ယေန႔တြင္ သမၼာတရား၏ မည္သည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာအေၾကာင္းကို သင္တို႔ အၾကားခ်င္ဆုံးျဖစ္သနည္း။ ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္ အေၾကာင္းအရာအနည္းငယ္ကို သင္တို႔အား ငါ ေပးမည္ျဖစ္။ သင္တို႔ ႏွစ္သက္မည့္ မည္သည့္အရာမဆို ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳ၍ရသည္။ ပထမဆုံးေမးခြန္းမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ သင့္ကိုယ္သင္ မည္သို႔ သိရွိသနည္း။ သင့္ကိုယ္သင္ သိရွိရန္ နည္းလမ္းမွာ အဘယ္နည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ သင့္ကိုယ္သင္ သိရွိသင့္သနည္း။ ဒုတိယေမးခြန္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကေလၿပီနည္း။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ သမၼာတရားအားျဖင့္ သင္အသက္ရွင္ေလၿပီေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ားအားျဖင့္ သင္ အသက္ရွင္ေလၿပီေလာ။ သင့္အေနျဖင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ သမၼာတရားအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေၾကာင္း မည္သည့္ အျပဳအမူက ျပသနည္း။ သင္သည္ စာတန္ဆန္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္လွ်င္၊ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားသည္ မည္သို႔ မိမိဘာသာ ထင္ရွားကာ ေပၚလြင္မည္နည္း။ တတိယေမးခြန္းမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သနည္း။ ယခင္က ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ သြင္ျပင္လကၡဏာ ေျခာက္ခုကို ငါတို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ားက ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ တိက်သည့္ သ႐ုပ္သကန္မ်ားျဖစ္သည္ကို ငါတို႔ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကမည္။ ယခုတြင္ သင္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ရန္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ ေမးခြန္းသည္ သင္တို႔ နားမလည္ဆုံးျဖစ္ေသာ္လည္း နားအလည္ခ်င္ဆုံးျဖစ္ၿပီး သေဘာေပါက္ရန္ အခက္ခဲဆုံးျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ရွိရသနည္း။ (ဒုတိယေမးခြန္းကို ကြၽန္ုပ္တို႔ ေ႐ြးခ်ယ္ပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳမည္။ ခဏမွ် ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကေလာ့။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကေလၿပီနည္း၊ ၿပီးလွ်င္ ဤအေၾကာင္းအရာတြင္ မည္သည့္အရာမ်ား ပါဝင္သနည္း။ ဤစာေၾကာင္း၏ အဓိကအခ်က္မွာ “မည္သည့္အရာ”ဟူသည့္ စကားလုံးျဖစ္သည္။ ဤ“မည္သည့္အရာ”၏ နယ္ပယ္တြင္ မည္သည့္အရာ ပါဝင္သနည္း။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာကို သင္တို႔ နားလည္ႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔ စဥ္းစားသည့္အရာမ်ားသည္ အလြန္အေရးအပါဆုံးေသာအရာမ်ား ျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါတြင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္ၿပီး “မည္သည့္အရာ”ဟူသည့္ ဤစကား နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ က်ေရာက္သည့္ လူသားမ်ားက ပိုင္ဆိုင္သင့္ေပသည္။ သင္၏ ေန႔စဥ္ အသက္တာတြင္ သင္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံလာရသည့္ မည္သည့္အရာမဆို၊ သင္၏ အစြမ္းအစႏွင့္ သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္စြမ္းတို႔က သင့္ကို သေဘာေပါက္ခြင့္ေပးသည့္ မည္သည့္အရာမဆို၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သည္ဟု သင္တို႔ ေတြးထင္သည့္မည္သည့္အရာမဆို၊ သမၼာတရားႏွင့္ နီးစပ္ၿပီး ကိုက္ညီသည္ဟု သင္ ေတြးထင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆို၊ အျပဳသေဘာေဆာင္သည့္ အရာမ်ား၏ စစ္မွန္မႈျဖစ္သည္ဟု သင္ ေတြးထင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ဟု သင္ ေတြးထင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ ဤႏွစ္ကာလမ်ားအေတာအတြင္းတြင္ ဘုရားသခင္ေနာက္လိုက္ၿပီး သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္ သင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနခဲ့သည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါတို႔ ထိုအရာမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး မိတ္သဟာယျပဳ၍ရသည္။ သင္တို႔ စဥ္းစားႏိုင္သည့္အရာမွာ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သနည္း။ (ဘုရားသခင္ကို ကြၽန္ုပ္၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ဘုရား၏ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိရန္အလို႔ငွာ ကြၽန္ုပ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡခံ၊ အဖိုးအခေပးၿပီး ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္တြင္ ရလဒ္မ်ားရရွိရန္သာ လိုအပ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။) ဤအျမင္သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာအရာအျဖစ္ သင္ မွတ္ယူသည့္ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအျမင္ႏွင့္ ေပါလု၏ အျမင္ၾကားတြင္ ျခားနားမႈမွာ အဘယ္နည္း။ အႏွစ္သာရက အတူတူပင္ မဟုတ္ေလာ။ (အတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။) အႏွစ္သာရက အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအျမင္၏ အႏွစ္သာရသည္ စိတ္ကူးတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ႏွစ္ကာလမ်ားအေတာအတြင္းအတြင္ ဤစိတ္ကူးျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မွန္ကန္သည္ဟု သင္ ထင္ျမင္သည့္အရာျဖင့္လည္းေကာင္း သင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး အသင္းေတာ္ အသက္တာကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ရန္ ဤအရာေပၚသို႔လည္း သင္ မွီခိုၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ပထမဦးစြာ သင္၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားက မွန္ကန္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္ႏွင့္ ထိုအရာမ်ားက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တြင္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ရွိမရွိဆိုသည္ကို သင္ အတည္ျပဳရန္ လိုအပ္သည္။ ထိုအရာမ်ားက မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းတစ္ခုရွိေၾကာင္းႏွင့္ သင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သင္ ေတြးထင္ေသာ္လည္း အမွန္တြင္ သင္ မွားေနလွ်င္ ယင္းမွာ ယေန႔ ငါတို႔၏ မိတ္သဟာယတြင္ ေဆြးေႏြးမည့္အရာ ျဖစ္သည္။

လူတို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္အရာ အတိအက်ႏွင့္ဆိုင္သည့္ သမၼာတရား၏ သြင္ျပင္လကၡဏာႏွင့္ ပတ္သက္၍ အ႐ိုးရွင္းဆုံးေသာ မိတ္သဟာယျပဳရန္ နည္းလမ္းမွာ လူတိုင္းနားလည္ႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည့္ ေပါလု၏ အေျခအေနႏွင့္ အစျပဳရန္ျဖစ္ၿပီး ထို႔ေနာက္ ထိုအရာကို သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနႏွင့္ ဆက္စပ္ရန္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ေပါလုအေၾကာင္း ေျပာရသနည္း။ လူအမ်ားစုက ေပါလု၏ ဇာတ္လမ္းကို သိၾကသည္။ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ ေပါလုအေၾကာင္း မည္သည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ား၊ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိသနည္း။ ဥပမာအေနျဖင့္ မည္သည့္အရာမ်ားက ေပါလု၏ ေက်ာ္ၾကားေသာ အဆိုမ်ားျဖစ္သနည္း၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာတို႔မွာ သူ၏ စ႐ိုက္လကၡဏာမ်ား၊ ပင္ကိုအရည္အေသြးႏွင့္ ပါရမီတို႔ ျဖစ္သနည္း။ ငါ့ကို ေျပာေလာ့။ (ေပါလုသည္ တရားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ပါရဂူျဖစ္ေသာ ဂါမေလ်လ၏ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးျခင္းခံခဲ့ရသည္။ ယင္းမွာ သူ႔အတြက္ နာမည္ေကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္၊ ဂုဏ္သတင္းႀကီးေသာ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ဘြဲ႕ရျခင္းႏွင့္ တူညီသည္။) ေခတ္သစ္ ေဝါဟာရအရ ေပါလုသည္ ဂုဏ္သတင္းႀကီးသည့္ ဓမၼပညာေက်ာင္းမွ ဘြဲ႕ရခဲ့ေသာ ဓမၼပညာ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေပါလု၏ ေနာက္ခံ၊ ပညာေရးအဆင့္၊ လူမႈ အဆင့္အတန္းတို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေပါလုအေၾကာင္းကို အေတာ္အတန္ ကိုယ္စားျပဳသည့္ ပထမဆုံး အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္သည္။ ဒုတိယအေၾကာင္းအရအေနျဖင့္ ေပါလု၏ လူသိအမ်ားဆုံးေသာ အဆိုမွာ အဘယ္နည္း။ (“ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဖို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈))ဤသည္မွာ သင္၏ အလုပ္မ်ားျခင္းအတြက္ အရင္းခံအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ေခတ္သစ္ေဝါဟာရအရ ေပါလုသည္ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးခဲ့သည္၊ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဧဝံေဂလိ ေဟာေျပာခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ အရင္းခံအေၾကာင္းမွာ သရဖူတစ္ခု ရရွိရန္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဒုတိယ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ သင္ ဆက္ေျပာႏိုင္သည္။ (ေပါလုက “အသက္ရွင္သည့္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္၏။ ေသလွ်င္မူကား၊ သာ၍အက်ိဳးရွိ၏။” (ဖိလိပၸိ ၾသဝါဒစာ ၁:၂၁)ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။) ဤသည္မွာလည္း ေပါလု၏ ဂႏၲဝင္ အဆိုမ်ားထဲမွ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ တတိယ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းအရာသုံးခုကို ယခုတင္ ငါ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ပထမမွာ ေပါလုသည္ တရားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ပါရဂူျဖစ္ေသာ ဂါမေလ်လ၏ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဘြဲ႕ရက်မ္းစာေက်ာင္းဆင္းတစ္ဦးႏွင့္ ညီမွ်သည္။ သူသည္ သာမန္လူမ်ားထက္ သမၼာက်မ္းစာအေၾကာင္းကို ေသခ်ာေပါက္ သာ၍ ႏွံ႔စပ္ခဲ့ေပသည္။ ေပါလုသည္ ထိုသို႔ေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွ ဘြဲ႕ရခဲ့သျဖင့္ ဓမၼေဟာင္းက်မ္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ အသိပညာ ရွိခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ေပါလုတြင္ရွိခဲ့သည့္ ပညာေရးေနာက္ခံ ျဖစ္သည္။ ထိုအရာက သူ၏ အနာဂတ္ တရားေဟာျခင္းႏွင့္ အသင္းေတာ္မ်ားကို ေထာက္ပံ့ျခင္းတို႔အား မည္သို႔ လႊမ္းမိုးခဲ့သနည္း။ ထိုအရာတြင္ အက်ိဳးေက်းဇူးအခ်ိဳ႕ ရွိေကာင္း ရွိခဲ့ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိခိုက္နစ္နာမႈတစ္ခုခုကို ထိုအရာက ျဖစ္ေစခဲ့သေလာ။ (ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။) ဓမၼပညာ သင္ၾကားေလ့လာမႈက သမၼာတရားႏွင့္ တန္းတူျဖစ္သေလာ။ (တန္းတူမဟုတ္ပါ။) ဓမၼပညာ သင္ၾကားေလ့လာျခင္းသည္ ဟုတ္မွန္သေယာင္ရွိေသာ္လည္း စင္စစ္မွားေသာ အရာသာျဖစ္သည္၊ အႏွစ္မဲ့ သေဘာတရားသာ ျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕က်ျခင္းမရွိေပ။ ဒုတိယအေၾကာင္းအရာမွာ အဘယ္နည္း။ (ေပါလုက “ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဖို႔ သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈)ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။) ေပါလုသည္ ဤစကားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ခဲ့သည္။ ယင္းတို႔ျဖင့္ သူ လိုက္စားအားထုတ္ခဲ့သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုစကားမ်ားသည္ သူ၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံရာတြင္၊ သူ ေပးခဲ့သည့္ အဖိုးအခတြင္ ေပါလု၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ငါတို႔ ေျပာႏိုင္မည္ေလာ။ (ေျပာ၍ရႏိုင္ပါမည္။) ႐ိုးရွင္းစြာ ေျပာရလွ်င္ သူ၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မွာ ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္ခံရဖို႔ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ေျပးရမည့္လမ္းကို သူ ေျပးခဲ့သည္၊ သူ၏ အဖိုးအခကို သူ ေပးခဲ့ၿပီး ဓမၼသရဖူတစ္ခုအတြက္ ထိုအရာမ်ားကို အေပးအယူလုပ္ရန္ ေကာင္းေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို သူ ျပဳခဲ့သည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ ဤအရာက ေပါလု အားထုတ္လိုက္စားခဲ့သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားသည္ ဆုလာဘ္ခ်ီးျမႇင့္ခံရျခင္းႏွင့္ ဓမၼသရဖူ ရရွိျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္သည္ကို ျပသေပသည္။ ဤအရာက သူ၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္ မဟုတ္ခဲ့လွ်င္ ထိုသို႔ေသာ ဆင္းရဲဒုကၡကို သူ ႀကဳံကာ ထိုသို႔ေသာ အဖိုးအခကို ေပးႏိုင္ခဲ့မည္ေလာ။ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္က်င့္တရား ၾကန္အင္လကၡဏာ၊ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ စိတ္ဆႏၵမ်ား ေကာင္းျမတ္ျခင္းအားျဖင့္ သူသည္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အလုပ္ႏွင့္ ေပးခဲ့သည့္ အဖိုးအခတို႔ကို လုပ္ေဆာင္ကာ ေပးႏိုင္ခဲ့မည္ေလာ။ (လုပ္ႏိုင္ခဲ့မည္ မဟုတ္ပါ။) သခင္ေယရႈက သူ႔ကို “ကမာၻေျမေပၚ၌ ငါ အမႈျပဳခဲ့ခ်ိန္တြင္ သင္ ငါ့ကို ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းခဲ့သည္။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ အျပစ္ေပးခံရကာ က်ိန္ဆဲခံရသည္။ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔ေသာ အမွားမ်ားအတြက္ သင္ မေထမိႏိုင္ပါ။ သင္ မည္သို႔ ေနာင္တရသည္ျဖစ္ေစ သင့္ကို ငါ ကယ္တင္လိမ့္မည္ မဟုတ္”ဟု ႀကိဳတင္ေျပာခဲ့သည္ဟု ယူဆၾကည့္ေလာ့။ ေပါလုတြင္ မည္သည့္ သေဘာထားမ်ိဳး ရွိခဲ့မည္နည္း။ (သူသည္ ဘုရားသခင္ကို စြန႔္ပစ္ကာ ယုံၾကည္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။) ဘုရားသခင္ကို သူ ယုံၾကည္မည္ မဟုတ္သည္သာမက ဘုရားသခင္ကို ျငင္းပယ္ခဲ့ေပမည္။ သခင္ေယရႈက ခရစ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ေကာင္းကင္ဘုံ၌ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိျခင္းကို ျငင္းပယ္ခဲ့ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါလုက မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ခဲ့သနည္း။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို စစ္မွန္႐ိုးသားစြာ မခ်စ္ခဲ့သကဲ့သို႔ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံသည့္သူတစ္ဦး မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဧဝံေဂလိ ေဟာေျပာရာတြင္ အလြန္မ်ားသည့္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို သူ အဘယ္ေၾကာင့္ မဆုတ္မနစ္ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲ့သနည္း။ သူ၏ အဓိက အေထာက္အပံ့မွာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားအတြက္ သူ၏ အလိုဆႏ္ ဒျဖစ္သည္ဟု ေျပာ၍သင့္ေလ်ာ္ေပသည္။ ယင္းမွာ သူ႔ကို ခြန္အားေပးခဲ့သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ဒမာသက္လမ္းေပၚတြင္ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးမားေသာ အလင္းကို ေပါလု ျမင္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ သူ မ်က္စိကန္းသြားခဲ့သည္။ သူသည္ တစ္ကိုယ္လုံး တုန္လႈပ္လ်က္ ေျမေပၚ ေမွာက္လ်က္လဲသြားခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးျမတ္ျခင္းႏွင့္ သူ၏ အံ့ဖြယ္ျဖစ္ျခင္းတို႔ကို သူ ခံစားခဲ့ရၿပီး သူ႔ကို ဘုရားသခင္ ႐ိုက္မည္ကို စိုးေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို မျငင္းဝံ့ခဲ့ေပ။ အခက္အခဲမ်ား မည္မွ် ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ ဧဝံေဂလိတရားကို သူ ဆက္ေဟာခဲ့ရသည္။ သူသည္ အားထုတ္မႈ အရွိန္မေလ်ာ့ရဲခဲ့ေပ။ ယင္းမွာ ထိုအရာ၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာ၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ အပိုင္းမွာ ေကာင္းခ်ီးခံစားလိုသည့္ သူ၏ လြန္ကဲေသာဆႏၵ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေကာင္းခ်ီးခံစားဖို႔ ဆႏၵမရွိဘဲ၊ ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေရးေရးမွ် မရွိဘဲ သူ လုပ္ခဲ့သည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ခဲ့မည္ေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့မည္ မဟုတ္ေပ။ တတိယအေၾကာင္းအရာမွာ ေပါလုသည္ အသက္ရွင္သည့္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္သည္ဟု သူ႔အတြက္ သက္ေသခံခဲ့သည္။ ပထမဦးစြာ ေပါလု လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ အလုပ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၾကစို႔။ ေပါလုတြင္ ဘာသာေရး အသိမ်ားစြာရွိခဲ့သည္။ သူ႔ထံတြင္ နာမည္ႀကီးသည့္ ဘြဲတစ္ခုႏွင့္ အတန္အသင့္ တစ္မူထူးျခားေသာ ပညာေရးေနာက္ခံတစ္ခု ရွိခဲ့သည္။ သူသည္ သာမန္လူစုမ်ားထက္ သာ၍ ပညာႏွံ႔စပ္သည္ဟု ေျပာႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအလုပ္ကို သူ လုပ္ေဆာင္ရန္ မည္သည့္အရာအေပၚ သူ အမွီျပဳခဲ့သနည္း။ (သူ၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားအျပင္ သူ၏ သမၼာက်မ္း အသိပညာတို႔ ျဖစ္သည္။) အျပင္ပန္းအားျဖင့္ သူသည္ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေနၿပီး သခင္ေယရႈကို သက္ေသခံေနခဲ့ႏိုင္ေသာ္လည္း သူသည္ သခင္ေယရႈ၏ နာမကိုသာ သက္ေသခံခဲ့သည္။ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္က ထင္ရွားၿပီး အမႈျပဳေနျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သခင္ေယရႈသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေၾကာင္း သူ အမွန္တကယ္ သက္ေသမခံခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေပါလုသည္ အမွန္တကယ္တြင္ မည္သူ႔အတြက္ သက္ေသခံေနခဲ့သနည္း။ (သူ႔ကိုယ္သူအတြက္ သက္ေသခံခဲ့ပါသည္။ သူက “ငါ အသက္ရွင္သည့္အရာမွာ ခရစ္ေတာ္ျဖစ္၏၊ ေသလွ်င္မူကား သာ၍ အက်ိဳးရွိ၏”ဟု ေျပာခဲ့ပါသည္။) သူ၏ စကားမ်ားက မည္သည့္အရာကို သြယ္ဝိုက္ၫႊန္းဆိုသနည္း။ သခင္ေယရႈသည္ ခရစ္ေတာ္၊ သခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ မဟုတ္ဘဲ သူသာ ခရစ္ေတာ္၊ သခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ေပါလုသည္ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဤသို႔ အလုပ္မ်ားကာ ေဟာေျပာႏိုင္ခဲ့သည္။ သူ၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သူ ေဟာေျပာသည့္သူမ်ား သို႔မဟုတ္ သူ႔စကားကို ၾကားေသာလူအားလုံးအား သူသည္ ခရစ္ေတာ္ႏွင့္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ အသက္ရွင္ခဲ့ေၾကာင္း ေတြးထင္ေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သြင္ျပင္လကၡဏာတစ္ခုျဖစ္သည္။ သူ၏ ဆႏၵမ်ားျဖင့္ သူ အသက္ရွင္ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ ေပါလုပ္၏ အလုပ္သည္ သူ၏ သမၼာက်မ္းဆိုင္ရာ အသိပညာအေပၚ အေျခခံခဲ့သည္။ သူ၏ တရားေဟာျခင္းႏွင့္ စကားမ်ားအားလုံးက သူ႔တြင္ သမၼာက်မ္း အသိပညာရွိေၾကာင္း ျပသခဲ့သည္။ သူသည္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္ႏွင့္ ဉာဏ္အလင္း ေပးျခင္းအေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ားအေၾကာင္းကို မေျပာခဲ့ေပ။ ဤအေၾကာင္းအရာမ်ားကို သူ၏ စာမ်ားတြင္ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် ရွာမေတြ႕သကဲ့သို႔ သူ႔ထံတြင္ ဤအေတြ႕အႀကဳံမ်ိဳး ေသခ်ာေပါက္ မရွိေပ။ သူ၏ အလုပ္ရွိ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် ေပါလုသည္ သခင္ေယရႈ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ စကားမ်ားကို သက္ေသမခံခဲ့ေပ။ ဥပမာအေနျဖင့္ ဝန္ခ်ျခင္းႏွင့္ ေနာင္တတရား လူတို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ ပုံစံအတြက္ သခင္ေယရႈ၏ သြန္သင္မႈကို ၾကည့္ေလာ့ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ကို သခင္ေယရႈေျပာခဲ့သည့္ သြန္သင္မႈမ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စကားမ်ားစြာကို ၾကည့္ေလာ့။ ထိုအရာမ်ားကို ေပါလု လုံးဝ မေဟာေျပာခဲ့ေပ။ ေပါလုလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ မည္သည့္အရာကမွ် သခင္ေယရႈ၏ စကားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္မႈ တစ္ခုမွ် မရွိသကဲ့သို႔ သူ ေဟာေျပာခဲ့သမွ်မွာ သူ ေလ့လာခဲ့သည့္ ဓမၼပညာဆိုင္ရာ သင္ၾကားေလ့လာမႈႏွင့္ သေဘာတရားမွ ျဖစ္ေသာ အရာသာ ျဖစ္သည္။ ထိုဓမၼပညာဆိုင္ရာ သင္ယူေလ့လာမႈႏွင့္ သေဘာတရားတို႔တြင္ မည္သည့္အရာ ပါဝင္သနည္း။ လူတို႔ ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္ႏိုင္သည့္ လူသား အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ဆိုလိုခ်က္မ်ား၊ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ သင္ခန္းစာမ်ား စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ တိုတိုေျပာရလွ်င္ ထိုအရာအားလုံးသည္ လူသား ေတြးေခၚမႈမွ ျဖစ္ေပၚၿပီး လူသား အေတြးမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ထင္ဟပ္သည္။ ယင္းတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ ထိုအရာတစ္ခုမွ် သမၼာတရား မဟုတ္ေပ။ အားလုံးက သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေပသည္။

ေပါလု၏ ဥပမာကို ၾကားၿပီးေနာက္တြင္ သင့္ကိုယ္သင္ သူႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ေလာ့။ ငါတို႔ ယေန႔ ေျပာဆိုေနသည့္ အေၾကာင္းအရာ ျဖစ္သည့္ “လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကေလၿပီနည္း”ဟူသည္ ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားကို သင္ သတိျပဳမိသေလာ။ (ကြၽန္ုပ္သည္ မိသားစုတစ္စု လုံးဝ မရွိလွ်င္၊ ဘုရားသခင္၏ တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို လုံးဝ သစၥာမေဖာက္လွ်င္၊ ႀကီးမားသည့္ စမ္းသပ္မႈမ်ား ကြၽန္ုပ္ထံ ေရာက္လာသည့္အခါ ဘုရားသခင္ကို ညည္းညဴျခင္း မျပဳလွ်င္ အဆုံး၌ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို ေသခြင့္ေပးမည္မဟုတ္ဟု ကြၽန္ုပ္ ယုံၾကည္သည့္အခ်က္ကို ထိုအရာက စဥ္းစားမိေစပါသည္။) ယင္းမွာ ျဖစ္ခ်င္ေသာအရာျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ယေန႔ မိတ္သဟာယ၏ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ နီးစပ္သလိုလိုရွိၿပီး တကယ့္ အေျခအေနတစ္ခုႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေပသည္။ ထိုအရာသည္ လက္ေတြ႕ဘဝရွိ လက္ေတြ႕က်ေသာ လိုက္စားမႈအေပၚ အျမင္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္ခုခု ရွိေသးသေလာ။ (ကြၽန္ုပ္တြင္ အျမင္တစ္ခု ရွိပါသည္။ ကြၽန္ုပ္၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ အဆုံးထိ ကြၽန္ုပ္ လိုက္သေ႐ြ႕ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ႏွင့္ ေကာင္းမြန္သည့္ အဆုံးသတ္ႏွင့္ ခရီးပန္းတိုင္ ရရွိဖို႔ ေသခ်ာသည္ဟု ကြၽန္ုပ္ ခံစားရပါသည္။) လူမ်ားစြာတို႔တြင္ ထိုသို႔ေသာ အျမင္တစ္ခု ရွိၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုအရာသည္ အေျခခံအားျဖင့္ လူတိုင္း သေဘာတူသလိုလိုရွိသည့္ အျမင္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တြင္ မတူကြဲျပားသည့္ အျမင္တစ္ခု ရွိသေလာ။ နားေထာင္ၾကစို႔။ သင္တို႔ထံ တစ္စုံတစ္ရာကို ငါ ေထာက္ျပေျပာဆိုမည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္ၿပီး ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ တစ္ကိုယ္ေရ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား၊ ဝိညာဥ္ေရးရာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ရႈျခင္းမွ ရရွိသည့္ စိတ္ကူးမ်ား သို႔မဟုတ္ အေတြ႕အႀကဳံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဥပမာအခ်ိဳ႕ကို အေျခခံ၍ ဝိညာဥ္ေရးရာ ျပည့္ဝလာဖို႔ရန္အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ား မည္သို႔ ျပဳမူသင့္သည္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ ၎တို႔ မည္သို႔ ျပဳမူသင့္သည္ စသည္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ လုပ္နည္းကိုင္နည္းအခ်ိဳ႕ကို ေပါင္း႐ုံးၾကသည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဤအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို ခံစားရသည့္အခါ ဤကိစၥရပ္က ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္း လိုအပ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူမ်ား သိရွိသင့္သည့္ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ အရာမ်ားထဲမွတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔ မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔က “ဒီေရာဂါကို ဘုရားသခင္က စီစဥ္ၫႊန္ၾကားထားတာပါ။ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္ ေဆးေသာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ေဆးေတြအထိုးခံမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ေဆး႐ုံကို သြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းကို ခင္ဗ်ား ဘယ္လိုထင္သလဲ။ အားေကာင္းတယ္ မဟုတ္လား”ဟု ေျပာၾကသည္။ ဤလူစားမ်ိဳးတြင္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသေလာ။ (ရွိပါသည္။) သင္တို႔သည္ ဤအျမင္ကို သေဘာတူၾကၿပီး ဤသည္မွာလည္း သင္တို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ ျဖစ္သည္။ သင္ နာမက်န္းျဖစ္လွ်င္ ေဆးထိုးမခံျခင္း၊ ေဆးမေသာက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဆရာဝန္ဆီ မသြားျခင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းရန္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ညီမွ်သည္ဟု သင္တို႔ ေတြးထင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္ဟု မည္သည့္အေျခခံအေၾကာင္းရင္းေပၚတြင္ သင္တို႔ ေျပာဆိုၾကသနည္း။ ဤနည္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည္မွာ မွန္ကန္သေလာ။ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ မွန္ကန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳထားသည္ကို သင္တို႔ ျမင္ၿပီးၿပီေလာ။ သင္တို႔ မေသခ်ာေပ။ ဤအရာက သမၼာတရားႏွင့္ အညီ ဟုတ္မဟုတ္ဟူသည္ကို သင္ မသိသည့္အတြက္ ဤနည္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ မရမက လုပ္ေဆာင္သနည္း။ သင္ နာမက်န္းျဖစ္လွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းျခင္း၊ ေဆးထိုးမခံျခင္း၊ ေဆးမေသာက္ျခင္း၊ ဆရာဝန္ကို မျပျခင္းအား မဆုတ္မနစ္သာ လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဤနာမက်န္းမႈကို ဖယ္ရွားေပးရန္ ဘုရားသခင္ထံ ေတာင္းေလွ်ာက္ရင္း သို႔မဟုတ္ သင့္ကိုယ္သင္ ဘုရားသခင္ ျပဳသမွ်ကိုခံရင္း ဘုရားသခင္အေပၚ အတြင္းက်ိတ္သာ မွီခိုကာ ဆုေတာင္းေလသည္။ ဤသို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ မွန္ကန္သေလာ။ (မမွန္ပါ။) ယခုမွသာ ထိုအရာ မမွန္ကန္ေၾကာင္း သင္တို႔ စဥ္းစားမိသေလာ သို႔မဟုတ္ ယခင္က မမွန္ကန္ခဲ့ေၾကာင္း သင္ သေဘာေပါက္ခဲ့သေလာ။ (အတိတ္တြင္ ကြၽန္ုပ္ နာမက်န္းျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္တြင္ ဆရာဝန္ ျပျခင္း သို႔မဟုတ္ ေဆးေသာက္ျခင္းသည္ အျပင္ပန္း နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ဤသည္မွာ ယုံၾကည္မႈကင္းမဲ့ျခင္းကို ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္ ခံစားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုကိစၥရပ္ကို ကိုင္တြယ္ရန္ ဆုေတာင္းျခင္း သို႔မဟုတ္ အျခားနည္းလမ္းမ်ားအေပၚ မွီခိုေနခဲ့သည္။) ဤအရာက ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ေရာဂါတစ္ခု ေပးၿပီး သင္က ထိုနာမက်န္းမႈကို ကုသလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို သင္ သစၥာေဖာက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္မ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံမႈမရွိျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သြယ္ဝိုက္ၫႊန္းဆိုသေလာ။ (ယင္းမွာ ကြၽန္ုပ္၏ ရႈေထာင့္အျမင္ျဖစ္ခဲ့သည္။) ထို႔ေၾကာင့္ ဤအျမင္သည္ မွန္ကန္သည္ဟု သင္တို႔ ေတြးထင္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မွားယြင္းသည္ဟု သင္တို႔ ေတြးထင္သေလာ။ သို႔မဟုတ္ သင္တို႔ စိတ္ရႈပ္ေထြးဆဲျဖစ္ၿပီး မွန္သည္ေလာ၊ မွားသည္ေလာဟူသည္ကို မသိဘဲ ရွိၾကကာ အမွန္တြင္ေတာ့ ယင္းမွာ သင္ အၿမဲ ျပဳမူခဲ့သည္ပုံျဖစ္ၿပီး မွားသည္ဟု အျခားမည္သူကမွ် မေျပာခဲ့သကဲ့သို႔ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ လိပ္ျပာမလုံ မျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ သင္ ဆက္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသေလာ။ (ကြၽန္ုပ္ ဤသို႔ အၿမဲ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး အထူးသျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မခံစားခဲ့ရပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ အနည္းငယ္ စိတ္ရႈပ္ေထြးၾကပါသေလာ။ သင္ မွန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ျဖစ္ေစ ေဘးဖယ္ထားလိုက္ၾကစို႔။ သို႔ေသာ္ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ တစ္ခုေသာအရာကို ငါတို႔ ေသခ်ာႏိုင္သည္။ ယင္းမွာ ဤကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက သမၼာတရားႏွင့္ မကိုက္ညီျခင္း ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုအရာသည္ သမၼာတရားႏွင့္ အမွန္တကယ္ ကိုက္ညီလွ်င္ မည္သည့္ စည္းမ်ဥ္းကို သင္ လိုက္ေလွ်ာက္ေနခဲ့ၿပီး မည္သည့္ စည္းမ်ဥ္း နယ္ပယ္ေအာက္တြင္ ထိုသို႔ေသာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ အက်ဳံးဝင္သည္ဟူသည္ကို သင္ အနည္းဆုံး သိသင့္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအရာကို ငါတို႔ ယခုၾကည့္သည့္အခါ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားေပၚ အေျခခံ၍ ဤကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကသည္ကို ငါတို႔ ျမင္ရသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔က မိမိတို႔ကိုယ္ကို ထားရွိသည့္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ လူတို႔သည္ ၎တို႔ မက်န္းမာသည့္အခါ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု ေတြးလ်က္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားေပၚ အေျခခံ၍ ဤအရာကို မိမိတို႔အတြက္ စံႏႈန္းတစ္ခုအျဖစ္ ဤအရာကို ခ်မွတ္ၾကေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာ သို႔မဟုတ္ ဆိုလိုသည့္အရာ အတိအက်ကို ၎တို႔ မသိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ဤသို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းမွ မည္သည့္ရလဒ္ထြက္လာလိမ့္မည္ကို မသိဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ စိတ္ကူးၿပီး ဆုံးျဖတ္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုအတိုင္းသာ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကေလသည္။ လူတို႔သည္ ဤအေျခအေနတြင္ ရွိသည့္အခါ မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကသနည္း။ (၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ ျဖစ္သည္။) ဤစိတ္ကူးမ်ားအတြင္းတြင္ အယူအဆတစ္ခု ရွိသေလာ။ ၎တို႔၏ အယူအဆသည္ အဘယ္နည္း။ (ဤနည္းအားျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ လက္ခံမႈကို ၎တို႔ ရရွိႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။) ဤသည္မွာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ကိစၥရပ္အေပၚ မွန္ကန္ေသာ သိနားလည္မႈ ျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤတြင္ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ႏွင့္ ရလဒ္တစ္ခု ရွိသည္။ သင္သည္ ထိုသို႔ေသာ အယူအဆႏွင့္ ထိုသို႔ေသာ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္အခါ သမၼာတရားကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။

