အဖြေ- သမ္မာကျမ်းစာကြောင့်သာ အရာအားလုံး၏ ဖန်ဆင်းရှင်က ဘုရားသခင်ဖြစ်ကြောင်းကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်ရပါသည်။ ကိုယ်တော့်၏ အံ့သြဖွယ်ရာ လုပ်ဆောင်ချက်များကို မြင်တွေ့ခွင့်ရ စေသည်။ ဤသည်မှာ သမ္မာကျမ်းစာက ဘုရားသခင့် အတိတ်က အမှုတော်များ၏ အသက်သေခံချက်တစ်ခု ဖြစ်သောကြောင့်ပင်တည်း။ ကိုယ်တော့် နှုတ်ကပတ်တော်နှင့် အမှုတော်များ၏ မှတ်တမ်းတစ်ခု ဖြစ်ပြီး၊ ပထမအဆင့် နှစ်ဆင့်က လူများ၏ သက်သေခံချက်ဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာက ကျွန်တော်တို့၏ ယုံကြည်ခြင်းအတွက် အရေးကြီးပါသည်။ သမ္မာကျမ်းစာကြောင့်သာ မဟုတ်ပါက၊ လူများ သခင့်နှုတ်ကပတ်တော်ကို နားလည်ဖို့ မဖြစ်နိုင်သည်မှာ မှန်ပါသည်။ ဘုရားသခင့်လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် လူ၏စစ်မှန်သည့် ယုံကြည်ခြင်းကို ရင့်သန်လာစေဖို့ထက်ပိုပြီး မည်သို့ သိနိုင်မည်နည်း။ သမ္မာကျမ်းစာကို မဖတ်ပါက၊ ခေတ်အဆက်ဆက်က သန့်ရှင်းသူများ ဘုရားသခင်ကို နာခံသည့် သက်သေခံချက်များကို ကျွန်တော်တို့ မည်သို့သိနိုင် မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် သမ္မာကျမ်းစာဖတ်ခြင်းက ယုံကြည်ခြင်းကို လက်တွေ့ လုပ်ဆောင်ဖို့အတွက် အမှန်တကယ် အရေးပါပါသည်၊ သခင့်ကို ယုံကြည်သူများ သမ္မာကျမ်းစာကို မဖတ်၍ မဖြစ်ပါ။ သမ္မာကျမ်းစာကနေ သွေဖည်သူက သခင်ကို မယုံကြည်သူဟု ပြောနိုင်ပါသည်။ ခေတ်အဆက်ဆက်က ယုံကြည်သူများက ဤအချက် မှန်ကန်ကြောင်း အတည်ပြုခဲ့ကြပြီးပါပြီ။ ယုံကြည်ခြင်းကို လက်တွေ့လုပ်ဆောင်ခြင်းနှင့် ပတ်သက်လာသည့်အခါ၊ သမ္မာကျမ်းစာ၏ တန်ဖိုးကို မည်သူမျှမငြင်းနိုင်ပါ။ သို့ပါက ခေတ်အဆက်ဆက်က သန့်ရှင်းသူများက သမ္မာကျမ်းစာကို အလွန်အရေးကြီးပြီး၊ ဖတ်သင့်ကြောင်း အားလုံးက သဘောတူခဲ့ကြ ပါသည်။ တစ်ချို့က ပြေပါသည်၊ သမ္မာကျမ်းစာဖတ်ခြင်းနှင့် ဆုတောင်းခြင်းက ကျွန်တော်တို့ ခြေနှစ်ချောင်းလိုအပ်သကဲ့သို့ပင် မရှိမဖြစ်လိုအပ်ပါသည်ဟု ဆိုသည်။ သခင်ယေရှု ပြောခဲ့သည်မှာ- “ကျမ်းစာအားဖြင့် ထာဝရအသက်ကိုရမည်ဟု စိတ်ထင်နှင့် သင်တို့သည် ကျမ်းစာကိုစေ့စေ့ကြည့်ရှု ကြ၏။ ထိုကျမ်းစာပင်ငါ၏သက်သေဖြစ်၏။ သင်တို့သည် အသက်ကိုရအောင် ငါ့ထံသို့ လာခြင်းငှါအလိုမရှိကြ။” (ရှင်ယောဟန်ခရစ်ဝင် ၅:၃၉-၄၀) အချို့ကမူ ဇဝေဇဝါဖြစ်နေပါသည်။ သမ္မာကျမ်းစာက ဘုရားသခင့် နှုတ်ကပတ်တော်နှင့် လူ့သက်သေခံချက်များ ပါရှိသည့် အတွက်၊ သမ္မာကျမ်းစာဖတ်ခြင်းက လူကို ထာဝရအသက် ရရှိစေသင့်သည်ဟု သူတို့ထင်နေပါသည်။ သခင်ယေရှုက သမ္မာကျမ်းစာ ထဲတွင် ထာဝရအသက်မရှိဟု အဘယ့်ကြောင့် ပြောသနည်း။ အမှန်မှာမူ ယင်းမှာ နားလည်ဖို့ သိပ်မခက်ပါ။ ပညတ်တော်ခေတ်နှင့် ကျေးဇူးတော်ခေတ် ထဲက ဘုရားသခင့် အမှုတော်၏ အတွင်းဇာတ်လမ်းကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်ရုံနှင့်၊ ပြီးလျှင် တစ်ခေတ်ချင်းစီမှာ ရရှိနိုင်ကြောင်းကို နားလည်ရုံနှင့်၊ သမ္မာကျမ်းစာ ထဲကနေ ထာဝရအသက်ကို အဘယ့်ကြောင့် မရရှိနိုင်ကြောင်းကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်လာနိုင်မည် ဖြစ်သည််။ ပညတ်တော်ခေတ်ကို ကြည့်ရအောင်၊ ဤခေတ်ထဲမှာ ယေဟောဝါက လူများလိုက်နာဖို့ ပညတ်တရားနှင့် ပညတ်ချက်များကို ချမှတ်ခဲ့သည်။ ကိုယ်တော့် နှုတ်ကပတ်တော်က အသစ်မွေးဖွားခဲ့သည့် လူသားမျိုးနွယ်အတွက် လမ်းညွှန်တစ်ခု ဖြစ်ပါသည်။ ဤနှုတ်ကပတ်တော်များက လူ၏ စိတ်သဘောထားကို ပြောင်းလဲခြင်း များ မပါဝင်ပါ။ ထို့ကြောင့်၊ ပညတ်တော်ခေတ်ထဲမှာ လူများကို ပညတ်တရားများနှင့် ပညတ်ချက်များကို ဘုရားသခင်က နာခံ၊ လိုက်နာစေခဲ့ခြင်းပါသည်။ ဤနှုတ်ကပတ်တော် များက သမ္မာတရားမှန်သော်လည်း၊ အလွန်အခြေခံကျသည့် သမ္မာတရားကို ကိုယ်စားပြုပါသည်။ ကျေးဇူးတော်ခေတ် အတောအတွင်းမှာတော့၊ သခင်ယေရှု၏ နှုတ်ကပတ်တော်နှင့် အမှုတော်များက အဲဒီအစား ရွေးနှုတ်ခြင်းအပေါ် ပိုပြီးအာရုံစိုက်လာသည်။ ကိုယ်တော့် နှုတ်ကပတ်တော်များက ရွေးနှုတ်ခြင်းနှင့် ပတ်သတ်ပါသည်၊ ပြီးလျှင် လူများကို သွန်သင်သည်၊ လူများကို အပြစ်ဝန်ချဖို့နှင့် နောင်တရဖို့၊ ပြီးလျှင် အမှားလုပ်ခြင်းများကို ရှောင်ကြည်ဖို့၊ ပြီးလျှင် မည်သို့ဆုတောင်းရမည် တို့ကို သွန်သင်ခဲ့သည်။ ပြီးလျှင် လူများ သခင့်ကိုစိတ်နှလုံးအကြွင်းမဲ့ချစ်ဖို့၊ ကိုယ်နှင့် စပ်ဆိုင်သည့်သူကို ကိုယ်နှင့်အမျှချစ်ဖို့၊ စိတ်ရှည်ဖို့၊ သည်းခံဖို့၊ သူတစ်ပါးကို ခုနှစ်ကြိမ် ခုနှစ်လီ အပြစ်လွှတ်ဖို့ စသဖြင့် သွန်သင်ခဲ့သည်။ ၎င်းတို့အားလုံးက အပြစ်နောင်တရခြင်းထဲမှာ ပါဝင်ပါသည်။ သို့ပါက သမ္မာကျမ်းစာဖတ် ခြင်းအားဖြင့် ပညတ်တော်ခေတ် နှင့် ကျေးဇူးတော်ခေတ်ထဲက ဘုရားသခင့် အမှုတော်များကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်ရသည်။ အရာအားလုံးကို ဘုရားသခင် ဖန်ဆင်းခဲ့ကြောင်း ကျွန်တော်တို့ လေ့လာခဲ့ရသည်၊ ပြီးလျှင်၊ ကမ္ဘာပေါ်မှာ မည်သို့အသက်ရှင် နေထိုင်ရမည်၊ ဘုရားသခင်ကို မည်သို့ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရမည် စသည်တို့ကို လေ့လာရသည်။ မည်သည့်အရာက အပြစ်ဖြစ်သည်၊ မည်သူ့ကို ဘုရားသခင်က ကောင်းချီးပေးသည်၊ မည်သူ့ကို