ပြီးခဲ့သည့် စုဝေးပွဲတွင် မည်သည့် အကြောင်းအရာကို ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုခဲ့ကြသနည်း။ (လူသည် အဘယ်ကြောင့် သမ္မာတရားကို လိုက်စားရမည်နည်း ဖြစ်ပါသည်။) မိတ်သဟာယပြုခြင်း ပြီးသည့်နောက်တွင် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ချက် အကြောင်းအရာတစ်ခုကို သင်တို့အား ငါ ပေးခဲ့သည်။ ထိုအရာမှာ မည်သည့်အရာနည်း။ (သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန်နည်းလမ်း ဖြစ်ပါသည်။) ဤအကြောင်းအရာနှင့် ပတ်သက်၍ သင်တို့ ချင့်ချိန်စဉ်းစားပြီးကြပြီလော။ (ဘုရားသခင်၊ ကျွန်ုပ် အနည်းငယ် စဉ်းစားပြီးပါပြီ။ သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်းနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ နေ့စဉ် ကျွန်ုပ်တို့ ကြုံရသည့် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများ၌ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးခြင်းနှင့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများ ပွင့်အံထွက်ခြင်းများကို ဆန်းစစ်ခြင်း အကြောင်းဖြစ်ပြီး ထို့နောက်တွင် ဤပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရန် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ချိန်တည်းတွင် တာဝန် ထမ်းဆောင်ခြင်းသည် အချို့သော စည်းမျဉ်းများကို ခြုံငုံမိသောကြောင့် မတူကွဲပြားသည့် တာဝန်များကို ကိုင်တွယ်သည့်အခါ ဤစည်းမျဉ်းများအတိုင်း မည်သို့ ဆောင်ရွက်ရမည်ဆိုသည်ကို သိနားလည်ရန် ဆီလျော်သည့် သမ္မာတရားကို ကျွန်ုပ်တို့ ရှာဖွေရပါမည်။ ယင်းသည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည့် နောက်ထပ် နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် အချက်တစ်ချက်အနေဖြင့် မိမိ၏ နေ့စဉ်အသက်တာတွင် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေခြင်းဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ချက်မှာ မိမိတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေစဉ် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို ရှာဖွေခြင်းအားဖြင့် ဖြစ်သည်။ ဤလိုက်စားမှု၏ အခြားသော သွင်ပြင်လက္ခဏာ တစ်ခုတလေ ရှိသလော။ ဤသည်မှာ ခက်ခဲသည့် အကြောင်းအရာမဖြစ်သင့်၊ ဟုတ်ပါသလော။ “သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် နည်းလမ်း”အပေါ် သင်တို့ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခဲ့ကြပါသလော။ ထိုအရာအပေါ် သင်တို့ မည်သို့ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခဲ့ကြသနည်း။ ဤအကြောင်းအရာအပေါ် ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်းသည် ထိုအကြောင်း စဉ်းစားရင်းနှင့် ထိုချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်းမှတစ်ဆင့် ရရှိသည့် အသိပညာနှင့်ပတ်သက်၍ မှတ်စုများပြုလုပ်ရင်း အချိန် အတိုင်းအတာအချို့ လိုအပ်ပေမည်။ သင်သည် ထိုအရာကို အမြန်ကြည့်ရုံသာကြည့်ပြီး အနည်းငယ် စဉ်းစားသော်လည်း ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်ပြီး အချိန်ယူခြင်း၊ အားစိုက်ခြင်းမရှိ၊ သို့မဟုတ် ထိုအကြောင်းကို သေချာစွာ စဉ်းစားခြင်းမရှိပါက ယင်းမှာ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်း မဟုတ်။ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်းဆိုသည်မှာ ကိစ္စရပ်ကို လေးနက်စွာ သင်စဉ်းစားသည်၊ ထိုအရာကို တွေးဆရာတွင် သင် တကယ်ကို အားထုတ်သည်၊ ခိုင်မာသည့် အသိပညာအချို့ကို သင် ရရှိပြီး ဉာဏ်အလင်းပေးခြင်းနှင့် အလင်းပြခြင်းကို သင်ရရှိကာ အချို့သော ဆုလာဘ်များကို သင် အကျိုးခံစားရသည်ဟု ဆိုလိုပေသည်။ ဤသည်တို့မှာ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်းမှတစ်ဆင့် ရရှိသည့် ရလဒ်များ ဖြစ်သည်။ ယခုတွင် သင်တို့သည် ဤအကြောင်းအရာအပေါ် အမှန်တကယ် ချင့်ချိန်စဉ်းစားခဲ့ကြသလော။ သင်တို့တစ်ဦးမျှ ထိုအရာအပေါ် အမှန်တကယ် ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်း မရှိခဲ့ကြ၊ ဟုတ်ပါသလော။ ပြီးခဲ့သည့်အကြိမ်တွင် သင်တို့ ပြင်ဆင်နိုင်ကြရန်အလို့ငှာ ငါသည် သင်တို့ကို ကြိုတင်ပြင်ဆင်ချက်၊ အကြောင်းအရာတစ်ခုကို ပေးခဲ့သော်လည်း ထိုအကြောင်းအရာအပေါ် သင်တို့ တစ်ဦးမျှ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်း မရှိခဲ့သကဲ့သို့ ထိုအရာကို သင်တို့ အလေးအနက် မထားခဲ့ကြချေ။ ငါသည် သင်တို့ အရန်သင့်ခူးခပ်ပေးမည်ဟု သင်တို့ မျှော်လင့်နေခဲ့ကြသလော။ သို့မဟုတ် သင်က၊ “ဤအကြောင်းအရာသည် အလွန်ရိုးရှင်းသည်။ ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ နက်နဲစေ့စပ်မှု မရှိပါ။ ထိုအရာကို ငါတို့ သဘောပေါက်နှင့်ပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ချင့်ချိန်စဉ်းစားရန် မလိုပါ။ ငါတို့ နားလည်ပြီးသား ဖြစ်သည်”ဟု တွေးကြသလော။ သို့မဟုတ် သမ္မာတရားနှင့် ဆက်နွှယ်သည့် မေးခွန်းများနှင့် ကိစ္စရပ်များကို သင်တို့ စိတ်မဝင်စားခြင်း ဖြစ်သလော။ ပြဿနာမှာ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ သင်တို့သည် အလုပ်များလွန်းခြင်း မဖြစ်နိုင်၊ ဟုတ်ပါသလော။ အမှန်တွင် အကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ (ဘုရားသခင်၏ မေးခွန်းများကို နားထောင်ပြီး မိမိကိုယ်ကို သုံးသပ်ပြီးနောက်တွင် အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ သမ္မာတရားကို ကျွန်ုပ် မချစ်ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ထင်ပါသည်။ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ကျွန်ုပ် အလေးအနက် မထားခဲ့သကဲ့သို့ သမ္မာတရားအပေါ် လေးနက်စွာ မချင့်ချိန်မစဉ်းစားခဲ့ပါ။ အရန်သင့် ခူးခပ်ပေးသည်ကို ကျွန်ုပ်လည်း မျှော်လင့်နေခဲ့သည်။ ဘုရားသခင်က ထိုအကြောင်းအရာအပေါ် မိတ်သဟာယပြုခြင်း ပြီးစီးသည်နှင့် ထိုအရာကို ကျွန်ုပ် နားလည်နိုင်မည်ဟု မျှော်လင့်နေခဲ့ပါသည်။ ယင်းမှာ ကျွန်ုပ်တွင် ရှိခဲ့သည့် သဘောထား ဖြစ်ပါသည်။) လူအများစုသည် ဤသို့ ဖြစ်ကြသလော။ သင်တို့သည် အရန်သင့်ခူးခပ်ပေးသည်ကို ခံရလေ့ရှိပုံရသည်။ သမ္မာတရားနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ သင်တို့သည် သိပ်မစေ့စပ်ကြသကဲ့သို့ အားထုတ်မှုများစွာ မပြုလုပ်ကြချေ။ အမှုအရာများကို ကြောင်းကျိုးမမြင်ဘဲ လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် ဟိုသည်ပြေးလွှားခြင်းကို သင်တို့ အထူးသဖြင့် နှစ်သက်ကြသည်။ သင်တို့ လုပ်ဆောင်သမျှမှာ သင်တို့အချိန်ကို ဖြုန်းတီးခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တို့သည် သမ္မာတရားကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းသည့်အခါ နားဝေတိမ်တောင်ဖြစ်ကြပြီး အလေးအနက် သဘောမထားကြ။ ယင်းမှာ သင်တို့၏ စစ်မှန်သော အခြေအနေ ဖြစ်သည်။

သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် နည်းလမ်းသည် ဘုရားအိမ်တော်၌ အများအားဖြင့် မိတ်သဟာယအပြုဆုံးသော အကြောင်းအရာများထဲမှ တစ်ခု ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် နည်းလမ်းနှင့် ပတ်သက်၍ အယူဝါဒအချို့ကို လူအများစုက နားလည်ကြပြီး အချို့သော ထိုအရာကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် လုပ်နည်းကိုင်နည်းများနှင့် နည်းလမ်းများကို သိကြသည်။ စစ်မှန်သော အတွေ့အကြုံအချို့ကို အနည်းနှင့်အများ ရှိကြသည့်သူ၊ ဘုရားသခင်ကို အချိန်အတော်ကြာ ယုံကြည်ပြီးသည့် လူအချို့ရှိပြီး ၎င်းတို့သည် ကျရှုံးမှုများနှင့် ပြိုလဲမှုများကိုလည်း တွေ့ကြုံကြပြီးဖြစ်ကာ အပျက်သဘောဆောင်ခြင်းနှင့် အားနည်းခြင်းတို့ ရှိကြပြီး ဖြစ်သည်။ သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်း ဖြစ်စဉ်တွင် ၎င်းတို့သည် အနိမ့်အမြင့်၊ အတက်အကျများစွာကိုလည်း တွေ့ကြုံကြပြီးဖြစ်ကာ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရာတွင် မိမိတို့၏ အတွေ့အကြုံများမှ ၎င်းတို့ သင်ယူကြပြီးဖြစ်သကဲ့သို့ အချို့သော ဆုလာဘ်များ ရှိကြပြီးဖြစ်သည်။ ပင်ကိုအားဖြင့် ၎င်းတို့သည် မိမိတို့၏ ဘဝများ၊ သို့မဟုတ် ပတ်ဝန်းကျင်များတွင် အခက်အခဲများနှင့် တားဆီးပိတ်ပင်မှုများစွာအပြင် အမျိုးမျိုးသော တကယ့် ပြဿနာများကိုလည်း ကြုံကြရပြီး ဖြစ်သည်။ တိုတိုပြောရလျှင် လူအများစုသည် လုပ်နည်းလုပ်ဟန်တွင် ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် လက်တွေ့ကျသည့် ပြဿနာအချို့မှတစ်ဆင့်ဖြစ်စေ၊ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ အဆင့်အချို့ ရှိကြပြီး ထိုအရာနှင့်ဆိုင်သည့် အယူဝါဒဆိုင်ရာ အသိပညာအချို့လည်း ရှိကြလေသည်။ လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို စတင် ယုံကြည်ပြီးသည်နှင့်၊ သို့မဟုတ် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း လမ်းကြောင်းကို စလျှောက်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ထိုလမ်းကြောင်းပေါ်တွင် အဖိုးအခ အမှန်တကယ် ပေးပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းအတွက် မိမိတို့၏ လုပ်နည်းကိုင်နည်းတွင် အနည်းငယ်သာ အားထုတ်ပြီးသည်ဖြစ်စေ ၎င်းတို့အားလုံးသည် ထိုအရာအပေါ် သိနားလည်မှုအချို့ အနည်းနှင့်အများ ရှိကြလိမ့်မည်။ သမ္မာတရားကို ချစ်သောသူတို့အတွက် ဤသိနားလည်မှုသည် စစ်မှန်ပြီး တန်ဖိုးရှိသော ဆုလာဘ်များကို ကိုယ်စားပြုသော်လည်း သမ္မာတရားကို မလိုက်စားသောသူတို့မှာမူ အတွေ့အကြုံမရှိ၊ မိမိတို့၏ အတွေ့အကြုံမှ သင်ယူမှုမရှိ၊ သို့မဟုတ် ဆုလာဘ်မရှိကြချေ။ အချုပ်ဆိုရလျှင် လူအများစုသည် ချီတုံချတုံဖြစ်စွာ ရှေ့ဆက်နေကြပြီး သမ္မာတရားကို လိုက်စားစဉ်တွင် “စောင့်ကြည့်” သဘောထားကို ထားရှိနေကြသော်လည်း တစ်ချိန်တည်းတွင် ထိုအရာကို လိုက်စားသကဲ့သို့ ခံစားရသည့်အရာကို အနည်းငယ် တွေ့ကြုံနေကြရသည်။ လူအများစု၏ အတွေးများ၊ အမြင်များ သို့မဟုတ် အသိတွင် သမ္မာတရားလိုက်စားခြင်းသည် အပြုသဘောဆောင်သော အရာတစ်ခုဖြစ်ပြီး အကြီးမားဆုံးသော အရေးပါမှုရှိ၏။ ၎င်းတို့က ထိုအရာမှာ လူတို့ လိုက်စားသင့်သည့် ဘဝရည်မှန်းချက်တစ်ခုအဖြစ်၊ ပြီးလျှင် ထို့ထက်ပို၍ ဘဝတွင် ၎င်းတို့ လိုက်လျှောက်သင့်သည့် မှန်ကန်သော လမ်းအဖြစ် တွေးထင်ကြသည်။ အယူအဆဆိုင်ရာ အဆင့်တစ်ခုပေါ်တွင် ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့၏ တကယ့် အတွေ့အကြုံနှင့် အသိပညာကို အခြေခံ၍ဖြစ်စေ လူအားလုံးသည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းအား ကောင်းမွန်သည့် အရာတစ်ခုနှင့် အပြုသဘော အဆောင်ဆုံးသော အရာအဖြစ် မှတ်ယူကြသည်။ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း၊ သို့မဟုတ် ထိုသမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်း လမ်းကြောင်းနှင့် နှိုင်းယှဉ်နိုင်သည့် လူသားမျိုးနွယ် ပါဝင်ဆောင်ရွက်သော လိုက်စားမှု၊ သို့မဟုတ် လမ်းကြောင်း မရှိပေ။ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းသည် လူသားများ လိုက်လျှောက်သင့်သည့် တစ်ခုတည်းသော လမ်းဖြစ်သည်။ လူသားမျိုးနွယ်ဝင်တစ်ဦးအနေဖြင့် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းသည် လူတိုင်း၏ ဘဝရည်မှန်းချက်ဖြစ်သင့်ပြီး ထိုအရာကို လူတို့အတွက် လိုက်လျှောက်ရမည့် မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းအဖြစ် ၎င်းတို့ ရှုမြင်သင့်ကြပေသည်။ ယခုတွင် အကြင်သူသည် သမ္မာတရားကို မည်သို့ လိုက်စားသင့်သနည်း။ ယခုလေးတင် လူအများစုက သဘောတူမည်မှာ သေချာသလောက် ဖြစ်မည့် ရိုးရှင်းသော၊ အယူအဆဆိုင်ရာ စိတ်ကူးအချို့ကို သင်တို့ တင်ပြလာခဲ့ကြသည်။ ဤလိုက်စားမှုများနှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုမျိုးသည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းနှင့် ဆက်နွှယ်သည်ဟု လူတိုင်းက ထင်ကြသည်။ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းနှင့် တိတိကျကျ ဆက်နွှယ်သည့် အရာများမှာ မိမိကိုယ်ကို သိမြင်မှု ရရှိခြင်း၊ ဝန်ချခြင်းနှင့် နောင်တရခြင်း၊ ထို့နောက်တွင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည့် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကို ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များမှ ရှာတွေ့ခြင်းနှင့် နောက်ဆုံးတွင် မိမိ၏ နေ့စဉ်ဘဝတွင် သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များကို အသက်ရှင်နေထိုင်ခြင်း၊ သမ္မာတရား၏ စစ်မှန်မှုထဲသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းမျှသာ ဖြစ်သည်ဟု ၎င်းတို့ ယုံကြည်ကြသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် နည်းလမ်းအပေါ် လူအများစု ရှိကြသည့် သာမန် သိနားလည်ခြင်းနှင့် သဘောပေါက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တို့ သတိပြုမိပြီး သဘောပေါက်နိုင်သည့် နည်းလမ်းများမှလွဲ၍ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းအတွက် သာ၍ တိကျသည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းများနှင့် နည်းစနစ်အချို့တို့ကို ငါ အကျဉ်းချုပ်ထားသည်။ ယနေ့တွင် ဤကိစ္စရပ်နှင့်ပတ်သက်၍ သာ၍ အသေးစိတ်ကျသော အချက်အလက်များဖြင့် ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုမည်ဖြစ်သည်။

သင်တို့ စာရင်းမှတ်ထားပြီးဖြစ်သည့် နည်းစနစ် အနည်းငယ်အပြင် ငါသည် သာ၍ အသေးစိတ်ကျစွာဖြင့် လုပ်ဆောင်ပြီးဖြစ်ကာ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် နည်းလမ်းအတွက် နည်းစနစ်နှစ်ခုကို ငါ အကျဉ်းချုပ်ထားသည်။ နည်းစနစ်တစ်ခုမှာ “လက်လွှတ်ခြင်း” ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ရိုးရှင်းပါသလော။ (ရိုးရှင်းပါသည်။) ဤသည်မှာ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက် မဟုတ်သကဲ့သို့ ရှုပ်ထွေးခြင်းလည်း မရှိပေ။ မှတ်မိပြီး နားလည်ရန် လွယ်ကူသည်။ ထိုအရာကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် ခက်ခဲမှု အဆင့်တစ်ခုထိ ပါဝင်နိုင်သည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ သင်မြင်သလော၊ ဤနည်းစနစ်သည် သင်တို့ တင်ပြခဲ့သည့်အရာတစ်ခုထက် များစွာ သာ၍ ရိုးရှင်း၏။ သင်တို့ ပြောခဲ့သည့်အရာမှာ သဘောတရား တစ်ပုံတစ်ခေါင်းသာ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများသည် အဆင့်မြင့်ကာ နက်နဲပုံရပြီး ထိုအရာများနှင့်ပတ်သက်၍ ခိုင်လုံသောအမြင်တစ်ခု ရှိသော်လည်း ထိုအရာများသည် ယခုတင် သင်တို့ကို ငါပြောခဲ့သည့် အရာထက် များစွာ သာ၍ ခက်ခဲရှုပ်ထွေးလေသည်။ ပထမဆုံး နည်းစနစ်မှာ “လက်လွှတ်ခြင်း”ဖြစ်ပြီး ဒုတိယမှာ “မိမိကိုယ်ကို ဆက်ကပ်ခြင်း” ဖြစ်သည်။ စုစုပေါင်း စကားနှစ်ခွန်း၊ ဤနည်းစနစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများကို ကြည့်ရုံမျှဖြင့် လူတို့ နားလည်နိုင်ပြီး ထိုအရာများအကြောင်းကို မိတ်သဟာယမပြုဘဲနှင့် မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရမည်ကို သိကြသည်။ မှတ်မိရန်လည်း လွယ်ကူသည်။ ပထမဆုံး နည်းစနစ်မှာ အဘယ်နည်း။ (လက်လွှတ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။) ဒုတိယမှာ အဘယ်နည်း။ (မိမိကိုယ်ကို ဆက်ကပ်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။) သင် မြင်သလော။ ထိုအရာများသည် ရိုးရှင်းသည် မဟုတ်လော။ (ရိုးရှင်းပါသည်။) သင်တို့ ပြောခဲ့သည့်အရာထက် များစွာ သာ၍ လိုရင်းတိုရှင်းကျသည်။ ဤသည်ကို မည်သို့ ခေါ်ဆိုပါသနည်း။ ပြတ်သားခြင်းဟု ခေါ်ပါသည်။ သာ၍ နည်းပါးသော စကားလုံးများကို အသုံးပြုခြင်းသည် တစ်စုံတစ်ရာ ပြတ်သားသည်ဟု သေချာပေါက် ဆိုလိုသလော။ (မဆိုလိုပါ။) တစ်စုံတစ်ရာသည် ပြတ်သားခြင်းရှိမရှိဆိုသည်မှာ အရေးမကြီးပေ။ အရေးပါလှသည့်အရာမှာ အဓိကအချက်ကို ပြောဆိုထားခြင်း ရှိမရှိနှင့် လူတို့က လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည့်အခါ လက်တွေ့အသုံးဝင်ခြင်း ရှိမရှိ ဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် ထိုအရာကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းအားဖြင့် မည်သည့် ရလဒ်များ စွမ်းဆောင်ရရှိသည်၊ လူတို့၏ လက်တွေ့ကျသော အခက်အခဲများကို ဖြေရှင်းပေးနိုင်ခြင်း ရှိမရှိ၊ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း လမ်းကြောင်းကို လျှောက်ရန် လူတို့အား ကူညီခြင်းရှိမရှိ၊ လူတို့အား မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို အရင်းအမြစ်မှ ဖြေရှင်းခွင့်ပေးခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်နှင့် ထိုအရာကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းက လူတို့အား ဘုရားသခင်ရှေ့မှောက်သို့လာပြီး သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် သမ္မာတရားကို လက်ခံကာ ထိုသို့ဖြင့် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းက ရယူရမည့် ရလဒ်များနှင့် ရည်မှန်းချက်များကို စွမ်းဆောင်ရရှိရန် ကူညီခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်တို့ကို ကြည့်ရန် အရေးကြီး၏။ ဤသည်မှာ မှန်ကန်ပါ၏လော။ (မှန်ပါသည်။) ယခု သင်တို့သည် “လက်လွှတ်ခြင်း”နှင့် “မိမိကိုယ်ကို ဆက်ကပ်ခြင်း”နှင့်ဆိုင်သည့် ဤနည်းစနစ်နှစ်ခုကို ကြားကြပြီးဖြစ်ကာ သိရှိကြပေသည်။ ဤနည်းစနစ်နှစ်ခုနှင့် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းကြား ဆက်နွှယ်မှုမှာ အဘယ်နည်း။ ထိုအရာများသည် သင်တို့ ဖော်ပြခဲ့ကြသည့် နည်းစနစ်များနှင့် ဆက်နွှယ်သလော၊ သို့မဟုတ် ထိုနည်းစနစ်များနှင့် ကွဲလွဲဆန့်ကျင်သလော။ ဤသည်မှာ သိပ်မရှင်းသေးပေ၊ ဟုတ်ပါသလော။ (သိပ်မရှင်းသေးပါ။) ယေဘုယျပြောရလျှင် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် ဆိုင်သည့် တိကျသော နည်းစနစ်များမှာ ငါ ယခုတင် ဆွေးနွေးခဲ့သည့် နှစ်ခုဖြစ်သည်။ ဤနည်းစနစ်နှစ်ခုထဲမှ ပထမတစ်ခု လက်လွှတ်ခြင်း၏ တိကျသော ပါဝင်သည့်အကြောင်းအရာမှာ မည်သည့်အရာဖြစ်သနည်း။ “လက်လွှတ်ခြင်း”ဟူသည့် စကားလုံးများကို သင်တို့ ကြားသည့်အခါ သင်တို့တွေးနိုင်သည့် အရိုးရှင်းဆုံးနှင့် တိုက်ရိုက်အကျဆုံးသောအရာမှာ မည်သည့်အရာဖြစ်သနည်း။ အကြင်သူသည် ဤနည်းစနစ်ကို မည်သို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သနည်း။ ထိုအရာ၏ တိကျသည့် အစိတ်အပိုင်းများနှင့် ပါဝင်သော အကြောင်းအရာမှာ အဘယ်နည်း။ (မိမိ၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားကို လက်လွှတ်ခြင်းဖြစ်ပါသည်။) မိမိ၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားမှလွဲ၍ အခြားမည်သည့်အရာ ရှိသေးသနည်း။ (အယူအဆများနှင့် စိတ်ကူးများ ဖြစ်ပါသည်။) အယူအဆများနှင့် စိတ်ကူးများ၊ စိတ်ခံစားမှုများ၊ မိမိ၏ အလိုဆန္ဒနှင့် မိမိ၏ နှစ်သက်မှုများ ဖြစ်၏။ အခြားမည်သည့်အရာ ရှိသေးသနည်း။ (ရှင်သန်ခြင်းအတွက် ဆိုးယုတ်သော အတွေးအခေါ်များ၊ မှားယွင်းသည့် စံနှုန်းများနှင့် ဘဝအပေါ် အမြင်များဖြစ်သည်။) (မိမိ၏ ကြံရွယ်ချက်များနှင့် စိတ်ဆန္ဒများဖြစ်သည်။) တိုတိုပြောရလျှင် လူတို့သည် မိမိတို့ လက်လွှတ်သင့်သည့်အရာများကို စဉ်းစားရန် ကြိုးစားကြသည့်အခါ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများနှင့် ဆက်နွှယ်သည့် အမျိုးမျိုးသော အပြုအမူများအပြင် လူတို့၏ အတွေးများနှင့် အမြင်များကို ဖန်တီးသည့် အရာများကိုလည်း စဉ်းစားကြသည်။ ထို့ကြောင့် အဓိကအပိုင်းနှစ်ပိုင်း ရှိ၏။ တစ်ပိုင်းတွင် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများပါဝင်ပြီး အခြားတစ်ပိုင်းတွင် လူတို့၏ အတွေးများနှင့် အမြင်များ ပါဝင်သည်။ ဤအရာနှစ်ခုအပြင် အခြား မည်သည့်အရာကို သင်တို့ စဉ်းစားနိုင်သနည်း။ သင်တို့သည် အလွန် ဇဝေဇဝါဖြစ်ကြသည် မဟုတ်လော။ ဤအတွက် အကြောင်းရင်းမှာ အဘယ်နည်း။ အကြောင်းရင်းမှာ သင်တို့စိတ်ထဲ ချက်ချင်း ရောက်လာသည့်အရာများသည် ဘုရားသခင်ကို စတင်ယုံကြည်ကတည်းက သင်တို့၏ နေ့စဉ်ဘဝ၌ သင်တို့ မကြာခဏ ကြုံရပြီး လူတို့ မကြာခဏ ပြောဆိုကြသည့် အကြောင်းအရာများ ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် လူတို့တွင် တည်ရှိသော်ငြားလည်း မည်သူမျှ မပြောသည့် ပြဿနာများအတွက်မူ ထိုအရာများကို သင်တို့ မသိကြ၊ သတိမပြုမိကြ၊ ထိုအရာများကို သင်တို့ မတွေးမိကြသကဲ့သို့ ချင့်ချိန်စဉ်းစားရမည့် ပြဿနာများအဖြစ်လည်း မည်သည့်အခါတွင်မျှ မမြင်ကြလေပြီ။ ဤသည်မှာ သင်တို့ ဇဝေဇဝါဖြစ်ရသည့် အကြောင်းရင်း ဖြစ်သည်။ နောက်ထပ် ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုမည့် ကိစ္စရပ်ကို သင်တို့အား အချိန်ယူ စဉ်းစားကာ သေချာစွာ ငါသုံးသပ်ဆင်ခြင်စေချင်ပြီး ထိုအရာနှင့် ပတ်သက်၍ သင်တို့တွင် နက်နဲသည့် ထင်မြင်ချက်တစ်ခု ရစေချင်သောကြောင့် ဤအရာကို သင်တို့နှင့်အတူ ငါဆွေးနွေးနေခြင်း ဖြစ်သည်။