ဤအခ်ိန္တြင္ သင္တို႔သည္ “လူမ်ား အသက္ရွင္ဖို႔ အမွီျပဳသည့္အရာ အတိအက်မွာ အဘယ္နည္း”ဟူသည့္ အေၾကာင္းအရာအေပၚ အတန္အသင့္ အတိုင္းအတာတစ္ခု ေတြးဆၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာကို မိတ္သဟာယျပဳလိမ့္မည္ကို အနည္းႏွင့္အမ်ား သိၾကေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အေျခအေန အမ်ိဳးအစား အနည္းငယ္အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကစို႔။ သင္တို႔ ေသခ်ာစြာ နားေထာင္ၿပီး နားေထာင္ေနရင္း ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားၾကေလာ့။ ဤခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားျခင္း၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ငါေျပာသည့္ အေျခအေနမ်ားကို သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၾကည့္ရန္၊ ယင္းတို႔ကို သေဘာေပါက္ရန္ႏွင့္ သင္တို႔တြင္ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးႏွင့္ ျပႆနာမ်ိဳးတို႔ ရွိသည္ကို သိရွိရန္အျပင္ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရားႏွင့္ လုံးဝ ဆက္စပ္ျခင္းမရွိသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္မည့္အစား သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းရင္း ယင္းတို႔ကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ျဖစ္သည္။ “လူမ်ား အသက္ရွင္ဖို႔ အမွီျပဳသည့္အရာ အတိအက်မွာ အဘယ္နည္း”ဟူသည္မွာ အမႈအရာမ်ားစြာ ပါဝင္ပတ္သက္သည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အစျပဳၾကစို႔။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ရွင္းလင္းစြာႏွင့္ က်ေလာက္ေအာင္ စကားေျပာႏိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ႏွင့္ လွ်ာသြက္အာသြက္ စကားေျပာၿပီး ဆက္ဆံႏိုင္ၾကသည္၊ က်ေလာက္ေအာင္ အေျပာေကာင္းၾကၿပီး အထူးသျဖင့္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အေျခအေနတိုင္းတြင္ မည္သည့္အရာ ေျပာရမည္ကို ၎တို႔ အတိအက် သိၾကသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ က်ေလာက္ေအာင္ အေျပာေကာင္းျခင္းမ်ားႏွင့္ ဉာဏ္ထက္မႈမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကိုလည္း ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ အတုအေယာင္၊ ခ်ိဳေသာ စကားမ်ားက သာမန္ ျပႆနာမ်ားကို ျပႆနာမဟုတ္သည့္ အရာမ်ားအျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ျပႆနာမ်ားစြာကို ေျဖရွင္းႏိုင္ပုံရၾကသည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ၎တို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္လည္းေကာင္း ၎တို႔၏ ထိုးထြင္းသိျမင္ႏိုင္မႈတို႔ႏွင့္လည္းေကာင္း ပူးတြဲလ်က္ ၎တို႔၏ ထက္ျမက္ေသာဉာဏ္မ်ားျဖင့္ ၎တို႔ထံ ျဖစ္ပ်က္သည့္ သာမန္အမႈအရာတစ္ခုခုႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ေနသည္ကို ၎တို႔ ျမင္ႏိုင္ၾကသည္။ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ ၎တို႔ထံမွ စကားအနည္းငယ္သာ လိုသည္။ အျခားသူတို႔က “သူတို႔က အမႈအရာေတြကို အရမ္းကို လြယ္လြယ္ကူကူ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကတယ္။ ငါက ဘာလို႔ မေျဖရွင္းႏိုင္ရတာလဲ”ဟု ေတြးလ်က္ ၎တို႔ကို ေလးစားၾကသည္။ ၎တို႔သည္လည္း မိမိတို႔ကိုယ္ကို အလြန္ အားရေက်နပ္ၾကၿပီး “ၾကည့္ပါ၊ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို ဒီလိုအေျပာေကာင္းၿပီး အာသြက္လွ်ာသြက္ျဖစ္တာ၊ ဒီလိုပါးနပ္တဲ့ဉာဏ္၊ ဒီလိုထိုးထြင္းအျမင္နဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တုံ႔ျပန္ႏိုင္စြမ္းကို ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါ မကိုင္တြယ္ႏိုင္တဲ့အရာ တစ္ခုမွမရွိဘူး”ဟု ေတြးထင္ၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ျပႆနာ ျဖစ္ေပၚသည့္ေနရာ ျဖစ္သည္။ အာသြက္လွ်ာသြက္ရွိၿပီး ဉာဏ္ထက္ေသာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ တာဝန္အခ်ိဳ႕ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ မိမိ၏ ပါရမီႏွင့္ အစြမ္းအစအခ်ိဳ႕ကို အသုံးျပဳေကာင္းျပဳႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ျပႆနာမ်ားကို ၎တို႔ ေျဖရွင္းၾကေသာ္လည္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားအိမ္ေတာ္အတြက္ အမႈအရာ အနည္းငယ္ကို လုပ္ေဆာင္ၾကေသာ္လည္း ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာရာတိုင္းကို သင္ အေသးစိတ္ ဆန္းစစ္လွ်င္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာတိုင္းက သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း ရွိမရွိ၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္း ရွိမရွိ၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ျခင္း ရွိမရွိဆိုသည္တို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ေမးခြန္းတစ္ခုျဖင့္သာ သင္ က်န္ရစ္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မၾကာခဏ သမၼာတရားကို သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားႏွင့္အညီ မည္သို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရမည္ကို နားမလည္ၾကေပ။ သို႔တိုင္ေအာင္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို မည္မွ် ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္ျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔ မွီခိုသည့္အရာမွာ အဘယ္နည္း။ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ျခင္း ဇာစ္ျမစ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔ ေတြးေခၚမႈ၊ ထိုးထြင္းအျမင္ႏွင့္ က်ေလာက္ေအာင္ အေျပာေကာင္းျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ထဲတြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာသူတစ္ဦးတေလ ရွိသေလာ။ (ရွိပါသည္။) မိမိ၏ ဉာဏ္၊ ျမင့္မားသည့္ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ကဲ သို႔မဟုတ္ လွ်ာသြက္အာသြက္ျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာလူသည္ မိမိ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ညီျခင္း ရွိမရွိဟူသည္ကို သိသေလာ။ (မသိပါ။) သင္တို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သည့္အခါ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိၾကသေလာ။ သို႔မဟုတ္ ေနာက္တစ္နည္းျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ သင္တို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သည့္အခါ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ ဉာဏ္ထက္မႈမ်ားျဖင့္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အသိဉာဏ္ႏွင့္ ဉာဏ္ပညာတို႔ျဖင့္ သင္ လုပ္ေဆာင္သေလာ သို႔မဟုတ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း သင္ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္သေလာ။ သင္တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ ႏွစ္သက္မႈမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ အၿမဲ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေနလွ်င္ သင္၏ လုပ္ရပ္မ်ားအတြက္ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြႏိုင္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လွ်င္ ယင္းမွာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခု သင္တို႔ ေျပာဆို၊ ျပဳမူပုံတြင္ သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္အရာ တစ္ခုခု ရွိသေလာ။ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို သင္တို႔ ဆန႔္က်င္ေနသေလာ။ သင္တို႔ ဆန႔္က်င္မိသည့္အခါ ထိုအရာကို သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ (တစ္ခါတစ္ရံ သိပါသည္။) ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင္ မည္သည့္အရာကို သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ (ဘုရားသခင္ထံ ကြၽန္ုပ္တို႔ ဆုေတာင္းၾကသည္၊ ေနာင္တရရန္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ သႏၷိ႒ာန္ကို အားေကာင္းေစၾကၿပီး ထိုသို႔ မည္သည့္အခါတြင္မွ် တစ္ဖန္ ျပဳမူမည္မဟုတ္ေတာ့ဟု ဘုရားသခင္ထံ က်ိန္ဆိုၾကသည္။) ၿပီးလွ်င္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ သင့္ထံ အလားတူတစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ ထိုသို႔ သင္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၿပီး သင္၏ သႏၷိ႒ာန္ကို တစ္ဖန္ အားေကာင္းေစသေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) သင့္ထံ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါတိုင္းတြင္ သင္၏ အလိုဆႏၵကို အားေကာင္းေအာင္ လုပ္ျခင္းကို အၿမဲ ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္သည္။ ေကာင္းၿပီ၊ သင္၏ အလိုဆႏၵ အားေကာင္းသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သမၼာတရားကို သင္ အမွန္တကယ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သေလာ။ စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ သင္ အမွန္တကယ္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သေလာ။ သင္တို႔အဖို႔ ထိုအရာသည္ ရွင္းလင္းသေလာ။ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ ၎တို႔ထံ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သမၼာတရားကို မရွာေဖြၾကဘဲ မိမိတို႔၏ မျဖစ္စေလာက္ အႀကံအဖန္မ်ားျဖင့္၊ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ပခုံးထက္က ေခါင္းေကာင္းျခင္းႏွင့္ စကားအဆင္ေခ်ာေခ်ာ ေျပာတတ္ျခင္းတို႔ကဲ့သို႔ ဆုေက်းဇူးမ်ိဳး တစ္ခုတည္းသာ ရွိသေလာ။ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ အျခားမည္သို႔ ထင္ရွားသနည္း။ ဥပမာအားျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ သီခ်င္းဆိုရသည္ကို အလြန္ႏွစ္သက္ၾကၿပီး ႏွစ္ႀကိမ္ သုံးႀကိမ္နားေထာင္ၿပီးေနာက္တြင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္လုံးကို သီဆိုႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤက႑တြင္ ၎တို႔ တာဝန္မ်ားရွိၾကၿပီး ဤတာဝန္ကို ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ဤခံစားခ်က္သည္ မွန္ကန္ၿပီး တိက်သည္။ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ဓမၼေတးသီခ်င္းမ်ားစြာကို သင္ယူေလ့လာၾကၿပီး ၎တို႔ သာ၍ သီဆိုေလ၊ သာ၍ေတာ္ေလ ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔ မသိသည့္ ျပႆနာတစ္ခု ရွိသည္။ ထိုအရာမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔၏ သီဆိုမႈက ပိုေကာင္းသည္ထက္ ေကာင္းၿပီး ဤဆုေက်းဇူးကို မိမိတို႔၏ အသက္အျဖစ္ ၎တို႔ မွတ္ယူၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ မွားယြင္းသည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးျဖင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အသက္ရွင္ၾကၿပီး ေန႔စဥ္ ဓမၼေတးသီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုၾကသည့္အခါတြင္ အသက္ကို ရရွိၿပီးျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကေသာ္လည္း ဤသည္မွာ အေတြးမွားတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ သီဆိုျခင္းျဖင့္ တို႔ထိခံရလွ်င္ပင္ အျခားသူမ်ားက ထိုသီဆိုျခင္းကို ေမြ႕ေလ်ာ္ၿပီး ထိုသီဆိုျခင္းမွ အက်ိဳးေက်းဇူးရလွ်င္ပင္ ဤအရာက သင္သည္ အသက္ ရရွိၿပီးျဖစ္သည္ဟု သက္ေသျပသေလာ။ ေျပာရခက္၏။ သမၼာတရားကို သင္ မည္မွ်နားလည္သည္၊ သမၼာတရားကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ သင္၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ တာဝန္တြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိမရွိဟူသည္ႏွင့္ သင့္ထံတြင္ စစ္မွန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ ရွိမရွိဟူသည္တို႔အေပၚ မူတည္သည္။ ဤသြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားမွသာ လူတို႔က သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ား ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိကို သင္ အကဲျဖတ္ႏိုင္ေပသည္။ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္လွ်င္ ၎တို႔သည္ အသက္ရွိေသာသူမ်ား၊ အထူးသျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ခ်စ္ကာ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္သည့္သူမ်ား ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးတြင္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားရွိကာ မိမိတို႔တာဝန္တြင္လည္း ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရရွိေသာ္လည္း သမၼာတရားကို မလိုက္စားသကဲ့သို႔ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္သာ အသက္ရွင္ၾကလွ်င္၊ မိမိတို႔၏ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ႂကြားကာ မည္သူကိုမွ် မနာခံလွ်င္ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးက အသက္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္သေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ အသက္ရွိမရွိဟူသည့္အတြက္ အဓိကေသာ့ခ်က္မွာ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ားကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ျခင္း ရွိမရွိျဖစ္သည္။ ပါရမီႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားရွိသည့္ လူတစ္ဦးသည္ အဘယ္သို႔ သမၼာတရားကို ရရွိႏိုင္သနည္း။ ဆုေက်းဇူးမ်ားအေပၚ မွီခိုျခင္းမရွိဘဲ အဘယ္သို႔ ၎တို႔ အသက္ရွင္ႏိုင္သနည္း။ ဤသို႔ အသက္ရွင္ျခင္းကို ၎တို႔ မည္သို႔ ေရွာင္ရွားႏိုင္သနည္း။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ရွာေဖြသင့္ၾကေပသည္။ ပထမဦးစြာ ဆုေက်းဇူးမ်ားက မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္ၿပီး အသက္က မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ဆိုသည္တို႔ၾကား ျခားနားမႈကို ၎တို႔ ရွင္းလင္းစြာ သိသင့္ၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ ဆုေက်းဇူးရွိသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ ပါရမီတစ္ခု ရွိသည့္အခါ ၎တို႔သည္ တစ္စုံတစ္ရာတြင္ ပင္ကိုအားျဖင့္ ပိုေတာ္ၾကသည္ သို႔မဟုတ္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ရာတြင္ တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ထူးခြၽန္ၾကသည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ သင္သည္ အျခားသူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ သာ၍ ျမန္ဆန္စြာ တုံ႔ျပန္ေကာင္းတုံ႔ျပန္ႏိုင္သည္၊ အျခားသူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ ပို၍ လ်င္ျမန္စြာ အမႈကိစၥမ်ားကို နားလည္ေကာင္း နားလည္ႏိုင္သည္၊ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ ကြၽမ္းက်င္မႈအခ်ိဳ႕ကို သင္ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၿပီး ျဖစ္ႏိုင္သည္ သို႔မဟုတ္ သင္သည္ အေျပာေကာင္းေသာ ေဟာေျပာသူတစ္ဦး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္၊ စသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔မွာ လူတစ္ဦး ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားျဖစ္သည္။ သင့္ထံတြင္ အခ်ိဳ႕ေသာ ပါရမီမ်ားႏွင့္ စြမ္းရည္မ်ားရွိလွ်င္ ယင္းတို႔ကို သင္ နားလည္ၿပီး ကိုင္တြယ္ပုံသည္ အလြန္အေရးႀကီး၏။ အျခားမည္သူတြင္မွ် သင္၏ ပါရမီမ်ားႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားမရွိေသာေၾကာင့္ သင္သည္ အစားထိုး၍ မရႏိုင္ေသာသူ ျဖစ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို သင္၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ သင္ အသုံးျပဳလွ်င္ သမၼာတရားကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း သင္ ေတြးထင္လွ်င္ ဤအျမင္သည္ မွန္သေလာ၊ မွားသေလာ။ (မွားပါသည္။) မွားသည္ဟု သင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာသနည္း။ ပါရမီမ်ားႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားမွာ အတိအက် အဘယ္အရာမ်ား ျဖစ္ၾကသနည္း။ ယင္းတို႔ကို သင္ မည္သို႔ နားလည္သင့္သနည္း၊ အသုံးျပဳကာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ အမွန္တရားမွာ သင့္ထံတြင္ မည္သည့္ ဆုေက်းဇူး သို႔မဟုတ္ ပါရမီရွိသည္ျဖစ္ေစ သင့္ထံတြင္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ရွိသည္ဟု မဆိုလိုေပ။ လူတို႔တြင္ ဆုေက်းဇူးႏွင့္ ပါရမီအခ်ိဳ႕ ရွိလွ်င္ ဤဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို အသုံးျပဳရသည့္ တာဝန္တစ္ခု ထမ္းေဆာင္ရန္မွာ ၎တို႔အတြက္ သင့္ေတာ္ေသာ္လည္း ယင္းက သမၼာတရားကို ၎တို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟု မဆိုလိုသကဲ့သို႔ အမႈအရာမ်ားကို စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ဟုလည္း မဆိုလိုေပ။ ဥပမာအေနျဖင့္ သီဆိုျခင္းအတြက္ ဆုေက်းဇူးျဖင့္ သင္ ေမြးဖြားလွ်င္ သီဆိုရန္ သင္၏ အစြမ္းအစသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအား ကိုယ္စားျပဳသေလာ။ သင္သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း သီဆိုသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ မဆိုလိုေပ။ ဥပမာအားျဖင့္ သင့္ထံတြင္ စကားလုံးမ်ားအတြက္ သဘာဝက်ေသာ ပါရမီရွိၿပီး စာေရးသားရာတြင္ ေတာ္သည္ဟု ဆိုၾကပါစို႔။ သင္သည္ သမၼာတရားကို နားမလည္လွ်င္ သင္၏ ေရးသားျခင္းသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္သေလာ။ သင့္ထံတြင္ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ရွိသည္ဟု ေသခ်ာေပါက္ ဆိုလိုသေလာ။ (မဆိုလိုပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကြဲျပားၿပီး ႏႈိင္းယွဥ္၍မရေပ။ သင့္ထံတြင္ မည္သည့္ ဆုေက်းဇူးရွိသည္ျဖစ္ေစ သင္သည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားလွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္မည္မဟုတ္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို မၾကာခဏ ႂကြားလုံးထုတ္ၾကၿပီး အျခားသူမ်ားထက္ ၎တို႔ ပိုေတာ္သည္ဟု ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခံစားၾကေသာေၾကာင့္ အျခားလူမ်ားကို အထင္ေသးကာ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ရန္ မလိုမလားျဖစ္ေနၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အၿမဲ ႀကီးၾကပ္လိုၾကၿပီး အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မၾကာခဏ ခ်ိဳးေဖာက္မိၾကၿပီး ၎တို႔၏ အလုပ္လုပ္ျခင္း ခရီးေရာက္မႈကလည္း အလြန္ နည္းပါးေလသည္။ ဆုေက်းဇူးမ်ားက ၎တို႔ကို မာနေထာင္လႊားေစကာ မိမိကိုယ္ကို မွန္သည္ဟု မွတ္ယူေစၿပီးျဖစ္သည္။ အျခားသူတို႔အေပၚ အထင္ေသးေစကာ အျခားသူမ်ားထက္ ၎တို႔ ပိုေတာ္သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ၎တို႔ေလာက္ မည္သူမွ်မေတာ္ ဟူ၍လည္းေကာင္း အၿမဲ ခံစားေစၿပီးျဖစ္သကဲ့သို႔ ဤအရာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဟုတ္လွၿပီဟု ၎တို႔ ဘဝင္ခိုက္လာၾကေလသည္။ ဤလူမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဆုေက်းဇူးမ်ား၏ ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံရၿပီမဟုတ္ေလာ။ ဧကန္အမွန္ ခံရၾကၿပီျဖစ္သည္။ ဆုေက်းဇူးရွိၿပီး ပါရမီမ်ားရွိေသာ လူမ်ားသည္ မာနေထာင္လႊားၿပီး မိမိကိုယ္ကို မွန္သည္ဟု မွတ္ယူရန္ အလားအလာအမ်ားဆုံး ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားဘဲ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အၿမဲ အသက္ရွင္လွ်င္ ယင္းမွာ အလြန္ အႏၲရာယ္မ်ားေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ လူတစ္ဦးက မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ပါရမီမ်ိဳး ၎ ပိုင္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားကို မလိုက္စားလွ်င္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ျဖည့္ဆည္းရန္ ၎တို႔ ေသခ်ာေပါက္ ပ်က္ကြက္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးတြင္ မည္သည့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ား ရွိသည္ျဖစ္ေစ ထိုတာဝန္မ်ိဳးကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္သင့္ေပသည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ သမၼာတရားကိုလည္း နားလည္ႏိုင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားသည္ ထိုတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္ က႑တစ္ခု ရွိလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို လက္မခံသကဲ့သို႔ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မရွာေဖြဘဲ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကိုသာ မွီခိုေသာသူတို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းမွ မည္သည့္ရလဒ္ကိုမွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိမည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းခံရမည့္ အႏၲရာယ္ ရွိေပသည္။ ဥပမာတစ္ခုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ စာေရးသားရာတြင္ ပါရမီရွိၾကေသာ္လည္း သမၼာတရားကို နားမလည္ၾကသကဲ့သို႔ ၎တို႔ ေရးသည့္အရာတြင္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈ လုံးဝ မရွိေပ။ ယင္းက အျခားသူတို႔ကို မည္သို႔ တည္ေဆာက္ေပးႏိုင္သနည္း။ ထိုအရာက ပညာမတတ္ေသာ္လည္း သမၼာတရား နားလည္ေသာ တစ္စုံတစ္ဦးက မိမိ၏ သက္ေသခံခ်က္အေၾကာင္း ေျပာဆိုျခင္းထက္ သက္ေရာက္မႈ ေလ်ာ့နည္းေပသည္။ လူမ်ားစြာတို႔သည္ ဆုေက်းဇူးမ်ားအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ ၎တို႔က အသုံးဝင္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ငါ့ကို ေျပာေလာ့၊ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် သမၼာတရား မလိုက္စားျဖစ္လွ်င္ တန္ဖိုးရွိၾကေသးသေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားရွိေသာ္လည္း သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ား ကင္းမဲ့လွ်င္ တာဝန္တစ္ခုကို ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ ဤကိစၥရပ္ကို အမွန္တကယ္ ရိပ္စားမိၿပီး ထိုအရာကို နားလည္ေသာသူ မည္သူမဆိုသည္ ဆုေက်းဇူးႏွင့္ ပါရမီမ်ားအား မည္သို႔ သေဘာထားရမည္ကို သိလိမ့္မည္။ သင္၏ အေျခအေနမွာ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို အၿမဲ ႂကြားဝါၿပီး သင့္ထံတြင္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈရွိသည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ အျခားသူမ်ားကို တိတ္တဆိတ္ သင္ အထင္ေသးရင္း ၎တို႔ထက္ သင္ ပိုေတာ္သည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ေတြးထင္ေနသည့္ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္လွ်င္ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ သမၼာတရားကို သင္ ရွာေဖြရန္ လိုအပ္သည္။ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို ႂကြားဝါျခင္း အႏွစ္သာရအား သင္ ရိပ္စားမိရမည္။ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို ႂကြားဝါျခင္းသည္ မိုက္မဲမႈႏွင့္ မသိနားလည္မႈတို႔၏ အထြတ္အထိပ္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အေျပာေကာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္လွ်င္ ၎၌ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈရွိသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ ဆုေက်းဇူးမ်ားရွိျခင္းဟူသည္မွာ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ရွိျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ စစ္မွန္မႈ လုံးဝ မရွိဘဲ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႂကြားဝါေသာသူတစ္ဦးသည္ အရွက္မဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔ ရိပ္စားမိခဲ့လွ်င္ ၎တို႔ ႂကြားမည္မဟုတ္။ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ ဤအေတာ္အတန္ ဆုေက်းဇူးရွိေသာ၊ ပါရမီရွိေသာ လူတို႔ ရင္ဆိုင္ရသည့္ အႀကီးမားဆုံးေသာ စိန္ေခၚမႈမွာ အဘယ္နည္း။ သင္တို႔တြင္ ထိုသို႔ေသာအရာႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာကို ထိေတြ႕ျခင္း ရွိၾကသေလာ။ (၎တို႔၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ စိန္ေခၚမႈမွာ ၎တို႔ အျခားသူမ်ားထက္ ပိုေတာ္သည္၊ က႑တိုင္းတြင္ ၎တို႔ ေတာ္ၾကသည္ဟု အၿမဲ ေတြးထင္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အလြန္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္ၾကသည္။ လူတိုင္းကို အထင္ေသးၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ ရန္ မလြယ္ကူပါ။) ယင္းမွာ ထိုအရာ၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းျဖစ္သည္။ အျခား မည္သည့္အရာ ရွိေသးသနည္း။ (၎တို႔အတြက္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို လက္လႊတ္ရန္ ခက္ခဲသည္။ မိမိတို႔ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို အသုံးျပဳျခင္းအားျဖင့္ ျပႆနာမ်ားစြာကို ၎တို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္သည္ဟု အၿမဲ ေတြးထင္ၾကသည္။ အမႈအရာမ်ားကို သမၼာတရားႏွင့္အညီ မည္သို႔ ရႈျမင္ရမည္ကို ၎တို႔ မသိၾကပါ။) (ဆုေက်းဇူးရွိေသာလူတို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို မိမိတို႔ဘာသာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္သည္ဟု အၿမဲ ေတြးထင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔ထံ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုရန္ ၎တို႔အတြက္ ခက္ခဲၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ ၎တို႔ မလိုမလား ျဖစ္ေနၾကသည္။) သင္တို႔ ေျပာေနၾကသည့္အရာမ်ားမွာ အမွန္တရားမ်ားျဖစ္ၿပီး အမွန္တရားမ်ားမွလြဲ၍ မည္သည့္အရာမွ် မဟုတ္ေပ။ ဆုေက်းဇူးရွိၿပီး ပါရမီရွိသည့္လူမ်ားက ၎တို႔သည္ အလြန္ေတာ္ေၾကာင္း၊ ၎တို႔သည္ အရာအားလုံးကို နားလည္ေၾကာင္း ေတြးထင္ၾကေသာ္လည္း ထိုဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီတို႔သည္ သမၼာတရားကို ကိုယ္စားမျပဳေၾကာင္း၊ ဤအရာမ်ားသည္ သမၼာတရားႏွင့္ မည္သည့္ဆက္စပ္မႈမွ် မရွိေၾကာင္းကို မသိၾကေခ်။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို မွီခိုသည့္အခါတြင္ ၎တို႔၏ အေတြးမ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားသည္ မၾကာခဏဆိုသလို သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤအရာကို ၎တို႔ မေတြ႕ျမင္ႏိုင္ၾကေခ်။ ၎တို႔က “ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ ပါးနပ္သလဲဆိုတာကို ၾကည့္။ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြကို ကြၽန္ေတာ္ လုပ္ခဲ့တယ္။ အရမ္းကို အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ေ႐ြးခ်ယ္မႈေတြပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ထဲက ဘယ္သူမွ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ယွဥ္လို႔မရဘူး” ဟု ေတြးၾကဆဲျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အတၱအျပည့္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ သေဘာက်သည့္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ အစဥ္အၿမဲ အသက္ရွင္ၾကေလသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားကို တည္ၿငိမ္ေစကာ ဘုရားသခင္က ၎တို႔အား မည္သည့္အရာ ေတာင္းဆိုသည္၊ သမၼာတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားက မည္သည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္ ဆိုသည္တို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားဖို႔ ၎တို႔အတြက္ ခက္ခဲေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔အတြက္ သမၼာတရားကို နားလည္ရန္ ခက္ခဲၿပီး ၎တို႔သည္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈကို ဝင္ေရာက္ဖို႔လည္း ၎တို႔အတြက္ အလြန္ခက္ခဲေလသည္။ တိုတိုေျပာရလွ်င္ လူတစ္ဦးသည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားႏိုင္သကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္လွ်င္ ၎တြင္ မည္သည့္ ဆုေက်းဇူးရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ပါရမီရွိသည္ျဖစ္ေစ မိမိတာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သံသယအနည္းငယ္မွ် မရွိႏိုင္ေပ။

ဆုေက်းဇူးႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္းေသာအရာအျဖစ္ မွတ္ယူ၍ရသည္။ မည္သည့္ ပါရမီမ်ား ရွိသနည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ နည္းပညာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ပတ္သက္၍ အထူးသျဖင့္ ကြၽမ္းက်င္ၾကသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ားျဖင့္ ေမႊေႏွာက္ လက္တည့္စမ္းရသည္ကို ႏွစ္သက္ၾကၿပီး လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းမ်ားကို အေတာ္ကြၽမ္းက်င္သည့္လူအခ်ိဳ႕၊ အတြင္းပိုင္း ကြန္ျပဴတာ ကုဒ္မ်ား သို႔မဟုတ္ ေဆာ့ဖ္ဝဲလ္ ပ႐ိုဂရမ္မ်ားကို အသုံးျပဳျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ လုပ္ကိုင္ေဆာင္႐ြက္ရသည္ကို အလြန္ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကသူအခ်ိဳ႕ ရွိၾကသည္။ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၾကၿပီး အလြန္ျမန္ဆန္စြာ မွတ္မိႏိုင္ၾကသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔၏နားလည္ႏိုင္စြမ္းႏွင့္ အလြတ္က်က္မွတ္ႏိုင္စြမ္းသည္ သာမန္ထက္လြန္ကဲေပသည္။ ဤသည္မွာ ပါရမီတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘာသာစကားမ်ားကို သင္ယူရာတြင္ ေတာ္ၾကသည္။ မည္သည့္ ဘာသာစကားကို ၎တို႔ သင္ယူေလ့လာသည္ျဖစ္ေစ၊ အလြန္ ျမန္ဆန္စြာ သင္ယူေလ့လာၾကၿပီး ၎တို႔၏ မွတ္ဉာဏ္က သာမန္လူတို႔ထက္ သာလြန္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ သီခ်င္းဆိုျခင္း၊ ကခုန္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အႏုပညာတြင္ ေတာ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ မိတ္ကပ္လိမ္းျခင္းႏွင့္ သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းတြင္ ေတာ္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕မွာ ဒါ႐ိုက္တာမ်ား လုပ္ႏိုင္ၾကသည္၊ စသည္တို႔ျဖစ္၏။ ပါရမီအမ်ိဳးအစား မည္သို႔ျဖစ္ေစ၊ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အလုပ္တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္သေ႐ြ႕ ဤအရာက “လူမ်ား အသက္ရွင္ဖို႔ အမွီျပဳသည့္အရာ အတိအက်မွာ အဘယ္နည္း”ဟူသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ၿခဳံငုံေပသည္။ လူတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါတို႔ စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးရန္ လိုအပ္သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ရသည္ကို ေပ်ာ္ေမြ႕ၾကၿပီး လူတို႔က ထိုအရာမ်ားကို အရင္းအႏွီးအျဖစ္၊ မိမိတို႔၏ အသက္ေမြးမႈရင္းျမစ္အျဖစ္၊ အသက္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ တန္ဖိုး၊ လိုက္စားရမည့္ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ မိမိတို႔ဘဝမ်ား၏ အေရးပါမႈအျဖစ္လည္းေကာင္း မွတ္ယူၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အသက္ရွင္ရန္ ဤအရာမ်ားအေပၚ မွီခိုၿပီး ယင္းတို႔ကို လူ႔ဘဝ၏ မရွိမျဖစ္ေသာ အစိတ္အပိုင္းအျဖစ္ ျမင္ျခင္းသည္ သဘာဝက်သည္ဟု လူတို႔ ခံစားၾကသည္။ ယေန႔တြင္ လူတိုင္းနီးပါးသည္ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ သင္တို႔တစ္ဦးစီတိုင္းက မည္သည့္ ဆုေက်းဇူးမ်ိဳးျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသနည္း။ (ကြၽန္ုပ္သည္ ဘာသာစကားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဆုေက်းဇူးတစ္ခုရွိသည္ဟု ထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဆုေက်းဇူးျဖင့္ ဧဝံေဂလိတရားကို ကြၽန္ုပ္ ျဖန႔္ေဝသည္။ မွန္ေသာ လမ္းခရီးကို စုံစမ္းစစ္ေဆးေသာသူ တစ္စုံတစ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ုပ္ စကားေျပာသည့္အခါ သူတို႔ စိတ္ဝင္စားလာေအာင္ ကြၽန္ုပ္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ၿပီး ကြၽန္ုပ္ေျပာသည့္အရာကို သူတို႔ ၾကားလိုၾကသည္။) ေကာင္းၿပီ၊ ဤဆုေက်းဇူး သင္၌ရွိသည္မွာ ေကာင္းသေလာ၊ မေကာင္းသေလာ။ (ယခု ဘုရားသခင္၏ မိတ္သဟာယကို ကြၽန္ုပ္ ၾကားၿပီးၿပီျဖစ္သျဖင့္ ဤဆုေက်းဇူးက သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအား ကြၽန္ုပ္ ရွာေဖြျခင္းကို တားဆီးမည္ဟု ထင္မိပါသည္။) ဘာသာစကားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဆုေက်းဇူးရွိသည္မွာ မေကာင္းေၾကာင္းႏွင့္ ဤဆုေက်းဇူးကို သင္ အသုံးမျပဳခ်င္ေတာ့ေၾကာင္း သင္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္၊ မွန္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာကို သင္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သနည္း။ ယေန႔ ေဆြးေႏြးမႈ၏ အခ်က္အခ်ာက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ သင္တို႔ ျပႆနာမ်ားထဲမွ မည္သည့္အရာကို ေျဖရွင္းေပးလိမ့္မည္၊ ဤဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ မွားၿပီး မည္သည့္အရာ မွန္သည္ဆိုသည္တို႔ကို သင္တို႔ နားလည္ရန္ လိုအပ္သည္။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ ရွင္းလင္းေနရမည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္ နားမလည္လွ်င္ အဆုံး၌ မ်ားစြာ စကားေျပာၿပီးေနာက္ မွန္ကန္သည့္အရာမ်ားက မွားယြင္းေၾကာင္း၊ မွားယြင္းသည့္အရာမ်ားလည္း မွားယြင္းေၾကာင္းႏွင့္ သင္ လုပ္သမွ်တိုင္းက မွားယြင္းေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း သင္ ခံစားရလွ်င္ အသက္ရွင္ျခင္း ျပႆနာကို သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္သေလာ။ (မေျဖရွင္းႏိုင္ပါ။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ရန္ ဘာသာစကားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ကြၽန္ုပ္၏ ဆုေက်းဇူးအေပၚ မွီခိုျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္ုပ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္သည္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစဖို႔ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ျဖစ္ရမည့္အစား ႂကြားရန္၊ မိမိကိုယ္ကို အားက်ရႈစားရန္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို အားရေက်နပ္ရန္ ျဖစ္သည္ဟု ကြၽန္ုပ္ ထင္ပါသည္။) သင္၏ ဆုေက်းဇူးျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းက အဘယ္ေၾကာင့္ မွားယြင္းသည္ဟူသည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို သင္ ယခုတင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။ ဤဆုေက်းဇူးက သင္၏ အရင္းအနီး၊ မိမိကိုယ္ပိုင္တန္ဖိုးကို သေဘာေပါက္ျခင္းတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ဤအေတြးမ်ားႏွင့္ ဤမူလဇာစ္ျမစ္က မွားသည္ဟု သင္ ထင္သည္။ ဤျပႆနာကို သင္ မည္သို႔ ေျဖရွင္းႏိုင္သနည္း။ (ကြၽန္ုပ္၏ ဆုေက်းဇူးက ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ တန္ဆာပလာျဖစ္ေၾကာင္းကို ကြၽန္ုပ္ သိရန္လိုအပ္သည္။ ကြၽန္ုပ္၏ ဆုေက်းဇူးကို အသုံးျပဳျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို ၿပီးျပည့္စုံေစရန္ျဖစ္သည္။) ဤသို႔စဥ္းစားၿပီးေနာက္တြင္ သင္သည္ သမၼာတရားကို ႐ုတ္တရက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ေလာ။ (လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ သင္သည္ အဘယ္သို႔မ်ား ဤဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အသက္မရွင္ဘဲ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္သနည္း။ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္တြင္ သင္၏ တစ္ကိုယ္ေရ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားႏွင့္ အစြမ္းအစမ်ားကို ႂကြားဝါရန္ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို အသုံးျပဳေနလွ်င္ သင္သည္ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ သင္၏ ဆုေက်းဇူးႏွင့္ အသိပညာကို သင္၏ တာဝန္အား ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို ျပသရန္ အသုံးျပဳလွ်င္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား အထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္ ရလဒ္မ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ကို သာ၍ စိတ္ေက်နပ္ေစႏိုင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အမႈကို ျပဳေနသည္ဆိုသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ နားလည္ကာ ရွင္းလင္းေစရန္ ကူညီရာတြင္ သာ၍ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ရန္အျပင္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို လက္ခံဖို႔ လူတို႔အား ကူညီရန္အလို႔ငွာ မည္သို႔ စကားေျပာၿပီး မည္သည့္အရာ ေျပာဆိုရမည္ဆိုသည္တို႔အေပၚ သင္ ေတြးဆလွ်င္ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ ကြာျခားခ်က္တစ္ခု ရွိသေလာ။ (ရွိပါသည္။) သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ ပါရမီမ်ား သို႔မဟုတ္ အစြမ္းအစမ်ားကို ႂကြားလုံးထုတ္ေနစဥ္ သင္ မာန္ပါသြားကာ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္ကို ေမ့ေလ်ာ့ၿပီး ထိုအစား အျခားသူတို႔ေရွ႕တြင္ ဘာသာတရားမရွိသူတစ္ဦးကဲ့သို႔ပင္ ႂကြားဝါဖူးသေလာ။ ဤအရာမ်ိဳး သင့္ထံတြင္ ျဖစ္ပ်က္ဖူးသေလာ။ (ျဖစ္ပ်က္ဖူးပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအေျခအေနမ်ားတြင္ လူတစ္ဦး၏ အတြင္းပိုင္း အေျခအေနသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္ တူသနည္း။ အလိုလိုက္သည့္ အေျခအေန၊ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေသာ စိတ္ႏွလုံး၊ ခ်ဳပ္ထိန္းမႈ သို႔မဟုတ္ အျပစ္ရွိသည့္စိတ္ ကင္းမဲ့ေသာ အေျခအေန၊ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခ်ိန္တြင္ ၎တို႔၏ စိတ္မ်ားတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား မရွိသကဲ့သို႔ ခရစ္ယာန္တစ္ဦး ရွိသင့္သည့္ အေျခခံ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ လူမႈေရးက်င့္ဝတ္တို႔ ေပ်ာက္ဆုံးသည့္ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤအရာသည္ အဘယ္အရာ ျဖစ္လာသနည္း။ ၎တို႔က မိမိတို႔၏ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကို ႂကြားဝါျခင္းႏွင့္ မိမိတို႔ကို ပင္ကိုစ႐ိုက္ကို ေရာင္းစားျခင္း ျဖစ္လာသည္။ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္လမ္းေၾကာင္းတြင္ သင္၏ ပါရမီမ်ားႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို ျပသျခင္းအေၾကာင္းသာ အေရးစိုက္ၿပီး သမၼာတရားကို သင္ မရွာေဖြသည့္ အေျခအေနမ်ားကို မၾကာခဏ ေတြ႕ႀကဳံရသေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ သင္ ရွိသည့္အခါ ထိုအရာကို သင့္ဘာသာ သေဘာေပါက္ႏိုင္သေလာ။ သင္ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္သေလာ။ ဤအရာကို သင္ သေဘာေပါက္ၿပီး သင္၏ လမ္းေၾကာင္းကို ေျပာင္းလဲႏိုင္လွ်င္ သမၼာတရားကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ ဤကဲ့သို႔ အၿမဲျဖစ္ၿပီး အခ်ိန္ကာလအေတာ္ၾကာေအာင္ ဤအေျခအေနကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႀကဳံေတြ႕လွ်င္၊ သင္သည္ မိမိ၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ လုံးလုံး အသက္ရွင္ၿပီး သမၼာတရားကို လုံးဝ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိသည့္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေပသည္။ သင္တို႔၏ ခ်ဳပ္ထိန္းမႈက မည္သည့္ေနရာမွ လာသည္ဟု သင္တို႔ ထင္သနည္း။ သင္၏ ခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္စြမ္းကို မည္သည့္အရာက အဆုံးအျဖတ္ေပးသနည္း။ သမၼာတရားကို သင္ မည္မွ်ခ်စ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ မေကာင္းမႈ သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားကို သင္ မည္မွ်မုန္းသည္ဆိုသည့္အရာက အဆုံးအျဖတ္ေပးေပသည္။ သမၼာတရားကို သင္ နားလည္ၿပီးသည့္အခါတြင္ သင္သည္ မေကာင္းမႈကို ျပဳလုပ္ခ်င္မည္မဟုတ္ဘဲ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္အရာမ်ားကို သင္ မုန္းသည့္အခါတြင္လည္း မေကာင္းမႈကို သင္ လုပ္ေဆာင္ခ်င္မည္မဟုတ္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ခ်ဳပ္ထိန္းသည့္ အသိစိတ္တစ္ခု ျဖစ္လာျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို မခ်စ္ေသာလူတို႔အတြက္ မေကာင္းမႈကို မုန္းတီးရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔တြင္ ထိန္းခ်ဳပ္သည့္ စိတ္မရွိၾကသကဲ့သို႔ ထိုစိတ္မရွိဘဲ ခ်ဳပ္တည္းမႈမဲ့စြာ စာရိတၱပ်က္ျပားျခင္းကို မလြန္ဆန္ႏိုင္သည့္ အလားအလာရွိေပသည္။ ၎တို႔သည္ ထင္ရာျမင္ရာျဖစ္ၿပီး မဆင္မျခင္ျဖစ္ကာ မေကာင္းမႈ မည္မွ် လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ကို အနည္းငယ္မွ် အေရးမစိုက္ၾကေပ။

မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို အားကိုးျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာလူမ်ား ေတြ႕ႀကဳံသည့္ ေနာက္ထပ္ အေျခအေနတစ္ခု ရွိသည္။ လူတို႔တြင္ မည္သည့္ ပါရမီမ်ား၊ ဆုေက်းဇူးမ်ား သို႔မဟုတ္ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားရွိသည္ျဖစ္ေစ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္႐ုံသာ လုပ္ေဆာင္ၿပီး အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္သည့္အျပင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း အယူအဆက ၎တို႔ စိတ္မ်ားတြင္ မရွိသည့္အလား သမၼာတရားကို လုံးဝ မရွာေဖြသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သေဘာေပါက္ရန္ မႀကိဳးစားဘဲ ၎တို႔၏ တစ္ခုတည္းေသာ တြန္းအားက အလုပ္ကို ၿပီးစီးကာ အလုပ္တာဝန္ကို ၿပီးေအာင္လုပ္ရန္သာျဖစ္လွ်င္ ဤသည္မွာ မိမိတို႔၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ အစြမ္းအစမ်ားႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း လုံးဝ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိႏိုင္ရန္ႏွင့္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကို ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္ လဲလွယ္ရန္အလို႔ငွာသာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္လိုၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ လူအမ်ားစု ရွိၾကသည့္ အေျခအေနျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ အထူးသျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ၎တို႔အား အခ်ိဳ႕ေသာ သမား႐ိုးက် အလုပ္မ်ိဳးကို တာဝန္ေပးသည့္အခါတြင္ ဤရႈေထာင့္အျမင္ကို ထားရွိၾကသည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သမွ်မွာ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ မိမိတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ၿပီးေျမာက္ရန္ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ျခင္းကို အားကိုးလိုၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ စကားေျပာျခင္း သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာကို စစ္ေဆးၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျချဖင့္ အလုပ္လုပ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဟိုသည္ ေျပးလႊားေနရျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔ မ်ားစြာ ပံ့ပိုးၿပီးျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မိမိ၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားကို အားကိုးျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းကို ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ ပါရမီမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းက သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မေျပာႏွင့္၊ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းဟူသည္ထက္ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ငါတို႔ ဆိုသနည္း။ ကြာျခားခ်က္တစ္ခုရွိ၏။ ဥပမာအားျဖင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က သင့္ကို အလုပ္တာဝန္တစ္ခု ေပးသည္ဆိုပါစို႔။ ၿပီးလွ်င္ ထိုအလုပ္တာဝန္ကို သင္ ယူၿပီးေနာက္တြင္ သင့္အေနျဖင့္ သင္၏ ေခါင္းေဆာင္ထံ ျပန္အစီရင္ခံၿပီး သူ၏ ခ်ီးမြမ္းမႈကို ရရွိႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ အလုပ္တာဝန္ကို မည္သို႔ အျမန္ဆုံး ၿပီးစီးရမည္ကို သင္ စဥ္းစားသည္။ သင့္အေနျဖင့္ အတန္အသင့္ တာဝန္သိတတ္ေသာ သေဘာထားတစ္ခုပင္ ရွိကာ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ျဖစ္ေသာ အစီအစဥ္တစ္ခုကို စီစဥ္ေကာင္းစီစဥ္ထားႏိုင္ေသာ္လည္း အလုပ္တာဝန္ ၿပီးစီးျခင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ား ျမင္ရန္အတြက္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကိုသာ သင္ အာ႐ုံစိုက္ေလသည္။ သို႔မဟုတ္ ထိုအလုပ္တာဝန္ကို လုပ္ေနစဥ္ သင့္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ေစမည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ မည္သို႔ ထမ္းေဆာင္ရမည္ဆိုသည္ႏွင့္ မည္သည့္အရာက သင္ ရွာေဖြသည့္ ၿပီးျပည့္စုံျခင္း စံႏႈန္းတစ္ခု ျပည့္မီသည္ကို စဥ္းစားရင္း မိမိဘာသာ စံႏႈန္းတစ္ခု သင္ ခ်မွတ္ေကာင္း ခ်မွတ္ႏိုင္သည္။ စံႏႈန္းမ်ားကို သင္ မည္သို႔ ခ်မွတ္သည္ျဖစ္ေစ သင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက သမၼာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္မႈမရွိလွ်င္၊ သမၼာတရားကို ရွာေဖြကာ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္လာ၍ အတည္ျပဳၿပီးေနာက္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အစား ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္ဘဲ မေရရာေသာ စိတ္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ထိုအရာသည္ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ျဖစ္ခ်င္သည့္ စိတ္ဓာတ္တစ္ခုကို ထားရွိရင္း အမႈအရာမ်ားကို သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ ဉာဏ္၊ ဆုေက်းဇူးမ်ား၊ အစြမ္းအစမ်ားႏွင့္ ကြၽမ္းက်င္မႈတို႔အေပၚ အားကိုးျခင္းအားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမႈအရာမ်ားကို ဤသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းရလဒ္သည္ အဘယ္နည္း။ သင့္အေနျဖင့္ အလုပ္တာဝန္ကို ၿပီးစီးေကာင္းၿပီးစီးႏိုင္ၿပီး မည္သည့္ျပႆနာကိုမွ် မည္သူမွ် မေထာက္ျပဘဲရွိေနႏိုင္သည္။ သင္ အလြန္ ဝမ္းသာေသာ္လည္း ပထမဆုံးအေနျဖင့္ အလုပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္ ျဖစ္စဥ္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သင္ နားမလည္ခဲ့ေပ။ ဒုတိယအေနျဖင့္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ်၊ ကိုယ္စြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ သင္ မထမ္းေဆာင္ခဲ့ေပ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးက သမၼာတရားကို မရွာေဖြခဲ့။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို သင္ ရွာေဖြခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ရွာေဖြခဲ့လွ်င္၊ သင္၏ အလုပ္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္မႈသည္ စံႏႈန္းျပည့္မီခဲ့ေပမည္။ သင္သည္လည္း သမၼာတရား စစ္မွန္မႈမ်ားထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ခဲ့မည္ျဖစ္ၿပီး သင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည့္အရာက ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ကို သင္ မွန္ကန္တိက်စြာ နားလည္သေဘာေပါက္ႏိုင္ခဲ့မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင္သည္ ထိုအရာကို စိတ္ႏွစ္ျခင္းမရွိဘဲ နားေဝတိမ္ေတာင္ျဖစ္သည့္ နည္းလမ္းျဖင့္ အလုပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္လွ်င္ အလုပ္က ၿပီးစီးကာ အလုပ္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မည္မွ်ေကာင္းစြာ သင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ သိလိမ့္မည္မဟုတ္။ သင့္ထံတြင္ မည္သည့္ စံႏႈန္းမွ် ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ အလုပ္တာဝန္ကို ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားႏွင့္အညီ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ျခင္း ရွိမရွိဟူသည္ကို သင္ သိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ သင္သည္ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္၊ အလုပ္လုပ္ေပးေနျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတိုင္း သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္သင့္သည္။ မိမိတို႔၏တာဝန္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ေသာသူတို႔သာ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို ၿပီးစီးျခင္းအားျဖင့္သာ မိမိ၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈက လက္သင့္ခံႏိုင္ဖြယ္ ျဖစ္ႏိုင္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို ၿပီးေျမာက္ျခင္းအတြက္ စံႏႈန္းတစ္ခု ရွိသည္။ သခင္ေယရႈက “သင္၏ ဘုရားသခင္ ထာဝရဘုရားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ႏွင့္ ခ်စ္ေလာ့။”ဟု ေျပာခဲ့သည္။ “ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္း”သည္ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤသတ္မွတ္ခ်က္သည္ မည္သည့္ေနရာတြင္ သူ႔ဘာသာ ထင္ရွားသင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို သင္ ၿပီးစီးျခင္းအားျဖင့္ ထင္ရွားသင့္သည္။ လက္ေတြ႕က်က်ဆိုရလွ်င္ ထိုအရာသည္ လူသားအေနျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ စံႏႈန္းမွာ အဘယ္နည္း။ ထိုအရာမွာ သင့္အေနျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို အဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးအျဖစ္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ရန္ျဖစ္သည့္ ဘုရားသခင္၏သတ္မွတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကို လြယ္ကူစြာ နားလည္သင့္ေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္ကို ျပည့္မီရန္ သင္၏တာဝန္ကို စိတ္ႏွစ္ထားရန္ အဓိက လိုအပ္သည္။ သင့္စိတ္ႏွလုံးကို နစ္ထားႏိုင္လွ်င္ သင္၏ စိတ္အႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရန္ သင့္အတြက္ လြယ္ကူလိမ့္မည္။ သင့္စိတ္၏ စိတ္ကူးမ်ားကိုသာ အားကိုးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားေပၚတြင္ အားကိုးျခင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း သင္၏ တာဝန္ကို သင္ ထမ္းေဆာင္လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သင္ ျပည့္မီႏိုင္သေလာ။ လုံးဝ မျပည့္မီႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို ျဖည့္ဆည္းရန္ႏွင့္ သင္၏ တာဝန္ကို သစၥာေစာင့္သိစြာႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ရန္အလို႔ငွာ ျပည့္မီရမည့္ စံႏႈန္းမွာ အဘယ္နည္း။ ထိုအရာမွာ သင္၏တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးမရွိဘဲ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ သင္ ႀကိဳးပမ္းလွ်င္ အလုပ္ျဖစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ သင္၏ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးက ယခင္ထက္ တိုး၍ အားေကာင္းၿပီး သာ၍ စစ္မွန္လွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ သင္ အလိုအေလ်ာက္ ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္ရွိသမွ်၊ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်တြင္ ေနာက္ဆုံး လာသည့္အရာမွာ “အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်” ျဖစ္သည္။ “စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့”က ပထမဆုံး လာသည္။ သင္၏ တာဝန္ကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ သင္ မထမ္းေဆာင္လွ်င္ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ မည္သို႔ သင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္နည္း။ ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ အစြမ္းသတၱိရွိသမွ်ျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္းမွ်သည္ မည္သည့္ ရလဒ္ကိုမွ် စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္ျခင္း မရွိေပ။ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္လည္း တန္းတူမျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာမွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ (စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖစ္ပါသည္။) ဘုရားသခင္က သင့္ကို မည္သည့္တာဝန္ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာ ေပးအပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သင္ အားသြန္ခြန္စိုက္ အလုပ္လုပ္႐ုံသာ လုပ္ေဆာင္လွ်င္၊ ဟိုသည္ေျပးလႊားၿပီး အားထုတ္မႈ အသုံးျပဳ႐ုံ အသုံးျပဳလွ်င္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ သင္ ကိုက္ညီႏိုင္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ သင္ ျပဳမူႏိုင္သေလာ။ (မျပဳမူႏိုင္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သင္ မည္သို႔ ကိုက္ညီႏိုင္သနည္း။ (စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ ျဖစ္ပါသည္။) “စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္”ဟူသည့္ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုရန္ လြယ္ကူၿပီး လူတို႔က မၾကာခဏ ေျပာဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ သင္ မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ လူအခ်ိဳ႕က “အဲဒီအရာက အမႈကိစၥေတြကို ေနာက္ထပ္ နည္းနည္း အားထုတ္မႈ၊ စစ္မွန္႐ိုးသားမႈနဲ႔ လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ၊ ပိုစဥ္းစားတဲ့အခါ တျခားဘာကိုမွ သင့္ရဲ႕စိတ္ကို ေနရာယူခြင့္မေပးဘဲ လက္ရွိအလုပ္တာဝန္ကို ဘယ္လို ထမ္းေဆာင္ရမလဲဆိုတာကိုသာ အာ႐ုံစိုက္တဲ့အခါမွာ ျဖစ္တာ မဟုတ္လား”ဟု ေျပာၾကသည္။ ထိုမွ် ႐ိုးရွင္းသေလာ။ (မ႐ိုးရွင္းပါ။) ထို႔ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း၏ အေျခခံစည္းမ်ဥ္း အနည္းငယ္အေၾကာင္းကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကစို႔။ သင္တို႔ ပုံမွန္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ သို႔မဟုတ္ လိုက္နာေစာင့္ထိန္းသည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအရ အမႈအရာမ်ားကို သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရန္ ပထမဆုံး သင္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာမွာ အဘယ္နည္း။ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သင္၏ ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ်ကို သုံးရမည္၊ သင္၏ အားအင္ကို သုံးၿပီး စိတ္ႏွစ္ထားရမည္ျဖစ္ကာ ဝတ္ေက်တမ္းေက် မလုပ္ရေပ။ လူတစ္ဦးသည္ အမႈအရာမ်ားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ၾကၿပီျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ မိမိ၏ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ဆုံးရႈံးျခင္းကဲ့သို႔သာ ျဖစ္သည္။ စကားေျပာေနစဥ္ ၎တို႔၏အေတြးမ်ားက ပ်ံ႕လြင့္ေနလိမ့္မည္၊ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ ၎တို႔ လုံးဝစိတ္ႏွစ္ထားလိမ့္မည္ မဟုတ္ဘဲ၊ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ အေရးမစိုက္ဘဲ ရွိၾကလိမ့္မည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ အမႈအရာမ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာ ကိုင္တြယ္ႏိုင္ၾကမည္ မဟုတ္။ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ သင္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုအရာထဲသို႔ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုလုံး မႏွစ္ထားလွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကို ညံ့ဖ်င္းစြာ သင္ ထမ္းေဆာင္လိမ့္မည္။ သင္၏ တာဝန္ကို ႏွစ္အခ်ိဳ႕ၾကာ သင္ ထမ္းေဆာင္လွ်င္ပင္ အလြန္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ သင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သင့္အေနျဖင့္ စိတ္မႏွစ္ထားလွ်င္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဇြဲလုံ႔လရွိေသာ အမႈေဆာင္မ်ားမဟုတ္။ ၎တို႔သည္ အၿမဲ တည္ၿငိမ္ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲလြယ္သည္။ အလြန္ျမင့္မားစြာ ၎တို႔ ရည္မွန္းၾကၿပီး မည္သည့္ေနရာတြင္ မိမိတို႔ စိတ္ႏွလုံးမ်ား ခ်န္ထားမိခဲ့သည္ကို မသိၾကေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားတြင္ စိတ္ႏွလုံးမ်ား ရွိၾကသေလာ။ လူတစ္ဦးတြင္ စိတ္ႏွလုံး ရွိမရွိဟူသည္ကို သင္တို႔ မည္သို႔ ခြဲျခားႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ သူတစ္ဦးသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္သည္မွာ နည္းပါးလွ်င္ ၎တို႔၌ စိတ္ႏွလုံး ရွိၾကသေလာ။ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္ထံ သင္ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ဆုမေတာင္းလွ်င္ ၎တို႔၌ စိတ္ႏွလုံး ရွိၾကသေလာ။ မည္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ၎တို႔ ရင္ဆိုင္သည္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားကို မည္သည့္အခါတြင္မွ် မရွာေဖြလွ်င္ ၎တို႔၌ စိတ္ႏွလုံး ရွိၾကသေလာ။ လူအခ်ိဳ႕သည္ သိသာထင္ရွားသည့္ မည္သည့္ရလဒ္မွ် မရရွိဘဲ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ႏွစ္မ်ားစြာၾကာ ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ ၎တို႔တြင္ စိတ္ႏွလုံးမ်ား ရွိၾကသေလာ။ (မရွိပါ။) စိတ္ႏွလုံးမရွိၾကသည့္လူမ်ားသည္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကသေလာ။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ မည္သို႔ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ ဦးစြာပထမ တာဝန္ကို သင္ စဥ္းစားသင့္သည္။ “ဒါက ငါ့တာဝန္ပဲ။ ငါထမ္းရမယ္။ ငါ့ကို အလိုအပ္ဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ အခုအခ်ိန္မွာ ငါထြက္ေျပးလို႔မရဘူး။ ငါ့တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ ေျပာျပရမယ္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင့္ထံတြင္ အယူအဆဆိုင္ရာ အေျခခံတစ္ခုရွိသည္ဟု ဆိုလိုသည္။ သို႔ရာတြင္ အယူအဆဆိုင္ရာ အေျခခံရွိျခင္းမွ်သည္ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ သင္ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ (မဆိုလိုပါ။) သင္သည္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းႏွင့္ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထမ္းေဆာင္ျခင္းတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းျခင္းႏွင့္ အလွမ္းေဝးေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏ တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထမ္းေဆာင္ရန္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ မည္သို႔ ထမ္းေဆာင္လာႏိုင္ၾကမည္နည္း။ ဦးစြာပထမ သင့္အေနျဖင့္ “ဘယ္သူ႔အတြက္ ဒီတာဝန္ကို ငါ ထမ္းေဆာင္ေနတာလဲ။ ဘုရားသခင္အတြက္ ထမ္းေဆာင္ေနတာလား။ အသင္းေတာ္အတြက္ ထမ္းေဆာင္ေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ လူတစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္မ်ား ထမ္းေဆာင္ေနတာလား” ဟု စဥ္းစားရန္ လိုအပ္သည္။ ဤအရာကို ရွင္းလင္းစြာ နားလည္သေဘာေပါက္ရမည္။ ထို႔အျပင္ “ဘယ္သူက ဒီတာဝန္ကို ငါ့ကို တာဝန္ေပးခဲ့တာလဲ။ ဘုရားသခင္ကလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေယာက္ကလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အသင္းေတာ္ကလား”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤအရာကိုလည္း ရွင္းလင္းရန္ လိုအပ္သည္။ ဤအရာသည္ ေသးငယ္သည့္အရာတစ္ခုကဲ့သို႔ ထင္ေကာင္း ထင္ရႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ေျဖရွင္းရန္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရဦးမည္ျဖစ္သည္။ ငါ့ကိုေျပာေလာ့၊ သင္တို႔၏တာဝန္ကို သင္တို႔အား တာဝန္ေပးခဲ့သည္မွာ ေခါင္းေဆာင္ သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ဦးဦးေလာ သို႔မဟုတ္ အသင္းေတာ္တစ္ခုခုေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ေသခ်ာေနသေ႐ြ႕ ေကာင္းေပ၏။ သင့္ကို သင္၏တာဝန္ ေပးအပ္ခဲ့သူမွာ ဘုရားသခင္ျဖစ္သည္ကို သင္ အတည္ျပဳရမည္။ အသင္းေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးက သင့္ကို ေပးထားျခင္းျဖစ္ပုံ ရႏိုင္ေသာ္လည္း အမွန္တြင္ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္မွ လာျခင္းသာ ျဖစ္ေပသည္။ လူသား အလိုဆႏၵမွ သိသာထင္ရွားစြာ လာသည့္ အခ်ိန္မ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္လွ်င္ ထိုအရာကို ဘုရားသခင္ထံမွ ဦးစြာ သင္ လက္ခံရယူရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ မွန္ကန္သည့္ ေတြ႕ႀကဳံနည္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ထံ ထိုအရာကို သင္ လက္ခံၿပီး သူ၏ အစီအစဥ္မ်ားကို တမင္ က်ိဳးႏြံနာခံကာ သူ၏ ္တာဝန္ေပးေစခိုင္းခ်က္ကို လက္ခံရန္ ေျခလွမ္းလွ်င္၊ ထိုအရာကို ထိုသို႔ သင္ ႀကဳံေတြ႕လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းျပမႈႏွင့္ အလုပ္ သင္၌ ရွိလိမ့္မည္။ အရာရာသည္ လူတို႔က လုပ္ေဆာင္ၿပီး လူတို႔ထံမွလာသည္ဟု သင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ယုံၾကည္လွ်င္၊ အမႈအရာမ်ားကို ဤသို႔ သင္ ေတြ႕ႀကဳံလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ ေကာင္းခ်ီးမ်ား သို႔မဟုတ္ သူ၏ အလုပ္ သင္၌ ရွိမည္မဟုတ္။ အေၾကာင္းမွာ သင္သည္ ထိုအတြက္ အလြန္ မသိက်ိဳးကြၽန္ ျပဳလြန္းေသာေၾကာင့္၊ ဝိညာဥ္ေရးရာ သိနားလည္မႈ ကင္းမဲ့လြန္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သင့္တြင္ မွန္ကန္သည့္ စိတ္ဓာတ္မရွိေပ။ ကိစၥရပ္မ်ားအားလုံးကို လူသား အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ သင္ အၿမဲ မွတ္ယူလွ်င္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္ ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကိစၥရပ္မ်ား အားလုံးအေပၚ အုပ္စိုးေသာသူမွာ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က မည္သူ႔ကို မည္သည့္ အလုပ္တာဝန္မ်ိဳး စီစဥ္သည္ျဖစ္ေစ ထိုအရာသည္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ ႀကိဳတင္စီစဥ္မႈတို႔မွ လာၿပီး ထိုအထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ေစတနာ ပါရွိသည္။ ဤအရာကို သင္ ပထမဆုံး သိရမည္။ ထိုအရာကို ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ရန္ အလြန္အေရးႀကီး၏။ အယူဝါဒမ်ားကိုသာ နားလည္ျခင္းက အဆင္ေျပမည္မဟုတ္။ သင္သည္ “ဒီတာဝန္ကို ဘုရားသခင္က ငါ့ကို ေပးအပ္ခဲ့တာ။ ငါ့အတြက္ မဟုတ္ဘူး။ တျခားဘယ္သူ႔အတြက္မွလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားသခင္အတြက္ ငါ့တာဝန္ကို ငါထမ္းေဆာင္ေနတာ။ ဒါဟာ ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ငါ့ရဲ႕တာဝန္ပဲ။ ငါ့ကို ဘုရားသခင္က ေပးအပ္ခဲ့တာ” ဟု သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အတည္ျပဳရမည္။ ဤတာဝန္ကို ဘုရားသခင္က သင့္အား ေပးအပ္ခဲ့သည့္အတြက္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို မည္သို႔ ေပးအပ္ခဲ့သနည္း။ ဤအရာတြင္ အမႈအရာမ်ားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ပါဝင္သေလာ။ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္ လိုအပ္သေလာ။ သင့္အေနျဖင့္ သမၼာတရား၊ သင့္ကို ဘုရားသခင္ ေပးအပ္သည့္ တာဝန္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအျပင္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ေျပာဆိုသည့္အရာမ်ားကို ရွာေဖြရန္ လိုအပ္သည္။ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အေတာ္ေလး ရွင္းလင္းစြာ ေျပာဆိုထားလွ်င္ ယင္းတို႔ကို မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး လက္ေတြ႕အရွိတရား ျဖစ္ေစရမည္ကို သင္ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားရမည့္အခ်ိန္ ျဖစ္သည္။ သမၼာတရား နားလည္သည့္ လူတို႔ႏွင့္လည္း သင္ မိတ္သဟာယျပဳသင့္ၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္သင့္သည္။ ယင္းမွာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ သင္၏ တာဝန္ကို သင္ မထမ္းေဆာင္မီ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သင္ ရွာေဖြကာ သမၼာတရားကို သိနားလည္လာၿပီး မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို သိေသာ္လည္း ေဆာင္႐ြက္ရမည့္အခ်ိန္ ေရာက္လာသည့္အခါ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အေတြးမ်ားႏွင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားၾကားတြင္ ျခားနားခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ကြဲလြဲမႈမ်ား ရွိသည္ဆိုပါစို႔။ ဤအရာျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ သင္သည္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေရာေႏွာမႈတစ္ခုမွ် မရွိဘဲ၊ သင့္ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္း ေသခ်ာေပါက္မရွိဘဲ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းကို သင္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ေစာင့္ထိန္းရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းႏွင့္ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ျခင္းတြင္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတစ္ခုလုံး ႏွစ္ထားရမည္။ လူအခ်ိဳ႕က “အဲဒီအရာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီတာဝန္ကို ကြၽန္ေတာ့္ကို ေပးထားတဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဆုံးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ ရွိသင့္တယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ကိုယ္စြမ္းကိုယ္စနဲ႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ လုပ္သင့္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ထင္တဲ့အရာကို ကြၽန္ေတာ္ လုပ္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထမ္းေဆာင္ေနေသးတာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားက အျပစ္ရွာစရာ အျပစ္က ဘယ္မွာလဲ” ဟု ေျပာၾကသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို တြက္ဆရာတြင္ အားထုတ္မႈအခ်ိဳ႕ ထားရွိၾကသည္။ အဆုံးတြင္ အလုပ္က ၿပီးသြားေသာ္လည္း၊ ဤလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း နည္းစနစ္ႏွင့္ ဤအေျခအေနသည္ မွန္ကန္သေလာ။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔တာဝန္ကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထမ္းေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤေနရာတြင္ ျပႆနာမွာ အဘယ္နည္း။ ဤသည္မွာ မာနေထာင္လႊားမႈ၊ ထင္ရာစိုင္းျခင္းႏွင့္ ထင္ရာျမင္ရာလုပ္ျခင္းအျပင္ မဆင္မျခင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤသည္မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လုပ္ငန္းတြင္ ပါဝင္ျခင္းျဖစ္သည္၊ မိမိတို႔၏ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း မဟုတ္။ ၎တို႔ကို စိတ္ေက်နပ္ေစသည့္အရာႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵကို အေျခခံ၍ ၎တို႔ ႏွစ္သက္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ မိမိတို႔တာဝန္မ်ားကို စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့ ထမ္းေဆာင္ျခင္း မဟုတ္ေပ။

