၁ ကိုယ်တော်၏ ဘုန်းအာနုဘော်တော်က မိုးကောင်းကင်များအထက်တွင် လွှမ်းမိုးနေသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ မြင်ရ။ ကြောက်ရွံ့ခြင်းမရှိဘဲ ကိုယ်တော့် ရှေ့မှောက် ကျွန်ုပ်တို့ ဘယ်သောအခါမျှ လာကြမည်မဟုတ်ပေ။ အဘယ်သူ ကိုယ်တော်၏ အလိုတော်ကို သိနိုင်သနည်း၊ အဘယ်သူ ကိုယ်တော်၏ ဒေါသကို ခံစားဝံ့သနည်း။ ကိုယ်တော်၏ ဘုန်းအာနုဘော်တော်ကို အဘယ်သူ ဆန္ဒရှိသနည်း၊ ယင်းက မည်သည့်အချိန်တွင် လာမည်နည်း။ ဤနေရာတွင် ကျွန်ုပ်တို့ လဲလျောင်းကြ၊ ကိုယ်တော်၏ လက်တော်ထဲတွင် ပိုက်ထွေးလျက်၊ မိခင်တစ်ဦး၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကဲ့သို့ပင်ဖြစ်သော ကိုယ်တော်၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာထဲ ခိုရင်း၊ ကိုယ်တော်၏ အမျက်ဒေါသက ကျွန်ုပ်တို့ကို ကြောက်ရွံ့စေသော်လည်းလေ။ အို၊ ကိုယ်တော်သည် ကျွန်ုပ်တို့ မြတ်နိုးသော မိခင် ဖြစ်ပေ၊ ကျွန်ုပ်တို့ ချစ်ကာ ရိုသေသော ဖခင် ဖြစ်ပေ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ နှလုံးသားများ ကိုယ်တော်ထံမှ ကွယ်ဝှက်သော်လည်း၊ ကျွန်ုပ်တို့ ဝေးဝေး မသွေဖည်ဝံ့ကြပေ။ ပြီးလျှင် အို၊ ကျွန်ုပ်တို့ စိတ်နှလုံးများထဲ ကိုယ်တော် နီးကပ်သည်ကို ခံစားရ၊ ကိုယ်တော် အို အလွန်နီးသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ ခံစားရပေ။ အမှုမဲ့ အမှတ်မဲ့ ကိုယ်တော့်ကို ဉာဏ်မမီနိုင်သည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ ခံစားရ။ အို၊ ထို့နောက် ကိုယ်တော်ကို ဝေးဝေးမှ ကျွန်ုပ်တို့ ရိုသေရုံသာ တတ်နိုင်ပေ။

၂ ကျွန်ုပ်တို့၏ စိတ်နှလုံးများက ကိုယ်တော်ကို ချစ်သော်လည်း ကျွန်ုပ်တို့ ကိုယ်တော်ကို ကြောက်ဆဲပင်၊ စကားများအဘယ်သို့ ကောင်းမြတ်ပါသနည်း။ စိတ်ပြင်းပြမှုများ ထိုသို့သော ခံစားချက်များကို လူသားများ မည်သို့ ဖော်ပြနိုင်သနည်း။ ကျွန်ုပ်တို့ လုပ်ဆောင်နိုင်သမျှမှာ လက်ချည်းသက်သက်ဖြင့် ကိုယ်တော့် ရှေ့မှောက် လာခြင်း ဖြစ်ကာ၊ ကိုယ်တော်ကို တကယ် တောင်းပန်ကာ၊ ကလေးဆန်ပြီး ကြောက်ရွံ့ဖို့ဖြစ်ပေ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ လိုအပ်ချက်တိုင်း မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပါစေ ကိုယ်တော် ထောက်ပံ့ပေ။ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဝမ်းမြောက်သော စိတ်နှလုံးများမှ မဆုံးနိုင်သော ချီးမွမ်းခြင်း အထက်သို့ ထွက်ပေါ်ပေ။ အို၊ ကိုယ်ကျိုးမငဲ့စွာ ကိုယ်တော် အရာအားလုံးကို ပေးလေပြီ၊ တောင်းဆိုမှုမရှိ၊ ညည်းညူခြင်းမရှိဘဲလေ။ ကိုယ်တော်၏ မျက်နှာတော်ကို ကျွန်ုပ်တို့ မြင်ခဲလှသော်လည်း၊ ကိုယ်တော်၏ အရာအားလုံးကို ကျွန်ုပ်တို့ ရရှိလေပြီ။ အို၊ ကျွန်ုပ်တို့ ကိုယ်တိုင် ကျွန်ုပ်တို့အထဲတွင် မစင်ကြယ်မှု အလွန်များစွာ ရှိကြသော်လည်း၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဖြစ်တည်မှုတစ်ခုလုံးကို ရှေးယခင်ကတည်းက ကိုယ်တော် ရယူပြီးဖြစ်ပေ။ အို၊ အိုဟောင်းသည့်အရာမှ အမှန်တရားများ ပြီးမြောက်သည်ကို အသွေးအသား မျက်စိများက အဘယ်သို့ မြင်နိုင်မည်နည်း၊ အို ရှေးခေတ်မှ ကိုယ်တော် ပြီးမြောက်ခဲ့သည့် အမှန်တရားများပေ။