ယခုတွင် သမ္မာတရားကို မည်သို့ လိုက်စားရမည်ဆိုသည်နှင့် ဆက်နွှယ်သော အဓိကကျသည့် အရာနှစ်ခုနှင့်ပတ်သက်၍ ငါတို့ မိတ်သဟာယပြုကြမည်။ နံပါတ်တစ် လက်လွှတ်ခြင်းနှင့် နံပါတ်နှစ် မိမိကိုယ်ကို ဆက်ကပ်ခြင်းတို့ ဖြစ်သည်။ ပထမအရာဖြစ်သည့် လက်လွှတ်ခြင်းကို မိတ်သဟာယပြုခြင်းအားဖြင့် စတင်ကြစို့။ ဤသည်မှာ ခံယူချက်၊ လောကီ အတွေးအခေါ်များ၊ ထင်ရာစိုင်းသည့်စိတ်၊ ကောင်းချီးများအတွက် လိုအင်ဆန္ဒနှင့် အခြား ထိုသို့သော အဓိပ္ပာယ်ကောက်ယူချက်များကို ရိုးရှင်းစွာ လက်လွှတ်ခြင်း မဟုတ်ပေ။ ယနေ့တွင် ငါ မိတ်သဟာယပြုမည့် “လက်လွှတ်ခြင်း”ကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုသည် သာ၍ တိကျသော ရွေးချယ်သတ်မှတ်ခြင်းရှိပြီး လူတို့က မိမိတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများတွင် ဆန်းစစ်ကာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်း လိုအပ်၏။ လက်လွှတ်ခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ မည်သည့်အရာကို ပထမဆုံး ဖော်ပြရမည်နည်း။ လူတို့သည် သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ လိုက်စားရာတွင် ပထမဆုံး လက်လွှတ်ရမည့်အရာမှာ အမျိုးမျိုးသော လူသား စိတ်ခံစားချက်များ ဖြစ်သည်။ ဤအမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားမှုများကို ငါ ဖော်ပြသည့်အချိန်တွင် မည်သည့်အရာကို သင်တို့ တွေးမိပါသနည်း။ ဤစိတ်ခံစားမှုများတွင် မည်သည့်အရာ ပါဝင်သနည်း။ (တဇောက်ကန်းဖြစ်ခြင်း၊ တစ်ဇွတ်ထိုးနိုင်ခြင်းနှင့် မတက်မကြွဖြစ်ခြင်းတို့ ဖြစ်သည်။) တဇောက်ကန်းဖြစ်ခြင်းသည် စိတ်ခံစားမှု တစ်ခုလော။ (စိတ်ခံစားမှုဆိုသည်မှာ လူတို့က မိမိတို့၏ တာဝန်များကို မိမိတို့ ခံစားပုံအတိုင်း ထမ်းဆောင်နေကြစဉ် အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်သည့်အချိန်ကို ဆိုလိုကြောင်း ကျွန်ုပ် နားလည်ပါသည်။ သူတို့ စိတ်ချမ်းသာခြင်း ရှိမရှိဆိုသည့်အပေါ် မူတည်လျက် အမှုအရာများအပေါ် မတူကွဲပြားသည့် သဘောထားများကို သူတို့ ခံယူကြပါသည်။) ဤသည်တို့မှာ ငါပြောဆိုနေခဲ့သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်သလော။ ဤသည်မှာ စိတ်ခံစားမှုများကို ရှင်းပြရမည့်ပုံဖြစ်သလော။ (ဘုရားသခင်၊ စိတ်ခံစားမှုအပေါ် ကျွန်ုပ်၏ သိနားလည်မှုမှာ ထိုစိတ်ခံစားမှုများတွင် အများအားဖြင့် ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းတို့နှင့်အတူ၊ စိတ်ကသိကအောက်ဖြစ်ခြင်း၊ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ခြင်းတို့ ပါဝင်ပါသည်။) ဤသည်မှာ သင့်လျော်သည် ခြုံငုံကောက်ချက်ချမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သို့ဆိုလျှင် လူတို့က မိမိတို့ ခံစားသည့်ပုံစံအတိုင်း အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်၍ ယခုတင် မည်သည့်အရာကို ဖော်ပြခဲ့သနည်း၊ ယင်းသည် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုလော။ (သရုပ်သကန်တစ်ခုသာ ဖြစ်ပါသည်။) စိတ်ခံစားမှု၏ သရုပ်သကန်မျိုးတစ်ခု ဖြစ်သည်။ စိတ်မကောင်းခြင်း၊ ကသိကအောက်ဖြစ်ကာ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းဖြစ်သည်။ ဤအရာအားလုံးမှာ စိတ်ခံစားမှု၏ သရုပ်သကန်များ ဖြစ်သော်လည်း စိတ်ခံစားမှု၏ အဓိပ္ပာယ်ဖွင့်ဆိုချက် လုံးဝ မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် သမ္မာတရားကို လိုက်စားရာတွင် ပထမဆုံး မိမိတို့ လက်လွှတ်ရန် လိုအပ်သောအရာဖြစ်သည့် အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားချက်များကို မည်သို့ သိနားလည်သင့်သနည်း။ လူများသည် အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားချက်များကို လက်လွှတ်သည့်အခါတွင် မည်သည့်အရာကို လက်လွှတ်နေကြသနည်း။ ထိုအရာမှာ အမျိုးမျိုးသော အခြေအနေများနှင့် ဆက်စပ်အကြောင်းအရာများတွင် ဖြစ်ပေါ်တတ်သည့်အပြင် အမျိုးမျိုးသော လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များ၊ အမှုအရာများနှင့်ပတ်သက်သည့် ခံစားချက်များ၊ အတွေးများနှင့် စိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ရန် ဖြစ်သည်။ ဤစိတ်ခံစားမှုများထဲမှ အချို့သည် လူတစ်ဦး၏ ထင်ရာစိုင်းသည့်စိတ် ဖြစ်လာသည်။ ပြီးလျှင် အချို့သည် လူတစ်ဦး၏ ထင်ရာစိုင်းသည့် စိတ်ဖြစ်မလာသော်လည်း ထိုအရာများသည် ထိုလူ၏ လုပ်ဆောင်ချက်များ၌ ၎င်း၏ သဘောထားကို မကြာခဏ ထိခိုက်နိုင်နေဆဲ ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤစိတ်ခံစားမှုများတွင် မည်သည့်အရာ ပါဝင်သနည်း။ ဥပမာအားဖြင့် ၎င်းတို့တွင် စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်း၊ ခါးသီးခြင်း၊ ဒေါသ၊ ကသိကအောက်ဖြစ်ခြင်း၊ စိတ်မသက်သာခြင်းအပြင် အလိုဆန္ဒချုပ်တည်ခြင်း၊ သိမ်ငယ်ခြင်းနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်း မျက်ရည်များ ငိုကြွေးခြင်းတို့ ပါဝင်သည်။ ဤအရာအားလုံးကို စိတ်ခံစားမှုများအဖြစ် ယူဆ၍ရသည်။ ဤသည်တို့မှာ စိတ်ခံစားမှုများ၏ ခိုင်လုံသော သရုပ်သကန်များ ဖြစ်သလော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ဤအရာကို ပြောပြီးသည့်နောက်တွင် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုဆိုသည်မှာ မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို သင်တို့ သိကြပါသလော။ ယင်းတို့သည် သင်တို့ ဖော်ပြခဲ့သည့် မတက်မကြွဖြစ်ခြင်းနှင့် တဇောက်ကန်းဖြစ်ခြင်းတို့နှင့် ပတ်သက်မှု တစ်ခုတလေ ရှိပါသလော။ (မရှိပါ။) ဆက်နွှယ်မှု မရှိပေ။ ထို့ကြောင့် သင်တို့ ဖော်ပြခဲ့သည့် ထိုအရာများသည် မည်သည့်အရာများ ဖြစ်ပါသနည်း။ (ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများ ဖြစ်ပါသည်။) ထိုအရာများသည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများ၏ သရုပ်သကန် အမျိုးအစားတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ယခုတင် ငါ စာရင်းမှတ်ခဲ့သည့် စိတ်ခံစားမှုများဖြစ်သည့် အလိုဆန္ဒချုပ်တည်းခြင်း၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်း၊ သိမ်ငယ်ခြင်း စသည်တို့သည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများနှင့် ပတ်သက်မှု တစ်ခုတလေ ရှိပါသလော။ (ဘုရားသခင် ယခုလေးတင် ပြောဆိုသည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများနှင့် ဆက်နွှယ်မှုမရှိပါ။ ထိုအရာများသည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို မဖြစ်စေပါ၊ သို့မဟုတ်ပါက ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများ အဆင့်ကို မရောက်ကြသေးပါ။) သို့ဆိုလျှင် ထိုအရာများသည် အဘယ်အရာများဖြစ်သနည်း။ ထိုအရာများသည် သာမန်လူ့သဘာဝ၏ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းတို့ဖြစ်ပြီး လူတို့က အချို့သော အခြေအနေများကို ကြုံရသည့်အခါ ထွက်ပေါ်သည့် စိတ်ခံစားမှုများနှင့် ပေါ်လွင်လာသည့် သရုပ်သကန်များ ဖြစ်၏။ အချို့မှာ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအားဖြင့် ဖြစ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း အခြားအရာများမှာ ထိုအဆင့်ကို မရောက်သေးသကဲ့သို့ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများနှင့် ဆက်နွှယ်သောအရာများ မဟုတ်သည့်တိုင် ဤအရာများသည် လူတို့၏ အတွေးများတွင် ဧကန်အမှန် တည်ရှိလေသည်။ ထိုသို့သော အခြေအနေများတွင် လူတို့က မည်သည့် အခြေအနေကို ကြုံရသည်ဖြစ်စေ၊ ဆက်စပ်အကြောင်းအရာက မည်သည့်အရာ ဖြစ်စေ ဤစိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့၏ ဝေဖန်အကဲဖြတ်နိုင်စွမ်းနှင့် အမြင်များကို မကြာခဏ အလိုအလျောက် လွှမ်းမိုးလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး လူတို့ ယူသင့်သည့် နေရာနှင့် လျှောက်သင့်သည့် လမ်းကြောင်းတို့ကို လွှမ်းမိုးလိမ့်မည်။ ငါတို့ ယခုတင် ပြောခဲ့ကြသည့် အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားမှုများသည် အဓိကအားဖြင့် တော်တော် အပျက်သဘောဆောင်လေသည်။ တော်တော် ကြားနေသည့်၊ သိပ်အပျက်သဘောမဆောင်သောအရာ၊ သို့မဟုတ် အပြုသဘောမဆောင်သောအရာ တစ်ခုတလေ ရှိသလော။ မရှိ၊ အတော်အတန် အပြုသဘောဆောင်သောအရာ တစ်ခုမျှ မရှိပေ။ စိတ်အားငယ်ခြင်း၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်း၊ ခါးသီးခြင်း၊ ဒေါသ၊ သိမ်ငယ်ခြင်း၊ စိတ်ကသိကအောက်ဖြစ်ခြင်း၊ စိတ်မသက်မသာဖြစ်ခြင်းနှင့် အလိုဆန္ဒချုပ်တည်းခြင်းဟူသည့် ဤအရာအားလုံးသည် အတော်လေး အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်၏။ ဤစိတ်ခံစားမှုများထဲမှ တစ်ခုတလေသည် လူတို့အား ဘဝ၊ လူသား ဖြစ်တည်မှုနှင့် ဘဝတွင် ၎င်းတို့ ကြုံရသည့် အခြေအနေများကို ခိုင်မာစွာ ရင်ဆိုင်နိုင်စေသလော။ အပြုသဘောဆောင်သည့်အရာတစ်ခုမျှ မရှိလေသလော။ (မရှိပါ။) ထိုအရာများအားလုံးသည် အတော်အတန် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ကြသည်။ ထို့ကြောင့် မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် အတော်အတန် သာ၍ ကောင်းမွန်ပါသနည်း။ တမ်းတခြင်းနှင့် တောင့်တခြင်းများကရော အဘယ်သို့ရှိသနည်း။ (ထိုအရာများသည် တော်တော် ကြားနေဖြစ်သောအရာများ ဖြစ်သည်။) ဟုတ်ပေ၏၊ ထိုအရာများသည် ကြားနေဖြစ်နိုင်သည်။ အခြား မည်သည့်အရာရှိသေးသနည်း။ အတိတ်ကို တသလွမ်းဆွတ်ခြင်း၊ တောင့်တခြင်းနှင့် ချစ်ခင်မြတ်နိုးခြင်းတို့ဖြစ်၏။ ငါတို့ပြောသည့် ဤခံစားမှုများသည် မည်သည့်အရာကို ရည်ညွှန်းသနည်း။ ထိုအရာများသည် လူသား စိတ်နှလုံးနှင့် စိတ်ဝိညာဉ် အတွင်းနက်နက်နေရာများတွင် မကြာခဏ ကွယ်ဝှက်ထားသည့် အရာများ ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့သည် လူတို့ စိတ်နှလုံးများနှင့် အတွေးများကို မကြာခဏ နေရာယူနိုင်ပြီး အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်ခြင်းအပေါ် လူတို့၏ခံစားချက်များ၊ အမြင်များနှင့် သဘောထားများအပေါ် မကြာခဏ ထိခိုက်နိုင်သည်။ ထို့ကြောင့် ဤစိတ်ခံစားမှုများကို လူတို့၏ တကယ့် ဘဝများတွင်၊ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုနှင့် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းတွင် တွေ့ရှိနိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ မတွေ့ရှိနိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ ယင်းတို့က လူတို့၏ နေ့စဉ်ဘဝများကို သာ၍ ကြီးမားသော အတိုင်းအတာဖြင့်ဖြစ်စေ၊ သာ၍ နည်းပါးသော အတိုင်းအတာဖြင့်ဖြစ်စေ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်လိမ့်မည်၊ သို့မဟုတ် လွှမ်းမိုးလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး ၎င်းတို့၏ တာဝန်များအပေါ် ၎င်းတို့၏ သဘောထားများကို ထိခိုက်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ထိုအရာများက သမ္မာတရားကို လူတို့လိုက်စားနေစဉ်တွင် ၎င်းတို့၏ ဝေဖန်အကဲဖြတ်နိုင်စွမ်းနှင့် ၎င်းတို့ ခံယူသည့် နေရာတို့ကိုလည်း ထိခိုက်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး အထူးသဖြင့် ဤတော်တော် မတက်ကြွသကဲ့သို့ အပျက်သဘောဆောင်သည့် ခံစားချက်များသည် လူတို့အပေါ် ကြီးမားသည့် သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိလိမ့်မည်။ လူတို့သည် မှတ်ဉာဏ်များ ဖြစ်ပေါ်ကာ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ထွေပြားသော စိတ်ခံစားမှုများကို စတင် သတိပြုမိသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများ၊ ပတ်ဝန်ကျင်နှင့် အခြားလူတို့ကို သတိပြုမိသည့် အသိစိတ်တစ်ခု စတင်ပုံဖော်သည့်အခါ ၎င်းတို့၏ အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားမှုများသည် တဖြည်းဖြည်း စတင်ဖြစ်ပေါ်လာ ရုပ်လုံးပေါ်လာလေသည်။ ထိုအရာများ ရုပ်လုံးပေါ်ပြီးသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် လူတို့သည် သာ၍ အသက်အရွယ် ကြီးရင့်လာကာ လောကီ ကိစ္စရပ်များကို သာ၍တွေ့ကြုံသည်နှင့်အမျှ ဤခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့ တစ်ဦးစီ လူ့သဘာဝ၏ အဓိကဖြစ်သော အင်္ဂါရပ်တစ်ခု ဖြစ်လာရင်း ၎င်းတို့အတွင်း၊ ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံး၏ အတွင်းကျကျ နေရာများအတွင်းတွင် တဖြည်းဖြည်း သာ၍ သာ၍ ခိုင်မာစွာ အမြစ်တွယ်လာလေသည်။ ထိုစိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့ တစ်ဦးစီ၏ ပင်ကိုအရည်အသွေး၊ ၎င်းတို့၏ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်း၊ ၎င်းတို့၏ မက်မောခြင်းများအပြင်၊ ဘဝတွင် ရည်မှန်းချက်များနှင့် ဦးတည်ချက်တို့ကို ၎င်းတို့၏ လိုက်စားမှု၊ စသည်တို့အား တဖြည်းဖြည်း ညွှန်ကြားလေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤစိတ်ခံစားမှုများသည် လူအယောက်စီတိုင်းအတွက် မရှိမဖြစ်ဖြစ်သည်။ ဤအရာကို ငါ အဘယ်ကြောင့် ပြောသနည်း။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် လူတို့သည် အနီးဝန်းကျင်ရှိ ပတ်ဝန်းကျင်အပေါ် ခံစားချက်အရဖြစ်သော အသိတစ်ခု စတင်ရှိသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဤစိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့၏ ပျော်ရွှင်ကြည်နူးမှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှုနှင့် ဝမ်းမြောက်ခြင်းတို့ကို တဖြည်းဖြည်း လွှမ်းမိုးသောကြောင့် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအပေါ် ၎င်းတို့၏ ဝေဖန်အကဲဖြတ်နိုင်စွမ်းနှင့် သိမြင်ခြင်းတို့ကို လွှမ်းမိုးကာ ၎င်းတို့၏ ပင်ကိုအရည်အသွေးကို လွှမ်းမိုးကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုစိတ်ခံစားမှုများက လူတို့သည် မိမိတို့၏ အနီးဝန်းကျင်ရှိ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအား ရင်ဆိုင်ကာ ကိုင်တွယ်ပုံနှင့်ပတ်သက်သော ၎င်းတို့၏ သဘောထားများနှင့် အမြင်တို့ကိုလည်း လွှမ်းမိုးလိမ့်မည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ သာ၍ပင် အရေးကြီးသည်မှာ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် လူတို့ ကျင့်ကြံပြုမူပုံအပြင် ၎င်းတို့ လိုက်စားသည့် ရည်မှန်းချက်များနှင့် လူသား ကျင့်ကြံပြုမူခြင်းအတွက် ၎င်းတို့၏ အခြေပြုချက်ကို စိုးမိုးနေသည့် နည်းလမ်းများနှင့် စည်းမျဉ်းများကို လွှမ်းမိုးလေသည်။ ငါပြောပြီးသည့်အရာမှာ နားလည်ရန် မလွယ်ကြောင်းနှင့် သာ၍ စိတ်ကူးယဉ်သက်သက် ဖြစ်နိုင်ကြောင်း သင် ခံစားကောင်းခံစားမိနိုင်သည်။ ငါ သင့်ကို ဥပမာပေးမည်ဖြစ်ပြီး ထို့နောက်တွင် အမှုအရာများကို အနည်းငယ် သာ၍ သင် နားလည်ကောင်း နားလည်သွားနိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် ကလေးအရွယ်တွင် ၎င်းတို့၏ မိသားစုများနှင့် လူမှုရေး ပတ်ဝန်းကျင်များရှိ အခြားသူများက “ဤကလေးသည် နုံအသည်၊ ဉာဏ်ထိုင်းပြီး စကားပြော မပြေပြစ်သူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ မိမိတို့ အနီးဝန်းကျင်ရှိ လူများကို အလွယ်တကူ ဘဝင်ကျစေနိုင်သည့် အလွန်စကားပြောကောင်းသော အခြားကလေးများကို ကြည့်ပါ။ ဤကလေးမှာမူ တစ်နေ့လုံး စူပုပ်၍သာ ရှိနေသည်။ လူများနှင့် ဆုံသည့်အခါ မည်သည့်အရာ ပြောရမည်ကို မသိပါ၊ တစ်စုံတစ်ရာ တလွဲလုပ်မိသည့်နောက်တွင် မည်သို့ ရှင်းပြရမည်၊ သို့မဟုတ် မိမိကိုယ်ကို မည်သို့ ရှင်းချက်ထုတ်ရမည်ကို မသိသကဲ့သို့ လူတို့ကို သဘောမကျအောင် မလုပ်နိုင်ပါ။ ဤကလေးသည် လူအတစ်ယောက်ဖြစ်သည်”ဟူသော အရာများကို ပြောဆိုရင်း ၎င်းတို့၏ သဘောမကျသော သုံးသပ်ချက်များကို ပေးရလောက်အောင် သာမန်ရုပ်ရည်ရှိကြကာ စိတ်ထဲရှိသမျှ မဖော်ပြတတ်သကဲ့သို့ ဉာဏ်သိပ်မထက်သည့် လူအချို့ရှိလေသည်။ မိဘများက ဤအရာကို ပြောကြသည်၊ ဆွေမျိုးများနှင့် မိတ်ဆွေများက ဤအရာကို ပြောကြပြီး ၎င်းတို့၏ ဆရာများကလည်း ဤအရာကို ပြောကြသည်။ ဤပတ်ဝန်းကျင်က ထိုသို့သော လူတစ်ဦးချင်းအပေါ် အတန်ငယ်၊ မမြင်နိုင်သော ဖိအားတစ်ခု ပေးလေသည်။ ဤပတ်ဝန်းကျင်များကို တွေ့ကြုံခြင်းမှတစ်ဆင့် ၎င်းတို့တွင် ပုံသေအတွေးအခေါ်တစ်မျိုးကို မရည်ရွယ်ဘဲ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ မည်သည့် ပုံသေအတွေးအခေါ်မျိုးနည်း။ ၎င်းတို့သည် ကြည့်မကောင်းကြောင်း၊ သိပ်နှစ်လိုဖွယ်မကောင်းကြောင်းနှင့် အခြားသူများသည် ၎င်းတို့ကို လုံးဝ မမြင်ချင်ကြကြောင်း တွေးထင်ကြလေသည်။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် စာလေ့လာရာတွင် မတော်၊ ဉာဏ်ထိုင်းသည်ဟု ယုံကြည်ကြပြီး အခြားသူများရှေ့တွင် ဖွင့်ဟစကားပြောရန် အမြဲ ရှက်ကြလေသည်။ လူများက ၎င်းတို့ကို တစ်စုံတစ်ရာ ပေးသည့်အခါ “ငါသည် အဘယ်ကြောင့် အမြဲ အလွန် အားစေးမိနေသနည်း။ အဘယ်ကြောင့် အခြားသူများသည် အင်မတန် စကားပြောပြေပြစ်သူများဖြစ်ကြသနည်း။ ငါတကယ်ကို နုံအသည်”ဟု မိမိတို့ကိုယ်ကို တွေးလျက် ကျေးဇူးတင်စကားပြောရန် အလွန် ရှက်ကြလေသည်။ မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ ၎င်းတို့သည် အသုံးမကျကြဟု ၎င်းတို့ တွေးမိကြသော်လည်း ထိုမျှအသုံးမကျခြင်း၊ ထိုမျှနုံအခြင်းကို အသိအမှတ်ပြုရန် မလိုမလားဖြစ်နေကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးများတွင် ၎င်းတို့က “ငါသည် ထိုမျှ အမှန်တကယ် နုံအပါသလား။ ငါသည် ထိုမျှ ဆိုးပါသလား”ဟု မိမိတို့ကိုယ်ကို အမြဲ မေးကြလေသည်။ ၎င်းတို့၏ မိဘများက ၎င်းတို့ကို မနှစ်သက်သကဲ့သို့ ၎င်းတို့၏ ညီအစ်ကို မောင်နှမများ၊ ၎င်းတို့၏ ဆရာ၊ ဆရာမများ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အတန်းဖော်များကလည်း ၎င်းတို့ကို မနှစ်သက်ကြချေ။ ပြီးလျှင် ရံဖန်ရံခါ ၎င်းတို့၏ မိသားစုဝင်များ၊ ဆွေမျိုးများနှင့် မိတ်ဆွေများက “သူ အရပ်ပုသည်၊ သူ၏ မျက်လုံးများနှင့် နာခေါင်းက သေးပြီး ထိုသို့သော သွင်ပြင်များဖြင့် အရွယ်ရောက်သည့်အခါ သူ အောင်မြင်လိမ့်မည်မဟုတ်”ဟု ၎င်းတို့ကို ပြောဆိုကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် မှန်ထဲကို ၎င်းတို့ ကြည့်သည့်အခါ ၎င်းတို့ မျက်လုံးများ ဧကန်အမှန် သေးငယ်သည်ကို မြင်ကြလေသည်။ ဤအခြေအနေတွင် ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံး အတွင်းနက်နက် နေရာများရှိ အတိုက်အခံလုပ်ခြင်း၊ စိတ်မကျေနပ်ခြင်း၊ မလိုမလားဖြစ်ခြင်းနှင့် လက်မခံခြင်းတို့သည် ၎င်းတို့ကိုယ်ပိုင် အားနည်းချက်များ၊ ချို့တဲ့မှုများနှင့် ပြဿနာများကို လက်ခံခြင်းနှင့် အသိအမှတ်ပြုခြင်းအဖြစ်သို့ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲသွားလေသည်။ ဤလက်တွေ့အရှိတရားကို ၎င်းတို့ လက်ခံနိုင်ကြသော်လည်း ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံး၏ အတွင်းနက်နက် နေရာများတွင် ထပ်တလဲလဲဖြစ်သော စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုက ဖြစ်ပေါ်လေသည်။ ဤစိတ်ခံစားမှုကို မည်သို့ ခေါ်ပါသနည်း။ သိမ်ငယ်မှု ဖြစ်သည်။ သိမ်ငယ်သော လူများသည် ၎င်းတို့၏ အားသာချက်များက မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို မသိကြချေ။ ၎င်းတို့က နှစ်လိုဖွယ်မကောင်းကြောင်းသာ တွေးကြသည်၊ အမြဲ နုံအသည်ဟု ခံစားကြပြီး အမှုအရာများအား မည်သို့ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရမည်ကို မသိကြချေ။ တိုတိုပြောရလျှင် မည်သည့်အရာကိုမျှ ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်နိုင်ခြင်းမရှိ၊ ၎င်းတို့သည် ဆွဲဆောင်မှုမရှိ၊ လိမ္မာပါးနပ်ခြင်းမရှိသကဲ့သို့ တုံ့ပြန်ရာတွင် နှေးကွေးသည်ဟု ခံစားကြလေသည်။ ၎င်းတို့သည် အခြားသူများနှင့် ယဉ်၍ မထူးခြားသကဲ့သို့ ၎င်းတို့၏ စာလေ့လာမှုများတွင် ရမှတ်ကောင်းများ မရကြချေ။ ထိုသို့သော ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကြီးပြင်းလာပြီးနောက် သိမ်ငယ်မှုနှင့်ဆိုင်သည့် ဤပုံသေအတွေးအခေါ်က တဖြည်းဖြည်း ထိန်းချုပ်လေသည်။ ထိုအရာသည် သင်၏ စိတ်နှလုံးနှင့် ငြိတွယ်လာပြီး သင်၏ စိတ်ကို နေရာအပြည့်ယူ၍ စွဲကျန်နေသော စိတ်ခံစားမှုတစ်မျိုးအဖြစ်သို့ ပြောင်းသွားလေသည်။ သင် အရွယ်ရောက်နှင့်ပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ လောကထဲသို့ ထွက်သွားပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ အိမ်ထောင်ပြုပြီး သင်၏ အလုပ်အကိုင်ကို ထူထောင်သည်ဖြစ်စေ၊ ပြီးလျှင် သင်၏ လူမှုအဆင့်အတန်းက မည်သို့ပင်ဖြစ်ပါစေ သင်၏ ကြီးပြင်းသည့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် နေရာယူထားခဲ့သည့် ဤသိမ်ငယ်မှုနှင့်ဆိုင်သော ခံစားချက်ကို ဖယ်ရှားရန် မဖြစ်နိုင်ပေ။ ဘုရားသခင်ကို သင် စတင်ယုံကြည်ပြီး အသင်းတော်တွင် ပါဝင်သည့်နောက်တွင်ပင် သင်သည် သာမန် အသွင်အပြင်ရှိသည်၊ ညံ့ဖျင်းသည့် ဉာဏ်ရည် အစွမ်းအစရှိသည်၊ စိတ်ထဲရှိသမျှ မဖော်ပြတတ်သကဲ့သို့ မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ဆောင်နိုင်ဟု တွေးနေဆဲဖြစ်သည်။ သင်က “ငါလုပ်နိုင်သည့်အရာကိုသာ ငါ လုပ်မည်။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ရန် စိတ်ပြင်းပြဖို့ မလိုပါ၊ နက်နဲသော သမ္မာတရားများကို ငါလိုက်စားရန် မလိုအပ်ပါ။ အရေးပါမှု အနည်းဆုံးသူ ဖြစ်ခြင်းဖြင့်သာ ငါ ကျေနပ်မည်။ အခြားသူများအား ငါ့အပေါ် ဆက်ဆံချင်သလို ဆက်ဆံခွင့်ပေးမည်”ဟု တွေးသည်။ အန္တိခရစ်များနှင့် အယောင်ဆောင်ခေါင်းဆောင်များ ထွက်ပေါ်သည့်အခါ ၎င်းတို့ကို သင် မပိုင်းခြားမသိမြင်နိုင်၊ သို့မဟုတ် မဖော်ထုတ်နိုင်ဟုလည်းကောင်း၊ သင်သည် ယင်းကို လုပ်ဆောင်ခြင်းအတွက် မသင့်တော်ဟုလည်းကောင်း ခံစားရသည်။ သင်ကိုယ်တိုင်က အယောင်ဆောင် ခေါင်းဆောင်၊ သို့မဟုတ် အန္တိခရစ်တစ်ဦး မဖြစ်သရွေ့ လုံလောက်ပြီ၊ အနှောင့်အယှက်များနှင့် ဆူပူမှုများ သင် မဖြစ်စေသရွေ့ အဆင်ပြေသည်၊ ပြီးလျှင် သင်၏ ကိုယ်ပိုင်ရာထူးတွင် သင် ရပ်တည်နိုင်သရွေ့ လုံလောက်ပြီဟု သင် ခံစားသည်။ သင်၏ စိတ်နှလုံး အတွင်းနက်နက်နေရာများတွင် သင်သည် လုံလောက်အောင် တော်ခြင်းမရှိသကဲ့သို့ အခြားသူများလောက် မတော်ကြောင်း၊ အခြားသူများသည် ကယ်တင်ခြင်း ခံရသူများ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပြီး သင်သည် အလွန်ဆုံးအနေဖြင့် အစေခံသူတစ်ဦးဖြစ်သည်ဟု သင် ခံစားရသည်။ ထို့ကြောင့် သင်သည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း အလုပ်တာဝန်အတွက် စံမမီဟု ခံစားရသည်။ သမ္မာတရား မည်မျှ သင်နားလည်နိုင်သည်ဖြစ်စေ၊ သင် ရှိသည့် အစွမ်းအစမျိုးရှိပြီး သင် ပုံပန်းအတိုင်း ဖြစ်ရသည်မှာ ဘုရားသခင်က ကြိုတင်စီမံထားသဖြင့် ဖြစ်သည်ကို မြင်ရရာတွင် သူသည် အစေခံသူတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်ရန် သင့်ကို သူ ကြိုတင်စီမံထားခြင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ကြောင်းနှင့် သင်သည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း၊ ခေါင်းဆောင်တစ်ဦး ဖြစ်လာခြင်း၊ တာဝန်နှင့်ဆိုင်သည့် ရာထူးတစ်ခုရှိသော တစ်စုံတစ်ဦး ဖြစ်လာခြင်း၊ သို့မဟုတ် ကယ်တင်ခံခြင်းနှင့် မည်သည့်ပတ်သက်မှုမျှ မရှိဟု ခံစားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုအစား သင်သည် အရေးမပါဆုံးသော လူတစ်ဦး ဖြစ်ရန် လိုလားနေသည်။ ဤသိမ်ငယ်မှုနှင့်ဆိုင်သော ခံစားချက်သည် သင့်အထဲ၍ မွေးရာပါ ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်မဟုတ်သော်လည်း နောက်တစ်ဆင့်တွင် သင်၏ မိသားစုပတ်ဝန်းကျင်နှင့် သင်ကြီးပြင်းသည့် ပတ်ဝန်းကျင်ကြောင့် သင်သည် အတန်အသင့်ဖြစ်သော ထိုးနှက်ချက်များ၊ သို့မဟုတ် မမှန်သော ဝေဖန်အကဲဖြတ်မှုများ ခံခဲ့ရပြီး ဤအရာက သင့်အထဲတွင် သိမ်ငယ်မှုနှင့်ဆိုင်သည့် ခံစားချက်ကို ဖြစ်စေခဲ့သည်။ ဤစိတ်ခံစားမှုက သင့်လိုက်စားမှုများ၏ မှန်ကန်သော ဦးတည်ချက်ကို ထိခိုက်သည်၊ သင်၏ လိုက်စားမှုများအတွက် မှန်ကန်သော ပြင်းပြသည့်ဆန္ဒကို လွှမ်းမိုးပြီး သင်၏ မှန်ကန်သော လိုက်စားမှုများကိုလည်း ဟန့်တား၏။ သင်၏ လူ့သဘာဝတွင် ရှိသင့်သည့် မှန်ကန်သော လိုက်စားမှုနှင့် မှန်ကန်သော စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုတို့သည် ဟန့်တားခံရသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် အပြုသဘောဆောင်သော အရာများကို လိုက်စားရန်နှင့် သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန်ဖြစ်သော သင်၏ စိတ်လှုံ့ဆော်မှုသည် ချုပ်ထိန်းခံရလေသည်။ ဤချုပ်ထိန်းမှုကို သင်၏ အနီးအနား ပတ်ဝန်းကျင်၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်လူမဆိုက ဖြစ်စေပြီး ထိုအရာကို သင် ခံစားသင့်သည်ဟု ဘုရားသခင် မသတ်မှတ်ခဲ့သည်မှာ အမှန်ဖြစ်သည်။ ထို့ထက် ထိုအရာကို သင်၏ စိတ်နှလုံးနက်နက်ရှိ ပြင်းပြင်းထန်ထန် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုက ဖြစ်စေပေသည်။ ဤသို့ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။)

