အယူအဆမ်ားဆိုင္ရာ အေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ၿပီးခဲ့သည့္အေခါက္က အခ်က္သုံးခ်က္အေၾကာင္း ငါတို႔ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့သည္။ ပထမအခ်က္မွာ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုတိယမွာ လူဇာတိခံယူျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖစ္ၿပီး တတိယမွာ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္သည္။ ပထမအခ်က္ႏွစ္ခုကို ငါတို႔ ေဆြးေႏြး၍ ၿပီးၿပီျဖစ္ကာ တတိယအခ်က္ႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အေတာ္အတန္ အေျခခံက်ေသာ အယူအဆသေဘာဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ကို ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ဤအခ်က္ႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည့္ အယူအဆမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ ဆက္ႏႊယ္သည့္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ အျခားမည္သည့္ အေၾကာင္းအရာသည္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ဤသမၼာတရားႏွင့္ ဆက္စပ္ေၾကာင္း သင္တို႔သည္ ဂ႐ုတစိုက္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားခဲ့ၾကသေလာ။ မည္သည့္သမၼာတရားကမွ် ယင္းတို႔၏ တိုက္႐ိုက္အဓိပၸာယ္ေလာက္ မ႐ိုးစင္းေပ။ ယင္းတို႔အားလုံးတြင္ သူ႔ကိုယ္၌၏ တကယ့္အဓိပၸာယ္ ပါရွိၾကၿပီး ယင္းတို႔အားလုံးသည္ လူတို႔၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈသာမက ၎တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္မႈဟူသည့္ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ားအားလုံးႏွင့္ ပတ္သက္ေလသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရား၏ ဤလကၡဏာသြင္ျပင္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ သင္တို႔သည္ သင္တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာမွေန၍ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကို သေဘာေပါက္မိၿပီေလာ။ သမၼာတရား၏ ဤလကၡဏာသြင္ျပင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ မိတ္သဟာယျပဳခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ေနေသာအခါ သင္တို႔သည္ ယင္းမွ တစ္စုံတစ္ခုကို တိုက္႐ိုက္သေဘာျဖင့္သာ နားလည္ႏိုင္ၿပီး သိသာေပၚလြင္ေသာ အယူအဆမ်ားအား ပိုင္းျခားသိျမင္ႏိုင္စြမ္း အနည္းငယ္ရွိႏိုင္သည္။ ယင္းေနာက္တြင္ ထပ္မံ၍ ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း၊ ဆုေတာင္းျခင္းႏွင့္ ရွာေဖြျခင္းအျပင္ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံကို အေျခခံ၍ သင္၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ားႏွင့္အတူ မိတ္သဟာယျပဳျခင္းတို႔အားျဖင့္ အနည္းငယ္ ပို၍နက္နဲၿပီး ပို၍လက္ေတြ႕က်ေသာ သိနားလည္မႈကို ရရွိႏိုင္ေလာက္သည္။ ဤသမၼာတရားသုံးခ်က္ကို တိုက္႐ိုက္သေဘာျဖင့္ ၾကည့္လွ်င္ မည္သည့္အရာသည္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားအား ၎တို႔၏ သိနားလည္မႈ၊ ၎တို႔၏ လက္ေတြ႕ဝင္ေရာက္မႈတို႔ႏွင့္ အပတ္သက္ဆုံးျဖစ္သနည္း။ မည္သည့္သမၼာတရားသည္ အေျခအျမစ္ အရွိဆုံးႏွင့္ အေလးနက္ဆုံး ျဖစ္သနည္း။ (တတိယေျမာက္ သမၼာတရားျဖစ္သည္။) တတိယေျမာက္ သမၼာတရားမွာ အနည္းငယ္ ပို၍ အေျခအျမစ္ရွိေပသည္။ ပထမသမၼာတရားမွာ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ကာ ဤအယူအဆမ်ားသည္ အေတာ္အတန္ သိသာေပၚလြင္ၿပီး အေပၚယံျဖစ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ဒုတိယမွာ လူဇာတိခံယူျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖစ္ကာ ယင္း၌ လူတို႔ ျမင္ေတြ႕နားလည္ႏိုင္သည့္၊ ၎တို႔ ထိေတြ႕ၿပီး အသက္တာ၌ ဆင္ျခင္ေတြးေတာႏိုင္သည့္ အေၾကာင္းအရာ အနည္းငယ္ပါဝင္သည္။ တတိယမွာ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ကာ၊ ယင္းသည္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေလသည္။ ဤေနာက္ဆုံးသမၼာတရားသည္ အနည္းငယ္ ပို၍ ေလးနက္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ား အတိအက် ျဖစ္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ဆိုင္၍ လူတို႔၌ မည္သည့္အယူအဆမ်ား ရွိသနည္း။ ၎တို႔သည္ ဤအယူအဆမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ နားလည္ၿပီး ကိုင္တြယ္သင့္သနည္း။ ထို႔ျပင္ ယင္းတို႔ကို ၎တို႔ မည္သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ ဤသည္မွာ ယေန႔မိတ္သဟာယျပဳခ်က္၏ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္။

ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈႏွင့္ ေဝဖန္ပိုင္းျခားႏိုင္စြမ္းအား က်င့္သုံးျခင္းမွေန၍ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းဆီသို႔ အရွိန္ျမင့္လာလ်က္ ဘုရားသခင္အေပၚ လြန္ကဲေသာ လိုအင္ဆႏၵမ်ားရွိကာ သူႏွင့္ ကြဲလြဲဆန႔္က်င္ၿပီး သူ၏အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ ေဝဖန္ခ်က္မ်ားကို ျပဳလုပ္ေသာအခါ ဤအယူအဆမ်ားသည္ ရႈေထာင့္အျမင္တစ္ခုသက္သက္ျဖစ္ေစ၊ ယုံၾကည္မႈတစ္ခုသက္သက္ျဖစ္ေစ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္လည္း ပတ္သက္ေလသည္။ ၎တို႔သည္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ဤသည္မွာ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ကို ခုခံေစရန္၊ ေဝဖန္သုံးသပ္ေစရန္ႏွင့္ သူ႔အား သစၥာေဖာက္ေစရန္ပင္ လုံေလာက္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားသည္ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ထင္ေၾကးေပးျခင္းတို႔ထက္ မပိုလွ်င္ ယင္းက ျပႆနာႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ယင္းတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္အေပၚ ရႈေထာင့္အျမင္ႏွင့္ သေဘာထားအျဖစ္ ျမင့္တက္လာပါက၊ ဘုရားသခင္အေပၚ မေလ်ာ္ကန္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္အား ေဝဖန္သုံးသပ္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်မႈအျဖစ္ ေျပာင္းလဲလာပါက၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ရည္မွန္းခ်က္၊ လိုအင္ဆႏၵမ်ား သို႔မဟုတ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္လာပါက ဤသည္တို႔သည္ သာမန္အယူအဆမ်ား မဟုတ္ေတာ့ေပ။ ယင္းတို႔သည္ သာမန္အယူအဆမ်ား မဟုတ္ေတာ့ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါဆိုရသနည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ အေတြးမ်ားသည္ သင္၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ၊ ဘုရားသခင္၏အလုပ္အေပၚ သင္၏ သိနားလည္မႈ၊ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာအား သင္ လက္ခံႏိုင္ျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိအျပင္ သူ႔အား သင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္အျဖစ္ သင္ အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိတို႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ကာ ဤအရာအားလုံးတြင္ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ရႈေထာင့္ႏွင့္ သေဘာထားတို႔အေပၚ တိုက္႐ိုက္ဆက္စပ္မႈ ရွိေလသည္။ ယင္းကို ဤပုံစံအတိုင္းၾကည့္လွ်င္ လူတို႔အေနျဖင့္ ဤအယူအဆမ်ားရွိျခင္းသည္ ႀကီးေလးေသာ ျပႆနာတစ္ခုဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤအယူအဆမ်ားကို စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးရန္အတြက္ အယူအဆသေဘာတရားဆိုင္ရာ ရႈေထာင့္အျမင္မွဆိုလွ်င္ ယင္းတို႔သည္ အနည္းငယ္ ေယဘုယ်သေဘာ ဆန္ေကာင္းဆန္မည္ျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာမ်ားမွေန၍ အနည္းငယ္ ကြာျခားေကာင္း ကြာျခားမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္၍ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားကို စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို မည္ကဲ့သို႔ အုပ္စိုးၿပီး စီစဥ္ၫႊန္ၾကားသည္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင့္အလုပ္၏ တကယ့္ အေနအထားမ်ားမွာ မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ကိုလည္းေကာင္း လူတို႔အား ျမင္ေတြ႕ခြင့္ေပးရန္အလို႔ငွာ ေန႔စဥ္အသက္တာ၌ သို႔မဟုတ္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ၾကား၌၊ သို႔တည္းမဟုတ္ ၎တို႔၏ ကံတရားႏွင့္ပတ္သက္၍၊ သို႔တည္းမဟုတ္ အသက္တာအေပၚႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈအေပၚ ၎တို႔၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အျမင္မ်ား၊ သေဘာထားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ငါတို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည့္ ၎တို႔၏ အသက္ရွင္မႈအေျခအေနႏွင့္ဆိုင္ေသာ အမ်ိဳးအစားအမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္း အနည္းငယ္ ပို၍ေျပာၾကစို႔။ ဤသည္မွာ မိတ္သဟာယျပဳဖို႔ မလြယ္ကူလွေသာ အေၾကာင္းအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ မိတ္သဟာယျပဳခ်က္သည္ အယူအဆသေဘာတရား ဆန္လြန္းလွ်င္ လူတို႔က ယင္းသည္ အႏွစ္သာရမဲ့သည္ဟု ခံစားၾကမည္ျဖစ္သည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ ယင္းသည္ အေသးအဖြဲကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လြန္းလွ်င္ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ တကယ့္ဘဝမ်ားႏွင့္ နီးစပ္လြန္းလွ်င္ ၎တို႔က ယင္းသည္ အလြန္ေပါ့တန္သည္ဟု ထင္ၾကမည္ျဖစ္ကာ ဤျပႆနာမ်ိဳးတို႔ ရွိမည္ျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ အေတာ္အတန္ လြယ္ကူ႐ိုးစင္းၿပီး နားလည္ရလြယ္ကူေသာ နည္းျဖစ္သည့္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ေျပာျခင္းျဖင့္ပင္ ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မိတ္သဟာယျပဳၾကစို႔။ ထိုဇာတ္လမ္း၏ ဇာတ္ကြက္ႏွင့္ ဇာတ္ေကာင္မ်ားသာမက ထိုဇာတ္လမ္းကိုယ္၌တြင္ ထင္ဟပ္သည့္ အသက္ရွင္မႈႏွင့္ဆိုင္သည့္ အေတြးအေခၚႏွင့္ လူတို႔ျမင္ေတြ႕သည့္ ျဖစ္စဥ္တို႔အားျဖင့္လည္း လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္က သူ၏အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ နည္းစနစ္မ်ားအခ်ိဳ႕ကိုသာမက ဘုရားသခင္၏ အလုပ္၊ အရာခပ္သိမ္းအေပၚ သူ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈတို႔ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လက္ေတြ႕ဘဝထဲတြင္ လူတို႔၌ရွိသည့္ မွားယြင္းၿပီး အဓိပၸာယ္မဲ့ေသာ အျမင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔ဖက္တြယ္ထားသည့္ မမွန္ကန္ေသာ အရာအခ်ိဳ႕ကိုလည္း နားလည္ႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ ဤပုံစံအတိုင္း မိတ္သဟာယျပဳေသာအခါ လူတို႔အေနျဖင့္ နားလည္ဖို႔ အနည္းငယ္ ပို၍လြယ္ကူသည္။

ဇာတ္လမ္းက ဤသို႔ျဖစ္၏။ တစ္ခါက ထိုမွ် မခ်မ္းသာေသာ မိသားစုတစ္စု၌ ေမြးဖြားလာသည့္ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့သည္။ သူမသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက ဆႏၵတစ္ခုရွိခဲ့သည္။ သူမသည္ ဘဝတြင္ ခ်မ္းသာဖို႔ သို႔မဟုတ္ ႂကြယ္ဝဖို႔ မေတာင္းဆိုခဲ့။ သူမ လိုခ်င္သည္မွာ မွီခိုအားထားစရာ လူတစ္ဦးမွ်သာ ျဖစ္သည္။ ဤဆႏၵသည္ လြန္ကဲလြန္းသေလာ။ ယင္းသည္ အလြန္အကြၽံေတာင္းဆိုျခင္း ျဖစ္သေလာ။ (မျဖစ္ပါ။) သို႔ေသာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ သူမ လူလားမေျမာက္မီ သူမ၏ဖခင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သျဖင့္ အက်ိဳးဆက္အေနျဖင့္ သူမသည္ ဘဝတြင္ မွီခိုအားထားစရာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိေတာ့ေခ်။ ဤဘဝတြင္ သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္မည့္ အဓိကလူ၊ သူမ အားကိုးရႏိုင္မည္ဟု သူမ၏ႏုနယ္ေသာစိတ္ထဲတြင္ ေတြးထင္ခဲ့သည့္ တစ္ဦးတည္းေသာလူကို ဆုံးရႈံးခဲ့ရသည္။ သူမ၏ ႏုနယ္ေသာစိတ္သည္ ႀကီးမားေသာ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာျဖင့္ ဖိစီးခဲ့ၿပီ မဟုတ္ေလာ။ ဤသို႔ေသာအရာမ်ိဳး ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္အတြက္ ယင္းက သူမအား ႀကီးမားေသာ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာကို ျဖစ္ေစခဲ့ရေပမည္။ သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ စိတ္ဒဏ္ရာရွိခဲ့သေလာ။ စိတ္ဒဏ္ရာ တကယ့္ကို ရွိခဲ့ေပသည္။ ထိုစိတ္ဒဏ္ရာမ်ိဳးက မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္လာခဲ့သနည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမ၏ ႏုနယ္ေသာစိတ္ထဲတြင္ “ငါသည္ အမွီအခိုကင္းၿပီး ေနႏိုင္သည္။ ကိုယ့္ဝမ္းကိုယ္ေက်ာင္းႏိုင္သည္။ ငါသည္ မိဘမ်ားကို မွီခိုအားထားစရာ မလိုေတာ့” ဟု ဆိုလ်က္ အဆင္သင့္ျဖစ္ခဲ့ျခင္း မရွိေသးေခ်။ လူတို႔ဆိုသည့္အတိုင္း သူသည္ အေတာင္စုံဖို႔ လိုေသးသည္။ သူမ၏ ႐ိုးစင္းေသာအေတြးမ်ားထဲတြင္ သူမ၏ အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ရမည္ သို႔မဟုတ္ သူမ၏ မိဘမ်ားမပါဘဲ မည္သို႔ရွင္သန္ရမည္ကို စဥ္းစားဖို႔ အ႐ြယ္မေရာက္ေသးေပ။ ထိုသို႔ေသာအရာမ်ားကို သတိမမူမိေသးမီ ဤအေျခအေနတြင္ သူမ၏ဖခင္ ဆုံးပါးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ယင္းမွာ ဘဝတြင္ သူမ၏ အမွီသဟဲျပဳစရာ လမ္းစ မရွိေတာ့သည့္အျပင္ အခ်ိန္ကာလမ်ားသည္ ယခင္ကထက္ ပို၍ပင္ ၾကမ္းတမ္းလာေတာ့မည့္ လကၡဏာျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူမ၏ ေန႔ရက္ကာလမ်ားက မည္သို႔ရွိခဲ့ရမည္ကို သင္ စိတ္ကူးၾကည့္ႏိုင္သည္။ သူမ၏မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ငယ္ေလးတို႔ႏွင့္အတူ အလ်ဥ္မီ႐ုံမွ်ျဖင့္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ဘဝကို ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ မည္သို႔ပင္ မခ်ိတင္ကဲခံစားရေစကာမူ ဘဝကို ေရွ႕ဆက္ရဦးမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူမ၏မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ေလးကို အေဖာ္ျပဳလ်က္ စမ္းတဝါးဝါးျဖင့္ပင္ ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့ေလသည္။ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ သူမသည္ အ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး သူမ၏မိခင္ႏွင့္ ေမာင္ေလးတို႔၏ စားဝတ္ေနေရးစရိတ္အတြက္ ေထာက္ပံ့ေပးႏိုင္ရန္ အမွီအခိုမရွိဘဲ ေငြအနည္းငယ္ ရွာႏိုင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔သည္ ဘဝတြင္ နည္းနည္းမွ် မခ်မ္းသာခဲ့ေပ။ ဤကာလတစ္ေလွ်ာက္လုံးတြင္ သူမ၏ အတြင္းက်က် စိတ္ဆႏၵမွာ မေျပာင္းလဲခဲ့ေပ။ သူမသည္ မွီခိုအားထားစရာ လူတစ္ဦး လိုအပ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းမွာ မည္သို႔ေသာ လူစားမ်ိဳးနည္း။ သူမ မွီခိုအားထားလိုသူသည္ မည္သို႔ေသာလူမ်ိဳး အတိအက် ျဖစ္သနည္း။ ယင္းတို႔ကို ငါ့အား သင္တို႔ သ႐ုပ္ေဖာ္ျပၾကေလာ့။ “မွီခိုအားထားစရာ လူတစ္ဦး” ဟူသည္မွာ အ႐ိုးရွင္းဆုံး ေဝါဟာရျဖင့္ မည္သို႔ေသာလူကို ဆိုလိုသနည္း။ ယင္းမွာ သူမအေနျဖင့္ အျပင္ထြက္ၿပီး မိမိဘာသာ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ေငြရွာရန္ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္နာက်င္မႈမွ် ခံစားရန္ မလိုဘဲ သူမအား အသက္ရွင္ဖို႔ ေငြေၾကးကိုသာမက အစားအေသာက္ႏွင့္ အဝတ္အထည္ကိုပါ ေပးႏိုင္မည့္သူ လူတစ္ဦးကို ဆိုလိုသည္။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ အမႈအရာမ်ား လြဲေခ်ာ္သြားသည့္အခါတိုင္း သူမအမွီျပဳႏိုင္ေသာ လူတစ္ဦး၊ လူတို႔ဆိုသည့္အတိုင္း သူမအတြက္ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအျဖစ္ ရွိေပးမည့္ လူတစ္ဦး၊ ယင္းမွာ သူမ မွီခိုအားထားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည့္ လူစားမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုသူ႔အေနျဖင့္ သူမအား ဘဝတြင္ မကူညီႏိုင္ သို႔မဟုတ္ ေငြေၾကးျဖင့္ မေထာက္ပံ့ႏိုင္လွ်င္ပင္ အနည္းဆုံး တစ္စုံတစ္ရာ လြဲေခ်ာ္သည့္အခါတိုင္း သို႔မဟုတ္ မခ်ိတင္ကဲ ခံစားရသည့္အခါတိုင္း သူမကို ႏွစ္သိမ့္အားေပးမည့္သူ၊ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ အခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမကို ကူညီႏိုင္ၿပီး ေဘးဒုကၡကို ခါးစည္းခံၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ ကူညီႏိုင္မည့္ လူတစ္ဦးရွိမည္။ ဤသည္မွာ သူမ ဆႏၵျပဳခဲ့သည့္အရာ ျဖစ္၏။ ဤေတာင္းဆိုျခင္းသည္ အလြန္အကြၽံ ျဖစ္သြားသေလာ။ ဤဆႏၵသည္ လက္ေတြ႕မက်ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့သေလာ။ ထိုေတာင္းဆိုျခင္းသည္ အလြန္အကြၽံ မဟုတ္သည့္အျပင္ လက္ေတြ႕မက်ႏိုင္ေသာ ဆႏၵတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ လူမ်ားစြာတို႔ကလည္း ဤကဲ့သို႔ ႐ိုးစင္းေသာအရာ တစ္ခုခုကို ဆႏၵျပဳၾကသည္မဟုတ္ေလာ။ လူအနည္းငယ္တို႔ကသာ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုမွလြဲ၍ တစ္စုံတစ္ဦးအေပၚ မွီခိုအားထားစရာ မလိုဘဲ ေမြးဖြားလာခဲ့သည္ဟု ေျပာႏိုင္ၾကသည္။ ဤကမာၻေပၚႏွင့္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းတစ္ခုထဲတြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ လူအမ်ားစုသည္ မိတ္ေဆြတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ မွီခိုအားထားစရာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကၿပီး ဤမိန္းကေလးသည္လည္း ႁခြင္းခ်က္မဟုတ္ေခ်။

တစ္ခဏအတြင္း၌ သူမသည္ အိမ္ေထာင္ျပဳႏိုင္ေသာ အ႐ြယ္သို႔ ေရာက္လာခဲ့ၿပီး မွီခိုအားထားႏိုင္မည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္၊ အားကိုးရေလာက္ေသာ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို ရွာေတြ႕ရန္ သူမ ဆႏၵျပဳေနေသးသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ေထြေထြထူးထူး ႂကြယ္ဝခ်မ္းသာဖို႔၊ သူမကို ဖဲေမြ႕ယာေ႐ႊေကာ္ေဇာေပၚ တင္ထားဖို႔ မလိုအပ္သည့္အျပင္ ထိုသူသည္ အလြန္စကားေျပာေကာင္းသူတစ္ဦး ျဖစ္ဖို႔ မလိုအပ္ေပ။ သူမ ဒုကၡအေရာက္ဆုံး ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္တိုင္း သို႔မဟုတ္ အခက္အခဲ သို႔မဟုတ္ နာမက်န္းျခင္းကို အႀကီးအက်ယ္ ႀကဳံေတြ႕ရသည့္ အခ်ိန္တိုင္း သူမကို ႏွစ္သိမ့္စကား အနည္းငယ္မွ်သာ ေပးဖို႔အတြက္ပင္ျဖစ္ေစ သူမကိုအားေပးရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ဖို႔သာ လိုသည္။ ဤသည္မွာ လြယ္လင့္တကူ ျပည့္စုံလာႏိုင္မည့္ ဆႏၵတစ္ခုေလာ။ မေသခ်ာေပ။ လူတို႔၏ ဆႏၵမ်ားသည္ ၎တို႔အား ဘုရားသခင္ေပးဖို႔ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၌ ၿပီးေျမာက္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့သည့္အရာ ဟုတ္မဟုတ္ကိုျဖစ္ေစ၊ ေနာက္ဆုံးတြင္ ၎တို႔၏ဆႏၵမ်ားသည္ ၎တို႔၏ ကံတရား၌ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းထားျခင္း ရွိမရွိကိုျဖစ္ေစ မည္သူမွ်မသိေခ်။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဤမိန္းကေလး၏ ဆႏၵသည္ ျပည့္စုံလာမည္၊ မလာမည္ကို မည္သူမွ်မသိ၊ သူမကိုယ္တိုင္လည္း မသိခဲ့ေခ်။ သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ ဘဝ၏ ေနာက္တစ္ဆင့္သို႔ ေရွ႕ဆက္သည့္အခါတြင္ ဤဆႏၵကို ဆက္လက္၍ ဆုပ္ကိုင္ေနဆဲပင္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ သူမသည္ အလြန္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကၿပီး စိတ္မေအးျဖစ္ခဲ့ရသည္။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ ထိုေန႔ရက္က မည္သို႔မွ် ေရာက္မလာခဲ့ေပ။ လက္ထပ္ဖို႔ သူမစဥ္းစားေနေသာ လူသည္ အမွန္ပင္ သူမဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး မွီခိုအားထားႏိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္မည္မျဖစ္မည္ကို မသိခဲ့ေသာ္လည္း “ဤလူသည္ ငါအားကိုးႏိုင္မည့္ လူတစ္ဦး ျဖစ္သင့္သည္။ ငါ့ဘဝ၏ ကုန္လြန္ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္မွ်သည္ ခက္ခဲလွေပသည္။ အားကိုး၍ မရေသာသူတစ္ဦးႏွင့္ ေပါင္းဖက္ရလွ်င္ ငါ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ပို၍ပင္ ခက္ခဲမည္။ အျခားမည္သူ႔ကို ငါ မွီခိုအားထားႏိုင္ေတာ့မည္နည္း” ဟု သူ၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ႐ိုးသားစြာျဖင့္ ေမွ်ာ္လင့္ေနေသးသည္။ သူမ နာက်င္စြာ ခံစားခဲ့ရေသာ္လည္း ဘာမွ် မတတ္ႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ ဆက္၍သာ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့သည္။ လူတို႔သည္ ဤဘဝ၌ အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွင္သန္ေနရၿပီး ဘဝကို မည္သို႔ျဖတ္သန္းသင့္ေၾကာင္း မသိေသာအခါ အသက္ဆက္ရွင္ရဖို႔အတြက္ ဤသို႔ေသာဆႏၵႏွင့္ မသိရေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ိဳးျဖင့္ စမ္းတဝါးဝါး ဆက္ေလွ်ာက္ရသည္။ ဤအခိုက္အတန႔္ ေရာက္လာေသာအခါ သူမသည္ အနာဂတ္က မည္သို႔ရွိမည္ကို မသိခဲ့ေခ်။ အနာဂတ္သည္ မသိရေသာအရာျဖစ္၏။ သူမသည္ ေရွ႕ဆက္၍သာ သြားရသည္။ သို႔ရာတြင္ အေၾကာင္းတရားမ်ားစြာသည္ မၾကာခဏပင္ လူတို႔၏ ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္လ်က္ ျဖစ္ပ်က္တတ္သည္။ ယခုေလာေလာဆယ္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာအား အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤပုံစံအတိုင္း စီမံသည္ကို ထင္ျမင္ခ်က္မေပးၾကစို႔ရဲ႕။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျပဳလုပ္ေသာ အစီအမံ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းသည္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈႏွင့္ မသိနားမလည္မႈက ၎တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ၎တို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ထားၿပီးသည့္ ကံၾကမၼာႏွင့္ လုံးလုံးဆန႔္က်င္ေစခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔၏ ဆႏၵမ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ျပည့္စုံမလာႏိုင္သည့္အျပင္ အမႈအရာမ်ားသည္ မၾကာခဏဆိုသကဲ့သို႔ ၎တို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့သည့္အတိုင္း ျဖစ္မလာတတ္ေခ်။ ဤအရာအားလုံးကို ေလာေလာဆယ္ မေဆြးေႏြးၾကစို႔ရဲ႕။ အလ်င္ဦးစြာ ဇာတ္လမ္းကိုသာ ဆက္ေျပာၾကစို႔။

ထိုမိန္းကေလး အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေနာက္ သူမ၏ဆႏၵကို ဆက္လက္စြဲကိုင္ထားရင္း ဘဝ၏ ေနာက္တစ္ဆင့္သို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ ဘဝ၏ ဤအဆင့္တြင္ သူမကို မည္သည့္အရာက ေစာင့္ႀကိဳေနခဲ့သနည္း။ သူမ မသိခဲ့ေသာ္လည္း မသိရေသာအရာကို ေၾကာက္႐ြံ႕ေန႐ုံမွ်ျဖင့္ ယင္းကို ေရွာင္လႊဲ၍ မရေပ။ သူမသည္ အားတင္းၿပီး ေရွ႕ဆက္ခဲ့ရသည့္အျပင္ ေန႔ရက္စဥ္တိုင္း၌ အသက္ရွင္ေနရေသးသည္။ သူမဘဝ၏ အဓိကက်ေသာ ဤအခ်ိဳးအေကြ႕တြင္ သူမအတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ထားခဲ့ၿပီးေသာ ကံၾကမၼာက ေနာက္ဆုံးတြင္ ေရာက္ရွိလာခဲ့ကာ ယင္းမွာ သူမေတာင့္တေနခဲ့ေသာ အရာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သူမေတာင့္တေနခဲ့သည့္ ႐ိုးရွင္းေသာ အိပ္ယာ၊ စာေရးစားပြဲေလးတစ္လုံး၊ ႐ိုးရွင္းေသာ၊ သန႔္ရွင္းေသာ အခန္းတစ္ခန္း၊ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားျဖင့္ ႐ိုးစင္းေသာ မိသားစုဘဝဟူသည့္ သူမလိုခ်င္ခဲ့ေသာ ဤ႐ိုးရွင္းေသာဘဝက မည္သည့္အခါမွ် ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ သူမအိမ္ေထာင္က်ၿပီးေနာက္ သူမ၏ အမ်ိဳးသားသည္ အလုပ္ေၾကာင့္ အိမ္မွေဝးကြာလ်က္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး ေနရသျဖင့္ ခြဲခြာ၍ ေနထိုင္ခဲ့ရသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဘဝတစ္ခုက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအတြက္ မည္သည့္အလားအလာ ရွိသနည္း။ ယင္းမွာ အႏိုင္က်င့္ခံရျခင္းႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရျခင္းဟူသည့္ အလားအလာပင္။ ထိုသို႔ေသာ အသက္ရွင္မႈဝန္းက်င္မ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္ရျခင္းက သူမ၏ဘဝႏွင့္ ကံၾကမၼာအတြက္ ေနာက္ထပ္ထိုးႏွက္ခ်က္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ သူမအေနျဖင့္ မည္သည့္အခါမွ် မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ဖူးေသာ အရာတစ္ခု ျဖစ္သည့္အျပင္ မည္သည့္အခါမွ် မျမင္ေတြ႕လိုခဲ့ေသာ သို႔မဟုတ္ ရင္မဆိုင္လိုခဲ့ေသာ အရာတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ယခုတြင္မူ အျဖစ္မွန္တို႔က သူမ၏ ဆႏၵမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ကြဲလြဲေနသည္။ သူမ မျမင္ေတြ႕လိုခဲ့သည့္ သို႔မဟုတ္ မေတြ႕ႀကဳံလိုခဲ့သည့္ အရာက သူမအေပၚ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္။ သူမ၏ အမ်ိဳးသားသည္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးလုံး အလုပ္ျဖင့္ အေဝးေရာက္ေနခဲ့သည္။ သူမသည္ ဘဝတြင္ေရာ ေငြေရးေၾကးေရးတြင္ပါ အမွီအခိုမရွိဘဲ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေငြေတာင္းခံလႊာမ်ား ေပးေခ်ဖို႔ရန္အတြက္ အျပင္ထြက္ၿပီး သူမကိုယ္တိုင္ ေငြရွာရသည္။ ဘဝတြင္ သူမကိုကူညီမည့္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့ဘဲ အရာရာအတြက္ မိမိကိုယ္ကိုသာ အားကိုးခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ေသာ အသက္ရွင္မႈဝန္းက်င္မ်ိဳးတြင္ ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္မည့္ လူတစ္ဦးႏွင့္ ေပါင္းဖက္ခဲ့ရသေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လုံးဝ မေပါင္းဖက္ခဲ့ရဘူးေလာ။ (လုံးဝ မေပါင္းဖက္ခဲ့ရပါ။) အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီးေနာက္တြင္ သူမ၏ဆႏၵ ျပည့္ဝခဲ့သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ လြင့္စဥ္သြားခဲ့သေလာ။ (လြင့္စဥ္သြားခဲ့သည္။) သူမဘဝ၏ အေရးႀကီးေသာ ဒုတိယအဆင့္တြင္ သူမ၏ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လြင့္စဥ္သြားခဲ့ၿပီး မွီခိုအားထားရမည့္သူ တစ္ဦးမွ် မရွိခဲ့သည္မွာ အသိသာႀကီးပင္။ ဘဝတြင္ သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္မည္ဟု စိတ္ကူးထားခဲ့သူသည္ သူမ၏နံေဘးတြင္ မရွိသည့္အျပင္ လုံးဝ မွီခိုအားထား၍ မရခဲ့ေပ။ သူမ၏ ခြန္အားမ႑ိဳင္၊ သူမ၏ ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင့္ မွီခိုအားထားရမည့္သူဟု သူမ မွတ္ယူခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ လုံးဝမွီခိုအားထား၍ မရခဲ့ေပ။ အရာရာကို သူမကိုယ္တိုင္ လုပ္ေဆာင္ရကာ အရာရာကို မိမိဘာသာ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းၿပီး ရင္ဆိုင္ရသည္။ သူမ၏ အခက္ခဲဆုံးအခ်ိန္မ်ားတြင္ သူမ၏ ဒုကၡျပႆနာမ်ားကို ဖြင့္ေျပာစရာ တစ္ေယာက္မွ်မရွိဘဲ အိပ္ရာထဲ၌သာ ပုန္းေအာင္းၿပီး အိပ္ရာဖုံးေအာက္၌ ငိုေႂကြးရသည္။ သူမ၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ ယွဥ္ၿပိဳင္လိုစိတ္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ သူမသည္ မၾကာခဏ အထင္ႀကီးေလာက္စရာ အျပင္ပန္းကို ျပသၿပီး စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးအျဖစ္ ထင္ျမင္ရေသာ္လည္း အတြင္းစိတ္ထဲ၌မူ သူမသည္ အမွန္တြင္ အလြန္ႏုနယ္လွ၏။ အားေပးမႈလိုအပ္ၿပီး မွီခိုအားထားရမည့္သူ တစ္ဦးကို ေတာင့္တေနေသာ္လည္း ဤဆႏၵက ျပည့္စုံမလာခဲ့ေသးေခ်။

ေနာက္ထပ္ႏွစ္အနည္းငယ္ ကုန္လြန္ၿပီးေနာက္ သူမသည္ ကေလးငယ္မ်ားတန္းလန္းျဖင့္ ဟိုေျပာင္းသည္ေ႐ႊ႕ ျဖစ္ေနကာ အိမ္မ်ားငွားေနရၿပီး ေနစရာ အတည္တက်မရွိသည့္ ဘဝျဖင့္ အသက္ရွင္ေနရသည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ ဘဝအတြက္ သူမ၏ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုက ႏွစ္ကာလမ်ား ကုန္လြန္သည္ႏွင့္အမွ် တစ္စတစ္စျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္။ သူမလိုခ်င္ခဲ့သမွ်မွာ အိပ္ရာတစ္ခု၊ စာေရးစားပြဲေလးတစ္လုံး၊ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ မီးဖိုတစ္လုံးႏွင့္ စားပြဲပတ္လည္တြင္ သူမ၏မိသားစုမ်ားႏွင့္ ဝိုင္းဝန္းစားေသာက္ႏိုင္ရန္၊ ၾကက္အနည္းငယ္ေမြးရန္ႏွင့္ ႐ိုးရွင္းေသာ ဘဝတစ္ခုကို ေနထိုင္ရန္အတြက္ အိမ္ခန္းကေလးတစ္ခန္းသာ ျဖစ္သည္။ သူမသည္ ခ်မ္းသာဖို႔ သို႔မဟုတ္ ႂကြယ္ဝဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေခ်။ ဘဝသည္ ႐ိုးရွင္းၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းကာ မိသားစုမ်ား အတူတကြရွိေနသေ႐ြ႕ လုံေလာက္ၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ယခု သူမတတ္ႏိုင္သမွ်မွာ ကေလးမ်ား တသီတတန္းႀကီးျဖင့္ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရမည့္ဘဝျဖင့္ အသက္ရွင္ရျခင္း ျဖစ္၏။ သူမ၌ မွီခိုအားထားစရာ မည္သူမွ် မရွိသည္သာမက ပို၍ပင္ ဆိုးသည္မွာ သူမသည္သာ သားသမီးမ်ား မွီခိုအားထားေနရေသာသူ ျဖစ္လာရေလသည္။ ဤေသမ်ိဳးတို႔၏ ကမာၻတြင္ အသက္ရွင္ေနျခင္းက အလြန္ စိတ္ဆင္းရဲရသည့္အတြက္ေၾကာင့္၊ ဤကဲ့သို႔ အသက္ရွင္ျခင္းက ပင္ပန္းၿပီး နာက်င္လြန္းလွေသာေၾကာင့္ သူမအေနျဖင့္ လူ႔အသိုင္းအဝိုင္းမွ ကင္းကြာၿပီး ဤဒုကၡဆင္းရဲမွ ေဝးကြာလ်က္၊ မည္သူ႔ကိုမွ် မွီခိုအားထားရျခင္း မရွိသည့္အျပင္ မိမိအေပၚ မွီခိုအားထားမည့္သူ တစ္ဦးမွ်မရွိသည့္ ဗုဒၶဘာသာ သီလရွင္တစ္ဦး ျဖစ္လာျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ မိမိ၏ စိတၱသီလမ်ားကို ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ေနရာတစ္ေနရာ ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္ ဤစိတ္ဆင္းရဲမႈကို ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ လမ္းတစ္လမ္း ရွာေတြ႕ေကာင္း ရွာေတြ႕ႏိုင္မည္ဟုလည္း စဥ္းစားမိသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သူမကို ဆြဲထားၿပီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ အဘယ္နည္း။ (သူမ၏ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည္။) မွန္ေပသည္။ အကယ္၍ သူမ၌ သားသမီးမ်ား မရွိခဲ့လွ်င္ အသက္ရွင္ရသည့္ ေန႔ရက္တိုင္းက ပို၍ပင္ နာက်င္ရမည္ ျဖစ္ပါေသာ္လည္း သားသမီးမ်ား ရွိလာသည့္အခါတြင္ သူမသည္ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို ထမ္းေဆာင္ရၿပီး သူတို႔ မွီခိုအားထားရေသာသူ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူမ၏သားသမီးမ်ားက “ေမေမ” ဟု ေခၚေသာအခါ သူမပုခုံးထက္က ဝန္ထုပ္သည္ ေလးလံလြန္းလွသည္၊ သူမ၏ တာဝန္ဝတၱရားမ်ားကို ဤအတိုင္း လ်စ္လ်ဴရႈ၍ မထားႏိုင္သည့္အျပင္ အျခားသူမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထား၍ မျဖစ္ႏိုင္ဘဲ မိမိကသာ အျခားသူမ်ား၏ မွီခိုအားထားရေသာသူ ျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု ခံစားမိသည္။ ဤသည္ကလည္း ဘဝတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈအရင္းအျမစ္တစ္ခု၊ ဘဝအေပၚ သေဘာထားတစ္ခုႏွင့္ အသက္ရွင္သန္ဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္မႈတစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားႏိုင္သည္ဟု သူမစဥ္းစားမိသည္။ သူမသည္ ဤပုံစံအတိုင္း သားသမီးမ်ားအဖို႔အလို႔ငွာ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္မွ် ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့သည္။ ေန႔ရက္မ်ားကို ရွည္ၾကာသည္ဟု ထင္ရသေလာ။ (ထင္ရပါသည္။) အဘယ့္ေၾကာင့္ ရွည္ၾကာသည္ဟု ထင္ရသနည္း။ (သူမသည္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ ဘဝကို ေနထိုင္ရေသာေၾကာင့္ ေန႔ရက္မ်ားက ရွည္ၾကာသည္ဟု ထင္ရျခင္းျဖစ္သည္။) သင္သည္ အေတြ႕အႀကဳံအားျဖင့္ သိနားလည္ကာ ထိုအရာမ်ားသည္ ထိုသို႔ႀကဳံေတြ႕ကာ ခံစားခဲ့ၿပီးေသာ လူတစ္ဦး၏ စကားလုံးမ်ားျဖစ္သည္ဟု ထင္ရေလသည္။ ေန႔ရက္ကာလမ်ားက ခက္ခဲၿပီး ဒုကၡႀကီးလွေသာေၾကာင့္ ယင္းတို႔က အလြန္တရာ ရွည္ၾကာသည္ဟု ထင္ရျခင္းျဖစ္သည္။ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့သည့္အရာတိုင္းက သူမ၏ နက္ရႈိင္းေသာ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းမ်ိဳးကဲ့သို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေန႔ရက္မ်ားကို ေရတြက္လ်က္ အသက္ရွင္ေနရသည့္အျပင္ ဤသို႔ေသာဘဝမ်ိဳးကို ျဖတ္သန္းဖို႔ မလြယ္ကူေခ်။ သားသမီးမ်ား အ႐ြယ္ေရာက္လာၿပီးေနာက္တြင္ပင္ သူမ၏ဆႏၵက ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေသးေခ်။ သူမ၏ နက္ရႈိင္းေသာ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ “သားသမီးမ်ား ႀကီးျပင္းလာၾကၿပီျဖစ္၍ သူတို႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ ထိုမွ်အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ မဟုတ္ေတာ့ေပ။ အကယ္၍ ငါ၏ခင္ပြန္းသည္ ငါတို႔ႏွင့္ရွိေနႏိုင္ၿပီး မိသားစု ျပန္လည္ဆုံးစည္းမည္ဆိုလွ်င္ ငါတို႔၏ဘဝက ပို၍ပင္ ေကာင္းမည္” ဟူသည့္ ဤဆႏၵက ရွိေနေသးသည္။ သူမ၏ ႏွစ္သက္ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ စိတ္ကူးက ျပန္ေပၚလာခဲ့ကာ ဘာသာတရားမရွိသူမ်ား ေျပာသည့္အတိုင္းပင္ ယင္းက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ျပန္လည္အသက္သြင္းေပးခဲ့သည္။ ညအိပ္မေပ်ာ္သည့္အခါတိုင္း “ယခုတြင္ သားသမီးမ်ား အ႐ြယ္‌ေရာက္လာၾကၿပီ။ သူတို႔ ေကာလိပ္တက္ႏိုင္ၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းရကာ ေငြရွာႏိုင္လွ်င္ ဘဝက ပိုလြယ္ကူမည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ အစားအေသာက္၊ အဝတ္အထည္ႏွင့္ ေနေရးထိုင္ေရး အေျခအေနက ယခုထက္ ပို၍ေကာင္းမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ငါ၏ခင္ပြန္းသည္ ျပန္ေရာက္လာလွ်င္ ဘဝက ပို၍ပင္ ေကာင္းမည္ျဖစ္ၿပီး ငါ့အေနျဖင့္ မွီခိုအားထားရမည့္ သူတစ္ေယာက္ ရေပမည္။ ယခင္ ငါမွီခိုအားထားခဲ့သည့္ လူႏွစ္ဦးက ငါ့အေပၚ တာဝန္မေက်ခဲ့ေသာ္လည္း ယခု ငါမွီခိုအားထားရမည့္လူက ပိုမ်ားလာသည္။ ေကာင္းကင္သည္ ငါ့အေပၚ အေတာ္ ေကာင္းေနၿပီတကား။ ပိုေကာင္းေသာေန႔ရက္မ်ား ေစာင့္ႀကိဳေနပုံရသည္” ဟူသည့္ အေတြးမ်ိဳးကို ေတြးေတာမိတတ္သည္။ ပိုေကာင္းေသာ ေန႔ရက္မ်ားက ေစာင့္ႀကိဳေနသည္ဟု သူမ ယုံၾကည္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာအရာေလာ၊ မေကာင္းေသာအရာေလာ။ မည္သူမွ်မသိေခ်။ ဘဝတြင္ လူတစ္ဦး၏ ကံတရားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာက ေစာင့္ဆိုင္းေနသည္ကို မည္သူမွ်မသိေခ်။ လူတို႔အားလုံးသည္ ဘဝတြင္ ဤကဲ့သို႔ စမ္းတဝါးဝါးေလွ်ာက္ကာ ၎တို႔၏ လွပေသာဆႏၵမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားၾကသည္။

