“ဘုရားသခင္၌ သူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းတြင္ လူတို႔ ရွာေဖြၾကသည့္အရာမွာ အနာဂတ္အတြက္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို ရရွိရန္ျဖစ္သည္၊ ဤသည္မွာ သူတို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းထဲက သူတို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ လူအေပါင္း၌ ဤရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔၏သဘာဝဗီဇအတြင္းမွ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းတို႔အားျဖင့္ ေျဖရွင္းရမည္ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အေနျဖင့္ သန္႔စင္ေစျခင္း မခံရေသးေသာ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ဖြင့္ျပေသာ မည္သည့္က႑မ်ားတြင္မဆို ယင္းက႑မ်ား၌ စစ္ေဆးျခင္းကို သင္ခံရမည္၊ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အတြက္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို ဖန္တီးေပးသည္၊ သင္၏ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို သင္သိႏိုင္ရန္ ထိုေနရာတြင္ သင့္ကို မျဖစ္မေန အစစ္ေဆးခံေစသည္။ အဆုံးတြင္ သင္သည္ သင္၏အႀကံအစည္မ်ားႏွင့္ အလိုဆႏၵမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ရန္၊ ဘုရားသခင္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ အစီအစဥ္ကို က်ိဳးႏြံနာခံရန္ ေသသာေသလိုသည့္ အေနအထားသို႔ ေရာက္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အကယ္၍ လူတို႔သည္ ႏွစ္အနည္းငယ္ စစ္ေဆးခံရျခင္း မရွိပါက၊ အကယ္၍ ၎တို႔သည္ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ဒုကၡဆင္းရဲျခင္းကို မခံရပါက ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏အေတြးမ်ားႏွင့္ စိတ္ႏွလုံးမ်ားထဲမွ ဇာတိပကတိေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း၏ ေဘာင္ခတ္မႈမ်ားကို ဖယ္ရွားႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ ဆိုးယုတ္ေသာ သဘာဝ၏ ေဘာင္ခတ္မႈမ်ားကို ခံေနရေသးေသာ မည္သည့္က႑မ်ားတြင္မဆို၊ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အလိုဆႏၵမ်ား၊ ၎တို႔၏လိုအင္မ်ား ရွိေနေသးေသာ မည္သည့္က႑မ်ားတြင္မဆို ၎တို႔သည္ ယင္းက႑မ်ားတြင္ ဒုကၡဆင္းရဲခံသင့္သည္။ ဒုကၡဆင္းရဲထဲ၌သာ သင္ခန္းစာမ်ားကို သင္ယူႏိုင္ၿပီး၊ ယင္းမွာ သမၼာတရားကို ရႏိုင္စြမ္းႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းရွိျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ အမွန္အားျဖင့္ သမၼာတရားမ်ားစြာကို နာက်င္ေသာ စမ္းသပ္မႈမ်ားအား ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္ နားလည္ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ သက္ေသာင့္သက္သာရွိၿပီး လြယ္ကူေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခု၌ ရွိေသာအခါ၊ သို႔မဟုတ္ အေျခအေနမ်ား ေကာင္းမြန္ေနေသာအခါ၌ မည္သူမွ် ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ႏိုင္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္၏ အနႏၲတန္ခိုးႏွင့္ ဉာဏ္ပညာကို အသိအမွတ္ျပဳႏိုင္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ေျဖာင့္မတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားကို နားလည္သေဘာေပါက္ျခင္း ရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုအရာမွာ ျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ အပိုင္း သုံး) ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ကို ဖတ္တဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ အနာေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အေတြ႕အႀကဳံကို သတိရမိတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အနာေရာဂါက ကြၽန္မကို မထုတ္ေဖာ္ခဲ့ရင္၊ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔အတြက္ပဲ ဘုရားကို ယုံၾကည္တဲ့အေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ မမွန္တဲ့ အျမင္ကို ကြၽန္မ လုံးဝ သတိျပဳမိခဲ့မွာ မဟုတ္တဲ့အျပင္ ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္ ေရွ႕ေရးနဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္အေပၚ ကြၽန္မ ခံစားရတဲ့ ေသာကနဲ႔ စိုးရိမ္မႈကို လက္လႊတ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေရာဂါကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီး မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ဆုလာဘ္ေတြ ရဖို႔ ျဖစ္ေစတဲ့ အေျခအေနေတြကို ျပင္ဆင္ေပးလို႔ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ကြၽန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက အရမ္းခ်ဴခ်ာတယ္။ ကြၽန္မ အသက္ ၂၁ ႏွစ္မွာ ေခ်ာင္းဆိုးရင္က်ပ္နာျဖစ္ၿပီး သုံးလၾကာ အဖ်ားေငြ႕ေငြ႕ေလး ရွိေနခဲ့တယ္။ ေဆး႐ုံ အႀကီးေတြေရာ၊ အေသးေတြေရာ အမ်ားႀကီး သြားခဲ့ေပမဲ့ တစ္ခုမွ ေပ်ာက္ေအာင္ မကုေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ေရာဂါကုဖို႔ ကြၽန္မေသာက္တဲ့ ေဆးရည္ကလည္း ကြၽန္မရဲ႕ အစာအိမ္နဲ႔ ေသြးေၾကာေတြအတြက္ အရမ္းထိခိုက္မႈျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ နာလန္ထူေအာင္ အိမ္ပဲျပန္ခဲ့ရတာေပါ့။ ကြၽန္မ အိမ္ေရာက္ေတာ့၊ အစာမစားႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက ပိုဆိုးသထက္ဆိုးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ေသဖို႔ ေစာင့္ေနသလိုမ်ိဳးပဲ ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္ နာက်င္ရတယ္ဆိုတာကို ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္မအေမက ကြၽန္မဆီကို အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးေသာကာလ အမႈေတာ္ကို ျဖန႔္ေဝခဲ့တယ္။ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ကို ဘုရားက ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္း ဇာစ္ျမစ္၊ လူေတြရဲ႕ ဘဝက ဘာလို႔ အရမ္းနာက်င္ရတယ္၊ ဒီနာက်င္မႈကေန ဘယ္လိုထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ႏိုင္တယ္၊ အဓိပၸာယ္ရွိတဲ့ ဘဝတစ္ခုကို အသက္ရွင္ေနထိုင္ဖို႔ ဘာေတြလုပ္သင့္တယ္ စတာေတြကို ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ေန႔တိုင္း ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ရတာေလာက္ ဘာမွပိုၿပီး မႀကိဳက္ခဲ့ဘူး။ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါအေၾကာင္း ေမ့သြားေအာင္လုပ္ေပးသလိုပဲ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက နည္းနည္း ပိုေကာင္းလာၿပီး အသင္းေတာ္ အသက္တာကို ကြၽန္မ စၿပီးအသက္ရွင္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ဝက္လည္းေက်ာ္ေရာ ကြၽန္မ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျပန္ေကာင္းလာတယ္။ ဘုရားရဲ႕ ေက်းဇူးေတာ္ကို ေမြ႕ေလ်ာ္ခံစားရၿပီးေနာက္မွာ ကြၽန္မ စိတ္ႏွလုံးထဲမွာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ေမတၱာကို ျပန္ဆပ္ဖို႔ ကြၽန္မ တစ္ဘဝလုံးကို ပူေဇာ္ၿပီး သူ႔အတြက္ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ အသုံးခံဖို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ ေခါင္းမေဖာ္တမ္းလုပ္ခဲ့တယ္။ မိုးမ်ားမ်ား၊ ေလထန္ထန္၊ အရမ္းပဲေအးေအး၊ အရမ္းပဲပူပူ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ အဖမ္းအဆီးေတြနဲ႔ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈေတြရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္တာကို ကြၽန္မတို႔ ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ ဘယ္အေျခအေနပဲျဖစ္ပါေစ ကြၽန္မတာဝန္ကို ဆက္လုပ္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုးႏွစ္က လွ်ပ္တစ္ျပက္အတြင္း ကုန္သြားၿပီး၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းမႈက ပိုၿပီး ျပင္းထန္လာတယ္။ ကြၽန္မကေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ကေန ကံေကာင္းေထာက္မလို႔ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခဲ့ၿပီး ဘုရားကို ဆက္ယုံၾကည္လို႔ရတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့၊ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံတစ္ခုဆီ ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီႏွစ္ေတြမွာ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္ကို တစ္ေလွ်ာက္လုံး ဆက္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္မေရေလာင္းေပးေနတဲ့ လူသစ္ေတြက ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ခ်င္း မတူၾကဘဲ ေန႔တိုင္း ကြၽန္မက တာဝန္လုပ္ရင္းနဲ႔ ညဥ့္နက္တဲ့အထိ ေနခဲ့ရတယ္။ တစ္ခါတေလ ေတာ္ေတာ္ေလး ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေပမဲ့၊ ကြၽန္မတို႔အတြက္ ဘုရားျပင္ဆင္ခဲ့တဲ့ ႀကီးျမတ္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္ကို စဥ္းစားမိတဲ့အခါ၊ ဘယ္ဆင္းရဲဒုကၡပမာဏကိုမဆို သည္းခံတာက တန္တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ၂၀၂၁ ခုႏွစ္မွာ၊ ကြၽန္မ ခဏခဏဆိုလို ရင္ဘတ္ေတြတင္းက်ပ္ၿပီး ရင္တုန္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းကလည္း ခဏခဏ အတက္အက်မၿငိမ္ဘူး။ အဲဒါအျပင္၊ ကြၽန္မတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ည့္ေနၿပီး ခဏခဏ အိပ္ခ်င္မူးတူးျဖစ္တယ္။ အစမွာေတာ့၊ ကြၽန္မ အေလးမထားခဲ့ဘူး။ နည္းနည္း နားလိုက္ရင္ သက္သာသြားမွာပါလို႔ပဲ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္၊ လူသစ္ေတြက အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို လက္ခံ႐ုံပဲရွိေသးၿပီး တည္ၿငိမ္တဲ့ အေျခခံအုတ္ျမစ္ေတြ မရွိေသးဘူး။ သူ႔တို႔ကို ကြၽန္မ ခ်က္ခ်င္း ေရမေလာင္းေပးရင္၊ သူတို႔ဘဝေတြက ဆုံးရႈံတာေတြ ခံစားရမွာ။ ဒါေပမဲ့၊ ႏွစ္လသုံးလေလာက္သာ ကုန္သြားတယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါလကၡဏာေတြကေတာ့ ပိုဆိုးသထက္ ဆိုးလာတယ္။ တစ္ခါတေလ ကြၽန္မႏွလုံးထဲမွာ ႐ုတ္တရက္ စူးရွတဲ့ နာက်င္မႈတစ္ခု ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ နည္းနည္း စိုးရိမ္သြားတယ္။ ကြၽန္မမွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနမွာကို ေၾကာက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ေတာ့၊ “ငါ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေတာ္ေတာ္ေလး က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕တဲ့လာခဲ့ေပမဲ့ အရင္က တစ္ခါမွ ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမား မရွိဖူးဘူး။ ဒါေတြက ဒီအေတာအတြင္းမွာ ညနက္တဲ့ထိ ေနလို႔ ျဖစ္ရတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ ပုံမွန္ တုံ႔ျပန္ခ်က္ေတြပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။ စိုးရိမ္ရတဲ့ေရာဂါ တစ္ခုခုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ။ ၿပီးေတာ့ ဒီႏွစ္ေတြထဲမွာ၊ ဘုရားအတြက္ အရာရာကို ငါ စြန႔္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ သူ ငါ့ကို ကာကြယ္ေပးသင့္ၿပီး ေရာဂါႀကီးႀကီးမားမား ရွိခြင့္မေပးသင့္ဘူး”လို႔ ေတြးမိခဲ့တယ္။

