ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား

ဘုရားသခင္၏ ၾသဇာအာဏာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ေရွ႕ပိုင္းမွ မိတ္သဟာယဖြဲ႕မႈကို သင္တို႔နားေထာင္ၿပီးၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ထံ၌ စကားလုံးမ်ား မ်ားစြာရွိၿပီးျဖစ္သည္ကို ငါစိတ္ခ်ယုံၾကည္သည္။ သင္တို႔အေနျဖင့္ မည္မွ်လက္ခံႏိုင္သည္၊ မည္မွ်သေဘာေပါက္ႏိုင္သည္၊ မည္မွ်နားလည္ႏိုင္သည္ဆိုျခင္းအားလုံးက ဤအရာအေပၚ သင္တို႔မည္မွ်အားစိုက္ထုတ္မည္ဆိုသည့္အေပၚ မူတည္သည္။ ဤအေၾကာင္းအရာကို သင္တို႔ေလးေလးနက္နက္ ခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ေရးသည္ ငါ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အေနျဖင့္ ဤအရာကို ဝတ္ေက်တမ္းေက်ႏွင့္ လုံးဝမကိုင္တြယ္သင့္ေပ။ ကိုင္း၊ ဘုရားသခင္၏ၾသဇာအာဏာကို သိျခင္းက ဘုရားသခင္၏အလုံးစုံကို သိျခင္းႏွင့္ ညီမွ်သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ၾသဇာအာဏာကို သိျခင္းက အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကို သိျခင္း၏ အစျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ၾသဇာအာဏာကို သိျခင္းက အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အႏွစ္သာရကို သိျခင္းတံခါးဝထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း အဓိပၸာယ္ရသည္ဟုလည္း ဆိုႏိုင္သည္။ ဤနားလည္ျခင္းက ဘုရားသခင္ကို သိျခင္း၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ အျခားအပိုင္းက အဘယ္အရာျဖစ္သနည္း။ ဤအရာက ယေန႔ ငါမိတ္သဟာယဖြဲ႕ခ်င္သည့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား။

ယေန႔ေခါင္းစဥ္အေၾကာင္း မိတ္သဟာယဖြဲ႕ရန္ သမၼာက်မ္းစာထဲမွ အခန္းႏွစ္ခန္းကို ငါေ႐ြးထားသည္။ ပထမတစ္ခုမွာ ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၁-၁၁ ႏွင့္ ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၂၄-၂၅ တြင္ ေတြ႕ႏိုင္သည့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္ ဖ်က္ဆီးျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ ဒုတိယတစ္ခုမွာ ေယာန ဝတၳဳ ၁:၁-၂ အျပင္ ေယာန ဝတၳဳ၏ တတိယႏွင့္ စတုတၳအခန္းတြင္ ေတြ႕ႏိုင္သည့္ နိေနေဝၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္လြတ္ေျမာက္ေစျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ သင္တို႔အားလုံးက ဤအခန္းႏွစ္ခန္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ငါေျပာမည့္စကားကို နာယူဖို႔ ေစာင့္ေနၾကၿပီဟု ငါထင္သည္။ ငါေျပာမည့္အရာက ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကို သိျခင္းႏွင့္ သူ၏အႏွစ္သာရကို သိျခင္းအေၾကာင္းတို႔ထံမွ ပင္ကိုအားျဖင့္ လမ္းလြဲသြား၍မရေပ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔မိတ္သဟာယ၏ အာ႐ုံစိုက္မည့္အရာက အဘယ္အရာျဖစ္မည္နည္း။ သင္တို႔ထဲတြင္ သိသည့္လူ ရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ၾသဇာအာဏာအေပၚ ငါမိတ္သဟာယဖြဲ႕ျခင္း၏ မည္သည့္အပိုင္းမ်ားက သင္တို႔၏အာ႐ုံကို ဖမ္းစားထားသနည္း။ ဤကဲ့သို႔ၾသဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးကို ပိုင္ဆိုင္သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာသူက ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ငါေျပာခဲ့သနည္း။ ဤသို႔ေျပာၿပီး အဘယ္အရာကို ငါရွင္းျပလိုခဲ့သနည္း။ ထိုအရာမွ သင္တို႔အား မည္သည့္အရာကို ငါသင္ယူေစလိုခဲ့သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ၾသဇာအာဏာႏွင့္ တန္ခိုးက သူ႔အႏွစ္သာရကို ျပသသည့္ပုံစံ၏ ရႈေထာင့္တစ္ခုေလာ။ ဤအရာတို႔က သူ၏ဝိေသသလကၡဏာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္ကို သက္ေသျပသည့္ သူ႔အႏွစ္သာရ၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုေလာ။ မည္သည့္အရာအား ငါေျပာသြားမည္ဆိုသည္ကို ဤေမးခြန္းမ်ားအား အကဲျဖတ္၍ သင္တို႔ေျပာႏိုင္ၾကသေလာ။ ငါသင္တို႔အား မည္သည့္အရာကို နားလည္ေစခ်င္သနည္း။ ၎ကို ဂ႐ုတစိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ယူစဥ္းစားေလာ့။

ဘုရားသခင္ကို ေခါင္းမာမာႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္အတြက္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသအားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးခံရသည္

ပထမအေနျဖင့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းအေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသည့္ က်မ္းပိုဒ္အခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ၾကစို႔။

ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၁-၁၁ ေကာင္းကင္တမန္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ညဦးအခ်ိန္၌ ေသာဒုံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာ၏။ ေလာတသည္ ၿမိဳ႕တံခါးဝ၌ ထိုင္လ်က္ သူတို႔ကိုျမင္လွ်င္၊ ခရီးဦးႀကိဳျပဳျခင္းငွါထ၍၊ ေျမ၌ ဦးၫႊတ္ခ်လ်က္၊ အကြၽန္ုပ္သခင္တို႔၊ ကိုယ္ေတာ္တို႔ ကြၽန္၏အိမ္သို႔ဝင္၍ တညဥ့္လုံးေနၾကပါ။ ေျခကိုေဆးၾကပါ။ နံနက္ေစာေစာထ၍ ႂကြသြားၾကပါေလာ့ဟု ဆိုေလ၏။ ေကာင္းကင္တမန္တို႔က၊ ငါတို႔သည္မဝင္၊ တညဥ့္လုံး လမ္း၌ေနေတာ့မည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း၊ က်ပ္က်ပ္ေသြးေဆာင္ေသာေၾကာင့္၊ တဖန္ ေလာတေနရာသို႔ လွည့္၍ သူ၏အိမ္သို႔ဝင္ၾက၏။ ေလာတလည္း၊ သူတို႔အဘို႔ ပြဲလုပ္၍ တေဆးမပါေသာ မုန႔္ကို ေပါင္းၿပီးမွ၊ သူတို႔သည္စားၾက၏။ ထိုသူတို႔သည္ မအိပ္မွီ၊ ေသာဒုံၿမိဳ႕သား ေယာက္်ားအႀကီးအငယ္၊ အရပ္ရပ္ကလာေသာ သူအေပါင္းတို႔သည္ အိမ္ကို ဝိုင္း၍၊ ေလာတကို ဟစ္ေခၚလ်က္ ယေန႔ညမွာ သင့္အိမ္သို႔ ဝင္ေသာ လူတို႔သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။ ထိုသူတို႔ႏွင့္ငါတို႔သည္ ဆက္ဆံလိုသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔ထံသို႔ ထြက္ေစေလာ့ဟု ဆိုၾက၏။ ေလာတသည္လည္း၊ တံခါးျပင္မွာ သူတို႔ထံသို႔ ထြက္၍၊ မိမိေနာက္၌ တံခါးကို ပိတ္ၿပီးလွ်င္၊ ညီအစ္ကိုတို႔၊ အဓမၼအမႈကို ဤမွ်ေလာက္ မျပဳၾကပါႏွင့္။ အကြၽန္ုပ္၌ ေယာက္်ားႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ သူတို႔ကို သင္တို႔ထံသို႔ထုတ္ရေသာ အခြင့္ကိုေပးၾကပါေလာ့။ သူတို႔၌ ျပဳခ်င္သမွ်ျပဳၾကပါေလာ့။ ဤလူတို႔၌ အလွ်င္းမျပဳၾကပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ သူတို႔သည္ အကြၽန္ုပ္အိမ္မိုးအရိပ္ကို ခိုေနပါ၏ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း၊ သူတို႔က ဆုတ္ေလာ့ဟု ဆိုၾက၏။ တဖန္ကား၊ သင္သည္ တည္းခိုျခင္းငွာသာ ေရာက္လာသည္ႏွင့္၊ တရားသူႀကီးလုပ္ရမည္ေလာ။ ယခုမွာ ထိုသူတို႔၌ ျပဳသည္ထက္၊ သင္၌ သာ၍ဆိုးေသာအမႈကို ျပဳမည္ဟုဆိုလ်က္၊ ေလာတကို က်ပ္က်ပ္ဖိ၍ တံခါးကိုလည္း ေပါက္ခြဲခ်ိဳးဖဲ့ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းလာၾက၏။ ထိုအခါ ေကာင္းကင္တမန္တို႔သည္ လက္ကိုဆန႔္၍၊ ေလာတကို မိမိတို႔ေနရာအိမ္အတြင္းသို႔ ဆြဲသြင္းၿပီးလွ်င္ တံခါးကို ပိတ္ၾက၏။ အိမ္တံခါးနားမွာ ရွိေသာသူအႀကီးအငယ္တို႔ကို၊ မ်က္စိကန္းေစျခင္းငွါ ဒဏ္ခတ္သျဖင့္ သူတို႔သည္ တံခါးကိုရွာ၍ ပင္ပန္းျခင္းသို႔ ေရာက္ၾက၏။

ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၂၄-၂၅ ထိုအခါ ေယေဟာဝါသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဂါေမာရၿမိဳ႕တို႔အေပၚ မိုးေကာင္းကင္ထဲက ေယေဟာဝါထံမွ ကန႔္ႏွင့္ မီးမိုးကို ႐ြာခ်ေစေတာ္မူ၏။ ထိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၊ လြင္ျပင္မ်ားအားလုံး၊ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေျမေပၚတြင္ ေပါက္ေသာအပင္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူ၏။

ေသာဒုံၿမိဳ႕၏ ဆိုးသြမ္းမႈႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈက လူသားႏွင့္ဘုရားသခင္ ႏွစ္ဦးလုံးအတြက္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အဆင့္တစ္ခုကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ ဤၿမိဳ႕သည္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရသင့္ေၾကာင္းကို ဤက်မ္းပိုဒ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ သိျမင္ဖို႔ မခက္ခဲေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ဖ်က္ဆီးျခင္းမခံရမီတြင္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သနည္း။ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားမွ မည္သည့္အသိအျမင္ကို လူတို႔ရယူႏိုင္သနည္း။ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚရွိ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားက သူ၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔အား မည္သည္တို႔ကို ျပသနည္း။ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုလုံးကို နားလည္ရန္အလို႔ငွာ က်မ္းစာထဲ၌ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္အရာကို ဂ႐ုတစိုက္ ဖတ္ၾကည့္ၾကစို႔...

ေသာဒုံၿမိဳ႕၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ- လူသားအတြက္ ေဒါသထြက္စရာ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ အမ်က္ေတာ္ရွစရာ

ထိုည၌ ေလာတသည္ ဘုရားသခင္ထံမွ သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ေယာက္ကို ႀကိဳဆိုၿပီး သူတို႔အတြက္ စားေသာက္ပြဲတစ္ခုကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့သည္။ ညစာစားၿပီးေနာက္ သူတို႔မလွဲခင္တြင္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးအႏွံ႔မွ လူမ်ားက ေလာတ၏အိမ္ကို ဝိုင္းထားၿပီး ေလာတကို ေအာ္ေခၚၾကေလသည္။ က်မ္းစာထဲ၌ သူတို႔၏ေျပာထားခ်က္မ်ားကို ဤသို႔မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ “ယေန႔ညမွာ သင့္အိမ္သို႔ ဝင္ေသာလူတို႔သည္ အဘယ္မွာရွိသနည္း။ ထိုသူတို႔ႏွင့္ငါတို႔သည္ ဆက္ဆံလိုသည္ျဖစ္၍ ငါတို႔ထံသို႔ ထြက္ေစေလာ့။” ဤစကားလုံးမ်ားကို မည္သူေျပာခဲ့သနည္း။ မည္သူ႔ကို သူတို႔ေျပာခဲ့သနည္း။ ၎တို႔သည္ ေလာတၾကားရန္ရည္႐ြယ္ၿပီး ေလာတ၏အိမ္အျပင္ဘက္မွ ေအာ္ေခၚသည့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔၏ စကားလုံးမ်ားျဖစ္သည္။ ဤစကားလုံးမ်ားကို ၾကားရသည့္အခိုက္ မည္သို႔ခံစားရသနည္း။ ေဒါသအမ်က္ ေျခာင္းေျခာင္းထြက္သေလာ။ ဤစကားလုံးမ်ားက သင့္ကို ေအာ္ဂလီဆန္ေစသေလာ။ ေဒါသစိတ္မ်ားႏွင့္ သင္တႏုံ႔ႏုံ႔ျဖစ္ေနသေလာ။ ဤစကားလုံးမ်ားက စာတန္၏သေဘာႏွင့္ ျပည့္ေနသည္မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔မွတစ္ဆင့္ ဤၿမိဳ႕၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈႏွင့္ ေမွာင္မိုက္မႈကို သင္ခံစားရႏိုင္သေလာ။ ဤလူတို႔၏ စကားလုံးမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔အျပဳအမူမ်ား၏ လူမဆန္မႈႏွင့္ ရက္စက္မႈကို သင္ခံစားသိရွိႏိုင္သေလာ။ သူတို႔၏အျပဳအမူမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း အတိမ္အနက္ကို သင္ခံစားသိရွိႏိုင္သေလာ။ သူတို႔ေျပာဆိုသည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ဆိုးသြမ္းသည့္ သဘာဝႏွင့္ ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည့္အဆင့္အထိ ေရာက္ရွိေနၿပီးျဖစ္သည္ကို ျမင္ဖို႔ မခက္ခဲေပ။ ေလာတမွလြဲ၍ ဤၿမိဳ႕ထဲရွိ က်န္သည့္လူတိုင္းသည္ စာတန္ႏွင့္ ဘာမွ်မကြာေပ။ အျခားလူတစ္ဦးကို ျမင္႐ုံႏွင့္ပင္ ဤလူတို႔က ထိုသူကို အႏၲရာယ္ျပဳၿပီး ဝါးမ်ိဳခ်င္ၾကသည္။...ဤအရာတို႔သည္ ၿမိဳ႕၏ ထိတ္လန႔္စရာ၊ ေၾကာက္စရာ သဘာဝႏွင္ဆိုင္သည့္ ခံစားခ်က္ကို ေပး႐ုံမွ်မက ၿမိဳ႕တစ္ဝိုက္ရွိ ေသမင္း၏ ေရာင္ဝါလကၡဏာကိုလည္း ေပးသည့္အျပင္ ထိုၿမိဳ႕၏ ဆိုးသြမ္းမႈႏွင့္ ေသြးသံရဲရဲျဖစ္မႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ ခံစားခ်က္ကိုလည္း ေပးသည္။

လူ႔ဝိညာဥ္မ်ားကို ဝါးမ်ိဳလိုေသာ ဆႏၵ႐ိုင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည့္ လူမ်ားျဖစ္ၾကကုန္ေသာ လူမဆန္သည့္ လူရမ္းကားတစ္သိုက္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရသည့္အခါ ေလာတက မည္သို႔တုံ႔ျပန္ခဲ့သနည္း။ က်မ္းစာအရ “ညီအစ္ကိုတို႔၊ အဓမၼအမႈကို ဤမွ်ေလာက္ မျပဳၾကပါႏွင့္။ အကြၽန္ုပ္၌ ေယာက္်ားႏွင့္ မဆက္ဆံေသာ သမီးႏွစ္ေယာက္ရွိပါ၏။ သူတို႔ကို သင္တို႔ထံသို႔ထုတ္ရေသာ အခြင့္ကိုေပးၾကပါေလာ့။ သူတို႔၌ ျပဳခ်င္သမွ်ျပဳၾကပါေလာ့။ ဤလူတို႔၌ အလွ်င္းမျပဳၾကပါႏွင့္။ အေၾကာင္းမူကား၊ သူတို႔သည္ အကြၽန္ုပ္အိမ္မိုးအရိပ္ကို ခိုေနပါ၏။” ဤစကားလုံးမ်ားအားျဖင့္ ေလာတဆိုလိုသည့္အရာမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူမ်ားကို ကာကြယ္ဖို႔ သူသည္ သူ႔သမီးႏွစ္ဦးကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵရွိေနခဲ့သည္။ ယုတၱိတန္တန္ မည္သို႔ပင္တြက္ခ်က္ၾကည့္ၾကည့္ ဤလူမ်ားသည္ ေလာတ၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သေဘာတူၿပီး သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ဦးကို လႊတ္ထားခဲ့လိုက္သင့္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူမ်ားသည္ သူတို႔ႏွင့္ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္သည့္အျပင္ သူတို႔၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို တစ္ခါမွ် မထိခိုက္ဖူးၾကေသာ စင္စစ္လူစိမ္းမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏ ဆိုးသြမ္းသည့္သဘာဝ၏ တြန္းအားေပးမႈေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ဤကိစၥကို အသာမထားလိုက္ၾကဘဲ ထိုအစား သူတို႔၏အားထုတ္မႈမ်ားကို ပို၍ပင္ အရွိန္ျမႇင့္လိုက္ၾကသည္။ ဤေနရာ၌ သူတို႔၏ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္စကားမ်ားျခင္း ေနာက္တစ္ခုက ဤလူမ်ား၏ ရက္စက္သည့္ သဘာဝအမွန္ကို အေသအခ်ာ တိုး၍သိျမင္ေစႏိုင္သည္သာမက တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ ဤၿမိဳ႕ကို အဘယ္ေၾကာင့္ဖ်က္ဆီးခ်င္သည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းရင္းကိုလည္း လူတို႔အား သေဘာေပါက္ၿပီး နားလည္ေစသည္။

ဤသို႔လွ်င္ သူတို႔ဘာထပ္ေျပာခဲ့ၾကသနည္း။ သမၼာက်မ္းစာ၏ ေဖာ္ျပခ်က္အရ “သူတို႔က ဆုတ္ေလာ့ဟု ဆိုၾက၏။ တဖန္ကား၊ သင္သည္ တည္းခိုျခင္းငွာသာ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ တရားသူႀကီးလုပ္ရမည္ေလာ။ ယခုမွာ ထိုသူတို႔၌ ျပဳသည္ထက္၊ သင္၌ သာ၍ဆိုးေသာအမႈကို ျပဳမည္ဟုဆိုလ်က္၊ ေလာတကို က်ပ္က်ပ္ဖိ၍ တံခါးကိုလည္း ေပါက္ခြဲခ်ိဳးဖဲ့ျခင္းငွါ ခ်ဥ္းလာၾက၏။” သူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေလာတ၏တံခါးကို ခ်ိဳးဖ်က္ခ်င္ၾကသနည္း။ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူတို႔သည္ ထိုသတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ေယာက္ကို အႏၲရာယ္ျပဳရန္ စိတ္ေလာေနၾက၍ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤသတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ေယာက္က ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဘာလာလုပ္ၾကသနည္း။ ထိုၿမိဳ႕ကို သူတို႔ေရာက္လာျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ေလာတႏွင့္ သူ၏မိသားစုကို ကယ္ဖို႔ရန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အာဏာပိုင္ ရာထူးမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္ဟု ၿမိဳ႕သားမ်ားက တလြဲထင္ျမင္ခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕သားမ်ားက သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ေယာက္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေမးျမန္းျခင္းမရွိဘဲ ထိုသူႏွစ္ေယာက္ကို ရက္ရက္စက္စက္ အႏၲရာယ္ျပဳခ်င္သည့္ သူတို႔၏ဆႏၵကို မွန္းဆခ်က္သက္သက္အေပၚတြင္သာ အေျခခံထားခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ႏွင့္ လုံးဝဥႆုံ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္သည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကို သူတို႔က အႏၲရာယ္ျပဳခ်င္ခဲ့ၾကသည္။ ဤၿမိဳ႕မွလူမ်ားသည္ သူတို႔၏လူ႔သဘာဝႏွင့္ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္မႈတို႔ကို လုံးဝဆုံးရႈံးသြားၿပီဆိုသည္မွာ ရွင္းေပသည္။ သူတို႔၏ စိတ္မႏွံ႔မႈႏွင့္ ႐ိုင္းစိုင္းမႈအဆင့္က လူသားကို အႏၲရာယ္ျပဳၿပီး ဝါးမ်ိဳသည့္ စာတန္၏ ရက္စက္ေသာ သဘာဝႏွင့္ ဘာမွ်မကြာျခားေတာ့ေပ။

ဤလူတို႔ကို လက္လႊဲေပးရန္ ေလာတထံမွ သူတို႔ေတာင္းဆိုသည့္အခါ ေလာတက ဘာလုပ္ခဲ့သနည္း။ က်မ္းစာအရ ေလာတက သူတို႔ကို မလႊဲေျပာင္းေပးခဲ့ေၾကာင္းကို ငါတို႔သိရသည္။ ေလာတက ဘုရားသခင္၏ ဤသတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူႏွစ္ေယာက္ကို သိသေလာ။ မည္သို႔သိပါမည္နည္း။ သို႔ေသာ္လည္း အဘယ္ေၾကာင့္ သူသည္ ဤလူတို႔ကို ကယ္တင္ႏိုင္ခဲ့သနည္း။ သူ႔အေနျဖင့္ သူတို႔ဘာလာလုပ္သည္ကို သိခဲ့သေလာ။ သူတို႔လာရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို သူမသိေသာ္ျငားလည္း သူတို႔က ဘုရားသခင္၏ အေစခံမ်ားျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကိုမူ သူသိခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကို သူ၏အိမ္ထဲသို႔ ဝင္ခိုင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ဤအေစခံမ်ားကို ေလာတက “အရွင္” ဟုေခၚႏိုင္သည့္အခ်က္က သူသည္ အျခားေသာ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားမ်ားကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ ပုံမွန္ေနာက္လိုက္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ သတင္းစကားပို႔ေဆာင္သူမ်ားက သူ႔ထံသို႔ လာသည့္အခါ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို လက္ခံဖို႔ သူ႔အသက္ကို သူအရဲစြန႔္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ရန္အလို႔ငွာ သူ၏သမီးႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း အလဲအလွယ္အျဖစ္ သူကမ္းလွမ္းေပးခဲ့၏။ ဤသည္မွာ ေလာတ၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ လုပ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ေလာတ၏သဘာဝ အႏွစ္သာရတို႔၏ ရွင္းလင္းျမင္သာေသာ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္က ေလာတကို ကယ္တင္ဖို႔ရန္ သူ၏အေစခံမ်ားကို ေစလႊတ္ခဲ့ရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းလည္း ျဖစ္သည္။ အႏၲရာယ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ေလာတသည္ ဘာကိုမွ် ငဲ့ကြက္မေနဘဲ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို ကာကြယ္ေပးခဲ့သည္။ အေစခံမ်ား ေဘးကင္းေရးအတြက္ သူ႔သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ပင္ လဲလွယ္ဖို႔ သူႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ေလာတမွလြဲ၍ ဤကဲ့သို႔ လုပ္မည့္သူ ၿမိဳ႕ထဲ၌ အျခားတစ္ဦးတေလ ရွိသေလာ။ အခ်က္အလက္မ်ားက သက္ေသျပထားသည့္ အတိုင္းပင္ မရွိေပ၊ မရွိခဲ့ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာတမွလြဲ၍ ေသာဒုံၿမိဳ႕ထဲရွိ လူတိုင္းသည္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရမည့္ ပစ္မွတ္ျဖစ္ၿပီး ယင္းက သူတို႔ႏွင့္ ထိုက္တန္ေၾကာင္းကို ေျပာေနစရာမလိုေတာ့ေပ။

ေသာဒုံၿမိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေတာ္ကို ထိပါးသည့္အတြက္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေခ်မႈန္းခံရသည္

ေသာဒုံၿမိဳ႕သားမ်ားသည္ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္သည့္အခါ သူတို႔ေရာက္လာျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို မေမးခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို ျဖန႔္ေဝဖို႔ သူတို႔ေရာက္လာၾကျခင္း ဟုတ္မဟုတ္ကိုလည္း မေမးခဲ့ၾကေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ သူတို႔သည္ လူအုပ္ႀကီးဖြဲ႕လိုက္ၿပီး ရွင္းျပခ်က္ကို မေစာင့္ဘဲ ဤအေစခံႏွစ္ေယာက္ကို အမိဖမ္းဖို႔ရန္ ေခြး႐ိုင္းမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ရက္စက္သည့္ ဝံပုေလြမ်ားကဲ့သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ဤကိစၥမ်ား ျဖစ္ပ်က္ေနခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္က ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့သေလာ။ ဤလူသားအျပဳအမူမ်ိဳး၊ ဤျဖစ္ရပ္မ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္က သူ႔စိတ္ႏွလုံး၌ မည္သည့္အရာကို စဥ္းစားေနခဲ့သနည္း။ ဘုရားသခင္က ဤၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ သူသည္ တြန႔္ဆုတ္လိမ့္မည္မဟုတ္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ေစာင့္ေနလိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဆက္၍စိတ္ရွည္သည္းခံေနမည္လည္း မဟုတ္ေပ။ သူ၏ေန႔ရက္ ေရာက္လာေလၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလုပ္လိုသည့္ အလုပ္ကို သူစတင္ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကမာၻဦးက်မ္း ၁၉:၂၄-၂၅ ၌ ေျပာထားသည္။ “ထိုအခါ ေယေဟာဝါသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ႏွင့္ ေဂါေမာရၿမိဳ႕တို႔အေပၚ မိုးေကာင္းကင္ထဲက ေယေဟာဝါထံမွ ကန႔္ႏွင့္ မီးမိုးကို ႐ြာခ်ေစေတာ္မူ၏။ ထိုၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၊ လြင္ျပင္မ်ားအားလုံး၊ ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ား၌ ေနထိုင္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေျမေပၚတြင္ ေပါက္ေသာအပင္မ်ားကို ဖ်က္ဆီးေတာ္မူ၏။” ဤက်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္က ဤၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္ဖ်က္ဆီးသည့္ နည္းလမ္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္ဖ်က္ဆီးသည့္ အရာမ်ားကိုလည္းေကာင္း လူတို႔အား ေျပာျပသည္။ ေရွးဦးစြာ၊ ဘုရားသခင္က ဤၿမိဳ႕ကို မီးႏွင့္ ေလာင္ကြၽမ္းေစပုံ၊ မီး၏အတိုင္းအတာက လူအားလုံးႏွင့္ ေျမျပင္မွာေပါက္သည့္ အရာအားလုံးကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ လုံေလာက္ပုံတို႔ကို သမၼာက်မ္းစာ၌ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ မိုးေကာင္းကင္မွက်လာသည့္ မီးသည္ ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီး႐ုံသာမကဘဲ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူအားလုံးႏွင့္ သက္ရွိအရာအားလုံးကိုလည္း ဘာတစ္ခုမွ် မက်န္ရစ္ေတာ့သည္အထိ ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးၿပီးသည့္ေနာက္ ေျမျပင္၌ သက္ရွိအရာ ကင္းမဲ့သြား၏။ ရွင္သန္တက္ႂကြျခင္း မရွိေတာ့သကဲ့သို႔ သက္ရွိလကၡဏာမ်ားလည္း မရွိေတာ့ေပ။ ၿမိဳ႕သည္ လြင္တီးေခါင္ျပင္ျဖစ္လာၿပီး သုသာန္တစျပင္ပမာ တိတ္ဆိတ္မႈႏွင့္ ျပည့္ေနသည့္ ဟင္းလင္းျပင္ျဖစ္သြားခဲ့သည္။ ဤအရပ္၌ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ၿပီး က်ဴးလြန္သည့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ရွိေတာ့မည္မဟုတ္၊ သတ္ျဖတ္ျခင္းမ်ား၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ေသြးစြန္းျခင္းမ်ား ရွိေတာ့မည္မဟုတ္။

ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤၿမိဳ႕ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား မီးရႈိ႕ပစ္ခ်င္ခဲ့သနည္း။ ဤေနရာ၌ အဘယ္အရာကို သင္တို႔ေတြ႕ႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္ဖန္ဆင္းရာမ်ားျဖစ္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ သဘာဝတို႔ ဤကဲ့သို႔ဖ်က္ဆီးခံရျခင္းကို ၾကည့္ရက္ႏိုင္ပါ့မည္ေလာ။ မိုးေကာင္းကင္မွ က်ေရာက္လာသည့္ မီးမွတစ္ဆင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေဒါသကို သင္သိျမင္ႏိုင္လွ်င္ သူဖ်က္ဆီးသည့္ ပစ္မွတ္မ်ားႏွင့္ ဤၿမိဳ႕ေခ်မႈန္းခံရသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ကို အကဲျဖတ္၍ သူ၏အမ်က္မွာ မည္မွ်ႀကီးမားေၾကာင္းကို သိျမင္ဖို႔ မခက္ခဲေပ။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္စက္ဆုပ္သည့္အခါ သူ၏အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈကို ထိုၿမိဳ႕အေပၚသို႔ သူက်ေရာက္ေစမည္ပင္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္႐ြံရွာသည့္အခါ လူတို႔အား သူ၏ေဒါသကို အသိေပးလ်က္ ထပ္တလဲလဲ သတိေပးခ်က္မ်ားကို သူထုတ္ျပန္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို အဆုံးသတ္ရန္ႏွင့္ ဖ်က္ဆီးရန္ ဘုရားသခင္ဆုံးျဖတ္သည့္အခါ ဆိုလိုသည္မွာ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔သည္ ထိပါးျခင္းကို ခံရေသာအခါ သူသည္ ေနာက္ထပ္ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သတိေပးျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထိုအစား ထိုၿမိဳ႕ကို သူတိုက္႐ိုက္ဖ်က္ဆီးလိမ့္မည္။ ထိုၿမိဳ႕ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားေအာင္ သူလုပ္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားပင္ျဖစ္ေလသည္။

ေသာဒုံၿမိဳ႕၏ ထပ္ခါထပ္ခါ ရန္လိုျခင္းႏွင့္ အတိုက္အခံျပဳျခင္းတို႔ကို ခံရၿပီးေနာက္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုၿမိဳ႕ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား အျမစ္ျဖတ္သုတ္သင္သည္

ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းနားလည္သြားၾကၿပီျဖစ္၍ အျပစ္တရား၏ၿမိဳ႕အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္ျမင္ခဲ့ေသာ အရပ္ျဖစ္သည့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ျပန္အာ႐ုံစိုက္ၾကစို႔။ ဤၿမိဳ႕၏အႏွစ္သာရကို နားလည္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္က ဤၿမိဳ႕ကို အဘယ္ေၾကာင့္ဖ်က္ဆီးခ်င္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ လုံးလုံးဖ်က္ဆီးပစ္ခဲ့သည့္အေၾကာင္းတို႔ကို သိႏိုင္သည္။ ဤအခ်က္မွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို သိလာႏိုင္သည္။