ဆယ္ႏွစ္လြန္သြားေသာ္ သူမ၏အမ်ိဳးသားသည္ အျခားအလုပ္တစ္ခုသို႔ ေျပာင္းၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ မိသားစု ျပန္လည္ဆုံစည္းၾကကာ ယင္းမွာ ေကာင္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္သည့္ လူတစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္ခဲ့သေလာ။ သူသည္ သူမ၏ဘဝထဲက စိတ္ဆင္းရဲမႈအခ်ိဳ႕ကို ေဝမွ်ခံစားႏိုင္ခဲ့သေလာ။ သူတို႔သည္ မည္သည့္အခါမွ် အတူမေနခဲ့ဖူး႐ုံသာမက နက္ရႈိင္းေသာ အတိုင္းအတာျဖင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္းလည္း မရွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ သူမသည္ သူမ၏ခင္ပြန္းသည္ကို ေကာင္းစြာသိကြၽမ္းျခင္း လုံးဝမရွိခဲ့ေပ။ ထိုေနာက္ပိုင္း ေန႔ရက္မ်ားတြင္ သူမႏွင့္ သူမ၏ခင္ပြန္းတို႔ စတင္၍ အတူတကြ ႀကိဳးစား၍ ေနထိုင္ၾကကာ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ပိုမိုနက္နဲေသာ နားလည္မႈ ရရွိခဲ့ၾကသည္။ သို႔တိုင္ သူမ၏ဆႏၵက ေျပာင္းလဲမသြားပါေခ်။ မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစ ဤလူသည္ သူမ မွီခိုအားထားရေသာသူ၊ သူမကို ႏွစ္သိမ့္ေပးၿပီး သူမ၏နာက်င္မႈကို ေျဖေဖ်ာက္ေပးေသာသူ ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အမႈအရာမ်ားက သူရည္႐ြယ္ထားခဲ့သည့္အတိုင္း ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ သူမႏွင့္ နက္ရႈိင္းေသာ အတိုင္းအတာျဖင့္ မည္သည့္အခါမွ် ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္း မရွိခဲ့ဖူးသည့္ ဤခင္ပြန္းသည္၊ သူမ လုံးဝနားမလည္ခဲ့ေသာ ဤလူသည္ သူမ မွီခိုအားထားရေသာသူတစ္ဦး တကယ့္ကို ျဖစ္မလာႏိုင္ခဲ့ေပ။ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ အသက္ရွင္သန္ေရးစြမ္းရည္မ်ား၊ လူ႔အရည္အေသြးမ်ား၊ ဘဝအေပၚ အျမင္သေဘာထားမ်ား၊ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ သူတို႔၏ သားသမီးမ်ား၊ မိသားစုႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားအေပၚ သေဘာထားမ်ားမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား မတူညီၾက‌ေပ။ သူတို႔လင္မယားသည္ မၾကာခဏ ရန္ျဖစ္ၾကၿပီး အျခားအေသးအဖြဲ ကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး ထပ္ကာထပ္ကာ ျငင္းခုံၾကသည္။ ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ နက္ရႈိင္းစြာ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ရသည္ျဖစ္၍ သူမ၏ခင္ပြန္းသည္ သူမ၏ ၾကင္နာမႈ၊ သူမ၏ သည္းခံစိတ္ႏွင့္ သူမ၏ အခက္အခဲမ်ားကို နားလည္လာၿပီးေနာက္ သူမအားျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ လႈပ္ရွားထိခိုက္မႈ ရွိလာၿပီး သူမႏွင့္ ျပန္ခ်ိတ္ဆက္ေကာင္း ခ်ိတ္ဆက္လာဖို႔ရန္အတြက္ ဆက္လက္၍ ဒုကၡဆင္းရဲ ခံႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမ၏ဆႏၵက ျပည့္ဝမလာခဲ့ေသးေခ်။ သူမအေနျဖင့္ စိတ္ထဲတြင္ သူမ၏အမ်ိဳးသားမွာ သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္ေသာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ဟုတ္ခဲ့သေလာ။ သူသည္ သူမအတြက္ မွီခိုအားထားရမည့္သူ ျဖစ္လာႏိုင္ခဲ့သေလာ။ (ျဖစ္မလာႏိုင္ခဲ့ပါ။) သူမသည္ အခက္အခဲမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါတိုင္း သူမ၏အမ်ိဳးသားသည္ သူမအား ႏွစ္သိမ့္ၿပီး သူမ၏ နာက်င္မႈကို သက္သာေစဖို႔ ပ်က္ကြက္သည္သာမက သူမ၏နာက်င္မႈကို ပိုတိုးေစကာ စိတ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ ခိုကိုးရာမဲ့ျခင္းကို ပို၍ပင္ ခံစားေစသည္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ သူမ၏ အနက္ရႈိင္းဆုံး ခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ ဘဝအေပၚ နားလည္မႈမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းတို႔မွာ သူမကို “ဘုရားသခင္ တကယ္ရွိသေလာ။ ငါ့ဘဝက အဘယ့္ေၾကာင့္ အလြန္ခက္ခဲရသနည္း။ ငါလိုသည္မွာ မွီခိုအားထားရမည့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ၿပီး ယင္းကို ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ လြန္လြန္းသေလာ။ ငါ၌ ဤဆႏၵကေလးတစ္ခုသာ ရွိသည္။ ငါအသက္ရွင္ေနထိုင္လာခဲ့သည့္ ႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ယင္းက ျပည့္ဝမလာခဲ့ေသးသနည္း။ ငါ၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားက မလြန္ကဲသည့္အျပင္ ငါ၌ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား မရွိပါေပ။ အမႈအရာမ်ား လြဲေခ်ာ္ေသာအခါတိုင္း အမွီသဟဲျပဳရမည့္သူ တစ္ေယာက္ကိုသာ လိုခ်င္၍ျဖစ္သည္။ ထိုမွ်သာပင္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုမွ်ေသးငယ္ေသာ ဆႏၵတစ္ခုပင္ မျပည့္စုံႏိုင္သနည္း” ဟု ေမးခြန္းထုတ္ေစသည့္ စိတ္ပ်က္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတို႔ ျဖစ္၏။ ဤအေျခအေနသည္ ႏွစ္အတန္ၾကာသည္အထိ ဆက္သြားခဲ့၏။ ဤမိသားစု၏ ဘဝက သဟဇာတ သိပ္မက်ခဲ့ေပ။ မၾကာခဏ ျငင္းခုံမႈမ်ား ရွိသည္။ သားသမီးမ်ားက ဝမ္းနည္းေနၿပီး မေပ်ာ္႐ႊင္သကဲ့သို႔ ၎တို႔၏ မိဘမ်ားလည္း ထိုနည္းတူျဖစ္ၾကသည္။ မိသားစုထဲတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ သို႔မဟုတ္ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ မရွိဘဲ တစ္ဦးခ်င္းစီက ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း၊ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္း၊ ထိတ္လန႔္ျခင္းကိုသာမက ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းႏွင့္ ဘဝင္မက်ျခင္းကိုလည္း ခံစားၾကရသည္။

ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ အမႈအရာမ်ားက ေနာက္ဆုံး၌ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး သခင္ေယရႈ၏ ဧဝံေဂလိတရားက သူမထံ ေရာက္လာခဲ့သည္။ သူမ၏ဆႏၵက ေနာက္ဆုံးတြင္ ျပည့္ဝလာမည္ဟု ခံစားမိခဲ့သည္။ “ငါသည္ ငါ၏ဖခင္၊ ငါ၏ခင္ပြန္းသည္၊ သို႔မဟုတ္ ငါ့အနီးအနားရွိ မည္သူ႔အေပၚ၌မွ မွီခိုအားထားစရာစလို” ဟု သူမ ေတြးမိသည္။ “ငါသည္ သခင္ေယရႈအေပၚ မွီခိုအားထားသေ႐ြ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ၿပီး အမွန္တကယ္ မွီခိုအားထားရမည့္သူတစ္ဦး ရွိကာ စစ္မွန္ေသာ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္းတို႔ကို ရွာေတြ႕ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ဘဝသည္ ဒုကၡသုကၡ ေလ်ာ့နည္းလာမည္” သခင္ေယရႈ၏ ဧဝံေဂလိတရားကို လက္ခံၿပီးေနာက္ ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ မ်ားစြာပို၍ ေပ်ာ္႐ႊင္လာၿပီး သူမ၏ ဘဝက မ်ားစြာပို၍ တည္ၿငိမ္လာခဲ့သည္။ သူမအေပၚ ခင္ပြန္းသည္၏ သေဘာထားက မေျပာင္းလဲေသးဘဲ ယခင္ကဲ့သို႔ ရက္စက္ေနေသးကာ သူမကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး စာနာေထာက္ထားမႈ၊ ဂ႐ုစိုက္မႈ သို႔မဟုတ္ အေလးထားမႈ၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ရွည္မႈ၊ ေက်းဇူးတရား သို႔မဟုတ္ သည္းခံမႈ မျပေသာ္လည္း သူမ၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ သခင္ေယရႈ၏ ကယ္တင္ျခင္း ရရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤအရာအားလုံးအေပၚ သူမ၏ သေဘာထားကမူ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့သည္။ သူမသည္ ခင္ပြန္းသည္ႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ျငင္းခုံျခင္းမရွိေတာ့ေပ သို႔မဟုတ္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာဖို႔လည္း မႀကိဳးစားေတာ့ေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူတို႔သည္ ဤအရာမ်ားအားလုံးႏွင့္ပတ္သက္၍ ျငင္းခုံျခင္းမွ မည္သည့္အရာမွ် မရရွိသည္ကို နားလည္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ အမႈအရာမ်ားက ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္တိုင္း သူမသည္ သခင္ေယရႈႏွင့္ စကားေျပာၿပီး သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးက မ်ားစြာပို၍ ပြင့္လင္းလာခဲ့သည္။ ဤကဲ့သို႔ျဖင့္ သူမ၏ မိသားစုဘဝသည္ အေတာ္ပင္ တည္ၿငိမ္လာဟန္တူ၏။ သို႔ေသာ္ သာယာေသာ အခ်ိန္မ်ားက သက္ဆိုးမရွည္ဘဲ သူမ၏ဘဝက ေနာက္တစ္ဆစ္ခ်ိဳးသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ သူမသည္ သခင္ေယရႈကို စတင္ယုံၾကည္ေသာအခါ ဧဝံေဂလိတရားကို စိတ္အားထက္သန္စြာျဖင့္ ျဖန႔္ေဝကာ အသင္းေတာ္၏အသက္တာကို လက္ခံက်င့္သုံးၿပီး သူမ၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္က ေထာက္ခံအားေပးျခင္း မရွိခဲ့ေပ။ သူသည္ သူမကို စတင္၍ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၿပီး “သင္ ကြၽန္ုပ္ႏွင့္ ေပါင္းသင္းလိုေသးသေလာ။ အကယ္၍ အမွန္တကယ္ မေပါင္းသင္းလိုလွ်င္ လမ္းခြဲၾကစို႔” ဟူေသာအရာမ်ားကို ေျပာလ်က္ သူမကို မၾကာခဏ အျပစ္ဆိုသည္။ သူမ၌ အျခားနည္းလမ္းမရွိဘဲ သခင့္ကိုသာ ဆုေတာင္းၿပီး ယင္းကို သည္းညည္းခံသည္။ ဤသို႔ေသာ ေန႔ရက္မ်ားသည္ ခက္ခဲၿပီး စိတ္ဆင္းရဲရေသာ္လည္း သူမ၏စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ဒဏ္ရာမွာ ယခင္ကထက္ မ်ားစြာ ပို၍ေလ်ာ့နည္းကာ ဆုေတာင္းျခင္းမွ ႏွစ္သိမ့္မႈတစ္ခုခုကိုလည္း ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။ သူမ စိတ္ေသာကေရာက္တိုင္း သခင့္ကို ဆုေတာင္းတတ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ မွီခိုအားထားဖို႔ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ရွိခဲ့ၿပီး အခိုက္အတန႔္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ရရွိခဲ့သည့္အျပင္ သူမ၏ဘဝသည္ မ်ားစြာ ပိုေကာင္းသည္ဟု ခံစားမိသည္။

တျဖည္းျဖည္းျဖင့္ သားသမီးမ်ား အ႐ြယ္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ သားသမီးမ်ားသည္ ငယ္စဥ္ကတည္းက သူမႏွင့္အတူ ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး သူမအေပၚ ၎တို႔၏ ခင္တြယ္မႈက အေတာ္ေလး ပိုအားေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဤအမ်ိဳးသမီးက “ယခုတြင္ ငါ၏ သားသမီးမ်ား အ႐ြယ္ေရာက္လာၾကၿပီ။ ငါ၏ခင္ပြန္းသည္အေပၚ မွီခိုအားထားစရာ မလိုေတာ့။ ငါ၏သားသမီးမ်ားကို မွီခိုအားထားႏိုင္သည္” ဟု ခံစားခဲ့ရသည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ သူမသည္ သခင္ေယရႈအေပၚ မွီခိုအားထားလာမိၿပီျဖစ္ၿပီး သူမ၏ စိတ္ႏွလုံး၊ သူမ၏ မိသားစု၊ သူမ၏ အနာဂတ္ႏွင့္ အလားအလာကိုပင္ ကိုယ္ေတာ္၏ လက္ေတာ္ထဲ၌ အပ္ႏွံထားၿပီးျဖစ္ပုံရသည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တြင္ စိတ္ထဲ၌ သူမသည္ မိမိျမင္ေတြ႕ရေသာ လူတို႔ႏွင့္ သူမႏွင့္ ဆက္ဆံေရးရွိေသာ လူတို႔အေပၚ ဤဆႏၵကို ဖက္တြယ္ထားေနဆဲ ျဖစ္ၿပီး ဤဆႏၵသည္ တစ္ေန႔ေန႔တြင္ ျပည့္ဝလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ လူတို႔သည္ သခင္ေယရႈ မည္သည့္ေနရာ၌ရွိသည္ကို မေတြ႕ျမင္ႏိုင္သျဖင့္ သခင္ေယရႈသည္ သူတို႔နံေဘးႏွင့္ သူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ရွိသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း သူမက ဘုရားသခင္ကို ထိေတြ႕ႏိုင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ျမင္ႏိုင္ျခင္းမရွိဟု စဥ္းစားမိေသာေၾကာင့္ ဤအရာက သူမကို စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစသည္။ သူမသည္ အေရးပါေသာ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ ႀကီးမားေသာ အေရးကိစၥမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ကူညီေပးဖို႔ သခင္ေယရႈအေပၚ မွီခိုအားထား႐ုံျဖင့္ လုံေလာက္မည္ဟု ထင္ခဲ့မိေသာ္လည္း လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ သူမ၏ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားေနရဦးမည္ ျဖစ္သည္။ ဤကာလတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သူမ၏ဆႏၵသည္ မေျပာင္းလဲခဲ့ေသးသည့္အျပင္ ယင္းကို လက္မလႊတ္ခဲ့ေသးေခ်။ ယခုတြင္ သူမသည္ သခင္ေယရႈကို ယုံၾကည္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤဆႏၵက ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေသးသနည္း။ ဤအတြက္ အေၾကာင္းရင္းမ်ိဳးစုံ ရွိ၏။ တစ္ခုမွာ သူမသည္ သမၼာတရားကို နားမလည္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ မ်ားစြာ မသိခဲ့ေခ်၊ သို႔မဟုတ္ နားမလည္ခဲ့ေခ်။ ဤသည္မွာ အကယ္ျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္၏။ စိတ္၌ထင္ရေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာ သူမသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူ ျဖစ္၏။ သူမသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း စိတ္ဆင္းရဲမႈ ေျမာက္ျမားစြာကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးေနာက္ သူမတြင္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္၊ သို႔မဟုတ္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာ၊ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းေသာ ထိုးထြင္းအျမင္ မရွိခဲ့ေသးေခ်။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူမ၌ ရွင္းလင္းေသာ ထိုးထြင္းအျမင္ မရွိေၾကာင္း မည္သည့္အရာမ်ားက ျပသနည္း။ ပထမဦးစြာ သူမသည္ ကိုယ္ပိုင္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈႏွင့္ ပိုေကာင္းေသာ ဘဝတစ္ခုရဖို႔ နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း အျမစ္တြယ္ထားေသာ ေတာင့္တမႈတို႔ကို အျခားသူမ်ား၏ ေခါင္းေပၚတြင္ အၿမဲတမ္းပုံခ်ခဲ့ကာ အျခားသူမ်ား၏ အကူအညီ သို႔မဟုတ္ ေထာက္ပံ့ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ သူမ၏ဆႏၵက တကယ္ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ဘဝႏွင့္ ကံတရားအေပၚ လြဲမွားေသာ အျမင္တစ္ခုဟုတ္သေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤအျမင္သည္ လြဲမွား၏။ မိဘတစ္ဦးအေနျဖင့္ သင္၏ သားသမီးမ်ားသည္ သင့္အေပၚ တာဝန္ေက်ၿပီး သူတို႔ ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ သင့္အား ကူညီေထာက္ပံ့ႏိုင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအားျဖင့္ သင္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို သူတို႔အေပၚ ပုံခ်ျခင္းသည္ အမွားတစ္ခုေလာ။ ယင္းက မမွားသည့္အျပင္ ဤေတာင္းဆိုခ်က္မွာလည္း အလြန္အကြၽံ မဟုတ္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤေနရာတြင္ ျပႆနာမွာ အဘယ္နည္း။ သူမသည္ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားရန္၊ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာဘဝကို ေနထိုင္ရန္၊ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားရင္း က်န္ရွိေသာ သူမ၏တစ္ဘဝလုံးကို ကုန္လြန္ေစရန္ႏွင့္ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားျခင္းျဖင့္ ထိုအရာဤအရာ ေပ်ာ္ေမြ႕ခံစားရန္ အစဥ္အၿမဲ အလိုရွိခဲ့သည္။ ဤသို႔ျပဳရာ၌ သူမ၏ လြဲမွားေသာအျမင္မွာ အဘယ္နည္း။ သူမသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤစိတ္ကူးရွိခဲ့သနည္း။ သူမစြဲကိုင္ခဲ့သည့္ ဤအျမင္၏ အေၾကာင္းရင္း၌ မည္သည့္အရာရွိသနည္း။ လူတို႔သည္ ဘဝပုံစံတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ အသက္ရွင္မႈ အဆင့္အတန္းတစ္ခုခုကို အၿမဲတမ္း အလြန္အကြၽံ ေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ဘဝမ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းထားသည္ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔၏ ကံၾကမၼာသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သိမလာမီကပင္ မိမိတို႔ ေပ်ာ္႐ႊင္ရၿပီး ဘဝတြင္ ၿငိမ္သက္ျခင္းႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ျခင္းရွိကာ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသည့္အျပင္ မိမိတို႔ကို ကူညီရန္ႏွင့္ မိမိတို႔ မွီခိုအားထားရမည့္ လူတို႔ ရွိေနရမည္ဟူသည့္ မိမိတို႔၏ အသက္ရွင္မႈ အဆင့္အတန္းသည္ မည္သည့္အရာျဖစ္ရမည္ကို စီစဥ္ေရးဆြဲထားၾကၿပီးသား ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လမ္းေၾကာင္း၊ မိမိတို႔၏ ဘဝပန္းတိုင္မ်ား၊ ဘဝ၌ မိမိတို႔၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတိုင္ႏွင့္ အျခားအရာတိုင္းကို စီစဥ္ေရးဆြဲထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးထဲ၌ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းတစ္ခုတေလ ရွိသေလာ။ (မရွိပါ။) မရွိေခ်။ ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ ဘဝႏွင့္ပတ္သက္၍ အျမင္တစ္ခု အၿမဲရွိခဲ့သည္မွာ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္သည္ မည္သူမည္ဝါကို မွီခိုအားထားလွ်င္ ကြၽန္ုပ္၏ဘဝသည္ ပို၍ ၿငိမ္းခ်မ္းလာမည္၊ ပို၍ လုံၿခဳံလာမည္၊ ၿပီးလွ်င္ ပို၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလာမည္ ဟူ၍ျဖစ္၏။ ဤရႈေထာင့္အျမင္သည္ မွန္သေလာ၊ မွားသေလာ။ (မွားပါသည္။) ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီးေနာက္ သူမသည္ သခင္ေယရႈကို ယုံၾကည္ျခင္းဟူသည့္ အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း လူ႔ဘဝသည္ မည္ကဲ့သို႔ျဖစ္သည္ကို ရွင္းလင္းစြာ မသိျမင္ခဲ့ေသးေခ်။ သူမ၌ ကိုယ္ပိုင္ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ား ရွိေနေသးကာ သူမ၏ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္းကို တြက္ခ်က္ေနၿပီး သူမ၏ အနာဂတ္ဘဝကို စီစဥ္ေနခဲ့သည္။ ယင္းကို ယခုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ဘဝအေပၚ ဤသေဘာထားႏွင့္ ဤစီစဥ္မႈမ်ိဳးက မွန္ကန္သေလာ၊ မွားယြင္းသေလာ။ (မွားယြင္းပါသည္။) အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း။ (အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမသည္ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုသည့္အရာထက္ ကိုယ္ပိုင္စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆႏၵမ်ားကို လိုက္စားေနခဲ့သည္။) သူမ လိုက္စားေနခဲ့သည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ႀကိဳတင္စီမံျပ႒ာန္းျခင္းႏွင့္ ဘာမွ်မဆိုင္ေပ။ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္မည့္အရာကို မသိမီကပင္ သူမသည္ မွီခိုအားထားရမည့္ လူတစ္ဦးကို ရွာေတြ႕ဖို႔ ဦးစြာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ဤအဆင့္တြင္ ဤလူကို မွီခိုအားထားၿပီး ေနာက္တစ္ဆင့္တြင္ ထိုလူကို မွီခိုအားထားမည္ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ သူမသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုအားထားမႈ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုအားထားျခင္းထက္ လူတို႔အေပၚ၌သာလွ်င္ မွီခိုအားထားလာခဲ့သည္။ သူမ၌ ဤဆႏၵႏွင့္ ဤအစီအစဥ္မ်ား အစဥ္အၿမဲ ရွိခဲ့သည္ကို ေထာက္ဆလွ်င္ သူမ၏စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဘုရားသခင္ ရွိပါသေလာ။ (မရွိပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ တစ္နည္းအားျဖင့္ သူမ၏ ႐ုန္းကန္မႈမ်ားအားလုံးမွ လာသည့္ စိတ္ဆင္းရဲမႈ၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ (ယင္းမွာ သူမ၏ဆႏၵေၾကာင့္ ျဖစ္လာရသည္။) လုံးဝ မွန္ေပ၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ သူမ၏ဆႏၵမွာ မည္သို႔ျဖစ္ေပၚလာသနည္း။ (ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၌ သို႔မဟုတ္ သူ၏ ႀကိဳတင္စီစဥ္ၫႊန္ၾကားျခင္းႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ား၌ သူမ မယုံၾကည္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။) မွန္ေပ၏။ သူမသည္ လူတို႔၏ ကံတရားမ်ားက မည္သို႔ျဖစ္ေပၚလာသည္ကို နားမလည္ခဲ့သည္သာမက ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာသည္ မည္ကဲ့သို႔ အလုပ္လုပ္ေၾကာင္းကိုလည္း နားမလည္ခဲ့ေပ။ ဤသည္မွာ ျပႆနာ၏ အရင္းအျမစ္ျဖစ္၏။

ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ၾကစို႔။ ဤအမ်ိဳးသမီး၏ သားသမီးမ်ား ႀကီးျပင္းလာေသာအခါ အခ်ိဳ႕က အလုပ္ရၿပီး အျခားသူမ်ားက အေျခခ်ကာ အိမ္ေထာင္က်သည့္အျပင္ ၎တို႔သည္ မိဘႏွစ္ပါးကိုစြန႔္ၿပီး အမွီအခိုကင္းမဲ့ေသာ ဘဝျဖင့္ ေနထိုင္ကာ ၎တို႔၏မိဘမ်ားႏွင့္ မၾကာခဏ ဆုံေတြ႕ျခင္း မရွိႏိုင္ေတာ့ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအမ်ိဳးသမီး ရင္ဆိုင္ရသည့္ ေနာက္ထပ္ျပႆနာမွာ အဘယ္နည္း။ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားဖို႔ သူမ၏ဆႏၵမွာ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာ ကြဲမည့္ပုံေပါက္ျပန္ေလသည္။ ယင္းမွာ ေနာက္ထပ္ နာက်င္ဖြယ္ အျဖစ္ဆိုး၊ သူမ၏ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံထဲမွ ေနာက္ထပ္ ထိုးႏွက္ခ်က္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ သူမ၏ သားသမီးမ်ားသည္ သူမ၏ေဘးတြင္ မေနႏိုင္သည့္အျပင္ သူမကို အေဖာ္မျပဳႏိုင္၊ သို႔မဟုတ္ သူမထံ မၾကာခဏ လည္ပတ္ျခင္းႏွင့္ သူမကို ဂ႐ုစိုက္ျခင္း မရွိႏိုင္ၾကေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမအေပၚ သားသမီးဝတ္ေက်ပြန္ဖို႔အတြက္ သူမ၏ေဘးတြင္ ရွိကာ သူမအား ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မည္ဟူသည့္ သူမ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွင့္၊ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အပူအပင္ကင္းကင္း ေနႏိုင္ဖို႔ႏွင့္ ပို၍ သက္ေသာင့္သက္သာရွိၿပီး ပို၍ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာ ဘဝကို ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ သားသမီးမ်ားအေပၚ မွီခိုအားထားဖို႔ သူမ၏ဆႏၵ၊ ဤအရာအားလုံးသည္ သူမထံမွေန၍ ပိုပိုေဝးရာသို႔ လြတ္ထြက္သြားေနသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူမ၏ သားသမီးမ်ားအတြက္ ပူပန္မႈ၊ စိုးရိမ္မႈႏွင့္ တမ္းတျခင္းတို႔မွာ ပို၍ပို၍ ျပင္းထန္လာခဲ့သည္။ ဤသည္မွာ ေနာက္ထပ္နာက်င္မႈမ်ိဳး မဟုတ္ေလာ။ သူမသည္ ပို၍ အသက္ႀကီးရင့္လာၿပီး ႏွစ္ကာလမ်ား တျဖည္းျဖည္း ဖိစီးလာသည္ႏွင့္အမွ် သူမ၏ သားသမီးမ်ားအား တမ္းတျခင္းက ပို၍ပို၍ နက္ရႈိင္းလာသကဲ့သို႔ သူမ၏ နာက်င္မႈသည္လည္း ပို၍ပို၍ နက္ရႈိင္းလာခဲ့သည္။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္သြားၿပီး ဘဝ၏ အဆင့္တစ္ခုစီတိုင္းတြင္ ဤအမ်ိဳးသမီး မွီခိုအားထားခဲ့သည့္ လူတို႔သည္ မတူညီခဲ့ေသာ္လည္း အခ်ိန္က်လာေသာအခါတြင္ ထိုသူတို႔အားလုံးက သူမကို စြန႔္ခြာခဲ့ၾကကာ သူမ၏ ဆႏၵမ်ား သို႔မဟုတ္ ယုံမွားလြန္ျခင္းမ်ားကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဖ်က္ဆီးပစ္ၿပီး သူမ၏ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အလြန္အမင္း ညႇဥ္းဆဲႏွိပ္စက္ကာ အတြင္းစိတ္ထဲတြင္ မခ်ိတင္ကဲ ခံစားေစခဲ့သည္။ ဤအရာက သူမအား မည္သည့္အရာကို ယူေဆာင္ေပးခဲ့သနည္း။ ယင္းက သူမအား ဘဝႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆင္ျခင္စဥ္းစားေစခဲ့သေလာ။ သို႔မဟုတ္ ဖန္ဆင္းရွင္က လူတို႔၏ ကံၾကမၼာအား မည္သို႔စီမံသည္ကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားေစခဲ့သေလာ။ အကယ္၍ လူတစ္ဦးသည္ တရားေဒသနာအခ်ိဳ႕ကို နားေထာင္ၿပီး သမၼာတရားအခ်ိဳ႕ကို နားလည္သြားၿပီးေနာက္ လူတို႔၏ သာမန္ေတြးေခၚျခင္းကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရလွ်င္ သူသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၊ ဘဝႏွင့္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အရာအခ်ိဳ႕ကို သိနားလည္သင့္သည္။ သို႔ရာတြင္ အေၾကာင္းရင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ဤဇာတ္လမ္းထဲ၌ ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္ေသာ သူမကိုယ္တိုင္၏ ျပႆနာေၾကာင့္ သူမသည္ ဤအခ်ိန္အထိတိုင္ေအာင္ သူမဘဝ၏ အဆင့္တစ္ခုစီတိုင္းတြင္ မည္သည့္အရာကို ေတြ႕ႀကဳံကာ ရင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူမ၏ ျပႆနာက မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္ျခင္း မရွိေသးသည့္အျပင္ ဘာမွ်မသိႏိုင္ေသးေခ်။ ထို႔ျပင္ သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲ၌ မွီခိုအားထားစရာ တစ္စုံတစ္ဦးကို တမ္းတေနဆဲ ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သူမသည္ အတိအက် မည္သူ႔ကို မွီခိုအားထားသင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ မွီခိုအားထားရေသာသူ ျဖစ္သည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔မွီခိုအားထားဖို႔သာလွ်င္ မဟုတ္၊ ဤသည္မွာ သူ၏ ျဖစ္ျခင္းအားလုံး မဟုတ္ေပ။ လူတို႔အေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ မည္သို႔အဆင္ေျပရမည္၊ ဘုရားသခင္ကို သိၿပီးလွ်င္ သူ႔အား မည္သို႔ က်ိဳးႏြံနာခံရမည္ကိုသိဖို႔ ပိုအေရးႀကီးသည္။ ယင္းမွာ မွီခိုအားထားျခင္းႏွင့္ မွီခိုအားထားခံရျခင္းဟူသည့္ ဆက္ဆံေရးသက္သက္ မဟုတ္ေပ။

ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ သားသမီးမ်ားအေပၚ သူမ၏ မွီခိုအားထားမႈ ေပ်ာက္ဆုံးၿပီးေနာက္ အသက္ႀကီးေသာ အ႐ြယ္သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခ်ိန္တြင္ ဖမ္းဆုပ္ဖို႔ ေကာက္႐ိုးတစ္မွ်င္ ျဖစ္လာခဲ့သည့္ လင္ေယာက္်ားအေပၚ သူမ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို လႊဲေျပာင္းခဲ့သည္။ သူမသည္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားအတြက္ သူ႔အေပၚ မွီခိုအားထားကာ ဆက္လက္အသက္ရွင္ခဲ့ရသည္။ သူမအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးတစ္ခုခု ရယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ သူမ၏ ခင္ပြန္းသည္ကို ေနာက္ထပ္ႏွစ္အနည္းငယ္မွ် အသက္ရွင္ေစရန္ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြခဲ့ရသည္။ သူသည္ သူမ မွီခိုအားထားရေသာ သူတစ္ဦးပင္ျဖစ္၏။ ဤမွ်ရွည္ၾကာေအာင္ အသက္ရွင္ၿပီးေနာက္ ဤအဘြားအိုသည္ တစ္ေခါင္းလုံး ဆံျဖဴမ်ား ျပည့္ႏွက္ကာ ပါးေရနားေရမ်ားတြန႔္ေသာ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ သြားမ်ားအားလုံးနီးပါး ကြၽတ္က်ေနၿပီျဖစ္သည္။ သူမ၏ ႐ုပ္သြင္သည္ ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မေျပာင္းမလဲ ရွိေနသည့္အရာမွာ သူမဘဝ၏ အဆင့္တစ္ခုစီတိုင္းတြင္ အဆီးအတားတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ရကာ ထိုအဆီးအတားတစ္ခုကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ရင္ဆိုင္ရလင့္ကစား သူမတြင္ ခိုင္ၿမဲေသာ ဆႏၵတစ္ခုတည္း ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းမွာ မွီခိုအားထားစရာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရွိျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ မေျပာင္းလဲခဲ့ေသာ အျခားအရာတစ္ခုမွာ လူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ကတိေတာ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ သူမ၏ ယုံမွားလြန္ျခင္းသာမက မိမိကိုယ္မိမိ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အျပင္ သူမ၏ ကံၾကမၼာႏွင့္ အလားအလာတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ယုံမွားလြန္ျခင္း အခ်ိဳ႕လည္း ျဖစ္၏။ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ဤယုံမွားလြန္ျခင္းမ်ားသည္ ပို၍ပို၍ မႈန္ဝါးၿပီး ေဝးကြာလာေနကာ သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရးေရးမွ်ကို ဆုပ္ကိုင္ေကာင္း ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ေသးသည္။ “ငါ၏ က်န္ရွိေနေသးသည့္ ႏွစ္မ်ားတြင္ အကယ္၍ ငါမွီခိုအားထားရႏိုင္သည့္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္လွ်င္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ အဆုံးသတ္ၿပီး သူ ဘုန္းေတာ္ထင္ရွားသည့္ ေန႔ရက္ကို ျမင္ေတြ႕ရႏိုင္လွ်င္ ဤဘဝသည္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္လာလိမ့္မည္ မဟုတ္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ ဤအမ်ိဳးသမီး၏ ဘဝပင္ျဖစ္၏။ ထို႔ျပင္ ယင္းသည္ ဇာတ္လမ္း၏ အဆုံးသတ္ပင္ျဖစ္၏။ ဤဇာတ္လမ္း၏ ေခါင္းစဥ္သည္ ဘာျဖစ္သင့္သနည္း။ (“အဘယ္သူ႔ကို မွီခိုအားထားရမည္နည္း” ျဖစ္သင့္ပါသည္။) ယင္းမွာ အေတာ္ပင္‌ ေကာင္းမြန္ၿပီး အေတြးကိုေစ့ေဆာ္ေပးေသာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု ျဖစ္ေပ၏။

