မန႔္ယုံ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလတြင္ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမအခ်ိဳ႕သည္ ေနရာတစ္ခုသို႔ ဧဝံေဂလိတရား ျဖန႔္ေဝရန္ ခရီးႏွင္ခဲ့ၾကၿပီး ဆိုးညစ္ေသာလူမ်ား၏ သတင္းေပးမႈ ခံခဲ့ၾကရသည္။ သိပ္မၾကာမီတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအမိန႔္ႏွင့္အတူ ဒုစ႐ိုက္ႏွိမ္ႏွင္းေရး ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ အမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ မူးယစ္ ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရးတပ္ဖြဲ႕မ်ား၊ လက္နက္ကိုင္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ေဒသဆိုင္ရာ ရဲစခန္းကပါ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ဖမ္းဆီးရန္ ရဲကားဆယ္စီးႏွင့္အထက္ ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္။ ညီအစ္ကိုတစ္ေယာက္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အေဝးသို႔ ေမာင္းထြက္သြားရန္ ျပင္လိုက္စဥ္ပင္ ရဲသားေလးဦး အေျပး ေရာက္လာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားကို ျဖတ္တားလိုက္ၾကသည္။ တစ္ဦးက ကားေသာ့အား ဆြဲျဖဳတ္ကာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ကားထဲတြင္ေနရန္ႏွင့္ မလႈပ္ရန္ အမိန႔္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ရာဘာတုတ္မ်ား ဆြဲကိုင္ထားသည့္ ရဲသားခုႏွစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ရွစ္ဦးေလာက္သည္ အျခားညီအစ္ကိုတစ္ဦးအား ေဒါသတႀကီး႐ိုက္ႏွက္ေနၿပီး ထိုညီအစ္ကိုသည္ မလႈပ္ရွားႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းခံခဲ့ရသည္ကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္က မတတ္သာေတာ့သည့္အဆုံး တရားေသာ ေဒါသမ်ား တလိပ္လိပ္တက္လာၿပီး သူတို႔၏အၾကမ္းဖက္မႈကို ရပ္တန႔္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားရန္ ကားထဲမွ တစ္ဟုန္ထိုးေျပးသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ရဲသားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အား ရဲစခန္းသို႔ေခၚသြားၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကားကိုလည္း တရားဝင္သိမ္းယူခဲ့ေလသည္။

ထိုေန႔ည ကိုးနာရီေက်ာ္ၿပီးေနာက္တြင္ အမႈစစ္ ရဲႏွစ္ေယာက္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား စစ္ေမးရန္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ထံမွ အသုံးဝင္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား မရႏိုင္ေၾကာင္းကို သိသြားေသာအခါ၊ ပ်ာယာခတ္လ်က္ စိတ္တိုသြားခဲ့ၿပီး အံႀကိတ္ကာ “ေနႏွင့္ဦးေပါ့၊ ေနာက္မွ မင္းကို ကိုင္တြယ္ရမယ္။” ဟု က်ိန္ဆဲခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား စစ္ေဆးေရးအခန္းတြင္ ပိတ္ေလွာင္ခဲ့သည္။ ည ၁၁:၃ဝ တြင္ ေစာင့္ၾကည့္ ကင္မရာမရွိသည့္ အခန္းထဲသို႔ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေခၚေဆာင္လာခဲ့သည္။ သူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား အၾကမ္းဖက္ၾကေတာ့မည္ကို ႀကိဳသိေနခဲ့ေသာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ့္အား ကာကြယ္ရန္ အသနားခံရင္း၊ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားထဲမွ အထပ္ထပ္အခါခါ ဆုေတာင္းေနခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိသားစုအမည္ “က်ား” ဆိုေသာ ရဲအရာရွိတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္အား စစ္ေမးရန္ ေရာက္လာခဲ့သည္။ “ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္က ေဗာက္စ္ဝက္ဂြန္ ဂ်က္တာကားထဲက လူက မင္းလား” မဟုတ္ဘူးဟု ကြၽန္ေတာ္ ေျဖခဲ့သည္။ သူက ေဒါသတႀကီးျဖင့္ “တျခားသူေတြက မင္းကို ေတြ႕ခဲ့တယ္။ အခုထိ မင္းက ျငင္းေနတုန္းပဲလား။” ဟု ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ထိုသို႔ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးအား ရက္ရက္စက္စက္ ျဖတ္႐ိုက္ခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ပါးျပင္ေပၚတြင္ ပူခနဲ နာက်င္မႈကို ခံစားခဲ့ရသည္။ ထို႔ေနာက္- “မင္းဘယ္ေလာက္ ေတာင့္ခံႏိုင္မလဲ ၾကည့္ၾကတာေပါ့။” ဟု သူက