လူသားမျိုးနွယ်၏ အတွေ့အကြုံတစ်လျှောက်လုံးတွင် ငါ၏ သဏ္ဌာန်မပါရှိခဲ့သည်သာမက၊ ငါ့နှုတ်ကပတ်တော်၏ ခေါင်းဆောင်မှုလည်း မရှိခဲ့ပေ။ ထို့ကြောင့် ငါသည် လူကို အစဉ် ခပ်ဝေးဝေး ရှောင်ရှားခဲ့ပြီးနောက်၊ ၎င်းတို့ထံမှ ထွက်ခွာခဲ့သည်။ လူသားမျိုးနွယ်၏ မနာခံမှုကို ငါ စက်ဆုပ်ရွံရှာ၏။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသည်ကို ငါမသိ။ အစအဦးကတည်းက လူသားကို ငါမုန်းတီးခဲ့ပုံရ၏၊ သို့တိုင် ၎င်းတို့အတွက် နက်ရှိုင်းသည့် ကိုယ်ချင်းစာတရားကို ငါခံစားရသည်။ သို့ဖြစ်၍ ငါသည် လူသားကို ချစ်သလို၊ မုန်းလည်း မုန်းသောကြောင့်၊ လူသားသည် နှလုံးသား နှစ်ခုနှင့် ငါ့ကို ကြည့်လေသည်။ ၎င်းတို့ထဲတွင် အဘယ်သူသည် ငါ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို အမှန်တကယ် နားလည်သဘောပေါက်ကြောင်း ပြသနည်း။ အဘယ်သူက ငါ၏ အမုန်းကို နားလည်နိုင်သနည်း။ ငါ၏ မျက်စိတွင် လူသားသည် သေသောအရာ၊ အသက် ကင်းမဲ့သောအရာဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် အရာခပ်သိမ်းတို့အလယ်တွင် ရပ်နေသော ရွှံ့ရုပ်တုများကဲ့သို့ဖြစ်ကြသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ လူသား၏ မနာခံမှုက ၎င်းတို့အဖို့ ငါ၏ အမျက်ဒေါသကို ဆွလေ့ရှိသည်။ လူသားတို့အလယ်၌ ငါနေထိုင်ခဲ့သောအချိန်တွင် ငါရုတ်တရက်ရောက်လာသောအခါ ၎င်းတို့က နွမ်းလျလျသာ ပြုံးပြကြသည်၊ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ငါသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်တွင် လူသားနှင့် ကစားနေခဲ့ဘိသည့်အလား၊ ၎င်းတို့သည် ငါ့ကို အစဉ်အမြဲ သတိရှိရှိ “ရှာဖွေ” နေကြသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ငါ့ကို ဘယ်သောအခါမျှ အလေးအနက်မထားကြ၊ ထို့ကြောင့် ငါ့အပေါ်ထားရှိသော ၎င်းတို့၏ သဘောထားကြောင့် ငါသည် လူသားမျိုးနွယ်၏ “အလုပ်ဌာန” မှ “အငြိမ်းစားယူ” ရန်မှတစ်ပါး အခြားရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ သို့ဖြစ်စေကာမူ ငါသည် “အငြိမ်းစားယူ” သော်လည်း ငါ၏ “ပင်စင်” မှာ တစ်ပဲနိမျှပင် လျော့နည်းနေခြင်းမရှိရဟု ငါကြေညာလို၏။ လူသားမျိုးနွယ်၏ ကိုယ်စားလှယ်လုပ်ငန်း၌ ငါ၏ ဝါရင့်ခြင်းကြောင့်၊ ၎င်းတို့ထံမှ ငါ ရရန်ရှိသည့် ငွေပေးချေမှုကို ငါ ဆက်လက် တောင်းဆိုသည်။ လူသားသည် ငါ့ကို ချန်ရစ်ပြီဖြစ်သော်လည်း၊ ငါ၏ ဖမ်းဆုပ်ခြင်းမှ ၎င်းတို့ အဘယ်သို့ လွတ်မြောက်နိုင်မည်နည်း။ ၎င်းတို့၏ ဇာတိအလိုဆန္ဒများ၌ လွတ်လွတ်လပ်လပ် မွေ့လျော်ခွင့်ပြုလျက် ၎င်းတို့အပေါ် ငါ၏ချုပ်ကိုင်ခြင်းကို အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ တစ်ကြိမ်က ငါဖြေလျှော့ပေးခဲ့၏၊ ဤအရာကြောင့်သာလျှင် ၎င်းတို့သည် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရသည့် ဟန်ပန်နှင့် ပြုမူဝံ့ကြခြင်းဖြစ်ပြီး အထိန်းအကွပ်မဲ့သွားဝံ့ကြခြင်းဖြစ်သည်၊ ဤအချက်မှ ၎င်းတို့သည် ငါ့ကို အမှန်တကယ် မချစ်ကြသည်ကို မြင်နိုင်ပေသည်၊ အကြောင်းမှာ ၎င်းတို့အားလုံးသည် ဇာတိပကတိ၌ အသက်ရှင်နေကြသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ စစ်မှန်သော ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဇာတိပကတိနှင့် ဝယ်ယူရခြင်း ဖြစ်နိုင်သလော။ လူသားကို ငါတောင်းဆိုသောအရာသည် ဇာတိပကတိ၏ “ချစ်ခြင်းမေတ္တာ” မျှသာ ဖြစ်နိုင်သလော။ ဤအရာသည်သာ အမှန်ဖြစ်ခဲ့လျှင်၊ လူသားသည် အဘယ်တန်ဖိုး ရှိလိမ့်မည်နည်း။ ၎င်းတို့အားလုံးသည် သုံးမရသော အမှိုက်များပေတည်း။ ငါ၏ အောင့်ခံသည့် “သဘာဝလွန်တန်ခိုး” ကြောင့်သာမဟုတ်ခဲ့လျှင်၊ လူသားကို ဟိုးအရင်ကတည်းက ငါချန်ရစ်ခဲ့ပြီးဖြစ်လိမ့်မည်၊ အဘယ်ကြောင့် စိတ်အနှောင့်အယှက်ပင်လျှင်အဖြစ်ခံကာ ၎င်းတို့နှင့်အတူနေထိုင်ပြီး ၎င်းတို့၏ “အနိုင်ကျင့်ခြင်း” လက်ခံရသနည်း။ သို့ဖြစ်စေကာမူ ငါသည်းခံ၏။ ငါသည် လူသားလုပ်ဆောင်နေသော အလုပ်၏ အကြောင်းရင်းကို စူးစမ်းဖော်ထုတ်လိုသည်။ ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ ငါ၏အမှုပြီးဆုံးသည်နှင့် အရာခပ်သိမ်းတို့၏ “သခင်” ကို တရားစီရင်ရန် မြင့်သောအရပ် မိုးကောင်းကင်ထဲသို့ ငါတက်ကြွမည်။ ငါသည် လူသားကို အလွန် စက်ဆုပ်ရွံ့ရှာနှင့်ပြီးဖြစ်သည့်အတွက် ဤသည်မှာ ငါ၏ အဓိက အမှုဖြစ်သည်။ အဘယ်သူသည် သူ၏ရန်သူကို မမုန်းတီးဘဲနေလိမ့်မည်နည်း။ အဘယ်သူသည် သူ၏ရန်သူကို မျိုးမဖြုတ်ဘဲနေလိမ့်မည်နည်း။ ကောင်းကင်တွင် စာတန်သည် ငါ၏ ရန်ဘက်ဖြစ်ပြီး၊ မြေကြီးပေါ်တွင် လူသည် ငါ၏ ရန်သူဖြစ်သည်။ ကောင်းကင်နှင့် မြေကြီးပေါင်းစည်းခြင်းကြောင့်၊ ၎င်းတို့၏ မျိုးဆက်ကိုးဆက်သည် ဆက်နွယ်မှုအားဖြင့် အပြစ်ရှိသည်ဟု