ငါတို႔မိတ္သဟာယျပဳခ်က္၏ ေခါင္းစဥ္သို႔ ျပန္သြားရလွ်င္ ဤဇာတ္လမ္းသည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မည္သို႔သက္ဆိုင္ေနသနည္း။ မည္သည့္အပိုင္းသည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္သနည္း။ မည္သည့္အယူအဆမ်ားသည္ ယင္းႏွင့္ ဆက္စပ္သနည္း။ သင္တို႔၏ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို ေဝမွ်ေလာ့။ (ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အႀကံအစည္မ်ားအတိုင္း အမႈအရာမ်ားကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္ဟု လူတို႔ ခံစားၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔ရွိသည့္ အယူအဆမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။) လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားတြင္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားက ေကာင္းမြန္ကာ အျပဳသေဘာေဆာင္ၿပီး အေျခအေနကိုဖန္တီးလုပ္ေဆာင္သေ႐ြ႕ ဖန္ဆင္းရွင္က ယင္းတို႔ကို ျဖည့္ဆည္းသင့္ၿပီး ၎တို႔သည္ လွပေသာ ဘဝတစ္အတြက္ ႀကိဳးပမ္းခြင့္ ပိတ္ပင္ျခင္း မခံရသင့္ဟု လူတို႔က ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ျဖည့္ဆည္းေပးမႈသည္ လူသား၏ ဆႏၵမ်ား၊ သူ၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ သူ၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ (မကိုက္ညီေပ။) သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္က ေဆာင္႐ြက္သနည္း။ သင္ မည္သူျဖစ္သည္၊ မည္သည့္အရာကို သင္ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ သင္၏ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားက မည္မွ် စုံလင္ၿပီး ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္၏ အသက္တာ၏ လက္ေတြ႕အရွိတရားႏွင့္ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ကိုက္ညီသည္ ဆိုသည္တို႔ကို ပဓာနမထားဘဲ ဘုရားသခင္သည္ ဤအရာမ်ားထဲမွ မည္သည့္အရာကိုမွ် မၾကည့္သကဲ့သို႔ ယင္းတို႔ကိုလည္း အာ႐ုံစိုက္ျခင္း မရွိေခ်။ ထို႔ထက္၊ အမႈအရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံထားသည့္ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ နိယာမမ်ားအတိုင္း ၿပီးေျမာက္၍ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခံရၿပီး စီစဥ္ခံရေလသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕က “ကြၽန္ုပ္၏ အသက္တာတြင္ ကြၽန္ုပ္ေတြ႕ႀကဳံၿပီးျဖစ္သည့္ မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ အခက္အခဲမ်ားေနာက္တြင္ ကြၽန္ုပ္သည္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဘဝတစ္ခုကို ရပိုင္ခြင့္ရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ကြၽန္ုပ္လာခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ုပ္သည္ လွပေသာ ဘဝတစ္ခုႏွင့္ လွပေသာ ခရီးပန္းတိုင္အတြက္ ေတာင္းဆိုၿပီး ဆႏၵျပင္းျပရန္ သတ္မွတ္ခ်က္ ျပည့္မီမည္ မဟုတ္ေလာ” ဟု ေတြးထင္ၾကေလသည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏ အယူအဆတစ္ခု မဟုတ္ေလာ။ ထိုသို႔ေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ လူသား ေပါက္ဖြားေစသည့္ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ ဘုရားသခင္အဖို႔ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သနည္း။ ၎တို႔သည္ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ မဟုတ္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ မဟုတ္သည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား မည္သို႔ ျဖစ္လာသနည္း။ (လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ဩဇာအာဏာကို မသိၾကေပ။) ဤသည္မွာ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ စိတ္ခံစားခ်က္အရျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ ၎တို႔၌ ပုန္ကန္တတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ရွိၿပီး သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ သို႔မဟုတ္ အစီအမံမ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ျဖစ္ေစ စိတ္ဆႏၵမရွိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုတို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္ စီစဥ္ေပးသည့္ အသက္တာသည္ အခက္အခဲႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသက္တာတစ္ခုေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ယင္းသည္ ေပ်ာ္႐ႊင္စရာျဖစ္ၿပီး အပူအပင္ကင္းသေလာ။ (အခက္အခဲႏွင့္ဆိုင္သည့္ အသက္တာတစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။) လူအမ်ားစုသည္ အလြန္မ်ားလွေသာ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ အလြန္မ်ားလွေသာ နာက်င္မႈေဝဒနာျဖင့္ ခက္ခဲေသာ ဘဝမ်ားကို အသက္ရွင္ၾကသည္။ လူတို႔၏ ဘဝတစ္ခုလုံးတြင္ ၎တို႔အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား စီစဥ္ေပးရာ၌ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း၊ ဤအရာ၏ အေရးပါမႈမွာ အဘယ္နည္း။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ထိုသို႔ေသာ အစီအစဥ္မ်ားသည္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၊ အစီအစဥ္မ်ားႏွင့္ ဩဇာအာဏာတို႔ကို ေတြ႕ႀကဳံကာ သိရွိခြင့္ေပးဖို႔ ရည္႐ြယ္ေပသည္။ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ သူ၏ အဓိက ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူတို႔အား ဘဝက မည္သည့္အရာ အမွန္တကယ္ျဖစ္သည္ကို ေတြ႕ႀကဳံခြင့္ေပးဖို႔ႏွင့္၊ ထိုသို႔ျဖင့္ လူသား၏ ကံၾကမၼာကို ဘုရားသခင္၏ လက္တြင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီး မည္သည့္လူကမွ် မဆုံးျဖတ္သကဲ့သို႔ လူတို႔၏ ႏွလုံးသြင္းအရျဖစ္ေသာ အလိုဆႏၵထဲက အေျပာင္းအလဲမ်ားေနာက္တြင္ မေျပာင္းလဲသည္ကို သေဘာေပါက္ခြင့္ေပးဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဖန္ဆင္းရွင္က မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးလွ်င္ လူတို႔အတြက္ မည္သည့္ ဘဝမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ကံၾကမၼာမ်ိဳးကို သူ စီစဥ္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ သူသည္ ၎တို႔အား ဘဝအေပၚႏွင့္ လူသား၏ ကံၾကမၼာက မည္သည့္အရာ အမွန္တကယ္ျဖစ္သည္ဆိုသည့္အေပၚ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ေစၿပီး၊ ဤအရာအားလုံးအေပၚ ၎တို႔ သုံးသပ္ဆင္ျခင္သည္ႏွင့္အမွ်၊ သူသည္ ၎တို႔အား ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေစေလသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရားမ်ားကို ေဖာ္ျပၿပီး ဤအရာအားလုံး မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို လူတို႔အား ေျပာျပခ်ိန္တြင္ သူသည္ လူတို႔ကို သူ၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေစသည္၊ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္အရာကို လက္ခံေစသည္၊ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္အရာကို ေတြ႕ႀကဳံေစသည္၊ ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္ အရာအားလုံးႏွင့္ လူတို႔က ၎တို႔၏ တကယ့္အသက္တာမ်ားတြင္ ႀကဳံေတြ႕ၾကသည့္ အရာအားလုံးတို႔ၾကား ဆက္ႏႊယ္မႈက မည္သည့္အရာ အမွန္တကယ္ျဖစ္သည္ကို နားလည္ေစသည္။ သူသည္ လူတို႔အား ဤသမၼာတရားမ်ား၏ လက္ေတြ႕က်မႈ၊ တိက်မႈႏွင့္ စစ္မွန္မႈတို႔ကို မွန္ကန္ေၾကာင္း အတည္ျပဳေစသည္၊ ယင္းေနာက္တြင္ ၎တို႔သည္ ထိုသမၼာတရားမ်ားကို ရရွိၿပီး လူသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ လက္ထဲတြင္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းခံရကာ လူ၏ ကံၾကမၼာကို ဘုရားသခင္က အုပ္စိုး၍ စီစဥ္သည္ကို အသိအမွတ္ျပဳေလသည္။ ဤအရာအားလုံးကို လူမ်ားက နားလည္ၿပီးသည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ ဘဝအတြက္ လက္ေတြ႕မက်သည့္ မည္သည့္ အစီအစဥ္မွ် ရွိေတာ့မည္မဟုတ္၊ ၿပီးလွ်င္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စိတ္ဆႏၵမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ဖန္ဆင္းရွင္ စီမံထားၿပီး စီစဥ္ထားသည့္အရာကိုျဖစ္ေစ ဆန႔္က်င္ဖို႔ ၎တို႔၌ အစီအစဥ္ ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ထက္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ဘဝကို မည္သို႔ အသက္ရွင္သင့္ၿပီး ၎တို႔ ေလွ်ာက္သင့္သည့္ လမ္းခရီးႏွင့္ဆိုင္သည့္ တိုး၍ တိက်မွန္ကန္ေသာ ခ်င့္ခ်ိန္ဆုံးျဖတ္ျခင္းႏွင့္ သိနားလည္ျခင္း သို႔မဟုတ္ သေဘာေပါက္နားလည္ျခင္းႏွင့္ အစီအစဥ္တစ္ခု ရွိလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ဘဝမ်ားထဲတြင္ ဖန္ဆင္းရွင္စီစဥ္သည့္ မ်ားစြာေသာ အခက္အခဲမ်ား၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ အေရးပါမႈပင္ ျဖစ္သည္။

ဇာတ္လမ္းကို ျပန္သြားရလွ်င္ ဇာတ္ေကာင္သည္ အခက္အခဲမ်ားစြာကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီးေနာက္ သူမသည္ ဤဘဝတြင္ အခက္အခဲမ်ားႏွင့္ နာက်င္မႈကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ခံစားခဲ့ရသည္၊ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအတိုင္း စီစဥ္ၫႊန္ၾကားၿပီး စီမံရသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူမ၏ သိနားလည္မႈမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းကို ဇာတ္လမ္းမွေန၍ သင္တို႔ ျမင္ႏိုင္သေလာ။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သူမသည္ သိနားလည္မႈ ရရွိခဲ့သေလာ။ (မရရွိခဲ့ပါ။) အဘယ့္ေၾကာင့္ မရရွိခဲ့သနည္း။ (အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူမဘဝ၏ အဆင့္တိုင္းႏွင့္ သူမဘဝ၏ အခ်ိဳးအေကြ႕တိုင္းတြင္ သူမ၏ ဆႏၵမ်ား ထပ္ကာထပ္ကာ ပ်က္စီးသြားေသာအခါ သူမ၏ ရာသက္ပန္ စိတ္ကူးအိပ္မက္က အဘယ့္ေၾကာင့္ လုံးဝျပည့္ဝမလာႏိုင္သည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း သို႔မဟုတ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ျခင္း မရွိခဲ့ေခ်။ အကယ္၍ သူမသည္ သမၼာတရားကို ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္းႏွင့္ ရွာေဖြျခင္း ရွိႏိုင္ခဲ့ပါက သူမ ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီးျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူမသည္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို နားမလည္ခဲ့သည့္အျပင္ သူမ၏ စိတ္ကူးအိပ္မက္ကိုသာ မဆုတ္မနစ္ ဆုပ္ကိုင္ၿမဲ ဆုပ္ကိုင္ထားႏိုင္ခဲ့ကာ သူမ၏ ကံၾကမၼာသည္ တစ္ေန႔တြင္ ႐ုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲလာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။ ယင္းမွာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မရွိပါ။ ဤျဖစ္စဥ္အတြင္း သူမသည္ အစဥ္အၿမဲ ခုခံေနၿပီး ႐ုန္းကန္ေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူမ၏ မခ်ိမဆန႔္ေဝဒနာက ႀကီးမားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။) ယင္းမွာ ထိုသို႔ပင္ျဖစ္၏။ သူမသည္ လမ္းမွားကို ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ္လည္း ယင္းကို မသိခဲ့ေခ်ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းကို လမ္းမွန္အျဖစ္၊ သူမ၏ သဘာဝက်ေသာ လိုက္စားမႈႏွင့္ သဘာဝက်ေသာ ဆႏၵအျဖစ္ မွတ္ယူခဲ့ၿပီးေနာက္ ထိုဦးတည္ခ်က္အတိုင္း လြန္စြာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ႀကိဳးစားကာ ႐ုန္းကန္ခဲ့ေလသည္။ သူမ၏ဆႏၵသည္ လက္ေတြ႕က်မက် မည္သည့္အခါမွ် သံသယမဝင္ခဲ့သည္သာမက ယင္း၏ မွန္ကန္မႈကိုလည္း သံသယမျဖစ္ခဲ့ေပ။ ထိုအစား မည္သည့္အခါမွ် ေျပာင္းလဲျခင္း သို႔မဟုတ္ ျပန္လွည့္လာျခင္းမရွိဘဲ ဤဦးတည္ခ်က္ကို မေလွ်ာ့တမ္း လိုက္စားခဲ့သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘဝတြင္ မ်ားျပားလွေသာ အခက္အခဲမ်ားကို သူမအား ေပးရာ၌ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္မွာ မေတာ္တဆ မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ဦးဦး၏ ဘဝထဲတြင္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသူ႔အတြက္ ႁခြင္းခ်က္ျဖစ္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ႏွင့္ နာက်င္‌ရေသာ အေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ကို စီစဥ္ေလသည္။ အမွန္တြင္မူ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ဤကဲ့သို႔ သင့္အား ဆက္မသြားရန္ႏွင့္ ဤလမ္းေၾကာင္းက မည္သည့္ေနရာကိုမွ် ေခၚေဆာင္မသြားေၾကာင္း၊ ထို႔ျပင္ ယင္းက သင္ေလွ်ာက္သင့္သည့္ လမ္းေၾကာင္းမဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာဖို႔ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ ဤျဖစ္ရပ္မ်ားကို အသုံးျပဳေနျခင္း ျဖစ္သည္။ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ မျပႏိုင္သည့္တိုင္ ဤအရာထဲတြင္ မည္သည့္အရာကို သင္ ျမင္သနည္း။ ဤသည္မွာ လူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္က လမ္းေၾကာင္းေ႐ြးေပးျခင္း ျဖစ္ၿပီး ယင္းသည္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္၏ စကားေျပာေသာနည္းလမ္း၊ လူတို႔အား သူကယ္တင္သည့္နည္းလမ္းႏွင့္ လူတို႔၏ မွားယြင္းေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အေလွ်ာ့မေပးေသာ နည္းလမ္းမ်ားမွ ၎တို႔အား ထြက္လာေစျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ သင္ေ႐ြးခ်ယ္သည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ ႏြံအိုင္တစ္အိုင္၊ မီးႏွင့္ျပည့္ေသာ တြင္းတစ္တြင္း၊ ျပန္လမ္းမရွိေသာ လမ္းတစ္လမ္းျဖစ္ကာ၊ ယင္းကို မေလွ်ာက္ရ၊ အကယ္၍ သင္သည္ ဤလမ္းအတိုင္း ဆက္သြားလွ်င္ သင္ ဆက္လက္၍ ဒုကၡခံရမည္ဟု သင့္အား ဘုရားသခင္ ေျပာျပေနသည့္ နည္းလမ္းလည္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘဝတြင္ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္း မဟုတ္၊ ယင္းမွာ သင္ေလွ်ာက္သင့္သည့္ လမ္းေၾကာင္း မဟုတ္သည့္အျပင္ သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ ႀကိဳတင္စီမံထားသည့္ လမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ သင္သည္ လူေတာ္တစ္ဦးျဖစ္ပါက အခက္အခဲကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးေနာက္တြင္ “ငါသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခက္အခဲကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသနည္း။ ငါသည္ အဆီးအတားတစ္ခုကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသနည္း။ ဤလမ္းေၾကာင္းက ငါ့အတြက္ မသင့္ေတာ္သေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘဝတြင္ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို ငါေလွ်ာက္ၿပီး မည္သည့္ဉီးတည္ခ်က္ကို ငါလိုက္သင့္သနည္း” ဟု သင္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားမည္ ျဖစ္သည္။ သင္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားေနစဥ္ ဘုရားသခင္က သင့္အား လႈံ႕ေဆာ္အားေပးမႈႏွင့္ လမ္းၫႊန္မႈ တစ္ခုခုကို ေပးမည္၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ထပ္ေျခလွမ္းကို သင္ ေလွ်ာက္သင့္သည့္ မွန္ကန္ေသာဦးတည္ခ်က္ကို ၫႊန္ျပမည္ျဖစ္သည္။ သင့္အေနျဖင့္ လက္ေတြ႕ဘဝတြင္ သင့္အတြက္ သူစီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည့္ ေရွ႕တည့္တည့္မွ လမ္းေၾကာင္းကို ပို၍ လက္ေတြ႕က်က်ႏွင့္ မွန္ကန္တိက်စြာ အမိအရ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို အစဥ္အၿမဲ လမ္းျပေနေပသည္။ ငါ ယခုတင္ ေျပာျပသြားသည့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ ဤသို႔ျပဳလုပ္ခဲ့သေလာ။ (မလုပ္ပါ၊ သူမသည္ မည္သည့္အခါမွ် ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း မရွိခဲ့ပါ။) သူမ၌ မည္ကဲ့သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳး ရွိခဲ့သနည္း။ (စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္း ျဖစ္သည္။) ဤစိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းသည္ အလြန္ဒုကၡေပး၏။ ကေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ဆံျဖဴအဘြားအိုတစ္ဦး ျဖစ္သည္အထိ မွီခိုအားထားစရာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ရွိရန္ဟူသည့္ သူမ၏ဆႏၵမွာ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းလဲခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္၏ ဧဝံေဂလိတရားကို ၾကားရၿပီး ဖန္ဆင္းရွင္က ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းကို မည္ကဲ့သို႔ ဖန္ဆင္းခဲ့ေၾကာင္း ထိုးထြင္းအျမင္မ်ား မရရွိခဲ့ေသးခင္က ျဖစ္ေစ၊ သူမထံ ဘုရားသခင္၏ ဧဝံေဂလိတရား ေရာက္ရွိၿပီး ဤအရာအားလုံး၏ သမၼာတရားကို ဘုရားသခင္ မေျပာျပခဲ့ခင္က ျဖစ္ေစ သူမ၏ဆႏၵသည္ အစမွအဆုံးထိ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းလဲခဲ့ေပ။ ဤသည္မွာ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းစရာ အေကာင္းဆုံးအပိုင္း ျဖစ္၏။ လူတို႔၌ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားရွိသည္။ လူတို႔အတြက္ ဤအရာအားလုံး ဖန္ဆင္းျခင္း၌ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ သူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္စီစဥ္သည့္ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အမႈအရာမ်ားႏွင့္ ဝန္းက်င္မ်ားကို လူတို႔အေနျဖင့္ သတိမူမိၿပီး သေဘာေပါက္နားလည္ရန္ ျဖစ္သည္။ အသိစိတ္ႏွင့္ အသိတရား ပိုင္ဆိုင္သည့္ သာမန္လူတစ္ဦးအျဖစ္ ဖန္ဆင္းခံလူသားတိုင္းသည္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားထားသည့္ ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးျဖင့္ သေဘာေပါက္ေသာအခါ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အလိုဆႏၵမ်ားကို အနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလို နက္နဲမႈအတိုင္းအတာ အမ်ိဳးမ်ိဳးအထိ နားလည္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ အထူးသျဖင့္ လက္ေတြ႕က်ၿပီး စစ္မွန္ေသာ ဘုရားသခင္အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လူတို႔သည္ အလြန္ မာနေထာင္လႊားၿပီး စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာသည့္အျပင္ သမၼာတရားကို အလြယ္တကူ လက္မခံႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔အေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္သေဘာေပါက္ရန္ ခက္ခဲသည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းသည္ မည္ကဲ့သို႔ ေပၚလြင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အရာကို ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္သည္ျဖစ္ေစ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အမႈအရာမ်ားကို ဖက္တြယ္ထားေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ေနစိတ္ထားမွာ “ငါသည္ ငါ၏ဘဝကို စီမံလိုသည္။ ငါ၌ အေတြးအေခၚမ်ားရွိသည္။ ငါ၌ ဦးေႏွာက္ရွိသည္။ ငါသည္ ပညာတတ္သည္။ ထို႔ျပင္ ငါသည္ ငါ့ဘဝကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္သည္။ ငါသည္ ငါ့ဘဝထဲမွ အရာရာတိုင္း၏ အေၾကာင္းရင္းကို ျမင္ႏိုင္ၿပီး ဤအရာအားလုံးကို ငါ လုံးဝ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ ငါ၏ကိုယ္ပိုင္ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ၊ ငါ၏ကိုယ္ပိုင္အနာဂတ္ႏွင့္ ငါ၏ကိုယ္ပိုင္ တက္လမ္းမ်ားကို စီမံႏိုင္သည္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အဆီးအတားတစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ “ငါသည္ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ က်ရႈံးသည္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ငါ ထပ္ႀကိဳးစားမည္” ဟု ဆိုၾကသည္။ ၎တို႔က ဤသည္မွာ လူတို႔ေနထိုင္ရမည့္ ပုံစံျဖစ္သည္၊ ထို႔ျပင္ လူတစ္ဦး၌ ႏိုင္လိုစိတ္ျပင္းျပေသာ စိတ္ဓာတ္မရွိပါက သူသည္ ဘဝတြင္ အလြန္အမင္း အသုံးမက်ဘဲ ေပ်ာ့ညံ့မည္ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔ မဆုတ္မနစ္ႀကိဳးပမ္းမႈ၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္သည္ အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ အားနည္းေသာသူထက္ အားေကာင္းေသာသူ လုံးဝျဖစ္ရမည္၊ အျခားသူမ်ား၏ အထင္ေသးျခင္းကို ခံရဖို႔မဆိုႏွင့္၊ ဘဝ၏ ထိုးႏွက္ျခင္းကိုပင္ မခံရ၊ ထို႔ျပင္ လူတို႔သည္ အမွီအခို ကင္းမဲ့သင့္သည္၊ ႏိုင္လိုစိတ္ျပင္းျပသင့္ကာ၊ စိတ္ဓာတ္ႀကံ့ခိုင္မႈ လကၡဏာရွိသင့္ၿပီးလွ်င္ အျခားသူမ်ား၏ အထင္ႀကီးေလးစားျခင္း ခံရသင့္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ဤစိတ္သေဘာထားမ်ား၊ ဤအေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ဤစိတ္ကူးမ်ားက ၎တို႔၏ အျပဳအမူကို စိုးမိုးျခယ္လွယ္ေသာေၾကာင့္ ၎တို႔အေနျဖင့္ မိမိတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားသည့္ အခက္အခဲမ်ား၊ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းတို႔ကို ရင္ဆိုင္ရသည့္အခါတိုင္း ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ မေလွ်ာ့တမ္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ျပန္လွည့္မလာျခင္း၊ ၎တို႔က ေကာင္းသည္၊ မွန္သည္၊ မိမိတို႔အတြက္ အက်ိဳးရွိသည္ဟု ထင္သည့္အရာမွန္သမွ်ျဖင့္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ လုံးဝမေလွ်ာ့တမ္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းအျပင္ ႏိုင္လိုစိတ္ျပင္းျပေသာ လူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္းဟူသည့္ ယခင္ကႏွင့္ မျခားနားေသာ နည္းလမ္းကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ၎တို႔အား ဉာဏ္မဲ့ၿပီး လက္ေတြ႕မက်ေသာ အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ားစြာကို ျပဳလုပ္ေစၿပီး လက္ေတြ႕မက်ေသာ နားလည္မႈမ်ားႏွင့္ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ထြက္ေပၚေစသည္မွာ ဤစိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေသာ စိတ္သေဘာထား ကြက္တိပင္ျဖစ္၏။

လူတို႔၏ စိတ္သေဘာထားမ်ားမွ လကၡဏာသြင္ျပင္တစ္ခုျဖစ္သည့္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းအေၾကာင္းကို ငါ ယခုတင္ ေျပာျပခဲ့သည္။ လူတို႔၏ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းေၾကာင့္ ၎တို႔ကို ဖန္ဆင္းရွင္ေနရာခ်သည့္ စိတ္ဆင္းရဲဖြယ္ အေျခအေနမ်ားႏွင့္ အက်ပ္အတည္းမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ၎တို႔၏ စိတ္ထားမွာ က်ိဳးႏြံနာခံရမည့္အစား ၎တို႔အား အက်ိဳးရရွိေစေသာ အရာတိုင္းကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ဖို႔ႏွင့္ ယင္းကို မစြန႔္လႊတ္ဖို႔သာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ အျပဳအမူမ်ိဳးကို မည္ကဲ့သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသနည္း။ ဘုရားသခင္၏အလုပ္သည္ လူတို႔၏စိတ္ဆႏၵမွ လြတ္ကင္းသည္ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကို မည္ကဲ့သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသနည္း။ ဘုရားသခင္က “သင္သည္ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ က်ရႈံးသည္ျဖစ္၍ သင္သည္ ပ်က္စီးကိန္းႀကဳံၿပီ။ သင္ကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔သည္ မေကာင္းသျဖင့္ သင့္ကို ငါ အလိုမရွိေတာ့” ဟု လုံးဝ ဆိုမည္မဟုတ္ေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ လက္မေလွ်ာ့ေသးေပ။ လူတို႔အေနျဖင့္ တစ္ပုံစံတည္းေသာ စိတ္ဆင္းရဲမႈကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး တစ္ပုံစံတည္းေသာ အက်ပ္အတည္းမ်ားကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ သူသည္ တစ္ပုံစံတည္းေသာ နည္းလမ္းကို ဆက္၍ အသုံးျပဳလ်က္ မတူညီေသာ ဝန္းက်င္မ်ားႏွင့္ မတူညီေသာ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို စီမံေလသည္။ ဤအရာ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ (ယင္းက လူတို႔ကို သတိတရား ျပန္ရလာေစပါသည္။) ယင္းက လူတို႔ကို ျပန္လည္ဆင္ျခင္ေစသည္၊ သတိရားျပန္ရလာေစသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ ေခါင္းမာေသာ အျမင္မ်ားကို စြန႔္လႊတ္ေစသည္။ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပင္ ဘုရားသခင္သည္ ဤပုံစံအတိုင္း လူသားမ်ားကို စကားေျပာရန္ႏွင့္ ဤပုံစံအတိုင္း လူသားမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရန္အတြက္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ ထူးျခားေသာနည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဤအမႈျပဳျခင္း နည္းစနစ္မ်ားအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ရရွိလိုသည့္ ရလာဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား မတူညီေသာ အက်ပ္အတည္းမ်ား၊ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာအျပင္ ၎တို႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ေရာဂါမ်ားႏွင့္ မိသားစုအတြင္း ကံမေကာင္းမႈမ်ားကို ျဖတ္သန္းေစျခင္းအားျဖင့္ ၎တို႔ကို လမ္းျပေလသည္။ လူတို႔အား ဤဆင္းရဲဒုကၡကို ေတြ႕ႀကဳံေစျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ ၎တို႔၏ စိတ္ဝိညာဥ္ထဲတြင္ အစဥ္အၿမဲ ဆင္ျခင္စဥ္းစားၿပီး နားလည္ေစရန္ႏွင့္ စိတ္ႏွလုံးတြင္း၌ “ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အစီအမံေလာ။ ကြၽန္ုပ္၏ အနာဂတ္လမ္းေၾကာင္းကို မည္သို႔ ေလွ်ာက္သင့္သနည္း။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဦးတည္ခ်က္ ေျပာင္းသင့္သေလာ။ သမၼာတရားလမ္းခရီးကို ကြၽန္ုပ္ ရွာေဖြသင့္သေလာ။ ကြၽန္ုပ္အသက္ရွင္သည့္ နည္းလမ္းကို ေျပာင္းလဲသင့္သေလာ” ဟု စစ္ေဆးအတည္ျပဳေစရန္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ ႀကီးမားေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား၊ ကံမေကာင္းမႈမ်ားႏွင့္ အက်ပ္အတည္းမ်ား အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေတြ႕ႀကဳံေစသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ ယင္းေနာက္တြင္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ လူတို႔၏ကံၾကမၼာအေပၚ အုပ္စိုးေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာရွင္တစ္ပါး ရွိေၾကာင္း၊ လူတို႔သည္ ဇြတ္တ႐ြတ္ႏိုင္ျခင္း၊ မာနေထာင္လႊားျခင္း သို႔မဟုတ္ ေခါင္းမာျခင္းတို႔ ျပဳ၍မရဘဲ ဝန္းက်င္အေျခအေနမ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔၊ ကံၾကမၼာကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ႏွင့္ ၎တို႔ပတ္လည္တြင္ ျဖစ္ပ်က္သည့္အရာတိုင္းကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ဟူ၍ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းကိုသာ သင္ယူရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အတည္ျပဳခ်က္ ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ရွင္းလင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မၾကားမီတြင္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဝန္းက်င္မ်ား၊ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံေစရန္ႏွင့္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာကို ဘုရားသခင္က စီမံေၾကာင္း၊ မည္သူမွ် ထိုအရာေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို မပိုင္ေၾကာင္းႏွင့္၊ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကံၾကမၼာအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို မပိုင္ေၾကာင္း စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ အစဥ္အၿမဲ အတည္ျပဳေစရန္အတြက္ ဤနည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ျဖစ္ရပ္မ်ားကို အသုံးျပဳေလသည္။ သင္၌ ဤနားလည္မႈမ်ိဳး သို႔မဟုတ္ သင့္စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဤအသံမ်ိဳး အစဥ္အၿမဲရွိသည္၊ ထို႔ျပင္ သင္ေတြ႕ႀကဳံသည့္ အရာတိုင္းသည္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္မွ်ေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ မေတာ္တဆ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းမဟုတ္၊ ဓမၼဓိ႒ာန္က်ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ား သို႔မဟုတ္ အေျခအေနမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းလည္းမဟုတ္၊ သို႔ေသာ္ အရာရာတိုင္းအေပၚ မျမင္ကြယ္ရာမွ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္သူမွာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း အစဥ္အၿမဲ အတည္ျပဳသည္။ လူတစ္ဦးက အျခားတစ္ဦးႏွင့္ ေတြ႕ဆုံၿပီး တစ္စုံတစ္ရာ ျဖစ္ပ်က္ျခင္းကျဖစ္ေစ၊ ၎တို႔၏ဘဝကို ေျပာင္းလဲေစသည့္ ဝန္းက်င္အေျခအေနတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရျခင္းကျဖစ္ေစ တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ လူတစ္ဦး ေရာဂါ၏ ဖိစီးႏွိပ္စက္ျခင္း ခံရၿပီးေနာက္တြင္ ႀကီးမားေသာ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိသည္မွာ တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦးစီအား ဤထူးျခားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ဘုရားသခင္က စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လူတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး လမ္းျပေနသည့္အျပင္ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္စီကို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္းႏွင့္ သူ၏ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး လမ္းျပေနသည္။ သူသည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ကံၾကမၼာအေပၚ၊ လူတို႔၏ဘဝႏွင့္ဆိုင္ေသာ အရာရာတိုင္းအေပၚ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ ပန္းတိုင္အေပၚ၊ ထို႔ျပင္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ တကယ့္အရာရာတိုင္းအေပၚ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း လူတို႔အား သိေစျခင္းအျပင္ ဘုရားသခင္သည္ အျခားမည္သည့္အရာကို ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လိုသနည္း။ ယင္းမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ ဘုရားသခင္အေပၚ လူတို႔ထားရွိသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ လက္ေတြ႕မက်သည့္ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ာ့ပါးသြားေစဖို႔၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစဖို႔ႏွင့္ ဖယ္ရွားဖို႔၊ ထို႔ေနာက္ လူတို႔အေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို လမ္းျပသည့္ နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္က လူတို႔တစ္ဘဝလုံး၏ ကံၾကမၼာကို စီမံသည့္ နည္းလမ္းမ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သတိျပဳမိၿပီး နားလည္ႏိုင္သည့္အဆင့္သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရာက္ရွိဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဤအရာမ်ားမွေန၍ ဘုရားသခင္၌ စိတ္ေနသေဘာထားတစ္ခု ရွိေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္သည္ ထင္ရွားေပၚလြင္ၿပီး အသက္ပါေၾကာင္း လူတို႔ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ သူသည္ ႐ႊံ႕ေစး႐ုပ္တု မဟုတ္သည့္အျပင္ စက္႐ုပ္လည္းမဟုတ္၊ သူသည္ လူတို႔ စိတ္ကူးသည့္ သက္မဲ့သတၱဝါလည္း မဟုတ္ေပ။ ထိုအစား သူ၌ အသက္ႏွင့္ စိတ္သေဘာထားမ်ား ရွိ၏။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဤအရာက လူတို႔အား ဖန္ဆင္းရွင္အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းကို နားလည္ေစၿပီး လူတို႔အား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ လက္ေတြ႕အရွိတရားတို႔ႏွင့္ မကိုက္ညီသည့္ အႏွစ္မဲ့ေသာ ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈႏွင့္ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈတစ္ခုခုကိုလည္းေကာင္း လက္လႊတ္ေစသည္။ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ ယင္းက လူတို႔အား ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အႏွစ္မဲ့ေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား အားလုံးကို လက္လႊတ္ေစသည္။ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ ၎တို႔သည္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ားကို လက္လႊတ္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ သူ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို လက္ခံၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ တစ္နည္းအားျဖင့္ ေသးငယ္ေသာ ရလဒ္တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ သင္တို႔မေတြ႕ရေသးသည့္ ရလဒ္တစ္ခုရွိကာ ယင္းမွာ အႀကီးမားဆုံးႏွင့္ အေလးနက္ဆုံးျဖစ္သည့္ ရလဒ္ပင္ျဖစ္၏။ ဤရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်ႏွင့္ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္သမွ်၊ အထူးသျဖင့္ လက္ေတြ႕က်ၿပီး စစ္မွန္ေသာ အေျခအေန၌ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်ကို ေျပာျပဖို႔အတြက္ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳျခင္းျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ ဤအရာကို နားလည္သည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ၎တို႔သည္ အႏွစ္မဲ့ၿပီး မေရရာေသာ အရာအခ်ိဳ႕ကို ဖယ္ရွားမည္၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအမံမ်ားကို အမွန္တကယ္ နာခံၿပီး က်ိဳးႏြံမည္၊ ထို႔ေနာက္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို စိတ္ကူးၾကည့္ရန္၊ သို႔မဟုတ္ ဘဝတြင္ အမႈအရာအခ်ိဳ႕ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အႏွစ္မဲ့ေသာ အယူအဆသေဘာတရားမ်ား သို႔မဟုတ္ ဘာသာေရး အျမင္သေဘာထားမ်ား သို႔မဟုတ္ ဓမၼအေတြးအေခၚဆိုင္ရာ အသိပညာအခ်ိဳ႕ကို အသုံးျပဳမည့္အစား လက္ေတြ႕ဘဝရွိ ဖန္ဆင္းရွင္ စီစဥ္ေသာအရာတိုင္းကို အမွန္တကယ္ ရင္ဆိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ျမင္ေတြ႕လိုေသာ အဆုံးသတ္ႏွင့္ လူတို႔အထဲ၌ သူရရွိလိုေသာအရာ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပထမအဆင့္၌ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အသံေတာ္ကိုၾကားၿပီး သမၼာတရားအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ရွင္းလင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားမလည္မီ လူတို႔အေပၚ၌ ဘုရားသခင္အလုပ္လုပ္ေသာ နည္းလမ္းမွာ သင့္အေနျဖင့္ ေတြ႕ႀကဳံရန္ႏွင့္ ထိေတြ႕ေစရန္အတြက္ ဝန္းက်င္အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးကို စီစဥ္ဖို႔ျဖစ္သည္။ သင္၌ အတည္ျပဳခ်က္တစ္ခုခု ရွိေသာအခါႏွင့္ သင္၏စိတ္ႏွလုံးအတြင္း၌ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္ခံစားခ်က္ အခ်ိဳ႕ရွိၿပီး ယင္းတို႔အားျဖင့္ စိတ္တို႔ထိျခင္းခံရကာ ယင္းတို႔ကို သေဘာေပါက္နားလည္ေသာအခါ ဘဝက မည္သို႔ျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္က မည္သို႔ျဖစ္သည္၊ လူသားမ်ား မည္သို႔ျဖစ္ေပၚလာသည္ႏွင့္ လူတို႔က မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳးကို ေလွ်ာက္သင့္သည္တို႔ကို ဘုရားသခင္က သင့္အား ရွင္းလင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ ေျပာမည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္ လူသားမ်ားသည္ ဘုရားသခင္ထံမွလာေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္က ဖန္ဆင္းထားေၾကာင္းဟူသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းတို႔အလယ္တြင္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္တစ္ဦး ရွိသည္ဟူသည့္ ယုံၾကည္ခ်က္တို႔ကို အေျခခံ၍ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို လက္ခံလာသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ စုံလင္ေအာင္ျပဳလုပ္ျခင္းကို လက္ခံလာၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရာ၏ ထိေရာက္မႈက ပို၍ပင္ေကာင္း၏။ ယခုအခါတြင္ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ကို လက္ခံေသာ လူတို႔အားလုံးမွာ မည္သူတို႔နည္း။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တည္ရွိမႈကို လက္ခံအသိအမွတ္ျပဳၿပီး စၾကဝဠာေလာက တစ္ခြင္လုံးသည္ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို နာခံရသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ကံၾကမၼာကို ယုံၾကည္ၾကၿပီး လူ႔ဘဝကို ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းသည္ဟုလည္း ယုံၾကည္ၾကသည္။ ထိုမွ်မက ၎တို႔သည္ ဝိညာဥ္ေရးရာနယ္ပယ္၏ တည္ရွိမႈႏွင့္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ ငရဲ၏ တည္ရွိမႈအျပင္ လူတို႔၏ ကံၾကမၼာကို ႀကိဳတင္စီရင္ထားသည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဤလူမ်ားၾကားမွေန၍ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရားကို ခ်စ္သူႏွင့္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္သူျဖစ္သည့္ သူေ႐ြးေကာက္ထားေသာ လူတို႔ကို စိစစ္ေ႐ြးခ်ယ္ထားေလသည္။ ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အသံေတာ္ကို နားလည္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို လက္ခံႏိုင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုႏွင့္ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။

လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္ပုံႏွင့္ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားအေၾကာင္းကို ငါတို႔ ယခုတင္ ေျပာခဲ့ၾကသည္။ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားမွာ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္အေပၚ လူတို႔က မည္သည့္ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား ထားရွိသည္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မေျပာဘဲ ဤအရာမ်ားကိုသာ ငါတို႔ ထည့္သြင္းေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ဤအရာႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ အေရးကိစၥမ်ားကို ယခု ငါတို႔ မိတ္သဟာယ ျပဳၾကစို႔။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အႏွစ္မဲ့ၿပီး ေဝဝါးသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ နားလည္မႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ဤမိတ္သဟာယျပဳခ်က္တြင္ ငါတို႔ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္အတြက္ ဤအရာကို သက္ေသျပရန္ ဥပမာအခ်ိဳ႕ကို ရွာေဖြၿပီး အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ဥပမာမ်ားႏွင့္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ ဥပမာမ်ားကို အနည္းငယ္ ေျပာၾကစို႔။ ဤအရာအေပၚ အေျခခံ၍ မည္သည့္စိတ္ကူးမ်ားသည္ အေတာ္ပင္ အႏွစ္မဲ့ၿပီး အေတာ္ေလး ေဝဝါးသည့္အျပင္ မည္သည့္စိတ္ကူးမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း လူတို႔ နားလည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေလာ။ ေစာေစာက သင္တို႔ကို ငါေျပာျပခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းႏွင့္ အစျပဳရလွ်င္ ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္ ဘဝတြင္ စိတ္ဆင္းရဲဖြယ္ အေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရသည္။ စိတ္ဆင္းရဲဖြယ္ အေတြ႕အႀကဳံ တစ္ခုစီၿပီးသည့္ေနာက္ ဘုရားသခင္သည္ သူမ၏ ကံၾကမၼာကို စီမံရန္ႏွင့္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားရန္အျပင္ ေရွ႕ေလွ်ာက္လမ္းေပၚ သူမကို လမ္းၫႊန္ရန္အတြက္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္နည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳလ်က္ ေရွ႕ဆက္ခဲ့သည္။ သူမသည္ နားမလည္ခဲ့၊ မသိခဲ့၊ ျပန္လည္သုံးသပ္ခဲ့ျခင္း မရွိေသာ္လည္း ဘုရားသခင္က အၿမဲတမ္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္အတိုင္း ဤအတိုင္း ျပဳလုပ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ ဤအဆင့္တြင္ သူမသည္ ဖန္ဆင္းရွင္အလုပ္လုပ္သည့္ ဤနည္းလမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ထုတ္‌ေဖာ္ျပသခဲ့သေလာ။ ထိုထင္ျမင္ခ်က္မ်ားကို အယူအဆတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သေလာ။ ဤအေတြးမ်ားႏွင့္ ဤအယူအဆမ်ိဳးက အတိအက် မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ ပထမဦးဆုံး ဇာတ္ေကာင္ျဖစ္သည့္ သူမကိုယ္တိုင္အေနျဖင့္ ဆႏၵတစ္ခုရွိခဲ့သည္။ သူမသည္ ဘဝတြင္ ခ်မ္းသာဖို႔ သို႔မဟုတ္ ႂကြယ္ဝဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့၊ မွီခိုအားထားရမည့္ လူတစ္ေယာက္ကိုသာ အလိုခဲ့ရွိသည္။ စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြးျခင္းႏွင့္ ဆန္းစစ္ျခင္းတို႔မွတစ္ဆင့္ ဤဆႏၵသည္ မွားယြင္းေၾကာင္း ငါတို႔ ေတြ႕ႏိုင္သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ယင္းသည္ လူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားၿပီး စီမံေပးသည့္ ကံၾကမၼာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ကာ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ ယင္းသည္ လက္ေတြ႕လည္းမက်ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ သူမ၏ ဤဆႏၵႏွင့္ပတ္သက္၍ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ သို႔မဟုတ္ ေျပာဆိုခ်က္တစ္ခု ေပးၿပီေလာ။ လူတို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားအရ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ လူတစ္ဦးအား အယူဝါဒအနည္းငယ္ကို နားလည္ေစဖို႔ အလြန္လြယ္ကူမည္ မဟုတ္ေလာ။ အကယ္၍ သူသည္ ၎တို႔အား နားလည္ေစလိုပါက ၎တို႔နားလည္မည္သာ မဟုတ္ေလာ။ ဤအမ်ိဳးသမီးသည္ မွီခိုအားထားရမည့္သူတစ္ဦး ရရွိဖို႔ရန္ လိုအင္ဆႏၵရွိခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က သူမကို ထိုလိုအင္ဆႏၵမရွိေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ သူမအေနျဖင့္ ထိုလိုအင္ဆႏၵကို ေျပာင္းလဲပစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ႏိုင္သည္။ ဘုရားသခင္ ထိုသို႔ လုပ္ခဲ့သေလာ။ (မလုပ္ခဲ့ပါ။) ဘုရားသခင္က ထိုသို႔ မျပဳလုပ္ခဲ့ေပ။ သူမ၏လိုအင္ဆႏၵသည္ အယူအဆတစ္မ်ိဳးဟုတ္သေလာ။ ယင္းသည္ သဘာဝလြန္ဟုတ္သေလာ။ ယင္းသည္ အႏွစ္မဲ့သေလာ။ ထိုသို႔ေသာ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ား လူတို႔အထဲ၌ ေပၚလာသည္မွာ သဘာဝျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္။ ယင္းမွာ သဘာဝျဖစ္စဥ္တစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါဆိုရသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားကို လြတ္လပ္ေသာ အလိုဆႏၵျဖင့္ ဖန္ဆင္းခဲ့သည္။ လူသားသည္ ဦးေႏွာက္တစ္ခု၊ အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား ရွိသည္။ စာတန္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစျခင္း ခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လူသားသည္ ဤေလာက၏ အသံမ်ားႏွင့္ ျမင္ကြင္းမ်ားထဲ နစ္ျမဳပ္လာခဲ့ၿပီး ၎တို႔ မိဘမ်ား၏ သြန္သင္ေလ့က်င့္ေပးျခင္း၊ ၎တို႔ မိသားစုမ်ား၏ ပုံစံသြင္းျခင္းခံရကာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ပညာသင္ေပးျခင္း ခံရၿပီးသည့္ေနာက္တြင္ လူသား၏စိတ္ႏွလုံးမွ ေပါက္ဖြားၿပီး အားလုံး အလိုအေလ်ာက္ ထြက္လာသည့္ အရာမ်ားျဖစ္သည့္ အမႈအရာမ်ားစြာ လူတို႔၏ အေတြးမ်ားတြင္ ျဖစ္ေပၚေလသည္။ လူသားအတြင္း အလိုအေလ်ာက္ ထြက္လာသည့္ ဤအရာမ်ားသည္ မည္သို႔ ျဖစ္ေပၚသနည္း။ ပထမဦးဆုံးအေနျဖင့္ လူတစ္ဦးသည္ ျပႆနာမ်ားကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း ရွိရမည္၊ ဤသည္မွာ ဤအရာမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေစဖို႔ လူတစ္ဦး၌ ရွိရမည့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ မိမိ၏ မိသားစုႏွင့္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းက သြန္သင္ေလ့က်င့္ေပးျခင္းကဲ့သို႔ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုင္ရာ ပုံစံသြင္းျခင္းမ်ားအျပင္ မိမိကိုယ္တိုင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားက ေစ့ေဆာ္ျခင္းမွတစ္ဆင့္ ဤအေတြးအေခၚမ်ား တျဖည္းျဖည္း ပုံေပၚလာေလသည္။ ထိုသို႔ပုံေဖာ္ထားေသာ အေတြးမ်ား၊ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာသည့္အခါတြင္ ယင္းတို႔သည္ စစ္မွန္မႈႏွင့္ ကိုက္ညီသည္ျဖစ္ေစ၊ အႏွစ္မဲ့သည္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းတို႔က မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေစ ထိုအရာတို႔အေပၚ ယခု ငါတို႔အဆုံးအျဖတ္ေပးမည္ မဟုတ္ေခ်။ ထိုအစား ဘုရားသခင္က ဤသို႔ေသာ အေတြးမ်ိဳးကို မည္ကဲ့သို႔ ကိုင္တြယ္ေၾကာင္းကိုသာ ငါတို႔ေျပာမည္။ ဘုရားသခင္က ထိုအရာတို႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်သေလာ။ ဘုရားသခင္က ထိုအရာတို႔ကို ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္း မရွိေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ သူက ယင္းတို႔ကို မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသနည္း။ သူသည္ လူတို႔ထံမွ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေတြးမ်ားကို မဖယ္ရွားေပ။ လူတို႔၌ အယူအဆတစ္ခုႏွင့္ စိတ္ကူးတစ္ခုကို သိုထားၾကသည္။ ၎တို႔က ဘုရားသခင္၏ ႀကီးျမတ္၍ ပုံသဏၭာန္မဲ့ေသာလက္၏ ႏူးညံ့သည့္ အထိအေတြ႕တစ္ခုျဖင့္ ၎တို႔၏အေတြးအေခၚ ေျပာင္းလဲသြားလိမ့္မည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ဤအယူအဆသည္ မေရမရာ၊ သဘာဝလြန္ျဖစ္ၿပီး အႏွစ္သာရမဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ အမႈျပဳပုံႏွင့္ဆိုင္သည့္ လူတို႔၌ရွိေသာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ စိတ္ႏွလုံးမ်ားအတြင္း နက္ရႈိင္းေသာေနရာမ်ားတြင္ လူတို႔သည္ မဖြင့္ဟေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ သူ႔အမႈ၏ နည္းစနစ္မ်ားႏွင့္ဆိုင္သည့္ စိတ္ကူးယဥ္မ်ား မၾကာခဏ ရွိၾကသည္။ ဖန္ဆင္းရွင္က လူသားနံေဘး ညင္ညင္သာသာ လာေနၿပီး သူ၏ ႀကီးျမတ္ေသာ လက္တစ္ခ်က္အေဝွ႔၊ ဝင္သက္ထြက္သက္၏ ေလတစ္ရႈိက္ျဖင့္ သို႔မဟုတ္ အေတြးစ ေျပာင္းလဲမႈတစ္ခုျဖင့္ လူသားထဲက အပ်က္သေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားသည္ တိမ္တစ္ခုကို လြင့္သြားေစေနသည့္ ႀကီးမားေသာ ေလ၏ စကားမဲ့ တိတ္ဆိတ္ျခင္းႏွင့္အတူ တစ္မုဟုတ္ခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ဟု လူတို႔က စိတ္ကူးၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူသား၏ ဤစိတ္ကူးမ်ား၊ လူသား၏ စိတ္က ျဖစ္ေပၚေစသည့္ ဤအရာမ်ားကို မည္သို႔ သေဘာထားသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ ယင္းတို႔ကို သဘာဝလြန္၊ အႏွစ္သာရမဲ့ေသာ နည္းစနစ္မ်ားျဖင့္ မေျဖရွင္းဘဲ လူသား၏ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ားကို စီစဥ္ျခင္းအားျဖင့္ ေျဖရွင္းေလသည္။ မည္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးကို သူ စီစဥ္သနည္း။ ယင္းသည္ အႏွစ္သာရမမဲ့ေပ၊ ဘုရားသခင္သည္ နိယာမအားလုံးကို ခ်ိဳးေဖာက္ရင္း သဘာဝလြန္ျဖစ္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမွ် မလုပ္ေဆာင္ေပ။ ထို႔ထက္ လူသားအား ကိစၥရပ္ကို နားလည္ဖို႔ႏွင့္ မရပ္မနား သုံးသပ္ဆင္ျခင္ဖို႔ လႈံ႕ေဆာ္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို သူစီစဥ္သည္၊ ယင္းေနာက္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသူကို လမ္းျပဖို႔အတြက္ လူမ်ား၊ ျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ိဳးစုံတို႔ကို အသုံးျပဳေလသည္၊ ၿပီးေနာက္ ထိုသူသည္ သိနားလည္မႈတစ္ခု ရွိလာေပသည္။ ဘုရားသခင္က ထိုသူ၏ကံၾကမၼာကို မေျပာင္းလဲေပ။ သူသည္ ထိုသူ၏ ကံၾကမၼာျဖစ္စဥ္အေပၚ ျဖစ္ရပ္အနည္းငယ္ကိုသာ ထပ္ျဖည့္ေပးကာ ထိုသို႔ျဖင့္ သူ႔အား ဤအရာမ်ားကို နားလည္ေအာင္ ေထာက္ကူေပးသည္။ လူသား၏ အယူအဆမ်ား အားလုံးသည္ သဘာဝကိုေက်ာ္လြန္သည္၊ အႏွစ္မဲ့သည္၊ ေဝဝါးကာ စစ္မွန္မႈႏွင့္ ကြဲလြဲသည္။ ယင္းတို႔သည္ စစ္မွန္မႈႏွင့္ ကင္းကြာေလသည္။ ဥပမာဆိုရလွ်င္ လူတစ္ဦးသည္ ဆာေလာင္ၿပီး စားခ်င္သည္။ “ဘုရားသခင္သည္ အနႏၲတန္ခိုးရွိ၏။ သူျပဳလုပ္ရမည့္အရာမွာ ကြၽန္ုပ္အေပၚ အသက္ရွဴရန္သာျဖစ္ကာ ကြၽန္ုပ္ဗိုက္ျပည့္သြားမည္ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ခ်က္ျပဳတ္ရန္ တကယ္လိုအပ္သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္ မဆာေလာင္ခဲ့ရေအာင္ ထူးဆန္းေသာတန္ခိုး အနည္းငယ္ ျပဳလုပ္ႏိုင္လွ်င္ အလြန္ေကာင္းမည္” ဟု ေျပာမည့္သူမ်ား ရွိသည္။ ဤသည္မွာ လက္ေတြ႕မက်ဘူး မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဘုရားသခင္အား သင္သည္ ဆာေလာင္သည္ဟု ေျပာလွ်င္ ဘုရားသခင္ ဘာေျပာမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား စားစရာအနည္းငယ္ ရွာၿပီး ယင္းကို ခ်က္ျပဳတ္ရန္ ေျပာမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ စားစရာမရွိသည့္အျပင္ မခ်က္ျပဳတ္တတ္ဟု ေျပာခဲ့လွ်င္ ဘုရားသခင္ ဘာလုပ္မည္နည္း။ သူက သင့္အား အခ်က္အျပဳတ္သင္ယူရန္ ေျပာမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားအလုပ္၏ လက္ေတြ႕က်ေသာအပိုင္း ျဖစ္၏။ သင္တို႔သည္ မရွင္းလင္းေသာ အရာတစ္ခုကို ႀကဳံေတြ႕ရၿပီး အႏွစ္မဲ့ေသာ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ား မေတာင္းေတာ့ သို႔မဟုတ္ မိမိကိုယ္ကိုယုံၾကည္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ ေယာင္တိေယာင္ဝါး မမွီခိုေတာ့၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၌ရွိသည့္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားအေပၚ သင္တို႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားကို မလႊဲေျပာင္းေတာ့ေသာအခါ သင္ျပဳလုပ္သင့္သည့္အရာက မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း သင္သိမည္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ သင္၏ လုပ္စရာ၊ သင္၏တာဝန္ႏွင့္ သင္၏ဝတၱရားကို သိရမည္ျဖစ္သည္။

ငါသည္ လကၡဏာသြင္ျပင္တစ္ခု အေၾကာင္းကိုသာ ေျပာျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္ကာ ယင္းမွာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ ခင္းက်င္းေပးသည့္ ဝန္းက်င္မ်ားကို နားမလည္ေသာအခါ ဘုရားသခင္ ဘာလုပ္သနည္း ဟူသည့္အရာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ဝန္းက်င္မ်ားကို ဆက္လက္၍ ခင္းက်င္းေပးေလသည္။ သူက ထိုသို႔ျပဳလုပ္သည္မွာ လူတို႔အေနျဖင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ဆက္လက္၍ နားလည္ရန္ႏွင့္ ဘဝအေတြ႕အႀကဳံအားျဖင့္ ၎တို႔၏ ကံၾကမၼာက မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ရန္၊ ထို႔ျပင္ လူတို႔အေနျဖင့္ ၎တို႔၏ ဆႏၵမ်ားက ၎တို႔၏ကံၾကမၼာႏွင့္ ျခားနားေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအမံမ်ားႏွင့္ ျခားနားေၾကာင္းကိုလည္းေကာင္း စိတ္ထဲမွ သိရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ သူက ထိုသို႔ျပဳလုပ္သည္မွာ လူတို႔အေနျဖင့္ ၎တို႔၏တစ္ကိုယ္ေရ ဆႏၵမ်ားကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္လႊတ္တတ္ရန္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားသမွ်ကို က်ိဳးႏြံနာခံတတ္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္ကို နားလည္ဖို႔ အေတာ္ပင္ လြယ္ကူ၏။ အျခားလကၡဏာသြင္ျပင္တစ္ခုမွာ ဘုရားသခင္၏ ရွင္းလင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ လူတို႔ထံ ေရာက္လာေသာအခါ ၎တို႔တြင္ ေနာက္ထပ္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ အယူအဆႏွင့္ စိတ္ကူးကို ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ မည္သည့္အယူအဆမ်ားနည္း။ “ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ အသက္မုန႔္ႏွင့္ သမၼာတရား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္ုပ္ ၾကားေသာအခါ ကြၽန္ုပ္သည္ အဘယ္မွ်ဉာဏ္ထိုင္းပါေစ ႐ုတ္တရက္ ဉာဏ္ထက္လာသည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ပို၍ဖတ္ရႈသေ႐ြ႕ ကြၽန္ုပ္၏ အစြမ္းအစသည္ တိုးတက္မည္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ုပ္၏ စြမ္းရည္မ်ား တိုးပြားမည္ျဖစ္သည္” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ လူတို႔၌ရွိသည့္ ဤအေတြးမ်ားမွာ မည္သည့္အရာျဖစ္သနည္း။ ယင္းတို႔မွာ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္သည့္ပုံ ဟုတ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဤအရာမ်ားမွာ လူသား၏ အယူအဆမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ ယင္းတို႔သည္ ဘုရားအလုပ္ႏွင့္ လုံးဝသ‌ေဘာကြဲလြဲၿပီး ဆန႔္က်င္ေလသည္။ ဤတြင္ အမွန္တရားတစ္ခု ရွိ၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပာၿပီး သူသည္ မည္သည့္အရာ လုပ္သင့္သည္၊ မလုပ္သင့္သည္၊ မည္သည့္လမ္းကို ေလွ်ာက္သင့္သည္၊ ဘုရားသခင္အား မည္သို႔ က်ိဳးႏြံနာခံသင့္သည့္အျပင္ ထိုအလုပ္၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ားထဲ၌ သူဝင္ေရာက္သင့္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ေျပာျပသည္။ ဘုရားသခင္က လူသားအား ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ရွင္းလင္းစြာ ေျပာျပလင့္ကစား လူသားသည္ ေစာင့္ဆိုင္းေနေသးကာ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားမွာ အမွန္တကယ္တြင္ မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္းကို သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအျပင္ အျခားေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ေျပာျပမည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းလ်က္ ယခင္က စိတ္ကူး၍ပင္မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ႀကီးမားသည့္ ရလဒ္မ်ားကို ရရွိႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၿပီး ထူးဆန္းေသာတန္ခိုးမ်ားကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနသည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏ အယူအဆမဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) အမွန္တြင္ ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာကို ျပဳလုပ္သနည္း။ (ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေနျဖင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔အတြက္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ဝန္းက်င္မ်ားကို ခင္းက်င္းေပးသည္။) အကယ္၍ သူသည္ ၎တို႔အတြက္ လက္ေတြ႕က်ေသာ ထိုဝန္းက်င္မ်ားကို ခင္းေပးၿပီးေနာက္ လူတို႔က သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားမလည္ေသးလွ်င္ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာကို ျပဳလုပ္သနည္း။ (သူသည္ လူတို႔ကို အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းေစၿပီး လမ္းျပသည္။) အကယ္၍ သူသည္ သင့္အား အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းေစျခင္းႏွင့္ လမ္းျပျခင္း မရွိပါက သင္ ဘာလုပ္သင့္သနည္း။ (ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး ဘုရားသခင္ ေျပာသည့္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္သင့္သည္။) မွန္ေပ၏။ ဘုရားသခင္က သူ၏အလုပ္ကို အစျပဳခဲ့သည့္အခ်ိန္မွစ၍ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား စကားလုံးမည္မွ်ကို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ေျပာၿပီးၿပီနည္း။ မ်ားျပားလြန္းသျဖင့္ သင္သည္ ႏွစ္အတန္ၾကာအခ်ိန္ယူၿပီး ဖတ္လွ်င္ပင္ အဆုံးသို႔ ေရာက္ဦးမည္ မဟုတ္ေသးေပ။ သို႔ေသာ္ လူတို႔သည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မည္မွ် ရရွိသနည္း။ လူတစ္ဦးသည္ ႏႈတ္ကပတ္‌ေတာ္ကို အနည္းငယ္သာ ရရွိပါက ယင္းသည္ မည္သည့္အရာကို သက္ေသျပသနည္း။ ယင္းက ထိုသူသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲ၌ လုံေလာက္ေသာ လုံ႔လစိုက္ထုတ္မႈ မျပဳေသးသည့္အျပင္ ယင္းတို႔ကို နားမေထာင္ေသးေၾကာင္း သက္ေသျပသည္။ “ကြၽန္ုပ္ နားေထာင္ခဲ့ပါသည္” ဟူ၍ ဆိုေသာသူ အခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သိမွတ္ခဲ့သေလာ။ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို နားလည္ခဲ့သေလာ။ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို အာ႐ုံစိုက္ခဲ့သေလာ။ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို အာ႐ုံမစိုက္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားက သင့္ကိုေက်ာ္လြန္၍ စီးဆင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္က လူသားအား မည္သို႔ျပဳမူရမည္၊ မည္သို႔ေနထိုင္ရမည္၊ သူ႔အား မည္ကဲ့သို႔ က်ိဳးႏြံနာခံရမည္ႏွင့္ ျဖစ္ရပ္တိုင္းကို မည္ကဲ့သို႔ ေတြ႕ႀကဳံရမည္ကို ေျပာျပဖို႔ ရွင္းလင္းေသာ ဘာသာစကားကို အသုံးျပဳေသာအခါ လူသားသည္ နားမလည္ေသးပါက ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ သူ႔အတြက္ ဝန္းက်င္မ်ားကို ခင္းေပးျခင္း၊ လူသားအား အထူးဉာဏ္ပြင့္ျခင္း အနည္းငယ္ကို ေပးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ လူသားအား အထူးအေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းေစျခင္းတို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္သည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သည့္၊ ျပဳလုပ္သင့္သည့္၊ ျပဳလုပ္လိုစိတ္ရွိသည့္ အရာ၏ အဆုံးပင္ျဖစ္၏။ “ဘုရားသခင္သည္ လူတိုင္းကို ကယ္တင္ျခင္း ခံရေစခ်င္သည့္အျပင္ မည္သူ႔ကိုမွ် ထာဝရျပစ္ဒဏ္ မခံစားေစခ်င္ဘူး မဟုတ္သေလာ။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ဖို႔ ထိုနည္းလမ္းမ်ိဳးကို အသုံးျပဳခဲ့ပါက လူမည္မွ်သည္ ကယ္တင္ျခင္း ခံရႏိုင္မည္နည္း” ဟု ေမးေသာသူတို႔ ရွိ၏။ တုံ႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္က “လူမည္မွ်သည္ ငါ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အေရးစိုက္ၿပီး ငါ၏နည္းလမ္းကို လိုက္ေလွ်ာက္သနည္း” ဟု ေမးမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာသူတို႔ မ်ားစြာရွိ၏။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အျမင္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အလုပ္၏ နည္းစနစ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ထပ္၍ ဘာမွ်မလုပ္ေတာ့ေခ်။ ဤအေၾကာင္းအရာႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူသား၏ အယူအဆမွာ အဘယ္နည္း။ “ဘုရားသခင္သည္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို သနားသည္။ သူသည္ ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္အတြက္ ပူပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူသည္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ တာဝန္ယူေပးရျခင္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ လူသားက သူ႔အား အဆုံးတိုင္ေအာင္ လိုက္ေလွ်ာက္ပါက ထိုသူသည္ မလြဲမေသြ ကယ္တင္ခံရမည္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဤအယူအဆသည္ မွန္သေလာ၊ မွားသေလာ။ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီသေလာ။ ေက်းဇူးေတာ္ေခတ္တြင္ လူတို႔အေနျဖင့္ ဤအယူအဆမ်ားရွိျခင္းက ပုံမွန္ျဖစ္၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မသိခဲ့ၾကေပ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား ဤသမၼာတရားအားလုံးကို ေျပာျပၿပီးျဖစ္ကာ လူတို႔အား ကယ္တင္သည့္ သူ႔အလုပ္၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကိုလည္း ၎တို႔ထံ ရွင္းလင္းေစၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔အေနျဖင့္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဤအယူအဆမ်ား ရွိေနေသးသည္မွာ အလြန္ ရယ္ဖြယ္ေကာင္းေလသည္။ ဘုရားသခင္က သူ႔အား ဤသမၼာတရားအားလုံးကို ေျပာျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဆုံးတြင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားမလည္သည့္အျပင္ မည္ကဲ့သို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို မသိဟု ေျပာေနဦးမည္ျဖစ္ကာ ထိုသို႔ေသာ ပုန္ကန္ၿပီး ေဖာက္ျပန္ေသာ စကားမ်ားကို ေျပာေနေသးသျဖင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို ခံရႏိုင္သေလာ။ “ဘုရားသခင္သည္ ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္သည္။ သူသည္ ကမာၻေပၚရွိ လူတစ္ဝက္ထက္ ပို၍ရယူသင့္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ဘုန္းေတာ္ထင္ရွားျခင္းကို သက္ေသခံဖို႔အတြက္ လူအေရအတြက္မ်ားစြာ၊ ဩဇာအာဏာႀကီးေသာ အင္အားစုႏွင့္ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ ထိတ္ထိတ္ႀကဲ အမ်ားအျပားတို႔ကို အသုံးျပဳသင့္သည္။ ယင္းမွာ အံ့ဩဖြယ္ပါတကား” ဟု အၿမဲတမ္း စဥ္းစားေသာသူ အခ်ိဳ႕ရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏ အယူအဆျဖစ္၏။ သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္၊ ဓမၼေဟာင္းႏွင့္ ဓမၼသစ္က်မ္းႏွစ္ခုလုံးတြင္ ကယ္တင္ခံခဲ့ရၿပီး စုံလင္ေအာင္ျပဳျခင္းခံခဲ့ရသူ အားလုံးေပါင္း မည္မွ်ရွိခဲ့သနည္း။ အဆုံးတြင္ မည္သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ကာ မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္ခဲ့သနည္း။ (ေယာဘႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔ ျဖစ္ပါသည္။) ၎တို႔ႏွစ္ဦးသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ သူ႔ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ အမွန္တြင္ သူ႔ကို သိကြၽမ္းျခင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ စံႏႈန္းမ်ားကို ျပည့္မီျခင္း ျဖစ္သည္။ အာျဗဟံႏွင့္ေနာဧကဲ့သို႔ လူမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏အျမင္တြင္ ေျဖာင့္မတ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ ေယာဘႏွင့္ ေပတ႐ုတို႔၏ ေအာက္အဆင့္တစ္ခုတြင္ ရွိေနခဲ့ၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ ဟုတ္ေပ၏၊ ထိုအခ်ိန္က ဘုရားသခင္သည္ မ်ားလွစြာေသာ အမႈကို မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပ။ ယခုလုပ္ေဆာင္သည့္အတိုင္း လူတို႔ကို သူ မေထာက္ပံ့ခဲ့သကဲ့သို႔ ဤမွ်မ်ားျပားသည့္ ရွင္းလင္းေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တို႔ကို မေျပာဆိုသကဲ့သို႔ ဤမွ်ႀကီးမားသည့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္းအမႈကိုလည္း သူ မလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပ။ သူသည္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔ကို ရယူခဲ့ေကာင္း ရယူႏိုင္ခဲ့မည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ဤသည္မွာ သူ၏ ႀကိဳတင္စီမံမႈအတြင္းတြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္၏။ ဤတြင္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စိတ္သေဘာထား၏ မည္သည့္ သြင္ျပင္လကၡဏာကို ျမင္၍ရႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူမ်ားစြာကို ရယူဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားေသာ္လည္း အမွန္တြင္ မ်ားစြာေသာ လူတို႔သည္ ရယူျခင္းမခံရႏိုင္ပါက ဤလူသားမ်ိဳးႏြယ္သည္ ဘုရားသခင္က သူ၏ ကယ္တင္ျခင္း အမႈေတာ္ကို လုပ္ေဆာင္ေနစဥ္တြင္ သူ၏ရယူျခင္းကို မခံရႏိုင္ပါက ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို တကယ္တမ္းတြင္ သာ၍ ပစ္ပယ္ကာ စြန႔္ပစ္ဖို႔ကိုသာ လိုလားေပမည္။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ စိတ္အတြင္းက်က် အသံေတာ္ႏွင့္ အျမင္ျဖစ္သည္။ ဤအရာႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ လူသားသည္ ဘုရားသခင္အေပၚ မည္သည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ အယူအဆမ်ား ရွိသနည္း။ “ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို ကယ္တင္ရန္ အလိုေတာ္ရွိသည့္အတြက္ အဆုံးထိ ကိုယ္ေတာ္၌ တာဝန္ရွိပါသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ကတိျပဳခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းတို႔ကို ကိုယ္ေတာ္ ကြၽန္ုပ္အားေပးရမည္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ုပ္အား ရယူခြင့္ေပးရမည္ျဖစ္သည္” ဟူ၍ျဖစ္သည္။ လူသား၏အတြင္းတြင္ “ရမည္” ဟူေသာ အရာမ်ားစြာ၊ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားစြာ ရွိၿပီး ဤသည္မွာ သူ၏ အယူအဆမ်ားထဲမွ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ အျခားသူတို႔က “ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာ ႀကီးျမတ္သည့္အမႈ၊ အႏွစ္ေျခာက္ေထာင္ စီမံခန႔္ခြဲျခင္း အစီအစဥ္ကို လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ အဆုံး၌ လူႏွစ္ဦးကိုသာ သူ ရယူလွ်င္ ယင္းမွာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းမည္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ အခ်ည္ႏွီးျဖစ္မည္ မဟုတ္ေလာ” ဟု ေျပာၾကသည္။ လူသားက ထိုသို႔ မျဖစ္သင့္ဟု ထင္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္သည္ လူႏွစ္ဦးကိုပင္လွ်င္ ရယူရန္ လိုလိုလားလား ရွိေပသည္။ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္အစစ္မွာ ထိုႏွစ္ဦးကို ရယူဖို႔မွ်မဟုတ္ဘဲ ထိုထက္ပို၍ ရယူဖို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း လူတို႔သည္ အသိတရားမရၾကသကဲ့သို႔ နားမလည္ၾကဘဲ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔အားလုံး နားလည္မႈလြဲၿပီး ခုခံၾကသည့္အျပင္ အားလုံးက အလားအလာမရွိသကဲ့သို႔ အသုံးမက်ပါက ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို မပိုင္ဆိုင္ျခင္းကို သာ၍လိုလားေပမည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕က “ယင္းသည္ ဟန္က်မည္မဟုတ္။ သို႔ဆိုလွ်င္ စာတန္သည္ ရယ္ေနမည္ မဟုတ္ေလာ” ဟု ေျပာၾကသည္။ စာတန္ ရယ္ေကာင္းရယ္ေနႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ ႏွိမ္နင္းၿပီးေသာရန္သူ ျဖစ္ဆဲပင္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ထဲမွ စာတန္ကို ပုန္ကန္ႏိုင္ၿပီး ၎၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို မခံရသည့္သူအခ်ိဳ႕ကို ရယူၿပီးျဖစ္ဆဲ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ စစ္မွန္ေသာ ဖန္ဆင္းခံမ်ားကို ရယူၿပီး ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ရယူျခင္း မခံရေသးသူမ်ားသည္ စာတန္၏ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရသည္ မဟုတ္ေလာ။ သင္တို႔သည္ စုံလင္ေအာင္ျပဳျခင္း မခံရၾကေသးေပ၊ သင္တို႔သည္ စာတန္ေနာက္ လိုက္ႏိုင္စြမ္းရွိၾကသေလာ။ (လိုက္ႏိုင္စြမ္းမရွိၾကပါ။) လူအခ်ိဳ႕က “ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို မလိုခ်င္လွ်င္ပင္ စာတန္ေနာက္ ကြၽန္ုပ္ လိုက္လိမ့္ဦးမည္မဟုတ္။ ၎က ကြၽန္ုပ္ကို ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ား ေပးရန္ကမ္းလွမ္းလွ်င္ပင္ ယင္းတို႔ကို ကြၽန္ုပ္ ယူမည္မဟုတ္” ဟု ေျပာၾကသည္။ ဘုရားသခင္ မရယူရေသးသည့္သူတစ္ဦးမွ် စာတန္ေနာက္ မလိုက္ၾကေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ ဘုန္းအသေရကို ဤသို႔ျဖင့္ ရရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္ရယူသည့္ လူအေရအတြက္ သို႔မဟုတ္ ၎တို႔ကို သူရယူသည့္ အတိုင္းအတာတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔၌ အယူအဆမ်ား ရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္က ထိုသူအနည္းငယ္တို႔ကိုသာ မရယူသင့္ဟု ၎တို႔ ယုံၾကည္ၾကသည္။ လူသားက ထိုသို႔ေသာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္ေပၚေစႏိုင္သည္မွာ တစ္နည္းအားျဖင့္ လူသားသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ကို နားမလည္ႏိုင္သကဲ့သို႔ သူ မည္သည့္လူစားမ်ိဳးအား ရယူခ်င္သည္ကို နားမလည္ႏိုင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ လူသားႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကားတြင္ အကြာအေဝးတစ္ခု အၿမဲရွိ၏။ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္ ထိုသို႔ေသာ အယူအဆတစ္ခု ရွိဖို႔ဆိုသည္မွာ လူသားက မိမိကိုယ္ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္၏ ကံၾကမၼာ၊ အနာဂတ္တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သေ႐ြ႕ မိမိကိုယ္ကို လြတ္ေျမာက္ေစဖို႔ နည္းလမ္းတစ္ခု ျဖစ္ေပသည္။ လူသားက “ဘုရားသခင္သည္ အလြန္နည္းပါးေသာ လူတို႔ကို ရယူထားၿပီ၊ ကြၽန္ုပ္တို႔အားလုံးကို ရယူပါက သူ႔အတြက္ အသေရ တင့္တယ္လိုက္မည္ ျဖစ္ျခင္းပါတကား။ ဘုရားသခင္က လူတစ္ဦးကိုမွ် မစြန္ပစ္ခဲ့ဘဲ အေယာက္တိုင္းကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ၿပီး အေယာက္တိုင္းသည္ အဆုံးတြင္ စုံလင္ေအာင္ျပဳျခင္းခံရကာ လူတို႔ကို ဘုရားသခင္၏ ေ႐ြးခ်ယ္ျခင္း၊ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ႏွင့္ဆိုင္သည့္ ေျပာဆိုမႈက အခ်ည္းႏွီး မျဖစ္သကဲ့သို႔ သူ၏ စီမံခန႔္ခြဲျခင္းအမႈသည္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္မလာခဲ့ပါက စာတန္သည္ သာ၍ပင္ အရွက္ရမည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ သာ၍ႀကီးမားေသာ ဘုန္းအသေရကို ရရွိမည္ မဟုတ္ေလာ” ဟု ယုံၾကည္ေလသည္။ ဤအရာကို ၎က ေျပာႏိုင္သည္မွာ တစ္စိတ္တစ္ေဒသအားျဖင့္ သူသည္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သကဲ့သို႔ သူကိုယ္တိုင္၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူသည္ သူ၏ အနာဂတ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္ပူပန္သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယင္းကို ဖန္ဆင္းရွင္၏ ဘုန္းအသေရႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး ထိုသို႔ျဖင့္ သူသည္ ကုသိုလ္လဲရ ဝမ္းလဲရသည္ဟု ေတြးထင္လ်က္ သူ၏စိတ္ႏွလုံး သက္သာရာရေလသည္။ ထိုမွ်မက သူက “ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ လူတို႔အား ရရွိၿပီး စာတန္အား အရွက္ရေစသည္မွာ စာတန္၏ အရႈံးႏွင့္ပတ္သက္၍ ခိုင္မာေသာ အေထာက္အထားျဖစ္၏။ ယင္းမွာ ငွက္သုံးေကာင္အား ေက်ာက္ခဲတစ္လုံးတည္းျဖင့္ ပစ္သတ္ျခင္းပါတကား” ဟုလည္း ခံစားမိသည္။ လူတို႔သည္ မိမိကိုယ္ကို မည္သို႔ အက်ိဳးရွိေအာင္ လုပ္ရမည္ကို တြက္ခ်က္ရာ၌ အမွန္တကယ္ ေတာ္ၾကသည္။ ဤအယူအဆသည္ အေတာ္ပင္ ပါးနပ္သည္မဟုတ္ေလာ။ လူတို႔၌ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ ေစ့ေဆာ္မႈမ်ားရွိကာ ဤေစ့ေဆာ္မႈမ်ား၌ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ဆိုင္ေသာ အရာတစ္ခုရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္အေပၚ ျပဳလုပ္ေသာ ေတာင္းဆိုမႈတစ္ခုရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ ထိုအထဲ၌ ဘုရားသခင္အေပၚ “ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္တို႔အား ေ႐ြးေကာက္ခဲ့ၿပီ။ ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ုပ္တို႔အေပၚ မ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ုပ္တို႔အေပၚ ကိုယ္ေတာ္၏ အသက္ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ အလုံးစုံကို ႏွင္းအပ္ခဲ့ၿပီ။ ကြၽန္ုပ္တို႔အေပၚ ကိုယ္ေတာ္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သမၼာတရားကို ႏွင္းအပ္ခဲ့ၿပီ။ ထို႔ျပင္ ဤႏွစ္ကာလမ်ားတစ္ေလွ်ာက္ ကြၽန္ုပ္တို႔အား ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္သို႔ လိုက္ေစခဲ့ၿပီ။ အကယ္၍ ကိုယ္ေတာ္သည္ အဆုံး၌ ကြၽန္ုပ္တို႔အား မရရွိႏိုင္ခဲ့လွ်င္ အဘယ္မွ် ဆုံးရႈံးမႈ ႀကီးလိမ့္မည္နည္း” ဟူသည့္ မဖြင့္ဟေသာ ပုန္ကန္မႈရွိ၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ဆင္ေျခဆင္လက္သည္ ဘုရားသခင္အား အက်ပ္ကိုင္ဖို႔၊ မိမိတို႔ကို မလႊဲသာေအာင္ ရယူေစဖို႔ ႀကံစည္အားထုတ္ျခင္း ျဖစ္၏။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္အေနျဖင့္ ၎တို႔ကို မရယူပါက ၎တို႔သည္ အခြင့္အေရးဆုံးရႈံးသြားမည္ မဟုတ္၊ ဆုံးရႈံးမႈကို ခံစားရမည္မွာ ဘုရားသခင္သာ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာေနျခင္းျဖစ္၏။ ဤေျပာဆိုခ်က္မွာ မွန္ကန္သေလာ။ ဤအရာထဲတြင္ လူသား၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားေရာ၊ သူ၏ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ အယူအဆမ်ားပါ ရွိ၏။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အလုပ္ကိုလုပ္ေသာေၾကာင့္ လူေပါင္းမည္မွ်ကိုမဆို မျဖစ္မေန ရယူရမည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဤ “မျဖစ္မေန” ဟူသည့္အရာက မည္သည့္ေနရာမွ လာသနည္း။ ယင္းသည္ လူသား၏ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာၿပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ စိတ္သေဘာထား ေပါင္းစပ္မႈအနည္းငယ္ႏွင့္အတူ သူ၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား၊ သူ၏ မတန္တဆ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ သူ၏ ဝင့္ဝါမႈတို႔မွ လာသည္။

