၂၀၂၃ ခုနှစ်၊ မေလကုန်ပိုင်းမှာ ကျွန်မတာဝန်ယူထားတဲ့ အသင်းတော်တွေက စီစီပီရဲ့ ဖမ်းဆီးမှုတွေကို ရင်ဆိုင်ခဲ့ရပြီး၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်တွေကို အမြန် ပြောင်းရွှေ့ဖို့ လိုအပ်ခဲ့တယ်။ အထက်ခေါင်းဆောင်တွေက ဒီအကြောင်းကို သိသွားပြီးနောက်မှာ၊ သူတို့က ကျွန်မနဲ့ ညီအစ်မ ဆုန်အန်းကို စာအုပ်တွေကို ပြောင်းရွှေ့မှုအတွက် ကမန်းကတန်း ညှိနှိုင်းဆောင်ရွက်ဖို့ ညွှန်ကြားခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ပြောင်းရွှေ့မှုကို ရဲတွေက စောင့်ကြည့်နေခဲ့ပြီး ရဲတွေက စာအုပ်အားလုံးကို သိမ်းဆည်းသွားခဲ့တယ်။ ဒီသတင်းကို ကြားလိုက်ရတဲ့အခါ ကျွန်မ မယုံနိုင်ခဲ့ဘူး၊ ပြီးတော့ စိတ်ပျက်အားငယ်မှုတွင်းထဲ ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ရတယ်။ အသင်းတော်ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်အနေနဲ့ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်တွေကို ကာကွယ်ပေးဖို့ ပျက်ကွက်ခဲ့ပြီး ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတစ်ခုကို ဖြစ်စေခဲ့တယ်။ ဒါဟာ တကယ့်ကို ဆိုးရွားတဲ့ ဒုက္ခတစ်ခုပါပဲ။ ကျွန်မ မှင်တက်နေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ ဖြုတ်ချခံရမှာကို စိုးရိမ်နေခဲ့တုန်းမှာ၊ ကျွန်မရဲ့ တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ခွင့် လုံးဝ ဆုံးရှုံးသွားမှာကို ပိုလို့တောင် စိုးရိမ်သွားခဲ့တယ်။ အဲဒီလိုသာဖြစ်ခဲ့ရင် ကယ်တင်ခြင်းအတွက် ကျွန်မရဲ့ အခွင့်အရေးကို လုံးလုံး ဆုံးရှုံးသွားမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ အဲဒီအကြောင်း စဉ်းစားလိုက်ရုံနဲ့တင် ကျွန်မရဲ့ နှလုံးသားက စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ကျွန်မ မကြာခဏဆိုသလို စိတ်ပျက်လက်ပျက် သက်ပြင်းချမိတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မ ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ ပြစ်မှားခြင်းက ဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာကို စဉ်းစားမိတဲ့အခါ ကျွန်မ တကယ်ကို အပျက်သဘောဆောင်တဲ့ ခံစားချက်ဖြစ်မိတယ်၊ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် အတင်းအကျပ် လုပ်ခဲ့ရုံပဲ ရှိတယ်။ ညီအစ်မဆောင်းအန်နဲ့ စကားပြောနေတုန်းမှာ ရဲ့ချန်ခေါင်းဆောင်ဖြစ်တုန်းက ရဲ့ချန်ဟာ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို လျစ်လျူရှုခဲ့တဲ့အကြောင်း ကျွန်မတို့ ပြောဖြစ်ကြတယ်။ အဲဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်အများကြီး ရဲတွေ သိမ်းဆည်းတာ ခံခဲ့ရပြီး သူလည်း ဖယ်ထုတ်ခံခဲ့ရတယ်။ ကျွန်မဟာလည်း စာအုပ်တွေ ပြောင်းရွှေ့ဖို့ တိုက်ရိုက်တာဝန်ရှိတဲ့ အသင်းတော်ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်ပုံကို ကျွန်မ တွေးမိတဲ့အခါမှာ ကျွန်မရဲ့ စိတ်တွေလေးလံလာတယ်၊ ဒီတော့ ဒါတွေအားလုံးအတွက် အကြီးမားဆုံး တာဝန်က ကျွန်မမှာ ရှိတယ်ဆိုတာ ယုံမှားစရာမရှိဘူး။ ကျွန်မ ဖြုတ်ချခံရတော့မယ်ဆိုတာ သေချာသလောက်ပဲ။ ဒီလိုနေ့မျိုး ရောက်လာမယ်မှန်းသာ ကျွန်မ ကြိုသိခဲ့ရင်၊ ခေါင်းဆောင်အဖြစ် မခန့်အပ်ခံရတာကိုပဲ ပိုလိုလားခဲ့မိမှာ။ အဲဒါဆို ဒီလောက်ကြီးလေးတဲ့ တာဝန်ကို ကျွန်မ ထမ်းစရာလိုမှာ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒီအချိန်တုန်းက၊ ဒီအကြောင်းကို စဉ်းစားမိတိုင်း ကျွန်မ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မဟာ အထီးကျန်ဆန်တဲ့ ခံစားချက်မျိုးနဲ့ အမြဲတမ်း ပြည့်နှက်နေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ အလျှော့ပေးလိုက်တဲ့ပုံ မပေါ်ခဲ့ပေမဲ့၊ ဖြုတ်ချခံရနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အတွေးလေးကပဲ ကျွန်မရဲ့ တာဝန်တွေအပေါ်ထားတဲ့ ဝန်တာထားစိတ်ကို ပျောက်ဆုံးသွားစေခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မ ဖြစ်သလိုလုပ်ရင်းနဲ့ပဲ အဆုံးသတ်တော့တယ်။

ဇူလိုင်လလယ်လောက်မှာ၊ အထက်ခေါင်းဆောင်တွေက သိမ်းဆည်းခံလိုက်ရတဲ့ စာအုပ်တွေနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ အခြေအနေကို စုံစမ်းခဲ့ကြပြီး၊ ဒါဟာ ကျွန်မတို့ ကြိုမတွေးထားနိုင်ခဲ့တဲ့ အထူးအခြေအနေတစ်ခု ဖြစ်တယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ လူ့အမှားကြောင့် ဖြစ်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါကြောင့် သူတို့က ဒီအတွက် ကျွန်မတို့ကို တာဝန်ခံခိုင်းတာမျိုး မရှိခဲ့ဘူး၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေနဲ့ ရခဲ့တဲ့ သင်ခန်းစာတွေကို အလေးအနက်ထားပြီး အကျဉ်းချုပ်ဖို့နဲ့ ရှေ့ဆက်ပြီး ကိုယ့်တာဝန်တွေကို လုံ့လရှိရှိ ထမ်းဆောင်ဖို့ပဲ သတိပေးခဲ့ရုံပဲ ရှိတယ်။ ကိုယ့်တာဝန်ကို တန်ဖိုးထားသင့်မှန်း သိပေမဲ့လည်း၊ ကျွန်မ ဒီလို တွေးနေတုန်းပဲ၊ “ဒါက မမျှော်လင့်ထားတဲ့ ဖြစ်ရပ်တစ်ခုပဲ၊ ပြီးတော့ သူတို့က ကျွန်မကို တာဝန်ခံခိုင်းခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ခေါင်းဆောင်တစ်ယောက်ဖြစ်ရတာက အလုပ်တွေ အများကြီး ပါဝင်တယ်၊ ပြီးတော့ ကြီးမားတဲ့ တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ရတယ်။ အနာဂတ်မှာ ကျွန်မသာ ပြဿနာတွေကို စီမံခန့်ခွဲတာ ညံ့ဖျင်းခဲ့ရင် ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေ ဖြစ်စေခဲ့ရင်၊ အနည်းဆုံးတော့ ကျွန်မ ဖြုတ်ချခံရနိုင်တယ်၊ ဒါမှမဟုတ် အဆိုးဆုံးကတော့ ဖယ်ထုတ်ခံရနိုင်တယ်။ အဲဒါဆိုရင်တော့ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် မျှော်လင့်ချက်အားလုံး ဆုံးရှုံးသွားမှာပဲ။” ဒီလိုစိတ်နဲ့ပဲ၊ တာဝန်သိပ်မကြီးတဲ့ တာဝန်တစ်ခုကို ပြောင်းချင်ခဲ့ပြီး ကျွန်မရဲ့ ခေါင်းဆောင်အခန်းကဏ္ဍကို စွန့်လွှတ်ချင်ခဲ့တယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရင် ကျွန်မ ဘုရားသခင်ကို သစ္စာဖောက်ရာ ရောက်မယ်၊ ပြီးတော့ ဒါက ပိုလို့တောင် ဆိုးတဲ့ ပြဿနာတစ်ခု ဖြစ်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ သိခဲ့တယ်။ ယုတ္တိရှိရှိ စဉ်းစားပြီး၊ ကျွန်မ မရမက ကျိုးနွံနာခံခဲ့ပြီး ကိုယ့်တာဝန်ကို ဆက်ပြီး ထမ်းဆောင်ခဲ့တယ်။ ဩဂုတ်လ အစပိုင်းမှာ၊ တရားဟောသူတွေအတွက် အသင်းတော် ရွေးကောက်ပွဲအတွင်းမှာ၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမတချို့က ကျွန်မနဲ့ ညီအစ်မ ကူနန်းကို ရွေးကောက်ခံအဖြစ် အမည်စာရင်း တင်သွင်းချင်ကြတယ်လို့ ကျွန်မ ကြားခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မ ရုတ်တရက် စိတ်ပျက်သွားပြီး ကျွန်မရဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှုတွေက တိုးပွားလာခဲ့တယ်။ “ကျွန်မက အသင်းတော်တစ်ခုကို တာဝန်ယူထားပြီးသား၊ အဲဒီမှာလည်း တာဝန်တွေအများကြီး ယူထားရတာ။ ကျွန်မသာ တရားဟောသူအဖြစ် ရွေးကောက်ခံရပြီး အသင်းတော်အများကြီးကို ကြီးကြပ်ခိုင်းတာ ခံရရင်၊ အဲဒါက ပိုလို့တောင် ကြီးမားတဲ့ တာဝန်တွေနဲ့ အန္တရာယ်တွေ ပါဝင်မှာ မဟုတ်ဘူးလား။ ကျွန်မသာ အလုပ်ကို ကောင်းကောင်း မလုပ်နိုင်ခဲ့ရင်၊ ပြီးတော့ ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေ ဖြစ်စေခဲ့ရင်ရော။ ဒီကိစ္စကြောင့် ကျွန်မသာ ဖယ်ထုတ်ခံရရင်၊ ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်နဲ့ ပန်းတိုင် ရှိမှာ မဟုတ်တော့ဘူး မဟုတ်လား။” ဒီလိုစိတ်နဲ့ပဲ၊ ရွေးကောက်ခံရမှာကို ကျွန်မ အရမ်း ကြောက်လန့်နေခဲ့တယ်။ ကိုယ့်အခြေအနေကို မဖြေရှင်းတာက အန္တရာယ်များတယ်၊ ပြီးတော့ ကိုယ့်တာဝန် ထမ်းဆောင်မှုကို ထိခိုက်နေတယ် ဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေထဲမှာ အဖြေတွေကို ကျွန်မ ရှာဖွေခဲ့တယ်။

တစ်နေ့ ကျွန်မ ဝတ်ပြုချိန်မှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် တစ်ပိုဒ်ကို ကျွန်မ ဖတ်မိခဲ့တယ်။ “သင်တို့သည် မိမိတို့၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရန် လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သင်တို့ မည်မျှအလုပ်ကြိုးစားသည်ဖြစ်စေ၊ မည်မျှပင် ဆင်းရဲဒုက္ခ ခံရသည်ဖြစ်စေ၊ မည်မျှပင် ပြုပြင်ခြင်းခံရသည်ဖြစ်စေ သင်တို့သည် ဘုရားသခင်ကို ကျေးဇူးတင်သင့်သည်။ ဘုရားသခင်သည် သင်တို့ကို ဤအခွင့်အရေး ပေးခဲ့သည်မှာ သင်တို့သည် အမျိုးမျိုးသော မတူညီသည့် အခြေအနေများကို တွေ့ကြုံခံစားနိုင်ပြီး ပုဂ္ဂိုလ်ရေးရာ အတွေ့အကြုံအမျိုးမျိုးကို ရရှိလာနိုင်ရန် ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ကောင်းသောအရာဖြစ်ပြီး သင်တို့အနေဖြင့် သမ္မာတရားကို နားလည်နိုင်ရန်အတွက် ယင်းတို့အားလုံးကို လုပ်ဆောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့ဖြစ်၍ သင်တို့သည် မည်သည့်အရာကို စိုးရိမ်ပူပန်နေကြသနည်း။ သင်တို့သည် မည်သူ့ကို သတိထားရှောင်နေကြသနည်း။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်ရန် မလိုအပ်ပေ။ သမ္မာတရားကို ပုံမှန်အတိုင်း လိုက်စားလော့၊ သင်တို့၏ သင့်တင်လျောက်ပတ်သော နေရာကို ရှာဖွေလော့၊ သင်တို့၏ တာဝန်နှင့် သင်တို့အပေါ် ကျရောက်သော အလုပ်ကို ကောင်းစွာ လုပ်ဆောင်လော့၊ သို့ဆိုလျှင် လုံလောက်ပေပြီ။ ဤသည်မှာ သင်တို့ကို များစွာ တောင်းဆိုနေခြင်း မဟုတ်ပေ။” (နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၄)၊ အန္တိခရစ်တို့ကို ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ အချက် ၇- ၎င်းတို့သည် ဆိုးယုတ်ကာ တစိမ့်စိမ့်နှင့် အန္တရာယ်ပေးတတ်ပြီး လှည့်စားတတ်သည် (အပိုင်း ၂)) “ထွက်ခွာသွားရန် အစဉ်မပြတ် မစဉ်းစားနှင့်၊ သင်တို့သည် ဤနေရာတွင် စွဲစွဲမြဲမြဲ အမြစ်တွယ်ရန်နှင့် သင်တို့၏ တာဝန်ကို ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ရန် လိုအပ်သည်။ သင်တို့၏ တာဝန်ကို ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်နိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ မထမ်းဆောင်နိုင်သည်ဖြစ်စေ အနည်းဆုံးအနေဖြင့် ယင်းတွင် သင်တို့၏ စိတ်နှစ်မြှုပ်ထားလော့။ ပြီးလျှင် အဆုံး၌ သင်တို့၏ တာဝန်အားလုံးကို ပြီးမြောက်စေရန် သေချာစေလော့။ တာဝန်ကို စွန့်ခွာထွက်ပြေးသူ မဖြစ်နှင့်။ လူအချို့က ‘ကျွန်ုပ်၏ အစွမ်းအစ ညံ့ဖျင်းသည်၊ ကျွန်ုပ်သည် ထိုမျှပညာမတတ်သကဲ့သို့ ပါရမီလည်း မရှိပါ။ ကျွန်ုပ်၏ စရိုက်လက္ခဏာတွင် ချို့ယွင်းချက်များ ရှိပြီး ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်တွင် အခက်အခဲများကို အစဉ် ကြုံတွေ့ရသည်။ ကျွန်ုပ်၏ တာဝန်ကို ကောင်းစွာ မထမ်းဆောင်နိုင်ဘဲ ဖြုတ်ချခြင်းခံရလျှင် ကျွန်ုပ် ဘာလုပ်ရမည်နည်း’ ဟု ပြောကြသည်။ သင်သည် မည်သည့်အရာကို ကြောက်ရွံ့သနည်း။ ဤအလုပ်ကို သင်တစ်ဦးတည်းဖြင့် ပြီးမြောက်အောင် လုပ်ဆောင်နိုင်သလော။ သင်သည် ကဏ္ဍတစ်ခုကိုသာ တာဝန်ယူခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်၊ အလုံးစုံကို တာဝန်ယူရန် သင့်အား တောင်းဆိုနေခြင်း မဟုတ်ပေ။ သင် လုပ်ဆောင်သင့်သည့် အရာများကိုသာ တာဝန်ယူလော့၊ ယင်းသည် လုံလောက်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သင်သည် သင်၏ တာဝန်များကို ကောင်းမွန်စွာ ဖြည့်ဆည်းပြီး ဖြစ်လိမ့်မည် မဟုတ်လော။ ယင်းသည် အလွန် ရိုးရှင်းသည်၊ သင်သည် အဘယ်ကြောင့် အစဉ်သဖြင့် အလွန်ပင် သံသယများနေရသနည်း။ သင်သည် ကြွေကျသော သစ်ရွက်များက သင်၏ ဦးခေါင်းကို ထိမှန်ပြီး ကွဲအက်သွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့နေကာ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် အရေးပေါ် အစီအစဉ်များကို ရှေးဦးစွာ စဉ်းစားနေသည်။ ဤသည်မှာ အကျိုးမရှိဘူး မဟုတ်လော။ ‘အကျိုးမရှိခြင်း’ က မည်သည့်အရာကို ဆိုလိုသနည်း။ ယင်းသည် တိုးတက်အောင် မကြိုးစားခြင်း၊ မိမိ၏ အစွမ်းကုန်ကို ပေးရန် ဆန္ဒမရှိခြင်း၊ အခမဲ့ ထမင်းစားလက်မှတ်ကို ရဖို့ အစဉ် လိုလားပြီး ကောင်းသောအရာများကို ခံစားလိုခြင်းကို ဆိုလိုသည်။ ဤကဲ့သို့သော လူများသည် အမှိုက်များ ဖြစ်ကြသည်။ လူအချို့သည် အလွန် စိတ်ထားသေးသိမ်ကြသည်။ ထိုသို့သော လူများကို ငါတို့ မည်သို့ သရုပ်ဖော်နိုင်မည်နည်း။ (၎င်းတို့သည် အလွန် စိတ်ထားသေးသိမ်ကြသည်။) အလွန် စိတ်ထားသေးသိမ်သော လူတစ်ဦးသည် ယုတ်ညံ့သော လူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး မည်သည့် ယုတ်ညံ့သော လူမဆိုသည် လူကြီးလူကောင်းတစ်ဦး၏ စရိုက်ကို ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ယုတ်ညံ့သော စံနှုန်းများဖြင့် တိုင်းတာနိုင်ပြီး အခြားသူများကို ၎င်းတို့ကဲ့သို့ပင် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး စက်ဆုပ်ဖွယ် ဖြစ်သည်ဟု မှတ်ယူနိုင်သည်။ ဤလူများသည် အကျိုးမရှိသူများ ဖြစ်ကြပြီး ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်လျှင်ပင် ၎င်းတို့အတွက် သမ္မာတရားကို လက်ခံရန် လွယ်ကူမည် မဟုတ်ပေ။ လူတစ်ဦးကို အလွန်နည်းသော ယုံကြည်ခြင်း ရှိစေသည့် အကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ ယင်းသည် ၎င်းတို့က သမ္မာတရားကို နားမလည်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ သင်သည် အလွန်နည်းသော