၂၀၂၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ တစ္ညေနခင္းမွာ၊ ကြၽန္မက ကြန္ျပဴတာနဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပုံမွန္အတိုင္း လုပ္ေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္မႏွလုံးထဲမွာ စူးခနဲ နာက်င္မႈယဲ့ယဲ့ ခံစားရတယ္။ အစေတာ့ ကြၽန္မက ေအာင့္အီးၿပီး ေပ်ာက္သြားေအာင္ ေစာင့္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့ အဲဒါက ပိုဆိုးသထက္ဆိုးလာတယ္၊ ႂကြက္တက္သလိုမ်ိဳး နည္းနည္း ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ အသက္ရွဴမဝ ျဖစ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံးမွာ၊ မတ္မတ္မရပ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ၿပိဳလဲသြားခဲ့တယ္။ ဒီလိုျဖစ္ေနရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ အရမ္းေၾကာက္သြားၿပီး မ်က္ရည္ေတြ ထိန္းမရေအာင္ စီးက်လာတယ္။ အိမ္ထဲမွာရွိတဲ့ တျခားညီအစ္မတစ္ေယာက္က ကြၽန္မကို ေတြ႕သြားၿပီး အိပ္ရာေပၚ မတင္တယ္၊ ခဏနဲ႔ ကြၽန္မ အိပ္ေမာက်သြားတယ္။ ကြၽန္မ ႏိုးေတာ့၊ ည ၉ နာရီေတာင္ ေက်ာ္ႏွင့္ေနၿပီ။ မ်က္ႏွာၾကက္ကို ေငးၾကည့္ရင္း ခုေလးတင္ ျဖစ္ခဲ့တာကို ျပန္သတိရၿပီး၊ “ႏွလုံးေဝဒနာေၾကာင့္ ငါ သတိလစ္သြားခဲ့တာလား။ ငါ့မွာ တကယ္ပဲ ႏွလုံးေရာဂါ ရွိတာလား။ ႏွလုံးေရာဂါေတြက ေသႏိုင္တယ္။ ငါ ေသေတာ့မွာလား။ အရာရာကို ငါ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ငါ့တာဝန္ကို ထမ္းခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားက ဘာလို႔ ငါ့ကို မကာကြယ္ေပးခဲ့တာလဲ”လို႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ဒီေရာဂါနဲ႔ ကြၽန္မကို ရင္ဆိုင္ေတြ႕ေစတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ ကြၽန္မ နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မ စိတ္ကို ၿငိမ္ေအာင္ထားၿပီး ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဖတ္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ဖုန္းကို ထုတ္လိုက္ၿပီး ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ “စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ႀကဳံရစဥ္တြင္ လူတို႔အေနျဖင့္ အားနည္းျခင္း သို႔မဟုတ္ ယင္းတို႔အထဲတြင္ အပ်က္သေဘာရွိတတ္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ ၎တို႔၏ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္း လမ္းေၾကာင္းအေပၚ ရွင္းလင္းမႈကင္းမဲ့ျခင္းမွာ ပုံမွန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မည္သည့္ကိစၥ၌မဆို သင္သည္ ေယာဘကဲ့သို႔ပင္ ဘုရားသခင္၏အမႈထဲတြင္ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိရမည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို မျငင္းပယ္ရေပ။ ေယာဘသည္ ခြန္အားနည္းၿပီး သူ၏ေမြးဖြားသည့္ေန႔ရက္ကို က်ိန္ဆဲခဲ့ေသာ္လည္း၊ လူ႔ဘဝထဲရွိ အရာခပ္သိမ္းကို ေယေဟာဝါ အပ္ႏွင္းထားေၾကာင္းႏွင့္ ေယေဟာဝါသည္ ယင္းတို႔အားလုံးကို ႏုတ္ယူမည့္ အရွင္လည္းျဖစ္ေၾကာင္း သူမျငင္းခဲ့ပါ။ သူ႔ကို စမ္းသပ္မႈမည္မွ်အား ႀကဳံေတြ႕ခိုင္းေစကာမူ ဤယုံၾကည္ခ်က္ကို သူဆုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံထဲတြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ မည္သည့္စစ္ေဆးျခင္းကိုမဆို သင္ႀကဳံရပါေစ၊ လူသားမ်ိဳးႏြယ္အား ဘုရားသခင္ေတာင္းဆိုသည့္အရာမွာ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ၎တို႔၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ၎တို႔၏ ဘုရားသခင္ကို ခ်စ္ေသာ စိတ္ႏွလုံးတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤနည္းအတိုင္း အမႈျပဳျခင္းအားျဖင့္ သူစုံလင္ေစေသာအရာမွာ လူတို႔၏ယုံၾကည္ျခင္း၊ ခ်စ္ျခင္းႏွင့္ ျပင္းျပေသာ ဆႏၵမ်ား ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ စုံလင္ေစျခင္းအမႈကို ျပဳၿပီး၊ ယင္းကို ၎တို႔ မျမင္ေတြ႕ႏိုင္၊ မခံစားႏိုင္ေပ။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္သည္။ တစ္စုံတစ္ရာကို ပကတိမ်က္စိျဖင့္ မျမင္ႏိုင္သည့္အခါ လူတို႔၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္ၿပီး သင္၏ကိုယ္ပိုင္ အယူအဆမ်ားကို သင္လက္မလႊတ္ႏိုင္သည့္အခါ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္း လိုအပ္သည္။ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွင္းလင္းမႈမရွိသည့္အခါ သင့္အား ေတာင္းဆိုေသာအရာမွာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိရန္ႏွင့္ ခိုင္ခံ့ေသာရပ္တည္ခ်က္ရွိၿပီး သင္၏ သက္ေသခံခ်က္တြင္ ခိုင္မာစြာ ရပ္တည္ရန္ ျဖစ္သည္။ ေယာဘ ဤအဆင့္သို႔ ေရာက္သည့္အခါ ဘုရားသခင္သည္ သူ႔ထံ၌ ေပၚလာခဲ့ၿပီး သူ႔ကို စကားေျပာခဲ့သည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ သင္၏ယုံၾကည္ျခင္းအတြင္း၌သာ ဘုရားသခင္ကို သင္ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မည္ ျဖစ္ၿပီး သင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို စုံလင္ေစမည္ျဖစ္သည္။ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိလွ်င္ သူက ဤအရာကို လုပ္မေပးႏိုင္ပါ။ ဘုရားသခင္သည္ သင္ရယူရန္ေမွ်ာ္လင့္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို သင့္အေပၚ အပ္ႏွင္းလိမ့္မည္။ အကယ္၍ သင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိပါက သင္သည္ စုံလင္ေအာင္ျပဳျခင္း မခံရႏိုင္သည့္အျပင္ ဘုရားသခင္၏အနႏၲတန္ခိုးကို မဆိုထားနဲ႔၊ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို သင္ျမင္ႏိုင္စြမ္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ သင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသျဖင့္ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို သင္၏ လက္ေတြ႕အေတြ႕အႀကဳံထဲတြင္ သင္ျမင္ေတြ႕ရမည္ျဖစ္သည့္အခါ၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ထံေပၚလာကာ သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းရေစၿပီး အတြင္းမွေန၍ လမ္းျပေပးမည္။ ထိုယုံၾကည္ျခင္းမရွိဘဲ ဘုရားသခင္သည္ ထိုအရာကို ျပဳႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ သင္သည္ ဘုရားသခင္၌ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပ်ာက္ဆုံးသြားပါက သူ၏အမႈကို သင္ မည္ကဲ့သို႔ ေတြ႕ႀကဳံႏိုင္မည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၌ ယုံၾကည္ျခင္းရွိၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ သံသယမ်ား မသိုထားသည့္အခါမွသာ၊ သူမည္သည့္အရာျပဳသည္ျဖစ္ေစ သူ႔အေပၚ သင္ စစ္မွန္ေသာ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိသည့္အခါမွသာ သူသည္ သင္၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွတစ္ဆင့္ သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းေပးၿပီး ဖြင့္ျပမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ထိုမွသာ သင္သည္ သူ၏လုပ္ရပ္မ်ားကို ျမင္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုအရာမ်ား အားလုံးကို ယုံၾကည္ျခင္းအားျဖင့္သာ ရရွိတတ္သည္။ ယုံၾကည္ျခင္းသည္ စစ္ေဆးျခင္းအားျဖင့္သာ လာၿပီး၊ စစ္ေဆးျခင္းမရွိဘဲႏွင့္ ယုံၾကည္ျခင္း မတိုးပြားႏိုင္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စုံလင္ျခင္းသို႔ ေရာက္မည့္သူမ်ားသည္ စစ္ေဆးျခင္းကို ခံၾကရမည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို နည္းနည္း စိတ္ၿငိမ္သြားေအာင္ ကူညီခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ စမ္းသပ္မႈေတြထဲက တစ္ခုကို ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ေနရမွန္း၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ဒီေရာဂါျဖစ္ရတာက ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိေနခဲ့မွန္း သေဘာေပါက္လိုက္တယ္။ အဲဒီရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ နားမလည္ေသးတာပဲရွိတာပါ။ ေယာဘက စမ္းသပ္မႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သူ နားမလည္ခဲ့ေပမဲ့ သူ႔ႏႈတ္နဲ႔ မျပစ္မွားခဲ့ေသးဘူး။ အဲဒီအစား၊ ဘုရားအတြက္ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းေအာင္ သက္ေသခံရင္းနဲ႔ ဆုေတာင္းၿပီး လမ္းျပမႈရွာခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ၊ ဘုရားက သူ႔ကိုယ္သူ ေယာဘဆီ ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ႀကီးျမတ္လိုက္တဲ့ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာပဲ။ အခု ႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ကြၽန္မ သတိလစ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာလဲ ကြၽန္မ နားမလည္ေသးေပမဲ့ ေယာဘဆီကေန သင္ယူၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ႏႈတ္နဲ႔ မျပစ္မွားေအာင္ ေနသင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မမွာ စစ္မွန္တဲ့ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာကိုလည္း ဘုရားက ၾကည့္ေနတယ္။ အရင္ ကြၽန္မ က်န္းမာခဲ့ခ်ိန္တုန္းက သူ႔အတြက္ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ အသုံးခံႏိုင္ခဲ့တယ္။ ညည္းညဴတာေတြမရွိဘဲ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီး အဖိုးအခေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ အခု ဒီနာမက်န္းျဖစ္တာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေတာ့၊ ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ ညည္းညဴလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ ရွာဖို႔လိုတယ္။ သူ႔ကို ယုံၾကည္တာ ကြၽန္မ ဆုံးရႈံးလို႔မျဖစ္ဘူး။