လူသား၏ရႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သည္ လူသား၏ဆႏၵႏွင့္ လူသား၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈတို႔ကို အျပည့္အဝျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္သည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ ညစဥ္ရက္ဆက္ ေတးဂီတ၊ အကအခုန္တို႔ႏွင့္ ညႇိဳ႕ေခၚၿပီး ဖမ္းစားလ်က္ ဤၿမိဳ႕၏ ႂကြယ္ဝျခင္းက လူတို႔ကို စြဲမက္ျခင္းႏွင့္ ႐ူးသြပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈက လူတို႔၏ႏွလုံးသားကို တိုက္စားခဲ့ၿပီး လူတို႔ကို အက်င့္ပ်က္ျပားသြားေအာင္ ဖမ္းစားခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕သည္ မသန႔္ရွင္းဘဲ ဆိုးယုတ္သည့္ ဝိညာဥ္မ်ား သြားလာရမ္းကားေနသည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕သည္ အျပစ္တရားအျပင္ သတ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့ၿပီး ေလထုသည္လည္း ေသြးနံ႔၊ အပုပ္နံ႔တေထာင္းေထာင္းႏွင့္ ထူထပ္သိပ္သည္းေနခဲ့သည္။ ထိုၿမိဳ႕သည္ လူတို႔ကို ေက်ာခ်မ္းေစသည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕၊ အထိတ္တလန္႔ ျပန္ထြက္ေျပးေစသည့္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသမီးျဖစ္ေစ၊ လူငယ္ျဖစ္ေစ၊ လူအိုျဖစ္ေစ ထိုၿမိဳ႕ထဲရွိ မည္သူကမွ် မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို မရွာေဖြခဲ့ၾကေပ။ မည္သူကမွ် အလင္းကို မေတာင့္တခဲ့ၾက၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အျပစ္လုပ္ရန္ ျငင္းဆန္ဖို႔ ဆႏၵမရွိခဲ့ၾကေပ။ သူတို႔သည္ စာတန္၏ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္၊ စာတန္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႏွင့္ လွည့္စားမႈတို႔ေအာက္၌ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏လူ႔သဘာဝ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္။ သူတို႔၏အသိစိတ္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ လူသား၏ မူလျဖစ္တည္မႈပန္းတိုင္ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံျပဳသည့္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ ဆိုးသြမ္းလုပ္ရပ္မ်ားကို သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏လမ္းၫႊန္မႈကို သူတို႔ျငင္းဆန္ၿပီး သူ၏အလိုေတာ္ကို ဆန႔္က်င္ခဲ့ၾကသည္။ ဤလူမ်ား၊ ဤၿမိဳ႕ႏွင့္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ရွိသည့္ သက္ရွိအရာတိုင္းကို ပ်က္စီးျခင္းလမ္းသို႔ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ သယ္ယူသြားသည္မွာ သူတို႔၏ ဆိုးသြမ္းလုပ္ရပ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

ဤက်မ္းပိုဒ္ႏွစ္ပိုဒ္တြင္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း အတိုင္းအတာႏွင့္ပတ္သက္၍ အေသးစိတ္အခ်က္အလက္အားလုံးကို မွတ္တမ္းမတင္ထားဘဲ ထိုအစား ၿမိဳ႕ထဲကို ဘုရားသခင္၏အေစခံႏွစ္ေယာက္ ေရာက္လာၿပီးေနာက္ပိုင္း သူတို႔အေပၚ ၿမိဳ႕သားတို႔၏ အျပဳအမူမ်ားကိုသာ မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ္ျငားလည္း ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးကာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ခဲ့ၾကေသာ အတိုင္းအတာကို ဖြင့္ျပသည့္ ႐ိုးရွင္းေသာ အခ်က္အလက္တစ္ခုရွိသည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ ၿမိဳ႕သားတို႔၏ စ႐ိုက္အမွန္ႏွင့္ အႏွစ္သာရအမွန္သည္လည္း ေဖာ္ထုတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ဤလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္ကို လက္မခံခဲ့႐ုံသာမကဘဲ သူ၏ျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈကိုလည္း မေၾကာက္႐ြံ႕ခဲ့ၾကေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ေဒါသကို သူတို႔အထင္အျမင္ေသးခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မ်က္ကန္းေတာတိုး ခုခံခဲ့ၾကသည္။ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို လုပ္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သို႔လုပ္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ သူတို႔၏ရက္စက္သည့္ သဘာဝက ပို၍သာ ျပင္းထန္လာသည့္အျပင္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ဆန႔္က်င္ခဲ့ၾကသည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏တည္ရွိမႈ၊ သူ၏လာေရာက္မႈ၊ သူ၏ျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈႏွင့္ ထိုထက္ပို၍ သူ၏သတိေပးခ်က္ကို ရန္လိုခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အလြန္႔အလြန္ မာနေထာင္လႊားခဲ့ၾကသည္။ ဝါးမ်ိဳၿပီး အႏၲရာယ္ျပဳ၍ရသည့္ လူအားလုံးကို သူတို႔သည္ ဝါးမ်ိဳၿပီး အႏၲရာယ္ျပဳခဲ့ၾကကာ ဘုရားသခင္၏ အေစခံတို႔ကိုလည္း ထိုအတိုင္းပင္ သူတို႔ဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကသည့္ ဆိုးသြမ္းလုပ္ရပ္အားလုံးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ ဘုရားသခင္၏အေစခံတို႔ကို အႏၲရာယ္ျပဳျခင္းက ျပႆနာထုထည္ႀကီး၏ တစ္စြန္းတစ္စမွ်သာ ရွိေသးသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုနည္းျဖင့္ သူတို႔ဖြင့္ျပခဲ့သည့္ သူတို႔၏ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝသည္ စင္စစ္အားျဖင့္ အေျပာက်ယ္ေသာ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲမွ ေရတစ္စက္မွ်ေလာက္သာ ရွိေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို မီးႏွင့္ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ ၿမိဳ႕ကိုဖ်က္ဆီးရန္ ေရလႊမ္းမိုးျခင္းကို အသုံးမျပဳသကဲ့သို႔ ဟာရီကိန္းမုန္တိုင္း၊ ငလ်င္၊ ဆူနာမီ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားနည္းလမ္းတို႔ကိုလည္း အသုံးမျပဳခဲ့ေပ။ ဤၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ရန္ ဘုရားသခင္က မီးကိုအသုံးျပဳခဲ့ျခင္းသည္ အဘယ္အရာကိုၫႊန္ျပသနည္း။ ၎သည္ ၿမိဳ႕၏အႂကြင္းမဲ့ပ်က္စီးျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ ၿမိဳ႕သည္ ကမာၻေပၚမွ၊ ထို႔ျပင္ တည္ရွိျခင္းမွ လုံးဝေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤေနရာတြင္ “ဖ်က္ဆီးျခင္း” ဆိုသည္မွာ ၿမိဳ႕၏အသြင္သဏၭာန္ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပုံ၊ သို႔မဟုတ္ အျပင္ပိုင္းအသြင္အျပင္ကိုသာ ရည္ၫႊန္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူတို႔၏ဝိညာဥ္မ်ားသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား အျမစ္ျဖတ္သုတ္သင္ခံရၿပီး ဆက္လက္မတည္ရွိေတာ့ဟု ရည္ၫႊန္းသည္။ ႐ိုး႐ိုးေျပာရလွ်င္ ၿမိဳ႕ႏွင့္ဆက္စပ္ေနသည့္ လူအားလုံး၊ အျဖစ္အပ်က္အားလုံးႏွင့္ အေၾကာင္းအရာအားလုံးက ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္။ ထိုၿမိဳ႕သားတို႔အတြက္ ေနာက္ဘဝ၊ သို႔မဟုတ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာျခင္း ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ဖန္ဆင္းရာျဖစ္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္မွ သူတို႔ကို ထာဝရကာလတိုင္ အျမစ္ျဖတ္သုတ္သင္ခဲ့သည္။ မီးကိုအသုံးျပဳျခင္းက ဤေနရာ၌ အျပစ္တရား၏ အဆုံးသတ္ကို ရည္ၫႊန္းၿပီး ထိုအရပ္၌ အျပစ္တရားကို ဟန္႔တားလိုက္ေၾကာင္း ရည္ၫႊန္းသည္။ ဤအျပစ္တရားက ဆက္တည္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ ဆက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ေတာ့မည္လည္း မဟုတ္ေပ။ စာတန္၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈက သူ႔ကိုျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးေနသည့္ ေျမဆီလႊာအျပင္ သူေနဖို႔ႏွင့္ အသက္ရွင္ဖို႔ ေနရာတစ္ေနရာကို ေပးအပ္ခဲ့သည့္ သခ်ႋဳင္းလည္း ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီဟု ဆိုလိုသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ စာတန္၏စစ္ပြဲ၌ မီးကို ဘုရားသခင္အသုံးျပဳျခင္းက စာတန္ကို အမွတ္အသားလုပ္ခဲ့သည့္ သူ၏ေအာင္ပြဲအမွတ္တံဆိပ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕၏ ပ်က္စီးျခင္းသည္ လူသားကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစၿပီး ဝါးမ်ိဳျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ရန္ျဖစ္ေသာ စာတန္၏ရည္မွန္းခ်က္ရွိ ႀကီးက်ယ္သည့္ ေျခလွမ္းမွားတစ္ခုျဖစ္သည္။ ထိုနည္းတူစြာပင္ ၎သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ႀကီးထြားရင့္သန္လာမႈ၌ လူသားအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈကို ျငင္းဆန္ၿပီး မေကာင္းမႈဒုစ႐ိုက္ကို စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့ေသာအခ်ိန္၏ ရွက္စရာေကာင္းသည့္ သေကၤတတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ၎သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ စစ္မွန္ေသာ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္ဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

မိုးေကာင္းကင္မွ ဘုရားသခင္ ေစလႊတ္လိုက္သည့္ မီးသည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ျပာမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းပစ္လိုက္သည့္အခါ “ေသာဒုံ” ဟုေခၚသည့္ၿမိဳ႕သည္ ထို႔ေနာက္တြင္ ၿမိဳ႕ထဲရွိအရာခပ္သိမ္း မတည္ရွိေတာ့သကဲ့သို႔ မတည္ရွိေတာ့ရန္ ရည္႐ြယ္သည္။ ထိုၿမိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ထဲ၌ ေပ်ာက္ဆုံးသြားလ်က္ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသအားျဖင့္ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သည္ ၎ႏွင့္ထိုက္တန္သည့္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈႏွင့္ ၎ျဖစ္ထိုက္ေသာ နိဂုံးကို ရရွိခဲ့သည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕၏တည္ရွိမႈ အဆုံးသတ္ရျခင္းက ၎၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး ဤၿမိဳ႕ႏွင့္ ဤၿမိဳ႕ထဲ၌ေနထိုင္ခဲ့သည့္ လူတိုင္း၊ သို႔မဟုတ္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ ေပါက္ဖြားလာခဲ့သည့္ သက္ရွိအရာမွန္သမွ်ကို ဘယ္ေတာ့မွ် မၾကည့္ရႈလိုေတာ့သည့္ ဘုရားသခင္၏ဆႏၵေၾကာင့္လည္းျဖစ္သည္။ “ဤၿမိဳ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ် မၾကည့္ရႈလိုေတာ့သည့္” ဘုရားသခင္၏ဆႏၵသည္ သူ၏အမ်က္ေဒါသျဖစ္သည့္အျပင္ သူ၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္လည္းျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕၏ဆိုးသြမ္းမႈႏွင့္ အျပစ္တရားတို႔သည္ သူ႔ကို ေဒါသထြက္ေစကာ ႐ြံရွာ၍ စက္ဆုပ္ေစၿပီး ထိုၿမိဳ႕ကိုလည္းေကာင္း၊ ထိုၿမိဳ႕ထဲက လူမွန္သမွ်၊ သို႔မဟုတ္ သက္ရွိအရာမွန္သမွ်တို႔ကိုလည္းေကာင္း လုံးဝမျမင္ခ်င္ေတာ့ေအာင္ ျပဳလိုက္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုၿမိဳ႕ကို မီးေလာင္ကြၽမ္းေစခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕သည္ ေလာင္ကြၽမ္းၿပီးသြားေသာအခါ ျပာမ်ားသာ က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ ထိုၿမိဳ႕သည္ အမွန္တကယ္ မတည္ရွိေတာ့ေပ။ ဤၿမိဳ႕ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူ၏မွတ္ဉာဏ္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ မရွိေတာ့ေပ၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခံလိုက္ရေလသည္။ ဤသည္မွာ မိုးေကာင္းကင္မွ ေစလႊတ္လိုက္သည့္ မီးသည္ ေသာဒုံတစ္ၿမိဳ႕လုံးကိုသာ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ ၿမိဳ႕ထဲရွိ အျပစ္တရားႏွင့္ ျပည့္ေနသည့္ လူတို႔ကိုသာ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းမဟုတ္၊ ၿမိဳ႕ထဲရွိ အျပစ္တရားႏွင့္စြန္းထင္းေနသည့္ အရာအားလုံးတို႔ကိုသာ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းမဟုတ္ဘဲ ထိုအရာမ်ားထက္ေက်ာ္လြန္၍ ထိုမီးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈႏွင့္ ခုခံမႈတို႔ႏွင့္ဆိုင္ေသာ မွတ္ဉာဏ္မ်ားကိုလည္း ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ဤသည္မွာ ၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္ေလာင္ကြၽမ္းေစျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္သည္။

ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ လြန္လြန္ကဲကဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးလာခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က မည္သူျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔အေနျဖင့္ မည္သည့္ေနရာမွ လာသည္ဆိုျခင္းကို ဤလူတို႔မသိခဲ့ၾကေပ။ သူတို႔အား ဘုရားသခင္အေၾကာင္းကို သင္ေျပာလွ်င္ သူတို႔သည္ တိုက္ခိုက္ၿပီး အသေရဖ်က္ၾကမည္ျဖစ္ကာ ဘုရားတရားကို ပုတ္ခတ္ေျပာဆိုၾကလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ အေစခံမ်ားက ဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္ကို ျဖန႔္ဖို႔ရန္ ေရာက္လာၾကသည့္အခါတြင္ပင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ ဤလူတို႔သည္ ေနာင္တရသည့္ လကၡဏာမ်ားကို မျပ႐ုံသာမကဘဲ သူတို႔၏ ဆိုးသြမ္းသည့္ အျပဳအမူမ်ားကို မစြန႔္လႊတ္ခဲ့ၾကေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အေစခံတို႔ကို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္၍ အႏၲရာယ္ျပဳခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ထုတ္ေဖာ္ကာ ဖြင့္ျပသည့္အရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ လြန္လြန္ကဲကဲ ရန္လိုျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူတို႔၏သဘာဝ အႏွစ္သာရတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ ဤလူတို႔၏ ဘုရားသခင္ကို ခုခံမႈသည္ သူတို႔၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဖြင့္ျပျခင္းထက္ပိုေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္၊ ယင္းခုခံမႈသည္ အမွန္တရားကို နားလည္မႈမရွိျခင္းမွ အရင္းခံလာသည့္ အသေရဖ်က္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ ေလွာင္ေျပာင္မႈျဖစ္ရပ္တစ္ခုထက္ ပိုသကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ မိုက္မဲျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ပညာမဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ ဆိုးသြမ္းသည့္ အျပဳအမူ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဤလူမ်ားသည္ လွည့္ျဖားခံထားရျခင္းေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ျပဳမူၾကျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထို႔ျပင္ လွည့္စားခံထားရျခင္းေၾကာင့္လည္း မုခ်မဟုတ္ေပ။ သူတို႔၏အျပဳအမူသည္ ဘုရားသခင္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း အရွက္မရွိ မေၾကာက္မ႐ြံ႕ မုန္းတီးၿပီး ဆန႔္က်င္ကာ ဆူပူေသာင္းက်န္းသည့္အဆင့္ကို ေရာက္ေနခဲ့ေခ်ၿပီ။ ဤကဲ့သို႔ လူသားအျပဳအမူမ်ိဳးက ဘုရားသခင္ကို အမ်က္ထြက္ေစၿပီး ထိပါးျခင္း မျပဳရမည့္ စိတ္သေဘာထားျဖစ္ေသာ သူ၏စိတ္သေဘာထားကိုလည္း အမ်က္ထြက္ေစမည္မွာ ယုံမွားဖြယ္ရာမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ သူ၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔ကို တိုက္႐ိုက္ပင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္လႊတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အမွန္တကယ္ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အျပစ္တရားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနသည့္ၿမိဳ႕ကို ရင္ဆိုင္ရၿပီးေနာက္ ထိုၿမိဳ႕ကို တတ္ႏိုင္သမွ် အျမန္ဆုံးနည္းလမ္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးရန္၊ ထိုၿမိဳ႕ထဲရွိ လူမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏အျပစ္အလုံးစုံကို အျပည့္စုံဆုံးနည္းလမ္းႏွင့္ အျမစ္ျဖတ္သုတ္သင္ရန္၊ ၿမိဳ႕သားမ်ား မတည္ရွိေတာ့ေအာင္ျပဳရန္ႏွင့္ ထိုအရပ္ရွိ အျပစ္တရားကို ထပ္ဆင့္မပြားေအာင္ တားဆီးရန္ ဘုရားသခင္ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ဤကဲ့သို႔လုပ္ရန္ အျမန္ဆုံးႏွင့္ အျပည့္စုံဆုံးနည္းလမ္းမွာ မီးႏွင့္ ေလာင္ကြၽမ္းေစျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားသည္ စြန႔္ပစ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္းတို႔ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ထိုအစား သူသည္ ဤလူတို႔ကို အျပစ္ဒဏ္ခတ္ဖို႔၊ ႐ိုက္ခ်ဖို႔ႏွင့္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဖ်က္ဆီးဖို႔ရန္ သူ၏အမ်က္ေဒါသ၊ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ႏွင့္ ၾသဇာအာဏာကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။ သူတို႔အေပၚထားသည့္ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားသည္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကို ဖ်က္ဆီးသည့္ သေဘာထားသာမကဘဲ ထာဝရ အျမစ္ျဖတ္သုတ္သင္ျခင္းျဖစ္ေသာ ဝိညာဥ္ကို ဖ်က္ဆီးသည့္ သေဘာထားလည္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ “မတည္ရွိေတာ့” ဟူေသာ စကားလုံးအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ဆိုလိုေသာအရာ၏ သြယ္ဝိုက္အဓိပၸာယ္အမွန္ ျဖစ္ေလသည္။

ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ ဖုံးကြယ္ထားၿပီး လူသားက မသိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအရာသည္ ထိပါးေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံေပ

လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ မိုက္မဲၿပီး ပညာမဲ့ေသာ္လည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုလုံးကို ဘုရားသခင္၏ ဆက္ဆံမႈက သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈအေပၚ၌ အဓိကအေျခခံထားသည္။ သူ၏အမ်က္ေဒါသကိုမူ အခ်ိန္အမ်ားစုႏွင့္ ျဖစ္ရပ္အမ်ားစု၌ ဖုံးကြယ္ထားၿပီး ၎ကို လူသားက မသိေပ။ ရလဒ္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသအား ေဖာ္ျပျခင္းကို ျမင္ရဖို႔ရန္ လူသားအတြက္ ခဲယဥ္းၿပီး သူ၏အမ်က္ေဒါသကို နားလည္ဖို႔ရန္လည္း ခဲယဥ္းသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ သေဘာထားေလ၏။ လူသားကို သည္းခံျခင္းႏွင့္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းဆိုင္ရာ ဘုရားသခင္၏ေနာက္ဆုံးအမႈႏွင့္ အဆင့္ကို လူသားရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္ဆုံးသနားက႐ုဏာႏွင့္ သူ၏ေနာက္ဆုံးသတိေပးခ်က္တို႔က လူသားတို႔ထံ ေရာက္လာသည့္အခါ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ဖို႔ရန္ ဤနည္းလမ္းကိုပင္ အသုံးျပဳဆဲျဖစ္ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ရန္၊ သူတို႔၏လမ္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ဖို႔ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏သနားက႐ုဏာကို လက္ခံဖို႔ရန္ မည္သည့္အားထုတ္မႈမွ် မျပဳလုပ္ပါက ဘုရားသခင္သည္ သူ၏သည္းခံမႈႏွင့္ စိတ္ရွည္မႈတို႔ကို သူတို႔အား ေပးသနားေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္က သူ၏သနားက႐ုဏာကို ျပန္႐ုပ္သိမ္းမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူ၏အမ်က္ေဒါသကိုသာ သူေစလႊတ္လိမ့္မည္။ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို မတူညီသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ သူေဖာ္ျပႏိုင္၏။ လူတို႔ကို အျပစ္ဒဏ္ခတ္ၿပီး ဖ်က္ဆီးဖို႔ရန္ မတူညီသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို သူအသုံးျပဳႏိုင္သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။

ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ရန္ မီးကို ဘုရားသခင္အသုံးျပဳျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၊ သို႔မဟုတ္ အျခားမည္သည့္အရာကိုမဆို လုံးလုံးလ်ားလ်ား အျမစ္ျဖတ္သည့္ သူ၏အျမန္ဆုံးနည္းလမ္းပင္ျဖစ္သည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔ကို ေလာင္ကြၽမ္းေစျခင္းက သူတို႔၏႐ုပ္ခႏၶာမ်ားကိုသာ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူတို႔သည္ ႐ုပ္ေလာကႏွင့္ လူသားတို႔မျမင္ႏိုင္သည့္ေလာက ႏွစ္ခုစလုံး၌ မတည္ရွိေတာ့ေစေရးအတြက္ သူတို႔၏ဝိညာဥ္၊ သူတို႔၏စိတ္ႏွင့္ သူတို႔၏ကိုယ္ခႏၶာအလုံးစုံတို႔ကို ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က သူ႔အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္ေဖာ္သည့္နည္းႏွင့္ ေဖာ္ျပသည့္နည္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤထုတ္ေဖာ္ျခင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပျခင္းပုံစံက ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရ၏ ရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ၎သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရကို ထုတ္ေဖာ္ျခင္း အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္သည့္အခါ သူသည္ မည္သည့္သနားက႐ုဏာ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္စာနာသနားမႈကိုမွ် မထုတ္ေဖာ္ျပေတာ့သကဲ့သို႔ သူ၏သည္းခံျခင္း၊ သို႔တည္းမဟုတ္ စိတ္ရွည္ျခင္းတို႔ကိုလည္း ထပ္မျပေတာ့ေပ။ သူ႔ကို ဆက္ၿပီး စိတ္ရွည္ေစဖို႔၊ သူ၏သနားက႐ုဏာကို ထပ္ေပးဖို႔၊ သူ၏သည္းခံျခင္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေပးသနားဖို႔ ေဖ်ာင္းဖ်ႏိုင္သည့္ လူ၊ အရာဝတၳဳ၊ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းျပခ်က္တို႔ မရွိေပ။ ဤအရာမ်ားအစား ဘုရားသခင္သည္ ခဏေလးမွ် တုံ႔ဆိုင္းျခင္းမရွိဘဲ သူဆႏၵရွိသည့္အတိုင္းျပဳလ်က္ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔ကို ေစလႊတ္လိမ့္မည္။ သူသည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵႏွင့္အညီ လ်င္ျမန္ၿပီး ရွင္းလင္းသည့္ပုံစံႏွင့္ ဤအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ လူသားအေနျဖင့္ ထိပါးျခင္း မျပဳလုပ္ရသည့္ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို ဘုရားသခင္ထုတ္လႊတ္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ရႈေထာင့္တစ္ခု၏ ေဖာ္ျပခ်က္လည္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က လူသားအေပၚ ပူပန္ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းတို႔ ျပသည္ကို လူတို႔ျမင္ေသာအခါ သူတို႔သည္ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို သတိမျပဳမိႏိုင္ၾက၊ သူ၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို မျမင္ႏိုင္ၾက၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ထိပါးေစာ္ကားမႈအေပၚ သူ၏သည္းမခံျခင္းကို မခံစားႏိုင္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ သနားက႐ုဏာ၊ သည္းခံျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသက္သက္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဤအရာမ်ားက လူတို႔ကို ယုံၾကည္သြားေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္စုကို ႐ြံမုန္းျခင္းကို တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေတြ႕ရသည့္အခါ လူသားကို ဖ်က္ဆီးျခင္းထဲရွိ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ သူ၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔က လူတို႔အား သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား၏ အျခားတစ္ဖက္ကို ရိပ္ခနဲျမင္ေစသည္။ ဤသည္မွာ ထိပါးေစာ္ကားျခင္းကို ဘုရားသခင္၏ သည္းမခံျခင္းျဖစ္သည္။ ထိပါးေစာ္ကားျခင္းကို သည္းမခံသည့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါမဆို၏ စိတ္ကူးႏိုင္စြမ္းထက္ သာလြန္သည္။ ဖန္ဆင္းခံမဟုတ္သည့္ သတၱဝါမ်ားထဲ၌ မည္သူကမွ် ထိုအရာကို ဝင္စြပ္ဖက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ထိခိုက္ေစျခင္းတို႔ မျပဳလုပ္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ျပင္ ထိုအရာကို တူေအာင္တုျခင္း၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အတုခိုးျခင္းလည္း သာ၍ပင္ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဤရႈေထာင့္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အသိသင့္ဆုံးေသာ ရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၌သာ ဤကဲ့သို႔စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္သာလွ်င္ ဤကဲ့သို႔စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစၿပီး ဝါးမ်ိဳသည့္ ဆိုးသြမ္းမႈ၊ အေမွာင္ထု၊ ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ စာတန္၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ သူႏွင့္ဆန႔္က်င္သည့္ အျပစ္၏လုပ္ရပ္အားလုံးကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ ထို႔ျပင္ သူ၏သန႔္ရွင္းၿပီး ညစ္ညမ္းျခင္းမရွိသည့္ အႏွစ္သာရေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းခံ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ဖန္ဆင္းခံမဟုတ္သည့္ သတၱဝါတို႔က သူ႔အား ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆန႔္က်င္ျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္းမ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း သူခံမည္မဟုတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခါက သူသနားက႐ုဏာျပခဲ့ဖူးသည့္၊ သို႔မဟုတ္ သူေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ဖူးသည့္ လူပုဂၢိဳလ္ပင္လွ်င္ သူ၏စိတ္သေဘာထားကို ရန္စၿပီး သူ၏စိတ္ရွည္ျခင္းႏွင့္ သည္းခံျခင္းဆိုင္ရာ အေျခခံမူမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္လိုက္သည္ႏွင့္ သူသည္ သနားက႐ုဏာ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ တြန႔္ဆုတ္ျခင္းတို႔ အနည္းငယ္မွ်မရွိဘဲ ထိပါးေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံေသာ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္လႊတ္ၿပီး ထုတ္ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။

ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ တရားမွ်တသည့္ စြမ္းအားခပ္သိမ္းႏွင့္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အရာခပ္သိမ္းအတြက္ အကြယ္အကာျဖစ္သည္

ဘုရားသခင္၏ မိန႔္ၾကားခ်က္၊ အေတြးမ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ ဤဥပမာမ်ားကို နားလည္ျခင္းအားျဖင့္ လူသား၏ထိပါးေစာ္ကားျခင္းကို သည္းခံမည္မဟုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို သင္နားလည္ႏိုင္သေလာ။ အတိုခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ လူသားအေနျဖင့္ မည္မွ်ပင္နားလည္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္ၿပီး ယင္းက အတုမရွိေပ။ ထိပါးေစာ္ကားျခင္းအေပၚ ဘုရားသခင္၏သည္းမခံျခင္းသည္ သူ၏အတုမရွိေသာ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသသည္ သူ၏အတုမရွိေသာ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္သည္ သူ၏အတုမရွိေသာ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသေနာက္ကြယ္ရွိ စည္းမ်ဥ္းသည္ သူသာလွ်င္ပိုင္ဆိုင္သည့္ သူ၏ ပင္ကိုလကၡဏာႏွင့္ အဆင့္အတန္းတို႔၏ ကိုယ္စားျပဳခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤနိယာမသည္ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္၏ အႏွစ္သာရဆိုင္ရာ သေကၤတတစ္ခုလည္းျဖစ္ေၾကာင္းကို ေျပာစရာမလိုေပ။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ရွိရင္းစြဲအႏွစ္သာရျဖစ္ၿပီး ယင္းသည္ အခ်ိန္ကုန္လြန္သည္ႏွင့္ လိုက္ေျပာင္းလဲျခင္းလုံးဝမရွိသကဲ့သို႔ တည္ေနရာ အေျပာင္းအလဲမ်ားကိုလိုက္၍လည္း မေျပာင္းလဲေပ။ သူ၏ရွိရင္းစြဲစိတ္သေဘာထားသည္ သူ၏ပင္ကိုအႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ သူ၏အမႈကို မည္သူ႔အေပၚ၌ သူျပဳသည္ျဖစ္ေစ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ မေျပာင္းလဲသကဲ့သို႔ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္လည္း မေျပာင္းလဲေခ်။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္ကို ေဒါသထြက္ေစသည့္အခါ ဘုရားသခင္ထုတ္လႊတ္သည့္အရာသည္ သူ၏ရွိရင္းစြဲစိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္၌ သူ႔ေဒါသေနာက္ကြယ္မွ အေျခခံမူက မေျပာင္းလဲသကဲ့သို႔ သူ၏အတုမရွိသည့္ ဝိေသသလကၡဏာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္တို႔ကလည္း မေျပာင္းလဲေပ။ သူ၏အႏွစ္သာရက ေျပာင္းလဲေသာေၾကာင့္၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏စိတ္သေဘာထားမွ မတူညီသည့္ သေဘာတရားမ်ား ထြက္ေပၚလာေသာေၾကာင့္ သူေဒါသထြက္လာျခင္း မဟုတ္ဘဲ သူ႔အေပၚ လူသား၏ ဆန႔္က်င္မႈသည္ သူ၏စိတ္သေဘာထားကို ထိပါးေစာ္ကားေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္ကို လူသား၏ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ရန္စျခင္းက ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္ပိုင္ဝိေသသလကၡဏာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္အတြက္ အလြန္ျပင္းထန္သည့္ စိန္ေခၚမႈတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ လူသားက သူ႔ကို စိန္ေခၚသည့္အခါ လူသားသည္ သူ႔ကိုယွဥ္ၿပိဳင္ေနျခင္းျဖစ္ၿပီး သူ၏ေဒါသကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူသားက ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္အခါ၊ လူသားက ဘုရားသခင္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္အခါ၊ လူသားက ဘုရားသခင္၏ ေဒါသကို အဆက္မျပတ္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္သည့္အခါ ဤကဲ့သို႔ေသာအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အျပစ္တရားထႂကြေသာင္းက်န္းသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ အလိုအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ထြက္ေပၚလာလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ဘုရားသခင္၏ေဖာ္ျပခ်က္က ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ စြမ္းအားခပ္သိမ္းသည္ မတည္ရွိေတာ့မည့္ သေကၤတတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ရန္လိုသည့္ စြမ္းအားခပ္သိမ္းသည္ ဖ်က္ဆီးခံရမည့္ သေကၤတတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အတုမရွိမႈႏွင့္ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ အတုမရွိမႈျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သန႔္ရွင္းျခင္းတို႔ စိန္ေခၚခံရသည့္အခါ၊ လူသားက တရားမွ်တမႈ၏ စြမ္းအားမ်ားကို ပိတ္ဆို႔ထားၿပီး ၎တို႔ကို မျမင္သည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ေစလႊတ္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ကို ယွဥ္ၿပိဳင္သည့္၊ သူ႔ကိုဆန႔္က်င္ၿပီး သူ႔ကိုရင္ဆိုင္သည့္ စြမ္းအားခပ္သိမ္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရေၾကာင့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ကာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး မတရားၾကေပ။ ၎တို႔သည္ စာတန္ထံမွလာၿပီး စာတန္ႏွင့္သက္ဆိုင္၏။ ဘုရားသခင္သည္ တရားမွ်တၿပီး အလင္းျဖစ္သည့္အျပင္ အျပစ္အနာအဆာကင္းမဲ့စြာ သန႔္စင္မြန္ျမတ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္လိုက္ေသာအခါ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္၍ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး စာတန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာအားလုံးသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္။

ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို သြန္ခ်ျခင္းက သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေဖာ္ျပခ်က္၏ ရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ေဒါသသည္ ၎၏ပစ္မွတ္အေပၚ မဆင္မျခင္လုပ္ျခင္း လုံးဝမရွိသကဲ့သို႔၊ အေျခခံမူမပါဘဲ လုပ္ျခင္းလည္း လုံးဝမရွိေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ ဘုရားသခင္က အမ်က္ထြက္ရာ၌ လ်င္ျမန္ျခင္း လုံးဝမရွိသကဲ့သို႔ သူ၏အမ်က္ေဒါသႏွင့္ သူ၏ဘုန္းအာႏုေဘာ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းလည္း မျပဳေပ။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ အေတာ္ပင္ ထိန္းထိန္းခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရွိၿပီး ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ ရွိသည္။ လူသား၏ ေထာင္းခနဲ ေဒါသူပုံထတတ္ပုံမ်ိဳး၊ သို႔မဟုတ္ ေဒါသအိုး ေပါက္ကြဲပုံမ်ိဳးႏွင့္ လုံးဝႏႈိင္းယွဥ္၍မရေပ။ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္တို႔၏ စကားစျမည္ေျပာဆိုမႈမ်ားစြာကို သမၼာက်မ္းစာထဲ၌ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ ထိုစကားစျမည္ေျပာဆိုမႈမ်ားထဲတြင္ ပါဝင္ေသာ လူပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕၏ စကားလုံးမ်ားက ေပါ့တန္ကာ ပညာမဲ့ၿပီး ကေလးကလားဆန္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ႐ိုက္မခ်သကဲ့သို႔ သူတို႔ကို ရႈတ္လည္း မရႈတ္ခ်ခဲ့ေပ။ အထူးသျဖင့္ ေယာဘစမ္းသပ္ခံရသည့္ကာလအေတာအတြင္း၌ ေယာဘ၏ မိတ္ေဆြသုံးေယာက္ႏွင့္ အျခားလူမ်ားက ေယာဘကို ေျပာခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က ၾကားၿပီးေနာက္တြင္ ထိုသူတို႔ကို သူမည္သို႔ဆက္ဆံခဲ့သနည္း။ သူတို႔ကို သူရႈတ္ခ်ခဲ့သေလာ။ သူတို႔အေပၚ ေဒါသူပုန္ထခဲ့သေလာ။ ထိုသို႔ ဘာတစ္ခုမွ် သူမလုပ္ခဲ့ေပ။ ထိုအစား သူတို႔ကိုယ္စား အသနားခံေတာင္းေလွ်ာက္ဖို႔၊ သူတို႔အတြက္ ဆုေတာင္းေပးဖို႔ ေယာဘကို ဘုရားသခင္ေျပာခဲ့ၿပီး သူကိုယ္ေတာ္တိုင္ကမူ သူတို႔အမွားမ်ားကို ေဗြမယူခဲ့ေပ။ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားအားလုံးသည္ လက္ရွိအေျခအေနအတိုင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီး၍ ပညာမဲ့သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသခင္က ဆက္ဆံသည့္ အဓိကသေဘာထားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္ျခင္းက သူ႔စိတ္ေနစိတ္ထား၏ ေဖာ္ျပခ်က္ လုံးဝမဟုတ္သကဲ့သို႔၊ သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်ျခင္းလည္း လုံးဝမဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသက လူသားနားလည္သကဲ့သို႔ လုံးလုံး ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က သူ၏ကိုယ္ပိုင္စိတ္ေနစိတ္ထားကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္၍၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ေဒါသက ေရဆူမွတ္ကိုေရာက္သြားၿပီး ဖြင့္ခ်မွရေတာ့မည္ျဖစ္၍ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ သူ၏အမ်က္ေဒါသသည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ျပသခ်က္ျဖစ္ၿပီး စစ္မွန္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ဤသည္မွာ သူ၏သန႔္ရွင္းသည့္ အႏွစ္သာရႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ပုံေဆာင္ထုတ္ေဖာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အမ်က္ေဒါသျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ သူသည္ ထိပါးေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ေဒါသသည္ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို ခြဲျခားမႈမရွိဟုလည္းေကာင္း၊ အေျခခံမူမရွိဟုလည္းေကာင္း မဆိုလိုေပ။ အေၾကာင္းတရားမ်ားကို မခြဲျခားေသာ ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည့္ အေျခခံမူမရွိဘဲ ႀကဳံသလို ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲျခင္းမ်ိဳးကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က အထူးသီးသန႔္ မူပိုင္ခြင့္ယူထား၏။ လူတစ္ေယာက္၌ ဂုဏ္ျဒပ္ရွိသြားသည္ႏွင့္ ထိုသူသည္ သူ၏စိတ္ေနစိတ္ထားကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ရန္ မၾကာခဏပင္ အခက္ေတြ႕လိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏မေက်နပ္မႈကို ေဖာ္ျပၿပီး သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်ဖို႔ရန္ အခြင့္အေရးမ်ားကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးႏွင့္ အမိအရ သူဆုပ္ကိုင္လိမ့္မည္။ သူ၏အရည္အခ်င္းကို ထုတ္ေဖာ္ျပရန္အျပင္ သူ၏ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဝိေသသလကၡဏာမ်ားသည္ သာမန္လူတို႔ႏွင့္ မတူကြဲျပားေၾကာင္း အျခားလူမ်ား သိေစဖို႔ရန္အတြက္ သူသည္ သိသာသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပါဘဲႏွင့္ မၾကာခဏ ေထာင္းခနဲ ေဒါသူပုန္ထျပလိမ့္မည္။ မွန္ေပ၏၊ ဂုဏ္ျဒပ္မရွိေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူတို႔က မၾကာခဏ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိခိုက္ပ်က္စီးမႈေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မၾကာခဏ ေဒါသထြက္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ဖို႔အတြက္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ခံစားခ်က္မ်ားကို မၾကာခဏဖြင့္ခ်ၿပီး မိမိတို႔၏မာနေထာင္လႊားသည့္ သဘာဝကို ထုတ္ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။ လူသားသည္ အျပစ္တရား၏ ျဖစ္တည္မႈကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရန္အလို႔ငွာ ေထာင္းခနဲ ေဒါသအိုးေပါက္ကြဲၿပီး သူ၏ခံစားခ်က္မ်ားကို ဖြင့္ခ်လိမ့္မည္။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ လူသားက သူ၏မေက်နပ္မႈကို ေဖာ္ျပသည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မစင္ၾကယ္ျခင္းမ်ား၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းမ်ားႏွင့္ ေျခပုန္းခုတ္ျခင္းမ်ား၊ လူသား၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ျပည့္လွ်ံေနၿပီး အျခားမည္သည့္အရာထက္မဆို လူသား၏ ခက္ထန္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား၊ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနသည္။ တရားမွ်တမႈသည္ ဆိုးသြမ္းမႈႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ႕သည့္အခါ၌ လူသားသည္ တရားမွ်တမႈ၏ ျဖစ္တည္မႈကို ကာကြယ္ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ထိန္းသိမ္းရန္ေသာ္လည္းေကာင္း ေဒါသူပုန္ထလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ တရားမွ်တျခင္း၏ စြမ္းအားတို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရသည့္အခါ၊ ညႇဥ္းဆဲခံရၿပီး တိုက္ခိုက္ခံရသည့္အခါ လူသား၏သေဘာထားသည္ လ်စ္လ်ဴရႈျခင္း၊ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တြန႔္ဆုတ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈ၏ စြမ္းအားမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ လူသား၏သေဘာထားသည္ လိုက္ေလ်ာျခင္း၊ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏ စိတ္ဖြင့္ခ်ျခင္းသည္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ စြမ္းအားတို႔အတြက္ လြတ္လမ္းတစ္လမ္းျဖစ္ၿပီး ဇာတိပကတိလူသားတို႔၏ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနၿပီး တားဆီး၍မရေသာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္အျပဳအမူဆိုင္ရာ ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္သည့္အခါ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ စြမ္းအားခပ္သိမ္းသည္ ရပ္သြားလိမ့္မည္။ လူသားကို အႏၲရာယ္ျပဳသည့္ အျပစ္တရားအားလုံးသည္ ရပ္တန႔္သြားလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏အမႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးသည့္ ရန္လိုေသာစြမ္းအားခပ္သိမ္းသည္ ထုတ္ေဖာ္ခံရမည္၊ ကြဲျပားလာၿပီး က်ိန္ဆဲျခင္းကိုခံရမည္။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္ စာတန္၏ ႀကံရာပါအားလုံးသည္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ခံရမည္ျဖစ္ၿပီး အျမစ္ပါမက်န္ ဖယ္ရွားခံရမည္ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ေနရာတြင္ ဘုရားသခင္၏အမႈသည္ ပိတ္ပင္တားဆီးမႈတို႔ မရွိဘဲ ေရွ႕ဆက္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈ အစီအစဥ္သည္ စီစဥ္ထားခ်က္ႏွင့္အညီ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ဆက္လက္ တိုးတက္ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ လူမ်ားသည္ စာတန္၏ အေႏွာင့္အယွက္ေပးျခင္းႏွင့္ အထင္အျမင္မွားေစျခင္းတို႔ကို ခံရေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္၏ေနာက္ကို လိုက္သူမ်ားသည္ ၿငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ဦးေဆာင္မႈႏွင့္ အေထာက္အပံ့ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ၾကရလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္စြမ္းအားတို႔ ထပ္ဆင့္ပြားမ်ားျခင္းႏွင့္ ထႂကြေသာင္းက်န္းျခင္းတို႔ မရွိေစရန္ တားဆီးေပးသည့္ အကာအကြယ္တစ္ခုျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ၎သည္ တရားမွ်တၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားအားလုံး၏ ျဖစ္တည္မႈႏွင့္ ျပန္႔ပြားျခင္းကို ကာကြယ္ေပးၿပီး ဖိႏွိပ္ခံရျခင္းႏွင့္ ဖ်က္လိုဖ်က္ဆီး လုပ္ခံရျခင္းတို႔ မခံရေအာင္ ထိုအရာမ်ားကို ထာဝရေစာင့္ၾကပ္ေပးသည့္ အကာအကြယ္တစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။

ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဘုရားသခင္ဖ်က္ဆီးျခင္း၌ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ အျဖစ္အေနကို သင္တို႔ျမင္ႏိုင္သေလာ။ သူ၏ေဒါသအတြင္း၌ အျခားအရာ ေရာစပ္ေနသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ေဒါသက သန႔္စင္သေလာ။ လူသား၏စကားကို အသုံးျပဳရလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ အေရာအေႏွာကင္းသေလာ။ သူ႔အမ်က္ေဒါသ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ပရိယာယ္တစ္ခုခု ရွိသေလာ။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ႀကံစည္ျခင္းတစ္ခုခု ရွိသေလာ။ ေျပာျပ၍မရသည့္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ား ရွိသေလာ။ သင္တို႔ကို ေလးေလးနက္နက္ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ငါေျပာျပႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသ၌ သံသယျဖစ္ေစႏိုင္သည့္အပိုင္း မရွိေပ။ သူ႔ေဒါသက အျခားရည္႐ြယ္ခ်က္၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ပန္းတိုင္တို႔ကိန္းေအာင္းမေနေသာ အေရာအေႏွာကင္းသည့္ ေဒါသသက္သက္ျဖစ္၏။ သူ၏ေဒါသေနာက္ကြယ္မွ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက သန႔္စင္ကာ ေျခာက္ျပစ္ကင္းၿပီး ေဝဖန္၍ မရႏိုင္ေပ။ ၎သည္ သူ၏သန႔္ရွင္းသည့္ အႏွစ္သာရကို သဘာဝအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းႏွင့္ ျပသျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ဖန္ဆင္းခံမ်ားထဲမွ တစ္ဦးမွ် မပိုင္ဆိုင္သည့္အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အတုမရွိ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ သူ၏ဖန္ဆင္းခံမ်ား၏ သက္ဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရမ်ားၾကားရွိ သိသာထင္ရွားေသာ ကြာျခားမႈလည္း ျဖစ္သည္။

လူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ အျခားလူမ်ားေရွ႕မွာ စိတ္ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ၊ သူတို႔ေနာက္ကြယ္မွာ စိတ္ဆိုးသည္ျဖစ္ေစ လူတိုင္း၌ သူတို႔စိတ္ဆိုးရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မတူညီသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားရွိသည္။ သူတို႔အေနျဖင့္ သူတို႔၏သိကၡာကို တည္ေဆာက္ေနျခင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္၊ သူတို႔၏ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းရင္း၊ သို႔မဟုတ္ မ်က္ႏွာမပ်က္ေအာင္ေနရင္း သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ကာကြယ္ေနျခင္းလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ အခ်ိဳ႕လူတို႔က သူတို႔၏ေဒါသကို ထိန္းခ်ဳပ္ၾကၿပီး အျခားလူတို႔မွာမူ ကမူးရွဴးထိုးပိုလုပ္တတ္ကာ စိုးစဥ္းမွ်ပင္ မထိန္းခ်ဳပ္ဘဲ သူတို႔ဆႏၵရွိသည့္ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္မဆို ေထာင္းခနဲ ေဒါသူပုန္ထၾကသည္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ လူသား၏ေဒါသသည္ သူ၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားမွ ဆင္းသက္လာသည္။ ရည္႐ြယ္ခ်က္က မည္သည့္အရာပင္ ျဖစ္ေနပါေစ ယင္းသည္ ဇာတိႏွင့္ဆိုင္ၿပီး ဗီဇႏွင့္ဆိုင္သည္။ လူသား၏သဘာဝ အႏွစ္သာရထဲမွ မည္သည့္အရာကမွ် သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ သူ၏ေဒါသသည္ တရားမွ်တျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တရားမမွ်တျခင္းတို႔ႏွင့္ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဒါသစိတ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို တစ္တန္းတည္းထား၍ အတူတူမေျပာဆိုသင့္ေပ။ ႁခြင္းခ်က္မရွိဘဲ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းကိုခံရသည့္ လူသား၏ အျပဳအမူသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ကာကြယ္လိုသည့္ဆႏၵႏွင့္ စတင္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈ၌ ဧကန္အမွန္ အေျခခံထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏ေဒါသသည္ သေဘာတရားအရ မည္မွ်ပင္သင့္ေတာ္သည့္ပုံ ေပါက္ေနပါေစ လူသား၏ေဒါသကို ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ တစ္တန္းတည္းထားၿပီး အတူတူေျပာ၍မရႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္က သူ၏ေဒါသကို ေစလႊတ္လိုက္သည့္အခါ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ စြမ္းအားမ်ားသည္ ဟန္႔တားခံရၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္အရာမ်ားသည္ ဖ်က္ဆီးခံရကာ တရားမွ်တၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားက ဘုရားသခင္၏ ဂ႐ုစိုက္မႈႏွင့္ အကာအကြယ္တို႔ကို ရရွိခံစားၿပီး ေရွ႕ဆက္ခြင့္ရေလသည္။ တရားမမွ်တကာ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္အရာမ်ားသည္ တရားမွ်တၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ား၏ ပုံမွန္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ပိတ္ပင္တားဆီးျခင္း၊ ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းတို႔ ျပဳလုပ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္သည္။ ဘုရားသခင့္ေဒါသ၏ပန္းတိုင္သည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ ဝိေသသလကၡဏာကို ကာကြယ္ရန္မဟုတ္ဘဲ တရားမွ်တ၍ အျပဳသေဘာေဆာင္ကာ လွပၿပီး ေကာင္းမြန္သည့္အရာမ်ား၏ ျဖစ္တည္မႈကို ကာကြယ္ရန္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပုံမွန္ရွင္သန္ရပ္တည္ေရး နိယာမမ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္က်မႈတို႔ကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ အေၾကာင္းခံဇာစ္ျမစ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသသည္ သူ႔စိတ္သေဘာထား၏ အလြန္သင့္ေလ်ာ္ၿပီး သဘာဝက်ကာ မွန္ကန္သည့္ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ သူ၏ေဒါသထဲ၌ ဆႏၵရမၼက္မ်ား၊ ေကာက္က်စ္ျခင္း၊ အႏၲရာယ္ေပးျခင္း၊ အၾကမ္းဖက္ျခင္း၊ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၌ရွိသည့္ အျခားေသာ လကၡဏာမ်ား ပါဝင္ေနရန္မဆိုထားႏွင့္၊ တစ္ဖက္လွည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားပင္ မရွိသကဲ့သို႔ လွည့္စားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အကြက္ခ်စီစဥ္ျခင္းတို႔လည္း မရွိေပ။ ဘုရားသခင္က သူ၏ေဒါသကို မထုတ္လႊတ္မီတြင္ အေၾကာင္းအရာတိုင္း၏ အႏွစ္သာရကို လုံးဝရွင္းလင္းစြာႏွင့္ ျပည့္စုံစြာသိျမင္ထားၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္ တိက်ၿပီး ရွင္းလင္းသည့္ အနက္ဖြင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သုံးသပ္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ျပဳေလသမွ် အရာရာတိုင္း၌ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ သူ၏သေဘာထားကဲ့သို႔ပင္ ရွင္းလင္းျပတ္သား၏။ သူသည္ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ျခင္း၊ မ်က္ကန္းျခင္း၊ စိတ္လိုက္မာန္ပါျပဳျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဂ႐ုမစိုက္ျခင္းတို႔ မရွိသည့္အျပင္ အေျခခံမူမရွိသည့္သူလည္း လုံးဝမဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ လက္ေတြ႕က်သည့္ ရႈေထာင့္ျဖစ္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ၎၏ပုံမွန္ျဖစ္တည္မႈကို ရရွိထားျခင္းမွာ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ လက္ေတြ႕က်သည့္ ဤရႈေထာင့္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသ မရွိပါက လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ပုံမွန္မဟုတ္သည့္ လူေနမႈအေျခအေနမ်ားထဲသို႔ က်ဆင္းသြားမည္ျဖစ္ၿပီး တရားမွ်တကာ လွပေကာင္းမြန္သည့္ အရာအားလုံးသည္ ဖ်က္ဆီးခံရကာ တည္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသ မရွိပါက ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါတို႔အတြက္ ျဖစ္တည္မႈနိယာမမ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ ပ်က္စီးသြားလိမ့္မည္၊ သို႔မဟုတ္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ၿဖိဳဖ်က္ခံရလိမ့္မည္။ လူသားကို ဖန္ဆင္းၿပီးကတည္းက ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပုံမွန္ျဖစ္တည္မႈကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ တည္တံ့ေစရန္အတြက္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို အဆက္မျပတ္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားထဲ၌ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုန္းအာႏုေဘာ္တို႔ ပါဝင္ေသာေၾကာင့္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္လူမ်ားအားလုံး၊ အရာဝတၳဳႏွင့္ ပစၥည္းအားလုံးတို႔အျပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပုံမွန္ျဖစ္တည္မႈကို ထိခိုက္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္သည့္ အရာအားလုံးသည္ သူ၏အမ်က္ေဒါသေၾကာင့္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ခံရၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ခံရကာ ဖ်က္ဆီးခံၾကရသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ေထာင္စုႏွစ္အခ်ိဳ႕တစ္ေလွ်ာက္၌ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စီမံခန႔္ခြဲသည့္ သူ၏အမႈ၌ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည့္အျပင္ စာတန္၏ ႀကံရာပါမ်ားႏွင့္ လက္ပါးေစမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳမူသည့္ ညစ္ညမ္းၿပီး ဆိုးယုတ္ေသာ ဝိညာဥ္အားလုံးကို ႐ိုက္ခ်၍ ဖ်က္ဆီးဖို႔ရန္အတြက္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို အဆက္မျပတ္ အသုံးျပဳေနခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ လူသားကို ကယ္တင္ျခင္းအမႈသည္ သူ၏အစီအစဥ္အတိုင္း အၿမဲတမ္း ေရွ႕ဆက္သြားေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသ တည္ရွိမႈေၾကာင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အလယ္ရွိ တရားအမွ်တဆုံးေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားသည္ တစ္ခါမွ် မဖ်က္ဆီးခံရေပ။

ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ အႏွစ္သာရကို ယခု သင္တို႔နားလည္သြားၾကၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ စာတန္၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈအား မည္သို႔ခြဲျခားရမည္ဆိုသည္ကို သင္တို႔အေနျဖင့္ သာ၍ေကာင္းမြန္စြာပင္ ဧကန္မုခ် နားလည္ထားရေပမည္။

စာတန္သည္ ၾကင္နာတတ္ကာ တရားမွ်တၿပီး မြန္ျမတ္သည္ဟု ျမင္ရေသာ္လည္း စာတန္အႏွစ္သာရမွာ ရက္စက္ၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္၏

စာတန္သည္ လူတို႔ကို လွည့္စားျခင္းျဖင့္ သူ၏ဂုဏ္သတင္းကို တည္ေဆာက္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ တရားမွ်တျခင္း၏ ဦးစီးေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးႏွင့္ စံနမူနာထားရမည့္သူတစ္ဦးအျဖစ္ မၾကာခဏ သက္ေသထူသည္။ တရားမွ်တျခင္းကို ကာကြယ္ျခင္းဟူေသာ ဟန္ေဆာင္မႈေအာက္၌ စာတန္သည္ လူတို႔ကို အႏၲရာယ္ျပဳၿပီး သူတို႔၏ဝိညာဥ္မ်ားကို ဝါးမ်ိဳကာ လူသားကို ေတြေဝထိုင္းမႈိင္းေစရန္၊ အထင္အျမင္မွားေစရန္ႏွင့္ လႈံ႕ေဆာ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံကို အသုံးျပဳသည္။ သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ အျပဳအမူကို လူသားက ေထာက္ခံၿပီး လိုက္ေလ်ာေစရန္၊ ဘုရားသခင္၏ၾသဇာအာဏာႏွင့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ဆန႔္က်င္ရာ၌ လူသားကို သူႏွင့္ပူးေပါင္းေအာင္လုပ္ရန္မွာ သူ၏ပန္းတိုင္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူတစ္ေယာက္က စာတန္၏လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္မ်ားႏွင့္ အကြက္ခ်ျခင္းမ်ားကို ရိပ္စားမိၿပီး သူ၏ဆိုးညစ္သည့္ အဂၤါရပ္မ်ားကို ရိပ္စားမိေသာအခါ၊ သူ၏နင္းေခ်ျခင္းႏွင့္ အ႐ူးလုပ္ျခင္းတို႔ကို ဆက္မခံခ်င္ေတာ့သည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔အတြက္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ဆက္မလုပ္ေပးခ်င္ေတာ့သည့္အခါ၊ သို႔မဟုတ္ သူႏွင့္အတူ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို မခံခ်င္သည့္အခါ စာတန္သည္ သူ၏ သူေတာ္စင္ႏွင့္တူသည့္ ယခင္က အဂၤါရပ္မ်ားကို ေျပာင္းပစ္လိုက္သည့္အျပင္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ၿပီး ရက္စက္ကာ အက်ည္းတန္၍ ႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ သူ၏သ႐ုပ္မွန္ကို ထုတ္ေဖာ္ျပရန္အတြက္ သူ၏မ်က္ႏွာဖုံးအတုကို ဆြဲၿဖဲလိုက္ေတာ့သည္။ သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ စြမ္းအားမ်ားကို ဆန႔္က်င္သည့္သူမ်ားႏွင့္ သူ႔ေနာက္လိုက္ဖို႔ ျငင္းဆန္သူမ်ားအားလုံးကို စာတန္သည္ အလြန္ပင္ အျပတ္ရွင္းပစ္ခ်င္သည္။ ဤအခ်ိန္၌ စာတန္သည္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရေသာ၊ လူႀကီးလူေကာင္းဆန္ေသာ အသြင္အျပင္ကို ပုံဖမ္း၍ မရေတာ့ေပ။ ထိုအစား သိုးေရၿခဳံေအာက္မွ သူ၏ေၾကာက္စရာေကာင္းၿပီး မာရ္နတ္ဆန္သည့္ အဂၤါရပ္အမွန္မ်ားသည္ ထုတ္ေဖာ္ခံရေတာ့သည္။ စာတန္၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္မ်ားသည္ သိသာထင္ရွားလာၿပီး သူ၏ အဂၤါရပ္အမွန္မ်ားသည္ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီးသည္ႏွင့္ သူသည္ ယမ္းပုံမီးက် ေဒါသထြက္ၿပီး သူ၏ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းမႈကို ေဖာ္ျပေပလိမ့္မည္။ ဤေနာက္တြင္ လူမ်ားကို အႏၲရာယ္ျပဳရန္ႏွင့္ ဝါးမ်ိဳရန္ျဖစ္သည့္ သူ၏ဆႏၵသည္ ပို၍သာ ျပင္းထန္လာသည္။ ယင္းသည္ သမၼာတရားအေပၚ လူသား၏ သတိျပဳမိျခင္းအားျဖင့္ ေဒါသထြက္လာ၏။ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ အလင္းကို ေတာင့္တရန္ႏွင့္ စာတန္၏ အက်ဥ္းေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ျဖစ္သည့္ လူတို႔၏ရည္မွန္းခ်က္ေၾကာင့္ စာတန္၌ လူသားအေပၚ ျပင္းထန္သည့္ အမုန္းတရားႏွင့္ အၿငိဳးတို႔ျဖစ္ေပၚလာသည္။ သူ၏ေဒါသသည္ သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈကို ကာကြယ္ရန္ႏွင့္ ထိန္းသိမ္းရန္ ရည္႐ြယ္ၿပီး သူ၏ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သည့္ သဘာဝ၏ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းအမွန္လည္းျဖစ္သည္။

အေၾကာင္းအရာတိုင္း၌ စာတန္၏အျပဳအမူက သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝကို ေဖာ္ျပသည္။ သူ႔ေနာက္လိုက္ေအာင္ လူသားကို အထင္အျမင္မွားေစျခင္းငွာ သူ၏အေစာပိုင္း အားထုတ္မႈမွစ၍ သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားထဲသို႔ လူသားကို ဆြဲသြင္းျခင္းျဖစ္သည့္ လူသားကို သူအသုံးခ်ျခင္းအထိ သူ၏အဂၤါရပ္အမွန္မ်ား ေဖာ္ထုတ္ခံရသျဖင့္ လူသားက သူ႔ကို သိျမင္လာၿပီး စြန္႔ပစ္လိုက္သည့္ေနာက္ လူသားအေပၚ သူအၿငိဳးထားျခင္းအထိ လူသားအေပၚ စာတန္လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ လုပ္ရပ္အားလုံးထဲ၌ စာတန္၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ ပ်က္ကြက္သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုမွ် မရွိသကဲ့သို႔ စာတန္သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အရာမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈမရွိေၾကာင္းႏွင့္ စာတန္သည္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ အရာအားလုံး၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပရန္ ပ်က္ကြက္သည့္ လုပ္ရပ္တစ္ခုမွ် မရွိေပ။ သူ႔လုပ္ရပ္တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းက သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈကို ကာကြယ္ေပးၿပီး သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္လုပ္ရပ္မ်ား ဆက္တည္ရွိေနရန္အတြက္ ထိန္းသိမ္းေပးကာ တရားမွ်တၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္အျပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပုံမွန္ျဖစ္တည္မႈဆိုင္ရာ နိယာမမ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္က်မႈတို႔ကို ဖ်က္ဆီးေလသည္။ စာတန္၏ ဤလုပ္ရပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အျပင္းအထန္ဆန္႔က်င္ၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံၾကရလိမ့္မည္။ စာတန္၌ ကိုယ္ပိုင္ေဒါသရွိေသာ္လည္း သူ၏ေဒါသသည္ သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝကို ဖြင့္ခ်သည့္နည္းပင္ျဖစ္သည္။ စာတန္အေနျဖင့္ စိတ္တိုၿပီး ေဒါသအမ်က္ေျခာင္းေျခာင္းထြက္သည့္ အေၾကာင္းရင္းက ဤသို႔ျဖစ္သည္။ ေျပာျပ၍မရႏိုင္သည့္ သူ၏လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္မ်ားက ေပၚလြင္သြားသည္၊ သူ၏အကြက္ခ်စီစဥ္မႈမ်ားသည္ လြယ္လြယ္ႏွင့္ မလြတ္ႏိုင္၊ ဘုရားသခင္ကို အစားထိုးရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကဲ့သို႔ ျပဳမူရန္ဟူသည့္ သူ၏အထိန္းအကြပ္မဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အလိုရမၼက္တို႔သည္ ႐ိုက္ခ်ခံရၿပီး ပိတ္ပင္ခံလိုက္ရသည္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုသည့္ သူ၏ပန္းတိုင္သည္ ယခု ဘာမွ်အရာမထင္ဘဲ ဘယ္ေတာ့မွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္မည္မဟုတ္။ စာတန္၏ အကြက္ခ်စီစဥ္မႈမ်ား အေကာင္အထည္မေပၚလာေအာင္ ရပ္တန႔္လိုက္ၿပီး စာတန္၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈ ပ်ံ႕ႏွံ႔ျခင္းႏွင့္ ထႂကြေသာင္းက်န္းျခင္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ပစ္လိုက္သည့္အရာမွာ တစ္ႀကိမ္ၿပီးတစ္ႀကိမ္ မိမိ၏အမ်က္ေဒါသကို ဘုရားသခင္၏ ထပ္တလဲလဲ ဆင့္ေခၚမႈပင္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ စာတန္သည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို မုန္းလည္းမုန္း၊ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္၏။ ဘုရားသခင္၏အမ်က္ေဒါသ သက္ဆင္းလာသည့္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ၎သည္ စာတန္၏ဆိုးညစ္သည့္ အသြင္အျပင္အမွန္ကို ဖြင့္ျပ႐ုံတင္မကဘဲ စာတန္၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ အလိုရမၼက္ကိုလည္း အလင္းထဲသို႔ ေဖာ္ထုတ္ေလသည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္စဥ္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ စာတန္ေဒါသူပုန္ထျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ားသည္ လုံးဝေပၚလြင္လာသည္။ စာတန္၏ ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္းက သူ၏ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ သဘာဝကို ထုတ္ေဖာ္ျခင္းအမွန္ ျဖစ္ၿပီး သူ၏လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္မ်ား ေဖာ္ထုတ္ခံရျခင္းျဖစ္သည္။ မွန္ေပ၏၊ စာတန္ေဒါသထြက္သည့္ အႀကိမ္တိုင္းသည္ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္အရာမ်ား ပ်က္စီးျခင္းအျပင္ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ား ကာကြယ္ခံရျခင္းႏွင့္ ဆက္လက္တည္ေနျခင္းကို ေၾကညာသည္၊ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ ထိပါးေစာ္ကား၍ မရသည့္အမွန္တရားကို ေၾကညာေလသည္။

ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို သိရန္ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈအေပၚမွာ အမွီမျပဳရ

ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို သင္ကိုယ္တိုင္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ စြန္းထင္းေနသည္ဟု သင္ေျပာမည္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ေဒါသေနာက္ကြယ္၌ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုရွိေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ သူ႔ေဒါသသည္ စြန္းထင္းေနေၾကာင္း သင္ဆိုမည္ေလာ။ သူ၏စိတ္သေဘာထားသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေျဖာင့္မတ္သည္လည္းမဟုတ္လွဟူ၍ေျပာၿပီး ဘုရားသခင္ကို သင္အေသေရဖ်က္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုစီႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ဆက္ဆံရသည့္အခါ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ အျခားသေဘာသဘာဝမ်ားႏွင့္ ကင္းလြတ္ေၾကာင္း၊ သန႔္ရွင္းၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္းေၾကာင္း သင္စိတ္ခ်ေနရမည္။ ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၌ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားသခင္က ႐ိုက္ခ်ျခင္း၊ အျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္းတို႔ ပါဝင္သည္။ ႁခြင္းခ်က္မရွိဘဲ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ရပ္တစ္ခုစီတိုင္းကို သူ၏ရွိရင္းစြဲစိတ္သေဘာထားအျပင္ သူ၏အစီအစဥ္ႏွင့္ ယတိျပတ္ကိုက္ညီေအာင္ ျပဳထားျခင္းျဖစ္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အသိပညာ၊ ႐ိုးရာဓေလ့ႏွင့္ ဒႆနအျမင္တို႔ မပါဝင္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ရပ္တစ္ခုစီတိုင္းသည္ သူ၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔၏ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ မည္သည့္အရာႏွင့္မွ် မဆက္စပ္ေပ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ခ်စ္ျခင္း၊ သနားက႐ုဏာထားျခင္းႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔သည္သာ ေျခာက္ျပစ္ကင္း၍ အေရာအေႏွာကင္းၿပီး သန႔္ရွင္းျမင့္ျမတ္သည္ဟု လူတို႔က ယူဆၾကကာ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသူပုန္ထျခင္းႏွင့္ သူ၏အမ်က္ေဒါသတို႔သည္လည္း အလားတူပင္ အေရာအေႏွာကင္းေၾကာင္းကိုမူ မည္သူမွ် မသိေပ။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္က အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိပါးေစာ္ကားမႈကို သည္းမခံသနည္း၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ေဒါသူပုန္ထျခင္းသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အလြန္ႀကီးမားသနည္းဆိုသည့္ ေမးခြန္းမ်ိဳးကို မည္သူမွ် မဆင္ျခင္ၾကည့္ၾကေပ။ ဆန႔္က်င္ဘက္အေနႏွင့္ အခ်ိဳ႕က ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဒါသစိတ္ကဲ့သို႔ ေဒါသေပါက္ကြဲျခင္းႏွင့္ အျမင္မွားၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏ေဒါသကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဒါသူပုန္ထျခင္းႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟု အထင္မွားၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသူပုန္ထျခင္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားကို သဘာဝအေလ်ာက္ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္ဟုပင္ တလြဲယူဆၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္ျခင္းက ေဖာက္ျပန္ေသာ လူတို႔အေနျဖင့္ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ အေျခအေနႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ထြက္လာတတ္သည့္ လူတို႔၏ေဒါသကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္ဟုလည္း တလြဲယူဆၾကကာ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ထုတ္လႊတ္ျခင္းသည္ သူ႔စိတ္ေနစိတ္ထား၏ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤမိတ္သဟာယၿပီးသည့္ေနာက္ သင္တို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္း၌ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ တလြဲယူဆျခင္းမ်ား၊ စိတ္ကူးထင္ျမင္ခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ မွန္းဆခ်က္မ်ား မရွိေတာ့ဖို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္သည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားၿပီးေနာက္ သင္တို႔အေနျဖင့္ ႏွလုံးသားထဲ၌ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အမ်က္ေဒါသကို အမွန္တကယ္ သိျမင္ျခင္းရွိႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသအေပၚ ယခင္က မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာနားလည္မႈမ်ားကို ေဘးဖယ္ထားႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင့္အမ်က္ေဒါသ၏ အႏွစ္သာရအေပၚ သင္တို႔၏မွားယြင္းသည့္ ယုံၾကည္မႈမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ဖို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္သည္။ ထို႔အျပင္ သင္တို႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ဘုရားသခင့္စိတ္သေဘာထား၏ တိက်သည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ ရွိႏိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေပၚ မည္သည့္သံသယမွ် မရွိေတာ့ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားစစ္စစ္အေပၚ လူသား၏ မည္သည့္က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္မႈမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈမ်ားကိုမွ် မသတ္မွတ္ဖို႔ ငါေမွ်ာ္လင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ ဘုရားသခင္၏ကိုယ္ပိုင္အႏွစ္သာရစစ္စစ္ျဖစ္သည္။ လူသားက ေရးသားထားသည့္အရာေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပုံသြင္းထားသည့္အရာေသာ္လည္းေကာင္း မဟုတ္ေပ။ သူ၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားပင္ျဖစ္ၿပီး မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံႏွင့္မွ် ဆက္ႏႊယ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဆက္စပ္ျခင္းမရွိေပ။ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္က ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးမည္သည့္အခါမွ် ျဖစ္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ သူ႔အေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါဝင္တစ္ဦး ျဖစ္လာလွ်င္ပင္ သူ၏ရွိရင္းစြဲစိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရသည္ ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းက အရာဝတၳဳတစ္ခုကို သိျခင္းႏွင့္ မတူေပ။ ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းသည္ တစ္ခုခုကို ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေလ့လာျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ လူတစ္ေယာက္ကို နားလည္ျခင္းအျဖစ္ႏွင့္လည္း မတူညီေပ။ အကယ္၍ လူသားသည္ အရာဝတၳဳတစ္ခုကိုသိဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ လူတစ္ေယာက္ကို နားလည္ဖို႔အတြက္သုံးသည့္ သူ၏အယူအဆ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ နည္းလမ္းကို ဘုရားသခင္ကို သိဖို႔ရန္ အသုံးျပဳလွ်င္ သူသည္ ဘုရားသခင္၏အေၾကာင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ် သိႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္ကိုသိျခင္းက အေတြ႕အႀကဳံ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးထင္ျမင္ျခင္းအေပၚမွာ အမွီမျပဳေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ သင္၏အေတြ႕အႀကဳံ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈကို ဘုရားသခင္အေပၚ ဘယ္ေတာ့မွ် သတ္မွတ္ျခင္း မျပဳရေပ။ သင္၏အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈတို႔က မည္မွ်ပင္ႂကြယ္ဝေနပါေစ ၎တို႔က အကန႔္အသတ္ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ သင္၏စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈက သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ပင္ ကိုက္ညီျခင္း မရွိေပ။ ၎က ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားအမွန္အျပင္ အႏွစ္သာရအမွန္တို႔ႏွင့္လည္း သဟဇာတမျဖစ္ေပ။ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို နားလည္ဖို႔ရန္ သင္၏စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈကို အမွီျပဳလွ်င္ သင္ဘယ္ေတာ့မွ် ေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္ေပ။ တစ္ခုတည္းေသာ လမ္းေၾကာင္းမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံမွလာသည့္ အရာအားလုံးကို လက္ခံေလာ့၊ ထို႔ေနာက္ ၎ကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားၿပီး နားလည္ေလာ့။ သင္၏ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈေၾကာင့္၊ သမၼာတရားအေပၚ သင္၏ငတ္မြတ္ဆာေလာင္မႈေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကိုအမွန္တကယ္နားလည္ၿပီး သိဖို႔ရန္ သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပသည့္ေန႔ ေရာက္လာလိမ့္မည္။ ဤအခ်က္ႏွင့္ ငါတို႔စကားစျမည္ေျပာဆိုျခင္း၏ ဤအပိုင္းကို နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ၾကစို႔။

လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တရျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈကို ရယူႏိုင္သည္

ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားက သမၼာက်မ္းစာပါ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည့္ “နိေနေဝကို ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း” ျဖစ္သည္။

ေယာန ဝတၳဳ ၁:၁-၂ ယခု ေယေဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ အမိတၱဲ၏သား ေယာနထံ ေရာက္ရွိလာၿပီး မိန႔္ဆိုသည္မွာ၊ ထေလာ့၊ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ သြားေလာ့၊ ထိုၿမိဳ႕၏ ဆိုးညစ္မႈသည္ ငါ့ေရွ႕သို႔ တက္လာသည့္အတြက္ ၎ကို ဆန႔္က်င္ဟစ္ေၾကာ္ေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။

ေယာန ဝတၳဳ ၃ ထို႔ေနာက္ ေယေဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ေယာနထံသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ ေရာက္လာသည္မွာ၊ ထေလာ့၊ ထိုနိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ သြားေလာ့။ သင့္ကို ငါေျပာထားသည့္ ေဟာၾကားခ်က္ကို ေဟာၾကားေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ေယေဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အတိုင္း ေယာနသည္ ထ၍ နိေနေဝၿမိဳ႕သို႔ သြား၏။ နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ သုံးရက္တာခရီး က်ယ္ဝန္းကာ အတိုင္းထက္အလြန္ႀကီးေသာၿမိဳ႕ ျဖစ္၏။ ေယာနသည္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ တစ္ေန႔ခရီး စတင္ဝင္ေရာက္ၿပီး၊ အရက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ ဖ်က္ဆီးျခင္း ခံရလိမ့္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ နိေနေဝ ၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ၎တို႔တြင္ အႀကီးဆုံးေသာသူမွ အငယ္ဆုံးေသာသူတိုင္ေအာင္ အစာေရွာင္ျခင္းကို ေၾကညာၿပီး ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ၾက၏။ နိေနေဝမင္းႀကီးထံ သတင္းေရာက္ရွိခဲ့သည့္အတြက္ သူသည္ ရာဇပလႅင္မွဆင္းကာ သူ၏ ဝတ္လုံေတာ္ကို ခြၽတ္ၿပီး ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ကာ ျပာထဲ၌ ထိုင္ေလ၏။ လူျဖစ္ေစ၊ သားရဲတိရစာၦန္ျဖစ္ေစ၊ တိရစာၦန္အုပ္ သို႔မဟုတ္ သိုးႏြားအုပ္ျဖစ္ေစ မည္သည့္အရာကိုမွ် မျမည္းေစႏွင့္။ အစာကို မစား၊ ေရကို မေသာက္ေစႏွင့္။ လူႏွင့္ သားရဲတိရစာၦန္တို႔သည္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ၿခဳံၾကေစ။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဘုရားသခင္ကို ဟစ္ေအာ္ၾကေစ။ အေယာက္တိုင္း မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာလမ္းမွလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔လက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားမွလည္းေကာင္း လွည့္ျပန္ၾကေစ။ ငါတို႔သည္ မပ်က္စီးဘဲ၊ ဘုရားသခင္သည္ ေျပာင္းလဲ၍ ေနာင္တရကာ ျပင္းစြာေသာအမ်က္ေတာ္မွ လႊဲေတာ္မူမည္ကို အဘယ္သူ ေျပာႏိုင္သနည္းဟု မင္းႀကီးႏွင့္ မႉးမတ္အာဏာျဖင့္ နိေနေဝၿမိဳ႕လုံးတြင္ ေႂကြးေၾကာ္ကာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာ ေစေတာ္မူ၏။ သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆိုးညစ္ေသာလမ္းမွ လွည့္ျပန္ၿပီး က်င့္ေသာအက်င့္မ်ားကို ဘုရားသခင္သည္ ျမင္လွ်င္၊ ယခင္ ျပဳမည္ဟု မိန႔္ဆိုခဲ့ေသာ မေကာင္းသည့္အမႈကို ေနာင္တရေတာ္မူၿပီး ထိုသို႔ မျပဳပဲ ေနေတာ္မူ၏။

ေယာန ဝတၳဳ ၄ သို႔ေသာ္ ယင္းက ေယာနကို အလြန႔္အလြန္ေဒါသထြက္ေစၿပီး သူသည္ အလြန္စိတ္ဆိုး ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အို ေယေဟာဝါ၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို အကြၽန္ုပ္ ဆုေတာင္းပါ၏။ ဤသည္မွာ အကြၽန္ုပ္ ကိုယ့္ျပည္၌ ရွိစဥ္အခါက ေျပာခဲ့ေသာ ကြၽန္ုပ္၏စကားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္၊ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္မွ တာရႈၿမိဳ႕သို႔ အကြၽန္ုပ္ ေျပးခဲ့ပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ေက်းဇူးျပဳတတ္ေသာ ဘုရားျဖစ္၍ သနားက႐ုဏာရွိၿပီး စိတ္ရွည္ေသာသေဘာ၊ ၾကင္နာစိတ္ ႀကီးမားၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးမည့္အမႈကို ေနာင္တရတတ္ေသာ သေဘာ ရွိေတာ္မူေၾကာင္းကို အကြၽန္ုပ္သိပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္၊ အို ေယေဟာဝါ၊ ယခု အကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္ျခင္းထက္ ေသျခင္းက သာ၍ေကာင္းသည့္အတြက္ အကြၽန္ုပ္အသက္ကို ႏႈတ္ယူေတာ္မူပါဟု ေယေဟာဝါထံ ေတာင္းေလွ်ာက္ေလ၏။ ေယေဟာဝါကလည္း၊ သင္သည္ စိတ္ဆိုး ေကာင္းသေလာဟု ေမးေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာနသည္ ၿမိဳ႕ျပင္သို႔ထြက္၍ ၿမိဳ႕အေရွ႕မ်က္ႏွာဘက္၌ ထိုင္ေန၏၊ ထို႔ေနာက္ တဲမိုးကို လုပ္ၿပီးလွ်င္၊ ၿမိဳ႕ထဲ၌ အဘယ္သို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္အထိ အမိုးအရိပ္တြင္ ထိုင္၍ေန၏။ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္သည္လည္း ၾကက္ဆူပင္တစ္ပင္ကို ျပင္ဆင္ၿပီးလွ်င္၊ ေယာန၏ ေသာကတို႔ ေျပေစရန္ သူ႔ေခါင္းေပၚမွာ လႊမ္း၍ အရိပ္ျဖစ္ေစေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာနသည္ ၾကက္ဆူပင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အလြန္အားရဝမ္းေျမာက္၏။ ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္မိုးလင္းေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ပိုးေကာင္ကို ျပင္ဆင္ၿပီး ၾကက္ဆူပင္ကို ကိုက္၍ ညႇိဳးႏြမ္းေစ၏။ ေနထြက္ေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ျပင္းထန္ေသာ အေရွ႕ေလကို ျပင္ဆင္ေတာ္မူၿပီး ေယာန၏ေခါင္းကို ေနထိခိုက္သျဖင့္ သူသည္ အားနည္းေမာပန္းၿပီး မိမိကိုယ္ကို ေသေစလိုေသာစိတ္ရွိၿပီး၊ ငါ့အသက္ေသသည္က ရွင္သည္ထက္ သာ၍ ေကာင္းသည္ဟု ဆိုေလ၏။ ဘုရားသခင္ကလည္း၊ သင္သည္ ၾကက္ဆူပင္အတြက္ စိတ္ဆိုး ေကာင္းသေလာဟု ေမးေတာ္မူလွ်င္၊ ေယာနက အကြၽန္ုပ္သည္ ေသသည့္တိုင္ စိတ္ဆိုးေကာင္းပါသည္ဟု ေလွ်ာက္ဆို၏။ ေယေဟာဝါကလည္း၊ သင္သည္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းျခင္းလည္းမျပဳ၊ ႀကီးထြားေစ ရန္လည္း မလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ တစ္ညခ်င္းတြင္ ျဖစ္ေပၚၿပီး တစ္ညခ်င္းတြင္ ေသေသာ ၾကက္ဆူပင္ကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္း ရွိေပ၏။ ငါသည္ မ်ားစြာေသာ တိရစာၦန္တို႔ကိုမဆိုထားႏွင့္၊ မိမိလက္်ာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္ကို မပိုင္းျခားႏိုင္ေသာသူ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းထက္မက ရွိသည့္ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးကို ငါ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။

နိေနေဝ၏ ဇာတ္လမ္း အႏွစ္ခ်ဳပ္

“နိေနေဝကို ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း” ဇာတ္လမ္းသည္ အတိုခ်ဳပ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္စိတ္သေဘာထား၏ အျခားတစ္ဖက္ကို ရိပ္ခနဲျမင္ေစသည္။ ထိုအျခားတစ္ဖက္မွာ မည္သည့္အရာပါဝင္သနည္းဆိုသည္ကို တိတိက်က် နားလည္ဖို႔ က်မ္းစာကိုျပန္သြားၿပီး သူ၏အမႈျဖစ္စဥ္အတြင္း ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားထဲမွ တစ္ခုကို ျပန္ၾကည့္ရမည္။

ဤဇာတ္လမ္း၏အစကို ၾကည့္ၾကစို႔။ “ယခု ေယေဟာဝါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ အမိတၱဲ၏သား ေယာနထံ ေရာက္ရွိလာၿပီး မိန႔္ဆိုသည္မွာ၊ ထေလာ့၊ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးသို႔ သြားေလာ့၊ ထိုၿမိဳ႕၏ ဆိုးညစ္မႈသည္ ငါ့ေရွ႕သို႔ တက္လာသည့္အတြက္ ၎ကို ဆန႔္က်င္ဟစ္ေၾကာ္ေလာ့ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။” (ေယာန ဝတၳဳ ၁:၁-၂) က်မ္းစာထဲရွိ ဤအပိုဒ္၌ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္သည္ ေယာနကို နိေနေဝၿမိဳ႕ထံသြားဖို႔ အမိန႔္ေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ေယာနကို ဤၿမိဳ႕ထံသြားရန္ အဘယ္ေၾကာင့္သူအမိန႔္ေပးခဲ့သနည္း။ သမၼာက်မ္းစာသည္ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သိပ္ရွင္းလင္း၏။ ဤၿမိဳ႕အတြင္းရွိ လူတို႔၏ ဆိုးညစ္မႈသည္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ေရွ႕ကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူလုပ္ရန္ ရည္႐ြယ္ထားသည့္အရာကို သူတို႔ထံ ေႂကြးေၾကာ္ျပဖို႔ ေယာနကို သူေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ေယာနက မည္သူျဖစ္သည္ကို မွတ္တမ္းတင္ ေျပာျပထားျခင္း တစ္ခုမွ်မရွိေသာ္လည္း ၎က ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းႏွင့္ မသက္ဆိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔အေနျဖင့္ ေယာနဟူသည့္ ဤလူကို နားလည္ဖို႔ရန္ မလိုအပ္ေပ။ ဘုရားသခင္က ေယာနကို မည္သည့္အရာလုပ္ရန္ အမိန႔္ေပးခဲ့သည့္အေၾကာင္းႏွင့္ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ိဳးကို လုပ္ရသည့္ ဘုရားသခင္၏အေၾကာင္းရင္းမ်ားမွာ မည္သည့္အရာတို႔ျဖစ္သည္ကိုသာ သင္တို႔သိရန္လိုသည္။

ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္မ်ားက နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားထံ ေရာက္သည္

ေယာန ဝတၳဳ၏ တတိယအခန္း၊ ဒုတိယက်မ္းပိုဒ္ကို ဆက္သြားၾကစို႔။ “ေယာနသည္ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ တစ္ေန႔ခရီး စတင္ဝင္ေရာက္ၿပီး၊ အရက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ ဖ်က္ဆီးျခင္းခံရလိမ့္မည္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ ေလ၏။” ဤစကားမ်ားမွာ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားကိုေျပာဖို႔ရန္ ဘုရားသခင္က ေယာနကို တိုက္႐ိုက္ခ်ေပးလိုက္သည့္ စကားမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ေယေဟာဝါက နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားကို ေျပာခ်င္သည့္ စကားလုံးမ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ဆိုးညစ္မႈသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ကို ေရာက္လာသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္သည္ ဤၿမိဳ႕သားတို႔ကို စက္ဆုပ္၍ မုန္းတီးသျဖင့္ ဤၿမိဳ႕ကို သူဖ်က္ဆီးခ်င္ေၾကာင္း ဤစကားမ်ားက လူတို႔ကို ေျပာျပ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က ၿမိဳ႕ကိုမဖ်က္ဆီးမီတြင္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားထံ ေၾကညာခ်က္တစ္ခု လုပ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူတို႔၏ ဆိုးညစ္မႈကို ေနာင္တရ၍ အသစ္စတင္ဖို႔ရန္အတြက္ အခြင့္အေရးတစ္ခုကို သူတို႔အား ေပးလိမ့္မည္။ ဤအခြင့္အေရးသည္ ရက္ေလးဆယ္ၾကာမည္၊ ထိုထက္မပိုေခ်။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ၿမိဳ႕ထဲရွိ လူတို႔က ရက္ေလးဆယ္အတြင္း ေနာင္တရျခင္း၊ သူတို႔၏ အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခံျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ ပ်ပ္ဝပ္ကိုးကြယ္ျခင္းမရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို သူဖ်က္ဆီးခဲ့သကဲ့သို႔ ဤၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးပစ္မည္ျဖစ္သည္။ ၎က ေယာေဟာဝါဘုရားသခင္သည္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔ကို ေျပာခ်င္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎က ႐ိုးရွင္းသည့္ ေၾကညာခ်က္မဟုတ္သည္မွာ ရွင္းေပသည္။ ၎က ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေဒါသကို အသိေပး႐ုံသာမကဘဲ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားအေပၚ သူ၏သေဘာထားကိုလည္း အသိေပးထားကာ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ၿမိဳ႕ထဲ၌ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၾကသည့္ လူတို႔အေပၚ ေလးနက္သည့္ သတိေပးခ်က္အျဖစ္လည္း အသုံးခံေလသည္။ သူတို႔၏ ဆိုးညစ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က သူတို႔ကို မုန္းတီးေနေၾကာင္းႏွင့္ ထိုလုပ္ရပ္မ်ားက မၾကာမီတြင္ သူတို႔ကို ေခ်မႈန္းခံရျခင္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးသို႔ ေခၚသြားလိမ့္မည့္အေၾကာင္းကိုလည္း ဤသတိေပးခ်က္က ေျပာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နိေနေဝၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္သူ အေယာက္စီတိုင္း၏ အသက္သည္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္လုဆဲဆဲ၌ ရွိ၏။

ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္အေပၚ နိေနေဝၿမိဳ႕ႏွင့္ ေသာဒုံၿမိဳ႕၏ တုံ႔ျပန္ခ်က္၌ သိသာသည့္ ကြာျခားခ်က္

ေမွာက္လွန္ျခင္းခံရသည္ဆိုသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ အရပ္သုံးစကားႏွင့္ေျပာရလွ်င္ မတည္ရွိေတာ့ျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္နည္းျဖင့္ မတည္ရွိေတာ့ျခင္းျဖစ္သနည္း။ မည္သူက ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို ေမွာက္လွန္ပစ္ႏိုင္သနည္း။ လူသားအေနျဖင့္ ဤလုပ္ရပ္မ်ိဳးလုပ္ဖို႔ရန္ မျဖစ္ႏိုင္သည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ လူ႔အႏၶမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ ဤေၾကညာခ်က္ကို သူတို႔ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔နားလည္သြားၾကသည္။ ဤေၾကညာခ်က္က ဘုရားသခင္ထံမွ လာသည္ကို သူတို႔သိ၏။ ဘုရားသခင္က သူ႔အလုပ္ကို လုပ္ေတာ့မည္ဆိုသည္ကို သူတို႔သိ၏။ ထို႔ျပင္ သူတို႔၏ဆိုးညစ္မႈသည္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ကို အမ်က္ထြက္ေစၿပီး သူ႔ေဒါသကို သူတို႔အေပၚသို႔ က်ေရာက္ေစခဲ့သျဖင့္ မၾကာမီတြင္ သူတို႔သည္ သူတို႔၏ၿမိဳ႕ႏွင့္အတူ ဖ်က္ဆီးခံရမည္ကို သူတို႔သိ၏။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ ၿမိဳ႕သားတို႔က မည္သို႔ျပဳမူခဲ့ၾကသနည္း။ ဘုရင္မွစ၍ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားအထိ မည္သို႔တုံ႔ျပန္ခဲ့ၾကပုံကို သမၼာက်မ္းစာက အေသးစိတ္ေဖာ္ျပထားသည္။ က်မ္းစာ၌ ေအာက္ပါစကားလုံးမ်ားကို မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ “ထို႔ေၾကာင့္ နိေနေဝ ၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ၎တို႔တြင္ အႀကီးဆုံးေသာသူမွ အငယ္ဆုံးေသာသူတိုင္ေအာင္ အစာေရွာင္ျခင္းကို ေၾကညာၿပီး ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ၾက၏။ နိေနေဝမင္းႀကီးထံ သတင္းေရာက္ရွိခဲ့သည့္အတြက္ သူသည္ ရာဇပလႅင္မွဆင္းကာ သူ၏ ဝတ္လုံေတာ္ကို ခြၽတ္ၿပီး ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ကာ ျပာထဲ၌ ထိုင္ေလ၏။ လူျဖစ္ေစ၊ သားရဲတိရစာၦန္ျဖစ္ေစ၊ တိရစာၦန္အုပ္ သို႔မဟုတ္ သိုးႏြားအုပ္ျဖစ္ေစ မည္သည့္အရာကိုမွ် မျမည္းေစႏွင့္။ အစာကို မစား၊ ေရကို မေသာက္ေစႏွင့္။ လူႏွင့္ သားရဲတိရစာၦန္တို႔သည္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ၿခဳံၾကေစ။ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဘုရားသခင္ကို ဟစ္ေအာ္ၾကေစ။ အေယာက္တိုင္း မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ လမ္းမွလည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔လက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားမွ လည္းေကာင္း လွည့္ျပန္ၾကေစ။...ဟု မင္းႀကီးႏွင့္ မႉးမတ္အာဏာျဖင့္ နိေနေဝၿမိဳ႕လုံးတြင္ ေႂကြးေၾကာ္ကာ ထုတ္ျပန္ေၾကညာေစေတာ္မူ၏...” (ေယာန ဝတၳဳ ၃:၅-၉)

ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေၾကညာခ်က္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔ႏွင့္ လုံးဝဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္သည့္ သေဘာထားကို ျပခဲ့သည္။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဒုစ႐ိုက္မႈတစ္ခုၿပီးတစ္ခု လုပ္လ်က္ ဘုရားသခင္ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆန႔္က်င္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔ကမူ ဤစကားမ်ားကို ၾကားၿပီးေနာက္ ဤကိစၥကို လ်စ္လ်ဴမရႈခဲ့ၾကသကဲ့သို႔ ခုခံျခင္းလည္း မျပဳခဲ့ၾကေပ။ ထိုအစား သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး အစာေရွာင္ရန္ ေၾကညာခဲ့ၾကသည္။ “ယုံၾကည္” ဆိုသည့္ စကားလုံးမွာ ဤေနရာတြင္ အဘယ္အရာကိုဆိုလိုသနည္း။ ဤစကားလုံးကိုယ္၌က ယုံၾကည္သက္ဝင္ျခင္းႏွင့္ နာခံျခင္းကို ေဖာ္ျပသည္။ ဤစကားလုံးကိုရွင္းျပဖို႔ရန္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ တကယ့္အျပဳအမူကို အသုံးျပဳရလွ်င္ ဘုရားသခင္က သူေျပာသကဲ့သို႔ လုပ္ႏိုင္ၿပီး သူေျပာသကဲ့သို႔ လုပ္လိမ့္မည္ဆိုသည္ကို သူတို႔ယုံၾကည္ကာ ေနာင္တရဖို႔ သူတို႔ဆႏၵရွိသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ျဖစ္အံ့ဆဲဆဲေဘးဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ ေၾကာက္႐ြံ႕ခဲ့ၾကသေလာ။ သူတို႔၏ႏွလုံးသားထဲ၌ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းကို ထည့္ေပးခဲ့သည့္အရာမွာ သူတို႔၏ယုံၾကည္မႈျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈတို႔ကို သက္ေသျပရန္ မည္သည့္အရာကို ငါတို႔အသုံးျပဳႏိုင္သနည္း။ သမၼာက်မ္းစာက ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ “အစာေရွာင္ရာ အခ်ိန္ကို ေၾကာ္ျငာ၍ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ၾက၏။” ဆိုလိုသည္မွာ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔က အမွန္တကယ္ပင္ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကၿပီး ဤယုံၾကည္မႈမွ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း ျဖစ္ေပၚလာကာ ထိုမွတစ္ဆင့္ ၎တို႔သည္ အစာေရွာင္ၾကၿပီး ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သူတို႔အေနျဖင့္ ေနာင္တစရေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပသည့္ပုံစံျဖစ္၏။ ေသာဒုံၿမိဳ႕သားတို႔ႏွင့္ လုံးဝကြာျခားလ်က္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မဆန႔္က်င္႐ုံသာမကဘဲ သူတို႔၏အျပဳအမူႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔မွတစ္ဆင့္ သူတို႔၏ ေနာင္တရျခင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပသခဲ့ၾက၏။ ဟုတ္ေပသည္၊ ထိုအရာက နိေနေဝၿမိဳ႕သားအားလုံး ျပဳခဲ့ၾကသည့္အရာျဖစ္၏၊ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားသာ မဟုတ္ဘဲ ဘုရင္လည္း ပါခဲ့ေလသည္။

နိေနေဝဘုရင္၏ ေနာင္တရျခင္းက ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ခ်ီးက်ဴးျခင္းကို ရယူႏိုင္ခဲ့သည္