သမ္မာတရားများကို နားလည်ပြီး ယင်းတို့အပေါ် သင်၏ နားလည်မှုသည် အလွန် ပေါ့တန်နေပါက၊ ရလဒ်အနေဖြင့် သင်သည် ဘုရားသခင် တာဝန်ယူဆောင်ရွက်သော အလုပ်တိုင်းကို၊ ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်သော အရာအားလုံးကို၊ ဘုရားသခင်က သင့်အပေါ် ထားရှိသော တောင်းဆိုချက်တိုင်းကို နားမလည်နိုင်ပါက၊ သင်သည် ဤနားလည်မှုကို မရရှိနိုင်ပါက ဘုရားသခင်နှင့် စပ်လျဉ်းသော သံသယအမျိုးမျိုး၊ စိတ်ကူးစိတ်သန်းအမျိုးမျိုး၊ နားလည်မှုလွဲခြင်းအမျိုးမျိုးနှင့် အယူအဆအမျိုးမျိုးတို့သည် သင့်ထဲ၌ ပေါ်ပေါက်လာလိမ့်မည်။ သင်၏ စိတ်နှလုံးသည် ဤအရာများဖြင့်သာ ပြည့်နေပါက သင်သည် ဘုရားသခင်ကို စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်း ရှိနိုင်မည်လော။ သင်တို့သည် ဘုရားသခင်ကို စစ်မှန်သော ယုံကြည်ခြင်း မရှိကြ၊ ထိုအကြောင်းကြောင့် သင်တို့သည် အစဉ် စိတ်မသက်မသာ ခံစားရပြီး သင်တို့ မည်သည့်အချိန်တွင် ဖြုတ်ချခြင်းခံရမည်ကို မသိဘဲ စိုးရိမ်ပူပန်နေကြသည်။ သင်တို့သည် ကြောက်ရွံ့ခြင်းကို ခံစားရပြီး ‘ဘုရားသခင်သည် စစ်ဆေးမှုတစ်ခု ပြုလုပ်ရန် ဤနေရာသို့ အချိန်မရွေး ရောက်လာနိုင်သည်’ ဟု တွေးထင်ကြသည်။ စိတ်အေးအေးထားလော့။ သင်တို့သည် ဘုရားအိမ်တော်က သင်တို့ကို ယုံကြည်အပ်နှံသော အလုပ်ကို ကောင်းစွာ လုပ်ဆောင်နေသမျှ ကာလပတ်လုံး သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်းနှင့် အသက်ဝင်ရောက်မှုတွင် အနည်းငယ် လိုအပ်နေလျှင်ပင် ငါသည် ယင်းကို လျစ်လျူရှုလိုက်မည်။” (နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၄)၊ အန္တိခရစ်တို့ကို ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ အချက် ၇- ၎င်းတို့သည် ဆိုးယုတ်ကာ တစိမ့်စိမ့်နှင့် အန္တရာယ်ပေးတတ်ပြီး လှည့်စားတတ်သည် (အပိုင်း ၂)) ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေကို ဖတ်ပြီးတဲ့နောက်မှာ ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ အရမ်းကို တို့ထိခံခဲ့ရပြီး ဘုရားသခင်က ကျွန်မကို တိုက်ရိုက် စကားပြောနေသလိုမျိုးပါပဲ။ ကျွန်မရဲ့ အတွင်းစိတ်ထိ တို့ထိခံရတဲ့ ဖော်ပြလို့မရတဲ့ ခံစားချက်မျိုးကို ကျွန်မ ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဘုရားသခင်က ကျွန်မရဲ့ အတွေးနဲ့ စိတ်ကူးတိုင်းကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရှုစစ်ဆေးတယ်၊ ပြီးတော့ အသင်းတော်က လူတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပုံနဲ့ပတ်သက်တဲ့ စည်းမျဉ်းတွေကို ကျွန်မ နားမလည်မှန်း ကိုယ်တော် သိခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မက အမြဲတမ်း သတိထားရှောင်ပြီး နားလည်မှု လွဲမှားနေခဲ့တယ်။ ဒါကြောင့် ကိုယ်တော်က ကျွန်မကို ဉာဏ်ပွင့်စေပြီး လမ်းပြဖို့ သူ့ရဲ့နှုတ်ကပတ်တော်တွေကို အသုံးပြုခဲ့တယ်၊ စိတ်မပူဖို့၊ မကြောက်ဖို့ ကျွန်မကို အလေးအနက် ပြောရင်းနဲ့ပေါ့၊ ပြီးတော့ သူ့ရဲ့အိမ်တော်က လူတွေကို စည်းမျဉ်းတွေနဲ့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းတယ်၊ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်နေတဲ့ စစ်မှန်တဲ့ ယုံကြည်သူ တစ်ယောက်ကိုမှ ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ဖယ်ထုတ်မှာ မဟုတ်ဘူး။ ဘုရားသခင်က ကျွန်မတို့ကို တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်ရာမှာ မကြောက်ဖို့ အားပေးတယ်၊ သူ့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်တွေကို နားလည်ဖို့ သမ္မာတရားကို ရှာဖွေရင်း၊ နေ့စဉ် အခြေအနေတွေကို တည်ငြိမ်စွာ ရင်ဆိုင်ဖို့ပါပဲ။ ကျွန်မအတွက် ဘုရားသခင်ရဲ့ တောင်းဆိုချက်တွေက မမြင့်ပါဘူး။ ကိုယ်တော်က ကျွန်မ ထမ်းဆောင်သင့်တဲ့ တာဝန်တွေကို တာဝန်ယူထမ်းဆောင်နိုင်ဖို့၊ ကိုယ့်တာဝန်မှာ သစ္စာစောင့်သိဖို့ပဲ မျှော်လင့်တယ်၊ ပြီးတော့ လူ့သဘာဝရှိတဲ့ ရိုးသားတဲ့သူတစ်ယောက် ဖြစ်ဖို့ပါ။ ဘုရားသခင်က ကျွန်မကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပြီး ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းတွေနဲ့ အသက်ရှင်နေစေချင်တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မက အရမ်းကို လှည့်စားတတ်ခဲ့တယ်၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်တွေ သိမ်းဆည်းခံရတဲ့ ဖြစ်ရပ်ပြီးနောက်မှာ၊ ကျွန်မ ဖြုတ်ချခံရမှာ၊ ဒါမှမဟုတ် ဖယ်ထုတ်ခံရမှာကိုတောင် တစ်ချိန်လုံး စိုးရိမ်နေခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်နဲ့ ပန်းတိုင် ရရှိဖို့ ကျွန်မရဲ့ မျှော်လင့်ချက် ဆုံးရှုံးရတော့မယ်လို့ပေါ့။ နောက်ပိုင်းမှာ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်က ကျွန်မကို တာဝန်ခံခိုင်းခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့တဲ့အခါမှာ၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ ကရုဏာအတွက် ကျေးဇူးတင်ပြီး သူ့မေတ္တာကို ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ရမဲ့အစား ကျွန်မက ကိုယ်တော့်ကို သတိထားရှောင်ပြီး နားလည်မှု လွဲမှားခဲ့တယ်၊ ကျွန်မရဲ့ ခေါင်းဆောင်ပိုင်း တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ဖို့ ပိုကြောက်လာခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ “ပိုလုံခြုံတဲ့” တာဝန်တစ်ခုကို ပြောင်းချင်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအပြင် တရားဟောသူတွေအတွက် အသင်းတော် ရွေးကောက်ပွဲမှာ ကျွန်မ ရွေးကောက်တာတောင် မခံရသေးခင် ပိုကြီးမားတဲ့ ကြီးကြပ်မှုနယ်ပယ်နဲ့ဆိုရင်၊ ကျွန်မမှာ ပိုကြီးမားတဲ့ တာဝန်တွေ ရှိလာပြီး ပိုမြန်မြန် ထုတ်ဖော်ခြင်းခံရမှာကို စပြီး စိုးရိမ်ခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ရွေးကောက်ပွဲမှာ ကျွန်မ မပါဝင်ချင်ခဲ့ဘူး။ ကျွန်မ ကိုယ်တော့်ကို သံသယဝင်ပြီး သတိထားရှောင်နေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ အရမ်းကို လှည့်စားတတ်နေခဲ့တာပဲ။