အဲဒီေနာက္ပိုင္းအခ်ိန္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက ဆိုးလာတယ္။ မၾကာခဏ ရင္တုန္ၿပီး ရင္ဘတ္ေတြတင္းက်ပ္ေနတယ္၊ ၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး အားနည္းသြားတယ္။ ကြၽန္မ စကားေျပာတဲ့အခါ ခဏခဏဆိုသလို အသက္ရွဴမဝေတာ့ ေလကို အငမ္းမရ စၿပီး ရွဴရတာေပါ့။ ႐ိုးရွင္းတဲ့ အိမ္မႈကိစၥေလးေတြကိုေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေန ဘယ္လိုဆိုတာကိုျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ ဝမ္းနည္းတယ္။ “ငါ့အသက္ ၃၀ ပဲရွိေသးတာ။ အနာဂတ္မွာ တကယ္ကို မသန္မစြမ္း မျဖစ္တျဖစ္ လူလိုမ်ိဳး အသက္ရွင္ရမွာလား။ ငါ အသက္ ၂၁ မွာ ဘုရားကို စယုံၾကည္ခဲ့တယ္၊ ကိုယ့္ရဲ႕ ငယ္႐ြယ္ခ်ိန္ကို အသုံးခံၿပီး အရာရာ စြန႔္လႊတ္ခဲ့တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းပန္းတာကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ ေနာက္မတြန႔္ခဲ့ေသးဘူး။ ဘာလို႔ ဘုရားက ငါ့ကို မကြယ္ကာခဲ့တာလဲ။ အခု၊ လူတိုင္းက သူတို႔တာဝန္ေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြ ထမ္းေဆာင္ေပမဲ့ ငါကေတာ့ ဒီေရာဂါရွိတယ္။ ဒီလိုအေရးႀကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ငါက ငါ့တာဝန္ကို မလုပ္ႏိုင္ဘူး၊ ေကာင္းမႈေတြ မျပင္ဆင္ႏိုင္ဘူး။ ေကာင္းတဲ့ အဆုံးသတ္နဲ႔ ခရီးပန္းတိုင္ ငါ့မွာ ရွိဦးမွာလား”လို႔ ေတြးေနမိတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးေလ၊ ဝမ္းနည္းေလ ျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ေယာက္တည္း လသာေဆာင္မွာ ပုန္းၿပီး ငိုေနမိတယ္။ ကြၽန္မ ငိုေလ၊ မတရားခံ ရသလို ခံစားရေလပဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ လက္ရွိ အက်ပ္အတည္းက တကယ္ကို စိတ္မခ်မ္းသာစရာပဲလို႔ ေတြးၿပီးေတာ့ေပါ့။ ကြၽန္မ ငိုၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စိတ္က နည္းနည္း ပိုၿငိမ္သြားသလို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မ ဒူးေထာက္ၿပီး ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ဒီေရာဂါေၾကာင့္ ကြၽန္မ အရမ္းဝမ္းနည္းရပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္က ဘာမွန္းလဲ ကြၽန္မ မသိပါဘူး။ ကြၽန္မ မညည္းသင့္မွန္း၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ေတာင္းဆိုရာမွာ အသိစိတ္မမဲ့သင့္မွန္း ကြၽန္မ သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မႏွလုံးက အရမ္းအားနည္းၿပီး ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက အရမ္းေသးပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို သိဖို႔၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ သိဖို႔နဲ႔ ဒီအေျခအေနေတြၾကားမွာ သင္ခန္းစာေတြ ယူဖို႔ ကြၽန္မကို လမ္းျပပါ”လို႔ေပါ့။ ဆုေတာင္းၿပီးေတာ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ “ဘုရားသခင္က လူသားမ်ားကို မိသားစုဝင္မ်ားအျဖစ္ သေဘာထားခဲ့ေသာ္လည္း၊ သူတို႔က ဘုရားသခင္ကို သူစိမ္းတစ္ဦးအျဖစ္ ဆက္ဆံခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဘုရားသခင့္အမႈ၏ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုေနာက္တြင္ သူက မည္သည့္အရာကိုရရွိရန္ ႀကိဳးစားေနေၾကာင္းကို လူသားတို႔ နားလည္လာခဲ့ၾကၿပီး သူသည္ စစ္မွန္ေသာ ဘုရားျဖစ္ေၾကာင္းကို သူတို႔ သိခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ မည္သည့္အရာကို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္းကိုလည္း သူတို႔ သိလာခဲ့ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္၌ လူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မည္ကဲ့သို႔ သေဘာထားခဲ့ၾကသနည္း။ သူတို႔သည္ သူ႔ကို အသက္ေသြးေၾကာအျဖစ္ ရႈျမင္ခဲ့ၾကၿပီး သူ၏ေက်းဇူးေတာ္၊ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားႏွင့္၊ ကတိေတာ္မ်ားကို ေပးအပ္ျခင္းခံရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ ခဲ့ၾကသည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ ဘုရားသခင္သည္ လူသားတို႔အား မည္ကဲ့သို႔ သေဘာထားခဲ့သနည္း။ သူသည္ လူတို႔အား သူ႔သိမ္းပိုက္ျခင္း၏ ပစ္မွတ္မ်ားအျဖစ္ ရႈျမင္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို တရားစီရင္ရန္၊ သူတို႔ကို စစ္ေဆးရန္ႏွင့္၊ သူတို႔အား စမ္းသပ္မႈမ်ားၾကား၌ ထားရွိရန္အတြက္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို အသုံးျပဳလိုခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထိုအခ်ိန္၌ လူတို႔ႏွင့္ ပတ္သက္သေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္မ်ား ရရွိရန္ သူတို႔အသုံးျပဳႏိုင္ေသာ အရာဝတၳဳတစ္ခုမွ် ျဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္ ထုတ္ျပန္ေသာ သမၼာတရားသည္ ၎တို႔အား သိမ္းပိုက္ၿပီး ကယ္တင္ ႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္ထံမွ ၎တို႔အလိုရွိေသာ အရာတို႔ကို ရရန္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ၎တို႔အလိုရွိေသာ ခရီးဆုံးပန္းတိုင္သို႔ ေရာက္ရန္ေသာ္လည္းေကာင္း ၎တို႔၌ အခြင့္အေရး တစ္ခုရွိေၾကာင္း ျမင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤအရာေၾကာင့္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ႐ိုးသားမႈ အစအနေလး ျဖစ္တည္လာခဲ့ၿပီး ၎တို႔သည္ ဤဘုရားသခင္ ေနာက္သို႔လိုက္ရန္ အလိုရွိလာခဲ့ၾကသည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ ဘုရားသခင္၏ စိတ္ေနသေဘာထားႏွင့္ သူ႔အမႈေတာ္မွရရွိမည့္ ရလဒ္မ်ားကို သိနားလည္ပုံ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးဆရင္းနဲ႔ ကြၽန္မ အရမ္းစိတ္ေသာကေရာက္ၿပီး ဝမ္းနည္းတယ္။ ဘုရားက သူ႔အိမ္ေတာ္ထဲကို ကြၽန္မကို ေခၚေဆာင္ခဲ့ၿပီး မိသားစုအေနနဲ႔ ဆက္ဆံခဲ့တယ္၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ခြင့္ေပးၿပီး၊ ေနာက္ဆုံးမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို ဖယ္ရွားၿပီး ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းရႏိုင္ေအာင္လို႔ ကြၽန္မတာဝန္မွာ သမၼာတရား အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ရႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မကေတာ့ ဘုရားဆီကေန ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီေတြပဲ လိုခ်င္ၿပီးေတာ့ သူ႔ကို အသက္ကယ္ႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းအေနနဲ႔ သေဘာထားခဲ့တယ္။ ဒီနာမက်န္းျဖစ္တာနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ ဘုရားအတြက္ ကြၽန္မ ဘယ္ေလာက္စြန႔္လႊတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကို တြက္ခ်က္ခဲ့တယ္။ သူ႔အတြက္ ကြၽန္မ စြန႔္လႊတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံခဲ့ေတာ့၊ ကြၽန္မ ေနမေကာင္းမျဖစ္သင့္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ ဘုရားက ေကာင္းမြန္တဲ့ က်န္းမာေရးနဲ႔ ကြၽန္မကို ေကာင္းခ်ီးေပးသင့္တယ္လို႔ ေတြးေနမိခဲ့တယ္။ ကြၽန္မလိုခ်င္တာ မရေတာ့၊ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး စိတ္ပ်က္သြားတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာကို ျပန္ဆပ္ဖို႔အတြက္ သူ႔အတြက္ အရာရာကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံခဲ့တာ မဟုတ္ဘူးပဲ။ အဲဒီအစား၊ ကြၽန္မက သူနဲ႔ အေပးအယူ လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ေက်းဇူးေတာ္နဲ႔ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ ကြၽန္မက စြန႔္လႊတ္ၿပီး အသုံးခံေနခဲ့တာ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ရာမွာ စက္ဆုပ္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ကြၽန္မ ရွိေနေသးတာကို ျမင္ေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းဝမ္းနည္းၿပီး၊ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္းနဲ႔ ကြၽန္မ မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့တယ္။ သူ႔ဆီက ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔အတြက္ပဲ ကြၽန္မက ကိုယ့္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနခဲ့တာကို ဘုရားျမင္ေတြ႕ရေတာ့ သူဝမ္းနည္းလိုက္မဲ့ျဖစ္ျခင္းလို႔ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကေလးတစ္ေယာက္က ဥစၥာပစၥည္း အေမြခံႏိုင္ဖို႔အတြက္ပဲ သူ႔မိဘေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေနခဲ့ရင္၊ မိဘေတြက ေသခ်ာေပါက္ နာက်င္ခံစားၾကမွာပဲ။ ကြၽန္မက သားသမီးဝတ္မေက်တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ပဲ အလုပ္လုပ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံေနခဲ့တာ။ ဒါက ဘုရားျမင္ခ်င္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကို သေဘာေပါက္လိုက္တဲ့အခါ၊ ေနာင္တနဲ႔ ဘုရားဆီ ကြၽန္မ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြရဖို႔ျဖစ္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို စြန႔္ၿပီး၊ ဘုရားေမတၱာ ျပန္ဆပ္ရေအာင္ ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ လိုလားေနခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အိပ္တဲ့အခ်ိန္ဇယားကို ကြၽန္မ စညႇိတယ္။ ခဏခဏ ပိုအနားယူတာ၊ စားေသာက္ပုံကို စည္းကမ္းနဲ႔ထိန္းတာ၊ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္ကို ေန႔တိုင္း ပုံမွန္ ထမ္းေဆာင္တာေတြကို မ်ားေသာအားျဖင့္ အာ႐ုံစိုက္တယ္။ အံ့ဩစရာက၊ တစ္ပတ္အၾကာမွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရး တျဖည္းျဖည္း တိုးတက္လာတယ္။ ကြၽန္မ ဘုရားကို ေက်းဇူးတင္ၿပီး မခ်ီးမြမ္းဘဲမေနႏိုင္ခဲ့ဘူး။

အဲဒီႏွစ္ရဲ႕ ဒီဇင္ဘာလမွာ၊ ကြၽန္မ တာဝန္သစ္တစ္ခု အေပးခံရတယ္။ အလုပ္ကို ရင္းႏွီးေအာင္လုပ္ရၿပီး အဖြဲ႕ထဲက ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြရဲ႕ အလုပ္ကိုလည္း ကြၽန္မ စစ္ေဆးေပးခဲ့ရလို႔၊ အေတာ္ေလး ညနက္မွ အိပ္ခဲ့ရတဲ့ ရက္တခ်ိဳ႕တေလ ရွိခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ ညေန ၅ နာရီအေက်ာ္ေလးမွာ ကြၽန္မႏွလုံးက နည္းနည္းေအာင့္တယ္။ အဲဒီလိုေအာင့္တာ အေတာ္ေလးၾကာၿပီး ပိုေအာင့္သထက္ေအာင့္လာတယ္။ ကြၽန္မ ထၿပီး သန႔္စင္ခန္းကို သြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလုံးက တစ္ခုခု အသည္းအသန္ျဖစ္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားရၿပီး အသက္ရွဴရခက္လာတယ္။ ကြၽန္မ မတ္မတ္ မရပ္ႏိုင္လို႔ လက္ကို တံခါးေပၚ ေထာက္ထားၿပီးေတာ့ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလးက်သြားတယ္။ နာရီဝက္ေလာက္ ၾကမ္းျပင္ေပၚ ကြၽန္မ လွဲေနလိုက္တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလုံးက ေတာ္ေတာ့္ကို ေအာင့္ေနၿပီးေတာ့ တစ္ကိုယ္လုံး ဆက္တိုက္ တုန္ေနတယ္။ ကြၽန္မ အဲဒီမွာလွဲေနတာကို ျမင္ေတာ့ ညီအစ္မတစ္ေယာက္က လန႔္သြားၿပီး ကြၽန္မကို အိပ္ရာေပၚ ကူတင္ေပးတယ္။ ေနာက္ပိုင္း၊ ည ၁၀ နာရီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ထထိုင္ၿပီး အိပ္ရာေပၚမွာ ကြန္ျပဴတာ ကိုင္ခ်င္ခဲ့ေပမဲ့၊ အားက တစ္စက္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးက မခ်ိတင္ကဲစိတ္အျပည့္နဲ႔ ေတြးမိတယ္။ “အနာဂတ္မွာ ငါ့က်န္းမာေရးက အၿမဲ ခ်ဴခ်ာေနရင္၊ ငါ ဘာလုပ္ရမလဲ”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ေန႔မွာ၊ ကြၽန္မ ေဆးစစ္ဖို႔ ေဆး႐ုံကို ညီအစ္မတစ္ေယာက္နဲ႔ သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေဆးရလဒ္က အားလုံး ပုံမွန္ပဲလို႔ ျပတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ ဝမ္းသာသင့္လား၊ ပူပန္သင့္လား ကြၽန္မ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မမွာ ေရာဂါမရွိတာ ေကာင္းေပမဲ့ ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္လို႔ တစ္ခုခု တကယ္မွားေနတာေလ။ ေရာဂါကို ေဖာ္ထုတ္လို႔မရႏိုင္ရင္၊ ကုသဖို႔ နည္းလမ္း မရွိဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရး အေျခအေနကို စဥ္းစားၿပီးေတာ့၊ ႀကီးၾကပ္ေရးမႉးက ကြၽန္မရဲ႕ အလုပ္ပမာဏကို