လူသား၏ ထိုသို႔ေသာ အယူအဆမ်ားကို အျခားရႈေထာင့္အျမင္မွေန၍ မိတ္သဟာယျပဳရမည္။ “ဖန္ဆင္းရွင္သည္ သူ႔အေနျဖင့္ လူမည္မွ်ရယူသည္ကို ဂ႐ုမစိုက္သည့္အျပင္ သူရသေလာက္ လူမ်ားကိုသာ ရယူမည္ဟု စဥ္းစားသည္။ ဤသည္မွာ ဖန္ဆင္းရွင္၏ သေဘာထားျဖစ္သည့္အတြက္ သူႏွင့္ မည္သို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ရမည္နည္း။ သာမန္ကာလွ်ံကာ ယုံၾကည္ၿပီး ယင္းကို သိပ္အေလးအနက္ မထားပါက အဆင္ေျပမည္ေလာ။ မည္သို႔ဆိုေစ ဘုရားသခင္က ယင္းကို အေလးအနက္ ထားမည္လည္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအား ျဖည့္ဆည္းေပးရာ၌ သိပ္အေလးအနက္ထားဖို႔ မလိုသကဲ့သို႔ ယင္းကို ငါတို႔၏ အဓိကအလုပ္အျဖစ္ သို႔မဟုတ္ ငါတို႔၏ တစ္သက္တာလိုက္စားမႈအျဖစ္ သေဘာထားစရာ မလိုေပ။ ယခုတြင္ ငါတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အႀကံအစည္မ်ားကို သိသျဖင့္ ငါတို႔သည္ အသက္ရွင္မႈနည္းလမ္းကို ေျပာင္းလဲသင့္သည္မဟုတ္ေလာ” ဟု စဥ္းစားေသာသူ အခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ဤအျမင္မွာ မွန္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မွားသေလာ။ (မွားပါသည္။) ဘုရားသခင္၏ သေဘာထားကို လူတို႔အား သိသာထင္ရွားေစၿပီ ျဖစ္ၿပီး ယင္းကို လူတို႔နားလည္သည့္အတြက္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ အယူအဆမ်ားကို လက္လႊတ္သင့္ေလသည္။ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားကို လက္လႊတ္ေစၿပီးေနာက္ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာ ျပဳလုပ္ၿပီး မည္ကဲ့သို႔ ေ႐ြးခ်ယ္သင့္သနည္း။ ထို႔ျပင္ ၎တို႔ အစြဲကိုင္သင့္ဆုံးျဖစ္သည့္ အျမင္ႏွင့္ သေဘာထား ရွိရန္အတြက္ ဤအေၾကာင္းအရာကို မည္သို႔ နားလည္ၿပီး မည္သို႔ ကိုင္တြယ္သင့္သနည္း။ ပထမဦးဆုံး ၎တို႔၏ အျမင္မ်ားအရ လူတို႔သည္ ယင္းတို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္ေတြးဆရန္ ႀကိဳးစားသင့္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာအခါ သူ၌ ဘုရားသခင္အေပၚ ၾကည္ညိဳမႈ၊ အထင္ႀကီးေလးစားမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဝဝါးေသာစိတ္ကူး ရွိေလသည္။ ၎တို႔က “ဘုရားသခင္သည္ အနႏၲတန္ခိုးရွိ၏။ အရာခပ္သိမ္းကို တတ္ႏိုင္၏။ ထို႔ျပင္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ဤေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ လူသားမ်ားၾကားမွ လူတစ္စုကို ေ႐ြးေကာက္ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ထိုသူတို႔ကို စုံလင္ေအာင္ျပဳေပးႏိုင္မည္မွာ အေသအခ်ာျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ငါတို႔သည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ ေသခ်ာသည္မွာ က်ိန္းေသေသာကိစၥပင္ ျဖစ္၏” ဟု စဥ္းစားၾကသည္။ ထိုသို႔ေသာ “က်ိန္းေသေသာကိစၥ” ၏ ေနာက္ကြယ္၌ မိမိ၏ကံအား စမ္းသပ္ျခင္း စိတ္ေနစိတ္ထား ရွိသည္မဟုတ္ေလာ။ သမၼာတရားလိုက္စားျခင္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို ႀကဳံရျခင္းမရွိဘဲ ေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိဖို႔ ဆႏၵရွိျခင္းသည္ လူသားအေနျဖင့္ မစြဲကိုင္သင့္ဆုံး သေဘာထားပင္ျဖစ္သည္။ ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထားကို မခံယူႏွင့္။ ကံဟူသည္မွာ အႀကီးမားဆုံးရန္သူ ျဖစ္၏။ မည္သည့္စိတ္ထားမ်ိဳးသည္ ကံစမ္းျခင္းျဖစ္သနည္း။ သင္၏ အေျခအေနမ်ား၊ အေတြးမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ား၊ သေဘာထားမ်ား၊ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားထဲမွ မည္သည့္အရာ၏ ေနာက္ကြယ္၌ သင္၏ ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထား ရွိသနည္း။ ဤအရာကို သင္ သတိျပဳမိႏိုင္သေလာ။ ဤအရာကို သင္ သတိျပဳမိၿပီး ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရွိဖို႔ သင္၏ ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထား ရွိေနေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ပါက ယင္းကို ေျပာင္းလဲဖို႔ သင္ မည္ကဲ့သို႔ ျပဳလုပ္သင့္သနည္း။ ယင္းကို မည္ကဲ့သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။ ဤသည္တို႔မွာ လက္ေတြ႕က်ေသာ အေရးကိစၥမ်ား ျဖစ္သည္။ ကံစမ္းျခင္း စိတ္ေနစိတ္ထားကို သင္ ရိပ္စားမိရမည္။ ယင္းကို သင္ ေျဖရွင္းရမည္။ အကယ္၍ သင္ မေျဖရွင္းလွ်င္ ယင္းက သင့္ကို အမွားျပဳလုပ္ေစႏိုင္ဖြယ္ ရွိၿပီး သင္ ဒုကၡေရာက္လိမ့္မည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာမ်ား၌ မိမိ၏ ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထား ပါဝင္သနည္း။ “ငါသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီး ငါ၏မိသားစုကိုပင္ ခ်န္ရစ္ထားခဲ့ကာ ငါ၏အလုပ္မွ ထြက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ငါသည္ ခ်ီးမြမ္းထိုက္ေသာ အေစခံမႈကို မေပးခဲ့ေသးလွ်င္ပင္ အလုပ္ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီ။ ထို႔ျပင္ ငါသည္ အလုပ္မႀကိဳးစားခဲ့လွ်င္ပင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ငါသည္ အဆုံးတိုင္ေအာင္ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ေနသေ႐ြ႕ ငါသည္ ေအာင္ႏိုင္သူမ်ားထဲမွတစ္ဦး၊ ကယ္တင္ခံရသူမ်ားထဲမွတစ္ဦး၊ ေကာင္းခ်ီးခံစားရသူမ်ားထဲမွတစ္ဦး၊ ဘုရားသခင္၏ ႏိုင္ငံေတာ္သားမ်ားထဲမွတစ္ဦး ျဖစ္လာႏိုင္သည္” ဟု ထင္မွတ္ေသာသူအခ်ိဳ႕ ရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ မိမိ၏ ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထားတစ္ခု ျဖစ္၏။ လူတိုင္း၌ ဤသေဘာရွိသည္ မဟုတ္ေလာ။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး မိမိတို႔၏တာဝန္ကို အခ်ိန္ျပည့္ထမ္းေဆာင္ရန္ အရာခပ္သိမ္းကို စြန႔္လႊတ္ေက်ာခိုင္းသည့္ သူမ်ားထဲမွ အမ်ားစုသည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ိဳး ရွိၾကသည္။ မိမိ၏ကံတရားကိုစမ္းၾကည့္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားသည္ စိတ္ကူး အယူအဆတစ္မ်ိဳးမဟုတ္ပါလား။ (ဟုတ္ပါသည္။) ထိုအရာသည္ စိတ္ကူးအယူအဆတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ဟု ငါအဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုရသနည္း။ အေၾကာင္းမွာ သင္သည္ဖန္ဆင္းရွင္က ဤအမႈအရာအေပၚ၌ ထားရွိေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ သေဘာထားကို မသိရွိေသာအခါ သို႔မဟုတ္ သေဘာေပါက္နားလည္ျခင္း မရွိေသာအခါ သင္သည္ ေကာင္းျမတ္ေသာအဆုံးသတ္တစ္ခုကို စိတ္ခံစားခ်က္အရ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ စိတ္ခံစားခ်က္အရ လိုက္စားေသာ ေၾကာင့္ျဖစ္၏။ ၿပီးလွ်င္ ဤသည္မွာ ဤအမႈအရာကို သင္ခ်ဥ္းကပ္ပုံျဖစ္သည္။ ဤအရာသည္ စိတ္ကူးအယူအဆတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အယူအဆသည္ ဖန္ဆင္းရွင္အား အက်ပ္ကိုင္ျခင္းတစ္မ်ိဳး မဟုတ္ပါလား။ ယင္းသည္ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္ျခင္း မရွိသည့္ ေတာင္းဆိုမႈတစ္ခုျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ယင္းမွာ “အကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ေနာက္ေတာ္သို႔ လိုက္ၿပီးသည့္အတြက္၊ အကြၽန္ုပ္၏တာဝန္ကို အခ်ိန္ျပည့္ထမ္းေဆာင္ရန္ အရာခပ္သိမ္းကို စြန႔္လႊတ္ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ အိမ္ေတာ္သို႔ လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ အကြၽန္ုပ္ကို ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအစဥ္မ်ား၌ က်ိဳးႏြံနာခံေသာသူတစ္ဦးအျဖစ္ ယူဆ၍ရမည္ မဟုတ္ပါလား။ သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အကြၽန္ုပ္သည္ အလားအလာေကာင္းေသာ အနာဂတ္ တစ္ခုကို ယခု ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါသလား။ အကြၽန္ုပ္၏အနာဂတ္သည္ ေမွးမိန္မေနသင့္ပါ။ ေပၚေပၚလြင္လြင္ ျဖစ္ေနသင့္ပါသည္” ဟု ေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ မိမိ၏ကံတရားကို စမ္းၾကည့္ေနေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားတစ္ခုျဖစ္၏။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားကို မည္သို႔ေျဖရွင္းသနည္း။ အၾကင္သူသည္ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားကို သိထားရမည္။ ယခု ငါ ဤကဲ့သို႔ မိတ္သဟာယျပဳၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ လူတိုင္းက ဤအရာကို အေျခခံက်က် သေဘာေပါက္သင့္၏။ “ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ထင္ျမင္ခ်က္ျဖစ္၏။ ထိုအရာသည္ ဘုရားသခင္၏ ရႈျမင္ပုံႏွင့္ သေဘာထား ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔ မည္သည့္အရာကို လုပ္သင့္သနည္း” လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ကံတရားကို စမ္းၾကည့္ေနေသာစိတ္ေနစိတ္ထားကို ဖယ္ထုတ္ထားၾကရမည္။ ဤစိတ္ေနစိတ္ထားကိုဖယ္ထုတ္ရန္အတြက္ “ကြၽန္ုပ္သည္ ထိုအရာကိုဖယ္ထုတ္ထားခဲ့ၿပီး ထိုအေတြးမ်ိဳးအား ေနာက္ ထပ္ျပဳလုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္၏တာဝန္ကို ကြၽန္ုပ္ေလးေလး နက္နက္ျပဳမူ၍၊ တာဝန္ယူမႈတာဝန္ခံမႈရွိကာ၊ ပို၍ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အလုပ္လုပ္ပါမည္” ဟုေျပာဆိုျခင္းသည္ လုံေလာက္ပါသလား။ ဤအရာ သည္ထိုမွ်မ႐ိုးရွင္ပါ။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ မိမိတို႔၏ကံတရားကို စမ္းၾကည့္ေနေသာစိတ္ေနစိတ္ထားကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေသာအခါ သူတို႔ အထဲ၌ အခ်ိဳ႕ေသာအေတြးမ်ားႏွင့္ အေလ့အထမ်ားေပၚလာသည့္အျပင္ စိတ္သေဘာထားအခ်ိဳ႕လည္း ထုတ္ေဖာ္လိမ့္မည္။ ဤအရာမ်ားကို သမၼာတရား ရွာေဖြျခင္းအားျဖင့္ ေျဖရွင္းသင့္သည္။ အခ်ိဳ႕က “ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သေဘာထားမ်ားကို နားလည္လွ်င္ ကြၽန္ုပ္၏ ကံတရားကိုစမ္းၾကည့္ေနေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားအား ဖယ္ရွားေနျခင္း မဟုတ္ပါလား” ဟုေျပာၾက၏။ ထိုအရာသည္ မည္ကဲ့သို႔ေသာအေျပာအဆိုမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ ယင္းသည္ ဝိညာဥ္ေရးရာ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ ကင္းမဲ့၏။ အႏွစ္သာရမပါေသာ အေျပာ အဆိုျဖစ္၏။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ ဤျပႆနာကိုမည္သို႔ေျဖရွင္းပါသနည္း။ သင့္အေနျဖင့္ “ဘုရားသခင္သည္ ကြၽန္ုပ္ထံမွ အရာခပ္သိမ္းကို ႐ုပ္သိမ္းသြားလွ်င္ ကြၽန္ုပ္ မည္သည့္အရာကို ျပဳလုပ္သင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္ထံ၌ ကြၽန္ုပ္ဆက္ကပ္ထားသမွ်ႏွင့္ သူ႔အတြက္ အသုံးခံထားသမွ်သည္ လိုလိုလားလား ေပးအပ္ထားေသာအရာမ်ား ဟုတ္ပါသလား။ သို႔တည္းမဟုတ္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမ်ားလား။ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုရွိလွ်င္ ထိုအရာသည္မေကာင္းပါ။ ကြၽန္ုပ္သည္ ယင္းကို ေျဖရွင္းရန္ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္း၍ သမၼာတရားကို ရွာေဖြဖို႔ လိုအပ္မည္” ဟု စဥ္းစားဆင္ျခင္ရမည္။ ထို႔အျပင္ သင့္အေနျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီး သင္၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္သည့္အခါတြင္ သင္သည္ မည္သည့္သမၼာတရားစည္းမ်ဥ္းမ်ားကို နားမလည္ေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ဆန႔္က်င္သည့္ မည္သည့္အရာကို သင္လုပ္ေနေၾကာင္း၊ မည္သည့္လမ္းမ်ိဳးသည္ မွားယြင္း၍ ေဘးဒုကၡေတြ႕ရေသာ လမ္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ မည္သည့္လမ္းမ်ိဳးသည္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိႏိုင္သည့္ လမ္းျဖစ္ေၾကာင္းတို႔ကို နားလည္သင့္သည္။ မိမိ၏ ကံတရားကို စမ္းၾကည့္ေနေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားတြင္ အျခား မည္သည့္အရာ ပါဝင္ပတ္သက္သနည္း။ ျပင္းထန္ေသာ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို ခံစားရၿပီး ဘုရားသခင္၏ကယ္တင္ျခင္းကိုခံရ၍ ဖ်ားနာျခင္းမရွိေတာ့ ေသာသူမ်ားရွိသည္။ သူတို႔က “သင္တို႔အားလုံးသည္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကို အမိဖမ္းဖို႔ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ၾက၏။ ကြၽန္ုပ္မူကား ကြဲျပား၏။ ကြၽန္ုပ္အား ဤေနရာသို႔ ေဆာင္ယူလာေပးေသာ အရာမွာ ဘုရားသခင္၏ ႀကီးမားလွေသာခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖစ္၏။ သူ႔ကို ယုံၾကည္ေစသည့္ အထူးအေျခအေနမ်ားႏွင့္ အထူးအေတြ႕အႀကဳံမ်ားကို ကိုယ္ေတာ္က ကြၽန္ုပ္ကို ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္တို႔ကို ခ်စ္သည္ထက္ ကြၽန္ုပ္ကို ကိုယ္ေတာ္ သာ၍ခ်စ္ေလသည္။ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အထူး ေက်းဇူးေတာ္ျဖင့္ ဆက္ဆံသျဖင့္ အဆုံးတြင္ ကြၽန္ုပ္သည္ ရွင္က်န္ဖို႔ သင္တို႔ထက္ ပို၍ႀကီးမားေသာ အခြင့္အေရး ရွိလိမ့္မည္”ဟု ထင္မွတ္ၾက၏။ သူတို႔က မိမိတို႔သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သာမန္ထက္လြန္ကဲေသာ အထူးဆက္ဆံေရး ရွိထားၾက၍ သူႏွင့္ ၎တို႔၏ ဆက္ဆံေရးသည္ သာမန္လူမ်ား၏ ဆက္ဆံေရးႏွင့္ မတူကြဲျပားၾကသည္ဟု မွတ္ယူၾက၏။ သူတို႔၏ အထူးသီးသန႔္ အေတြ႕အႀကဳံေၾကာင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ သာမန္ထက္လြန္ကဲ၍ တစ္မူထူးျခားေသာသူမ်ား အျဖစ္ခံစားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ဟူေသာ ေသခ်ာမႈမ်ိဳးကို ခံယူထားၾက၏။ သူတို႔က မိမိတို႔ကိုယ္ကို အျခားသူမ်ားႏွင့္ ဧကန္မုခ်ကြဲျပားၾကသည္ဟု သတ္မွတ္ထားၾက၏။ ဤအရာသည္လည္း မိမိ၏ကံတရားကိုစမ္းၾကည့္ေနေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားပင္ျဖစ္၏။ အေရးပါေသာ တာဝန္အခ်ိဳ႕ကိုယူၿပီး ရာထူးအဆင့္အတန္းျမင့္မားသည့္ အျခားသူမ်ားရွိ၏။ သူတို႔သည္ အျခားသူမ်ားထက္ ပို၍ဒုကၡခံခဲ့ၾက၏။ အျခားသူမ်ားထက္ ပိုပိုသာသာ ျပဳျပင္ခံၾကရ၏။ မိမိတို႔ကိုယ္ကို အျခားသူမ်ားထက္ပို၍ အလုပ္ရႈပ္ေစၾက၏။ အျခားသူမ်ားထက္ပို၍ေျပာဆိုၾက၏။ သူတို႔က “ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏အိမ္ေတာ္အားျဖင့္ အေရးပါေသာ အ႐ိုက္အရာ၌ ခန႔္အပ္ျခင္းကိုခံရၿပီး၊ ကြၽန္ုပ္ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ား၏ မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းကိုလည္း ခံရ၏။ ဤအရာသည္ဘယ္မွ်ဂုဏ္ယူဖြယ္ ျဖစ္သနည္း။ ဤအရာက ကြၽန္ုပ္သည္အျခားသူမ်ားထက္ အလ်င္ဦးစြာ ေကာင္းခ်ီးခံစားရမည္ဟု ဆိုလိုသည္မဟုတ္ပါလား” ဟုထင္မွတ္ၾက၏။ ဤအရာသည္လည္း မိမိ၏ကံတရားကို စမ္းၾကည့္ေနေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားျဖစ္ၿပီး အယူအဆတစ္မ်ိဳးသာ ျဖစ္သည္။

ငါသည္ လက္ေတြ႕က်ေသာ သ႐ုပ္သကန္အခ်ိဳ႕ႏွင့္ လူတစ္ဦး၏ ကံစမ္းျခင္းအေျခအေနမ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာျပလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။ အျခားမည္သည့္ အေျခအေနမ်ား၊ သ႐ုပ္သကန္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ မၾကာခဏ ေပၚထြက္လာၿပီး လူတို႔၏စိတ္ထဲတြင္ ရွိေနက်အရာမ်ားသည္ မိမိ၏ကံစမ္းျခင္းႏွင့္ဆိုင္သနည္း။ အထူးအေတြ႕အႀကဳံမ်ား၊ ျမင့္မားေသာ အဆင့္အတန္းရွိသူမ်ားႏွင့္ ဘုရားအတြက္ မိမိကိုယ္ကို အခ်ိန္ျပည့္ အသုံးခံဖို႔ အရာရာကို ခ်န္ထားရစ္သူမ်ားအျပင္ အရည္အခ်င္းျပည့္မီေသာ၊ အထူးတာဝန္အခ်ိဳ႕ လုပ္ေဆာင္ၿပီး အထူးပါရမီအခ်ိဳ႕ ရွိသူမ်ားလည္း ရွိကာ ဤလူတို႔အားလုံး၌ မိမိတို႔၏ကံစမ္းျခင္းစိတ္ေနစိတ္ထား ရွိၾကသည္။ “အရည္အခ်င္း ျပည့္မီသည္” ဟူသည္မွာ မည္သည့္အရာကို ရည္ၫႊန္းသနည္း။ ဥပမာအေနျဖင့္ ဧဝံေဂလိေဟာေျပာသူအခ်ိဳ႕က ၎တို႔သည္ လူ ၁၀ ဦးကို ရရွိလွ်င္ အသီးအပြင့္ ၁၀ လုံး သီးပြင့္ၿပီးျဖစ္မည့္အျပင္ ေကာင္းခ်ီးခံစားရဖို႔ အခြင့္အေရး ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိမည္၊ အကယ္၍ အသီးအပြင့္ ၅၀ သီးပြင့္လွ်င္ အခြင့္အေရး ၅၀ ရာခိုင္ႏႈန္းရွိမည္၊ ထို႔ျပင္ အသီးအပြင့္ ၁၀၀ သီးပြင့္လွ်င္ ၎တို႔သည္ အခြင့္အေရး ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိမည္ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အယူအဆတစ္မ်ိဳး၊ အလွဲအလွယ္လုပ္ျခင္း တစ္မ်ိဳးႏွင့္ အထူးသျဖင့္ ယင္းသည္ မိမိ၏ကံစမ္းျခင္းပင္ ျဖစ္၏။ အကယ္၍ ၎တို႔သည္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ မိမိတို႔၏ ကံစမ္းျခင္းဟူသည့္ ဤစိတ္ေနစိတ္ထားကို စြဲကိုင္ေနစဥ္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ကို တိုင္းတာႏိုင္လွ်င္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းေလာ။ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို ၎တို႔ ေလွ်ာက္ေနၾကသနည္း။ ၎တို႔၏လိုက္စားမႈတြင္ တစ္စုံတစ္ရာ မွားယြင္းေနသည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာမ်ားသည္ ၎တို႔အထဲတြင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာသနည္း။ ၎တို႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ယင္းတို႔ကို စြဲကိုင္ၿပီး လက္လႊတ္ဖို႔ ျငင္းဆန္သနည္း။ အခ်ိဳ႕က ယင္းသည္ ၎တို႔ ဘုရားသခင္ကို မသိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ မွန္သေလာ။ ဤသည္မွာ အႏွစ္မဲ့ေသာ အေျပာျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာသည္ အေၾကာင္းရင္းအတိအက် ျဖစ္သနည္း။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ရႈေထာင့္အျမင္မ်ားႏွင့္ သေဘာထားမ်ားကို အၿမဲတမ္း စြဲကိုင္ေသာ၊ ဤအယူအဆမ်ားရွိၿပီး ယင္းတို႔အေပၚ ဖက္တြယ္ရာ၌ အထူးသျဖင့္ ေခါင္းမာေသာ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲ၌ အေလးအနက္ လုံ႔လစိုက္ထုတ္ေနၾကသေလာ။ (မစိုက္ထုတ္ၾကပါ။) ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအေပၚ ဝတ္ေက်တမ္းေက်သေဘာထား၊ ဆိုလိုသည္မွာ ျမဴၾကားမွၾကည့္ေနေသာ သူတစ္ဦး၏ စိတ္ထားႏွင့္ အျမင္တို႔ အၿမဲတမ္း ရွိၾကသည္။ ဘုရားသခင္ကို ၎တို႔ယုံၾကည္ရာ၌ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ အဘယ္မွ် ဒုကၡခံစားခဲ့ၿပီးၿပီ၊ အဖိုးအခမည္မွ် ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ကုသိုလ္မည္မွ် ရရွိခဲ့ၿပီးၿပီ၊ မည္သည့္အထူးပါရမီမ်ား ရွိသည္၊ ၎တို႔ အဘယ္မွ်ကြၽမ္းက်င္သည္၊ ၎တို႔၏ အဆင့္အတန္း မည္မွ်ျမင့္သည္၊ ဘုရားသခင္ႏွင့္ “အခက္အခဲၾကားမွ အေဖာ္မြန္ျဖစ္သည့္ အခ်ိန္ေလးမ်ား” ဟူသည့္ မည္သည့္အခ်ိန္မ်ိဳးကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီးၿပီ၊ မည္သည့္ အထူးအေတြ႕အႀကဳံမ်ား ရွိခဲ့ၿပီးၿပီ၊ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္က မည္သည့္ အထူးေကာင္းမြန္ေသာ အရာမ်ားကို ၎တို႔အား ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ၊ သို႔မဟုတ္ အျခားလူတို႔အား ေပးထားခဲ့ၿပီးသည့္အရာႏွင့္ ကြဲျပားေသာ မည္သည့္ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ေပးခဲ့ၿပီးၿပီ စသည္တို႔ကိုသာ သိဖို႔လိုသည္ဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ လုံေလာက္ၿပီဟု ၎တို႔က ေတြးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအျမင္မ်ားကို အဘယ္မွ်ၿမဲၿမံစြာ ဖက္တြယ္ထားေနပါေစ၊ ၎တို႔၏ ဤအျမင္မ်ားသည္ မွန္ကန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မမွန္ကန္သည္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ သူ႔အလုပ္၏ မည္သည့္စည္းမ်ဥ္းမ်ားသည္ ဤအျမင္မ်ားႏွင့္ ကြဲလြဲသည္ျဖစ္ေစ၊ ဤအျမင္မ်ားကို ဘုရားသခင္က အတည္ျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ မျပဳသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္က ဤနည္းအတိုင္း အလုပ္လုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အမႈအရာမ်ားကို ဤနည္းအတိုင္း ၿပီးေျမာက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မၿပီးေျမာက္သည္ျဖစ္ေစ မည္သည့္အခါမွ် ျပန္လည္သုံးသပ္ျခင္း မရွိေခ်။ ဤအေရးကိစၥမ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် ဂ႐ုမစိုက္ခဲ့ေခ်။ ၎တို႔သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ မိမိတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေရ စိတ္ထဲတြင္သာ ေတြးဆျခင္း၊ စားၿမဳံ႔ျပန္ျခင္းႏွင့္ စိတ္ကူးယဥ္ျခင္းတို႔ ျပဳခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ သမၼာတရားသည္ ၎တို႔အတြက္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္လာသနည္း။ ယင္းသည္ တန္ဆာဆင္မႈတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဤလူတို႔က ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာ္လည္း ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ျဖစ္ေစ သမၼာတရားႏွင့္ျဖစ္ေစ ဘာမွ်မသက္ဆိုင္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းက မည္သည့္အရာႏွင့္ သက္ဆိုင္သနည္း။ ယင္းသည္ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ လိုအင္ဆႏၵမ်ားသာမက ၎တို႔၏ အနာဂတ္ေကာင္းခ်ီးမ်ား၊ ပန္းတိုင္မ်ားႏွင့္သာ သက္ဆိုင္သည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားထဲ၌ လုံ႔လစိုက္ထုတ္မႈ မျပဳခဲ့ေသးေသာေၾကာင့္ ဤရလဒ္မ်ားႏွင့္ အဆုံးသတ္ၾကရသည္။

ယေန႔မိတ္သဟာယျပဳခ်က္မွေန၍ ယခုတြင္ သင္တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္လုပ္သည့္နည္းလမ္း သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ အျမင္မ်ား၊ သေဘာထားတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ နားလည္မႈအနည္းငယ္ ရရွိခဲ့ၿပီျဖစ္၍ ဘုရားသခင္အား သိနားလည္ဖို႔ သင္၏လိုက္စားမႈ၊ သမၼာတရား သင္၏လိုက္စားမႈ၊ အသက္ဝင္ေရာက္မႈကို သင္၏လိုက္စားမႈ ပတ္သက္လာလွ်င္ အက်ိဳးသက္ေရာက္တစ္ခုခု ရွိၿပီး ရလဒ္အခ်ိဳ႕ ရရွိႏိုင္သေလာ။ သင္တို႔သည္ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆမ်ားကို လက္လႊတ္ဖို႔ရန္အတြက္ ယင္းက သင္၏လြဲမွားေသာ အျမင္မ်ားကို ေျပာင္းလဲေစႏိုင္သေလာ။ (ေျပာင္းလဲေစႏိုင္ပါသည္။) ဤအရာက လူတို႔အား မည္သည့္အရာျပဳလုပ္ဖို႔ ေတာင္းဆိုသနည္း။ (၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားကို လက္လႊတ္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္သတ္မွတ္ေသာ စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားအတိုင္း ျပဳမူလုပ္ေဆာင္ရန္ ျဖစ္သည္။) ဘုရားသခင္က ထိုသို႔ေသာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ စိစစ္သတ္မွတ္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ သူသည္ ယင္းတို႔ကို ျပည့္စုံလာေစမည္မွာ အေသအခ်ာ ျဖစ္သည္ကို သင္နားလည္ရမည္။ အဆုံးတြင္ အျဖစ္မွန္မွာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္လာမည္ မဟုတ္၊ ယင္းတို႔အားလုံးသည္ ျဖစ္ေျမာက္ၿပီး ျပည့္စုံမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ သူေျပာသည့္ အရာမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ခ်င္မွ လုပ္ေဆာင္လိမ့္မည္ဟု သင္ထင္မွတ္လွ်င္ ဤသည္မွာ လူသား၏ အယူအဆႏွင့္ စိတ္ကူးျဖစ္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္အား သံသယဝင္ျခင္းႏွင့္ အကဲျဖတ္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။ “ဘုရားသခင္က ယင္းကို အဘယ္သို႔ ျပဳလုပ္ႏိုင္သနည္း။ သူသည္ သူကယ္တင္သေလာက္ လူမ်ားကိုသာ ကယ္တင္ျခင္းျဖင့္ အဘယ္သို႔ တင္းတိမ္ႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ႀကီးမားၿပီး အတိုင္းအဆမဲ့သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ရွည္သည္းခံျခင္းသည္ အတိုင္းအဆမဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္းႏွင့္ သနားက႐ုဏာသည္လည္း အတိုင္းအဆမဲ့သည္” ဟု ေျပာေသာသူအခ်ိဳ႕ ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရား မလိုက္စားျခင္းအတြက္ ဆင္ေျခမ်ိဳးစုံ ေပးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္လမ္းေၾကာင္းကို နင္းေလွ်ာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ မိမိအတြက္ အဆင္ေျပေသာ ထြက္ေပါက္ကို ခ်န္ထားၾကကာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အလုပ္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းကို လ်စ္လ်ဴရႈၾကသည္။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ယင္းသည္ သမၼာတရား ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိၾကလင့္ကစား ထိုသို႔မျဖစ္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္။ ၎တို႔ျပဳလုပ္သည့္အရာ၌ မယုံၾကည္ျခင္း အရိပ္လကၡဏာတစ္ခုသာမက ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ျခင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ကြဲလြဲဆန႔္က်င္ျခင္းႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္ကို အက်ပ္ကိုင္ျခင္း အရိပ္လကၡဏာလည္း ရွိသည္။ ဤစကားမ်ားကို ငါေျပာေနျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ “ဤသည္မွာ ကြၽန္ုပ္တို႔အား ႏႈိးေဆာ္ခ်က္ေပးဖို႔၊ ကြၽန္ုပ္တို႔အား ေၾကာက္လန႔္ေစဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ ေနာက္ဆုတ္လိုသူမ်ားသည္ ေနာက္ဆုတ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ အားနည္းျခင္း သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ျခင္း ရွိလာသူမ်ားသည္ ဆက္လက္၍ အားနည္းႏိုင္ေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ အပ်က္သေဘာေဆာင္ႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသက္တာျဖင့္ ေနထိုင္လိုသူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အသက္တာျဖင့္ ေနထိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္တို႔အား နားလည္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္က အလြန္ၾကာေညာင္းမည္မဟုတ္၊ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္က ထိုမွ်လူမ်ားစြာကို အလိုမရွိေသာေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔၏ သီးသန႔္နည္းလမ္းမ်ားအတိုင္းသာ လုပ္ၾကစို႔” ဟု ဆိုေသာသူ အခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ဤသည္မွာ အမႈအရာမ်ား ျဖစ္ပ်က္သည့္ပုံဟုတ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာ ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ ယင္းကို မည္သို႔ ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ လူတို႔အား နားလည္ေစသည့္ အရာမွာ သူ၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားျဖစ္ၿပီး ၎တို႔အား သ‌ေဘာေပါက္နားလည္ေစသည့္ အရာမွာ သမၼာတရားျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ လူတို႔သည္ မည္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို လိုက္သင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ နည္းလမ္းကို လိုက္သင့္သည္။ လူတို႔သည္ မည္သည့္အရာကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီး ေျဖရွင္းဖို႔ ရွာေဖြသင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္အား ဆန႔္က်င္လိုသည့္ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ား အားလုံးကို ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးမွာ သမၼာတရားႏွင့္ ဖီလာဆန႔္က်င္သည္။ သင္သည္ ဤအရာမ်ားကို လက္ေလွ်ာ့ရမည္၊ သင္သည္ ဤအရာမ်ားကို စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ပေပ်ာက္ေစရမည့္အျပင္ ယင္းတို႔၏ ထိခိုက္ျခင္းႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ေနာက္ထပ္မခံရေပ။ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ အမွန္တကယ္ ေရာက္လာႏိုင္ၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၏ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္းကို ခံယူႏိုင္ရမည္။ သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားမွ သန႔္စင္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားအေပၚ က်ိဳးႏြံနာခံမႈ ရွိရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုမွ်မက ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္သည့္အျပင္ သမၼာတရားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္ သင့္အထဲ၌ရွိေသာ အရာမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီး သင္၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားအေပၚ သင္၏ လြဲမွားေသာ အျမင္မ်ား၊ လူသား၏ မတူညီေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို ျပန္လည္သုံးသပ္ၿပီး ရွင္းလင္းစြာ နားလည္ကာ ယင္းတို႔ကို အၿပီးအျပတ္ ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္မႈလမ္းေၾကာင္းအမွန္ကို စတင္ၿပီးျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ကာ ထိုမွသာ ဘုရားသခင္အား နာခံႏိုင္ၿပီး သူ၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈႏွင့္ အစီအမံမ်ားကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။

