ငါသည္ တစ္ခါက ငါ၏အိမ္၌ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ ႂကြယ္ဝမႈမ်ား ရွိၿပီး၊ ထိုသို႔ျဖင့္ တန္ဆာဆင္ဖို႔အလို႔ငွာ ထိန္းသိမ္းရန္ ကုန္စည္ေကာင္းမ်ားကို ငါေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ၿပီး၊ ဤအရာမွ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းကို ငါ ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ငါ့အေပၚ လူသား၏သေဘာထားေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ လူတို႔၏ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ငါသည္ ဤအမႈကို ေမ့ထားလိုက္ကာ အျခားအမႈကို ျပဳရန္မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာ မရွိခဲ့ေပ။ ငါသည္ ငါ၏အမႈၿပီးေျမာက္ေစရန္ လူ၏ ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အသုံးျပဳမည္၊ ငါ့ကို အေစခံရန္ အရာခပ္သိမ္းကို ငါကိုယ္တြယ္မည္ျဖစ္ၿပီး၊ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ ငါ၏အိမ္ကို စိတ္ပ်က္စရာႏွင့္ အထီးက်န္ျခင္း မရွိေတာ့ေစရန္ ငါျပဳမည္။ ငါသည္ တစ္ခါက လူအလယ္တြင္ ေစာင့္ၾကည့္ခဲ့သည္- အေသြးအသားရွိသည့္ အရာအားလုံးသည္ မိန္းေမာေနခဲ့ၾကသကဲ့သို႔၊ မည္သည့္အရာတစ္ခုကမွ် ငါ၏ တည္ရွိျခင္းႏွင့္ဆိုင္ေသာ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို မေတြ႕ႀကဳံမခံစားခဲ့ရေပ။ လူတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားအလယ္တြင္ အသက္ရွင္ေသာ္လည္း ၎တို႔ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ မည္မွ်ခံစားရသည္ကို မသိၾကေပ။ အကယ္၍ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားသည္ ယေန႔တိုင္ေအာင္ မတည္ရွိခဲ့ပါက၊ လူသားမ်ိဳ႕ႏြယ္ထဲမွ မည္သူသည္ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ဆက္လက္ရွိကာ မပ်က္စီးမဆုံးရႈံးဘဲ ရွိႏိုင္ၿပီးျဖစ္ေလမည္နည္း။ လူသားသည္ မူလက မည္သည့္အရာမွ် မရွိေသာေၾကာင့္၊ ၿပီးလွ်င္ သူသည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ေျမႀကီးအၾကားတြင္ အသက္ရွင္ရန္ မူလက အရင္းအႏွီး မရွိေသာေၾကာင့္၊ လူသားအသက္ရွင္သည္မွာ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာ ျဖစ္ၿပီး၊ ယင္းမွာ သူသည္ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားအလယ္ အသက္ရွင္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ယေန႔ ငါသည္ လူကို ဆက္လက္ ကူညီၿပီး ဤအရာေၾကာင့္ လူသားသည္ ငါ့ေရွ႕တြင္ အမွန္တကယ္ ရပ္တည္သည္၊ ေသျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ရေလာက္ေအာင္ ကံအေၾကာင္းလွျခင္းျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ လူသား တည္ရွိျခင္း၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ေပါင္း႐ုံးသုံးသပ္ၿပီးေသာ္လည္း၊ ဤအရာမွာ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာျဖစ္ေၾကာင္းကို မည္သူမွ် တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် မသိျမင္ဖူးေခ်။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ လူအေပါင္းသည္ ကမာၻေလာကႀကီးအတြင္းရွိ မတရားမႈကို က်ိန္ဆဲၾကၿပီး၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ ၎တို႔၏ အသက္တာမ်ားထဲက မေပ်ာ္႐ႊင္မႈေၾကာင့္ ငါႏွင့္ပတ္သက္၍ ညည္းတြားၾကသည္။ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားေၾကာင့္သာ မဟုတ္ပါက ယေန႔ကို မည္သူ ျမင္ၿပီးျဖစ္မည္နည္း။ လူတို႔သည္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိျခင္း