ႏွစ္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးခဲ့ၿပီးေနာက္ လူသားသည္ ထုံေတၿပီး ႏုံအသည္၊ လူသား၏ ဘုရားသခင္ကို ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈသည္ သမိုင္းစာအုပ္မ်ားတြင္ မွတ္တမ္းတင္ရၿပီး လူသားကိုယ္တိုင္ပင္ မိမိ၏ပုန္ကန္သည့္ အျပဳအမူႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျဖစ္စဥ္ကို ကုန္စင္ေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္း မရွိသည့္အတိုင္းအတာအထိ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ေသာ နတ္ဆိုးျဖစ္လာခဲ့သည္- အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသားသည္ စာတန္၏ အႀကီးအက်ယ္ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရၿပီး စာတန္၏ လမ္းလြဲသြားေစျခင္းကို ခံရၿပီးျဖစ္သည္မွာ သူသည္ မည္သည့္အရာကို ေရွ႕ဆက္လုပ္ရမည္ကို လုံးဝ မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ပင္လွ်င္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္လ်က္ရွိသည္- လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ေတြ႕ျမင္ေသာအခါ၊ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို မျမင္မေတြ႕ႏိုင္ေသာအခါတြင္လည္း၊ သူ႔ကို သစၥာေဖာက္သည္။ ဘုရားသခင္၏ က်ိန္ဆဲျခင္းႏွင့္ အမ်က္ေတာ္ကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ ဘုရားသခင္ကို သစၥာေဖာက္ဆဲျဖစ္သည့္သူမ်ားပင္ ရွိေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔အသိစိတ္သည္ ယင္း၏နဂိုအသုံးဝင္မႈ ေပ်ာက္ဆုံးကာ လူ႔အသိတရားသည္လည္း နဂိုအသုံးဝင္မႈ ေပ်ာက္ဆုံးေလၿပီဟု ငါဆိုသည္။ ငါၾကည့္ေမွ်ာ္ေသာ လူသားသည္ လူအေရၿခဳံထားေသာ သားရဲတစ္ေကာင္၊ အဆိပ္ျပင္းေသာ ေႁမြတစ္ေကာင္ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ငါ့မ်က္စိေရွ႕တြင္ သနားဖြယ္ျဖစ္ပုံေပါက္ဖို႔ သူ မည္မွ်ႀကိဳးစားေသာ္လည္း၊ ငါသည္ သူ႔ကို မည္သည့္အခါမွ် သနားက႐ုဏာ ထားရွိမည္မဟုတ္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူသားသည္ အျဖဴႏွင့္အမဲၾကားရွိ ျခားနားခ်က္ကို နားလည္ျခင္းမရွိ၊ သမၼာတရားႏွင့္ သမၼာတရား မဟုတ္ျခင္းၾကားရွိ ျခားနားခ်က္ကို နားလည္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ လူသား၏အသိစိတ္သည္ ထုံထိုင္းလွေသာ္လည္း၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိရန္ သူ ေတာင့္တဆဲျဖစ္သည္။ သူ၏ လူ႔သဘာဝသည္ အလြန္ဂုဏ္အသေရမဲ့ေသာ္လည္း၊ သူသည္ ရွင္ဘုရင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္ရန္ ဆႏၵရွိဆဲျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အသိစိတ္ျဖင့္ သူသည္ မည္သူတို႔၏ ရွင္ဘုရင္ ျဖစ္ႏိုင္မည္နည္း။ ထိုသို႔ေသာ လူ႔သဘာဝျဖင့္ ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ သူ မည္သို႔တက္ထိုင္ႏိုင္မည္နည္း။ လူသားသည္ အကယ္စင္စစ္ပင္ အရွက္မရွိေပတကား။ သူသည္ စိတ္ႀကီးဝင္ေနေသာ အေကာင္ယုတ္ ျဖစ္ေပသည္။ သင္တို႔အထဲတြင္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရယူလိုသူမ်ားအတြက္ ၾကည့္မွန္တစ္ခုကို အရင္ရွာၿပီး အက်ည္းတန္ေသာ မိမိ၏ ပုံရိပ္ကို ရႈစားၾကရန္ ငါအႀကံျပဳသည္။ သင့္တြင္ ရွင္ဘုရင္ျဖစ္ရန္အရည္အေသြး ရွိသေလာ။ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ခံစားႏိုင္သူ၏မ်က္ႏွာကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိသေလာ။ သင္၏ စိတ္သေဘာထားထဲ၌ ေျပာင္းလဲျခင္း စိုးစဥ္းမွ် မရွိဘဲ၊ သင္သည္ မည္သည့္ သမၼာတရားကိုမွ်လည္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိေသာ္လည္း၊ အံ့မခန္းဖြယ္ မနက္ျဖန္ကို ေတာင့္တေနေသးသည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လွည့္ျဖားေန၏။ ဤမွ်ညစ္ညမ္းေသာေျမတြင္ ေမြးဖြားလာလ်က္၊ လူသားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ထိခိုက္ေစျခင္းကို ျပင္းထန္ေသာ အတိုင္းအတာအထိ ခံခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္၊ သူသည္ ေရွးဆန္ေသာ လူ႔က်င့္ဝတ္မ်ား၏ လႊမ္းမိုးျခင္းခံရၿပီးျဖစ္ကာ “အဆင့္ျမင့္ ပညာသင္ေက်ာင္းမ်ား” တြင္ သင္ယူခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ေခတ္ေနာက္က်ေသာ စဥ္းစားေတြးေတာျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အက်င့္စာရိတၱ၊ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႏုံခ်ာေသာ အျမင္ရႈေထာင့္၊ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံေရးမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚ၊ လုံးဝဥႆုံ တန္ဖိုးမရွိေသာ တည္ရွိမႈ၊ စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပုံႏွင့္ ဓေလ့စ႐ိုက္မ်ား ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ လူ႔စိတ္ႏွလုံး အတြင္းသို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ကာ လူသား၏ အသိစိတ္ကို ျပင္းထန္စြာ အားေလ်ာ့ေစခဲ့၍ တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ေဝးသည္ထက္ ေဝးသြားသည့္အျပင္ သူ႔ကို ယခင္ကထက္ ပိုမို ဆန္႔က်င္လာသည္။ လူ႔စိတ္သေဘာထားသည္ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ပိုမို ဆိုးယုတ္လာကာ ဘုရားသခင္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမဆို လိုလိုလားလား စြန္႔လႊတ္လိုသည့္သူႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို လိုလိုလားလား က်ိဳးႏြံနာခံလိုစိတ္ရွိသူ တစ္ဦးတေလမွ် မရွိသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းမႈကို လိုလိုလားလား ရွာေဖြလိုေသာ ဆႏၵရွိသူလည္း တစ္ဦးတေလမွ် မရွိေပ။ ထိုအစား လူသားသည္ ႐ႊံ႕ေျမထဲ၌ ဇာတိပကတိ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းထံ မိမိကိုယ္ကိုယ္ လုံးလုံးေပးအပ္ထားလ်က္၊ စာတန္၏ တန္ခိုးေအာက္တြင္ မည္သည့္အရာကိုမွ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ အေပ်ာ္အပါးကို လိုက္စားေပသည္။ အေမွာင္ထုတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူသားတို႔သည္ သမၼာတရားကို ၾကားေသာအခါ၌ပင္၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ မေတြးေတာၾကသကဲ့သို႔၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းကို ဖူးျမင္ခဲ့ရလွ်င္ပင္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြလိုျခင္း မရွိၾကေပ။ ထိုမွ်ေလာက္ စာရိတၱပ်က္ျပားေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္သည္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိရန္ အခြင့္အေရး မည္သို႔ ရွိႏိုင္မည္နည္း။ ထိုမွ် ယိုယြင္းေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္တစ္ရပ္သည္ အလင္းထဲတြင္ မည္သို႔ေနႏိုင္မည္နည္း။

လူ႔စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းလဲျခင္းသည္ သူ၏ အႏွစ္သာရကို သိျခင္းႏွင့္သူ၏အေတြးအေခၚ၊ သဘာဝ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သေဘာထားအျမင္တို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား အားျဖင့္ အေျခခံက်ေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအားျဖင့္ စတင္သည္။ ဤနည္းျဖင့္သာ လူ႔စိတ္သေဘာထားအတြင္း အစစ္အမွန္ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ား ျဖစ္ေျမာက္ေပမည္။ လူသား၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား ေပၚေပါက္ျခင္းကို ျဖစ္ေစသည့္ အရင္းအျမစ္မွာ စာတန္၏ အထင္အျမင္မွားေစျခင္း၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းႏွင့္ အဆိပ္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ လူသားသည္ စာတန္၏ ကန႔္သတ္ျခင္းႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံေနခဲ့ရၿပီးျဖစ္ကာ၊ သူ၏ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ၊ အက်င့္စာရိတၱ၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈႏွင့္ အသိစိတ္တို႔အေပၚ စာတန္ ဒုကၡေပးသည့္ လြန္ကဲစြာ ေဘးသင့္ေစမႈတို႔ကို ခံရသည္။ ယင္းမွာ လူသား၏ ဤအေျခခံက်ေသာ အရာမ်ားသည္ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကိုခံရၿပီးျဖစ္ကာ၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္က နဂိုမူလတြင္ ဖန္ဆင္းထားခဲ့ပုံႏွင့္ လုံးဝမတူၾကသျဖင့္သာ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန္႔က်င္ကာ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္ျခင္း အတိအက်ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူ႔စိတ္သေဘာထားအတြင္း၌ ေျပာင္းလဲမႈသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သမၼာတရားတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သူ၏ အသိပညာကို ေျပာင္းလဲေစမည့္ သူ၏အေတြးအေခၚ၊ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈႏွင့္ အသိစိတ္တို႔ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားျဖင့္ အစျပဳရမည္။ နယ္ေျမအားလုံးအနက္ အလြန္အမင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးဆုံး ေျမေပၚ၌ ေမြးဖြားလာခဲ့သူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းဟူသည္မွာ အဘယ္အရာအား ဆိုလိုသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သာ၍ပင္ မသိနားမလည္ဘဲ ရွိၾကသည္။ လူတို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေလေလ၊ ဘုရားသခင္ တည္ရွိျခင္းကို ၎တို႔ မသိေလေလျဖစ္ၿပီး၊ ၎တို႔၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ထိုးထြင္းအျမင္ ညံ့ဖ်င္းေလေလျဖစ္သည္။ လူသား စာတန္၏ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရျခင္းသည္ လူသား ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံျပဳျခင္းႏွင့္ ပုန္ကန္ျခင္း၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္သည္။ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္းေၾကာင့္၊ လူ႔အသိစိတ္ တိုး၍ ထုံသြားကာ၊ သူသည္ အက်င့္ပ်က္ၿပီး သူ၏အေတြးအေခၚမ်ား ဆုတ္ယုတ္၍ သူ႔၌ ေနာက္ျပန္ဆြဲေသာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ သေဘာထားအျမင္လည္း ရွိသည္။ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းမခံရမီ လူသားသည္ သဘာဝအေလ်ာက္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံကာ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားၿပီးေနာက္ ၎တို႔ကို က်ိဳးႏြံနာခံခဲ့သည္။ သူ႔၌ ပင္ကိုအားျဖင့္ အေကာင္းပကတိ အသိစိတ္ႏွင့္ အသိတရားရွိခဲ့ၿပီး ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ ရွိခဲ့သည္။ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးမႈကိုခံရၿပီးေနာက္ လူသား၏နဂိုအသိစိတ္၊ နဂိုအသိတရားႏွင့္ လူ႔သဘာဝတို႔သည္ ထုံထိုင္းသြားကာ စာတန္၏ ထိခိုက္ေစျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ ထိုေၾကာင့္ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚခ်စ္ျခင္း ဆုံးရႈံးသြားခဲ့သည္။ လူ႔အသိစိတ္ မူမမွန္ျဖစ္သြားကာ၊ သူ၏စိတ္သေဘာထားသည္ တိရစာၦန္၏ စိတ္သေဘာထား နည္းတူျဖစ္သြားသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို သူ၏ပုန္ကန္ျခင္းသည္ သာ၍ပင္ အႀကိမ္ေရစိပ္လာကာ သာ၍ျပင္းထန္လာသည္။ သို႔ပါလ်က္ လူသားသည္ ဤအရာကို သိျခင္း သို႔မဟုတ္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းမရွိဘဲ၊ ဆက္တိုက္ ဆန္႔က်င္ပုန္ကန္ျခင္းသာ ျပဳေလသည္။ လူသား၏ စိတ္သေဘာထားကို သူ၏အသိစိတ္၊ ထိုးထြင္းအျမင္ႏွင့္ အသိတရားတို႔ကို ေဖာ္ျပျခင္း၌ ထုတ္ေဖာ္ျပေလသည္၊ ထို႔ျပင္ သူ၏အသိစိတ္ႏွင့္ ထိုးထြင္းအျမင္တို႔သည္ စိတ္မခ်ရသည့္အျပင္၊ သူ၏အသိတရားသည္ အလြန္အမင္း ထိုင္းမႈိင္းသြားျခင္းေၾကာင့္၊ သူ႔စိတ္သေဘာထားသည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္ပုန္ကန္ျခင္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူသား၏ အသိစိတ္ႏွင့္ ထိုးထြင္းသိျမင္စြမ္း မေျပာင္းလဲႏိုင္ပါက၊ သူ႔စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲမႈမ်ားမွာ မျဖစ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ပင္ ဘုရားသခင္၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေလ်ာ္ညီဖို႔လည္း မျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ လူ႔အသိစိတ္သည္ စိတ္မခ်ရပါက၊ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို အေစခံႏိုင္မည္ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္က အသုံးျပဳရန္လည္း မသင့္ေတာ္ေပ။ “ပုံမွန္အသိစိတ္” ဟူသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းႏွင့္ သူ႔ကို သစၥာရွိျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို တမ္းတျခင္း၊ ဘုရားသခင္အေပၚ အႂကြင္းမဲ့ ျဖစ္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အသိစိတ္ရွိျခင္း