ငါတို႔ ယခုတင္ ေျပာခဲ့ၿပီးသည့္ “အဘယ္သူ႔ကို မွီခိုအားထားရမည္နည္း” ဟူသည့္ ဇာတ္လမ္း၏ ေနာက္ဆုံးအပိုင္းကို စိတ္ျဖာေလ့လာေဆြးေႏြး၍ မၿပီးေသး။ လူတစ္ဦးသည္ ဘုရားသခင္ကို စတင္ယုံၾကည္လိုက္သည္ႏွင့္ ဆုေတာင္းရန္၊ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို ရွာေဖြရန္၊ ဘုရားသခင္၏ ဉာဏ္ပြင့္ေစျခင္းႏွင့္ အလင္းေပးျခင္းကို ခံယူရန္၊ ဘုရားသခင္၏ လမ္းျပမႈကို ခံယူရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ေတာ္ထြက္ စကားတိုင္းကို နားေထာင္ရန္ ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ဤကာလအတြင္း၌ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လူတို႔နားလည္ဖို႔ လိုအပ္သည့္အရာတိုင္းကို ေျပာျပရန္ ရွင္းလင္းေသာ စကားလုံးမ်ားကို အသုံးျပဳသည္။ ဘုရားသခင္က သင့္အား အယူဝါဒမ်ားႏွင့္ စကားမ်ားကို နားမလည္ေစလိုသည္သာမက ဓမၼပညာရပ္ကိုလည္း မေလ့လာေစလိုေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သင္ လိမၼာေသာ လူတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ လူေကာင္းတစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ေတာင့္တျခင္းမ်ားႏွင့္ ျပင္းျပေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားရွိသည့္ လူတစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ သြန္သင္ေလ့က်င့္ေပးရန္အတြက္ ဤစကားမ်ားကို အသုံးမျပဳ။ ဘုရားသခင္က ထိုကဲ့သိုေသာ လူတစ္ဦး ျဖစ္မလာေစခ်င္ေပ။ ဘုရားသခင္က သင့္အား လူတို႔သည္ မည္သည့္ေနရာမွ လာေၾကာင္း၊ မည္သို႔ အသက္ရွင္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ မည္သို႔ေသာလမ္းမ်ိဳးကို လိုက္သင့္ေၾကာင္း နားလည္ေစဖို႔အတြက္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳလိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားနာၿပီးေနာက္ လူတို႔သည္ ယင္းတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာမွ်မစဥ္းစားဘဲ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အျမင္မ်ား၊ မိမိတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵမ်ားကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားဆဲျဖစ္ကာ ျပဳမူက်င့္ႀကံျခင္းဆိုင္ရာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္စည္းမ်ဥ္းမ်ားကိုပင္ ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူအခ်ိဳ႕က “ကြၽန္ုပ္သည္ လူေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္ခ်င္လ်က္ႏွင့္ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီး ကြၽန္ုပ္ လူေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လာဖို႔ အလွမ္းေဝးလြန္းသည္ဟု မထင္ေပ။ မေကာင္းေသာအရာ တစ္ခုကိုမွ် ကြၽန္ုပ္မလုပ္။ လူတို႔ကို ဒုကၡမေပး၊ သို႔မဟုတ္ မလိမ္ညာ၊ သို႔မဟုတ္ သူတို႔ကို အခြင့္အေရးမယူသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္ကို စတင္ယုံၾကည္ကတည္းက သာ၍ပင္ ‌ေကာင္းေသာလူတစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ုပ္သည္ အမွန္တရားကို အၿမဲေျပာသည္။ သူတစ္ပါးကို စစ္မွန္႐ိုးသားေသာ ဟန္ပန္ျဖင့္ ဆက္ဆံသည္။ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ုပ္၏ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရာတြင္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အသင္းေတာ္၏ အစီအမံမ်ားကို လိုက္နာသည္။ ယင္းက မလုံေလာက္သေလာ” ဟု ဆိုတတ္ၾကသည္။ လူမ်ားစြာတို႔၌ ဤစဥ္းစားဉာဏ္မ်ိဳး ရွိသေလာ။ ယုံၾကည္သူမ်ားသည္ ဤစဥ္းစားနည္းအေပၚ အမွီျပဳျခင္းျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို အမွန္တကယ္ ျဖည့္ဆည္းႏိုင္သေလာ။ လူတို႔နားလည္ဖို႔ ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုေသာ သမၼာတရားမ်ားစြာ ရွိကာ ေလ့လာဖို႔ သင္ခန္းစာမ်ားစြာ ရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ႐ူပါ႐ုံမ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ သမၼာတရားမ်ားမွာ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္ရမည့္ သမၼာတရားမ်ားႏွင့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ခ်မွတ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ ဤသမၼာတရားမ်ားကိုပင္ နားမလည္ပါက ကယ္တင္ျခင္း ရရွိႏိုင္မည္ေလာ။ အကယ္၍ ၎တို႔သည္ စိတ္ကူးမ်ားကိုသာ အမွီျပဳၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကို အားရေက်နပ္ကာ သမၼာတရားကို မလိုက္စားပါက ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ သို႔မဟုတ္ သူ၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းကို ခံယူဖို႔ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီေနေသးသေလာ။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ သန႔္စင္ေစျခင္းကို ရရွိၿပီး သူ၏ စုံလင္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္းကို ခံရႏိုင္မည္ေလာ။ (မခံရႏိုင္ပါ။) မခံရႏိုင္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္ အသင္းေတာ္ထဲရွိ လူအေရအတြက္သည္ တစ္ဝက္ထက္မက ျဖစ္ႏိုင္သည္၊ သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ပင္ ပိုမ်ားႏိုင္သည္။ ဤအေျခအေနကို သင္တို႔ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေသာအခါ “ဘုရားသခင္သည္ ေျမာက္ျမားစြာ မိန႔္ႁမြက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း လူတို႔ နားမလည္ေသးသျဖင့္ ဘုရားသခင္သည္ ပညာမဲ့ၿပီး စဥ္းစားဉာဏ္မရွိေသာ ဤလူတို႔ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဉာဏ္အလင္းမေပးသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္စုံတစ္ရာ ပို၍မေျပာ၊ အလုပ္အနည္းငယ္ ပို၍မလုပ္သည့္အျပင္ ထိုသူတို႔အထဲ၌ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ ပို၍မျပဳရသနည္း။ ဤပညာမဲ့ေသာ လူတို႔သည္ ေနာက္ထပ္ ပညာမမဲ့သည့္အျပင္ စဥ္းစားဉာဏ္မရွိေသာ လူတို႔သည္ ေနာက္ထပ္ စဥ္းစားဉာဏ္မမဲ့ရေလေအာင္ သန႔္ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္ေတာ္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုသူတို႔ကို ေစ့‌ေဆာ္ျခင္ႏွင့္ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္း မျပဳသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤအရာကို မျပဳလုပ္သနည္း” ဟူသကဲ့သို႔ သင္တို႔ ေတြးထင္မည္ေလာ။ ဤသည္မွာ မွား၏။ ဘုရားသခင္သည္ အလုံအေလာက္ မိန႔္ႁမြက္ၿပီးၿပီ မဟုတ္ေလာ။ လူမ်ားစြာတို႔က ဘုရားသခင္ေျပာသည္မွာ မ်ားလြန္းလွသည္၊ သူသည္ အေသးစိတ္က်လြန္းေအာင္ စကားေျပာသည္၊ ထို႔ျပင္ သူသည္ အပ္ေၾကာင္းထပ္လြန္းသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤပုံစံျဖင့္ စကားေျပာရသည္ကို တစ္စုံတစ္ဦး သိသေလာ။ ယင္းမွာ လူတို႔သည္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာၿပီး ပုန္ကန္တတ္လြန္းသည္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မည္သည့္အခါမွ် မခံယူသည့္အျပင္ သမၼာတရားထဲ၌ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ မရွိၾကေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔ကို အတင္းအက်ပ္လုပ္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္မခံပါက ၎တို႔ကို ဘုရားသခင္ မည္သို႔ဆက္ဆံမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် အတင္းအက်ပ္ လုံးဝမလုပ္၊ ဤသည္မွာ သူ အလုပ္လုပ္သည့္ပုံစံ ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေနျဖင့္ အားလုံးကို မဖတ္ႏိုင္ေအာင္ပင္ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မိန႔္ႁမြက္ထားၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူတို႔ကို အဘယ္သို႔ အတင္းအက်ပ္ျပဳႏိုင္မည္နည္း။ လူတို႔က ဘုရားသခင္၏ အပင္ပန္းခံေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို အဘယ့္ေၾကာင့္ နားမလည္ၾကသနည္း။ တစ္ဘဝစာ နာက်င္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းထဲမွ ဇာတ္ေကာင္သည္လည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဖတ္ရႈၿပီး သူ၏ တရားေဒသနာမ်ားကို နာယူခဲ့သည့္အျပင္ အသင္းေတာ္ထဲ၌ သူမ၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ရင္း သူမ၏ အခ်ိန္အားလုံးကိုပင္ အသုံးျပဳခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အဆုံးတြင္ အတိအက်မည္သူ႔ကို သူမ မွီခိုအားထားႏိုင္ေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ သူမ၏ဆႏၵ မည္ကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး ယင္းသည္ ျပည့္စုံလာႏိုင္မည္၊ ျပည့္စုံမလာႏိုင္မည္ကို နားမလည္ခဲ့။ ထိုကိစၥတြင္ ျပႆနာတစ္ခု ရွိကိုရွိရမည္။ အမွန္အားျဖင့္ ဘုရားသခင္၏ ရႈေထာင့္အျမင္မွေန၍ ဤသည္မွာ အလြန္႐ိုးစင္းေသာ ျပႆနာျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဦးတည္ခ်က္ကို ေျပာင္းလဲၿပီး သင့္အား ဘုရားသခင္ေပးထားေသာ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ သင့္အား ဘုရားသခင္ေျပာထားေသာ လမ္းေၾကာင္းဆီသို႔ ေ႐ြ႕လ်ားဖို႔သာ လိုသည့္အျပင္ မည္သည့္သံသယမွ်ျဖစ္ေစ၊ ဒြိဟမွ်ျဖစ္ေစ မရွိဘဲ တည္ၾကည္ခိုင္မာေသာ ပုံစံျဖင့္ ယုံၾကည္ဖို႔၊ ခံယူဖို႔၊ က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ႏွင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔သာ လိုသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းကို လူတို႔ မလုပ္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားအျပင္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ဖုံးကြယ္ထားေသာ ယုံမွားလြန္ျခင္းမ်ားကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားကို ဖမ္းဆုပ္ထားရမည့္ ေနာက္ဆုံးေသာ ေကာက္႐ိုးမွ်င္အျဖစ္၊ သို႔မဟုတ္ ထို႔ထက္ပို၍ပင္ ဆိုးဝါးစြာ ၎တို႔၏ အသက္တည္ရွိမႈအတြက္ မွီခိုအားထားရသည့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္အျဖစ္ပင္ သေဘာထားလ်က္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားႏွင့္ ၎တို႔အား ဘုရားသခင္ေပးထားသည့္ ဦးတည္ခ်က္တို႔ကို ေဘးဖယ္ထားၿပီး ယင္းတို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈထားၾကသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤအရာကို ဘုရားသခင္ မည္ကဲ့သို႔ ကိုင္တြယ္မည္နည္း။ အကယ္၍ သင္သည္ သင့္အားေပးထားသည့္ ေကာင္းေသာအရာမ်ားကို အသိအမွတ္ မျပဳသည့္အျပင္ လက္မခံပါက ယင္းတို႔ကို ဘုရားသခင္ ျပန္ယူမည္ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားကို ျပန္ယူလိုက္သည္ႏွင့္ လူတစ္ဦးသည္ မည္သည့္အရာကို ရရွိၿပီးျဖစ္သနည္း။ မည္သည့္အရာမွ် မရရွိေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဤဇာတ္ေကာင္သည္ သူမ၏ စိတ္ႏွလုံးအတြင္းထဲ၌ “ဘုရားသခင္သည္ ငါမွီခိုအားထားႏိုင္ေသာသူ အမွန္တကယ္ ဟုတ္သေလာ။ ငါသည္ မည္သူ႔ကို အမွန္တကယ္ မွီခိုအားထားႏိုင္သနည္း။ ငါသည္ အသက္ဆက္ရွင္ဖို႔၊ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိဖို႔ႏွင့္ ငါ၏အနာဂတ္ပန္းတိုင္ကို ရရွိဖို႔ မည္သူ႔ကို မွီခိုအားထားႏိုင္မည္နည္း” ဟူသည့္ ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖမ်ားကို မသိေတာ့ေခ်။ သူမသည္ ဤေမးခြန္းမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ပို၍ပို၍ ရႈပ္ေထြးလာၿပီးျဖစ္သည္။ အဆုံးတြင္ သူမ၏စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ က်န္ရွိသည့္ ဝမ္းနည္းျခင္းက မည္သည့္အရာနည္း။ သူမ၌ မွီခိုအားထားရမည့္သူ တစ္ဦးမွ်မရွိ၊ ယုံၾကည္ရမည့္သူ တစ္ဦးမွ်မရွိျခင္း ျဖစ္သည္။ သူမ၏ဘဝသည္ အလြန္ပင္ ဝမ္းနည္းစရာေကာင္းၿပီး စိတ္မခ်မ္းေျမ့စရာ ေကာင္းလိုက္ေလျခင္းပါတကား။ သူမသည္ ဤဘဝတြင္ လူတို႔အတြက္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ အစီအမံမ်ား၏ အဓိပၸာယ္က မည္သည့္အရာ ျဖစ္သည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ရႈပ္ေထြးေနခဲ့သည္၊ သူမ မသိခဲ့ေပ။ သူမသည္ ဤပုံစံအတိုင္း ဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ အသက္အိုမင္းသည့္ အ႐ြယ္ေရာက္ခဲ့ကာ ယင္းတို႔အားလုံးကို နားမလည္ႏိုင္ေသး၊ သို႔မဟုတ္ တိက်မွန္ကန္ေသာ ေကာက္ခ်က္မဆြဲႏိုင္ေသး၊ သို႔မဟုတ္ ဘဝတြင္ တိက်မွန္ကန္ေသာ ဦးတည္ခ်က္ႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို မရရွိေသး။ သူမသည္ ဤအရာတစ္ခုမွ် မရရွိႏိုင္ေသာအခါ ဘုရားသခင္က ယင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ မည္သည့္အရာ ျပဳလုပ္ခဲ့သနည္း။ သူသည္ ဤလူ၏ အသက္တာ နိဂုံးခ်ဳပ္ၿပီဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လုပ္၍ရႏိုင္သမွ်ကို လုပ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ဝန္းက်င္အေျခအေနမ်ားကို စီမံခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ သူမကို ဉာဏ္အလင္းေပး၍ လမ္းျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ သူမ အနာက်င္ရဆုံးအခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ အလြန္ဆိုးဝါးေသာ အေျခအေနမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ ဆက္လက္ရွင္သန္ဖို႔အတြက္ လႈံ႕ေဆာ္မႈကိုပင္ ေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အဆုံးစြန္ေမတၱာႏွင့္ အားေပးမႈျဖင့္ သူမကို ဤအဆင့္ေရာက္သည္အထိ ‌ေထာက္မေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ မည္သည့္ရည္႐ြယ္ခ်က္အတြက္ ျဖစ္သနည္း။ သူမအား ျပန္လွည့္လာေစဖို႔ ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦး ျပန္လွည့္လာျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ သင္ မွီခိုအားထားႏိုင္မည့္ မည္သူမွ်မရွိေၾကာင္း၊ သင္သည္ မည္သူ႔ကိုမွ် မွီခိုရမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ သင္သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္ေသာဘဝကို မိမိဘာသာ ဖန္တီးဖို႔ ႀကိဳးစားရမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ မည္သည့္ဆႏၵကိုမွ် ျဖစ္ေပၚေစရမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ဖန္ဆင္းရွင္မွတစ္ပါး သင္ကိုယ္တိုင္ပင္ သင္၏ကံၾကမၼာကို မည္သူမွ် စီစဥ္ၫႊန္ၾကားႏိုင္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အခြင့္အာဏာ စြဲကိုင္ႏိုင္ျခင္းမရွိေၾကာင္း နားလည္ရန္ျဖစ္၏။ သင္ျပဳလုပ္သင့္သည့္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမွာ အဘယ္နည္း။ မည္သည့္ မေက်မနပ္စကား သို႔မဟုတ္ မျဖစ္မေန ေတာင္းဆိုခ်က္မွ် မရွိဘဲ ဖန္ဆင္းရွင္ေရွ႕ေမွာက္သို႔ လာေလာ့။ သူေျပာသည့္အရာကို နားေထာင္လ်က္ သူ၏လမ္းကို လိုက္ေလွ်ာက္ေလာ့။ နာက်င္မႈျဖစ္ေစ၊ ဖ်ားနာမႈျဖစ္ေစ ဤသည္မွာ လူ႔ဘဝတြင္ ေတြ႕ႀကဳံရမည့္ အစိတ္အပိုင္းခ်ည္းသာ ျဖစ္၏။ လူတစ္ဦး၏ အသက္တာနိဂုံးခ်ဳပ္ၿပီဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မည့္ဆဲဆဲ ျဖစ္ၿပီး ဤအရာအားလုံးကို ၎က နားမလည္ေသာအခါ ဘုရားသခင္သည္ အျခားမည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္သနည္း။ သူသည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေနာက္ထပ္ မလုပ္ဘဲရွိကာ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အေပၚ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း လကၡဏာလည္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မည္သည့္အရာမွ် မလုပ္ေဆာင္ေတာ့သနည္း။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ထိုသူသည္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားျဖင့္ အၿမဲ အသက္ရွင္ကာ သူ၏ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ မဆုတ္မနစ္ ႀကိဳးပမ္းမႈျဖင့္ အသက္ရွင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္အျပင္ သူသည္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားထားသည့္ အရာတိုင္းကို စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေသာ၊ ေခါင္းမာေသာ၊ ထို႔ျပင္ မိမိကိုယ္ကို မွန္ကန္သည္ဟု ယူမွတ္ေသာ၊ ႏိုင္လိုစိတ္ျပင္းထန္ေသာ စိတ္ထားျဖင့္ သေဘာထားခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လူတစ္ဦး၏ ဘဝအဆုံးသတ္ခါနီးႏွင့္ ဘုရားသခင္ ခ်မွတ္ထားသည့္ ဤဝန္းက်င္မ်ား သို႔မဟုတ္ ျဖစ္စဥ္မ်ားၾကားတြင္ တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၿပီးေသာ္လည္း ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၎တို႔၏ အသိပညာက လုံးဝ မေျပာင္းလဲသည့္အျပင္ လူ႔ဘဝ၏ ကံၾကမၼာအား နားလည္ျခင္း ဘာမွ်မရွိေသာအခါ ၎တို႔၏ အသက္တာက မည္သည့္သေဘာသက္ေရာက္သည္မွာ ရွင္းေနၿပီျဖစ္ကာ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ တစ္စုံတစ္ရာ ျပဳလုပ္ျခင္း ေနာက္ထပ္ရွိမည္ မဟုတ္ေတာ့ေခ်။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္သည့္ပုံစံ ျဖစ္၏။

ဘုရားသခင္အလုပ္လုပ္သည့္ ပုံစံ၏ ရလဒ္အျဖစ္ လူတို႔အထဲ၌ မည္သည့္အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား ေပၚေပါက္လာသနည္း။ လူအခ်ိဳ႕သည္ ဘုရားသခင္က အျခားသူမ်ားအား ဖယ္ရွားရွင္းလင္းသည္ကို ေတြ႕ရေသာအခါ ၎တို႔အထဲ၌ အယူအဆမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး “ဤသူသည္ သူ၏အသက္တာတြင္ နာက်င္မႈေျမာက္ျမားစြာ ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီး ျဖစ္၍ ဖန္ဆင္းရွင္သည္ သူ႔အေပၚ က႐ုဏာမထားသေလာ” ဟု ေျပာၾကသည္။ က႐ုဏာထားျခင္းသည္ မည္သည့္အရာကို ကိုယ္စားျပဳသနည္း။ (ေက်းဇူးေတာ္ကို ေပးအပ္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။) ေက်းဇူးေတာ္ေပးအပ္ျခင္းက ထိုသူ၏ ကံၾကမၼာကို အဆုံးအျဖတ္ ေပးႏိုင္သေလာ။ ယင္းက သူ၏ ကံၾကမၼာကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္သေလာ။ ယင္းက သူ၏အျမင္မ်ားကို ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္သေလာ။ (ေျပာင္းလဲမေပးႏိုင္ပါ။) ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဖန္ဆင္းရွင္က လူတစ္ဦးအေပၚ ေကာင္းခ်ီးမ်ား၊ ေက်းဇူးေတာ္မ်ားႏွင့္ ႐ုပ္ဝတၳဳဆိုင္ရာ သာယာမႈမ်ားကို အဘယ္မွ် ႏွင္းအပ္ေစကာမူ ဤအရာမ်ားက ထိုသူအား ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ဖို႔၊ သို႔မဟုတ္ အသက္တာတြင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေလွ်ာက္ဖို႔၊ ထို႔ျပင္ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ ၫႊန္ျပေပးသည့္လမ္းေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္လွမ္းဖို႔ႏွင့္ အသက္တာတြင္ လူတို႔ေတြ႕ႀကဳံေသာ အရာမ်ားအားလုံးသည္ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ကို နားလည္ဖို႔ မတိုက္တြန္း သို႔မဟုတ္ မကူညီပါက ၎တို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီးေသာ အလုပ္အားလုံးသည္ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ထိုသူက ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ခဲ့သည့္အသက္တာ ကာလအပိုင္းအျခားႏွင့္ ပတ္သက္၍ နိဂုံးခ်ဳပ္ၿပီဟု သိသာထင္ရွားစြာ ေကာက္ခ်က္ခ်မည္ျဖစ္သည္။ လူတို႔အထဲ၌ မည္သည့္အယူအဆမ်ား ေပၚေပါက္လာေလ့ရွိသနည္း။ “ဘုရားသခင္သည္ သည္းခံစိတ္ရွည္ၿပီး သူ၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ အင္အားႀကီးမားကာ က်ယ္ေျပာ၏။ သူသည္ ထိုသို႔ေသာလူမ်ိဳးကို အဘယ့္ေၾကာင့္ မခ်စ္ႏိုင္ရသနည္း” ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မည္သို႔‌ေပၚလြင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသူ႔ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္သေလာ၊ သို႔မဟုတ္ မခ်စ္သေလာ။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ထိုသူ၏ အထဲ၌ မည္သည့္ရလဒ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္ၿပီးျဖစ္သနည္း။ ရလဒ္မ်ား မရွိပါက ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ မည္ကဲ့သို႔ ေပၚလြင္သနည္း။ ဘုရားသခင္၏ စိတ္သေဘာထားသည္ မည္ကဲ့သို႔ ထင္ရွားသနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အလုပ္ကို မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္သနည္း။ အမွန္တြင္မူ ဘုရားသခင္က တစ္စုံတစ္ရာကို မျပဳလုပ္မီ သူသည္ ထိုသူ႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္ႏွင့္ၿပီး၊ ထိုသူ႔အေပၚ အလုပ္လုပ္ႏွင့္ၿပီး ျဖစ္သည့္အျပင္ ထိုသူ၏တစ္ဘဝလုံးကို သူ၏ နည္းလမ္းအတိုင္း ႀကိဳတင္ျပ႒ာန္းျခင္းႏွင့္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားျခင္းအတြက္ ႀကံစည္ၿပီးသား ျဖစ္ေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားမွာ ဤအရာအားလုံး၏ ေနာက္ကြယ္၌ ရွိ၏။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖစ္ၿပီးသားပင္။ ထိုသူသည္ သူ႔အသက္တာ၏ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေနစဥ္ ဘုရားသခင္က သူ႔အား သနားက႐ုဏာႏွင့္ ဂ႐ုစိုက္မႈ ျပသည္၊ သူ႔အား ကြယ္ကာသည္၊ သူ႔အား လႈံ႕ေဆာ္မႈေပးသည္၊ ထို႔ျပင္ ဝန္းက်င္အခ်ိဳ႕ကို ခင္းက်င္းေပးသည္၊ ဤဘဝတြင္ သူ၏ အထူးတာဝန္ကို အၿပီးသတ္ရာ၌ အစဥ္အၿမဲ ကြယ္ကာေပးေလသည္။ ဤျဖစ္စဥ္အတြင္း သူသည္ အဘယ္မွ် ဇြဲရွိသည္၊ ေခါင္းမာသည္၊ မာနေထာင္လႊားသည္၊ သို႔မဟုတ္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာသည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က သူ႔အား ဖန္ဆင္းရွင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သေဘာထားႀကီးျခင္းႏွင့္အတူ ဘုရား၏ တာဝန္ဝတၱရားအားျဖင့္ ဘုရား၏ နည္းလမ္းအတိုင္း သူ၏အသက္တာကို ေခ်ာေမြ႕စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔အတြက္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ကူညီေပးသည္။ သူ၏အသက္တာတြင္ အႏၲရာယ္မ်ားႏွင့္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈမ်ား အဘယ္မွ် ႀကဳံေတြ႕ပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ အႀကိမ္မည္မွ်ပင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုန္ၿပီး မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံခ်င္သည္ျဖစ္ေစ ဘုရားသခင္က သူ၏နည္းလမ္းအတိုင္း ဤဘဝတစ္ေလွ်ာက္တြင္ သူ႔အား လမ္းျပေလသည္။ ဘုရားသခင္၏ လမ္းျပမႈမပါလွ်င္ သူသည္ ျဖားေယာင္းသိမ္းသြင္းမႈ၊ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈ၊ သို႔မဟုတ္ အႏၲရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးက ပတ္ခ်ာဝိုင္းမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏အသက္တာသည္ ေခ်ာေမြ႕စြာ ျဖတ္သန္းရမည္ မဟုတ္သည္မွာ အေသအခ်ာပင္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသာလွ်င္ ျဖစ္၏။ လူတို႔သည္ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားတြင္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ နာက်င္မႈ၊ ႀကီးစြာေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ား ကင္းေဝးသင့္သည္ဟု ေတြးထင္ၾကသည္။ အမွန္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ သနားက႐ုဏာ၊ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ခ်စ္တတ္ေသာ၊ သည္းခံတတ္ေသာ ပုံစံျဖင့္ အစဥ္အျမတ္ ေပးအပ္ေနသည္။ အဆုံးတြင္ လူတို႔အေနျဖင့္ သမၼာတရားကို နားလည္ၿပီး အသက္ကို ရရွိဖို႔အလို႔ငွာ သူသည္ သမၼာတရားကိုလည္း ႀကီးမားေသာ စိတ္ရွည္မႈႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာျဖင့္ ‌ေဖာ္ျပသည္။ သူသည္ ရလဒ္မ်ားရရွိဖို႔အတြက္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အသုံးျပဳလ်က္ လူတို႔သည္ လူ႔ဘဝကို နားလည္ၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိစြာ မည္သို႔အသက္ရွင္ရမည္ကို သိဖို႔အလို႔ငွာ ၎တို႔ကို တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ လမ္းျပေလသည္။ သူ၏အလုပ္ကို ဤပုံစံအတိုင္း လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ေပါ့တန္ေသာအတိုင္းအတာျဖင့္ ဆိုရလွ်င္ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူတို႔အေနျဖင့္ အသက္တာ၌ ၎တို႔အေပၚ က်ေရာက္သည့္ နာက်င္မႈအားလုံးကိုသာမက ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ ျဖစ္ပြားေစသည့္ နာက်င္မႈအားလုံးကို ဖယ္ရွားႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္သည္။ ပို၍ေလးနက္ေသာ အတိုင္းအတာျဖင့္မူ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ လူတို႔ကို ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ ေနထိုင္ေစရန္၊ အသက္တာကို သာမန္လူမ်ားအျဖစ္၊ လူသားစစ္စစ္အျဖစ္ ဘဝကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ရန္ႏွင့္ ဖန္ဆင္းရွင္၏ လမ္းျပမႈေအာက္တြင္ အသက္ရွင္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လူတိုင္း၌ လြတ္လပ္မႈရွိ၏။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အတြက္ လြပ္လပ္စြာ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္ ဆင္ျခင္ေတြးေခၚႏိုင္စြမ္းကို ဖန္ဆင္းေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ လူတို႔သည္ ဤကမာၻေလာကႏွင့္ ဤလူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွ အသိပညာ၊ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၊ လူမႈေခတ္ေရစီးေၾကာင္း၊ မိသားစုပညာေရး အစရွိသည့္ အရာမ်ားစြာကို ခံယူရရွိခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ စာတန္ထံမွလာသည့္ ဤအရာမ်ားကို အၿမဲပင္ ႐ြံရွာစက္ဆုပ္ကာ လူတို႔သည္ ဤအရာမ်ား၏ အဓိပၸာယ္မဲ့ျခင္းႏွင့္ ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ျခင္းကို သိၿပီး ယင္းတို႔၏ သမၼာတရားႏွင့္ လိုက္‌ေလ်ာညီေထြမႈ အတိကင္းမဲ့ျခင္းတို႔ကို သိျမင္ဖို႔အလို႔ငွာ ယင္းတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို မည္သည့္အခါမွ် ဤစာတန္ဆန္ေသာ အရာမ်ားမွ သီးသန႔္ခြဲျခားမထားေခ်၊ သို႔မဟုတ္ ေဝးေဝးမထားေခ်။ ထိုအစား သူသည္ လူတို႔အား ယင္းတို႔ကို ေတြ႕ႀကဳံခြင့္ႏွင့္ ယင္းတို႔ကို အရွိအတိုင္း ပိုင္းျခားသိျမင္ခြင့္ေပးကာ ဤတြင္ ဘဝ၏ မွန္ကန္ေသာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားႏွင့္ မွန္ကန္ေသာ နားလည္မႈကို ရရွိခြင့္ေပးသည္။ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံး ၿပီးဆုံး၍ ဘုရားသခင္က သူလုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာအားလုံးကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးေသာအခါ လူတို႔သည္ ၎တို႔ရရွိႏိုင္သမွ်ကို ရရွိေလသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤေနာက္ဆုံးအဆင့္တြင္ လူတို႔အထဲ၌ မည္သည့္အယူအဆမ်ား ေပၚေပါက္လာသနည္း။ ယင္းက ဘုရားသခင္သည္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ကို စြန႔္ပစ္ၿပီးျဖစ္ကာ ထိုသူ၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို အေရးမစိုက္ဟု လူတို႔အား ခံစားေစသည္။ ထိုအဆင့္တြင္ ဘုရားသခင္၌ ထိုသူထားရွိႏိုင္ခဲ့သည့္ ေႏြးေထြးေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အနည္းငယ္မွာ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာ ပ်က္စီးသြားၿပီဟု လူတို႔ခံစားရၿပီး ဤသည္မွာ အေတာ္ပင္ ရက္စက္သည္ဟု ခံစားရသည္။ လူတို႔က ဤရက္စက္မႈအသိကို ခံစားရေသာအခါ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားလည္း ထြက္ေပၚလာသည္။ သင္သည္ လူေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္လိုၿပီး ထိုသူကို ကယ္တင္ခံရဖို႔ ကူညီလိုသည္။ ဤသည္မွာ အက်ိဳးရွိသေလာ။ ထိုသူသည္ သမၼာတရားလိုက္စားျခင္း လုံးဝမရွိဘဲ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ယုံၾကည္လာခဲ့ၿပီး ဘာမွ် မရရွိေသးေပ။ သင္သည္ ထိုသူ႔ကို သနားလိုၿပီး ကူညီလိုေသာ္လည္း သူ႔အား သမၼာတရားကို သင္ ျဖည့္စြမ္းေပးႏိုင္သေလာ။ သင္သည္ ထိုသူ႔အေပၚ အသက္ကို ေပးအပ္ႏိုင္သေလာ။ ယင္းကို သင္ တကယ့္ကို မျပဳလုပ္ႏိုင္သျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အဘယ့္ေၾကာင့္ အယူအဆမ်ား ရွိရသနည္း။ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သည့္ အလုပ္မွာ လူတိုင္းအတြက္ တရားမွ်တၿပီး ယုတၱိတန္၏။ အကယ္၍ သူသည္ သမၼာတရားကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မခံယူသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းမရွိပါက ဘုရားသခင္က သူ႔ကို မကယ္တင္ဟု အဘယ္သို႔ သင္ မေက်မနပ္ ေျပာႏိုင္သနည္း။ ဤေနရာတြင္ လူတို႔၏ အယူအဆ အေတာ္အတန္ ရွိသည္မွာ မုခ်ပင္။ လူတို႔က “ဘုရားသခင္သည္ မ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ သူသည္ ဤေနာက္ဆုံးအဆင့္ကို အဘယ့္ေၾကာင့္ အျပည့္အဝ မၿပီးေျမာက္သနည္း။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္လိုေသာအရာ ျဖစ္ဟန္မတူသည္သာမက ယင္းကို ဘုရားသခင္ မလုပ္ေဆာင္သင့္ေပ။ ဘုရားသခင္က ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ သူ႔အား ယုံၾကည္သူတို႔ အားလုံးကို ကယ္တင္ခံရေသာအခြင့္ ေပးသင့္သည္။ ထိုသို႔ေသာ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုသည္သာ ဘုရားအလုပ္၏ ျပည့္စုံေသာရလဒ္ ျဖစ္မည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က ဤသူကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခဲ့သနည္း။ ဤအရာသည္ လူတို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သနားက႐ုဏာႏွင့္ ဆန႔္က်င္ၿပီး လူတို႔က ယင္းကို အထင္ျမင္လြဲမွားႏိုင္ေခ် ရွိသည္တကား။ ဘုရားသခင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အမႈအရာမ်ားကို ဤသို႔ လုပ္ေဆာင္ရမည္နည္း။ ယင္းသည္ လူတို႔၏ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို အနည္းငယ္ မငဲ့ကြက္ျခင္း မဟုတ္ေလာ” ဟူသကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အယူအဆ ေျမာက္ျမားစြာကို သိုထားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထား ရွိသည့္ပုံစံပင္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားပင္ ျဖစ္၏။ ယင္းကိုသာ ေတြ႕ႀကဳံေလာ့။ သို႔ဆိုလွ်င္ တစ္ေန႔ေန႔ သင္တို႔ နားလည္လိမ့္မည္။

ယခုတင္ ငါတို႔ေျပာလိုက္သည့္အရာသည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတို႔၏ အခ်ိဳ႕ေသာ အယူအဆမ်ား၊ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေလသည္။ ယင္းတို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕မွာ လူတို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႕မွာ ဘုရားသခင္အေပၚ လူတို႔၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ ဤအရာကို ျပဳလုပ္သင့္သည္၊ ထိုအရာကို ျပဳလုပ္သင့္သည္ဟု စဥ္းစားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏အလုပ္က သင္၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ မကိုက္ညီဘဲ သင္၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္ေသာအခါ သင္သည္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၿပီး ဝမ္းနည္းမည္ျဖစ္ကာ “ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္၏ ဘုရားမဟုတ္၊ ကြၽန္ုပ္၏ဘုရားသည္ ကိုယ္ေတာ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္မည္မဟုတ္” ဟု ေတြးမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ သင္၏ဘုရား မဟုတ္ပါက အဘယ္သူသည္ သင္၏ဘုရားျဖစ္သနည္း။ ဤအရာမ်ား မေျပလည္ေသာအခါတြင္ လူတို႔သည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဤအေျခအေနမ်ားႏွင့္ အယူအဆမ်ားထဲ၌ ေနထိုင္ၾကၿပီး ၎တို႔၏စိတ္ထဲ၌ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို တိုင္းတာရန္၊ ၎တို႔သည္ အမႈအရာမ်ားကို မွန္ကန္စြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကိုျဖစ္ေစ၊ မွားယြင္းစြာ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ကိုျဖစ္ေစ အကဲျဖတ္ရန္ႏွင့္ ၎တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ လမ္းေၾကာင္း၏ မွန္ကန္မႈကို အကဲျဖတ္ရန္အတြက္ ဤအယူအဆမ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခံယူၾကသည္။ ဤအရာက ျပႆနာဆီသို႔ ေခၚေဆာင္မည္ျဖစ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္သည့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုေနာက္သို႔ လိုက္ေနေသာေၾကာင့္ သင္သည္ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ ဘုရားသခင္ေနာက္သို႔ လိုက္ၿပီး အျပင္ပန္းအားျဖင့္ သူ၏ တရားေဒသနာမ်ားႏွင့္ သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားေထာင္လွ်င္ပင္ ေနာက္ဆုံးရလဒ္မွာ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိရန္အတြက္ ျဖစ္မည္ေလာ။ ျဖစ္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိရန္အတြက္မူ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ကို လက္ခံယူျခင္းႏွင့္ အသင္းေတာ္အသက္တာထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ျခင္းအားျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ စီမံခန႔္ခြဲမႈအလုပ္ထဲ၌ရွိေသာ လူတစ္ဦးႏွင့္ ဘုရားသခင္ ကယ္တင္ၿပီး စုံလင္ေအာင္ျပဳမည့္လူတစ္ဦးျဖစ္ဖို႔ ေသခ်ာသည္၊ ထို႔ျပင္ ဤသည္မွာ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းခံရၿပီးသား ျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္ ကယ္တင္ခံရမည္မွာ ေသခ်ာသည္ ဟူ၍မဟုတ္‌ေခ်။ ဤသည္မွာ မမွန္ကန္ေပ။ ဤသည္မွာ လူ႔အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားသာ ျဖစ္ၿပီး လူ႔ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈႏွင့္ အကဲျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။