ေလွ်ာ့ေပးတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ အေလွ်ာ့ခံရတာကို ျမင္ေတာ့၊ ကြၽန္မ မစိုးရိမ္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ဘဲ ေတြးမိတယ္။ “ငါ့တာဝန္က တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့ေနတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒါက ေကာင္းမႈေတြ ျပင္ဆင္ဖို႔ အခြင့္အေရးေတြ ငါ နည္းသထက္နည္းသြားတဲ့ သေဘာပဲ မဟုတ္လား။ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းမႈေတြကို ငါ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ၿပီး ကယ္တင္ျခင္း ရမွာလဲ”လို႔ေပါ့။ ဒါကို ေတြးမိေတာ့၊ ကြၽန္မ နည္းနည္း အပ်က္သေဘာေဆာင္လာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက ပိုဆိုးလာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အခန္းကေန သန႔္စင္ခန္းသြားတဲ့အခါမွာေတာင္ နံရံကို လက္နဲ႔အားျပဳၿပီး သြားခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိပ္ရာထဲမွာပဲ ထိုင္ႏိုင္ၿပီး မတ္မတ္မရပ္ႏိုင္တဲ့အခါက်ရင္ နံရံကိုမွီရတယ္၊ စားပြဲကို မွီၿပီးနားရတယ္။ ကြၽန္မဘာသာ ေတြးမိတယ္။ “အရင္တုန္းက နည္းနည္းေလးနားလိုက္တာနဲ႔ နာလန္ထူလာႏိုင္တာပဲ။ အခု ဘာလို႔ ဆိုးသထက္ ဆိုးလာေနတာလဲ။ တျခားလူတိုင္းက သူတို႔တာဝန္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ရင္းနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတယ္။ ငါ့ေရာဂါေၾကာင့္ ငါ့တာဝန္ကို ငါ မလုပ္ႏိုင္ရင္၊ ကယ္တင္ျခင္းရမဲ့ ငါ့အခြင့္အေရးကို ဆုံးရႈံးရမွာ မဟုတ္လား။ ဒါၿပီးရင္ေတာ့ ငါ့က်န္းမာေရးက အေျခအေနေပးတာနဲ႔ ငါ့တာဝန္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထမ္းေဆာင္မယ္။ အခုေတာ့ တာဝန္ေတြကို နည္းနည္းပဲ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေပမဲ့ ငါ့တာဝန္ကို စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထမ္းေဆာင္သေ႐ြ႕ ငါ မဆုတ္မနစ္လုပ္ႏိုင္တာကို ဘုရားက ျမင္ၿပီး ပိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ သက္သာခြင့္ေပးမယ္ထင္တာပဲ”လို႔ေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက ညံ့ၿမဲညံ့ေနၿပီး‌ေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕ ႏွလုံးေအာင့္တာက ပိုမိုမ်ားလာတယ္။ တစ္ခုခုေၾကာင့္ အလန႔္တၾကားျဖစ္စိတ္ကို မထိန္းႏိုင္ဘဲ အသံက်ယ္က်ယ္ၾကားလိုက္ရင္ ကြၽန္မႏွလုံးက မသက္မသာျဖစ္ေရာ။ “ဒီေရာဂါ ရွိေနတုန္း ငါ့တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ငါ လုပ္ေနၿပီးၿပီ။ ဒီေတာ့ ဘာလို႔ ငါ့က်န္းမာေရးက ဒီလို ဆိုးလာေနတာလဲ။ ဘုရားက ငါ့ကို ဘာလို႔ မကုေပးတာလဲ။ ဒီေရာဂါျဖစ္တာ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိႏွင့္ေနၿပီ။ ေဆး႐ုံကို သြားခဲ့ေပမဲ့ သူတို႔က ေရာဂါကို မရွာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲဒါေပ်ာက္သြားေအာင္ ငါလည္း ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ဘူး။ အခု ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲေနၿပီး ကိုယ့္တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔လည္း အားက လုံလုံေလာက္ေလာက္ မရွိဘူး။ ငါ ဖယ္ရွားရွင္းလင္းခံရေတာ့မွာလား”လို႔ေပါ့။ ကြၽန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြၽန္မ စိတ္ထဲမွာ ပိုအားနည္းသထက္ အားနည္းေနခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး လမ္းျပမႈ ရွာခဲ့တယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ရတယ္။ “ပုံမွန္လူမ်ား နာမက်န္းျဖစ္ၾကသည့္အခါ ၎တို႔ အၿမဲ ေဝဒနာခံစားကာ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ၎တို႔ သည္းညည္းခံႏိုင္သည့္ အကန႔္အသတ္တစ္ခု ရွိၾကေလသည္။ သို႔ရာတြင္ မွတ္သားရမည့္အရာတစ္ခု ရွိ၏။ လူတို႔သည္ နာမက်န္းျဖစ္သည့္အခါ မိမိတို႔၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို မိမိတို႔ဘာသာ ဖယ္ရွားၿပီး လြတ္ေျမာက္ရန္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ စြမ္းရည္အေပၚ အားထားဖို႔ အၿမဲ ေတြးပါက အဆုံးသတ္ရလဒ္သည္ မည္သည့္အရာ ျဖစ္မည္နည္း။ ၎တို႔၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းအျပင္ သာ၍ပင္ ၎တို႔ ေဝဒနာခံစားၿပီး စိတ္မခ်မ္းေျမ့ျဖစ္ၾကမည္ မဟုတ္ေလာ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကို နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ဝန္းရံခံရသည္ကို ေတြ႕ရေလ၊ သမၼာတရားကို ၎တို႔ သာ၍ ရွာေဖြသင့္ေလျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္ နည္းလမ္းကို ရွာေဖြသင့္ေလ ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ဝန္းရံခံရေလ၊ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္သို႔ ၎တို႔ သာ၍ လာသင့္ၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္အေပၚ ၎တို႔ ျပဳလုပ္သည့္ မေလ်ာ္ကန္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ၎တို႔ သိရွိသင့္ေလ ျဖစ္သည္။ သင္သည္ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းျဖင့္ ဝန္းရံခံရေလ၊ သင္၏ စစ္မွန္ေသာ က်ိဳးႏြံနာခံမႈသည္ သာ၍ စစ္ေဆးခံရေလျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္ နာမက်န္းျဖစ္သည့္အခါ ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ားကို သင္၏ ဆက္လက္ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္စြမ္းႏွင့္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား၊ ယုတၱိမတန္သည့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ပုန္ကန္ႏိုင္စြမ္းက သင္သည္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ လိုက္စားၿပီး ဘုရားသခင္ကို အမွန္တကယ္ က်ိဳးႏြံနာခံသူတစ္ဦးျဖစ္ေၾကာင္း၊ သင္သည္ သက္ေသခံေနေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္ကို သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းတို႔သည္ စစ္မွန္ၿပီး စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္ေၾကာင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းတို႔သည္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားႏွင့္ အယူဝါဒမွ်သာ မဟုတ္ေၾကာင္း ျပသေပသည္။ ဤသည္မွာ နာမက်န္းျဖစ္သည့္အခါ လူတို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္သင့္သည့္ အရာ ျဖစ္သည္။ သင္ နာမက်န္းျဖစ္သည့္အခါ ထိုအရာမွာ သင္၏ ယုတၱိမတန္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ ဘုရားသခင္အေၾကာင္း သင္၏ လက္ေတြ႕မက်သည့္ စိတ္ကူးစိတ္သန္းမ်ား၊ အယူအဆမ်ားကို ထုတ္ေဖာ္ျပသရန္ ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ သူ႔အေပၚ သင္၏ က်ိဳးႏြံနာခံမႈတို႔ကိုလည္း စမ္းသပ္စစ္ေဆးရန္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးျခင္းကို သင္ ေအာင္ျမင္ပါက သင္သည္ စစ္မွန္သည့္ သက္ေသခံခ်က္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၌ သင့္ယုံၾကည္ျခင္း၊ ဘုရားသခင္ကို သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ သူ႔ကို သင္၏ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းတို႔ႏွင့္ဆိုင္ေသာ စစ္မွန္ေသာ သက္ေသအေထာက္အထား ရွိေပသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ အလိုရွိသည့္အရာျဖစ္ၿပီး အဖန္ဆင္းခံတစ္ဦး ပိုင္ဆိုင္ကာ အသက္ရွင္ေနထိုင္သင့္သည့္ အရာျဖစ္သည္။ ဤအရာမ်ားအားလုံးသည္ အျပဳသေဘာေဆာင္ၾကသည္ မဟုတ္ေလာ။ (အျပဳသေဘာေဆာင္ၾကပါသည္။) ဤအရာမ်ားသည္ လူတို႔ လိုက္စားသင့္ၾကသည့္ အရာမ်ားအားလုံး ျဖစ္၏။ ထို႔အျပင္ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို နာမက်န္းျဖစ္ခြင့္ေပးပါက သင္၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကိုလည္း သင့္ထံမွ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာမေ႐ြး ယူေဆာင္သြားႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ယူေဆာင္သြားႏိုင္ပါသည္။) ဘုရားသခင္သည္ သင္၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို သင့္ထံမွ အခ်ိန္ႏွင့္ ေနရာမေ႐ြး ယူေဆာင္သြားႏိုင္ေသာေၾကာင့္ သူသည္ သင္၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို သင့္အထဲတြင္ ဆက္ရွိေစၿပီး သင့္ကို လုံးဝ မစြန႔္ခြာဘဲေရာ ျဖစ္ေစႏိုင္သေလာ။ (ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။) ၿပီးလွ်င္ ဤနာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကိုပင္ သင့္အား လုံးဝ မစြန႔္ခြာရန္ ဘုရားသခင္ ျဖစ္ေစပါက သင္၏ တာဝန္ကို သင္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ေသးသေလာ။ ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းကို သင္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းႏိုင္သေလာ။ ဤသည္မွာ စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈတစ္ခု ျဖစ္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ဟုတ္ပါသည္။) သင္သည္ နာမက်န္းျဖစ္ၿပီးေနာက္ လအေတာ္ၾကာၿပီးေနာက္တြင္ နာလန္ထူလာပါက ဘုရားသခင္၌ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္း၊ သူ႔အေပၚ သင္၏ သစၥာေစာင့္သိျခင္းႏွင့္ က်ိဳးႏြံနာခံျခင္းတို႔သည္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးျခင္း မခံရသကဲ့သို႔ သင့္ထံတြင္ သက္ေသခံခ်က္ မရွိေပ။ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို လအနည္းငယ္ၾကာ ႀကံ့ႀကံ့ခံရန္မွာ လြယ္ကူေသာ္လည္း သင္၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းက ႏွစ္ႏွစ္၊ သို႔မဟုတ္ သုံးႏွစ္ၾကာ ဆက္ရွိေနၿပီး သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး သစၥာေစာင့္သိရန္ သင္၏ ဆႏၵတို႔သည္ ေျပာင္းလဲရမည့္အစား တိုး၍ စစ္မွန္လာပါက ဤသည္မွာ သင္သည္ ဘဝတြင္ ႀကီးထြားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ျပသသည္ မဟုတ္လာ။ ဤအက်ိဳးကို သင္ ခံစားရသည္ မဟုတ္ေလာ။ (ခံစားရပါသည္။) ထို႔ေၾကာင့္ သမၼာတရားကို အမွန္တကယ္ လိုက္စားသူ တစ္စုံတစ္ဦး နာမက်န္းျဖစ္စဥ္တြင္ မိမိ၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းက ေဆာင္ၾကဥ္းသည့္ အက်ိဳးေက်းဇူး အေျမာက္အျမားကို ႀကဳံရၿပီး ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေတြ႕ႀကဳံခံစားရေလသည္။ ၎သည္ မိမိ၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းကို ေရွာင္ရွားရန္ စိုးရိမ္တႀကီး မႀကိဳးစား၊ သို႔မဟုတ္ ၎၏ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္းက ရွည္ၾကာေနပါက ရလဒ္က မည္သည့္အရာ ျဖစ္လိမ့္မည္၊ မည္သည့္ ျပႆနာမ်ား ျဖစ္ေစလိမ့္မည္၊ ပိုဆိုးသြားလိမ့္မည္ေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ၎ေသဆုံးသြားလိမ့္မည္လားဆိုသည္တို႔ကို မစိုးရိမ္ေခ်။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္မႈမရွိေပ။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စိုးရိမ္းမႈမရွိျခင္းအျပင္ ၎သည္ အျပဳသေဘာေဆာင္စြာ ဝင္ေရာက္ႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္၌ ယုံၾကည္ျခင္း ရွိႏိုင္သကဲ့သို႔ အမွန္တကယ္ က်ိဳးႏြံနာခံကာ သစၥာေစာင့္သိႏိုင္ၾကေလသည္။ ဤသို႔ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းအားျဖင့္ ၎တြင္ သက္ေသခံခ်က္ ရွိလာၿပီး ဤအရာသည္လည္း ၎၏ အသက္ဝင္ေရာက္မႈႏွင့္ စိတ္သေဘာထားဆိုင္ရာ ေျပာင္းလဲမႈကို ႀကီးမားစြာ အက်ိဳးျပဳကာ ၎၏ ကယ္တင္ျခင္းရရွိျခင္းအတြက္ ခိုင္မာသည့္ အေျခခံအုတ္ျမစ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ေပးေလသည္။ ယင္းမွာ ႏွစ္သက္ဖြယ္ျဖစ္လိုက္ေလျခင္းပါတကား။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၆)၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ၁၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားရန္နည္းလမ္း (၄)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို အေမွာင္ၾကားက အလင္းတစ္ခုလိုပဲ။ ကြၽန္မကို ႏွစ္သိမ့္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု ေပးေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အလိုအပ္ဆုံးအရာကို ဘုရားသိတယ္။ ဒီအေျခအေနေတြကေန သမၼာတရားရွာေအာင္နဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို နားလည္ေအာင္ ကြၽန္မကို ကူညီဖို႔ သူက ဒါေတြကို ျပင္ဆင္ခဲ့တာပဲ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ ဘုရားက ကြၽန္မရဲ႕ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ က်ိဳးႏြံနာခံမႈကို စစ္ေဆးခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မဆီကေန ဒီေရာဂါကို ယူလိုက္ဖို႔က ဘုရားအတြက္ အလြယ္ေလးပဲျဖစ္ခဲ့မွာဆိုေပမဲ့ သူက အဲဒါကို မလုပ္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအစား ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါလကၡဏာေတြက ပိုဆိုးသြားခဲ့ၿပီး၊ ဒီအရာထဲမွာ သူ႔ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိတာ ေသခ်ာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီအေတြ႕အႀကဳံႏွစ္ခုက ကြၽန္မရဲ႕ ပုန္ကန္မႈအမ်ားႀကီးကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ ဒီေရာဂါနဲ႔ ကြၽန္မ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါတိုင္းမွာ၊ အစမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ခံစားခ်က္အရျဖစ္တဲ့ ဆႏၵက က်ိဳးႏြံနာခံၿပီး မညည္းဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့၊ ေရာဂါ ပိုဆိုးလာတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ စညည္းၿပီး ဘုရားကို က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာဆိုခဲ့တယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ၾကာ၊ ဒီအေျခအေနေတြကို ကြၽန္မ တစ္စိုက္မတ္မတ္ ေတြ႕ႀကဳံေနခဲ့ရေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ သက္ေသခံခ်က္မွာ လုံးဝ ခိုင္ခိုင္မာမာ မရပ္တည္ခဲ့ဘူး။ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို အၿမဲ ထားရွိခဲ့ၿပီးေတာ့ေပါ့။ ဘုရားက ကြၽန္မေတြ႕ႀကဳံဖို႔အတြက္ ဒီအေျခအေနေတြကို အဆက္မျပတ္ ျပင္ဆင္ေပးခဲ့ၿပီး၊ ဒါက ကြၽန္မဘဝအတြက္ တာဝန္ယူမႈကို သူ ျပေနတာျဖစ္တဲ့အျပင္ ကြၽန္မကို ကယ္တင္ေနတာပဲ။ ကြၽန္မ ဒီအတိုင္း အသိတရားမရွိဘဲ ဘုရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ညည္းညဴေနလို႔ မျဖစ္ဘူး။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ဒီအေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မမွာ စစ္မွန္တဲ့ က်ိဳးႏြံနာခံမႈရွိဖို႔နဲ႔ ကြၽန္မတာဝန္ကို အစြမ္းကုန္ လုပ္ဖို႔ လိုတယ္။ ေနာက္တစ္နည္းအားျဖင့္၊ ကြၽန္မ ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးတဲ့ စိတ္သေဘာထားေတြကို နားလည္ဖို႔လည္း လိုၿပီး ကြၽန္မ ဝင္ေရာက္သင့္တဲ့ သမၼာတရားေတြကို ရွာဖို႔လိုတယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္ရတယ္။ “အႏၲိခရစ္မ်ားက သမၼာတရားကို အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ၾကပုံ၊ မေျဖာင့္မတ္သကဲ့သို႔ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္သည့္ အရာမ်ားကို ၎တို႔ ႏွစ္သက္ပုံ၊ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာမ်ားကို လိုက္စားၾကပုံ၊ ေကာင္းခ်ီးမ်ားရရန္ျဖစ္ေသာ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵတို႔ကို လုံးဝ လက္မလႊတ္ၾကဘဲ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ရန္ အၿမဲ ႀကိဳးစားၾကပုံအေၾကာင္းကို ငါတို႔ ယခုတင္ ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤကိစၥရပ္ကို မည္သို႔ ပိုင္းျခားသိျမင္ကာ အမ်ိဳးအစားခြဲျခားသင့္သနည္း။ အျခားအရာအားလုံးထက္ အက်ိဳးအျမတ္ကို ဦးစားေပးျခင္းျဖစ္သည္ဟု ငါတို႔ ေခၚလိုက္လွ်င္ ယင္းမွာ ေပ်ာ့လြန္းေပမည္။ ထိုအရာက ေပါလုက သူ၏ ကိုယ္၌ ဆူးတစ္ေခ်ာင္း ရွိေၾကာင္းႏွင့္ သူ၏ အျပစ္မ်ားကို ေျဖရန္အလို႔ငွာ သူ အလုပ္လုပ္သင့္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေသာ္လည္း အဆုံးတြင္ ဓမၼသရဖူကို ရရွိရန္ ဆႏၵရွိခဲ့ေသးသည့္ ပုံစံကဲ့သို႔ ျဖစ္သည္။ ဤအရာ၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ (ရက္စက္ျခင္းျဖစ္သည္။) ထိုအရာသည္ ရက္စက္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဤအရာ၏ သဘာဝမွာ အဘယ္နည္း။ (ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။) ထိုအရာတြင္ ဤသဘာဝရွိ၏။ သူသည္ အရာရာကို အေပးအယူတစ္ခုအျဖစ္ သေဘာထားလ်က္ သူ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သမွ်တိုင္းတြင္ အက်ိဳးအျမတ္ကို ရွာေဖြခဲ့သည္။ ဘာသာတရားမရွိေသာသူတို႔ၾကားတြင္ ဆို႐ိုးစကားတစ္ခု ရွိသည္။ ‘အခမဲ့ေန႔လည္စာဟူသည္မွာ မရွိပါ’ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အႏၲိခရစ္မ်ားသည္လည္း ‘သင့္အတြက္ ငါ အလုပ္လုပ္လွ်င္ အျပန္အလွန္အေနျဖင့္ မည္သည့္အရာကို သင္ ေပးမည္နည္း။ မည္သည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကို ငါ ရရွိႏိုင္သနည္း’ဟု ေတြးလ်က္ ဤဆင္ျခင္ေတြးေခၚမႈစနစ္ကို ထားရွိၾကသည္။ ဤသဘာဝကို မည္သို႔ ေပါင္း႐ုံးေဖာ္ျပသင့္သနည္း။ ထိုအရာကို အက်ိဳးအျမတ္မ်ား၊ အရာအားလုံးထက္ အက်ိဳးအျမတ္ကို ဦးစားေပးျခင္း၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္းႏွင့္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္ျခင္းတို႔က လႈံ႕ေဆာ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ အက်ိဳးအျမတ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုတည္းအတြက္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၾကသည္။ ဆင္းရဲဒုကၡတစ္ခုခုကို ၎တို႔ ခါးစည္းခံရလွ်င္၊ သို႔မဟုတ္ အဖိုးအခအခ်ိဳ႕ကို ေပးရလွ်င္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ အေပးအယူလုပ္ရန္အလို႔ငွာသာ ျဖစ္သည္။ ေကာင္းခ်ီးမ်ားႏွင့္ ဆုလာဘ္မ်ား ရရွိရန္ျဖစ္ေသာ ၎တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္ႏွင့္ လိုအင္ဆႏၵတို႔သည္ အလြန္ႀကီးမားၿပီး ထိုအရာကို ၎တို႔က တင္းက်ပ္စြာ ဖက္တြယ္ၾကသည္။ ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္သည့္ သမၼာတရားမ်ားစြာထဲမွ တစ္ခုကိုမွ် ၎တို႔ လက္မခံၾကေပ။ ၎တို႔က ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ျခင္းသည္ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိျခင္းႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခုကို အရယူျခင္းအေၾကာင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းမွာ အျမင့္ဆုံးေသာ စည္းမ်ဥ္းျဖစ္ၿပီး ထိုအရာကို မည္သည့္အရာကမွ် မေက်ာ္လြန္ႏိုင္ေၾကာင္း ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးမ်ားတြင္ အၿမဲ ေတြးထင္ၾကသည္။ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ရရွိဖို႔အတြက္ မဟုတ္လွ်င္ လူတို႔အေနျဖင့္ ဘုရားသခင္ကို မယုံၾကည္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ားအတြက္ မဟုတ္လွ်င္ ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္မႈသည္ မည္သည့္ အဓိပၸာယ္ သို႔မဟုတ္ တန္ဖိုးမွ် ရွိမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထိုအရာက အဓိပၸာယ္ႏွင့္ တန္ဖိုး ဆုံးရႈံးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ၎တို႔ ေတြးထင္ၾကေလသည္။ ဤအရာမ်ားကို အႏၲိခရစ္မ်ားထဲသို႔ အျခားတစ္စုံတစ္ဦးက သြတ္သြင္းေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သေလာ။ ယင္းတို႔သည္ အျခားတစ္စုံတစ္ဦး၏ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးျခင္း သို႔မဟုတ္ လႊမ္းမိုးမႈမွ ဆင္းသက္သေလာ။ မဟုတ္ေပ၊ ယင္းတို႔ကို မည္သူမွ် ေျပာင္းလဲ၍ မရႏိုင္သည့္အရာတစ္ခု ျဖစ္ေသာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ ပင္ကိုသဘာဝ အႏွစ္သာရက အဆုံးအျဖတ္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။ လူ႔ဇာတိခံ ဘုရားသခင္က ယေန႔ေခတ္တြင္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားစြာ ေျပာဆိုေနလင့္ကစား အႏၲိခရစ္မ်ားက ထိုအရာမ်ားထဲမွ တစ္ခုကိုမွ် လက္မခံၾကဘဲ ထိုအစား ယင္းတို႔ကို အတိုက္အခံလုပ္ကာ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ၾကေလသည္။ သမၼာတရားကို ၎တို႔၏ အလြန္အမင္း မႏွစ္ၿမိဳ႕ျခင္းႏွင့္ သမၼာတရားကို မုန္းတီးျခင္း သဘာဝသည္ လုံးဝ မေျပာင္းလဲႏိုင္ေပ။ ယင္းတို႔ မေျပာင္းလဲႏိုင္လွ်င္ ဤအရာက မည္သည့္အရာကို ၫႊန္ျပသနည္း။ ၎တို႔၏ သဘာဝက ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေၾကာင္း ၫႊန္ျပေပသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္း၊ မလိုက္စားျခင္း ကိစၥတစ္ခု မဟုတ္ေပ။ ဤသည္မွာ ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္ေသာ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ကန႔္ကြက္ေျပာဆိုျခင္းႏွင့္ ဘုရားသခင္ကို ရန္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ သဘာဝ အႏွစ္သာရျဖစ္သည္။ ၎တို႔၏ စစ္မွန္ေသာ စ႐ိုက္အမွန္သာျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၄)၊ အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၊ အခ်က္ ၇- ၎တို႔သည္ ဆိုးယုတ္ကာ တစိမ့္စိမ့္ႏွင့္ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ၿပီး လွည့္စားတတ္သည္ (အပိုင္း ၂)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း ျပန္သုံးသပ္မိေစတယ္။ အႏၲိခရစ္ေတြက ေကာင္းခ်ီးေတြ ရဖို႔နဲ႔ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ ဘုရားနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔အတြက္ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၾကတယ္လို႔ ဘုရားက ေဖာ္ထုတ္တယ္။ သူတို႔က သမၼာတရား လိုက္စားဖို႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားေတြ ေျပာင္းလဲဖို႔ ဘုရားကို ယုံၾကည္တာ မဟုတ္ဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ေရာဂါနဲ႔ အၿမဲ လုံးပန္းေနရတာက ကြၽန္မရဲ႕ စစ္မွန္တဲ့ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္။ အစမွာေတာ့၊ အဲဒါကို