တို႔ကို ရည္ၫႊန္းသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္းျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို တမင္တကာ မဆန္႔က်င္ျခင္းကို ရည္ၫႊန္းသည္။ မူမမွန္ေသာ အသိစိတ္ ရွိျခင္းသည္ ဤသို႔မဟုတ္။ လူသားသည္ စာတန္၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံခဲ့ရေသာ သူျဖစ္သည့္အတြက္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ေပၚကာ၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အသိစိတ္ရွိျခင္း မဆိုထားနဲ႔၊ ဘုရားသခင္ကို သစၥာမရွိသကဲ့သို႔ တမ္းတျခင္းလည္း မရွိေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို တမင္တကာဆန္႔က်င္ၿပီး သူ႔ကို ေဝဖန္အကဲျဖတ္သည္၊ ထို႔အျပင္ သူ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ဆဲေရးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ သူသည္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိလ်က္၊ လူသားသည္ သူ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ေဝဖန္အကဲျဖတ္ကာ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ မရွိေပ၊ ၿပီးလွ်င္ သူ႔ကို က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္ ေတာင္းဆိုျခင္းႏွင့္ ေတာင္းခံျခင္းတို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္သည္။ မူမမွန္ေသာ အသိစိတ္ ရွိသည့္ ဤကဲ့သို႔လူမ်ားသည္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ စက္ဆုပ္႐ြံရွာဖြယ္ အျပဳအမူကို သိႏိုင္စြမ္း သို႔မဟုတ္ မိမိ၏ ပုန္ကန္မႈအတြက္ ေနာင္တရႏိုင္စြမ္း မရွိေပ။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ သိႏိုင္စြမ္းရွိေသာ္၊ ၎တို႔၏ အသိစိတ္ အနည္းငယ္မွ် ျပန္လည္ ရရွိလာၿပီးျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မသိႏိုင္ေသးသည့္လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ပုန္ကန္ေလေလ၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မသိေလေလ၊ ၎တို႔တြင္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ရွိေသာ အသိစိတ္ နည္းပါးေလေလ ျဖစ္သည္။

လူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းသည္ သူ၏ထုံထိုင္းေသာ အသိတရားမွ လာျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ သူ၏ မလိုမုန္းထားေသာ သဘာဝႏွင့္ သူ၏ စိတ္မခ်ရေသာ အသိစိတ္တို႔ကလြဲ၍ အျခားမဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ လူသား၏ အသိတရားႏွင့္ အသိစိတ္သည္ ပုံမွန္သို႔ ျပန္ျဖစ္လာႏိုင္ပါက၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ အသုံးခံထိုက္သူ တစ္ဦး ျဖစ္လာေပမည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို တိုး၍ပုန္ကန္လာသည္မွာ ေယရႈကိုပင္ ကားတိုင္တြင္ သံမႈိ႐ိုက္ၿပီး သူ႔အိမ္သို႔ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၌ ဘုရားသခင္၏ လူ႔ဇာတိခံ ဝင္ေရာက္ျခင္းအား ျငင္းခဲ့သည္သာမက၊ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိခႏၶာကို ရႈတ္ခ်ကာ၊ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိခႏၶာကို အေရးမပါဟု ျမင္လာျခင္းသည္ လူ႔အသိတရား ထုံၿမဲထုံျခင္း၊ လူ႔အသိစိတ္သည္ တစ္ခါမွ် အေကာင္းပကတိ မဟုတ္သည့္အျပင္ တိုး၍ ထိုင္းမႈိင္းျခင္းေၾကာင့္သက္သက္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ လူသား၌ လူ႔သဘာဝ အနည္းငယ္မွ် ရွိခဲ့ေသာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိခႏၶာကို သူ၏ ဆက္ဆံမႈတြင္ အလြန္ ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မည္ မဟုတ္ေပ၊ အကယ္၍ သူ၌ အသိစိတ္ အနည္းငယ္ရွိခဲ့ေသာ္၊ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္၏ ဇာတိခႏၶာအေပၚ သူ၏ ဆက္ဆံမႈတြင္ အလြန္ရက္စက္ခဲ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ၊ အကယ္၍ သူ႔၌ အသိတရား အနည္းငယ္မွ် ရွိခဲ့လွ်င္၊ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ကို ဤနည္းျဖင့္ အလြန္ “ေက်းဇူးတင္” ခဲ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ေခတ္တြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေသာ္လည္း၊ ဤမွ်ေကာင္းမြန္ေသာ အခြင့္အေရးကို ေပးခဲ့သူ ဘုရားသခင္အား