ယခုတင္ ပါရမီမ်ားႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားအေၾကာင္း ငါ အဓိက ေျပာဆိုေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဤပါရမီႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားတြင္ အသိပညာ ပါဝင္သေလာ။ အသိပညာႏွင့္ ပါရမီမ်ားၾကားတြင္ ျခားနားခ်က္တစ္ခုခု ရွိသေလာ။ ပါရမီတစ္ခုသည္ ကြၽမ္းက်င္မႈတစ္ခုကို ရည္ၫႊန္း၏။ ထိုအရာသည္ လူတစ္ဦးက အျခားသူမ်ားထက္ သာ၍ ထင္ေပၚသည့္နယ္ပယ္တစ္ခု၊ ၎တို႔ အစြမ္းအစ၏ သာ၍ ထင္ရွားေသာ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု၊ ၎တို႔ အေတာ္ဆုံးျဖစ္သည့္အရာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ အေတာ္အတန္ အရည္အခ်င္းရွိၿပီး ေနာေက်သည့္ ကြၽမ္းက်င္မႈတစ္ခု ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဤအရာအားလုံးကို ပါရမီမ်ားႏွင့္ ဆုေက်းဇူးမ်ားဟု ေခၚသည္။ အသိပညာမွာ အဘယ္နည္း။ အသိပညာဟူသည္မွာ မည္သည့္အရာကို အတိအက် ရည္ၫႊန္းသနည္း။ ဉာဏ္ေကာင္းေသာသူသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့လာၿပီးျဖစ္လွ်င္၊ ဂႏၲဝင္စာအုပ္စာေပမ်ားစြာကို ဖတ္ရႈၿပီးျဖစ္လွ်င္၊ အတတ္ပညာတစ္ခုခု သို႔မဟုတ္ အသိပညာ နယ္ပယ္တစ္ခုခုကို အလြန္ ႏႈိက္ႏႈိက္ခြၽတ္ခြၽတ္ ေလ့လာၿပီးျဖစ္လွ်င္၊ ရလဒ္မ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျဖစ္ကာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ႏွင့္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ရွိေသာ အထူးကြၽမ္းက်င္မႈကို ပိုင္ဆိုင္လွ်င္ ဤအရာသည္ ပါရမီမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း ပတ္သက္မႈတစ္ခုခု ရွိသေလာ။ ပါရမီအမ်ိဳးအစားတြင္ အသိပညာကို ထည့္သြင္း၍ရႏိုင္သေလာ။ (မရႏိုင္ပါ။) လူတစ္ဦးသည္ မိမိအလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ပါရမီမ်ားကို အသုံးျပဳလွ်င္ ၎က ႐ိုင္းစိုင္းၿပီး ေတာက်ေသာ လူတစ္ဦး ျဖစ္ႏိုင္သည္၊ အဆင့္ျမင့္ ပညာေရးမရွိျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္၊ ေက်ာ္ၾကားသည့္ မည္သည့္စာအုပ္ကိုမွ် မဖတ္ဖူးျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္ သို႔မဟုတ္ သမၼာက်မ္းစာကိုပင္ နားမလည္ႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တြင္ အစြမ္းအစ အနည္းငယ္ ရွိေကာင္းရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ႏႈတ္ေရးေကာင္းစြာ ေျပာေကာင္းေျပာဆိုႏိုင္ေပမည္။ ဤသည္မွာ ပါရမီတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤလူသည္ ထိုသို႔ေသာ ပါရမီတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္၏။ ဤသည္မွာ သူသည္ အသိပညာရွိသည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ (မဆိုလိုပါ။) ထို႔ေၾကာင့္ အသိပညာသည္ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ထိုအသိပညာကို မည္သို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုသနည္း။ ဤသို႔ ေျပာၾကစို႔။ ဥပမာအားျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ ပညာေရးကို ေလ့လာၿပီးျဖစ္လွ်င္ ဤအတတ္ပညာႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသိပညာက ၎တို႔တြင္ ရွိသေလာ။ လူတို႔ကို မည္သို႔ သြန္သင္ပဲ့ျပင္ရမည္၊ အသိပညာကို အျခားသူမ်ားထံ မည္သို႔ ေပးရမည္၊ မည္သည့္ အသိပညာကို ေပးရမည္ စသည္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ား ရွိသေလာ။ ဤနယ္ပယ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ အသိပညာ ၎တို႔တြင္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဤနယ္ပယ္တြင္ ၎တို႔သည္ ဉာဏ္ေကာင္းေသာသူ ျဖစ္ၾကသေလာ။ ၎တို႔ကို ဤက႑တြင္ အသိပညာပိုင္ဆိုင္သည့္ ပါရမီရွိေသာ လူတစ္ဦးဟု ေခၚဆို၍ရႏိုင္သေလာ။ (ရႏိုင္ပါသည္။) ဤအရာကို ဥပမာတစ္ခုအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကစို႔။ လူတစ္ဦးသည္ ပညာေရးတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည့္ ဉာဏ္ေကာင္းေသာသူတစ္ဦးျဖစ္လွ်င္ ထိုသို႔ေသာလူသည္ အလုပ္လုပ္သည့္အခါ သို႔မဟုတ္ အသင္းေတာ္ကို ဦးေဆာင္သည့္အခါ မည္သည့္အရာကို ပုံမွန္အားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္နည္း။ ၎တို႔၏ ပုံမွန္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ေက်ာင္းသားတစ္ဦးကို ဆရာက စကားေျပာသကဲ့သို႔ လူတိုင္းကို ၎တို႔ စကားေျပာၾကသေလာ။ ၎တို႔ အသုံးျပဳသည့္ ေလယူေလသိမ္းက အေရးမႀကီးေပ။ အေရးႀကီးသည္မွာ အျခားသူမ်ားထဲသို႔ ၎တို႔ သြတ္သြင္းၿပီး အျခားသူမ်ားကို သြန္သင္သည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤအသိပညာျဖင့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ရွင္ခဲ့ၾကၿပီး ဤအသိပညာသည္ အေျခခံအားျဖင့္ ၎တို႔ ဘဝ၏ တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း ျဖစ္လာၿပီးျဖစ္သည္မွာ ၎တို႔ အျပဳအမူ သို႔မဟုတ္ ဘဝ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာတိုင္းတြင္ ဤအသိပညာကို ၎တို႔ ပိုင္ဆိုင္ကာ ၎တို႔ ဆည္းပူးခဲ့သည့္ အသိပညာျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကေၾကာင္း သင္ ျမင္ႏိုင္သည့္အဆင့္ထိ ျဖစ္ေလသည္။ ဤအရာကို ျမင္ရသည္မွာ အလြန္ပင္ ပုံမွန္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မိမိတို႔အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ရန္ မည္သည့္အရာအေပၚ မၾကာခဏ မွီခိုၾကသနည္း။ ဥပမာအားျဖင့္၊ တစ္စုံတစ္ဦးက၊ “ကြၽန္ေတာ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မဖတ္ႏိုင္ပါ။ အဲဒီႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကိုင္ထားေပမဲ့ ဘယ္လိုဖတ္ရမယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ သိကိုမသိပါ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မဖတ္ႏိုင္ရင္ သမၼာတရားက ဘာလဲဆိုတာကို ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သိမွာလဲ။ သူ႔ရဲ႕ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ မဖတ္ႏိုင္ရင္ သူ႔ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္လို နားလည္မွာလဲ”ဟု ေျပာသည္ကို ၎တို႔ ၾကားသည္ဆိုပါစို႔။ ၎တို႔က “ဘယ္လိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္သိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အသိပညာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ကူညီႏိုင္တယ္။ ဒီအခန္းကို စာပိုဒ္ေလးပိုဒ္အေနနဲ႔ ခြဲထားတယ္။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ ေဆာင္းပါးက ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ေျပာတဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ဆိုရင္ အေၾကာင္းအရာ ေျခာက္ခုပါတယ္။ အခ်ိန္၊ ေနရာ၊ ဇာတ္ေကာင္ေတြ၊ ျဖစ္ရပ္ရဲ႕ အေၾကာင္းတရား၊ ဇာတ္ရွိန္တက္ခ်ိန္နဲ႔ နိဂုံးတို႔ေပါ့။ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ အခန္းကို ထုတ္ေဝတဲ့အခ်ိန္မွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလကုန္မွာပဲ။ ဒါကေတာ့ ပထမဆုံး အေၾကာင္းအရာေပါ့။ ဇာတ္ေကာင္ေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အခန္းက ‘ငါ’ လို႔ ေျပာထားတဲ့တြက္ ပထမပုဂၢိဳလ္က ဘုရားသခင္ပဲ။ အဲဒီေနာက္မွာ ဘုရားသခင္က ‘သင္တို႔’ လို႔ ေျပာထားတယ္။ ဒါက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ရည္ၫႊန္းတာ။ အဲဒီေနာက္မွာ လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေျခအေနေတြကို စိစစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕အေျခအေနေတြက ပုန္ကန္တတ္ၿပီး မာနေထာင္လႊားတယ္။ ဒါကေတာ့ မာနေထာင္လႊားၿပီး ပုန္ကန္တတ္တဲ့ လူေတြ၊ လက္ေတြ႕က်တဲ့ အလုပ္ကို မလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ဒုကၡေပးတဲ့သူေတြ၊ မေကာင္းတဲ့၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ လူေတြကို ရည္ၫႊန္းတယ္။ ကိစၥေတြရဲ႕ ျဖစ္စဥ္ကေတာ့ လူေတြက မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ မတူကြဲျပားတဲ့ သြင္ျပင္လကၡဏာေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ တျခားအရာတခ်ိဳ႕လည္း ရွိတယ္”ဟု ေျပာၾကသည္။ ဤအလုပ္ နည္းလမ္းအေပၚ သင္ မည္သို႔ ေတြးထင္သနည္း။ ၎တို႔က လူတို႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္စြာ ကူညီၾကသည္မွာ ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တို႔ လုပ္ရပ္မ်ား၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ (အသိပညာျဖစ္သည္။) ဤဥပမာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ ထုတ္ေျပာရသနည္း။ အသိပညာက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို လူတို႔အား သာ၍ ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ဖို႔ ကူညီရန္ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို မည္သို႔ ဖတ္ရႈရမည္ကို မသိၾကေသာ္လည္း ပညာေရးတစ္ခုကို ၎တို႔ ရရွိခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းတြင္ လူမႈဘာသာရပ္မ်ား၌ ေကာင္းစြာ ေလ့လာႏိုင္ခဲ့ၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာမ်က္ႏွာကို ဖြင့္ဖတ္ကာ “ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ရဲ႕ ဒီအခန္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေဖာ္ျပထားတယ္။ ပထမအပိုင္းမွာ ဘုရားသခင္က ႐ိုး႐ိုးစင္းစင္း စကားေျပာၿပီး အဲဒီေနာက္ ဒုတိယအပိုင္းမွာ ေလသံက ဘုန္းအာႏုေဘာ္နဲ႔ အမ်က္ေဒါသ နည္းနည္းကို ျပတယ္။ တတိယအပိုင္းမွာ အရာရာကို တိတိက်က်နဲ႔ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ထားတယ္။ ဒါက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ျဖစ္သင့္တဲ့ ပုံစံပါပဲ။ စတုတၳအပိုင္းမွာ အေထြေထြ အက်ဥ္းခ်ဳပ္က လူေတြကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းေပးတယ္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က ၿပီးျပည့္စုံပါတယ္”ဟု ေျပာၾကသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ၎တို႔၏ ေကာက္ခ်က္ႏွင့္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္သည္ အသိပညာမွ လာသေလာ။ (လာပါသည္။) ဤဥပမာက အလြန္သင့္ေတာ္ျခင္း မရွိေကာင္း မရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ဤအရာကို ေျပာျခင္းအားျဖင့္ သင္တို႔ကို ငါ နားလည္ေစလိုသည့္အရာမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ခ်ဥ္းကပ္ရန္ အသိပညာကို အသုံးျပဳျခင္း၏ အက်ည္းတန္မႈကို ငါ သင္တို႔အား ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေစလိုသည္။ ထိုအရာသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ဖတ္ရႈရန္ အသိပညာအေပၚ မွီခိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္ သမၼာတရားအေပၚ ၎တို႔ မွီခိုႏိုင္ၾကသေလာ။ (မမွီခိုႏိုင္ၾကပါ။) လုံးဝ မမွီခိုႏိုင္ၾကေပ။

အသိပညာျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာ လူတို႔က အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ပုံႏွင့္ဆိုင္သည့္ ထူးျခားေသာ လကၡဏာမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ဦးစြာပထမ မည္သည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ပိုင္ဆိုင္သည္ဟု ၎တို႔ ထင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ အသိပညာႏွင့္ သင္ယူေလ့လာမႈ၊ ၎တို႔က ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ားျဖစ္သည္ဟူသည့္ အခ်က္ႏွင့္ အသိပညာအေျခခံသည့္ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ၎တို႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကသည္ဟူသည့္ အခ်က္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ားသည္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ား၏ ပုံစံ၊ ထူးျခားေသာ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ အဆင္အျပင္မ်ား ရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာမ်ားတြင္ အျခားလူတို႔အား မိမိတို႔ကို ေလးစားၾကည္ညိဳေစသည့္ ဉာဏ္သုံးေသာ ဟန္ပန္ဂိုက္ဆိုက္တစ္မ်ိဳးကို မလုပ္ျပဘဲ မေနႏိုင္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ ဉာဏ္ေကာင္းသူမ်ားက အမႈကိစၥမ်ားကို လုပ္ေဆာင္သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဉာဏ္သုံးရေသာ ဟန္ပန္ဂိုက္ဆိုက္မ်ားကို အစဥ္သျဖင့္ အာ႐ုံစိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔အေနျဖင့္ အျပင္ပန္းတြင္ မည္မွ် အားနည္းၿပီး ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ပုံရပါေစ ၎တို႔အတြင္းထဲ၌ ရွိေသာအရာမ်ားသည္ ေသခ်ာေပါက္ အားနည္းျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္းမရွိဘဲ အရာရာအေပၚ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ အျမင္မ်ား ရွိၾကေလသည္။ အရာရာတြင္ ၎တို႔သည္ အၿမဲ ႂကြားခ်င္ၾကသည္၊ မိမိတို႔၏ ေသးသိမ္ေသာ အႀကံအဖန္မ်ားကို အသုံးျပဳခ်င္ၾကၿပီး အသိပညာႏွင့္ဆိုင္သည့္ အျမင္၊ သေဘာထားမ်ားႏွင့္ အေတြးပုံစံတို႔အေပၚ အေျခခံ၍ အမႈအရာမ်ားကို ခြဲၿခိမ္းစိတ္ျဖာၿပီး ကိုင္တြယ္ခ်င္ၾကသည္။ သမၼာတရားသည္ ၎တို႔အတြက္ တိုက္႐ိုက္မသက္ဆိုင္ေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အတြက္ လက္ခံရန္ အလြန္ခက္ခဲသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရားအေပၚ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦး၏ ပထမဆုံး သေဘာထားမွာ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရန္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာျခင္း၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ အသိပညာျဖစ္သည္။ သင္တို႔ကို ဥပမာတစ္ခု ငါေပးမည္။ ဒါ႐ိုက္တာပညာကို ေလ့လာခဲ့သည့္လူတို႔သည္ ဒါ႐ိုက္တာပညာႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသိပညာ ပိုင္ဆိုင္ၾကသေလာ။ ဒါ႐ိုက္တာပညာကို စာအုပ္မ်ားျဖင့္ သင္ စနစ္တက် ေလ့လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ေတြ႕က်က် ေလ့လာၿပီး ထိုအလုပ္မ်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ တိုတိုေျပာရလွ်င္ သင္သည္ ဤနယ္ပယ္ရွိ အသိပညာကို သေဘာပါက္မႈတစ္ခု ရွိေပသည္။ ဒါ႐ိုက္တာပညာကို သင္ ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေလ့လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ အေပၚယံဆန္ဆန္သာ ေလ့လာခဲ့သည္ျဖစ္ေစ ဘာသာတရားမရွိသူတို႔၏ ေလာကတြင္ ဒါ႐ိုက္တာအလုပ္၌ သင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ပါက ဤက႑တြင္ သင္ ဆည္းပူးခဲ့သည့္ အသိပညာ သို႔မဟုတ္ ဒါ႐ိုက္တာပညာႏွင့္ဆိုင္သည့္ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံသည္ အလြန္ အသုံးဝင္ၿပီး တန္ဖိုးရွိေပမည္။ သို႔ရာတြင္ ဤအသိပညာမ်ိဳးကို ပိုင္ဆိုင္ျခင္းက သင္သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ ႐ုပ္ရွင္လုပ္ငန္းတြင္ မုခ် ေကာင္းစြာ လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ဆိုလိုသေလာ။ သင္ ဆည္းပူးခဲ့သည့္ အသိပညာသည္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံရန္ ႐ုပ္ရွင္မ်ားကို အသုံးျပဳဖို႔ သင့္ကို အမွန္တကယ္ ကူညီႏိုင္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မကူညီႏိုင္ေပ။ ပုံႏွိပ္စာအုပ္မ်ားက သင့္ကို သင္ၾကားေပးသည့္အရာႏွင့္ လုပ္ငန္း အသိပညာႏွင့္ဆိုင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သင္ ဆက္လက္အေလးထားလွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ သင္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ (မထမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါ။) ဤေနရာတြင္ အေျခအတင္ျငင္းခုံရသည့္ သို႔မဟုတ္ သေဘာကြဲလြဲရသည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားက ဤအသိပညာ သြင္ျပင္လကၡဏာႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္အခါ သင္ မည္သို႔ ေျဖရွင္းသနည္း။ သင္၏ အသိပညာကို သင္၏ လမ္းၫႊန္အျဖစ္ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအျဖစ္ သင္ လက္ခံသေလာ။ သင္ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္သည့္ ႐ိုက္ခ်က္တိုင္း၊ ျပကြက္တိုင္းႏွင့္ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုစီတိုင္းသည္ သင္၏ အသိပညာႏွင့္ ေရာေႏွာျခင္းမရွိ သို႔မဟုတ္ သင္၏ အသိပညာႏွင့္ ေရာေႏွာမႈ အလြန္နည္းပါးေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားအိမ္ေတာ္က ေတာင္းဆိုထားသည့္ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း လုံးဝ အညီျဖစ္သည္ဟု သင္ အာမခံႏိုင္သေလာ။ ဤအရာမျဖစ္ႏိုင္လွ်င္ သင္ ဆည္းပူးခဲ့သည့္ မည္သည့္အသိပညာမွ် ဘုရားအိမ္ေတာ္၌ အသုံးမဝင္ေပ။ ဤအေၾကာင္းကို စဥ္းစားေလာ့၊ အသိပညာ၏ အသုံးဝင္မႈသည္ အဘယ္နည္း။ မည္သည့္အသိပညာသည္ အသုံးဝင္သနည္း။ မည္သည့္ အသိပညာမ်ိဳးက သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သနည္း။ လူတို႔ထံ အသိပညာက မည္သည့္အရာကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးသနည္း။ လူတို႔က အသိပညာကို သာ၍ ဆည္းပူးသည့္အခါ ၎တို႔သည္ သာ၍ ဘုရားတရားကိုင္းရႈိင္းလာၿပီး ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕သည့္ စိတ္ႏွလုံး ပိုမို ပိုင္ဆိုင္ၾကသေလာ သို႔မဟုတ္ သာ၍ မာနေထာင္လႊားလာၿပီး မိမိကိုယ္ကို မွန္သည္ဟု မွတ္ယူလာၾကသေလာ။ အသိပညာမ်ားစြာ ဆည္းပူးၿပီးေနာက္ လူတို႔သည္ သာ၍ ခက္ခဲရႈပ္ေထြးလာၾကသည္၊ တစ္ယူသန္ျဖစ္လာၿပီး၊ မာနေထာင္လႊားလာၾကေလသည္။ ၎တို႔ သေဘာေပါက္မည္မဟုတ္သည့္ ေသေစႏိုင္ေသာ အျခားအရာတစ္ခု ရွိေသး၏။ လူတို႔သည္ အသိပညာမ်ားစြာကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ၾကၿပီးသည့္အခါ ၎တို႔သည္ စိတ္ထဲတြင္ ပရမ္းပတာျဖစ္လာၾကၿပီး စည္းမ်ဥ္းမ်ားမဲ့လာၾကကာ အသိပညာ သာ၍ ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္ေလ၊ ပရမ္းပတာပိုျဖစ္ေလ ျဖစ္လာၾကသည္။ အသိပညာတြင္ လူတို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္ဆိုသည္ႏွင့္ လူသား တည္ရွိျခင္း၏ တန္ဖိုးႏွင့္ အဓိပၸယ္တို႔ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားအတြက္ အေျဖမ်ားကို ရွာေတြ႕ႏိုင္သေလာ။ လူတို႔ မည္သည့္ေနရာမွ လာၿပီး မည္သည့္ေနရာသို႔သြားမည္ဟူသည္အတြက္ ေကာက္ခ်က္မ်ားကို ရွာေတြ႕ႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံမွလာကာ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းျခင္းခံရသည္ဟု အသိပညာက သင့္ကို ေျပာျပႏိုင္သေလာ။ (မေျပာျပႏိုင္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ အသိပညာေလ့လာမႈမ်ားအားျဖင့္ ၿခဳံငုံထားျခင္း သို႔မဟုတ္ အသိပညာအားျဖင့္ လူတို႔တြင္ သြတ္သြင္းထားျခင္းဟူသည္မွာ အတိအက် မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အရာဝတၳဳမ်ား၊ ဘုရားမဲ့ဝါဒႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာမ်ား၊ လူမ်ားျမင္ႏိုင္သည့္အရာမ်ားႏွင့္ သတိျပဳႏိုင္သည့္ စိတ္ထဲမွအရာမ်ား၊ ယင္းတို႔ထဲမွ မ်ားစြာသည္ လူမ်ား၏ စိတ္ကူးမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး တကယ္ကို လက္ေတြ႕မက်ေပ။ အသိပညာသည္ ေလာကအျမင္မ်ား၊ အေတြးအျမင္စနစ္မ်ား၊ သေဘာတရားမ်ား၊ သဘာဝနိယာမမ်ား စသည္တို႔ကိုလည္း လူမ်ားတြင္ သြတ္သြင္းေပးသည္၊ သို႔ရာတြင္ ယင္းက ရွင္းလင္းစြာ မရွင္းျပႏိုင္သည့္ အရာမ်ားစြာ ရွိေလသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ မိုးႀကိဳးႏွင့္ လွ်ပ္စီးမည္သို႔ျဖစ္ေပၚသည္၊ သို႔မဟုတ္ ရာသီဥတုမ်ား အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ အသိပညာသည္ သင့္ကို ထို စစ္မွန္ေသာအေျဖမ်ား ေပးႏိုင္သေလာ။ ဥတုရာသီသည္ လက္ရွိတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲေနၿပီး မူမမွန္ျဖစ္လာေနသနည္း။ အသိပညာသည္ ဤသည္ကို ရွင္းလင္းစြာ ရွင္းျပႏိုင္သေလာ။ ဤျပႆနာကို ေျပလည္ေစႏိုင္သေလာ။ (မေျပလည္ေစႏိုင္ပါ။) အရာခပ္သိမ္း၏ အရင္းအျမစ္ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအေၾကာင္းကို သင့္အား အသိပညာက မေျပာျပႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ယင္းသည္ ထိုျပႆနာမ်ားကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေပ။ “လူအခ်ိဳ႕သည္ ေသဆုံးၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ အသက္ျပန္ရွင္လာသနည္း” ဟု ေမးသည့္သူမ်ားလည္း ရွိသည္။ အသိပညာသည္ ဤသည္အဖို႔ အေျဖကို သင့္အား ေပးၿပီးျဖစ္သေလာ။ (မေပးပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ အသိပညာသည္ သင့္ကို မည္သည့္အရာေပးသနည္း။ ထိုအရာက လူတို႔အား မ်ားစြာေသာ အေလ့အထမ်ားႏွင့္ ဘာသာတရားမ်ားအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူတို႔က သားသမီးမ်ားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး မိမိတို႔၏ မိဘမ်ားကို သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ရမည္ဟူသည့္ အယူအဆမွာ လူ႔ဘဝႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အသိပညာတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဤအသိပညာသည္ မည္သည့္ေနရာမွ လာသနည္း။ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈက သြန္သင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအသိပညာအားလုံးက လူတို႔ထံ မည္သည့္အရာကို ယူေဆာင္လာသနည္း။ အသိပညာ၏ အႏွစ္သာရမွာ အဘယ္နည္း။ ဤေလာကတြင္ ဂႏၲဝင္စာေပမ်ားကို ဖတ္ရႈၿပီးၾကသည့္၊ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးကို ရရွိၿပီးၾကသည္လူမ်ားစြာ၊ ႏွံ႔စပ္သည့္လူမ်ား သို႔မဟုတ္ အထူးျပဳေသာ အသိပညာနယ္ပယ္တစ္ခုကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္သည့္လူမ်ားစြာ ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘဝလမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ မွန္ကန္သည့္ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ား ရွိၾကသေလာ။ မိမိတို႔၏ အျပဳအမူအတြက္ အေျခခံစည္းႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိၾကသေလာ။ (မရွိၾကပါ။) ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရမွန္း ၎တို႔ သိၾကသေလာ။ (မသိၾကပါ။) ေနာက္တစ္ဆင့္ေျပာရလွ်င္ သမၼာတရား၏ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတေလကို ၎တို႔ နားလည္ၾကသေလာ။ (နားမလည္ၾကပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ အသိပညာသည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သနည္း။ အသိပညာက လူတို႔ကို မည္သည့္အရာ ေပးသနည္း။ လူတို႔သည္ ဤအရာႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံ အနည္းငယ္ ရွိတန္ရာသည္။ အတိတ္တြင္ အသိပညာကို မပိုင္ဆိုင္သည့္အခါ လူတို႔ၾကားက ဆက္ဆံေရးမ်ားသည္ ႐ိုးရွင္းခဲ့၏။ ယခု လူတို႔က အသိပညာ ရရွိၿပီးျဖစ္သျဖင့္ ထိုဆက္ဆံေရးမ်ားက ႐ိုးရွင္းေသးသေလာ။ အသိပညာက လူတို႔ကို သာ၍ ရႈပ္ေထြးခက္ခဲေစၿပီး၊ မျဖဴစင္ေစေတာ့ေပ။ အသိပညာက လူတို႔အား ပုံမွန္လူ႔သဘာဝတြင္ သာ၍ ခ်ိဳ႕တဲ့ေစၿပီး၊ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ မရွိျဖစ္ေစသည္။ လူတို႔အေနျဖင့္ အသိပညာ သာ၍ဆည္းပူရရွိေလ၊ ဘုရားသခင္ထံမွ သာ၍ ေဝးသြားေလျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အသိပညာကို ပို၍ ဆည္းပူးရရွိေလ သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို ပို၍ ျငင္းပယ္ေလျဖစ္သည္။ လူတို႔တြင္ အသိပညာ သာ၍ရွိေလ၊ ၎တို႔ သာ၍ အစြန္းေရာက္၊ ေခါင္းမာကာ အဓိပၸာယ္မဲ့လာေလ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ေလာကႀကီးက တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ သာ၍ ေမွာင္မိုက္ကာ တိုး၍ ဆိုးယုတ္လာေပသည္။

အသိပညာကို အသုံးျပဳျခင္းႏွင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားၾကား ရွိသည့္ သေဘာကြဲလြဲမႈမ်ား သို႔မဟုတ္ ထိပ္တိုက္ျဖစ္မႈမ်ား ထြက္ေပၚသည့္အခါ မည္သို႔ ေျဖရွင္းရမည္ကို ငါတို႔ ယခုတင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ သင္တို႔ ရွိၾကသည့္အခါတိုင္း မည္သည့္အရာကို သင္တို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ သင္တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕က အယူဝါဒ ေပးၾကေပမည္။ “သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက အဘယ္မွာ ခက္သနည္း။ လက္လႊတ္၍မရႏိုင္သည့္အရာ အဘယ္အရာ ရွိသနည္း”ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင့္ထံ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အလိုဆႏၵ၊ သင္၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားေနာက္လိုက္ရင္း ယခင္အတိုင္း သင္ ဆက္လုပ္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း သင္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လိုသည့္အခ်ိန္မ်ား ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသာ္လည္း မည္သို႔ဆိုေစ ထိုအရာကို သင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္မည့္ပုံ ေပၚကိုမေပၚေပ။ အယူဝါဒႏွင့္ပတ္သက္သည့္အခါ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ မွန္ကန္သင့္ေတာ္သည္ကို လူတိုင္း သိၾကသည္။ အသိပညာက သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ တန္းတူမဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္ကို ၎တို႔ သိၾကၿပီး ထိုအရာႏွစ္ခုက သေဘာကြဲလြဲလာၾကသည့္အခါ သို႔မဟုတ္ အတိုက္အခံ ျဖစ္လာၾကသည့္အခါ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ မိမိတို႔၏ အသိပညာကို လက္လႊတ္ျခင္းအားျဖင့္ အစျပဳရမည္ကို ၎တို႔ သိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အျဖစ္မွန္ ကိစၥတစ္ခုအေနျဖင့္ ထိုမွ် ႐ိုးရွင္းသေလာ။ (မ႐ိုးရွင္းပါ။) ထိုမွ် မ႐ိုးရွင္းေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ အခက္အခဲမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရန္အလို႔ငွာ အၾကင္သူသည္ မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ဤသည္တို႔မွာ လက္ေတြ႕က်ေသာ ျပႆနာမ်ား မဟုတ္ဘူးေလာ။ ယင္းတို႔ကို မည္သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ ဦးစြာပထမ အၾကင္သူသည္ က်ိဳးႏြံနာခံသင့္၏။ သို႔ရာတြင္ လူတို႔၌ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားရွိၿပီး တစ္ခါတစ္ရံတြင္ က်ိဳးႏြံနာခံေအာင္ အားမထုတ္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔က “‘ျမင္းတစ္ေကာင္ကို ေရဆီသို႔ သင္ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေရေသာက္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါ’၊ ကြၽန္ုပ္ကို က်ိဳးႏြံနာခံေစရန္ ႀကိဳးစားျခင္းသည္ ထိုသို႔ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ကြၽန္ုပ္၏ အသိပညာ အစြမ္းအစအေပၚ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းက အဘယ္အရာ မေကာင္းပါသနည္း။ သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရန္ သင္ မေလွ်ာ့တမ္းေျပာလွ်င္ ကြၽန္ုပ္ က်ိဳးႏြံနာခံမည္မဟုတ္ပါ”ဟု ေျပာၾကသည္။ ပုန္ကန္တတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားက ဒုကၡျပႆနာ ျဖစ္ေစရန္ ျပင္ဆင္သည့္ ဤအခ်ိန္မ်ားတြင္ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သနည္း။ (ဆုေတာင္းပါသည္။) တစ္ခါတစ္ရံ ဆုေတာင္းျခင္းက ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္ေပ။ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္တြင္ သင္၏ သေဘာထားႏွင့္ စိတ္ေနစိတ္ထားတို႔ အနည္းငယ္ ပိုေကာင္းႏိုင္ၿပီး သင့္အေျခအေန တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ္လည္း ဆီေလ်ာ္သည့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားအေၾကာင္းကို သင္ နားမလည္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ ရွင္းလင္းမႈ ကင္းမဲ့လွ်င္ သင္၏ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းသည္ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္တစ္ခုထက္ မပိုသည့္အရာအျဖစ္ အဆုံးသတ္သြားႏိုင္သည္။ ဤအခ်ိန္မ်ားတြင္ သမၼာတရားကို သင္ နားလည္ရန္ လိုအပ္သည္။ ဆီေလ်ာ္သည့္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြကာ သင္ လုပ္ေဆာင္သည့္အရာက ဘုရားအိမ္ေတာ္၏အလုပ္၊ သူ႔အတြက္ သက္ေသခံခ်က္ႏွင့္ သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔မႈတို႔ကို မည္သို႔အက်ိဳးျပဳသည္ကို သိရွိႏိုင္ဖို႔ သင္ ႀကိဳးပမ္းရန္ လိုအပ္သည္။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ပင္ကိုအားျဖင့္ သင္ ရွင္လင္းေနရမည္။ သင္၏ တာဝန္ မည္သည့္အရာျဖစ္ေစ၊ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အလုပ္ႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ ျဖန႔္ေဝျခင္း သို႔မဟုတ္ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းက မည္သည့္အရာကို စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္ ရည္႐ြယ္သည္ဟူသည္တို႔ကို စဥ္းစားျခင္းအားျဖင့္ သင္ အစျပဳရမည္။ ထိုအရာ ပထမဆုံး လာေပသည္။ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ မေရမရာျဖစ္စရာအေၾကာင္း လုံးဝ မရွိသကဲ့သို႔ ယုံမွားမကင္း ျဖစ္စရာအေၾကာင္းလည္း မရွိေပ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သင္ ယုံမွားမကင္းျဖစ္လွ်င္ သင္၏ တာဝန္ကို စစ္မွန္႐ိုးသားစြာ သင္ ထမ္းေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ သာ၍ဆိုးသည္မွာ သင္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနျခင္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာ၍ရႏိုင္ေပသည္။ သင္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္မည့္အစား မိမိအတြက္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အၾကင္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ ေစခိုင္းခ်က္တာဝန္ကို ၿပီးစီးၿပီး လူ၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္လွ်င္ ၎တို႔ ပထမဆုံး နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ သမၼာတရားမွာ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ အထေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္ရမည့္အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ သင့္ထံတြင္ ဤ႐ူပါ႐ုံ ရွိရမည္။ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ သင့္ကိုယ္သင္ သက္ေသခံျခင္းႏွင့္ သင့္ကိုယ္သင္ ေထာက္ခံအားေပးျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ သင္၏ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းအေၾကာင္းျဖစ္ရန္ မဆိုထားႏွင့္၊ သင့္အတြက္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ လုပ္ငန္းတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ျခင္းအေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။ ယင္းမွာ သင္၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ မဟုတ္။ ထိုအစား သင္၏ တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားခင္ကို သက္ေသခံျခင္းအေၾကာင္းျဖစ္သည္။ သင္၏ တာဝန္ကို ယူကာ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝ၏ အသိတရားႏွင့္ အသိစိတ္တို႔ကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ျခင္း၊ လူသားတစ္ဦးႏွင့္ ဆင္တူျခင္းျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ အသက္ရွင္ျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ဤမွန္ကန္သည့္ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳးျဖင့္ အၾကင္သူသည္ မိမိ၏ အသိပညာျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ အခက္အခဲကို အလြယ္တကူ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ေပသည္။ စိန္ေခၚမႈအနည္းငယ္ က်န္ရွိေနလွ်င္ပင္ ဤျဖစ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္ တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး အေျခအေနမ်ားက ပိုေကာင္းဖို႔အတြက္ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လတ္တေလာတြင္ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံသည္ မည္သည့္အရာႏွင့္ တူသနည္း။ ယင္းမွာ ပို၍ေကာင္းလာသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ တန႔္ေနသေလာ။ သင္သည္ သင္၏ အသိပညာႏွင့္ ဦးေႏွာက္ျဖင့္ အၿမဲ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေနၿပီး မည္သည့္အခါတြင္မွ် သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ရွာေဖြျခင္းမရွိလွ်င္ ဘဝတြင္ ႀကီးထြားႏိုင္လိမ့္မည္ေလာ။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီးၿပီေလာ။ သင္တို႔အားလုံးသည္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ အေတာ္ေလး ရႈပ္ေထြးေနဆဲျဖစ္ၿပီး ထိုအတြက္ တိက်သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ား မရွိၾကသည့္ပုံရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ သင္တို႔သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ သာ၍ နက္ရႈိင္းသည့္ သို႔မဟုတ္ သာ၍ စစ္မွန္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ လမ္းေၾကာင္း မရွိျဖစ္ေနေပသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ၎တို႔ထံ မည္သည့္အရာ ျဖစ္ပ်က္သည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔၏ အသိပညာျဖင့္ အၿမဲ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ တစ္ခ်ိန္လုံး မိမိတို႔၏ အသိပညာကို ဦးေဆာင္ခြင့္ေပးလ်က္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းကို ဦးစားမေပးဘဲ ႐ိုးရွင္းသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၿခဳံငုံသည့္နည္းလမ္းျဖင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းအနည္းငယ္ကိုသာ ထိန္းသိမ္းၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေျပလည္မႈရေအာင္ေဆာင္႐ြက္သည့္၊ အေပးအယူလုပ္ေသာ ဤနည္းလမ္းမ်ိဳးျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ အႂကြင္းမဲ့ ကိုက္ညီမႈတြင္ရွိေသာ အျပည့္အဝ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္ရန္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ မေတာင္းဆိုၾကေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ မွန္ကန္သေလာ၊ မမွန္ကန္သေလာ။ ဤလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးတြင္ ရွိသည့္ အႏၲရာယ္မွာ အဘယ္နည္း။ လမ္းေၾကာင္းမွ ေသြဖည္ႏိုင္ဖြယ္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံလုပ္ၿပီး သူ၏ စိတ္သေဘာထားကို ပုန္ကန္ျပစ္မွားႏိုင္ဖြယ္ ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ လူတို႔ နားအလည္သင့္ဆုံးေသာ အရာျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ အလုပ္တစ္ခုရၿပီး ေလာကတြင္ ဘဝကို ျဖစ္သလိုေနျခင္းတို႔ၾကား ျခားနားခ်က္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သင္တို႔အတြက္ ယခု ရွင္းသြားၿပီေလာ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ထိုအရာအေပၚ သင္တို႔ ရွင္းလင္းသည့္ အသိတစ္ခု ရွိၾကသေလာ။ ဤကိစၥကို သင္တို႔ မၾကာခဏ စဥ္းစားၿပီး ေတြးဆသင့္ေပသည္။ ထိုႏွစ္ခုၾကားက အႀကီးမားဆုံးေသာ ျခားနားခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ (ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ သမၼာတရားကို ရရွိျခင္းႏွင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားထံ အေျပာင္းအလဲတစ္ခု ျဖစ္ေစျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ အလုပ္တစ္ခု ရျခင္းသည္ ဇာတိပကတိ၏ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္ပါသည္။) ယင္းမွာ အေတာ္ေလးနီးစပ္ေသာ္လည္း သင္တို႔ မေဖာ္ျပသည့္အရာတစ္ခု ရွိသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း၏ အေရးပါမႈသည္ အဘယ္နည္း။ လူတို႔အတြက္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲႏိုင္ျခင္းႏွင့္ အဆုံးတြင္ ကယ္တင္ခံရႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္အတြက္မူ သူက ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးျဖစ္သည့္ သင့္ကို ရရွိကာ သင္သည္ သူ၏ ဖန္ဆင္းျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေလာကတြင္ အလုပ္တစ္ခု ရသည့္အခါ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသနည္း။ (စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကပါသည္။) စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ျဖစ္သည္။ စုေပါင္းေျပာဆိုရလွ်င္ ဤသည္မွာ ၎တို႔က စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ သင့္အေနျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းအတြက္ ႀကိဳးပမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာမႈအတြက္ ႀကိဳးပမ္းသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ ေန႔ရက္ကာလမ်ားကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ရွင္သန္ရန္ ႀကိဳးပမ္းသည္ျဖစ္ေစ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ကမာၻေလာကတြင္ အလုပ္တစ္ခု ရသည့္အခါ ေငြရွာရန္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ခံစဥ္းစားရသည္။ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းဆီသို႔ တက္ရန္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ၊ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ ႐ုန္းကန္ျခင္း၊ ရက္စက္ျခင္း၊ မလိုမုန္းထားစိတ္ႏွင့္ သတ္ျဖတ္ျခင္းတို႔ကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားကို လုံးဝ အားကိုးအားထားျပဳရန္ လိုအပ္သည္။ ယင္းမွာ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္တစ္ခု ထမ္းေဆာင္ရန္ သင္သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး သမၼာတရားကို နားလည္ရမည္ျဖစ္သည္။ စာတန္၏ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားသည္ အသုံးမဝင္႐ုံသာ မဟုတ္။ ဖယ္လည္း ဖယ္ရွားရမည္ျဖစ္သည္။ စာတန္ဆန္ေသာ အရာတစ္ခုမွ် ယုတၱိမရွိေပ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ စာတန္ဆန္ေသာ အရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္လွ်င္ တရားစီရင္ခံရၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း ခံရမည္ျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ စာတန္ဆန္ေသာ အရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာလွ်င္ ၎တို႔ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရကာ စြန႔္ပစ္ခံရမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ေလာကတြင္ အလုပ္တစ္ခု ရျခင္းတို႔ၾကား အႀကီးမားဆုံးေသာ ျခားနားမႈ ျဖစ္သည္။

လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အသိပညာျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည့္အခါ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ အသက္ရွင္ေနၾကသနည္း။ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ အလြန္အမင္း အေတြ႕ႀကဳံဆုံး ျဖစ္သနည္း။ သင္သည္ အခ်ိဳ႕ေသာ နယ္ပယ္တြင္ တစ္စုံတစ္ရာကို သင္ယူမိသည္ႏွင့္ သင္က အရည္အခ်င္းရွိသည္၊ အံ့ဩခ်ီးမြမ္းဖြယ္ျဖစ္သည္ဟု သင္ ခံစားရသည္။ ထို႔ေနာက္ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ မိမိအသိပညာ၏ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈကို သင္ ခံရေလသည္။ သင္သည္ အသိပညာကို သင့္ဘဝအျဖစ္ ခံယူၿပီးျဖစ္ကာ သင့္ထံ တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ သင့္ကို အၾကင္မည္ေသာအရာ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေစစားရန္ ေပၚထြက္လာသည္မွာ သင္၏ ထိုအသိပညာျဖစ္သည္။ ထိုအသိပညာကို သင္ ဖယ္ရွားလိုေသာ္လည္း မဖယ္ရွားႏိုင္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ထိုအရာကို စြဲထင္ေစၿပီးျဖစ္ကာ အျခားမည္သည့္အရာကမွ် အစားမထိုးႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ျဖစ္ခဲ့သည့္အတိုင္းပင္ “ပထမဆုံး ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားက ေနာက္ဆုံး ထင္ျမင္မ်ားျဖစ္သည္”ဟု ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ အၾကင္သူက လုံးဝ မေလ့လာခဲ့လွ်င္ ပိုေကာင္းမည့္ အသိပညာ အစုအဖြဲ႕မ်ားရွိသည္။ ယင္းတို႔ကို သင္ယူေလ့လာရန္မွာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုႏွင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္စရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ အသိပညာက နယ္ပယ္မ်ားစြာကို ၿခဳံငုံသည္။ ပညာေရး၊ ဥပေဒ၊ စာေပ၊ သခ်ၤာ၊ ေဆးပညာ၊ ဇီဝေဗဒ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ထိုအရာအားလုံးသည္ လူတို႔၏ လက္ေတြ႕ အေတြ႕အႀကဳံမွ ရရွိေပသည္။ ဤသည္တို႔မွာ လက္ေတြ႕က်ေသာ အသိပညာပုံစံမ်ား ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ထိုအရာမ်ားမရွိဘဲ အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔ ထိုအရာမ်ားကို ေလ့လာသင့္ေပသည္။ သို႔ရာတြင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ အဆိပ္ရွိေသာ အသိပညာပုံစံအခ်ိဳ႕ရွိ၏။ ယင္းတို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အဆိပ္မ်ားျဖစ္သည္။ စာတန္ထံမွ လာေပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ သင္ၾကားမႈမ်ားတြင္ ဘုရားမဲ့ဝါဒ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳဝါဒႏွင့္ ဆင့္ကဲေျပာင္းလဲျခင္းဝါဒအျပင္ ကြန္ျဖဴးရွပ္ဝါဒ၊ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ ကံေကြၽးစနစ္ အယူသီးျခင္းကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားပါဝင္သည့္ လူမႈသိပၸံကို ၾကည့္ေလာ့။ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ စာတန္ထံမွလာသည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အသိပညာပုံစံမ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ အသုံးခံသည့္ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူတို႔ကို ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း၊ ထိခိုက္နစ္နာေစျခင္းႏွင့္ ဖ်က္ဆီးျခင္း အဆုံးသတ္အတြက္ လူ႔အေတြးကို ဖိစီးျခင္း၊ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစျခင္းႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ေစျခင္း၊ လူတို႔၏ ေတြးေခၚမႈကို ခ်ည္ေႏွာင္ကာ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ မိသားစု နာမည္ကို လက္ဆင့္ကမ္းျခင္းႏွင့္ သားသမီးဝတ္ ေက်ပြန္ျခင္းအျပင္ မိမိ၏ မိသားစုကို ဂုဏ္တင္ျခင္းႏွင့္ “မိမိကိုယ္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ပါ၊ မိမိ၏ မိသားစုကို တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေအာင္ ထားရွိပါ၊ တိုင္းႏိုင္ငံကို အုပ္စိုးၿပီး ကမာၻေပၚသို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္း ေဆာင္ၾကဥ္းပါ”ဟု ဆိုသည့္ လက္သုံးစကားတို႔ ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးသည္ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၏ သြန္သင္မႈမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားအလြန္တြင္ ဗုဒၶဘာသာ၊ တာအိုဝါဒႏွင့္ ေခတ္သစ္ ဘာသာတရားတို႔၏ လူမႈအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေခတ္စားသည့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဓမၼပညာဆိုင္ရာ သေဘာတရားမ်ား ရွိသည္။ ဤအရာမ်ားသည္လည္း အသိပညာ၏ နယ္ပယ္အတြင္းတြင္ က်ေရာက္ေပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ သင္းအုပ္ဆရာမ်ား သို႔မဟုတ္ တရားေဟာဆရာမ်ားအျဖစ္ အေစခံၾကၿပီးျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ဓမၼပညာကို ၎တို႔ ေလ့လာၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အသိပညာကို ဆည္းပူးရရွိျခင္းမွ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာသနည္း။ ေကာင္းခ်ီးတစ္ခုေလာ သို႔မဟုတ္ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာတစ္ခုေလာ။ (က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။) ထိုအရာသည္ အဘယ္သို႔ က်ိန္ျခင္းအမဂၤလာတစ္ခု ျဖစ္လာသနည္း။ ထိုသို႔ေသာလူမ်ား စကားမေျပာလွ်င္ မေျပာဘဲေနပါေလ့ေစ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔က မိမိတို႔ႏႈတ္မ်ားကို ဖြင့္ဟၾကသည့္အခါ ဘာသာေရး အယူဝါဒမ်ား ထြက္လာၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ အယူဝါဒကို ေဟာေျပာရန္ အၿမဲ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔အား သမၼာတရားကို နားလည္ခြင့္ေပးမည့္အစား ဖာရိရွဲမ်ား၏ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို သြတ္သြင္းၾကသည္။ ဓမၼပညာဆိုင္ရာ အသိပညာမွာ အဓိကအားျဖင့္ ဓမၼပညာဆိုင္ရာ သေဘာတရားမ်ားအေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဓမၼပညာဆိုင္ရာ သေဘာတရား၏ သတိျပဳမိေလာက္ေအာင္ အထင္ရွားဆုံးေသာ အဂၤါရပ္မွာ အဘယ္နည္း။ ထိုအရာက လူတို႔အထဲတြင္ ဝိညာဥ္ေရးဆန္သည္ဟု ၎တို႔ စြဲကိုင္သည့္အရာမ်ားကို သြတ္သြင္းေပးၿပီး ထိုသို႔ေသာ တတ္ေယာင္ကား ဝိညာဥ္ေရးရာ ကိစၥကို လူတို႔က ခံယူၾကသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုအရာသည္ ၎တို႔၏ ပထမဆုံးႏွင့္ ေနာက္ဆုံး ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပသည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ နားေထာင္ၿပီးျဖစ္လွ်င္ပင္ ထိုအခ်ိန္၌ သင္ နားလည္ႏိုင္မည္မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဖာရိရွဲတို႔၏ အသိပညာႏွင့္ သေဘာတရားမ်ား၏ ေဘာင္ခတ္ျခင္းကို သင္ ခံရလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အလြန္ အႏၲရာယ္မ်ားေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးအတြက္ သမၼာတရားကို လက္ခံရန္ ခက္ခဲမည္မဟုတ္ေလာ။ ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္ရလွ်င္ သင္သည္ အယူဝါဒႏွင့္ အသိပညာတို႔ျဖင့္ အသက္ရွင္လွ်င္၊ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားအေပၚ မွီခိုျခင္းျဖင့္ သင္၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ၿပီး ျပဳမူေဆာင္႐ြက္လွ်င္ အျခားသူမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ပုံရသည့္အတိုင္း ေကာင္းမြန္သည့္အရာ အနည္းငယ္ကို သင္ လုပ္ေဆာင္ေကာင္း လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ သင္ အသက္ရွင္ေနသည့္အခါ သင္ သိသေလာ။ သင္၏ အသိပညာျဖင့္ သင္ အသက္ရွင္ေနသည္ကို သင္ သတိျပဳႏိုင္သေလာ။ အသိပညာျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းက မည္သည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္ေစႏိုင္သည္ကို သင္ ခံစားႏိုင္သေလာ။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အႏွစ္သာရမရွိေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခု၊ ထိုသို႔ေသာ ဘဝတစ္ခုအတြက္ အေရးပါမႈမရွိဟူသည့္ အသိတစ္ခုျဖင့္ သင္ အဆုံးသတ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ အတိအက် အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသနည္း။ ဤေမးခြန္းမ်ားကို ရွင္းလင္းသင့္ေပသည္။ ယင္းမွာ အသိပညာ ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါတို႔ ရွိသည့္ေနရာျဖစ္သည္။

အသိပညာ၊ ဆုေက်းဇူးမ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ျပႆနာမ်ားကို ငါတို႔ ယခုတင္ ေဆြးေႏြးၿပီးျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ျပႆနာတစ္ခု ရွိေသးသည္။ လူမ်ားစြာတို႔သည္ သမၼာတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ ထိုသမၼာတရားကို ၎တို႔ မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး လိုက္စားသင့္သည္ဟူသည္တို႔ကို မသိဘဲ ၎တို႔၏ ကနဦး ဘုရားသခင္ ယုံၾကည္မႈမွသည္ ပစၥဳပၸန္ထိတိုင္ ေရာက္လာၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤတစ္ခ်ိန္လုံး ခံယူခ်က္တစ္ခုျဖင့္ သို႔မဟုတ္ လူသား အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနခဲ့ၾကသည္။ ႐ိုးရွင္းစြာ ေျပာရလွ်င္ မွန္သည္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္သည့္အရာမ်ားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ဤအရာမ်ားကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ထိန္းသိမ္းရင္း ဟိုသည္ သြားေနၾကၿပီး ယင္းတို႔ကို သမၼာတရားအျဖစ္ပင္ ခံယူၾကေလသည္။ အဆုံးထိတိုင္ ၎တို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈတြင္ ၎တို႔ မေလွ်ာ့တမ္း ႀကိဳးပမ္းသေ႐ြ႕ ေအာင္ျမင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ေရွ႕ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ၾကလိမ့္မည္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္ၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ အယူအဆကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔ ဆင္းရဲဒုကၡခံႏိုင္ၾကၿပီး မိမိတို႔၏ မိသားစုမ်ားႏွင့္ အသက္ေမြးအလုပ္မ်ားကို စြန႔္ႏိုင္ၾကကာ မိမိတို႔ခ်စ္သည့္ အရာမ်ားကို လက္လႊတ္ႏိုင္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ သမၼာတရားျဖစ္သည့္အလား ၎တို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအနည္းငယ္ျဖင့္ အမႈအရာမ်ားကို ဆက္လက္ ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္ၾကေလသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ တစ္စုံတစ္ဦးက ခက္ခဲေနသည္ကို ျမင္သည့္အခါ သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ဦး၏ မိသားစုက ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ကာလတစ္ခု ျဖတ္သန္းေနရသည္ကို ျမင္သည့္အခါ ထိုသူတို႔ကို ေဖးမၿပီး ကူညီရန္ ၎တို႔ တာဝန္ယူလိုက္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔ကို မာေၾကာင္းသာေၾကာင္း သတင္းေမးၾကသည္၊ ဂ႐ုစိုက္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ ညစ္ပတ္သည့္ သို႔မဟုတ္ အားထုတ္မႈလိုသည့္ အလုပ္တစ္ခု လုပ္ေဆာင္ရန္ရွိလွ်င္ ၎တို႔က တက္ႂကြစြာ သြားလုပ္ၾကသည္။ အညစ္အေၾကးမ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားက ၎တို႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မေပးေပ။ ၎တို႔သည္ ဇီဇာမေၾကာင္းၾက။ အျခားသူမ်ားကို ဆက္ဆံရာတြင္ အျငင္းမပြားၾကသကဲ့သို႔ မည္သူႏွင့္မဆို၊ လူတိုင္းႏွင့္ ခ်စ္ၾကည္ေသာ သေဘာတူညီမႈေရာက္သည္အထိ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားၾကေလသည္။ မဟုတ္သည့္အရာေလးကို အျခားသူမ်ားႏွင့္ မျငင္းခုံၾကဘဲ လူတို႔အေပၚ ေစတနာထားၿပီး စိတ္ရွည္ရန္ သင္ယူၾကသည္မွာ ၎တို႔ႏွင့္ အခ်ိန္တစ္ခုခု ကုန္ဆုံးၾကသည့္ လူတိုင္းက ၎တို႔သည္ လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး စစ္မွန္သည့္ ယုံၾကည္သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု ေျပာၾကလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ ဘုရားသခင္က ၎တို႔ကို လုပ္ခိုင္းသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး သြားခိုင္းသည့္ မည္သည့္ေနရာကိုမဆို သြားၾကသည္။ ၎တို႔ အတိုက္အခံ မလုပ္ၾကေပ။ မည္သည့္အရာျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကသနည္း။ (စိတ္အားထက္သန္ျခင္းျဖင့္ ျဖစ္သည္။) ႐ိုးရွင္းသည့္ စိတ္အားထက္သန္ျခင္း ပုံစံတစ္ခုသာ မဟုတ္။ ၎တို႔သည္ မွန္ကန္ရန္ ထိန္းသိမ္းသည္ဟူသည့္ ခံယူခ်က္ျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ခ်ီ ယုံၾကည္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ပင္ သမၼာတရားကို နားလည္ၾကမည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံရန္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစရန္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရန္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကိုလည္း သိၾကမည္မဟုတ္။ ဤအရာမ်ားကို ၎တို႔ သိၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦး မည္သို႔ ျဖစ္ရမည္ဟူသည္ကိုပင္ ၎တို႔ သိၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔က “ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာမွန္သမွ်မွာ ဤကဲ့သို႔ အသက္ရွင္ရန္ႏွင့္ ဆက္လက္၍ လိုက္ေလွ်ာက္ရန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္က မည္သည့္ တရားေဒသနာမ်ားကို ေဟာေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ အမႈအရာမ်ား လုပ္ေဆာင္သည့္ ကြၽန္ုပ္၏ နည္းလမ္းမ်ားကို ကြၽန္ုပ္ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စြဲကိုင္ထားမည္။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို မည္သို႔ ဆက္ဆံသည္ျဖစ္ေစ သူ႔ကို ကြၽန္ုပ္၏ ယုံၾကည္မႈအား ကြၽန္ုပ္ စြန႔္မည္မဟုတ္၊ သူ႔ကို ကြၽန္ုပ္ စြန႔္ခြားမည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ကို ေစခိုင္းထားသည့္ မည္သည့္တာဝန္ကိုမဆို ကြၽန္ုပ္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္သည္”ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ခံရႏိုင္သည္ဟူသည့္ ထင္ျမင္ခ်က္ေအာက္တြင္ ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔၏ သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႀကီးမားသည့္ မည္သည့္ ျပႆနာမွ် မရွိလင့္ကစား ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလြန္မ်ားသည့္ တရားေဒသနာမ်ားကို ၾကားၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ပင္ မည္သည့္သမၼာတရားကိုမွ် နားမလည္ၾကသည္မွာ သနားဖြယ္ရာပါတကား။ ၎တို႔သည္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သမၼာတရားကို နားမလည္ၾက သို႔မဟုတ္ ထိုသမၼာတရားကို မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို မသိၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ မိမိတာဝန္ကို သစၥာေစာင့္သိစြာ ထမ္းေဆာင္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သမၼာတရား သို႔မဟုတ္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ျခင္းက မည္သည့္အရာ ဆိုလိုသည္ကို နားမလည္ၾကေပ။ ၎တို႔ လိမ္ညာျခင္း ရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ လွည့္စားတတ္ေသာ လူတစ္ဦး ဟုတ္မဟုတ္ ဟူသည္ကို မသိၾကေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို သနားရမည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) မည္သည့္အရာျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္ဟု ေျပာ၍ရေကာင္းရမည္ေလာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုသို႔ေျပာ၍ ရေကာင္းရမည္နည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔က “ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ လူတိုင္းျမင္ဖို႔အတြက္ အျပင္မွာ ရွိေနသည္။ ထိုအရာသည္ လူတို႔အတြက္ မရွင္းပါ။ ၎တို႔ မျမင္ႏိုင္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေကာင္းကင္ဘုံက သိသည္”ဟု ယုံၾကည္သည့္အတိုင္း ယင္းမွာ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသာ “႐ိုးသားစစ္မွန္”ပုံျဖစ္သည္။ မည္သူကမွ် နားမလည္ႏိုင္သကဲ့သို႔ အားလုံးအတြက္ အလွမ္းမီႏိုင္စရာျဖစ္သည္။ ဤအရာကို အဘယ္ေၾကာင့္ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားတစ္ခုဟု ေခၚသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔တြင္ စိတ္ေနစိတ္ထားတစ္မ်ိဳး၊ ခံယူခ်က္တစ္ခု ရွိၾကၿပီး ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတစ္ဦး လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္အရာႏွင့္ တာဝန္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို အဓိပၸာယ္ေကာက္ရန္ မိမိတို႔၏ ထိုတစ္ကိုယ္ေရ ခံယူခ်က္ သို႔မဟုတ္ ျဖစ္ခ်င္ေသာအေတြးကို အသုံးျပဳၾကေလသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုခံယူခ်က္မ်ားကို ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအေပၚတြင္လည္း အသုံးျပဳၾကေလသည္။ ၎တို႔က “ဘုရားသခင္က လူတို႔အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ေဆာင္ရန္ အမွန္တကယ္ မေတာင္းဆိုသကဲ့သို႔ ၎တို႔အေနျဖင့္ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားစြာရွိရန္ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားမ်ားစြာကို နားလည္ရန္ မေတာင္းဆိုပါ။ တစ္စုံတစ္ဦးအတြက္ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားရွိျခင္းက လုံေလာက္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္မွာ အလြန္႐ိုးရွင္းသည္။ သင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္သမွ်မွာ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသား ခြန္အားျဖင့္ ဆက္လက္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရန္ျဖစ္သည္”ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ သို႔တိုင္ ၎တို႔၏ အလိမ္အညာမ်ားက ရပ္တန႔္မသြားသကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔၏ ပုန္ကန္မႈျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔၏ သစၥာေဖာက္မႈျဖစ္ေစ ရပ္တန႔္မသြားေပ။ ၎တို႔ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ အေရးႀကီးသည္ဟု မခံစားၾကဘဲ “ငါ့တြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးရွိသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ငါ၏ ဆက္ဆံေရးကို မည္သူမွ် ပ်က္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္အတြက္ ငါ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို မည္သူမွ် မေလ်ာ့ေစႏိုင္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္တြက္ ငါ၏ သစၥာေစာင့္သိမႈကို မည္သူကမွ် မထိခိုက္ႏိုင္ပါ”ဟု ေတြးၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္ေနသေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားတစ္ခုျဖစ္သည္၊ မမွန္သေလာ။ အဓိပၸာယ္မဲ့ၿပီး သနားဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦး၏ ဝိညာဥ္ထဲတြင္ အေျခအေနတစ္ခု ရွိ၏။ ေျခာက္ကပ္၊ ခြၽတ္ၿခဳံက်ၿပီး သနားဖြယ္ျဖစ္ေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ “ေျခာက္ကပ္”သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႐ိုးရွင္းေသာ အရာတစ္ခုခုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ အလိမ္အညာတစ္ခု ေျပာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအရာကို မသိ၊ သို႔မဟုတ္ သေဘာမေပါက္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္။ မိမိကိုယ္ကိုအျပစ္တင္စိတ္ ၎တို႔ မခံစားရေပ။ မည္သည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးမွ် မရွိၾက။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာတြင္မဆို အကဲျဖတ္ျခင္းအတြက္ တင္းက်ပ္ေသာ စံမ်ားမရွိဘဲ ယခုခ်ိန္ထိတိုင္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔ မည္သည့္လူစားမ်ိဳးျဖစ္သည္ကို မသိၾကသကဲ့သို႔ လွည့္စားတတ္ေသာ လူတစ္ဦး ဟုတ္မဟုတ္၊ အမွန္တကယ္ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦး ျဖစ္ႏိုင္ၾကျခင္း ရွိမရွိ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဟူသည္တို႔ကို ၎တို႔ မသိၾကေခ်။ ဤအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုကိုမွ် ၎တို႔ မသိၾက။ ၎တို႔သည္ ထိုမွ်ေလာက္ သနားဖြယ္ျဖစ္ၾကၿပီး မိမိတို႔၏ စိတ္ဝိညာဥ္မ်ားတြင္ ေျခာက္ကပ္ေနၾကသည္။ ၎တို႔ စိတ္ဝိညာဥ္မ်ားတြင္ ေျခာက္ကပ္ေနသည္ဟု အဘယ္ေၾကာင့္ ေျပာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ယုံၾကည္ၾကသည္ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ျခင္းကို ၎တို႔ လိုက္စားသင့္သည္ဟူသည္တို႔ကို မသိၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ အျပဳအမူမ်ားက အသိစိတ္ ကင္းမဲ့သည္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အျပဳအမူမ်ားက သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟူသည္ကို ၎တို႔ မသိၾကေခ်။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္ သေဘာထားကို ခံယူရမည္ဆိုသည္ႏွင့္ လူေကာင္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္သေဘာထား ခံယူရမည္ကို မသိၾက။ မည္သူကို ပတ္သက္ဆက္ဆံသင့္သည္ သို႔မဟုတ္ မည္သူကို ရင္းႏွီးေအာင္ေနသင့္သည္ဟူသည္ကို မသိၾကေပ။ ၎တို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္အခါ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ ၎တို႔ က်ေရာက္ၾကသည္ကိုပင္ မသိၾကေခ်။ ယင္းမွာ ဝိညာဥ္တြင္ ေျခာက္ကပ္ျခင္း ျဖစ္သည့္အရာျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ ဤသို႔ ျဖစ္ၾကသေလာ။ (ျဖစ္ၾကပါသည္။) သင္တို႔ ထိုသို႔ေျပာသည္ကို ကြၽန္ုပ္ မၾကားခ်င္ေသာ္လည္း ယင္းမွာ သင္တို႔ ရွိၾကသည့္ အေျခအေနမ်ိဳး ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ အၿမဲ စိတ္လႈပ္ရွားထိခိုက္လြယ္ၿပီး ထိုအရာ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ေျပာင္းလဲမည္ကို မည္သူမွ်မသိေပ။

စိတ္လႈပ္ရွားထိခိုက္လြယ္ျခင္းသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ ဥပမာတစ္ခုကို ငါတို႔ ၾကည့္မည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို အလြန္ခ်စ္သည္ဟု မိမိတို႔ကိုယ္ကို ခံစားၾကသည္။ အထူးသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလတြင္ ေမြးဖြားရျခင္းအတြက္၊ ဘုရားသခင့္အမႈေတာ္၏ ဤအဆင့္ကို လက္ခံရျခင္းအတြက္ႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ နားျဖင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားကာ သူ၏အမႈေတာ္ကို လူကိုယ္တိုင္ ႀကဳံေတြ႕ႏိုင္ျခင္းအတြက္ အလြန္ ဂုဏ္ယူၿပီး ႏွစ္ဆေကာင္းခ်ီးခံစားရသည္ဟု ခံစားၾကသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားမ်ားကို ေဖာ္ျပရန္ နည္းလမ္းတစ္ခုခု ရွာသင့္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ၿပီးလွ်င္ ယင္းကို ၎တို႔က မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ေပၚလာသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ျပင္းျပမႈက ပြင့္ထြက္ဖို႔ အံကိုက္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ အနည္းငယ္ ဆင္ျခင္တုံတရားမဲ့သြားၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားက မူမမွန္ျဖစ္သြားသည္။ ယင္းမွ အက်ည္းတန္မႈ ေပၚထြက္လာေပသည္။ တ႐ုတ္ျပည္မတြင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈအတြက္ စက္ဆုပ္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုတြင္ ေနခဲ့ၾကၿပီး ဖိႏွိပ္ခံရသည့္ ဘဝမ်ားကို အသက္ရွင္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၎တို႔၌ စိတ္ျပင္းျပမႈ ရွိခဲ့ၾကၿပီး “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ကြၽန္ုပ္ ခ်စ္ပါသည္”ဟု ေအာ္ဟစ္လိုက္ခ်င္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ ေနရာမရွိခဲ့ေပ။ အဖမ္းခံရမည္ကို ေၾကာက္သည့္အတြက္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။ ယခုတြင္ ၎တို႔ ႏိုင္ငံျခားတြင္ရွိၿပီး လြတ္လပ္စြာ ယုံၾကည္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔၏ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားကို ဖြင့္ထုတ္ရန္ ေနရာတစ္ခု ေနာက္ဆုံးတြင္ ရွိသြားသည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ မည္မွ်ခ်စ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပရန္ ၎တို႔ လိုအပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လမ္းမ်ားဆီ ထြက္သြားၿပီး အနီးဝန္းက်င္တြင္ လူသိပ္မရွိသည့္ ေနရာတစ္ခုကို ရွာၾကသည္။ ထိုေနရာတြင္ ၎တို႔ ဆႏၵရွိသည့္အတိုင္း ေအာ္ဟစ္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ မေအာ္ဟစ္ႏိုင္မီတြင္ ဆက္လုပ္ေဆာင္ရန္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈမရွိသည့္အလား ၎တို႔ ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔ အနီးဝန္းက်င္ရွိ ျမင္ကြင္းကို ၾကည့္ၾကၿပီး ၎တို႔၏ ေအာ္သံက ထြက္မလာေပ။ ၎တို႔၏ စိတ္တြင္ မည္သည့္အရာ ခံစားသနည္း။ “ဤအရာ အဆင္ေျပမည္မဟုတ္။ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသား ရွိရန္မွ်သည္ မလုံေလာက္ပါ။ ငါ့ထံတြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးမရွိေသးပါ။ ငါ့မွာ ေအာ္စရာ ဘာမွ်မရွိသည္မွာ အံ့ဩစရာမရွိပါ”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဝမ္းနည္းကာ စိတ္ဆင္းရဲမႈျဖင့္ ၎တို႔ အိမ္ျပန္သြားၿပီး မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ဘုရားသခင္ထံ “အို ဘုရားသခင္၊ ‘ကိုယ္ေတာ္ကို ကြၽန္ုပ္ ခ်စ္သည္’ဟု ယခင္ အခြင့္မသာခဲ့သည့္ အခ်ိန္တစ္ခုတြင္ ကြၽန္ုပ္ မေအာ္ဝံ့ခဲ့ပါ။ ယခုတြင္ အခြင့္သာသည့္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ရွိေသာ္လည္း ကြၽန္ုပ္တြင္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈ မရွိေသးပါ။ ကြၽန္ုပ္၏ ေအာ္ဟစ္သံ ထြက္လာမည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈႏွင့္ စိတ္ခ်ယုံၾကည္မႈတို႔က ေသးႏုပ္သည္သာ ျဖစ္ပုံရပါသည္။ ကြၽန္ုပ္တြင္ အသက္မရွိပါ”ဟု ဆုေတာင္းေလသည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၎တို႔ ဆုေတာင္းကာ ျပင္ဆင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ထိုအတြက္ အားစိုက္ေလသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မၾကာခဏ ဖတ္ရႈၿပီး ထိုႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ မ်က္ရည္မ်ားက်ေအာင္ တို႔ထိခံစားကာ ၎တို႔၏ ထိုစိတ္ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ စိတ္ထက္သန္မႈတို႔သည္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အစပ်ိဳးကာ စုပုံလာေလသည္။ လူေထာင္ခ်ီဆံ့သည့္ အမ်ားျပည္သူ အေဆာက္အဦးတစ္ခုဆီသို႔ သြားႏိုင္ၿပီး “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ကို ကြၽန္ုပ္ ခ်စ္ပါသည္”ဟု လူအုပ္ေရွ႕တြင္ ေအာ္ႏိုင္ေအာင္ပင္ စိတ္ခံစားမႈ လုံလုံေလာက္ေလာက္ ျပည့္ဝသြားသည့္ တစ္ေန႔ထိတိုင္ ဤသို႔ဆက္ျဖစ္ေလသည္။ သို႔တိုင္ ထိုအေဆာက္အဦးဆီသို႔ ၎တို႔ သြားၿပီး ထိုေနရာတြင္ရွိသည့္ လူအားလုံးကို ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔၏ ေအာ္သံ ထြက္မလာေပ။ ယခုအခ်ိန္တြင္ပင္ ၎တို႔ မေအာ္ေသးဘဲ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔ ေအာ္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ မေအာ္ေသးသည္ျဖစ္ေစ ထိုအရာက မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုမည္နည္း။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ ထိုသို႔ ေအာ္ရန္ ျဖစ္သေလာ။ ထိုအရာသည္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံျခင္း ျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၎တို႔ ေအာ္ဟစ္ရန္ ျပင္ၾကသနည္း။ ၎တို႔၏ ေအာ္ဟစ္သံသည္ အျခားေသာ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ျဖန႔္ေဝျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံျခင္း နည္းလမ္းမ်ားထက္ သာ၍ အားေကာင္းၿပီး သာ၍ ထိေရာက္မည္ဟူေသာ ယုံၾကည္မႈကို ၎တို႔ စြဲကိုင္ၾကေလသည္။ ယင္းမွာ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားရွိသည့္ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းကို ဆိုလိုသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားရွိရန္မွာ လူတစ္ဦးအတြက္ ေကာင္းသည့္အရာေလာ၊ ဆိုးသည့္အရာေလာ။ ထိုအရာသည္ ပုံမွန္ျဖစ္သေလာ၊ မူမမွန္ျဖစ္သေလာ။ ထိုအရာကို ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ၏ ပိုက္နက္အတြင္းတြင္ ရွိသည့္အရာအျဖစ္ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္၍ ရႏိုင္သေလာ။ (မရႏိုင္ပါ။) အဘယ္ေၾကာင့္ မရသနည္း။ လူတို႔အား တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ေစျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို နားလည္ေစကာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေစျခင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သူ႔အတြက္ လူတို႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ဆိုင္ေသာ စိတ္ခံစားမႈ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားမႈကို အရွိန္ျမႇင့္ရန္ျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) တစ္ခါတစ္ရံတြင္ သင္တို႔တြင္ ထိုသို႔ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ရွိသေလာ သို႔မဟုတ္ မၾကာခဏ ျဖစ္ႏိုင္သေလာ။ (ရွိပါသည္။) သင္တို႔ ထိုစိတ္ခံစားမႈမ်ား ရွိၾကသည့္အခါ ႐ုတ္တရက္ႏွင့္ အဆမတန္ ျဖစ္လာသည္ဟု သို႔မဟုတ္ ထိုစိတ္ခံစားမႈမ်ားကို မ်ိဳသိပ္ရန္ ခက္သည္ဟု သင္တို႔ ခံစားရသေလာ။ ယင္းတို႔ကို မ်ိဳသိပ္ရန္ ခက္သေလာက္ သင္ ခ်ဳပ္ထိန္းရမည္။ အျခားအရာအားလုံးကို ေဘးဖယ္ထားသည့္အခါ ဤသည္တို႔မွာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားသာျဖစ္သည္၊ လူတို႔က သမၼာတရားကို နားလည္ကာ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီးေနာက္တြင္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးကို လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္တြင္ လာသည့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား မဟုတ္ေပ။ ထိုအရာမ်ားသည္ မူမမွန္သည့္ အေျခအေနတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤမူမမွန္ေသာ အေျခအေနကို အစြန္းေရာက္ေသာ ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းေအာက္တြင္ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္၍ ရသေလာ။ ယင္းမွာ အေျခအေနအားျဖင့္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မတူေပ။ မတူကြဲျပားသည့္ အဆင့္မ်ားရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ကို အစြန္းေရာက္သည့္ ႏွလုံးခိုင္မာမႈေအာက္တြင္ အမ်ိဳးအစားသတ္မွတ္ႏိုင္ၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ အဆင့္ထိ ေရာက္ရွိၾကသည္။ ရံဖန္ရံခါ ဤစိတ္ေနစိတ္ထား အနည္းငယ္ကို ပြင့္အံထြက္ေစျခင္းသည္ တစ္စုံတစ္ဦးအတြက္ ပုံမွန္ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုအရာ၏ မည္သည့္ သ႐ုပ္သကန္မ်ားက မူမမွန္ျဖစ္သနည္း။ မမ်ိဳသိပ္ႏိုင္သည့္ စိတ္ခံစားမႈမွ တစ္စုံတစ္ရာကို လုပ္ေဆာင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အၾကင္သူသည္ ထိုအရာအတြက္ သူ၏ ေန႔ရက္တိုင္းကို အသက္ရွင္ၿပီး အလုအယက္ ႀကိဳးပမ္းသည့္အခါ ထိုအရာအတြက္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကိုလည္း ဖတ္ၿပီး ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ကာ ထိုအရာအတြက္ပင္ တာဝန္ရွိသမွ်ႏွင့္ အားလုံးကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါ အရာရာက ထိုအရာကို ဗဟိုျပဳၿပီး ထိုအရာက ၎တို႔၏ တည္ရွိျခင္းႏွင့္ ဘဝအတြက္ တန္ဖိုးႏွင့္ အေရးပါမႈ ျဖစ္လာသည့္အခါ ယင္းက ျပႆနာကို လက္ယပ္ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုလူ၏ ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ဦးတည္ခ်က္တို႔ လြဲေခ်ာ္သြားသည္။ မိမိတို႔၏ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္သည့္ လူမ်ားတြင္ အက်ည္းတန္မႈတစ္ခု ရွိသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏွလုံးခိုင္မာေသာအရာတစ္ခုရွိၿပီး ၎တို႔တြင္ မူမမွန္ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ား ရွိၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၿပီး ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ မၾကာခဏ အသက္ရွင္လွ်င္ သမၼာတရားကို နားလည္ႏိုင္သေလာ။ (နားမလည္ႏိုင္ပါ။) သမၼာတရားကို ၎တို႔ နားမလည္ႏိုင္လွ်င္ တရားေဒသနာမ်ားကို နားေထာင္ခ်ိန္တြင္ ၎တို႔၏ စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရႈရာတြင္ မည္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ရွိၾကသနည္း။ ဘုရားသခင္ကို ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားႏွင့္ ဘာသာေရး ဟိတ္ဟန္ျဖင့္ အၿမဲ ယုံၾကည္ေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ သမၼာတရားကို နားလည္ကာ ရရွိႏိုင္သေလာ။ (မရရွိႏိုင္ပါ။) အဘယ္ေၾကာင့္ မရရွိႏိုင္သနည္း။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သမွ်သည္ သမၼာတရား၌ အေျခခံျခင္းမရွိဘဲ ဘာသာေရး သေဘာတရားႏွင့္ အယူအဆ၊ စိတ္ကူးမ်ားတြင္ အေျခခံေပသည္။ ထိုအရာသည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားက အမွန္တကယ္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက မည္သည့္အရာ ေျပာသည္ကို ၎တို႔ လုံးဝ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ လိုအပ္သမွ်မွာ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားတစ္ခု ျဖစ္သည့္အလား၊ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္သမွ်မွာ အမႈအရာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ၿပီး အသင္းေတာ္တြင္ အားထုတ္ရန္သာ ျဖစ္သည့္အလား ထိုအေၾကာင္းကို ၎တို႔ ဂ႐ုမစိုက္ၾကေပ။ ၎တို႔အတြက္ ထိုမွ် ႐ိုးရွင္းေပသည္။ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ကယ္တင္ခံရရန္အလို႔ငွာ မည္သည့္အရာ လိုက္စားရမည္ဟူသည္ကိုလည္းေကာင္း ၎တို႔ နားမလည္ၾကေပ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဤအရာမ်ားအေၾကာင္းကို ၎တို႔ စဥ္းစားေကာင္းစဥ္းစားႏိုင္ေသာ္လည္း မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၾကေပ။ တစ္ခ်ိန္လုံး ၎တို႔က “ငါ့တြင္ စိတ္ထက္သန္မႈ ရွိသေ႐ြ႕ စိတ္ခံစားမႈ အရွိန္ျမႇင့္သည့္ အဆင့္တစ္ခုသို႔ ေရာက္ၿပီး အဆုံးထိ ထိန္းသိမ္းႏိုင္သေ႐ြ႕ ငါ တကယ္ကို ကယ္တင္ခံရေကာင္း ခံရႏိုင္သည္”ဟု စဥ္းစားေနၾကၿပီး အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ၎တို႔၏ အရွိန္ျမႇင့္ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားျဖင့္ ထိန္းမႏိုင္သိမ္းမရျဖစ္သြားၾကသည္။ မိုက္မဲေသာအရာမ်ား၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေသာအရာမ်ားကိုသာ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိၾကသည္။ အဆုံးတြင္ ၎တို႔ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းခံရၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းခံၾကရသည္။ အမွန္တြင္ေတာ့ အရွိန္ျမႇင့္ေသာ စိတ္ခံစားမႈမ်ားက ထိုမွ် ေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္သည့္ပုံရေပသည္။

ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းတြင္ ေနာက္ထပ္ အေတာ္အတန္ စံတင္ေလာက္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုရွိၿပီး ယင္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ စိတ္အားထက္သန္မႈအေပၚ အၿမဲ မွီခိုၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ စိတ္ႏွလုံးသားမ်ားရွိ မီးမွာ မည္သည့္အခါတြင္မွ် ၿငိမ္းမသြားေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ ၎တို႔ လိုအပ္သမွ်မွာ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ “သမၼာတရားကို ငါ နားလည္ရန္ မလိုအပ္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဆန္းစစ္ရန္ မလိုအပ္သလို ငါ၏ အျပစ္မ်ားကို ဝန္ခ်ၿပီး ေနာင္တရဖို႔ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ လာရန္ မလိုအပ္ပါ။ ၿပီးလွ်င္ မည္သူထံကမွ် မည္သည့္ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပစ္တင္ျခင္းႏွင့္ ေဝဖန္ျခင္းတို႔ကို လက္ခံရန္ ေသခ်ာေပါက္ ငါ မလိုအပ္ပါ” “ဤအရာမ်ားကို ငါ မလိုအပ္ပါ။ ငါလိုအပ္သမွ်မွာ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားတစ္ခုျဖစ္သည္” ဟု ၎တို႔ ေတြးၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္မႈ၏ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔က “တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံရန္ ငါ မလိုအပ္ပါ။ မိမိကိုယ္ကိုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်နပ္အားရျခင္းသည္သာ ငါ့အတြက္ လုံေလာက္သည္။ ထိုသို႔ ငါ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ဘုရားသခင္ ဝမ္းသာမည္မွာ ေသခ်ာသည္ဟု ငါ ယုံၾကည္သည္။ ငါ ဝမ္းသာလွ်င္၊ ဘုရားသခင္ ဝမ္းသာသည္။ ထိုမွ်သာ ရွိသည္။ ဘုရားသခင္ကို ထိုသို႔ ယုံၾကည္လွ်င္ ငါ ကယ္တင္ခံရပါလိမ့္မည္”ဟု ေတြးၾကသည္။ ဤသည္မွာ အလြန္အမင္း ႏုံအေသာ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈ နည္းလမ္းတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔သည္ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ရွိတတ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) သင္တို႔သည္ မည္သည့္ ေျပာင္းလဲမႈမွ် လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲ အဆုံးထိတိုင္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ထိုသို႔ အသက္ရွင္လွ်င္ သမၼာတရား စိုးစဥ္းကိုမွ် သင္တို႔ နားလည္ျခင္းမရွိဟု ေျပာ၍ရႏိုင္ေပသည္။ သမၼာတရားသည္ သင္တို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္မႈ မရွိေပ။ လူႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း ရည္မွန္းခ်က္ သို႔မဟုတ္ အေရးပါမႈကို သင္တို႔ မသိၾကသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈက မည္သည့္အရာႏွင့္ပတ္သက္သည္ကို သင္တို႔ နားမလည္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘာသာတရားတြင္ ယုံၾကည္မႈတို႔ၾကား ျခားနားခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ထိုလူက အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းတစ္ခု မရွိေသာေၾကာင့္၊ အိမ္တြင္ အခက္အခဲမ်ားရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ရန္ လူတိုင္းက အႀကံရၾကသည္။ သို႔မဟုတ္လွ်င္ ၎တို႔က အျခား မွီခိုရမည့္အရာ တစ္စုံတစ္ခုကို ရွာလိုၾကသည္၊ ဝိညာဥ္ေရး အာဟာရကို ရွာလိုၾကသည္။ ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္မႈသည္ လူတို႔အား ေကာင္းေစျခင္း၊ အျခားသူတို႔ကို ေစတနာထားေစျခင္း၊ ကူညီေစျခင္း၊ အျခားသူတို႔ကို ၾကင္နာေစျခင္း၊ သီလကို စုေဆာင္းရန္ ေကာင္းမႈမ်ားကို ပိုမိုလုပ္ေဆာင္ေစျခင္း၊ လူသတ္မႈ သို႔မဟုတ္ မီးရႈိ႕မႈ မက်ဴးလြန္ေစျခင္း၊ ဥပေဒကို မခ်ိဳးေဖာက္ေစျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပစ္မႈမ်ားကို မက်ဴးလြန္ေစျခင္း၊ မေကာင္းသည့္အရာမ်ားကို မလုပ္ေစျခင္း၊ လူတို႔ကို မ႐ိုက္ႏွက္ေစျခင္း သို႔မဟုတ္ မက်ိန္ဆဲေစျခင္း၊ မခိုးေစျခင္း သို႔မဟုတ္ မလုယက္ေစျခင္းႏွင့္ လွည့္စားမႈ သို႔မဟုတ္ လိမ္လည္မႈမလုပ္ေစျခင္းထက္ မၾကာခဏ ဘာမွ်မပိုေပ။ ဤသည္မွာ လူတိုင္း၏ စိတ္မ်ားတြင္ တည္ရွိသည့္ “ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္မႈ” အယူအဆ ျဖစ္သည္။ ယေန႔ သင္တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားအတြင္းတြင္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္မႈ အယူအဆ မည္မွ် တည္ရွိသနည္း။ ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ အရာမ်ားသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ ထိုအရာမ်ားသည္ မည္သည့္ေနရာမွ အတိအက် လာသနည္း။ သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ ဘာသာတရား၌ ယုံၾကည္မႈကို ထားရွိသည့္ စိတ္ႏွလုံးျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို သင္ ယုံၾကည္လွ်င္ ရလဒ္က မည္သည့္အရာ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ မွန္ကန္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္သေလာ။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္း၏ အေျခအေနႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသည့္ အေျခအေနၾကားတြင္ ျခားနားမႈတစ္ခု ရွိသေလာ။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတို႔ၾကား ကြဲျပားျခားနားခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္ကို သင္စတင္ယုံၾကည္ခဲ့သည့္အခါက ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းတို႔သည္ တူညီသည္ဟု သင္ခံစားခဲ့ရေကာင္း ခံစားခဲ့ရႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ယေန႔ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ခ်ီ ယုံၾကည္ၿပီးသည့္ေနာက္ ယုံၾကည္မႈရွိျခင္းသည္ အမွန္တကယ္ မည္သည့္အရာသာ ျဖစ္သည္ဟု သင္ထင္သနည္း။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ကြဲျပားျခားနားမႈတစ္စုံတစ္ရာ ရွိသေလာ။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ တစ္စုံတစ္ဦး၏ ဝိညာဥ္ထံ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္မႈကို ေဆာင္ၾကဥ္းေပးဖို႔ ထုံးတမ္းဓေလ့ အခ်ိဳ႕အား လိုက္နာျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို လူတို႔ေလွ်ာက္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ အသက္တာမ်ားကို မည္သို႔ရွင္သန္ေနထိုင္သည္ဟူသည့္ ေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ ယင္းက မဆက္ႏႊယ္ေပ။ သင္၏အတြင္းကမာၻထဲ၌ မည္သည့္ေျပာင္းလဲမႈမွ် မရွိ။ သင္သည္ သင္သာ ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး သင္၏သဘာဝႏွင့္ အႏွစ္သာရတို႔သည္ ယခင္အတိုင္းသာ ဆက္ရွိေနသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ထံမွလာသည့္ သမၼာတရားမ်ားကို လက္ခံထားျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ယင္းတို႔ကို သင္၏အသက္အျဖစ္ မျပဳလုပ္ထားဘဲ ေကာင္းမႈအခ်ိဳ႕ကို ျပဳထားျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ အခမ္းအနားမ်ားႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈအခ်ိဳ႕၌ သင္ပါဝင္ေဆာင္႐ြက္ထားျခင္းမွ်သာျဖစ္သည္။ ဤအရာသာျဖစ္သည္၊ ထိုမွ်သာျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းက မည္သည့္အရာကို ၫႊန္းဆိုသနည္း။ ယင္းက သင္ရွင္သန္ေနထိုင္သည့္နည္းလမ္း ေျပာင္းလဲသြားျခင္းကို ဆိုလိုသည္၊ ယင္းက သင့္တည္ရွိမႈ၏ တန္ဖိုးႏွင့္ အသက္တာရွိ သင့္ပန္းတိုင္မ်ားတြင္ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခု ရွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ မိမိ၏ဘိုးေဘးမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း၊ လူအုပ္ၾကားတြင္ ထင္ေပၚျခင္း၊ အဆင္ေျပသည့္ ဘဝတစ္ခုရွိျခင္းႏွင့္ ေက်ာ္ၾကားမႈႏွင့္ ႂကြယ္ဝမႈအတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ျခင္းတို႔ကဲ့သို႔ အမႈအရာမ်ားအတြက္ ယခင္က သင္ရွင္သန္ခဲ့သည္။ ယေန႔ သင္သည္ ဤအရာမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ သင္သည္ စာတန္ေနာက္ကို မလိုက္ေတာ့ဘဲ ယင္းကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔၊ ဤဆိုးယုတ္ေသာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကို စြန႔္လႊတ္ဖို႔ ဆႏၵရွိသည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ေနကာ သင္လက္ခံသည့္ အရာသည္ သမၼာတရားျဖစ္ၿပီး သင္ေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ သမၼာတရားကို လိုက္စားသည့္ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ သင့္အသက္တာ၏ ဦးတည္ခ်က္သည္ လုံးလုံး ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ သင္သည္ အသက္တာကို ကြဲျပားျခားနားစြာ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္း၊ ကြဲျပားေသာ ရွင္သန္ေနထိုင္နည္း ရွိျခင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္ေနာက္ကို လိုက္ျခင္းႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ စီစဥ္မႈမ်ားကို လက္ခံျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံျခင္းႏွင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ စစ္မွန္သည့္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ျဖစ္လာျခင္းတို႔ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္၏ရွင္သန္ေနထိုင္နည္းကို ေျပာင္းလဲျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ ယခင္က သင္၏လိုက္စားျခင္း၊ ရွင္သန္ေနထိုင္နည္းႏွင့္ သင္လုပ္ခဲ့သမွ် အရာအားလုံး၏ ေနာက္ကြယ္မွ ေစ့ေဆာ္ခ်က္မ်ား၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လုံးလုံးဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ယင္းတို႔အားလုံးသည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲ၏၊ ေရးေရးမွ်ပင္ မတူေပ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္မႈတို႔ၾကား ျခားနားခ်က္အေပၚ ငါတို႔ အဆုံးသတ္မည္။ ငါတို႔ ေျပာေနခဲ့ၾကသည့္ “ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသား”တစ္ခု ရွိသည့္ အေျခအေနကို သင္တို႔ကိုယ္တိုင္တြင္ သင္တို႔ ျမင္ႏိုင္သေလာ။ (ျမင္ႏိုင္ပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔သည္ အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားတစ္ခုျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ထိုအေျခအေနကို သင္တို႔ ရံဖန္ရံခါသာ ရွိၾကသေလာ။ ရံဖန္ရံခါျဖစ္လွ်င္ ယင္းမွာ ထိုအေျခအေနကို သင္ ဖယ္ရွားၿပီးျဖစ္ကာ သမၼာတရားကို စတင္လိုက္စားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုအေရးကိစၥမ်ား၏ အေျခအေနမွ သင္ စတင္လြတ္လာၿပီးျဖစ္ေၾကာင္းကို သက္ေသျပေပသည္။ သင္သည္ အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနဆဲျဖစ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္၊ သမၼာတရားျဖင့္ မည္သို႔ အသက္ရွင္ရမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သိုေသာ ႏွလုံးသား၏ ကန႔္သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈမ်ားအား ဖယ္ရွားၿပီး ထိုအေျခအေနမွ မည္သို႔ လြတ္လာရမည္ကိုလည္းေကာင္း မသိလွ်င္ ယင္းက သင္သည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ အသက္မရွင္ေနေၾကာင္း၊ သမၼာတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ ထိုသမၼာတရားအား မည္သို႔ ရွာေဖြရမည္ကို သင္ မသိေသးေၾကာင္း သက္ေသျပေပသည္။ ယင္းမွာ ႀကီးမားသည့္ ျခားနားမႈတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) သမၼာတရားကို စိုးစဥ္းမွ် နားလည္ျခင္းမရွိဘဲ ထိုသို႔ သင္ ဆက္အသက္ရွင္လွ်င္ အႏၲရာယ္ရွိေပသည္။ အေႏွးႏွင့္အျမန္ သင္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းခံရလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသား ျဖစ္တည္လာပုံအတြက္မူ သင္သည္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္၊ ထိုအေျခအေနကို စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးရမည္ျဖစ္ၿပီး ထိုအေျခအေနကို ေျပာင္းလဲရမည္ျဖစ္သည္။ လူတစ္ေယာက္သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသား ရွိမည္၊ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ စိတ္အားထက္သန္မႈအေပၚ မွီခိုျခင္းမွ မည္သည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္လာလိမ့္မည္၊ ဘုရားသခင္ကို ထိုသို႔ ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ သမၼာတရားကို သင္ ရရွိႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိ၊ ထိုအရာက ဘုရားသခင္ကို သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းအား အားေပးျခင္း ရွိမရွိဟူသည့္ ဤေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္သည္ ပင္ကိုအားျဖင့္ ရွင္းလင္းေနရမည္ျဖစ္သည္။ ဤအရာက သင့္အေနျဖင့္ မိမိကိုယ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္ခ်ိန္ဆၾကည့္ရန္၊ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ရန္ႏွင့္ ေျဖရွင္းခ်က္ကို ရွာေဖြရန္ လိုအပ္ေပသည္။

