လူသည် အလင်းအလယ်တွင် နေထိုင်သော်ငြားလည်း၊ သူသည် အလင်း၏ အဖိုးတန်မှုကို မသိချေ။ သူသည် အလင်း၏ အနှစ်သာရနှင့် အလင်း၏ အရင်းအမြစ်၊ ထို့အပြင် အလင်းက မည်သူနှင့် သက်ဆိုင်သည် ဆိုသည်တို့ကို မသိနားမလည်ချေ။ ငါသည် လူသားအလယ် အလင်းကို အပ်နှင်းသောအခါ၊ ငါသည် လူသားအလယ်ရှိ အခြေအနေများကို ချက်ချင်း စစ်ဆေးသည်- အလင်းကြောင့် လူအပေါင်းတို့သည် ပြောင်းလဲနေကြပြီး၊ ကြီးထွားနေကြကာ၊ အမှောင်ထုကို စွန့်ခွာကြပြီးဖြစ်သည်။ ငါသည် စကြဝဠာ၏ နေရာတိုင်းကို မျှော်ကြည့်ကာ၊ တောင်များကို မြူဖြင့် လွှမ်းခြုံထားကြောင်း၊ ရေများသည် အအေးဓာတ်ဖြင့် အေးခဲပြီး ဖြစ်ကြောင်းနှင့် အလင်း၏ ရောက်လာခြင်းကြောင့် လူများသည် သာ၍ အဖိုးတန်သောအရာ တစ်စုံတစ်ခုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်ရန်အလို့ငှာ အရှေ့အရပ်ကို ကြည့်ကြကြောင်းကို ငါမြင်၏- သို့သော် လူသည် မြူခိုးများအတွင်းတွင် ရှင်းလင်းသော ဦးတည်ချက်တစ်ခုအား သိမြင်နိုင်စွမ်း မရှိဘဲ နေလေသည်။ လောကကြီးတစ်ခုလုံးသည် မြူ၏ ခြုံလွှမ်းခြင်းကို ခံထားရသောကြောင့်၊ တိမ်များအလယ်မှ ငါကြည့်လေသောအခါ ငါ၏တည်ရှိမှုကို ရှာဖွေတွေ့ရှိသည့် လူသားတစ်ဦး မည်သည့်အခါမျှ မရှိပေ။ လူသည် ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်တွင် တစ်စုံတစ်ရာကို ရှာဖွေလျက်ရှိသည်။ သူသည် လိုက်ရှာနေဟန်ရှိသည်။ သူသည် ငါ၏ရောက်လာမှုကို စောင့်မျှော်ရန် ရည်ရွယ်နေဟန်ရှိသည်- သို့သော်ငြားလည်း သူသည် ငါ၏နေ့ရက်ကို မသိသကဲ့သို့၊ အရှေ့အရပ်ရှိ ခပ်မှိန်မှိန်အလင်းကိုသာ မကြာခဏ ကြည့်ရုံမျှသာ တတ်နိုင်သည်။ လူအပေါင်းတို့ အလယ်တွင်၊ ငါကိုယ်တိုင်၏ စိတ်နှလုံးနှင့် ဧကန်အမှန် ညီညွတ်သောသူများကို ငါသည် ဖွေရှာ၏။ လူအပေါင်းတို့အလယ်တွင် ငါသည် လျှောက်လှမ်းသွားပြီး၊ လူအပေါင်းတို့အလယ်တွင် နေထိုင်၏၊ သို့သော် ကမ္ဘာမြေပေါ်ရှိ လူသားသည် ဘေးကင်းလုံခြုံလျက် ရှိသည်၊ ထို့ကြောင့် ငါကိုယ်တိုင်၏ စိတ်နှလုံးနှင့် ဧကန်အမှန် ညီညွတ်သောသူ တစ်ယောက်မျှ မရှိပေ။ လူများသည် ငါ၏ အလိုကို မည်ကဲ့သို့ အလေးထားရမည်ကို မသိချေ၊ ၎င်းတို့သည် ငါ၏ လုပ်ဆောင်ချက်များကို မမြင်နိုင်ကြသကဲ့သို့ အလင်း၏အလယ်တွင် လှုပ်ရှားနိုင်ခြင်း မရှိဘဲ အလင်း၏ ထွန်းတောက်ခြင်းကိုလည်း မခံနိုင်ကြချေ။ လူသားသည် ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်များကို အစဉ် တန်ဖိုး ထားသော်ငြားလည်း၊ သူသည် စာတန်၏ လှည့်ဖြားသော အကြံအစည်များကို ရိပ်စားမိနိုင်စွမ်း မရှိချေ။ လူသား၏ ဝိညာဉ်ရင့်ကျက်မှုက အလွန် သေးနုပ်သောကြောင့်၊ သူသည် သူ၏စိတ်နှလုံး ဆန္ဒရှိသည့်အတိုင်း မလုပ်ဆောင်နိုင်ချေ။ လူသားသည် ငါ့ကို စိတ်ရင်းအမှန်နှင့် မည်သည့်အခါမျှ မချစ်ဖူးပေ။ ငါသည် သူ့ကို ချီးမြှောက်သောအခါ၊ သူသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် မထိုက်တန်ဟု ခံစားရသည်၊ သို့သော် ဤအရာသည် သူ့အား ငါ့ကို ကျေနပ်စေရန် ကြိုးစားခြင်းငှာ မပြုပေ။ ငါသည် သူ့ကို ပေးထားပြီးဖြစ်သည့် “ရာထူးနေရာ” ကိုသာ သူ၏လက်ထဲတွင် ကိုင်ထားရုံမျှ ကိုင်ထားပြီး၊ ယင်းကို စေ့စေ့စပ်စပ် ကြည့်ရှုစစ်ဆေးရုံမျှ စစ်ဆေးလေသည်။ ငါ၏ ချစ်ခင်နှစ်လိုဖွယ် ကောင်းခြင်းကို ခံစားနိုင်ခြင်း မရှိဘဲလျက်၊ ယင်းအစား သူသည် သူ့ရာထူးနေရာ၏ အကျိုးကျေးဇူးများကို လောဘတကြီး ဝါးမျိုခြင်းကိုသာ မဆုတ်မနစ်ပြုလျက်ရှိသည်။ ဤသည်မှာ လူသား၏ ချို့တဲ့ခြင်း မဟုတ်ပေလော။ တောင်များ ရွေ့လျားသောအခါ၊ ယင်းတို့သည် သင်၏ရာထူးနေရာအတွက် ကွေ့ရှောင်သွားခြင်းကို ပြုနိုင်မည်လော။ ရေများသည် စီးဆင်းသောအခါ၊ ၎င်းတို့သည် လူ၏ ရာထူးနေရာရှေ့တွင် ရပ်တန့်နိုင်မည်လော။ လူ၏ရာထူးနေရာအားဖြင့် ကောင်းကင်နှင့် မြေကြီးသည် ပြောင်းပြန် ဖြစ်နိုင်မည်လော။ ငါသည် တစ်ချိန်က လူသားအပေါ် အထပ်ထပ် သနားကရုဏာရှိခဲ့သည်- သို့သော်ငြားလည်း မည်သူမျှ ဤအရာကို မြတ်နိုးခြင်း သို့မဟုတ် တန်ဖိုးထားခြင်း မရှိပေ။ ၎င်းတို့သည် ယင်းကို ပုံပြင်တစ်ပုဒ်မျှကဲ့သို့ နားထောင်သည် သို့မဟုတ် ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ကဲ့သို့ ဖတ်ရှုလေသည်။ ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်များသည် လူသား၏နှလုံးသားကို အမှန်တကယ် မထိတွေ့လေသလော။ ငါ၏ မိန့်မြွက်ချက်များသည် အမှန်တကယ် အကျိုးသက်ရောက်မှု မရှိလေသလော။ မည်သူကမျှ ငါ၏တည်ရှိမှုကို မယုံကြည်ခြင်း ဖြစ်နိုင်မည်လော။ လူသားသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် မချစ်ပေ။ ထိုအစား သူသည် ငါ့ကို