ေက်းဇူးတင္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ၊ ယင္းအစား ဘုရားသခင္ ႂကြလာျခင္းကို က်ိန္ဆဲ၏၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ လူ႔ဇာတိခံယူျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အမွန္တရားကို လုံးဝ လ်စ္လ်ဴရႈသည့္အျပင္၊ အျမင္အားျဖင့္ ယင္းကို ဆန္႔က်င္ၿပီး အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ေပ။ ဘုရားသခင္ ႂကြလာျခင္းကို လူသားသည္ မည္သို႔သေဘာထားသည္ ျဖစ္ေစ၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို စိုးစဥ္းမွ် ႀကိဳဆိုျခင္း မရွိဘဲ၊ သူ႔ထံမွ မဆင္မျခင္ ေတာင္းဆိုျခင္းမ်ိဳးကို ျပဳလုပ္ေသာ္ျငားလည္း၊ တိုတိုေျပာရလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ အစဥ္အၿမဲ မိမိအမႈေတာ္ကို အစဥ္ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့သည္။ လူ႔စိတ္သေဘာထားသည္ အလြန္႔အလြန္ ရက္စက္သြားၿပီးျဖစ္ကာ၊ သူ႔အသိစိတ္သည္ အလြန္႔အလြန္ ထိုင္းမႈိင္းသြားၿပီး၊ သူ၏အသိတရားသည္လည္း နတ္ဆိုး၏ လုံးဝနင္းေျခမႈကို ခံရၿပီးျဖစ္ကာ ၾကာျမင့္စြာကတည္းကပင္ လူသား၏နဂိုအသိတရား မဟုတ္ေတာ့ေပ။ လူသားသည္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ အသက္ႏွင့္ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားစြာ ေပးအပ္ႏွင္းသည္ကို ေက်းဇူးမတင္သည္သာမက၊ သူ႔ကို သမၼာတရား ေပးျခင္းအတြက္ ဘုရားသခင္အား မေက်မခ်မ္းပင္ ျဖစ္သြားခဲ့ေပၿပီ။ အေၾကာင္းမွာ လူသားသည္ သမၼာတရားကို စိုးစဥ္းမွ် စိတ္မဝင္စားေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ကို တိုး၍ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ရျခင္း ျဖစ္သည္။ လူသားသည္ လူ႔ဇာတိခံယူေသာ ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိအသက္ကို စေတးႏိုင္စြမ္း မရွိသည္သာမက၊ သူ႔ထံမွ မ်က္ႏွာသာေပးမႈမ်ားကို ႏႈိက္ယူဖို႔ကိုလည္း ႀကိဳးစားအားထုတ္ကာ ဘုရားသခင္ကို လူသားကေပးသည့္အရာထက္ ဆယ္ဆမကေသာ အက်ိဳးအျမတ္ကို ေတာင္းဆိုသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အသိတရားႏွင့္ အသိစိတ္ရွိသည့္ လူတို႔သည္ ဤအရာကို ႀကီးႀကီးမားမားကိစၥ မဟုတ္ဟု ထင္မွတ္ၿပီး၊ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မ်ားစြာ အသုံးခံၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္မွ သူတို႔ကို ေပးခဲ့သည္မွာ နည္းလြန္းေၾကာင္း ယုံၾကည္ဆဲ ျဖစ္ၾကသည္။ ငါ့ကို ေရတစ္ခြက္ေပးၿပီးေနာက္ ၎တို႔၏ လက္မ်ားျဖန္႔ၿပီး ႏြားႏို႔ႏွစ္ခြက္အတြက္ ၎တို႔အား ငါ အခေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာသူမ်ား ရွိသည္၊ သို႔မဟုတ္ ငါ့အတြက္ တစ္ညတာ တည္းခိုရန္ အခန္းတစ္ခန္း ျပင္ဆင္ေပးကာ ညအခ်ိဳ႕အတြက္ တည္းခိုခ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုေသာ သူမ်ားရွိသည္။ သင္တို႔သည္ ထိုသို႔ေသာ လူ႔သဘာဝႏွင့္ အသိစိတ္တစ္ခု ရွိလ်က္ အသက္ကို ရလိမ့္မည္ဟု မည္သို႔ ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ၾကေသးသနည္း။ သင္တို႔သည္ အလြန္စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အေကာင္ယုတ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္တကား။ လူသားရွိ ဤလူ႔သဘာဝမ်ိဳးႏွင့္ ဤအသိစိတ္မ်ိဳးတို႔က လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္ကို ကုန္းေျမအႏွံ႔ လွည့္ပတ္သြားလာေစသည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ အသိစိတ္ႏွင့္ လူ႔သဘာဝကို အမွန္တကယ္ ပိုင္ဆိုင္သူမ်ားသည္ လူ႔ဇာတိခံဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးစီးခဲ့ေသာ အမႈေတာ္ မည္မွ်မ်ားျပားသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ္သည္ အမႈေတာ္ လုံးဝ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း မရွိသည့္တိုင္၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ကိုးကြယ္ကာ စိတ္ပါလက္ပါ အေစခံသင့္သည္။ ဤသည္မွာ အေကာင္းပကတိ အသိစိတ္ရွိသူတို႔ ေဆာင္႐ြက္သင့္သည့္အရာျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ လူသား၏တာဝန္ ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔အေစခံမႈတြင္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ပင္ ေျပာဆိုၾကသည္- သူသည္ လူသားျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ သူတို႔ အေလးမထားၾကေပ၊ ၿပီးလွ်င္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာၾကၿပီး၊ ၎တို႔ကိုယ္တိုင္၏ အလိုဆႏၵမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းဖို႔ကိုသာ ႀကိဳးစားၾကသည္။ သင္တို႔သည္ ငါ့အတြက္ အစားအစာခ်က္ေသာအခါ၊ ဝန္ေဆာင္ခ ေတာင္းၾကသည္။ ငါ့အတြက္ ေျပးလႊားရေသာအခါ၊ ေျပးလႊားခ ေတာင္းၾကသည္၊ ငါ့အတြက္ အလုပ္လုပ္ေသာအခါ၊ လုပ္အားခ ေတာင္းၾကသည္၊ ငါ့အဝတ္အစားမ်ားကို ေလွ်ာ္ဖြပ္ေသာအခါ၊ ေလွ်ာ္ဖြပ္ခ ေတာင္းၾကသည္၊ အသင္းေတာ္ကို သင္ ေထာက္ပံ့ေသာအခါ ျပန္ေထမိရန္ ကုန္က်စရိတ္မ်ား ေတာင္းခံၾကသည္၊ စကားေျပာရေသာအခါ၊ ေဟာေျပာခ ေတာင္းၾကသည္၊ စာအုပ္ျဖန္႔ေဝေသာအခါ၊ ျဖန္႔ျဖဴးခ ေတာင္းၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ စာေရးေသာအခါ၊ စာေရးခ ေတာင္းၾကသည္။ ငါ ျပဳျပင္ခဲ့ေသာ သူမ်ားသည္ ငါ့ထံမွ ေလ်ာ္ေၾကးေငြပင္ ေတာင္းခံေနစဥ္တြင္၊ အိမ္ျပန္ခိုင္းျခင္း ခံရေသာသူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ အမည္ ထိခိုက္ျခင္းအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေငြ ေတာင္းၾကသည္။ အိမ္ေထာင္မက်ေသးေသာ သူမ်ားသည္ သတို႔သား၊ သတို႔သမီး တင္ေတာင္းခ သို႔မဟုတ္ ငယ္႐ြယ္ႏုပ်ိဳမႈ ဆုံးရႈံးခ ေတာင္းၾကသည္၊ ၾကက္သတ္သူမ်ားသည္ သားသတ္ခ ေတာင္းၾကသည္၊ အစားအစာ ေၾကာ္သူမ်ားသည္ ေၾကာ္ခ ေတာင္းၾကသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ဟင္းခ်ိဳခ်က္သူမ်ားသည္လည္း ယင္းအတြက္ အခေၾကးေငြ ေတာင္းၾကသည္...ဤသည္မွာ သင္တို႔၏ ျမင့္ျမတ္ ႀကီးမားေသာ လူ႔သဘာဝႏွင့္ သင္တို႔၏ ေႏြးေထြးေသာအသိစိတ္က သတ္မွတ္ေပးသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားေပတည္း။ သင္တို႔၏ အသိစိတ္ ဘယ္မွာနည္း။ သင္တို႔၏ လူ႔သဘာဝ ဘယ္မွာနည္း။ သင္တို႔ကို ငါေျပာမည္။ သင္တို႔ ဤသို႔ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ပါက၊ သင္တို႔အၾကားတြင္ ေဆာင္႐ြက္ေနျခင္းကို ငါရပ္ဆိုင္းမည္။ လူ႔အဝတ္ဝတ္ဆင္ထားေသာ သားရဲအုပ္အၾကား ငါ အမႈျပဳမည္မဟုတ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ႐ိုင္းစိုင္းေသာစိတ္ႏွလုံးမ်ားကို လွပေသာမ်က္ႏွာမ်ားျဖင့္ ဖုံးထားသည့္ ဤလိုလူစုအတြက္ ငါ ဒုကၡခံမည္မဟုတ္၊ ကယ္တင္ျခင္းအလားအလာ စိုးစဥ္းမွ်မရွိေသာ ထိုကဲ့သို႔ေသာ တိရစာၦန္တစ္အုပ္ အတြက္ ငါ သည္းခံမည္မဟုတ္။ သင္တို႔ကို ငါေက်ာခိုင္းသည့္ေန႔သည္ သင္တို႔ေသရမည့္ေန႔ ျဖစ္သည္၊ ယင္းမွာ သင္တို႔အေပၚ အေမွာင္ထု က်ေရာက္သည့္ေန႔၊ အလင္းသည္ သင္တို႔အား စြန္႔ခြာသည့္ေန႔ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ကို ငါေျပာမည္။ ငါသည္ သင္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ တိရစာၦန္ထက္ပင္ နိမ့္က်သည့္ လူစုအေပၚ ေစတနာ ထားရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ငါ့လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားအတြက္ အကန္႔အသတ္ရွိသည္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္တို႔၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ အသိစိတ္၏ လက္ရွိအေျခအေန ဤသို႔ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္၊ သင္တို႔သည္ အသိစိတ္ အလြန္ကင္းမဲ့ကာ၊ ငါ့ကို မ်ားစြာ နာက်င္ေစၿပီးျဖစ္သည့္အျပင္၊ သင္တို႔၏ စက္ဆုပ္ဖြယ္အျပဳအမူသည္ ငါ့ကို မ်ားစြာ ႐ြံရွာေစေသာေၾကာင့္ ငါ ဆက္အမႈျပဳေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ လူ႔သဘာဝႏွင့္ အသိစိတ္ လြန္စြာခ်ိဳ႕ယြင္းေနသူတို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းရရွိႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရး လုံးဝရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုကဲ့သို႔ အသနားအၾကင္နာကင္းမဲ့ၿပီး ေက်းဇူးကန္းသူတို႔ကို ငါ မည္သည့္အခါမွ် ကယ္တင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ငါ၏ေန႔ရက္ကာလ က်ေရာက္လာေသာအခါ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ငါ၏အမ်က္ေဒါသကို တစ္ခ်ိန္က ဆြခဲ့သည့္ ပုန္ကန္သည့္သားမ်ားအေပၚ ငါ၏ ပူျပင္းလွေသာ မီးလွ်ံကို ထာဝရ ငါ႐ြာသြန္းမည္၊ တစ္ခ်ိန္က ငါ့ကို ဆဲေရးၿပီး ငါ့ကို ပစ္ပယ္သြားေသာ ထိုတိရစာၦန္မ်ားကို ငါ၏ထာဝရ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္မည္၊ တစ္ခ်ိန္က ငါႏွင့္အတူ ေနထိုင္စားေသာက္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ငါ့ကိုမယုံၾကည္သည့္အျပင္ ငါ့ကို ေစာ္ကားၿပီး သစၥာေဖာက္သြားေသာ ပုန္ကန္သည့္သားမ်ားကို ငါ၏ ေဒါသမီးျဖင့္ အခ်ိန္ျပည့္ ေလာင္ကြၽမ္းေစမည္။ ငါ၏ အမ်က္ေဒါသကို ဆြခဲ့သူ အားလုံးကို ငါ၏အျပစ္ဒဏ္ ခံစားေစမည္၊ တစ္ခ်ိန္က ငါ၏ တန္းတူရည္တူမ်ားအျဖစ္ ငါ့အေပၚတြင္ ရပ္တည္လိုေသာ ဆႏၵရွိေသာ္လည္း၊ ငါ့ကိုကိုးကြယ္ျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းမရွိခဲ့ေသာ ထိုသားရဲမ်ားအေပၚ ငါ၏အမ်က္ေဒါသ အကုန္အစင္ သြန္းမည္၊ တစ္ခ်ိန္က ငါ၏ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ငါေျပာၾကားခဲ့သည့္ နက္နဲမႈမ်ားကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခဲ့သူမ်ားႏွင့္ ငါ့ထံမွ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈမ်ားကို ရယူရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ ထိုတိရစာၦန္မ်ားအေပၚ လူသားကို ႐ိုက္ႏွက္ေသာ ငါ၏လွံတံသည္ က်ေရာက္လိမ့္မည္။ ငါ့ေနရာကို ယူရန္ ႀကိဳးပမ္းသည့္ မည္သူကိုမွ် ငါခြင့္လႊတ္မည္ မဟုတ္ေပ။ ငါ့ထံမွ အစားအစာႏွင့္ အဝတ္အထည္မ်ားကို ဆြဲလုရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းသူမ်ားကို ငါခ်မ္းသာေပးမည္ မဟုတ္ေပ။ ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ေဘးအႏၲရာယ္မွ လြတ္ေျမာက္လ်က္ရွိေနၿပီး သင္တို႔ ငါ့အား ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ရွိထားသည့္အခြင့္ထက္ပိုၿပီး ဆက္လက္ျပဳလုပ္ေနသည္။ ေဒါသေန႔ရက္ က်ေရာက္လာေသာအခါ၊ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို ေနာက္ထပ္ ေတာင္းဆိုမႈတစ္ခုတစ္ေလ ျပဳေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးေက်နပ္သည့္အထိ သင္တို႔ကိုယ္သင္တို႔ “ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူး” ခြင့္ကို ငါ ေပးမည္၊ သင္တို႔ မည္သည့္အခါမွ် ျပန္မထလာႏိုင္ေအာင္ သင္တို႔မ်က္ႏွာကို ေျမႀကီးထဲသို႔ အတင္းဖိသြင္းမည္။ ဤအေႂကြးကို သင္တို႔အား အေႏွးႏွင့္အျမန္ ငါ “ျပန္ဆပ္” မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုေန႔ရက္ ေရာက္လာသည္ကို သင္တို႔စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေနမည္ဟု ငါေမွ်ာ္လင့္သည္။

စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဤလူမ်ားသည္ ၎တို႔၏ လြန္ကဲေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားကို အမွန္တကယ္ ေဘးဖယ္ထားႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ထံသို႔ လွည့္ျပန္လာႏိုင္ပါက၊ ၎တို႔၌ ကယ္တင္ျခင္းရရန္ အခြင့္အလမ္း ရွိေနဆဲျဖစ္သည္။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တမ္းတေသာစိတ္ ရွိေသာ္၊ ဘုရားသခင္၏ ပစ္ပယ္ျခင္းကို ခံရမည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္တြင္ လူ႔ဇာတိဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္မ်ား ရွိေသာေၾကာင့္ လူသားက ဘုရားသခင္ကို မရရွိႏိုင္ျခင္း မဟုတ္၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္က လူသား၏ ရရွိျခင္းကို လိုလားျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ၊ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို မရရွိလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္ကာ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ကို အေဆာတလ်င္ရွာေဖြေသာ စိတ္ႏွလုံးမရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ရွာေဖြေသာ လူသားတစ္ဦးအား ဘုရားသခင္က မည္သို႔ က်ိန္ဆဲႏိုင္မည္နည္း။ အေကာင္းပကတိ အသိစိတ္ႏွင့္ စာနာတတ္ေသာ အသိတရား ရွိသူတစ္ေယာက္ကို ဘုရားသခင္က မည္သို႔ က်ိန္ဆဲႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ကိုးကြယ္ၿပီး အေစခံသူတစ္ဦးကို သူ၏ေဒါသမီးျဖင့္ မည္သို႔ ေလာင္ကြၽမ္းေစႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ဆႏၵရွိသူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္မွ ကန္ထုတ္ျခင္းကို မည္သို႔ ခံရႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္၍မဝသူ တစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္ဒဏ္ေပးမႈ၌ မည္သို႔ ေနႏိုင္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္အတြက္ အရာရာကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵရွိသူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္အရာမွ် မရွိသူတစ္ဦးအျဖစ္ မည္သို႔ ခ်န္ရစ္ ခံရႏိုင္မည္နည္း။ လူသားသည္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ရန္ လိုလိုလားလား မရွိ၊ မိမိ၏ ပစၥည္းဥစၥာမ်ားကို ဘုရားသခင္အတြက္ အသုံးခံရန္ လိုလိုလားလား မရွိ၊ ထို႔အျပင္ မိမိတစ္သက္တာ လုံ႔လစိုက္မႈမ်ားကို ဘုရားသခင္ထံ ဆက္ကပ္ရန္ လိုလိုလားလား မရွိ၊ ယင္းအစား ဘုရားသခင္သည္ လက္ခံႏိုင္သည့္ အတိုင္းအတာ ေက်ာ္လြန္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အရာမ်ားစြာသည္ လူ႔စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ရွာေဖြျခင္းမရွိသည့္ အျဖစ္မွန္ကို မဆိုထားနဲ႔၊ သင္တို႔၏ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ားတြင္ မဆုတ္မနစ္ရွိေသာ္လည္း၊ ဤလူ႔သဘာဝမ်ိဳးျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ေထာက္ခံမႈကို ရရွိႏိုင္ဦးမည္ မဟုတ္ေသးေပ။ သင္တို႔သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ အျပစ္အနာအဆာရွိေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားျဖစ္သည္ကို မသိၾကသေလာ။ သင္တို႔၏ လူ႔သဘာဝထက္ ပို၍ ေအာက္တန္းက်သည့္ လူ႔သဘာဝ မရွိသည္ကို သင္တို႔ မသိၾကသေလာ။ သင္တို႔ကို ဂုဏ္ျပဳဖို႔ အျခားသူမ်ားက သင္တို႔အား မည္သို႔ေခၚသည္ကို သင္တို႔ မသိၾကသေလာ။ ဘုရားသခင္အေပၚ အမွန္တကယ္ ခ်စ္သူမ်ားက သင္တို႔ကို ဝံပုေလြ၏ဖခင္၊ ဝံပုေလြ၏မိခင္၊ ဝံပုေလြ၏သား၊ ဝံပုေလြ၏ေျမးဟု ေခၚၾကသည္။ သင္တို႔သည္ ဝံပုေလြ၏ သားစဥ္ေျမးဆက္၊ ဝံပုေလြ၏လူမ်ိဳး ျဖစ္ၾကၿပီး၊ သင္တို႔သည္ သင္တို႔ကိုယ္တိုင္၏ ပင္ကိုလကၡဏာကို သိထားသင့္ၿပီး မည္သည့္အခါမွ် မေမ့ေလ်ာ့သင့္ေပ။ သင္တို႔သည္ အမ်ားတကာထက္ သာလြန္သည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ဟု မိမိကိုယ္ကိုယ္ မေတြးထင္ႏွင့္။ သင္တို႔သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အလယ္တြင္ လူသားမဟုတ္ေသာသူမ်ားတြင္ အဆိုးယုတ္ဆုံး အုပ္စုျဖစ္သည္။ သင္တို႔အၾကား အမႈျပဳျခင္းအားျဖင့္ ငါမည္မွ် အရဲစြန္႔ခဲ့သည္ကို သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ သင္တို႔သည္ ဤအရာတစ္ခုကိုမွ် မသိၾကသေလာ။ သင္တို႔အလယ္တြင္ အမႈျပဳျခင္းအားျဖင့္ ငါမည္မွ် အရဲစြန႔္ခဲ့သည္ကို သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ အကယ္၍ သင္တို႔၏ အသိစိတ္သည္ ပုံမွန္ ျပန္မေရာက္ႏိုင္ပါက၊ ၿပီးလွ်င္ သင္တို႔၏ အသိတရားသည္ ပုံမွန္အလုပ္ မလုပ္ႏိုင္ပါက၊ “ဝံပုေလြ” ဆိုသည့္ အမည္နာမကို သင္တို႔ မည္သည့္အခါမွ် ဖယ္ရွားမည္မဟုတ္၊ က်ိန္ဆဲရာေန႔ရက္မွ မည္သည့္အခါမွ် လြတ္ေျမာက္မည္ မဟုတ္၊ ၿပီးလွ်င္ သင္၏ အျပစ္ဒဏ္ ခံရမည့္ေန႔မွလည္း မည္သည့္အခါမွ် လြတ္ေျမာက္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင္တို႔သည္ နိမ့္က်စြာ ေမြးဖြားလာသည့္ တန္ဖိုးမရွိေသာအရာျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ သဘာဝဗီဇအားျဖင့္ ဆာေလာင္ေသာ ဝံပုေလြ အုပ္စုတစ္စုျဖစ္ၿပီး၊ အပ်က္အစီးအစအနႏွင့္ အမႈိက္ အပုံတစ္ပုံသာ ျဖစ္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ငါသည္ သင္တို႔ကဲ့သို႔မဟုတ္၊ မ်က္ႏွာသာရရန္ သင္တို႔အေပၚ ငါအမႈျပဳျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ အမႈ၏ လိုအပ္ခ်က္ေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ ငါ့ကို ဤနည္းျဖင့္ ဆက္လက္ပုန္ကန္ေနမည္ ဆိုပါက၊ ငါသည္ ငါ့အမႈကို ရပ္တန္႔ကာ မည္သည့္အခါမွ် သင္တို႔အေပၚ အမႈျပန္ျပဳေတာ့မည္ မဟုတ္။ ဆန႔္က်င္ဖက္အားျဖင့္ ငါ့ကိုရန္လိုေသာ သူမ်ားအား ၾကည့္ရႈရန္ ငါလိုလိုလားလား မရွိေသာေၾကာင့္၊ ငါ့ကို စိတ္ခ်မ္းသာေစသည့္ ေနာက္ထပ္ လူတစ္စုထံသို႔ ငါ၏ အမႈကို လႊဲေျပာင္းေပးၿပီး ဤနည္းျဖင့္ သင္တို႔အား ငါ ထာဝရ စြန႔္ပစ္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔သည္ ငါႏွင့္ သဟဇာတ ျဖစ္လိုသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ငါ့ကိုရန္ဘက္ျပဳလိုသေလာ။