နိေနေဝဘုရင္က ဤသတင္းကိုၾကားသည့္အခါ သူ၏ရာဇပလႅင္မွ ထၿပီး သူ၏ဝတ္လုံကို ခြၽတ္၍ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ကာ ျပာထဲ၌ ထိုင္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၿမိဳ႕ထဲရွိ မည္သူကမွ် ဘာကိုမွ် မျမည္းရ၊ သိုးမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ႏြားမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ အျခားၿခံေမြးတိရစာၦန္မ်ားကိုျဖစ္ေစ အစာမေကြၽး၊ ေရမတိုက္ရဟု သူေၾကညာခဲ့သည္။ လူျဖစ္ေစ၊ ၿခံေမြးတိရစာၦန္ျဖစ္ေစ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ၾကၿပီး လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ေလးနက္စြာ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးၾကရန္ သူေၾကညာခဲ့သည္။ လူတိုင္းသည္ မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာလမ္းမ်ားကို ေရွာင္ၿပီး မိမိတို႔လက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္ပစ္ဖို႔ရန္လည္း ဘုရင္ႀကီးက ေၾကညာခဲ့သည္။ ဤလုပ္ရပ္တသီတသန္းကို အကဲျဖတ္ရလွ်င္ နိေနေဝဘုရင္၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ စစ္မွန္ေသာေနာင္တ ရွိခဲ့သည္။ မိမိ၏ရာဇပလႅင္ေပၚမွ ထျခင္း၊ မိမိ၏ဘုရင္ဝတ္လုံကို ပစ္ျခင္း၊ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကိုဝတ္ၿပီး ျပာထဲ၌ ထိုင္ေနျခင္းစသည့္ နိေနေဝဘုရင္ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ လုပ္ရပ္တသီတသန္းႀကီးက သူသည္ မိမိ၏ေတာ္ဝင္ဂုဏ္ျဒပ္ကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး သာမန္ျပည္သူမ်ားႏွင့္အတူ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္သည္ဟု လူတို႔ကို ေျပာလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ နိေနေဝဘုရင္သည္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ထံမွ ေၾကညာခ်က္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ သူ႔လက္ထဲရွိ သူ၏ဆိုးယုတ္ေသာလမ္း၊ သို႔မဟုတ္ အဓမၼအမႈကို ဆက္လုပ္ဖို႔ သူ၏ေတာ္ဝင္ေနရာကို မယူထားခဲ့ေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ သူကိုင္စြဲထားသည့္ ၾသဇာအာဏာကို ေဘးခ်ထားၿပီး ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ေရွ႕မွာ ေနာင္တရခဲ့သည္။ ဤအခ်ိန္ခဏ၌ နိေနေဝဘုရင္သည္ ဘုရင္တစ္ပါးအေနႏွင့္ ေနာင္တရျခင္းမဟုတ္ေပ။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ သာမန္အုပ္စိုးခံတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ သူ၏အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရဖို႔ရန္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ကို လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ်မက သူျပဳခဲ့သည့္ပုံစံအတိုင္း ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ေရွ႕၌ မိမိတို႔၏အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရဖို႔ရန္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးကို သူေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ သူ႔ထံ၌ မည္သို႔လုပ္မည္ဆိုသည့္ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ အစီအစဥ္တစ္ခုရွိခဲ့သည္။ က်မ္းစာထဲ၌ ျမင္ရသည့္အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ “လူျဖစ္ေစ၊ သားရဲတိရစာၦန္ ျဖစ္ေစ၊ တိရစာၦန္အုပ္ သို႔မဟုတ္ သိုးႏြားအုပ္ျဖစ္ေစ မည္သည့္အရာကိုမွ် မျမည္းေစႏွင့္။ အစာကို မစား၊ ေရကို မေသာက္ေစႏွင့္။...ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဘုရားသခင္ကို ဟစ္ေအာ္ၾကေစ။ အေယာက္တိုင္း မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာလမ္းမွ လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔လက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားမွလည္းေကာင္း လွည့္ျပန္ၾကေစ။” ၿမိဳ႕ကို အုပ္ခ်ဳပ္သူအေနႏွင့္ နိေနေဝဘုရင္သည္ အျမင့္ဆုံးေသာ ဂုဏ္ျဒပ္ႏွင့္ အာဏာကိုပိုင္ဆိုင္ၿပီး သူဆႏၵရွိသည့္ ဘယ္အရာကိုမဆို လုပ္ႏိုင္သည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေၾကညာခ်က္ကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ သူသည္ ဤကိစၥကို လ်စ္လ်ဴရႈ၍ ရႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔အျပစ္ကိုသာလွ်င္ ေနာင္တရၿပီး ဝန္ခံလိုက္၍ရသည္။ ၿမိဳ႕ထဲရွိလူတို႔က ေနာင္တရဖို႔ ေ႐ြးခ်ယ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မေ႐ြးခ်ယ္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔အေနျဖင့္ ထိုကိစၥကို လုံးဝလ်စ္လ်ဴရႈ၍ ရႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း နိေနေဝဘုရင္က ဤကဲ့သို႔ လုံးဝမလုပ္ခဲ့ေပ။ သူသည္ မိမိ၏ရာဇပလႅင္မွ ထ၍ ျပာမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္ကာ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ေရွ႕၌ သူ၏အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခံၿပီး ေနာင္တရခဲ့႐ုံသာမကဘဲ ၿမိဳ႕ထဲရွိလူတို႔ႏွင့္ ၿခံေမြးတိရစာၦန္မ်ား အားလုံးကိုလည္း ထိုကဲ့သို႔လုပ္ရန္ သူအမိန႔္ထုတ္ခဲ့သည္။ “ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဘုရားသခင္ကို ဟစ္ေအာ္ၾကေစ။” ဟူ၍ပင္ လူတို႔ကို သူအမိန႔္ထုတ္ခဲ့သည္။ ဤလုပ္ရပ္တသီတသန္းအားျဖင့္ နိေနေဝဘုရင္သည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူတစ္ေယာက္ လုပ္သင့္သည္ကို အမွန္တကယ္ အထေျမာက္ေအာင္ လုပ္ခဲ့သည္။ သူ၏လုပ္ရပ္တသီတသန္းႀကီးသည္ လူ႔သမိုင္းထဲရွိ မည္သည့္ဘုရင္အတြက္မဆို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ရန္ ခဲယဥ္း၏၊ စင္စစ္အားျဖင့္ အျခားမည္သည့္ဘုရင္မွ် ထိုအရာတို႔ကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ဤလုပ္ရပ္မ်ားကို လူ႔သမိုင္း၌ မႀကဳံစဖူးသည့္အရာမ်ားဟု ေခၚဆိုႏိုင္ၿပီး ၎တို႔သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေအာက္ေမ့ျခင္းခံရဖို႔ႏွင့္ အတုယူျခင္းခံရဖို႔ ထိုက္တန္ေပသည္။ လူ႔သမိုင္းအစအဦးကတည္းက ဘုရင္တိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ခုခံရန္ႏွင့္ ဆန႔္က်င္ရန္အတြက္ မိမိတို႔၏အုပ္စိုးခံလူမ်ားကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ မိမိတို႔၏ ဆိုးညစ္မႈအတြက္ ေ႐ြးႏုတ္ျခင္းကို ရွာေဖြကာ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကို ရယူၿပီး ျဖစ္အံ့ဆဲဆဲ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္ကို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးရန္ မည္သူကမွ် မိမိတို႔၏အုပ္စိုးခံလူမ်ားကို ဦးမေဆာင္ခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း နိေနေဝဘုရင္ကမူ သူ၏အုပ္စိုးခံလူမ်ားကို ဘုရားသခင္ထံ လွည့္ျပန္ဖို႔၊ မိမိတို႔၏ သက္ဆိုင္ရာ ဆိုးယုတ္ေသာလမ္းမ်ားကို ထားခဲ့ၿပီး မိမိတို႔လက္ထဲရွိ အဓမၼအမႈကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ သူ၏ရာဇပလႅင္ကိုလည္း ေဘးခ်ိတ္ထားႏိုင္ခဲ့သည္။ အျပန္အလွန္အေနႏွင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္သည္ စိတ္ေျပာင္းသြားၿပီး ေနာင္တရခဲ့ကာ သူ၏အမ်က္ေဒါသကို ျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕သားတို႔ကို အသက္ရွင္ခြင့္ေပး၍ ဖ်က္ဆီးျခင္းမွ ကင္းလြတ္ခြင့္ေပးခဲ့၏။ ဘုရင္ႀကီး၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို လူ႔သမိုင္းထဲ၌ ရွားပါးသည့္ ဆန္းၾကယ္မႈဟူ၍သာ ေခၚဆိုႏိုင္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ မိမိတို႔၏အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခံျခင္းႏွင့္ ေနာင္တရျခင္းတို႔၏ စံျပတစ္ခုဟုပင္ ေခၚဆိုႏိုင္သည္။

နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ ႏွလုံးသားအတြင္းရွိ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တကို ဘုရားသခင္ျမင္၏

ဘုရားသခင္၏ ေၾကညာခ်က္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ နိေနေဝဘုရင္ႏွင့္ သူ၏အုပ္စိုးခံလူမ်ားသည္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တသီတသန္းႀကီး ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သူတို႔၏အျပဳအမူႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ သေဘာတရားက အဘယ္နည္း။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ သူတို႔အျပဳအမူအလုံးစုံ၏ အႏွစ္သာရက အဘယ္နည္း။ သူတို႔လုပ္ခဲ့သည့္အရာကို သူတို႔ဘာေၾကာင့္လုပ္ခဲ့သနည္း။ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ သူတို႔သည္ စစ္မွန္စြာ ေနာင္တရခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ မိမိတို႔၏အျပစ္ကို ဝန္ခံၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေလးနက္စြာ ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္သာမဟုတ္ဘဲ သူတို႔၏ ဆိုးညစ္သည့္အျပဳအမူကိုလည္း စြန႔္ပစ္ခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားၿပီးေနာက္ သူတို႔သည္ အလြန္႔အလြန္ ေၾကာက္လန႔္သြားၾကၿပီး ဘုရားသခင္သည္ သူေျပာသကဲ့သို႔ လုပ္လိမ့္မည္ဆိုသည္ကို ယုံၾကည္ခဲ့ၾက၍ ဤအတိုင္းလုပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အစာေရွာင္ျခင္း၊ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္ၿပီး ျပာထဲ၌ ထိုင္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔၏လမ္းမ်ားကို ျပန္လည္ျပဳျပင္ရန္ႏွင့္ ဆိုးညစ္မႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ သူတို႔ဆႏၵရွိျခင္းကို ျပလိုခဲ့ၾကသည္။ မိမိ၏ေဒါသကို ခ်ဳပ္တည္းေပးပါရန္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ထံ သူတို႔ဆုေတာင္းခဲ့ၾကၿပီး သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ႏွင့္ သူတို႔အေပၚက်ေရာက္လာမည့္ ကပ္ေဘးကို ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းေပးပါရန္ သူ႔ကို သူတို႔ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးခဲ့ၾက၏။ သူတို႔၏အျပဳအမူအားလုံးကို ငါတို႔ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါက သူတို႔၏ ယခင္က ဆိုးညစ္သည့္လုပ္ရပ္မ်ားကို ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က စက္ဆုပ္သည့္အေၾကာင္း သူတို႔နားလည္ခဲ့သည္ကို ငါတို႔ျမင္ႏိုင္သည္၊ ထို႔ျပင္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္အေနျဖင့္ မၾကာမီတြင္ သူတို႔ကို အဘယ္ေၾကာင့္ဖ်က္ဆီးမည္ဆိုသည့္ အေၾကာင္းရင္းကို သူတို႔နားလည္ခဲ့ေၾကာင္းလည္း ငါတို႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ သူတို႔အားလုံးသည္ အျပည့္အဝေနာင္တရဖို႔၊ မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ လမ္းမ်ားကို ေရွာင္ၿပီး မိမိတို႔လက္ထဲမွ အဓမၼအမႈကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵရွိခဲ့ၾကသည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ေၾကညာခ်က္ကို သူတို႔သိလိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းသည္ မိမိတို႔၏ႏွလုံးသားမ်ားထဲ၌ အေၾကာက္တရားကို ခံစားခဲ့ၾကရသည္။ သူတို႔၏ ဆိုးညစ္ေသာ အျပဳအမူကို ရပ္ဆိုင္းခဲ့ၾကၿပီး ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္သည့္ ထိုလုပ္ရပ္မ်ားကို ဆက္မက်ဴးလြန္ေတာ့ေခ်။ ထို႔ျပင္ သူတို႔၏ အတိတ္က အျပစ္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ႏွင့္ သူတို႔၏အတိတ္က လုပ္ရပ္မ်ားအရ သူတို႔ကို မဆက္ဆံပါရန္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ကို သူတို႔ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးခဲ့သည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ကို ေနာက္တစ္ခါ ဘယ္ေတာ့မွ် ေဒါသမထြက္ေစႏိုင္မည္ဆိုလွ်င္ ဆိုးညစ္မႈကို ဘယ္ေတာ့မွ် မလုပ္ေတာ့ရန္ႏွင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားအရ ျပဳမူရန္ သူတို႔ဆႏၵရွိေနခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔၏ေနာင္တက စစ္မွန္ၿပီး ျပည့္စုံမႈရွိသည္။ ထိုေနာင္တက သူတို႔၏အတြင္းႏွလုံးသားထဲမွလာၿပီး ပရိယာယ္ကင္းသကဲ့သို႔ ယာယီလည္း မဟုတ္ေပ။

ဘုရင္မွစ၍ အရပ္သူအရပ္သားမ်ားအထိ နိေနေဝၿမိဳ႕သားအားလုံးသည္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ေဒါသထြက္ေနေၾကာင္း သိသြားသည္ႏွင့္ သူတို႔၏ ေနာက္ဆက္တြဲလုပ္ရပ္တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းႏွင့္ သူတို႔၏အျပဳအမူအလုံးစုံအျပင္ သူတို႔ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈတိုင္းကို ဘုရားသခင္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္းႏွင့္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားသည္ သူတို႔၏ အျပဳအမူအရ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဘုရားသခင္၏ စိတ္အေျခအေနက မည္သို႔ရွိခဲ့သနည္း။ သမၼာက်မ္းစာက ဤေမးခြန္းကို သင့္အတြက္ ေျဖဆိုႏိုင္သည္။ က်မ္းစာမွာ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္အတိုင္းျဖစ္ပါသည္။ “သူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆိုးညစ္ေသာလမ္းမွ လွည့္ျပန္ၿပီး က်င့္ေသာအက်င့္မ်ားကို ဘုရားသခင္သည္ ျမင္လွ်င္၊ ယခင္ ျပဳမည္ဟု မိန႔္ဆိုခဲ့ေသာ မေကာင္းသည့္အမႈကို ေနာင္တရေတာ္မူၿပီး ထိုသို႔ မျပဳပဲ ေနေတာ္မူ၏။” (ေယာနဝတၳဳ ၃:၁၀) ဘုရားသခင္က သူ႔စိတ္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏စိတ္အေျခအေနႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရႈပ္ေထြးျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ သူသည္ သူ၏ေဒါသကို ေဖာ္ျပျခင္းမွ သူ႔ေဒါသကို ၿငိမ္းေစျခင္းသက္သက္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕အေပၚ ကပ္ေဘးက်ေရာက္ေအာင္ မလုပ္ရန္ သူဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားကို ကပ္ေဘးမွ အသက္ခ်မ္းသာခြင့္ေပးဖို႔ျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္က အလြန္ျမန္ဆန္လွသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတိုင္း၏ ႏွလုံးသားကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည့္အတြက္ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ သူတို႔၏ စစ္မွန္ေသာ ေနာင္တရျခင္းႏွင့္ ဝန္ခံျခင္း၊ သူ႔အေပၚ သူတို႔၏ စစ္မွန္သည့္ ယုံၾကည္ျခင္း၊ သူ၏စိတ္သေဘာထားကို သူတို႔၏ဆိုးသြမ္းသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားက မည္ကဲ့သို႔ေဒါသထြက္ေစခဲ့ပုံကို သူတို႔၏နက္နဲသည့္ သိနားလည္ျခင္းႏွင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ေပးမည့္ ျဖစ္အံ့ဆဲဆဲ အျပစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔ျဖစ္သည့္ သူတို႔၏ အတြင္းႏွလုံးသားထဲ၌ ကိုင္စြဲထားၾကသည့္အရာမ်ားကို သူျမင္ခဲ့သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဤကပ္ေဘးကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူတို႔အေပၚ ဆက္၍ေဒါသမထြက္ပါမည့္အေၾကာင္း သူ႔ကို ေတာင္းပန္တိုးလွ်ိဳးေနသည့္ သူတို႔၏ႏွလုံးသားအတြင္းထဲမွလာေသာ သူတို႔၏ဆုေတာင္းသံမ်ားကိုလည္း ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က ၾကားခဲ့သည္။ ဤအခ်က္အားလုံးကို ဘုရားသခင္က ၾကည့္ရႈေလ့လာသည့္အခါ သူ၏ေဒါသမ်ားက တစ္စၿပီးတစ္စ ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့သည္။ ယခင္က သူ၏ေဒါသသည္ မည္မွ်ပင္ႀကီးပါေစ ဤလူတို႔၏ ႏွလုံးသားအတြင္းထဲရွိ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တကို သူျမင္သည့္အခါ သူ၏ႏွလုံးသားသည္ တို႔ထိခံရသျဖင့္ သူတို႔အေပၚ ေဘးဒုကၡက်ေရာက္ေအာင္ မလုပ္ရက္ေတာ့ဘဲ သူတို႔အေပၚ ေဒါသထြက္ေနျခင္းကို ရပ္တန္႔လိုက္သည္။ ထိုအစား သူတို႔အား သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈကို ဆက္လက္၍ ကမ္းလွမ္းေပးခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို ဆက္လက္လမ္းၫႊန္ကာ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္။

ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းက စစ္မွန္သည္ဆိုလွ်င္ သူ၏ဂ႐ုစိုက္မႈကို မၾကာခဏ သင္ရရွိလိမ့္မည္

နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္က သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲျခင္း၌ တြန႔္ဆုတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ မျပတ္သားျခင္းတို႔ မပါဝင္ေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ေဒါသသက္သက္မွ သည္းခံျခင္းသက္သက္ကို ကူးေျပာင္းသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင့္အႏွစ္သာရ၏ မွန္ကန္သည့္ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္တို႔၌ မျပတ္သားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တြန႔္ဆုတ္ျခင္းတို႔ မည္သည့္အခါမွ်မရွိေပ။ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားေနာက္က အေျခခံမူမ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအားလုံးသည္ ရွင္းလင္းၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာ၏၊ သန႔္စင္ၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္း၏။ အတြင္း၌ လွည့္ကြက္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္အႀကံအစည္မ်ား ေရာေထြးေနျခင္း လုံးဝမရွိေပ။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဘုရားသခင္၏အႏွစ္သာရထဲ၌ အေမွာင္ထုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေကာက္က်စ္ ဆိုးယုတ္ျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း မပါဝင္ေပ။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ား၏ ဆိုးညစ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားက သူ႔ေရွ႕ကို ေရာက္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က ေဒါသထြက္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက သူ၏ေဒါသသည္ သူ၏အႏွစ္သာရမွ ဆင္းသက္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ေဒါသသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး သူ၏သည္းခံျခင္းကို နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခ်ေပးသနားသည့္အခါ သူဖြင့္ျပသည့္အရာအားလုံးက သူ၏ကိုယ္ပိုင္အႏွစ္သာရပင္ ျဖစ္ေနေသး၏။ ဤေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုလုံးက ဘုရားသခင္အေပၚ လူသား၏သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္ကာလတစ္ခုလုံးအတြင္း၌ ဘုရားသခင္၏ ထိပါးေစာ္ကား၍မရသည့္ စိတ္သေဘာထားက ေျပာင္းလဲမသြားေပ။ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံသည့္ အႏွစ္သာရက ေျပာင္းလဲမသြားေပ။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္၏ ေမတၱာက႐ုဏာႏွင့္ျပည့္စုံေသာ အႏွစ္သာရက ေျပာင္းလဲမသြားေပ။ လူတို႔က ဆိုးညစ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို က်ဴးလြန္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ထိပါးေစာ္ကားသည့္အခါ သူ႔ေဒါသကို သူတို႔အေပၚ က်ေရာက္ေစလိမ့္မည္။ လူတို႔က အမွန္တကယ္ ေနာင္တရသည့္အခါ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားသည္ ေျပာင္းလဲမည္ျဖစ္ၿပီး သူ၏ေဒါသသည္ ရပ္တန႔္သြားလိမ့္မည္။ လူတို႔က ဘုရားသခင္ကို ေခါင္းမာမာႏွင့္ ဆက္ၿပီးဆန႔္က်င္ေနလွ်င္ သူ၏ေဒါသက ရပ္စဲလိမ့္မည္ မဟုတ္ဘဲ သူ၏အမ်က္ေဒါသသည္ ထိုသူတို႔ဖ်က္ဆီးခံရသည့္အထိ တစ္စၿပီးတစ္စ သူတို႔အေပၚ ဖိအားေပးသြားမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင့္စိတ္သေဘာထား၏ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ေဖာ္ျပသည့္အရာႏွင့္ သူ၏စိတ္သေဘာထား ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမ်ားသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ပါေစ၊ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသျဖစ္ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ ေမတၱာေက်းဇူးေတာ္ျဖစ္ပါေစ၊ ယင္းသည္ လူတို႔၏ က်င့္ႀကံျပဳမူျခင္းႏွင့္ အျပဳအမူတို႔အျပင္ ဘုရားသခင္အေပၚ ထားရွိေသာ ၎တို႔၏ စိတ္အတြင္းပိုင္းထဲမွ ၎တို႔၏ သေဘာထားအေပၚ မူတည္ေလ၏။ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကို လူတစ္ေယာက္အေပၚမွာ အဆက္မျပတ္ သက္ေရာက္ေစလွ်င္ ဤလူ၏ႏွလုံးသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္သည္မွာ သံသယျဖစ္စရာ မလိုေပ။ ဤလူ႔အေနျဖင့္ တစ္ခါမွ် အမွန္တကယ္ ေနာင္တရဖူးျခင္း မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ ဦးၫႊတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္အေပၚ စစ္မွန္သည့္ ယုံၾကည္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို တစ္ခါမွ် မရရွိျခင္းျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ ဂ႐ုစိုက္မႈ၊ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔ကို မၾကာခဏလက္ခံရရွိလွ်င္ ဤလူ၏ႏွလုံးသား၌ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္သည့္ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး သူ႔ႏွလုံးသားသည္ ဘုရားသခင္အား မဆန႔္က်င္သည္ကို ယုံမွားဖြယ္ရာမရွိေပ။ ဤသူသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕၌ မၾကာခဏ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ပဲ့ျပင္ဆုံးမျခင္းက ဤလူအေပၚသို႔ မၾကာခဏ သက္ေရာက္လွ်င္ပင္ သူ၏အမ်က္ေဒါသက က်ေရာက္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဤမွတ္တမ္းအက်ဥ္းက လူတို႔အား ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားကို ျမင္ေစသည္၊ သူ႔အႏွစ္သာရ၏ စစ္မွန္ျခင္းကို ျမင္ေစသည္၊ ဘုရားသခင္၏ ေဒါသႏွင့္ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားသည္ အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို လူတို႔အား ျမင္ေစသည္။ ေဒါသႏွင့္ သည္းခံျခင္းဟူသည့္ ဘုရားသခင့္အႏွစ္သာရ၏ ဤရႈေထာင့္ႏွစ္ခုၾကားတြင္ ႀကီးမားသည့္ ကြာဟမႈ၊ သို႔မဟုတ္ ျခားနားမႈတစ္ခုရွိသည္ဟု လူတို႔ကို ယုံၾကည္ေစေသာအရာျဖစ္သည့္ စိတ္ဆိုးခ်ိန္ႏွင့္ ႏွလုံးသားေျပာင္းလဲခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့သည့္ သိသာေသာ ကြဲျပားမႈရွိေသာ္လည္း နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ ေနာင္တရျခင္းအေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားသည္ ဘုရားသခင့္စိတ္သေဘာထားအမွန္၏ အျခားတစ္ဖက္ကို လူတို႔အား ျမင္ေစသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားေျပာင္းလဲျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈ၏ အမွန္တရားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ေနာက္တစ္ႀကိမ္ျမင္ေစၿပီး ဘုရားသခင့္အႏွစ္သာရ၏ ထုတ္ေဖာ္ခ်က္အမွန္ကိုလည္း ျမင္ေစသည္။ ဘုရားသခင္၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈတို႔သည္ ဒ႑ာရီမ်ားမဟုတ္သကဲ့သို႔ လုပ္ႀကံဖန္တီးထားျခင္းမ်ားလည္း မဟုတ္ေၾကာင္းကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္က အသိအမွတ္ျပဳ႐ုံသာရွိသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္၏ ခံစားခ်က္က မွန္ကန္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားေျပာင္းလဲျခင္းက မွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈကို အမွန္တကယ္ပင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခ်ေပးသနားခဲ့သည္။

နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ ႏွလုံးသားထဲရွိသည့္ စစ္မွန္သည့္ေနာင္တသည္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာကို ရယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူတို႔၏အဆုံးသတ္ကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္

ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ သူ၏အမ်က္ေဒါသၾကားမွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခုမကိုက္ညီျခင္း ရွိသေလာ။ မည္သို႔ရွိပါ့မည္နည္း။ ဤသည္မွာ ထိုအခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံျခင္းက အေၾကာင္းရင္း ရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းရင္းက အဘယ္အရာျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ သမၼာက်မ္းစာမွာ ေဖာ္ျပထားသည့္ အရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ “လူတိုင္းက မိမိတို႔၏ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းကို ေရွာင္သည္” ဆိုျခင္းႏွင့္ “မိမိတို႔လက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္သည္” ဆိုျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။

ဤ “ဆိုးယုတ္သည့္လမ္း” က ဆိုးယုတ္သည့္ လုပ္ရပ္တခ်ိဳ႕ကို ရည္ၫႊန္းျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထိုအစား လူတို႔၏အျပဳအမူေပါက္ဖြားလာသည့္ ဆိုးယုတ္သည့္အရင္းအျမစ္ကို ရည္ၫႊန္းျခင္းျဖစ္သည္။ “မိမိ၏ ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းကို ေရွာင္ျခင္း” ဆိုသည္မွာ ထိုလူတို႔သည္ ဤလုပ္ရပ္တို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ် ေနာက္ထပ္က်ဴးလြန္ေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ဆိုလိုသည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ သူတို႔သည္ ဤဆိုးယုတ္သည့္လမ္းကို ဘယ္ေတာ့မွ် ေနာက္ထပ္ျပဳမူေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ သူတို႔လုပ္ရပ္မ်ား၏ နည္းလမ္း၊ အရင္းအျမစ္၊ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္၊ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ အေျခခံမူတို႔သည္ အားလုံးေျပာင္းလဲသြား၏။ သူတို႔၏ႏွလုံးသားတြင္ သာယာၾကည္ႏူးမႈႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကိုရရွိရန္ ဤနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အေျခခံမူမ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ် ထပ္မံအသုံးျပဳမည္ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ “မိမိလက္မ်ားထဲက အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္သည္” ဆိုသည့္အထဲ၌ “စြန႔္လႊတ္” ဟူသည္မွာ လႊတ္ခ်ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ေဘးဖယ္လိုက္ဖို႔၊ အတိတ္ကို လုံးဝျဖတ္ေတာက္လိုက္ၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ် ေနာက္ျပန္မလွည့္ဖို႔ကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ သူတို႔လက္ထဲမွ အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ခဲ့သည့္အခါ ဤအခ်က္က သူတို႔၏ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တကို သက္ေသျပသကဲ့သို႔ ကိုယ္စားလည္းျပဳသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏အျပင္ပန္းႏွင့္ သူတို႔၏ႏွလုံးသားကိုလည္း ေလ့လာၾကည့္ရႈသည္။ ဘုရားသခင္သည္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔၏ ႏွလုံးသားထဲရွိ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တကို ေမးခြန္းမထုတ္ဘဲႏွင့္ ေလ့လာၾကည့္ရႈၿပီး သူတို႔သည္ သူတို႔၏ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းမ်ားကို ထားခဲ့ၿပီး သူတို႔၏လက္ထဲမွ အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္ပစ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း ၾကည့္ရႈသိျမင္ၿပီးသည့္အခါ သူ၏ႏွလုံးသားကို သူေျပာင္းလဲခဲ့သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဤလူတို႔၏ အေနအထိုင္၊ အျပဳအမူႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္သည့္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးအျပင္ သူတို႔၏ႏွလုံးသားထဲရွိ မွန္ကန္သည့္ ဝန္ခံျခင္းႏွင့္ ေနာင္တတို႔သည္ ဘုရားသခင္အား သူ၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲေစဖို႔၊ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ေျပာင္းလဲေစဖို႔၊ သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ႐ုပ္သိမ္းၿပီး သူတို႔ကို ျပစ္ဒဏ္မခတ္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ မဖ်က္ဆီးဖို႔ ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔သည္ မတူညီသည့္ အဆုံးသတ္ကို ရရွိခဲ့သည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသက္ကို သူတို႔ျပန္လည္ေ႐ြးႏုတ္ခဲ့ၿပီး တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈတို႔ကို ရယူႏိုင္ခဲ့၏၊ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္က သူ၏အမ်က္ေဒါသကိုလည္း ႐ုပ္သိမ္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈတို႔သည္ မနည္းပါးေပ၊ လူသား၏ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တသာ နည္းပါးျခင္းျဖစ္သည္

နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္က မည္မွ်ပင္ စိတ္ဆိုးခဲ့ပါေစ သူတို႔သည္ အစာေရွာင္ျခင္းကို ေၾကညာခဲ့ၿပီး ျပာမ်ားႏွင့္ ေလွ်ာ္ေတအဝတ္ကို ဝတ္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ႏွလုံးသားသည္ တျဖည္းျဖည္းေပ်ာ့ေျပာင္းလာၿပီး သူ၏စိတ္ကို သူစတင္ေျပာင္းခဲ့၏။ သူတို႔၏ၿမိဳ႕ကို သူဖ်က္ဆီးမည့္အေၾကာင္း သူတို႔ကို ေၾကညာလိုက္သည့္အခါ သူတို႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ သူတို႔၏ဝန္ခံျခင္းႏွင့္ ေနာင္တရျခင္းတို႔ မတိုင္ခင္အခ်ိန္၌ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ေဒါသထြက္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ေနာင္တရသည့္ လုပ္ရပ္တသီတသန္းႀကီးကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးသည္ႏွင့္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္၏ေဒါသသည္ သူတို႔အတြက္ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းအျဖစ္ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုတည္းတြင္ ဘုရားသခင့္စိတ္သေဘာထား၏ ဤရႈေထာင့္ႏွစ္ခုကို တစ္ခ်ိန္ထဲ၌ ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မကိုက္ညီမႈ တစ္ခုမွ်မရွိေပ။ ဤမကိုက္ညီမႈမရွိျခင္းကို မည္ကဲ့သို႔နားလည္ၿပီး သိရွိႏိုင္မည္နည္း။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔က ေနာင္တမရမီႏွင့္ ေနာင္တရၿပီးတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လုံးဝဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ေနသည့္ ဤအႏွစ္သာရႏွစ္ခုကို တစ္လွည့္စီ ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ျပခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင့္အႏွစ္သာရ၏ စစ္မွန္ျခင္းႏွင့္ ထိပါးေစာ္ကား၍ မရႏိုင္ျခင္းကို လူတို႔အား ျမင္ေစခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က လူတို႔အား ေအာက္ပါအေၾကာင္းမ်ားကိုေျပာဖို႔ သူ၏သေဘာထားကို အသုံးျပဳခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို သည္းမခံျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔အေပၚမွာ သနားက႐ုဏာ မျပလိုျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ စင္စစ္အားျဖင့္ လူတို႔က ဘုရားသခင္အေပၚ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရျခင္းသာ ရွားပါးေနျခင္းျဖစ္၏၊ ထို႔ျပင္ လူတို႔က မိမိတို႔၏ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းမ်ားကို အမွန္တကယ္ထားခဲ့ၿပီး မိမိတို႔၏လက္ထဲမွာရွိသည့္ အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ျခင္းက ရွားပါးေနျခင္းသာျဖစ္သည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဘုရားသခင္က လူသားကို ေဒါသထြက္သည့္အခါ လူသားသည္ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္ဖို႔ သူေမွ်ာ္လင့္၏။ လူသား၏ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တကို ျမင္ရဖို႔ သူဧကန္အမွန္ေမွ်ာ္လင့္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ျဖစ္လာပါက သူသည္ လူသားအေပၚ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို ရက္ရက္ေရာေရာ ဆက္လက္၍ ခ်ေပးသနားမည္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူသား၏ ဆိုးယုတ္သည့္ အျပဳအမူက ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသကို ျဖစ္ပြားေစေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ကို နားေထာင္ၿပီး သူ႔ေရွ႕၌ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရသူမ်ားအေပၚ၊ ထို႔ျပင္ မိမိတို႔၏ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းမ်ားကို ေရွာင္ၿပီး မိမိတို႔လက္ထဲရွိ အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ႏိုင္သည့္သူတို႔အေပၚ၌မူ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔ကို ခ်ေပးသနားသည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားအေပၚ သူ၏ဆက္ဆံမႈတြင္ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားကို အလြန္ပင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္ထားသည္။ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔ကို ရရွိဖို႔ လုံးဝမခဲယဥ္းေပ။ သူေတာင္းဆိုသည့္အရာမွာ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တျဖစ္သည္။ လူတို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္သည့္လမ္းမ်ားကို ေရွာင္ၿပီး မိမိတို႔လက္ထဲရွိ အဓမၼအမႈမ်ားကို စြန႔္လႊတ္လွ်င္ ဘုရားသခင္က သူ၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲမည္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔အေပၚ သူ၏သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲမည္ ျဖစ္သည္။

ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ စစ္မွန္ၿပီး ထင္ရွားသည္

ဘုရားသခင္က နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားအေပၚ သူ၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲခဲ့သည့္အခါ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔သည္ အေရၿခဳံဗန္းျပတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ မည္သို႔ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မည္နည္း။ သို႔ဆိုလွ်င္ အေျခအေနတစ္ခုတည္းကို ဘုရားသခင္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနစဥ္တြင္ ဘုရားသခင့္စိတ္သေဘာထား၏ ဤရႈေထာင့္ႏွစ္ရပ္ၾကား ေျပာင္းလဲျခင္းက ဘာကိုျပသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ျပည့္ဝစုံလင္၏။ စိတ္ပိုင္းထားျခင္း လုံးဝမရွိေပ။ သူ႔အေနျဖင့္ လူတို႔အေပၚ၌ ေဒါသကို ျပေနသည္ျဖစ္ေစ၊ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို ျပေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔အားလုံးက သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား၏ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ ခ်က္ခ်ာၿပီး အထင္းသားျမင္သာကာ အမႈအရာမ်ား ေျပာင္းလဲျဖစ္ေပၚျခင္းအေပၚမူတည္၍ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ သေဘာထားတို႔ကို သူေျပာင္းလဲသည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ သူ၏သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းက သူ၌ သူ၏ကိုယ္ပိုင္အေတြးႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားရွိေၾကာင္းကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ျပသည္။ သူသည္ စက္႐ုပ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေျမ႐ုပ္တုေသာ္လည္းေကာင္း မဟုတ္ဘဲ အသက္ရွင္သည့္ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျဖစ္သည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔ကို သူတို႔၏သေဘာထားမ်ားအရ သူတို႔၏အတိတ္မ်ားကို ခြင့္လႊတ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူတို႔ကို သူေဒါသထြက္ႏိုင္သည္။ နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ကံဆိုးျခင္းမ်ား က်ေရာက္ေစဖို႔ သူဆုံးျဖတ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူတို႔၏ေနာင္တေၾကာင့္ သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုလည္း သူေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ လူတို႔က ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို သိရန္ႀကိဳးစားရာ၌ ပုံေသနည္းမ်ား အသုံးျပဳရျခင္းကို ႏွစ္သက္သကဲ့သို႔ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ က်င့္သုံးလိုၾကၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေဘာင္ခတ္၍ အဓိပၸာယ္သတ္မွတ္ရန္ ထိုသို႔ေသာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို အသုံးျပဳလိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသား၏အေတြးနယ္ပယ္အရမူ ဘုရားသခင္သည္ စဥ္းစားျခင္းမျပဳသကဲ့သို႔ သူ၌ ပဓာနက်သည့္ စိတ္ကူးမ်ားလည္း မရွိဟူသတတ္။ အမွန္စင္စစ္မွာမူ ဘုရားသခင္၏ အေတြးမ်ားသည္ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္တို႔ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားႏွင့္အညီ အစဥ္တစိုက္ ေျပာင္းလဲေနသည္။ ဤအေတြးမ်ားက ေျပာင္းလဲေနစဥ္တြင္ ဘုရားသခင့္အႏွစ္သာရ၏ မတူညီသည့္ ရႈေထာင့္မ်ားက ထုတ္ေဖာ္ခံရေလသည္။ ဤေျပာင္းလဲမႈျဖစ္စဥ္ကာလအတြင္း ဘုရားသခင္က သူ၏စိတ္ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲသည့္အခ်ိန္အတိအက်တြင္ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူ႔အသက္၏ျဖစ္တည္မႈစစ္စစ္ႏွင့္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားက အင္တိုက္အားတိုက္ အသက္ပါျခင္းႏွင့္ ျပည့္ဝေနေၾကာင္း ျပသသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ၏အမ်က္ေဒါသ၊ သူ၏သနားက႐ုဏာ၊ သူ၏ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းႏွင့္ သူ၏သည္းခံျခင္းတို႔၏ ျဖစ္တည္မႈဆိုင္ရာ အမွန္တရားကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား သက္ေသျပဖို႔ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ စစ္မွန္သည့္ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမ်ားကို ဘုရားသခင္အသုံးျပဳသည္။ အေၾကာင္းအရာမ်ား တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈအရ သူ၏အႏွစ္သာရကို အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြးတြင္ ထုတ္ေဖာ္ျပလိမ့္မည္။ ျခေသၤ့တစ္ေကာင္၏ အမ်က္ေဒါသအျပင္ မိခင္တစ္ဦး၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔ကို သူပိုင္ဆိုင္သည္။ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားက မည္သူ႔ကိုမွ် ေမးခြန္းထုတ္ျခင္း၊ ခ်ိဳးေဖာက္ျခင္း၊ ေျပာင္းလဲျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ပုံစံပ်က္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းတို႔ကို ခြင့္မျပဳေပ။ အမႈအရာမ်ား အားလုံးႏွင့္ အေၾကာင္းအရာမ်ား အားလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာကို အခ်ိန္မေ႐ြး၊ ေနရာမေ႐ြးတြင္ ထုတ္ေဖာ္ျပႏိုင္သည္။ သူသည္ ဤရႈေထာင့္မ်ားကို ဖန္ဆင္းျခင္း၏ ေနရာတိုင္းတြင္ အသက္ပါစြာ ေဖာ္ျပၿပီး ၎တို႔ကို အခ်ိန္တိုင္းတြင္ အသက္ပါတက္ႂကြမႈျဖင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ အခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ ေနရာတို႔၏ ကန႔္သတ္ထားျခင္းကို မခံရေပ။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို အခ်ိန္၊ သို႔မဟုတ္ ေနရာတို႔၏ ေဘာင္ခတ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအရ စက္ယႏၲရားဆန္ဆန္ ေဖာ္ျပျခင္းလည္း မဟုတ္၊ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းလည္း မဟုတ္ဘဲ ထိုအစား အခ်ိန္တိုင္း ေနရာတိုင္း၌ ပကတိလြတ္လပ္မႈျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ဖြင့္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က သူ၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲၿပီး သူ၏အမ်က္ေဒါသအား ေဖာ္ျပျခင္းကို ရပ္တန႔္ကာ နိေနေဝၿမိဳ႕အား မဖ်က္ဆီးဘဲ စိတ္ခ်ဳပ္တည္းလိုက္ျခင္းကို သင္ျမင္သည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ သနားက႐ုဏာ၊ ေမတၱာႏွင့္သာ ျပည့္စုံသည္ဟု သင္ဆိုႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသတြင္ အႏွစ္မရွိသည့္ စကားလုံးမ်ားသာလွ်င္ ပါဝင္သည္ဟု သင္ဆိုႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ျပင္းထန္သည့္ အမ်က္ေဒါသျဖင့္ ေဒါသူပုန္ထၿပီး သူ၏သနားက႐ုဏာကို ႐ုပ္သိမ္းလိုက္ေသာအခါ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူသည္ စစ္မွန္စြာမခ်စ္ဟု သင္ဆိုႏိုင္သေလာ။ လူတို႔၏ ဆိုးယုတ္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို တုံ႔ျပန္သည့္အေနႏွင့္ ျပင္းထန္သည့္ ဤအမ်က္ေဒါသကို ဘုရားသခင္ေဖာ္ျပ၏။ သူ၏အမ်က္ေဒါသသည္ ေျခာက္ျပစ္ကင္း၏။ ဘုရားသခင္၏ ႏွလုံးသားသည္ လူတို႔၏ ေနာင္တေၾကာင့္ တို႔ထိခံရသည္။ သူ၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲေစသည္မွာလည္း ဤေနာင္တပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ထိခံရသည့္အခါ၊ သူ၏ႏွလုံးသားေျပာင္းလဲသည့္အခါ၊ ထို႔ျပင္ လူသားအေပၚ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔ကို ျပသသည့္အခါ ဤအရာအားလုံးသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ေျခာက္ျပစ္ကင္း၏။ ၎တို႔သည္ သန႔္ရွင္း၍ ျဖဴစင္ကာ ျပစ္မ်ိဳးမွဲ႔မထင္ျဖစ္ၿပီး အေရာအေႏွာကင္း၏။ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာက သနားက႐ုဏာမွလြဲ၍ အျခားဘာမွ် မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံျခင္းသည္လည္း သည္းခံျခင္းသက္သက္သာျဖစ္သည္။ လူသား၏ေနာင္တႏွင့္ လူသားအျပဳအမူ၏ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္အညီ သူ၏စိတ္သေဘာထားသည္ အမ်က္ေဒါသ၊ သို႔မဟုတ္ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံမႈတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ျပ၏။ သူ႔အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုပင္ ထုတ္ေဖာ္ၿပီး ဖြင့္ျပသည္ျဖစ္ေစ အားလုံးက သန႔္စင္ၿပီး တိုက္႐ိုက္ျဖစ္သည္။ သူ၏အႏွစ္သာရသည္ မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံမဆို၏အႏွစ္သာရႏွင့္ ကြဲျပား၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ေအာက္ေျခရွိ အေျခခံမူမ်ားကို ေဖာ္ျပသည့္အခါ ၎တို႔သည္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အျပစ္အနာအဆာမ်ား ကင္း၏၊ ထို႔ျပင္ သူ၏အေတြးမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားအျပင္ သူခ်မွတ္သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုစီတိုင္းႏွင့္ သူျပဳသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုစီတိုင္းသည္လည္း ထိုကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ထိုကဲ့သို႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီး ထိုကဲ့သို႔ လုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ သူ၏လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ထိုကဲ့သို႔ ျပည့္စုံေစသည္။ သူ႔လုပ္ငန္းမ်ား၏ရလဒ္မ်ားက မွန္ကန္ၿပီး ေျပာစရာမရွိသည္မွာ ၎တို႔၏ အရင္းအျမစ္က ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ကင္းၿပီး အျပစ္အနာအဆာကင္းသည့္ အေၾကာင္းရင္းအတိအက်ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ ေျခာက္ျပစ္ကင္း၏။ အလားတူပင္ မည္သည့္ဖန္ဆင္းခံမွ် မပိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းတို႔သည္လည္း သန႔္ရွင္းၿပီး ေျခာက္ျပစ္ကင္းကာ ေတြးေတာသုံးသပ္ျခင္းႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားျခင္းတို႔ကို ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္သည္။

နိေနေဝဇာတ္လမ္းကို နားလည္ၿပီးေနာက္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရ၏ အျခားဘက္ကို သင္တို႔ျမင္ၾကသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အတုမရွိသည့္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား၏ အျခားဘက္ကို ျမင္သေလာ။ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ိဳးကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲ၌ ပိုင္ဆိုင္ေသာသူရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသျဖစ္သည့္ ဤအမ်က္ေဒါသမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ေသာသူ ရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ အရာျဖစ္သည့္ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို ပိုင္ဆိုင္ေသာသူ ရွိသေလာ။ ဖန္ဆင္းခံမ်ားထဲမွ မည္သူက ထိုမွ်ေလာက္ ႀကီးမားေသာ အမ်က္ေဒါသကို ေစ့ေဆာ္ႏိုင္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဖ်က္ဆီးရန္၊ သို႔မဟုတ္ ေဘးဒုကၡက်ေရာက္ေစရန္ ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သနည္း။ ထို႔ျပင္ လူသားအေပၚ သနားက႐ုဏာကို ခ်ေပးသနားဖို႔၊ သည္းခံဖို႔၊ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ႏွင့္ ထိုသို႔အားျဖင့္ လူသားကိုဖ်က္ဆီးရန္ ယခင္ကဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲဖို႔ မည္သူက အရည္အခ်င္းမီသနည္း။ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို သူ၏ကိုယ္ပိုင္အတုမရွိသည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ အေျခခံမူမ်ားမွတစ္ဆင့္ ေဖာ္ျပသည္။ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းအရာမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကန႔္သတ္မႈမ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း သူမခံရေပ။ သူ၏ အတုမရွိသည့္ စိတ္သေဘာထားေၾကာင့္ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို မည္သူကမွ် မေျပာင္းလဲႏိုင္သကဲ့သို႔ သူ႔ကို ေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး သူ၏ဆုံးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုတေလကို ေျပာင္းလဲေစရန္လည္း မည္သူမွ်မလုပ္ႏိုင္ေပ။ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအားလုံး၌ တည္ရွိသည့္ အျပဳအမူႏွင့္ အေတြးအလုံးစုံသည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထား၏ တရားစီရင္မႈေအာက္၌ တည္ရွိသည္။ အမ်က္ေဒါသကို သူက်င့္သုံးမည္ေလာ၊ သနားက႐ုဏာကို သူက်င့္သုံးမည္ေလာဆိုသည္ကို မည္သူကမွ် မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေပ။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အႏွစ္သာရသာလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ တစ္နည္းေျပာရပါက ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကသာလွ်င္ ၎ကို ဆုံးျဖတ္ႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အတုမရွိသည့္ သဘာဝျဖစ္သည္။

နိေနေဝၿမိဳ႕သားတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္းကို ခြဲျခမ္းစစ္ေဆးၿပီး နားလည္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအတြင္း၌ ေတြ႕ရသည့္ သနားက႐ုဏာကို ေဖာ္ျပဖို႔ရန္ “အတုမရွိ” ဟူသည့္စကားလုံးကို သင္တို႔အသုံးျပဳႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ သူ၏အတုမရွိ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အႏွစ္သာရ၏ ရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္သည့္အေၾကာင္းကို ယခင္က ေျပာခဲ့သည္။ ယခု ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာျဖစ္သည့္ ရႈေထာင့္ႏွစ္ခုကို သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေနႏွင့္ ငါအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမည္။ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားသည္ သန႔္ရွင္းသည္။ ၎သည္ ထိပါးေစာ္ကားျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းကိုေသာ္လည္းေကာင္း သည္းမခံေပ။ ၎သည္ ဖန္ဆင္းခံ၊ သို႔မဟုတ္ ဖန္ဆင္းခံမဟုတ္သည့္ သတၱဝါမ်ားထဲ၌ မည္သူကမွ် မပိုင္ဆိုင္သည့္ အရာျဖစ္သည္။ ႏွစ္ခုစလုံးက ဘုရားသခင္အတြက္ အတုမရွိျဖစ္ၿပီး အထူးသီးသန႔္ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ သန႔္ရွင္းၿပီး ထိပါးေစာ္ကား၍မရႏိုင္ေပ။ ထိုနည္းတူပင္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ အျခားရႈေထာင့္တစ္ခုျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာသည္ သန႔္ရွင္းၿပီး ထိပါးေစာ္ကား၍ မရႏိုင္ေပ။ ဖန္ဆင္းခံ၊ သို႔မဟုတ္ ဖန္ဆင္းခံမဟုတ္သည့္ မည္သည့္သတၱဝါမဆို ဘုရားသခင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားထဲ၌ သူ႔ကို အစားထိုး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္စားျပဳ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မရႏိုင္သကဲ့သို႔ ေသာဒုံၿမိဳ႕ကို ဖ်က္ဆီးျခင္း၌၊ သို႔မဟုတ္ နိေနေဝၿမိဳ႕ကို ကယ္တင္ျခင္း၌ မည္သူကမွ် သူ႔ကို အစားထိုး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္စားျပဳ၍ေသာ္လည္းေကာင္း မရႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အတုမရွိ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ စစ္မွန္သည့္ ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္သည္။

လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား

ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းရန္မွာ လြယ္ကူေသာအရာ မဟုတ္ဟု လူတို႔က မၾကာခဏ ေျပာတတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ လူသားျမင္ေတြ႕ေစရန္ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို မၾကာခဏ ျပသေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းသည္ ခဲယဥ္းေသာကိစၥ လုံးဝမဟုတ္ဟု ငါဆိုသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ သူ၏ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္းကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မရပ္စဲခဲ့ဖူးေပ၊ သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ လူသားထံမွ ဘယ္ေသာအခါမွ် မဖုံးကြယ္ဖူးသကဲ့သို႔ သူ႔ကိုယ္သူလည္း မကြယ္ဝွက္ဖူးေပ။ သူ၏အေတြးမ်ား၊ သူ၏စိတ္ကူးမ်ား၊ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား အားလုံးကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးအား ထုတ္ေဖာ္ျပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းရန္ ဆႏၵရွိသေ႐ြ႕၊ သူသည္ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ နည္းလမ္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို နားလည္သိျမင္လာႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို တမင္ေရွာင္သည္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္မွ သူ႔ကိုယ္သူ တမင္ဖုံးကြယ္ထားသည္၊ သူ႔ကို လူသားနားလည္သိျမင္ရန္ ခြင့္ျပဳဖို႔ ဘုရားသခင္တြင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိဟု လူသားသည္ မ်က္စိစုံမွိတ္ ထင္ရသည့္အေၾကာင္းရင္းမွာ သူသည္ ဘုရားသခင္ မည္သူျဖစ္သည္ကို မသိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို နားလည္ရန္ ဆႏၵလည္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ လူသားသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အေတြးမ်ား၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတို႔ကို စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္။...အရင္းအတိုင္းေျပာရလွ်င္ လူတစ္ေယာက္က ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ၿပီး နားလည္ရန္ သူ၏အားေနေသာအခ်ိန္ကိုသာ အသုံးျပဳပါက၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ သူ႔ႏွလုံးသား၏ အသံေတာ္ကို အနည္းငယ္သာ အာ႐ုံစိုက္မႈ ျပဳမည္ဆိုပါက ဖန္ဆင္းရွင္၏ အေတြးမ်ား၊ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားမွာ ထင္ရွားၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာေၾကာင္း ထိုသူအေနျဖင့္ သေဘာေပါက္ရန္ ခဲယဥ္းလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ အလားတူပင္ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ လူသားအၾကားတြင္ အၿမဲတမ္းရွိေနေၾကာင္း၊ သူသည္ လူသားအျပင္ ဖန္ဆင္းျခင္းအလုံးစုံႏွင့္ အၿမဲတမ္း စကားစျမည္ေျပာေနေၾကာင္း၊ ထို႔အျပင္ သူသည္ အမႈသစ္မ်ားကို ေန႔စဥ္လုပ္ေဆာင္ေနေၾကာင္းတို႔ကို သေဘာေပါက္ရန္ အနည္းငယ္သာ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းရလိမ့္မည္။ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ စိတ္သေဘာထားတို႔ကို လူသားႏွင့္ အျပန္အလွန္ေဆြးေႏြးျခင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္၊ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို သူ၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္ ျပည့္စုံစြာ ထုတ္ေဖာ္ထားသည္၊ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္အတူ အၿမဲတမ္းပါရွိၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။ “ငါသည္ ေကာင္းကင္တြင္ တည္ရွိ၏၊ ထို႔ျပင္ ငါသည္ ငါ၏ဖန္ဆင္းရာထဲတြင္ တည္ရွိ၏။ ငါသည္ အိပ္ဖန္ေစာင့္ေပးေနသည္၊ ငါသည္ ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္၊ ငါသည္ သင္၏အပါးတြင္ ရွိေနသည္...” ဟု သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရာအားလုံးတို႔ကို သူ၏ အသံတိတ္စကားလုံးမ်ားျဖင့္ ညင္ညင္သာသာ စကားေျပာသည္။ သူ၏လက္မ်ားမွာ ေႏြးေထြးၿပီး ခြန္အားႀကီး၏၊ သူ၏ေျခလွမ္းတို႔မွာ ေပါ့ပါး၏၊ သူ၏အသံမွာ သိမ္ေမြ႕၍ တင့္တယ္ေပ၏၊ သူ၏အသြင္သဏၭာန္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးကို ေပြ႕ဖက္ရင္း ျဖတ္သြားလွည့္ပတ္၏၊ သူ၏မ်က္ႏွာထားမွာ လွပ၍ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕၏။ သူသည္ ဘယ္ေသာအခါမွ် ထြက္ခြာမသြား၊ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားဖူးေပ။ သူသည္ ေန႔ေရာညပါ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေဘးမွ ထြက္ခြာသြားျခင္း မရွိဘဲ သူတို႔၏ အၿမဲရွိေနေသာ အေဖာ္ပင္ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သူ၏ဂ႐ုတစိုက္ပူပန္ျခင္းႏွင့္ အထူးခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းကိုလည္းေကာင္း၊ လူသားအတြက္ သူ၏စစ္မွန္ေသာ အေလးထားမႈႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္းေကာင္း နိေနေဝၿမိဳ႕ကို သူကယ္တင္ေသာအခါ၌ တစ္စၿပီးတစ္စ ျပသခဲ့သည္။ အထူးသျဖင့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ႏွင့္ ေယာနတို႔ၾကား ခြန္းတုံ႔ဖလွယ္ျခင္းက မိမိကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ၾကင္နာယုယမႈကို ျပည့္စုံစြာေဖာ္ထုတ္ျပခဲ့သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း သင္နားလည္ႏိုင္သည္...

ေအာက္ေဖာ္ျပပါ က်မ္းပိုဒ္ကို ေယာန၀တၳဳ ၄:၁၀-၁၁ တြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားသည္။ “ေယေဟာဝါကလည္း၊ သင္သည္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းျခင္းလည္းမျပဳ၊ ႀကီးထြားေစရန္လည္း မလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ တစ္ညခ်င္းတြင္ ျဖစ္ေပၚၿပီး တစ္ညခ်င္းတြင္ ေသေသာ ၾကက္ဆူပင္ကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္း ရွိေပ၏။ ငါသည္ မ်ားစြာေသာ တိရစာၦန္တို႔ကိုမဆိုထားႏွင့္၊ မိမိလက္်ာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္ကို မပိုင္းျခားႏိုင္ေသာသူ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းထက္မက ရွိသည့္ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးကို ငါ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။” ဤသည္တို႔မွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေယာနတို႔၏ စကားစျမည္ေျပာဆိုျခင္းမွ မွတ္တမ္းတင္ထားသည့္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္စစ္စစ္မ်ားျဖစ္သည္။ ဤခြန္းတုံ႔ဖလွယ္ျခင္းမွာ တိုေတာင္းလင့္ကစား လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ပူပန္မႈႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား လက္ေလွ်ာ့ရန္ သူ၏ဝန္ေလးမႈတို႔ႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ သူ၏ဖန္ဆင္းခံမ်ားအတြက္ သူ၏ႏွလုံးသားထဲတြင္ ဘုရားသခင္ စြဲကိုင္ထားသည့္ စစ္မွန္ေသာ သေဘာထားႏွင့္ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက ေဖာ္ျပသည္။ လူသားၾကားဖူးရန္ ႀကဳံခဲလွသည့္ ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာမ်ားမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတစ္ရပ္လုံးအတြက္ သူ၏စစ္မွန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ထုတ္ျပန္သည္။ ဤအျပန္အလွန္ စကားေျပာျခင္းက နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္စြဲကိုင္ခဲ့သည့္ သေဘာထားတစ္ခုကို ကိုယ္စားျပဳသည္၊ သို႔ရာတြင္ ဤသည္မွာ မည္ကဲ့သို႔ေသာ သေဘာထားမ်ိဳးနည္း။ ယင္းသည္ နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ား ေနာင္တမရခင္ႏွင့္ ေနာင္တရၿပီးေနာက္ သူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္စြဲကိုင္ခဲ့သည့္ သေဘာထားပင္ျဖစ္ျဖစ္ၿပီး လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူဆက္ဆံသည့္ သေဘာထားျဖစ္သည္။ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ သူ၏စိတ္သေဘာထားတို႔ ရွိၾက၏။

ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ အဘယ္သို႔ေသာ အေတြးမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ထားသနည္း။ အေသးစိတ္ဖတ္ရႈမည္ဆိုပါက ဘုရားသခင္သည္ “ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထား” ဟူသည့္ စကားလုံးကို သုံးထားေၾကာင္း သတိျပဳမိဖို႔ မခဲယဥ္းေပ၊ ဤစကားလုံးကို သုံးႏႈန္းထားျခင္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္ေသာ သေဘာထားကို ျပသသည္။

တိုက္႐ိုက္အဓိပၸာယ္အဆင့္တြင္ လူတို႔သည္ “ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထား” ဟူသည့္ စကားလုံးကို နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ႏိုင္သည္။ ပထမအေနျဖင့္ “ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ကာကြယ္ေပးျခင္း၊ တစ္စုံတစ္ခုအေပၚ ၾကင္နာယုယမႈ ခံစားျခင္း” ကို ဆိုလို၏၊ ဒုတိယအေနျဖင့္ “လြန္စြာခ်စ္ျခင္း” ကို ဆိုလိုကာ၊ ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ “တစ္စုံတစ္ခုကို နာက်င္ေစရန္ ဆႏၵမရွိ႐ုံသာမက ထိုသို႔မျပဳရက္ျခင္း” ကို ဆိုလိုသည္။ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဤစကားလုံးက ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ေသာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္းေကာင္း၊ တစ္စုံတစ္ဦး၊ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ခုအား လက္ေလွ်ာ့ရန္ ဆႏၵမရွိျခင္းကိုလည္းေကာင္း ၫႊန္းဆိုသည္၊ ယင္းက လူသားအေပၚ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို ၫႊန္းဆိုသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႔ၾကားထဲတြင္ အမ်ားေျပာေနက် ဤစကားကို သုံးႏႈန္းခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းကို သူေျပာဆိုသည့္အခါတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏စိတ္ႏွလုံး အသံေတာ္ႏွင့္ သူ၏ သေဘာထားကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဖြင့္ဟျပေလသည္။

နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ ေသာဒုံ၌ ရွိေသာသူမ်ားကဲ့သို႔ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ၊ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္၍ ႐ုန္႔ရင္းၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ လူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနခဲ့လင့္ကစား၊ သူတို႔၏ေနာင္တက ဘုရားသခင္၏ႏွလုံးသားကို ေျပာင္းလဲေစခဲ့ၿပီး သူတို႔ကို မဖ်က္ဆီးရန္ ဆုံးျဖတ္ေစခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ၫႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကို သူတို႔၏သေဘာထားပုံက ေသာဒုံၿမိဳ႕သားမ်ားႏွင့္ သိသိသာသာ ကြာျခားေသာ သေဘာထားတစ္ခုကို ထင္ထင္ရွားရွား ျပေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ထို႔ေနာက္ ဘုရားသခင္ထံ သူတို႔၏ ႐ိုးသားေသာ နာခံျခင္းႏွင့္ သူတို႔၏အျပစ္မ်ားအတြက္ ႐ိုးသားေသာ ေနာင္တရျခင္းအျပင္၊ အဖက္ဖက္၌ သူတို႔၏ စစ္မွန္၍ လႈိက္လွဲေသာ အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ လႈိက္လွဲေသာ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္းကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပခဲ့ၿပီး ယင္းကို သူတို႔အေပၚ ႏွင္းအပ္ခဲ့သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္ႏွင္းအပ္ေပးေသာအရာႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သူ၏ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္းကို အဘယ္သူမွ် တုပရန္မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာ၊ သို႔မဟုတ္ သည္းခံျခင္းကိုျဖစ္ေစ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ၏စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကိုျဖစ္ေစ အဘယ္ပုဂၢိဳလ္ကမွ် မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေခ်။ ျမင့္မားေသာအဆင့္မွဆိုပါက ႀကီးျမတ္ေသာ လူေယာက္်ား၊ သို႔မဟုတ္ လူမိန္းမကဲ့သို႔ ေျပာဆိုမည့္သူ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အျမင့္ဆုံးအဆင့္မွဆိုပါက လူသားမ်ိဳးႏြယ္၊ သို႔မဟုတ္ ဖန္ဆင္းခံမ်ားအေပၚ ဤကဲ့သို႔ေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ိဳး ျပဳလုပ္မည့္ ႀကီးျမတ္ေသာ လူေယာက္်ား၊ သို႔မဟုတ္ လူမိန္းမ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အာဂလူဟုပင္ သင္မွတ္ယူသည့္လူ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ရွိသေလာ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တြင္ မည္သူသည္ လူ႔ေလာက၏ အသက္ရွင္မႈ အေနအထားမ်ားကို မိမိလက္ဖဝါးကဲ့သို႔ သိႏိုင္သနည္း။ လူ႔ေလာက၏ ျဖစ္တည္ျခင္းအတြက္ မည္သူသည္ ဝန္တာထားကာ တာဝန္ယူႏိုင္သနည္း။ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ေၾကညာရန္ မည္သူသည္ အရည္အခ်င္းမီသနည္း။ ထို႔ျပင္ ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကို ခြင့္လႊတ္ရန္ မည္သူသည္ အရည္အခ်င္းမီသနည္း။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းရာကို သူတို႔ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသည္ဟု မည္သူဆိုႏိုင္သနည္း။ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ ျဖစ္၏။ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ၾကင္နာယုယျခင္း ထားသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သိမ္ေမြ႕ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာျခင္းကို ျပသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ စစ္မွန္၍ ျဖတ္ေတာက္ရခက္ေသာ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈကို စြဲကိုင္ထားသည္။ ထိုနည္းတူပင္ ဖန္ဆင္းရွင္သာလွ်င္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သနားက႐ုဏာႏွင္းအပ္ႏိုင္ကာ မိမိ၏ဖန္ဆင္းခံမ်ားအားလုံးကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားႏိုင္သည္။ သူ၏ႏွလုံးသားသည္ လူသား၏လုပ္ရပ္တစ္ခုစီတိုင္းျဖင့္ တို႔ထိခံစားရ၍ လူသား၏ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္မႈႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈအေပၚ သူသည္ ေဒါသထြက္ကာ ေသာကေရာက္ၿပီး ဝမ္းနည္းေၾကကြဲသည္၊ လူသား၏ ေနာင္တႏွင့္ ယုံၾကည္မႈအတြက္ သူသည္ ေက်နပ္ကာ ေပ်ာ္႐ႊင္၍ ခြင့္လႊတ္ၿပီး ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားသည္၊ သူ၏အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား တစ္ခုစီတိုင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ျဖစ္တည္ေန၍ လူသားကို ဗဟိုျပဳေနသည္၊ သူ၏ ျဖစ္ျခင္းႏွင့္ အရာအားလုံးကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္သာလွ်င္ ေဖာ္ျပထားသည္၊ သူ၏ခံစားခ်က္တစ္ခုလုံးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ျဖစ္တည္မႈႏွင့္အတူ ေရာယွက္ေနသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အဖို႔အလို႔ငွာ သူသည္သြားလာၿပီး အပူတျပင္းလုပ္ေဆာင္သည္၊ သူသည္ သူ႔အသက္၏ အပိုင္းအစတိုင္းကို တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ ထုတ္လႊတ္ေပးသည္၊ သူသည္ သူ႔အသက္၏ မိနစ္တိုင္း၊ စကၠန္႔တိုင္းကို ဆက္ကပ္ထားသည္။...သူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္၏အသက္ကို တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း လုံးဝမသိခဲ့ေပ၊ သို႔တိုင္ေအာင္ သူသည္ သူကိုယ္တိုင္ဖန္ဆင္းခဲ့ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို အစဥ္သျဖင့္ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားခဲ့သည္။ ...သူသည္ ဤလူ႔ေလာကအတြက္ သူ၌ရွိသမွ်အားလုံးကို ေပးအပ္သည္။...သူသည္ သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္ သည္းခံျခင္းကို ဆုလာဘ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မပါဘဲ အႂကြင္းမဲ့ခ်ေပးသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က သူ႔မ်က္စိေရွ႕တြင္လည္းေကာင္း၊ သူ၏အသက္ေထာက္ပံ့ျခင္း ေအာက္တြင္လည္းေကာင္း ဆက္လက္အသက္ရွင္ ရပ္တည္ႏိုင္ရန္အတြက္သာ သူဤသို႔ျပဳလုပ္သည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေနျဖင့္ တစ္ေန႔တြင္ သူ၏ေရွ႕ေမွာက္၌ အရႈံးေပးအပ္ႏွံကာ၊ သူသာလွ်င္ လူသား၏ျဖစ္တည္မႈကို အာဟာရျဖစ္ေစၿပီး ဖန္ဆင္းရာအားလုံး၏ အသက္ကို ျဖည့္စြမ္းေပးေသာသူျဖစ္ေၾကာင္း သိရန္အလို႔ငွာ သူဤသို႔ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဖန္ဆင္းရွင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ သူ၏စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပသည္

ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ႏွင့္ ေယာနတို႔ၾကားက ဤစကားစျမည္ေျပာျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပခ်က္ျဖစ္ေၾကာင္း သံသယျဖစ္စရာ မရွိေပ။ တစ္ဖက္တြင္ မိမိ၏ၾသဇာအာဏာေအာက္၌ ရွိၾကကုန္ေသာ ဖန္ဆင္းရာအားလုံးအေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္၏ နားလည္ျခင္းကို လူတို႔အား ၎က အသိေပးသည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ျဖစ္၏၊ “မ်ားစြာေသာ တိရစာၦန္တို႔ကိုမဆိုထားႏွင့္၊ မိမိလက္်ာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္ကို မပိုင္းျခားႏိုင္ေသာသူ တစ္သိန္းႏွစ္ေသာင္းထက္မက ရွိသည့္ နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးကို ငါ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာဟု။” တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ နိေနေဝၿမိဳ႕အေပၚ ဘုရားသခင္၏ နားလည္ျခင္းမွာ သာမန္ကာလွ်ံကာကိစၥထက္ ေက်ာ္လြန္သည္။ (လူမ်ားႏွင့္ ၿခံေမြးတိရစာၦန္မ်ားအပါအဝင္) ၿမိဳ႕အတြင္း၌ရွိေသာ သက္ရွိအရာမ်ား၏ အေရအတြက္ကို သူသိခဲ့႐ုံမက၊ မိမိတို႔၏ လက္ယာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္ကိုမွ် ပိုင္းျခား၍မသိေသာသူ၊ အတိအက်ဆိုရလွ်င္ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ လူငယ္မ်ား အဘယ္မွ်ေလာက္ ရွိသည္ကိုလည္း သူသိခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ ျပည့္စုံေသာ နားလည္ျခင္းကို ျပသည့္ ခိုင္လုံေသာသက္ေသပင္ျဖစ္သည္။ တစ္ဖက္တြင္ ဤစကားစျမည္ေျပာျခင္းက လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ဖန္ဆင္းရွင္၏ သေဘာထား၊ တစ္နည္းဆိုရလွ်င္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ႏွလုံးသားထဲတြင္ရွိသည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ႀကီးေလးေသာတာဝန္ကို လူတို႔အား အသိေပးသည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္က ေျပာခဲ့သကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သည္။ “သင္သည္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းျခင္းလည္းမျပဳ၊ ႀကီးထြားေစရန္လည္း မလုပ္ခဲ့ဘဲ၊ တစ္ညခ်င္းတြင္ ျဖစ္ေပၚၿပီး တစ္ညခ်င္းတြင္ ေသေသာ ၾကက္ဆူပင္ကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္း ရွိေပ၏။... နိေနေဝၿမိဳ႕ႀကီးကို ငါ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ...။” ဤသည္မွာ ေယာနအေပၚ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္စကားမ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း အားလုံးမွန္ေပသည္။

နိေနေဝၿမိဳ႕သားမ်ားထံ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေၾကညာရန္ ေယာနသည္ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခံရခဲ့ေသာ္လည္း၊ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သူနားမလည္ခဲ့သည့္သကဲ့သို႔ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားမ်ားအတြက္ သူ၏ပူပင္မႈမ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကိုလည္း သူနားမလည္ခဲ့ေပ။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လက္မ်ားမွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာသည့္အရာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ လူပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးစီတိုင္းအတြက္ အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈကို ျပဳထားေၾကာင္း၊ လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းက ဘုရားသခင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို မိမိတို႔၏ပခုံးမ်ားထက္တြင္ သယ္ပိုးထားၾကေၾကာင္း၊ လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းက ဘုရားသခင္၏ အသက္ေထာက္ပံ့မႈကို အက်ိဳးခံစားခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ဤအျပစ္ေဖာ္ဆုံးမျခင္းႏွင့္အတူ ဘုရားသခင္က သူ႔အား ေျပာလိုခဲ့ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ လူပုဂၢိဳလ္တိုင္းအတြက္ ဘုရားသခင္သည္ အပတ္တကုတ္ အားထုတ္ရသည့္ အဖိုးအခကို ေပးေခ်ခဲ့ၿပီးျဖစ္၏။ ေယာနကိုယ္တိုင္က ၾကက္ဆူပင္ကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသေလာက္ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ကိုယ္ပိုင္လက္မ်ား၏ လက္ရာျဖစ္သည့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားေၾကာင္းကိုလည္း ဤအျပစ္ေဖာ္ဆုံးမျခင္းက ေယာနကို ေျပာျပခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိေသာ ေနာက္ဆုံးအခိုက္အတန္႔ မတိုင္ခင္ထိ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ေပါ့ေပါ့တန္တန္ စြန္႔ပစ္မည္ မဟုတ္ေပ၊ အထူးသျဖင့္ ၿမိဳ႕အတြင္း၌ ကေလးငယ္မ်ားႏွင့္ အျပစ္မဲ့ ၿခံေမြးတိရစာၦန္မ်ား အေျမာက္အျမား ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ လက္ယာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္မ်ားကိုပင္ မခြဲျခားႏိုင္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည့္ ဤငယ္႐ြယ္၍ မသိနားမလည္ေသာ ဖန္ဆင္းခံလူသားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔အလ်င္စလိုနည္းဟန္မ်ိဳးျဖင့္ သူတို႔၏အသက္မ်ားကို အဆုံးသတ္ၿပီး သူတို႔၏ရလဒ္မ်ားကို အဆုံးအျဖတ္ေပးျခင္းငွာ ပို၍ပင္ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ႀကီးျပင္းလာသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရန္ ေမွ်ာ္လင့္သည္၊ သူတို႔သည္ သူတို႔၏လူႀကီးသူမမ်ားကဲ့သို႔ တူညီသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားအတိုင္း မေလွ်ာက္မည့္အေၾကာင္း၊ သူတို႔သည္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ သတိေပးခ်က္ကို ေနာက္ထပ္ျပန္ၾကားစရာ မလိုမည့္အေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ သူတို႔သည္ နိေနေဝ၏အတိတ္ကို သက္ေသခံၾကမည့္အေၾကာင္း ဘုရားသခင္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ထို႔ထက္ပို၍ ေနာင္တရၿပီးသား နိေနေဝၿမိဳ႕ကို ျမင္ေတြ႕ရန္၊ ေနာင္တရၿပီးေနာက္ နိေနေဝၿမိဳ႕၏ အနာဂတ္ကို ျမင္ေတြ႕ရန္၊ ပိုအေရးႀကီးသည္မွာ နိေနေဝၿမိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာေအာက္တြင္ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ အသက္ရွင္သည္ကို ျမင္ေတြ႕ရန္ ဘုရားသခင္ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အျမင္တြင္ မိမိတို႔၏ လက္ယာလက္ႏွင့္ လက္ဝဲလက္မ်ားကို မခြဲျခားႏိုင္ေသာ ထိုဖန္ဆင္းခံလူသားမ်ားသည္ နိေနေဝ၏အနာဂတ္ပင္ ျဖစ္ၾကသည္။ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈေအာက္တြင္ နိေနေဝၿမိဳ႕၏ အတိတ္ႏွင့္အနာဂတ္ကို သက္ေသခံရမည့္ အေရးႀကီးေသာတာဝန္ကို သူတို႔ထမ္းပိုးထားရမည္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ နိေနေဝ၏ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အတိတ္ကိုလည္း သူတို႔ထမ္းပိုးရမည္ျဖစ္သည္။ သူ၏စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားကို ဤသို႔ေၾကညာရာ၌ ေယေဟာဝါ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ခုလုံးအတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ သနားက႐ုဏာကို အလုံးစုံတင္ျပခဲ့သည္။ ယင္းက “ဖန္ဆင္းရွင္၏ သနားက႐ုဏာ” သည္ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ စကားရပ္တစ္ခု မဟုတ္သကဲ့သို႔ ေပါ့တန္ေသာ ကတိတစ္ခုလည္းမဟုတ္ေၾကာင္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ျပခဲ့သည္၊ ယင္းတြင္ ခိုင္လုံေသာ အေျခခံမူမ်ား၊ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ပါရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ မွန္ကန္၍ စစ္မွန္ၿပီး မုသားမ်ားႏွင့္ အေယာင္ေဆာင္မႈမ်ားကို မသုံးေပ၊ ထို႔ျပင္ ဤနည္းအတိုင္းပင္ သူ၏ သနားက႐ုဏာကို အခ်ိန္တိုင္း၊ ေခတ္ကာလတိုင္းရွိ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ အဆုံးမရွိ ေပးအပ္ထားသည္။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ယေန႔ထိတိုင္ေအာင္ ေယာနႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အျပန္အလွန္စကားေျပာျခင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူအဘယ္ေၾကာင့္သနားက႐ုဏာျပပုံ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သူမည္သို႔က႐ုဏာျပပုံ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူမည္မွ်သည္းခံပုံတို႔အျပင္ လူ႔ေလာကအတြက္ သူ၏စစ္မွန္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ တစ္ခုတည္းေသာ သီးသန္႔ႏႈတ္ထြက္ထုတ္ျပန္ခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအျပန္အလွန္စကားေျပာစဥ္တြင္ ေယေဟာဝါဘုရားသခင္၏ လိုရင္းတိုရွင္းက်ေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူ၏ ျပည့္စုံေသာ အေတြးမ်ားကို ေဖာ္ျပသည္၊ ဤသည္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ သူ႔ႏွလုံးသားသေဘာထား၏ စစ္မွန္ေသာ ေဖာ္ျပခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္၊ ထို႔ျပင္ ဤသည္မွာ လူ႔ေလာကအေပၚ သူ၏ႂကြယ္ဝေသာ သနားက႐ုဏာေပးအပ္ျခင္း၏ ခိုင္လုံေသာ သက္ေသလည္း ျဖစ္ေလသည္။ သူ၏သနားက႐ုဏာကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ေရွးမ်ိဳးဆက္မ်ားအေပၚကိုသာ ႏွင္းအပ္ေပးထားျခင္း မဟုတ္ေပ၊ မ်ိဳးဆက္တစ္ဆက္မွ ေနာက္မ်ိဳးဆက္သို႔ ျပဳေနက်အတိုင္းပင္ ငယ္႐ြယ္ေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ဝင္တို႔ကိုလည္း ေပးသနားထားသည္။ ဘုရားသခင္၏ အမ်က္ေဒါသသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားႏွင့္ အခ်ိဳ႕ေခတ္ကာလတို႔တြင္ မၾကာခဏ က်ေရာက္တတ္ေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ သနားက႐ုဏာမွာမူ ဘယ္ေသာအခါမွ် ရပ္စဲမသြားဖူးေပ။ သူသည္ ဖန္ဆင္းခံမ်ားျဖစ္သည့္ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီးေနာက္တစ္ခုကို သူ၏သနားက႐ုဏာႏွင့္အတူ လမ္းၫႊန္ၿပီးဦးေဆာင္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဖန္ဆင္းခံလူသားမ်ား၏ မ်ိဳးဆက္တစ္ခုၿပီး ေနာက္တစ္ခုကို ေထာက္ပံ့ၿပီး အာဟာရျဖစ္ေစသည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူ႔ေလာကအေပၚ သူ၏စစ္မွန္ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားမွာ ဘယ္ေသာအခါမွ် ေျပာင္းလဲမည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ “...ငါ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသင့္သည္ မဟုတ္ေလာဟု မိန႔္ေတာ္” ဟု ေယေဟာဝါဘုရားသခင္ ေျပာခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ဖန္ဆင္းရာကို အၿမဲ ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားလာခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ သနားက႐ုဏာျဖစ္ၿပီး၊ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အတုမရွိျခင္း အျပည့္အဝလည္း ျဖစ္သည္။

လူငါးမ်ိဳး

ေလာေလာဆယ္မွာမူ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ငါတို႔၏မိတ္သဟာယျပဳျခင္းကို ဤေနရာ၌ အဆုံးသတ္လိုက္မည္။ ေနာက္တစ္ခုက သင္တို႔လက္ရွိေရာက္ေနသည့္ အဆင့္ႏွင့္ သင္တို႔၏လက္ရွိဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈကို သင္တို႔သိႏိုင္ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏နားလည္မႈ၊ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သူတို႔၏နားလည္မႈႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္အညီ အမ်ိဳးအစားခြဲျခားမည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ လူတို႔၏အသိပညာႏွင့္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သူတို႔၏နားလည္မႈႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ လူတို႔ပိုင္ဆိုင္သည့္ မတူညီသည့္အဆင့္ႏွင့္ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈမ်ားကို အမ်ိဳးအစားငါးခုအျဖစ္ ေယဘုယ်ခြဲျခားႏိုင္သည္။ ဤေခါင္းစဥ္က အတုမရွိ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို သိျခင္းအေပၚ အေျခခံထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ပါအေၾကာင္းအရာကို သင္တို႔ဖတ္သည့္အခါ ဘုရားသခင္၏ အတုမရွိျခင္းႏွင့္ သူ၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သင္တို႔မွာ အသိပညာႏွင့္ နားလည္မႈ မည္မွ်အတိအက်ရွိသနည္းဆိုသည္ကို သင္တို႔သေဘာေပါက္ေအာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ ႀကိဳးစားသင့္သည္။ ထို႔ေနာက္ မည္သည့္အဆင့္၌ သင္တို႔ပါဝင္ေနသည္၊ သင္တို႔၏ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈက မည္မွ်ႀကီးမားသည္ႏွင့္ သင္တို႔သည္ အမွန္တကယ္တြင္ မည္သို႔ေသာလူျဖစ္သည္တို႔ကို အကဲျဖတ္ဖို႔ ရလဒ္ကို သင္တို႔အသုံးျပဳသင့္သည္။

ပထမအမ်ိဳးအစား- အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလးအဆင့္

“အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလး” ဆိုသည္မွာ အဘယ္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလးသည္ ဤကမာၻကို ယခုေလးတင္ေရာက္လာေသာ အသစ္စတင္ ေမြးဖြားလာသည့္ ေမြးကင္းစကေလးျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ လူတို႔ရင့္က်က္မႈမရွိဆုံးအခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

ဤအဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ျခင္းအရာမွာ သတိျပဳမိျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ အသိစိတ္ရွိျခင္းတို႔ကို အေျခခံအားျဖင့္ မပိုင္ဆိုင္ေပ။ သူတို႔သည္ အရာရာတိုင္းအေပၚ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၿပီး အသိကင္းမဲ့သည္။ ဤလူတို႔က ဘုရားသခင္ကို အခ်ိန္အၾကာႀကီးယုံခဲ့ႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏စိတ္ရႈပ္ေထြးေနၿပီး အသိကင္းမဲ့သည့္ အဆင့္ႏွင့္ သူတို႔၏ စစ္မွန္သည့္ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈသည္ သူတို႔ကို အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလးအဆင့္ကို ေရာက္ေစသည္။ အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလး အေျခအေန၏ တိက်သည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္က ဤကဲ့သို႔ျဖစ္သည္။ ဤလူမ်ိဳးက ဘုရားသခင္အေပၚ ယုံၾကည္ခဲ့သည္မွာ မည္မွ်ပင္ၾကာပါေစ၊ သူသည္ အၿမဲတေစ ေယာင္ခ်ာခ်ာႏွင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးၿပီး ဉာဏ္နည္းေနလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ဘာေၾကာင့္ယုံသည္ဆိုသည္ကို သူတို႔မသိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္က မည္သူဆိုသည္ကို၊ သို႔မဟုတ္ မည္သူက ဘုရားသခင္ျဖစ္သနည္းဆိုသည္ကို သူတို႔မသိေပ။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကိုလိုက္ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွလုံးသားမွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တိက်သည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ မရွိေပ။ သူတို႔ေနာက္လိုက္ေနသည့္လူက ဘုရားသခင္ဟုတ္သေလာ ဆိုသည္ကိုလည္း သူတို႔မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ကို သူအမွန္တကယ္ယုံၾကည္ၿပီး သူ႔ေနာက္ကို လိုက္သေလာဆိုသည္ကိုေတာ့ ေျပာမေနပါႏွင့္ေတာ့။ ၎တို႔က ဤလူမ်ိဳး၏ တကယ့္အေျခအေနမ်ားျဖစ္သည္။ ဤလူတို႔၏ အေတြးမ်ားသည္ မရွင္းလင္းေပ။ ႐ိုး႐ိုးေျပာရလွ်င္ သူတို႔၏ယုံၾကည္မႈသည္ မေရရာေပ။ သူတို႔သည္ စိတ္ေရာေထြးမႈႏွင့္ စိတ္ဗလာျဖစ္မႈ အေျခအေန၌ အၿမဲတမ္းတည္ေနၾကၿပီး “ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္မႈ”၊ “စိတ္ရႈပ္ေထြးမႈ” ႏွင့္ “အသိဉာဏ္နည္းမႈ” တို႔က သူတို႔၏အေျခအေနကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဖာ္ျပသည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို တစ္ခါမွ် မျမင္ဖူးသကဲ့သို႔ မခံစားဖူးေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္အား သိျခင္းအေၾကာင္းကို သူတို႔ကို ေျပာျခင္းက အ႐ုပ္စာႏွင့္ ေရးထားသည့္စာအုပ္ကို သူတို႔အား ဖတ္ခိုင္းသမွ်ေလာက္ပင္ အသုံးဝင္သည္။ သူတို႔သည္ ၎ကို နားလည္မည္လည္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ လက္ခံမည္လည္းမဟုတ္ေပ။ သူတို႔အတြက္က ဘုရားသခင္ကိုသိျခင္းသည္ စိတ္ကူးယဥ္ပုံျပင္ကို ၾကားျခင္းႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏အေတြးမ်ားက ရႈပ္ေထြးေနႏိုင္ ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းက အခ်ိန္ႏွင့္ အားစိုက္ထုတ္မႈကို လုံးဝ ျဖဳန္းတီးျခင္းျဖစ္သည္ဟု သူတို႔ တကယ္ပင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ပထမလူ အမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလး။

ဒုတိယအမ်ိဳးအစား- ႏို႔စို႔အ႐ြယ္ ေမြးကင္းစကေလးအဆင့္

အႏွီးပတ္ထားသည့္ ေမြးကင္းစကေလးႏွင့္ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ ဤလူအမ်ိဳးအစားက တိုးတက္မႈတခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းစြာပင္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚနားလည္ျခင္း လုံးဝမရွိေသးေပ။ သူတို႔၌ ဘုရားသခင္အေပၚ ရွင္းလင္းသည့္ နားလည္ျခင္းႏွင့္ ထိုးထြင္းသိျမင္ျခင္း မရွိေသးေပ။ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ယုံသင့္သည္ဆိုသည္ကို သိပ္မရွင္းလင္းေသးေပ။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔ႏွလုံးသားမွာ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ရွင္းလင္းသည့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားရွိသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ဖို႔က မွန္ကန္သေလာ ဆိုသည္ကို သူတို႔စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ သူတို႔ရွာေဖြသည့္ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္က သူ၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားဖို႔၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ ရရွိဖို႔၊ သက္ေသာင့္သက္သာရွိသည့္ ဘဝကို ေနထိုင္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းႏွင့္ ကာကြယ္ျခင္းကို ရရွိဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမ်ားေအာက္မွာ ေနထိုင္ဖို႔ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔သိသည့္အဆင့္ကို သူတို႔သည္ စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကို နားလည္ျခင္းကို ရွာေဖြဖို႔ ျပင္းျပသည့္ဆႏၵ သူတို႔မွာ မရွိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္က ဘာလုပ္ေနသည္၊ သို႔မဟုတ္ သူဘာလုပ္ခ်င္ေၾကာင္းကိုလည္း စိတ္မဝင္စားၾကေပ။ သူ၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားဖို႔ႏွင့္ သူ၏ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို ပိုၿပီး လက္ခံရရွိဖို႔ကိုပင္ မ်က္ကန္းေတာတိုး ရွာေဖြၾကသည္။ သူတို႔သည္ လက္ရွိေခတ္၌ အဆရာခ်ီရရွိဖို႔ႏွင့္ ေနာက္လာမည့္ေခတ္မွာ ထာဝရအသက္ရဖို႔ အားထုတ္ၾကသည္။ သူတို႔၏အေတြးမ်ား၊ သူတို႔မည္မွ်အသုံးခံျခင္း၊ သူတို႔၏ဆပ္ကပ္အပ္ႏွံျခင္းအျပင္ သူတို႔၏ဒုကၡခံမႈတို႔အားလုံး၌ တူညီသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုပင္ ရွိသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို လက္ခံရရွိဖို႔ပင္ျဖစ္သည္။ အျခားဘာကိုမွ် သူတို႔စိတ္မဝင္စားေပ။ ဤလူမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ေဘးကင္းေစႏိုင္ၿပီး သူ၏ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔အေပၚ ခ်ေပးသနားႏိုင္သည္ ဆိုသည္ေလာက္ပင္ ေသခ်ာသိသည္။ ဘုရားသခင္က လူသားကို အဘယ္ေၾကာင့္ကယ္တင္ခ်င္ရပုံ၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္မႈတို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ရရွိခ်င္သည့္ ရလဒ္ကို သူတို႔သည္ စိတ္မဝင္စားသကဲ့သို႔ ရွင္းလည္းမရွင္းလင္းၾကဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို သိဖို႔ ဘယ္ေတာ့မွ် အားမထုတ္ၾကသကဲ့သို႔ ဤသို႔လုပ္ဖို႔ စိတ္ဝင္စားမႈကိုလည္း မလႈံ႕ေဆာ္ႏိုင္ၾကေပ။ ဤအရာမ်ားအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ရန္ အထုံမပါၾကသကဲ့သို႔ သိခ်င္စိတ္လည္း မရွိၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏လုပ္ေဆာင္မႈ၊ လူသားအေပၚမွာ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အျခားမည္သည့္အရာကိုမဆို သူတို႔သည္ ေမးဖို႔ ဆႏၵမရွိၾကသကဲ့သို႔ ဤအရာမ်ားကို ေမးဖို႔လည္း အထုံမပါၾကေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤကိစၥမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္အေပၚ သူတို႔၏ႏွစ္သက္ခံစားမႈႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဟု သူတို႔ယုံၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ လူသားတို႔အား ေက်းဇူးေတာ္ကို ခ်ေပးသနားႏိုင္ၿပီး သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ဆက္စပ္သည့္ ဘုရားသခင္ကိုသာ စိတ္ဝင္စားၾကသည္။ တျခားအရာမ်ားအေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားမႈ လုံးဝမရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ႏွစ္မည္မွ်ၾကာေအာင္ ယုံၾကည္လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈကို မဝင္ေရာက္ႏိုင္ေပ။ သူတို႔ကို မၾကာခဏ ေရတိုက္မည့္သူ၊ သို႔မဟုတ္ အစာေကြၽးမည့္သူမရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈလမ္းေၾကာင္းကို ဆက္သြားဖို႔ သူတို႔အတြက္ ခက္ခဲသည္။ သူတို႔၏ အေစာပိုင္း ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔မခံစားႏိုင္လွ်င္ သူတို႔သည္ စြန႔္ခြာသြားဖို႔ အလြန္ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္။ ၎က ဒုတိယလူအမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ႏို႔စို႔အ႐ြယ္ ေမြးကင္းစကေလးအဆင့္မွာ တည္ရွိသည့္လူျဖစ္သည္။

တတိယအမ်ိဳးအစား- ႏို႔ျဖတ္အ႐ြယ္ ေမြးကင္းစကေလး၊ သို႔မဟုတ္ ငယ္႐ြယ္သည့္ ကေလးအဆင့္

ဤလူအုပ္စု၌ ရွင္းလင္းသည့္ နားလည္သေဘာေပါက္မႈတခ်ိဳ႕ ရွိသည္။ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားျခင္းက သူတို႔ကိုယ္တိုင္ စစ္မွန္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္းဟု မဆိုလိုေၾကာင္းကို ဤလူတို႔ သတိမူမိၾကသည္။ သူတို႔သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို ရွာေဖြျခင္း၊ ေက်းဇူးေတာ္ကို ရွာေဖြျခင္း၌ ဘယ္ေတာ့မွ် မေမာပန္းဘူးဆိုလွ်င္ပင္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားျခင္းအေပၚ၌ သူတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ေဝမွ်ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔အေပၚမွာ ဘုရားသခင္ ခ်ေပးသနားခဲ့သည့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္ သူ႔ကို ခ်ီးမြမ္းျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔သည္ သက္ေသခံႏိုင္ၾကသည္ဆိုလွ်င္ပင္ ဤအရာမ်ားက သူတို႔သည္ အသက္ကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု မဆိုလိုသကဲ့သို႔ သူတို႔သည္ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ပိုင္ဆိုင္သည္ဟုလည္း မဆိုလိုေၾကာင္းကို သူတို႔သိၾကသည္။ သူတို႔၏အသိတရားမွ အစျပဳရင္း ဘုရားသခင္၏ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ပင္ အတူပါရွိျခင္း ခံရမည္ဆိုသည့္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို သူတို႔လက္သင့္မခံေတာ့ေပ။ ဤကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားရသည့္အခါမွာ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ခ်င္ၾကသည္။ သူတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔၊ အခက္အခဲႏွင့္ ပင္ပန္းမႈအခ်ိဳ႕ကို ေတာင့္ခံဖို႔၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ လက္တြဲလုပ္ကိုင္ျခင္း အဆင့္တခ်ိဳ႕ရွိဖို႔ သူတို႔ဆႏၵရွိေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ယုံၾကည္ျခင္းအရာ၌ သူတို႔၏အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈသည္ အလြန္အမင္း စစ္မွန္မႈမရွိျခင္းေၾကာင့္၊ တစ္ဦးခ်င္း ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သူတို႔သိုထားသည့္ ဆႏၵမ်ားသည္ အလြန္ျပင္းထန္လြန္းျခင္းေၾကာင့္၊ သူတို႔၏စိတ္သေဘာထားသည္ အေတာ္ပင္ လြန္လြန္ကဲကဲ မာနေထာင္လႊားျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေစာင့္သိဖို႔ သူတို႔အတြက္ အလြန္ခက္ခဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔၏ တစ္ဦးခ်င္းႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ ဆႏၵမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ ကတိမ်ားကို ျပည့္စုံေစဖို႔ မၾကာခဏပင္ သူတို႔မတတ္ႏိုင္ၾကေပ။ သူတို႔သည္ ကိုက္ညီမႈမရွိသည့္ အေျခအေနမ်ားထဲ မၾကာခဏ ေရာက္သြားသည္။ ဘုရားသခင္ကို ျဖစ္ႏိုင္သည့္ အေကာင္းဆုံးအဆင့္အထိ ေက်နပ္ေစဖို႔ သူတို႔ အလြန္ဆႏၵရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ဖို႔ သူတို႔အစြမ္းရွိသမွ် အသုံးျပဳၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မၾကာခဏပင္ ကတိသစၥာျပဳၾကေသာ္လည္း သူတို႔၏ကတိမ်ားကို ခပ္ျမန္ျမန္ပင္ ခ်ိဳးေဖာက္ၾကသည္။ မကိုက္ညီသည့္ အျခားအေျခအေနတို႔မွာလည္း သူတို႔ ပို၍ပင္ မၾကာခဏ ေရာက္ၾကရသည္။ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ ႐ိုးသားစြာယုံၾကည္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ႏွင့္ သူ႔ထံမွလာသည့္ အရာရာတိုင္းကို ျငင္းဆန္ၾကျပန္သည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္က သူတို႔ကို ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ေပးဖို႔၊ ဦးေဆာင္ဖို႔၊ သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ဖို႔ႏွင့္ ကူညီေပးဖို႔ စိုးရိမ္တႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ၾကေသာ္လည္း သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ထြက္လမ္းကို ရွာေဖြၾကဆဲပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို နားလည္ၿပီး သိရွိဖို႔ ဆႏၵရွိၾကေသာ္လည္း သူ႔ထံသို႔ တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ရန္ ဆႏၵမရွိၾကျပန္ေပ။ ဤကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို အၿမဲတမ္း ေရွာင္ၾကဥ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ႏွလုံးသားမ်ားက သူႏွင့္နီးစပ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရား၏ တိုက္႐ိုက္အဓိပၸာယ္ အေပၚမွာ သူတို႔သည္ အေပၚယံနားလည္မႈႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံတို႔ရွိၿပီး ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေပၚယံအယူအဆရွိၾကေသာ္လည္း မသိစိတ္မွာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္က သမၼာတရား ဟုတ္သေလာဆိုသည္ကို အတည္မျပဳႏိုင္ၾကေသး၊ သို႔မဟုတ္ မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ၾကေသးသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္က အမွန္တကယ္ ေျဖာင့္မတ္သေလာဆိုသည္ကို သူတို႔အတည္မျပဳႏိုင္ၾကေပ။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္သည့္ ျဖစ္တည္မႈကို မဆိုထားႏွင့္၊ သူ၏စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရ၏ စစ္မွန္ျခင္းကိုလည္း သူတို႔မဆုံးျဖတ္ႏိုင္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ယုံၾကည္ျခင္း၌ သံသယမ်ားႏွင့္ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ား အၿမဲပါဝင္သည္။ စိတ္ကူးထင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ အယူအဆမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔ခံစားရျခင္းေၾကာင့္ သူတို႔၏ယုံၾကည္မႈကို တိုးတက္ေစဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းမွာ သူတို႔၏အေတြ႕အႀကဳံကို တိုးပြားေစဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းမွာ သူတို႔၏နားလည္မႈကို အတည္ျပဳစစ္ေဆးဖို႔၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ထားသည့္ ဘဝလမ္းေၾကာင္းအေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းျခင္းႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ တရားမွ်တသည့္ အေၾကာင္းတရားကို ၿပီးေျမာက္ေစျခင္း၏ ပကာသနကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည့္ သမၼာတရားဟု သူတို႔ယုံၾကည္သည့္ အခ်ိဳ႕အရာမ်ားကို စိတ္မပါစြာႏွင့္ ႀကဳံေတြ႕ၾကသည္၊ သို႔မဟုတ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပိုမိုႀကီးမားသည့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို သူတို႔ခံယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူတို႔လုပ္ထားသည့္ ေလာင္းကစားတစ္ခု၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိဖို႔အတြက္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ဆႏၵကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ရရွိသည့္ အခ်ိန္အထိ အနားမယူသည့္ ႀကီးမားေသာ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ဘဝ၏ဆႏၵကို ၿပီးေျမာက္ဖို႔ ဤအရာမ်ားကိုလည္း လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရွိဖို႔ သူတို႔၏ဆႏၵႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားသည္ သူတို႔အတြက္ အေရးႀကီးလြန္းေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အလင္းဖြင့္ျပျခင္းကို ဤလူတို႔သည္ ရယူႏိုင္ေလ့မရွိၾကေပ။ သူတို႔သည္ ၎ကို အရႈံးေပးစြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵမရွိသကဲ့သို႔ အရႈံးလည္း မေပးရက္ႏိုင္ၾကေပ။ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရွိဖို႔ ဆႏၵမရွိလွ်င္၊ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔ ရရွိသည့္အခ်ိန္ထိ အနားမယူျခင္းျဖစ္ေသာ အခ်ိန္ၾကာရွည္စြာ ႏွစ္သက္ခဲ့ရသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိလွ်င္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ဖို႔ တြန္းအားေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ရင္မဆိုင္ခ်င္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကိုသိျခင္း အေၾကာင္းအရာကို ေျပာဖို႔ရန္ေဝးစြ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား၊ သို႔မဟုတ္ အႏွစ္သာရကို သူတို႔ရင္မဆိုင္ခ်င္ၾကေပ။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ ဘုရားသခင္၊ သူ၏အႏွစ္သာရႏွင့္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္စိတ္သေဘာထားသည္ သူတို႔၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကို အစားထိုးလိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔၏အိပ္မက္မ်ားသည္ အခိုးအေငြ႕လို ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဒုကၡခံထားသည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွတစ္ဆင့္ စုစည္းထားေသာ သူတို႔၏ စင္ၾကယ္သည့္ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ “ေကာင္းမႈမ်ား” ဟု ဆိုသည့္အရာတို႔က ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ျဖစ္ၿပီး ဘာမွ်အရာထင္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုနည္းတူပင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔၏ ေသြး၊ ေခြၽးမ်ားႏွင့္ သိမ္းပိုက္ထားသည့္ သူတို႔၏ “ပိုင္နက္” သည္လည္း ၿပိဳက်လုနီးနီး ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ သူတို႔၏ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႀကိဳးစားမႈႏွင့္ အားထုတ္မႈမ်ားသည္ အလဟႆျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ သူတို႔အေနျဖင့္ သုညမွ တစ္ခါျပန္စရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဤအရာအားလုံးက ေဖာ္ျပေနလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲမွာ ခံယူဖို႔ သူတို႔အတြက္ အခက္ခဲဆုံး နာက်င္မႈျဖစ္ၿပီး သူတို႔မျမင္ခ်င္ဆုံး ရလဒ္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ ေနာက္လွည့္ဖို႔ ျငင္းဆန္ရင္းႏွင့္ ဤမတိုးသာမဆုတ္သာ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ အၿမဲတမ္း ပိတ္မိေန၏။ ၎က တတိယလူအမ်ိဳးအစားျဖစ္သည္။ ႏို႔ျဖတ္အ႐ြယ္ ေမြးကင္းစကေလးအဆင့္မွာ တည္ရွိသည့္သူျဖစ္၏။