တိုက်ခိုက်ရန် စာတန်နှင့် ပူးပေါင်းပြီး၊ ငါ့ကို အစေခံဖို့ စာတန်ကို “အဖိုးတန်အရာ” အဖြစ် အသုံးပြုသည်။ ငါသည် စာတန်၏ လှည့်ဖြားသော အကြံအစည်များ အားလုံးကို ထိုးထွင်းသိမြင်မည် ဖြစ်ပြီး ကမ္ဘာမြေ၏ လူတို့ကို စာတန်၏ တည်ရှိခြင်းကြောင်း ငါ့ကို မဆန့်ကျင်ကြဖို့အလို့ငှာ စာတန်၏ လှည့်ဖြားခြင်းများကို လက်ခံနေခြင်းမှ တားဆီးမည်။

နိုင်ငံတော်ထဲတွင်၊ ငါသည် ရှင်ဘုရင်ဖြစ်၏- သို့သော် ငါ့ကို ၎င်း၏ ရှင်ဘုရင်အဖြစ် ဆက်ဆံရမည့်အစား၊ လူသားသည် ငါ့ကို “ကောင်းကင်ဘုံမှ သက်ဆင်းလေပြီးသော ကယ်တင်ရှင်” အဖြစ် ဆက်ဆံ၏။ အကျိုးဆက်အနေဖြင့်၊ သူ့အား လှူဖွယ်များကို ပေးကမ်းရန် ငါ့ကို သူတောင့်တပြီး၊ ငါနှင့်ပတ်သက်သည့် အသိပညာကို မလိုက်စားချေ။ ထို့ကြောင့် များစွာသောလူတို့သည် ငါ၏ရှေ့တွင် သူတောင်းစားများကဲ့သို့ အသနားခံကြလေပြီ။ အလွန် များစွာသောသူတို့သည် ၎င်းတို့၏ “အိတ်များ” ကို ငါ့ထံဖွင့်ကြပြီး ရှင်သန်ဖို့ရန် ၎င်းတို့အား အစားအစာပေးဖို့ ငါ့ကို အနူးအညွှတ် တောင်းပန်ကြသည်။ အလွန်များစွာသောသူတို့သည် ငါ့ကို အငမ်းမရစားပြီး သူတို့၏ဗိုက်များကို ဖြည့်နိုင်ရန် ဆန္ဒရှိလျက်၊ ဆာလောင်နေသော ဝံပုလွေများအလား ၎င်းတို့၏ လောဘကြီးသော မျက်လုံးများဖြင့် ငါ့ကို စူးစိုက်ကြည့်ကြလေပြီ။ အလွန် များစွာသောသူတို့သည် ငါ၏ သက်ညှာခြင်းအတွက် ဆုတောင်းကြရင်း သို့မဟုတ် ငါ၏ပြစ်တင်ဆုံးမမှုကို လက်ခံခြင်းငှာ လိုလားလျက်၊ ၎င်းတို့၏ လွန်ကျူးခြင်းအပြစ်များကြောင့် ၎င်းတို့၏ဦးခေါင်းများကို တိတ်တဆိတ် ငုံ့ထားကြပြီး ရှက်ရွံ့မှုကို ခံစားကြရလေသည်။ ငါ၏ မိန့်မြွက်ချက်များကို ငါ ထုတ်ပြန်သည့်အခါတွင်၊ လူသား၏ အမျိုးမျိုးသော မိုက်မဲမှုများသည် ယုတ္တိမရှိဟု ထင်ရပြီး၊ အလင်းအတွင်းတွင် သူ၏စစ်မှန်သော ပုံသဏ္ဌာန်သည် ထုတ်ဖော်ပြခံရလေသည်။ ပြီးလျှင် တောက်ပသော အလင်းထဲတွင် လူသားသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် ခွင့်မလွှတ်နိုင်ပေ။ ထို့ကြောင့် သူသည် ငါ၏ရှေ့တွင် ဦးညွှတ်ရန်နှင့် သူ၏အပြစ်များကို ဝန်ခံရန် အလျင်အမြန်ပြုလေသည်။ လူ၏ “ရိုးသားခြင်း” ကြောင့်၊ ငါသည် သူ့ကို နောက်တစ်ဖန် ကယ်တင်ခြင်း၏ မြင်းရထားထိပ်ဖျားသို့ ဆွဲခေါ်သည်၊ ထို့ကြောင့် သူသည် ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်ပြီး၊ ချစ်ခင်သောအကြည့်ဖြင့် ငါ့ကို ကြည့်လေသည်။ သို့သော်ငြားလည်း သူသည် ငါ၌ခိုလှုံရန် လိုလားခြင်း မရှိမြဲဖြစ်ပြီး၊ သူ၏ နှလုံးသားကို ငါ့အား အပြည့်အဝ မပေးလေပြီ။ သူသည် ငါနှင့်သက်ဆိုင်၍ ဝါကြွားရုံမျှဝါကြွားသော်လည်း၊ သူ၏စိတ်ကို ငါ့ထံ မလှည့်သည့်အတွက်၊ သူသည် ငါ့ကို အမှန်တကယ် မချစ်ပေ။ သူ၏ ခန္ဓာကိုယ်သည် ငါ၏ရှေ့တွင် ရှိသော်ငြားလည်း၊ သူ၏ စိတ်နှလုံးက ငါ၏နောက်တွင် ရှိသည်။ လူသား၏ စည်းမျဉ်းများနှင့်ဆိုင်သော သိနားလည်မှုသည် အလွန် ညံ့ဖျင်းလှပြီး ငါ၏ရှေ့မှောက်သို့လာရန် သူသည် စိတ်ဝင်စားမှု မရှိသောကြောင့်၊ သူ၏ခေါင်းမာသော လျစ်လျူရှုခြင်းအလယ်မှ ငါ့ထံသို့ လှည့်လာနိုင်ဖို့အလို့ငှာ၊ ငါသည် သူ့ကို သင့်လျော်သော အထောက်အကူ ပေးသည်။ ဤသည်မှာ လူသားထံသို့ ငါပေးသော သနားကရုဏာ အတိအကျ ဖြစ်ပြီး၊ လူသားကို ကယ်တင်ရန် ငါကြိုးပမ်းသော နည်းစနစ် ဖြစ်သည်။

စကြဝဠာတစ်လျှောက်လုံးရှိ လူများသည် ငါ၏နေ့ရက်ရောက်ရှိခြင်းကို ဂုဏ်ပြုကြပြီး၊ ကောင်းကင်တမန်များသည် ငါ၏ လူအပေါင်းတို့ အလယ်တွင် လျှောက်လှမ်းသွားကြသည်။ စာတန်သည် ဒုက္ခဖြစ်စေသောအခါ၊ ကောင်းကင်တမန်များသည် ကောင်းကင်ဘုံရှိ ၎င်းတို့၏ အစေခံမှုကြောင့် ငါ၏လူများကို အမြဲ ကူညီကြသည်။ ၎င်းတို့သည် လူသား၏ အားနည်းချက်ကြောင့် နတ်ဆိုး၏ လှည့်ဖြားခြင်းကို မခံရသော်လည်း၊ အမှောင် အင်အားစုများ၏ အပြင်းအထန် တိုက်ခိုက်မှုကြောင့်၊ မြူကို ဖြတ်သန်းလျက် လူသား၏အသက်တာကို တွေ့ကြုံရန် သာ၍ပင် ကြိုးပမ်းကြ၏။ ငါ၏လူအပေါင်းတို့သည် ငါ၏နာမအောက်တွင် ကျိုးနွံနာခံကြပြီး၊ မည်သည့်အခါမျှ ငါ့ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆန့်ကျင်ရန် မည်သူမျှ မထကြွချေ။ ကောင်းကင်တမန်များ၏ အားထုတ်မှုများကြောင့်၊ လူသားသည် ငါ၏နာမကို လက်ခံပြီး အားလုံးသည် ငါ့အမှု၏ တသီတတန်းအလယ်တွင် ရှိကြသည်။ ကမ္ဘာလောကသည် ပြိုလဲနေပေပြီ။ ဗာဗုလုန်သည် တုံ့ဆိုင်းခြင်းတွင် ရှိ၏။ အို ဘာသာရေး လောက။ အဘယ်သို့ ယင်းသည် ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိ ငါ၏သြဇာအာဏာအားဖြင့် ဖျက်ဆီးခြင်း မခံရဘဲနေနိုင်မည်နည်း။ မည်သူသည် ငါ့ကို မနာခံကာ ဆန့်ကျင်ဝံ့သေးသနည်း။ ကျမ်းပြုဆရာများလော။ ဘာသာရေး အရာရှိတိုင်းလော။ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်က အုပ်ချုပ်သူများနှင့် အာဏာပိုင်များလော။ ကောင်းကင်တမန်များလော။ မည်သူသည် ငါ့ခန္ဓာကိုယ်၏ စုံလင်ခြင်းနှင့် ပြည့်ဝခြင်းကို ဂုဏ်မပြုသနည်း။ လူအပေါင်းတို့အလယ်တွင်၊ မည်သူသည် မရပ်မနား ငါ၏ ချီးမွမ်းခြင်းများကို မသီဆိုသနည်း၊ မည်သူသည် အစဉ်မပျော်ရွှင်သနည်း။ ငါသည် အဆင်းနီသော နဂါးကြီး၏ သားရဲတွင်းနှင့်ဆိုင်သည့် နယ်မြေတွင် နေထိုင်သော်လည်း၊ ၎င်း၏ လူအားလုံးသည် ၎င်းတို့ စတင် စက်ဆုပ်နှင့်ကြပြီးဖြစ်သည့်အတွက်၊ ဤအရာက ငါ့ကို ကြောက်ရွံ့ခြင်းဖြင့် မတုန်လှုပ်စေပေ သို့မဟုတ် ထွက်ပြေးမသွားစေပေ။ မည်သည့်အခါမျှ မည်သည့်အရာမျှက နဂါးအတွက် မိမိ၏ “တာဝန်” ကို နဂါး၏ရှေ့တွင် မလုပ်ဆောင်ဖူးပေ။ ထိုအစား အရာခပ်သိမ်းသည် ၎င်းတို့ သင့်တော်သည်ဟု မြင်သည့်အတိုင်း ပြုမူကြပြီး၊ အသီးသီးက လုပ်ချင်ရာ လုပ်ကြလေသည်။ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိ နိုင်ငံများသည် အဘယ်သို့ မပျက်စီးနိုင်မည်နည်း။ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိ နိုင်ငံများသည် အဘယ်သို့ မပြိုလဲဘဲနေနိုင်မည်နည်း။ အဘယ်သို့ ငါ၏လူများသည် ဩဘာမပေးဘဲ နေနိုင်မည်နည်း။ အဘယ်သို့ ၎င်းတို့သည် ဝမ်းမြောက်ခြင်းဖြင့် မသီဆိုနိုင်ကြမည်နည်း။ ဤသည်မှာ လူသား၏အလုပ်လော။ ယင်းသည် လူသားလက်များ၏ လုပ်ဆောင်ချက်လော။ ငါသည် လူသားအား ၎င်း၏ တည်ရှိခြင်း ရင်းမြစ်ကို ပေးခဲ့ပြီး၊ သူ့ကို ရုပ်ဝတ္ထုပစ္စည်းများဖြင့် ထောက်ပံ့ပေးခဲ့သည်၊ သို့သော် သူသည် သူ၏လတ်တလော အခြေအနေများနှင့်ပတ်သက်၍ မကျေမနပ် ဖြစ်ကာ ငါ၏နိုင်ငံတော်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ရန် တောင်းဆိုသည်။ သို့သော် အဖိုးအခတစ်ခု ပေးဆပ်ခြင်း မရှိဘဲနှင့်၊ သူ၏ ကိုယ်ကျိုးမငဲ့သော ဆည်းကပ်ခြင်းကို ဆက်သရန် ဆန္ဒမရှိဘဲနှင့်၊ အဘယ်သို့ သူသည် ငါ၏နိုင်ငံတော်ထဲသို့ အလွန်လွယ်ကူစွာ ဝင်ရောက်နိုင်မည်နည်း။ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိ ငါ၏နိုင်ငံတော်သည် ဘုန်းအသရေဖြင့် ပြည့်ဝနိုင်ဖို့အလို့ငှာ၊ ငါသည် လူသားထံမှ တစ်စုံတစ်ရာကို အတင်းတောင်းဆိုမည့်အစား၊ သူနှင့်ဆိုင်သည့် သတ်မှတ်ချက်များ ပြုလုပ်သည်။ လူသားသည် မျက်မှောက်ခေတ်ထဲသို့ ငါ၏လမ်းပြခြင်းကို ခံရပြီးဖြစ်သည်၊ သူသည် ဤအခြေအနေ၌ တည်ရှိပြီး၊ သူသည် ငါ့အလင်း၏ လမ်းပြမှုအလယ်တွင် အသက်ရှင်၏။ အကယ်၍ ယင်းသည် ထိုသို့မဖြစ်ခဲ့ပါက၊ ကမ္ဘာမြေကြီးပေါ်ရှိ လူများထဲမှ မည်သူသည် ၎င်းတို့၏ အလားအလာများကို သိရှိမည်နည်း။ မည်သူသည် ငါ၏အလိုကို နားလည်မည်နည်း။ ငါသည် လူသားနှင့်ဆိုင်သည့် သတ်မှတ်ချက်များကို ငါ၏ထောက်ပံ့မှုများအား ဖြည့်စွက်သည်။ ဤသည်မှာ သဘာဝ နိယာမများနှင့် ကိုက်ညီသည် မဟုတ်လော။

ယမန်နေ့တွင်၊ သင်တို့သည် မိုးနှင့်လေ၏ အလယ်တွင် နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ ယနေ့တွင် သင်တို့သည် ငါ၏ နိုင်ငံတော်ထဲသို့ ဝင်ရောက်ကြပြီးဖြစ်ကာ ယင်း၏လူများ ဖြစ်လာကြပြီးဖြစ်သည်။ ပြီးလျှင် မနက်ဖြန်တွင်၊ သင်တို့သည် ငါ၏ ကောင်းချီးမင်္ဂလာများကို မွေ့လျော်ခံစားကြလိမ့်မည်။ မည်သူသည် ထိုသို့သောအရာများကို စိတ်ကူးဖူးသနည်း။ သင်တို့၏ အသက်တာတွင် ဒုက္ခနှင့် အခက်အခဲတို့ကို မည်မျှတွေ့ကြုံရလိမ့်မည်နည်း- သင်တို့ သိကြသလော။ မိုးနှင့်လေထဲတွင် ငါသည် ရှေ့တိုးပြီး၊ လူသားအလယ်တွင် တစ်နှစ်ပြီးတစ်နှစ် ကုန်ဆုံးပြီးဖြစ်ကာ၊ မျက်မှောက်ခေတ်သို့ အချိန်မီ ရောက်လာပြီဖြစ်သည်။ ဤအရာများသည် ငါ၏ စီမံခန့်ခွဲမှု အစီအစဉ်၏ အဆင့်များ ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။ မည်သူသည် ငါ၏အစီအစဉ်သို့ ဖြည့်စွက်ဖူးသနည်း။ မည်သူသည် ငါ့အစီအစဉ်၏ အဆင့်များမှ ရုတ်တရက် ထွက်ပြေးလွန်မြောက်နိုင်သနည်း။ ငါသည် သန်းပေါင်းရာနှင့်ချီသော လူများ၏ နှလုံးသားများထဲတွင် အသက်ရှင်သည်၊ ငါသည် သန်းပေါင်း ရာနှင့်ချီသော လူများအလယ်တွင် ရှင်ဘုရင်ဖြစ်ပြီး၊ သန်းပေါင်းရာနှင့်ချီသော လူများ၏ ငြင်းပယ်ခြင်းနှင့် ကဲ့ရဲ့ရှုတ်ချခြင်းကို ငါခံရပြီးဖြစ်သည်။ ငါ၏ပုံရိပ်သည် လူ၏ စိတ်နှလုံးအတွင်းတွင် အမှန်တကယ် မရှိပေ။ လူသားသည် ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်များထဲ၌ ငါ၏ ကျက်သရေရှိသော မျက်နှာထားကို ရေးရေးသာ သိမြင်သော်လည်း၊ သူ့အတွေးများ၏ ဝင်ရောက်စွက်ဖက်ခြင်းကြောင့် သူသည် သူကိုယ်တိုင်၏ ခံစားချက်များကို မယုံကြည်ပေ။ သူ၏နှလုံးသားထဲတွင် မရေမရာသော ငါသာ ရှိသည်၊ သို့သော် ယင်းသည် ထိုနေရာတွင် ကြာရှည်စွာ ရှိမနေပေ။ ထို့ကြောင့် သူ၏ ငါ့ကို ချစ်ခြင်းသည်လည်း ထိုသို့ ဖြစ်သည်။ လူအသီးသီးသည် မိမိ၏ ကိုယ်ပိုင် ပင်ကိုစရိုက်အတိုင်း ငါ့ကို ချစ်ခဲ့ကြသည့်အလား၊ မှုန်ဝါးဝါးလရောင် အောက်တွင် သူ၏ချစ်ခြင်းသည် မြင်ကွင်းမှ ပေါ်လာလိုက် ပျောက်သွားလိုက် ဖြစ်သည့်အလား၊ ငါ၏ ရှေ့မှောက်တွင် သူ၏ချစ်ခြင်းသည် ကြိုကြားကြိုကြား ပေါ်လာသည်။ ယနေ့တွင် လူသားသည် ကျန်ရှိပြီး ရှင်သန်ရန် အခွင့်အလမ်းကောင်း ရှိပြီးဖြစ်သည်မှာ ငါ၏ ချစ်ခြင်းကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ ထိုသို့ မဟုတ်ခဲ့ပါက၊ လူသားထဲမှ မည်သူသည် ၎င်းတို့၏ ပိန်ချုံးချည့်နဲ့သော ခန္ဓာကိုယ်၏ အကျိုးဆက်အနေဖြင့် လေဆာရောင်ခြည်၏ ပိုင်းဖြတ်ခြင်းကို မခံရမည်နည်း။ လူသားသည် မိမိကိုယ်ကိုယ် မသိသေးပေ။ သူသည် ငါ၏ရှေ့မှောက်တွင် ဟိတ်ဟန်ထုတ်ပြပြီး၊ ငါ၏နောက်ကွယ်တွင် လေလုံးထွားလေသည်၊ သို့သော် မည်သူမျှ ငါ၏ ရှေ့မှောက်တွင် ငါ့ကို မဆန့်ကျင်ဝံ့ချေ။ သို့ရာတွင်၊ လူသည် ငါပြောဆိုသော ဆန့်ကျင်ခြင်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို မသိပေ။ ထိုအစား သူသည် ငါ့ကို လှည့်စားရန် ဆက်ကြိုးစားနေပြီး၊ မိမိကိုယ်ကိုယ် ဆက်လက် ချီးမြှောက်နေသည်- ဤတွင်၊ သူသည် ငါ့ကို ပွင့်လင်းစွာ ဆန့်ကျင်သည် မဟုတ်လော။ လူသား၏ အားနည်းချက်ကို ငါသည်းခံသည်၊ သို့သော် လူသားတို့ ဘယ်သူမပြုမိမိမှုဖြစ်သော ဆန့်ကျင်ခြင်းများကို ငါသည် စိုးစဉ်းမျှ မသက်ညှာပေ။ သူသည် ယင်း၏ အဓိပ္ပာယ်ကို သိသော်ငြားလည်း၊ ဤအဓိပ္ပာယ်နှင့်အညီ ပြုမူရန် သူသည် လိုလားမနေသကဲ့သို့ ငါ့ကို လှည့်ဖြားရင်း၊ သူ၏ နှစ်သက်မှုများအတိုင်း ပြုရုံမျှပြုလေသည်။ ငါသည် ငါ၏ စိတ်သဘောထားကို ငါ၏နှုတ်ကပတ်တော်များ၌ တစ်ချိန်လုံး ပေါ်လွင်စေသည်၊ သို့သော် လူသားသည် ရှုံးနိမ့်ခြင်းကို လက်မခံပေ- တစ်ချိန်တည်းတွင် သူသည် သူ၏ စိတ်သဘောထားကို ထုတ်ဖော်ပြသည်။ ငါ၏ တရားစီရင်မှု အလယ်တွင် လူသားသည် လုံးဝ လက်ခံယုံကြည်လိမ့်မည်ဖြစ်ပြီး၊ ငါ၏ ပြစ်တင်ဆုံးမမှု အလယ်တွင် နောက်ဆုံး၌ သူသည် ငါ၏ပုံသဏ္ဌာန်နှင့်အညီ အသက်ရှင်လိမ့်မည် ဖြစ်ကာ၊ ကမ္ဘာမြေကြီးအပေါ်တွင် ငါ၏ပြယုဂ် ဖြစ်လာပေလိမ့်မည်။

၁၉၉၂ ခုနှစ်၊ မတ်လ ၂၂ ရက်