြစ်၏။ ၎င်းတို့သည် အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သောအခါ အမှုအားလုံးအဆုံးသတ်၍ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် ဘုရားသခင်သည် သူ၏မိန့်မြွက်ချက်များကို ရပ်စဲလိုက်၏။ ဘုရားသခင် အမှုဆောင်သည့် အခြေခံသဘောတရားမှာ သူ၏အမှု အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သောအခါ ၎င်းကို အဆုံးသတ်ရန်ဖြစ်၏၊ ၎င်းသည် အထွတ်အထိပ်သို့ရောက်သောအခါ သူသည် ဆက်လက်၍အမှုဆောင်ခြင်း မရှိဘဲ ရုတ်တရက် ရပ်လိုက်၏။ သူသည် မလိုအပ်သောအမှုကို မည်သည့်အခါမျှ မပြုပေ။