ဘုရားသခင် ကျိန်ဆဲသည် စသည်တို့ကို ကျွန်တော်တို့ နားလည်လာသည်။ အပြစ်များကို မည်သို့ဝန်ချပြီး၊ နောင်တရရမည်ကို ကျွန်တော်တို့ သိလာသည်။ နှိမ့်ချခြင်း၊ သည်းခံခြင်းနှင့် အပြစ်လွှတ်ခြင်းတို့ကို သင်ယူရသည်။ ပြီးလျှင် မည်သို့သော ကားတိုင်ထမ်းပြီး သခင့်နောက်လိုက်ရ မည်ကိုလည်းသင်ယူရပါသည်။ အဆုံးမရှိသည့် ကရုဏာတော်နှင့် သခင်ယေရှု၏ သနားကြင်နာခြင်းကို ကျွန်တော်တို့ သင်ယူရသည်။ ပြီးလျှင် သခင်ယေရှုထံကို ယုံကြည်ခြင်းနှင့် လာမှသာလျှင်၊ ကိုယ်တော့်၏ ကြွယ်ဝသည့် ကျေးဇူးတော်နှင့် သမ္မာတရားများကို ကျွန်တော်တို့ ခံစားရမည်ဟု သင်ယူရသည်။ သမ္မာကျမ်းစာထဲမှာ ရေးထားသည့် ပညတ်တော်ခေတ်နှင့် ကျေးဇူးတော်ခေတ်ထဲက ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်နှင့် အမှုတော်အကြောင်းများက ထိုချိန်က လူများ၏ လိုအပ်ချက်နှင့် ကိုယ်တော့်စီမံခန့်ခွဲမှု အစီအစဉ်အတိုင်း ဘုရားသခင် မြွက်ကြားသည့် သမ္မာတရားများ ပင် ဖြစ်ပါသည်။ ဤသမ္မာတရားများက လူများကို ကောင်းမွန်သော အကျင့်စရိုက်များ ကျင့်ကြံစေသော်လည်း လူ၏ စိတ်သဘောထားကို ပြောင်းလဲဖို့အတွက် အပြစ်၏ အရင်းအမြစ်ကို မရှင်းလင်းပစ်နိုင်ပါ၊ ထိုကဲ့သို့ပင်လူများကို သန့်စင်စေခြင်း၊ ကယ်တင်ခြင်းနှင့် ပြည့်စုံခြင်းကို ရရှိစေဖို့ မဖြစ်စေနိုင်ပါ။ ထို့ကြောင့် ထိုခေတ်မှာ သခင်ယေရှု၏ နှုတ်ကပတ်တော်က ပြောထားသည်မှာ အပြစ်ဝန်ချခြင်းလမ်းဟုသာ ခေါ်နိုင်သော်လည်း၊ ထာဝရအသက်လမ်း မဟုတ်ပါ။ သို့ပါက ထာဝရအသက်လမ်းက မည်သည့်အရာ ဖြစ်သနည်း။ ထာဝရအသက်လမ်းက လူများကို ထာဝရအသက်ရှင်စေသည့် သမ္မာတရားလမ်းဖြစ်ပါသည်၊ လူကို သူ့၏အပြစ်သဘာဝကို စွန့်ပစ် စေသည့်၊ သူ့သဘောထား သူကိုယ်တိုင်ပြောင်းလဲဖို့နှင့် သမ္မာတရားကို အသက်အဖြစ် ရရှိဖို့၊ စာတန်၏ အုပ်စိုးမှုအောက်က လွတ်မြောက်ဖို့နှင့် ခရစ်တော်နှင့် သင့်မြတ်ဖို့စေဖို့ လမ်းဖြစ်ပါသည်။ လူများ ဘုရားသခင်ကို သိစေ၊ နာခံစေပြီး ကြောက်ရွံ့စေသည်၊ သို့မှသာ အပြစ်နောက်ထပ်မလုပ်တော့၊ ဘုရားသခင်ကို မဆန့်ကျင်၊ သစ္စာမဖောက်တော့မည် ဖြစ်ပါသည်။ သို့မှသာလျှင် ထာဝရ အသက်လမ်းဟု ခေါ်နိုင်ပါသည်။ လူများက အပြစ်၏အခကြောင့် သေကြသည်။ လူသာ သမ္မာတရားကိုအသက်ကို ရရှိပြီး၊ သူ့အပြစ်ကို ပြေစေပြီးပြီဆိုပါက၊ ဘုရားသခင်က သူ့ကို ထာဝရအသက်နှင့် ကောင်းချီးပေးမည် ဖြစ်သည်။ သို့မှသာ နောက်ဆုံးသောကာလထဲမှာ ကယ်တင်ခြင်းကို ရရှိခြင်းဖြင့်၊ ဘုရားသခင် ကျွန်တော်တို့ကို ပေးသနားသည့် ထာဝရအသက်လမ်းတွင် ပျော်မွေ့နိုင်မည် ဖြစ်သည်။

ကျွန်တော့်သခင် ဘယ်သူလဲ ၏ ရုပ်ရှင် ဇာတ်ညွှန်း မှ