လူတစ္မ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္ကို မိမိတို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ပင္ကိုအားျဖင့္ စိတ္ထက္သန္ၾကသည္။ မည္သည့္တာဝန္မဆိုက ၎တို႔အတြက္ အဆင္ေျပၿပီး အခက္အခဲအနည္းငယ္ ရွိျခင္းက ကိစၥမရွိေသာ္လည္း ၎တို႔၏ စိတ္က မတည္ၿငိမ္ေပ။ ၎တို႔သည္ စိတ္လႈပ္ရွားထိခိုက္လြယ္ၿပီး ေျပာင္းလဲလြယ္သည္၊ တစ္သမတ္တည္း မရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ စိတ္အေျခအေနတစ္ခုတည္းျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ ၎တို႔ ေပ်ာ္သည့္အခါ ၎တို႔ကို တာဝန္ေပးထားသည့္ အလုပ္ကို ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး ၎တို႔ တြဲဖက္ရမည့္ မည္သူမဆိုႏွင့္လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔ ပတ္သက္ရသည့္ မည္သူမဆိုႏွင့္လည္းေကာင္း ေကာင္းေကာင္း အဆင္ေျပၾကသည္။ ပိုမ်ားသည့္တာဝန္ကို ယူရန္လည္း လိုလားေနၾကသည္။ မည္သည့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ ထိုအတြက္ တာဝန္သိစိတ္တစ္ခု ရွိၾကသည္။ ယင္းမွာ ေကာင္းမြန္သည့္ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ ရွိသည့္အခါ ၎တို႔ ျပဳမူပုံျဖစ္သည္။ ၎တို႔ ေကာင္းမြန္သည့္ အေျခအေနတြင္ရွိသည့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္။ ၎တို႔၏ တာဝန္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္သည့္အတြက္ ခ်ီးမြမ္းခံခဲ့ရၿပီး အဖြဲ႕၏ ေလးစားမႈႏွင့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ ဖန္တီးလိုက္သည့္ အလုပ္ကို လူမ်ားစြာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းျခင္း ေလတစ္ခုစီတိုင္းျဖင့္ ပိုျပည့္တင္းသြားသည့္ မိုးပ်ံပူေဖာင္းကဲ့သို႔ ေဖာသြပ္သြပ္ျဖစ္လာၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း တာဝန္တစ္ခုတည္းကို ဆက္ထမ္းေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ခ်ိန္လုံး ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ လုံးဝ သေဘာမေပါက္ၾက သို႔မဟုတ္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လုံးဝ မရွာေဖြၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အေတြ႕အႀကဳံ အားသာခ်က္ေပၚတြင္ အၿမဲ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကသည္။ အေတြ႕အႀကဳံသည္ သမၼာတရားေလာ။ အေတြ႕အႀကဳံအေပၚ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ရန္မွာ ယုံၾကည္စိတ္ခ်၍ရသေလာ။ ထိုအရာသည္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ အေတြ႕အႀကဳံအေပၚ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းသည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီေပ။ ထိုသို႔ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းက က်ရႈံးသည့္အခ်ိန္မ်ား ေသခ်ာေပါက္ရွိလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ မထမ္းဆာင္သည့္ ေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္လာသည္။ အမႈအရာမ်ားစြာက တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္သြားၿပီး ၎တို႔ ျပဳျပင္ခံရၾကသည္။ အဖြဲ႕က ၎တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ေက်နပ္ျခင္းမရွိေပ။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၾကသည္။ “ဤတာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္ ထမ္းေဆာင္မေနေတာ့ပါ။ ညံ့ဖ်င္းစြာ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္သည္။ သင္တို႔အားလုံးက ကြၽန္ုပ္ထက္ ပိုေတာ္ၾကသည္၊ မေတာ္ေသာသူမွာ ကြၽန္ုပ္သာ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုတာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္လိုေသာသူ မည္သူဆို၊ လုပ္သာလုပ္ပါ”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးက သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔ မိတ္သဟာယျပဳေပးေသာ္လည္း “ဤအရာတြင္ အဘယ္အရာကို မိတ္သဟာယျပဳရန္ လိုသနည္း။ ယင္းမွာ သမၼာတရား ဟုတ္မဟုတ္ဟူသည္ကို ကြၽန္ုပ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို လုပ္မည္ျဖစ္ၿပီး မေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ လုပ္မည္ မဟုတ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ အလြန္ ခက္ခဲရႈပ္ေထြးေစသနည္း။ ထိုတာဝန္ကို ယခု ကြၽန္ုပ္ လုပ္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ ေပ်ာ္႐ႊင္မည့္ေန႔ကို ေစာင့္ပါမည္”ဟု ဆိုလ်က္ ၎တို႔ နားမဝင္ၾကသကဲ့သို႔ နားမလည္ၾကေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ တစ္သမတ္တည္း ျဖစ္သည့္ပုံစံျဖစ္သည္။ မိမိတို႔တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းတြင္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရႈျခင္းျဖစ္ေစ၊ တရားေဒသနာမ်ားကို နားေထာင္ျခင္းႏွင့္ စုေဝးပြဲမ်ားကို တက္ျခင္းတြင္ျဖစ္ေစ၊ အျခားသူတို႔ႏွင့္ ၎တို႔ ဆက္ဆံမႈမ်ားတြင္ျဖစ္ေစ ၎တို႔ ဘဝ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာတစ္ခုခုႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာ အရာရာတိုင္းတြင္ ၎တို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္အရာမွာ ယခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳးျဖစ္ျခင္း၊ တစ္ခ်ိန္တြင္ စိတ္ဓာတ္ျမႇင့္တင္ခံရၿပီး ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း၊ တစ္ခ်ိန္တြင္ ေအးတိေအးစက္ျဖစ္ကာ ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ စိတ္လႈပ္ရွားျခင္း၊ တစ္ခ်ိန္တြင္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ ေနာက္တစ္ခ်ိန္တြင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ အတိုခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ ၎တို႔၏ အေျခအေန ေကာင္းျခင္းျဖစ္ေစ၊ ဆိုးျခင္းျဖစ္ေစ အစဥ္သျဖင့္ အေတာ္အတန္ပင္ သိသာထင္ရွားေလသည္။ ထိုအရာကို အၾကည့္တစ္ခ်က္ျဖင့္ သင္ ျမင္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ပင္ကိုစ႐ိုက္အတိုင္း လိုက္ေနၾကရင္း မိမိတို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အရာတိုင္းတြင္ တစ္သမတ္တည္း မဟုတ္ၾက။ ၎တို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ အလုပ္ကို ပိုမိုေကာင္းမြန္စြာ လုပ္ေဆာင္ၾကၿပီး မေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ စုတ္ခ်ာၾကသည္။ အမႈအရာ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းကိုပင္ ရပ္လိုက္ၿပီး လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီဟု ေျပာလိုက္ၾကသည္။ မည္သည့္အရာကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ မိမိတို႔၏ စိတ္အေျခအေနအတိုင္း၊ ပတ္ဝန္းက်င္အတိုင္း၊ မိမိတို႔၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရမွ ျဖစ္သည္။ အခက္အခဲကို ႀကဳံရန္ အလိုဆႏၵ လုံးဝ မရွိၾကေခ်။ ၎တို႔သည္ အလိုလိုက္ခံရၿပီး ပ်က္စီးၾကသည္၊ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ၾကၿပီး ထိုအရာကို ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ဘာမွ် မလုပ္ေဆာင္ၾကေခ်။ မည္သူမွ် ၎တို႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ေပးခြင့္မရွိေပ။ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ေပးသူမည္သူမဆိုသည္ မုန္တိုင္းကဲ့သို႔လာသည့္ ၎တို႔၏ ေဒါသကို ခံရမည့္ ပစ္မွတ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုေဒါသ လြန္သြားသည္ႏွင့္ ၎တို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္ကာ စိတ္ခံစားမႈအရ ဝမ္းနည္းအားငယ္သြားၾကသည္။ ထို႔အျပင္ မိမိတို႔၏ ႏွစ္ၿခိဳက္မႈမ်ားကို အေျခခံ၍ အရာရာကို လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ “ဤအလုပ္ကို ကြၽန္ုပ္ ႏွစ္သက္လွ်င္ လုပ္မည္။ မႏွစ္သက္လွ်င္ လုပ္မည္မဟုတ္ပါ။ လုံးဝ လုပ္မည္ မဟုတ္ပါ။ သင္တို႔ထဲမွ ဆႏၵရွိေသာသူ မည္သူမဆို လုပ္ႏိုင္သည္။ ယင္းသည္ ကြၽန္ုပ္ႏွင့္ ဘာမွ် ပတ္သက္ျခင္းမရွိပါ”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး ၎တို႔၏ အေျခအေနက ေကာင္းမြန္သည့္အခါ ပင္ကိုအားျဖင့္ တက္ႂကြၾကၿပီး ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္လိုၾကသည္ဟု ေျပာၾကသည္။ ၎တို႔ အလြန္တက္ႂကြၾကသည္မွာ မ်က္ရည္ပူမ်ား မ်က္ႏွာတြင္ စီးဆင္းလ်က္ က်ယ္ေလာင္စြာ ရႈိက္ရင္း ငိုေႂကြးၾကေလသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးျဖစ္သေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ပင္ကိုအားျဖင့္ ခ်စ္သည့္ အေျခအေနသည္ ပုံမွန္စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ၎တို႔ စိတ္သေဘာထား၊ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈမ်ားကို ၾကည့္သည့္အခါ ၎တို႔သည္ အသက္ဆယ္ႏွစ္ခန႔္ရွိသည့္ ကေလးငယ္တစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု သင္ ထင္မွတ္ေပမည္။ ၎တို႔၏ ဤစိတ္သေဘာထား၊ ၎တို႔၏ အသက္ရွင္ျခင္းပုံစံသည္ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ တစ္သမတ္တည္းမရွိ၊ သစၥာေစာင့္သိျခင္းမရွိ၊ တာဝန္မသိတတ္သကဲ့သို႔ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အရာတိုင္းတြင္ တာဝန္မဲ့ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အခက္အခဲကို လုံးဝ မႀကဳံၾကသကဲ့သို႔ တာဝန္ယူရန္ မလိုမလားျဖစ္ၾကသည္။ ၎တို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္အခါ မည္သည့္အရာမဆို လုပ္ေဆာင္ပါေစ အဆင္ေျပသည္။ အခက္အခဲအနည္းငယ္က ကိစၥမရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ထိုးႏွက္ခံရလွ်င္လည္း ကိစၥမရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ျဖစ္လွ်င္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လုပ္ၾကမည္မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္လူစားမ်ိဳး ျဖစ္ၾကသနည္း။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုသည္ ပုံမွန္ျဖစ္သေလာ။ (ပုံမွန္မဟုတ္ပါ။) ဤျပႆနာသည္ မူမမွန္သည့္ အေျခအေနတစ္ခုကို ေက်ာ္လြန္သည္။ ထိုအရာသည္ လြန္ကဲေသာ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္း၊ လြန္ကဲေသာ မိုက္မဲမႈႏွင့္ မသိနားမလည္ျခင္း၊ လြန္ကဲေသာ ကေလးဆန္ျခင္း၏ သ႐ုပ္သကန္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပႆနာမွာ အဘယ္နည္း။ အခ်ိဳ႕က “ပင္ကိုစ႐ိုက္ မတည္ၿငိမ္ျခင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ငယ္႐ြယ္လြန္းၿပီး အလြန္နည္းပါးသည့္ အခက္အခဲကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရၿပီး ၎တို႔၏ စ႐ိုက္က အသင့္မျဖစ္ေသးေသာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ အျပဳအမူတြင္ မၾကာခဏ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္း ရွိသည္”ဟု ေျပာေကာင္း ေျပာႏိုင္သည္။ အမွန္တရားမွာ ထိုေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းသည္ အသက္အ႐ြယ္ကို အေရးမစိုက္ေပ။ အသက္ေလးဆယ္ဝန္းက်င္ ရွိေသာသူမ်ားႏွင့္ အသက္ ခုနစ္ဆယ္ မွ ကိုးဆယ္ ရွိေသာသူမ်ားသည္လည္း ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေျပာင္းလဲလြယ္ၾကသည္။ ဤအရာကို အဘယ္သို႔ ရွင္းျပရမည္နည္း။ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းသည္ အမွန္တြင္ မိမိ၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ရွိသည့္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ထို႔ျပင္လည္း အလြန္အမင္း ဆိုး႐ြားေသာအရာတစ္ခုျဖစ္သည္။ အေရးႀကီးသည့္ တာဝန္တစ္ခုကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ေနလွ်င္ ထိုအရာက ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေစလ်က္ ထိုတာဝန္ႏွင့္ အလုပ္တိုးတက္မႈတို႔ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သာမန္တာဝန္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ထိုအရာက ထိုတာဝန္မ်ားကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထိခိုက္ၿပီး အမႈအရာမ်ားကို ဟန႔္တားသည္။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အျခားသူမ်ား၊ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ သို႔မဟုတ္ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္ကို အက်ိဳးျပဳသည့္အရာ ဘာမွ်မရွိေပ။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ အလုပ္တာဝန္ အနည္းငယ္ႏွင့္ ၎တို႔ ေပးဆပ္သည့္ အဖို႔အခတို႔သည္ အသားတင္ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုႏွင့္ လာသည္။ အထူးသျဖင့္ ေျပာင္းလဲလြယ္ေသာ လူတို႔သည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရန္ မသင့္ေတာ္သကဲ့သို႔ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားစြာရွိေပသည္။ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားထဲတြင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထ အရွိဆုံးေသာ သ႐ုပ္သကန္ျဖစ္သည္။ လူတိုင္းနီးပါးက ထိုသို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ရွိၾကသည္။ ထိုစိတ္သေဘာထားသည္ အဘယ္အရာျဖစ္သနည္း။ ပင္ကိုအားျဖင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတိုင္းသည္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားမ်ား၏ မ်ိဳးကြဲတစ္ခုျဖစ္ၿပီး ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းသည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုျဖစ္သည္။ သိမ္ေမြ႕ေသာ ေဝါဟာရအရ ထိုအရာသည္ ႏွစ္သက္စရာ၊ လက္ခံခ်င္စရာျဖစ္ေသာ အမွန္တရား မဟုတ္ေပ။ သာ၍စီးေသာ ေဝါဟာရအရ ထိုအရာသည္ သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ျမႇိဳ႕ျခင္းႏွင့္ မုန္းတီးျခင္း ျဖစ္သည္။ ေျပာင္းလဲလြယ္ေသာ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ၾကသေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ျခင္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ၿပီး အက်ိဳးေက်းဇူး ခံစားရသည့္အခ်ိန္တြင္ တစ္ခဏမွ် က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ၎တို႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ျဖစ္ကာ အက်ိဳးမခံစားရသည့္အခါ ေဒါသူပုန္ထၿပီး ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံလုပ္ကာ သစၥာေဖာက္ဝံ့ၾကသည္။ ၎တို႔က “သမၼာတရား ဟုတ္မဟုတ္ ငါ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ အေရးႀကီးသည္မွာ ငါ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖို႔၊ ေက်နပ္ေရာင့္ရဲဖို႔ ျဖစ္သည္။ ငါ စိတ္မခ်မ္းေျမ့လွ်င္ မည္သူမဆို ေျပာသည့္ မည္သည့္အရာမွ် အေထာက္အကူ ျဖစ္မည္မဟုတ္။ သမၼာတရားသည္ အဘယ္အဖိုးတန္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ္အေရးပါသနည္း။ ငါသည္ ဆရာႀကီးျဖစ္သည္”ဟု မိမိတို႔ကိုယ္ကို ေျပာဆိုၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ (သမၼာတရားကို မုန္းျခင္းျဖစ္သည္။) သမၼာတရားကို မုန္းေသာ စိတ္သေဘာထား၊ ထိုသမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ျမႇိဳ႕ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုအရာတြင္ မာနေထာင္လႊားျခင္းႏွင့္ စိတ္ႀကီးဝင္ျခင္း အရိပ္လကၡဏာ ရွိသေလာ။ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္း အရိပ္လကၡဏာတစ္ခု ရွိသေလာ။ (ရွိပါသည္။) ဤတြင္ ေနာက္ထပ္ စံတင္ေလာက္ေသာ အေျခအေနတစ္ခု ရွိသည္။ ၎တို႔ စိတ္ခ်မ္းသာေနခ်ိန္တြင္ လူတိုင္းကို သေဘာေကာင္းၾကၿပီး မိမိတို႔ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ တာဝန္ယူတတ္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူေကာင္းတစ္ဦး၊ က်ိဳးႏြံနာခံသည့္ လူတစ္ဦး၊ အဖိုးအခေပးလိုသည့္ လူတစ္ဦး၊ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္သည့္ လူတစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု လူတို႔က ေတြးထင္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ၎တို႔ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၾကသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ တာဝန္ကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ၾကမည္ ျဖစ္သည္။ ညည္းညဴကာ ေဖ်ာင္းဖ်မရႏိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္သြားၾကလိမ့္မည္။ ဤတြင္ ၎တို႔၏ ရက္စက္ေသာ ဘက္ျခမ္းေပၚလာသည္။ ၎တို႔ကို မည္သူမွ် အျပစ္တင္ပိုင္ခြင့္မရွိေပ။ ၎တို႔က “သမၼာတရားတိုင္းကို ကြၽန္ုပ္ နားလည္သည္။ လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ မိမိဘာသာ ေအးေအးသက္သာေနျခင္းကသာ ကြၽန္ုပ္အတြက္ အဆင္ေျပလိမ့္မည္”ဟုပင္ ေျပာၾကလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သနည္း။ (ရက္စက္ျခင္းျဖစ္သည္။) ဤဆိုးယုတ္ေသာလူတို႔သည္ မိမိတို႔ကို ျပဳျပင္ေပးသည့္ မည္သူကိုမဆို ျပန္တိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္ျဖစ္ၾက႐ုံမက ၎တို႔ကို ဆိုးယုတ္ေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ပင္ နာက်င္ေစကာ ထိခိုက္နစ္နာေစၾကေလသည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို သြားမထိရဲေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔ အလြန္ ေျပာင္းလဲလြယ္ၿပီး ရက္စက္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ ငယ္႐ြယ္မႈႏွင့္ဆက္စပ္သည့္ ျပႆနာျဖစ္သေလာ။ ၎တို႔ အသက္ႀကီးလာလွ်င္ ေျပာင္းလဲမလြယ္ေတာ့မည္ မဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔ အသက္ႀကီးလာလွ်င္ သာ၍ စဥ္းစဥ္းစားစားလုပ္တတ္ကာ ဆင္ျခင္တုံတရား ရွိၾကမည္ေလာ။ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ ပင္ကိုစ႐ိုက္ သို႔မဟုတ္ အသက္အ႐ြယ္ႏွင့္ မဆိုင္ေပ။ ကြယ္ဝွက္ေနသည့္ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ထားေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ရွိေပသည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု၏ အုပ္စိုးျခင္းကို ခံရၾကၿပီး ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္မွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ အသက္ရွင္သည့္ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ က်ိဳးႏြံနာခံမႈ ရွိသေလာ။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ ရွာေဖြႏိုင္သေလာ။ သမၼာတရားကို ခ်စ္သည့္ ၎တို႔၏ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခု ရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) ထိုအရာတစ္ခုမွ် မရွိေပ။ သင္တို႔အားလုံးတြင္ ေျပာင္းလဲလြယ္သည့္ အေျခအေနတစ္ခု ရွိခဲ့ၾကၿပီးၿပီေလာ။ (ရွိခဲ့ၾကပါသည္။) ထိုအေၾကာင္း မိတ္သဟာယမျပဳလွ်င္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ ခံစားၾကမည္ေလာ။ (ခံစားမည္မဟုတ္ပါ။) ယခုတြင္ ထိုအေၾကာင္းကို မိတ္သဟာယျပဳၿပီးသည့္ေနာက္ ထိုအရာသည္ အေတာ္ေလး ဆိုး႐ြားသည့္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္ဟု သင္တို႔ ခံစားရသေလာ။ (ခံစားရပါသည္။) အခ်ိဳ႕ေသာ ရံဖန္ရံခါျဖစ္တတ္သည့္ ေျပာင္းလဲလြယ္ျခင္းသည္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားမွ ျဖစ္ေပၚသည္။ ယင္းမွာ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ျပႆနာတစ္ခု မဟုတ္။ မိမိ၏ လုပ္ရပ္မ်ားရွိ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ျပႆနာအားလုံးႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထား၏ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈအားလုံးသည္ အပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ျဖစ္ထြန္းေစလိမ့္မည္။ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းတရားတစ္ခုႏွင့္ဆိုင္သည့္ ဥပမာမွာ ဤသို႔ ျဖစ္သည္။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ဆိုး႐ြားေသာ ဗိုက္ေအာင့္ျခင္းကို ယေန႔တြင္ ခံစားေနရသည္ဆိုပါစို႔။ ၎က အင္မတန္ နာက်င္သည္မွာ စကားေျပာဖို႔ ခြန္အားမရွိသေလာက္ ျဖစ္သည္။ သူက တစ္ခဏမွ် လွဲေနလိုက္ခ်င္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ တစ္စုံတစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး ထိုသူႏွင့္ စကားအနည္းငယ္ေျပာကာ သူ၏ ျပန္ေျပာသည့္ေလသံက အနည္းငယ္ ျပင္းထန္သည္။ ဤသည္မွာ သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ မဟုတ္ေပ။ သူသည္ မက်န္းမာသကဲ့သို နာက်င္မႈခံစားရေသာေၾကာင့္သာ ထိုသို႔ ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ပုံမွန္အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူ ျဖစ္သည့္ လူစားမ်ိဳး၊ ထိုသို႔ စကားေျပာသည့္လူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ ယင္းမွာ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္ေပမည္။ ဤအေျခအေနတြင္ သူ၏ နာက်င္မႈက ခံႏိုင္စြမ္းအတိုင္းအတာ တစ္ခုခုကို ေက်ာ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ စကားတြင္ မေကာင္းသည့္ ေလယူေလသိမ္းရွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ပုံမွန္ျဖစ္ပ်က္သည့္ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းတစ္ရာတစ္ခုရွိၿပီး အေျခအေနမ်ားကို ေထာက္ေသာ္ ထိုသို႔ေသာ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ စကားေျပာျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပဳမူျခင္းက ခြင့္လႊတ္သင့္ၿပီး အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထိုအရာသည္ လူသား သဘာဝသာျဖစ္ေၾကာင္း လူတိုင္းက အသိအမွတ္ျပဳလွ်င္ ထိုအရာသည္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ၏ အျပဳအမူႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပခ်က္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးတစ္ဦးကို ဆုံးရႈံးၿပီး ပူေဆြးဝမ္းနည္းမႈျဖင့္ စတင္ငိုေႂကြးေသာ တစ္စုံတစ္ဦးကို ဥပမာယူေလာ့။ ယင္းမွာ အေတာ္ေလး ပုံမွန္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔အေပၚ ေဝဖန္ၿပီး “ဤလူသည္ တြယ္တာသည္။ ဤႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံး ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း မိမိ၏ မိသားစုအတြက္ ခ်စ္ခင္တြယ္တာမႈကို လက္မလႊတ္ႏိုင္ေသးပါ။ သူ၏ အမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ေသသည့္အခါ ငိုပင္ငိုသည္။ မိုက္မဲလိုက္ေလျခင္း”ဟု ေျပာၾကေပမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ထိုသို႔ေျပာေသာသူ၏ မိခင္ ေသဆုံးသည့္အခါ လူတကာထက္ သာ၍ သည္းထန္စြာ ငိုေႂကြးေလသည္။ အၾကင္သူသည္ ဤအရာကို မည္သို႔ ရႈျမင္သင့္သနည္း။ သင့္အေနျဖင့္ ေၾကာင္းက်ိဳးမျမင္စြာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားကို သုံး၍မရေပ သို႔မဟုတ္ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿခဳံငုံေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္း ျပဳလုပ္၍မရေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာအရာမ်ားသည္ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ား ရွိၿပီး ယင္းတို႔သည္ ပုံမွန္လူ႔သဘာဝ၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈမ်ား ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အရာတို႔သည္ ပုံမွန္ လူ႔သဘာဝ၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ ထုတ္ေဖာ္ျပမႈမ်ားျဖစ္ၿပီး မည္သည့္အရာမ်ားက မဟုတ္ဟူသည္မွာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြဲျပားသည္။ ေဖာ္ျပသည့္ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ မိမိအသက္ရွင္သည့္အရာႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေျပာေနသည့္အရာက လူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားရွိ ျပႆနာမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားၿပီး ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ ထိုအရာသည္ လူတို႔၏ ရႈေထာင့္မ်ား၊ ၎တို႔၏ လိုက္စားမႈ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ လိုက္စားမႈ လမ္းေၾကာင္းမ်ားတြင္ရွိသည့္ ျပႆနာမ်ားအေၾကာင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ သို႔မဟုတ္ ပင္ကိုစ႐ိုက္ သို႔မဟုတ္ အမႈအရာမ်ားလုပ္ေဆာင္သည့္ ၎တို႔၏ အျပင္ပန္းနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ခု လုံးဝ မဟုတ္ေပ။

ေနာက္ထပ္ အေျခအေနတစ္မ်ိဳးရွိၿပီး ယင္းမွာ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုသည္ ဘုရားသခင္ကို မိမိတို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ သမၼာတရား လိုက္စားျခင္းအေပၚ အာ႐ုံစိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ အဆင့္အတန္းမ်ားကို လိုက္စားရန္ ႏွစ္သက္ၾကသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ အစြမ္းအစ အနည္းငယ္ႏွင့္ စိတ္ကူးအနည္းငယ္ရွိသေ႐ြ႕ စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ စည္းကမ္းမ်ား တစ္စုံကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ၎တို႔ တစ္ဦးခ်င္းစီတြင္ မည္သို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ အသက္ရွင္ရမည္၊ ၎တို႔ကို ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈရေစၿပီး ၎တို႔၏ မိသားစုနာမည္ကို ဂုဏ္ေဆာင္ေစႏိုင္ကာ လူတိုင္း၏ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳျခင္းကို ရရွိေစႏိုင္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ မည္သို႔ အသက္ရွင္ရမည္ဆိုသည္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ “ဝွက္ဖဲ” ကိုင္ထားၾကသည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ မည္သည့္ ဥပါယ္တံမ်ဥ္မ်ား ျဖစ္သနည္း။ ယင္းတို႔သည္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ “အထြတ္အထိပ္” အေတြးအေခၚမ်ားျဖစ္သည္။ ယင္းကို လူအခ်ိဳ႕က ၾကားရသည္မွာ ရယ္စရာျဖစ္သည္ဟု ျမင္ေကာင္း ျမင္ႏိုင္သည္။ “အထြတ္အထိပ္” ႏွင့္ “ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ား”သည္ မသက္ဆိုင္ၾကေပ။ ထိုအရာမ်ားသည္ စိမ္းေသာ အတြဲအဖက္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေနရာတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ “အထြတ္အထိပ္”ဟူေသာ စကားကို အသုံးျပဳရသနည္း။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္ခုရွိသည့္ လူတစ္ဦးသည္ အသက္ရွင္ရန္အလို႔ငွာ တည္ရွိျခင္းအတြက္ စည္းမ်ဥ္းအခ်ိဳ႕၊ ဆိုလိုသည္မွာ ရွင္သန္ျခင္းအတြက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္အခ်ိဳ႕ျဖင့္ ျပင္ဆင္ထားရွိရန္ လိုအပ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ယင္းမွာ ဘဝတြင္ မိမိတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖစ္သည့္ တည္ရွိျခင္းအတြက္ျဖစ္ေသာ ဤစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လူတို႔မၾကာခဏ ေျပာဆိုသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားကဲ့သို႔ပင္ ၎တို႔၏ အျမင့္ဆုံး သက္ဝင္ယုံၾကည္မႈမ်ားအျဖစ္ စြဲကိုင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤသို႔ဆက္ဆံျခင္းမွ ဘုရားသခင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူမ်ားကိုပင္ ခ်န္ထားျခင္းမရွိဘဲ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ျဖစ္သည့္ ၎တို႔၏ အေတြးအေခၚကို သမၼာတရားျဖစ္သည့္အလား ထိန္းသိမ္းၿပီး စြဲၿမဲေနၾကေလသည္။ ၎တို႔က “မည္သည့္လူသားတစ္ဦးမွ် မိမိကိုယ္ကို ေလာကီဆိုင္ရာ ကိစၥမ်ားမွ ကင္းကြာေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါ။ သင္တို႔က ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လိုက္ေလွ်ာက္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားကို နားလည္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေကာင္းၿပီ၊ သင္တို႔ကို ကိုင္တြယ္ရန္ ငါ့ထံတြင္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္ခု ရွိသည္။ သင္တို႔သည္ ေစ့စပ္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ေကာင္းၿပီ၊ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ငါ နားမလည္သလို ငါ့အေပၚ သင္တို႔ အေကာင္းျမင္ေအာင္လုပ္ၿပီး သင္တို႔ကို လွည့္ပတ္ေျပးေနေအာင္ ငါ လုပ္၍ရသည္။ သင္တို႔အားလုံး ငါ၏ ဩဇာေညာင္းေစရမည္။ ငါသည္ လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း သင္တို႔ ေျပာၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ငါ၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ငါ့အေၾကာင္း မေကာင္းသည့္ အရာတစ္ခုမွ် သင္တို႔ ေျပာၾကမည္မဟုတ္ပါ။ သင္တို႔ အနီးအနားတြင္ မရွိသည့္အခါ သင္တို႔အေပၚ ငါ ေဝဖန္ပင္ ေဝဖန္မည္ျဖစ္ၿပီး သင္တို႔ကို မႏွစ္ျမႇိဳ႕ဖြယ္ေကာင္းေသာ အရာမ်ား လုပ္ေဆာင္မည္ျဖစ္ကာ သင္တို႔ကို သစၥာေဖာက္မည္ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သင္တို႔ ပိုထူးၿပီး သိလာၾကလိမ့္မည္ မဟုတ္”ဟု ေတြးၾကသည္။ ယင္းမွာ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ထိုေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားအတြင္းတြင္ မည္သည့္အရာ ရွိသနည္း။ ကလိမ္ဉာဏ္၊ လွည့္ျဖားျခင္းႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာမ်ားအျပင္ လုပ္နည္းကိုင္နည္းမ်ားႏွင့္ နည္းစနစ္မ်ား ရွိေပသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အဆင့္အတန္းရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ဦး၊ အသုံးဝင္ႏိုင္မည့္ တစ္စုံတစ္ဦးကို ၎တို႔ ျမင္သည့္အခါ ဦးၫႊတ္လ်က္၊ ခယကာ ခ်ီးမြမ္းစကားမ်ား ေျပာဆိုလ်က္ အလြန္ ယဥ္ေက်းၾကေလသည္။ ေပးႏိုင္စြမ္းအနည္းငယ္သာ ရွိၿပီး ၎တို႔ေလာက္ မေတာ္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္သည့္ သူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍မူ အထက္စီးဆန္စြာ အၿမဲ စကားေျပာၿပီး အထင္ေသးၾကသည္။ ယင္းက ၎တို႔သည္ သာလြန္ၿပီး အၿမဲ အထင္ႀကီးရမည့္သူမ်ားျဖစ္သည္ဟု လူတို႔အား ခံစားေစသည္။ ၎တို႔ အတြင္းပိုင္း နယ္ပယ္တြင္ လူတို႔ကို ကစားၿပီး ႀကိဳးကိုင္ၫႊန္ၾကားျခင္းအတြက္ စနစ္တစ္ခုႏွင့္ လူတစ္မ်ိဳးတစ္စားစီကို ဆက္ဆံပုံအတြက္ နည္းလမ္းတစ္ခု ရွိၾကေလသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးကို ၎တို႔ ႀကဳံရသည့္အခါ ထိုသူက မည္သည့္လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သည္ဆိုသည္ႏွင့္ ထိုသူကို မည္သို႔ ဆက္ဆံၿပီး ေပါင္းသင္းသင့္သည္ဆိုသည္တို႔ကို အၾကည့္တစ္ခ်က္ျဖင့္ ၎တို႔က သိၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္က ပုံေသနည္း ခ်က္ခ်င္း ေတြးမိသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုပုံေသနည္းကို ေနာေက်ၾကၿပီး ကြၽမ္းက်င္ၾကသည္။ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ ဤအေတြးအေခၚမ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔ စဥ္းစားရန္ မလိုအပ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ပဏာမ ပုံၾကမ္းမ်ားျဖစ္ေစ၊ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္၏ ၫႊန္ၾကားခ်က္မွ်ျဖစ္ေစ မလိုအပ္ေပ။ ၎တို႔တြင္ ကိုယ္ပိုင္ နည္းစနစ္မ်ား ရွိၾကသည္။ ထိုနည္းစနစ္မ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕ကို မိမိတို႔ဘာသာ စိတ္ကူးရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ကို အျခားသူမ်ားထံမွ သင္ယူေလ့လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ေစ၊ အျခားသူမ်ားတြင္ ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေစ၊ အျခားသူမ်ား၏ လႊမ္းမိုးမႈမွ ရရွိခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေစ ျဖစ္သည္။ ထိုနည္းစနစ္မ်ားအေၾကာင္း မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို မေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ၎တို႔က ခေရေစ့တြင္းက် ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ ၎တို႔၏ အေတြးအေခၚမ်ား၊ နည္းနိႆယမ်ား၊ လုပ္နည္းကိုင္နည္းမ်ားႏွင့္ နည္းစနစ္မ်ား၊ အႀကံအစည္မ်ားႏွင့္ အပိုင္ႀကံျခင္းမ်ားကို ၎တို႔ သင္ယူေလ့လာခဲ့ၾကသည္။ ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေသာ လူမ်ားတြင္ သမၼတရား ရွိသေလာ။ သမၼာတရားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ႏိုင္ၾကသေလာ။ (အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကပါ။) ၎တို႔ အသက္မရွင္ႏိုင္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ အျခားလူမ်ားအေပၚ ၎တို႔က မည္သည့္ သက္ေရာက္မႈ ရွိၾကသနည္း။ အျခားသူတို႔သည္ ၎တို႔၏ လွည့္ျဖားျခင္းႏွင့္ လိမ္လည္ျခင္းကို မၾကာခဏ ခံရသည္၊ ၎တို႔၏ အသုံးခ်ျခင္းႏွင့္ ကစားျခင္း စသည္တို႔ကို ခံရၾကေလသည္။ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ ဤအေတြးအေခၚမ်ားသည္ ဉာဏ္ေကာင္းေသာ သူမ်ားတြင္သာျဖစ္ေစ၊ လူတစ္စုစုတြင္သာျဖစ္ေစ မလြဲမေသြ ရွိျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ အမွန္တရားမွာ ထိုအရာမ်ားသည္ လူတိုင္းတြင္ ပါရွိေနေပသည္။

စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ အျခားမည္သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ထင္ရွားသနည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ စကားေျပာေကာင္းသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ စကားေျပာသည္ကို ၾကားၿပီးေနာက္ ေျဖသိမ့္မႈျဖင့္ ျပန္လာၾကသည့္ လူတို႔ထံမွ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ စိတ္ေက်နပ္မႈတို႔ကို အေပ်ာ့ဆြဲ၍ ရေအာင္လုပ္ၾကေသာ္လည္း လက္ေတြ႕အလုပ္ လုံးဝ မလုပ္ၾကေခ်။ ဤသည္မွာ မည္သည့္ လူစားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ လွပေသာ စကားမ်ားျဖင့္ လူတို႔ကို ႀကိဳးကိုင္ၫႊန္ၾကားေသာသူ တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားသည္ တစ္ခဏမွ် အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ “အထက္က ငါ့ကို နားလည္ပါသေလာ။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို သိပါသေလာ။ ငါ အလုပ္လုပ္ေနသည္ကို အထက္က သိရန္အလို႔ငွာ ျပႆနာအနည္းငယ္ ငါ တိုင္ၾကားရန္ လိုအပ္သည္။ ငါ တိုင္ၾကားသည့္ ျပႆနာမ်ားက အေတာ္ေလး စစ္မွန္ၿပီး ေျခေျချမစ္ျမစ္ျဖစ္သည္ကို၊ အဓိက ျပႆနာမ်ားျဖစ္သည္ကို ျမင္လွ်င္ ငါ့ကို လက္ေတြ႕က်ေသာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္သည္ဟု အထက္က ျမင္လ်က္ အထင္ႀကီးေလးစားေကာင္း ေလးစားေပမည္”ဟု မိမိတို႔ဘာသာ ေတြးၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပႆနာမ်ားကို ေဖာ္ျပဖို႔ အခြင့္အေရးကို ၎တို႔ ရွာၾကေလသည္။ ျပႆနာမ်ား ေဖာ္ျပရာတြင္ ၎တို႔က တရားမွ်တၾကေပသည္။ ယင္းမွာ ဘဝေပးအသိျဖစ္ၿပီး အလုပ္အတြက္ လိုအပ္၏။ သို႔ေသာ္ ဤအရာသည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္ မစြန္းထင္းသင့္ေပ။ ဤျပႆနာမ်ားကို တိုင္ၾကားရာတြင္ ဤလူ၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ကို သင္တို႔ ျမင္ႏိုင္သေလာ။ သူ႔တြင္ရွိသည့္ ဤႀကံ႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပႆနာမွာ အမွန္တကယ္ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ ဤေမးခြန္းက ေတြးေတာျခင္းႏွင့္ ပိုင္းျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္း လိုအပ္သည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ထမ္းေဆာင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ေစရန္အလို႔ငွာ ျပႆနာမ်ားကို ေဖာ္ျပေနျခင္းျဖစ္လွ်င္ ယင္းမွာ တရားမွ်တေပမည္။ ထိုအရာက ၎တို႔သည္ တာဝန္သိတတ္ေသာ လူတစ္ဦး၊ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေသာ အလုပ္လုပ္သည့္ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ သို႔တိုင္ လတ္တေလာတြင္ အမွန္တကယ္ျဖစ္ေသာအလုပ္ လုပ္ေသာသူမ်ားမဟုတ္ဘဲ အခြင့္အေရးယူၿပီး ျဖတ္လမ္းလိုက္သည့္ မိမိတို႔၏ အထက္လူႀကီးမ်ားကို လိမ္ညာၿပီး ၎တို႔ လက္ေအာက္ရွိသူမ်ားထံမွ အမႈအရာမ်ားကို ကြယ္ဝွက္ေသာ အခ်ိဳ႕ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ား ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ အလိုက္သင့္ လုပ္ခ်င္၊ ေျပာခ်င္ၾကၿပီး လူတိုင္းကို စိတ္ေက်နပ္ေစခ်င္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ ဤသို႔လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ျဖစ္လွ်င္ ျပႆနာကို မည္သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ မည္သည့္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြရမည္၊ မည္သို႔ သိေအာင္လုပ္ၿပီး ပိုင္းျခားသိျမင္ရမည္ဟူသည့္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ျပႆနာကို မေျဖရွင္းႏိုင္မီ ဤအရာမ်ားကို ရွင္းလင္းေအာင္ လုပ္ရမည္။ ေနာက္ထပ္ ဥပမာမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ လူႏွစ္ဦးသည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ရန္ တြဲဖက္ၾကရသည္။ ၎တို႔သည္ အျခားေဒသရွိ အသင္းေတာ္တစ္ခုဆီသို႔ ထိုေနရာတြင္ရွိသည့္ ျပႆနာကို ကိုင္တြယ္ရန္ သြားၾကမည္ျဖစ္သည္။ ထိုေနရာတြင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈ အေျခအေနမ်ားက အေတာ္အတန္ ႏုံခ်ာသည္၊ အမ်ားျပည္သူ ေဘးကင္းလုံၿခဳံမႈက မေကာင္းသကဲ့သို႔ အနည္းငယ္ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားေသာ ေနရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးက “ထိုအသင္းေတာ္ရွိ လူမ်ားက ကြၽန္ုပ္ကို မႏွစ္သက္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ သြားလွ်င္ပင္ ထိုေနရာရွိ ျပႆနာမ်ားကို ကြၽန္ုပ္ ေျဖရွင္းႏိုင္မည္ဟု အာမခံခ်က္ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔အားလုံးက သင့္ကို ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ျပႆနာကို သင္သြားေရာက္ေျဖရွင္းသည္မွာ အက်ိဳးရွိသည္”ဟု ေျပာ၏။ ေနာက္တစ္ေယာက္က ဤအရာကို အမွန္အျဖစ္ျမင္ၿပီး တားဆီးသည္။ အျခားအရာအားလုံးကို ေဘးဖယ္ထားလ်က္ မသြားရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆင္ေျခမ်ား ရွာေတြ႕ခဲ့သူတစ္ဦးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပႆနာတစ္ခု ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔၏ ဆင္ေျခမ်ားႏွင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက ခိုင္လုံသည္ ျဖစ္ေစ၊ မခိုင္လုံသည္ျဖစ္ေစ ဤတြင္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သေလာ။ ၎တို႔၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားကို ၎တို႔ စဥ္းစားေနၾကသေလာ။ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔ လိမ္ညာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ရည္မွန္းခ်က္ ၿပီးေျမာက္ရန္ လွပသည့္ စကားမ်ားကို အသုံးျပဳေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ပရိယာယ္တစ္ခု ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ဤကဲ့သို႔ ေတြးၿပီး ျပဳမူလွ်င္ ဇာတိပကတိကို ပုန္ကန္ျခင္း မရွိေလၿပီ။ သင္သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကို ပုန္ကန္ၿပီး စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္မရွင္ခဲ့လွ်င္ေကာ အဘယ္သို႔နည္း။ သင္သည္ အသင္းေတာ္၏ ျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ရန္ အသင္းေတာ္ဆီသို႔ အစပိုင္း၌ သြားလိုမည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း သင္သည္ “ယင္းမွာ မမွန္ပါ။ ထိုသို႔ ငါ ေတြးသည့္အခ်က္က ငါသည္ မေကာင္းေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္သည္၊ အက်င့္ပ်က္သည္ဟု ဆိုလိုေပသည္။ ငါေျပာခဲ့သည့္အရာကို ျမန္ႏိုင္သမွ်ျမန္ျမန္ ငါ ျပန္႐ုပ္သိမ္းရမည္။ သူ႔ကို ငါ ေတာင္းပန္ၿပီး ငါ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့သည့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းအေၾကာင္းကို ဖြင့္ဟရမည္။ ထိုေနရာတြင္ ငါ ေသရမည္ဆိုလွ်င္ပင္ ယေန႔ ထိုေနရာသို႔ ငါ သြားရမည္”ဟု အခ်ိန္ယူ စဥ္းစားေပမည္။ ထိုေနရာတြင္ သင္ ေသမည္ဟူသည္မွာ အမွန္တြင္ ေသခ်ာသည့္ အရာတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ မည္သည့္အခ်ိန္ကတည္းက ေသျခင္းသည္ လြယ္လင့္တကူ ေရာက္လာသနည္း။ အသက္ႏွင့္ ေသျခင္းကို ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္စီမံထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၿခဳံၾကည့္ေသာ္ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ သင့္ကိုယ္သင္ ပုန္ကန္ရန္ သႏၷိ႒ာန္ႏွင့္ အစြမ္းအစ ႐ိုဖို႔လိုအပ္သည္။ ထိုအခါတြင္မွ သင္သည္ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ဥပမာတစ္ခုကို သင္တို႔အား ငါေပးမည္။ လူႏွစ္ဦးသည္ တာဝန္တစ္ခု ထမ္းေဆာင္ရန္ တြဲဖက္ရသည္။ ထိုအတြက္ တာဝန္ယူရမည္ကို ႏွစ္ဦးလုံးက ေၾကာက္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အကဲစမ္းလာၾကသည္။ တစ္ဦးက “ဤအရာကို သင္ သြားတာဝန္ယူေလာ့”ဟု ေျပာသည္။ အျခားတစ္ေယာက္က “ထိုအရာကို သင္ကိုင္တြယ္သည္က ပို၍ေကာင္းမည္။ သင့္ထက္ ကြၽန္ုပ္ အစြမ္းအစ ညံ့သည္”ဟု ေျပာသည္။ ၎တို႔ အမွန္တကယ္ ေတြးေနၾကသည့္အရာမွာ “ဤအရာကို ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ ဆုလာဘ္ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ညံ့ဖ်င္းစြာ လုပ္ေဆာင္ထားလွ်င္ ငါ ျပဳျပင္ခံရမည္။ ငါ သြားမည္မဟုတ္။ ထိုမွ် ငါ မႏုံအပါ။ သင္ မည္သည့္အရာ ႀကံေနသည္ကို ငါ သိသည္။ ငါ့ကို သြားခိုင္းရန္ ႀကိဳးစားေနျခင္းကို ရပ္ေလာ့”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ေျပာဆိုျခင္း အဆုံးတြင္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာသနည္း။ ၎တို႔ထဲမွ မည္သူမွ် မသြားဘဲ ရလဒ္အေနျဖင့္ အလုပ္က ေႏွာင့္ေႏွးသြားရသည္။ ယင္းမွာ အက်င့္ပ်က္ျခင္း မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစျခင္းသည္ ဆိုး႐ြားသည့္ အက်ိဳးဆက္တစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ မေကာင္းသည့္ ရလဒ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသူႏွစ္ဦးသည္ မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသနည္း။ ၎တို႔ႏွစ္ဦးလုံးက စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ကိုယ္ပိုင္ ပရိယာယ္မ်ားျဖင့္ ေဘာင္ခတ္ခံရၿပီး ခ်ည္ေႏွာင္ခံရၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္း မရွိၾကဘဲ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈသည္ စံမမီေပ။ ထိုအရာသည္ ဝတ္ေက်တမ္းေက်ျဖစ္ၿပီး ထိုအရာထဲတြင္ သက္ေသခံခ်က္ လုံးဝ မရွိေပ။ လူႏွစ္ဦးသည္ တာဝန္တစ္ခု ထမ္းေဆာင္ရန္ တြဲဖက္ရသည္ဆိုပါစို႔။ ၎တို႔ထဲမွ တစ္ဦးသည္ အရာရာတြင္ အဓိကျဖစ္ေသာ ေနရာတစ္ခုကို ရယူဖို႔ ႀကိဳးစားၿပီး အၿမဲ အဆုံးအျဖတ္ ေပးလိုကာ အျခားတစ္ဦးက “သူသည္ စ႐ိုက္ၾကမ္းေသာ သူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ဦးေဆာင္ရသည္ကို သူ ႏွစ္သက္သည္။ ေကာင္းၿပီ၊ အရာရာတြင္ သူ ဦးေဆာင္၍ ရသည္။ တစ္စုံတစ္ရာ လြဲေခ်ာ္သြားသည့္အခါ ျပဳျပင္ခံရသည္မွာ သူသာ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ‘ထီးထီးႀကီး ထင္ေပၚေနသည့္ငွက္သည္ ေသနတ္ျဖင့္ အပစ္ခံရသည့္ငွက္ ျဖစ္သည္။’ သို႔ဆိုလွ်င္ ငါ အရဲစြန႔္မည္ မဟုတ္။ ငါက အစြမ္းအစ ညံ့ၿပီး အေၾကာင္းကိစၥျဖင့္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္မခံလိုေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ ျဖစ္ရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သူက ဦးေဆာင္ရမည္ကို ႏွစ္သက္သည္ေလ၊ မွန္ပါသေလာ။ ေကာင္းၿပီ၊ လုပ္ရမည့္အရာ တစ္စုံတစ္ခုရွိလွ်င္ သူ႔ကို လုပ္ခိုင္းလိုက္မည္”ဟု ေတြးေကာင္းေတြးႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားကို ေျပာမည့္လူတစ္ဦးသည္ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူ၊ ေနာက္လိုက္တစ္ဦး ျဖစ္ရသည္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ေပသည္။ တာဝန္တစ္ခုကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ပုံႏွင့္သက္ဆိုင္၍ မည္သည့္အရာကို သင္တို႔ နားလည္သေဘာေပါက္သနည္း။ မည္သည့္အရာျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ေနၾကသနည္း။ (ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ား ျဖစ္သည္။) အျခားအရာတစ္ခုကိုလည္း ၎တို႔ စဥ္းစားေနၾကသည္။ “သူ၏ ထင္ေပၚမႈကို ငါ ခိုးလွ်င္ သူ ငါ့ကို ေဒါသထြက္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ေရွ႕ဆက္ၿပီး ငါတို႔ႏွစ္ဦးၾကားတြင္ သေဘာကြဲလြဲမႈ ရွိမည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာက ငါတို႔၏ ဆက္ဆံေရးကို ထိခိုက္မည္ဆိုလွ်င္ ငါတို႔ အဆင္ေျပဖို႔ ခက္ခဲမည္ျဖစ္သည္။ သူ႔ သေဘာအတိုင္း ငါလုပ္ခြင့္ေပးလွ်င္ ပိုေကာင္းလိမ့္မည္”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္ခု ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔ အသက္ရွင္သည့္ နည္းလမ္းက ဒုကၡကင္းမဲ့ေစသည္။ ထိုအရာက ၎တို႔အား တာဝန္ယူရျခင္းကို ေရွာင္ရွားႏိုင္ေစသည္။ ၎တို႔သည္ ဦးေဆာင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အရဲစြန႔္ျခင္း မရွိဘဲ၊ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္ျပႆနာကိုမွ် စဥ္းစားျခင္း မရွိဘဲ ၎တို႔ကို လုပ္ေဆာင္ခိုင္းသည့္ မည္သည့္အရာမဆိုတြင္ လိုက္ပါ လုပ္ဆာင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ အရာရာကို အျခားတစ္စုံတစ္ဦးက ၿခဳံငုံလုပ္ေပးေနေသာေၾကာင့္ ၎တို႔က ေျခကုန္လက္ပန္းအက်မခံၾကေပ။ ေနာက္လိုက္တစ္ဦးျဖစ္ရန္ ၎တို႔၏ လိုလားမႈက ၎တို႔တြင္ တာဝန္သိစိတ္မရွိေၾကာင္း သက္ေသျပေပသည္။ ၎တို႔သည္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ လက္မခံၾက၊ သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မထိန္းသိမ္းၾကေပ။ ယင္းမွာ သဟဇာတျဖစ္ေသာ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ မဟုတ္။ ေနာက္လိုက္တစ္ဦး၊ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ဦး ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ မဟုတ္သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာတြင္မွ် မိမိတို႔ တာဝန္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီေအာင္ မေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ စိတ္ႏွလုံးအႂကြင္းမဲ့၊ ဉာဏ္စြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ၾကျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ ကိုယ္စြမ္းရွိသမွ်ျဖင့္လည္း ျပဳမူေဆာင္႐ြက္မႈမရွိျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားထက္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္ဟု ငါ ေျပာျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ ဥပမာမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ မိမိ၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနစဥ္တြင္ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခု ျဖစ္ေစသည့္အရာတစ္ခု ျပဳလုပ္မိ၏။ ထိုအရာကို သင္ ျမင္ေသာ္လည္း သင္က “ယင္းမွာ ငါႏွင့္မဆိုင္ပါ။ ငါ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို မထိခိုက္ပါ။ ထို႔အျပင္ ငါသည္ တာဝန္ရွိေသာသူတစ္ဦး မဟုတ္ပါ။ အျခားလူတို႔၏ ကိစၥတြင္ ဝင္ပါလ်က္ ငါ ဘာလုပ္ရမည္နည္း။ ဆႏၵရွိသည့္ အျခား မည္သူမဆို ထိုအရာကို သြားတာဝန္ယူႏိုင္သည္။ ငါ လုပ္ေဆာင္ဖို႔လိုသမွ်မွာ ငါ့အလုပ္ကို ငါ ႏိုင္ေနဖို႔ ျဖစ္သည္။ အျခားသူတို႔က မေကာင္းသည့္အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ငါႏွင့္ ဘာမွ် မပတ္သက္ပါ။ ထိုအရာကို ငါ ျမင္လွ်င္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ သူတို႔ လမ္းလြဲသြားၿပီးျဖစ္လွ်င္၊ အသင္းေတာ္အလုပ္အတြက္ ဆုံးရႈံးမႈတစ္ခုရွိလွ်င္ ငါ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ယင္းသည္ ငါႏွင့္ ဘာမွ်ပတ္သက္ျခင္း မရွိပါ”ဟူ၍ မိမိဘာသာ ေတြးသည္။ ဤသည္မွာ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤလူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ေကာင္းမြန္သေလာ။ (မေကာင္းပါ။) ၎တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနေပသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ကိစၥရပ္တစ္ခုခုတြင္ ဤအရာကို ရံဖန္ရံခါ လုပ္ေဆာင္မိၾကသည္။ အျခားသူတို႔မွာ သမၼာတရားကို တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ရွာေဖြျခင္းမရွိဘဲ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သုံးသပ္ဆင္ျခင္ျခင္းမရွိဘဲ၊ ၿပီးလွ်င္ မိမိတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ေျဖရွင္းျခင္းမရွိဘဲ ထိုအရာကို မၾကာခဏ လုပ္ေဆာင္မိၾကသည္။ ဤလူႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားသည္ မတူကြဲျပားသည့္ အေျခအေနမ်ားတြင္ ရွိၾက၏။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာကို သီးျခားျဖစ္ရပ္မ်ားတြင္ လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ကိစၥရပ္အားလုံးတြင္ လုပ္ေဆာင္ထားသည္ျဖစ္ေစ ထိုအရာက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ဆိုင္သည့္ ျပႆနာကို ထည္သြင္းစဥ္းစားေပသည္။ ထိုအရာသည္ မိမိ၏ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ႐ိုးရွင္းေသာ ျပႆနာတစ္ခု မဟုတ္။ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ မိမိ၏ ဘဝကို အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အျခား မည္သည့္ အေတြးအေခၚမ်ားကို အမ်ားအားျဖင့္ ျမင္ကာ ထိေတြ႕လာၾကရသနည္း။ (ေသးႏုပ္ေသာ အကူအညီမ်ားျဖင့္ အျခားသူတို႔ကို လာဘ္ထိုးျခင္း၊ အျခားသူတို႔၏ ႏွစ္သက္မႈမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္း၊ လူတို႔ကို ခ်ီးမြမ္းျခင္းႏွင့္ ၎တို႔ အလိုကိုျဖည့္ေပးျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။) အျခားသူတို႔၏ ႏွစ္သက္မႈမ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းသည္ ပရိယာယ္တစ္ခု၊ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အျခားမည္သည့္အရာ ရွိေသးသနည္း။ (စည္းမ်ဥ္းမ်ား ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို လူတစ္ဦး လုပ္ေနသည္ကို ျမင္ၿပီးေနာက္ ၎တို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ား ထိခိုက္မိမည္ကို ေၾကာက္သည့္အတြက္ တိုက္႐ိုက္ ထုတ္မေျပာျခင္းျဖစ္သည္။) စကားေျပာရာတြင္ သြယ္ဝိုက္ျခင္း၊ ကိစၥရပ္ကို အၿမဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ျခင္း၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ပဓာနက်ေသာ ျပႆနာ မပါဝင္သည့္ ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ စကားမ်ားကို အၿမဲ ေ႐ြးျခင္းဟူသည့္ ဤသည္မွာ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အျခားရွိေသးသေလာ။ (အဆင့္အတန္းရွိသည့္ မည္သူမဆိုကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးကာ ကပ္ပါးရပ္ပါး လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။) ယင္းမွာ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ျခင္း ျဖစ္ၿပီး ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚတစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ သဘာဝအားျဖင့္၊ အျခားသူတို႔ကို ႀကိဳးကိုင္ၫႊန္ၾကားၿပီး အခြင့္အေရးယူရန္ အၿမဲ ႀကိဳးစားေနေသာလူမ်ား ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ အထူးသျဖင့္ စိတ္မခ်ရေပ။ ၎တို႔ သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ အလိုက္သင့္ လုပ္တတ္၊ ေျပာတတ္ေသာလူမ်ား ရွိသည္။ ၎တို႔ ေျပာသည့္အရာသည္ မည္သူ႔ကို ေျပာေနသည္ဟူသည့္အေပၚ မူတည္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္မ်ားက တုံ႔ျပန္ရန္ အလြန္ျမန္ဆန္သည္။ မ်က္လုံးမ်ားကို ပထမဆုံး ၾကည့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ လူတစ္ဦးအား မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ရမည္ကို ၎တို႔က သိၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ အလြန္အမင္း ဉာဏ္မ်ားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကေပ။ အျခားမည္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားက ထင္ရွားသနည္း။ (ျပႆနာတစ္ခုကို ေတြ႕ၿပီးေနာက္ ထိုျပႆနာက အမွားတစ္ခုျဖစ္သြားလွ်င္ အျပစ္တင္ခံရမည္ကို ေၾကာက္သည့္အတြက္ ထုတ္မေျပာဝံ့ျခင္း၊ အျခားသူမ်ား ေျပာဆိုၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာကို ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းႏွင့္ အမ်ားစုက စကားမေျပာၿပီးမခ်င္း အျမင္တစ္ခုကို မေဖာ္ျပျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။) လူတို႔သည္ လူတိုင္းက ခ်ိဳးေဖာက္ေသာသူ ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ ဥပေဒကို တည္ေစ၍မရႏိုင္ဟု ေတြးလ်က္ လူတို႔သည္ ေရလိုက္ငါးလိုက္ ေနေလ့ရွိၾကသည္။ ယင္းမွာ မည္သည့္ ျပႆနာမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ လွည့္ျဖားတတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ သင့္အေနျဖင့္ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူတစ္ဦး အၿမဲ ျဖစ္ခ်င္ၿပီး၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္တစ္ခု ျဖစ္ေစမိမည္စိုးေသာေၾကာင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို မထိန္းသိမ္းဝံ့သည့္တိုင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ေသာေၾကာင့္ သင္ ေဖာ္ထုတ္ျခင္းခံရၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္းခံရမည္ကိုလည္း ေၾကာက္႐ြံ႕သည္မွာ အေတာ့္ကို အက်ပ္အတည္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ လူ႔အႀကိဳက္လိုက္သူမ်ား၏ သနားဖြယ္ အက်ပ္အတည္းျဖစ္၏။ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္သည့္အခါ ယင္းမွာ ၎တို႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္ အက်ည္းတန္ေသာ အေျခအေနမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုအရာအားလုံးက စာတန္၏ ဘီလူးသရဲစီးေသာ ပုံသဏၭာန္ကို သယ္ေဆာင္သည္။ ဤလူမ်ားထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ မသိမသာ ဒုကၡေပးၾကသည္၊ အခ်ိဳ႕မွာ စိတ္မခ်ရ၊ အခ်ိဳ႕မွာ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္သည္၊ အခ်ိဳ႕မွာ ဆိုးယုတ္သည္၊ အခ်ိဳ႕မွာ ေအာက္တန္းက်ၿပီး အျခားသူတို႔မွာ သနားဖြယ္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသေလာ။ အစားထိုးခံရၿပီး ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈေနစဥ္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္ မည္သူကိုမဆို ေျမႇာက္ပင့္ျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေ႐ြးခ်ယ္ခံရသည့္ မည္သူ႔ကိုမဆို ကပ္ပါးရပ္ပါးလုပ္ျခင္း၊ “ဘုရားေရ၊ သင္ လွပၿပီး ပုံမွန္ ကိုယ္လုံးကိုယ္ေပါက္ရွိသည္။ အလွတရား၏ တကယ့္ပုံရိပ္ျဖစ္သည္။ သင့္ထံတြင္ သတင္းထုတ္လႊင့္သူ၏ စကားေျပာသံႏွင့္ ဘီလုံးငွက္တစ္ေကာင္၏ ေတးသီသံလို အသံမ်ိဳးရွိသည္”ဟု ေအာ္ဂလီဆန္စရာ မ်ိဳးစုံကို ေျပာျခင္း၊ ၎တို႔ကို မ်က္ႏွာလို မ်က္ႏွာရလုပ္ရန္ နည္းလမ္းမ်ားရွာျခင္း၊ အခြင့္ရတိုင္း ၎တို႔ကို ေျမႇာက္ပင့္ျခင္း၊ ေသးႏုပ္ေသာ အကူအညီမ်ားျဖင့္ ၎တို႔ကို လာဘ္ထိုးျခင္း၊ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္၊ ေျပာဆိုသည့္အရာကို ျမင္ရန္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းႏွင့္ ၎တို႔ တစ္စုံတစ္ရာ ႏွစ္သက္သည္ကို သင္ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔ကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ နည္းလမ္းမ်ားကို အႀကံထုတ္ျခင္း။ သင္တို႔တြင္ ရွိသည္မွာ ဤနည္းလမ္းမ်ား ျဖစ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး သို႔မဟုတ္ အမႈေဆာင္တစ္ဦးတြင္ ျပႆနာအခ်ိဳ႕ သို႔မဟုတ္ အားနည္းခ်က္အခ်ိဳ႕ရွိသည္ကို ျမင္ေသာ္လည္း သူတို႔ ကြၽန္ုပ္ကို အျပစ္တင္ၿပီး ကြၽန္ုပ္အေပၚ မေကာင္းျမင္မည္ကို ေၾကာက္သည့္အတြက္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ကြၽန္ုပ္ မေျပာဝံ့ပါ။) ယင္းမွာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ကင္းမဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤျပႆနာမ်ားကို သင္ မွန္ကန္စြာ သိျမင္ၿပီးျခင္း ရွိမရွိႏွင့္ ထိုျပႆနာမ်ားအေၾကာင္းကို ထုတ္ေျပာရန္ သင့္အတြက္ အသင္းေတာ္အလုပ္ကို အက်ိဳးျပဳမည္ မျပဳမည္ဟူသည္တို႔ကို သင္ သိသေလာ။ (အနည္းငယ္ သိပါသည္။) သင္ အနည္းငယ္ သိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီရန္အလို႔ငွာ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ ျပႆနာတစ္ခု သင္ ေတြ႕ျမင္ၿပီးျဖစ္သည္ကို ေသခ်ာၿပီး ဤျပႆနာကို ေျဖရွင္းသင့္သည္၊ မဟုတ္လွ်င္ အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစလိမ့္မည္ျဖစ္သည္ဟု သင့္ စိတ္ႏွလုံးတြင္ နားလည္သည့္တိုင္ သင္သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းႏိုင္ျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ အျခားလူတို႔အား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေပးမိမည္ကို စိုး႐ြံ႕လွ်င္ မည္သည့္ ျပႆနာက ထင္ရွားေနသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လိုက္နာေစာင့္ထိန္းရန္ သင္ စိုး႐ြံ႕သနည္း။ ဤသည္မွာ အေရးႀကီးေသာ သဘာဝတစ္ခု၏ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို သင္ ခ်စ္မခ်စ္၊ သင့္တြင္ တရားမွ်တစိတ္ ရွိမရွိတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ သင္၏ ထင္ျမင္ခ်က္သည္ မွန္ကန္ျခင္းရွိမရွိကို သင္မသိလွ်င္ပင္ သင္၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကို ထုတ္ေျပာသင့္သည္။ သင့္တြင္ ထင္ျမင္ခ်က္၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးတစ္ခုရွိလွ်င္ ေျပာဆိုသင့္သည္။ အျခားလူတို႔အား အကဲျဖတ္ခြင့္ေပးသင့္သည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ သင့္အတြက္ အက်ိဳးမ်ားရွိလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရာတြင္ အေထာက္အကူျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ “ငါ ဝင္မပါေတာ့ဘူး။ ငါေျပာတာ မွန္ရင္ နာမည္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ မွားရင္ ျပဳျပင္ခံရမယ္။ မတန္ဘူး။” ဟု သင့္ဘာသာ စဥ္းစားလွ်င္ သင္သည္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ မဟုတ္သေလာ။ လူတို႔သည္ သူ၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို အစဥ္စဥ္းစားေနၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေပ။ ဤသည္မွာ လူတို႔ႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အခက္ခဲဆုံးအရာျဖစ္သည္။ သင္တို႔အားလုံး၏ အထဲတြင္ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ ထိုသို႔အလြန္မ်ားျပားေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ အႀကံအစည္မ်ားစြာမရွိသေလာ။ လူတိုင္းတြင္ စာတန္၏ အေတြးအေခၚအခ်က္အလက္မ်ား မ်ားစြာရွိသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔သည္ ထိုအရာမ်ား၏ ဝင္ေရာက္စီးနင္းျခင္းကို ခံရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို နားမလည္ဘဲ တရားေဒသနာမ်ားကို ႏွစ္မ်ားစြာ နားေထာင္သည္မွာ၊ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈအတြင္းသို႔ ၎တို႔၏ ဝင္ေရာက္မႈက ေႏွးေကြးသည္မွာ၊ ၎တို႔၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက အစဥ္သျဖင့္ အလြန္ေသးငယ္သည္မွာ မဆန္းေပ။ အေၾကာင္းမွာ ဤသို႔ေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္အရာမ်ားသည္ ၎တို႔အား ေႏွာင့္ေႏွးေစၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုေသာအခါ မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္သနည္း။ ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား၊ ေလာကီဆိုင္ရာ ဆက္ဆံမႈမ်ားအတြက္ အေတြးအေခၚမ်ားအျပင္ ဆုေက်းဇူးမ်ားျဖင့္ပါ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ဤအရာမ်ားျဖင့္ ရွင္သန္လ်က္ျဖင့္ လူတို႔သည္ ဘုရားေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာရန္ အလြန္ခက္သည္။ ယင္းမွာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ၎တို႔၏ ဝန္ထုပ္သည္ ႀကီးမားလြန္းၿပီး ၎တို႔၏ ထမ္းပိုးက ေလးလံလြန္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လူသားက ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ သမၼာတရားႏွင့္ အလြန္ေဝးကြာစြာ ခြဲျခားခံရသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ သင့္အား သမၼာတရားကို နားမလည္ရန္၊ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္ရန္ တားဆီးသည္။ သင္သည္ သမၼာတရားကို နားမလည္လွ်င္ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ တိုးပြားမည္ေလာ။ (တိုးပြားမည္ မဟုတ္ပါ။) ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ သိျမင္မႈကို မဆိုထားႏွင့္၊ ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ပင္ ေသခ်ာေပါက္ တိုးပြားမည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ အလြန္ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ အရာတစ္ခုျဖစ္ေလသည္။

လူတို႔ အသက္ရွင္သည့္အရာသည္ အမႈအရာမ်ားအေပၚ ၎တို႔၏ အျမင္မ်ားအျပင္ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေပသည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႔၏ အိမ္မက္မ်ားႏွင့္ ဆႏၵမ်ားအတြက္ အၿမဲ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသည္။ ထိုသူတို႔မွာ အိမ္မက္မ်ားရွိသည့္ လူမ်ားျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕သည္ မိမိတို႔၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားတြင္ မည္သည့္အရာ ပါဝင္သနည္း။ အလုပ္လုပ္ရန္ႏွင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို လူသိမ်ားေစရန္ လိုအင္ဆႏၵရွိၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကို ႂကြားရန္ျဖစ္ေသာ လိုအင္ဆႏၵရွိသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အဆင့္အတန္းကို ႏွစ္သက္ေသာသူမ်ား ရွိသည္။ အဆင့္အတန္းမရွိဘဲႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကမည္မဟုတ္။ အဆင့္အတန္းမရွိဘဲႏွင့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္လိုစိတ္ မရွိသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္လည္း ၎တို႔အဖို႔ ၿငီးေငြ႕ဖြယ္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အဆင့္အတန္းကို လိုက္စားရန္ ၎တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ဤလိုအင္ဆႏၵ၏ စိုးမိုးျခင္းခံရလ်က္ ၎တို႔၏ ေန႔ရက္မ်ားကို တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ျဖတ္ေက်ာ္ၾကေလသည္။ ၎တို႔ ရွိႏိုင္သည့္ မည္သည့္ အဆင့္အတန္းမဆိုက ၎တို႔အတြက္ အေတာ္ တန္ဖိုးရွိသည္။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အရာမဆိုသည္ အဆင့္အတန္းထက္ အျခားမည္သည့္အရာအတြက္မွ် မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္းကို ေထာက္ပံ့ျခင္း၊ ၎တို႔၏ စီရင္ပိုင္ခြင့္ကို တိုးခ်ဲ႕ျခင္းဟူသည့္ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သမွ်သည္ နည္းလမ္းတိုင္းျဖင့္ ၎တို႔၏ ဤလိုအင္ဆႏၵႏွင့္ ပတ္သက္ေလသည္။ လိုအင္ဆႏၵျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ေလာကတြင္ သနားဖြယ္ေကာင္းေသာ ဘဝမ်ားကို ေနထိုင္ၾကသည့္ အျခားသူမ်ားရွိသည္။ ၎တို႔သည္ မွီခိုရမည့္သူ မည္သူမွ်မရွိဘဲ အၿမဲအႏိုင္က်င့္ခံရသည့္၊ မေကာင္းေသာ ေနအိမ္မ်ား၊ ညံ့ဖ်င္းသည့္ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္မွ လာသည့္ မာယာကင္းေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မလာမီထိတိုင္ ၎တို႔ တစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ျခင္းမခံရၾကေပ။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အေထာက္အပံ့ မ႑ိဳင္တစ္ခု ေနာက္ဆုံးတြင္ ရွာေတြ႕ၿပီဟု ၎တို႔ ခံစားၾကရသည္။ ၎တို႔တြင္ ျပင္းျပေသာဆႏၵတစ္ခု ရွိၾကၿပီး ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ထိုျပင္းျပေသာဆႏၵ၏ လႈံ႕ေဆာ္မႈကိုခံရၾကသည္။ ၎တို႔၏ ျပင္းျပေသာဆႏၵသည္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ထိတိုင္ လုံးဝ မေျပာင္းလဲေသးေပ။ ၎တို႔က “ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တည္ၾကည္မႈတို႔ျဖင့္ ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သည့္အခါ အျခားသူမ်ားထက္ ကြၽန္ုပ္ မ်ားစြာပိုေတာ္ႏိုင္ၿပီး အျခားသူမ်ားထက္ သာလြန္သည့္ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ႏိုင္သည္။ ကြၽန္ုပ္ ေကာင္းကင္ဘုံေရာက္သည့္အခါ ကြၽန္ုပ္ကို ေလးစားမႈျဖင့္ သင္တို႔အားလုံး ၾကည့္ရမည္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္ကို မည္သူမွ် အထင္ေသးေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ”ဟု ေတြးၾကေလသည္။ ဤဆႏၵ၊ ၎တို႔၏ ဤေမွ်ာ္လင့္ခ်က္သည္ အလြန္ အႏွစ္မဲ့ၿပီး မျပတ္သားေပ။ ၎တို႔၏ မိသားစု အေျခအေနမ်ား သို႔မဟုတ္ အျခား အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ ေလာကတြင္ ကံဆိုးသည့္ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနခဲ့ၾကရသည္ဟု ၎တို႔ ခံစားၾကသည္။ ဘုရားအိမ္ေတာ္တြင္ မွီခိုအားကိုးရန္ ၎တို႔၌ တစ္စုံတစ္ရာ ရွိၾကသည္။ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားက ၎တို႔ အႏိုင္မက်င့္ၾကေပ။ ၎တို႔က ကံဆိုးေသာသူ မဟုတ္ၾကေတာ့ေပ။ ၎တို႔တြင္ အေထာက္အပံ့ မ႑ိဳင္တစ္ခု ရွိၾကသည္။ ထို႔အျပင္ ၎တို႔၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွာ ၎တို႔ ေသဆုံးၿပီးေနာက္ သို႔မဟုတ္ ဤဘဝတြင္ ၎တို႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြားႏိုင္မည့္ ႏွစ္သက္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု ရေကာင္းရရွိႏိုင္မည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤျပင္းျပေသာဆႏၵျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ေနရာတိုင္း၊ အရာခပ္သိမ္းတြင္၊ ဤအေတြး၊ ဤဆႏၵကို မိမိတို႔၏ စိတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈအျဖစ္ ၎တို႔က အသုံးျပဳၾကသည္။ ၎တို႔အတြက္ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္ အေတာ္ေလး ခက္ခဲသည္။ လူတို႔ေသာလူမ်ားသည္ သနားစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အသက္ရွင္ၾက၏။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ႂကြားလိုသည့္ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို လူသိမ်ားေစလိုသည့္ လိုအင္ဆႏၵရွိေသာ အျခားသူမ်ား ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ အဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕အတြင္းတြင္ အသက္ရွင္ရျခင္း၊ အဖြဲ႕ထဲရွိ အျခားသူတို႔အား ၎တို႔အေပၚ အထင္ႀကီးေစရန္ ထိုအရာ ဤအရာ လုပ္ေဆာင္ရျခင္းကို အလြန္ႏွစ္သက္ၾကသည္။ ယင္းက ၎တို႔၏ ဝင့္ဝါမႈကို ျဖည့္ဆည္းေပးေလသည္။ ၎တို႔က “ကြၽန္ုပ္သည္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ျဖစ္ေကာင္းမျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အဖြဲ႕အတြက္ ကြၽန္ုပ္၏ ပါရမီကို ျပႏိုင္ၿပီး မက္ေမာဖြယ္ရာျဖင့္ ဝန္းရံခံရလ်က္ ထင္ေပၚပုံရသေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းက ကြၽန္ုပ္အတြက္ တန္သည္။ ထိုအတြက္ ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေလာကတြင္ရွိျခင္းထက္ မဆိုး႐ြားပါ”ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၎တို႔အသက္ရွင္သည္မွာ ထိုအတြက္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ မူလ ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုမွ် မရွိဘဲ ၎တို႔၏ ေန႔ရက္မ်ားႏွင့္ ႏွစ္ကာလမ်ားအားလုံးကို ထိုသို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ ေသခ်ာေပါက္ မဟုတ္ေပ။ ၎တို႔သည္ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ားႏွင့္ အတူတူပင္ အိပ္မက္မ်ား၊ လိုအင္ဆႏၵမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနၾကသည္။ ဤသည္မွာ အမႈအရာမ်ားအေပၚ မိမိ၏ အျမင္မ်ားအျပင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဤျပႆနာ မေျပမလည္ရွိေနလွ်င္ သမၼာတရားကို နားလည္ရန္ျဖစ္ေစ၊ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ေစ နည္းလမ္းမရွိသကဲ့သို႔ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္ အေတာ္ေလး ခက္ခဲေပသည္။

မိမိတို႔၏ ပုံပန္းမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည့္၊ မိမိတို႔ကိုယ္ကို လွပသည္ဟု အၿမဲ ေတြးေနသည့္၊ ၎တို႔ သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ လူတိုင္းက ၎တို႔ကို ႏွစ္သက္သည္၊ အလြန္အေလးထားၿပီး အသိအမွတ္ျပဳသည္ဟု အၿမဲ ေတြးေနသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားလည္း ရွိသည္။ ၎တို႔ သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ၎တို႔အေပၚ လူမ်ား၏ ခ်ီးမြမ္းေသာ စကားကို ၾကားရၿပီး လူတို႔က ၎တို႔ကို ဦးတည္၍ ၿပဳံးျပေနသည္ကို ျမင္ၾကရသည္။ ၎တို႔သည္ ထိုသို႔အသက္ရွင္ရင္း မိမိတို႔ကိုယ္ကို အေတာ္ အားရေက်နပ္ၾကၿပီး အေတာ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ အသက္ရွင္သည့္အတိုင္း အသက္ရွင္ျခင္းက ၎တို႔ကို အရင္းအႏွီးေပးေၾကာင္း၊ ၎တို႔၏ အသက္ရွင္ေနထိုင္မႈတြင္ တန္ဖိုးမ်ားစြာရွိေၾကာင္း၊ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔က ၎တို႔ကို သေဘာက်ေၾကာင္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ ၎တို႔၏ ပုံပန္းအသြင္အျပင္မ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ၾကသည့္ အမ်ိဳးသားမ်ားလည္း ရွိၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္ ႐ုပ္ရည္ေခ်ာေမာၿပီး ညီအစ္မမ်ားႏွင့္ စကားေျပာရာတြင္ ဇဝနဉာဏ္ရွိသည္၊ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းၿပီး ခ်စ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းသည္ဆိုပါစို႔။ သင္သည္ လူတိုင္းက သင့္ကို အထင္ႀကီးၿပီး သင္၏ဩဇာေညာင္းလ်က္ မိမိကိုယ္ကို အေတာ္ေလး အားရေက်နပ္ေလသည္။ “တစ္ဦးတေလႏွင့္ တြဲရန္ ကြၽန္ုပ္ ႀကိဳးစားေနသလိုမ်ိဳး မဟုတ္ပါ။ ဤသို႔သာ ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္ၿပီး ယင္းမွာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္သည္။ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက ပ်င္းစရာပါတကား”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အရင္းအႏွီးတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို အားကိုးေနသည့္ အျခားသူမ်ားရွိၿပီး အရင္းအႏွီးရွိရန္၊ ၎တို႔သည္ စစ္မွန္သည့္အရာ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိရမည္မွာ အမွန္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာမ်ားက မည္သည့္ စစ္မွန္ေသာအရာမ်ား ျဖစ္မည္နည္း။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္ကို အမိဝမ္းကတည္းမွ ယုံၾကည္လာသည္ဟု ခံစားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ပိုၾကာေအာင္ ယုံၾကည္ၾကၿပီးျဖစ္ကာ ယင္းမွာ ၎တို႔၏ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္။ ညီအစ္ကိုတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ညီအစ္မတစ္ဦးကို ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔က “ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္မည္မွ်ၾကာ သင္ ယုံၾကည္ၿပီးၿပီနည္း”ဟု ေမးၾကသည္။ အျခားသူတို႔က “ငါးႏွစ္”ဟု ေျပာသည္။ ၎တို႔သည္ ဤလူထက္ ဘုရားသခင္ကို အခ်ိန္ဆယ္ဆၾကာေအာင္ ယုံၾကည္ၿပီးျဖစ္ကာ ထိုအရာကို ျမင္သည့္အခါ ၎တို႔က “သင္သည္ ငါ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာေလာက္နီးနီးၾကာေအာင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးၿပီေလာ။ သင္ အလြန္ငယ္႐ြယ္သည္။ သင္သည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လိမၼာေအာင္ ေနသင့္သည္။ သင့္မွာ သြားရမည့္ခရီးရွည္ ရွိေသးသည္”ဟု မိမိတို႔ဘာသာ စဥ္းစားၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အရင္းအႏွီးႏွင့္ ၎တို႔ အားကိုးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အျခား မည္သည့္ အရင္းအႏွီးမ်ိဳးမ်ား ရွိသနည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အမႈေဆာင္မ်ားအျဖစ္ အဆင့္အားလုံးတြင္ အေစခံၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ႀကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကသည္၊ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၾကၿပီး ဟိုသည္ ေျပးလႊားကာ အသင္းေတာ္မ်ားၾကား သြားေနခဲ့ကာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားစြာ ရရွိၾကၿပီးျဖစ္သည္။ အထက္၏ အလုပ္အစီအစဥ္အျပင္ အသင္းေတာ္ထဲရွိ လူအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အလုပ္နယ္ပယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို အေတာ္အတန္ အကြၽမ္းဝင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔က “ငါသည္ ဝါရင့္သူတစ္ဦး အရင္းအႏွီးရွိသည့္ ဝါရင့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ငါ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၿပီး ငါ့မွာ အေတြ႕အႀကဳံရွိသည္။ သင္တို႔အားလုံး မည္သည့္အရာကို သိၾကသနည္း။ သင္တို႔သည္ ကေလးသူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ရက္ေပါင္းမည္မွ် သင္တို႔ အလုပ္လုပ္ၿပီးၿပီနည္း။ သင္တို႔ အလြန္ႏုလြန္းသည္။ မည္သည့္အရာကိုမွ် သင္တို႔ မသိၾက။ ဟုတ္ၿပီ၊ သင္တို႔ ငါ့ကို နားေထာင္ၾက၊ မွန္သည္”ဟု ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ တစ္ေန႔လုံး မည္သည့္ လက္ေတြ႕က်သည့္အရာမွ် မရွိသည့္ တရားဆက္ေဟာၾကသည္။ အားလုံးက စကားမ်ားႏွင့္ အယူဝါဒမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔က ဆင္ေျခမ်ားေပးၾကလိမ့္မည္။ “ကြၽန္ုပ္ ယေန႔ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ပါ။ ေႏွာင့္ယွက္မႈႏွင့္ အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ျခင္း ျဖစ္ေစသည့္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးရွိၿပီး ထိုအရာက ငါ့ကို ထိခိုက္သည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္တြင္ ငါ ေကာင္းမြန္စြာ ေဟာပါမည္”ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ယင္းက ၎တို႔၏ စ႐ိုက္အမွန္ကို ျပသည္ မဟုတ္ေလာ။ အျခားမဟုတ္၊ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ဝါရင့္အရင္းအႏွီးေပၚတြင္ အသက္ရွင္ေနၾကၿပီး မိမိကိုယ္ကို အလြန႔္အလြန္ ေက်နပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ပင္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းလိုက္ေလျခင္း၊ ႐ြံရွာဖြယ္ ေကာင္းလိုက္ေလျခင္းပါတကား။ ဤသည္မွာ အရင္းအႏွီးတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအတြက္ ေထာင္ခ်ခံရသည့္ သို႔မဟုတ္ အျခားတစ္မူထူးျခားသည့္ အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုခု ရွိခဲ့သည့္ သို႔မဟုတ္ ထူးျခားသည့္တာဝန္မ်ားကို ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည့္ အျခားသူမ်ားရွိ ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ ဆင္းရဲဒုကၡခံရၿပီးျဖစ္ကာ ယင္းသည္လည္း အရင္းအႏွီးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ ၎တို႔ကို အသုံးေတာ္ခံသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အရင္းအႏွီးႏွင့္ အၿမဲ အားကိုးေနၾကသနည္း။ ဤတြင္ ျပႆနာတစ္ခု ရွိေပသည္။ ထိုသို႔ေသာ အရင္းအႏွီးသည္ ၎တို႔၏ အသက္ျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ယုံၾကည္ၾက၏။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ အရင္းအႏွီးကို အားကိုးေနၾကသေ႐ြ႕ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မၾကာခဏ သေဘာက်ကာ ႏွစ္ၿခိဳက္ၾကၿပီး ထိုအရင္းအႏွီးကို အျခားသူတို႔အား ၫႊန္ၾကားကာ ဩဇာလႊမ္းမိုးဖို႔ အသုံးျပဳၾကသည္။ ယင္းမွာ ထိုသူတို႔၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းကို ရရွိရာတြင္ အသုံးဝင္ေလသည္။ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခုအျဖစ္ မိမိတို႔၏ အရင္းအႏွီး ရွိထားလ်က္ သမၼာတရား အနည္းငယ္ကို ၎တို႔ လိုက္စားသေ႐ြ႕ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ၿပီး ေကာင္းမြန္သည့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ရရွိထားသေ႐ြ႕ ေပါလုကဲ့သို႔ ၎တို႔အတြက္ သိုထားသည့္ ဓမၼသရဖူတစ္ခု ရွိေကာင္းရွိႏိုင္သည္၊ ေသခ်ာေပါက္ ၎တို႔ ရွင္သန္လိမ့္မည္။ ေသခ်ာေပါက္ ေကာင္းမြန္သည့္ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခုဆီသို႔ ေရာက္လာၾကလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ၾကေလသည္။ မိမိတို႔၏ အရင္းအႏွီးကို အားကိုးလ်က္ မိမိကိုယ္ကို သေဘာက်သည့္ အေျခအေနတစ္ခု၊ မိမိကိုယ္ကို ေက်နပ္ေနေသာ အေျခအေနတစ္ခု၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲစြာ မိမိဘာသာ အားရေက်နပ္ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ မၾကာခဏ အသက္ရွင္ၾကေလသည္။ ဘုရားသခင္က ၎တို႔၏ အရင္းအႏွီးကို အားရေက်နပ္သည္၊ ၎တို႔၌ သူ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္႐ႊင္သည္၊ သူသည္ ၎တို႔ကို အဆုံးတိုင္ ရွိေနေစခြင့္ေပးသည္ဟု ၎တို႔က ခံစားၾကသည္။ ဤသည္မွာ အရင္းအႏွီးကို အားကိုးေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္ ဤစိတ္ေနစိတ္ထားကို ထုတ္ေဖာ္ျပၾကသည္။ ၎တို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသည့္ အမႈအရာမ်ားတြင္ ၎တို႔ အသက္ရွင္သည့္ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ အခြင့္အေရးရတိုင္း အျခားသူမ်ားကို ၎တို႔ ေဟာသည့္ အရာမ်ားတြင္၊ ၎တို႔၏ စိတ္တြင္ရွိသည့္အရာကို ရွင္းလင္းစြာ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ ဘုရားသခင္ထံမွ အထူးေက်းဇူးေတာ္ သို႔မဟုတ္ ဂ႐ုစိုက္ျခင္း၊ အျခားမည္သူကမွ် မရရွိဘဲ ၎တို႔တြင္သာရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ရာကို ရရွိၿပီးျဖစ္သည့္ အျခားသူမ်ား ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔က အထူးျဖစ္သည္၊ က်န္သည့္သူအားလုံးႏွင့္ ကြာျခားသည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ ၎တို႔က “ဘုရားသခင္ကို သင္၏ ယုံၾကည္မႈသည္ ကြၽန္ုပ္၏ ယုံၾကည္မႈႏွင့္ ကြဲျပားသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင္တို႔ကို ေက်းဇူးေတာ္မ်ားစြာ ေပးကာ ဦးေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ အစျပဳသည္။ ထို႔ေနာက္ သမၼာတရား အနည္းငယ္ကို သင္တို႔ တျဖည္းျဖည္း နားလည္လာသည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္က သင္တို႔ကို ျပဳျပင္သည္၊ တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမသည္။ ယင္းမွာ သင္တို႔အားလုံးအတြက္ ျဖစ္ေသာအရာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္အတြက္မူ ကြာျခားသည္။ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ုပ္ကို အထူးေက်းဇူးေတာ္ေပးသည္။ အထူးမ်က္ႏွာသာျဖင့္ သူ ကြၽန္ုပ္ကို ဆက္ဆံၿပီး ထိုအထူးမ်က္ႏွာသာသည္ ကြၽန္ုပ္၏ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္။ ထိုအရာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္ထဲဝင္ရန္ ကြၽန္ုပ္၏ ေျပစာႏွင့္ ကြၽန္ုပ္၏ လက္မွတ္ျဖစ္သည္”ဟု ေျပာၾကသည္။ ဤအရာမ်ား ၎တို႔ ေျပာသည္ကို သင္ ၾကားသည့္အခါ မည္သည့္ ခံစားခ်က္ကို ရသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသိပညာ ၎တို႔တြင္ ရွိၾကသေလာ။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို သိသည့္ အသိပညာ ရွိၾကသေလာ။ တစ္ခုမွ်မရွိေပ။ သမၼာတရားကို ၎တို႔ နားမလည္သကဲ့သို႔ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းမရွိဘဲ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းမရွိဘဲ သို႔မဟုတ္ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို လက္ခံျခင္းမရွိဘဲ ကယ္တင္ခံရႏိုင္ေၾကာင္း ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္ဟုေျပာလွ်င္ သင့္ေလ်ာ္သည္။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္လူမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ မည္သူသည္ ဤကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ားရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ ႐ူပါ႐ုံအခ်ိဳ႕ ျမင္ခဲ့ၾကသည့္၊ အထူးကြယ္ကာမႈတစ္ခုခု ရရွိကာ ေဘးဒုကၡကို လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည့္ အနည္းငယ္ေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔သည္ ေသဆုံးၿပီး အသက္ျပန္ရွင္လာကာ အထူးသက္ေသခံခ်က္တစ္ခုခု သို႔မဟုတ္ အေတြ႕အႀကဳံတစ္ခုခု ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို မိမိတို႔၏ အသက္အျဖစ္၊ မိမိတို႔၏ အသက္ရွင္ျခင္းအတြက္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းအျဖစ္ သေဘာထားၾကၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ အစားထိုးအရာတစ္ခုအျဖစ္ အသုံးျပဳၾကေလသည္။ ထို႔အျပင္ ဤအရာမ်ားကို ကယ္တင္ျခင္း၏ နိမိတ္လကၡဏာမ်ားႏွင့္ စံႏႈန္းမ်ားအျဖစ္ ၎တို႔ သေဘာထားၾကေလသည္။ ယင္းမွာ အရင္းအႏွီးျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ား သင္တို႔တြင္ ရွိသေလာ။ သင္တို႔တြင္ ဤအထူးအေတြ႕အႀကဳံမ်ိဳး မရွိႏိုင္ေသာ္လည္း တာဝန္တစ္ခုကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ သင္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးျဖစ္ကာ ရလဒ္မ်ား စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျဖစ္လွ်င္ သင့္ထံတြင္ အရင္းအႏွီးရွိသည္ဟု သင္ ယူဆလိမ့္မည္။ ဒါ႐ိုက္တာတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို အခ်ိန္အတန္ၾကာ သင္ ထမ္းေဆာင္ၿပီးျဖစ္ကာ ေကာင္းမြန္သည့္ လက္ရာအခ်ိဳ႕ကို ထုတ္လုပ္ၿပီးျဖစ္သည္ဆိုပါစို႔။ ယင္းမွာ သင့္အတြက္ အရင္းအႏွီးအျဖစ္ ႐ုပ္လုံးေပၚလာသည္။ မည္သည့္ လက္ရာကိုမွ် သင္ မထုတ္လုပ္ရေသးေသာေၾကာင့္ မည္သည့္အရာမွ် သင္ ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသးမည္မဟုတ္။ သို႔မဟုတ္ မဆိုးသည့္ ႐ုပ္ရွင္ႏွစ္ကားကို သင္ ထုတ္လုပ္ၿပီးျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ယင္းတို႔ကို သင္၏ အရင္းအႏွီးအျဖစ္ မမွတ္ယူဝံ့ေသးဘဲ ရွိေနႏိုင္သည္။ ထိုအရာမ်ားတြင္ သင္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ကင္းခဲ့သည္။ သင့္ထံတြင္ လုံေလာက္သည့္ အေတြ႕အႀကဳံမရွိ သို႔မဟုတ္ အရင္းအႏွီးမရွိေသးဟု သင္ ခံစားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ သတိထားသည္၊ ထိန္းထားၿပီး မ်ိဳသိပ္ထားေလသည္။ သင္သည္ စိတ္ႀကီးဝင္ကာ ဟိုသည္ လမ္းသလားျပဖို႔မဆိုထားႏွင့္၊ မခိုကပ္ဝံ့ေပ။ ထိုသို႔ျဖစ္လ်က္ပင္ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကို အလြန္အမင္း အားရေက်နပ္ၿပီး တစ္ခ်ိန္လုံး မိမိကိုယ္ကို သေဘာက်ေနကာ ထိုအရာမ်ားသည္ သင္ အသက္ရွင္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ သနားစဖြယ္ေကာင္းေသာ အတိဒုကၡျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။