အလယ္တြင္ အသက္မရွင္ႏိုင္ၾကေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔အားလုံးသည္ ငါႏွင့္ပတ္သက္၍ ညည္းတြားၾကသည္။ အကယ္၍ လူသား၏အသက္တာသည္ ေတာက္ပၿပီး အပူအပင္မရွိျဖစ္ခဲ့ပါက၊ အကယ္၍ သူ၏တစ္ကိုယ္လုံး၌ လြန္ကဲေသာသာယာမႈကို ျဖစ္ေစရင္းႏွင့္ သူ႔ကို အနည္းငယ္မွ် နာက်င္မႈ မရွိေစရစ္ဘဲလ်က္၊ ေႏြးေထြးေသာ “ေႏြဦးေလညင္း” ကို လူသား၏စိတ္ႏွလုံးထဲသို႔ ေစလႊတ္ခဲ့မည္ဆိုပါက၊ လူသားထဲမွ မည္သူသည္ ညည္းတြားရင္း ေသဆုံးမည္နည္း။ လူတို႔သည္- တစ္စုံတစ္ဦး၏ဦးေခါင္းကို တကယ္ကို ခ်ာခ်ာလည္ေစေလာက္ေအာင္- အလြန္ေျမာက္ျမားစြာေသာ ကလိမ္ကက်စ္ အႀကံအစည္မ်ား ရွိၾကသည့္အတြက္၊ ငါသည္ လူသား၏အႂကြင္းမဲ့ ႐ိုးသားစစ္မွန္မႈကိုရရွိျခင္းငွာ အလြန္အခက္ႀကဳံရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ၎တို႔ကို ကန႔္ကြက္ခ်က္မ်ား ထုတ္ေဖာ္ေသာအခါ၊ ငါ၏ကန႔္ကြက္ခ်က္မ်ားက ၎တို႔အား ဦးေခါင္းမွေျခဖ်ားအထိ စိတ္ဓာတ္ကိုျမႇင့္တင္ႏိုင္စြမ္း မရွိေစရစ္ဘဲလ်က္၊ ၎တို႔၏ဝိညာဥ္မ်ားကို ထိခိုက္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္၊ ၎တို႔သည္ ငါ့ကို တမင္အဖက္မလုပ္ဘဲ ေနၾကသကဲ့သို႔၊ ငါ့ကို အေရးမစိုက္ၾကေပ။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ ၎တို႔ကို “ညႇဥ္းဆဲ” ရသည္ကို ငါအၿမဲႏွစ္ၿခိဳက္သည့္အတြက္၊ လူတို႔သည္ ငါ၏တည္ရွိမႈကို စက္ဆုပ္ၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ လူတို႔ သီဆိုကခုန္ၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ႏႈတ္ဆိတ္လ်က္ ၎တို႔၏ ဦးေခါင္းမ်ားကို ငုံ႔ထားၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ျဗဳန္းခနဲငိုေႂကြးၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ လူတို႔သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းၾကသည္၊ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၌ ၎တို႔သည္ ရွင္သန္မႈအတြက္ အလင္းကို ရၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ လူးလွိမ့္ၾကသည္၊ ေန႔ႏွင့္ည အိပ္ေရးပ်က္ၾကၿပီး၊ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ ေနရာအႏွံ႔ အေျပးအလႊားသြားၾကသည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ လူတို႔ကို မရဏာႏိုင္ငံထဲသို႔ ထိုးဆင္းေစၿပီးေနာက္ ၎တို႔ကို ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းထဲသို႔ ထိုးဆင္းေစသည္- သို႔ေသာ္ နားမလည္လိုက္ဘဲႏွင့္၊ လူတို႔သည္ ငါ၏ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကိုလည္း ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားၾကသည္။ ဤအရာကို လူသားက စြမ္းေဆာင္ရရွိႏိုင္သေလာ။ ယင္းသည္ လူတို႔၏ မေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ေသာ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားအတြက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ လာႏိုင္မည္ေလာ။ အဘယ္သူသည္ ငါ့ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားျခင္းမ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္သနည္း။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ လူ၏အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္၊ ငါသည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ လူသား၏ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္းမ်ားကို အားျဖစ္ေစရင္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏အသက္တာသို႔ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာႂကြယ္ဝမႈမ်ားကို ယူေဆာင္လာရင္း၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ငါ အပ္ႏွင္းသည္။