သတ်မှတ်သင့်ပြီး၊ အဘယ်သူမျှ လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာခွင့်မရှိ။ အဘယ်သူသည် ငါ့ကို ခုခံတွန်းလှန်ရန် ၎င်းတို့ကို ပြောခဲ့သနည်း။ အဘယ်သူသည် ငါ့ကို မနာခံရန် ၎င်းတို့ကို ပြောခဲ့သနည်း။ အဘယ်ကြောင့် လူသားသည် ၎င်းတို့၏ ဗီဇဟောင်းမှ လွတ်အောင် ရုန်းထွက်ဖို့ မဖြစ်နိုင်သနည်း။ အဘယ်ကြောင့် ၎င်းတို့၏ ဇာတိပကတိသည် ၎င်းတို့ အတွင်း၌ အမြဲတိုးပွားနေရသနည်း။ ဤအရာအားလုံးသည် လူသားအပေါ် ငါ၏ တရားစီရင်ခြင်း သက်သေအထောက်အထားဖြစ်၏။ အဘယ်သူသည် ဖြစ်ရပ်မှန်များကို အရှုံးမပေးဝံ့သနည်း။ ငါ၏တရားစီရင်ခြင်းက စိတ်ခံစားချက်များဖြင့် လွှမ်းမိုးထားသည်ဟု အဘယ်သူပြောဝံ့သနည်း။ ငါသည် လူသားနှင့်မတူ ကွဲပြားခြားနားပြီး၊ လူသားမျိုးနွယ်ထဲမှ လူတစ်ဦးမဟုတ်သည့်အတွက်ကြောင့် သူ့ထံမှ ခွဲထွက်၏။

ငါလုပ်သမျှအရာသည် အကြောင်းပြချက်တစ်ခုအတွက်ဖြစ်သည်၊ လူသားသည် ငါ့အား “သမ္မာတရား” ကို “ထုတ်ဖော်ပြ” သောအခါ၊ လူသားမျိုးနွယ်၏ အပြစ်ရှိခြင်းသည် ငါ၏ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်းနှင့် ထိုက်တန်ရန် လုံလောက်သောကြောင့် ငါသည် “ကွပ်မျက်ရာကွင်း” ဆီ ၎င်းတို့ကို လိုက်ပို့၏။ ထို့ကြောင့် ငါသည် လူကို ဆင်ကန်းတောတိုးပြစ်တင် ဆုံးမခြင်းမပြု၊ ယင်းအစား ၎င်းတို့အပေါ် ငါ၏ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်းသည် ၎င်းတို့ အပြစ်များ၏ အမှန်တရားနှင့် အစဉ်အမြဲ ကိုက်ညီမှုရှိသည်။ သို့မဟုတ်လျှင် ၎င်းတို့၏ ပုန်ကန်မှုကြောင့် လူသားမျိုးနွယ်သည် ဘယ်သောအခါမျှ ငါ့ရှေ့မှောက် ဦးညွှတ်ပြီး ၎င်းတို့၏ အပြစ်များကို ဝန်ခံကြလိမ့်မည်မဟုတ်။ လက်ရှိအခြေအနေကြောင့် လူအားလုံးသည် ၎င်းတို့၏ ဦးခေါင်းများကို အင်တင်တင်ဖြင့် ညွှတ်ကြ၏၊ သို့သော် ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများ လက်ခံယုံကြည်ခြင်းမရှိဖြစ်နေဆဲဖြစ်သည်။ သောက်ဖို့ “ဗေရီယမ်” ကို လူတို့ကို ငါပေး၏၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့အတွင်းက ၎င်းတို့၏ အင်္ဂါများသည် “မှန်ဘီလူး” ရှေ့ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပေါ်လာကြပြီး၊ လူသား၏ ဝမ်းဗိုက်အတွင်းရှိ အညစ်အကြေးများနှင့် မစင်ကြယ်မှုများမှာ အမြစ်မပြတ်ဘဲ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ သွေးပြန်ကြောများတစ်လျှောက် အညစ်အကြေး အမျိုးမျိုးစီးဆင်းနေပြီး၊ ယင်းကြောင့် ၎င်းတို့အတွင်းရှိ အဆိပ်မှာ ကြီးထွားပေသည်။ လူသားအနေဖြင့၊ ဤသို့ အချိန်ကြာမြင့်စွာ နေထိုင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊ ယင်းကို ကျင့်သားရသွား မခဲ့ကြပြီး အထူးအဆန်းအဖြစ် မမြင်ကြတော့ချေ။ အကျိုး ဆက်အနေဖြင့်၊ ၎င်းတို့အတွင်းရှိ ရောဂါပိုးများမှာ ရင့်ကြပြီး၊ ၎င်းတို့၏ သဘောသဘာဝဖြစ်လာကာ ယင်းတို့လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် လူတိုင်း အသက်ရှင်ကြလေသည်။ ဤသည်မှာ လူတို့သည် နေရာအနှံ့ပြေးလွှားနေသည့် မြင်းရိုင်းများကဲ့သို့ ဖြစ်ရသည့်အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤအရာကို ၎င်းတို့ ဘယ်သောအခါမျှ အပြည့်အဝ ဝန်မခံဘဲ၊ ၎င်းတို့ “လက်ခံယုံကြည်သည်” ကို ပြသဖို့ ၎င်းတို့ဦးခေါင်းများကို ညိတ်ပြရုံသာ ညိတ်ပြကြလေသည်။ အမှန်တရားမှာ လူသားတသည် ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို စိတ်နှလုံးဖြင့် မခံယူကြခြင်းဖြစ်သည်။ အကယ်၍ ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်ကို ဖြေဆေးအဖြစ် ၎င်းတို့ယူခဲ့ကြလျှင်၊ “ဆရာဝန်၏ ညွှန်ကြားချက်များ” ကို လိုက်နာကြမည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုဖြေဆေးကို ၎င်းတို့၏ အတွင်းရှိ ရောဂါကို ကုသဖို့ ခွင့်ပြုကြမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် ငါ့အမြင်ကို ပြောရလျှင် ၎င်းတို့ပြုမူကြသည့်နည်းလမ်းက ဤဆန္ဒကို မဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပေ၊ ထို့ကြောင့် ငါသည် “မတတ်သာ၍ လက်ခံရုံသာ” တတ်နိုင်ပြီး၊ ၎င်းတို့နားထောင်သည်ဖြစ်စေ၊ နားမထောင်သည်ဖြစ်စေ ၎င်းတို့ကို ဆက်လက်စကားပြောရပေသည်။ ငါ၏ တာဝန်ကိုသာ ငါလုပ်ဆောင်နေသည်။ လူသားသည် ငါ၏ကောင်းကြီးများကို မွေ့လျော်ဖို့ ဆန္ဒရှိမနေဘဲ၊ ငရဲ၏ ညှဉ်းဆဲမှုကို ဖြတ်သန်းလိမ့်မည်၊ ထို့ကြောင့် ငါသည် ၎င်းတို့၏ တောင်းဆိုမှုကို လိုက်လျောရန်ထက်ပို၍ ဘာမျှမလုပ်ဆောင်နိုင်။ သို့သော် ငါ၏ နာမနှင့် ဝိညာဉ်သည် ငရဲထဲတွင် အရှက်မရစေဖို့အလို့ငှာ၊ ငါသည် ပထမဦးစွာ ၎င်းတို့ကို ဆုံးမပြီး နောက်တွင်မှ ၎င်းတို့၏ ဆန္ဒများကို “နာခံ” မည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့အနေဖြင့် “စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ ပျော်ရွှင်ခြင်း” ကို တွေ့ကြုံခံစားနိုင်စေဖို့ ယင်းကို လုပ်ဆောင်မည်ဖြစ်သည်။ လူသားအနေဖြင့် ဘယ်အချိန်တွင်မဆို သို့မဟုတ် ဘယ်နေရာတွင်မဆို ငါ၏ကိုယ်ပိုင်အလံအောက်တွင် ငါ့ကို အရှက်ရစေဖို့ ခွင့်ပြုရန် ငါလိုလားခြင်းမရှိ၊ ယင်းကြောင့် ၎င်းတို့ကို အထပ်ထပ် အခါခါ ဆုံးမရခြင်းဖြစ်သည်။ ငါပြောသော ခက်ထန်သည့်စကားများ၏ ကန့်သတ်ထားခြင်းမရှိဘဲ၊ ယနေ့တွင် လူသားသည် အဘယ်သို့ ငါ့ရှေ့မှောက်၌ ရပ်နေနိုင်သေးဦးမည်နည်း။ ငါအဝေးသို့ သွားမည်ကို ကြောက်ရွံ့သောကြောင့်သာလျှင် လူတို့သည် အပြစ်မှ ရှောင်ကြဉ်ကြသည်မဟုတ်လော။ ပြစ်တင်ဆုံးမခြင်းကို ကြောက်ရွံ့သောကြောင့်သာလျှင် ၎င်းတို့ ညည်းညူခြင်းမပြုကြသည်မှာ မှန်သည်မဟုတ်လော။ အဘယ်သူ၏ ဆန္ဒသည် ငါ၏ အကြံအစည်ဘို့လို့ငှာသာ ဖြစ်သနည်း။ လူအားလုံးက ငါသည် “ဉာဏ်၏ အရည်အသွေး” ကင်းမဲ့သော ဘုရားသဘာဝဖြစ်သည်ဟု ထင်ကြ၏၊ သို့သော်လည်း ငါသည် လူသားသဘာဝထဲရှိ အရာရာတိုင်းကို ရိပ်စားမိနိုင်သည်ကို အဘယ်သူ နားလည်နိုင်သနည်း။ ယင်းမှာ လူတို့က၊ “အပ်နှင့်ထွင်းရမည်ကို အဘယ်ကြောင့် ပုဆိန်နှင့်ပေါက်သနည်း” ဟု ပြောသကဲ့သို့ အတိအကျဖြစ်သည်။ လူသား ငါ့ကို “ချစ်သည်” မှာ ငါ့အတွက် ၎င်းတို့၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာသည် မွေးရာပါဖြစ်သောကြောင့်မဟုတ်ဘဲ ပြစ်တင်ဆုံးမမှုကို ၎င်းတို့ ကြောက်ရွံ့ကြသောကြောင့် ဖြစ်၏။ လူတို့အကြား အဘယ်သူသည် ငါ့ကို ချစ်လျက် မွေးဖွားခဲ့သနည်း။ ငါသည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် နှလုံးသားဖြစ်ခဲ့ဘိကဲ့သို့ အဘယ်သူ ငါ့ကို ဆက်ဆံသနည်း။ ထို့ကြောင့် လူ့လောကအတွက် ဤအရာကို ဆိုရိုးတစ်ခုဖြင့် ငါအကျဉ်းချုပ်၏- လူများအကြား ငါ့ကို ချစ်သောသူ တစ်ဦးမျှမရှိ။

ငါသည် ကမ္ဘာမြေပေါ်က ငါ၏အမှုကို အဆုံးသတ်လိုသည်နှင့်အညီ၊ လူသားအနေဖြင့် အကန့်အသတ်မဲ့ သမုဒ္ဒရာထဲသို့ ကျသည်အထိ ငါနှင့် ဝေးရာသို့ အပစ်ခံရမည်စိုး၍ ငါ့အမှု၏ အရှိန်အဟုန်ကို ငါ လျင်မြန်စေသည်။ ယင်းမှာ ငါသည် အမှုအရာတို့၏ စစ်မှန်မကို ၎င်းတို့အား ကြိုတင်ပြောခဲ့ပြီးသည့်အတွက် ၎င်းတို့ အနည်းငယ် သတိချပ်လျက်ရှိကြခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအတွက်မဟုတ်လျှင် ပြင်းထန်သော လေနှင့် လှိုင်းတံပိုးများနှင့် ရင်ဆိုင်တွေ့ခံရဖို့ရှိသည့်အခါ၊ အဘယ်သူသည် ရွက်များကို မြှင့်တင်မည်နည်း။ လူအားလုံးသည် သတိဝီရိယရှိခြင်းအလုပ်ကို လုပ်နေကြ၏။ ယင်းမှာ ငါသည် ၎င်းတို့၏ မျက်လုံးများ၌ “ဓားပြ” တစ်ဦး ဖြသွားလာ ဘိသကဲ့သို့ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့ အိမ်ထဲက ဥစ္စာရှိသမျှအား ၎င်းတို့ထံမှ ငါယူမည်ကို ကြောက်ကြပြီး၊ ထို့ကြောင့် ၎င်းတို့၏ “တံခါးများ” ကို စုစည်းနိုင်သမျှ ခွန်အားအလုံးစုံဖြင့် ၎င်းတို့အားလုံး တွန်းထားကြပြီး၊ ရုတ်တရက် ငါချိုးဖျက်ဝင်လိမ့်မည်ကို သေမတတ်ကြောက်ကြလေသည်။ သူရဲဘောကြောင်သည့် ကြွက်များကဲ့သို့ ၎င်းတို့ ပြုမူကြသည်ကို ငါမြင်သောအခါ၊ တိတ်တဆိတ် ငါစွန့်ခွာသည်။ လူသား၏ စိတ်ကူးထဲတွင်၊ “ကမ္ဘာပျက်ကိန်း” တစ်ခု လောကသို့ လာနေပုံရပြီး၊ ၎င်းတို့အားလုံး ရုတ်တရက် ပြင်းထန်စွာ ကြောက်လန့်တကြားဖြစ်ကာ ဖရိုဖရဲ ထွက်ပြေးကြလေသည်။ ထို့နောက်တွင်မှ သရဲတစ္ဆေများ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ် လှည့်လည်နေကြခြင်းကို ငါမြင်ရခြင်းဖြစ်သည်။ ငါသည် မရယ်ဘဲမနေနိုင်၊ ငါ၏ရယ်မောခြင်းအသံကြားတွင် လူသည် အံ့အားသင့်ကာ အထိတ်တလန့်ဖြစ်လေသည်။ ထို့နောက်တွင် ငါသည် အမှန်တရားကို နားလည်သဘောပေါက်ခဲ့ပြီး ငါ၏ အပြုံးကို ပြန်ထိန်းကာ ကမ္ဘာမြေကို နောက်ထပ် ကြည့်ရှုစစ်ဆေးခြင်းမပြုတော့ဘဲ ယင်းအစား၊ ငါ၏ မူလအစီအစဉ်သို့ ပြန်လာခဲ့သည်။ ၎င်းတို့သည် အကြွင်းအကျန်များထက် ဘာမျှမပိုသောကြောင့်၊ ငါသည် လူသားကို ငါ၏ သုတေသနအတွက် နမူနာအဖြစ် အသုံးခံသော စံပုံစံတစ်ခုအဖြစ် နောက်ထပ်အလေးထားမည်မဟုတ်တော့။ ၎င်းတို့ကို ငါစွန့်ပစ်သည်နှင့်တပြိုင်နက်၊ ၎င်းတို့သည် မည်သည့်အသုံးမျှမဝင်ကြတော့ဘဲ၊ စွန့်ပစ်ပစ္စည်းအစအနများ ဖြစ်ကြလေသည်။ ဤအချိန်တွင် ၎င်းတို့ကို ငါချေဖျက်ပြီး မီးထဲသို့ ပစ်ချမည်။ လူသား၏စိတ်ထဲတွင်၊ ငါ၏ တရားစီရင်ခြင်း၊ ဘုန်းအာနုဘော်နှင့် အမျက်ဒေါသတို့၌ ငါ၏သနားကရုဏာနှင့် မေတ္တာ ပါရှိလေ၏။ သို့သော် ၎င်းတို့၏ အမှားများကို ငါလျစ်လျူရှုခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်ပြီး၊ ငါ၏သနားကရုဏာနှင့် မေတ္တာကို