၃ ရှေးခေတ်ကတည်းက၊ အစွန်းတစ်ဖက်မှ တစ်ဖက်သို့၊ အရာအားလုံး ကိုယ်တော်၏ မျက်စိရှေ့တွင် ဖော်ထုတ်ခံရပေ။ ကျွန်ုပ်တို့ တိတ်ဆိတ်သွားကြကာ၊ မည်သူမျှ ကိုယ်တော်နှင့် မနှိုင်းဆဝံ့ကြပေ။ တစ်ချိန်လုံး ကိုယ်တော်၏ နှုတ်ကပတ်တော်က အဆုံးမဲ့ ဆက်လက် စီးဆင်းပေ။ ပြီးလျှင် ကိုယ်တော်၏ ကြွယ်ဝမှုများ အဘယ်မျှ ကြီးမားသည်ကို မည်သူမျှ မပြောနိုင်။ အဘယ်သူသည် ကိုယ်တော်၏ လက်ရာမြောက်သော လှပမှုကို လွယ်ကူသော စကားများဖြင့် အမွှမ်းတင်ဝံ့သနည်း။ ပြီးလျှင် ကိုယ်တော်၏ နူးညံ့မှုကို အဘယ်သူ ပေါ့ပေါ့တန်တန် သီဆိုဝံ့သနည်း။ အို၊ အခိုက်အတန့်တစ်ခုမျှ ကိုယ်တော် ကျွန်ုပ်တို့ထံမှ ဝေးကွာ၊ ထို့နောက် ကျွန်ုပ်တို့ အလယ်၊ အဝေးရောက်ကာ၊ ထို့နောက် အနီးတွင် မှီခိုလျက်၊ ယခု ဝေး၊ ယခု နီးပေ။ အို၊ ကိုယ်တော်၏ ခြေရာတော်များကို အဘယ်သူမျှ မမြင်ဖူး၊ ကိုယ်တော်၏ အရိပ်ကို မမြင်ဖူးပေ။ ဝမ်းမြောက်စရာကောင်းသော အမှတ်ရစရာက ကျွန်ုပ်တို့တွင် ကျန်ရှိသမျှ ဖြစ်ပေ။ အို၊ အဆက်မပြတ် စွဲကျန်သည့် အရသာက အလွန့်အလွန် ချိုမြိန်လှပေ။ အို၊ ဆက်လက်စွဲကျန်သည့် ကိုယ်တော်၏ မျက်မှောက်တော် အရသာမှာ ချိုမြိန်ပေ။

၄ ကောင်းကင်၊ မြေကြီးကဲ့သို့ အမြဲမဖောက်ပြန်သော၊ ကိုယ်တော်၏ လုပ်ရပ်များ၏ နယ်ပယ်ကို အဘယ်သူ သိနိုင်သနည်း။ သဲထူသော ကမ်းခြေတစ်ခုတွင် သဲတစ်ပွင့်သာ ကျွန်ုပ်တို့ မြင်ရ၊ ကိုယ်တော်၏ စွန့်ပစ်ခြင်းကို တိတ်ဆိတ်စွာ စောင့်ဆိုင်းပေ။ ပုရွက်ဆိတ်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ နှိမ့်ချလျက်၊ အမြင့်တွင်ချီးမြောက်ခံရသည့် ကိုယ်တော်နှင့် ကျွန်ုပ်တို့ အဘယ်သို့ နှိုင်းဆနိုင်သနည်း။ အို၊ ကျွန်ုပ်တို့ကို ကိုယ်တော် စစ်ဆေးခြင်းက ကြွယ်ဝလှ၊ သနားခြင်းဖြင့် အလွန်ကြွယ်ဝလှပေ။ ကိုယ်တော်၏ ဖြောင့်မတ်ခြင်းက ကိုယ်တော်၏ ကရုဏာတော်ထဲ ကွယ်ဝှက်ထားသည်ကို ကျွန်ုပ်တို့ တွေ့မြင်ရ၊ အို၊ အို၊ ဖြောင့်မတ်ခြင်းက ကိုယ်တော်၏ သန့်ရှင်းသော ဘုန်းအာနုဘော်တော်အတွင်း ဝှက်ထားပေ၊ ကိုယ်တော်၏ ချစ်ခြင်းနှင့်ကိုယ်တော်၏ လုပ်ရပ်များထဲ ကွယ်ဝှက်ထားသည်ကို မြင်ရပေ။ အို၊ ကိုယ်တော်၏ လုပ်ရပ်များကို အဘယ်သူ ရေတွက်နိုင်၊ မယှဉ်သာအောင် အလွန်များပြားလှပေ။