နောက်ပိုင်းမှာ၊ ကိုယ့်ပြဿနာတွေကို ဖြေရှင်းဖို့ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေကို ကျွန်မ ဆက်ပြီး ဖတ်ခဲ့တယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် တစ်ပိုဒ်ကို ကျွန်မ ဖတ်မိခဲ့တယ်။ “လူအချို့သည် မိမိတို့၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်စဉ်တွင် တာဝန်ခံယူရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ကြသည်။ အသင်းတော်က ၎င်းတို့ကို အလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန် ပေးသောအခါ ၎င်းတို့သည် ထိုအလုပ်အတွက် ၎င်းတို့ တာဝန်ခံဖို့ လိုအပ်ခြင်းရှိမရှိကို ရှေးဦးစွာ ထည့်စဉ်းစားကြသည်။ တာဝန်ခံဖို့ လိုအပ်လျှင် ၎င်းတို့က အလုပ်ကို လက်ခံမည်မဟုတ်ပေ။ တာဝန်တစ်ခုကို ထမ်းဆောင်ရန်အတွက် ၎င်းတို့၏ သတ်မှတ်ချက်များမှာ ပထမအနေဖြင့် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးအလုပ်ဖြစ်ရမည်။ ဒုတိယအနေဖြင့် အလုပ်ရှုပ်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် ပင်ပန်းခြင်းမရှိရပေ။ တတိယအနေဖြင့် မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်သည်ဖြစ်စေ ၎င်းတို့အနေဖြင့် မည်သည့်တာဝန်ကိုမျှ ခံယူခြင်းမရှိရပေ။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့တာဝန်ယူဆောင်ရွက်မည့် တစ်ခုတည်းသော တာဝန်အမျိုးအစားဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မည်သို့သော လူစားမျိုးဖြစ်သနည်း။ စိတ်မချရသော၊ လှည့်စားသောသူ မဟုတ်သလော။ ထိုသူသည် အနည်းဆုံးသော တာဝန် ပမာဏကိုပင် တာဝန်မခံလိုပေ။ သစ်ရွက်များက သစ်ပင်ပေါ်မှ ကြွေကျလာသောအခါ သူ့ခေါင်းကွဲသွားမည်ကိုပင် သူကြောက်နေသည်။ ဤသို့သောသူတစ်ယောက်သည် မည်သည့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နိုင်သနည်း။ သူ့အား ဘုရားအိမ်တော်တွင် မည်သို့ အသုံးချ၍ ရနိုင်သနည်း။ ဘုရားအိမ်တော်၏ အလုပ်သည် စာတန်အား ရင်ဆိုင်တိုက်ခိုက်ခြင်းအမှုအပြင် နိုင်ငံတော် ဧဝံဂေလိတရားကို ဖြန့်ဝေခြင်းနှင့်လည်း သက်ဆိုင်သည်။ မည်သည့်တာဝန်က တာဝန်ခံယူခြင်း မလိုအပ်သနည်း။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ခြင်းသည် တာဝန်ခံရသည်ဟု သင်တို့ ဆိုမည်လော။ ၎င်းတို့၏ တာဝန်များသည် ပို၍ပင် မကြီးသလော။ ၎င်းတို့သည် ပို၍ပင် တာဝန်မခံယူရသလော။ သင်သည် ဧဝံဂေလိဖြန့်ဝေခြင်း၊ သက်သေခံခြင်း၊ ဗီဒီယိုများ ပြုလုပ်ခြင်းတို့ကဲ့သို့သော အရာများကို လုပ်ဆောင်သည်ဖြစ်စေ၊ မည်သည့်အလုပ်ကို သင်လုပ်ဆောင်သည်ဖြစ်စေ ထိုအလုပ်က သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများနှင့် သက်ဆိုင်နေသရွေ့ ထိုအလုပ်တွင် တာဝန်ဝတ္တရားများ တွဲပါနေသည်။ သင်၏ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းက စည်းမျဉ်းနှင့်မညီလျှင် ဘုရားအိမ်တော်၏ အလုပ်ကို ထိခိုက်မည်။ သင်သည် တာဝန်ခံယူရန် ကြောက်ရွံ့လျှင် မည်သည့်တာဝန်ကိုမျှ ထမ်းဆောင်၍မရပေ။ မိမိ၏ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်း၌ တာဝန်ယူရန် ကြောက်ရွံ့သောသူသည် သတ္တိနည်းသောသူဖြစ်သလော၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ စိတ်သဘောထားနှင့်ပတ်သက်၍ ပြဿနာတစ်ခုရှိသလော။ ကွာခြားချက်ကို သင် ပြောနိုင်ရမည်။ အမှန်က ဤသည်မှာ သတ္တိနည်းသည့် ပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ပေ။ ထိုသူသည် ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုနောက်သို့ လိုက်လျှင်၊ သို့မဟုတ် မိမိကိုယ်ကျိုးစီးပွားတစ်ခုအတွက် လုပ်ဆောင်နေလျှင် အဘယ်သို့ အလွန်ရဲရင့်နိုင်ရသနည်း။ မည်သည့်စွန့်စားမှုကိုမဆို ၎င်းတို့ ပြုလုပ်လိမ့်မည်။ သို့သော် အသင်းတော်အတွက်၊ ဘုရားအိမ်တော်အတွက် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သည့်အခါ လုံးဝ စွန့်စားမှုမပြုလုပ်ပေ။ ဤသို့သော လူတို့သည် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး ယုတ်မာသည်။ အားလုံးထဲတွင် သစ္စာအမဲ့ဆုံး ဖြစ်သည်။ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခြင်းတွင် တာဝန်မခံယူသူ မည်သူမဆိုသည် ၎င်းတို့၏ သစ္စာစောင့်သိမှုနှင့်ပတ်သက်၍ မပြောနှင့်၊ ဘုရားသခင်ကို အနည်းငယ်မျှပင် ရိုးသားစစ်မှန်ခြင်းမရှိ။ မည်သို့သော သူမျိုးသည် တာဝန်ခံယူရဲသနည်း။ မည်သို့သောသူမျိုးသည် လေးသောဝန်ကို ထမ်းရန် သတ္တိရှိသနည်း။ အရေးကြီးဆုံးဖြစ်သော၊ အရေးပါဆုံးဖြစ်သောအလုပ်ကို မြင်သောအခါ ဘုရားအိမ်တော်၏ အလုပ်တွင် အရေးပါဆုံးသော အချိန်အခိုက်အတန့်၌ ဦးဆောင်ပြီး ရှေ့သို့ ရဲရင့်စွာသွားသောသူ၊ ကြီးလေးသော တာဝန်ကို ခံယူပြီး ကြီးစွာသော ဒုက္ခဆင်းရဲကို ခံယူရန် မကြောက်သောသူဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်အပေါ် သစ္စာရှိသူတစ်ယောက်၊ ခရစ်တော်၏ စစ်သားကောင်းတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ တာဝန်ကို ယူရန် ကြောက်သောသူတိုင်းက ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းမှာ သမ္မာတရားကို နားမလည်သောကြောင့်ဖြစ်သည်မှာ မှန်ပါသလား။ မမှန်ပါ။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့၏ လူ့သဘာဝတွင်ရှိသော ပြဿနာဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့တွင် တရားမျှတမှု၊ သို့မဟုတ် တာဝန်ခံယူမှုအသိစိတ်မရှိပေ။ ၎င်းတို့သည် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး ယုတ်မာသောသူများ ဖြစ်သည်။ ဘုရားသခင်အပေါ် ရိုးသားစစ်မှန်သော ယုံကြည်သူများမဟုတ်ပေ။ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို အနည်းငယ်မျှပင် လက်မခံပေ။ ဤအကြောင်းပြချက်ကြောင့် ၎င်းတို့သည် ကယ်တင်ခြင်း မခံရနိုင်ပေ။...သင့်အပေါ် တစ်ခုခုကျရောက်သည့်အခါတိုင်းတွင် သင့်ကိုယ်သင် ကာကွယ်ပြီး လွတ်မြောက်သည့်လမ်း၊ နောက်ဖေးတံခါးတစ်ခုကို ချန်ထားလျှင် သင်သည် သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နေခြင်းဖြစ်သလော။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းမဟုတ်ပေ။ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက် ပြုလုပ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်သည် ယခုအခါတွင် ဘုရားအိမ်တော်၌ သင်၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ တာဝန်တစ်ခုကိုထမ်းဆောင်ရာတွင် ပထမဆုံး စည်းမျဉ်းမှာ အဘယ်နည်း။ ရှေးဦးစွာ သင်၏ စိတ်နှလုံးအပြည့်အဝဖြင့် ထိုတာဝန်ကို အစွမ်းကုန် ထမ်းဆောင်ရမည်၊ ပြီးလျှင် ဘုရားအိမ်တော်၏ အကျိုးစီးပွားများကို ကာကွယ်ရမည်ဆိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းတစ်ခု၊ သင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည့် အရာဖြစ်သည်။ မိမိအတွက် လွတ်လမ်း၊ ထွက်ပေါက်ကို ချန်ထားခြင်းသည် ဘာသာတရား မရှိသူများ လိုက်လျှောက်သည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု စည်းမျဉ်းဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ အမြင့်ဆုံး အတွေးအခေါ်ဖြစ်သည်။ အရာအားလုံးတွင် မိမိကိုယ်ကိုယ် အရင်ဆုံး ထည့်စဉ်းစားခြင်းနှင့် အခြားအရာအားလုံးထက် မိမိ၏ ကိုယ်ပိုင်အကျိုးစီးပွားများကို ဦးစားပေးခြင်း၊ သူတစ်ပါးတို့အကြောင်းကို မတွေးခြင်း၊ ဘုရားအိမ်တော်၏ အကျိုးစီးပွားနှင့် သူတစ်ပါး အကျိုးစီးပွားများကို ဆက်စပ်မှု မရှိစေခြင်း၊ မိမိ၏ ကိုယ်ပိုင်အကျိုးစီးပွားကို အရင်ဆုံး စဉ်းစားခြင်းနှင့် ထို့နောက်တွင် လွတ်လမ်းတစ်ခုကို စဉ်းစားခြင်း- ဤသည်တို့မှာ ဘာသာတရား မရှိသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အရာမဟုတ်လော။ ဤသည်မှာ အတိအကျပင် ဘာသာတရား မရှိသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ဤလူစားမျိုးသည် တာဝန်တစ်ခုကို ထမ်းဆောင်ရန် မသင့်တော်ပေ။” (နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၄)၊ အန္တိခရစ်တို့ကို ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ အချက် ၈- ၎င်းတို့သည် အခြားသူများအား သမ္မာတရား သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ကို မနာခံစေဘဲ၊ ၎င်းတို့ကိုသာ နာခံစေသည် (အပိုင်း ၁)) ဘုရားသခင်က လူ့သဘာဝက တကယ်ကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်၊ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်း၊ လှည့်ဖြားတတ်ပြီး သစ္စာဖောက်တတ်တယ်လို့ ဖော်ထုတ်တယ်၊ တာဝန် ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်၊ လူတွေက သူတို့ရဲ့ ကိုယ်ပိုင်အကျိုးစီးပွားကို အရင်ဆုံး ထည့်စဉ်းစားတယ်၊ သူတို့ကို အကျိုးပြုတဲ့ အလုပ်တွေအတွက် တာဝန်ယူဖို့ လိုလားကြတယ်၊ ဒါပေမဲ့ တာဝန်တွေ၊ ဒါမှမဟုတ် စွန့်စားမှုတွေ ပါတဲ့ အလုပ်တွေကို လုပ်ဖို့တော့ ဝန်လေးကြတယ်။ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေနဲ့ နှိုင်းယှဉ်ပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်သုံးသပ်ကြည့်တော့၊ ဒီကိစ္စမှာ ကျွန်မရဲ့ အပြုအမူက အထူးသဖြင့် သိသာထင်ရှားနေတာကို ကျွန်မ တွေ့ခဲ့ရတယ်။ ဥပမာအနေနဲ့၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်တွေ သိမ်းဆည်းခံလိုက်ရတဲ့အခါမှာ၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော် အကျိုးစီးပွား ဆုံးရှုံးမှုတွေအတွက် ဘယ်လို ပြန်ပေးဆပ်ရမလဲဆိုတာကို ကျွန်မ မစဉ်းစားခဲ့ဘူး၊ အဲဒီအစား၊ ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ တာဝန်ကို ယူရမယ်မှန်းသာ သိခဲ့ရင်၊ ခေါင်းဆောင်ပိုင်း တာဝန်ကို ကျွန်မ ယူခဲ့မှာ မဟုတ်ဘူးလို့ နောင်တရခဲ့တယ်။ ကျွန်မ တာဝန်ကို ခေါင်းရှောင်နေပုံ မပေါ်ခဲ့ပေမဲ့ ကျွန်မ တကယ်ကို စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ဘုရားသခင်ကို သစ္စာဖောက်မှာနဲ့ ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်၊ ဒါမှမဟုတ် ပန်းတိုင် မရှိမှာကို ကြောက်လို့သာ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို စွန့်လွှတ်ဖို့ မဝံ့ရဲခဲ့တာပါပဲ။ ကျွန်မဟာ လုံးလုံး တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်ပြီး စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်းနေတာ၊ ဘုရားသခင်ကို ချစ်တဲ့သူ၊ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ်တော့်အပေါ် သစ္စာစောင့်သိတဲ့သူ လုံးဝ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။ အဲဒီအပြင် ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်က ဒီကိစ္စတွေအတွက် ကျွန်မကို တာဝန်ခံခိုင်းခဲ့တာ မဟုတ်မှန်း သိခဲ့ပြီးနောက်မှာ၊ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို တန်ဖိုးမထားခဲ့ရုံမက၊ ဘုရားသခင်ကို ပိုလို့တောင် သတိထားရှောင်ပြီး ကိုယ်တော့်ကို နားလည်မှု လွဲမှားခဲ့တယ်။ ကျွန်မက လန့်နေတဲ့ငှက်တစ်ကောင်လိုပဲ တာဝန်တွေက ကိုယ့်ဆီတောင်မရောက်သေးဘူး၊ ခေါင်းရှောင်ဖို့ တွေးပြီးနေပြီ။ ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် အကျိုးစီးပွားတွေပဲ ရှိခဲ့တယ်၊ ကျွန်မရဲ့ အပြုအမူတွေက စည်းမျဉ်းတွေနဲ့ ကိုက်ညီရဲ့လား၊ ဒါမှမဟုတ် အသင်းတော်ရဲ့ အလုပ် ဘယ်လိုဖြစ်သွားမလဲဆိုတာကို လုံးဝ ထည့်မစဉ်းစားခဲ့ဘူး။ ကျွန်မက မယုံကြည်သူတစ်ယောက်လိုပဲ ပြုမူနေခဲ့တာ။ ဒီလိုမျိုး ယုံကြည်နေရင်းနဲ့ ကယ်တင်ခြင်း ခံရဖို့ ဘယ်လိုများ မျှော်လင့်နိုင်မှာလဲ။ ကျွန်မက ဘုရားသခင်ကို အမြဲတမ်း သတိထားရှောင်နေပြီး တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော် အပြင်ဘက်မှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထားခဲ့တာ ကြာပြီ။ ဘုရားသခင်က ကျွန်မကို ဖယ်ရှားရှင်းလင်းချင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘဲ၊ ကျွန်မက ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် ဖယ်ရှားရှင်းလင်းမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့တာပါ။ ဒီအကြောင်းကို စဉ်းစားလိုက်တော့မှ ကျွန်မရဲ့ ပြဿနာ ဘယ်လောက်တောင် ဆိုးရွားတယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်၊ ဒါကြောင့် ဘုရားသခင်ဆီကို ကျွန်မ တိတ်တိတ်လေး ဆုတောင်းခဲ့တယ်၊ “ဘုရားသခင်၊ ကျွန်မက ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် အကျိုးစီးပွားတွေကို အမြဲတမ်း စဉ်းစားနေပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ထွက်ပေါက်ပေးဖို့ ကြိုးစားနေတယ်။ ကျွန်မ အရမ်းကို လှည့်စားတတ်ခဲ့ပါတယ်။ ဘုရားသခင်၊ ကျွန်မ မှားခဲ့မှန်း အခု သိပါပြီ၊ ပြီးတော့ အခုအချိန်ကစပြီး၊ ကျွန်မ တရားဟောသူအဖြစ် ရွေးကောက်ခံရသည်ဖြစ်စေ၊ မခံရသည်ဖြစ်စေ၊ ကျွန်မ ကျိုးနွံနာခံဖို့ လိုလားပါတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပိုပြီး နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း ပြန်သုံးသပ်ပြီး သိနိုင်ဖို့ ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်မကို လမ်းပြတော်မူပါ။” လို့ပေါ့။

နောက်ပိုင်းမှာ၊ အတွေ့အကြုံဆိုင်ရာ သက်သေခံချက် ဗီဒီယိုတစ်ခုကို ကြည့်နေတုန်း၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် တစ်ပိုဒ်ကို ကျွန်မ ဖတ်မိခဲ့တယ်၊ အဲဒါက ကျွန်မရဲ့ ပြဿနာတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး နောက်ထပ် နားလည်မှုတချို့ကို ပေးခဲ့တယ်။ အနန္တတန်ခိုးရှင် ဘုရားသခင် ပြောသည်မှာ “အန္တိခရစ်တို့သည် ဤအရာများကို ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများထဲတွင် သိုထားကြသည်၊ ယင်းတို့အားလုံးသည် ဘုရားသခင်အပေါ် နားလည်မှုလွဲခြင်းများ၊ ဆန့်ကျင်ခြင်း၊ ဝေဖန်ခြင်းနှင့် အတိုက်အခံပြုခြင်းတို့ ဖြစ်ကြသည်။ ၎င်းတို့တွင် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်နှင့်ပတ်သက်၍ သိမြင်မှုတစ်ခုမျှ လုံးဝပင်မရှိကြပေ။ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များ၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထား၊ ပင်ကိုလက္ခဏာနှင့် အနှစ်သာရတို့ကို သိရှိအောင် ကြိုးစားကြရင်းဖြင့် ၎င်းတို့သည် ထိုသို့သော ကောက်ချက်များ ရရှိလာကြသည်။ အန္တိခရစ်တို့သည် ဤအရာများကို ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးထဲတွင် နက်ရှိုင်းစွာ သိုဝှက်ထားကြကာ မိမိတို့ကိုယ်ကို ဤသို့ သတိပေးကြသည်။ ‘သတိထားခြင်းက ဘေးကင်းလုံခြုံဖို့ အရေးကြီးဆုံးဖြစ်သည်၊ မထင်မရှားနေခြင်းသည် အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်၊ ထီးထီးကြီး ထင်ပေါ်နေသည့် ငှက်သည် သေနတ်ဖြင့် အပစ်ခံရသည့် ငှက်ဖြစ်သည်၊ ပြီးလျှင် ထိပ်ဆုံးတွင် အထီးကျန်၏ ဟူ၍ဖြစ်သည်။ မည်သည့်အချိန်အခါမျိုး၌ဖြစ်စေ၊ ထိုသို့ ထီးထီးကြီး ထင်ပေါ်သည့် ငှက်မျိုး ဘယ်တော့မှ မဖြစ်စေနှင့်၊ အလွန်မြင့်သောနေရာသို့ ဘယ်တော့မှ မတက်နှင့်။ သင် တက်၍ အမြင့်ရောက်လေ ပြုတ်ကျမှုက ပြင်းထန်လေ ဖြစ်လိမ့်မည်။’ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက သမ္မာတရားဖြစ်သည်ဟု ၎င်းတို့ မယုံကြည်ကြပေ။ ပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားက ဖြောင့်မတ်ပြီး သန့်ရှင်းသည်ဟု မယုံကြည်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ဤအရာအားလုံးကို လူသားအယူအဆများနှင့် စိတ်ကူးများမှတစ်ဆင့် မှတ်ယူကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ကို လူသား၏ အမြင်ရှုထောင့်များ၊ လူသားအတွေးများ၊ လူသား၏ ပရိယာယ်များဖြင့် ချဉ်းကပ်ပြီး ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထား၊ ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာနှင့် အနှစ်သာရတို့ကို အသေးစိတ်ချပြရန် စာတန်၏ တွေးခေါ်ပုံနှင့် အယူအဆကို အသုံးချကြသည်။ သိသာထင်ရှားစွာပင် အန္တိခရစ်များသည် ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထား၊ ပင်ကိုလက္ခဏာနှင့် အနှစ်သာရတို့ကို လက်မခံရုံမျှမက အသိအမှတ်လည်း မပြုကြဘဲ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် ဘုရားသခင်အပေါ်တွင် အယူအဆများ၊ အတိုက်အခံများနှင့် ပုန်ကန်မှုများအပြည့် ရှိကြပြီး ဘုရားသခင်အပေါ် စစ်မှန်သည့် သိမြင်မှု တစ်စွန်းတစ်စမျှပင် မရှိပေ။ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် ဘုရားသခင်၏ ချစ်ခြင်းအပေါ် အန္တိခရစ်များ၏ အဓိပ္ပာယ်သတ်မှတ်ချက်သည် မသေချာပေ။ သံသယရှိစရာဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ထိုအရာအတွက် သံသယရှိမှုများ၊ ငြင်းဆန်မှု၊ အသရေဖျက်မှုများ အပြည့်ရှိသည်။ သို့ဆိုလျှင် ဘုရားသခင်၏ ပင်ကိုလက္ခဏာနှင့် ပတ်သက်၍ မည်သို့ရှိမည်နည်း။ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားသည် သူ၏ ပင်ကိုလက္ခဏာကို ကိုယ်စားပြုသည်။ ၎င်းတို့ကဲ့သို့ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားကို သဘောထားမှုဖြင့် ဘုရားသခင်၏ ပင်ကိုလက္ခဏာကို ၎င်းတို့၏ သဘောထားမှုကတိုက်ရိုက်ငြင်းပယ်မှု ဖြစ်သည်မှာ ပကတိအတိုင်း ရှင်းနေပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အန္တိခရစ်များ၏ အနှစ်သာရ ဖြစ်သည်။” (နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၄)၊ အန္တိခရစ်တို့ကို ဖော်ထုတ်ခြင်း၊ အချက် ၁၀ (အပိုင်း ၆)) ဘုရားသခင်က အန္တိခရစ်တွေက ဘုရားသခင်ရဲ့ အနှစ်သာရကို ငြင်းပယ်တယ်၊ ပြီးတော့ သူတို့က ဘုရားသခင်အပေါ် သံသယတွေနဲ့ ပြည့်နေပြီး ငြင်းပယ်၊ အသရေဖျက်ကြတယ် လို့ ဖော်ထုတ်တယ်။ အန္တိခရစ်တွေက ဘုရားသခင် ဖြောင့်မတ်တယ်ဆိုတာကို မယုံကြည်ကြဘူး၊ လူသားအတွက် ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်တဲ့အရာက ချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ ကယ်တင်ခြင်းဖြစ်တယ်ဆိုတာကိုလည်း မယုံကြည်ကြဘူး။ ကျွန်မမှာလည်း ဆိုးရွားတဲ့ အန္တိခရစ် စိတ်သဘောထား ရှိခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်တွေ သိမ်းဆည်းခံလိုက်ရပြီးနောက်မှာလိုပဲ၊ ကျွန်မက အပျက်သဘောဆောင်မှုနဲ့ စိုးရိမ်ပူပန်မှု အခြေအနေတစ်ခုမှာ အမြဲ အသက်ရှင်နေခဲ့တယ်၊ ကျွန်မ အသင်းတော်ကနေ ဖယ်ထုတ်ခံရပြီး ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်၊ ဒါမှမဟုတ် ပန်းတိုင် မရှိမှာကို ကြောက်ရွံ့နေခဲ့တယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ၊ ရဲ့ချန်က သူ့တာဝန်တွေကို လစ်လျူရှုပြီး ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်အတွက် ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေကို ဖြစ်စေခဲ့လို့ ဖယ်ထုတ်ခံခဲ့ရတယ်လို့ ကြားခဲ့ရတဲ့အခါ၊ တရားဟောသူတစ်ယောက်ရဲ့ တာဝန်က အလွန်ကြီးမားတဲ့ တာဝန်တွေ ပါဝင်တယ်လို့ ကျွန်မ ခံစားခဲ့ရတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မက ဆက်တိုက် သတိထားရှောင်နေပြီး နားလည်မှု လွဲနေခဲ့တယ်၊ တရားဟောသူအဖြစ် ရွေးချယ်ခံရမှာကို ကြောက်နေခဲ့တယ်၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်က လူတွေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းတဲ့အခါ အသုံးချတဲ့ ဆက်စပ်တဲ့အခြေအနေ၊ ဒါမှမဟုတ် စည်းမျဉ်းတွေကို ဘယ်တုန်းကမှ ရှာဖွေခြင်း မရှိခဲ့ဘူး။ ကျွန်မ မြင်သလိုဆိုရင်၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်က ဘာသာတရားမရှိသူများရဲ့ လောကလိုပဲ၊ တရားမျှတမှုနဲ့ ဖြောင့်မတ်မှု ကင်းမဲ့နေတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မ ထမ်းဆောင်တဲ့ တာဝန် ပိုကြီးလေ၊ ကျွန်မ ယူရတဲ့ တာဝန် ပိုကြီးလေပဲ၊ ဒီတော့ ကျွန်မသာ အခြေအနေတွေကို စီမံခန့်ခွဲတာ ညံ့ဖျင်းခဲ့ခဲ့ရင် ကျွန်မအပေါ် ကျရောက်မဲ့ အကျိုးဆက်တွေက ပိုပြင်းထန်လေပဲ။ ကျွန်မက မှားယွင်းပြီး အဓိပ္ပာယ်မဲ့တဲ့ ယုံကြည်ချက်တွေဖြစ်တဲ့ “ထိပ်ဆုံးတွင် အထီးကျန်၏။” “အမြင့်ရောက်လေ၊ အကျနာလေပင်။” ဆိုတာတွေနဲ့ အသက်ရှင်ခဲ့တယ်။ အခြေအနေတိုင်းမှာ ဘုရားသခင်ကို အမြဲတမ်း ကြိုတင်တွေးတောပြီး သတိထားရှောင်နေခဲ့တယ်။ ဒါက ဘုရားသခင်ရဲ့ ဖြောင့်မတ်တဲ့ စိတ်သဘောထားကို နားလည်မှု ကင်းမဲ့တာကို ပြပြီး ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားစော်ကားမှု တစ်မျိုး ဖြစ်တယ်။ တကယ်တော့၊ ရဲ့ချန် ဖယ်ထုတ်ခံရတာက အဓိကအားဖြင့် သူ တာဝန်လစ်ဟင်းခဲ့လို့ပါ၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ဒါက ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် စာအုပ်အများကြီးကို စီစီပီရဲတွေ သိမ်းဆည်းသွားစေခဲ့တယ်၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်အတွက် ကြီးမားတဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေကို ဖြစ်စေခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ကြိမ် ကျွန်မ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းမခံရတာက အဓိကအားဖြင့် ဒီဆုံးရှုံးမှုတွေက ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ရဲ့ ဝတ်ကျေတမ်းကျေလုပ်မှု၊ ဒါမှမဟုတ် တာဝန်မဲ့မှုကြောင့် မဟုတ်ဘူးလို့ အသင်းတော်က သဘောမထားခဲ့လို့ပါ၊ ဒါကြောင့် ဘယ်သူ့ကိုမှ ဒီအတွက် တာဝန်ခံခိုင်းခဲ့ခြင်း မရှိခဲ့ဘူး။ ဒါက ဘုရားသခင်ရဲ့ အိမ်တော်က တာဝန်ခွဲဝေတဲ့အခါ ကိစ္စရပ်တွေကို ဆက်စပ်အခြေအနေနဲ့ ဆုံးရှုံးမှုတွေရဲ့ နောက်ကွယ်က အကြောင်းရင်းတွေပေါ် အခြေခံပြီး တကယ်ကို အကဲဖြတ်တယ်ဆိုတာကို ပြတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မက သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းတွေကို ရှာဖွေဖို့ ပျက်ကွက်ခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ရဲ့ချန် ဖယ်ထုတ်ခံရတာကို တွေ့လိုက်တဲ့အခါ၊ ကျွန်မ ဘုရားသခင်ကို နားလည်မှု လွဲမှားခဲ့တယ်၊ ကိုယ့်တာဝန်တွေမှာ အမှားလုပ်မိတာနဲ့ အပျက်သဘောဆောင်တဲ့ အကျိုးဆက်တွေကို ဖြစ်ပေါ်စေတာက ကျွန်မဟာ ဖယ်ထုတ်ပြီး ထုတ်ပယ်ခံရလိမ့်မယ် ဆိုသလိုမျိုးပေါ့။ ကျွန်မရဲ့ အတွေးတွေအားလုံးက ဘုရားသခင်ရဲ့ ဖြောင့်မတ်မှုကို သံသယဝင်ခြင်းနဲ့ ငြင်းပယ်ခြင်းတွေနဲ့ ပြည့်နေခဲ့တယ်။ ကျွန်မ ဘုရားသခင်ကို သတိထားရှောင်ပြီး နားလည်မှု လွဲမှားခဲ့ပေမဲ့လည်း၊ ဘုရားသခင်က ကျွန်မရဲ့ အားနည်းချက်တွေနဲ့ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးမှုကို အာရုံမစိုက်ဘဲ ကိုယ့်တာဝန်တွေကို ထမ်းဆောင်ဖို့ အခွင့်အရေးကို ကျွန်မကို ပေးနေတုန်းပဲ၊ ကျွန်မ အသိတရားရပြီး အချိန်မီ ပြန်လှည့်နိုင်အောင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ပြန်သုံးသပ်ပြီး သိဖို့ ကျွန်မကို သတိပေးဖို့ လူတွေ၊ ဖြစ်ရပ်တွေနဲ့ အမှုအရာတွေကို အသုံးပြုခဲ့တယ်၊ အန္တိခရစ်တစ်ဦးရဲ့ လမ်းကြောင်းပေါ်မှာ ပိုပြီး ဝေးဝေး မရောက်အောင် ရှောင်ရှားရင်းနဲ့ပေါ့။ ဒီအကြောင်းကို စဉ်းစားလိုက်တော့ ကျွန်မ တကယ်ကို အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပြီး ဘုရားသခင်အပေါ် ကြွေးတင်သလို ခံစားခဲ့ရတယ်။ လူတွေကို ကယ်တင်ဖို့ ဘုရားသခင်ရဲ့ စစ်မှန်တဲ့ လိုအင်ဆန္ဒကို ကျွန်မ ခံစားခဲ့ရပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှုနဲ့ လှည့်ဖြားတတ်မှုကို ပိုလို့တောင် မုန်းတီးခဲ့တယ်။ သတိထားရှောင်ပြီး နားလည်မှု လွဲမှားတဲ့ အခြေအနေတစ်ခုမှာ ကျွန်မ ဆက်ပြီး အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူး၊ ပြီးတော့ ကျွန်မသာ ရွေးကောက်ခံခဲ့ရရင် ဒီတာဝန်ကို ကျွန်မ လက်ခံဖို့ လိုလားခဲ့ပါတယ်။ နောက်ပိုင်းမှာ၊ ကျွန်မ တရားဟောသူအဖြစ် ရွေးကောက်ခံခဲ့ရတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ စိတ်ထဲမှာ အတော်လေး စိုးရိမ်နေတုန်းပဲ၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ ကျွန်မက စည်းမျဉ်းအများအပြားကို နားလည်သဘောပေါက်ခြင်း မရှိဘူး၊ ပြီးတော့ ကျွန်မရဲ့ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးတဲ့ စိတ်သဘောထားက အတော်လေး ဆိုးရွားတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရတယ်၊ ပြီးတော့ အခု ကျွန်မက အသင်းတော် တော်တော်များများကို တာဝန်ယူထားရပြီဆိုတော့၊ ကျွန်မသာ အမှားလုပ်မိပြီး အသင်းတော်ရဲ့ အလုပ်ကို ဆုံးရှုံးမှုတွေ ဖြစ်စေခဲ့ရင်၊ ကောင်းတဲ့ အဆုံးသတ်နဲ့ ပန်းတိုင်အတွက် ကျွန်မရဲ့ အခွင့်အရေးကို ဆုံးရှုံးရလိမ့်မယ်လို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီအချိန်အတွင်းက ကျွန်မရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို ပြန်ကြည့်လိုက်တော့၊ ကျွန်မ သမ္မာတရားကို လက်ခံနိုင်သရွေ့၊ ကျွန်မ ပြစ်မှားခဲ့ရင်တောင်မှ၊ ကျွန်မ စိတ်ရင်းမှန်နဲ့ နောင်တရသရွေ့၊ ဘုရားသခင်က ကျွန်မရဲ့ ခဏတာ ပြစ်မှားမှုကြောင့် ကျွန်မကို ပြစ်တင်ရှုတ်ချပြီး ဖယ်ရှားရှင်းလင်းမှာ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။ ဒါကို နားလည်ပြီးတော့၊ ကျွန်မ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ဘေးဖယ်ထားပြီး ကျိုးနွံနာခံဖို့ လိုလားလာခဲ့ပြီးတော့ ဒီတာဝန်ကို တည်ငြိမ်စွာ လက်ခံခဲ့တယ်။

နောက်ပိုင်းမှာ၊ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော် တချို့ကို ကျွန်မ ထပ်ဖတ်ခဲ့တယ်။ “၎င်းတို့၏တာဝန်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် လူ၏ ဆောင်ရွက်မှုသည် အမှန်အားဖြင့် လူသားအတွင်းရှိ ရှိရင်းစွဲ အရာအားလုံးနှင့်ဆိုင်သည့် ပြီးမြောက်အောင်မြင်ခြင်း ဖြစ်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ လူသားအတွက် ဖြစ်နိုင်သည့် အရာဖြစ်သည်။ ထိုအခါ ယင်းမှာ ၎င်း၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ သူ၏အစေခံမှုအတွင်း လူသား၏ အပြစ်အနာအဆာများသည် တိုးတက်သည့် အတွေ့ကြုံနှင့် တရားစီရင်ခြင်းအား သူ၏ကြုံရခြင်း ဖြစ်စဉ်မှတစ်ဆင့် တဖြည်းဖြည်း လျော့နည်းလာသည်။ ယင်းတို့သည် လူသား၏တာဝန်ကို မတားဆီးပေ၊ သို့မဟုတ် မထိခိုက်ပေ။ အစေခံမှုကို ရပ်စဲသောသူ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အစေခံမှုတွင် ချွက်ယွင်းချက်များ ရှိကောင်းရှိနိုင်သည်ဟု ကြောက်ရွံ့ခြင်းအတွက် အလျှော့ပေးကာ နောက်ပြန်ဆုတ်သူများသည် အားလုံးထဲတွင် သတ္တိ အနည်းဆုံးသောသူများ ဖြစ်သည်။...