ငါသည္ လူတို႔၏ စကားမ်ားႏွင့္ လုပ္ရပ္မ်ားကို မၾကာခဏ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ၾကည့္ရႈစစ္ေဆးသည္။ ၎တို႔၏ အျပဳအမူႏွင့္ မ်က္ႏွာ အမူအရာမ်ားတြင္ ငါသည္ မ်ားစြာေသာ “နက္နဲမႈမ်ား” ကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိၿပီးျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ အျခားသူမ်ားႏွင့္ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံမႈမ်ားတြင္ “လွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းနာမ်ား” ကို လက္ေတြ႕က်က် အသားေပးထားသည္- ထို႔ေၾကာင့္၊ ငါသည္ လူသားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေသာအခါ၊ ငါ ရရွိေသာအရာမွာ “လူအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းနာမ်ား” ျဖစ္သည္၊ ယင္းက လူသားသည္ ငါ့ကို မခ်စ္ေၾကာင္းကို ျပသေပသည္။ ငါသည္ လူသားကို သူ၏အားနည္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ မၾကာခဏ အျပစ္ေဖာ္ဆုံးမေသာ္လည္း ငါသည္ သူ၏ယုံၾကည္မႈကို ရႏိုင္စြမ္းမရွိေခ်။ လူသား၏ “လူအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ဆက္ဆံျခင္း၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္နည္းနာမ်ား” ထဲတြင္ လူသားသည္ ေသေလာက္ေသာ ေဘးဒုကၡတစ္ခုကို ခံစားရၿပီးျဖစ္သည္ကို မည္သည့္အခါမွ် သိရဖူးျခင္းမရွိသည့္အတြက္ လူသားသည္ ငါ့အား သူ႔ကို သတ္ျဖတ္ခြင့္ေပးရန္ လိုလားေနျခင္းမရွိေပ- သူသည္ ကံအေၾကာင္းမလွသည့္ အခ်ိန္ကာလမ်ားအတြင္းတြင္ ဆုတ္ဆိုင္းမႈ အနည္းငယ္ကို ခံစား႐ုံမွ်ခံစားရၿပီး ျဖစ္သည္။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ လူတို႔သည္ ေအာ္ဟစ္ၾကၿပီး ၎တို႔၏ေတာင္းပန္မႈမ်ားသည္ ငါ၏အၾကင္နာမဲ့ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား အၿမဲ ပါရွိသည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔အားလုံးသည္ လူသားအေပၚ ငါ၏စစ္မွန္ေသာ “ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ”ကို ရွာေဖြေနၾကသည့္အလား ျဖစ္သည္- သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ ငါ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ငါ၏ခက္ထန္ေသာႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲတြင္ အဘယ္သို႔ ရွာေတြ႕ႏိုင္မည္နည္း။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ ၎တို႔သည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားေၾကာင့္ အၿမဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေပ်ာက္ဆုံးၾကသည္။ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္လွ်င္ဖတ္ခ်င္း “ေသမင္းတမန္” ကို ရႈျမင္ရသည့္အလား ျဖစ္ကာ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းျဖင့္ ၎တို႔ တုန္လႈပ္ၾကသည္။ ဤအရာသည္ ငါ့ကို စိတ္မခ်မ္းေျမ့ ျဖစ္ေစ၏၊ ေသျခင္းတရားအလယ္၌ အသက္ရွင္ေသာ ခႏၶာရွိသည့္ လူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေသျခင္းတရားကို အၿမဲ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသနည္း။ လူသားႏွင့္ ေသျခင္းတရားမွာ ခါးသီးေသာ ရန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသေလာ။ ေသျခင္းတရားကို ေၾကာက္႐ြံျခင္းသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ လူတို႔ကို အၿမဲ စိတ္ေသာကျဖစ္ေစသနည္း။ ၎တို႔ အသက္တာမ်ား၏ “ထူးျခားေသာ” အေတြ႕အႀကဳံမ်ားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ေသျခင္း အနည္းငယ္ကိုသာ ေတြ႕ႀကဳံၾကရသေလာ။ ၎တို႔ေျပာေသာအရာတြင္ လူတို႔သည္ ငါႏွင့္ပတ္သက္၍ အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲ ညည္းတြားၾကသနည္း။ ထို႔ေၾကာင့္၊ လူ႔ဘဝအတြက္ စတုတၳေျမာက္ ေဆာင္ပုဒ္ကို ငါအက်ဥ္းခ်ဳပ္သည္- လူတို႔သည္ ငါ့အေပၚ အနည္းငယ္မွ်သာ က်ိဳးႏြံနာခံၾကသျဖင့္ ၎တို႔သည္ ငါ့ကို အစဥ္ မုန္းတီးၾကသည္ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ လူသား၏အမုန္းေၾကာင့္ ငါမၾကာခဏ စြန႔္ခြာသည္။ ငါသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့ကိုယ္ငါ ဤသို႔ အမုန္းခံေစရမည္နည္း။ ငါသည္ လူတို႔အထဲတြင္ စက္ဆုပ္ျခင္းကို အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲတေစ ဆြေပးရမည္နည္း။ လူတို႔သည္ ငါ၏တည္ရွိမႈကို မႀကိဳဆိုၾကသည့္အတြက္၊ ငါသည္ လူသား၏အိမ္ထဲတြင္ အရွက္မဲ့စြာ အဘယ္ေၾကာင့္ ေနထိုင္ရမည္နည္း။ ငါသည္ ငါ၏ “အထုပ္အပိုး”ကို ယူကာ လူသားကို စြန႔္ခြာရန္မွလြဲ၍ ေ႐ြးခ်ယ္စရာမရွိေပ။ သို႔ေသာ္ လူတို႔သည္ ငါ့ကို သြားခြင့္ေပးရန္ မခံႏိုင္ၾကသကဲ့သို႔၊ ငါ့ကို ထြက္ခြာခြင့္ေပးရန္ မည္သည့္အခါမွ် အလိုမရွိၾကေပ။ ငါ ထြက္ခြာကာ ထိုသို႔ျဖင့္ ၎တို႔ အသက္ရွင္ရန္ မွီခိုေသာအရာ ဆုံးရႈံးရမည္ကို အလြန္အမင္း စိုး႐ြံ႕ၾကလ်က္၊ ၎တို႔သည္ ျမည္တမ္းကာ တရႈိက္ရႈိက္ငိုေႂကြးၾကသည္။ ၎တို႔၏ အႏူးအၫြတ္ေတာင္းပန္ေသာ အၾကည့္ကို ျမင္ရသည့္အခါ၊ ငါ၏စိတ္ႏွလုံး ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္။ ေလာက၏ သမုဒၵရာအားလုံးအလယ္တြင္၊ မည္သူသည္ ငါ့ကို ခ်စ္ႏိုင္စြမ္းရွိသနည္း။ လူသားသည္ ပင္လယ္၏ အင္အားက လႊမ္းမိုးခံရလ်က္၊ ညစ္ညမ္းေသာေရျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းခံရသည္။ ငါသည္ လူသား၏ ပုန္ကန္ျခင္းကို စက္ဆုပ္သည့္တိုင္ လူသည္ အဆုံးတြင္ သားေကာင္တစ္ဦး ျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည့္အတြက္ ငါသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အားလုံး၏ ကံအေၾကာင္းမလွသည့္ ျဖစ္ရပ္အတြက္လည္း သနားက႐ုဏာ ခံစားရသည္။ ငါသည္ လူသားကို သူအားနည္းၿပီး အစြမ္းတန္ခိုး မရွိေသာအခ်ိန္တြင္ အဘယ္သို႔ ေရထဲ ပစ္ခ်ႏိုင္မည္နည္း။ သူ ေအာက္ေရာက္ေနခ်ိန္တြင္ ကန္ေက်ာက္ရေလာက္ေအာင္ ငါသည္ အလြန္ ရက္စက္သေလာ။ ငါ၏စိတ္ႏွလုံးသည္ အလြန္အၾကင္နာမဲ့သေလာ။ လူသားသည္ ငါႏွင့္အတူ ဤေခတ္ထဲသို႔ ဝင္ေရာက္သည္မွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အေပၚ ငါ၏သေဘာထားေၾကာင့္ ျဖစ္ၿပီး၊ သူသည္ ငါႏွင့္အတူတကြ ထူးျခားေသာ ဤေန႔ရက္မ်ားႏွင့္ ညတာမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေလသည္မွာ ဤအရာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယေန႔တြင္၊ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏အသက္တာမ်ားထဲ၌ တက္ႂကြမႈ ရွိၿပီး ၎တို႔သည္ ကမာၻေျမႀကီးအစြန္းမ်ားအထိ ေျခဦးတည့္ရာေလွ်ာက္သြားသည့္ ေပ်ာက္ေသာသားမ်ား မဟုတ္ေတာ့ေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ မခ်ိတင္ကဲ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းတြင္ ရွိၾကသည္၊ ငါ၏ခ်စ္ခင္မႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ သာ၍ႀကီးေသာအသိစိတ္တစ္ခု ရွိၾကၿပီး၊ ၎တို႔သည္ ငါ့ကို ႀကီးစြာေသာအားမာန္ျဖင့္ ခ်စ္ၾကသည္။

လူသားႏွင့္အတူ ေနထိုင္ေသာ ငါ၏ေန႔ရက္မ်ားတြင္၊ လူတို႔သည္ ငါ့အေပၚ အမွီျပဳၾကၿပီး ငါသည္ အရာခပ္သိမ္း၌ လူသားအေပၚ ေထာက္ထားညႇာတာၿပီး သူ႔အတြက္ ငါ၏ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းတြင္ ေစ့စပ္ေသခ်ာေသာေၾကာင့္၊ လူတို႔သည္ တိုက္ခတ္ေသာေလ၊ သည္းထန္ေသာမိုး သို႔မဟုတ္ ေတာက္ေလာင္ေသာေနထဲမွ မည္သည့္အရာကိုမွ် ႀကံ့ႀကံ့ခံရျခင္းမရွိဘဲ၊ ငါ၏ေႏြးေထြးေသာ ေပြ႕ဖက္မႈတြင္ အစဥ္ အသက္ရွင္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈၾကားတြင္ အသက္ရွင္ၾကၿပီး ငါ့ကို ခ်စ္ခင္ေသာ မိခင္တစ္ဦးအျဖစ္ သေဘာထားၾကသည္။ လူတို႔သည္ “သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္မ်ား” ၏ အျပင္းအထန္တိုက္ခိုက္မႈကို ႀကံ့ႀကံ့ခိုင္ႏိုင္စြမ္း လုံးဝ မရွိဘဲ၊ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါမွ် ၿမဲၿမံစြာ ရပ္တည္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘဲလ်က္ ဖန္လုံအိမ္တစ္လုံးထဲက ပန္းမ်ားကဲ့သို႔ ျဖစ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ၎တို႔ကို တေဝါေဝါတိုက္ေသာ ပင္လယ္မ်ား၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားၾကားတြင္ ထားရွိၿပီး၊ ၎တို႔သည္ မရပ္မနား မ“ယိမ္းယိုင္”ဘဲ မေနႏိုင္ၾကေပ။ ၎တိုသည္ ခုခံႏိုင္စြမ္း မရွိလုနီးပါးျဖစ္သည္- ၎တို႔၏ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈသည္ အလြန္ခ်ိဳ႕တဲ့ေနၿပီး၊ ၎တို႔၏ခႏၶာကိုယ္မ်ားသည္ အလြန္အားနည္းေသာေၾကာင့္ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုကို ငါခံစားရသည္။ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္၊ လူတို႔သည္ ႏုနယ္လြန္းၿပီး တေဝါေဝါတိုက္ေသာ ေလျပင္းမ်ားႏွင့္ ပူေလာင္ေသာေနကို ဒဏ္ခံႏိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္၊ ၎တို႔သည္ သတိမျပဳမိဘဲ ငါ၏စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ခံၾကရသည္။ ဤသည္မွာ ပစၥဳပၸန္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ငါ၏အမႈ ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။ ငါ၏စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါ လူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲတေစ ျဗဳန္းခနဲ႔ မ်က္ရည္က်ၾကသနည္း။ ငါသည္ ၎တို႔ကို မတရားမႈတစ္ခုကို ျပဳေနသေလာ။ ငါသည္ ၎တို႔ကို တမင္တကာ သတ္ျဖတ္ေနသေလာ။ ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းေသာ လူသား၏ အေျခအေနသည္ ေသဆုံးၿပီး အဘယ္ေၾကာင့္ မည္သည့္အခါမွ် ရွင္ျပန္ထေျမာက္ျခင္း မရွိသနည္း။ လူတို႔သည္ ငါ့ကို အစဥ္ဆုပ္ကိုင္ထားၾကၿပီး အလႊတ္မေပးၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် ၎တို႔ ဘာသာ အသက္ရွင္ႏိုင္စြမ္းမရွိေသာေၾကာင့္၊ အျခားသူတစ္စုံတစ္ဦး၏ ယူငင္ျခင္းခံရမည္ကို အလြန္အမင္း စိုး႐ြံ႕လ်က္၊ ငါ၏လက္ျဖင့္ ၎တို႔ကို ဦးေဆာင္ခြင့္ အၿမဲေပးၾကၿပီးျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ဘဝတစ္ခုလုံးကို ငါလမ္းျပသည္မဟုတ္သေလာ။ ဝ႐ုန္းသုန္းကားျဖစ္ေသာ ၎တို႔၏အသက္တာမ်ားအတြင္းတြင္၊ ၎တို႔သည္ ေတာင္ထိပ္ႏွင့္ ေတာင္ၾကားကို ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ မ်ားစြာေသာ အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံရၿပီးျဖစ္သည္- ဤအရာသည္ ငါ၏လက္မွ လာခဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔သည္ ငါ၏စိတ္ႏွလုံးကို အဘယ္ေၾကာင့္ မည္သည့္အခါမွ် နားမလည္ႏိုင္ၾကသနည္း။ ငါ၏ေကာင္းေသာရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ၎တိုက အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲနားလည္မႈလြဲၾကသနည္း။ ငါ၏အမႈသည္ ကမာၻေျမေပၚတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ေခ်ာေမြ႕စြာ ေရွ႕မဆက္ႏိုင္သနည္း။ လူသား၏အားနည္ျခင္းေၾကာင့္၊ ငါသည္ လူသားကို အၿမဲေရွာင္ဖယ္ေလၿပီ၊ ယင္းက ငါ့ကို ဝမ္းနည္းမႈျဖင့္ ျပည့္ေစသည္- အဘယ္ေၾကာင့္ ငါ့အမႈ၏ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို လူသားထဲ၌ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ရသနည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ သူ႔ကို ေသခ်ာ ေလ့လာခ်ိန္ဆလ်က္ ႏႈတ္ဆိတ္သြားရသည္- ငါသည္ လူသား၏ခြၽတ္ယြင္းခ်က္မ်ားျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစဥ္ေဘာင္ခတ္ခံရသနည္း။ ငါ၏အမႈတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ပိတ္ဆို႔မႈမ်ား အစဥ္ရွိသနည္း။ လူသား၏သေဘာထားသည္ အစဥ္ေျပာင္းလဲေနကာ၊ သူသည္ မည္သည့္အခါမွ် ပုံမွန္မဟုတ္သည့္အတြက္၊ ယေန႔တြင္ ငါသည္ လူသား၌ ျပည့္စုံေသာ အေျဖတစ္ခုကို ရွာရဦးမည္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ငါ့ကို မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ မုန္းတီး၏၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ငါ့ကို အဆုံးစြန္ ခ်စ္၏။ ပုံမွန္ျဖစ္ေသာ ဘုရားသခင္ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သည့္ ငါသည္ လူသားထံမွ ထိုသို႔ေသာ ညႇဥ္းဆဲမႈကို မခံႏိုင္ေပ။ လူတို႔သည္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အစဥ္ ပုံမွန္မဟုတ္ေသာေၾကာင့္၊ ငါသည္ အျမင္အားျဖင့္ လူသားကို အနည္းငယ္ေၾကာက္႐ြံ႕၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ျခင္းသည္ ငါ့အား သူ၏ပုံမွန္မဟုတ္ျခင္းကို ေတြးမိေစသည္။ ငါသည္ လူသားထဲက နက္နဲမႈကို မေတာ္တဆ ရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ လက္စသတ္ေတာ့၊ သူ၏ေနာက္ကြယ္၌ ႀကိဳးကိုင္သူတစ္ဦး ရွိေနေပသည္။ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္၊ လူတို႔သည္ တရားေသာအရာ တစ္စုံတစ္ခုကို ျပဳၿပီးသည့္အလား၊ အၿမဲတေစ ရဲဝံ့ၿပီး ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ အ႐ြယ္ေရာက္သူတစ္ဦးအျဖစ္ အၿမဲဟန္ေဆာင္ၾကၿပီး “ကေလးငယ္”အား ေခ်ာ့ေမာ့ၾကသည္။ လူ၏ မပိမရိဟန္ေဆာင္မႈကို ေစာင့္ၾကည့္ရင္း၊ ငါသည္ တိုး၍ ေဒါသမထြက္ဘဲမေနႏိုင္ေပ- အဘယ္ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ အလြန္ မခ်စ္ခင္သကဲ့သို႔ မေလးစားၾကသနည္း။ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုယ္ မသိၾကသနည္း။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား ဆိတ္သုဥ္းေလၿပီေလာ။ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားမွာ လူသား၏ရန္သူေလာ။ လူတို႔သည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္သည့္အခါ ငါ့အေပၚ အဘယ္ေၾကာင့္ တိုး၍ မေက်မခ်မ္းျဖစ္လာၾကသနည္း။ လူတို႔သည္ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသို႔ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အေတြးမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ အၿမဲ ျဖည့္ၾကသနည္း။ ငါသည္ လူသားအေပၚ အလြန္ မေလ်ာ္ကန္ေလသေလာ။ လူအေပါင္းသည္ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္၍၊ ငါ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတြင္း ပါဝင္ေသာအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အေလးအနက္ စဥ္းစားသင့္ၾကေပသည္။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၂၄ ရက္