အပေါ်ယံအားဖြင့် သိမ်ငယ်မှုသည် လူတို့တွင် ထင်ရှားသည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခု ဖြစ်သည်။ သို့သော် အမှန်တွင် ထိုအရာ၏ ဖြစ်ကြောင်းရင်းမြစ်မှာ လူတို့ အသက်ရှင်နေထိုင်သည့် ဤလူမှုအဖွဲ့အစည်း၊ လူသားမျိုးနွယ်နှင့် ပတ်ဝန်းကျင်တို့ ဖြစ်သည်။ လူတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အကြောင်းပြချက်များကလည်း ယင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ လူမှုအဖွဲ့အစည်းနှင့် လူသားမျိုးနွယ်သည် စာတန်ထံမှလာသည်မှာ သိသာထင်ရှားပေသည်။ ဆိုးယုတ်သူတစ်ဦး၏ တန်ခိုးအာဏာအောက်တွင် လူသားမျိုးနွယ်အားလုံး တည်သောကြောင့် စာတန်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးစေခြင်းကို နက်ရှိုင်းစွာ ခံခဲ့ရပြီး မည်သူကမျှ နောက်မျိုးဆက်ကို သမ္မာတရားနှင့်အညီ၊ သို့မဟုတ် ဘုရားသခင်၏ သွန်သင်ချက်များနှင့်အညီ တကယ့်ကို မသွန်သင်နိုင်ဘဲ ထိုထက် စာတန်ထံမှ လာသည့် အရာများနှင့်အညီ သွန်သင်ကြလေသည်။ ထို့ကြောင့် နောက်မျိုးဆက်နှင့် လူသားမျိုးနွယ်ကို စာတန်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် အမှုအရာများအား သွန်သင်ပေးခြင်း အကျိုးဆက်မှာ လူတို့၏ စိတ်သဘောထားများနှင့် အနှစ်သာရကို ဖောက်ပြန်ပျက်စီးစေခြင်းအပြင် လူတို့တွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေခြင်း ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ပေါ်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ယာယီဖြစ်ပါက လူတစ်ဦး၏ ဘဝကို ကြီးမားသည့် သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ သို့ရာတွင် လူတစ်ဦး၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးနှင့် စိတ်ဝိညာဉ်တို့အတွင်းတွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုသည် နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်လာပြီး ထိုနေရာတွင် ဖျက်မရအောင် တွယ်ကပ်လာနေပါက ၎င်းတို့သည် ထိုအရာနှင့်ပတ်သက်၍ လုံးဝ မမေ့ပျောက်နိုင်ပါက၊ သို့မဟုတ် မဖယ်ရှားနိုင်ပါက ထိုလူ၏ ဆုံးဖြတ်ချက်တိုင်း၊ လူမျိုးစုံ၊ အဖြစ်အပျက်မျိုးစုံနှင့် အမှုအရာမျိုးစုံကို ၎င်းတို့ ချဉ်းကပ်သည့်နည်းလမ်း၊ စည်းမျဉ်းနှင့်ဆိုင်သည့် အဓိကကျသော ကိစ္စများကို ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ ၎င်းတို့ ရွေးချယ်သည့်အရာနှင့် မိမိတို့ဘဝတွင် ၎င်းတို့ လျှောက်သည့် လမ်းကြောင်းတို့ကို သေချာပေါက် ထိခိုက်လိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ တကယ့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းက လူတစ်ဦးစီတိုင်းအပေါ် ရှိသည့် သက်ရောက်မှု ဖြစ်သည်။ အခြားသော သွင်ပြင်လက္ခဏာမှာ လူတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အကြောင်းပြချက်များဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ လူတို့သည် ကြီးပြင်းလာသည်နှင့်အမျှ မိမိတို့ ရရှိကြသည့် ပညာရေးနှင့် သွန်သင်မှုများ၊ ၎င်းတို့ လက်ခံသည့် ကျင့်ကြံပြုမူရန် နည်းလမ်းများနှင့်အတူ အတွေးများနှင့် စိတ်ကူးများအားလုံးအပြင် အမျိုးမျိုးသော လူသားအဆိုများ၊ အားလုံးသည် စာတန်ထံမှ လာသည်မှာ လူတို့က ၎င်းတို့ ကြုံရသည့် ဤပြဿနာများကို မှန်ကန်သည့် ရှုထောင့်အမြင်နှင့် ရှုထောင့်မှ ကိုင်တွယ်ပြီး ပပျောက်စေနိုင်စွမ်းမရှိသည်အထိပင် ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့် ဤပြင်းထန်သည့် ပတ်ဝန်းကျင်၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ရှိပြီး ထိုအရာ၏ ဖိနှိပ်ပြီး ထိန်းချုပ်ခြင်းကို ခံရလျက် လူသည် အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်ကာ ၎င်းတို့ ဖြေရှင်းနိုင်စွမ်း၊ ပြောင်းလဲနိုင်စွမ်း၊ သို့မဟုတ် ပပျောက်စေနိုင်စွမ်း မရှိသည့် ပြဿနာများကို ခုခံရန် ကြိုးစားဖို့ ထိုအရာများကို အသုံးပြုသည်မှလွဲ၍ မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ဆောင်နိုင်ချေ။ ဥပမာအနေဖြင့် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်ကို ကြည့်ကြစို့။ သင်၏ မိဘများ၊ ဆရာများ၊ သင်၏ လူကြီးသူမများနှင့် သင့်အနီးအနားရှိ အခြားသူအားလုံးတွင် သင်၏ အစွမ်းအစ၊ လူ့သဘာဝနှင့် ပင်ကိုအရည်အသွေးတို့အပေါ် လက်တွေ့မကျသည့် အကဲဖြတ်ချက်တစ်ခုရှိပြီး နောက်ဆုံးတွင် ဤအရာက သင့်ကို လုပ်ဆောင်သည်မှာ သင့်ကို ဝေဖန်ထိုးနှက်ခြင်း၊ ညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်း၊ ချုပ်ထိန်းခြင်း၊ ကန့်သတ်ခြင်းနှင့် ချည်နှောင်ခြင်းဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် ခုခံရန် သင် နောက်ထပ် မည်သို့မျှ ခွန်အားမရှိသည့်အခါ မိမိအနေဖြင့် သင့်တော်လှသည်ဟု မယုံကြည်သော်ငြားလည်း စော်ကားမှုများနှင့် အရှက်ရစေခြင်းတို့ကို တိတ်ဆိတ်စွာ လက်ခံရသည့်၊ ဤမမျှတ၊ မတရားသော လက်တွေ့အရှိတရားမျိုးကို တိတ်ဆိတ်စွာ လက်ခံရသည့် ဘဝကို ရွေးချယ်ခြင်းမှလွဲ၍ အခြားရွေးချယ်စရာမရှိပေ။ ဤလက်တွေ့အရှိတရာကို သင်လက်ခံသည့်အခါ သင့်အထဲတွင် နောက်ဆုံး ဖြစ်ပေါ်သည့် ခံစားမှုများမှာ ပျော်ရွှင်သည့်၊ စိတ်ကျေနပ်သည့်၊ အပြုသဘောဆောင်သည့်၊ သို့မဟုတ် တိုးတက်မှုရှိသော စိတ်ခံသားမှုတစ်ခု မဟုတ်ချေ။ သင်သည် လူ့ဘဝအတွက် တိကျပြီး မှန်ကန်သည့် ရည်မှန်းချက်များကို လိုက်စားရန်မဆိုထားနှင့်၊ သာ၍များပြားသော စိတ်လှုံ့ဆော်မှုနှင့် ဦးတည်ချက်တို့ဖြင့် အသက်ရှင်ခြင်းမရှိဘဲ ထို့ထက် သင့်အထဲတွင် နက်နဲသည့် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လေသည်။ ဤစိတ်ခံစားမှု သင့်အထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်သည့်အခါ ခိုကိုးရာမဲ့သည်ဟုသင် ခံစားရသည်။ အမြင်တစ်ခု သင် ဖော်ပြရန် လိုအပ်သည့် ပြဿနာတစ်ခုကို သင် ကြုံရသည့်အခါ သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် သင် ပြောလိုသည့် အရာနှင့် သင်ဖော်ပြရန် ဆန္ဒရှိသည့် အမြင်ကို အကြိမ်မည်မျှ သင်စဉ်းစားလိမ့်မည်မှာ မည်သူသိမည်နည်း။ သို့တိုင် သင်သည် ထိုအရာကို မိမိဘာသာပင် ထုတ်မပြောနိုင်ဘဲ ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ သင် စွဲကိုင်ခဲ့သည့် အလားတူ အမြင်ကို တစ်စုံတစ်ဦးက ဖော်ပြသည့်အခါ သင်သည် အခြားသူများထက် သာ၍ ညံ့ခြင်းမရှိဟူသည့် အတည်ပြုချက်၊ ခံယူချက်တစ်ခု သင့်စိတ်နှလုံးထဲတွင် သင့်ကိုယ်သင့် ခံစားခွင့်ပေးလိုက်သည်။ သို့ရာတွင် အလားတူ အခြေအနေ တစ်ဖန် ဖြစ်ပျက်သည့်အခါ သင်က “ငါသည် သာမန်ကာလျှံကာ စကားမပြောနိုင်ပါ၊ မည်သည့်အရာကိုမျှ စိတ်မြန်လက်မြန် မလုပ်နိုင်ပါ၊ သို့မဟုတ် မိမိကိုယ်ကို အဟားခံရသူ ဖြစ်စေ၍ မရပါ။ ငါသည် မတော်ပါ၊ နုံအပါသည်၊ မိုက်မဲပါသည်၊ ငါသည် လူအတစ်ယာက်ဖြစ်ပါသည်။ စကားမပြောဘဲ မည်သို့ ပုန်းကွယ်ပြီး နားထောင်ရုံမျှ နားထောင်ရမည်ကို ကျွန်ုပ် သင်ယူရမည်”ဟု မိမိကိုယ်ကို သင်ပြောနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ဤအရာမှ ကျွန်ုပ်တို့ မြင်နိုင်သည်မှာ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်ဖြစ်ပေါ်သည့် အချိန်မှစ၍ လူတစ်ဦး၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်လာသည့်အချိန်ထိ ထိုသူသည် မိမိအပေါ် ဘုရားသခင် ပေးသနားခဲ့သည့် မိမိ၏ လွတ်လပ်သော အလိုဆန္ဒနှင့် သဘာဝကျသော လုပ်ပိုင်ခွင့်များ ပိတ်ပင်ခံရသည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ထိုသူသည် ဤအရာများကို ခံစားခွင့်မရဘဲ ပိတ်ပင်ခံထားရပြီး ဖြစ်သည်။ မည်သူက ဤအရာများကို ထိုသူအား ခံစားခွင့်မပေးဘဲ ပိတ်ပင်ထားပါသနည်း။ သင်သည် အသေအချာ ပြောနိုင်ခြင်း မရှိသည် မဟုတ်လော။ သင်တို့ထဲမှ မည်သူမျှ သေချာမပြောနိုင်ကြပေ။ ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဤဖြစ်စဉ်တစ်ခုလုံး တစ်လျှောက်တွင် သင်သည် ခံရသူမျှသာမဟုတ်ဘဲ ပြစ်မှုကျူးလွန်သူလည်း ဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သင်သည် အခြားသူတို့၏ သားကောင်ဖြစ်ပြီး သင်ကိုယ်တိုင်၏ သားကောင်လည်း ဖြစ်သည်။ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ သင့်အထဲတွင် ဖြစ်ပေါ်သည့် သိမ်ငယ်မှုအတွက် အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် ဓမ္မဓိဋ္ဌာန်ကျသော အကြောင်းပြချက်များမှ လာသည်ဟု ယခုတင် ငါ ပြောခဲ့သည်။ သင်သည် မိမိကိုယ်ကို သိသောအသိ စတင်ရှိလာသည့်အတွက် အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို အကဲဖြတ်ခြင်းအတွက် သင်၏ အခြေခံအကြောင်းရင်း၏ ရင်းမြစ်က စာတန်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးစေခြင်းတွင် ရှိပြီး လူမှုအဖွဲ့အစည်းနှင့် လူသားမျိုးနွယ်တို့က ဤအမြင်များကို သင့်အထဲတွင် သွတ်သွင်းထားခြင်းဖြစ်ကာ ဘုရားသခင်က သင့်ကို သွန်သင်ထားခြင်း မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များသည် မည်သည့်အချိန်တွင်၊ သို့မဟုတ် မည်သည့် ဆက်စပ်အကြောင်းအရာတွင် ဖြစ်ပေါ်ခဲ့သည်ဖြစ်စေ၊ သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်ပြီးသည့် အတိုင်းအတာက မည်သည့်အရာဖြစ်စေ သင်သည် ဤခံစားချက်များ၏ ချည်နှောင်ခြင်းနှင့် ထိန်းချုပ်ခြင်းတို့ကို အကူအညီမဲ့စွာ ခံရပြီး သင့်အနီးဝန်းကျင်ရှိ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို သင်၏ ချဉ်းကပ်မှုတွင် စာတန်က သင့်အထဲတွင် သွတ်သွင်းထားသည့် ဤနည်းလမ်းများကို သင် အသုံးပြုလေသည်။ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များကို သင်၏ စိတ်နှလုံးတွင် နက်ရှိုင်းစွာ သွတ်သွင်းထားသည့်အခါ ထိုအရာများက သင့်အပေါ် နက်နဲသည့် သက်ရောက်မှုရှိသည်သာမက လူများနှင့် အမှုအရာများအပေါ် သင်၏ အမြင်များ၊ ပြီးလျှင် သင်၏ ကျင့်ကြံပြုမူခြင်းနှင့် လုပ်ဆောင်ချက်များအပေါ်လည်း စိုးမိုးလေသည်။ ထို့ကြောင့် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များ၏ စိုးမိုးခြင်းခံရသူများသည် လူများနှင့် အမှုအရာများကို မည်သို့ မြင်ကြပါသနည်း။ ၎င်းတို့သည် အခြားသူများကို မိမိတို့ထက် ပိုတော်သည်ဟု မှတ်ယူကြပြီး အန္တိခရစ်များကိုလည်း မိမိတို့ကိုယ်တိုင်ထက် တော်သည်ဟု ရှုမြင်ကြလေသည်။ အန္တိခရစ်များသည် ဆိုးယုတ်သော စိတ်သဘောထားများ ရှိကြပြီး လူ့သဘာဝ ညံ့ဖျင်းသော်လည်း ၎င်းတို့က ထိုအန္တိခရစ်များကို အတုယူကာ လေ့လာသင်ယူရမည့် စံနမူနာထားထိုက်သူများအဖြစ် သဘောထားကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့က မိမိတို့ကိုယ်ကို “ကြည့်ပါ၊ သူတို့တွင် မကောင်းသည့် စိတ်သဘောထားနှင့် ဆိုးယုတ်သည့် လူ့သဘာဝတို့ ရှိကြသော်လည်း ဆုကျေးဇူးရှိပြီး အလုပ်တွင် ငါ့ထက် သာ၍ တတ်စွမ်းနိုင်ကြသည်။ သူတို့သည် အခြားသူများရှေ့တွင် မိမိတို့၏ စွမ်းရည်များကို အေးအေးဆေးဆေး ပြသနိုင်ကြပြီး အလွန်များသည့် လူတို့ရှေ့တွင် မျက်နှာပူခြင်း၊ သို့မဟုတ် ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်ခြင်းမရှိဘဲ စကားပြောနိုင်ကြသည်။ သူတို့ တကယ်ကို သတ္တိရှိကြသည်။ ငါသည် သူတို့နှင့်ယှဉ်မရပါ။ ငါလုံလောက်အောင် သတ္တိမရှိပါ”ဟုပင် ဆိုကြသည်။ ဤအရာကို မည်သည့်အရာက ဖြစ်စေသနည်း။ အကြောင်းရင်း တစ်စိတ်တစ်ပိုင်းမှာ သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များက လူတို့၏ အနှစ်သာရများအပေါ် သင်၏ အကဲဖြတ်မှုအပြင် အခြားသူတို့ကို ရှုမြင်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ သင်၏ ရှုထောင့်အမြင်နှင့် ရှုထောင့်ကို ထိခိုက်ပြီးခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ဤသို့ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) သို့ဆိုလျှင် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များက သင်၏ ကျင့်ကြံပြုမူပုံကို မည်သို့ ထိခိုက်ပါသနည်း။ သင်က “ကျွန်ုပ်သည် ဆုကျေးဇူး၊ အစွမ်းအစမရှိဘဲ မွေးရာပါ နုံအပြီး အရာရာကို သင်ယူရာတွင် နှေးကွေးသည်။ ထိုလူကို ကြည့်ပါ။ တစ်ခါတစ်ရံ အနှောင့်အယှက်များနှင့် ဆူပူမှုများ ဖြစ်စေပြီး ထင်ရာမြင်ရာနှင့် မဆင်မခြင် ပြုမူကြသော်လည်း အနည်းဆုံးအနေဖြင့် ဆုကျေးဇူးရှိပြီး အစွမ်းအစများ ရှိကြသည်။ သင် သွားသည့်နေရာတိုင်းတွင် သူတို့သည် လူတို့က အသုံးပြုချင်ကြသည့် လူစားမျိုးများ ဖြစ်ပြီး ကျွန်ုပ်မှာ ထိုသို့ မဟုတ်ပါ”ဟု မိမိကိုယ်ကိုယ် ပြောသည်။ တစ်ခုတလေ ဖြစ်ပျက်သည့် အခါတိုင်းတွင် သင် ပထမဆုံး လုပ်ဆောင်သည့်အရာမှာ မိမိကိုယ်ကို ထင်မြင်ချက်ပေးပြီး မိမိကိုယ်ကို လူတို့နှင့် အဆက်ဖြတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပြဿနာက မည်သည့်အရာဖြစ်ပါစေ သင်သည် နောက်ဆုတ်ပြီး ကနဦးခြေလှမ်းလှမ်းခြင်းကို ရှောင်ရှားကာ တာဝန်ယူရမည်ကို ကြောက်ရွံ့လေသည်။ သင်က “ကျွန်ုပ်သည် မွေးရာပါ နုံအပါသည်။ မည်သည့်နေရာသို့ ကျွန်ုပ် သွားသည်ဖြစ်စေ မည်သူကမျှ ကျွန်ုပ်ကို မနှစ်သက်ပါ။ ကျွန်ုပ် အရဲစွန့်၍ မရပါ၊ ကျွန်ုပ်၏ မပြောပလောက်သော စွမ်းရည်များကို ကြွား၍ မဖြစ်ပါ။ တစ်စုံတစ်ဦးက ကျွန်ုပ်ကို ချီးကျူးပါက ယင်းမှာ ကျွန်ုပ် အဆင်ပြေသည်ဟု သက်သေပြပါသည်။ သို့ရာတွင် မည်သူကမျှ ကျွန်ုပ်ကို မချီးကျူးပါက အလုပ်ကို ကျွန်ုပ် တာဝန်ယူပြီး ကောင်းစွာ လုပ်နိုင်သည်ဟု ပြောဖို့ ကနဦးခြေလှမ်းလှမ်းရန်မှာ ကျွန်ုပ်အတွက် ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါ။ ထိုအရာနှင့် ပတ်သက်၍ ယုံကြည်စိတ်ချမှုမရှိပါက ယုံကြည်စိတ်ချသည်ဟု ကျွန်ုပ် ပြော၍ မရပါ။ ကျွန်ုပ် အမှားလုပ်မိလျှင် အဘယ်သို့နည်း။ ထိုအခါ မည်သည့်အရာကို လုပ်ရမည်နည်း။ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်း ခံရလျှင်ရော။ အလွန် အရှက်ရပေမည်။ ယင်းမှာ အရှက်ရစရာ ဖြစ်မည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုအရာကို ဖြစ်ခွင့်ပေး၍ မရပါ”ဟု မိမိကိုယ်ကို ပြောသည်။ တစ်ချက်ကြည့်လော့ ထိုအရာသည် သင်၏ ကျင့်ကြံပြုမူခြင်းကို ထိခိုက်ပြီ မဟုတ်လော။ သင်၏ ကျင့်ကြံပြုမူပုံအပေါ် သင်၏ သဘောထားကို သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များက အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လွှမ်းမိုးပြီး ထိန်းချုပ်လေသည်။ ထိုအရာကို သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားခက်များ၏ အကျိုးဆက်တစ်ခုဟု အတိုင်းအတာ တစ်ခုအထိ ခေါ်ဆို၍ရပေသည်။

ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် လူအမျိုးမျိုးတို့အား ၎င်းတို့သည် လူ့သဘာဝရှိသည့်လူများ ဟုတ်မဟုတ်၊ ထိုထိုသော လူ့သဘာဝရှိသည့်လူများ၊ သို့ဟုတ် လူ့သဘာဝမရှိသူများ၊ သို့မဟုတ် ဆိုးယုတ်သော လူ့သဘာဝရှိသူများ ဟုတ်မဟုတ် ဆိုသည်ကို သင်လေ့လာသည့်ပုံအား ထိုအရာက မည်သို့ ထိခိုက်သနည်း။ လူတို့အပေါ် သင်၏ အမြင်တစ်ခုမျှသည် ဘုရားသခင်၏ သတ်မှတ်ချက်များကို ပြည့်မီရန် မဆိုထားနှင့်၊ သမ္မာတရား၊ သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် မကိုက်ညီပေ။ တစ်ချိန်တည်းတွင် ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် သင်သည် အသေအချာ သတိရှိစွာနှင့် မဝံ့မရဲ ပြုမူနေထိုင်ရန် ရွေးချယ်ပြီး အချိန်အများစုတွင် သင်သည် မတက်မကြွဖြစ်ကာ စိတ်ဓာတ်ကျနေသည်။ သင်သည် ထကြွလုံ့လရှိသည့် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် လှုံ့ဆော်မှု မရှိဘဲ အပြုသဘောဆောင်ပြီး တက်ကြွသည့် လိုအင်ဆန္ဒအချို့နှင့် အလုပ် အနည်းအကျဉ်းကို တာဝန်ယူလိုစိတ် ရှိသည့်အခါ သင်က “ဤသည်မှာ ငါမာနထောင်လွှားနေခြင်း မဟုတ်လော။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် ရှေ့တန်းတင်နေခြင်း မဟုတ်လော။ ငါ့ကိုယ်ငါ ကြွားလုံးထုတ်နေခြင်း မဟုတ်လော။ ကြွားဝါနေခြင်း မဟုတ်လော။ ဤသည်မှာ အဆင့်အတန်းအတွက် ငါ၏ ဆန္ဒမဟုတ်လော”ဟု တွေးသည်။ မိမိကိုယ်ပိုင် လုပ်ဆောင်ချက်များ၏ သဘောသဘာဝက မည်သည့်အရာ အတိအကျဖြစ်သည်ကို သင် သဘောမပေါက်နိုင်ချေ။ လူသားမျိုးနွယ်၏ သဘာဝကျသည့် လိုအပ်ချက်များ၊ ပြင်းပြသောဆန္ဒများ၊ စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုနှင့် စိတ်ဆန္ဒများအပြင် သင် စွမ်းဆောင်ရရှိရန် ကြိုးပမ်းနိုင်သည့်အရာ၊ မှန်ကန်ပြီး သင် လုပ်ဆောင်နေသင့်သည့်အရာ၊ ဤအရာများကို သင်သည် သင်၏ စိတ်နှလုံးတွင် အကြိမ်များစွာ ပြန်ပြောင်းစဉ်းစားကာ တွေးဆလိမ့်မည်။ ညတွင် မအိပ်စက်နိုင်သည့်အခါ “ထိုအလုပ်ကို ငါတာဝန်ယူသင့်သလား။ အို၊ သို့သော် ငါသည် လုံလောက်အောင် မတော်ပါ။ ငါ မလုပ်ဝံ့ပါ။ ငါသည် နုံအပြီး ထုံထိုင်းသည်။ ထိူလူတွင်ရှိသည့် ဆုကျေးဇူးများ ငါ့မှာ မရှိသကဲ့သို့ အစွမ်းအစလည်း မရှိပါ”ဟု အထပ်ထပ်အဖန်ဖန် သင် ချင့်ချိန်စဉ်းစားလိမ့်မည်။ သင် အစာစားသည့်အခါ “သူတို့က တစ်နေ့ သုံးနပ်စားကြပြီး သူတို့တာဝန်ကို ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ကြကာ သူတို့၏ ဘဝက တန်ဖိုးရှိသည်။ ငါက တစ်နေ့ သုံးနပ်စားသော်လည်း ငါ့တာဝန်ကို ကောင်းစွာ မထမ်းဆောင်သကဲ့သို့ ငါ့ဘဝက တန်ဖိုး ဘာဆိုဘာမျှ မရှိပါ။ ငါသည် ဘုရားသခင်နှင့် ညီအစ်ကို မောင်နှမများကို အကြွေးတင်သည်။ ငါသည် အစားအစာ တစ်ပန်းကန်နှင့်ပင် မထိုက်တန်သကဲ့သို့ စားပင်မစားသင့်ပါ”ဟု သင် တွေးသည်။ တစ်စုံတစ်ဦးက အလွန် သူရဲဘောကြောင်သည့်အခါ သူသည် အသုံးမကျဖြစ်ပြီး မည်သည့်အရာကိုမျှ မပြီးမြောက်နိုင်ပေ။ ၎င်းတို့ထံ မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်သည်ဖြစ်စေ သူရဲဘောကြောင်သည့် လူများသည် အခက်အခဲအချို့နှင့် ကြုံရသည့်အခါ နောက်ပြန်တွန့်သွားကြသည်။ ဤသို့ အဘယ်ကြောင့် လုပ်ဆောင်ကြသနည်း။ အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ဤအရာကို ၎င်းတို့၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်က ဖြစ်စေခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် သိမ်ငယ်ကြသောကြောင့် လူတို့ရှေ့ မသွားဝံ့ကြချေ။ မိမိတို့ ယူသင့်သည့် တာဝန်နှင့် ဝတ္တရားများကိုပင် မယူနိုင်ကြသကဲ့သို့ မိမိတို့၏ စွမ်းရည်နှင့် အစွမ်းအစ နယ်ပယ်အတွင်းနှင့် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် လူ့သဘာဝ အတွေ့အကြုံ နယ်ပယ်အတွင်းရှိ ၎င်းတို့ အမှန်တကယ် စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်စွမ်းရှိသည့်အရာကို တာဝန်မယူနိုင်ကြချေ။ ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် ၎င်းတို့ လူ့သဘာဝ၏ သွင်ပြင်လက္ခဏာတိုင်းကို ထိခိုက်၏။ ၎င်းတို့၏ ပင်ကိုအရည်အသွေးကို ထိခိုက်ပြီး ၎င်းတို့၏ အကျင့်စရိုက်ကိုလည်း ထိခိုက်သည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ အခြားသူများအနီးတွင် ရှိချိန် ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ ကိုယ်ပိုင် အမြင်များကို ဖော်ပြခဲကြပြီး ၎င်းတို့ကိုယ်ပိုင် ရှုထောင့်၊ သို့မဟုတ် အယူအဆအား ၎င်းတို့ ရှင်းသည်ကို တစ်ခါမျှ သင် မကြားရချေ။ ပြဿနာတစ်ခုကို ၎င်းတို့ ကြုံရသည့်အခါ စကားမပြောဝံ့ကြဘဲ ထိုအစား စဉ်ဆက်မပြတ် နောက်တွန့်ကာ နောက်ဆုတ်ကြလေသည်။ လူအနည်းငယ် ရှိသည့်အခါ ထိုသူတို့ကြားတွင် ထိုင်ရလောက်အောင် သတ္တိရှိကြသော်လည်း လူများစွာရှိသည့်အခါ အခြားသူများကြား မလာဝံ့ဘဲလျက် ထောင့်တစ်နေရာကို ရှာပြီး အလင်းရောင် မှိန်သည့်နေရာကို ဦးတည်ကြလေသည်။ တစ်စုံတစ်ရာကို ခိုင်မာစွာနှင့် တက်ကြွစွာ ပြောဆိုပြီး မိမိတို့ တွေးသည့်အရာ မှန်ကန်သည်ဟု ပြသရန် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အမြင်များနှင့် အယူအဆများကို ဖော်ပြချင်သည်ဟု ၎င်းတို့ ခံစားရသည့်အခါတိုင်းတွင် ထိုသို့လုပ်ဆောင်ရန် သတ္တိပင် မရှိကြချေ။ ထိုသို့သော စိတ်ကူးများ ရှိသည့်အခါတိုင်းတွင် ၎င်းတို့၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် တစ်ပြိုင်နက် ပွင့်အံထွက်လာပြီး “မည်သည့်အရာကိုမျှ မပြောနှင့်။ သင်သည် မတော်ပါ။ သင်၏ အမြင်များကို မဖော်ပြနှင့်။ သင်၏ စိတ်ကူးများကို မိမိဘာသာ သိမ်းထားပါ။ သင်အမှန်တကယ် ပြောချင်သည့်အရာတစ်ခုခု သင့်စိတ်နှလုံးတွင်ရှိလျှင် ကွန်ပြူတာပေါ်တွင် မှတ်ချက်တစ်ခုသာ ပြုလုပ်ပြီး ထိုအရာကို မိမိဘာသာ ပြန်ပြောင်းစဉ်းစားပါ။ အခြား မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကိုမျှ ထိုအကြောင်းကို သင်သိခွင့်ပေးရမည်မဟုတ်။ တစ်စုံတစ်ရာ သင်အမှားပြောမိလျင် မည်သို့ ဖြစ်မည်နည်း။ ယင်းမှာ အလွန်ပင် အရှက်ရစရာ ဖြစ်လိမ့်မည်”ဟု ၎င်းတို့ကို ပြောလျက် ၎င်းတို့ကို ထိန်းချုပ်ကာ ချုပ်တည်းစေလေသည်။ ဤအသံက သင်ပြောလိုသည့် စကားများကို ပြန်မျိုသိပ်စေလျက် ဤအရာကို မလုပ်ဆောင်ရန်၊ ထိုအရာကို မလုပ်ဆောင်ရန်၊ ဤအရာကို မပြောရန်၊ ထိုအရာကို မပြောရန် သင့်ကို ပြောမြဲပြောနေသည်။ သင့်စိတ်နှလုံးတွင် အချိန်ကြာမြင့်စွာ သင် ပြန်ပြောင်းတွေးနေခဲ့သည့် သင် ပြောလိုသောအရာ တစ်စုံတစ်ခုရှိသည့်အခါ သင် နောက်ဆုတ်ကာ ထိုအရာကို မပြောဝံ့ချေ၊ သို့မဟုတ်ပါက ထိုအရာကို သင် မပြောသင့်ဟု ယုံကြည်လျက် ပြောဆိုရန် ရှက်မိပြီး သင် ပြောမိပါက အချို့သော စည်းမျဉ်းများကို ဖောက်ဖျက်မိပြီး ဖြစ်သည့်အလား၊ ဥပဒေကို ချိူးဖောက်မိပြီးဖြစ်သည့်အလား သင် ခံစားလေသည်။ တစ်နေ့တွင် သင်၏ ကိုယ်ပိုင် အမြင်များကို သင် တက်ကြွစွာ ဖော်ပြသည့်အခါ သင့်စိတ်အတွင်းနက်နက်တွင် နှိုင်းယှဉ်၍မရအောင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ပြီး မသက်မသာ ခံစားရလေသည်။ အလွန် စိတ်မသက်မသာဖြစ်သည့် ဤခံစားချက်သည် တဖြည်းဖြည်း လျော့ပါးသွားသော်လည်း သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် စကားပြောလိုခြင်း၊ မိမိကိုယ်ပိုင် အမြင်များကို ဖော်ပြလိုခြင်း၊ ပုံမှန်လူတစ်ဦး ဖြစ်လိုခြင်းနှင့် အခြားလူတိုင်းနှင့်သာ တူလိုခြင်းအတွက် သင် ရှိထားသည့် စိတ်ကူးများ၊ ရည်ရွယ်ချက်များနှင့် အစီအစဉ်များကို ဖြည်းညင်းစွာ ချုပ်တည်းလိုက်လေသည်။ သင့်ကို နားမလည်သူများက သင်သည် စကားနည်းသူ၊ နှုတ်ဆိတ်သူ၊ ရှက်တတ်သည့်စရိုက်ရှိသူ၊ လူအုပ်ထဲမှ မထင်ပေါ်ချင်သူတစ်ဦးအဖြစ် ယုံကြည်လိုက်သည်။ အခြားလူများစွာရှေ့တွင် သင် စကားပြောသည့်အခါ သင်သည် ရှက်တက်တက်ဖြစ်ပြီး မျက်နှာနီမြန်းသွားသည်။ သင်သည် အတော်အတန် တသီးတသန့်နေတတ်ပြီး အမှန်တွင် သင် သိမ်ငယ်နေသည်ကို သင်တစ်ဦးသာ သိ၏။ သင်၏ စိတ်နှလုံးသည် ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်ဖြင့် ပြည့်နေပြီး ဤခံစားချက်သည် အချိန်ကြာမြင့်စွာ ထင်ရှားနေခဲ့သည်။ ယာယီဖြစ်သော ခံစားချက်တစ်ခုခု မဟုတ်ချေ။ ထို့ထက် သင့်စိတ်ဝိညာဉ်၏ အတွင်းနက်နက်မှ သင်၏ အတွေးများကို တင်းကျပ်စွာ ထိန်းချုပ်လေသည်။ သင်၏ နှုတ်ကို တင်းကျပ်စွာ ပိတ်ပြီး ထို့ကြောင့် အမှုအရာများကို သင် မည်မျှ မှန်ကန်စွာ နားလည်သည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအပေါ် မည်သည့် အမြင်များနှင့် အယူအဆများ သင်၌ ရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မည်သည့်အခါတွင်မျှ ကျယ်ကျယ် မပြောဝံ့ဘဲလျက် အမှုအရာများကို သင်၏ ကိုယ်ပိုင်စိတ်နှလုံးထဲတွင်သာ စဉ်းစားပြီး ပြန်ပြောင်းတွေးဝံ့လေသည်။ သင်ပြောသည့်အရာကို အခြားလူများက လက်ခံမည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် သင့်ကို ပြုပြင်ကာ ဝေဖန်မည်ဖြစ်စေ၊ ထိုသို့သော ရလဒ်ကို သင် ရင်ဆိုင်ဝံ့၊ မြင်ဝံ့လိမ့်မည် မဟုတ်။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ သင်၏ စိတ်ထဲတွင် ရှိသော သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်က “ထိုအရာကို မလုပ်နှင့်၊ သင်သည် ထိုအရာအတွက် တကယ်ကို စံမမီပါ။ ထိုအစွမ်းအစမျိုး သင်မရှိပါ။ ထိုစစ်မှန်မှုမျိုး မရှိပါ၊ ထိုအရာကို သင်မလုပ်သင့်ပါ၊ သင်သည် ထိုပုံစံမျိုးမဟုတ်ပါ။ ယခု မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်၊ မည်သည့်အရာကိုမျှ မတွေးနှင့်။ သိမ်ငယ်မှုဖြင့် အသက်ရှင်ခြင်းအားဖြင့်သာ သင်သည် သင်အစစ်အမှန် ဖြစ်လိမ့်မည်။ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန်၊ သို့မဟုတ် သင်၏ စိတ်နှလုံးကို ဖွင့်ဟပြီး အခြားလူများ လုပ်ဆောင်သည့်အတိုင်း သင် ပြောလိုသည့်အရာပြောကာ အခြားသူများနှင့် ဆက်သွယ်ရန် သင် အရည်အချင်း မပြည့်မီပါ။ ယင်းမှာ သင်သည် မတော်သောကြောင့် သူတို့လောက် မတော်သောကြောင့် ဖြစ်သည်”ဟု သင့်ကို ပြောနေသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် လူတို့ စိတ်များထဲတွင် လူတို့၏ အတွေးများကို လမ်းညွှန်သည်။ ပုံမှန်လူတစ်ဦး ထမ်းဆောင်သင့်သည့် တာဝန်ဖြည့်ဆည်းခြင်းနှင့် ၎င်းတို့ အသက်ရှင်နေသင့်သည့် ပုံမှန်လူ့သဘာဝနှင့်သက်ဆိုင်သော ဘဝကို အသက်ရှင်ခြင်းမှ ၎င်းတို့ကို တားမြစ်ထားစဉ်တွင် လူများနှင့် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ မှတ်ယူပုံ၊ ၎င်းတို့ ကျင့်ကြံပြုမူကာ လုပ်ဆောင်ကြပုံနှင့်သက်ဆိုင်သည့် နည်းလမ်းနှင့် နည်းစနစ်များ၊ ဦးတည်ချက်နှင့် ရည်မှန်းချက်တို့ကိုလည်း ညွှန်ကြားလေသည်။ ၎င်းတို့အနေဖြင့် ရိုးသားသောလူတစ်ဦး ဖြစ်သင့်သည်ဟု ယုံကြည်ပြီး ရိုးသားသော လူတစ်ဦးဖြစ်ခြင်းကို မွေ့လျော်လျှင်ပင် ရိုးသားသော လူတစ်ဦး ဖြစ်ခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် ဘဝထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန်အလို့ငှာ ရိုးသားသော လူတစ်ဦး ဖြစ်လိုသည့် ၎င်းတို့၏ စိတ်ဆန္ဒကို စကားများဖြင့်၊ လုပ်ဆောင်ချက်များဖြင့် လုံးဝ မဖော်ပြဝံ့ကြချေ။ ၎င်းတို့၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်ကြောင့် ရိုးသားသော လူတစ်ဦးပင် မဖြစ်ဝံ့ကြတော့ချေ။ ၎င်းတို့သည် သတ္တိလုံးဝ ကင်းမဲ့ကြ၏။ ရိုးသားသည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ၎င်းတို့ ပြောဆိုသည့်အခါ ၎င်းတို့ အနီးအနားရှိ လူများကို ကမန်းကတန်းကြည့်ပြီး “တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် ငါ့အပေါ် ထင်မြင်ချက်တစ်ခု ဖြစ်ပေါ်နေသလား။ ‘သင်သည် ရိုးသားသူတစ်ဦးဖြစ်ရန် ကြိုးစားနေသည်ပေါ့။ သင်ကယ်တင်ခံရဖို့သက်သက် ရိုးသားသောလူတစ်ဦး ဖြစ်ချင်သည် မဟုတ်ပါလား။ ဤသည်မှာ ကောင်းချီးခံစားလိုစိတ်သာ ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား’ဟု သူတို့ တွေးကြလိမ့်မည်လား။ အို မဖြစ်ပါ၊ မည်သည့်အရာကိုမျှ ငါ မပြောရဲပါ။ သူတို့အားလုံးက ရိုးသားစွာ စကားပြောနိုင်ကြသည်။ မပြောနိုင်သည်မှာ ငါသာ ဖြစ်သည်။ သူတို့ကဲ့သို့ ငါ အရည်အချင်း မပြည့်မီပါ။ ငါသည် အနိမ့်ကျဆုံးအဆင့် ဖြစ်သည်”ဟု တွေးကြသည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုဖြစ်သည့် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် သက်ရောက်မှု စတင် ရှိလာပြီး လူတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများတွင် အမြစ်တွယ်ပြီးသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ၎င်းတို့အနေဖြင့် သမ္မာတရားကို မလိုက်စားပါက ထိုအရာကို အမြစ်ဖြတ်ပြီး ထိုအရာ၏ ထိန်းချုပ်မှုမှ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ရန် အလွန် ခက်ခဲလိမ့်မည်ဖြစ်ကာ ၎င်းတို့ လုပ်သမျှတိုင်းတွင် ထိုအရာ၏ ထိန်းချုပ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည် ဖြစ်သည်ကို ဤတိကျသော သရုပ်သကန်များနှင့် ထုတ်ဖော်ပြချက်များမှ ငါတို့ တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ဤခံစားချက်ကို ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားအဖြစ် ပြော၍မရနိုင်သော်လည်း ပြင်းထန်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော အကျိုးဆက်ကို ဖြစ်စေနှင့်ပြီး ဖြစ်သည်။ ထိုအရာက ၎င်းတို့၏ လူ့သဘာဝကို ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်နစ်နာစေပြီး ၎င်းတို့ ပုံမှန်လူ့သဘာဝ၏ အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံစားမှုများ၊ စကားနှင့် လုပ်ရပ်များအပေါ် အလွန်ဆိုးရွားသည့် အကျိုးဆက်များဖြင့် ကြီးမားသည့် အပျက်သဘောဆောင်သော သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိလေသည်။ ယင်း၏ သေးငယ်သော လွှမ်းမိုးမှုမှာ ၎င်းတို့၏ အကျင့်စရိုက်၊ ၎င်းတို့၏ မက်မောမှုများနှင့် ပြင်းပြသည့်ဆန္ဒများကို ထိခိုက်ရန်ဖြစ်သည်။ ယင်း၏ အကြီးစား လွှမ်းမိုးမှုက ဘဝတွင် ၎င်းတို့၏ ရည်မှန်းချက်များနှင့် ဦးတည်ချက်များကို ထိခိုက်ရန် ဖြစ်သည်။ ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်၏ အကြောင်းတရားများမှ၊ ယင်း၏ ဖြစ်စဉ်နှင့် လူတစ်ဦးထံ ဆောင်ကြဉ်းသည့် အကျိုးဆက်များမှ၊ သင် ကြည့်သည့် မည်သည့် ရှုထောင့်မဆိုမှ၊ ထိုအရာမှာ လူတို့ လက်လွှတ်သင့်သည့် အရာတစ်ခု ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) လူအချို့က “ကျွန်ုပ် သိမ်ငယ်သည်ဟုလည်းကောင်း၊ ထိန်းချုပ်မှုမျိုး တစ်ခုတလေအောက်တွင် ရှိသည်ဟုလည်းကောင်း မထင်ပါ။ မည်သူကမျှ ကျွန်ုပ်ကို ရန်မစဖူး၊ မသေးသိမ်စေဖူးသကဲ့သို့ မည်သူကမျှ ကျွန်ုပ်ကို မချုပ်ထိန်းဖူးပါ။ ကျွန်ုပ် အလွန် လွတ်လပ်စွာ အသက်ရှင်သောကြောင့် ယင်းမှာ ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက် ကျွန်ုပ်တွင်မရှိဟု ဆိုလိုသည် မဟုတ်ပါလား”ဟု ပြောကြသည်။ ယင်းမှာ မှန်ကန်ပါသလော။ (မမှန်ပါ၊ တစ်ခါတစ်ရံတွင် ထိုသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက် ကျွန်ုပ်တို့ ရှိနေကြဆဲဖြစ်ပါသည်။) သင်တို့သည် ထိုအရာကို အတိုင်းအတာ အနည်းနှင့်အများ ရှိကောင်းရှိနိုင်ကြဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာက သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးကို မစိုးမိုးနိုင်သော်လည်း အချို့ ဖြစ်ရပ်များတွင် တစ်ခဏအတွင်း ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ ဥပမာအားဖြင့် သင့်ထက် သာ၍များပြားသော ပါရမီရှိသူ၊ သင့်ထက် သာ၍ အထူးကျွမ်းကျင်မှုများနှင့် ဆုကျေးဇူးများရှိသည့် တစ်စုံတစ်ဦး၊ သင့်ထက် သာ၍ ကြီးစိုးသည့်၊ သင့်ထက်သာ၍ ခြယ်လှယ်လွန်းသည့်၊ သင့်ထက် သာ၍ ဆိုးယုတ်သည့်၊ သင့်ထက် သာ၍ အရပ်မြင့်ပြီး သာ၍ ဆွဲဆောင်မှုရှိသည့်၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွင် အဆင့်အတန်းရှိသည့်၊ ကြွယ်ဝချမ်းသာသည့်၊ သာ၍ ပညာတတ်ပြီး သင့်ထက် သာ၍ မြင့်မားသည့် အဆင့်အတန်းရှိသူ၊ သာ၍ အသက်အရွယ် ကြီးရင့်ပြီး ဘုရားသခင်ကို သာ၍ ကြာရှည်စွာ ယုံကြည်ခဲ့သည့် တစ်စုံတစ်ဦး၊ အတွေ့အကြုံနှင့် ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ ယုံကြည်မှုတွင် သာ၍ စစ်မှန်မှုရှိသည့် တစ်စုံတစ်ဦးဖြစ်သော၊ သင် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရာ ကိုးကွယ်သည့် တစ်စုံတစ်ဦးနှင့် သင် ကြုံရသည့်အခါ သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်ကို ထွက်ပေါ်မလာအောင် သင်မတားဆီးနိုင်ပေ။ ဤခံစားချက် ဖြစ်ပေါ်သည့်အခါ သင်၏ “အလွန် လွတ်လပ်စွာ အသက်ရှင်ခြင်း” သည် ပျောက်ကွယ်သွားသည်။ သင်သည် ကြောက်တတ်လာပြီး သင်၏ သတ္တိ ပျောက်ဆုံးသွားသည်။ သင်၏ စကားများအား မည်သို့ စီကုံးရမည်ကို သင် တွေးဆသည်။ သင်၏ မျက်နှာအမူအရ သဘာဝမကျ ဖြစ်လာသည်၊ သင်၏ စကားများနှင့် လှုပ်ရှားမှုများတွင် သင်သည် ကန့်သတ်ခံရသည်ဟု ခံစားရပြီး မိမိကိုယ်ကို စတင် ပြရုပ်တင်လာလေသည်။ သင်၏ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များ ထွက်ပေါ်ခြင်းကြောင့် ဤအရာများနှင့် အခြားသော သရုပ်သကန်များ ဖြစ်ပျက်လေသည်။ ဤသိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်သည် တဒင်္ဂမျှသာဖြစ်သည်မှာ အမှန်ပင်ဖြစ်ပြီး ဤခံစားချက် ဖြစ်ပေါ်သည့်အခါ သင်သည် မိမိကိုယ်ကို ဆန်းစစ်ရန်၊ မြော်မြင်တတ်ပြီး ထိုအရာ၏ ထိန်းချုပ်မှုကို မခံရန်သာ လိုအပ်ပေသည်။

