စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား - အခန္း (၁၂)
ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ငါ စတင္မိန႔္ႁမြက္သည့္ အခိုက္အတန္႔ အတိအက်လည္းျဖစ္သည့္ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းေပၚထြက္ခ်ိန္- လွ်ပ္ျပက္ျခင္း ေပၚထြက္သည့္အခါတြင္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံး ထြန္းလင္းသြားၿပီး ခပ္သိမ္းေသာ ၾကယ္မ်ားတြင္ အသြင္ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု ျဖစ္ေပၚေလသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ တစ္ရပ္လုံးသည္ ေ႐ြးထုတ္ခံရၿပီး ျဖစ္သည့္အလား ျဖစ္သည္။ အေရွ႕အရပ္မွ ဤအလင္းေရာင္ျခည္မွ်င္တန္း၏ ေတာက္ပမႈေအာက္တြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ အားလုံးသည္ ၎တို႔၏ မူလသဏၭာန္ျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပခံၾကရသည္၊ ၎တို႔၏ မ်က္လုံးမ်ား ျပာသြားၾကသည္၊ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို မေရရာျဖစ္ၾကၿပီး၊ ၎တို႔၏ အက်ည္းတန္ေသာ ႐ုပ္မ်ားကို မည္သို႔ ဖုံးကြယ္ရမည္ကို သာ၍ မေသခ်ာမေရရာ ျဖစ္ၾကေသး၏။ ၎တို႔သည္ ငါ၏အလင္းမွ ထြက္ေျပးၿပီး ေတာင္ေပၚဂူမ်ားတြင္ ခိုလႈံၾကကုန္ေသာ တိရစာၦန္မ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္- သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးမွ် ငါ၏ အလင္းေရာင္အတြင္းမွ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္မသြားႏိုင္ေပ။ လူသားအားလုံးသည္ အလြန္ အံ့အားသင့္ၾကသည္၊ အားလုံး ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္၊ အားလုံး ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ငါ၏ အလင္း ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္အတူ အားလုံးသည္ ၎တို႔ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ေန႔ရက္၌ ဝမ္းေျမာက္ၾကၿပီး၊ ထိုနည္းတူ အားလုံးသည္ ၎တို႔ ေမြးဖြားခဲ့ေသာ ေန႔ရက္အား က်ိန္ဆဲၾကေလသည္။ ကြဲလြဲလ်က္ေနေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို ရွင္းလင္းစြာေျပာဆိုရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္ေပးေသာ မ်က္ရည္မ်ားက ျမစ္မ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစၿပီး ႐ိုက္ပုတ္ေသာ ေရစီးျဖင့္ သယ္ေဆာင္သြားျခင္း ခံရကာ၊ တစ္ခဏခ်င္း အစအနမရွိဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ေနာက္တစ္ဖန္ ႏႈိးေဆာ္ရင္း၊ ေနာက္ထပ္အစျပဳျခင္းအသစ္ကို လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ေပးရင္း၊ ငါ၏ ေန႔ရက္သည္ ေနာက္တစ္ဖန္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ အပူတျပင္း နီးကပ္လာသည္။ ငါ၏ႏွလုံးသည္ ခုန္လ်က္ရွိၿပီး ငါ၏ ႏွလုံးခုန္သံ စည္းခ်က္မ်ားေနာက္လိုက္ရင္း၊ ေတာင္မ်ားသည္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ခုန္ေပါက္ၾကၿပီး၊ ေရတို႔သည္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းျဖင့္ ကခုန္ၾကကာ လႈိင္းလုံးမ်ားသည္ ေက်ာက္ေဆာင္အတိၿပီးေသာ ေက်ာက္တန္းမ်ားကို ႐ိုက္ခတ္ၾကေလသည္။ ငါ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ရွိေသာ အရာကို ေဖာ္ျပရန္ ခက္ခဲလွသည္။ ငါသည္ မသန႔္ရွင္းေသာ အရာအားလုံးကို ငါ၏ အၾကည့္ေအာက္တြင္ ျပာမႈန႔္မ်ားအျဖစ္သို႔ ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစခ်င္မိသည္။ ပုန္ကန္ေသာသားမ်ားအားလုံးကို ေနာက္ထပ္ မည္သည့္အခါမွ် တဝဲလည္လည္ မတည္ရွိေတာ့ရန္၊ ငါ၏ျမင္ကြင္းမွ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေစခ်င္သည္။ ငါသည္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး ေနထိုင္ရာေနရာတြင္ အသစ္ေသာ အစျပဳျခင္းတစ္ခုကို ျဖစ္ေစၿပီးသည္ သာမက၊ စၾကဝဠာတြင္ အသစ္ေသာ အမႈကိုလည္း စတင္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ငါသည္ ေအာင္ျမင္မႈကို ရရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ငါသည္ ေအာင္ျမင္လ်က္ ျပန္ႂကြလာၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ မၾကာမီ၊ ကမာၻေျမ၏ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသည္ ငါ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္လာၾကလိမ့္မည္၊ မၾကာမီ ငါ၏ ႏိုင္ငံေတာ္ေၾကာင့္ ကမာၻေျမ၏ တိုင္းႏိုင္ငံမ်ား ထာဝရ တည္ရွိမႈ ရပ္စဲလိမ့္မည္။ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ငါ၏ အမႈကို ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ငါ၏ အစီအစဥ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ရန္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးသည္ ႀကံစည္၍ရႏိုင္သမွ် နည္းလမ္းမ်ား ကုန္ခန္းသြားၿပီ ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ငါသည္ ၎၏ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေသာ ပရိယာယ္အားျဖင့္ တိုး၍ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ႏိုင္သေလာ။ ၎၏ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားအားျဖင့္ ငါသည္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈ ဆုံးရႈံးျခင္းျဖင့္ အထိတ္တလန႔္ ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ ငါ၏ လက္ဖဝါးတြင္ ငါ ဆုပ္ကိုင္ထားျခင္း မရွိေသာ သတၱဝါတစ္ဦးမွ် ေကာင္းကင္ သို႔မဟုတ္ ေျမႀကီးေပၚတြင္ မရွိဖူးေပ။ ငါ့အား အျဖည့္ခံတစ္ခုအျဖစ္ အေစခံသည့္ ဤတန္ဆာပလာျဖစ္ေသာ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤသည္မွာ မည္မွ်ပို၍ မွန္ကန္သနည္း။ ၎သည္လည္း ငါ၏လက္ျဖင့္ ႀကိဳးကိုင္ျခယ္လွယ္ခံရမည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။
လူ႔ေလာကထဲတြင္ ငါ၏လူ႔ဇာတိခံျခင္းအေတာအတြင္းတြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ငါ၏လမ္းျပမႈေအာက္တြင္၊ ဤေန႔ရက္ထိ အမွတ္တမဲ့ ေရာက္ရွိလာၿပီးျဖစ္ကာ ငါ့ကို အမွတ္တမဲ့ သိလာၾကၿပီးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ေရွ႕တြင္ရွိသည့္လမ္းေၾကာင္းကို မည္သို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းရမည္ ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍မူ မည္သူမွ် အရိပ္အႁမြက္ မရွိ၊ မည္သူမွ် မသိၾကေပ- ၿပီးလွ်င္ ထိုလမ္းေၾကာင္းက ၎တို႔ကို မည္သည့္ဦးတည္ရာသို႔ ေခၚေဆာင္သြားမည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သူမွ် သဲလြန္စတစ္ခုတစ္ေလ သာ၍ မရွိၾကေသးေခ်။ ၎တို႔အေပၚ ဂ႐ုစိုက္ေနသည့္ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ႏွင့္ အတူသာ မည္သူမဆိုသည္ ထိုလမ္းေၾကာင္းကို အဆုံးတိုင္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းအားျဖင့္ လမ္းျပခံရလ်က္သာ၊ မည္သူမဆိုသည္ ငါ၏ႏိုင္ငံေတာ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစသည့္ တံခါးခုံကို ျဖတ္သန္းႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ လူသားမ်ားအၾကားတြင္၊ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ဖူးေသာသူ၊ အေရွ႕အရပ္မွ လွ်ပ္ျပက္ျခင္းကို ေတြ႕ျမင္ဖူးေသာ သူတစ္ဦး မည္သည့္အခါကမွ် မရွိဖူးေပ။ ငါ၏ပလႅင္မွ မိန႔္ႁမြက္ခ်က္မ်ားကို ၾကားဖူးေသာသူ မည္မွ် သာ၍ မရွိေလၿပီနည္း။ အမွန္တြင္ ေရွးေခတ္အခ်ိန္ကာလမ်ားမွ၊ လူသားတစ္ဦးမွ် ငါ၏ ဇာတိအျဖစ္ေတာ္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ ထိေတြ႕ဆက္သြယ္မလာဖူးေပ။ ယေန႔တြင္သာ၊ ကမာၻေလာကထဲသို႔ ယခု ငါ ႂကြလာၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လူသားတို႔သည္ ငါ့အား ေတြ႕ျမင္ရန္ အခြင့္အေရးတစ္ခု အမွန္ ရွိလာၾကေပသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုတြင္ပင္လွ်င္ လူတို႔သည္ ငါ၏ မ်က္ႏွာကိုသာ ၾကည့္႐ုံမွ်သာ ၾကည္ညိဳၾကၿပီး၊ ငါ၏ အသံကို ၾကား႐ုံသာ ၾကားၾကေသာ္လည္း ငါဆိုလိုေသာအရာကို နားလည္ျခင္း မရွိၾကသည္ႏွင့္အမွ်၊ လူတို႔သည္ ငါ့အား မသိၾကေသးေပ။ လူသားအားလုံးမွာ ဤကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ငါ၏လူမ်ားထဲမွ တစ္ဦးျဖစ္လ်က္၊ သင္တို႔သည္ ငါ၏မ်က္ႏွာကို ေတြ႕ျမင္ရသည့္အခါ၊ သင္တို႔သည္ ႀကီးမားေသာ ဂုဏ္ယူမႈကို မခံစားရသေလာ။ ၿပီးလွ်င္ သင္တို႔သည္ ငါ့အား မသိၾကေသာေၾကာင့္ ဆိုး႐ြားသည့္ အရွက္ရျခင္းကို မခံစားရသေလာ။ ငါသည္ လူ႔ဇာတိခံယူခဲ့ၿပီး လူ႔ေလာကထဲသို႔ ႂကြလာၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္၊ ငါသည္ လူသားမ်ားအလယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းၿပီး လူသားမ်ားအလယ္ အသက္ရွင္ေလသည္။ ငါ၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ လူသားမ်ားက ငါ၏ လူ႔ဇာတိကို ၾကည္ညိဳၾကေစဖို႔မွ်သာ မဟုတ္ေခ်။ ပို၍ အေရးႀကီးသည္မွာ၊ ယင္းသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ငါ့ကို သိကြၽမ္းႏိုင္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ငါသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာမွတစ္ဆင့္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ၎တို႔၏ အျပစ္မ်ားကို စီရင္ခ်က္ခ်မည္။ ငါသည္ ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာမွတစ္ဆင့္ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးကို ႏွိမ္နင္းကာ ၎၏ သားရဲတြင္းကို အျမစ္ျဖတ္ေခ်မႈန္းမည္။
ကမာၻေျမတြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ လူသားမ်ားသည္ ၾကယ္မ်ားေလာက္ မ်ားျပားၾကေသာ္လည္း၊ ငါသည္ ၎တို႔အားလုံးကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေကာင္းစြာ သိ၏။ ၿပီးလွ်င္ ငါ့ကို “ခ်စ္ေသာ” လူသားမ်ားသည္ ပင္လယ္ သဲပြင့္မ်ားေလာက္ မေရမတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ားျပားၾက ေသာ္လည္း၊ အနည္းငယ္သာလွ်င္ ငါ၏ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းကို ခံၾကရသည္။ ငါ့ကို “ခ်စ္ေသာ” သူမ်ားမွအပ ေတာက္ပေသာ အလင္းကို လိုက္စားအားထုတ္ေသာသူမ်ားသာ ငါ၏ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းကို ခံၾကရသည္။ ငါသည္ လူသားတို႔အား ပိုလြန္ခန႔္မွန္းျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ ၎တို႔အား ေလွ်ာ့တြက္ျခင္းလည္း မရွိေပ။ ယင္းထက္ ငါသည္ လူသားအား ၎၏ ပင္ကိုအရည္အခ်င္းမ်ားႏွင့္အညီ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး၊ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ ငါ၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို ငါ ရရွိႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ ငါလိုအပ္သည္မွာ ငါ့အား စိတ္ရင္းအမွန္ျဖင့္ ရွာေဖြေသာ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ေတာင္မ်ားေပၚတြင္ ေတာရဲသားေကာင္မ်ား မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိၾကေသာ္လည္း၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ ငါ့ေရွ႕တြင္ သိုးမ်ားကဲ့သို႔ ယဥ္ပါးၾက၏။ လႈိင္းလုံးမ်ားေအာက္တြင္ ဉာဏ္မမီႏိုင္သည့္ နက္နဲမႈမ်ား တည္ရွိေသာ္လည္း၊ ၎တို႔သည္ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ေပၚက အရာခပ္သိမ္းကဲ့သို႔ ရွင္းလင္းစြာ ငါ့ထံ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ ျပသၾကေလသည္။ ေကာင္းကင္ဘုံတြင္ရွိသည္မွာ လူတို႔ မည္သည့္အခါမွ် လက္လွမ္းမမီႏိုင္သည့္ နယ္ပယ္မ်ား ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ငါသည္ ထိုဝင္ခြင့္မရႏိုင္ေသာ နယ္ပယ္မ်ားထဲသို႔ လြတ္လပ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားသည္။ လူသည္ အလင္းထဲတြင္ ငါ့ကို လုံးဝ မမွတ္မိဘဲ၊ အေမွာင္ေလာကထဲတြင္သာ ငါ့ကို ျမင္ဖူးေလသည္။ သင္တို႔သည္ ယေန႔တြင္ အလားတူ အေျခအေနတြင္ အတိအက် ရွိၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ငါ၏ အမႈကို လုပ္ေဆာင္ရန္ လူ႔ဇာတိကို ငါ တရားဝင္ ယူတင္ဝတ္ဆင္ခဲ့သည္မွာ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး၏ ဆူပူေသာင္းက်န္းျခင္း အထြတ္အထိပ္အခ်ိန္တြင္ ျဖစ္သည္။ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီးသည္ ၎၏ စစ္မွန္ေသာ သဏၭာန္ကို ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ထုတ္ေဖာ္ျပသခဲ့အခ်ိန္တြင္၊ ငါသည္ ငါ၏ နာမကို သက္ေသခံခဲ့၏။ ငါသည္ လူသားမ်ား၏ လမ္းမမ်ားေပၚ ေလွ်ာက္လွမ္းသြားခ်ိန္တြင္၊ မည္သည့္ သတၱဝါ၊ မည္သည့္ လူတစ္ဦးကမွ် အိပ္မရျခင္းအျဖစ္သို႔ လန႔္ဖ်ပ္သြားခဲ့ျခင္းမရွိေပ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ လူ႔ေလာကထဲတြင္ လူ႔ဇာတိခံယူလာခဲ့သည့္အခါတြင္၊ ယင္းကို မည္သူမွ် မသိခဲ့ေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ငါ၏ လူ႔ဇာတိခံ ခႏၶာျဖင့္၊ ငါ၏အမႈကို ငါစတင္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ခ်ိန္တြင္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ငါ၏ ထစ္ခ်ဳန္းေသာ အသံအားျဖင့္ မိမိတို႔၏ အိပ္မက္မ်ားမွ ႏိုးထကာ လန႔္ဖ်ပ္သြားၾကၿပီး၊ ဤအခိုက္အတန႔္မွစ၍၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ လမ္းျပမႈေအာက္တြင္ ၎တို႔၏ အသက္တာမ်ားကို စတင္ခဲ့ၾကေလသည္။ ငါ၏ လူမ်ားအလယ္တြင္၊ ငါသည္ ေနာက္တစ္ဖန္ အသစ္ေသာ အမႈကို စတင္ၿပီးျဖစ္သည္။ ေျမႀကီးေပၚရွိ ငါ၏ အမႈ မၿပီးဆုံးေသးသည္ကို ေျပာထားျခင္းက ငါေျပာခဲ့ေသာ ငါ၏ လူမ်ားသည္ ငါ့ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ငါ လိုအပ္ေသာသူမ်ား မဟုတ္သည္ကို ျပသဖို႔ လုံေလာက္ေပသည္၊ သို႔ေသာ္ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ၊ ၎တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕ကို ငါ ေ႐ြးခ်ယ္ဆဲျဖစ္သည္။ ငါသည္ ငါ၏ လူတို႔ကို လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္အား သိရွိႏိုင္ေစ႐ုံသာမက၊ ၎တို႔ကို သန႔္ရွင္းလည္း သန႔္ရွင္းေစလ်က္ရွိသည္ကို ဤအရာမွ ထင္ရွား ျမင္သာေပသည္။ ငါ၏ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အမိန႔္မ်ား၏ ျပင္းထန္မႈေၾကာင့္၊ လူေပါင္းေျမာက္ျမားစြာတို႔သည္ ငါ၏ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းကို ခံရမည့္ အႏၲရာယ္တြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပဳျပင္ရန္၊ သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ခႏၶာကိုယ္ကို ခ်ိဳးႏွိမ္ရန္ တတ္ႏိုင္သမွ် ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈ မရွိပါက သင္တို႔ ဤအရာကို မလုပ္ေဆာင္ပါက၊ ေပါလုသည္ ငါ၏လက္မွ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို တိုက္႐ိုက္ ရရွိသကဲ့သို႔၊ ယင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရာ လမ္းမရွိခဲ့သည့္အတိုင္းပင္၊ သင္တို႔သည္ ငါ ပစ္ပစ္ခါခါျငင္းေသာ အရာတစ္ခု၊ ငရဲထဲသို႔ ပစ္ခ်ျခင္းကို ခံရမည့္အရာတစ္ခု ဧကန္မုခ်ျဖစ္လာလိမ့္မည္။ သင္တို႔သည္ ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွ တစ္စုံတစ္ရာကို ထုတ္ယူၿပီးၿပီေလာ။ ငါသည္ အလုံးစုံ သန႔္ရွင္းၿပီး အျပစ္ဆိုစရာ မရွိသည့္၊ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါသည္ အသင္းေတာ္ကို ဆက္လက္၍ သန႔္စင္ေစမည္ ျဖစ္သည္၊ ငါလိုအပ္ေသာ လူတို႔အား ဆက္လက္၍ သန႔္စင္မည္။ ငါသည္ ငါ၏ဗိမာန္ေတာ္ကို သက္တံေရာင္မ်ားျဖင့္ ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ ေတာက္ပေစမည္သာမက၊ အတြင္းႏွင့္ အျပင္ လိုက္ဖက္ညီလ်က္၊ အစက္အေပ်ာက္လည္းမရွိဘဲ သန႔္စင္ရွင္းေစမည္။ ငါ၏ မ်က္ေမွာက္တြင္၊ သင္တို႔ အားလုံးသည္ အတိတ္က မည္သည့္အရာ သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၿပီးျဖစ္သည္ကို ျပန္ေတြးသင့္ၿပီး ယေန႔တြင္ ငါ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ငါ့အား စုံလင္ေသာ စိတ္ေက်နပ္ျခင္းကိုေပးရန္ သင္တို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ ဆိုသည္ကို ဆုံးျဖတ္သင့္သည္။
လူသည္ ငါ၏လူ႔ဇာတိျဖင့္ ငါ့အား မသိ႐ုံမွ်ပင္ မကဘဲ။ ယင္းထက္ ပို၍၊ သူသည္ ေသြးသားခႏၶာထဲတြင္ ေနထိုင္ေသာ မိမိကိုယ္တိုင္၏ ဇာတိကို နားမလည္ႏိုင္ေသးေပ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာ၊ လူသားမ်ားသည္ ငါ့ကို ျပင္ပ ဧည့္သည့္အျဖစ္ ဆက္ဆံလ်က္၊ လွည့္စားေနၾကၿပီးျဖစ္သည္။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ၊ ၎တို႔သည္ ငါ့အား “၎တို႔၏ အိမ္တံခါးမ်ား” အျပင္ဘက္တြင္ ပိတ္ထားၾကၿပီးျဖစ္သည္။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၎တို႔သည္ ငါ့ ေရွ႕တြင္ ရပ္လ်က္ ငါ့အား အေရးမစိုက္ၾကေလၿပီ။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၎တို႔သည္ အျခားလူမ်ား အလယ္တြင္ ငါ့အား ပစ္ပယ္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၎တို႔သည္ နတ္ဆိုးမ်ား၏ ေရွ႕တြင္ ငါ့အား ျငင္းပယ္ၾကၿပီးျဖစ္ကာ၊ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ျငင္းခုံတတ္ေသာ ႏႈတ္မ်ားျဖင့္ ငါ့အား တိုက္ခိုက္ၾကၿပီး ျဖစ္ေပသည္။ သို႔တိုင္ ငါသည္ လူသား၏ အားနည္းခ်က္ကို မွတ္သားျခင္း မရွိသကဲ့သို႔၊ ငါသည္ သူ၏ ပုန္ကန္ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္း ေတာင္းဆိုျခင္းလည္း မရွိေပ။ ငါ လုပ္ေဆာင္ၿပီးသမွ် အားလုံးမွာ ငါ့ကို သူ သိရွိလာႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ၊ သူ၏ ကုသ၍မရေသာ အနာေရာဂါမ်ား ေပ်ာက္ကင္းေစဖို႔ရန္ သူ၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းမ်ားအေပၚ ေဆးလိမ္းေပးျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ သူ႔အား တစ္ဖန္ျပန္လည္ ပကတိက်န္းမာေစျခင္း ျဖစ္သည္။ ငါ လုပ္ေဆာင္ၿပီးသမွ်အားလုံးသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ရွင္သန္ျခင္းအတြက္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား အသက္ရွင္စဥ္ အခြင့္အေရးတစ္ခု ေပးျခင္းအတြက္ မဟုတ္ေလၿပီေလာ။ ငါသည္ လူ႔ေလာကထဲသို႔ အႀကိမ္မ်ားစြာ ႂကြလာခဲ့ေသာ္လည္း၊ ငါသည္ ေလာကထဲသို႔ ငါ၏ကိုယ္ပိုင္ ဇာတိအျဖစ္ေတာ္ျဖင့္ လာခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ လူသားတို႔သည္ ငါ့အား မည္သည့္ အေလးထားမႈမွ် မေပးၾကေပ။ ယင္းအစား၊ အသီးသီးသည္ သင့္ေတာ္သည္ဟု မိမိထင္သည့္အတိုင္း ျပဳမူၾကၿပီး မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကို ရွာေဖြခဲ့ၾကသည္။ ေကာင္းကင္ေအာက္ရွိ လမ္း တစ္လမ္းစီတိုင္းသည္ ငါ၏လက္မွ ထြက္ေပၚလာသည္ကို ၎တို႔ မသိၾကေပ။ ေကာင္းကင္ေအာက္ရွိ အမႈအရာတစ္ခုစီတိုင္းသည္ ငါ၏ စီမံမႈခံရသည္ကို ၎တို႔ မသိၾကေပ။ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ မိမိတို႔၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ မေက်နပ္ခ်က္ကို သိုထားဝံ့သနည္း။ သင္တို႔ထဲမွ မည္သူသည္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေကာက္ခ်က္ခ်ဝံ့သနည္း။ ငါသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္တြင္ ငါ၏အမႈကို တိတ္ဆိတ္စြာ လုပ္ေဆာင္ၿမဲသာ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ျဖစ္သည္- ထိုမွ်သာျဖစ္၏။ ငါ၏လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း အေတာအတြင္းတြင္ ငါသည္ လူ၏ အားနည္းခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မစာနာခဲ့ဖူးပါက၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံးသည္ ငါ၏လူ႔ဇာတိခံယူျခင္း တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ အလြန္အမင္း ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကမည္ျဖစ္ကာ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ မရဏႏိုင္ငံထဲသို႔ က်ဆင္းသြားၾကေပမည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္က ကပ္ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္သည္မွာ၊ ငါ၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းမွ ကယ္လႊတ္မႈကို ႀကဳံရၿပီး၊ ဤနည္းျဖင့္ ယေန႔သို႔ ေရာက္ရွိသည္မွာ ငါသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ႏွိမ့္ခ်ၿပီး မိမိကိုယ္ကိုယ္ ကြယ္ဝွက္ေသာေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ ယေန႔သို႔ေရာက္ရန္ မည္မွ် ခက္ခဲသည္ကို ဂ႐ုျပဳလ်က္၊ သင္တို႔သည္ ေရာက္လာရန္ ရွိေသးသည့္ မနက္ျဖန္ကို သာ၍ပင္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးသင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။
၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၈ ရက္