အထက္မွာ ေဖာ္ျပထားသည့္ လူအမ်ိဳးအစားသုံးခု၊ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ဤအဆင့္သုံးဆင့္မွာ တည္ရွိသည့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဝိေသသလကၡဏာႏွင့္ ဂုဏ္ျဒပ္၊ သို႔မဟုတ္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေပၚ မွန္ကန္သည့္ ယုံၾကည္ျခင္းကို မပိုင္ဆိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ဤအရာတို႔အေပၚ ရွင္းလင္းၿပီး တိက်သည့္ သိျမင္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ အတည္ျပဳျခင္းလည္း မရွိၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ ဤလူအမ်ိဳးအစား သုံးခုအတြက္ သိပ္ခက္ခဲၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔ယုံၾကည္သည့္ ပုံစံႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ လြဲမွားသည့္ သေဘာထားသည္ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲမွာ အလုပ္လုပ္ဖို႔ သူ႔အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္ေစသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ သနားညႇာတာမႈ၊ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ျပမႈ၊ သို႔မဟုတ္ အလင္းေပးမႈကို လက္ခံရရွိဖို႔လည္း သူတို႔အတြက္ ခက္ခဲသည္။ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း သူတို႔၏ သံသယမ်ား၊ အယူအဆအမွားမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ယုံၾကည္မႈႏွင့္ အသိပညာကို ေက်ာ္လြန္သည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္ေဘးမကင္းသည့္ လူသုံးမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အလြန္အႏၲရာယ္ရွိသည့္ အဆင့္သုံးဆင့္လည္းျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ၊ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရ၊ ဘုရားသခင္၏ ဝိေသသလကၡဏာ၊ ဘုရားသခင္က သမၼာတရား ဟုတ္သေလာဆိုသည္ႏွင့္ သူ၏ျဖစ္တည္ျခင္းဆိုင္ရာ စစ္မွန္မႈ အေၾကာင္းအရာမ်ားအေပၚတြင္ သံသယဝင္သည့္ သေဘာထားတစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားေနၿပီး ဤအရာမ်ားကို မေသခ်ာႏိုင္ျဖစ္ေနလွ်င္ ဘုရားသခင္ထံမွလာသည့္ အရာမွန္သမွ်ကို ထိုသူက မည္သို႔လက္ခံႏိုင္ပါ့မည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးႏွင့္ အသက္ျဖစ္သည္ဆိုသည့္ အခ်က္ကို မည္သို႔လက္ခံႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းကို မည္သို႔လက္ခံႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို မည္သို႔လက္ခံႏိုင္မည္နည္း။ ဤလူမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ စစ္မွန္သည့္ လမ္းၫႊန္မႈႏွင့္ ေထာက္ပံ့မႈကို မည္သို႔ရရွိႏိုင္မည္နည္း။ ဤအဆင့္သုံးဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ အခ်ိန္မေ႐ြးပင္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ႏိုင္ၾကသည္၊ ဘုရားသခင္အေပၚ အကဲျဖတ္ႏိုင္ၾကသည္၊ ဘုရားသခင္ကို ေစာ္ကားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ သစၥာေဖာက္ျခင္းကို ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကသည္။ သူတို႔သည္ အခ်ိန္မေ႐ြး မွန္ေသာလမ္းခရီးကို စြန႔္ပစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို စြန႔္ပစ္ႏိုင္ၾကသည္။ ဤအဆင့္သုံးဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ အလြန္အေရးႀကီးေနသည့္ အခ်ိန္ကာလမွာ တည္ရွိသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအရာ၌ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းအတြင္းကို မဝင္ထားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

စတုတၳအမ်ိဳးအစား- အ႐ြယ္ေရာက္လာသည့္ ကေလးအဆင့္၊ သို႔မဟုတ္ ကေလးဘဝ

ႏို႔ျဖတ္ၿပီးသည့္ေနာက္မွာ၊ ဆိုလိုသည္မွာ မ်ားျပားလွသည့္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကို သူတို႔ခံစားၾကရၿပီးေနာက္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ ဘာကိုဆိုလိုေၾကာင္းကို စူးစမ္းရွာေဖြဖို႔၊ လူသားက အဘယ့္ေၾကာင့္အသက္ရွင္ေနသနည္း၊ လူသားက မည္သို႔အသက္ရွင္သင့္သနည္း၊ လူသားအေပၚ ဘုရားသခင္က သူ႔လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ လုပ္ေဆာင္သနည္းဆိုသည့္ မတူညီသည့္ ေမးခြန္းမ်ားကို နားလည္ခ်င္သည့္ ဆႏၵမ်ား စတင္ျဖစ္ေပၚလာသည္။ ဤမရွင္းလင္းသည့္ အေတြးမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေနသည့္ အေတြးပုံစံမ်ားသည္ သူတို႔အတြင္းမွ ထြက္ေပၚလာၿပီး သူတို႔အတြင္းမွာ ျဖစ္တည္ေနသည့္အခါ သူတို႔သည္ ေရေလာင္းေပးျခင္းကို အဆက္မျပတ္ရရွိၿပီး သူတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ ျဖစ္တည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သမၼာတရားအေပၚ သူတို႔ ဘာသံသယမွ် မရွိေတာ့ေပ။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ ဘာကိုဆိုလိုေၾကာင္းကို သူတို႔ တိက်စြာ နားလည္ၾကသည္။ ဤအေျခခံအုတ္ျမစ္အေပၚမွာ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို တျဖည္းျဖည္းနားလည္လာၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ အႏွစ္သာရႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သူတို႔၏ မရွင္းလင္းသည့္ အေတြးမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးသည့္ အေတြးပုံစံမ်ားအေပၚ အေျဖတခ်ိဳ႕ကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ရရွိၾကသည္။ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္းႏွင့္ သူတို႔၏ ဘုရားသခင္အေပၚ သိျမင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဤအဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းလာၿပီး ကူးေျပာင္းျခင္းကာလကို ဝင္ေရာက္လာသည္။ လူတို႔က အသက္ကိုစတင္ ရရွိလာၾကျခင္းမွာ ဤအဆင့္အတြင္း၌ျဖစ္သည္။ အသက္ကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းလင္းသည့္ ေဖာ္ျပခ်က္မ်ားက နားလည္မႈလြဲမွားျခင္းမ်ား၊ စိတ္ကူးထင္ျမင္ျခင္းမ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ ဘုရားသခင္အေပၚ မေရရာသည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားကဲ့သို႔ လူတို႔ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲမွာရွိသည့္ ဘုရားသခင္ကို သိျခင္းႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားစြာကို တျဖည္းျဖည္း ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ျဖစ္တည္မႈဆိုင္ရာ စစ္မွန္မႈကို အမွန္တကယ္ယုံၾကည္ၿပီး သိျမင္လာ႐ုံသာမကဘဲ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲ၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တိက်သည့္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အတြက္ ေနရာမွန္လည္း ပိုင္ဆိုင္လာကာ၊ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို အမွန္တကယ္လိုက္ျခင္းက သူတို႔၏ မေရရာသည့္ ယုံၾကည္ျခင္းကို အစားထိုးသည္။ ဤအဆင့္အေတာအတြင္းမွာ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏ မွားယြင္းသည့္ အယူအဆမ်ား၊ ယုံၾကည္မႈနည္းလမ္းမ်ားအေပၚ သူတို႔၏ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့သည့္ လိုက္စားမႈမ်ားကို လူတို႔သည္ တျဖည္းျဖည္းသိလာၾကသည္။ သူတို႔သည္ သမၼာတရားကို စတင္၍ လိုခ်င္တပ္မက္လာၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈ၊ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈႏွင့္ ပဲ့ျပင္ဆုံးမမႈတို႔အား ႀကဳံေတြ႕ရျခင္းကို စတင္၍ တပ္မက္လာၾကသည္။ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲျခင္းကို စတင္၍ တပ္မက္လာၾကသည္။ ဤအဆင့္အတြင္း ဘုရားသခင္အေပၚမွာ ထားသည့္ သူတို႔၏အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈေပါင္းစုံကို သူတို႔ တျဖည္းျဖည္း စြန႔္လႊတ္လာၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူတို႔၏ မမွန္ကန္သည့္ အသိပညာကို ေျပာင္းလဲျပဳျပင္လာၾကၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ မွန္ကန္သည့္ အေျခခံက်က် သိျမင္မႈကို ရရွိၾကသည္။ ဤအဆင့္တြင္ လူတို႔ပိုင္ဆိုင္သည့္ အသိပညာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုက သိပ္ရွင္းလင္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ တိက်ျခင္းမရွိေသာ္လည္း အနည္းဆုံးအေနႏွင့္ သူတို႔သည္ သူတို႔၏အယူအဆမ်ား၊ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့သည့္ သိျမင္မႈမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ နားလည္မႈလြဲျခင္းမ်ားကို တျဖည္းျဖည္း စတင္စြန႔္ပစ္လာၾကသည္။ ဘုရားသခင္အေပၚမွာ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ဆက္ၿပီးသိမ္းမထားေတာ့ေပ။ သူတို႔သည္ မည္သို႔စြန႔္လႊတ္ရမည္ႏွင့္၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ အယူအဆမ်ားထဲ၌ ေတြ႕ရေသာအရာမ်ား၊ အသိပညာထံမွ လာေသာအရာမ်ားႏွင့္ စာတန္ထံမွ လာသည့္ အရာမ်ားကို မည္သို႔စြန႔္လႊတ္ရမည္ကို စတင္သင္ယူလာၾကသည္။ မွန္ကန္ၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားကို နာခံဖို႔ စတင္ဆႏၵရွိလာၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထံမွ လာသည့္အရာမ်ားႏွင့္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသည့္အရာမ်ားကိုပင္ နာခံဖို႔ စတင္ဆႏၵရွိလာသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ႀကဳံေတြ႕ဖို႔၊ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္သိၿပီး လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သူတို႔လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ အေျခခံမူမ်ားအေနႏွင့္၊ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားေျပာင္းလဲဖို႔အတြက္ အေျခခံအခ်က္မ်ားအေနႏွင့္ လက္ခံဖို႔ စတင္ႀကိဳးစားၾကသည္။ ဤအခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ လူတို႔သည္ မသိစိတ္မွ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ အျပစ္ဒဏ္ခတ္မႈကို လက္ခံၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သူတို႔၏အသက္အေနႏွင့္ မသိစိတ္မွ လက္ခံၾကသည္။ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈႏွင့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ကို လက္ခံၿပီး သူတို႔သည္ သူတို႔၏ႏွလုံးသားအတြင္း၌ ယုံၾကည္သည့္ ဘုရားသခင္သည္ အမွန္တကယ္ တည္ရွိေၾကာင္းကို ပို၍ပို၍ သတိမူမိလာၿပီး ခံစားသိရွိလာႏိုင္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ ကံၾကမၼာကို အၿမဲတေစ တာဝန္ယူေၾကာင္းႏွင့္ လူသားကို ဦးေဆာင္ၿပီး ေထာက္ပံ့ေပးေၾကာင္းကို ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္၊ သူတို႔၏အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ အသက္တာမ်ားထဲတြင္ တိုး၍ခံစားၾကရသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သူတို႔၏ဆက္ႏႊယ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အတည္ျပဳလာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သတိမျပဳမိခင္မွာပင္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္မႈကို သူတို႔သည္ မသိစိတ္မွ အတည္ျပဳၿပီး ခိုင္မာစြာ ယုံၾကည္ႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အတည္ျပဳလက္ခံၿပီးျဖစ္သည္။ လူတို႔က ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အတည္ျပဳလက္ခံၿပီး ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္မႈကို အတည္ျပဳလက္ခံလိုက္သည္ႏွင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ တိုး၍ျငင္းပယ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆမ်ားကို ျငင္းပယ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသိပညာကို ျငင္းပယ္ၾကသည္။ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္စိတ္ကူးထင္ျမင္ျခင္းမ်ားကို ျငင္းပယ္ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သမၼာတရားက အဘယ္နည္းဆိုသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားက အဘယ္နည္းဆိုသည္ကို မရပ္မနား အားထုတ္ရွာေဖြၾကသည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ လူတို႔၏ အသိပညာသည္ ဤဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ အခ်ိန္ကာလအတြင္းမွာ အေတာ္အတန္ပင္ အေပၚယံဆန္သည္။ သူတို႔သည္ စကားလုံးမ်ားကို အသုံးျပဳ၍ ဤအသိပညာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပဖို႔ မတတ္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ေသေသခ်ာခ်ာ အေသးစိတ္လည္း မရွင္းျပႏိုင္ၾကဘဲ သူတို႔၌ သေဘာေပါက္လြယ္သည့္ နားလည္မႈသာ ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဤအစပိုင္း အဆင့္သုံးဆင့္ကို ယွဥ္တြဲၾကည့္သည့္အခါ ဤအခ်ိန္ကာလမွာရွိသည့္ အ႐ြယ္မေရာက္ေသးေသာ လူတို႔သည္ ေရေလာင္းေပးျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အေထာက္အပံ့ကို လက္ခံရရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္၍ စတင္အပင္ေပါက္ေနေခ်ၿပီ။ သူတို႔၏အသက္တာမ်ားသည္ ေျမျပင္မွာျမဳပ္ထားသည့္ အေစ့တစ္ေစ့ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ အစိုဓာတ္ႏွင့္ အာဟာရဓာတ္မ်ားကို ရရွိၿပီးေနာက္မွာ ေျမဆီလႊာကို ထိုးခြဲ၍ ထြက္လာလိမ့္မည္။ အေစ့၏ အစို႔အေညႇာက္ေပါက္ျခင္းက ဘဝအသစ္တစ္ခု ေမြးဖြားျခင္းကို ကိုယ္စားျပဳသည္။ ဤဘဝအသစ္တစ္ခု ေမြးဖြားျခင္းက အသက္၏လကၡဏာမ်ားကို အနည္းအက်ဥ္းျမင္ေစသည္။ လူတို႔၌ အသက္ရွိေသာအခါ သူတို႔သည္ ႀကီးျပင္းၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ လမ္းမွန္ေပၚကို ေရာက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္း လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ အယူအဆမ်ားကို စြန႔္ပစ္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈကို လက္ခံရယူျခင္းတို႔ျဖစ္သည့္ ဤအေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚမွာ လူတို႔၏အသက္တာမ်ားသည္ တစ္စတစ္စႏွင့္ မလြဲဧကန္ ႀကီးထြားလာလိမ့္မည္။ ဤႀကီးထြားျခင္းကို မည္သည့္အေျခခံအခ်က္အလက္မ်ားအေပၚ မူတည္ၿပီး တိုင္းတာသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔အေပၚ သူတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္စိတ္သေဘာထားအေပၚ သူတို႔၏ စစ္မွန္သည့္ နားလည္မႈတို႔အရ တိုင္းတာသည္။ ဤႀကီးထြားျခင္း အခ်ိန္ကာလမွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရအေပၚ သူတို႔၏သိျမင္မႈကို တိတိက်က်ေဖာ္ျပရန္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ စကားလုံးမ်ားကို အသုံးျပဳဖို႔ သူတို႔အတြက္ အလြန္ခက္ခဲေသာ္လည္း ဤလူအုပ္စုသည္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ႏွစ္သက္ခံစားျခင္းမွတစ္ဆင့္ သာယာမႈေနာက္ကိုလိုက္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ရရွိရန္ဟူသည့္ သူတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေလ့လာလိုက္စားရန္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ဖို႔ ကိုယ့္အသိစိတ္ႏွင့္ လုပ္လိုျခင္း မရွိေတာ့ေပ။ ဤကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္အညီ ေနထိုင္သည့္ အသက္တာကို ေလ့လာလိုက္စားဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းခံရသည့္သူျဖစ္ဖို႔ ဆႏၵရွိေနၾကသည္။ ထို႔အျပင္ သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈရွိၾကၿပီး ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနၾကေလၿပီ။ ဤသည္မွာ ႀကီးထြားျခင္းအဆင့္၌ ေရာက္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္၏ အမွတ္အသားျဖစ္သည္။

ဤအဆင့္ရွိ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အသိပညာတခ်ိဳ႕ ရွိေသာ္လည္း ဤအသိပညာသည္ အလြန္မႈန္ဝါးၿပီး ထင္ရွားျခင္း မရွိေပ။ ၎တို႔ကို သူတို႔အေနျဖင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မရွင္းျပႏိုင္ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ အတြင္း၌ တစ္ခုခုကို ရရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု ခံစားၾကရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားအေပၚ သိျမင္ျခင္းႏွင့္ နားလည္ျခင္း အတိုင္းအတာတခ်ိဳ႕ကို သူတို႔ရရွိၿပီးသည့္အတြက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔အားလုံးက အေပၚယံဆန္ၿပီး အေျခခံအဆင့္တစ္ခု၌သာ ရွိေသးသည္။ ဤလူအုပ္စု၌ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔ဆက္ဆံသည့္ တိက်ေသာ အျမင္တစ္ခုရွိသည္။ ဤအျမင္ကို သူတို႔လိုက္စားသည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၏ အေျပာင္းအလဲမ်ားႏွင့္ သူတို႔လိုက္စားသည့္နည္းလမ္း၌ ေဖာ္ျပထားသည္။ သူတို႔သည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသးလွ်င္၊ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဝင္ေရာက္ဖို႔ သူတို႔မလိုက္စားေသးလွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သူတို႔ေတြ႕ႀကဳံရသည့္အခါ၌ ဘုရားသခင္ကိုသိၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ အားထုတ္ရွာေဖြျခင္းမရွိလွ်င္၊ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း အဓိပၸာယ္အား ဆုံးရႈံးလိမ့္မည္ဆိုသည္ကို ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၌၊ လူသားအေပၚ သူ၏သတ္မွတ္ခ်က္မ်ိဳးစုံႏွင့္ လူသားအေပၚ သူ၏ထုတ္ေဖာ္ခ်က္တို႔၌ သူတို႔ျမင္ၿပီးၾကၿပီ။ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔မည္မွ်ပင္ ခံစားရပါေစ၊ သူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားကို မေျပာင္းႏိုင္ပုံ၊ ဘုရားသခင္ကို မေက်နပ္ေစႏိုင္ပုံ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို မသိႏိုင္ပုံကို သူတို႔သိၾကၿပီး လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ထဲမွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ေနလွ်င္ သူတို႔သည္ ႀကီးထြားျခင္း၊ အသက္ကို ရရွိျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ျခင္းတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ် ရွိမည္မဟုတ္ဆိုသည္ကို သူတို႔သိၾကသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ လူတစ္ေယာက္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အမွန္တကယ္ ေတြ႕ႀကဳံခံစားႏိုင္ျခင္း မရွိလွ်င္၊ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွတစ္ဆင့္ ဘုရားသခင္ကို မသိႏိုင္လွ်င္ ထိုသူသည္ ေမြးကင္းစကေလးအ႐ြယ္မွာပင္ ထာဝရရွိေနမည္ျဖစ္ၿပီး သူ၏အသက္တာ အ႐ြယ္ေရာက္ျခင္း၌ ေရွ႕ကို ေျခတစ္လွမ္း ဘယ္ေတာ့မွ် လွမ္းမည္မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ေမြးကင္းစအ႐ြယ္အဆင့္မွာပင္ ထာဝရတည္ရွိေနလွ်င္၊ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဘယ္ေတာ့မွ် မဝင္ေရာက္လွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို သင့္အသက္အျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွ် မရထားလွ်င္၊ မွန္ကန္သည့္ယုံၾကည္မႈႏွင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အသိပညာကို ဘယ္ေတာ့မွ် မပိုင္ဆိုင္လွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ျပဳလုပ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားကို ဝင္ေရာက္သည့္သူတိုင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မိမိတို႔၏အသက္အျဖစ္ လက္ခံသည့္သူတိုင္း၊ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈႏွင့္ တရားစီရင္မႈကို စတင္လက္ခံလာသည့္သူတိုင္း၊ မိမိ၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထား စတင္ေျပာင္းလဲလာသည့္သူတိုင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို လိုခ်င္တပ္မက္ၿပီး ဘုရားသခင္ကိုသိဖို႔ ဆႏၵရွိကာ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ ဆႏၵရွိသည့္ သူတိုင္းသည္ အသက္ကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္ၾကသည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အ႐ြယ္ေရာက္ေနသည့္ ကေလး၊ ကေလးဘဝအဆင့္၌ရွိေသာသူျဖစ္သည့္ စတုတၳလူအမ်ိဳးအစား အမွန္တကယ္ျဖစ္သည္။

ပၪၥမအမ်ိဳးအစား- အ႐ြယ္ေရာက္သည့္ ဘဝအဆင့္၊ သို႔မဟုတ္ လူႀကီးအဆင့္

အႀကိမ္ႀကိမ္ျဖစ္ပြားသည့္ အတက္အက်မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနေသာ ႀကီးထြားျခင္းအဆင့္ျဖစ္သည့္ ကေလးဘဝ ေလးဖက္ေထာက္သြားသည့္ အဆင့္ကို ႀကဳံေတြ႕ၿပီးေနာက္ လူတို႔၏ဘဝသည္ တည္ၿငိမ္ေနေပၿပီ။ သူတို႔၏ ေရွ႕တက္ေနသည့္ ေျခလွမ္းမ်ားက မရပ္တန႔္ေတာ့သကဲ့သို႔ သူတို႔ကို မည္သူမွ် မတားဆီးႏိုင္ေပ။ သူတို႔၏ေရွ႕မွာ ရွိသည့္လမ္းက ၾကမ္းတမ္းၿပီး မညီမညာျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူတို႔၌ အားနည္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔ မရွိၾကေတာ့ေပ။ သူတို႔သည္ ေရွ႕မွာစမ္းတဝါးဝါးျဖစ္မေနေတာ့ေပ၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔၏ ဦးတည္ခ်က္မ်ား မေပ်ာက္ဆုံးေတာ့ေပ။ သူတို႔၏အေျခခံအုတ္ျမစ္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အမွန္တကယ္ ႀကဳံေတြ႕ျခင္းအတြင္းမွာ နက္ရႈိင္းစြာ အျမစ္တြယ္ေနေလၿပီ။ သူတို႔၏ႏွလုံးသားမ်ားသည္ ဘုရားသခင့္ဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ႀကီးျမတ္ျခင္း၏ ဆြဲယူျခင္းကို ခံရေလၿပီ။ ဘုရားသခင္၏ေျခလွမ္းမ်ားေနာက္ လိုက္ဖို႔၊ ဘုရားသခင္၏ အႏွစ္သာရကို သိဖို႔၊ ဘုရားသခင္ကို အလုံးစုံသိဖို႔ သူတို႔တပ္မက္ၾကသည္။

ဤအဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ သူတို႔ယုံၾကည္သည္မွာ မည္သူနည္းဆိုသည္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိၿပီးျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ယုံၾကည္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ဘဝမ်ား၏ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္ေဖာ္ျပသည့္ အရာရာတိုင္းက သမၼာတရားျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိၾကသည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သူတို႔ေတြ႕ႀကဳံလာၿပီးေနာက္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈတို႔ မပါလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို သိဖို႔၊ ေက်နပ္ေစဖို႔ လုံးဝတတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ေရွ႕ကို ဘယ္ေတာ့မွ် အမွန္တကယ္ လာေရာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း သူတို႔သိျမင္ၾကသည္။ စမ္းသပ္ျခင္းခံေနရစဥ္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားကို ျမင္ရန္၊ ပိုသန႔္စင္သည့္ ခ်စ္ျခင္းကို ရယူရန္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ပိုနားလည္ၿပီး ပိုသိဖို႔ရန္အလို႔ငွာ ဤလူတို႔၏ႏွလုံးသားမ်ားအတြင္း၌ ဘုရားသခင္၏ စမ္းသပ္ျခင္းကိုခံယူလိုသည့္ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵတစ္ခုရွိသည္။ ဤအဆင့္ရွိ သူတို႔သည္ ေမြးကင္းစအဆင့္၊ ဘုရားသခင္၏ ေက်းဇူးေတာ္ကို ခံစားျခင္းႏွင့္ ေပါင္မုန႔္အား အဝစားျခင္းအဆင့္ကို လုံးဝႏႈတ္ဆက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို သည္းခံေအာင္လုပ္ၿပီး သူတို႔အေပၚ သနားက႐ုဏာျပေစဖို႔ လြန္က်ဴးသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို သူတို႔မထားၾကေတာ့ေပ။ ဤကဲ့သို႔မဟုတ္ဘဲ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ရပ္တန႔္မသြားမည့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းကို လက္ခံရရွိဖို႔ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ထားဖို႔ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ၾကသည္။ သူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခြဲခြာေစၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစဖို႔ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သူတို႔၏အသိပညာ၊ သူတို႔၏ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈ၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္၊ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ သူတို႔ႏွလုံးသားထဲ၌ သိပ္ရွင္းလင္း၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူႀကီးအဆင့္မွာရွိသည့္လူတို႔သည္ မေရရာသည့္ ယုံၾကည္မႈအဆင့္ကို၊ ကယ္တင္ျခင္းအတြက္ ေက်းဇူးေတာ္ကို သူတို႔မွီခိုသည့္ အဆင့္ကို၊ စမ္းသပ္ျခင္းတို႔ကို ခံႏိုင္ရည္မရွိေသာ အ႐ြယ္မေရာက္သည့္ ဘဝအဆင့္ကို၊ ေဝဝါးျခင္း အဆင့္ကို၊ စမ္းတဝါးဝါးအဆင့္ကို၊ မၾကာခဏ ေလွ်ာက္လွမ္းစရာ မည္သည့္လမ္းမွ် မရွိသည့္အဆင့္ကို၊ ခ်က္ခ်င္းပူ၊ ခ်က္ခ်င္းေအးသည့္ ႏွစ္ခုၾကား တစ္လွည့္စီေျပာင္းလဲေသာ မတည္ၿငိမ္သည့္ အခ်ိန္ကာလကို၊ ထို႔ျပင္ မ်က္လုံးတစ္လုံးမွိတ္ၿပီး ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္သည့္အဆင့္ကို လုံးဝႏႈတ္ဆက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ိဳးက ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္အလင္းဖြင့္ေပးျခင္းႏွင့္ အလင္းေပးျခင္းကို မၾကာခဏ လက္ခံရရွိသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္အတူ မွန္ကန္သည့္ တြဲဖက္လုပ္ကိုင္ျခင္းႏွင့္ ေျပာဆိုဆက္သြယ္ျခင္းတို႔ မၾကာခဏျပဳလုပ္သည္။ ဤအဆင့္တြင္ ေနထိုင္သည့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူတို႔လုပ္သည့္ အရာရာတိုင္း၌ သမၼာတရား၏ အေျခခံမူမ်ားကို ရွာေဖြႏိုင္ၾကေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ျဖည့္ဆည္းရမည္ကို သူတို႔သိေၾကာင္း ဆိုႏိုင္သည္။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္အား သိျခင္းလမ္းကိုလည္း သူတို႔ရွာေတြ႕ၿပီးျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ သူတို႔၏အသိပညာကို သက္ေသခံဖို႔ စတင္ၿပီးျဖစ္သည္။ တျဖည္းျဖည္းႀကီးထြားလာျခင္းျဖစ္စဥ္အတြင္း၌ သူတို႔မွာ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအေပၚ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဖန္ဆင္းျခင္းရွိ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအေပၚ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို စီမံခန႔္ခြဲျခင္းရွိ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို တျဖည္းျဖည္းနားလည္ၿပီး သိျမင္ျခင္းရွိၾကသည္။ အႏွစ္သာရႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္သည့္စိတ္သေဘာထားအေပၚ နားလည္မႈႏွင့္ သိျမင္မႈကိုလည္း သူတို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရရွိၾကသည္။ ဤအသိပညာကို လူသား၏ မည္သည့္အယူအဆ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည္စိတ္ကူးထင္ျမင္မႈမွ် အစားမထိုးႏိုင္ေပ။ ပၪၥမေျမာက္အဆင့္ရွိ လူတစ္ေယာက္၏ဘဝသည္ လုံးဝ အ႐ြယ္ေရာက္သြားၿပီ၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ဤလူကို ေျဖာင့္မတ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ၿပီးျပည့္စုံသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ဤကဲ့သို႔လူမ်ိဳးသည္ ဘဝမွာ ရင့္က်က္ျခင္းအဆင့္ကို တစ္ဆင့္လွမ္းၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရပ္ဖို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္ရပ္ဖို႔ ဤလူသည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ကို လာေရာက္ႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ေျမာက္ျမားစြာေတြ႕ႀကဳံၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားျပားသည့္ စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီး၊ ပဲ့ျပင္ဆုံးမျခင္း ျဖစ္ရပ္မ်ားအျပင္ ဘုရားသခင္ထံမွ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို သူတို႔၏နာခံျခင္းသည္ ႏႈိင္းယွဥ္၍မရဘဲ လုံးဝျပည့္စုံသည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ သူတို႔၏အသိသည္ မသိစိတ္ထဲမွ ရွင္းလင္းၿပီး တိက်သည့္ အသိပညာဆီသို႔၊ အေပၚယံမွ ေလးေလးနက္နက္ျဖစ္ျခင္းသို႔၊ မႈံဝါးေဝဝါးျခင္းမွ တိက်ေသခ်ာၿပီး ရွင္းလင္းမႈဆီသို႔ ကူးေျပာင္းသြားခဲ့သည္။ သူတို႔သည္ အလြန္အားစိုက္ရသည့္ စမ္းတဝါးဝါးျဖစ္ျခင္းႏွင့္ တက္ႂကြမႈမရွိသည့္ ရွာေဖြျခင္းမွ အားစိုက္စရာမလိုသည့္ အသိပညာႏွင့္ တက္ႂကြသည့္ သက္ေသခံျခင္းအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားသည္။ ဤအဆင့္မွာရွိသည့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင့္ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈကို ပိုင္ဆိုင္ၾကၿပီး ေပတ႐ုေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ စုံလင္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ အေျခခ်ၿပီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ လူႀကီးအဆင့္ျဖစ္သည့္ အ႐ြယ္ေရာက္ျခင္းအဆင့္၌ ေနထိုင္ေသာ ပၪၥမလူအမ်ိဳးအစားျဖစ္ေပသည္။

၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္