လူ၏တာဝန်နှင့် လူသည် ကောင်းချီးမင်္ဂလာများ လက်ခံရရှိခြင်း သို့မဟုတ် ကံမကောင်းအကြောင်းမလှခြင်းကို ခံစားရခြင်း ဟူသည်တို့ကြားတွင် အချင်းချင်း ဆက်နွှယ်နေမှု မရှိပေ။ တာဝန်သည် လူက ဖြည့်ဆည်းသင့်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ယင်းသည် ကောင်းကင်ဘုံက လာသည့် သူ၏ဘဝပေးတာဝန်ဖြစ်ပြီး ဆုလာဘ်၊ အခြေအနေများ သို့မဟုတ် အကြောင်းရင်းများပေါ်တွင် မမူတည်သင့်ပေ။ ထိုအခါမှသာ သူ၏တာဝန်ကို သူ လုပ်ဆောင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ ကောင်းချီးမင်္ဂလာ လက်ခံရရှိခြင်းဟူသည်မျာ တစ်စုံတစ်ဦးသည် တရားစီရင်ခြင်းကို ကြုံရပြီးနောက် စုံလင်စေခြင်းခံရကာ ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို မွေ့လျော်ရခြင်း ဖြစ်သည်။ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှခြင်းကို ခံစားရခြင်းဟူသည်မှာ ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်းနှင့် တရားစီရင်ခြင်းတို့ကို ကြုံရပြီးနောက် လူတစ်ဦး၏ စိတ်သဘောထား မပြောင်းလဲခြင်း ဖြစ်သည်၊ ၎င်းတို့သည် စုံလင်စေခြင်းကို မတွေ့ကြုံရဘဲ အပြစ်ပေးခံရသည်။ ၎င်းတို့ ကောင်းချီးမင်္ဂလာများ လက်ခံရရှိသည်ဖြစ်စေ၊ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှခြင်းကို ခံစားရသည်ဖြစ်စေ ဖန်ဆင်းခံသတ္တဝါများသည် ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ရင်းနှင့် လုပ်ဆောင်နိုင်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်ရင်း၊ ၎င်းတို့၏တာဝန်ကို ဖြည့်ဆည်းသင့်ကြပေသည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်နောက်ကိုလိုက်သည့် လူတစ်ဦးက အနည်းဆုံး လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာ ဖြစ်သည်။ သင်သည် ကောင်းချီးမင်္ဂလာ လက်ခံရရှိရန်သာ သင်၏တာဝန်ကို မလုပ်ဆောင်သင့်သကဲ့သို့၊ ကံမကောင်းအကြောင်းမလှခြင်းကို ခံစားရမည်ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းအတွက် ဆောင်ရွက်ရန် မငြင်းဆန်သင့်ပေ။ ဤအရာတစ်ခုကို သင်တို့အား ငါပြောပါရစေ။ သူ၏တာဝန်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် လူ၏ စွမ်းဆောင်မှုသည် သူလုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာ ဖြစ်ပြီး သူသည် သူ၏တာဝန်ကို ဆောင်ရွက်နိုင်စွမ်း မရှိပါက ဤသည်မှာ သူ၏ ပုန်ကန်မှုဖြစ်သည်။” (နှုတ်ကပတ်တော်၊ အတွဲ (၁)၊ ဘုရားသခင်၏ ပေါ်ထွန်းခြင်းနှင့် အမှုတော်၊ လူ့ဇာတိခံ ဘုရားသခင်၏အမှုတော်နှင့် လူ၏တာဝန်ကြား ကွဲပြားခြားနားမှု) ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေကို ဖတ်ပြီးနောက်မှာ၊ ကျွန်မက တာဝန်တွေကို တာဝန်ယူ ထမ်းဆောင်ဖို့ အမြဲ ကြောက်နေခဲ့တယ်၊ စွန့်စားမှုတွေ လုပ်ရမှာနဲ့ ဖယ်ရှားရှင်းလင်းခံရမှာကို ကြောက်နေခဲ့တယ် ဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ဒါက အဓိကအားဖြင့် ကောင်းချီးမင်္ဂလာတွေအတွက် ကျွန်မရဲ့ အလွန်အမင်း ပြင်းပြတဲ့ ဆန္ဒကြောင့်ပါ၊ ပြီးတော့ ကျွန်မက ကိုယ့်တာဝန်ကို ကိုယ့်အဆုံးသတ်နဲ့ ပန်းတိုင်နဲ့ အမြဲ ချိတ်ဆက်ခဲ့လို့ပါ။ ဘုရားသခင်ရဲ့ နှုတ်ကပတ်တော်တွေရဲ့ ဖော်ထုတ်မှုကနေတစ်ဆင့်၊ ကိုယ့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်တာက ကောင်းချီးမင်္ဂလာတွေ ရရှိတာ၊ ဒါမှမဟုတ် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရတာနဲ့ ဘာမှ မပတ်သက်ဘူးဆိုတာကို ကျွန်မ နားလည်ခဲ့တယ်၊ တာဝန်တွေက ဖန်ဆင်းခံတွေရဲ့ ဝတ္တရားတွေပါ၊ ပြီးတော့ ဒါတွေက လူတွေ ကောင်းကောင်းမွန်မွန် ဖြည့်ဆည်းသင့်တဲ့ တာဝန်တွေနဲ့ ဝတ္တရားတွေပဲ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ တာဝန်တွေ ထမ်းဆောင်နေစဉ်မှာ၊ ကျွန်မတို့က ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ရော၊ ဘုရားသခင်ကိုပါ သိလာကြပြီး၊ သမ္မာတရားကို ရရှိကြတယ်။ ဒီအတွေ့အကြုံမှာလိုပဲ၊ ခေါင်းဆောင်ပိုင်း တာဝန်တစ်ခုက ကြီးမားတဲ့ တာဝန်တွေနဲ့ လာတယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ နောက်ဆက်တွဲ အလုပ်တွေ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းတာကို အရေးတကြီးလုပ်တာ၊ မြန်မြန်ဆန်ဆန်လုပ်တာထက် ပိုလိုအပ်ပါတယ်၊ ပြီးတော့ စည်းမျဉ်းတွေနဲ့ လုပ်ဆောင်ဖို့၊ ဉာဏ်ပညာရှိဖို့၊ ပြီးတော့ ပိုပြီး ဆုတောင်းပြီး ရှာဖွေဖို့လည်း လိုအပ်တယ်။ အဲဒီအပြင် ဒီထုတ်ဖော်မှုကနေတစ်ဆင့်၊ ကျွန်မ တကယ်ကို တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်၊ စက်ဆုပ်ဖွယ်ကောင်း၊ လှည့်စားတတ်ပြီး သစ္စာဖောက်တတ်ခဲ့တယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ အခြေအနေတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ၊ ကျွန်မက ဘုရားသခင်ကို အတိုက်အခံလုပ်တဲ့ လမ်းကို လျှောက်ရင်း၊ ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင် အကျိုးစီးပွားတွေကို အမြဲတမ်း ထည့်စဉ်းစားခဲ့တယ်။ ဒါတွေအားလုံးကို ကိုယ့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ခြင်းကနေတစ်ဆင့် ရရှိခဲ့တာပါ။ ကျွန်မသာ ကိုယ့်တာဝန်ကို ကောင်းချီးမင်္ဂလာတွေ ရရှိတာ၊ ဒါမှမဟုတ် ဆင်းရဲဒုက္ခခံရတာနဲ့ ချိတ်ဆက်ရင်၊ ကျွန်မ ပြဿနာတွေ ကြုံတွေ့ရတဲ့အခါ ကျွန်မ တွေဝေပြီး ကိုယ့်တာဝန်ကို စွန့်လွှတ်ချင်မှာပဲ၊ ပြီးတော့ ဒါက ကျွန်မကို သမ္မာတရား ရရှိဖို့ အခွင့်အရေးအများကြီး လွဲချော်သွားစေလိမ့်မယ်။ အဲဒါကမှ အစာနင်မှာစိုးလို့ အစားမစားတဲ့ ကိစ္စလိုမျိုး တကယ်ကိုဖြစ်မှာ၊ ဒါမျိုးလုပ်တဲ့လူတိုင်းက လုံးလုံး မိုက်မဲပြီး သူရဲဘောကြောင်တာပဲ။ ဒါကို သဘောပေါက်ပြီးတော့၊ ကျွန်မရဲ့ အားနည်းချက်တွေကြောင့် ကိုယ့်တာဝန်ကို ကျွန်မ ငြင်းပယ်တော့မှာ မဟုတ်ဘဲ၊ ကိုယ့်တာဝန်ကို ရိုးသားတဲ့ စိတ်နှလုံးနဲ့ ချဉ်းကပ်ခဲ့တယ်။ အဲဒီနောက်မှာ၊ ကိုယ့်တာဝန်တွေမှာ ပြဿနာတွေကို ဖော်ထုတ်ဖို့နဲ့ အဲဒါတွေကို ဖြေရှင်းဖို့ သမ္မာတရားကို ရှာဖွေဖို့ကို ကျွန်မ အာရုံစိုက်ခဲ့တယ်။ ကျွန်မရဲ့ သမ္မာတရား နားလည်မှုက ပေါ့တန်ပေမဲ့လည်း လူတိုင်းနဲ့ ကိစ္စတွေကို ပြောဆိုဆွေးနွေးခြင်းအားဖြင့် ကျွန်မရဲ့ အားနည်းချက်တွေကို ပြုပြင်နိုင်ခဲ့တယ်။ တစ်ခါတလေမှာ၊ ကျွန်မ နားမလည်နိုင်တဲ့ ကိစ္စတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါ၊ ဒီပြဿနာတွေကို ကျွန်မ ရှေ့တန်းတင်ခဲ့ပြီး လူတိုင်းနဲ့အတူ ဖြေရှင်းချက်တွေကို ရှာဖွေခဲ့တယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မ တစ်ခုခုကို မသေချာတဲ့အခါ၊ အထက်ခေါင်းဆောင်ပိုင်းဆီက လမ်းညွှန်မှုကို ကျွန်မ ရှာဖွေခဲ့တယ်။ ကျွန်မတို့မှာ သွေဖည်မှု တစ်ခုခု ရှိခဲ့ရင်၊ ကျွန်မတို့ ချက်ချင်း ပြင်ဆင်ခဲ့ကြတယ်၊ ပြီးတော့ ကျွန်မတို့ ကျရှုံးခဲ့ရင်၊ ဒီကျရှုံးမှုတွေကို ကျွန်မတို့ အကျဉ်းချုပ် သုံးသပ်ခဲ့ကြတယ်။ ဒီနည်းနဲ့ ကိုယ့်တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရာမှာ၊ ကျွန်မ ဖိအား အရမ်း မများဘူးလို့ ခံစားခဲ့ရပြီး ပိုပြီး စိတ်သက်သာရာရတယ်လို့ ခံစားခဲ့ရတယ်။ ဒီအတွေ့အကြုံကနေတစ်ဆင့် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေဖို့ အာရုံစိုက်တာ၊ ဘုရားသခင် စီစဉ်ညွှန်ကြားတဲ့ အခြေအနေတွေကို ကျိုးနွံနာခံတာ၊ ပြီးတော့ ဒီအရာတွေကနေ သင်ခန်းစာယူတာတွေကသာ လူတစ်ယောက်က စစ်မှန်တဲ့ လွတ်လပ်မှုနဲ့ လွတ်မြောက်ခြင်းကို ရရှိနိုင်တယ်ဆိုတာကို ကျွန်မ နားလည်လာခဲ့တယ်။