လူအခ်ိဳ႕တြင္ အလြန္ မလိုမုန္းထားေသာ အသြင္အျပင္မ်ား ရွိၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ႀကီးမား၊ တုတ္ခိုင္ၿပီး သန္မာကာ အျခားသူတို႔ကို အႏိုင္က်င့္ရန္ အၿမဲ ႀကိဳးစားေနၾကသည္။ စကားျဖင့္ ၎တို႔သည္ အေတာ္ေလး ဗိုလ္က်ၿပီး ပိုင္စိုးပိုင္နင္းျဖစ္ၾကသည္။ မည္သူမည္ဝါျဖစ္ေစ လူတိုင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အေလွ်ာ့မေပးတတ္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ကိုျမင္သည့္အခါ လူတို႔က အနည္းငယ္ ေၾကာက္ၾကၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရန္ ႀကိဳးစားလ်က္ လိုက္ေလ်ာမႈျဖင့္ ဆက္ဆံၾကသည္။ ဤအရာက ၎တို႔ကို အလြန္အမင္း မာန္မာနတက္ေစသည္။ ဘဝက အလြယ္ေလးျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ခံစားၿပီး ဤအရာအားလုံးကို မိမိတို႔၏ ပါရမီတစ္ခုအျဖစ္ ယုံၾကည္ၾကသည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔အတိုင္း အသက္ရွင္လ်က္ ၎တို႔ကို အႏိုင္က်င့္ဝံ့မည္ မဟုတ္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ သင့္အေနျဖင့္ လူအုပ္ထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္လိုလွ်င္ မိမိကိုယ္ကို အားကိုးရမည္၊ မိမိကိုယ္ကို အားေပးရမည္ျဖစ္ၿပီး သန္မာကာ ႀကံ့ခိုင္ရမည္။ ဤသည္မွာ ဘဝတြင္ ၎တို႔၏ သက္ဝင္ယုံၾကည္မႈ ျဖစ္သည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို အႏိုင္က်င့္ဝံ့ျခင္း သို႔မဟုတ္ ကစားဝံ့ျခင္း မရွိဘဲ ၎တို႔ကို မည္သူကမွ် လွည့္စားကာ အသုံးခ်ဝံ့ျခင္းမရွိဘဲ အျခားသူမ်ားထဲတြင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ရန္အလို႔ငွာ ၎တို႔က အမႈအရာမ်ားကို ဤကဲ့သို႔ သက္ဝင္ယုံၾကည္မႈတစ္ခုအျဖစ္ အက်ဥ္းခ်ဳံးလိုက္သည္။ “ငါ ေကာင္းစြာ အသက္ရွင္လိုလွ်င္ သန္မာၿပီး ႀကံ့ခိုင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေလ၊ ပိုေကာင္းေလျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ မည္သည့္ေနရာတြင္မွ် မည္သူကမွ် ငါ့ကို အႏိုင္က်င့္ဖို႔ စဥ္းပင္စဥ္းစားလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ”ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ဤကဲ့သို႔ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာ အသက္ရွင္ၾကၿပီး၊ ဧကန္အမွန္ပင္ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့မည္သူကမွ် ၎တို႔ကို အႏိုင္မက်င့္ဝံ့ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ မိမိတို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို ၿပီးေျမာက္ၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ မည္သည့္အဖြဲ႕တြင္ ၎တို႔ ရွိၾကသည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကို ပုံႀကီးခ်ဲ႕ကာ ေအးတိေအးစက္ အမႈမထားသည့္သေဘာျဖင့္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လ်က္ ေလးနက္သည့္ အမူအရာ၊ မွင္ေသေသ မ်က္ႏွာထားတစ္ခုကို ထားရွိၾကသည္။ မည္သူကမွ် ၎တို႔ အနီးဝန္းက်င္တြင္ စကားမေျပာဝံ့ေပ။ ၎တို႔ကို ျမင္သည္ႏွင့္ပင္ ကေလးမ်ားက ငိုၾကသည္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ား၊ ဝင္ပူးသူမ်ားဟူ၍ ယင္းမွာ ၎တို႔ ျဖစ္သည့္အရာျဖစ္၏။ လက္သီးျဖင့္ ရွင္သန္ျခင္းဟူ၍ ယင္းမွာ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သနည္း။ ရက္စက္မႈႏွင့္ဆိုင္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ သြားသည့္ေနရာတိုင္းတြင္ ၎တို႔ ပထမဆုံး လုပ္ေဆာင္သည့္အရာမွာ လူတို႔ကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ၿပီး အသုံးခ်ရမည္ကို သင္ယူရန္ ျဖစ္သည္။ လူတို႔ကိုလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ၾကၿပီး ဖိႏွိပ္ခ်င္ၾကသည္။ ၎တို႔ကို မ႐ိုေသသည့္သူ မည္သူကိုမဆို အေၾကာင္းျပဖို႔ နည္းလမ္းမ်ား စဥ္းစားၾကၿပီး ၎တို႔ထံ မခံခ်ိမခံသာေသာ စကားမ်ားျဖင့္ မယဥ္မေက်း ေျပာေသာသူ မည္သူကိုမဆို အျပစ္ေပးရမည့္ အခြင့္အေရးမ်ား ရွာၾကသည္။ ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ရန္မွာ ရက္စက္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္ၾကသည့္အတိုင္း အမႈအရာမ်ားကို လက္သီးျဖင့္ ကိုင္တြယ္ျခင္းသည္ အက်ိဳးတရားတစ္ခုခု ရွိ၏။ လူမ်ားစြာက ၎တို႔ကို ေၾကာက္ၾကသည္။ ယင္းက ၎တို႔အတြက္ လမ္းရွင္းသြားေစသည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ျမန္လက္ျမန္လုပ္ျခင္းႏွင့္ မလိုမုန္းထားေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္ကို ေထာက္ေသာ္ ထိုသို႔ေသာလူမ်ားသည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သေလာ။ ၎တို႔ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရႏိုင္သေလာ။ ယင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ခြန္အား အသုံးျပဳျခင္းကို ေထာက္ခံေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ခြန္အား အသုံးျပဳျခင္းအားျဖင့္သာ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ ႀကိဳက္သည့္မည္သည့္အရာကိုမဆို လုပ္ေဆာင္လ်က္၊ အေၾကာင္းမဲ့ ေဒါသတႀကီး ေလွ်ာက္ရမ္းႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ လူတိုင္းကို ၎တို႔အား နာခံေစၿပီး ေၾကာက္႐ြံ႕ေစၾကသည္။ ၎တို႔ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေစသည္မွာ မေကာင္းသည့္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတစ္ခု ရွိျခင္းမဟုတ္ဘဲ ဆိုးယုတ္သည့္ နာမည္ဂုဏ္သတင္းတစ္ခု မရွိျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔၏ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ကို ၎တို႔ ၿပီးေျမာက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔က “ငါသည္ ဘုရားအိမ္ေတာ္ႏွင့္ ဤအဖြဲ႕မ်ားထဲတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ႏိုင္ေလၿပီ။ လူတိုင္းက ငါ့ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသည္။ မည္သူကမွ် ငါ့ကို ထိဝံ့ၾကမည္မဟုတ္။ ၎တို႔အားလုံးက ငါ့အေပၚ ေလးစားလိုက္နာၾကသည္”ဟု ေတြးေလသည္။ ၎တို႔ အႏိုင္ရၿပီဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔ကို မည္သူကမွ် သြားထိဝံ့မည္ မဟုတ္သည္မွာ အမွန္တကယ္ ဟုတ္သေလာ။ ၎တို႔ကို မထိဝံ့ျခင္းက အျပင္ပန္းျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားကို လူတိုင္းက မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံး အတြင္းနက္နက္တြင္ မည္သို႔ ရႈျမင္ၾကသနည္း။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သံသယရွိစရာမလိုေပ။ ၎တို႔က ထိုသူတို႔ကို စိတ္ကုန္သည္၊ စက္ဆုပ္သည္၊ မုန္းတီးသည္၊ ႐ြံေနၾကၿပီး ေရွာင္ရွားၾကေလသည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးကို သင္တို႔ ဆက္ဆံရန္ လိုလားပါသေလာ။ (မဆက္ဆံလိုပါ။) အဘယ္ေၾကာင့္ မဆက္ဆံလိုပါသည္။ ၎တို႔သည္ သင့္ကို ညႇဥ္းဆဲရန္ နည္းလမ္းမ်ား အၿမဲ စဥ္းစားေနၾကေပမည္။ ထိုအရာကို သင္ ခံႏိုင္မည္ေလာ။ တစ္ခါတစ္ရံ သင့္ကို ခြန္အားျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္းအစား သင့္ကို စိတ္ရႈပ္ေထြးေစၿပီးေနာက္ ၿခိမ္းေျခာက္ရန္ နည္းလမ္းအခ်ိဳ႕ကို ၎တို႔ အသုံးျပဳၾကလိမ့္မည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈကို မခံႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္ အသနားခံကာ စာတန္ကို အရႈံးေပးၾကသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားသည္ လိုအပ္သည့္ မည္သည့္နည္းျဖင့္မဆို စကားေျပာကာ ျပဳမူၾကသည္။ တြန႔္ဆုတ္ၿပီး ေၾကာက္တတ္ေသာသူမ်ားသည္ ၎တို႔ထံ အရႈံးေပးၾကၿပီးေနာက္ စကားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ ၎တို႔ေနာက္လိုက္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူ၏ ႀကံရာပါမ်ားျဖစ္သည္၊ မဟုတ္ဘူးေလာ။ ထိုသို႔ေသာ ဆိုးယုတ္သည့္လူတစ္ဦးကို သင္တို႔ ျမင္သည့္အခါ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ၾကလိမ့္မည္နည္း။ ပထမဆုံး မေၾကာက္ႏွင့္။ ၎တို႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ေဖာ္ထုတ္ရမည့္ နည္းလမ္းတစ္ခု သင္ ရွာေဖြရမည္။ ၎တို႔ကို တိုင္ၾကားရန္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သည့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္လည္း သင္ လက္တြဲႏိုင္သည္။ အေၾကာက္တရားက အသုံးမဝင္ေပ။ ၎တို႔ကို သင္ ေၾကာက္ေလ၊ ၎တို႔က သင့္ကို အႏိုင္က်င့္ၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ေလျဖစ္လိမ့္မည္။ ဆိုးယုတ္ေသာသူကို တိုင္ၾကားရန္ လက္တြဲျခင္းသည္ ၎တို႔ကို ေၾကာက္ေစကာ အရွက္ရေစရန္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ သင္သည္ အလြန္ ေၾကာက္လန႔္ၿပီး ဉာဏ္ပညာ ကင္းမဲ့လွ်င္ ထိုဆိုးယုတ္ေသာသူ၏ အနာတရာျဖစ္ေစျခင္းကို ခံရဖို႔ ေသခ်ာသည္။ လူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းက ေသးငယ္လွပါတကား၊ သနားစဖြယ္ေကာင္းလွပါတကား။ စင္စစ္အားျဖင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူတစ္ဦးသည္ ပုံေအာလုပ္ေဆာင္လွ်င္ ထိုသူသည္ လူတို႔ကို မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ မိမိတို႔၏ လက္သီးမ်ားကို သာမန္ကာလွ်ံကာ ေဝွ႔ယမ္းကာ တစ္စုံတစ္ဦးကို ေသသည္ထိ ထိုးဝံ့ၾကမည္ေလာ။ ယခု ငါတို႔သည္ ဥပေဒစိုးမိုးေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ ရွိၾကသည္။ ၎တို႔ လုပ္ဝံ့ၾကမည္မဟုတ္။ ထို႔အျပင္ အလြန္ဆိုးယုတ္ ရက္စက္ေသာသူမ်ားမွာ ေသးငယ္သည့္၊ သီးျခားလူနည္းစုသာ ျဖစ္သည္။ လူတို႔ကို အႏိုင္က်င့္ကာ အသင္းေတာ္ကို လုံးဝ ထင္ရာစိုင္းမည္ဆိုလွ်င္ လိုအပ္သမွ်မွာ ထိုသူတို႔ကို တိုင္ၾကားၿပီး ေဖာ္ထုတ္ရန္ လူႏွစ္ဦး သို႔မဟုတ္ သုံးဦး လက္တြဲဖို႔ ျဖစ္သည္။ ယင္းက ထိုသူတို႔ကို ေျဖရွင္းၿပီးသားသြားမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ အနည္းငယ္ေသာ လူတို႔သည္ တစ္စိတ္တစ္ဝမ္းတည္းျဖစ္လွ်င္ ဆိုးယုတ္ေသာ သူတစ္ဦးကို လြယ္ကူစြာ တာဝန္ယူႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္က ေျဖာင့္မတ္ေၾကာင္း၊ အနႏၲတန္ခိုးရွိေၾကာင္း၊ သူသည္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူတို႔ကို စက္ဆုပ္ကာ သူ၏ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာလူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေၾကာင္း သင္ ယုံၾကည္ရမည္။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသေ႐ြ႕ ဆိုးယုတ္ေသာ လူတစ္ဦးကို မေၾကာက္သင့္ေပ။ အျခားသူမ်ားႏွင့္ ၎တို႔ လက္တြဲႏိုင္လွ်င္ ဉာဏ္ပညာႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာ အနည္းငယ္ျဖင့္၊ ဆိုးယုတ္ေသာ လူသည္ အလိုအေလ်ာက္ အေလွ်ာ့ေပးသြားလိမ့္မည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိဘဲ ဆိုးယုတ္ေသာ လူကို ေၾကာက္ကာ သင့္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္ကာ သင္၏ ကံၾကမၼာကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္ဟု ယုံၾကည္လွ်င္ သင္ ဇာတ္သိမ္းၿပီျဖစ္သည္။ သင့္ထံတြင္ သက္ေသခံခ်က္ရွိမည္မဟုတ္၊ ပူေဇာ္ဆက္ကပ္စရာ ဘာမွ်ရွိမည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ အေၾကာက္ႀကီးေသာ၊ ယုတ္နိမ့္သည့္ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ရလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတစ္ခုတြင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ၎တို႔၏ ေသးႏုပ္ေသာ ကလိမ္ကက်စ္အျပဳအမူျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး “ဘုရားသခင္ အဘယ္မွာရွိသည္ကို ငါ မသိသလို အထက္က ဤကိစၥရပ္ကို သိမသိ ငါ မေသခ်ာပါ။ တိုင္ၾကားခ်က္တစ္ခု ငါ ျပဳလုပ္ၿပီး ဆိုးယုတ္ေသာလူက သိသြားလွ်င္ ထိုအတြက္ သာ၍ ငါ့ကို ညႇဥ္းဆဲၾကမည္ မဟုတ္ေလာ”ဟု ေတြးၾကသည္။ ထိုအေၾကာင္းကို ေတြးေလ၊ ၎တို႔ ေၾကာက္လန႔္ေလျဖစ္ၿပီး ေရွာင္ရွားကာ စားပြဲေအာက္တြင္ ဝင္ပုန္းခ်င္ၾကသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ေသာ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ သမၼတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေသးသေလာ။ (မထိန္းသိမ္းပါ။) ၎တို႔သည္ အေၾကာက္ႀကီးသည့္ ေသးႏုပ္ေသာ လူမ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤသည္မွာ လူအမ်ားစု ျဖစ္သည့္ပုံစံျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာတစ္ခ်ိန္က လူအခ်ိဳ႕ကို ညႇဥ္းဆဲသည့္ အႏၲိခရစ္တစ္ဦး ရွိခဲ့သည္။ ထိုလူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အညႇဥ္းဆဲခံေစရေလာက္ေအာင္ အေၾကာက္ႀကီးခဲ့ၾကသည္။ ညႇဥ္းဆဲခံရျခင္းသည္ ေကာင္းသည့္အရာတစ္ခုေလာ၊ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခုေလာ။ လူ၏ ရႈေထာင့္အျမင္မွၾကည့္လွ်င္ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ မတရားခံရျခင္း၊ နာက်င္မႈေဝဒနာ ခံရျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုအရာမွ သင္ခန္းစာတစ္ခု ယူႏိုင္ၿပီး အက်ိဳးရရွိခံစားႏိုင္ကာ ယင္းမွာ မေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ ေကာင္းသည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဉာဏ္ပညာမဲ့ၿပီး ဒူးမခိုင္သည့္ လူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ တစ္စုံတစ္ဦးက ၎တို႔ကို ညႇဥ္းဆဲၿပီး အႏိုင္က်င့္သည့္အခါ ၎တို႔ မွန္ေနလွ်င္ပင္ အတိုက္အခံလုပ္ၾကေလသည္။ ထိုလူက အေယာင္ေဆာင္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၊ အႏၲိခရစ္တစ္ဦးျဖစ္သည္ကို ၎တို႔ သိၾကေသာ္လည္း မတိုင္ၾကားၾကသကဲ့သို႔ သူ႔ကို ခုခံေခ်ပကာ မေဖာ္ထုတ္ဝံ့ၾကေခ်။ အေၾကာက္ႀကီးသည့္ အေပါစားလူပါတကား။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ ထိုသို႔ေသာ ကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါ ေဘာင္ခတ္ခံရႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔သည္ အလြန္ေသးငယ္သည့္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈႏွင့္ သနားဖြယ္ေကာင္းေသာ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသည္ကို ျပေပသည္။ ဘုရားသခင္ကို မွီခိုရန္ ၎တို႔ မသိၾကသကဲ့သို႔ အသင္းေတာ္၏ အလုပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္ မစဥ္းစားၾကေခ်။ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ နားမလည္ၾကေပ။ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူတို႔သည္ ဆိုးယုတ္သည့္ လူမ်ားႏွင့္ အႏၲိခရစ္မ်ားကို ဆန႔္က်င္ရပ္တည္ခြင့္ရွိသည္။ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းကို ဘုရားသခင္က ေထာက္ခံၿပီး ေကာင္းခ်ီးေပး၏။ စာတန္ကို သင္ စစ္ဆင္ႏႊဲျခင္း မရွိသကဲ့သို႔ မေအာင္ျမင္သည္မွာ သနားဖြယ္ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုလူသည္ သိသိသာသာပင္ မေကာင္းမႈျပဳသူတစ္ဦး၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အင္အားစုတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူသည္ စာတန္၊ နတ္ဆိုးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သူသည္ ညစ္ညဴးသည့္၊ ဝိညာဥ္ဆိုးတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သို႔တိုင္ သူ၏ ညႇဥ္းဆဲျခင္းကို သင္ ခံရသည္။ သင္သာ မဟုတ္၊ ညႇဥ္းဆဲခံေနရသည့္ အျခားေသာသူမ်ားစြာလည္း ရွိသည္။ ယင္းမွာ အေၾကာက္ႀကီးျခင္း မဟုတ္ေလာ။ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္တိုက္ခိုက္ရန္ အဘယ္ေၾကာင့္ သင္တို႔ လက္မ်ားမတြဲႏိုင္ရသနည္း။ သင္တို႔ အသိဉာဏ္ႏွင့္ ဉာဏ္ပညာ ကင္းမဲ့လိုက္ေလျခင္းပါတကား။ ထိုလူ၏ အျပဳအမူကို စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးရန္ သမၼာတရားကို နားလည္သည့္ ပိုင္းျခားသိျမင္တတ္ေသာ လူအနည္းငယ္ကို ရွာေလာ့။ ဤအရာကို လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ လူအမ်ားစုက အမႈအရာမ်ားကို အရွိအတိုင္း ျမင္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ထရပ္ႏိုင္ၾကလိမ့္မည္။ ထိုအခါ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ လြယ္ကူသြားမည္ မဟုတ္ေလာ။ ေနာက္ထပ္ ထိုသို႔ေသာ ကိစၥတစ္ခုကို သင္ ႀကဳံရသည့္အခါ သင္ ထရပ္ၿပီး အႏၲိခရစ္မ်ားႏွင့္ တိုက္ခိုက္ႏိုင္လိမ့္မည္ေလာ။ (တိုက္ခိုက္ႏိုင္ပါမည္။) အႏၲိခရစ္ မည္မွ်ကို သင္ ကိုင္တြယ္ၿပီး တာဝန္ယူႏိုင္သည္ကို ငါ ျမင္ခ်င္သည္။ ယင္းမွာ ေအာင္ျမင္ေသာသူမ်ား၏ သက္ေသခံခ်က္ျဖစ္သည္။ ယခု သင္ လုပ္ႏိုင္သည္ဟု သင္ ဆိုေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို သင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္လိမ့္မည္ေလာ။ သင့္အေနျဖင့္ တစ္ဖန္ အလြန္ေၾကာက္လန႔္သည္မွာ စားပြဲေအာက္တြင္ အကာအကြယ္ယူေနမိမည္မွာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ၎တို႔အေပၚ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္အခါတြင္ သမၼာတရားကို နားလည္သည့္ ထိုလူမ်ားသည္ သနားစဖြယ္ေကာင္းေသာ၊ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ ပုံပန္းကို ကူးေျပာင္းသြားသည္။ ျမင္ရသည္မွာ နာက်င္စရာေကာင္းလွပါတကား။ သနားစရာေကာင္းလိုက္ေလျခင္း။ ညႇဥ္းဆဲခံရသည့္အခါ မည္သည့္အရာကိုမွ် ၎တို႔ မေျပာဝံ့ၾကသကဲ့သို႔ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေၾကာက္တရားက ၎တို႔၌ စြဲက်န္ရစ္ေလသည္။ ၎တို႔ အလြန္တရာ ေၾကာက္လန႔္ၾကသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာလူတစ္ဦးကို ျမင္သည့္အခါ ခြဲပင္မခြဲျခားႏိုင္သည့္ လူတစ္ဦးသည္ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈ ေသးငယ္လွေပသည္။ မည္သည့္ သမၼာတရားကိုမွ် ၎တို႔ လုံးဝ နားမလည္ၾကေပ။ ၎တို႔ သနားစရာေကာင္းသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူတို႔သည္ လက္သီးျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူတို႔ကို ဖိႏွိပ္ျခင္း၊ လူေကာင္းကို အႏိုင္က်င့္ျခင္းႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို ထိခိုက္ၿပီးမွ အက်ိဳးအျမတ္ခံစားျခင္းတို႔အားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အျခားသူတို႔အား မိမိတို႔ကို ေၾကာက္ေစလ်က္၊ မ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ေစကာ ၎တို႔ကို ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳေစလ်က္ ၎တို႔၏ မလိုမုန္းထားေသာ သဘာဝႏွင့္ ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ ထိုသို႔ အသက္ရွင္ျခင္းက ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ထင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ လူဆိုးဓားျပေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ၎တို႔သည္ ေတာပုန္းမ်ားႏွင့္ ဓားျပမ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔သည္ ဆိုးယုတ္ေသာ လူမ်ားမဟုတ္ေသာ္လည္း ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ား ရွိၾကသေလာ။ သင္သည္လည္း ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ တစ္စုံတစ္ဦးႏွင့္ တြဲဖက္ရၿပီး ထိုသူ ငယ္႐ြယ္သည္ကို ျမင္သည့္အခါ “မည္သည့္အရာကိုမွ် သင္ နားမလည္ပါ။ သင့္ကို ငါ အႏိုင္က်င့္၍ရၿပီး ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ငါသည္ သင့္ထက္ သန္မာၿပီး ငါ့လက္သီးမ်ားက ထိခ်က္ပိုျပင္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္ကို ငါ အႏိုင္က်င့္၍ရသည္”ဟု ေတြးေလသည္။ ယင္းက မည္သည့္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သနည္း။ လက္သီးျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရက္စက္ေသာ သေဘာထားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ မာယာကင္းေသာလူတစ္ဦးကို ေတြ႕သည့္အခါ ၎တို႔က အႏိုင္က်င့္ၾကၿပီး ရွိန္ေလာက္ေသာ လူတစ္ဦးကို ေတြ႕သည့္အခါ ပုန္းၾကသည္။ အားနည္းသူကို အႏိုင္က်င့္အျမတ္ထုတ္ၾကၿပီး သန္မာသူကို ေၾကာက္ၾကသည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ လူအခ်ိဳ႕သည္ လူတို႔က ၎တို႔အား ေရွာင္ရွားေနၾကသည္ကို ျမင္သည့္အခါ ကိုယ္ထီးတည္းျဖစ္မည္ကို ေၾကာက္ၾကေသာေၾကာင့္ ပါဝင္ပတ္သက္ၿပီး မိတ္ဖြဲ႕ရန္ မာယာကင္းသည့္၊ အေၾကာက္ႀကီးေသာ လူအနည္းငယ္ကို ေ႐ြးၾကသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔၏ တန္ခိုးအာဏာကို တိုးေစၿပီးေနာက္တြင္ လူေကာင္းမ်ားကို ညႇဥ္းဆဲရာတြင္၊ သမၼာတရားလိုက္စားေသာလူမ်ားကို တိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ ၎တို႔ကို မေက်နပ္သည့္ သို႔မဟုတ္ အမိန႔္မနာခံေသာ လူတိုင္းကို ညႇဥ္းဆဲျခင္းတြင္ ထိုမာယာကင္းသည့္၊ အေၾကာက္ႀကီးေသာလူမ်ားကို အသုံးျပဳၾကသည္။ ဤအရာတြင္ ဆိုးယုတ္ေသာလူတစ္ဦးသည္ မာယာကင္းေသာ လူအနည္းငယ္ႏွင့္ မိတ္ဖြဲ႕ျခင္း၌ အႀကံႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိသည္မွာ သိသာထင္ရွားေပသည္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနျဖင့္ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္မခံႏိုင္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ သင္၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ သင့္အေနျဖင့္ မေကာင္းမႈ က်ဴးလြန္ေနျခင္း ရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ ေကာင္းေသာအရာ လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ရွိမရွိဟူသည္ကို မသုံးသပ္ႏိုင္လွ်င္ သင္ လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္ေစ၊ လူဆိုးတစ္ဦးျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် သင္ ယုံၾကည္ခဲ့သည္ျဖစ္ေစ စစ္မွန္သည့္ ေနာင္တရႏိုင္စြမ္း ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခုရွိသည့္ တစ္စုံတစ္ဦး ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္မဟုတ္။ သင္သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္သာ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မေကာင္းမႈကို သင္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိႏိုင္ေသာ္လည္း သို႔မဟုတ္ ေကာင္းေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္အနည္းငယ္ သင္ ရွိထားႏိုင္ေသာ္လည္း သင္သည္ သမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္မေနေသးေပ။ သမၼာတရားႏွင့္ ဘာမွ် ပတ္သက္ျခင္းမရွိသည့္အရာမ်ားျဖင့္ သင္ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္အေနျဖင့္ သင့္ထံတြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စာတန္ဆန္သည့္ စိတ္သေဘာထား ရွိသေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် သင္ ယုံၾကည္ၿပီးသည္ျဖစ္ေစ၊ သမၼာတရားႏွင့္ လုံးဝ ပတ္သက္ျခင္းမရွိသည့္ အရာမ်ားျဖင့္ သင္ အသက္ရွင္ေနျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဤအရာမ်ားက လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပ၍ ရေကာင္းရႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ျပ၍မရ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ယင္းတို႔ကို သင္ သတိျပဳမိေကာင္းျပဳမိႏိုင္သည္။ သို႔မဟုတ္ ယင္းတို႔ကို လုံးဝ သတိျပဳမိျခင္း မရွိေကာင္းမရွိႏိုင္ေပ။ ထိုအရာမ်ားက အျပင္မွ လာေကာင္းလာႏိုင္သည္ သို႔မဟုတ္ သင္၏ စိတ္သေဘာထားတြင္ နက္နက္၊ ခိုင္မာစြာ အျမစ္တြယ္သည့္ အရာမ်ား ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဤအရာတစ္ခုမွ်သည္ သမၼာတရား မဟုတ္ေပ။ အားလုံးက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကိုယ္တိုင္မွ ထြက္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔မဟုတ္ တိက်စြာေျပာရလွ်င္ ထိုအရာမ်ားသည္ စာတန္၌ ၎တို႔၏ မူလဇာစ္ျမစ္မ်ား ရွိၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ဤစာတန္ဆန္ေသာအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည့္အခါ မည္သည့္ လမ္းေပၚတြင္ ၎တို႔ အတိအက် ရွိၾကသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးကို လိုက္ေနၾကသေလာ။ ေသခ်ာေပါက္မဟုတ္ေပ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ မိမိ၏ လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အျပဳအမူမ်ားတြင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိလွ်င္၊ အမွန္အတိုင္းဆိုရလွ်င္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး၏ တာဝန္ကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ေနၾကျခင္း မဟုတ္ေပ။ အျပင္ပန္းတြင္ တာဝန္တစ္ခုကို ၎တို႔ ထမ္းေဆာင္ေကာင္း ထမ္းေဆာင္ေနႏိုင္ေသာ္လည္း ယင္းႏွင့္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ျခင္းအတြက္ စံႏႈန္းတို႔ၾကား အလွမ္းေဝးမႈတစ္ခုခု ရွိသည္။ အဓိကအေနျဖင့္ ထိုအရာသည္ ၎တို႔၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ျခင္းတိုျဖင့္ ေရာေႏွာေနေပသည္။ ၎တို႔သည္ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ေကာင္း ထမ္းေဆာင္ေနႏိုင္ေသာ္လည္း သစၥာေစာင့္သိျခင္း သို႔မဟုတ္ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိသကဲ့သို႔ ထိုသို႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းက လက္ေတြ႕က်ေသာ ရလဒ္မ်ားကို ေသခ်ာေပါက္ မျဖစ္ထြန္းေစေပ။ ဤအရာက ၎တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ မပတ္သက္သည့္ အရာမ်ားစြာကို အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကသည္ကို သက္ေသျပေပသည္။ ထိုအရာမ်ားထဲမွ မည္သည့္အရာကမွ် သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားျခင္းမရွိေပ။ ထိုအရာမ်ားသည္ ထိုလူ၏ ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ႏွစ္သက္မႈမ်ားအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ထားသည့္ အရာမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္ျခင္းက ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို အဘယ္သို႔ ရရွိႏိုင္မည္နည္း။

ဤအေျခအေနမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ယင္းတို႔၏ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားအားလုံးျဖင့္ ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳေနၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ယခုတြင္ မည္သည့္အရာျဖင့္ သင္တို႔ အသက္ရွင္ၾကသည္ကို အကဲျဖတ္ႏိုင္ၾကၿပီေလာ။ သင္တို႔၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ျဖစ္ေစ၊ သင္တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာတြင္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္အမ်ားစုတြင္ သမၼာတရားျဖင့္ သင္တို႔ အသက္ရွင္ၾကသေလာ။ (အသက္မရွင္ၾကပါ။) ငါတို႔၏ မိတ္သဟာယတြင္ ငါသည္ သင္တို႔၏ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီထိတိုင္ သင္တို႔ကို အၿမဲ ေဖာ္ထုတ္ေနၿပီး အမည္းစက္ထင္ေသာ ဘဝမ်ားကို သင္တို႔ အသက္ရွင္ေနခဲ့ၾကသည္ဟု သင္တို႔ ခံစားေနရသည္။ သင္၏ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ သင္ ဆုံးရႈံးသြားၿပီျဖစ္သည္။ သင္သည္ သိပ္စြဲမက္ဖြယ္ မေကာင္းေတာ့ေပ။ ၿပီးလွ်င္ သင္ ဖြင့္ဟရန္ အခက္ေတြ႕သည့္ အရာမ်ားစြာရွိသည္။ ေကာင္းခ်ီးခံစားရျခင္း သို႔မဟုတ္ အနာဂတ္တြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခုဆီသို႔ ေရာက္လာျခင္းတြင္ သင္ သိပ္မွန္ကန္သင့္ေတာ္သည္ဟု မခံစားရေတာ့ေပ။ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ သင္ ျဖစ္ခဲ့သည့္အတိုင္း သင့္ကို ေဖာ္ထုတ္ရန္မွာ ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သေလာ။ (ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ သင္၏ ႐ိုးတြင္းျခင္ဆီထိတိုင္ သင့္ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ အသက္ရွိေနၾကသည့္ အေျခအေနမ်ိဳးမ်ား၊ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ားတြင္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ေနသည္ဟူသည္တို႔အေပၚ ရွင္းလင္းေသာ အသိရွိရမည္။ ၎တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္မွာ မည္သည့္လမ္းျဖစ္သည္၊ ၎တို႔၏ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္ပုံစက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ ၎တို႔တြင္ မည္သည့္ မူမမွန္ေသာ အျပဳအမူမ်ားရွိၾကသည္၊ မည္သည့္ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္မႈမရွိေသာ အရာမ်ားကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္မိသည္၊ ၎တို႔ အသက္ရွင္သည့္အတိုင္း အသက္ရွင္ရင္း၊ သမၼာတရားကို ရွာၿပီး ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ လာႏိုင္ၾကျခင္း ရွိမရွိဟူသည္တို႔ကို သိသည့္ ရွင္းလင္းေသာ အသိရွိရမည္။ ဤသည္တို႔မွာ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ သင္က “ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္ပုံႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းေသာ အသိစိတ္ ကြၽန္ုပ္တြင္ရွိပါသည္။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ုပ္ ေနမထိထိုင္မထိ မျဖစ္ သို႔မဟုတ္ ဝမ္းမနည္းဖူးသကဲ့သို႔ အႏွစ္မဲ့မခံစားခဲ့ရဖူးပါ”ဟု ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းမွ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာသနည္း။ ဘုရားသခင္၏ မေက်မနပ္ျဖစ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သူ၏ လမ္းခရီးကို လိုက္ေလွ်ာက္ေနျခင္း မရွိေပ။ သင္ ရွိေနသည့္ လမ္းသည္ လူ႔ဘဝ၏ မွန္ကန္ေသာ လမ္းမဟုတ္၊ သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ ၫႊန္ျပေသာ လမ္းမဟုတ္ေပ။ ထိုအစား သင္၏ ျဖစ္လိုေသာဆႏၵျဖင့္ သင္၏ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္အတူ သင္ ရွာေတြ႕ခဲ့သည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သင္ သြားေနသည္။ သင္သည္ ေက်နပ္အားရစြာ ပ်ားပန္းခပ္မွ် လႈပ္ရွားေနၿပီး မ်ားစြာ အလုပ္မ်ားေနေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ သင္၏ ရလဒ္သည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လိမ့္မည္နည္း။ သင့္ကို ထိခိုက္ေစၿပီး ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ပို႔မည့္အရာမွာ သင္၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားအျပင္ သင္ ေလွ်ာက္သည့္လမ္းတို႔ ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္၏ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈသည္ အေရးနိမ့္ဖို႔ ေသခ်ာသည္။ မိမိ၏ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈ ဆုံးရႈံးမည္ဟူသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ (၎တို႔တြင္ ရလဒ္ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္သည့္အေၾကာင္း ျဖစ္ပါသည္။) ယခု ထိုအရာကိုၾကည့္ရမည္ဆိုလွ်င္ ထိုအရာသည္ သမၼာတရားကို သင္ မရရွိျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္တစ္ခု ျဖစ္လိမ့္မည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ခ်ီ ယုံၾကည္ၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း သမၼာတရား ရရွိျခင္းကို အာ႐ုံစိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုၿပီးတစ္ခုအတြက္ သင္ ေဖာ္ထုတ္ခံရကာ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရမည့္ ေန႔ေရာက္လာလိမ့္မည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေနာင္တအတြက္ အလြန္ေနာက္က်သြားလိမ့္မည္။ သင္က “ဤသည္မွာ ကြၽန္ုပ္အတြက္ ယုတၱိတန္ေသာ အသက္ရွင္နည္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤသို႔ အသက္ရွင္ရသည္ကို ကြၽန္ုပ္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈရွိၿပီး စိတ္ႏွလုံးတြင္ အေတာ္ေလး ျပည့္ဝၿပီး ႂကြယ္ဝသည္”ဟု ေျပာသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယင္းက အေထာက္အကူျဖစ္လိမ့္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္လက္ခံျခင္း လမ္းေၾကာင္းတြင္ သင္ေလွ်ာက္သည့္ပုံစံႏွင့္ သင္အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္ ပုံစံတို႔၏ မွန္ကန္ျခင္းႏွင့္ သင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္ အရာမ်ားက မွန္ကန္ျခင္း ရွိမရွိတို႔သည္ ရလဒ္မ်ားေပၚတြင္ မူတည္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ယင္းတို႔သည္ သင့္အေနျဖင့္ အဆုံး၌ သမၼာတရားကို ရျခင္း ရွိမရွိ၊ သင္၌ စစ္မွန္ေသာ သက္ေသခံခ်က္ ရွိမရွိ၊ သင္၏ အသက္စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲျခင္း ရွိမရွိႏွင့္ တန္ဖိုးရွိေသာ အသက္တာတြင္ သင္အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီးျခင္း ရွိမရွိတို႔ေပၚတြင္ မူတည္ေလသည္။ ဤရလဒ္မ်ားအားလုံးကို သင္ စြမ္းေဆာင္ရရွိၿပီးျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားသူတို႔ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ခ်ီးက်ဴးျခင္းတို႔ကို သင္ ႀကဳံရလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။ ယင္းက သင္သည္ မွန္သည့္လမ္းေပၚရွိသည္ကို သက္ေသျပေပသည္။ ထိုအျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ရလဒ္မ်ားကို သင္ စြမ္းေဆာင္ရရွိျခင္း မရွိေသးဘဲ မည္သည့္ စစ္မွန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္မွ် မရွိသကဲ့သို႔ သင္၏ အသက္စိတ္သေဘာထားတြင္ မည္သည့္ အေျပာင္းအလဲမွ် မရွိလွ်င္ ယင္းမွာ သင္သည္ မွန္သည့္လမ္းေပၚတြင္ မရွိသည္ကို သက္ေသျပသည္။ ထိုသို႔ေျပာသည့္အခါ ဤသည္မွာ နားလည္ရန္ လြယ္သေလာ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ သင္ မည္သို႔ အသက္ရွင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဘဝတြင္ သင္ မည္မွ် ျပည့္စုံကုံလုံႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးလွ်င္ အျခားသူမ်ားထံမွ မည္သည့္ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို သင္ ရရွိႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ယင္းမွာ ကိစၥရပ္၏ အခရာ မဟုတ္။ သင္က “ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္ၿပီး က်င့္ႀကံပုံတြင္ ေမြ႕ေလ်ာ္စရာ မ်ားစြာရွိသည္။ ကြၽန္ုပ္တြင္ ေကာင္းမြန္သည့္ သုခ၊ ဂုဏ္ျပဳခံရျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ခံစားခ်က္တစ္ခု ရွိၿပီး ေထာက္ခံျခင္း ရွိသည္”ဟု ေျပာသည္။ သင္သည္ မိမိကိုယ္ကို လွည့္စားေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးက သင့္ကို “႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီးၿပီေလာ။ ထိုလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈတြင္ မည္သည့္အရာသည္ သင့္အတြက္ စိန္ေခၚမႈျဖစ္သနည္း။ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ားက သင့္ကို ႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ အခက္ေတြ႕ေစသနည္း။ ထိုအရာကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံၿပီးျဖစ္လွ်င္ ထိုအေၾကာင္းကို အနည္းငယ္ ေျပာပါေလာ့။ သင့္တြင္ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ သက္ေသခံခ်က္ ရွိသေလာ။ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း အေတြ႕အႀကဳံ သင့္တြင္ ရွိသေလာ။ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္းတို႔ကို လက္ခံၿပီးေနာက္တြင္ သင္၏ စိတ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲသည့္ အေတြ႕အႀကဳံ သင္၌ ရွိသေလာ။ ဘဝ၌ သင္၏ ႀကီးထြားမႈ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သင့္ဘဝကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ေျပာင္းလဲေစၿပီး ဘုရားသခင္က သင့္ကို ျပည့္မီရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ သူ သင့္အတြက္ ခ်မွတ္ထားေသာ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ႏွင့္ စဥ္ဆက္မျပတ္ တိုး၍ နီးေစေသာ မည္သည့္ အထူးတလည္ျဖစ္သည့္ အမႈအရာမ်ားကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံၿပီးၿပီနည္း။” ဤအရာမ်ားအတြက္ ရွင္းလင္းသည့္ အေျဖမ်ား မရွိလွ်င္၊ သင္ မသိလွ်င္ ထိုအရာက သင္သည္ မွန္ကန္သည့္လမ္းေပၚတြင္ မရွိသည္ကို သက္ေသျပေပသည္။ ယင္းမွာ အလြန္သိသာ၏။