ငါတို့ ယနေ့တွင် ဆွေးနွေးနေကြသည့် လက်လွှတ်ရန် လိုအပ်သော စိတ်ခံစားချက်အမျိုးမျိုးတို့သည် လူတို့၏ စိတ်ဝိညာဉ်များထဲတွင် နက်ရှိုင်းစွာ စွဲခိုင်နေသည့် အရာများ ဖြစ်သည်။ သင့်အပေါ် ဤအရာများရှိသည့် သက်ရောက်မှုသည် ယာယီဖြစ်သောအရာတစ်ခု မဟုတ်ဘဲ၊ ယင်းတို့၏ သက်ရောက်မှုသည် ကျယ်ပြန့်ပြီး၊ နက်နဲ၏။ ညလယ်တွင် အိပ်စက်ရန် သင် အခက်တွေ့သည့်အခါ၊ သင် တစ်ဦးတည်းရှိသည့်အခါ၊ အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားချက်များကို ဖြစ်စေပြီး၊ သင်၏ မှတ်ဉာဏ်တွင် နက်ရှိုင်းစွာ အမြစ်တွယ်ထားသည့် ထိုလူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများသည် သင့်စိတ်အပေါ်ယံကြောတွင် တဖြည်းဖြည်း ပေါ်လာလေသည်။ အစမှ အဆုံးထိ စကားတစ်လုံး၊ အသံတစ်သံ၊ ကျိန်ခြင်းအမင်္ဂလာတစ်ခု၊ မရှုမလှရှုံးနှိမ့်ခြင်းတစ်ခု၊ ဖြစ်ရပ်တစ်ခု၊ အမှုအရာတစ်ခု၊ လူတစ်စု သို့မဟုတ် အဖြစ်အပျက်များ တစ်သီတစ်တန်း- သင့်အထဲတွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်မျိုးစုံ ဖြစ်စေခဲ့သည့် သင့်မှတ်ဉာဏ်နက်နက်ထဲရှိ ဤလူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအားလုံးသည် ရုပ်ရှင်ကားတစ်ကားကဲ့သို့ သင့်စိတ်တွင် ပေါ်လာသည်။ သင်က မသိလိုက်ဘဲ သင့်စိတ်ဝိညာဉ် အတွင်းနက်နက်တွင် ကွယ်ဝှက်ထားသည့် ထိုအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားချက်များထဲသို့၊ သင်၏ ခံစားချက်များ၊ သင်၏ လူ့သဘာဝ၊ သင်၏ ပင်ကိုယ်အရည်အသွေးနှင့် အနာဂတ်ဘဝတို့ကို သက်ရောက်မှုရှိသည့် ထိုအခိုက်အတန့်ထဲသို့ သင် ပြန်မရောက်မချင်း ထိုအရာသည် အဖန်ဖန် ပေါ်လာလေသည်။ သင် တစ်ကိုယ်တည်းရှိသည့်အခါ၊ အခက်အခဲများကို ရင်ဆိုင်ရသည်။ ဆုံးဖြတ်ချက် ချရန်ရှိသည့်အခါနှင့် မျှော်လင့်ချက် ပျက်သုဉ်းသည့်အခါ၊ သင်သည် သင်၏ အတွင်းကျကျ ဖြစ်တည်မှုကို သင့်ကို နာကျင်မှုဖြစ်စေခဲ့သည့် ထိုအခြေအနေ၊ ဖြစ်ရပ်နှင့် လူစုဆီသို့ ပြန်ရောက်စေလျက်၊ ဘောလုံးတစ်လုံးကဲ့သို့ ခွေကာ လူတိုင်းကို မရှောင်ရှားဘဲ မနေနိုင်ချေ။ ဤလူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများသည် သင့်ကို ဝေဖန်ထိုးနှက်ခံရသည်ဟု ခံစားစေပြီး သင့်ကို နာကျင်စေကာ၊ သင့်အထဲတွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုမျိုးစုံ ထည့်သော်လည်း၊ သင်သည် စိတ်ဓာတ်ကျဆင်းကာ စိတ်မချမ်းမြေ့ဖြစ်သည့်အခါ၊ ကျရှုံးမှုနှင့် သင် ရင်ဆိုင်ရသည့်အခါ၊ သင်သည် ပြုပြင်ခံရပြီး ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းပင် ခံရသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် ညီအစ်ကို မောင်နှမများ၏ ငြင်းပယ်ခြင်းခံရသည့်အခါ၊ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း၊ ခါးသီးခြင်း၊ ဒေါသဖြစ်စေ၊ သိမ်ငယ်မှုဖြစ်စေ သင့်ဘဝအပေါ် လွှမ်းမိုးမှု အသုံးပြုသည့် ထိုအပျက်သဘောဆောင်သော ခံစားချက်ထဲသို့ သင် နောက်မဆုတ်ဘဲ မနေနိုင်ချေ။ ဤစိတ်ခံစားမှုများသည် သင့်ထံ နာကျင်မှုမျိုးစုံ ဆောင်ကြဉ်းသော်လည်း သို့မဟုတ်ပါက သင့်ကို စိတ်မသက်မသာဖြစ်စေသော်လည်း၊ ငိုကြွေးစေသော်လည်း၊ စိတ်ကသိကအောက် ဖြစ်စေသော်လည်း၊ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် သင် ခံစားခဲ့ရသည့် ထိုအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများဆီသို့ အမြဲ ပြန်မသွားရန် သင့်ကိုယ်သင် မတားဆီးနိုင်ဘဲ ရှိနေဆဲ ဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်ဆီသို့ သင် ပြန်သွားသည့်အခါ၊ ထိုအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုသည် သင့်အပေါ် သူ၏လွှမ်းမိုးမှုကို တစ်ဖန် အားကောင်းစေသည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုက သင့်ကို ထိခိုက်သည့်အခါ၊ အသိပေးပြီး၊ အဖန်ဖန် သတိပေးသည့်အခါ၊ ထိုအရာက ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို သင်၏ နားထောင်မှုနှင့် သမ္မာတရား၏ စည်းမျဉ်းများကို သိနားလည်ခြင်းအား မမြင်ကွယ်ရာ နှောင့်ယှက်နေပေသည်။ သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ တစ်ဖန် ဖြစ်ပေါ်သည့်အခါ၊ သင်၏ အတွေးများအပေါ် ယင်းတို့၏ လွှမ်းမိုးခြယ်လှယ်ခြင်းကို လုပ်ဆောင်သည့်အခါ၊ သမ္မာတရား၌ သင်၏ စိတ်ပါဝင်စားမှုသည် မနှစ်သက်ခြင်း အဖြစ်သို့ပင် ပြောင်းလျက် တိုး၍ အားနည်းသွားလိမ့်မည်၊ သို့မဟုတ် အာခံသည့်ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်နိုင်သည်။ အတိတ်ကာလတွင် သင် ရရှိပြီးဖြစ်သည့် နာကျင်ပြီး မမျှတသော ဆက်ဆံရေးကြောင့်၊ သာ၍ ကြီးမားသော အမုန်းတရားဖြင့် လူသားမျိုးနွှယ်နှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းကို သင် ကြည့်ကောင်းကြည့်နိုင်ပြီး၊ ဖြစ်ပြီးသည့် အရာတိုင်းအပြင်၊ အနာဂတ်တွင် ဖြစ်မည့်အရာတိုင်းအာ ဧကန်အမှန် မုန်းကောင်းမုန်းနိုင်ပေသည်။ ဤစိတ်ခံစားချက်များသည် သင်၏ စိတ်နှလုံးအတွင်းတွင် စဉ်ဆက်မပြတ် ထင်ရှားပြီး၊ သင်၏ ခံစားချက်များ၊ သင်၏ အခြေအနေနှင့် သင်၏ အနေအထားကို ထပ်တလဲလဲ လွှမ်းမိုးသည်။ ယင်းတို့သည် သင်၏တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရာတွင် သင် ခံစားပုံအပြင်၊ သင်၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်ရာတွင် သင်၏ သဘောထားနှင့် အမြင်များနှင့် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းအတွက် သင်၏ စိတ်လှုံ့ဆော်မှုနှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကို အမှန်ပင် ထပ်တလဲလဲ လွှမ်းမိုးလေသည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် သင်သည် သမ္မာတရားလိုက်စားရန်နှင့် မည်သည့်အခါတွင်မျှ တစ်ဖန် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း မခံစားရန်၊သင်သည် လုံလောက်အောင် တော်ခြင်းမရှိဟု လုံးဝ မယုံကြည်ရန်နှင့် တစ်ဖန် နောက်မဆုတ်ရ သင်၏ စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုကို ချမှတ်ရုံမျှ ရှိသေးသည်။ သို့ရာတွင်၊ တဒင်္ဂမျှဖြစ်သော အပျက်သဘောဆာင်သည့် ခံစားမှုများနှင့် သင်၏ စိတ်နှလုံး ပြည့်သွားသည့်အခါ၊ သမ္မာတရားသည် သဲလွန်စမရှိဘဲ ချက်ချင်း ပျောက်ကွယ်လျက်၊ လုံးဝ ပျောက်ဆုံးသွားနိုင်သည်။ ဤအခြေအနေမျိုးတွင် သမ္မာတရား လိုက်စားရန် သင်၏ စိတ်ပါဝင်စားမှု သဲလွန်စမရှိဘဲ ပျောက်ကွယ်သွားသည့်အခါ၊ သမ္မာတရား လိုက်စားမှုသည် စိတ်ဝင်စားဖွယ်မရှိဟု သင် ခံစားရပြီး၊ ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်ခြင်းနှင့် ကယ်တင်ခံရခြင်းသည် သင့်အတွက် မည်သည့် အဓိပ္ပာယ်မျှ မရှိပေ။ ဤခံစားချက်နှင့် အခြေအနေမျိုး ပေါ်ပေါက်ခြင်းသည် သင့်အား ဘုရားသခင်၏ ရှေ့မှောက်သို့ တစ်ဖန် လာရန် မလိုမလားဖြစ်စေသည်၊ သို့မဟုတ် သင်သည် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန်၊ သမ္မာတရားကို လိုက်စားသူတစ်ဦး ဖြစ်လာရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှု တစ်ခုတလေ ရှိဖို့၊ သို့မဟုတ် ဆန္ဒရှိဖို့ မဆိုထားနှင့်၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို ဆုတောင်းဖတ်ရှုရန် သို့မဟုတ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို နားထောင်ရန် သင့်အား မလိုမလား ဖြစ်စေလေသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်း လမ်းကြောင်းပေါ် လျှောက်ကြသည့် လူများအပေါ် ဤအမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် ခံစားချက်များက ရှိသည့် ကြီးမားသော အတားအဆီးနှင့် သက်ရောက်မှု ဖြစ်သည်။ သာ၍ တိကျမှန်ကန်စွာပြောရလျှင်၊ ထိုအရာများသည် လူတို့ကို အနှောင့်အယှက်များနှင့် ထိခိုက်နစ်နာမှု ဖြစ်စေပြီး၊ သင် စုစည်းလိုက်သည့် စိတ်ချယုံကြည်မှု အနည်းငယ်မျှနှင့် ယခုတင် သင်နားလည်ပြီးရုံသာရှိသည့် အပြုအမူ စည်းမျဉ်းအနည်းငယ်ကို မကြာခဏ ယူကာ အချည်းနှီး ဖြစ်သွားစေသည်။ တစ်ခဏချင်းတွင်၊ ထိုအရာများက သင့်အား ဘုရားသခင်၏ တည်ရှိခြင်း၊ ဘုရားသခင်၏ ကောင်းချီးများ၊ ဘုရားသခင်၏ အချုပ်အခြာအာဏာနှင့် သင့်အတွက် ထောက်ပံ့မှုတို့ကို သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် သတိမမူမိနိုင်အောင် ဖြစ်စေပြီး၊ ချက်ချင်း သင်သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များထဲမှ တစ်ခုတလေဖြင့် ပြည့်သွားလေသည်။ သင်သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များဖြင့် ပြည့်သွားသည့်အခါ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားသည် သင့်ကို ချက်ချင်း ထိန်းချုပ်သွားလိမ့်မည်။ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထား၏ ထိန်းချုပ်မှုကို သင် ခံရသည့်အခါ၊ သင်သည် မတူကွဲပြားသော လူတစ်ဦး ချက်ချင်း ဖြစ်လာကာ သင့်အနီးအနားရှိ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို မတူကွဲပြားသည့် သဘောသဘာဝ ပြသလေသည်။ ယခင်က သင်၌ ရှိခဲ့သည့် ချစ်ခြင်းမေတ္တာ မရှိတော့ပေ၊ ယခင်က သင်၌ ရှိခဲ့သည့် စိတ်ရှည်ခြင်း မရှိတော့၊ ဆင်းရဲဒုက္ခခံပြီး အဖိုးအခပေးရန်၊ အခက်အခဲများကို သည်းညည်းခံပြီး အလုပ်ကြိုးစားလုပ်ဆောင်ရန်၊ ယခင်က ရှိခဲ့သည့် အားအင် မရှိတော့၊ သင်၏ တာဝန်ကို ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်ရန် အစာမစားဘဲနေပြီး၊ အနည်းငယ် အအိပ်လျော့ရန် သင်၌ ရှိခဲ့သည့် စိတ်လှုံ့ဆော်မှုသည် မရှိတော့သကဲ့သို့ အစားထိုးနေရာယူသည့်အရာမှာ လူတစ်ဦးစီတိုင်းကို မုန်းတီးမှု ဖြစ်သည်။ လူတိုင်းအတွက် သင် ခံစားရသည့် ဤအမုန်းတရား၏ အဓိက ရင်းမြစ်မှာ အဘယ်နည်း။ ထိုအရာသည် သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားမှ လာသော်လည်း၊ သင့်အထဲတွင် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်စေခဲ့သည့် အတိတ်ကာလတွင် သင် တွေ့ကြုံပြီးဖြစ်သည့် အခြေအနေများ၊ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများမှလည်း လာပေသည်။ သင်က၊ “အခြားသူများကို ကျွန်ုပ် သည်းခံသော်လည်း၊ ကျွန်ုပ်ကို မည်သူက သည်းခံပါသနည်း။ အခြားသူများကို ကျွန်ုပ် နားလည်မှုပြသော်လည်း၊ မည်သူက ကျွန်ုပ်ကို နားလည်မှု ပြပါသနည်း။ ကျွန်ုပ်၏ မိဘများ၊ ညီအစ်ကို မောင်နှမများကပင် ကျွန်ုပ်ကို မည်သည့် နားလည်မှုမျှ မပြပါ။ အခြားလူများအားလုံးသည် အမှားများ လုပ်ကြသောကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း လုပ်မိနိုင်ပါသည်။ အခြားသူများသည် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းနှင့် ပြုပြင်ခြင်း ခံရချိန်တွင် အပျက်သဘောဆောင်မှုကို ဖွင့်ထုတ်နိုင်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း အဘယ်သို့ မဖွင့်ထုတ်နိုင်ရမည်နည်း။ အခြားသူများသည် လွှမ်းမိုးမှုနှင့် ရာထူးအတွက် သူများပုခုံးကို နင်းတက်နိုင်ကြသည်၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်သည် အဘယ်ကြောင့် မလုပ်နိုင်ရမည်နည်း။ သင် လုပ်နိုင်လျှင် ကျွန်ုပ်လည်း လုပ်နိုင်သည်။ အခြားသူများသည် မိမိတို့တာဝန်များကို ထမ်းဆောင်နေချိန်တွင်၊ လိမ်လည်လှည့်စားကာ မိမတို့ တာဝန်များကို အချောင်ခိုရန် ကြိုးစားကြသည်။ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း လုပ်မည်။ အခြားသူများသည် သမ္မာတရားကို မလိုက်စားကြသောကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း လိုက်စားမည်မဟုတ်ပါ။ အခြားသူများသည် စည်းမျဉ်းမရှိဘဲ ပြုမူကြသောကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း ပြုမူမည်။ အခြားသူများသည် ဘုရားအိမ်တော်၏ အကျိုးစီးပွားများကို မကာကွယ်ကြသောကြောင့် ကျွန်ုပ်လည်း ကာကွယ်မည် မဟုတ်ပါ။ အခြားလူတိုင်း လုပ်ဆောင်သည့်အရာကို ကျွန်ုပ် လိုက်လုပ်ရုံသာလိုက်လုပ်ပါမည်။ ထိုအရာနှင့် ပတ်သက်၍ အဘယ်ပြဿနာရှိပါသနည်း”ဟု ဆိုသည်။ ဤသည်မှာ မည်သည့် သရုပ်သကန်မျိုး ဖြစ်ပါသနည်း။ သင်ထုတ်ဖော်ပြသည့် သင်၏ အတွေးအရ ကြည့်သည်ဖြစ်စေ၊ စိတ်သဘောထားအရ ကြည့်သည်ဖြစ်စေ၊ ထိုအရာမှာ သင်သည် အခြားတစ်စုံတစ်ဦး ဖြစ်လာပြီးဖြစ်သည့်အလား၊ ၁၈၀ ဒီရီဂရီ လှည့်ခြင်းထက်မလျော့ပေ။ ဤတွင် မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်နေပါသနည်း။ ဖြစ်ကြောင်းရင်းမြစ်မှာ သင်သည် အတွင်း၌ ပြောင်းလဲမှုတစ်ခု ကြုံရပြီးဖြစ်ပေသည်။ အပေါ်ယံအနေဖြင့် သင်သည် မပြောင်းလဲသည့်ပုံရနိုင်ပြီး၊ သင်၏ နေ့စဉ် လုပ်ရိုးလုပ်စဉ် မပြောင်းလဲပေ၊ သင်၏ စကားလေယူလေသိမ်း မပြောင်းလဲ၊ သင်၏ သွင်ပြင် မပြောင်းလဲသကဲ့သို့၊ မည်သူမျှက သင့်ကို ဦးဆောင်နေခြင်း မရှိ သို့မဟုတ် သင့်နောက်ကွယ်တွင် လှုံ့ဆော်နေခြင်း မရှိပေ။ သို့ဆိုလျှင် အဘယ်ကြောင့် ရုတ်တရက် စိတ်ခံစားချက် တစ်ဟုန်ထိုးတက်ခြင်း ဖြစ်ပါသနည်း။ အကြောင်းရင်းတစ်ခုမှာ ထိုအရာကို သင့်စိတ်နှလုံး အတွင်းနက်နက်၌ ထည့်ထားသည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ဖြစ်စေခြင်း ဖြစ်သည်။ မိမိအတွင်း၌ ခါးသီးမှု၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို အမြဲ သိုထားသည့် တစ်စုံတစ်ဦးသည် မိမိတို့ အခြေအနေ ကောင်းမွန်သည့်အခါ ဆုတောင်းရန်၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော် ဖတ်ရှုရန် ဘုရားသခင်၏ ရှေ့မှောက်သို့ မကြာခဏ လာလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ သမ္မာတရားကို လိုက်စားကာ မိမိတို့ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နေချိန်တွင် အရာရာ အရာရာ ပုံမှန် ရှေ့ဆက်သည်ကို သေချာစေလိမ့်မည်။ မိမိတို့ အကြိုက်မဟုတ်သည့် တစ်စုံတစ်ရာကို ၎င်းတို့ ကြုံရပါက၊ သို့မဟုတ် အလုပ်၊ ဘဝတွင် အချို့သော ဆုတ်ဆိုင်းမှု၊ ကျရှုံးမှု သို့မဟုတ် အရှက်ရခြင်းတို့ကို ကြုံရပါက၊ သို့မဟုတ် သိက္ခာ ဆုံးရှုံးမှုအချို့၊ မိမိတို့ အကျိုးစီးပွားများအား ထိခိုက်နစ်နာမှု ခံစားရပါက၊ ၎င်းတို့အတွင်းရှိ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ဆောင်ကြဉ်းသည့် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့က ၎င်းတို့ကို အမျက်ဒေါသဖြင့် ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရဖြစ်လာစေပြီး၊ ဒေါသအိုးပေါက်ကွဲသွားစေသည်။ မကောင်းမှုပြုသူများ၏ နှိပ်စက်ခြင်း၊ သို့မဟုတ် အလျင်းသင့်သလို ရိုက်နှက်ခြင်း သို့မဟုတ် မိမိတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှု အသိမ်းခံရခြင်း သို့မဟုတ် ဆိုးယုတ်သော လူတို့၏ အနိုင်ကျင့်ခြင်း သို့မဟုတ် အရှက်ပင်ခွဲခံရခြင်းကဲ့သို့သော ထူးထူးခြားခြားဖြစ်သည့် အဖြစ်အပျက်အချို့ကို ယခင်က ၎င်းတို့ ကြုံခဲ့ခြင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်မည်။ လူအချို့သည် လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များ သို့မဟုတ် အထက်လူကြီးများက အလုပ်တွင် ခက်ခဲအောင်လုပ်သည်ကို ခံကောင်းခံရနိုင်ပြီး၊ လူအချို့မှာ ၎င်းတို့၏ ညံ့ဖျင်းသည့် ပညာရေး စွမ်းဆောင်ရည်၊ အိမ်တွင် မကောင်းသည့် အခြေအနေတို့ကြောင့်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ မိဘများသည် လယ်သမားများဖြစ်ပြီး၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်း၏ နိမ့်ကျသော အဆင့်အတန်းမှဖြစ်သောကြောင့်၊ စသည်တို့ကြောင့် ကျောင်းတွင် အတန်းဖော်များနှင့် ဆရားများ၏ ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းနှင့် မမျှတသည့် ဆက်ဆံမှုတို့ကို ခံစားရပြီး ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သည်။ လူတစ်ဦးသည် လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွင် မမျှတသော ဆက်ဆံမှုမျိုးစုံကို ခံစားရသည့်အခါ၊ ၎င်းတို့၏ လူ့အခွင့်အရေးများ ခွာချခြင်းခံရသည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အကျိုးစီးပွားများ သိမ်းယူခံရသည့်အခါ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ ပိုင်ဆိုင်မှုကို ၎င်းတို့ထံမှ ယူဆောင်သွားခံရသည့်အခါ၊ ခါးသီးမှု မျိုးစေ့များသည် ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံး၏ အတွင်းနက်နက် နေရာများ၌ အလိုအလျောက် မျိုးစေ့ချခြင်း ခံလာရပြီး၊ ထုံးစံအတိုင်း၊ ၎င်းတို့သည် ဤခါးသီးမှုကို လူမှုအဖွဲ့အစည်း၊ လူသားမျိုးနွှယ်နှင့် မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် မိသားစု၊ မိမိတို့၏ မိတ်ဆွေများနှင့် ဆွေမျိုးများကို ချဉ်းကပ်သည့် နည်းလမ်းထဲသို့ ရောက်ရှိသွားစေကြသည်။ မိမိတို့ စိတ်နှလုံးများတွင် ခါးသီးမှု မျိုးစေ့ချထားပြီးဖြစ်သူတို့၏ အမြင်များသည် ဤခါးသီးမှု၏ လွှမ်းမိုးမှု ခံရပြီး၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်ခံစားချက်များသည်လည်း ထိုအရာ၏ လွှမ်းမိုးခြင်းကို အလိုအလျောက် ခံရလိမ့်မည်။