ပြန်ရုပ်သိမ်းခဲ့သည်မှာ ကြာပြီဖြစ်၍ ယင်းမှာ ၎င်းတို့ ယခုအခြေအနေတွင် ရှိနေရသည့်အကြောင်းရင်းဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ မသိကြပေ၊ အဘယ်သူမျှ ငါ့ကို မသိနိုင်သကဲ့သို့ အဘယ်သူမျှ ငါ့နှုတ်ကပတ်တော်များကို နားမလည်နိုင် သို့မဟုတ် ငါ့မျက်နှာကို မမြင်နိုင်ကြသလို၊ ငါ၏အလိုကို သဘောမပေါက်နိုင်ကြ။ ဤသည်မှာ လူသား၏ လက်ရှိအခြေအနေ မဟုတ်လော။ သို့ဖြစ်လျှင် ငါသည် ကရုဏာနှင့် မေတ္တာရှိသည်ဟု တစ်စုံတစ်ယောက်က အဘယ်ကြောင့် ဆိုနိုင်သနည်း။ ၎င်းတို့၏ အားနည်းချက်များကို ငါဂရုမစိုက်၊ ၎င်းတို့၏ ချွတ်ယွင်းချက်များကို ငါထည့်သွင်းစဉ်းစားခြင်းမပြုပေ။ ဤသည်မှာ ငါ၏ကရုဏာနှင့် မေတ္တာဖြစ်နေဆဲလော။ ၎င်းတို့အတွက် ငါ၏ချစ်ခြင်းမေတ္တာဖြစ်နေဆဲလော။ အစဉ်အလာဘို့အလို့ငှာ ငါသည် ငါ၏စကားပြောဆိုချက်ကို စစ်ထုတ်သည်ဟု လူတို့အားလုံးယုံကြည်ကြ၏၊ ထို့ကြောင့် ငါပြောသော နှုတ်ကပတ်တော်များကို ၎င်းတို့ မယုံကြည်ကြချေ။ “ဤသည်မှာ ကွဲပြားခြားနားသောခေတ်ဖြစ်သည့်အတွက်၊ ငါ၏ ကရုဏာနှင့် မေတ္တာတို့ ယခု မပါရှိ၊ သို့တိုင် ငါသည် ပြောသည့်အတိုင်း လုပ်တတ်သည့် ဘုရားသခင် အစဉ်ဖြစ်သည်” ဟူသည်ကို အဘယ်သူ နားလည်သဘောပေါက်သနည်း။ ငါသည် လူသားမျိုးနွယ်အလယ်တွင် ရှိပြီး၊ လူတို့၏စိတ်များတွင် ငါ့ကို အမြင့်ဆုံးသောသူအဖြစ် ၎င်းတို့ မြင်ကြ၏၊ ထို့ကြောင့် လူသားက ငါသည် ငါ၏ဉာဏ်ပညာမှတဆင့် စကားပြောဆိုသည်ကို နှစ်သက်သည်ဟု ယုံလေသည်။ ထို့ကြောင့် လူသားသည် ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်မကို သံသယဖြင့် အစဉ်အမြဲ မြင်ကြလေသည်။ သို့သော် ငါ၏ စကားပြောဆိုချက်နောက်ကွယ်က စည်းမျဉ်းများကို အဘယ်သူ နားလည်နိုင်သနည်း။ အဘယ်သူသည် ငါ့နှုတ်ကပတ်တော်များ၏ ဇစ်မြစ်များကို သဘောပေါက်နိုင်သနည်း။ အဘယ်သူသည် ငါအမှန်တကယ် ပြီးမြောက်လိုသောအရာကို နားလည်သဘောပေါက်နိုင်သနည်း။ ငါ့စီမံခန့်ခွဲမှုအစီအစဉ်၏ အဆုံးသတ်နှင့် သက်ဆိုင်၍ အသေးစိတ် အဘယ်သူနားလည်နိုင်သနည်း။ အဘယ်သူသည် ငါ့အဘို့ လူယုံဖြစ်လာနိုင်သနည်း။ အရာခပ်သိမ်းအနက် ငါ အတိအကျ လုပ်ဆောင်နေသည့်အရာကို ငါမှလွဲ၍ အဘယ်သူ နားလည်သဘောပေါက်နိုင်သနည်း။ ပြီးလျှင် ငါ၏ အဆုံးစွန် ရည်ရွယ်ချက်ကို အဘယ်သူ သိနိုင်သနည်း။

၁၉၉၂ ခုနှစ်၊ ဧပြီလ ၃၀ ရက်