အထက္က မိတ္သဟာယ စကားမ်ားသည္ ႐ိုးရွင္းေသာ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားသာ ျဖစ္သည္။ အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပရွင္းလင္းျခင္း မလိုအပ္သည့္ အေရးမပါေသာ အခ်က္အခ်ိဳ႕ ရွိသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူတို႔က မိမိတို႔၏ ဇြဲလုံ႔လျဖင့္၊ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔၏ စိတ္ႏွလုံး ၾကင္နာမႈျဖင့္ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံလိုစိတ္ျဖင့္ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔၏ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား စသည္တို႔ျဖင့္ အမႈအရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုမွ်သည္ သမၼာတရားအားျဖင့္ အသက္ရွင္သန္ျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ထိုအရာမ်ားအားလုံးသည္ လူတို႔က မိမိတို႔၏ ျဖစ္လိုေသာဆႏၵ၊ မိမိတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၊ မိမိတို႔၏ လူသား ေကာင္းျမတ္မႈႏွင့္ စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ၾကသည့္ ျဖစ္ရပ္မ်ား ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးက လူ၏ ဦးေႏွာက္မွလာၿပီး ေနာက္ထပ္ေျပာရလွ်င္ စာတန္ထံမွ လာသည္။ ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းက ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ မေက်နပ္ေစႏိုင္ေပ။ ထိုအရာမ်ားက မည္မွ်ေကာင္းမြန္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာမ်ားကို သူ အလိုမရွိေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယင္းမွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းက စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ကို ေစာ္ကားျခင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ စစ္မွန္သည့္ သက္ေသခံခ်က္မဟုတ္ေပ။ သင္က “ဤလုပ္ရပ္မ်ားသည္ သမၼာတရား စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ သနားၾကင္နာျခင္းသာျဖစ္သည္ကို ကြၽန္ုပ္ သိပါသည္။ ယင္းမွာ ကြၽန္ုပ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္ပုံ မဟုတ္ပါ”ဟု ထိုသို႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္းက မွားသည္ဟု ခံစားလ်က္၊ ပင္ကိုအားျဖင့္ ထိုအရာအေပၚ စစ္မွန္ေသာ သိနားလည္မႈျဖင့္ ေျပာမည္ဆိုလွ်င္ သင့္ထံတြင္ အသိပညာရွိေပမည္။ သင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္ ေျပာင္းလဲသြားေပမည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ အလိုရွိသည့္ ရလဒ္ျဖစ္သည္။ သင္၏ လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားက မည္သည့္ေနရာတြင္ တည္ရွိသည္ကို သင္ သိရမည္။ သင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္ကို ေျပာင္းၿပီး သင္၏ အယူအဆမ်ားကို လက္လႊတ္ကာ သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို သိနားလည္လာေလာ့။ သင္ သိနားလည္ၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ထိုဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ မွန္မွန္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ကာ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တက္ေလာ့။ ယင္းမွာ သင့္ကို ဘုရားသခင္ ေပးထားသည့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ သင္၏ တစ္ခုတည္းေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဝင္ေရာက္ေသာ္လည္း “ဤသည္မွာ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္ေနသည့္အရာျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္ ပ်င္းရိေနသည့္အလား မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္ ထမ္းေဆာင္ေနၿပီးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဖန္ဆင္းခံတစ္ဦးျဖစ္သည္မွာ ေသခ်ာၿပီး ကြၽန္ုပ္၏ ဖန္ဆင္းရွင္ကို အသိအမွတ္ျပဳပါသည္”ဟု ေျပာလွ်င္ ယင္းသည္ အေထာက္အကူျဖစ္မည္ေလာ။ အေထာက္အကူျဖစ္မည္မဟုတ္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို အတိုက္အခံလုပ္ေနျခင္း၊ ႏွလုံးခိုင္မာေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ယခုအခ်ိန္သည္ ဘဝတြင္ လမ္းတစ္ခု ေ႐ြးခ်ယ္ရမည့္အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ အေရးပါလွသည္မွာ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေလွ်ာက္ရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ လမ္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ သင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ပထမဆုံးအေနျဖင့္ လူသား အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို အက်ိဳးမသက္ေရာက္ေစႏွင့္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ လူသား ျပင္းျပေသာဆႏၵမ်ားကို အက်ိဳးမသက္ေရာက္ေစႏွင့္။ တတိယအေနျဖင့္ လူသား ႏွစ္သက္မႈမ်ားကို အက်ိဳးမသက္ေရာက္ေစႏွင့္။ စတုတၳအေနျဖင့္ လူသား စိတ္ခံစားမႈကို အက်ိဳးမသက္ေရာက္ေစႏွင့္။ သာ၍ အေရးႀကီးသည္မွာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို အက်ိဳးမသက္ေရာက္ေစႏွင့္။ ဤအရာမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ သင္ မေႏွာင့္ေႏွးရ။ ဘုရားသခင္အတြက္ သင့္ထံတြင္ မည္သည့္ အရင္းအႏွီးရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာအားလုံးသည္ စစ္မွန္မႈႏွင့္ မည္သို႔မွ် နီးစပ္ျခင္းမရွိသည့္ အသုံးမက်ေသာအရာ၊ အေပါစား ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္းသာ ျဖစ္သည္။ သင့္အေနျဖင့္ ထိုအရာမ်ားကို တစ္ခုခ်င္း လႊင့္ပစ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး အားလုံးကို လက္လႊတ္ရမည္ျဖစ္ကာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအေပၚ မွီခိုျခင္းအားျဖင့္ ရရွိသည့္အရာသည္သာ တန္ဖိုးရွိၿပီး လူအတြက္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ဆိုင္ေသာ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ကို သင္ ပိုပိုၿပီး နားလည္လိမ့္မည္။ လူထံမွလာသမွ်သည္ အသုံးမက်ေပ၊ ထိုအရာကို သင္ မည္မွ် ေလ့လာသင္သူသည္ျဖစ္ေစ အဆုံးတြင္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သည္။ အေပါစား ျဗဳတ္စဗ်င္းေတာင္း၊ အမႈိက္သာျဖစ္သည္။ လူ႔အေပၚ ဘုရားသခင္ ေပးသနားသည့္ သမၼာတရားသည္သာ ရတနာႏွင့္ အသက္ျဖစ္သည္။ ထာဝရ တန္ဖိုးရွိသည္။ သင္သည္ “ငါ၏ ကြၽမ္းက်င္မႈမ်ားကို ဆည္းပူးရရွိရန္ ႏွစ္ခ်ီအားသြန္ခြန္စိုက္ ႀကိဳးစားေလ့လာမႈ လိုအပ္ခဲ့သည္။ ငါ၏ မိဘမ်ားက ငါ့ကိုယ္စား အင္မတန္ အားထုတ္ခဲ့ၾကၿပီး ေငြမ်ားစြာ ကုန္ခဲ့ၾကကာ ေသြး၊ ေခြၽး၊ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ထိုမွ် အဖိုးအခေပးခဲ့ၾကသည္။ ငါက ယင္းကို ထိုသို႔ အဘယ္သို႔ စိစစ္ၿပီး ရႈတ္ခ်ႏိုင္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ ႀကီးမားသည့္ ကိစၥတစ္ခု၊ ေသေရး ရွင္ေရး ကိစၥတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ထိုအရာမ်ားမရွိဘဲ ငါ အဘယ္အရာျဖင့္ အသက္ရွင္ရမည္နည္း”ဟု ေတြးလ်က္ သင့္ကိုယ္ပိုင္ အမႈအရာမ်ားကို အၿမဲ ထိန္းသိမ္းေနသည္။ သင္ မိုက္မဲလိုက္ေလျခင္းပါတကား။ ထိုအရာမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္ေလာ့၊ ၿပီးလွ်င္ သင္သည္ ငရဲသို႔ ဦးတည္ေနေပသည္။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားျဖင့္ သင္ အသက္ရွင္ရမည္။ သင္၏ အသက္ရွင္ေနထိုင္ပုံကို ေျပာင္းလဲေလာ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဝင္ခြင့္ေပးကာ သင္၏ ထိုအိုေဟာင္းေသာအရာမ်ားကို သန႔္ရွင္းေစေလာ့။ ယင္းတို႔ကို သင္ စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးကာ သိရွိရမည္၊ အဖြဲ႕က ခ်င့္ခ်ိန္ႏိုင္စြမ္း ရရွိႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ ယင္းတို႔ကို ဖြင့္ဟကာ လူအားလုံးျမင္ဖို႔ ျပရမည္။ မသိလိုက္ဘဲႏွင့္ ထိုအရာမ်ားကို သင္ မုန္းတီးစက္ဆုပ္လာလိမ့္မည္၊ တစ္ခ်ိန္က ခ်စ္ခဲ့သည့္အရာမ်ားကို စက္ဆုပ္မုန္းတီးလာလိမ့္မည္၊ တစ္ခ်ိန္က ရွင္သန္ရန္ သင္ အမွီျပဳခဲ့သည့္အရာမ်ားကို စက္ဆုပ္မုန္းတီးလာလိမ့္မည္၊ သင္၏ အသက္အျဖစ္လည္းေကာင္း၊ သင္ တန္ဖိုးအထားဆုံးေသာ အရာမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း သင္ တစ္ခ်ိန္က ယုံၾကည္ခဲ့သည့္အရာမ်ားကို စက္ဆုပ္မုန္းတီးလာလိမ့္မည္။ ယင္းမွာ သင္ကိုယ္တိုင္မွ ထိုအရာမ်ားကို သီးျခားထားၿပီး လုံးဝ ဖယ္ရွားပစ္ရန္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္၊ သမၼာတရားကို စစ္မွန္သည့္ သိနားလည္မႈရွိရန္ႏွင့္ သမၼာတရား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈ လမ္းေပၚသို႔ေရာက္ရန္ နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ခက္ခဲရႈပ္ေထြးၿပီး ခက္ခဲေသာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္ကာ နာက်င္စရာ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္မွာလည္း အမွန္ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ လူက ႀကဳံရမည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ မႀကဳံျခင္းက အဆင္ေျပမည္မဟုတ္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းသည္ ေရာဂါကို ကုသျခင္းႏွင့္ တူသည္။ သင့္တြင္ အက်ိတ္တစ္ခုရွိလွ်င္ ထိုအက်ိတ္ကို ကိုင္တြယ္ရန္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ ခြဲစိတ္စားပြဲေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ ထိုစားပြဲေပၚသို႔ သင္ တက္ၿပီး အက်ိတ္ကို စိတ္ျဖာေလ့လာကာ ဖယ္ရွားမည့္ ဓားကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းမရွိလွ်င္ သင္၏ ေရာဂါက ေပ်ာက္ကင္းလိမ့္မည္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ သင္ သက္သာမည္ မဟုတ္ေပ။

လူမ်ားစြာက “ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို သူတို႔ လိုက္ေလွ်ာက္ၾကသည္။ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ရန္ သူက ေျပာၿပီး သူတို႔က တကယ္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ မွားသည့္ စကားတစ္ခြန္းမွ်မရွိဘဲ အမွန္တရားကို သူတို႔ ေျပာၾကသည္။ သူတို႔က လူႏုံလူအမ်ားျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း သင့္အတြက္ မည္သည့္ ဆုံးရႈံးမႈ သို႔မဟုတ္ နစ္နာမႈမွ် မျဖစ္သေ႐ြ႕သာ ျဖစ္သည္။ သင္ စကားကုန္ေျပာ၍ မရပါ။ ခံစားခ်က္ကို အမွန္အတိုင္း ဖြင့္ေျပာရန္မွာ မိုက္မဲမႈျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ”ဟု ေတြးလ်က္ ႐ိုးသားေသာလူမ်ားကို လူႏုံလူအမ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၾကသည္။ ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းက မိုက္မဲမႈျဖစ္သည္ဟု ၎တို႔ ေတြးထင္ၾကသည္။ ဟုတ္ပါသေလာ။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ အားလုံးထဲတြင္ အေတာ္ဆုံးျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူက “ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သမၼာတရားျဖစ္ၿပီး ႐ိုးသားေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းက သမၼာတရားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိရန္ လူတို႔ ႐ိုးသားသင့္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္သည္။ ကြၽန္ုပ္ကို သူ သြားေစသည္အထိမွာ ကြၽန္ုပ္ မည္မွ်သြားမည္ဟူသည့္အရာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က က်ိဳးႏြံနာခံရန္ ကြၽန္ုပ္ကို ေတာင္းဆိုေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္ က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး ဆက္လက္ အစဥ္ထာဝရ က်ိဳးႏြံနာခံမည္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္ မိုက္မဲသည္ဟု တစ္စုံတစ္ဦး ေျပာသေလာဟူသည္ကို ကြၽန္ုပ္ ဂ႐ုမစိုက္ပါ။ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းက ကြၽန္ုပ္အတြက္ လုံေလာက္သည္”ဟု ယုံၾကည္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ အားလုံးထဲတြင္ အေတာ္ဆုံး ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ မည္သည့္အရာက အေရးႀကီးၿပီး မည္သည့္အရာက အေရးမႀကီးသည္ကို သူက မွန္ကန္တိက်စြာ ျမင္ေလၿပီ။ “အရာခပ္သိမ္းတြင္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းသည္ မိုက္မဲမည္မဟုတ္ေလာ။ ယင္းကို လုပ္ေဆာင္ရန္မွာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ကင္းမဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ မိမိကိုယ္ကိုကိုပင္ မပိုင္လွ်င္ ဂုဏ္သိကၡာရွိသေလာ။ ဧကန္မုခ်ပင္ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ မိမိအတြက္ ဂုဏ္သိကၡာအနည္းငယ္ ထိန္းသိမ္းပိုင္ခြင့္ ရွိၾကသည္ မဟုတ္ဘူးေလာ။ လုံးဝ ကြၽန္ုပ္တို႔ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ျခင္း မရွိပါ၊ ဟုတ္ပါသေလာ”ဟု ေတြးသည့္ ကြယ္ဝွက္ထားသည့္ အစီအစဥ္မ်ား ရွိၾကသည့္ လူအခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆုတ္ယုတ္သည့္နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ယင္းသည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း စံႏႈန္းမ်ားအတိ တိုးတက္ႏိုင္သေလာ။ မတိုးတက္ႏိုင္ပါ။ အလြန္ စံမီျခင္းမရွိေပ။ သင္သည္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားအတိုင္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္အစား သမၼာတရားဆီသို႔ျဖစ္ေစ၊ စာတန္ဆီသို႔ျဖစ္ေစ ဦးတည္ရာေျပာင္းျခင္း မရွိဘဲ အလယ္လမ္းကို လိုက္ၿမဲလိုက္သည့္ အေပးအယူလုပ္ေသာ နည္းလမ္းကို အၿမဲ ေ႐ြးခ်ယ္လွ်င္ သမၼာတရားကို သင္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း ျဖစ္သေလာ။ ဤသည္မွာ စာတန္၏ အေတြးအေခၚျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္ အစက္ဆုပ္ဆုံးေသာ အရာျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရားအေပၚ လူ၏ ဤသေဘာထားကို စက္ဆုပ္မုန္းတီးသည္။ လူတို႔က သမၼာတရားႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ကို အၿမဲ သံသယရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အၿမဲ မယုံၾကည္ၾကသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ခြဲျခားဆက္ဆံေသာ၊ အထင္ေသးေသာ၊ အဆင္ျခင္ကင္းမဲ့ေသာ သေဘာထားတစ္ခုကို အၿမဲ ခံယူေနၾကသည္ကို ဘုရားသခင္ စက္ဆုပ္မုန္းတီးသည္။ ဘုရားသခင္အေပၚ လူက သံသယထားလ်က္၊ မယုံၾကည္ဘဲေနလ်က္၊ ေမးခြန္းထုတ္လ်က္၊ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာၿပီး အထင္လြဲလ်က္၊ သူ႔ကို အၿမဲ ေလ့လာၿပီး သင္၏ စိတ္ျဖင့္ သူ႔ကို ခ်ိန္ဆရန္ ႀကိဳးစားလ်က္ ဤသေဘာထား ခံယူသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ထံမွ ကြယ္ဝွက္လိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ထံမွ ကြယ္ဝွက္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သင္ သမၼာတရား ရရွိႏိုင္ေသးသေလာ။ “ရရွိႏိုင္သည္။ ေန႔စဥ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္ုပ္ ဖတ္သည္။ တစ္ခ်ိန္လုံး စုေဝးပြဲတြင္ ကြၽန္ုပ္ရွိၿပီး အပတ္တိုင္း တရားေဒသနာမ်ား နားေထာင္ကာ ယင္းတို႔ကို အခ်ိန္ယူစဥ္းစားၿပီး ထို႔ေနာက္တြင္ မွတ္စုမ်ား ယူသည္။ ဓမၼေတးသီခ်င္းမ်ားကို သီဆိုၿပီး ဆုလည္းေတာင္းသည္။ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က ကြၽန္ုပ္ထဲတြင္ အမႈျပဳေနသည္ဟု ကြၽန္ုပ္ ထင္သည္”ဟု သင္ ေျပာသည္။ ယင္းသည္ အလုပ္ျဖစ္လိမ့္မည္ေလာ။ ဘုရားသခင္ကို ထိုသို႔ ယုံၾကည္မႈနည္းလမ္းမ်ားသည္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း အလြန္အေရးပါသည့္အရာ မဟုတ္ေပ။ အလြန္အေရးပါေသာအရာမွာ သင္သည္ မွန္ကန္သည့္ လူစားမ်ိဳးျဖစ္ကာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးက မွန္ကန္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုအခါတြင္မွ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ မ်က္ႏွာကို သင့္ထံမွ ကြယ္ဝွက္လိမ့္မည္ မဟုတ္။ သင့္ထံမွ သူ၏ မ်က္ႏွာကို ဘုရားသခင္ ကြယ္ဝွက္ျခင္းမရွိဘဲ တစ္ခ်ိန္လုံး သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းေပးကာ လမ္းျပေနၿပီး အရာခပ္သိမ္းတြင္ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရားကို သင့္အား နားလည္ေစလ်က္ ထိုသို႔ျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သမၼာတရားကို သင္ ရရွိလွ်င္ သင္ ႀကီးမားစြာ ေကာင္းႀကီးခံစားရလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး မမွန္ကန္ဘဲ ဘုရားသခင္ကို အၿမဲ သံသယထားေနလွ်င္၊ သူ႔ကို ဆန႔္က်င္ခုခံတတ္လွ်င္၊ သင္၏ ေသးႏုပ္ေသာ လိမၼာပါးနပ္မႈႏွင့္ အယူအဆမ်ားျဖင့္ သို႔မဟုတ္ သင္၏ သင္ယူေလ့လာမႈႏွင့္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ သူ႔ကို အၿမဲ စစ္ေဆးၿပီး အထင္လြဲေနလွ်င္ သင္သည္ ဒုကၡေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ခုခံတတ္ျခင္း၊ စစ္ေဆးျခင္း၊ သံသယထားျခင္းႏွင့္ အထင္လြဲျခင္းတို႔ကို ေက်ာ္လြန္ကာ သူ႔ကို အတိုက္အခံလုပ္ျခင္းႏွင့္ သူႏွင့္ ၿပိဳင္ဆိုင္သည္အထိပင္ လုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ စာတန္မ်ား ျဖစ္လာၾကၿပီျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဒုကၡ သာ၍ေရာက္ေပသည္။ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ တိုက္႐ိုက္အဓိပၸာယ္ႏွင့္ ႐ိုးရွင္းေသာ အယူဝါဒမ်ားကို သိနားလည္ျခင္းမွ်ျဖင့္ သမၼာတရားကို သင္ နားလည္မည္မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို သိနားလည္ျခင္းသည္ ႐ိုးရွင္းသည့္ ကိစၥ မဟုတ္။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဤမွားယြင္းေသာ အယူအဆေအာက္တြက္ ႀကိဳးပမ္းၾကၿပီး ထိုသမၼာတရားကို ၎တို႔ထံ အဖန္ဖန္ အသားေပးေျပာဆိုၿပီးျဖစ္သည့္ေနာက္တြင္ပင္ နားလည္လာျခင္း မရွိၾကေပ။ ၎တို႔က “ေန႔စဥ္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ငါ ဖတ္ရႈၿပီး တရားေဒသနာမ်ားႏွင့္ မိတ္သဟာယကို ငါ နားေထာင္ကာ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ ငါ၏ တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည္။ ငါသည္ စိုက္ကြင္းတစ္ခုတြင္ရွိသည့္ မ်ိဳးေစ့တစ္ေစ့ကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ သင္ ေရမေလာင္း၊ ေျမဩဇာမေကြၽးလွ်င္ပင္ ထိုမ်ိဳးေစ့က မိုးေရျဖင့္ သူ႔ဘာသာ တျဖည္းျဖည္း ႀကီးထြားကာ ေဆာင္းဦးရာသီတြင္ အသီးသီးလိမ့္မည္ျဖစ္သည္”ဟု ေတြးၾကေလသည္။ ယင္းမွာ ထိုအရာ အလုပ္လုပ္သည့္ပုံစံ မဟုတ္ေပ။ အလြန္အေရးပါသည္မွာ လူ၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္တတ္ေသာ အပိုင္း၊ ၎တို႔၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ေသာပုံစံ၊ ၎တို႔၏ ႏွလုံးသားႏွင့္ သမၼာတရားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ သေဘာထားတို႔ ျဖစ္သည္။ ဤသည္တို႔မွာ မရွိမျဖစ္ အေရးႀကီးေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားသည္လည္း လူတစ္ဦး အသက္ရွင္သည့္အရာမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဆက္စပ္ပါသည္။) သင္သည္ လူသား ႏွစ္သက္မႈမ်ားႏွင့္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အၿမဲ အသက္ရွင္ေနလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို သင္ အၿမဲ သတိထားေရွာင္ေနၿပီး သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သမၼာတရားအျဖစ္ သေဘာမထားလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ဂ႐ုစိုက္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ဂ႐ုမစိုက္သည့္အခါတြင္ မည္သည့္အရာကို သင္ ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္နည္း။ ဖန္ဆင္းရွင္က သင့္ကို လ်စ္လ်ဴရႈလွ်င္ သင္သည္ သူ၏ ဖန္ဆင္းခံ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ သူသည္ သင့္ကို နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္အျဖစ္၊ စာတန္အျဖစ္ မွတ္ယူလွ်င္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ သင္ လာႏိုင္လိမ့္ဦးမည္ေလာ။ သင္သည္ သူ၏ ကယ္တင္ျခင္း ခံရမည့္သူတစ္ဦး ျဖစ္လိမ့္ဦးမည္ေလာ။ ကယ္တင္ခံရမည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိလိမ့္ဦးမည္ေလာ။ ယင္းသည္ ျဖစ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏ ေနအိမ္ရွိဘဝက မည္သည့္အရာႏွင့္တူသည္ျဖစ္ေစ၊ သင့္တြင္ မည္သည့္ အစြမ္းအစမ်ိဳး ရွိသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ ဆုေက်းဇူးမ်ားက မည္မွ် ႀကီးမားသည္ျဖစ္ေစ အေရးမႀကီးသကဲ့သို႔ အသင္းေတာ္တြင္ မည္သည့္အလုပ္ သင္ လုပ္သည္၊ မည္သည့္တာဝန္ သင္ထမ္းေဆာင္သည္၊ သင္၏ အခန္းက႑က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဟူသည္တို႔မွာလည္း အေရးမႀကီးေပ။ အတိတ္တြင္ မည္သည့္ အျပစ္မ်ိဳး သင္ ျပဳမိခဲ့သည္၊ လတ္တေလာတြင္ မည္သည့္ အေျခအေနမ်ိဳး၌ သင္ ရွိသည္ သို႔မဟုတ္ ဘဝတြင္ သင္ ႀကီးထြားၿပီးျဖစ္သည့္ အတိုင္းအတာ သို႔မဟုတ္ သင္၏ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက မည္မွ် ႀကီးမားသည္ဟူသည္မွာ အေရးမႀကီးေပ။ ဤအရာတစ္ခုမွ်သည္ အေရးအႀကီးဆုံး မဟုတ္ေပ။ အေရးအႀကီးဆုံးေသာ အရာမွာ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သင္၏ ဆက္ဆံေရးက အဘယ္သို႔ျဖစ္သည္၊ သူ႔ကို သင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ သံသယထားကာ အထင္လြဲေနျခင္း ရွိမရွိ သို႔မဟုတ္ သူ႔ကို အၿမဲ ေလ့လာေနျခင္း ရွိမရွိ၊ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးကို မွန္ေအာင္ျပဳျပင္ျခင္းရွိမရွိဟူသည္တို႔ ျဖစ္သည္။ ဤအမ်ားသည္ အလြန္အေရးပါသည့္အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ဤအလြန္အေရးပါသည့္ အရာမ်ားကို လူတို႔က အဘယ္သို႔ သိႏိုင္သနည္း။ ထိုအရာကို လုပ္ေဆာင္ရန္ ၎တို႔သည္ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ား လုပ္ေဆာင္သကဲ့သို႔ ဟိုသည္ သြားေနျခင္း၊ ေလာကီဆိုင္ရာ ဗီဒီယိုမ်ား ၾကည့္ေနျခင္း၊ ကစားေနျခင္းႏွင့္ လုပ္စရာ ဘာမွ်မရွိသည့္အခါ ကျမင္းေၾကာထေနျခင္းမရွိဘဲ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အၿမဲ ဆန္းစစ္ရမည္။ ၎၏ စိတ္ႏွလုံးက ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ မလာႏိုင္လွ်င္ တစ္စုံတစ္ဦးသည္ အဘယ္သို႔ တာဝန္တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္လိမ့္မည္နည္း။ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔လာရန္ သင္ အားထုတ္ျခင္းမျပဳလွ်င္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို လာေစမည္မဟုတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို အမႈအရာမ်ားအား အတင္းလုပ္ေဆာင္ေစျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔က နားလည္ၿပီး လက္ခံႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပသည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ ျပန္မလာလွ်င္ သမၼာတရားကို မည္သို႔ လက္ခံၾကလိမ့္မည္နည္း။ လူတို႔သည္ အၿမဲ မတက္မႂကြျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို မရွာေဖြလွ်င္ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားတြင္ သူ႔ကို မလိုအပ္လွ်င္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္က ၎တို႔ထဲတြင္ အဘယ္သို႔ အမႈျပဳလိမ့္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို သင္ ယုံၾကည္သည္ကိုေထာက္ေသာ္ သင့္အေနျဖင့္ သူ႔ကို တက္ႂကြစြာ ရွာေဖြၿပီး သူႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သင့္သည္မွာ အလြန္အေရးပါသည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ သင္၏ အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းက သင့္အတြက္ သာမေညာင္ညသာျဖစ္လွ်င္ သင္႐ိုးျပင္ပျဖစ္ေသာ ဝါသနာတစ္ခုသာျဖစ္လွ်င္ သင္ ဒုကၡေရာက္ေပၿပီ။ ယခု ယုံၾကည္သူမ်ားအျဖစ္ ရွိေနၿပီး တရားေဒသနာမ်ားစြာ နားေထာင္ၿပီးျဖစ္သည့္တိုင္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘာသာတရားကို ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းသည္ ၎တို႔၏ အားလပ္ခ်ိန္အတြက္ ဝါသနာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ေတြးထင္ၾကဆဲျဖစ္သည့္ လူမ်ားရွိသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအား ၎တို႔ ေပါ့ျပက္စြာ မွတ္ယူၾကေလျခင္းပါတကား။ ယခုတြင္ပင္ ဤအဆင့္တြင္ ၎တို႔သည္ ဤရႈေထာင့္ကို စြဲကိုင္ၾကဆဲျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔၏ ယုံၾကည္မႈတြင္ ၎တို႔သည္ သူႏွင့္အတူ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကျခင္းသာ မဟုတ္ေပ။ သူႏွင့္ ဆက္ဆံေရး လုံးဝ မရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို သူ၏ ေနာက္လိုက္အျဖစ္ အသိအမွတ္မျပဳလွ်င္ သင့္တြင္ ကယ္တင္ခံရမည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိေသးသေလာ။ သင့္ထံတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပုံမွန္ဆက္ဆံေရး တည္ေဆာက္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ ထိုဆက္ဆံေရးကို တည္ေဆာက္ရသနည္း။ လူတို႔၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ျခင္း အေျခခံအုတ္ျမစ္ေပၚတြင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ မည္သည့္ ရပ္တည္ခ်က္မ်ိဳး သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ရႈေထာင့္မ်ိဳးကို ခံယူၾကရမည္နည္း။ ၎တို႔၏ အေျခအေနက မည္သည့္အရာ ျဖစ္သင့္သနည္း။ မည္သည့္ အလိုဆႏၵမ်ိဳး ရွိၾကရမည္နည္း။ သင္သည္ သမၼာတရားကို ပင္ကိုအားျဖင့္ မည္သို႔ ဆက္ဆံသနည္း။ သံသယျဖင့္ ဆက္ဆံသေလာ။ ေလ့လာျခင္းျဖင့္ေလာ။ မယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္ေလာ့။ ျငင္းပယ္ျခင္းျဖင့္ေလာ။ သင့္တြင္ ဤအရာမ်ားရွိလွ်င္ သင္သည္ ပင္ကိုအားျဖင့္ မွန္ကန္သေလာ။ (မမွန္ပါ။) သင္သည္ ပင္ကိုအားျဖင့္ မွန္ကန္ရန္ ရည္႐ြယ္လွ်င္၊ မည္သည့္ သေဘာထားမ်ိဳး ရွိရမည္နည္း။ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း စိတ္ႏွလုံးတစ္ခု ရွိရမည္။ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာကို ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ သူ မည္သည့္အရာကို ေတာင္းဆိုသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုအရာကို သံသယမရွိဘဲ၊ က်ိဳးေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ က်ိဳးႏြံနာခံရန္ သင္ ႀကံ႐ြယ္ရမည္။ ယင္းမွာ မွန္ကန္သည့္ သေဘာထားျဖစ္သည္။ သင္သည္ မည္သည့္ ေလ်ာ့ေပါ့မႈမွ်မရွိဘဲ ယုံၾကည္ရမည္၊ လက္ခံကာ က်ိဳးႏြံနာခံရမည္။ ေလွ်ာ့ေပါ့မႈမ်ား မျပဳလုပ္ျခင္းက ခ်က္ခ်င္း စြမ္းေဆာင္၍ရႏိုင္ေသာအရာ ျဖစ္သေလာ။ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ထိုအရာကို ဝင္ေရာက္ရန္ သင္ ႀကိဳးစားရမည္။ ဘုရားသခင္က သင့္ကို “သင္ နာမက်န္းျဖစ္သည္”ဟု ေျပာလွ်င္ သင္က “ကြၽန္ုပ္ နာမက်န္းမျဖစ္ပါ”ဟု ေျပာသည္ကို စိတ္ကူးၾကည့္ေလာ့။ ယင္းမွာ ျပႆနာတစ္ခု ျဖစ္မည္မဟုတ္။ သင္က မယုံၾကည္ျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ မည္သို႔ဆိုေစ ဘုရားသခင္က “သင္သည္ အေတာ္ ေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည္။ ေဆးတစ္ခုခု ေသာက္ေလာ့”ဟု ေျပာၿပီး သင္က “ကြၽန္ုပ္ နာမက်န္းမျဖစ္ပါ။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ ေျပာသည့္အတိုင္း ကြၽန္ုပ္လည္း ေဆးတစ္ခုခု ေသာက္မွျဖစ္ထင္သည္။ မည္သို႔မွ် ထိခိုက္မည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္ နာမက်န္းျဖစ္လွ်င္ ထိုေဆးက အေကာင္းဆုံးအတြက္ ျဖစ္မည္။ ေဆးတစ္ခုခု ကြၽန္ုပ္ ေသာက္ပါမည္”ဟု ေျပာသည္။ သင္ ေသာက္လိုက္ၿပီး သင္ ျဖစ္ခဲ့သည္ပုံထက္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ ကြာျခားသြားသည္ကို ခံစားရသည္။ သင္ ထိုေဆးကို သတ္မွတ္ထားသည့္ ေဆးၫႊန္းျဖင့္ ဆက္ေသာက္ၿပီး အတန္ငယ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ သင့္ကိုယ္သင္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရ သာ၍ သက္သာသည္ထက္ သက္သာသည္ဟု ခံစားရသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္ နာမက်န္းမႈသည္ ဧကန္အမွန္ စစ္မွန္သည္ကို သင္ ယုံၾကည္သည္။ ဤလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးက မည္သည့္ ရလဒ္ကို ျဖစ္ထြန္းေစသနည္း။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ယုံၾကည္ၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံေသာေၾကာင့္ သင္၏ နာမက်န္းမႈ ေပ်ာက္ကင္းသြားေပသည္။ ပထမအႀကိမ္တြင္ ဘုရားသခင္ သင့္ကို ေျပာသည့္ ေဆးဝါးေလာက္ ေသာက္သုံးျခင္း မရွိဘဲ ထိုအစား မိမိအတြက္ အေလွ်ာ့ေပးမႈ အနည္းငယ္ ျပဳလုပ္ၿပီး မယုံၾကည္မႈ အနည္းငယ္ ရွိကာ အနည္းငယ္ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးလုပ္ၿပီး တြန႔္ဆုတ္ေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္ သင့္ကို ေျပာသည့္အတိုင္း ေဆးေသာက္ျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္သြားရကာ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္း၏ အက်ိဳးကို သင္ ခံစားရေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္ ထိုေဆးကို ဆက္ေသာက္ကာ ပိုေသာက္ေလ၊ သင္၏ ယုံၾကည္ၿပီး ပိုႀကီးထြားေလျဖစ္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက မွန္ကန္ကာ သင္ မွားခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ သံသယမရွိခဲ့သင့္ေၾကာင္း သင္ တိုး၍ ခံစားလာရေလသည္။ ၿပီးလွ်င္ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ေသာက္ရန္ ေတာင္းဆိုသည့္ ေဆးအားလုံးကို ေသာက္ၿပီးသည့္အခ်ိန္တြင္ သင္၏ က်န္းမာေရး ျပန္ေကာင္းလာသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ယခင္ထက္ သာ၍ စစ္မွန္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက မွန္ကန္ေၾကာင္း၊ လက္ေလွ်ာ့ျခင္းမရွိဘဲ သူ႔ကို သင္ က်ိဳးႏြံနာခံသင့္ကာ လက္ေလွ်ာ့ျခင္းမရွိဘဲ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္ေၾကာင္း သင္ သိမည္ျဖစ္သည္။ ဤဥပမာ၏ ဆိုလိုရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ဥပမာထဲမွ သင္၏ မက်န္းမာမႈသည္ လူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ဆိုလိုၿပီး ေဆးေသာက္ျခင္းက ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းတို႔ကို လက္ခံျခင္းအား ကိုယ္စားျပဳသည္။ ထိုအရာ၏ အဓိက သတင္းစကားမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္ဆင္ဆုံးမျခင္းကို လူတို႔ လက္ခံႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း သန႔္ရွင္းသြားႏိုင္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္သည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းက စြမ္းေဆာင္ရရွိသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ က်ရႈံးမည္ကို သင္ စိုး႐ြံ႕သေလာ။ သင္က “စုံလင္ျခင္းအတြက္ ကြၽန္ုပ္ ရည္႐ြယ္ရမည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ လက္ေလွ်ာ့ျခင္းမရွိဘဲ လုံးဝ က်ိဳးႏြံနာခံရမည္ဟု ဘုရားသခင္ ေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ပထမဆုံးအႀကိမ္ ကြၽန္ုပ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သည့္အခါ အႂကြင္းမဲ့ က်ိဳးႏြံနာခံမႈကို စြမ္းေဆာင္ရရွိရမည္။ ဤအႀကိမ္တြင္ ထိုအရာကို ကြၽန္ုပ္ စြမ္းေဆာင္မရရွိႏိုင္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ အခြင့္အေရးကို ကြၽန္ုပ္ ေစာင့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဤအႀကိမ္တြင္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းကို ကြၽန္ုပ္ တကယ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္မည္ မဟုတ္ပါ”ဟု ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္သည္။ ယင္းမွာ ျဖစ္ရမည့္ နည္းလမ္းေကာင္းတစ္ခုေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ သမၼာတရားကို လူတို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအတြက္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခု ရွိသည္။ သူသည္ လူတို႔ကို အခြင့္အေရးမ်ား ေပး၏။ တစ္စုံတစ္ဦးတြင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ အေျခအေနတစ္ခု ရွိသည့္အခါ ဘုရားသခင္က ေဖာ္ထုတ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး “သင္သည္ ေလွ်ာ့‌ေပါ့မႈမ်ား ျပဳလုပ္မိၿပီျဖစ္သည္။ သင္သည္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း မရွိ၊ ပုန္ကန္တတ္သည္”ဟု ေျပာလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရာကို ေဖာ္ထုတ္ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သင့္ကို ယခင္ထက္ ေလွ်ာ့ေပါ့မႈမ်ား နည္းပါးေစရန္ႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းကို ပိုပိုၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္အျပင္ သင့္အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ သင္၏ သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္စြမ္းကို ယခင္ထက္ သာ၍ ျဖဴစင္ေစၿပီး သမၼာတရားႏွင့္ သာ၍ နီးေစရန္ ရည္႐ြယ္ေပသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို ေဖာ္ထုတ္ေနစဥ္ အျပစ္ေပးခဲ့သေလာ။ သင့္ကို သူ ျပဳျပင္ၿပီး စမ္းသပ္မႈမ်ား ျဖတ္သန္းေစသည့္အခါ သူသည္ သင့္ကို ပဲ့ျပင္ဆုံးမကာ ႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ အနည္းငယ္ ေဖာ္ထုတ္ခံရသည္၊ အနည္းငယ္ အျပစ္တင္ခံရၿပီး နာက်င္မႈအနည္းငယ္ ခံစားရသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အသက္ကို သင့္ထံမွ ႏုတ္ယူခဲ့သေလာ။ (ႏုတ္မယူခဲ့ပါ။) သူသည္ သင္၏ အသက္ကို မယူခဲ့သကဲ့သို႔ သင့္ကို စာတန္ထံ လက္မလႊဲခဲ့ေပ။ ယင္းတြင္ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ျမင္ႏိုင္သည္။ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သူသည္ သင့္ကို ကယ္တင္မည္ျဖစ္သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အခက္အခဲ အနည္းငယ္ရွိၿပီးေနာက္တြင္ လူတို႔သည္ တိုး၍ တြန႔္ဆုတ္ကာ “ဘုရားသခင္က ငါ့ကို မႏွစ္သက္ပါ။ ငါ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မရွိပါ”ဟု ေတြးၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို သင္ ထိုသို႔ အၿမဲ အထင္လြဲေနလွ်င္ သင္ ဒုကၡေရာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအရာမွာ ဘဝတြင္ သင္၏ ႀကီးထြားမႈ အင္မတန္ ေႏွးေကြးျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေစ၊ သင္ အားနည္းသည္ျဖစ္ေစ၊ အားေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ အေျခအေနက ေကာင္းမြန္သည္ျဖစ္ေစ၊ အားရစရာ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘဝတြင္ သင္၏ ႀကီးထြားမႈက မည္သည့္အတိုင္းအတာထိ ျဖစ္ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ ထိုအရာမ်ားကို သင္ ယခု စိတ္ဝင္စားရန္ မလိုအပ္ေပ။ သင့္အေနျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ ႀကိဳးပမ္း႐ုံႀကိဳးပမ္းေနလွ်င္ပင္ ဘုရားသခင္ ေျပာခဲ့သည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းကိုသာ စိတ္ဝင္စားေလာ့။ ယင္းမွာလည္း အဆင္ေျပသည္။ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရန္ ႀကိဳးစားၿပီး သင္ တတ္စြမ္းႏိုင္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ေျပာဆိုထားသည့္ အေျခအေနထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေလာ့။ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပၿပီးသည့္ သမၼာတရားမ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းက မည္သည့္အရာကဲ့သို႔ ခံစားရသည္ဆိုသည္ႏွင့္ ထိုအရာမွ သင္ အက်ိဳးေက်းဇူးခံစားရျခင္း ရွိမရွိ၊ သင့္ထံတြင္ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ ရွိမရွိဟူသည္တို႔ကို ၾကည့္ေလာ့။ သင္သည္ သမၼာတရားအတြက္ ႀကိဳးပမ္းရန္ သင္ယူရမည္။ ဘဝတြင္ ႀကီးထြားျခင္း ျဖစ္စဥ္ကို လူတို႔က နားမလည္ေပ။ ၎တို႔က “ျပည့္စုံေသာ က်ိဳးႏြံနာခံမႈ ငါ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ ငါ ဤအတိုင္း က်ိဳးႏြံနာခံမည္ မဟုတ္ပါ။ ငါ လုံးဝ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္သည့္အခါတြင္သာ က်ိဳးႏြံနာခံမည္။ ထိုအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါ အရွက္မဲ့မည္မဟုတ္ပါ။ ယင္းက ငါ အဘယ္မွ် သတၱိရွိသည္၊ ကိုယ္က်င့္စ႐ိုက္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာတို႔ ရွိသည္ကို ျပသသည္”ဟု ေတြးလ်က္ တစ္ေန႔ခ်င္းတြင္ ေရာမၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ဖို႔ အၿမဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္။ ယင္းမွာ မည္သည့္ “သတၱိ”မ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ပုန္ကန္တတ္ျခင္းႏွင့္ ႏွလုံးခိုင္မာျခင္း ျဖစ္သည္။

ငါတို႔ ယခုတင္ မိတ္သဟာယျပဳၿပီးသည့္အရာအေပၚ ေကာင္းစြာ စဥ္းစားေလာ့။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ လူမ်ားသည္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကသနည္း ဟူသည့္ ေမးခြန္း၏ ေခါင္းစဥ္ခြဲေလးခုႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါတို႔၏ မိတ္သဟာယကို ငါတို႔ ၿပီးစီးၾကၿပီျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အသက္ရွင္ရန္ ဆုေက်းဇူးမ်ားအေပၚ အမွီျပဳၾကသည္။ ၎တို႔၏ အသိပညာအေပၚ၊ ၎တို႔၏ ပကတိျဖစ္ေသာ၊ ကေလးသူငယ္ကဲ့သို႔ေသာ ႏွလုံးသားမ်ားအေပၚႏွင့္ စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားအေပၚ အမွီျပဳၾကသည္။ ဤအေျခအေန ေလးခုအေၾကာင္း သင္တို႔ ၾကားၿပီးသည့္အရာကို သင္တို႔ နားလည္ၾကသေလာ။ ထိုအေျခအေနမ်ားထဲမွ မည္သည့္အေျခအေနက သင္တို႔တြင္ ရွိသည္ကို သင္တို႔ ျမင္ႏိုင္ၾကသေလာ။ ဤအရာကို သင္တို႔ သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္စြမ္း ရွိၾကသေလာ။ ယခင္က ဤအရာမ်ားအေၾကာင္းကို သင္တို႔ မိတ္သဟာယျပဳၿပီးၿပီေလာ။ သင္သည္ အခ်ိဳ႕ေသာ အေျခအေနမ်ားကို သင္ နားလည္ၿပီး ယင္းတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္ သိေကာင္းသိႏိုင္ေသာ္လည္း သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္နည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ ယေန႔ ငါတို႔ မိတ္သဟာယ၏ အေၾကာင္းႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ ယေန႔တြင္ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ ယုံၾကည္သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ လူမ်ားသည္ မည္သည့္အရာအားျဖင့္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၾကသနည္း ဟူသည့္အရာ၏ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ရႈေထာင့္မွ ဤအေျခအေနမ်ားအေၾကာင္းကို ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရာကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ထိုသမၼာတရားျဖင့္ အသက္ရွင္ျခင္းႏွင့္ အနည္းငယ္ သာ၍ နီးစပ္လာေပသည္။ ငါ့ထံတြင္ ေနာက္ထပ္ ေမးခြန္းတစ္ခုရွိ၏။ ထိုေမးခြန္းကို မွတ္သားေလာ့။ ထိုအရာမွာ သင္ အခ်စ္ဆုံးေသာအရာမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ သင္ အခ်စ္ဆုံးေသာ အရာမ်ားအေပၚ ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားမွာ အဘယ္နည္း ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အနာဂတ္တြင္ ဤေမးခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါတို႔ အခ်ိန္ယူ မိတ္သဟာယျပဳမည္ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္ လူတို႔ အသက္ရွင္သည့္အရာမွ ျဖစ္လာသည့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အေျခအေနအခ်ိဳ႕ကို ငါတို႔ အဓိက ေဖာ္ထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအပ်က္သေဘာေဆာင္သည့္ အေျခအေနမ်ားကို အတိအက် ရည္ၫႊန္း၍ သမၼာတရားအား မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္အေၾကာင္းကို ငါတို႔ မိတ္သဟာယ မျပဳခဲ့ၾကေပ။ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မိတ္သဟာယမျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဤအေျခအေနမ်ားတြင္ အမွားမ်ားက မည္သည့္ေနရာတြင္ ရွိသည္ကို သင္တို႔ သိၾကသေလာ။ ျပႆနာမ်ားက မည္သည့္ေနရာမွ အစျပဳသနည္း။ ယင္းတို႔သည္ မည္သည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သနည္း။ သမၼာတရားကို မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ား ႐ုတ္တရက္ ေပၚေပါက္သည့္အခါ၊ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ထိုသို႔ေသာ နည္းလမ္းမ်ား သင္ ရွိသည့္အခါ ယင္းတို႔ကို အစားထိုးရန္ သမၼာတရားအား မည္သို႔ အသုံးျပဳသင့္သည္ကို သင္ သိသေလာ။ မည္သည့္သမၼာတရားကို သင္လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သနည္း။ ယခု သင္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အေရးႀကီးေသာ၊ ပဏာမျဖစ္သည့္အရာမွာ ဤအေျခအေနမ်ားကို သေဘာေပါက္ကာ သင့္ကိုယ္သင္ စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးျခင္းအားျဖင့္ စတင္ရန္္ ျဖစ္သည္။ ဤအေျခအေနမ်ားတြင္ သင္ အသက္ရွင္သည့္အခါ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ယင္းတို႔ မွားယြင္းေၾကာင္းကို သင္ သိသင့္သည္။ ယင္းတို႔ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ျခင္းက ထိုအရာမ်ား မွားယြင္းေၾကာင္းကို သိၿပီးေနာက္တြင္ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ အဆင့္ျဖစ္သည္။ ထိုအေျခအေနမ်ားက မွန္ျခင္း မွားျခင္း ရွိမရွိကိုလည္းေကာင္း၊ ယင္းတို႔၏ အမွားမ်ားက မည္သည့္ေနရာတြင္ရွိသည္ကိုလည္းေကာင္း သင္ မသိလွ်င္၊ ယင္းတို႔ကို သင္ မည္သို႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ သင့္အတြက္ ပထမဆုံးအဆင့္မွာ ဤအေျခအေနမ်ားက မွန္ျခင္း မွားျခင္း ရွိမရွိကို သိျမင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္သာ ေနာက္တစ္ဆင့္အား မည္သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ကို သင္ သိႏိုင္သည္။ ယေန႔တြင္ လူ၌ရွိေသာ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးသည့္ အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးထဲမွ အနည္းငယ္၏ ျပႆနာအေၾကာင္းကိုသာ ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳေနခဲ့ၾကၿပီး ေျပာရမည့္အရာ အလြန္မ်ားခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရားျဖင့္ သင္တို႔ အသက္ရွင္လာႏိုင္ပုံႏွင့္ဆိုင္သည့္ အတိအက် အေသးစိတ္အခ်က္အလက္အတြက္မူ သင္တို႔ဘာသာ ထိုကိစၥကို ေနာက္ထပ္ အနည္းငယ္ စဥ္းစားၾကေလာ့။ ရလဒ္မ်ားကို သင္တို႔ ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သင့္ေပသည္။

၂၀၁၇ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္