ခါးသီးမှုက လူတစ်ဦး စိတ်နှလုံးအတွင်းတွင် နက်နက် အမြစ်တွယ်ပြီးသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက်၊ ထိုခါးသီးမှုသည် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခု ဖြစ်လာပြီး၊ တစ်စုံတစ်ဦးက ဤခါးသီးခြင်း စိတ်ခံစားမှုအတွင်းတွင် အသက်ရှင်သည့်အခါ၊ လူသားမျိုးနွှယ်အပေါ်နှင့် မည်သည့် ကိစ္စပေါ်တွင်မဆို ၎င်းတို့၏ ရှုထောင့်အမြင်သည် မမှန်ကန်တော့ပေ။ လူများနှင့် အမှုအရာများအပေါ် ၎င်းတို့၏ အမြင်များသည် တိမ်းစောင်းလာပြီး၊ ၎င်းတို့ ပုံမှန်မြင်သည့်ပုံနှင့် ဆန့်ကျင်လာသည်။ ပုံမှန်ဖြစ်ပြီး လျော်ကန်သော မည်သည့် လူ၊ အဖြစ်အပျက် သို့မဟုတ် အမှုအရာမဆိုအား မှန်ကန်စွာ ၎င်းတို့ သဘောမပေါက်နိုင်ဖြစ်လာပြီး၊ ထိုအရာများကိုလည်း ၎င်းတို့ ဝေဖန်ကာ ရှုတ်ချကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ နာကြည်းမှုနှင့် ခါးသီးခြင်းတို့ကို ဖွင့်ထုတ်ရန် အခွင့်အရေးတစ်ခုကို ၎င်းတို့ အမြဲ ရှာကြသည်။ တစ်နေ့တွင် ၎င်းတို့သည် တန်ခိုးအာဏာနှင့် လွှမ်းမိုးမှု ရှိလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ဤနာကြည်းမှုများအားလုံးကို ၎င်းတို့ ပြုပြင်နိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ကာ အတိတ်တွင် ၎င်းတို့အား အနိုင်ကျင့်ပြီးလေသူများအပေါ် လက်စားချေခြင်းကို အရယူနိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ကြသည်။ သို့ရာတွင်၊ လောလောဆယ်၌၊ ၎င်းတို့သည် ဤအရာကို စွမ်းဆောင်ရရှိရန် သင့်တော်သည့် နည်းလမ်းမရှိကြသောကြောင့်၊ နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့အထဲမှ အချို့က ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်လာကြလိမ့်မည်။ ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ စတင်ယုံကြည်ပြီးနောက်တွင်၊ ၎င်းတို့က၊ “အိုး၊ ယခု ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ယုံကြပြီး ကျွန်ုပ် ယခု ခေါင်းမော့နိုင်ပြီ။ ထိုဆိုးယုတ်သော လူများသည် မိမိတို့နှင့် ထိုက်သည်များကိုသာ ရရှိရန်အလို့ငှာ ဘုရားသခင်ကို အမှုအရာများအား ငါ ဆုံးဖြတ်ခွင့်ပေးမည်။ ဤသည်မှာ ကောင်းပေသည်” ဟု တွေးကြသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ယခုတွင် ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့ ယုံကြည်ကြသောကြောင့်၊ မိမိတို့၏ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသတို့ကို စိတ်အတွင်းနက်နက်တွင် ၎င်းတို့ မြှုပ်နှံထားကြသည်။ တစ်နေ့တွင် မိမိတို့၏ အားထုတ်မှုများက ကောင်းမွန်သည့်ကံကို ၎င်းတို့ထံ ဆောင်ကြဉ်းကာ အမှုအရာများကို ပြောင်းလဲပေးလိမ့်မည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် ၎င်းတို့ သာ၍ သန်မာလာကာ အားမနည်းတော့သည့် နေ့ရောက်လာသည့်အခါ၊ ၎င်းတို့၏ အနိုင်ကျင့်ပြီး အလွန် အရှက်ရစေခဲ့သူများ အပြစ်ပေးခံရသည်ကို သေချာစေမည်ဖြစ်ကြောင်း မျှော်လင့်လျက်၊ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် အသုံးခံရန် အစွမ်းကုန် အားထုတ်ကြသည်၊ အဖိုးအခပေးကြသည်၊ ဆင်းရဲဒုက္ခခံကြသည်၊ ဘုရားအိမ်တော်တွင် ဟိုသည် ပြေးလွှားကာ အလုပ်လုပ်ကြလေသည်။ ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ရာတွင် ၎င်းတို့၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ ထိုသို့သော အဆုံးမဲ့ နာကျင်မှုနှင့် အရှက်ရခြင်းတို့ကို ၎င်းတို့အား ဖြစ်စေသည့်သူများအပေါ် ရောက်စေသည့် အပြစ်ဒဏ်နှင့် ဒဏ်ခတ်ခံရခြင်းတို့ကို မိမိမိတို့ကိုယ်ပိုင် မျက်လုံးများဖြင့် မျက်မြင်ကြုံတွေ့ရန် ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် အဖိုးအခပေးကာ မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် အသုံးခံလျက် ဤခံစားမှုကို ဘုရားသခင်၌ မိမိတို့၏ ယုံကြည်မှုထဲသို့ ရောက်ရှိစေသည်။ အပေါ်ယံတွင်၊ ထိုအရာမှာ ၎င်းတို့အနေဖြင့် မည်သည့်အရာကိုမျှ လုံးဝ စောဒကမတက်၊ ဆန္ဒမရှိ၊ တောင်းဆိုခြင်း မရှိသည့်အလား၊ ဘုရားအိမ်တော်တွင် မိမိတို့ တာဝန်ကို စိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ ခေါင်းမဖော်တမ်း ထမ်းဆောင်နေပြီး၊ မည်သည့် ဆင်းရဲဒုက္ခပမာဏမျှ မကြီးမားလွန်းသည့်အလား ထင်ရပေသည်။ သို့သော် အမှန်တွင် ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးထဲရှိ ထိုခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားမှုများသည် မပြေလည်ဘဲရှိနေပြီး၊ ထိုအရာများကို ၎င်းတို့က လက်မလွှတ်ကြချေ။ တစ်စုံတစ်ဦးက မိမိတို့၏ အယူအဆကို ပေးပြီး ၎င်းတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားကို ထောက်ပြသည်နှင့်၊ ချက်ချင်း ၎င်းတို့သည် ဤပြဿနာကို ရင်ဆိုင်ပြီး ဖြေရှင်းရန် ၎င်းတို့၏ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသခံစားမှုများထဲသို့ မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ ပြန်ထွက်ပြေးသွားကြသည်။ ၎င်းတို့က၊ “သင်သည် ကျွန်ုပ်ကို ချိုးချိုးဖဲ့ဖဲ့ ပြောနေခြင်း ဖြစ်ပါသလား။ ကျွန်ုပ်သည် ရိုးသားဖြောင့်မတ်သည်ဟု သင် ထင်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်ကို အနိုင်ကျင့်ရန် သင် ကြိုးစားနေပါသလား။ ထို့ကြောင့် လူများစွာက ကျွန်ုပ်ကို အနိုင်ကျင့်ကြသော်လည်း၊ သင်သည် ထိုသူများအတွက် မည်သည့် အဆုံးသတ် ဖြစ်မည်ကို စောင့်ကြည့်ရုံစောင့်ကြည့်နေသည်”ဟု တွေးကြသည်။ တစ်စုံတစ်ဦးက ၎င်းတို့နှင့် ပတ်သက်၍ တစ်စုံတစ်ရာကို ပြောဖို့သာ ရှိပြီး၊ မတော်တဆဖြစ်လျှင်ပင် ၎င်းတို့ကို နာကျင်စေသည်။ သို့ရာတွင် ထိုလူက အချို့သော စိတ်အိုက်စရာကို ထိမိသည့်အခါ၊ အရာရာနှင့်ပတ်သက်၍ ခံစားချက်ခါးသီးခြင်းအဖြစ်သို့ မရည်ရွယ်ဘဲ ၎င်းတို့ကို ရောက်သွားစေရင်း၊ ၎င်းတို့၏ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားမှုတို့ နိုးကြွလာသည်။ ဤရှုထောင့်အမြင်၊ ဤစိတ်ခံစားမှုက၊ လူများနှင့် အမှုအရာများအပေါ် ၎င်းတို့၏ ရှုထောင့်အမြင်နှင့် သဘောထား၊ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့ ကျင့်ကြံပြုမူပြီး လုပ်ဆောင်သည့် ပုံစံများနှင့် နည်းလမ်းများကို ထိခိုက်သည်မှာ သိသာပေသည်။ ၎င်းတို့ထံ မည်သူက သဘာဝကျသော အယူအဆများနှင့် အကြံများ တင်ပြသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့က၊ “ကျွန်ုပ်ကို သူတို့ အထင်သေးပြီး အနိုင်ကျင့်ရန် ဆန္ဒရှိနေကြသည်။ ငါ အလွယ်တကူ ဩဇာပေးနေသည်ဟု သူတို့ ထင်ကြသည်လား” ဟု အမြဲ တွေးကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဤရှုထောင့်အမြင်နှင့် အမှုအရာများကို လုပ်ဆောင်နည်းအား အခြေအနေကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အသုံးပြုကြပြီး၊ ထိုသို့ဖြစ်နေစဉ်တစ်လျှောက်တွင် ၎င်းတို့၏ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားမှုတို့သည် ၎င်းတို့၏ စိတ်နှလုံးတွင် သာ၍ ခိုင်မာစွာ အမြစ်တွယ်လေသည်။ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားမှုတို့သည် ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် နက်ရှိုင်းစွာ စွဲခိုင်လာသည်နှင့်၊ ထိုအရာများ အဆက်မပြတ် ကြီးထွားပြီး၊ ထိုလူက လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာမျိုးစုံတို့ကို ရင်ဆိုင်ရန် ထိုအရာများကို အဆက်မပြတ် အသုံးပြုပြီး၊ ၎င်းတို့သည် လူတို့ကို ၎င်းတို့ မုန်းရမည်ဖြစ်ကြောင်းနှင့် မည်သူမျှ ၎င်းတို့အပေါ် မကောင်းကြောင်း မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် စဉ်ဆက်မပြတ်လည်း အသိပေးနေကြလေသည်။ တစ်စုံတစ်ဦးသည် ၎င်းတို့အပေါ် ကောင်းသည်ဟု တစ်ခဏကြာ ယုံကြည်လျှင်ပင်၊ သိပ်မကြာခင် ၎င်းတို့က၊ “ထိုသို့ မတွေးလိုက်နှင့်။ ဘုရားမှလွဲ၍ မည်သူ အမှန်တကယ် ကောင်းမြတ်ပါသနည်း။ လူကောင်းများ မရှိပါ။ လူတိုင်းသည် သင်၏ ကံအကြောင်းမလှသည့် ဖြစ်ရပ်များကို နှစ်ထောင်းအားရကြပြီး သင့်ကို မည်သူမျှ အဆင်မပြေစေလိုကြပါ။ သင့်ကို သူတို့ အနိုင်ကျင့်သည်နှင့်အမျှ သင်သည် မာယာကင်းသည်ဟု သူတို့ တွေးထင်ကြပြီး၊ သင်သည် တစ်စုံတစ်ရာတွင် ဖြစ်မြောက်အောင်မြင်သည်ကို သူတို့ မြင်သည့်အခါ၊ သင့်ကို သူတို့ မြှောက်ပင့်ရုံမြှောက်ပင့်ကြပြီး၊ သင့်ကို ကပ်ပါးရပ်ပါး လုပ်ရန် ကြိုးစားကြသည်။ ထို့ကြောင့် မည်သူကိုမျှ မယုံကြည်နှင့်၊ ပြီးလျှင် ကြင်နာမှုဖြင့် မည်သူ့ကိုမျှ မကြည့်နှင့်။ အခြားသူများနှင့် ပတ်သက်၍ သင်သည် သတိထားပြီး၊ သံသယရှိနေမှ ဖြစ်မည်”ဟု မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် အလိုအလျောက်၊ မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ ပြောကြလေသည်။ တစ်စုံတစ်ဦးက ၎င်းတို့ထံ စကားတစ်ခွန်း ပြောသည့်အခါတိုင်းတွင်၊ ၎င်းတို့က၊ “သူသည် ငါ့အတွက် လာနေခြင်း ဖြစ်ပါသလား။ ထိုအရာကို သူ အဘယ်ကြောင့် ပြောသနည်း။ ငါ့ကို ဝေဖန်ထိုးနှက်ရန်နှင့် တစ်စုံတစ်ရာအတွက် ငါနှင့် စာရင်းရှင်းရန်ပင် သူ ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်ပါသလား။ ငါ့ကို ဩဇာပေးရန် သူ ကြိုးစားနေခြင်း ဖြစ်ပါသလား”ဟု တွေးလျက်၊ ထိုအရာကို စိစစ်ကြလေသည်။ ဤမသင်္ကာမှု၊ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသ ခံစားချက်များသည် ၎င်းတို့ကို အမြဲ အသိပေးပြီး၊ လူမျိုးစုံ၊ အဖြစ်အပျက်မျိုးစုံနှင့် အမှုအရာမျိုးစုံတို့ကို ချဉ်းကပ်ကာ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာတွင် ဤခံစားချက်များကို မသိစိတ်၏ စေ့ဆော်မှုအရ အသုံးပြုစေကာ၊ သို့တိုင် ဤအရာများက အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုမျိုးစုံဖြစ်သည်ကို ၎င်းတို့ကိုယ်တိုင်က လုံးဝ မသိကြချေ။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့၏ ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်းကို တင်းကျပ်စွာ ထိန်းချုပ်ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ အတွေးကို တင်းကျပ်စွာ ချည်နှောင်ကာ မည်သည့်လူ၊ အဖြစ်အပျက် သို့မဟုတ် အမှုအရာကိုမဆို မှန်ကန်သည့် ရှုထောင့်အမြင် သို့မဟုတ် ရှုထောင့်ဖြင့် ရှုမြင်ခြင်းမှ ၎င်းတို့ကို တားဆီးလေသည်။ အကြင်သူသည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ၏ စိုးမိုးခြယ်လှယ်မှုအောက်တွင် စတင် အသက်ရှင်သည့်အခါ၊ ထိုအရာ၏ ထိန်းချုပ်မှုမှ လွတ်မြောက်ရန် အလွန် ခက်လာသည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို တစ်စုံတစ်ဦး လက်မလွှတ်မီတွင်၊ ထိုအရာများမှ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို ကြည့်လျက်၊ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများမှ ထွက်ပေါ်သည့် မမှန်ကန်သော အမြင်များဖြင့် ချဉ်းကပ်ရင်း၊ ထိုအရာများအတွင်းတွင် အမှုမဲ့အမှတ်မဲ့ ၎င်းတို့ အသက်ရှင်မိကြလေသည်။ ပထမဦးစွာ၊ ဤအရာက အစွန်းရောက်ခြင်း၊ မသင်္ကာမှု၊ သံသယနှင့် တဇောက်ကန်းဖြစ်ခြင်းသို့ပင် မလွဲမသွေ ဆိုက်ရောက်စေပြီး၊ အခြားသူများကိုလည်း မလိုမုန်းထားစိတ်ဖြင့် ၎င်းတို့ကြည့်ကာ ဝေဖန်ထိုးနှက်ကြလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံးအတွင်းရှိ လူ၏ အတွေးများနှင့် အမြင်များကို ညွှန်ကြားပြီး၊ ၎င်းတို့၏ စကားနှင့် လုပ်ဆောင်ချက်တိုင်းကို ညွှန်ကြားလေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဤလူသည် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများဖြင့် နွံနစ်လာသည့်အခါ၊ ၎င်းတို့သည် သမ္မာတရားကို လိုက်စားသည့် တစ်စုံတစ်ဦးဖြစ်ပါက၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများသည် အတားအဆီးများ ဖြစ်ပေါ်စေကာ ၎င်းတို့ စိတ်နှလုံးနှင့် အသိဉာဏ်ပေါ် သက်ရောက်မှုတစ်ခု ရှိသောကြောင့် သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု များစွာ လျော့နည်းသွားသည်။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ဖြစ်စေသည့် ရောနှောမှု၊ နှောင့်ယှက်ခြင်းနှင့် ထိခိုက်နစ်နာဆုံးရှုံးခြင်းတို့ကြောင့်၊ ၎င်းတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်နိုင်သည့် သမ္မာတရားတွင် အကန့်အသတ်တစ်ခု ရှိပြီး၊ အချို့ အခြေအနေကို ကြုံရသည့်အခါ၊ မိမိတို့ ခံစားချက်များ၏ လွှမ်းမိုးမှုကို အမြဲ ခံကြရလေသည်။ အရေးအကြီးဆုံးသော သက်ရောက်မှုမှာ ၎င်းတို့သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှု အမျိုးမျိုး၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် ကျရောက်ခြင်း ဖြစ်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းက ၎င်းတို့အတွက် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စရာ ဖြစ်လာလေသည်။ ၎င်းတို့သည် ပုံမှန် လူ့သဘာဝ၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကိုဖြစ်စေ၊ ဘုရားသခင် ဖန်ဆင်းထားသည့် လွတ်လပ်သော အလိုဆန္ဒနှင့် ဗီဇကိုဖြစ်စေ၊ မိမိတို့၏ အနီးအနာရှိ လူများနှင့် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ ချဉ်းကပ်ရာတွင်၊ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့ အနီးဝန်းကျင်ရှိ လူများနှင့် အမှုအရာများကို ၎င်းတို့ ဝေဖန်ပိုင်းခြားရာတွင် လူက လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ပြီး စောင့်ထိန်းသင့်သည့် သမ္မာတရား စည်းမျဉ်းများကိုဖြစ်စေ အသုံးပြုနိုင်ခြင်း မရှိပေ။

ယခုထက်ထိ ငါ ပြောဆိုပြီးသည့် ဤအရာများမှ၊ မည်သည့်နည်းဖြင့်မဆို သင် ကြည့်သည်ဖြစ်စေ၊ အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် လူတစ်ဦးစီတိုင်း၏ စိတ်များကို အတိုင်းအတာ အနည်းနှင့်အများ နေရာယူကြပေသည်။ လူတို့၏ စိတ်များကို ၎င်းတို့ နေရာယူသောကြောင့်၊ သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သည်နှင့်အမျှ အခက်အခဲ ပမာဏ အနည်းငယ် ဖြစ်ပေါ်လိမ့်မည်။ ထို့ကြောင့်၊ သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်း ဖြစ်စဉ်ကို ၎င်းတို့ ဖြတ်သန်းရသည်နှင့်အမျှ၊ လူတို့သည် ၎င်းတို့ထဲတွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်ပေါ်စေသည့် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့်အမှုအရာများကို အဆက်မပြတ် လက်လွှတ်ရမည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အစောပိုင်းက ငါတို့ ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည့် အပျက်သဘောဆောင်သော သိမ်ငယ်ခြင်း စိတ်ခံစားမှု ဖြစ်သည်။ သင်၏သိမ်ငယ်ခြင်း ခံစားချက်ကို မည်သည့် အခြေအနေက ဖြစ်ပေါ်စေသည်ဖြစ်စေ၊ မည်သူ သို့မဟုတ် မည်သည့် အဖြစ်အပျက်က ဖြစ်ပေါ်စေသည်ဖြစ်စေ၊ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် အစွမ်းအစ၊ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် အားသာချက်၊ သင်၏ ပါရမီများနှင့် သင်၏ ကိုယ်ပိုင် လူ့သဘာဝ အရည်အသွေးအပေါ် မှန်ကန်သည့် သိနားလည်မှု သင် ရှိထားသင့်သည်။ သိမ်ငယ်နေရန်မှာ မမှန်သကဲ့သို့၊ ထောင်လွှားနေရန်မှာလည်း မမှန်ပေ။ ထိုအရာနှစ်ခုလုံးသည် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ဖြစ်သည်။ သိမ်ငယ်မှုက သင်၏ လုပ်ရပ်များ၊ သင်၏ အတွေးများကို ချည်နှောင်နိုင်ပြီး၊ သင်၏ အမြင်များနှင့် ရှုထောင့်အမြင်ကို လွှမ်းမိုးနိုင်သည်။ အလားတူစွာ၊ ထောင်လွှားမှုကလည်း ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် သက်ရောက်မှုရှိသည်။ ထို့ကြောင့်၊ သိမ်ငယ်မှုဖြစ်စေ၊ အခြားသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုဖြစ်စေ၊ သင်သည် ဤခံစားမှုကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အဓိပ္ပာယ်ကောက်ခြင်းများအပေါ် မှန်ကန်သည့် သိနားလည်မှု ရှိထားသင့်သည်။ ပထမဦးစွာ၊ ထိုအဓိပ္ပာယ်ကောက်ချက်များသည် မမှန်ကန်ကြောင်းနှင့် သင်၏ အစွမ်းအစ၊ ပါရမီနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ဖြစ်စေ၊ သင်၏ လူ့သဘာဝ အရည်အသွေးနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ဖြစ်စေ၊ သင်နှင့်ပတ်သက်၍ ထိုအရာများက ပြုလုပ်သည့် အကဲဖြတ်ချက်များနှင့် ကောက်ချက်များသည် အမြဲ မှားယွင်းကြောင်း သင် နားလည်သင့်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ သင့်ကိုယ်သင် မည်သို့ မှန်ကန်တိကျစွာ ဆန်းစစ်ပြီး သိကာ သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်မှ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်နိုင်မည်နည်း။ မိမိကိုယ်ကိုယ်နှင့်ဆိုင်သည့် အသိပညာရရှိခြင်း၊ သင်၏ လူ့သဘာဝ၊ အစွမ်းအစနှင့် ပါရမီတို့က မည်သည့်အရာဖြစ်ပြီး မည်သည့် အားသာချက်များ သင်ရှိသည်ဆိုသည်တို့ကို သင်ယူခြင်းအတွက် အခြေခံအကြောင်းရင်းအဖြစ် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များကို သင် ယူသင့်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ သင်သည် သီချင်းဆိုခြင်းကို နှစ်သက်လေ့ရှိပြီး၊ ကောင်းစွာ သီဆိုသော်လည်း၊ သင်သည် ဂီတသံစဉ် အတက်အကျ ခွဲခြားနိုင်စွမ်းမရှိကြောင်းနှင့် သင်၏ သီဆိုခြင်းသည် သံစဉ်နှင့် လွတ်နေကြောင်းပြောလျက် သင့်ကို လူအချို့က ဝေဖန်မြဲဝေဖန်ကာ သေးသိမ်စေသောကြောင့် ယခု သင်သည် ကောင်းစွာ သီချင်းဆိုနိုင်ခြင်းမရှိဟု ခံစားရပြီး၊ အခြားသူများရှေ့တွင် ထိုသို့မလုပ်ဆောင်ဝံ့တော့ဟု ဆိုပါစို့။ ထိုလောကီဆန်သည့်၊ နားဝေတိမ်တောင်ဖြစ်ပြီး၊ သာမညောင်ည လူများက သင်နှင့်ပတ်သက်၍ မှန်ကန်တိကျမှုမရှိသော ဆန်းစစ်မှုများနှင့် အကဲဖြတ်ချက်များကို ပြုလုပ်သောကြောင့်၊ သင်၏ လူ့သဘာဝက ရထိုက်သည့် လုပ်ပိုင်ခွင့်များသည် လျှော့ကျကာ သင်၏ ပါရမီသည် ချုပ်ထိန်းခြင်းခံခဲ့ရသည်။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့်၊ သင်သည် သီချင်းတစ်ပုဒ်ကိုပင် မဆိုဝံ့သကဲ့သို့၊ သင့်အနီးအနာတွင် မည်သူမျှ မရှိသည့်အခါ သို့မဟုတ် မိမိဘာသာ ရှိသည့်အခါတွင်သာ သင်သည် လက်လွှတ်ပြီး သီချင်းအော်ဆိုရလောက်အောင်သာ သတ္တိရှိလေသည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် သင်သည် ဆိုးဆိုးရွားရွား သိုသပ်ချုပ်တည်းထားသောကြောင့်၊ သင်တစ်ဦးတည်း မရှိသည့်အခါ သီချင်း မဆိုဝံ့ချေ။ တစ်ဦးတည်းရှိသည့်အခါတွင်သာ၊ သင်သည် ကျယ်ကျယ်နှင့် ကြည်လင်စွာ သီချင်းဆိုနိုင်သည့်အချိန်ကို မွေ့လျော်ရင်း၊ သီချင်း ဆိုဝံ့ပြီး၊ ယင်းမှာ ကောင်းလိုက်သည့်၊ လွတ်မြောက်လိုက်သည့် အချိန်ပါတကား။ ထိုသို့ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ သင့်ကို လူတို့လုပ်ဆောင်သည့် ထိခိုက်နစ်နာမှုကြောင့်၊ သင် အမှန်တကယ် လုပ်ဆောင်နိုင်သည့်အရာက မည်သည့်အရာ ဖြစ်သည်၊ မည်သည့်အရာတွင် သင် တော်ပြီး၊ မည်သည့်အရာတွင် မတော်သည်ဆိုသည်တို့ကို သင် ရှင်းလင်းစွာ မသိ၊ မမြင်နိုင်ချေ။ ဤအခြေအနေမျိုးတွင်၊ သင်သည် မှန်ကန်သည့် ဆန်းစစ်မှု ပြုလုပ်ပြီး၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအတိုင်း သင့်ကိုယ်သင် မှန်ကန်သည့် အကဲဖြတ်မှုကို လုပ်ဆောင်ရမည်ဖြစ်သည်။ သင် သင်ယူပြီးသည့်အရာနှင့် သင်၏ အားသာချက်များ တည်ရှိသည့်နေရာကို သင် ထူထောင်သင့်ပြီး၊ အပြင်ထွက်ကာ သင် လုပ်နိုင်သည့် မည်သည့်အရာကိုမဆို လုပ်ဆောင်သင့်သည်။ သင် မလုပ်နိုင်သည့် အရာများ၊ သင်၏ အားနည်းချက်များနှင့် ချို့တဲ့ခြင်းများအတွက်မူ၊ ထိုအရာများကို သင် သုံးသပ်ကာ သိသင့်ပြီး၊ သင်၏ အစွမ်းအစက မည်သည့်အရာနှင့်တူသည်ဆိုသည်နှင့် ထိုအရာက ကောင်းခြင်း၊ ဆိုးခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်ကိုလည်း မှန်ကန်တိကျစွာ ဆန်းစစ်ပြီး သိသင့်သည်။ သင်၏ ကိုယ်ပိုင် ပြဿနာများအပေါ် နားမလည်နိုင်ပါက၊ သို့မဟုတ် ရှင်းလင်းသည့် အသိ မရရှိနုင်ပါက၊ သင့်အပေါ် အကဲဖြတ်ချက်ပြုလုပ်ရန် သင့်အနီးအနားရှိ သိနားလည်မှုရှိသည့်လူများကို တောင်းဆိုသင့်သည်။ ၎င်းတို့ ပြောဆိုသည့်အရာ မှန်ကန်တိကျခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်ကို ပဓာနမထားဘဲ၊ ကိုးကားပြီး စဉ်းစားရန် အနည်းဆုံးအနေဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုကို သင့်အား ငါ ပေးမည်ဖြစ်ပြီး၊ မိမိကိုယ်ကိုယ်အပေါ် အခြေခံကျသော အကဲဖြတ်ချက် သို့မဟုတ် သရုပ်ဖော်ခြင်းတစ်ခု သင့်ကို ရှိနိုင်စေမည်ဖြစ်သည်။ ထိုအခါ သင်သည် သိမ်ငယ်မှုကဲ့သို့သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများနှင့်ဆိုင်သော ပဓာနကျသည့် ပြဿနာကို ဖြေရှင်းနိုင်ပြီး၊ ထိုအရာများမှ တဖြည်းဖြည်း လွတ်လာလိမ့်မည်။ အကြင်သူသည် ထိုအရာများကိ ပိုင်းခြားသိမြင်နိုင်ပါက၊ ထိုအရာများကို သတိပြုမိပြီး၊ သမ္မာတရားကို ရှာဖွေနိုင်ပါက၊ ထိုသို့သော သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များသည် ဖြေရှင်းရန် လွယ်ကူပေသည်။