သင္တို႔ အတိုခ်ဳပ္ၾကေလာ့။ သင္တို႔အား ငါ ယခုတင္ ေျပာျပခဲ့ေသာ ဤဇာတ္လမ္းထဲ၌ ပါဝင္သည့္ လူ႔အယူအဆမ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းတို႔ကို အတိုခ်ဳပ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဖတ္ျပေလာ့။ (ဘုရားသခင္၊ အယူအဆေလးမ်ိဳးကို ကြၽန္ုပ္တို႔ အတိုခ်ဳပ္ၿပီးျဖစ္သည္။ ပထမဦးစြာ လူတို႔က သူတို႔၌ မွ်တၿပီး အလြန္အကြၽံမဟုတ္သည့္ ဆႏၵတစ္ခုႏွင့္ လိုက္စားမႈမ်ားရွိပါက ယင္းတို႔ကို ဘုရားသခင္ ျဖည့္ဆည္းေပးသင့္သည္ဟု ခံစားၾကရသည္။ ဒုတိယအေနျဖင့္ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အေပၚ ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အဖိုးအခကိုေပးခဲ့ၿပီး ျဖစ္လင့္ကစား ၎တို႔ နားမလည္ေသးပါက ၎တို႔အား ဘဝတြင္ အခက္အခဲေျမာက္ျမားစြာ ခံစားေစၿပီး မိမိတို႔ဘာသာ စမ္းတဝါးဝါးေလွ်ာက္ကာ အမႈအရာမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ႀကဳံေတြ႕လ်က္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈဒဏ္ကို ခံစားေစမည့္အစား ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အား ခ်က္ခ်င္းပင္ အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းေစဖို႔ သဘာဝလြန္အလုပ္တစ္ခုခုကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး ၎တို႔အား အသက္တာ၌ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို သိခြင့္ေပးသင့္သည္ဟု ခံစားၾကသည္။ တတိယအေနျဖင့္ လူတို႔၌ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူအဆမ်ား ရွိၾကသည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အေပၚ အလုပ္လုပ္ရင္း ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အဖိုးအခကို ေပးခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါက ေနာက္ဆုံးတြင္ အဆုံးသတ္ရလဒ္ ရွိရမည္ျဖစ္ကာ ယင္းမွာ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ရယူျခင္းကိုခံရမည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ စတုတၳအေနျဖင့္ ဘုရားသခင္၌ လူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းေနာက္ကြယ္တြင္ မိမိ၏ ကံစမ္းျခင္း စိတ္ေနစိတ္ထားႏွင့္ဆိုင္သည့္ တစ္စုံတစ္ရာရွိသည္။) ေနာက္ထပ္တစ္ခုခု ရွိသေလာ။ ငါ့အား မည္သူေျပာႏိုင္သနည္း။ (‌ေနာက္ထပ္အယူအဆတစ္ခုမွာ ဘုရားသခင္သည္ ဤႏွစ္ကာလမ်ား တစ္ေလွ်ာက္လုံး အလုပ္လုပ္လာေနၿပီး ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ ေနာက္ထပ္လူအခ်ိဳ႕ကို ရရွိသင့္သည့္အျပင္ လူအနည္းငယ္ကိုသာ သူရရွိလွ်င္ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ မဟုတ္ေတာ့ ဟူ၍ျဖစ္သည္။) ယင္းမွာ အယူအဆငါးမ်ိဳးပင္။ ေနာက္ထပ္ ရွိေသးသေလာ။ (ကြၽန္ုပ္ တစ္မ်ိဳးစဥ္းစားမိသည္မွာ လူတို႔၌ အဖမ္းခံရျခင္းႏွင့္ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရျခင္း တို႔ကဲ့သို႔ေသာ အထူးအေတြ႕အႀကဳံအခ်ိဳ႕ ရွိေသာအခါႏွင့္ ျဖစ္စဥ္အတြင္း ဘုရားသခင္ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ အျပန္အလွန္ဆက္ဆံမႈအခ်ိဳ႕ႏွင့္ စစ္မွန္ေသာ သက္ေသခံခ်က္ရွိေသာအခါ ၎တို႔သည္ ယင္းကို အရင္းအႏွီးတစ္မ်ိဳးအျဖစ္ မွတ္ယူၾကၿပီး ၎တို႔၌ ထိုသို႔ေသာ အေတြ႕အႀကဳံဆိုင္ရာ သက္ေသခံခ်က္ ရွိေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ရရွိႏိုင္ျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ၎တို႔၏ အသက္ရွင္သန္မႈ အခြင့္အေရးက ပို၍ျမင့္မားသည္ဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။) (ထို႔ျပင္ လူတို႔က ၎တို႔၏အလုပ္ ပို၍ႀကီးမားၿပီး ၎တို႔ေပးဆပ္ေသာ အဖိုးအခ ပို၍မ်ားေလ၊ ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ပို၍ရရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ကယ္တင္ခံရဖို႔ ပို၍ျဖစ္ႏိုင္ေခ် ရွိေလဟုလည္း ထင္မွတ္ၾကသည္။) တစ္နည္းအားျဖင့္ လူတို႔က ဘုရားသခင္၏ အသိအမွတ္ျပဳျခင္းအား ၎တို႔ရရွိဖို႔ အခြင့္အေရးသည္ ၎တို႔ အဖိုးအခမည္မွ်ေပးသည့္အေပၚ မူတည္သည္၊ ထို႔ျပင္ ယင္းတို႔ႏွစ္ခုမွာ ဆန႔္က်င္ဘက္ျဖစ္ျခင္း သို႔မဟုတ္ ဆက္စပ္မႈမရွိျခင္း ရွိရမည့္အစား တိုက္႐ိုက္ႏွီးႏႊယ္မႈ ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔သည္ ခ်ိတ္ဆက္မႈရွိရမည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္၏။ ယင္းမွာ ခုႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေလသည္။ အျခားေနာက္ထပ္ေရာ။ (ေနာက္ထပ္ လကၡဏာသြင္ျပင္တစ္ခု ရွိသည္မွာ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔အား သမၼာတရားကို နားလည္ေစလိုပါက သူသည္ ၎တို႔အား နားလည္ေစဖို႔ အလို႔ငွာ အသိဉာဏ္ပြင့္လင္းေစႏိုင္သည္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို ခ်စ္ေသာေၾကာင့္ လူတို႔ကို မစမ္းသပ္သင့္၊ မပိတ္ပင္သင့္၊ သို႔မဟုတ္ ဒုကၡမခံစားေစသင့္သည့္အျပင္ ၎တို႔အား ဒုကၡခံစားေစသည္မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ မဟုတ္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။) ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္၏။ အျခားအယူအဆမ်ား ရွိေသးသေလာ။ (လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ လူတိုင္းကို ရယူလွ်င္ ပိုေကာင္းမည္ဟု ထင္ၾကသည္။ စာတန္သည္ အရွက္ကြဲမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္သည္လည္း လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ရရွိၿပီးျဖစ္မည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တြင္ ဤသည္မွာ လူတို႔စဥ္းစားသည့္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ၊ စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ နည္းလမ္းျဖစ္ကာ ယင္းမွာ ၎တို႔၏ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ ျဖစ္၏။) ၎တို႔၌ ဘုရားသခင့္အလုပ္၏ ရလဒ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေကာင္းဆုံးေသာ စိတ္ကူးရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ အယူအဆတစ္ခု ျဖစ္၏။ လူတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ၿပီး စက္ဆုပ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ ထိုရည္႐ြယ္ခ်က္အျပင္ ၎တို႔က ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ ဤအရာအားလုံး၌ အစႏွင့္အဆုံး ရွိသင့္သည္၊ အဆုံးသတ္က ျပည့္စုံျဖစ္ရမည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔၏ လိုအင္ဆႏၵမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီလ်က္ ၎တို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္ကာ ၎င္တို႔၏ လွပေသာအရာမ်ားအား ေတာင့္တျခင္းႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္ရမည္ ျဖစ္သည္ဟု ယုံၾကည္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ ၿပီးစီးေသာအခါ အျဖစ္မွန္မ်ားမွာ လူတို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားႏွင့္ ထပ္တူ မျဖစ္တတ္ဘဲ ဤအရာအားလုံး၏ အဆုံးသတ္က လူတို႔စိတ္ကူးသကဲ့သို႔ ျပည့္စုံခ်င္မွ ျပည့္စုံေပမည္။ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ ၿပီးစီးေသာအခါ ဘုရားသခင္ကို ေၾကာက္႐ြံ႕ၿပီး မေကာင္းမႈကိုေရွာင္ေသာ ေယာဘကဲ့သို႔ေသာ နည္းပါးေသာ ယုံၾကည္သူမ်ားရွိခဲ့သည့္ ပညတ္ေတာ္ေခတ္ကအတိုင္း လူမ်ားစြာ မက်န္ရွိမည္ကို လူတို႔မေတြ႕ျမင္လိုသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္၏။ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ အနႏၲတန္ခိုးရွိေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင့္အလုပ္၏ ရလဒ္မ်ားသည္ ဤကဲ့သို႔ မျဖစ္သင့္ဟု ခံစားၾကၿပီး ဤသည္မွာ ၎တို႔က ဘုရားသခင္၏ အနႏၲတန္ခိုးရွိျခင္းကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုသည့္ပုံစံ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အနႏၲတန္ခိုးရွိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ဤအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကိုယ္၌က အယူအဆတစ္ခု၊ လူတို႔စိတ္ကူးသည့္ စင္းလုံးေခ်ာအယူဝါဒႏွင့္ဆိုင္သည့္ ခံယူခ်က္တစ္ခု ျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္လိုသည့္အရာႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္က သူ၏ အလုပ္အား လုပ္ေဆာင္သည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း မသက္ဆိုင္ေခ်။ အျခားမည္သည့္အယူအဆမ်ား ရွိေသးသနည္း။ (လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာအခါ ၎တို႔ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းကိုသာမက ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ၎တို႔ မည္ကဲ့သို႔ ဖယ္ရွားႏိုင္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္စဥ္းစားျခင္း မရွိၾကေခ်။ ထိုအစား ၎တို႔က ဘုရားသခင္သည္ အနႏၲတန္ခိုးရွိသည့္အျပင္ ဘုရားသခင္က လူတို႔အား ေျပာင္းလဲေအာင္လုပ္မည္ဟု ဆိုလွ်င္ ၎တို႔ေျပာင္းလဲမည္ဟု ထင္မွတ္ၾကသည္။) ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား မည္သို႔ေျပာင္းလဲရမည္ကို ေျပာျပေသာ္လည္း လူတို႔သည္ သူ၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း မရွိသည့္အျပင္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို မေျပာင္းလဲဘဲ ျပႆနာကိုပင္ အၿမဲတေစ ေရွာင္ရွားလိုၾကၿပီး ၎တို႔အား ဘုရားသခင္က ေျပာင္းလဲေပးသည္ကို အလိုရွိၾကသည္။ ဤသည္မွာ အႏွစ္မဲ့ေသာ စိတ္ကူးတစ္မ်ိဳးႏွင့္ အယူအဆတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ အျခားေနာက္ထပ္တစ္ခုခု ရွိသေလာ။ (ဒုကၡဆင္းရဲမ်ားစြာ ခံစားၿပီး ၎တို႔၏ဘဝတြင္ အဆီးအတားမ်ားစြာ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ၿပီးသည့္ လူတစ္ဦး၌ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေကာင္းေသာအဆုံးသတ္တစ္ခု ရွိသင့္သည္၊ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္က ၎တို႔အား လက္မေလွ်ာ့သင့္ဟု လူတို႔ထင္ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ဤသူကို ဘုရားသခင္က မရယူဘဲ သူက ထိုသူတို႔အား လက္ေလွ်ာ့ခ်င္ေသာအခါ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီးသည့္ ဤအရာမ်ားအားလုံးကို ၾကည့္လ်က္ “သူေတာ္ေကာင္း” တစ္ဦး၏ ရႈေထာင့္အျမင္ကို ခံယူၾကမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားက ၎တို႔၏ ခံစားခ်က္မ်ားအား စာနာေထာက္ထားမႈ ကင္းမဲ့လြန္းကာ ရက္စက္လြန္းသည္ ခံစားၾကမည္ျဖစ္သည္။) ဤတြင္ ျပႆနာက အဘယ္နည္း။ သင္တို႔က ဤအရာသည္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ျပႆနာတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း ထုတ္မေျပာဘဲ အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕ႏွင့္ သင္တို႔၏ အသိအျမင္ဆိုင္ရာ နားလည္မႈအခ်ိဳ႕ကိုသာ ေဖာ္ျပၾကသည္။ ဤတြင္ လူတို႔၏ အဓိကအယူအဆမွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦးကို သူသည္ အဘယ္မွ် သနားစဖြယ္‌ေကာင္းသည္ႏွင့္ သူ အဘယ္မွ် ဒုကၡခံစားခဲ့ၿပီးသည္ကို အေျခခံ၍ ကယ္တင္သည္ဟု လူတို႔ထင္ၾကသည္။ ဤသူသည္ ဆင္းရဲဒုကၡေျမာက္ျမားစြာ ခံစားခဲ့ၿပီးျဖစ္ကာ သူ၏ဘဝက အလြန္သနားစဖြယ္ေကာင္းေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထိုသူ၏ အဆုံးသတ္ကို ဆုံးျဖတ္ေသာအခါ သူ၏ သနားက႐ုဏာျပည့္ဝေသာ စိတ္ႏွလုံးႏွင့္ သူ၏ သေဘာထားႀကီးျခင္း၊ သည္းခံစိတ္၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ သနားျခင္းတို႔ကို ျပသင့္သည္ဟု လူတို႔ထင္ၾကသည္။ ထိုသူသည္ သမၼာတရားကို နားလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ နားမလည္သည္ျဖစ္ေစ၊ ထို႔ျပင္ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို မည္ေ႐ြ႕မည္မွ် က်ိဳးႏြံနာခံသည္ျဖစ္ေစ၊ ဘုရားသခင္သည္ ထိုအရာမ်ားကို ထည့္တြက္စဥ္းစားျခင္း မျပဳသင့္ဘဲ ထိုသူသည္ အဘယ္မွ် သနားစဖြယ္ေကာင္းသည္ကိုသာ ထည့္တြက္စဥ္းစားသင့္ကာ သူသည္ နာက်င္မႈအေျမာက္အျမား ခံစားခဲ့ၿပီးေၾကာင္း၊ သူသည္ သူ၏ စိတ္ကူးေမွ်ာ္မွန္းခ်က္အား က်ားကုတ္က်ားခဲ ဖက္တြယ္ထားေၾကာင္း ထည့္တြက္စဥ္းစားလ်က္ ထိုသူကို ကယ္တင္ခံရခြင့္ျပဳျခင္းျဖင့္ ႁခြင္းခ်က္ထားသင့္သည္ဟု လူတို႔ထင္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ လူတို႔၏ အယူအဆတစ္ခုပင္ ျဖစ္၏။ လူတို႔၌ “ျပဳသင့္သည္” ဟူသည့္ အသုံးအႏႈန္းမ်ားစြာ ရွိၿပီး ဘုရားသခင္က မည္သည့္အရာ ျပဳသင့္သည္ကို အဆုံးအျဖတ္ေပးရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုရန္အတြက္ “ျပဳသင့္သည္” ဟူသည့္ ဤအသုံးအႏႈန္းမ်ားအားလုံးကို အသုံးျပဳၾကသည္။ အျဖစ္မွန္မ်ားက ဘုရားသခင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို ဤပုံစံအတိုင္း ျပဳလုပ္မထားေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ေသာအခါတြင္ လူတို႔ႏွင့္ ဘုရားသခင္ၾကား သေဘာထားကြဲလြဲမႈ ေပၚေပါက္လာၿပီး လူတို႔အထဲ၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈ ေပၚေပါက္လာေလသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ယင္းက အထင္အျမင္လြဲမွားမႈမွ်သာ ဟုတ္သေလာ။ ဤအရာမွေန၍ လူတို႔၏ ပုန္ကန္လိုျခင္းလည္း ထြက္ေပၚလာေလသည္။ ဤသည္တို႔မွာ လူတို႔အေပၚ အယူအဆမ်ားက ယူေဆာင္လာသည့္ ဒုကၡဆိုးက်ိဳးမ်ားႏွင့္ အက်ိဳးဆက္မ်ား ျဖစ္ၾက၏။

ငါတို႔ေဆြးေႏြးေနသည့္ အဓိကအခ်က္မွာ အယူအဆမ်ား ျဖစ္သည္။ ငါတို႔ ယခုတင္ေျပာခဲ့သည့္ ဇာတ္လမ္းမွေန၍ ဇာတ္ေကာင္သည္ ဘုရားသခင္ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားထားခဲ့သည့္ အရာရာကို အကဲျဖတ္ရန္အတြက္ အယူအဆမ်ားစြာကို အသုံးျပဳခဲ့ေၾကာင္း၊ ဇာတ္ေကာင္၌ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အရာတိုင္းႏွင့္ သူမအား ဘုရားသခင္ဆက္ဆံခဲ့သည့္ ပုံစံ၏ ရလဒ္အေနျဖင့္ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားစြာ ရွိလာကာ ယင္းတို႔အားလုံးမွာ အယူအဆမ်ားပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို လူတို႔က ျမင္ႏိုင္သည္။ လူတို႔၌ အျခား မည္သည့္အယူအဆမ်ား ရွိသနည္း၊ ငါ့အား ေျပာေလာ့။ (ဘုရားသခင္သည္ ထိုမွ်ႀကီးမားေသာ အလုပ္ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည့္အတြက္ သူသည္ ပိုမ်ားေသာ လူတို႔ကို ရယူသင့္သည္ဟု လူတို႔ထင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လူအနည္းငယ္ကိုသာ ရယူႏိုင္လွ်င္ ယင္းမွာ သူရယူမည့္သူအားလုံးပင္ ျဖစ္သည္ဟု ဘုရားသခင္ဆိုေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုလူမ်ားစြာကို ရယူဖို႔မႏွစ္သက္ဟု လူတို႔ခံစားရသျဖင့္ ဆက္၍ မလိုက္စားၾကေတာ့ေပ။) အယူအဆမ်ားသည္ လူတို႔၏ လိုက္စားမႈအေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္ေလသည္။ ဤတြင္ အမွားျပင္ဆင္ခ်က္ ျပဳလုပ္ရမည္။ ဘုရားသခင္က ထိုလူမ်ားစြာ ရယူဖို႔ မႏွစ္သက္သည္မဟုတ္၊ ယင္းကို သူႏွစ္သက္၏။ ဤေနရာ၌ ေမးခြန္းတစ္ခု ရွိသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔၏ အဆုံးသတ္ကို ေနာက္ဆုံးတြင္ အဆုံးအျဖတ္ေပးေသာအခါ သူသည္ ၎တို႔အေပၚ ေနာက္ထပ္ အလုပ္လုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ဘဲ၊ ထိုအစား ၎တို႔ကို လက္ေလွ်ာ့မည္ဟု မည္သည့္အရာအေပၚ အေျခခံ၍ ဘုရားသခင္ ဆိုသနည္း။ ဤေနရာတြင္ ဘုရားသခင္၌ စံခ်ိန္စံၫႊန္းတစ္ခု ရွိကာ ယင္းမွာ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုျဖစ္သကဲ့သို႔ ပဓာနက်ေသာအခ်က္တစ္ခုလည္း ျဖစ္၏။ အကယ္၍ သင့္ထံတြင္ ဤစံခ်ိန္စံၫႊန္း၊ စည္းမ်ဥ္း၊ သို႔မဟုတ္ ပဓာနအခ်က္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အယူအဆမ်ားရွိလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ ယင္းကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မသိျမင္ႏိုင္လွ်င္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အခ်ိဳ႕ေသာ သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားျဖစ္ေစ၊ စိတ္ကူးမ်ားျဖစ္ေစ သင့္အထဲ၌ ေပၚလာမည္ ျဖစ္သည္။ လူအခ်ိဳ႕က “ဘုရားသခင္သည္ သူမအေပၚ၌ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ မ်ားစြာ ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း သူမသည္ မေျပာင္းလဲသည့္အျပင္ သူမ၏ဆႏၵကို လက္မလႊတ္ဘဲ ပို၍ပင္ ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားကာ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္မလာခဲ့ေသာေၾကာင့္ သူမအေပၚ ဘုရားသခင္လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤသည္မွာ သူမအ‌ေပၚ ဘုရားသခင္ လက္ေလွ်ာ့ခဲ့ျခင္း၏ အဓိက အေၾကာင္းရင္းျဖစ္သေလာ။ (မဟုတ္ပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ဤဇာတ္လမ္း၏ အဆုံးတြင္ ဇာတ္ေကာင္အမ်ိဳးသမီး အိုမင္းလာေသာအခါ သူမ၏ ႐ုပ္သြင္ေျပာင္းလဲသြားကာ ႏွစ္ကာလမ်ား ကုန္လြန္သြားသည္ႏွင့္အမွ် သူမသည္လည္း အသက္ႀကီးရင့္လာၿပီး ေခတ္ေျပာင္းသြားသည့္တိုင္ မ‌ေျပာင္းမလဲ က်န္ရွိေနသည့္အရာမွာ သူမ၏ဆႏၵျဖစ္သည့္အျပင္ သူမ၏ မႈန္ဝါးလုလုျဖစ္ေသာ ဤယုံမွားလြန္မႈမ်ားပင္ ျဖစ္၏။ သို႔ဆိုလွ်င္ မည္သည့္အရာက သူမအား ထိုသို႔ေသာဆႏၵကို ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားေစခဲ့သနည္း။ (စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေသာ၊ ပုန္ကန္ေသာ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္ပါသည္။) မွန္ေပ၏။ သူမသည္ သမၼာတရားကို မခ်စ္၊ သမၼာတရားကို မလိုက္စား၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို မခံယူသည့္အျပင္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိ ဟူသည့္အခ်က္တို႔က ထိုသို႔ေသာရလဒ္ကို ျဖစ္ေပၚေစျခင္းျဖစ္သည္။ မာနေထာင္လႊားျခင္း၊ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္းႏွင့္ အေလွ်ာ့မေပးျခင္းဟူသည့္ သူမ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားက သူမအား ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵႏွင့္ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအေပၚ ဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားေစၿပီး သူမ၏ စံသတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို လက္လႊတ္လိုက္ျခင္းမွ ဟန႔္တားထားသည္။ ဤအရာကို မည္သည့္အရာက ျဖစ္ေစသနည္း။ ယင္းမွာ သူမ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားက ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦး လမ္းဆုံးေရာက္ေသာ္လည္း ၎၏ စိတ္သေဘာထားက စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေနဆဲ၊ မာနေထာင္လႊားေနဆဲ၊ အေလွ်ာ့မေပးဆဲရွိသည္ကို ျမင္ေတြ႕သည့္အခါတိုင္း ဤအရာက မည္သည့္အရာကို ဆိုလိုသနည္း။ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္စဥ္တြင္ ဤသူ႔ကို အျပင္ပန္းမွၾကည့္လွ်င္ ဘုရားသခင္ေနာက္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ေနၿပီး သူ၏တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ေနသည္ဟု ထင္ရေသာ္လည္း သူျပဳလုပ္သမွ်တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ေတြ႕ႀကဳံျခင္း မရွိသည့္အျပင္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ သူ၌ အသက္ဝင္ေရာက္မႈ လုံးဝမရွိ‌ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဤသို႔ေသာလူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ကို အမွန္တကယ္ ခံယူျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္း ရွိပါသေလာ။ (မရွိပါ။) မွန္ေပ၏။ ဤအရာက ၎တို႔၌ ဘုရားသခင္၏ စြန႔္ပစ္ခံရျခင္း အက်ိဳးဆက္ကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ၎တို႔သည္ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး၏ လမ္းေၾကာင္းကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရကာ ၎တို႔သည္ အသက္ရွင္စဥ္အတြင္း ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေရာက္လာၿပီး ဤအရာအားလုံးကို စီစဥ္ၫႊန္ၾကားခဲ့သူမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူတို႔၏ ကံတရားကို စီမံသူမွာ ဖန္ဆင္းရွင္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ ေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ၾကားနာခဲ့သည့္ကာလအတြင္း ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေသာ၊ မာနေထာင္လႊားေသာ၊ အေလွ်ာ့မေပးေသာ စိတ္သေဘာထားက တကယ့္အဆုံးထိပင္ လုံးဝ မေျပာင္းလဲခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤရလဒ္က ပကတိရွင္းေနေပသည္။ ဤသည္မွာ လူတစ္ဦးအား လက္ေလွ်ာ့ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္၏ စည္းမ်ဥ္းဟူသည့္ ဘုရားသခင္၏ အၿပီးသတ္ စံခ်ိန္စံၫႊန္းပင္ ျဖစ္၏။ ဘုရားသခင္၏ ဤစည္းမ်ဥ္း၊ ဤစံခ်ိန္စံၫႊန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတို႔၌ မည္သည့္အျမင္မ်ား ရွိပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္ပါေစ သူသည္ လူတို႔၏ ၾသဇာလႊမ္းမိုးျခင္းကို ခံမည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ သူလုပ္ေဆာင္ရမည့္အရာ ဟူသမွ်ကို လုပ္ေဆာင္မည္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ဤလူႏွင့္ ထိေတြ႕မႈမရွိသည့္အျပင္ ဤလူ၏ အတြင္းက်ဆုံး အႏွစ္သာရက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ႏွင့္ သူ၏ စိတ္သေဘာထားက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို နားမလည္ဘဲ သူ၏ အျပင္ပန္းသဏၭာန္ကိုသာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားပါက သင္သည္ ဘုရားလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား၏ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ အေၾကာင္းရင္းကို မည္သည့္အခါမွ် နားလည္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ သင္သည္ ဤလူႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘုရားသခင္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားႏွင့္ သူ၏ အဆုံးအျဖတ္တို႔အေပၚ အကဲျဖတ္ခ်က္မ်ား ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔ကို ငါေမးပါရေစ။ ဘဝတြင္ နာက်င္မႈမ်ိဳးစုံကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္၊ တစ္ဘဝစာလုံး နာက်င္မႈေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရသည့္ ထိုသို႔ေသာ သနားစဖြယ္ လူတစ္ဦးအေပၚ ဤအေရးယူမႈမ်ိဳးကို ဘုရားသခင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ စီရင္ရမည္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔အေပၚ အဘယ့္ေၾကာင့္ လက္ေလွ်ာ့ရမည္နည္း။ ဤရလဒ္မွာ မည္သူမွ် မေတြ႕ျမင္လိုေသာ အရာတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္းမွာ အကယ္စင္စစ္ အမွန္တရားျဖစ္ၿပီး အမွန္တကယ္ တည္ရွိေနသည္။ သူ႔အား ဘုရားသခင္ ဤသို႔ဆက္ဆံရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ သူ၏လိုက္စားမႈ၊ သူ၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ သူေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းအားျဖင့္ ေထာက္ဆ၍ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ေသာလူတစ္ဦးအေပၚ ေနာက္ထပ္ဆယ္ႏွစ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့လွ်င္လည္း ထိုသူသည္ ေျပာင္းလဲမည္ေလာ။ (ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ပါ။) ကိုယ္ေတာ္သည္ သူ႔အေပၚ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ ၅၀ အလုပ္လုပ္ၿပီး သူ႔အား အနည္းငယ္ ပို၍ၾကာၾကာ အသက္ရွင္ခြင့္ေပးခဲ့လွ်င္ သူေျပာင္းလဲမည္ေလာ။ (ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ပါ။) သူသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မေျပာင္းလဲရမည္နည္း။ (သူသည္ သမၼာတရားလိုက္စားသူတစ္ဦး မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္အား ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ်ပို၍ ယုံၾကည္ပါေစ ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ေၾကာင္း သူ၏ သဘာဝအႏွစ္သာရက အဆုံးအျဖတ္ေပးပါသည္။) ထိုအေၾကာင္းကို မည္သူသည္ ပို၍တိက်ေသာပုံစံျဖင့္ ေျပာႏိုင္သနည္း။ (သူေလွ်ာက္ေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ မွား၏။ ယင္းသည္ သမၼာတရားလိုက္စားသည့္ လမ္းေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ဤအရာက သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ယုံၾကည္ပါေစ အက်ိဳးမရွိဟု ဆိုလိုသည္။ အကယ္၍ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ေနာက္ထပ္ ၁၀ ႏွစ္၊ သို႔မဟုတ္ အႏွစ္ ၂၀ ယုံၾကည္လွ်င္ပင္ သူေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏အသက္တာ ဦးတည္ခ်က္က ေျပာင္းလဲမည္မဟုတ္ပါ။) ယင္းမွာ ျဖစ္ေနသည့္ပုံစံ အတိအက်ပင္။ သူ႔အထဲ၌ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ား ရွိသည္။ သူသည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စား၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားနားလည္မႈကို မလိုက္စား၊ သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားသို႔ ဝင္ေရာက္မႈကို မလိုက္စားေပ။ သူလိုက္စားသမွ်မွာ စဥ္ဆက္မျပတ္ လိုက္ေလွ်ာက္ျခင္း ဟန္ပန္ျဖစ္ေသာ္လည္း အႏွစ္သာရက လုံးလုံးလ်ားလ်ား မေျပာင္းလဲဘဲ က်န္ရွိေနသည္။ သူသည္ သမၼာတရားလိုက္စားျခင္း မရွိဘဲ ဘုရားသခင္ကို ၁၀ ႏွစ္ျဖစ္ေစ၊ အႏွစ္ ၂၀ျဖစ္ေစ၊ အႏွစ္ ၃၀ျဖစ္ေစ၊ အႏွစ္ ၅၀ျဖစ္ေစ ယုံၾကည္လာကာ သမၼာတရားကို မလိုက္စားေသးသည့္အျပင္ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူထုတ္ေဖာ္ၿပီး အသက္ရွင္ေနထိုင္သည့္အရာက လုံးဝ မေျပာင္းလဲေပ။ ဤသည္ကို သူ၏ သဘာဝအႏွစ္သာရက အဆုံးအျဖတ္ေပးၿပီး သူ၌ရွိသည့္ စိတ္သေဘာထားမ်ိဳးပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ မည္သည့္အခါမွ် မေျပာင္းခဲ့သည့္အျပင္ သူ၏ ဘုရားသခင္ႏွင့္ဆိုင္သည့္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားက မည္သည့္အခါမွ် ေျပာင္းလဲမသြားခဲ့ေခ်။ သို႔ဆိုလွ်င္ ထိုကဲ့သို႔ေသာ လူတစ္ဦးအား ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔အတြက္ ဘုရားသခင္၌ စည္းမ်ဥ္းမ်ား ရွိသေလာ။ လြန္စြာရွိ၏။ လူတို႔သည္ ၎တို႔ မည္ပုံမည္မွ် သည္းခံႏိုင္ၿပီး ႀကီးျမတ္သည္ဟု ေတြးထင္လ်က္ အၿမဲတမ္း လူေကာင္းျဖစ္ေယာင္ေဆာင္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ သင္၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းက ဘုရားသခင္၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းကဲ့သို႔ ႀကီးမားသေလာ။ သင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာက ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကဲ့သို႔ ႀကီးမားသေလာ။ (မႀကီးမားပါ။) သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းက အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ သည္းခံႏိုင္ၿပီး ခ်စ္တတ္သည္ဟု သင္ အဘယ္သို႔ ေျပာႏိုင္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား သူ၏ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ေခၚေဆာင္လာရန္၊ ၎တို႔အား သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နာယူေစၿပီး သူ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို နားလည္ေစရန္ႏွင့္ ၎တို႔အား သူသတ္မွတ္သည့္ နည္းလမ္းအတိုင္း အသက္တာကို ျဖတ္သန္းေစၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေစရန္အတြက္ ၎တို႔အား အက်ိဳးျပဳသည့္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အသုံးျပဳေလသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုလူက မခံယူဘဲ အဆုံးထိတိုင္ေအာင္ သူ၏ကိုယ္ပိုင္အျမင္မ်ားကို ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသူ၏အသက္တာ အေတြ႕အႀကဳံအေတာအတြင္း ထိုသူ႔ကို လက္ေလွ်ာ့သေလာ။ (လက္မေလွ်ာ့ပါ။) ဘုရားသခင္သည္ လက္မေလွ်ာ့ေပ။ ထိုသူ၏အသက္တာ အဆင့္တိုင္းတြင္ ထိုသူအတြက္ သူလုပ္ေဆာင္သမွ်ႏွင့္ ထိုသူအား ေတြ႕ႀကဳံဖို႔သတ္မွတ္သည့္ အရာတိုင္း၌ ဘုရားသခင္သည္ အဆုံးထိတိုင္ေအာင္ သူ၏တာဝန္ဝတၱရားကို အေလးအနက္ထားသည္။ အဆုံးထိတိုင္ေအာင္ တာဝန္ယူရာ၌ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ထိုသူဆႏၵရွိေနသည့္ စစ္မွန္ေသာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ခံစားႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ရလဒ္ေကာင္းတစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ရန္၊ ထိုလူအတြက္ ေက်နပ္ဖြယ္ရာႏွင့္ လက္ခံႏိုင္စရာျဖစ္သည့္ ရလဒ္တစ္ခုကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ရန္ ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္း ျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ အဆုံး၌ ဘုရားသခင္ျမင္ေတြ႕ရသည့္ ရလဒ္မွာ အဘယ္နည္း။ ဘုရားသခင္သည္ အဆုံး၌ သူျမင္ေတြ႕လိုသည့္ ရလဒ္ကို ျမင္ေတြ႕ရသေလာ။ (မျမင္ေတြ႕ရပါ။) ယင္းကို မျမင္ေတြ႕ရ၊ ျမင္ေတြ႕စရာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္လည္း နဂိုတည္းက မရွိေခ်။ ဘုရားသခင္သည္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို မေတြ႕ရေသာအခါ ယင္းမွာ မည္သည့္သေဘာေဆာင္သနည္း။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္သည္ ဤသူ၏အထဲ၌ ေနာက္ထပ္ မည္သည့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွ် မရွိေတာ့သည္ကို ဆိုလိုသည္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္၏ စကားအေနျဖင့္ သူသည္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ အကယ္၍ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရးေရးမွ် ရွိလွ်င္ ဘုရားသခင္ လက္ေလွ်ာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ အႏွစ္မဲ့ေသာ စကားမ်ားကို ေျပာဆိုေနျခင္းထက္ လူတို႔အေပၚ သူ၏ သည္းခံႏိုင္ျခင္းႏွင့္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို လက္ေတြ႕က်က် အသုံးျပဳသည္။ အဆုံးတြင္ ဤသူ၏အထဲ၌ ဘုရားသခင္ ျမင္ေတြ႕သည့္အရာမွာ သူ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားက မေျပာင္းလဲေသး၊ သူ၏ အေလွ်ာ့မေပးျခင္းက ရွိၿမဲရွိေနေသးကာ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးအရင္းခံ၌ သူ၏ဆႏၵက က်န္ရွိေနေသးသည္ကို ျဖစ္သည္။ ထိုသူသည္ ေကာင္းခ်ီးခံစားလိုေသာ္လည္း ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ထိုသူသည္ မည္သည့္အရာကိုမွ် လက္မလႊတ္ခဲ့ေပ။ ထိုအစား သူသည္ ဤမျဖစ္စေလာက္ဆႏၵကို သူ႔ဘဝတစ္ခုလုံး ထိန္းသိမ္းထားကာ ယင္းကို သူ႔ဘဝတစ္ခုလုံး ဖက္တြယ္ေနၿပီး ဘဝတစ္ခုလုံး ၿမဲၿမံစြာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ အျပင္ပန္းတြင္ သူသည္ မိမိကိုယ္ကို ဘုရားသခင္ထံ ေပးအပ္ၿပီး သူ၏အသက္တာႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားအားလုံးကို ဘုရားသခင့္ထံ အပ္ႏွံထားသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႕အရွိတရားက အဘယ္နည္း။ သူသည္ မိမိကိုယ္တိုင္ စီမံလိုသည္၊ သူ၏ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူတို႔အတြက္ စီမံလိုသည္၊ သူ၏ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို စီမံလိုသည္၊ မိမိကိုယ္ကို စီမံလိုသည့္အျပင္ ထိုသူတို႔ကို တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး မွီခိုအားထားေစလိုသည္။ သူသည္ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္ထံ အမွန္တကယ္ အပ္ႏွံျခင္း လုံးဝမရွိေပ။ သင္သည္ မည္သည့္နည္းလမ္းျဖင့္ ၾကည့္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဤသူေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းက ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္း မဟုတ္သကဲ့သို႔ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို သတိရွိရွိ ျဖည့္ဆည္းေပးသည့္ လမ္းေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ေပ။ သူသည္ ဘုရားသခင္၏ လမ္းခရီးေနာက္သို႔ လိုက္ေလွ်ာက္သည့္လမ္းေၾကာင္းကို လုံးဝမလိုက္ေပ။ သူသည္ အသက္တာ၌ မ်ားစြာ ဒုကၡခံစားရၿပီး ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္မဟုတ္ေသာ အရာမ်ားစြာကို ေတြ႕ႀကဳံခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုအရာမ်ားက သူေရးဆြဲထားခဲ့သည့္ ဘဝ၏ လွပၿပီး ေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ စိတ္ကူးပန္းခ်ီကားကို ဖ်က္ပစ္ေအာင္ မျပဳလုပ္ခဲ့ေသးသည္သာမက သူ႔အား မည္သည့္နည္းျဖင့္မွ် ဆင္ျခင္သုံးသပ္ေအာင္ မျပဳလုပ္ခဲ့ေသးေခ်။ ဤသည္မွာ မည္သို႔ေသာလူမ်ိဳး ျဖစ္သနည္း။ ဤကဲ့သို႔ေသာ လူတို႔သည္ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာလြန္းလွ၏။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို မလိုက္စားသည့္အျပင္ အသက္တာတြင္ မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေနာက္သို႔ မလိုက္ပါက ဤသည္မွာ ေနာက္ဆုံးရလဒ္ပင္ ျဖစ္သည္။ အဆုံးတြင္ ဘုရားသခင္ ျပဳလုပ္သည့္အရာမွာ သူလုပ္ေဆာင္ေကာင္း လုပ္ေဆာင္ၿပီးႏိုင္သမွ်ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ယင္းက လူတို႔၏ စိတ္ကူးမ်ားကို သာလြန္သြားၿပီျဖစ္ကာ ၎တို႔ေရာက္ႏိုင္သည္ထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီးျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို မ်ားစြာ ေပးၿပီးျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၊ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔၏ စိတ္ထားအရ ၎တို႔သည္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ မတန္သည့္အျပင္ ဤေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္ မတန္ေပ။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ လက္ေလွ်ာ့သေလာ။ ဘုရားသခင္သည္ လက္မေလွ်ာ့မီ အလုပ္မ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္သည္။ ဘုရားသခင္က သူ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သူ၏ သနားက႐ုဏာ၊ သူ၏ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားကို ၎တို႔အေပၚ ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးအပ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ဤအရာမ်ားကို ရရွိၿပီးေနာက္ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ၎တို႔၏စိတ္ထားမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ သူ႔ကိုေရွာင္ၿပီး သူ႔ထံမွ ကင္းကြာေနၾကဆဲျဖစ္ကာ အတြင္းစိတ္တြင္ သူ႔ကို မၾကာခဏ သံသယထားသည္၊ သူ႔ကို သတိျဖင့္ တားဆီးကာကြယ္သည္၊ သူႏွင့္ ကြဲလြဲဆန႔္က်င္ၿပီး လက္ေလွ်ာ့ၾကသည္။ ထိုသူသည္ ေပ်ာ္စရာဘဝတစ္ခုကို ဖန္တီးဖို႔ရန္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အျခားသူမ်ားကို အၿမဲတေစ မွီခိုအားထားလိုသနည္း။ သူသည္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ရန္ အေတာ္ပင္ အားထုတ္ေနရသည္။။ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚ ဦးေဆာင္လမ္းျပသြားႏိုင္ၿပီး ၎တို႔ကို ေပ်ာ္႐ႊင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္ေၾကာင္း သူမယုံၾကည္ေပ။ သူက မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္လမ္းေၾကာင္းမွာ မွန္ကန္သည္ဟု အၿမဲတမ္း ထင္ျမင္သည္။ ဘုရားသခင္က သူ႔ကို ကူညီႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူေ႐ြးခ်ယ္ထားသည့္ လမ္းေၾကာင္းအရႏွင့္ သူ၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအရ မိမိ၏ ရည္မွန္ခ်က္ပန္းတိုင္ကို ျပည့္စုံေစဖို႔ ဦးေဆာင္လမ္းျပသြားႏိုင္ခဲ့လွ်င္ သူသည္ ခံယူၿပီး က်ိဳးႏြံနာခံခဲ့ၿပီးသားျဖစ္မည္။ သို႔ရာတြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား သူ႔ထံ ျပန္လွည့္လာေစရန္ သမၼာတရားကို ေဖာ္ျပသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို ခံယူၿပီး အဓိပၸာယ္ရွိေသာ အသက္တာကို ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ သေဘာကြဲလြဲေနသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔သေဘာအတိုင္း လုပ္ၿပီး ကိုယ့္ဘဝႏွင့္ကိုယ္ အသက္ရွင္ေနထိုင္လိုၾကသည္။ ၎တို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကိုႏွင့္ အျခားသူမ်ားကို မွီခိုအားထားဖို႔သာ လိုသည္၊ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္အေပၚ မွီခိုအားထားျခင္းျဖင့္ ၎တို႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ားကို မရရွိႏိုင္ဟု ထင္ၾကသည္။ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားမလည္ဘဲ မိမိတို႔၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားကိုသာ ဆုပ္ကိုင္ထားေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ထံမွ ပို၍ပို၍ လမ္းလြဲၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ သမၼာတရား၊ လမ္းခရီးႏွင့္ အသက္ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ေသာသူ၊ လူတို႔သည္ အလြန္အမင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးၿပီး ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းလိုအပ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ေသာသူႏွင့္ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္သည့္ အရာခပ္သိမ္းသာလွ်င္ သမၼာတရားျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းမွာ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား စာတန္၏စြမ္းအားမွ ကယ္တင္ရန္ႏွင့္ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား လွပေသာ ပန္းတိုင္ဆီသို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရန္အတြက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ျမင္ေသာ ထိုကဲ့သို႔ေသာလူတို႔သာလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ေမာ့ၾကည္ႏိုင္သည္၊ သူ႔အေပၚ မွီခိုအားထားႏိုင္သည္၊ သူ႔ေနာက္သို႔ အဆုံးထိလိုက္ႏိုင္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ သူ႔ကို မည္သည့္အခါမွ် ခ်န္ရစ္မထားဘဲ ေနႏိုင္ေလသည္။