ပုံမွန္အတိုင္း ကြၽန္မ ေတြ႕ႀကဳံႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ေရရွည္မွာ၊ ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက ပိုဆိုးသြားေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ ညည္းညဴတာေတြနဲ႔ အထင္လြဲတာေတြက စေပၚလာတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္လႊတ္၊ အသုံးခံတာေတြကို ဘုရားကို က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာဖို႔ စသုံးခဲ့တယ္။ လူတိုင္းက နာမက်န္းျဖစ္ၿပီး ေသျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံၾကရတယ္။ ဒါေတြဟာ ပုံမွန္ပါပဲ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အရာရာကို စြန႔္လႊတ္တာက ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ ေ႐ြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ကြၽန္မ လိုလိုလားလားလုပ္ခဲ့တဲ့ အရာတစ္ခုပဲေလ။ ကြၽန္မတာဝန္မွာ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ အသုံးခံတာနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ေရာဂါက တစ္ခုနဲ႔တစ္ခု ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အသုံးခံတာကို ကြၽန္မက ဘုရားအေပၚ က်ိဳးေၾကာင္းမသင့္တဲ့ ေတာင္းဆိုမႈေတြလုပ္ဖို႔ အရင္းအႏွီးအေနနဲ႔ သုံးခဲ့တယ္။ ဘုရားေနာက္လိုက္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အရာရာကို ကြၽန္မ စြန႔္လႊတ္ခဲ့တဲ့အတြက္၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို ကာကြယ္ေပးသင့္တယ္၊ ဒီေရာဂါကို ရခြင့္မေပးသင့္ဘူး၊ သိပ္ဆင္းရဲဒုကၡခံခြင့္ မေပးသင့္ဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု ေပးသင့္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ေတြးခဲ့တယ္။ ဒီအရာ မျဖစ္ခဲ့တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ မေက်မနပ္ေျပာတယ္၊ ဘုရားကို က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာၿပီး၊ ကန႔္ကြက္ခဲ့တယ္။ ဧဝံေဂလိ ျဖန႔္ေဝၿပီး အလုပ္အမ်ားႀကီး ထမ္းေဆာင္ရင္း ဥေရာပေဒသအမ်ားစုကို ေလွ်ာက္သြားခဲ့တဲ့ ေပါလုအေၾကာင္း စဥ္းစားမိတယ္။ သရဖူတစ္ခုနဲ႔ အနာဂတ္မွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ခရီးပန္းတိုင္တစ္ခု ရဖို႔အတြက္ပဲ ဒီအရာအားလုံးကို လုပ္ေနခဲ့တာ။ ေပါလုက ေျပာတယ္။ “ေကာင္းစြာေသာ တိုက္လွန္ျခင္းကို ငါျပဳၿပီ။ ေျပးရေသာလမ္းကို အဆုံးတိုင္ေအာင္ေျပးၿပီ။ ယုံၾကည္ျခင္းတရားကို ေစာင့္ေရွာက္ၿပီ။ ယခုမွစ၍ ဓမၼသရဖူသည္ ငါ့အဘို႔သိုထားလ်က္ရွိ၏။” (တိေမာေသ ဩဝါဒစာ ဒုတိယေစာင္ ၄:၇-၈) ဒီစကားေတြကို ေျပာတဲ့ေနရာမွာ၊ ေပါလုက ဘုရားရဲ႕ ေပၚတင္ အေပးအယူ လုပ္ေနခဲ့တာပဲ။ ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တာက လုံးဝ သဘာဝက်တယ္။ ဘုရားက လူကို ျမႇင့္တင္တာလည္း ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ဟုတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ ေပါလုက ဘုရားအတြက္ သူ႔ကိုယ္သူ အသုံးခံတဲ့ကိစၥကို အေပးအယူသေဘာ အျမင္ကတစ္ဆင့္ ၾကည့္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္တာဝန္ကို ထမ္းေဆာင္တဲ့ အဓိပၸာယ္ကို လုံးဝ လြဲေခ်ာ္သြားေစခဲ့တယ္။ ဘုရားရဲ႕ ဆုလာဘ္ေတြကို သူ မရႏိုင္ခဲ့ရင္၊ သူက ဘုရားကို က်ိဳးေၾကာင္းျပေျပာၿပီး ကန႔္ကြက္မွာပဲ။ အဲဒါက သူ႔ရဲ႕ ရက္စက္ၿပီး ေကာက္က်စ္ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားကို လုံးဝ ေဖာ္ထုတ္တာပဲ။ ဘုရားကို ယုံၾကည္ရာမွာ ကြၽန္မေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းက ေပါလုရဲ႕လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ အတူတူပဲဆိုတာကို ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ဒီနည္းလမ္းနဲ႔ ကြၽန္မ ဆက္သြားရင္၊ သူ႔လိုပဲ ကြၽန္မလည္း ေနာက္ဆုံးမွာ အျပစ္ေပးခံရမွာ က်ိန္းေသတယ္။ ဒါကို သေဘာေပါက္လိုက္တဲ့အခါ၊ ကြၽန္မ နည္းနည္း လန႔္လာတယ္။ “လက္စသတ္ေတာ့ ဘုရားကို ယုံၾကည္ရာမွာ ေကာင္းခ်ီးေတြ လိုက္စားတဲ့ သဘာဝနဲ႔ အက်ိဳးဆက္ေတြက အရမ္း ျပင္းထန္တာပဲ။ လိုက္စားမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဒီမွားယြင္းတဲ့ အျမင္ေတြကို ငါ ဆက္လိုက္ေလွ်ာက္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူး”လို႔ ေတြးမိတယ္။

ကြၽန္မရဲ႕ အေျခအေနက လမ္းေၾကာင္း အေတာ္အတန္ ေျပာင္းသြားေပမဲ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရးက မတိုးတက္ဘူး။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆက္ၿပီး ပိုဆိုးလာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေသဆုံးမဲ့ရက္ကို သတ္မွတ္ခံလိုက္ရတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးမိၿပီး ရံဖန္ရံခါဆိုသလို ဒီလို အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ အေတြးတခ်ိဳ႕ ရွိခဲ့တယ္။ “ဒီေရာဂါဟာ ဘုရားက ငါ့ကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး အျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားလား။ မဟုတ္ရင္၊ ဘာလို႔ တိုးတက္မဲ့အစား ဆိုးပဲဆိုးလာေနတာလဲ”လို႔ေပါ့။ ဒါကို ေတြးရင္းနဲ႔၊ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးက အရမ္းနာက်င္ၿပီး ခံရခက္တယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့၊ ဒီလိုေျပာတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ေတြးမိတယ္။ “လူတို႔သည္ ၎တို႔ စိတ္ႏွလုံးထဲရွိ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္သည့္၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔အေပၚ အထင္လြဲမႈျဖစ္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို မၾကာခဏ ဆန္းစစ္ရမည္။” ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္အပိုဒ္ အျပည့္ကို ရွာၿပီး ဖတ္လိုက္တယ္။ “လူတို႔သည္ ၎တို႔ စိတ္ႏွလုံးထဲရွိ ဘုရားသခင္ႏွင့္ သဟဇာတမျဖစ္သည့္၊ သို႔မဟုတ္ သူ႔အေပၚ အထင္လြဲမႈျဖစ္သည့္ မည္သည့္အရာကိုမဆို မၾကာခဏ ဆန္းစစ္ရမည္။ အထင္လြဲမႈမ်ားသည္ မည္သို႔ ထြက္ေပၚလာသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္ကို လူတို႔ အထင္လြဲၾကသနည္း။ (၎တို႔၏ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။)...ဘုရားသခင္က လူတို႔ကို သနားက႐ုဏာ၊ ကယ္တင္ျခင္း၊ ဂ႐ုစိုက္ျခင္း၊ ကြယ္ကာျခင္းတို႔အျပင္ ၎တို႔ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားကို နားေညာင္းျခင္းအားျဖင့္ ခ်စ္ျခင္းထက္ အျခား မည္သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ခ်စ္ေသးသနည္း။ (႐ိုက္ႏွက္ဆုံးမျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ျခင္း၊ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ စမ္းသပ္ျခင္းမ်ားႏွင့္ စစ္ေဆးျခင္းတို႔ျဖင့္ ျဖစ္သည္။) မွန္ေပ၏။ ဘုရားသခင္သည္ သူ၏ ေမတၱာကို အလွ်ံပယ္ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ျပသသည္။ ႐ိုက္ျခင္း၊ ဆုံးမပဲ့ျပင္ျခင္း၊ အျပစ္တင္ျခင္းအားျဖင့္၊ ၿပီးလွ်င္ တရားစီရင္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ စမ္းသပ္မႈမ်ား၊ စစ္ေဆးျခင္း စသည္တို႔ျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးမွာ ဘုရားေမတၱာ၏ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ား ျဖစ္သည္။ ဤရႈေထာင့္အျမင္သည္သာ ျပည့္စုံၿပီး သမၼာတရားႏွင့္ ကိုက္ညီ၏။ ဤအရာကို သင္ နားလည္ပါက သင့္ကိုယ္သင္ ဆန္းစစ္ၿပီး ဘုရားသခင္အေပၚ အထင္လြဲမႈမ်ား သင္ ရွိသည္ဟု သေဘာေပါက္ပါက သင္၏ လြဲေခ်ာ္ေနျခင္းကို သင္ သတိျပဳမိႏိုင္ကာ မည္သည့္ေနရာတြင္ သင္ မွားသြားခဲ့သည္ကို ေကာင္းစြာ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာက ဘုရားသခင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၏ သိနားလည္မႈမ်ားကို ကူေျဖရွင္းေပးႏိုင္သည္ မဟုတ္ေလာ။ (ကူေျဖရွင္းေပးႏိုင္ပါသည္။) ဤအရာကို သင္ၿပီးေျမာက္ရန္အလို႔ငွာ သမၼာတရားကို သင္ ရွာေဖြရမည္။ သမၼာတရားကို လူတို႔ ရွာေဖြသေ႐ြ႕ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိတို႔၏ အထင္လြဲမႈမ်ားကို ၎တို႔ ဖယ္ရွားႏိုင္ၿပီး ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ မိမိတို႔၏ အထင္လြဲမႈမ်ားကို ၎တို႔ ဖယ္ရွားၿပီးသည္ႏွင့္တစ္ၿပိဳင္နက္ ဘုရားသခင္၏ အစီအစဥ္အားလုံးကို ၎တို႔ က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ေပသည္။...ဘုရားသခင္သည္ လူတို႔အေပၚ ေက်းဇူးေတာ္ႏွင့္ ေကာင္းခ်ီးမ်ား ခ်ေပးသနားၿပီး ၎တို႔အား အသက္ေမြးေလာက္ေသာအစာကို ေန႔ရက္အစဥ္တိုင္း ေပးသနားႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုအားလုံးကိုလည္း ႐ုပ္သိမ္းႏိုင္ေပသည္။ ယင္းမွာ ဘုရားသခင္၏ ဩဇာအာဏာ၊ အႏွစ္သာရႏွင့္ စိတ္သေဘာထား ျဖစ္သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၃)၊ ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား၊ သမၼာတရားကို နားလည္ျခင္းအားျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို သိႏိုင္သည္) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးကို ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အမ်ားႀကီး လင္းလက္သြားေစတယ္။ လက္စသတ္ေတာ့ ကြၽန္မမွာ မမွန္ကန္တဲ့ အျမင္တစ္ခု အၿမဲ ရွိခဲ့တာပဲ။ ဘုရားက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ခ်စ္ရင္၊ သူ႔ကို အဆက္မျပတ္ ေကာင္းခ်ီးေပးမယ္၊ သူ႔အတြက္ အရာရာကို အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေအာင္လုပ္ၿပီး၊ သူ႔ကို ေဘးကင္းလုံၿခဳံေအာင္ လုပ္ေပးမယ္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ သူက လူတစ္ေယာက္ကို မခ်စ္ရင္၊ ဘဝအေျခအေနအတက္အက်ေတြ၊ အဆင္မေျပမႈေတြ၊ ေရာဂါေတြ စတဲ့ပုံစံနဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲစရာကိစၥ အမ်ားႀကီးကို ခံစားရေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ က်န္းမာေရး ဆက္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ဘုရားက ကြၽန္မကို အျပစ္ဒဏ္ေပးတဲ့ နည္းလမ္းတစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆေတြ၊ စိတ္ကူးေတြထဲမွာ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္၊ အပ်က္သေဘာေဆာင္ၿပီး စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရတယ္။ အဲဒါကို အေသးစိတ္ စဥ္းစားၾကည့္တဲ့အခါ၊ ေရာဂါျဖစ္တဲ့ ဒီႏွစ္ႏွစ္က နာက်င္စရာျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဒီျဖစ္စဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ ဆုေတာင္းၿပီး ဘုရားဆီက လမ္းျပမႈကို ရွာခဲ့တယ္။ သူ႔နဲ႔ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးခဲ့တယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ေကာင္းခ်ီးေတြလိုက္စားဖို႔ အရမ္းအားေကာင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခု ကြၽန္မ ရွိေနတာကိုလည္း သတိျပဳမိလာခဲ့တယ္။ ဒီအရာအားလုံးက ကြၽန္မကို ဘုရားေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့ နည္းလမ္းပဲ။ အဲဒါ ကြၽန္မရဲ႕ အခြင့္ထူးပဲ။ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေဖာ္ျပတဲ့အတိုင္းပါပဲ။ ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာဆိုတာ သနားက႐ုဏာ၊ ေမတၱာေက်းဇူးေတာ္၊ ဂ႐ုစိုက္မႈနဲ႔ ကြယ္ကာမႈေတြပဲ မဟုတ္ဘူး။ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းအျပင္၊ စမ္းသပ္မႈနဲ႔ စစ္ေဆးမႈေတြကလည္း ဘုရားရဲ႕ ေမတၱာ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါေတြက သူ႔ရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးနဲ႔ ေက်းဇူးေတာ္ပဲ။ ဒီလိုေမတၱာျပတဲ့နည္းလမ္းက ကြၽန္မ ႀကိဳက္တဲ့နည္းလမ္းတစ္ခု မျဖစ္ခဲ့ရင္သာေနမယ္ ကြၽန္မ လိုအပ္တဲ့အရာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနေတြ မရွိဘဲနဲ႔၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ နားလည္လာခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီတစ္ခါမွာ၊ လူေတြကို ကယ္တင္တဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရဲ႕ ေထာက္ထားမႈကို ကြၽန္မ ကိုယ္ေတြ႕ ႀကဳံခဲ့ရၿပီျဖစ္တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို တစ္ေလွ်ာက္လုံး ကယ္တင္ေနခဲ့တာေတာင္ သူ႔မွာ ကြၽန္မရဲ႕ အထင္လြဲတာေတြ၊ ညည္းညဴတာေတြကို ခါးစီးခံရေသးတယ္။ ဒါကို ေတြးမိေတာ့၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ မုန္းမိတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ၊ ဘုရားေမတၱာရဲ႕ တို႔ထိတာကို အရမ္းခံစားရတယ္။

ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာ၊ ေပတ႐ု ေတြ႕ႀကဳံခဲ့တဲ့အရာကို ကြၽန္မ မၾကာခဏ ေတြးမိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လူ႔သဘာဝ ဒါမွမဟုတ္ ဘုရားကို ခ်စ္တာ လိုက္စားဖို႔ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ကို ကြၽန္မ မယွဥ္ႏိုင္တာ သိေပမဲ့၊ သူ႔အေနနဲ႔ တရားစီရင္ျခင္းနဲ႔ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္း၊ ၿပီးေတာ့ စမ္းသပ္မႈနဲ႔ စစ္ေဆးမႈေတြကို ခံစားခဲ့ခ်ိန္မွာ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံက ဘာနဲ႔ တူတယ္၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ နာက်င္ၿပီး အားနည္ခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ ဘယ္လို ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ကြၽန္မ သိခ်င္ခဲ့တယ္။ “ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ”ဆိုတာနဲ႔ “ေယရႈကို ေပတ႐ု သိကြၽမ္းလာခဲ့ပုံ”ဆိုတဲ့ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္တဲ့ ဗီဒီယိုႏွစ္ခုကို ကြၽန္မ စၾကည့္တယ္။ ဒီဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ကြၽန္မ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “ယခုတြင္ ေပတ႐ု ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ တိက်သည့္လမ္းေၾကာင္းကို သင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္သင့္ေပသည္။ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို သင္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ႏိုင္လွ်င္ ယေန႔ လုပ္ေဆာင္ေနသည့္ အမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္ ေသခ်ာလိမ့္မည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ မၿငီးျငဴဘဲ၊ အပ်က္သေဘာမေဆာင္ဘဲ၊ သို႔မဟုတ္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ေတာင့္တ ေတာ့မည္မဟုတ္။ ထိုအခ်ိန္က ေပတ႐ု၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို သင္ ေတြ႕ႀကဳံသင့္သည္။ သူသည္ ဝမ္းနည္းမႈ ဖိစီးေနခဲ့သည္။ အနာဂတ္တစ္ခု သို႔မဟုတ္ မည္သည့္ ေကာင္းခ်ီးမဂၤလာကိုမွ် သူ မေတာင္းဆိုခဲ့ေတာ့ေပ။ အက်ိဳးအျမတ္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ျခင္း၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ သို႔မဟုတ္ ေလာကထဲရွိ ပစၥည္းဥစၥာတို႔ကို သူ မရွာေဖြခဲ့ေပ။ ဘုရားသခင္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေပးဆပ္ဖို႔ႏွင့္ သူ လုံးဝအဖိုးတန္ဆုံးဟု ယူဆသည့္ အရာကို ဘုရားသခင္အား ဆက္ကပ္ဖို႔ျဖစ္ေသာ အဓိပၸါယ္အရွိဆုံး အသက္တာကို အသက္ရွင္ဖို႔သာ သူ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သူ၏ စိတ္ႏွလုံးထဲ၌ ေက်နပ္ခဲ့ရသည္။ သူက၊ ‘သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္၊ တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ ခ်စ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ ဘယ္ေသာအခါမွ် စစ္မွန္စြာမခ်စ္ခဲ့ပါ။ ကိုယ္ေတာ့္၌ ကြၽန္ုပ္ ယုံၾကည္ျခင္းရွိသည္ဟု ေျပာခဲ့ေသာ္လည္း၊ စစ္မွန္ေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ ဘယ္ေသာအခါမွ် မခ်စ္ခဲ့ပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ကို အထင္ႀကီး႐ုံ ႀကီးခဲ့သည္၊ ၾကည္ညိဳ႐ုံၾကည္ညိဳခဲ့ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို လြမ္းဆြတ္႐ုံသာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ကိုယ္ေတာ့္ကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မခ်စ္ခဲ့သကဲ့သို႔ ကိုယ္ေတာ္၌ ယုံၾကည္ျခင္း စစ္မွန္စြာမရွိခဲ့ပါ’ ဟူေသာ စကားမ်ားျဖင့္ ေယရႈထံ မၾကာခဏ ဆုေတာင္းခဲ့သည္။ သူ သႏၷိ႒ာန္ခ်ဖို႔ရန္ သူစဥ္ဆက္မျပတ္ ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး သူသည္ ေယရႈ၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားအားျဖင့္ အၿမဲ ခြန္အားရခဲ့ကာ ၎တို႔မွ စိတ္လႈံ႕ေဆာ္မႈကို ရယူခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္၊ အေတြ႕အႀကဳံ ကာလတစ္ခု အၿပီးေနာက္၊ ေယရႈက သူ႔ကို ေနာက္ထပ္ တမ္းတဖို႔ ဆြေပးရင္း ေပတ႐ုကို စစ္ေဆးခဲ့သည္။ သူက၊ ‘သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ လြမ္းဆြတ္လွၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို ဖူးေမွ်ာ္ဖို႔ ေတာင့္တမိပါ၏။ ကြၽန္ုပ္ ခ်ိဳ႕တဲ့လြန္းလွၿပီး ကိုယ္ေတာ္၏ ခ်စ္ျခင္းကို ေထမိေစရန္ မျပဳႏိုင္ပါ။ မၾကာမီ ကြၽန္ုပ္ကို ေခၚေဆာင္သြားဖို႔ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ အႏူးအၫြတ္ ေတာင္းပန္ပါ၏။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ုပ္ကို ကိုယ္ေတာ္ လိုအပ္မည္နည္း။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ုပ္ကို ေခၚေဆာင္သြားမည္နည္း။ ကိုယ္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာကို မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကြၽန္ုပ္ ဖူးေမွ်ာ္ရမည္နည္း။ ဤခႏၶာကိုယ္၌ အသက္မရွင္လိုေတာ့ပါ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာသူ ဆက္ျဖစ္လာဖို႔ ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵမရွိေတာ့သကဲ့သို႔ ဆက္လက္၍ ပုန္ကန္ဖို႔လည္း ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵမရွိပါ’ ဟု ေျပာခဲ့သည္။ ကြၽန္ုပ္၌ ရွိသမွ်အရာရာကို ကိုယ္ေတာ့္အား ခ်က္ခ်င္းပင္ ဆက္ကပ္ရန္ အသင့္ရွိပါ၏၊ ကိုယ္ေတာ့္ကို ဆက္လက္၍ ဝမ္းနည္းေစဖို႔ ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵမရွိပါ။ ဤသည္မွာ သူ ဆုေတာင္းသည့္ပုံျဖစ္ေသာ္လည္း ေယရႈက သူ႔အထဲတြင္ မည္သည့္အရာ စုံလင္ေစမည္ကို ထိုအခ်ိန္က သူ မသိခဲ့ပါ။ သူ၏ စစ္ေဆးခံရျခင္းႏွင့္ဆိုင္သည့္ မခ်ိတင္ကဲေဝဒနာ အေတာ အတြင္းတြင္၊ ေယရႈသည္ သူ႔ထံ တစ္ဖန္ ေပၚလာခဲ့ၿပီး၊ ‘ေပတ႐ု၊ ငါ၏ စုံလင္ျခင္း ပုံေဆာင္ခဲတစ္ခုျဖစ္သည့္ အသီးအပြင့္တစ္ခုႏွင့္ ငါ ေမြ႕ေလ်ာ္မည့္အရာ သင္ျဖစ္လာသည္အထိ ငါသည္ သင့္ကို စုံလင္ေအာင္ ျပဳဖို႔ ဆႏၵရွိသည္။ ငါ့အတြက္ သင္ အမွန္တကယ္ သက္ေသခံႏိုင္သေလာ။ သင္လုပ္ေဆာင္ရန္ ငါ ေစခိုင္းသည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးၿပီေလာ။ ငါ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို သင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ ၿပီးၿပီေလာ။ တစ္ခ်ိန္က သင္ ငါ့ကို ခ်စ္ခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ သင္ငါ့ကို ခ်စ္ခဲ့ေသာ္လည္း ငါ့ကို သင္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ၿပီးၿပီေလာ။ ငါ့အတြက္ သင္ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ၿပီးၿပီနည္း။ သင္သည္ ငါ၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာႏွင့္ မထိုက္သည္ကို သင္သတိျပဳမိေသာ္လည္း ငါ့အတြက္ သင္ မည္သည့္အရာကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးၿပီနည္း’ ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ေယရႈအတြက္ သူ ဘာမွ် မလုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္ကို ေပတ႐ုျမင္ခဲ့ၿပီး ဘုရားသခင္အား သူ၏ အသက္တာကို ေပးရန္ သူ၏ယခင္က်မ္းသစၥာကို သူ သတိရခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္၊ သူသည္ ေနာက္ထပ္ မညည္းညဴေတာ့သကဲ့သို႔ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူ၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားက မ်ားစြာ သာ၍ေကာင္းမြန္လာခဲ့သည္။ သူက၊ ‘သခင္ေယရႈခရစ္ေတာ္။ တစ္ခ်ိန္က ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ စြန႔္ခြာခဲ့ၿပီး ကိုယ္ေတာ္ကလည္း ကြၽန္ုပ္ကို စြန႔္ခြာခဲ့ပါ၏။ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ခြဲခြာသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ အေဖာ္ျပဳလ်က္ အတူတကြ ရွိခ်ိန္တို႔ ရွိခဲ့ၾကပါ၏။ သို႔ေသာ္လည္း အျခားအရာအားလုံးထက္ ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္ကို ပိုခ်စ္ပါ၏။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ အဖန္ဖန္ ပုန္ကန္မိခဲ့ၿပီး အဖန္ဖန္ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲေစခဲ့ပါ၏။ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားကို အကြၽန္ုပ္ အဘယ္သို႔ ေမ့ေလ်ာ့ႏိုင္ပါမည္နည္း။ အကြၽန္ုပ္အေပၚ ကိုယ္ေတာ္ျပဳခဲ့သည့္ အမႈႏွင့္ ကြၽန္ုပ္ကို ကိုယ္ေတာ္ အပ္ႏွံခဲ့သည့္အရာကို စိတ္ထဲတြင္ အစဥ္မွတ္ထားလ်က္ေနၿပီး ကြၽန္ုပ္ ဘယ္ေသာအခါမွ် မေမ့ေလ်ာ့ပါ။ ကြၽန္ုပ္အေပၚ ကိုယ္ေတာ္ျပဳခဲ့သည့္ အမႈအတြက္ ကြၽန္ုပ္တတ္ႏိုင္သမွ် အရာရာကို ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္ၿပီးပါၿပီ။ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာကို ကိုယ္ေတာ္သိၿပီး ထိုထက္ မည္သည့္ က႑၌ ကြၽန္ုပ္ ပါဝင္ႏိုင္သည္ကို ကိုယ္ေတာ္သိပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈမ်ား၏ ျပဳသမွ်ကို ခံဖို႔ ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵရွိၿပီး ကြၽန္ုပ္၌ ရွိသမွ်အရာရာကို ကိုယ္ေတာ့္အား ဆက္ကပ္ပါမည္။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ ကြၽန္ုပ္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သည့္အရာကို ကိုယ္ေတာ္သာ သိပါ၏။ စာတန္က ကြၽန္ုပ္ကို အလြန္ အ႐ူးလုပ္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို ကြၽန္ုပ္ ပုန္ကန္မိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ထိုအျပစ္မ်ားအတြက္ ကြၽန္ုပ္ကို ကိုယ္ေတာ္ အမွတ္ရသည္ မဟုတ္ေၾကာင္းႏွင့္ ထိုအျပစ္မ်ားအေပၚ အေျခခံ၍ ကြၽန္ုပ္ကို မဆက္ဆံေၾကာင္းကို ကြၽန္ုပ္ ယုံၾကည္ပါ၏။ ကြၽန္ုပ္၏ အသက္တာ တစ္ခုလုံးကို ကိုယ္ေတာ့္အား ဆက္ကပ္ဖို႔ ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵရွိပါ၏။ မည္သည့္အရာကိုမွ် ကြၽန္ုပ္ မေတာင္းဆိုသကဲ့သို႔ အျခားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား သို႔မဟုတ္ အစီအစဥ္မ်ား ကြၽန္ုပ္တြင္ မရွိပါ။ ကိုယ္ေတာ္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားအတိုင္း ျပဳမူဖို႔ႏွင့္ ကိုယ္ေတာ္၏ အလိုေတာ္ကို လိုက္ေလွ်ာက္ဖို႔သာ ကြၽန္ုပ္ ဆႏၵရွိပါ၏။ ကိုယ္ေတာ္၏ ခါးေသာခြက္မွ ကြၽန္ုပ္ေသာက္ပါမည္၊ ကြၽန္ုပ္ကို ေစခိုင္းဖို႔ ကိုယ္ေတာ္ပိုင္ပါ၏’ ဟု ေျပာရင္း ဆုေတာင္းခဲ့သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေယရႈကို ေပတ႐ု သိကြၽမ္းလာခဲ့ပုံ) “သင္တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ ရွင္းလင္းရမည္။ အနာဂတ္တြင္ သင္တို႔ ေလွ်ာက္လွမ္းမည့္ လမ္းေၾကာင္း၊ မည္သည့္အရာကို ဘုရားသခင္ စုံလင္ေစမည္ဆိုသည္ႏွင့္ သင္တို႔ကို မည္သည့္အရာ အပ္ႏွံထားသည္တို႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္တို႔ ရွင္းလင္းရမည္။ တစ္ေန႔တြင္၊ သင္တို႔ စစ္ေဆးခံရေကာင္း ခံရလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ထိုအခ်ိန္ေရာက္လာသည့္အခါ၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားမွ လႈံ႕ေဆာ္အားေပးမႈ သင္တို႔ ရယူႏိုင္လွ်င္၊ ေပတ႐ု၏ လမ္းေၾကာင္းကို သင္တို႔ အမွန္တကယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းေနျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ထိုအရာက ျပသလိမ့္မည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေယရႈကို ေပတ႐ု သိကြၽမ္းလာခဲ့ပုံ) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မကို အရမ္းတို႔ထိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုရားကို ခ်စ္ဖို႔ အားထုတ္တဲ့ ေပတ႐ုရဲ႕ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ခ်က္ကလည္း ကြၽန္မကို အရမ္းတို႔ထိတယ္။ ေပတ႐ုရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္းကို ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ သိမ္ငယ္ၿပီး ရွက္မိတယ္။ စမ္းသပ္မႈေတြၾကားမွာ ဘုရားကို သူ စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ ဘုရားကို ဘယ္လို ပိုလို႔ ျဖဴျဖဴစင္စင္ခ်စ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ မုန္းသင့္တယ္ဆိုတာကို ေပတ႐ုက အၿမဲ ရွာေဖြခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ဆုံးအရာကို ဘုရားဆီ ဘယ္လို ပူေဇာ္သင့္တယ္ဆိုတာကို သူ အၿမဲ ရွာေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ အနာေရာဂါျဖစ္တဲ့အခ်ိန္အတြင္းမွာ၊ ကြၽန္မက ပုန္ကန္မႈနဲ႔ အထင္လြဲတာေတြပဲ ထုတ္ေဖာ္ျပခဲ့တယ္။ ကြၽန္မက ကြၽန္မရဲ႕ေရာဂါ ပိုဆိုးသြားရင္ ကြၽန္မရဲ႕ အနာဂတ္ ခရီးပန္းတိုင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို စိုးရိမ္ရင္စိုးရိမ္တယ္၊ မဟုတ္ရင္ ကြၽန္မ ေသေတာ့မယ္လို႔ ေၾကာက္ေနမိခဲ့တယ္။ ဘုရားက ကြၽန္မကို ထုတ္ေဖာ္ၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔ ဒီအေျခအေနေတြကို ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တာလို႔ ကြၽန္မ ထင္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ စဥ္းစားခဲ့သမွ်က ကြၽန္မကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဘုရားကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ လုံးဝ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ဝိညာဥ္ရင့္က်က္မႈက သနားစရာေကာင္းေအာင္ နည္းေနခဲ့ၿပီး၊ အခက္အခဲဆိုလို႔ ဘာဆိုဘာမွ မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခု ကြၽန္မရဲ႕ ဇာတိပကတိက အေတာ့္ကို အားနည္းၿပီး ကြၽန္မ လုပ္ႏိုင္တဲ့ တာဝန္ေတြက အေတာ့္ကို နည္းေပမဲ့၊ သမၼာတရားလိုက္စားဖို႔ဆိုတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ဆုံးရႈံးလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ကြၽန္မ ဘယ္အေျခအေနေတြကို ရင္ဆိုင္ရပါေစ ကြၽန္မက ဖန္ဆင္းခံတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး၊ ဘုရားကို ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သိကြၽမ္းျခင္းကို လိုက္စားတာက ဒီတစ္သက္မွာ ကြၽန္မ လိုက္စားသင့္တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ပဲ။ ဒီကမာၻမွာ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ခဲ့ရင္ သမၼာတရားကို လိုက္စားၿပီး ကြၽန္မ ထမ္းေဆာင္သင့္တဲ့ တာဝန္ကို ေကာင္းေကာင္း ထမ္းေဆာင္ရမယ္။

တစ္ေန႔ေတာ့ မနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ ကြၽန္မ ခႏၶာကိုယ္က ႏုံးခ်ည့္လာတယ္။ ကြၽန္မႏွလုံးေအာင့္တဲ့ အႀကိမ္ေရ အရင္ထက္ ပိုမ်ားလာၿပီး ပိုလည္း ၾကာလာတယ္။ အိပ္ရာထဲ တစ္ေန႔လုံးနီးပါး ကြၽန္မ လွဲရင္းနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရတယ္။ ညေနပိုင္းက်ေတာ့ ပိုဆိုးလာၿပီး အသက္ရွဴရခက္လာတယ္။ ကြၽန္မနဲ႔ေနတဲ့ ညီအစ္မက လူနာတင္ကားကို ေခၚေပးခဲ့တယ္။ ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းမိတယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ သိပ္ၾကာၾကာ ဆက္ေနရမယ္ မထင္ေတာ့ပါဘူး။ ဒီအသက္အ႐ြယ္ကို ေက်ာ္ၿပီး ကြၽန္မ အသက္ရွင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကိုယ္ေတာ္ ႀကိဳသတ္မွတ္ထားၿပီးၿပီလား။ ကြၽန္မ ေသေတာ့မွာလား”လို႔ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ စာေၾကာင္းတစ္ေၾကာင္းက ကြၽန္မ စိတ္ထဲရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေရာက္လာတယ္။ “သင္သည္ ထြက္သက္ဝင္သက္တစ္ခု ရွိေသးသေ႐ြ႕၊ ဘုရားသခင္သည္ သင့္အား ေသေစလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ အစအဦး၌ ခရစ္ေတာ္၏ မိန္႔ႁမြက္ခ်က္မ်ား၊ အခန္း (၆)) အလင္းေရာင္ျခည္တန္းတစ္ခုလိုပဲ၊ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ကြၽန္မႏွလုံးသားကို လင္းလက္ေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဆက္အသက္ရွဴႏိုင္ျခင္း ရွိမရွိဆိုတာ ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္။ သူ ကြၽန္မကို ေသခြင့္မေပးရင္၊ ကြၽန္မ ေသမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ကြၽန္မ မၾကာခဏ ဖတ္ခဲ့တဲ့ ေပတ႐ုရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံေတြကို ေတြးမိတယ္။ ေသျခင္းနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္၊ ေပတ႐ုက ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ သူ႔ကို လုံေလာက္ေအာင္ မခ်စ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးလို႔ေျပာေနခဲ့တယ္။ ေပတ႐ုရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံက ကြၽန္မကို လႈံ႕ေဆာ္ခဲ့ၿပီး ကြၽန္မစိတ္ႏွလုံးထဲမွာ ဘုရားဆီ တိတ္တိတ္ေလး ဆုေတာင္းခဲ့တယ္။ “ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မ ေသေသ၊ မေသေသ၊ အရာရာ ကိုယ္ေတာ့္လက္ထဲမွာရွိတယ္ဆိုတာ ကြၽန္မ ယုံၾကည္ကိုးစားပါတယ္။ ဒီအသက္အ႐ြယ္ထိပဲ ကြၽန္မ အသက္ရွင္ရမယ္လို႔ ကိုယ္ေတာ္ ႀကိဳသတ္မွတ္ထားၿပီးၿပီဆိုရင္၊ ကြၽန္မမွာ မေက်နပ္တာမရွိပါဘူး။ ေပတ႐ုနဲ႔ ကြၽန္မ ယွဥ္လို႔မရေပမဲ့ သူ႔ဆီကေန သင္ယူၿပီး ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားမႈေတြနဲ႔ အစီအစဥ္ေတြ အားလုံးကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ကြၽန္မ လိုလားေနပါတယ္။ ဒါက ဖန္ဆင္းခံအေနနဲ႔ ကြၽန္မ လုပ္သင့္တဲ့အရာပါ။ ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေက်းဇူးတင္ရွိျခင္းနဲ႔ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေတြကို ကိုယ္ေတာ့္ကို ပူေဇာ္ဆက္ကပ္ဖို႔ ကြၽန္မ လိုလားေနပါတယ္”လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ လူနာတင္ကားက ကြၽန္မကို ေဆး႐ုံ ပို႔ခဲ့ၿပီး၊ ဆရာဝန္က အမ်ိဳးမ်ိဳး စစ္ေဆးတာေတြ လုပ္တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္း စိတ္တည္ၿငိမ္ေနခဲ့တယ္။ ေဆးစစ္ခ်က္ေတြကေန၊ ဆရာဝန္က ကြၽန္မမွာ ဘာေရာဂါမ်ိဳးရွိလဲဆိုတာ မေသခ်ာေသးတဲ့အျပင္၊ ေရွ႕ဆက္ကုသစရာ နည္းလမ္းလည္း မရွိခဲ့ဘူး။ ဆရာဝန္က ကြၽန္မကို အားျပန္ျဖည့္ဖို႔ အိမ္ကိုပဲ လႊတ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္က ဘုရားလက္ထဲမွာရွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဆရာဝန္က ကြၽန္မ ရွင္တာ၊ ေသတာကို ဆုံးျဖတ္ေပးလို႔မရဘူးဆိုတာကို ကြၽန္မ ပိုလို႔ေတာင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ေသရမဲ့သေဘာရွိရင္ ဆရာဝန္က ကြၽန္မကို ကယ္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ကြၽန္မ ေသရမဲ့ သေဘာမရွိရင္ ေသမွာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္မ အိမ္ေရာက္ေတာ့၊ အရမ္း အားနည္းေနေသးတာနဲ႔ ကြၽန္မ လွဲအိပ္လိုက္တယ္။ ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ဆိုသလို လက္သီးဆုပ္လိုက္မိတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲနဲ႔၊ ကြၽန္မလက္ေတြက အရင္ထက္ ပိုသန္မာေနသလို ခံစားရတယ္။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိေပမဲ့ ဘာကိုမွ အားျပဳၿပီး ကိုင္ေနစရာမလိုဘဲ ပုံမွန္အတိုင္း ကြၽန္မ လမ္းေလွ်ာက္လို႔ရတာကို သတိျပဳမိၿပီးေတာ့ ဖိနပ္စီးၿပီး အိပ္ရာေပၚက ထလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ မယုံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မက မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တကယ္ကို သက္သာသြားခဲ့ၿပီလားေပါ့။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ တစ္ပတ္လုံးလုံး ကြၽန္မမွာ ႏုံးခ်ည့္ေနတာမ်ိဳး၊ အားအင္ကုန္ခန္းတာမ်ိဳး ေရာဂါလကၡဏာ တစ္ခုမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ ကြၽန္မတာဝန္ကို ပုံမွန္အတိုင္း စလုပ္ခဲ့တယ္။ အခု တစ္ႏွစ္ ကုန္သြားၿပီ။ ကြၽန္မရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္က ျဖည္းျဖည္းခ်င္း နာလန္ထူေနၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ကိုယ့္တာဝန္ကိုလည္း ပုံမွန္အတိုင္း ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တယ္။

ဒါကို ေတြ႕ႀကဳံၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ဘုရားရဲ႕ စမ္းသပ္မႈနဲ႔ စစ္ေဆးျခင္းေတြက လူကို သန႔္စင္ၿပီး ကယ္တင္ဖို႔ ရည္႐ြယ္တာျဖစ္မွန္း ကြၽန္မ ကိုယ္ေတြ႕ႀကဳံရၿပီး တကယ္ကို နားလည္သြားတယ္။ ဒီေရာဂါျဖစ္တဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္မွာ၊ ကြၽန္မ နည္းနည္း ဆင္းရဲဒုကၡခံစားခဲ့ရေပမဲ့၊ ကြၽန္မရရွိခဲ့တဲ့ အက်ိဳးေတြက ခံစားခဲ့ရတဲ့ နာက်င္မႈထက္ အမ်ားႀကီး သာလြန္ခဲ့တယ္။ ဒါဟာ ကြၽန္မ ဘာအတြက္နဲ႔မွ မလဲႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒါက ကြၽန္မရဲ႕ ဘဝကို ႂကြယ္ဝေစခဲ့တယ္။