မမျှတသည့် ဆက်ဆံရေးကို ခံစားရပြီးသူများ၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်း၊ ၎င်းတို့၏ အမျိုးမျိုးသော အလုပ်အကိုင်များနှင့် အမျိုးမျိုးသော ပတ်ဝန်းကျင်များတွင် နှိပ်စက်ခံရကာ ခွဲခြားဆက်ဆံခံရသူများများအဖို့ မိမိတို့တွင် ထွက်ပေါ်သည့် ခါးသီးမှု၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် ခံစားချက်များကို ဖြေရှင်းရန် လွယ်ပါသလော။ (လွယ်ပါသည်။) ထိုအရာများသည် မည်သို့ ပြေလည်သွားပါသနည်း။ (သူတို့သည် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအားလုံးကို ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအတိုင်း မှတ်ယူရမည်၊ ခါးသီးခြင်း၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို လက်လွှတ်ရမည်ဖြစ်ပြီး၊ အတိတ်တွင် သူတို့ကို နာကျင်စေခဲ့သည့် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို လက်လွှတ်ရမည်။) “လက်လွှတ်ခြင်း”သည် စကားလုံးများသာ ဖြစ်သည်။ သင် မည်သို့ လက်လွှတ်သနည်း။ ဥပမာအားဖြင့်၊ အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် ချိန်းတွေ့ပြီး၊ အိပ်ရာထဲရောက်အောင် ထိုအမျိုးသား၏ လှည့်စားမှုခံရကာ သူ့ကို ငွေပေးမိအောင် လိမ်လည်လှည့်စားခံလိုက်ရပြီး၊ ဤအရာကို သူမ တွေးမိသည့်အခါတိုင်းတွင် ရုတ်တရက် ဒေါသထွက်ပြီး၊ ဤဒေါသ ထွက်ပေါ်သည့်အခါ သူမသည် လက်သီးများဆုပ်ကာ သူမ၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးက ခါးသီးမှုဖြင့် ပြည့်သွားသည်။ ထိုလူ၏ မျက်နှာကို သူမ တွေးသည်၊ သူ ပြောခဲ့သမျှကို သူမ တွေးသည်၊ သူမကို နာကျင်စေခဲ့သည့် သူလုပ်ခဲ့သမျှကို သူမ တွေးပြီး ဤအရာများကို သူမ တွေးလေ၊ သာ၍ စိတ်ဆိုးလေ၊ သာ၍ ဒေါသထွက်လေ၊ သာ၍ ဒေါသူပုန်ထလေဖြစ်ပြီး သူမ၏ခါးသီးမှုက သာ၍ ကြီးထွားလေ ဖြစ်သည်။ ထိုအရာကို သူမ တွေးမြဲတွေးနေပြီး၊ သူမ၏ တာဝန်ကို မလုပ်ချင်တော့သကဲ့သို့၊ အနားမယူဘဲ ဆက်သာ အလုပ်လုပ်ပြီး အခြားသူများနှင့် စကားပြောရန် မိမိကိုယ်ကိုယ် ပြောရင်း သူမသည် သာ၍ ဆိုးသည်ထက် ဆိုးရွားစွာ ခံစားရကာ ညတွင် အိပ်မရသည့်အခါ အိပ်မောကျရန် အိပ်ဆေးများကို သူမ မှီခိုရမည်ဖြစ်သည်။ သူမသည် တစ်ကိုယ်တည်း မနေဝံ့ပေ သို့မဟုတ် သူမ စိတ်နှလုံးကို အနားမပေးဝံ့ပေ။ သူမကိုယ်သူမ တစ်ကိုယ်တည်းရှိသည်ကို တွေ့ရသည့်အခိုက်အတန့်၊ သူမ အနားယူလိုက်သည့် အခိုက်အတန့်တွင်၊ ဤခါးသီးမှုက သူမအထဲတွင် တစ်ဟုန်ထိုးတက်ကာ သူမ လက်စားချေချင်သည်၊ သူမကို နာကျင်စေသူအား သေစေချင်ပြီး၊ မကောင်းသည့် သေခြင်းဖြင့် သေလေကောင်းလေဖြစ်သည်။ ထိုလူသည် ဝမ်းနည်းစရာ သေခြင်းဖြင့် ဆုံးပါးသွားသည့် သတင်းကို တစ်နေ့တွင် သူမ အမှန်တကယ် ကြားရပါက၊ ထိုအခါမှသာ သူမ၏ ခါးသီးခြင်း၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် ခံစားချက်များကို သူမ လက်လွှတ်နိုင်လေသည်။ ထိုအကြောင်းကို တွေးပါလေ။ ထိုသူအမှန်တကယ် သေဆုံးခဲ့ပါက၊ သူသည် သူ၏ မျှတသည့် ထိုက်သင့်ရာကို ရရှိပြီး အပြစ်ပေးခံခဲ့ရပါက၊ ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည့် ထိုအဖြစ်အပျက်နှင့် သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် အလွန်နက်စွာ မြှုပ်နှံထားသည့် ထိုမှတ်ဉာဏ်ကို သင် ဖျောက်ပစ်နိုင်မည်လော။ ထိုအဖြစ်အပျက်၏ ခါးသီးမှုကို သင် အမှန်တကယ် လက်လွှတ်နုင်မည်လော။ ထိုအရာသည် အမှန်တကယ် ပျောက်ကွယ်နိုင်မည်လော။ (ပျောက်ကွယ်နိုင်မည် မဟုတ်ပါ။) သို့ဆိုလျှင်၊ သင့်ကို နာကျင်စေသည့် ထိုလူကို ပျောက်ကွယ်သွားစေပြီး အပြစ်ဒဏ်ခံစားစေခြင်း သို့မဟုတ် မနှစ်မြှို့ဖွယ် အကောင်းဆုံး သေခြင်းဖြင့် သေစေခြင်း သို့မဟုတ် အပြစ်ဒဏ်ခံစေခြင်း သို့မဟုတ် မကောင်းသည့် အဆုံးသတ်သို့ ရောက်စေခြင်းသည် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသကို လက်လွှတ်ရန် နည်းလမ်းဖြစ်သလော။ ယင်းသည် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ကို လက်လွှတ်ရန် နည်းလမ်း ဖြစ်သလော။ (မဟုတ်ပါ။) ထို့ကြောင့်၊ လူအချို့က၊ “သင်သည် ခါးသီးမှု၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် ဤစိတ်ခံစားချက်များကို သိုနေသည်ဟု တွေ့ရှိရသည့်အခါ၊ ထိုအရာများကို လက်လွှတ်သင့်သည်”ဟု ပြောကြသည်။ ဤသည်မှာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းဖြစ်သလော။ (မဟုတ်ပါ။) သို့ဆိုလျှင် တစ်စုံတစ်ဦးက၊ “ထိုအရာများကို သင် လက်လွှတ်သင့်သည်”ဟု ပြောသည့်အခါ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ (အယူဝါဒ ဖြစ်ပါသည်။) မှန်သည်၊ အယူဝါဒ ဖြစ်သည်၊ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်း မဟုတ်ပေ။ သိမ်ငယ်သည့် ခံစားချက်ကို မည်သို့ ဖြေရှင်းရမည်ဆိုသည်ကို သင်တို့ကို ငါ ယခုတင် ပြောပြပြီးဖြစ်ကာ ဤသည်မှာ သိမ်ငယ်မှုကို လက်လွှတ်ရန် နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ယခုတွင် သင်တို့သည် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်း ရှိကြပြီလော။ (ရှိပါပြီ။) သို့ဆိုလျှင် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသကို သင်တို့ မည်သို့ လက်လွှတ်ကြသနည်း။ ထိုအရာများကို မစဉ်းစားရန်မှာ လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်း ဖြစ်သလော။ (မဟုတ်ပါ။) ထိုအရာများကို သင်၏ မှတ်ဉာဏ်မှ ထုတ်ပစ်ရန် လူအချို့က ပြောကြသည်။ ဤသည်မှာ ပြဿနာကို ဖြေရှင်းရန် နည်းလမ်းဖြစ်သလော။ ယင်းမှာ သင်သည် ဤအရာများကို လက်လွှတ်ပြီးဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုမည်လော။ (ဆိုလိုမည် မဟုတ်ပါ။) သင်တို့၏ ဦးခေါင်းများကို ခါခြင်း၊ မျက်လုံးများကို မှိတ်ခြင်းနှင့် မည်သည့်အရာကိုမျှ မစဉ်းစားခြင်း သို့မဟုတ် သင့်ကိုယ်သင် အလုပ်များစေခြင်းသည် ဤပြဿနာကို ဖြေရှင်းသည့် နည်းလမ်းမဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို လက်လွှတ်ရန် မှန်ကန်သည့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်း မဟုတ်ပေ။ ထို့ကြောင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှု လမ်းကြောင်းသည် အတိအကျ မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ ဤအရာများကို သင် မည်သို့ လက်လွှတ်နိုင်သနည်း။ ဤပြဿနာကို သင် မည်သို့ ဖြေရှင်းနိုင်သနည်း။ ဤအရာကို လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်၍ ကောင်းမွန်သည့် နည်းလမ်းတစ်ခု သင်၌ ရှိပါသလော။ ဤအရာများကို လက်လွှတ်ရန်၊ ယင်းတို့ကို သင် ရင်ဆိုင်ရမည်၊ ထိုအရာများမှ သင် ပုန်းကွယ်ခြင်း သို့မဟုတ် ထွက်ပြေးခြင်း မပြုရ။ တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်မည်ကို သင် မစိုးရွံ့လေသလော။ ဤအဖြစ်အပျက်ကို ပြန်သတိရရန် သင် မစိုးရွံ့သလော။ သင်၏ ဒဏ်ရာကို တစ်စုံတစ်ဦးက ပြန်ဆွမည်ကို သင် မစိုးရွံ့သလော။ ထို့ကြောင့် ထိုအရာကို ရင်ဆိုင်ပြီး၊ သင့်ကို ဒဏ်ရာရစေခဲ့ပြီး၊ ခါးသီးမှုနင့် ဒေါသကို ခံစားစေခဲ့သည့် ထိုလူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအပြင်၊ သင့်အပေါ် နက်ရှိုင်းသည့် သဘောထားတစ်ခု ချန်ထားရစ်ပြီး၊ သင် အမှတ်ရနိုင်သည့် ထိုလူများအားလုံးကို မှတ်ပြီး၊ အားလုံးကို ချရေးလော့၊ ၎င်းတို့၏ လူ့သဘာဝကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအတိုင်း ပိုင်းခြားသိမြင်လော့၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်သဘောထားများကို သိရှိလော့၊ ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရကို စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေး၊ ထုတ်ဖော်ပြပြီး သိရှိကာ ထိုလူများ မည်သည့်အရာ အတိအကျဖြစ်သည်ကို မြင်လော့။ သင်၏ နောက်ဆုံး ကောက်ချက်- သင်ရလာနိုင်သည့် တစ်ခုတည်းသော ကောက်ချက်မှာ ထိုလူများအားလုံး ဆိုးယုတ်သည်၊ မကောင်းဆိုးဝါးများ ဖြစ်ကြပြီး၊ လူများမဟုတ်ဟူ၍ ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။ သင့်ကို နာကျင်စေရန် သို့မဟုတ် ထောင်ဖမ်းရန်နှင့် ထိခိုက်နစ်နာစေရန် မည်သည့် နည်းစနစ်ကို ၎င်းတို့ သုံးသည်ဖြစ်စေ၊ ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရသည် လူများမဟုတ်၊ မကောင်းဆိုးဝါး၏ အနှစ်သာရဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင် ရွေးချယ်ထားသူများ လုံးဝ မဟုတ်ပေ။ ထိုလူများထဲတွင် ဘုရားသခင်၏ အိမ်တော်သို့ လာနိုင်စွမ်းရှိသူ တစ်ဦးမျှမရှိ၊ သင်ကတော့ ဘုရားသခင် ရွေးချယ်ထားသူ ဖြစ်ပေသည်။ သင်သည် ဘုရားအိမ်တော်တွင် တရားဒေသနာများကို နားထောင်နိုင်သည်၊ ဘုရားအိမ်တော်တွင် သင်၏ တာဝန်ကို ထမ်းဆောင်နိုင်ပြီး ဘုရားသခင်ရှေ့မှောက်သို့ သင် လာနိုင်သည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားသခင်က သင့်ကို ပြုစုပျိုးထောင်ပေးခြင်းနှင့် သင့်ကို ကြင်နာမှု ပြသခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်ဖက်တွင်မူ၊ ထိုလူများသည် ဘုရားသခင်၏ အမြင်တွင် လူများအဖြစ် လုံးဝ မှတ်ယူခံရခြင်း မရှိလေပြီ။ ထို့ကြောင့်၊ သင်သည် ဘုရားသခင်ကို စတင် ယုံကြည်သည်နှင့်၊ သင်သည် ထိုသူတို့နှင့် ကင်းအောင်နေသင့်သည်။ ၎င်းတို့နှင့် ပေါင်းဖော်လိုစိတ်ရှိနေဆဲဖြစ်ပါက၊ ထိုသူများကို သင် ဧကန်မုချ လွှမ်းမိုးနိုင်လိမ့်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့၊ ထိုသူတို့၏ ဖိနှိပ်မှုနှင့် နှိပ်စက်မှုတို့ကို သင် ခံရလိမ့်မည်၊ ထိုသူတို့၏ ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်းနှင့် စော်ကားခြင်းတို့ကို ခံရလိမ့်မည်၊ ထိုသူတို့၏ ထိခိုက်နစ်နာစေခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်၊ ထိုသူတို့၏ မတရားဖိနှိပ်ခြင်းကိုပင် သင် ခံရလိမ့်မည်။ ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်သမျှတိုင်းသည် မကောင်းဆိုးဝါးများ လုပ်ဆောင်သည့်အရာနှင့် စာတန်လုပ်ဆောင်သည့်အရာတို့ကို ထင်ထင်ရှားရှား ပြသသည်။ ၎င်းတို့နှင့် ပေါင်းဖော်ရခြင်းနှင့် ခိုက်ရန်ဖြစ်ခြင်းကို သင် မွေ့လျော်ပါက၊ သင်သည်လည်း လူတစ်ဦး မဟုတ်ပေ။ သင်သည် ၎င်းတို့နှင့် အတူတူပင် ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့ကဲ့သို့ အလားတူ အမှုအရာများကို လုပ်နိုင်စွမ်း ရှိပေသည်။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်၊ မကောင်းဆိုးဝါးများသည် လူတို့ကို ထောင်ဖမ်းရုံမက၊ အချင်းချင်းကိုလည်း ထိခိုက်နစ်နာစေကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မကောင်းဆိုးဝါး၏ သဘောသဘာဝ ဖြစ်သည်။ သင်သည် ဘုရားသခင်၏ ရွေးချယ်ခြင်းခံရကာ ဘုရားသခင် ဖန်ဆင်းသည့် လူသားမျိုးနွှယ်နှင့် သင် သက်ဆိုင်သကဲ့သို့ သင့်ကို မြင်ရသည့်အခါ၊ မကောင်းဆိုးဝါးများသည် သင့်ကို အဘယ်သို့ မမဲဘဲနေနိုင်မည်နည်း။ သင့်ကို ၎င်းတို့ အဘယ်သို့ မနာကျင်စေဘဲ၊ မထောင်ဖမ်းဘဲ နေနိုင်ကြမည်နည်း။ ၎င်းတို့သည် လူတိုင်းကို အန္တရာယ်ပေးသည်။ ၎င်းတို့သည် အချင်းချင်း အန္တရာယ်ပေးကြသောကြောင့်၊ ထို့ထက်ပို၍၊ လူတို့ကို အလျော့ပေးလိမ့်မည်မဟုတ်၊ အနှောင့်အယှက်မပေးဘဲ နေလိမ့်မည်မဟုတ်ပေ။ ဤအရာက ဤလောကနှင့် လူသားမျိုးနွှယ်သည် ဘီလူးသရဲစီးနေကြပြီး၊ စာတန်၏ လုပ်ဆောင်ချက်များဖြင့် လုံးလုံးလျားလျား လွှမ်းမိုးခြင်းခံရကြောင်းကို ထင်ရှားစေသည်။ လူကောင်းတစ်ဦးဖြစ်ရန်မှာ အလွန့်အလွန် ခက်ခဲပြီး၊ မည်သူတစ်ဦးမျှ၏ ဩဇာပေးခြင်းကို မခံချင်သည့် သာမန်လူတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်ရန်မှာလည်း အလွန့်အလွန် ခက်ခဲ၏။ ထိုအရာကို ရှောင်ရှားရန် သင် ကြိုးစားသော်လည်း မရနိုင်။ ဤသည်မှာ လောကကြီး ဖြစ်သည့်ပုံစံ ဖြစ်သည်။ ကျောင်းစတက်ရလောက်အောင် သိနားလည်ခြင်းမှသည်၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်းထဲသို့ ဝင်ရောက်ခြင်းနှင့် အလုပ်စလုပ်ခြင်း၊ သေခြင်းအထိ တစ်လျှောက်လုံး၊ မည်သူသည် မိမိ၏ တစ်သက်တာအတွင်းတွင် လုံးဝ ဩဇာခံရခြင်း၊ လှည့်ဖြားခြင်းနှင့် နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းခြင်းတို့ကို မခံရလေပြီနည်း။ ဤသို့သောသူ မည်သူမျှ မရှိပေ။ သင်သည် မည်မျှ ကျွမ်းကျင်၊ တတ်စွမ်းနိုင်ပါစေ၊ သင့်ကို ဩဇာပေးရန် သင့်ထက် သာ၍ ဖြုံရလောက်သည့် တစ်စုံတစ်ဦး အမြဲရှိလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် ခြားနားချက်မှာ လူတို့တွင် ရှင်သန်ခြင်းအတွက် မတူကွဲပြားသည့် အတွေးအခေါ်များ ရှိခြင်း ဖြစ်သည်။ လူအချို့သည် အခက်အခဲကို သည်းညည်းခံကာ ကြိတ်မှိတ်လက်ခံကြသော်လည်း အချို့မှာ မတူပေ။ အကြိမ်များစွာ လှည့်ဖြားခံရခြင်းကို တွေ့ကြုံရပြီး၊ ၎င်းတို့ နောက်ထပ် မခံနိုင်တော့သည့်အထိ အနိုင်ကျင့်ခံရကာ အလွန်ပြင်းထန်စွာ ဒုက္ခဆင်းရဲခံရပြီးနောက်တွင်၊ ခါးသီးခြင်းနှင့် ဒေါသကဲ့သို့သော စိတ်ခံစားချက်များ ၎င်းတို့ထဲတွင် ပေါ်ထွက်ပြီး၊ လူသားမျိုးနွှယ်နှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းနှစ်ခုလုံးကို မုန်းတတ်ကြလေသည်။ သင့်ကို ထိခိုက်နစ်နာစေသူများ၏ အနှစ်သာရနှင့် သဘောသဘာဝကို သင် မြင်ကာ ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရသည် မကောင်းဆိုးဝါးများ၏ အနှစ်သာရဖြစ်ကြောင်း သင် မြင်သည်နှင့်၊ သင် ခံစားရသည့် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့သည် လူတို့အပေါ် ဦးတည်ခြင်းမရှိတော့ဘဲ၊ မကောင်းဆိုးဝါးများအပေါ် ဦးတည်ပေသည်။ သို့ဆိုလျှင် သင်၏ ခါးသီးမှု လျော့နည်းသွားပါသလော။ (လျော့နည်းသွားပါသည်။) သင်၏ ခါးသီးမှုသည် အတော်အတန် လျော့သွားသည်။ အတော်အတန် လျော့ခြင်း၏ အကျိုးကျေးဇူးမှာ အဘယ်နည်း။ ယင်းမှာ ထိုအခြေအနေမျိုးကို သင် တစ်ဖန်ကြုံရသည့်အခါ၊ သင်သည် တစ်ဖန် စိတ်လှုပ်ရှားထိခိုက်လွယ်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့ ထိုအခြေအနေကို တဇောက်ကန်းနည်းဖြင့် သဘောထားမည်မဟုတ်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုအစား၊ ထိုအရာကို သင် မှန်ကန်စွာ သဘောထားလိမ့်မည်၊ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် သမ္မာတရားကို အသုံးပြုလျက် ထိုအရာကို ပိုင်းခြားသိမြင်ကာ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းလိမ့်မည်။ သင့်ကို တစ်ဖန် ထိခိုက်နစ်နာစေခဲ့သူများကို လူ့သဘာဝ၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရား ရှုထောင့်မှ မှတ်ယူလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုသူများကို သင် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရာတွင် ဘုရားသခင်က သင့်ကို သွန်သင်ထားသည့် နည်းလမ်း၊ သင့်ကို ပြောပြခဲ့သည့် နည်းလမ်းနှင့် စည်းမျဉ်းများကို သင် အသုံးပြုလိမ့်မည်။ သင့်ကို ဘုရားသခင် ပြောပြခဲ့သည့် နည်းလမ်းကို အသုံးပြုလျက် ၎င်းတို့ကို သင် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းသည့်အခါ၊ သင့်အထဲတွင် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ တစ်ဖန် ဖြစ်ပေါ်လိမ့်မည်မဟုတ်ဘဲ၊ ထို့ထက် လူသားမျိုးနွှယ်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးခြင်းကို သင် သိရှိလာလိမ့်မည်၊ မကောင်းဆိုးဝါးများ၏ သဘောသဘာဝကို သိရှိကာ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များက သမ္မာတရားဖြစ်သည်ဟု သာ၍ များစွာ နက်နဲပြီး တိုးတက်သော နည်းလမ်းဖြင့် သင် ခိုင်မာစေကာ မှန်ကန်ကြောင်း အတည်ပြုလာလိမ့်မည်။ ဤသို့သော ကိစ္စရပ်တစ်ခုကို ရှုမြင်ရန် သင့်ကို ဘုရားသခင် ပြောပြခဲ့သည့် ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် နည်းလမ်းများကို သင် အသုံးပြုသည့်အခါ၊ ဤကိစ္စရပ်သည် သင့်ကို တစ်ဖန် ထိခိုက်နစ်နာစေလိမ့်မည် မဟုတ်သကဲ့သို့၊ သင်၏ ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ကို နက်သည်ထက်နာလာစေလိမ့်မည် မဟုတ်သည်သာမက၊ ဆန့်ကျင်ဖက်အနေဖြင့်၊ ထိုအရာက သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးထဲရှိ ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ကို တဖြည်းဖြည်း လျော့စေလိမ့်မည်။ သင်သည် ဤကိစ္စမျိုးကို အဖန်ဖန် ကြုံရသည်နှင့်အမျှ၊ သင်၏ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှု ကြီးထွားကာ သင်၏ စိတ်သဘောထား ပြောင်းလဲလိမ့်မည်။

ငါတို့ ဆွေးနွေးနေပြီးဖြစ်သည့် ထိုအတိတ်က ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ကို မည်သို့ သင် လက်လွှတ်ရမည်ဆိုသည်အတွက်မူ၊ ရှုထောင့်တစ်ခုမှာ ဤလူသားမဟုတ်ဟုခေါ်ဆိုသော သူများကို ရှင်းလင်းစွာ မြင်ရန်၊ ၎င်းတို့၏ သဘာဝနှင့် အနှစ်သာရတို့သည် နတ်ဆိုး စာတန်နှင့်သက်ဆိုင်ကြောင်း၊ ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရသည် လူတို့အဖို့ အန္တရာယ်ရှိကြောင်း၊ ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရသည် နတ်ဆိုး စာတန်နှင့် အဆင်းနီသော နဂါးကြီးတို့၏ အနှစ်သာရနှင့် ဆင်တူပြီး အရင်းအမြစ်တူကြကြောင်း၊ ထိုအရာများသည် သင့်ကို ထောင်ဖမ်းကြောင်း၊ စာတန်က လူသားမျိုးနွှယ်ကို ဖောက်ပြန်ပျက်စီးစေသည့်အတိုင်း သင့်ကို ထိခိုက်နစ်နာစေကြောင်းအား ရှင်းလင်းစွာ မြင်ရန် ဖြစ်သည်။ ဤအခြေအနေကို သင် နားလည်သည်နှင့်၊ သင်၏ ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားချက်များကို အတော်အတန် သင် လက်လွှတ်သည် မဟုတ်လော။ (လက်လွှတ်ပါသည်။) လူအချို့က၊ “ဤအရာများကို နားလည်ရုံမျှသည် မလုံလောက်ပါ။ တစ်ခါတစ်ရံ ထိုအကြောင်းကို စဉ်းစားရုံဖြင့် ကျွန်ုပ် စိတ်မကောင်းဖြစ်ရသည်”ဟု ပြောကြသည်။ သင် စိတ်မကောင်းဖြစ်သည့်အခါ မည်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်သင့်သနည်း။ မည်သည့် ဝမ်းနည်းမှုမျှမရှိဘဲ သင် ရှိနေနိုင်သလော။ အမာရွတ်များက မိမိတို့၏ အမှတ်အသားများကို အမြဲ ချန်ထားသော်လည်း၊ ဤအမှတ်အသားများ ရှိခြင်းသည် သေချာပေါက် မကောင်းသည့်အရာ မဟုတ်ပေ။ သင့်အထဲတွင် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ ပေါ်ပေါက်စေသည်မှာ၊ လူမှုအဖွဲ့အစည်းထဲရှိ မမျှတမှုကို သင့်အား သတိပြုမိခွင့်ပေးသည်မှာ၊ လူသားမျိုးနွှယ်၏ ယုတ်မာမှု၊ ရက်စက်မှုနှင့် ဆိုးယုတ်မှုတို့ကို သင့်အား သတိပြုခွင့်ပေးပြီး၊ လောက၏ မမျှတမှုနှင့် အနိာရုံမြင်ကွင်းကို သတိပြုမိခွင့်ပေးကာ၊ ထိုသို့ဖြင့် အလင်းအတွက် တမ်းတလိုစိတ်နှင့် သင့်အထဲတွင် ပေါ်ပေါက်မည့် ဤဆင်းရဲဒုက္ခအားလုံးမှ သင့်ကို ကယ်တင်ရန် ကယ်တင်ရှင်ကို တောင့်တမှု ဖြစ်စေသည်မှာ လူမှုအဖွဲ့အစည်းထဲရှိ ဤမမျှတမှု ဖြစ်စဉ်များနှင့် ဤလူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများ ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ဤစိတ်ဆန္ဒအတွက် ဆက်စပ်အကြောင်းအရာတစ်ခု ရှိပါသလော။ (ရှိပါသည်။) ဤစိတ်ဆန္ဒသည် အလွယ်တကူ ဖြစ်လာသလော။ (ဖြစ်မလာပါ။) လူသားမျိုးနွှယ်ကြား သို့မဟုတ် လူမှုအဖွဲ့အစည်းထဲတွင် သင်သည် မည်သည့်အခါတွင်မျှ ထိခိုက်နစ်နာစေခြင်းမခံခဲ့ရပါက၊ အနီးဝန်းကျင်တွင် လူကောင်းများစွာရှိသည်ဟု သင် ထင်မှတ်ပေမည်။ သင် အပြင်ထွက်ပြီး ခလုတ်တိုက်မိကာ တစ်စုံတစ်ဦးသည် သင့်ကို ကူပြီးထူမပေးရန် လာပါက၊ သို့မဟုတ် သင်သည် စျေးဝယ်ထွက်သော်လည်း ငွေအလုံအလောက် မရှိသကဲ့သို့ သင့်ဘေးနားရှိ လူက သင့်ကို ကူညီပေးပါက၊ သို့မဟုတ် သင်သည် ပိုက်ဆံအိတ်ပျောက်ပြီး တစ်စုံတစ်ဦးက တွေ့ကာ သင့်ထံ ပြန်လာပေးပါက၊ အနီးဝန်းကျင်တွင် လူကောင်းများစွာရှိသည်ဟု သင် ထင်ပေမည်။ ဤစိတ်နေစိတ်ထားနှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် ဤသိနားလည်မှု သင်၌ ရှိခြင်းဖြင့်၊ လူသားမျိုးနွှယ်အပေါ် ဘုရားသခင်၏ ကယ်တင်ခြင်း အဓိပ္ပာယ် သို့မဟုတ် ကယ်တင်ခြင်းအမှုကို ဘုရားသခင် လုပ်ဆောင်ခြင်း လိုအပ်ချက်အပေါ် သိနားလည်မှု မည်မျှ သင်၌ ရှိလိမ့်မည်နည်း။ ကယ်တင်ရှင် ကြွလာပြီး၊ ဒုက္ခပင်လယ်မှ သင့်ကို ကယ်တင်ရန်အတွက် သင်၏ စိတ်ဆန္ဒသည် မည်မျှ ကြီးမားလိမ့်မည်နည်း။ ထိုအရာကို သင် သိပ်အလိုရှိလိမ့်မည်မဟုတ်၊ ဟုတ်ပါသလော။ ယင်းမှာ အလိုဆန္ဒတစ်မျိုး၊ စိတ်ကူးယဉ်တစ်မျိုးသာ ဖြစ်ပေမည်။ တစ်စုံတစ်ဦးသည် လောကတွင် အခက်အခဲနှင့် ဆင်းရဲဒုက္ခကို သာ၍ ကြုံရလေ၊ မမျှတသည့် ဆက်ဆံမှုမျိုးစုံကို ခံစားရလေ၊ သို့မဟုတ် တစ်နည်းအားဖြင့် ပြောရလျှင်၊ မိမိအထဲတွင် လူသားမျိုးနွှယ်နှင့် လူမှုအဖွဲ့အစည်းအပေါ် နက်နဲသည့် ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသတို့ ပေါ်ပေါက်သည့် တစ်စုံတစ်ဦးသည် ဤလူမှုအဖွဲ့အစည်းထဲနှင့် လူများကြားတွင် သာ၍ ကြာရှည်စွာ အသက်ရှင်လေ၊ ဘုရားသခင်က ဤဆိုးယုတ်သော ခေတ်ကို ဖြစ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး အဆုံးသတ်ရန်၊ ဤဆိုးယုတ်သော လူသားမျိုးနွှယ်ကို ဖြစ်နိုင်သမျှ အမြန်ဆုံး ဖျက်ဆီးရန်၊ ၎င်းတို့၏ ဒုက္ခပင်လယ်မှ အမြန်ဆုံး ကယ်တင်ရန်၊ ဆိုးယုတ်သူများအပေါ် ဒဏ်ခတ်ခံရခြင်းကို ရယူပြီး ကောင်းသောသူများကို ကွယ်ကာရန်အတွက် ဆန္ဒရှိလေ ဖြစ်ကြလိမ့်မည်။ ထိုသို့ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့် ယခု၊ ဤအခြေအနေတွင်၊ သင်က၊ “အိုး၊ ထိုမကောင်းဆိုးဝါးများကို ကျွန်ုပ် တကယ် ကျေးဇူးတင်ရမည်။ ကျွန်ုပ်အပေါ် ၎င်းတို့၏ မမျှတသော ဆက်ဆံမှုနှင့် ခွဲခြားဆက်ဆံခြင်း၊ စော်ကားခြင်းနှင့် ဖိနှိပ်ခြင်းတို့အတွက် ၎င်းတို့ကို ကျေးဇူးတင်ရမည်။ ဘုရားရှေ့မှောက်သို့ ကျွန်ုပ်ကို အတင်းလာစေသည်မှာ၊ လောက သို့မဟုတ် ဤလူများကြား ဘဝကို နောက်ထပ် စွဲလမ်းတောင့်တခြင်း မရှိစေသည်မှာ၊ ပြီးလျှင် ဘုရားအိမ်တော်သို့ လာရန်၊ ဘုရားသခင်၏ ရှေ့မှောက်သို့ လာရန်၊ ကျွန်ုပ်ကိုယ်ကျွန်ုပ် ဘုရားသခင်အတွက် လိုလိုလားလား အသုံးတော်ခံရန်၊ ကျွန်ုပ်၏ ဘဝတစ်ခုလုံးကို ဆက်ကပ်ရန်၊ အဓိပ္ပာယ်ရှိသည့် ဘဝတစ်ခုကို အသက်ရှင်ပြီး၊ မကောင်းသည့်လူများနှင့် နောက်ထပ် မပေါင်းဖော်တော့ရန် လိုလားစေသည်မှာ သူတို့၏ မကောင်းသည့် လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် ကျွန်ုပ်အပေါ် ဖြစ်စေသည့် ထိခိုက်နစ်နာမှုတို့ ဖြစ်သည်။ သို့မဟုတ်ပါက၊ ကျွန်ုပ်သည် လောကီ ရေပန်းစားမှုများနောက်လိုက်ကာ ကျော်ကြားမှုနှင့် အကျိုးအမြတ်၊ ကောင်းမွန်သော ဘဝ၊ ဇာတိပကတိ၏ ပျော်ရွှင်မှုများနှင့် ကောင်းမွန်သော အနာဂတ်တစ်ခုကို လိုက်စားလျက်၊ သူတို့ကဲ့သို့သာ ဖြစ်နေဦးမည်ဖြစ်သည်။ ယခုတွင် ကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်သောကြောင့်၊ ထိုကောက်ကွေ့သော လမ်းကြောင်းကို လျှောက်ရန် မလိုတော့ပြီ။ သူတို့ကို ခါးသီးမှုဖြင့် ကျွန်ုပ် မကြည့်တော့ပါ။ သူတို့ မည်သူများ အမြဲ ဖြစ်ခဲ့ကြသည်ကို ရှင်းလင်းစွာ ကျွန်ုပ် မြင်ရပြီ။ သူတို့သည် အစခံမှုပေးရန်ရှိနေကြသည်၊ ဘုရားအမှုတော်အတွက် အဖြည့်ခံများ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့ မရှိဘဲနှင့်၊ ဤလောကနှင့် ဤလူသားမျိုးနွယ်၏ အနှစ်သာရက မည်သည့်အရာ ဖြစ်သည်ကို အတိအကျ ကျွန်ုပ် မြင်နိုင်မည် မဟုတ်သကဲ့သို့၊ ဤလောကနှင့် ဤလူသားမျိုးနွှယ်သည် ပို၍ ပို၍ နှစ်သက်ပျော်ရွှင်ဖွယ်ဖြစ်သည်ဟု ထင်နေမိဦးမည်ဖြစ်သည်။ ဤဆင်းရဲဒုက္ခကို ယခု ကျွန်ုပ် ကြုံရပြီးဖြစ်သဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်၏ ပြင်းပြသော ဆန္ဒများနှင့် မျှော်လင့်ချက်များကို ဤလောကတွင် သို့မဟုတ် ကြီးမြတ်သည့် မည်သည့်လူမဆို၏ လက်ထဲတွင် ထားတော့မည် မဟုတ်ပါ။ ထိုအစား၊ ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်တည်လာရန်နှင့် ဘုရားသခင်၏ မျှတမှုနှင့် ဖြောင့်မတ်ခြင်းတို့က ထိန်းချုပ်ရန်အတွက် ကျွန်ုပ် မျှော်လင့်ပါသည်”ဟု တွေးဆလေသည်။ ဤသို့ ချင့်ချိန်စဉ်းစားခြင်းအားဖြင့်၊ သင်၏ ခါးသီးမှုနှင့် ဒေါသ စိတ်ခံစားချက်များသည် တဖြည်းဖြည်း လျော့ပါးသွားသည် မဟုတ်လော။ (လျော့ပါးသွားပါသည်။) ထိုအရာများ လျော့ပါးသွား၏။ ပြီးလျှင် လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများအပေါ် သင်၏ စိတ်နှလုံးအတွင်းရှိ ရှုထောင့်အမြင်များနှင့် ရှုမြင်ချက်များသည် အပြောင်းအလဲတစ်ခု ကြုံရပြီ မဟုတ်လော။ ဤအရာက အနာဂတ်တွင် သင် လျှောက်လှမ်းမည့် လမ်းကြောင်း၊ သင်၏ ရွေးချယ်မှုများနှင့် သင်၏ ရည်မှန်းချက်များသည် တဖြည်းဖြည်း အပြောင်းအလဲတစ်ခုကို ကြုံနေရကြောင်းနှင့် သင်သည် မှန်ကန်သည့် ရည်မှန်းချက်များနှင့် ဦးတည်ချက်တို့ကို လိုက်စားခြင်းဆီသို့ တဖြည်းဖြည်း လှည့်နေကြောင်း ညွှန်ပြသည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) သင်၏ စိတ်နှလုံးကို ကြေကွဲစေသည့် အတိတ်က ဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အရာများနှင့် သင့်အား လောကကို မုန်းတီးစေသည့် အရာများကို သင် မှတ်မိလေသည်။ ထိုအရာများ၏ အဓိပ္ပာယ်နှင့် အနှစ်သာရကို သင် ရှင်းလင်းစွာ မြင်ပြီးသည်နှင့်၊ သင်၏ စိတ်နှလုံးသည် ကျေးဇူးတင်ရှိခြင်းနှင့်ပြည့်လာသည်။ ကျေးဇူးတင်ရှိခြင်းဖြင့် သင် ပြည့်လာသည့်အခါ၊ ထိုအရာကို မွေ့လျော်ခြင်းတွင် သင် နှစ်မြှုပ်သွားသည် မဟုတ်လော။ ထိုအခါ သင်က၊ “ဘုရားသခင်ကို မယုံကြည်သောသူတို့သည် စာတန်ဖြစ်သည့် နတ်ဆိုးမင်းကိုယ်တိုင်၏ လှည့်ဖြားခြင်း၊ အန္တရာယ်ပေးကာ ဝါးမျိုခြင်း ခံနေကြဆဲဖြစ်သည်။ အလွန်သနားဖွယ်ပါတကား။ ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ယုံကြည်ပြီး၊ ဘုရားရှေ့မှောက်သို့ မလာခဲ့ပါက၊ လောကကို လိုက်စားလျက်၊ ကျော်ကြားမှု၊ အကျိုးအမြတ်နှင့် အဆင့်အတန်းတို့ကို ရရှိရန် ဟိုသည် ပြေးလွှားရင်း၊ အလွန်များသည့် ဆင်းရဲဒုက္ခကို ဖြတ်သန်းရင်း၊ လမ်းကြောင်းပြောင်းရန် လုံးဝ မတွေးမိဘဲလျက်၊ သူတို့ကဲ့သို့သာ ကျွန်ုပ် ဖြစ်မည်ဖြစ်သည်။ မရှောင်လွဲနိုင်သော အပြစ်တွင် ကျွန်ုပ် နှစ်မြှုပ်ပေမည်။ ဝမ်းနည်းဖွယ်ဖြစ်လိုက်လေခြင်း။ ယခု ဘုရားသခင်ကို ကျွန်ုပ် ယုံကြည်သည်။ သမ္မာတရားကို နားလည်ပြီး၊ ဤကိစ္စရပ်ကို ရိပ်စားမိနိုင်သည်။ လူတို့ လိုက်လျှောက်သင့်သည့် လမ်းကြောင်းမှာ သမ္မာတရားကို လိုက်စားခြင်းတွင် ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အဖိုးအတန်ဆုံး၊ အဓိပ္ပာယ်အရှိဆုံး ဖြစ်သည်။ ယခု ထိုဆင်းရဲဒုက္ခကို ကျွန်ုပ် ကြုံစရာမလိုတော့ရန်အလို့ငှာ၊ ဘုရားသခင်သည် ကျွန်ုပ်ကို ထိုသို့သော ကြင်နာမှုပြသပြီးဖြစ်သဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်သည် ဘုရားသခင်နောက် အဆုံးထိ လိုက်ရန်၊ သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များကိုနားထောင်ရန်၊ သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့်အညီ အသက်ရှင်ရန်နှင့် လူသားတစ်ဦးကဲ့သို့ လုံးဝ အသက်ရှင်နေခြင်းမရှိခဲ့သည့် ယခင်ကဲ့သို့ ကျွန်ုပ် အသက်မရှင်တော့ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်မှုကို ကျွန်ုပ် ချမှတ်မည်”ဟု တွေးသည် မဟုတ်လော။ သင် မြင်သည့်အတိုင်း၊ ဤကောင်းမွန်သည့် ရည်မှန်းချက် ပေါ်ပေါက်လေပြီ၊ ဟုတ်ပါသလော။ လူတို့၏ အတွေးများနှင့် အသိအတွင်းတွင် မှန်ကန်သည် ရည်မှန်းချက်များနှင့် ဘဝဦးတည်ချက်တို့သည် တဖြည်းဖြည်း ရုပ်လုံးပေါ်လာပြီ မဟုတ်လော။ ပြီးလျှင် ယခုတွင် ၎င်းတို့သည် ဘဝ၌ မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းပေါ် စတင်နိုင်ကြသည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) ထို့ကြောင့်၊ ဤအပြုသဘောဆောင်သည့် ခံစားချက်များနှင့် ပြင်းပြသည့် စိတ်ဆန္ဒတို့ ပေါ်ပေါက်သည့်အခါ၊ ထိုအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို တွေးရန် လိုအပ်သေးသလော။ ထိုအရာများကို အတန်ကြာ သေချာစဉ်းစားပြီးနောက် သို့မဟုတ် နားလည်သည်အထိ ထိုအရာများကို အကြိမ်အတော်များများ သင် အချိန်ယူစဉ်းစားပြီးနောက်တွင်၊ ဤကိစ္စများက သင်၏ စိတ်ကို မနှောင့်ယှက်တော့သည့်အခါ၊ သို့မဟုတ် ထိုအချိန် သင် လျှောက်သည့် လိမ်းကြောင်းကို မထိန်းချုပ်တော့သည့်အခါ၊ သင်သည် ခါးသီးမှု၊ ဒေါသနှင့်ဆိုင်သည့် ဤစိတ်ခံစားချက်များကို လက်လွှတ်လေသည်။ ထိုအရာများက သင်၏ စိတ်နှလုံးကို နေရာမယူတော့သကဲ့သို့၊ အချိန်ကြာသည်နှင့်အမျှ၊ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသည့် စိတ်သဘောထား ပြဿနာကို သင် ဖြေရှင်းလေသည်။ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားကို ဖြေရှင်းခြင်း ကိစ္စသည် သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းနှင့် ဆက်နွှယ်ပါသလော။ (ဆက်နွှယ်ပါသည်။) ယင်းမှာ သင်သည် ဘဝတွင် မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းပေါ် စတင်ပြီးဖြစ်သည်ဟု ဆိုလိုသည် မဟုတ်လော။ မှန်ကန်သည့် လမ်းကြောင်းပေါ် စတင်ရန် မခက်ပေ။ ပထမဦးစွာ လောက၊ အကြင်သူ၏ လူ့သဘာဝနှင့် လူသားမျိုးနွှယ်အပေါ် အမှန်တရားများနှင့် မကိုက်ညီသည့် သင်၏ အမျိုးမျိုးသော အမြင်များအားလုံးကို လက်လွှတ်ရမည်။ အမှန်တရားနှင့် မကိုက်ညီသည့် ဤအမြင်များကို သင် မည်သို့ ရှင်းလင်းစွာ မြင်နိုင်သနည်း။ ထိုအရာများကို မည်သို့ သင် ဖြေရှင်းနိုင်သနည်း။ အမှန်တရားနှင့် မကိုက်ညီသည့် ဤအမြင်များသည် သင့်စိတ်နှလုံး၏ စိတ်ခံစားချက်များအတွင်းတွင် တည်နေပြီး ယင်းတို့သည် သင့်လူ့သဘာဝ၏ အကဲဖြတ်ခြင်းနှင့် အတွေးအပြင်၊ သင်၏ အကျင့်စရိုက်၊ သင်၏ စကားနှင့် လုပ်ရပ်များအပြင်၊ သင်၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကို ဧကန်အမှန် ညွှန်ကြားလေသည်။ သာ၍ အရေးကြီးသည်မှာ၊ ထိုအရာများက ဘဝတွင် သင်၏ ရည်မှန်းချက်များနှင့် သင် လျှောက်သည့် လမ်းကြောင်းတို့ကို ညွှန်ကြားကာ လွှမ်းမိုးလေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များအားလုံးကို လက်လွှတ်ပြီး၊ သင့်အပေါ် ထိန်းချုပ်သည့် ခံစားချက်များအားလုံးကို လက်လွှတ်လော့။ ဤသည်မှာ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရာတွင် သင် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်သင့်သည့် ပထမဆုံး အဆင့်ဖြစ်သည်။ ပထမဦးစွာ၊ အမျိုးမျိုးသော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစာချက်များနှင့် ဆိုင်သော ပြဿနာကို ဖြေရှင်းလော့၊ ထိုအရာများကို သင် ရှာဖွေတွေ့ရှိသည်နှင့်အမျှ ဖြေရှင်းပြီး၊ မည်သည့် ပြဿနာကိုမျှ နောက်ချန်မထားနှင့်။ ဤပြဿနာများ ပြေလည်သွားသည့်အခါ၊ သင်သည် သမ္မာတရားကို သင်၏ လိုက်စားမှုတွင် ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို သယ်ဆောင်ရင်း ချုပ်နှောင်ခံရတော့မည်မဟုတ်သကဲ့သို့၊ သင်သည် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေကာ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားကို ထုတ်ဖော်ပြသည့်အခါ ဖြေရှင်းနိုင်လိမ့်မည်။ ဤသည်မှာ စွမ်းဆောင်ရရှိရန် လွယ်ကူသောအရာတစ်ခု ဖြစ်သလော။ အမှန်တကယ် ထိုသို့ မလွယ်ကူပေ။

ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို ငါ မိတ်သဟာယပြုကာ စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေးနေစဉ်တွင်၊ ငါ ပြောသည့်အရာကို မိမိကိုယ်ကိုယ်အတွက် သင်တို့ အသုံးပြုကြပြီးပြီလော။ လူအချို့က၊ “ကျွန်ုပ် ငယ်ရွယ်ပြီး ဘဝအတွေ့အကြုံ သိပ်မရှိပါ။ မည်သည့် ဆုတ်ဆိုင်းမှု၊ သို့မဟုတ် ကျရှုံးမှုများကိုမျှ ကျွန်ုပ် လုံးဝ မကြုံရသေးပါ၊ သို့မဟုတ် မည်သည့်စိတ်ဒဏ်ရာကိုမျှ မတွေ့ကြုံရသေးပါ။ ယင်းမှာ ကျွန်ုပ်တွင် မည်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်မျှ မရှိဟု ဆိုလိုသည်မဟုတ်ပါလား”ဟု ဆိုကြသည်။ လူတိုင်းက ထိုအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များ ရှိကြသည်။ လူတိုင်းသည် အခက်အခဲများစွာ ကြုံရလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များ ဖြစ်ပေါ်စေတတ်လိမ့်မည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ဤခေတ်ရှိ လူမှုအဖွဲ့အစည်း၏ ဆိုးယုတ်သော ရေပန်းစားမှုများနှင့်ဆိုင်သည့် နောက်ခံကြောင့်၊ ကလေးသူငယ်များစွာသည် မိဘတစ်ဦးတည်းရှိသည့် အိမ်ထောင်များတွင် ကြီးပြင်းလာကြရသည်၊ အချို့မှာ မိခင်မေတ္တာ မခံစားရ၊ အချို့မှာ ဖခင်မေတ္တာ မခံစားရပေ။ တစ်ဦးတစ်ယောက်သည် မိခင် သို့မဟုတ် ဖခင်၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာ မခံစားရဘဲရှိပါက၊ တစ်စုံတစ်ရာ လိုနေသည်ဟု ၎င်းတို့ကို ယူဆ၍ ရသည်။ သင်၏ ဖခင် သို့မဟုတ် မိခင်၏ မေတ္တာကို သင် ဆုံးရှုံးရသည့် မည်သည့် အသက်အရွယ်တွင်မဆို၊ ပုံမှန် လူ့သဘာဝ ရှုထောင့်မှကြည့်လျှင်၊ ထိုအရာက သင့်အပေါ် အတိုင်းအတာ အနည်းနှင့် အများ သက်ရောက်မှုရှိလိမ့်မည်။ လူအချို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် အဆက်ဖြတ်ထားလိမ့်မည်၊ အချို့မှာ သိမ်ငယ်မှုခံစားရလိမ့်မည်၊ အချို့မှာ စိတ်ကသိကအောက်ဖြစ်လာလိမ့်မည်၊ အချို့မှာ စိတ်မအေးခြင်းနှင့် မလုံခြုံမှု ခံစားချက်တစ်ခု ရှိလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ အချို့မှာ ဆန့်ကျင်ဖက် လိင်ကို ခွဲခြားဆက်ဆံကာ ရှောင်ရှားလိမ့်မည်။ မည်သို့ဆိုစေ၊ ဤသီးသန့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ကြီးပြင်းကြသူများသည် အတိုင်းအတာ အနည်းနှင့် အများ၊ မိမိတို့၏ ပုံမှန် လူ့သဘာဝအတွင်း၌ မူမမှန်မှုအချို့ ဖြစ်ပေါ်ကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ ခေတ်သစ် စကားအရ၊ ၎င်းတို့သည် အနည်းငယ် မူမမှန်ကြပေ။ ဥပမာအားဖြင့်၊ ဖခင်မေတ္တာမခံစားရဘဲ ကြီးပြင်းသည့် မိန်းကလေးများသည် အမျိုးသားများနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ အတော်အတန် အတွေ့အကြုံမရှိ ဖြစ်လိမ့်မည်။ ငယ်သည့် အရွယ်မှစ၍ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် အခြေခံလိုအပ်ချက်များအား မည်သို့ တာဝန်ယူရမည်ကို ၎င်းတို့ သင်ယူရမည်ဖြစ်ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ မိခင်များလုပ်ဆောင်ကြသည့်အတိုင်းပင် အမှုအရာများကို မည်သို့ စိုးရိမ်ပူပန်ပြီး တာဝန်ယူရမည် သို့မဟုတ် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ်၊ မိမိတို့၏ မိခင်များနှင့် မိသားစုများကို မည်သို့ ကာကွယ်ရမည်ဆိုသည်ကို စောစီးစွာ အမှတ်တမဲ့ သင်ယူရင်း၊ မိသားစု ငွေကြေးနှင့်ဆိုင်သော လေးလံသည့် ဝန်ထုပ်နှင့် ဆောင်ရွက်ရန် လိုအပ်သည့် အလုပ်တာဝန်များကိုပင် သယ်ဆောင်ရလိမ့်မည်။ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ကိုယ်ကိုယ် ကွယ်ကာခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ အားကောင်းသော အသိစိတ်မရှိကြပြီး၊ အားကောင်းသည့် သိမ်ငယ်မှု ခံစားချက်များလည်း ရှိကြလိမ့်မည်။ ထိုအရာကို မသိဘဲနှင့်၊ ဤသီးသန့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင် ၎င်းတို့ ကြီးပြင်းသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက်၊ ၎င်းတို့တွင် ချို့တဲ့မှုအချို့ရှိသည့်အလား မိမိတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးတွင် မရည်ရွယ်ဘဲ ခံစားမိကြလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ဤခံစားချက်က အတိတ်ကာလတွင် ၎င်းတို့၏ ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်း သို့မဟုတ် ဆုံးဖြတ်ချက်တို့ကို ပြင်းထန်စွာ ထိခိုက်ဖူးသည်ဖြစ်စေ၊ မထိခိုက်ဖူးသည်ဖြစ်စေ၊ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့တွင် ရှိသည့် ခံစားချက် ဖြစ်သည်။ တိုတိုပြောရလျှင်၊ လူတစ်ဦးသည် အပြည့်အဝ အရွယ်ရောက်သည်နှင့်၊ ၎င်းတို့၏ အတွေးများကို ညွှန်ကြားသည့် အချိန်ကြာမြင့်စွာ ရှိပြီးဖြစ်သော အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားချက်အချို့ ရှိလိမ့်မည် ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအရာများ ရှိခြင်းအတွက် အမြဲ အကြောင်းရင်းတစ်ခု ရှိလေသည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ မိဘတစ်ဦးတည်ရှိသည့် အိမ်ထောင်တွင် ကြီးပြင်းသော ကောင်လေးအချို့သည် ဖခင်မရှိဘဲ မိခင်တစ်ဦးတည်းသာရှိပါက၊ ၎င်းတို့၏ မိခင်နှင့်အတူ အိမ်မှုကိစ္စများအား မည်သို့ တာဝန်ယူရမည်ဆိုသည်ကို အသက်အရွယ် အစောပိုင်းကတည်းမှ သင်ယူမိကြသည်။ ၎င်းတို့၏ အကျင့်စရိုက်များက အတော်အတန် မိခင်သဘောဆန်လာလေသည်။ ၎င်းတို့သည် မိန်းကလေးများ စောင့်ရှောက်ရသည်ကို နှစ်သက်ပျော်မွေ့ပြီး၊ ၎င်းတို့ကို စာနာကြသည်။ မိန်းကလေးများအပေါ် စိတ်ရှည်ပြီး၊ အမျိုးသမီးများကို ကာကွယ်ပေးရသည်ကို မွေ့လျော်ကာ အမျိုးသားများအပေါ် အတော်အတန် မလိုမုန်းထားစိတ် ရှိတတ်ကြလေသည်။ အမျိုးသားများအားလုံးသည် တာဝန်မဲ့ပြီး၊ မသိတတ်ကြောင်းနှင့် မှန်ကန်ပြီး သင့်လျော်သည့်အရာကို ၎င်းတို့ မလုပ်ဆောက်ကြကြောင်း ခံစားလျက်၊ စိတ်ထဲတွင် အမျိုးသားများကို သဘောမကျသကဲ့သို့ မနှစ်သက်မှုမျိုး ရေးရေးမျှကိုပင် ခံစားသူအချို့ ရှိသည်။ အတော်လေး ပုံမျှန်ဖြစ်သည့် ဤလူများထဲတွင် အချို့ရှိသည်မှာ အမှန် ဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင်၊ အမျိုးသား သို့မဟုတ် အမျိုးသမီးများနှင့် ပတ်သက်၍ သီးခြား၊ လက်တွေ့မကျသည့် သို့မဟုတ် မသင့်လျော်သည့် အတွေးအချို့ရှိကြသူ အချို့ ရှိလိမ့်မည်မှာ ရှောင်လွဲမရသကဲ့သို့၊ ဤသူများအားလုံးသည် မိမိတို့ လူ့သဘာဝထဲ၌ ချို့တဲ့မှုများနှင့် ပြစ်ချက်များ ရှိကြပေသည်။ သင်သည် ဤသို့သော ပြဿနာတစ်ခုရှိသည်ကို တစ်စုံတစ်ဦးက သိပြီး သင့်ထံ ထောက်ပြပါက၊ သို့မဟုတ် သင်သည် မိမိကိုယ်ကိုယ် ဆန်းစစ်ခြင်းမှတစ်ဆင့် မိမိကိုယ်တိုင်တွင် ဤဆိုးရွားသည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်မျိုးရှိကြောင်းနှင့် ထိုအရာက လူများနှင့် အမှုအရာများကို သင် ရှုမြင်ပုံနှင့် သင် ကျင့်ကြံပြုမူကာ လုပ်ဆောင်ပုံတွင် သင်၏ ရွေးချယ်မှုများနှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်မှုကို ထိခိုက်နေနှင့်ကြောင်း သင် ရှာဖွေတွေ့ရှိကာ သိရှိလာပါက၊ သင်သည် မိမိကိုယ်ကိုယ် သုံးသပ်ကာ သိရှိသင့်ပေသည်။ ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအရ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များကို သင် ပိုင်းခြားသိမြင်ကာ ဖြေရှင်းသင့်သည်၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်၏ အချည်အနှောင်များ၊ ထိန်းချုပ်မှုနှင့် လွှမ်းမိုးမှုတို့ကို စွန့်ပယ်ရန် သင် ကြိုးပမ်းသင့်သည်၊ သင့် လူ့သဘာဝ၏ ပျော်ရွှင်မှု၊ ဒေါသ၊ ဝမ်းနည်းမှု၊ ဝမ်းမြောက်ခြင်း၊ အတွေး၊ ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်း၊ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကို အစွမ်းရောက်လျက် သို့မဟုတ် ယင်းတို့၏ အကန့်အသတ်များကို ကျော်လွန်လျက် ပုံပျက်လာခြင်းမှ တားဆီးရန် ကြိုးစားသင့်သည်။ အခြား မည်သည့်အရာ ရှိသေးသနည်း။ ဤအရာများကို ဖြစ်ပျက်ခြင်းမှ တားဆီးရန် သင် ကြိုးပမ်းပြီးသည်နှင့်၊ ပုံမှန် လူ့သဘာဝ၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားရှိသည့်၊ ပြီးလျှင် လူကို ဘုရားသခင် ပေးပြီးသော ပုံမှန် လူ့သဘာဝ၏ ဗီဇများနှင့် လွတ်လပ်သော အလိုဆန္ဒရှိသည့် ပုံမှန်ဘဝတစ်ခုကို သင် အသက်ရှင်နိုင်လိမ့်မည်။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ သင်သည် သင်၏ အတွေးများ၊ ဗီဇများ၊ လွတ်လပ်သော အလိုဆန္ဒ၊ ဝေဖန်ပိုင်းခြားနိုင်စွမ်းနှင့် ဘုရားသခင် ပြာန်းထားသည့် ပုံမှန်လူ့သဘာဝ နယ်ပယ်အတွင်းရှိ သင်၏ အသိစိတ်နှင့် ဆင်ခြင်တုံတရားတို့ကို ထိန်းသိမ်းရန် သင် ကြိုးပမ်းလေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ မည်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်က သင့်ကို ထိန်းချုပ်နေသည်ဖြစ်စေ၊ သင်သည် သင်၏ ထိုပုံမှန်လူ့သဘာဝ သွင်ပြင်လက္ခဏာနှင့်ပတ်သက်၍ ပြဿနာတစ်ခု ရှိပေသည်။ ဤအရာကို သင် နားလည်သည်၊ ဟုတ်ပါသလော။ (ဟုတ်ပါသည်။)

လူတို့၏ သမ္မာတရား လိုက်စားမှုကို လူ့သဘာဝ၏ ပုံမှန်အသိစိတ်၊ ဆင်ခြင်တုံတရား၊ ဗီဇ၊ လွတ်လပ်သော အလိုဆန္ဒနှင့် ပုံမှန် လူသား စိတ်ခံစားမှုအမျိုးမျိုးအရ စွမ်းဆောင်ရရှိပေသည်။ သင် မြင်ပါသလော၊ လူကို ဘုရားသခင် ပေးထားသည့် ပုံမှန်လူ့သဘာဝ၏ နယ်ပယ်အတွင်းတွင်၊ အစွန်းရောက်သောအရာ တစ်ခုမျှမရှိ၊ လွန်ကဲသောအရာ တစ်ခုမျှမရှိ၊ ပုံပျကသောအရာ တစ်ခုမျှမရှိသကဲ့သို့ ပင်ကိုအရည်အသွေး ခွဲထွက်ခြင်း သို့မဟုတ် သွေဖည်ခြင်း မရှိပေ။ လွန်ကဲခြင်းသည် မည်သို့ ထင်ရှားသနည်း။ သင် တော်ခြင်းတတ်ခြင်းမရှိ၊ ဘာမျှမဟုတ်ဟု အမြဲ တွေးခြင်း- ဤသည်မှာ လွန်ကဲသည် မဟုတ်လော။ ဤသည်မှာ လက်တွေ့မကျဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) အမျိုးသားများကို ကြောင်းကျိုးမမြင်စွာ အထင်ကြီးလွန်းခြင်း၊ အမျိုးသားသည် တော်ကြကြောင်း၊ အမျိုးသားများသည် အမျိုးသမီးများထက် သာ၍ တတ်စွမ်းနိုင်ကြောင်း၊ အမျိုးသမီးများသည် အရည်အချင်းမပြည့်မီကြောင်း၊ အမျိုးသမီးများသည် မတော်ကြကြောင်း၊ ၎င်းတို့သည် အမျိုးသားများလောက် မပိုင်နိုင်ကြောင်းနှင့် ခြုံကြည့်ရလျှင် ၎င်းတို့သည် အမျိုးသားများလောက် မတော်ကြကြောင်း ယုံကြည်ခြင်း- ဤသည်မှာ လွန်ကဲသည် မဟုတ်လော။ (လွန်ကဲပါသည်။) အမှုအရာများကို အစွန်းရောက်သည်အထိ သဘောထားခြင်းသည် မည်သို့ ထင်ရှားပါသနည်း။ သင် အလိုအလျောက် စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်သည့်အရာထက် အမြဲ ကျော်လွန်လုပ်ဆောင်လိုခြင်းနှင့် သင်၏ ကန့်သတ်ချက်များထက် အမြဲ ကြိုးပမ်းလိုခြင်း ဖြစ်သည်။ လူအချို့က အခြားသူများသည် တစ်ည ငါးနာရီအိပ်ပြီးနောက် တစ်နေ့လုံး ပုံမှန်အတိုင်း ဆက်အလုပ်လုပ်နိိုင်ကြသည်ကို မြင်သောကြောင့် ၎င်းတို့က တစ်ည လေးနာရီကြာ အိပ်ကာ ရက်မည်မျှခံနိုင်သည်ကို ကြည့်ရမည်ဖြစ်သည်။ လူအချို့သည် အခြားသူများက တစ်နေ့ နှစ်နှပ်စားပြီး အားအင် အလျှံပယ်ရှိကြကြောင်း၊ တစ်နေ့တာလုံး ဆက်အလုပ်လုပ်နိုင်ကြကြောင်း မြင်ကြသောကြောင့်၊ ၎င်းတို့က တစ်နေ့ တစ်နှပ်စားရမည်ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ရုပ်ပိုင်းအရ အန္တရာယ်ရှိသည် မဟုတ်လော။ သင် တတ်စွမ်းနိုင်သည်ထက် သာ၍ တတ်စွမ်းနိုင်ပုံပေါ်ရန် အမြဲကြိုးစားခြင်း၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ အဘယ်နည်း။ သင်သည် မည်သည့်အရာအတွက် မိမိကိုယ်ပိုင် ဇာတိခန္ဓာဖြင့် ပြိုင်ဆိုင်နေသနည်း။ အသက် ငါးဆယ်အရွယ် လူအချို့သည် သွားများဆုံးရှုံးကြပြီး အရိုးများကိုပင် မဝါးနိုင် သို့မဟုတ် ကြံကို မကိုက်နိုင်ကြတော့ချေ။ ၎င်းတို့က၊ “မစိုးရိမ်နှင့်၊ သွားအတော်များများ ငါ ဆုံးရှုံးနိုင်သည်၊ ကိစ္စမရှိပါ။ ငါ ဆက်သာဝါးနေမည်။ ဤအခက်အခဲကို ငါ အောင်မြင်ကျော်လွှားရမည်။ အောင်မြင်ကျော်လွှားရန် ငါ မကြိုးစားပါက၊ ငါသည် အားနည်းပြီး အသုံးမကျရုံသာ ရှိတော့သည်”ဟု ဆိုကြသည်။ ဤသည်မှာ အမှုအရာများကို အစွန်းရောက်သည်အထိ သဘောထားခြင်း မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) သင် မစွမ်းဆောင်မရရှိနိုင်သည့်အရာနှင့် သင်၏ လူ့သဘာဝက အလိုအလျောက် မရယူနိုင်သည့်အရာကို စွမ်းဆောင်ရရှိရမည်ဟု သင် ခံစားသည်။ သင်၏ ပါရမီ၊ ဉာဏ်ပညာ သို့မဟုတ် ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုတို့ဖြင့် သို့မဟုတ် သင် သင်ယူလေ့လာပြီးသည့် အရာများဖြင့် သို့မဟုတ် သင်၏ အသက်အရွယ်နှင့် လိင်အမျိုးအစားဖြင့် ထိုအရာများကို သင် မရယူနိုင်ပေ။ သို့သော် ထိုအရာများကို သင် မရယူနိုင်သော်လည်း၊ ရယူရမည်ဟု သင် ခံစားနေရဆဲ ဖြစ်သည်။ အမျိုးသမီးအချို့က၊ “ကျွန်ုပ်တို့ အမျိုးသမီးများသည် အမျိုးသားများ လုပ်ဆောင်နိုင်သည့်အရာကို လုပ်ဆောင်နိုင်သည်။ အမျိုးသားများက အဆောက်အဦးများကို တည်ဆောက်နိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့လည်း တည်ဆောက်နိုင်သည်။ အမျိုးသားများက လေယာဉ်များကို မောင်းနှင်ပျံသန်းနိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့လည်း မောင်းနှင်ပျံသန်းနိုင်သည်။ အမျိုးသားများက လက်ဝှေ့သမားများဖြစ်နိုင်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း ဖြစ်နိုင်သည်။ အမျိုးသားများသည် ပေါင်နှစ်ရာလေးသည့် အိတ်တစ်အိတ်ကို ထမ်းနိုင်ပြီး၊ ထို့ကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း ထမ်းနိုင်သည်”ဟု ဆိုလျက်၊ မိမိတို့၏ အစွမ်းအစများကို ချဲ့ကားပြောဆိုကြသည်။ သို့ရာတွင် အဆုံး၌၊ ထိုအရာအားဖြင့် ၎င်းတို့ အလွန် ဖိခံရသည်မှာ သွေးများပင် ထွေးထုတ်ကြသည်အထိ ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် မိမိတို့ တတ်နိုင်သည်ထက် သာ၍ တတ်နိုင်သည့်ပုံပေါ်ရန် ကြိုးစားနေကြသေးသလော။ ဤသည်မှာ အစွန်းရောက်သည် မဟုတ်လော။ လွန်ကဲသည် မဟုတ်လော။ ဤသရုပ်သကန်များအားလုံးသည် အစွန်းရောက်ပြီး၊ လွန်ကဲ၏။ အဓိပ္ပာယ်မရှိသည့်လူများသည် ပြဿနာများကို မကြာခဏ စဉ်းစားကာ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများကို ဤသို့ ရှုမြင်ကြပြီး၊ ဤသည်မှာ ပြဿနာများကို ၎င်းတို့ ချဉ်းကပ်ကာ ဖြေရှင်းသည့််ပုံစံလည်း ဖြစ်ပေသည်။ ထို့ကြောင့်၊ လူတို့သည် ဤလွန်ကဲသော သရုပ်သကန်များကို ဖြေရှင်းလိုပါက၊ ပထမဦးစွာ ထိုအစွန်းရောက်သည့်အရာများကို ၎င်းတို့ ဆုံးသတ်စေပြီး လက်လွှတ်ရမည်။ ဤအရာများထဲမှ အဆိုးရွားဆုံးမှာ ၎င်းတို့၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးများအတွင်းရှိ အစွန်းရောက်သည့် အမျိုးမျိုးသော စိတ်ခံသားမှုများဖြစ်သည်။ အချို့သော အခြေအနေများအောက်တွင်၊ ဤစိတ်ခံစားမှုများက ၎င်းတို့အား အစွန်းရောက်သော အတွေးများ ရှိစေပြီး၊ အစွန်းရောက်သော နည်းလမ်းများ အသုံးပြုစေကာ၊ ထိုသို့ဖြင့် ၎င်းတို့ကို လမ်းလွဲသွားစေသည်။ ဤအစွန်းရောက်သည့် စိတ်ခံစားမှုများသည် လူတို့အား မိုက်မဲသည့်ပုံ၊ မသိနားမလည်ဖြစ်ကာ နုံအသည့်ပုံပေါ်စေရုံမက၊ လမ်းလည်းလွဲစေပြီး ဆုံးရှုံးမှုကို ခံစားရစေသည်။ ဘုရားသခင်သည် သမ္မာတရား လိုက်စားသည့် ပုံမှန်လူတစ်ဦးကို အဓိပ္ပာယ်မဲ့သောသူ မဖြစ်စေချင်သကဲ့သို့ လွန်ကဲပြီး အစွန်းရောက်သောသူအားလည်း သမ္မာတရားကို လိုက်စားစေချင်သည်။ ဤသည်မှာ အဘယ်ကြောင့်နည်း။ အဓိပ္ပာယ်မဲ့ပြီး အစွန်းရောက်သောလူများသည် သမ္မာတရား သိနားလည်နိုင်စွမ်း သက်သက်ကို မပြောနှင့်၊ အမှုအရာများကို မှန်ကန်စွာ သိနားလည်နိုင်စွမ်းပင် မရှိကြချေ။ မှားယွင်းပြီး အစွန်းရောက်သောလူများသည် သမ္မာတရားကို နားလည်ရန်၊ ချဉ်းကပ်ရန်နှင့် လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် အစွန်းရောက်သည့် နည်းလမ်းများကိုလည်း သုံးကြသည်။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့အတွက် အလွန်အန္တရာယ်များပြီး ဒုက္ခပေးတတ်လေသည်။ ကြီးမားသည့် ဆုံးရှုံးမှုကို ၎င်းတို့ ခံစားလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအရာက ဘုရားသခင်ကို ဆိုးရွားစွာ ဂုဏ်အသရေညှိုးစေလိမ့်မည်။ မိမိ၏ ကန့်သတ်ချက်များထက် ကျော်လွန်လုပ်ဆောင်ရန် သို့မဟုတ် သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ရန် အစွန်းရောက်ပြီး၊ ဆန်းသစ်သော နည်းလမ်းများ သင် အသုံးပြုရန် ဘုရားသခင်အတွက် မလိုအပ်ပေ။ ထို့ထက်၊ ကဏ္ဍအားလုံးတွင် သင်၏ လူ့သဘာဝ ပုံမှန်ဖြစ်သည့် အခြေအနေအများအောက်နှင့် သင် နားလည်နိုင်ပြီး စွမ်းဆောင်ရရှိနိုင်သည့် လူ့သဘာဝ နယ်ပယ်အတွင်းတွင်၊ သူသည် သင့်ကို ဘုရားနှုတ်ကပတ်တော်များအား လက်တွေ့လုပ်ဆောင်စေလိုသည်၊ သမ္မာတရားကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်စေလိုပြီး၊ သူ၏ တောင်းဆိုချက်များကို ပြည့်မီစေချင်သည်။ နောက်ဆုံး ရည်မှန်းချက်မှာ သင်၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထား ပြောင်းလဲရန်၊ သင်၏ အတွေးများနှင့် အမြင်များအားလုံး တဖြည်းဖြည်း ပြုပြင်ကာ ပြောင်းလဲရန်၊ လူ၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများအပေါ် သင်၏ သိနားလည်မှုနှင့် ဘုရားသခင်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် သင်၏ အသိပညာတို့ တိုး၍ နက်သည်ထက် နက်လာကာ၊ ထိုသို့ဖြင့် ဘုရားသခင်အား သင်၏ ကျိုးနွံနာခံခြင်းကို သာ၍ ခိုင်ခံ့ကာ စစ်မှန်စေရန်အတွက် ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ ကယ်တင်ခြင်းကို သင် ရရှိမည့်နည်းလမ်း ဖြစ်သည်။

အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှု အမျိုးမျိုးကို မည်သို့ လက်လွှတ်ရမည်ဆိုသည့်အပေါ် မိတ်သဟာယပြုရန်မှာ ငါ့အတွက် အဓိပ္ပာယ်ရှိသလော။ (ရှိပါသည်။) ထိုသို့လုပ်ဆောင်ရာတွင် ငါ၏ ရည်ရွယ်ချက်မှာ အဘယ်နည်း။ ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုအမျိုးမျိုးသည် အချိန်ကြာမြင့်စွာက ထွက်ပေါ်ခဲ့သည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် ယခု ပစ္စုပ္ပန်ကာလတွင် ထွက်ပေါ်နေကြသည်ဖြစ်စေ၊ သင်သည် ထိုအရာများအတွက် မှန်ကန်သည့် ချဉ်းကပ်မှု ယူနိုင်ရန်၊ မှန်ကန်သည့်နည်းဖြင့် ထိုအရာများကို ပပျောက်စေပြီး ဖြေရှင်းနိုင်ရန်၊ ဤမှားယွင်းသည့်၊ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို နောက်ချန်ထားနိုင်ရန်နှင့် မည်သည့်အရာ ဖြစ်ပျက်သည်ဖြစ်စေ၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် ခံစားမှုများထဲ သင် နွံနစ်လာခြင်းမရှိတော့သည် အခြေအနေထိ တဖြည်းဖြည်း ရောက်လာနိုင်ရန်အလို့ငှာ ဖြစ်၏။ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုအမျိုးမျိုး တစ်ဖန် ထွက်ပေါ်သည့်အခါ၊ သင်သည် အသိစိတ်နှင့် ချင့်ချိန်နိုင်စွမ်းရှိလိမ့်မည်၊ သင့်ကို ထိုအရာများ လုပ်ဆောင်သည့် ထိခိုက်နစ်နာမှုကို သိလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအရာများကိုလည်း သင် တဖြည်းဖြည်း လက်လွှတ်ရမည်မှာ အမှန်ဖြစ်၏။ ဤစိတ်ခံစားမှုများ ထွက်ပေါ်သည့်အခါ၊ မိမိကိုယ်ကိုယ် ချုပ်ထိန်းခြင်းကို သင် လက်တွေ့လုပ်ဆာင်နိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ဉာဏ်ပညာကို အသုံးပြုနိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ကာ ထိုအရာများကို သင်လက်လွှတ်နိုင်လိမ့်မည် သို့မဟုတ် ထိုအရာများကို ဖြေရှင်းပြီး ကိုင်တွယ်ရန် သမ္မာတရားကို ရှာဖွေနိုင်လိမ့်မည်။ မည်သို့ဆိုစေ၊ မှန်ကန်သည့်နည်းလမ်းများ၊ မှန်ကန်သည့် သဘောထားနှင့် လူများ၊ အမှုအရာများကို သင် ရှုမြင်ပုံနှင့် သင် ကျင့်ကြံပြုမူကာ လုပ်ဆောင်ပုံတွင်ရှိသည့် မှန်ကန်သည့် ရှုထောင့်တို့အား သင် ခံယူနေခြင်းကို ထိုအရာများက မထိခိုက်စေသင့်ပေ။ ဤသို့ဖြင့်၊ သမ္မာတရားကို လိုက်စားရာတွင် သင်၏ လမ်းကြောင်းတစ်လျှောက်ရှိ အတားအဆီးများနှင့် ပိတ်ဆို့နေသောအရာများသည် ယခင်ထက် တိုး၍ နည်းသွားလိမ့်မည်။ သင်သည် ဘုရားသခင် တောင်းဆိုသည့် ပုံမှန်လူ့သဘာဝ နယ်ပယ်အတွင်းတွင် သမ္မာတရားကို အနှောင့်အယှက်မရှိဘဲ သို့မဟုတ် ယခင်ထက် သာ၍ နည်းပါးသည့် အနှောင့်အယှက်များဖြင့် လိုက်စားနိုင်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ အခြေအနေမျိုးစုံ၌ သင် ထုတ်ဖော်ပြသည့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို သင် ဖြေရှင်းလိမ့်မည်။ ယခုတွင် သင်တို့သည် အပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှု အမျိုးမျိုးအား ဖြေရှင်းပုံနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ရှေ့ဆက်လမ်းတစ်ခု ရှိကြပြီလော။ ပထမဦးစွာ၊ သင် ထုတ်ဖော်ပြသည့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးခြင်းနှင့် စပ်လျဉ်း၍ သင့်ကိုယ်သင် ဆန်းစစ်ပြီး၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများက အတွင်းတွင် သင့်ကို လွှမ်းမိုးနေခြင်း ရှိမရှိနှင့် သင်သည် ဤအပျက်သဘောဆောင်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို လူများနှင့် အမှုအရာများအား သင် ရှုမြင်ပုံနှင့် သင် ကျင့်ကြံပြုမူကာ လုပ်ဆောင်ပုံတို့ထဲသို့ ယူဆောင်ခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်တို့ကို ကြည့်လော့။ ထို့အပြင်၊ လူများနှင့် အမှုအရာများကို ရှုမြင်ရန်နှင့် ကျင့်ကြံပြုမူကာ လုပ်ဆောင်ရန် မှန်ကန်သည့် နည်းလမ်းများနှင့် နည်းစနစ်များကို အသုံးပြုဖို့ သင်၏ အတွင်းကျကျ စိတ်နှလုံးအတွင်းရှိ သင်၏ မှတ်ဉာဏ်ထဲတွင် နက်ရှိုင်းစွာ ရေးထိုးထားသော ကိစ္စရပ်များကို ဆန်းစစ်ပြီး၊ သင့်ထံ ဖြစ်ပျက်ပြီးသည့် ဤအရာများသည် အမာရွတ် သို့မဟုတ် အမှတ်လက္ခဏာ တစ်ခုခု ချန်ထားခြင်းရှိမရှိနှင့် သင့်ကို စဉ်ဆက်မပြတ် ထိန်းချုပ်နေခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်တို့ကို ကြည့်လော့။ ဤသို့ဖြင့် အတိတ်ကာလတွင် သင် နာကျင်ခံစားရသည့်အခါ ထွက်ပေါ်သည့် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုအမျိုးမျိုးသည် အမြစ်ဖြတ်ခံရသည့်အခါ၊ ဆက်လက် သင် လုပ်ဆောင်သင့်သည့်အရာမှာ ထိုအရာများကို တစ်ခုပြီးတစ်ခု သမ္မာတရားအတိုင်း စိတ်ဖြာလေ့လာဆွေးနွေး၊ ပိုင်းခြားသိမြင်ကာ ဖြေရှင်းရန် ဖြစ်သည်။ ဥပမာအားဖြင့်၊ လူအချို့သည် ခေါင်းဆောင်များဖြစ်လာရန် အကြိမ်တော်တော်များများ ရာထူးတိုးခံရသော်လည်း အကြိမ်တော်တော်များများ အစားထိုးခံရ သို့မဟုတ် ပြန်လည်တာဝန်ချထားခြင်းခံရပြီးဖြစ်ကာ အလွန်အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများက ထိုသူတို့အထဲတွင် ထွက်ပေါ်လေသည်။ ရာထူးတိုးခံရပြီးနောက် အကြိမ်ကြိမ် အစားထိုးခံရကာ ပြန်လည်တာဝန်ချပေးခြင်းခံသည့် ဤဖြစ်စဉ်တစ်လျှောက်တွင်၊ ထိုအရာက အဘယ်ကြောင့် ဖြစ်ပျက်နေသည်ကို ၎င်းတို့ မည်သည့်အခါတွင်မျှ လုံးဝ သဘောမပေါက်ကြသောကြောင့်၊ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ချို့တဲ့မှုများနှင့် အားနည်းချက်များ၊ ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးခြင်း သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ ကျုးလွန်မိသည့် ပြစ်မှားမှု၏ ဖြစ်ကြောင်းရင်းမြစ်က မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ဆိုသည်တို့ကို ၎င်းတို့ လုံးဝ မသိကြချေ။ ၎င်းတို့သည် ဤပြဿနာများကို မည်သည့်အခါတွင်မျှ မဖြေရှင်းကြသကဲ့သို့ ၎င်းတို့ စိတ်အတွင်းနက်နက်တွင် ထင်မြင်ချက်တစ်ခု ကျန်ရှိပြီး၊ ၎င်းတို့က၊ “ဤသည်မှာ ဘုရားအိမ်တော်က လူတို့ကို အသုံးပြုပုံ ဖြစ်သည်။ သင်သည် အသုံးပြုခံနေရသည့်အခါ၊ သင် ပြုစုပျိုးထောင်ခံရပြီး၊ အသုံးမပြုခံရသည့်အခါ၊ သင် အလုပ်ထုတ်ခံရသည်”ဟု တွေးကြ၏။ ဤခံစားချက်မျိုးရှိသည့်လူတို့သည် လူမှုအဖွဲ့အစည်းတွင် ရင်ဖွင့်နိုင်သည့် နေရာတစ်ခု ရှိကောင်းရှိနိုင်သော်လည်း၊ ဘုရားအိမ်တော်တွင် ရင်ဖွင့်နိုင်သည့် နေရာမရှိ၊ ရင်ဖွင့်ရမည့် နည်းလမ်းမရှိသကဲ့သို့ ရင်ဖွင့်ရမည့် ပတ်ဝန်းကျင်မရှိဟု သင် ခံစားရသောကြောင့် သင် လုပ်နိုင်သမျှမှာ မျိုသိပ်လိုက်ဖို့ ဖြစ်သည်။ ဤမျိုးသိပ်ခြင်းသည် စစ်မှန်သည့် လက်လွှတ်ခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ ထို့ထက် ထိုအရာကို သင်၏ စိတ်ထဲ၌ နက်နက်မြှုပ်နှံလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ တစ်နေ့တွင် မိမိတို့တာဝန်ကို ကောင်းစွာ ထမ်းဆောင်မည်ဖြစ်ပြီး ဤသည်ကို ညီအစ်ကို မောင်နှမများက မြင်ကြပါက၊ ၎င်းတို့ကို ခေါင်းဆောင်အဖြစ် တစ်ဖန် ရွေးချယ်ကြလိမ့်မည်ဟု စဉ်းစားကြသည့် လူအချို့ရှိ၏။ မိမိတို့တာဝန်ကို တိတ်ဆိတ်စွာ ဆက်လုပ်ဆောင်ပြီး တစ်ဖန် ခေါင်းဆောင်မဖြစ်ချင်တော့သည့် လူအချို့လည်းရှိကာ၊ ၎င်းတို့က၊ “မည်သူက ကျွန်ုပ်ကို ရာထူးတိုးပေးသည်ဖြစ်စေ ကျွန်ုပ် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါ။ ကျွန်ုပ် သိက္ခာအကျ မခံနိုင်သလို၊ ထိုနာကျင်မှုကို ကျွန်ုပ် မခံနိုင်ပါ။ မည်သူ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သည်ဖြစ်စေ၊ မည်သူ အစားထိုးခံရသည်ဖြစ်စေ ကျွန်ုပ်နှင့် ပတ်သက်ခြင်း မရှိပါ။ ကျွန်ုပ် တစ်ဖန် ခေါင်းဆောင်ဖြစ်မည်မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့် အစားထိုးခံရခြင်းမှလာသည့် ဝေဖန်ထိုးနှက်ခံရသော နာကျင်မှုနှင့် ခံစားချက်ကို သည်းညည်းခံရန် လိုမည်မဟုတ်ပါ။ ကျွန်ုပ်၏ အလုပ်ကိုသာ ကောင်းစွာ ကျွန်ုပ် လုပ်ဆောင်ပြီး ဤတာဝန်ကိုယူပါမည်။ မည်သည့် ခရီးပန်းတိုင်နှင့် အဆုံးသတ်က ကျွန်ုပ်ကို စောင့်နေသည်ဆိုသည်အတွက်မူ၊ ဘုရားသခင်၏ လက်ထဲသို့ ကျွန်ုပ် လွှဲလိုက်သည်။ ယင်းမှာ ဘုရားသခင် သဘောအတိုင်း ဖြစ်ပါသည်”ဟု ဆိုကြလေသည်။ ဤသည်မှာ မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုမျိုး ဖြစ်သနည်း။ သိမ်ငယ်မှုဖြစ်သည်ဟု ဆိုရန်မှာ လုံးဝ မှန်ကန်တိကျခြင်း မရှိပေ။ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းဟု ခေါ်ရန် သင့်လျော်သည်ဟု ငါထင်သည်။ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်း၊ မပွင့်လင်းခြင်းနှင့် အလိုဆန္ဒချုပ်တည်းခြင်းဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့က၊ “ဘုရားအိမ်တော်သည် တရားမျှတမှု ထိန်းသိမ်းသည့်နေရာတစ်ခု ဖြစ်သည့်တိုင်၊ ငါ မကြာခဏ ရာထူးတိုးခံရပြီးနောက် အစားထိုးခံရသည်။ ငါ အလွန်မတရားခံရသည်ဟု ခံစားရသော်လည်း ဆန့်ကျင်ငြင်းခုံရန် နည်းလမ်းမရှိသောကြောင့် ကျိုးနွံနာခံရုံနာခံလိုက်မည်။ ဤသည်မှာ ဘုရားအိမ်တော်ဖြစ်သည်၊ ငါ့ ကိစ္စကို ကန့်ကွက်ရန် အခြားမည်သည့်နေရာသို့ သွားနိုင်ပါမည်နည်း။ ဤသို့ အသက်ရှင်ရသည်ကို ငါ ကျင့်သားရနေပါပြီ။ လောကတွင် မည်သူကမျှ ငါ့အပေါ် သိပ်မစဉ်းစားပေးကြသကဲ့သို့၊ ဘုရားအိမ်တော်တွင်လည်း အတူတူပင် ဖြစ်သည်။ အနာဂတ်တွင် အမှုအရာများ မည်သို့ဖြစ်မည်ဆိုသည်ကို ငါ တကယ်ကို တွေးမည်မဟုတ်ပါ”ဟု စဉ်းစားကြသည်။ တစ်နေ့လုံး ၎င်းတို့သည် စိတ်မကောင်းဖြစ်နေကြသည်။ မည်သည့်အရာကိုမျှ စိတ်မဝင်စားနိုင်ကြ၊ ၎င်းတို့ လုပ်သမျှအရာရာကို အိုးနင်းခွက်နင်းဖြင့် ပြီးသွားကြသည်။ ၎င်းတို့ လုပ်နိုင်သည့်အရာ အနည်းငယ်ကို ၎င်းတို့ လုပ်ဆောင်ကြပြီး အခြား မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ကြချေ။ ၎င်းတို့ စာလေ့လာခြင်းမရှိ၊ အားထုတ်မှု မလုပ်၊ မည်သည့်အရာကိုမျှ နက်ရှိုင်းစွာ မစဉ်းစားကြသကဲ့သို့၊ အဖိုးအခပေးရန် မလိုမလားဖြစ်နေကြလေသည်။ အဆုံးတွင်၊ ၎င်းတို့သည် အလွန် မြန်ဆန်စွာ အားအင်ကုန်ခမ်းသွားကြသည်၊ အစတွင် ၎င်းတို့ရှိခဲ့သည့် စိတ်ထက်သန်မှု လျော့ပါးသွားသည်။ မည်သည့်အရာကမျှ ၎င်းတို့နှင့် ပတ်သက်ခြင်းမရှိဟု ၎င်းတို့ တွေးကြပြီး ယခင်ကဖြစ်ခဲ့သည့် ၎င်းတို့ မည်သူမည်ဝါဆိုသည်မှာ သေဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်း မဟုတ်လော။ (ဟုတ်ပါသည်။) တစ်စုံတစ်ဦးက ၎င်းတို့ကို၊ “အစားထိုးခံရခြင်းကို သင် မည်သို့ ခံစားရသနည်း”ဟု မေးသည်။ ၎င်းတို့က၊ “အင်း၊ ကျွန်ုပ်၏ အစွမ်းအစ ညံ့ပါသည်။ ကျွန်ုပ် မည်သို့ ခံစားရပါမည်နည်း။ ကျွန်ုပ် နားမလည်ပါ”ဟု ဖြေကြသည်။ ပြီးလျှင် အခြားသော လူက၊ “ခေါင်းဆောင်အဖြစ် တစ်ဖန် သင် အရွေးခံရမည်ဆိုပါက၊ သင်လုပ်ချင်မည်လား”ဟု ၎င်းတို့ကို မေးကြသည်။ ပြီးလျှင် ၎င်းတို့က၊ “အို၊ အဘယ်အရာအတွက် ငါ လုပ်ချင်ရမည်နည်း။ လက်တွေ့မကျပါ။ ကျွန်ုပ်၏ အစွမ်းအစသည် ညံ့ဖျင်းပြီး ဘုရားသခင်၏ အလိုတော်ကို ကျွန်ုပ် မဖြည့်ဆည်းနိုင်ပါ”ဟု ပြန်ဖြေကြသည်။ ၎င်းတို့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်ပြီး လက်လျော့ပြီးဖြစ်သည်ဟု ပြောခြင်းသည် လုံးဝ လက်တွေ့မကျပေ။ ၎င်းတို့သည် အမြဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်ကြသည်၊ စိတ်ဓာတ်ကျကြသည်၊ မပွင့်လင်းကြသကဲ့သို့၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ဖြစ်ကြလေသည်။ မည်သူကိုမျှ မိမိတို့ စိတ်နှလုံးထဲ ရှိသည့်အရာကို ၎င်းတို့ မပြောလိုကြပေ။ ၎င်းတို့ ရင်မဖွင့်ချင်ကြသကဲ့သို့ မိမိတို့ကိုယ်ပိုင် ပြဿနာများ၊ အခက်အခဲများ၊ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော အခြေအနေများနှင့် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားများကို မဖြေရှင်းချင်ကြပေ။ ၎င်းတို့သည် ရဲရင့်သည့်မျက်နှာတစ်ခုသာ ဆက်ဆင်မြန်းထားလိုက်ကြသည်။ ဤသည်မှာ မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုဖြစ်သနည်း။ (စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း ဖြစ်သည်။) ၎င်းတို့သည်၊ “ဘုရားသခင် စေခိုင်းသည့်အရာကို ကျွန်ုပ်လုပ်ပြီး၊ အသင်းတော်က ကျွန်ုပ် လုပ်ဆောင်ဖို့ စီစဉ်သည့် မည်သည့်အလုပ်ကိုမဆို ကြိုးစားလုပ်မည်။ အလုပ်ကို ကျွန်ုပ် မပြီးစီးနိုင်ပါက၊ ကျွန်ုပ်ကို ညံ့ဖျင်းသည့် အစွမ်းအစရှိစေသည်မှာ ကျွန်ုပ်မဟုတ်သည်နှင့်အမျှ ကျွန်ုပ်ကို အပြစ်မတင်ပါနှင့်”ဟူသော စိတ်ကူးတစ်ခုကိုလည်း ဖက်တွယ်ကြလေသည်။ အမှန်တွင် ထိုသို့သော လူတစ်ဦးသည် ဘုရားသခင်ကို အမှန်တကယ် ယုံကြည်ညပီး၊ ပြင်းပြသော ဆန္ဒများရှိကြသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်ကို မည်သည့်အခါတွင်မျှ စွန့်ခွာမည်မဟုတ်၊ မိမိတို့တာဝန်ကို မည်သည့်အခါတွင်မျှ စွန့်မည်မဟုတ်သကဲ့သို့၊ ဘုရားသခင်နောက်သို့ အမြဲ လိုက်ကြလိမ့်မည် ဖြစ်သည်။ အသက်ဝင်ရောက်မှု သို့မဟုတ် မိမိကိုယ်ကိုယ် သုံးသပ်ခြင်း သို့မဟုတ် မိမိတို့၏ ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော စိတ်သဘောထားကို ဖြေရှင်းခြင်းအား ၎င်းတို့ အာရုံမစိုက်ကြခြင်းသာ ဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ မည်သည့် ပြဿနာမျိုး ဖြစ်သနည်း။ ဤသို့ ယုံကြည်ခြင်းအားဖြင့် သမ္မာတရားကို ၎င်းတို့ ရရှိနိုင်သလော။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့အတွက် ဒုက္ခပေးတတ်သည် မဟုတ်လော။ (ဒုက္ခပေးတတ်ပါသည်။) ၎င်းတို့ သေသည်အထိ အရိုက်နှက်ခံရလျှင်ပင် ဘုရားသခင်ကို မယုံကြည်ဟု ပြောရန်မှာ ၎င်းတို့အတွက် မဖြစ်နိုင်ပေ။ သို့ရာတွင်၊ အချို့သော သီးသန့် အခြေအနေများကြောင့်၊ သီးသန့် အခြေအနေများနှင့် စိတ်မှန်းအနာဂတ်ဖြစ်နိုင်ခြေများကို ၎င်းတို့ ကြုံရပြီးဖြစ်ကာ သီးခြားလူအချို့က အချို့သော အရာများကို ပြောပြီးဖြစ်သောကြောင့်၊ ၎င်းတို့အနေဖြင့် တစ်ဖန် ထမရပ်နိုင်သကဲ့သို့ မည်သည့်အားအင်မျှ မမွေးနိုင်အောင် မောပန်းနွှမ်းနယ်ပြီး အားနည်းသွားကြလေသည်။ ၎င်းတို့တွင် အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများရှိသည်ကို ဤအရာက ပြသည် မဟုတ်လော။ (ပြပါသည်။) အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများ ရှိခြင်းသည် ပြဿနာရှိကြောင်း သက်သေပြပြီး၊ ပြဿနာရှိသည့်အခါ သင် ဖြေရှင်းသင့်ပေသည်။ ဖြေရှင်းသင့်သည့် ပြဿနာများကို ဖြေရှင်းရန် နည်းလမ်းနှင့် လမ်းကြောင်းတစ်ခု အမြဲရှိ၏။ ထိုအရာများသည် ဖြေရှင်းမရနိုင်သည့်အရာ မဟုတ်ချေ။ ထိုအရာမှာ သင်သည် ပြဿနာများကို ရင်ဆိုင်နိုင်ခြင်းရှိမရှိနှင့် ထိုပြဿနာကို ဖြေရှင်းလိုခြင်းရှိမရှိဆိုသည့်အပေါ်သာ မူတည်သည်။ သင် ဖြေရှင်းလိုပါက၊ ဖြေရှင်းမရနိုင်သည့် အလွန်ခက်သော ပြဿနာ မရှိပေ။ သင်သည် ဘုရားသခင်ရှေ့မှောက်သို့လာပြီး သူ၏ နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ သမ္မာတရားကို ရှာဖွေကာ အခက်အခဲတိုင်းကို သင် ဖြေရှင်းနိုင်ပေသည်။ သို့ရာတွင် သင်၏ စိတ်ဓာတ်ကျခြင်း၊ စိတ်အားငယ်ခြင်း၊ စိတ်မချမ်းမြေ့ခြင်းနှင့် အလိုဆန္ဒချုပ်တည်ခြင်းတို့သည် သင် ပြဿနာများကို ကူမဖြေရှင်းပေးနိုင်ရုံမက၊ ဆန့်ကျင်ဖက်အနေဖြင့်၊ ထိုအရာများက သင်၏ ပြဿနာများအား ယခင်ထက် သာ၍ ပြင်းထန်လာစေနိုင်ပြီး ဆိုးသည်ထက် ဆိုးသွားစေနိုင်သည်။ ဤအရာကို သင် ယုံကြည်ပါသလော။ (ယုံကြည်ပါသည်။) ထို့ကြောင့်၊ ယခု မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုများကို သင် ဖက်တွယ်ထားသည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် မည်သည့် စိတ်ခံစားမှုများထဲသို့ သင် ယခု ကျရောက်ပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ ဤမှားယွင်းသည့် ခံစားချက်များကို သင် နောက်ချန်ထားနိုင်လိမ့်မည်ဟု ငါ မျှော်လင့်သည်။ သင့်ထံတွင် မည်သည့် အကြောင်းပြချက်များ သို့မဟုတ် ဆင်ခြေများရှိသည်ဖြစ်စေ၊ မူမမှန်သည့် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုထဲသို့ သင် ကျရောက်သည်နှင့်၊ သင်သည် အစွန်းရောက် စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုထဲသို့ ကျရောက်ပြီးဖြစ်သည်။ ဤအစွန်းရောက် စိတ်ခံစားမှုထဲသို့ သင် ကျရောက်ပြီးသည့်အခါတွင်၊ ထိုစိတ်ခံစားမှုက သင်၏ လိုက်စားမှု၊ သင်၏ ရည်မှန်းချက်များနှင့် အလိုဆန္ဒများအပြင်၊ ဘဝတွင် သင် လိုက်စားသည့် ပန်းတိုင်များကို ဧကန်မုချ ထိန်းချုပ်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ဤအရာ၏ အကျိုးဆက်များက ပြင်းထန်ပေသည်။

နောက်ဆုံးအနေဖြင့်၊ သင်တို့ကို ငါ ပြောပြလိုသည့် တစ်စုံတစ်ရာ ရှိ၏။ သင်၏ ကယ်တင်ခြင်း ရရှိမှုကို ထိခိုက်ကာ ကယ်တင်ခြင်းအတွက် သင်၏ မျှော်လင့်ချက်ကို ဖျက်စီးရန်အလို့ငှာ အရေးမပါသော ခံစားချက် သို့မဟုတ် ရိုးရှင်းသည့်၊ အရေးမပါသည့် စိတ်ခံစားချက်ကို သင့်အား ကျန်ရှိသည့် သင့်ဘဝအချိန်များအတွက် တွယ်ငြိခွင့်မပေးနှင့်။ နားလည်ပါသလော။ (နားလည်ပါသည်။) သင်၏ ဤစိတ်ခံစားမှုသည် အပျက်သဘောသာဆောင်သည် မဟုတ်၊ သာ၍ တိကျစွာဆိုရလျှင်၊ ဘုရားသခင်နှင့် သမ္မာတရားကို ဆန့်ကျင်ရာတွင် အမှန်တကယ် ရှိ၏။ ဤသည်မှာ ပုံမှန်လူ့သဘာဝအတွင်းရှိ စိတ်ခံစားမှုတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု သင် တွေးကောင်းတွေးမည်ဖြစ်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်၏ အမြင်တွင်၊ ဤသည်မှာ ရိုးရှင်းသည့် စိတ်ခံစားမှု ကိစ္စတစ်ခုသာ မဟုတ်ဘဲ၊ ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်ခြင်း နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထိုအရာမှာ အပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားချက်များအားဖြင့် စွန်းထင်းသည့်၊ ဘုရားသခင်၊ ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်များနှင့် သမ္မာတရားကို အတိုက်အခံလုပ်ရန် လူတို့အသုံးပြုသော နည်းလမ်းတစ်ခု ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်၊ ငါသည် သမ္မာတရားကို လိုက်စားရန် သင်အလိုရှိသည်ဟု ယူဆလျက်၊ ဤအပျက်သဘောဆောင်သော စိတ်ခံစားမှုများကို သင် ထိန်းသိမ်းနေကာ ခေါင်းမာစွာ၊ မိုက်မဲစွာ ဘုရားသခင်ကို အတိုက်အခံလုပ်ပြီး သူနှင့် ပြိုင်ဆိုင်နေခြင်း ရှိမရှိဆိုသည်ကို မြင်ရန် သင့်ကိုယ်သင် စေ့စေ့စပ်စပ် ဆန်းစစ်လိမ့်မည်ဟု ငါ မျှော်လင့်သည်။ ဆန်းစစ်ခြင်းမှတစ်ဆင့် အဖြေကို သင် ရှာဖွေတွေ့ရှိပြီးဖြစ်ပါက၊ အသိတရားရလာပြီးဖြစ်ကာ ရှင်းလင်းသည့် အသိစိတ်တစ်ခု ရရှိပြီးဖြစ်ပါက၊ ပထမဦးစွာ ဤစိတ်ခံစားမှုများကို လက်လွှတ်ရန် သင့်ကို ငါ တောင်းဆိုသည်။ ထိုအရာများကို ချစ်ခင်မြတ်နိုးခြင်း မရှိနှင့်၊ သို့မဟုတ် ထိန်းသိမ်းခြင်း မပြုနှင့်။အကြောင်းမှာ ထိုအရာများက သင့်ကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်၊ သင်၏ ခရီးပန်းတိုင်ကို ဖျက်ဆီးကြလိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ သမ္မာတရား လိုက်စားခြင်းနှင့် ကယ်တင်ခြင်း ရရှိရာတွင် သင် ရှိထားသည့် အခွင့်အရေးနှင့် မျှော်လင့်ချက်တို့ကို ထိုအရာများက ဖျက်ဆီးလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။ ယနေ့အတွက် ဤမိတ်သဟာယကို ဤနေရာတွင် ငါ ရပ်နားမည်။

၂၀၂၂ ခုနှစ်၊ စက်တင်ဘာလ ၂၄ ရက်