ငါတို႔ ယခုတင္ မိတ္သဟာယျပဳခဲ့သည့္အရာမွာ လူတစ္ဦးအေပၚ ဘုရားသခင္၏စိတ္ထား ျဖစ္ၿပီး လူတို႔ၾကားႏွင့္ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ အလုပ္လုပ္သည့္ နည္းလမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ လူတို႔သည္ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ မၾကာခဏ ဆန္းစစ္သင့္သည္၊ ဆင္ျခင္သုံးသပ္သင့္သည္၊ နားလည္သင့္သည္၊ ထို႔ေနာက္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္သင့္သည္။ မိမိကိုယ္ကို ေနာက္ျပန္လွည့္ျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ အကယ္၍ လူတို႔က ဤအရာမ်ားသည္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၿပီး ဘုရားသခင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို အမွန္တကယ္ မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ပါက ၎တို႔၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ပို၍ပင္ မွားယြင္းၿပီး လိုရာဆြဲေသာ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေသးသေလာ။ လူတို႔သည္ ပုန္ကန္တတ္ၿပီး ႏိုးၾကားထႂကြေသာ အေတြးမ်ားရွိသျဖင့္ ယင္းက ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔၌ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ျခားနားေသာ အယူအဆမ်ိဳးစုံ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေသးသည္။ အယူအဆတစ္ခုက ေနာက္အယူအဆတစ္ခုကို ျဖစ္ေပၚေစကာ၊ တုံ႔ျပန္ေသာအားျဖင့္ အျခား အယူအဆမ်ားကို ျဖစ္ေပၚေစသည့္အျပင္ အယူအဆမ်ိဳးစုံက အဆက္မျပတ္ ေပၚထြက္လာေလသည္။ ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အယူအဆမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ လူတို႔သည္ သူ႔ကို ထပ္တလဲလဲ အထင္လြဲမွားေနၾကသည္သာမက ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီးေနာက္ သမၼာတရားကို အဆက္မျပတ္ နားလည္လာကာ ဤျဖစ္စဥ္တြင္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သိလာရသည္။ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္အား သိကြၽမ္းမႈကို မရရွိႏိုင္ရသည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔က အယူအဆမ်ားသည္ အဘယ္အရာျဖစ္ေၾကာင္း မသိသည့္အျပင္ မိမိတို႔အထဲမွ အယူအဆမ်ားကို သတိမျပဳမိသည္သာမက မိမိတို႔၏ အယူအဆမ်ားကို ဆင္ျခင္သုံးသပ္မႈမျပဳ၊ သို႔မဟုတ္ ယင္းတို႔ကို မည္သည့္အခါမွ် လက္မလႊတ္ၾကေပ။ ၎တို႔သည္ ယင္းတို႔ကို ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႔သာ အာ႐ုံစိုက္ၾကကာ ဘုရားသခင္ မည္သို႔အလုပ္လုပ္ေၾကာင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားအလုပ္၏ အႏွစ္သာရမွာ မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း သိေအာင္လုပ္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ နားလည္ဖို႔ မည္သည့္အခါမွ် အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းမႈ မျပဳေခ်။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားအျပင္ လူတို႔၏ ကယ္တင္ျခင္းကိုလည္း ထိခိုက္သည့္ ေနာက္ထပ္အျခားအရာတစ္ခုက ဘုရားႏွင့္ လူတို႔ၾကားတြင္ ဝင္ေရာက္လာသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေနစဥ္ လူ႔အယူအဆမ်ားမွာ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္ဟူသည့္အေပၚ ပို၍အႏုစိတ္ၿပီး ပို၍ေစ့စပ္ျပည့္စုံေသာ သိနားလည္မႈကို ရရွိဖို႔လိုသည္။ လူ႔အယူအဆမ်ားကို သိနားလည္ျခင္းႏွင့္ ေျဖရွင္းျခင္း၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ ယင္းတို႔ကို လက္လႊတ္လိုက္ဖို႔ ဟုတ္သေလာ။ ယင္းမွာ လူတို႔သည္ သမၼာတရား စစ္မွန္မႈထဲသို႔ အျမန္ဆုံး ဝင္ေရာက္ႏိုင္ရန္၊ ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို ဝင္ေရာက္ေစလိုသည္မွာ အတိအက် မည္သည့္အရာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ဘုရားသခင္သည္ အမႈအရာမ်ားကို မည္သို႔ လုပ္ေဆာင္ေၾကာင္း နားလည္ႏိုင္ရန္အတြက္ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ သင္စိတ္ကူးသည့္ နည္းလမ္းအတိုင္း အမႈအရာမ်ားကို ျပဳလုပ္ပါက သင့္အေပၚ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္မွာ ထိေရာက္ႏိုင္မည္ေလာ။ မထိေရာက္ေပ။ ဥပမာ သင့္အား ဘုရားသခင္ မည္သည့္အခါမွ် ဉာဏ္အလင္းမေပးသည့္ အရာအခ်ိဳ႕ရွိ၏။ ထိုအစား သူသည္ ယင္းတို႔အား မည္သို႔လုပ္ေဆာင္ရမည္ကို တိက်ပြင့္လင္းေသာ အသုံးအႏႈန္းျဖင့္ သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းကာ သင့္အေနျဖင့္ ယင္းတို႔ကို သြား၍လုပ္ေဆာင္ဖို႔သာ လိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဘုရားသခင္ သင့္အား တို႔ထိၿပီး ဉာဏ္အလင္းေပးဖို႔ကို သင္ အၿမဲတမ္း ေစာင့္ဆိုင္းၿပီး ရလဒ္အေနျဖင့္ ဤေစာင့္ဆိုင္းရျခင္းက အလုပ္ကို ေႏွာင့္ေႏွးေစကာ သင္သည္ တာဝန္ကို ေကာင္းမြန္စြာ မျဖည့္ဆည္းဘဲ လူစားထိုးခံရျခင္းျဖင့္ အဆုံးသတ္ရသည္။ ဤသည္ကို မည္သည့္အရာက ျဖစ္ပြားေစသနည္း။ (အယူအဆမ်ားျဖစ္သည္။) ယခု ထိုအရာကိုၾကည့္လွ်င္ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားက ၎တို႔၏ ဝင္ေရာက္မႈကို ထိခိုက္သေလာ။ (ထိခိုက္ပါသည္။) မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ ထိခိုက္သနည္း။ အနည္းဆုံးအေနျဖင့္ ၎တို႔က သမၼာတရားအေပၚ လူတို႔၏ သိနားလည္ျခင္းႏွင့္ စစ္မွန္မႈထဲသို႔ ၎တို႔၏ဝင္ေရာက္မႈကို ထိခိုက္သည္။ အဆိုးဆုံးအေနျဖင့္ ယင္းတို႔က လူတို႔၏ တိက်မွန္ကန္ေသာ ေ႐ြးခ်ယ္မႈမ်ားကို ထိခိုက္ၿပီး ၎တို႔အား မွားယြင္းေသာလမ္းေၾကာင္းသို႔ အလြယ္တကူ ေခၚေဆာင္သြားသည္။ လူတို႔သည္ အယူအဆမ်ား ရွိေသာအခါ ဘုရားသခင္ကို အထင္လြဲမွားႏိုင္ေျခ အရွိဆုံးျဖစ္သည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို ပိုေကာင္းမြန္ေသာ သိနားလည္မႈ ရရွိၿပီး အမွန္တကယ္ ေနာင္တရဖို႔အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ရလဒ္မ်ားကို စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္အတြက္ ၎တို႔ကို လုံးလုံးလ်ားလ်ား ျပဳျပင္သည္၊ တရားစီရင္သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ျပစ္တင္ဆုံးမေလသည္။ သို႔ရာတြင္ လူတို႔က ဘုရားသခင္သည္ ၎တို႔ကို ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဆန႔္က်င္ေနသည္၊ ထို႔ျပင္ ၎တို႔ကို တမင္သက္သက္ ထုတ္ေဖာ္ရန္ႏွင့္ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းရန္ အလိုရွိသည္ဟု ထင္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ မည္သည့္အရာ ေျပာသည္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေဆာင္သည္ျဖစ္ေစ ၎တို႔က သူ႔ကို အဆိုးဆုံး ထင္ျမင္ၾကကာ ဘုရားသခင္၌ ၎တို႔အတြက္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမရွိဟု ယုံၾကည္ၾကသည္ျဖစ္၍ သမၼာတရား လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သူတို႔ကိုပင္ လူႏုံလူအမ်ားအျဖစ္ သေဘာထားၾကသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းကို ျပၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ႏွင့္ အလင္းထဲ၌ အသက္ရွင္ရန္ အခြင့္ေပးေသာ္လည္း ၎တို႔သည္ စာတန္ဆန္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ စာတန္ဆန္ေသာ ယုတၱိေဗဒအတိုင္း အေမွာင္ထဲ၌သာ အသက္ရွင္ရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ၾကသည္။ ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ၎တို႔ေလွ်ာက္ေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းမွာ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းေၾကာင္း မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ သင္သည္ ဘုရားသခင္ကို ဆန႔္က်င္၍ ဇြတ္သြားေနပါက ဘုရားသခင္၏ အလုပ္မွ ပို၍ပို၍ ေဝးရာသို႔ လမ္းလြဲေနသည္မဟုတ္ေလာ။ သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းေၾကာင္းမွ ပို၍ပို၍ ေဝးရာသို႔ လမ္းလြဲေနသည္ႏွင့္အမွ် သင္သည္ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ဖယ္ရွားရွင္းလင္းျခင္း ခံရမည္ျဖစ္သည္။ သမၼာက်မ္းစာတြင္ “မိုက္ေသာသူတို႔က ဉာဏ္မရွိေသာေၾကာင့္ ေသၾကလိမ့္ မည္။ (သုတၱံက်မ္း ၁၀:၂၁)” ဟူသည့္ ဆို႐ိုးတစ္ခု ရွိေလသည္။ ေသျခင္းတရားသည္ ဆိုး႐ြားသေလာ။ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ၏ အေျခအေနအရ ေသျခင္းတရားသည္ မဆိုး႐ြားေသာ္လည္း ပ်က္စီးျခင္းမွာမူ ဆိုး႐ြား၏။ ေသျခင္းဟူသည္ ပ်က္စီးျခင္းကို မဆိုလိုေသာ္လည္း ပ်က္စီးျခင္းမွာမူ အဆုံးသတ္မရွိျခင္းဟူသည့္ ထာဝရေသျခင္း မဟုတ္သည္မွာ ေသခ်ာသည္။ အတိတ္တြင္ လူတို႔သည္ မိုက္မဲျခင္းေၾကာင့္ ေသႏိုင္သည္ဟု ဆိုခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ေခတ္တြင္ မိုက္မဲျခင္းသည္ ကိစၥႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ေပ။ အဘယ္သူသည္ မိုက္မဲေသာ အရာမ်ားမလုပ္ဘဲ ေနသနည္း။ ေသျခင္းဟူသည္ ေသခ်ာေပါက္ ပ်က္စီးျခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ကိစၥႀကီးႀကီးမားမား မဟုတ္ေပ။ သို႔ဆိုလွ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ လူတို႔ ပ်က္စီးၾကသနည္း။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ အေလွ်ာ့မေပးမႈႏွင့္ ေခါင္းမာမႈေၾကာင့္ ပ်က္စီးၾကျခင္းသည္ အဆုံးသတ္မရွိေသာေၾကာင့္ ယင္းသည္ မိုက္မဲျခင္းေၾကာင့္ ေသရျခင္းထက္ မ်ားစြာပို၍ ဆိုး႐ြားသည္။ အေလွ်ာ့မေပးျခင္းႏွင့္ ေခါင္းမာျခင္းက လူတို႔ကို ပ်က္စီးျခင္းသို႔ ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္သည္ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ငါဆိုရသနည္း။ ဤအရာသည္ လူတို႔ေလွ်ာက္သည့္ လမ္းေၾကာင္းကိစၥႏွင့္ ဆက္စပ္ေလသည္။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ စိတ္သေဘာထားသည္ အေလွ်ာ့မေပးျခင္း ျဖစ္သနည္း။ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာျခင္း၏။ စိတ္ႏွလုံးခိုင္မာေသာ စိတ္သေဘာထားရွိျခင္းသည္ အလြန္ဒုကၡေပး၏။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူတို႔သည္ နားမလည္ဘဲ အမႈအရာမ်ားကို ဤအတိုင္းသာ ျပဳလုပ္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၎တို႔သည္ နားလည္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မလိုက္နာဘဲ အမႈအရာမ်ားကို ဤအတိုင္း ျပဳလုပ္ခ်င္ၾကေသးသည္။ ထိုမွ်မက ေခါင္းမာျခင္းသည္ စိတ္သေဘာထားတစ္မ်ိဳးလည္း ျဖစ္သည္။ ဆိုလိုသည္မွာ အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ျခင္းကို ဆိုလိုၿပီး မာနေထာင္လႊားမႈႏွင့္ ဆိုးယုတ္ရက္စက္မႈတို႔ ပါဝင္သည္။ အကယ္၍ ဤစိတ္သေဘာထားႏွစ္ခု မေျပာင္းလဲပါက ယင္းတို႔သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ လူတစ္ဦးကို ပ်က္စီးေစႏိုင္သည္။ ဤသည္မွာ ႐ိုးရွင္းေသာကိစၥ ဟုတ္သေလာ။ သင္တို႔သည္ ယင္းကို မိမိကိုယ္တိုင္အတြက္ က်င့္သုံးႏိုင္သေလာ။ မာနေထာင္လႊားၿပီး ဆိုးယုတ္ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားက လူတို႔အား မည္သည့္အရာ ျပဳလုပ္ေစႏိုင္သည္ကို သင္တို႔နားလည္သင့္သည္။ မည္သူပင္ျဖစ္ေစ လူတို႔ျပဳလုပ္ေသာ အရာတိုင္းကို ဖန္ဆင္းရွင္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ေရွ႕ေမွာက္၌ ျပဳလုပ္ရကာ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားအတိုင္း လူတို႔အေပၚ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ဆိုလွ်င္ မာနေထာင္လႊားၿပီး ဆိုးယုတ္ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားရွိသည့္ လူတို႔အေနျဖင့္ ၎တို႔ျပဳလုပ္ေသာ အရာမ်ား၏ အက်ိဳးဆက္မ်ားမွာ အဘယ္နည္း။ ဤအရာတို႔သည္ နဂိုအတိုင္းျပန္မျဖစ္ႏိုင္ေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားျဖစ္သည္ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ဆိုႏိုင္သနည္း။ သင္တို႔အားလုံး ထိုအရာကို နားလည္သင့္သည္ မဟုတ္ေလာ။ သို႔ဆိုလွ်င္ ေကာင္းၿပီ။ ဤဇာတ္လမ္း၌ပါဝင္သည့္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေနာက္ထပ္ ငါတို႔ေျပာေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။

ဘုရားသခင္၏ အလုပ္အေပၚ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ငါတို႔မေျပာရေသးသည့္ အျခားအရာတစ္ခုခုရွိမရွိ သင္တို႔ စဥ္းစားႏိုင္သေလာ။ ယေန႔ သင္တို႔ၾကားခဲ့ၿပီးသည့္ အယူအဆမ်ားမွာ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔၌ရွိသည့္ အယူအဆမ်ားသာ ဟုတ္သေလာ။ အကယ္၍ ငါတို႔သည္ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ၊ စမ္းသပ္မႈမ်ား၊ စစ္ေဆးျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္းသာမက လူတို႔အား ထုတ္ေဖာ္ျခင္းႏွင့္ စုံလင္ေစျခင္းတို႔အေၾကာင္း ေျပာပါက ယင္းသည္ မည္သည့္အေၾကာင္းအရာႏွင့္ ဆက္စပ္သနည္း။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သို႔ေသာလူစားမ်ိဳးကို ျပဳျပင္သနည္း၊ တရားစီရင္သနည္း၊ ထို႔ျပင္ ျပစ္တင္ဆုံးမသနည္း။ မည္သို႔ေသာလူစားမ်ိဳးက စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးမႈကို ရင္ဆိုင္ရသနည္း။ ဤအလုပ္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ၿပီး လူတို႔အေပၚ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ဤနည္းလမ္းမ်ားကို အသုံးျပဳရာတြင္ ဘုရားသခင္၌ စည္းမ်ဥ္းတစ္ခုႏွင့္ အတိုင္းအတာတစ္ခုရွိကာ ယင္းတို႔သည္ လူတို႔၏ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ၊ ၎တို႔၏ လိုက္စားမႈ၊ ၎တို႔၏ လူ႔သဘာဝႏွင့္ သမၼာတရားအား ၎တို႔နားလည္သည့္ အတိုင္းအတာေပၚ မူတည္၏။ ဤအေၾကာင္းကို ငါသည္ ယေန႔ အေသးစိတ္ေျပာျပမည္ မဟုတ္ေပ။ အခ်ဳပ္ဆိုေသာ္ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔ကို ျပဳျပင္ၿပီး ဆုံးမပဲ့ျပင္သည္၊ ၎တို႔အား တရားစီရင္ၿပီး ျပစ္တင္ဆုံးမသည့္အျပင္ ၎တို႔အား စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးမႈတို႔ကို ခံစားေစသည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ ဤအခ်ိဳ႕ေသာ အဆင့္အတိုင္း အလုပ္လုပ္သည္။ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္၏ အလုပ္စည္းမ်ဥ္းႏွင့္ မည္သည့္အဆင့္အတြက္ အလုပ္လုပ္သည္ဆိုသည္မွာ လူတစ္ဦး၏ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈအေပၚ အေျခခံသည္။ “ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈ” ဟူသည့္ ဤအသုံးအႏႈန္းသည္ သင္တို႔အားလုံးအတြက္ အေတာ္ပင္ အႏွစ္မဲ့ဟန္တူႏိုင္သည္။ ယင္းသည္ လူတစ္ဦးက သမၼာတရားကို နားလည္သည့္အတိုင္းအတာ၊ ထိုသူႏွင့္ ဘုရားသခင္တို႔ၾကားမွ ဆက္ဆံေရးသည္ ပုံမွန္ဟုတ္မဟုတ္ဟူသည့္အေပၚ အေျခခံ၍လည္းေကာင္း၊ ထိုသူသည္ ဘုရားသခင္အား မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ က်ိဳးႏြံနာခံသည္ ဟူသည့္အေပၚ အေျခခံ၍လည္းေကာင္း အဓိကအားျဖင့္ တိုင္းတာသည္။ အကယ္၍ ငါတို႔သည္ ဤအရာအေပၚ အေျခခံ၍ ျခားနားခ်က္သတ္မွတ္ပါက လူအမ်ားစုသည္ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ၊ စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးမႈကို ယခု ရင္ဆိုင္ၿပီးၿပီေလာ။ လူအခ်ိဳ႕အတြက္ ဤအဆင့္မ်ားေရာက္ဖို႔ ေစာေကာင္းေစာေနႏိုင္ေသးမည္၊ ၎တို႔သည္ ယင္းတို႔ကို ေတြ႕ျမင္ႏိုင္လ်က္ မရရွိႏိုင္ေသာ္လည္း အျခားလူတို႔အတြက္မွာမူ ယင္းတို႔ကို ျမင္ေတြ႕ရျခင္းက အေတာ္ပင္ ထိတ္လန႔္ဖြယ္ရာ ျဖစ္သည္။ အတိုခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဤနည္းလမ္းမ်ားသည္ လူတို႔အား ကယ္တင္ရန္ႏွင့္ စုံလင္ေအာင္ျပဳ‌ေပးရန္ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ အဆင့္မ်ားျဖစ္ကာ ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦး၏ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ လကၡဏာသြင္ျပင္အားလုံးႏွင့္ ပတ္သက္၍ တိက်မွန္ကန္ေသာ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားအေပၚ မူတည္ၿပီး ဤအဆင့္အခ်ိဳ႕ကို ခ်မွတ္ထားသည္။ လူတို႔အေပၚ ဘုရားသခင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ မည္သည့္အလုပ္မဆို စိတ္ကူးေပါက္သလို ျပဳလုပ္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏အလုပ္ကို တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္၊ မူႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ ပုံစံအတိုင္း လုပ္ေဆာင္သည္။ သူသည္ သင္၏ လိုက္စားမႈႏွင့္ လူ႔သဘာဝကိုသာမက သင္၏ ထိုးထြင္းသိျမင္မႈႏွင့္ သင္၏ ေန႔စဥ္အသက္တာထဲမွ လူမ်ား၊ အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ အမႈအရာမ်ားစသည့္ အရာမ်ိဳးစုံအား သင္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းသည့္ စိတ္ထားတို႔ကို ၾကည့္ရႈသည္။ ဤအရာမ်ားကို အေျခခံ၍ သူသည္ လူတို႔အေပၚ မည္သို႔အလုပ္လုပ္မည္ႏွင့္ ၎တို႔အား မည္သို႔လမ္းျပမည္ကို ခ်မွတ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦးကို ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ရမည့္ အခ်ိန္ကာလတစ္ခု လိုအပ္သည္။ သူသည္ အမႈအရာတစ္ခုႏွစ္ခုအေပၚ အေျခခံ၍ အလ်င္စလိုဆုံးျဖတ္ခ်က္ မခ်ေပ။ ဘုရားသခင္သည္ မည္သူ႔အေပၚ၌မဆို သူလုပ္ေဆာင္သည့္ အရာတစ္ခုစီတိုင္း၌ မည္သည့္အခါမွ် ထိုသို႔ ကမူးရွဴးထိုးမလုပ္ေပ။ လူအခ်ိဳ႕က “ေယာဘအား ဘုရားသခင္ စမ္းသပ္သည့္ ထိုနည္းလမ္းကို ကြၽန္ုပ္ေၾကာက္သည္။ ထိုအရာ ကြၽန္ုပ္အေပၚ၌မ်ား အမွန္တကယ္ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့လွ်င္ ကြၽန္ုပ္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အကယ္၍ ဘုရားသခင္သည္ ထိုကဲ့သို႔ပင္ ကြၽန္ုပ္ထံမွ အရာရာကို အမွန္တကယ္ ပိတ္ပင္လိုက္ပါက မည္သို႔ရွိမည္နည္း။ ကြၽန္ုပ္ ဘာလုပ္ရမည္နည္း” ဟု ဆိုၾကသည္။ မစိုးရိမ္ႏွင့္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အေပၚ မည္သည့္အခါမွ် ထိုသို႔ စိတ္ကူးေပါက္သလို အလုပ္လုပ္မည္ မဟုတ္၊ သင္ ေၾကာက္စရာမလိုေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ သင္ ေၾကာက္စရာ မလိုသနည္း။ သင္သည္ မေၾကာက္မီ ဦးစြာ မိမိကိုယ္ကို အျဖစ္မွန္တစ္ခုျဖင့္ ယုံၾကည္လက္ခံလာေအာင္လုပ္ၿပီး သင္၏ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမည္။ သင္၌ ေယာဘ၏ယုံၾကည္ျခင္း၊ ေယာဘ၏ က်ိဳးႏြံနာခံမႈႏွင့္ ေယာဘ၏ ဘုရားသခင္အား ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းတို႔ ရွိသေလာ။ သင္၌ ေယာဘ၏ သစၥာေစာင့္သိမႈ အတိုင္းအတာႏွင့္ ဘုရားသခင္၏လမ္းခရီးေနာက္ လိုက္ရာ၌ အႂကြင္းမဲ့ျခင္း ရွိသေလာ။ ဤအရာမ်ားကို တိုင္းတာေလာ့။ ထို႔ျပင္ သင္၌ ယင္းတို႔တစ္ခုမွ် မရွိပါက ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းကို ခံစားေစမည္မဟုတ္ေၾကာင္း သင္သည္ စိတ္ခ်ေနႏိုင္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင္၏ ဝိညာဥ္ရင့္သန္မႈက မွန္းခ်က္ႏွင့္မကိုက္ဘဲ မျပည့္မီေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းတို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ လူတို႔၌ အခ်ိဳ႕ေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားသာမက သံသယ၊ ထိတ္လန႔္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေရွာင္လႊဲျခင္းႏွင့္ သတိထားခ်င့္ခ်ိန္မႈတို႔လည္း ရွိသည္။ လူတို႔သည္ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း၊ ဘုရားသခင္ မည္ကဲ့သို႔ အလုပ္လုပ္သည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္းေကာင္း လုံးေစ့ပတ္ေစ့ သိနားလည္မႈ ရရွိထားသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္၏အလုပ္အေပၚ ၎တို႔၏ အယူအဆမ်ားက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ ျဖစ္ကာ ၎တို႔သည္ သမၼတရားလိုက္စားျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားထဲ၌ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းျခင္းကို အာ႐ုံစိုက္မည္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ ဤႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအား မိန႔္ႁမြက္ရျခင္းအေၾကာင္းမွာ သူ၏ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို စြမ္းေဆာင္ရရွိရန္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ေနာက္ လိုက္ရာ၌ သင္သည္ ဘုရားသခင္က မည္သို႔အလုပ္လုပ္ၿပီး လူတို႔အား ကယ္တင္သည္ကို နားလည္ရမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ သမၼာတရားအား လိုက္စားေသာသူတစ္ဦး အမွန္တကယ္ျဖစ္လွ်င္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း အမႈအရာမ်ားကို သြား၍ လုပ္ေဆာင္‌ေလာ့။ ဘုရားသခင္အား အျမင္မေစာင္းႏွင့္။ ထို႔ျပင္ ဘုရားသခင္၏စိတ္ေတာ္အား နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ သင္၏ေသးႏုပ္ေသာ စိတ္ကို အသုံးမျပဳႏွင့္။ ဘုရားအလုပ္၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားမွာ အတိအက် မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္၊ လူတို႔အား ဘုရားသခင္ဆက္ဆံသည့္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားမွာ မည္သည့္အရာမ်ား ျဖစ္သည္၊ ဘုရားသခင္သည္ လူတစ္ဦးအေပၚ မည္သည့္အတိုင္းအတာအထိ အလုပ္လုပ္သည္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ တိုင္းတာမႈစံခ်ိန္စံၫႊန္းက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ကို သင္ နားလည္ရမည္။ ဤအရာမ်ားကို သင္ နားလည္သည့္အခါ ေနာက္ထပ္ ဘာလုပ္သင့္သနည္း။ ဘုရားသခင္ ျမင္ေတြ႕လိုေသာအရာမွာ သင္သည္ သမၼာတရားလိုက္စားမႈကို လက္ေလွ်ာ့ရန္ မဟုတ္သကဲ့သို႔ မိမိကိုယ္ကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပ်က္သုဥ္းေနသည့္ လူတစ္ဦး၏စိတ္ထားကို ျမင္ေတြ႕လိုသည္ မဟုတ္ေပ။ သင္သည္ မွန္ကန္ေသာ ဤအျဖစ္မွန္အားလုံးကို သေဘာေပါက္ေသာအခါ သမၼာတရားကို ပို၍ တည္ၾကည္ခိုင္မာေသာ၊ ရဲရင့္ေသာ၊ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ေသာ ပုံစံျဖင့္ သြား၍ လိုက္စားႏိုင္ကာ ဘုရားသခင္သည္ ေျဖာင့္မတ္ေသာ ဘုရားသခင္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ အသိအမွတ္ျပဳသည္ကို ဘုရားသခင္ ျမင္ေတြ႕လိုသည္။ သင္သည္ လမ္းဆုံးသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ သင့္အတြက္ ဘုရားသခင္ခ်မွတ္ထားသည့္ စံခ်ိန္စံၫႊန္းကို သင္ေရာက္ရွိၿပီး သင္သည္ ကယ္တင္ျခင္းလမ္းမေပၚ ရွိေနသေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အေပၚ လက္ေလွ်ာ့မည္မဟုတ္ေပ။ တရားစီရင္မႈ၊ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈ၊ စမ္းသပ္မႈမ်ား၊ စစ္ေဆးျခင္းႏွင့္ ျပဳျပင္ျခင္းတို႔အေပၚ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဤအရာမ်ားကို အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ယခု ငါေျပာျပမည္။ အေသးစိတ္ လကၡဏာသြင္ျပင္ အေျမာက္အျမား ရွိေနေသးကာ ဤတိုေတာင္းေသာ ေဟာေျပာခ်က္ျဖင့္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပဖို႔ မ်ားလြန္းလွသည္။ လူတို႔သည္ ေန႔စဥ္အသက္တာ၌ ဤအယူအဆမ်ားကို မည္သို႔ သိသာထင္ရွားေစၿပီး ထုတ္ေဖာ္သည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပမာအခ်ိဳ႕ေပးဖို႔ လိုမည္ျဖစ္ကာ သင္တို႔သည္ လူတို႔၏ အယူအဆမ်ားကို ဤလက္ေတြ႕ဘဝ ဥပမာမ်ားအားျဖင့္ နားလည္ႏိုင္ဖို႔ သို႔မဟုတ္ အဓိပၸာယ္ေကာက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္၊ ထို႔ျပင္ ဤအရာမ်ားသည္ လက္ေတြ႕အရွိတရားႏွင့္ ကြဲလြဲၿပီး ဘုရားသခင္၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားႏွင့္ ဆန႔္က်င္သည့္ အယူအဆမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာေပါက္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဇာတ္လမ္းတိုအခ်ိဳ႕ကို ေျပာျပၿပီး ႐ိုးရွင္းေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ားႏွင့္ ဇာတ္ကြက္မ်ားအနည္းငယ္ကို ထည့္သြင္းဖို႔ လိုမည္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ထိုသို႔ပင္ မျပဳေသာေၾကာင့္ သင္သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ က်ိဳးေၾကာင္းမျမင္ဘဲ စဥ္းစားၿပီး ထင္ေၾကးေပးေနရသနည္း။ အကယ္၍ သင္သည္ သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားျဖင့္ အဆက္မျပတ္ အသက္ရွင္ပါက သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း သမၼာတရားလိုက္စားမႈ လမ္းေၾကာင္းေနာက္သို႔ လုံးဝဥႆုံ လိုက္မည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွ အၿမဲတမ္း ေဝးကြားေနမည္ျဖစ္သည္။ ဤအတိုင္းဆက္သြားေနပါက သင္သည္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းရွိမည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ ေဘာင္ခတ္ျခင္းမ်ားကို အၿမဲတမ္း ခံရဖြယ္ရွိမည္ျဖစ္သည္။ မည္သည့္ေနရာ သြားသည္ျဖစ္ေစ ေနရာတိုင္းတြင္ အဟန႔္အတားႀကဳံရမည္ ျဖစ္ကာ မည္သည့္အရာလုပ္ရမည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သင့္အား လမ္းေပ်ာက္ေစမည္ ျဖစ္သည့္အျပင္ မည္သည့္အရာမွ် စိုးစဥ္းပင္ ေခ်ာေမြ႕မည္မဟုတ္ေပ။ ရလဒ္အေနျဖင့္ အဆုံးတြင္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္မႈႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမမႈကို လက္ခံရရွိဖို႔ပင္ အခြင့္ရွိမည္ မဟုတ္ေပ။ ေၾကကြဲဝမ္းနည္းဖြယ္ ေကာင္းလိုက္ပါတကား။

ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ ယခင္က သင္တို႔အေပၚ မည္သူမွ် အေလးအနက္မထားဖူးေပ။ ယခုအခ်ိန္သည္ အလြန္အေရးပါေသာ အဆင့္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေလးအနက္ထားရမည့္ အခ်ိန္ျဖစ္၏။ အခ်ိန္သည္ ကုန္လြန္ေနသျဖင့္ ဘုရားသခင္အား ယုံၾကည္ျခင္းကို ေဆာ့ကစားရမည့္အရာအျဖစ္ သေဘာမထားႏွင့္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အား စုံလင္ေအာင္ျပဳလုပ္ရန္ႏွင့္ လူတို႔အား ကယ္တင္ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ကာ ဤအလုပ္ကို လုံးေစ့ပတ္ေစ့ အၿပီးသတ္လိုသည္။ သူသည္ ယင္းကို မည္ကဲ့သို႔ လုံးေစ့ပတ္ေစ့ လုပ္မည္နည္း။ လူတို႔သည္ ယင္းကို ရွင္းလင္းစြာ သေဘာေပါက္ၿပီး လမ္းမလြဲႏိုင္ဖို႔အတြက္ ၎တို႔အား သမၼာတရား၏ လကၡဏာသြင္ျပင္မ်ား အားလုံးကို ေျပာျပျခင္းအားျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္က သင္ လမ္းလြဲေသာအခါ သင့္ကို ဆုံးမပဲ့ျပင္မည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ သင့္ကိုယ္ပိုင္လမ္းေၾကာင္းေပၚတြင္ မၾကာခဏ လမ္းလြဲပါက ဘုရားသခင္သည္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚသို႔ သင္ျပန္လွည့္လာသည္အထိ သင့္ကို ဆက္လက္၍ ဆုံးမပဲ့ျပင္မည္ျဖစ္သည္။ အဆုံးတြင္ အကယ္၍ ဘုရားသခင္က သူတတ္ႏိုင္သမွ်ကို လုပ္ေဆာင္ထားၿပီး သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားကို မျပည့္မီခဲ့ေသးပါက အျခားမည္သူ႔ကို အျပစ္တင္ဖို႔ ရွိသနည္း။ သင့္ကိုယ္သင္သာ အျပစ္တင္ႏိုင္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ လူတို႔ျပဳလုပ္စရာ ရွိသမွ်မွာ ရင္ဘတ္စည္တီးၿပီး သည္းထန္စြာ ငိုေႂကြးဖို႔သာ ျဖစ္၏။ လူတို႔၏ သမၼာတရားနားလည္မႈႏွင့္ ပတ္သက္လာလွ်င္ အေရးႀကီးဆုံးအရာမွာ အဘယ္နည္း။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံရယူရမည္ ျဖစ္ကာ လက္ခံရယူၿပီးေနာက္တြင္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြၿပီး ၎တို႔၏ ေန႔စဥ္အသက္တာႏွင့္ ဆက္စပ္ႏိုင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔အားျဖင့္သာ လူတို႔သည္ သမၼာတရားႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္မွန္ေသာ သိနားလည္မႈကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရရွိႏိုင္ေလသည္။ သင္သည္ တရားေဒသနာမ်ားကို နာယူၿပီး ယင္းတို႔၏ တိုက္႐ိုက္အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ေသာအခါ နားလည္သည္ဟု သင္ထင္မွတ္၏၊ ဤသည္မွာ သမၼာတရားအား အမွန္တကယ္ နားလည္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ယင္းမွာ အယူဝါဒအား သိနားလည္ျခင္းတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။ နားေထာင္ရာတြင္ ယင္းကို သင္ နားလည္ေသာအခါ မိမိကိုယ္ကို သိလာႏိုင္ၿပီး သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ဖို႔အလို႔ငွာ ယင္းကို လက္ေတြ႕ဘဝရွိ သင့္ကိုယ္ပိုင္ အေျခအေန၊ သင့္ကိုယ္ပိုင္ ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္ ဆက္စပ္ရမည္။ ထိုနည္းလမ္းျဖင့္သာ သမၼာတရားစစ္မွန္မႈထဲသို႔ ဝင္ေရာက္ေလသည္။ ဤနည္းအတိုင္း လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္လွ်င္ သမၼာတရားသည္ သင္ႏွင့္ ဘာမွ်မဆိုင္၊ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ သင္ႏွင့္ ဘာမွ်မဆိုင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သင္ႏွင့္ ဘာမွ်မဆိုင္ေပ။ သင္သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕မလုပ္ေဆာင္လွ်င္ မည္သည့္အရာမွ် ရရွိမည္မဟုတ္ေပ။

၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ၁၁ ရက္