က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ခဲ့သည္။ သူက ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္ ခါးပတ္ႀကီးႀကီးတစ္ခုယူၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏ မ်က္ႏွာအား ခါးပတ္ျဖင့္ လႊဲ႐ိုက္ေနခဲ့သည္၊ အႀကိမ္ေရမည္မွ် အ႐ိုက္ခံရသည္ကို ကြၽန္ေတာ္ မသိေသာ္လည္း၊ နာက်င္လြန္းေသာေၾကာင့္ ထပ္ခါထပ္ခါ ေအာ္႐ုံမွလြဲ၍ ကြၽန္ေတာ္ မည္သည့္အရာမွ် မတတ္ႏိုင္ခဲ့ေပ။ ဤသည္ကိုျမင္ေသာအခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ကို ခါးပတ္ျဖင့္ စည္းခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အခ်ိဳ႕ရဲသားမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို မ႐ိုက္ႏွက္မီ ဂြမ္းေစာင္မ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ခႏၶာကို အုပ္ထားခဲ့ၾကကာ၊ သူတို႔ေမာပန္းၿပီး အေမာေျဖသည့္ အခ်ိန္မွလြဲၿပီး ရာဘာတုတ္မ်ားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္အား ေဒါသတႀကီး ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့သည္၊ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား အ႐ိုက္ခံခဲ့ရၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ ေခါင္းထဲတြင္ ခ်ာခ်ာလည္ေနလ်က္ အ႐ိုးအားလုံး တစ္စစီ ျပဳတ္ထြက္ သြားသကဲ့သို႔ ခံစားေနခဲ့ရသည္။ ထိုအခ်ိန္တုန္းက ကြၽန္ေတာ့္အား အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိုကဲ့သို႔ေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္သည္ကို မသိခဲ့ေသာ္လည္း၊ ကြၽန္ေတာ္၏အသားေပၚတြင္ အညိဳအမဲရာမ်ား မက်န္ေအာင္ ႐ိုက္ႏွက္ရာတြင္ ဂြမ္းေစာင္မ်ားကို သုံးခဲ့ေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္ သိလာခဲ့ရေလသည္။ ေစာင္ၾကည့္ ကင္မရာမရွိသည့္ အခန္းထဲသို႔ေခၚၿပီး ပါးစပ္ကို စည္းကာ ခႏၶာကိုယ္ေပၚသို႔ ဂြမ္းေစာင္မ်ားႏွင့္ ဖုံးျခင္းတို႔ အားလုံးမွာ- သူတို႔၏ ဆိုးညစ္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ား ေပၚသြားမည္ကို ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ရဲမ်ားသည္ အင္မတန္ဒုကၡေပးၿပီး ရက္စက္ေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ သူတို႔ေလးေယာက္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ႐ိုက္၍ ေမာသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္၊ ေနာက္ထပ္ႏွိပ္စက္နည္းတစ္ခု ေျပာင္းလိုက္ၾကေလသည္။ ရဲသားႏွစ္ဦးသည္ ကြၽန္ေတာ့္၏ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္အား ပခုံးေပၚမွေက်ာ္၍ အေနာက္သို႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆြဲခ်စဥ္တြင္ အျခားရဲသားႏွစ္ဦးသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ က်န္လက္ေမာင္းအား အေနာက္မွ ပတ္၍ အရွိန္ျပင္းျပင္း အေပၚသို႔ ဆြဲတင္ေလသည္။ (ဤကဲ့သို႔ေသာ ႏွိပ္စက္နည္းကို “ေက်ာေပၚတြင္ ဓါးထမ္းလာျခင္း” ဟု ေခၚၿပီး ေတာ္႐ုံလူ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။) သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို မည္သို႔ျဖစ္ေစ အတူ မဆြဲႏိုင္ေတာေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ့္လက္ေမာင္းအား ရက္ရက္စက္စက္ ဒူးႏွင့္ တိုက္ၾကေလသည္။ “ဂြၽတ္ကနဲ” အသံႀကီးကို ၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ့္ လက္ေမာင္း ႏွစ္ဖက္စလုံး ျပဳတ္ထြက္သြားသကဲ့သို႔ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္ ေသလုေမ်ာပါး နာက်င္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္လက္ ႏွစ္ဖက္စလုံး ထိေတြ႕ခံစားမႈ အာ႐ုံေပ်ာက္ဆုံးသြားေစရန္ အခ်ိန္ သိပ္မၾကာလိုက္ေပ။ သူတို႔သည္ ႏွိပ္စက္၍ အားမရေသးေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ့္အား ပို၍ ဒုကၡေဝဒနာ ခံစားေစရန္ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခိုင္းခဲ့ၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ အလြန္ပင္နာက်င္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး ေခြၽးေစးမ်ား ထြက္ကာ ေခါင္းထဲတြင္ အသံမ်ားျမည္ေနၿပီး အသိစိတ္သည္လည္း အနည္းငယ္ ေဝဝါးစျပဳေနၿပီျဖစ္သည္။ “ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ကာလတေလွ်ာက္လုံးထဲမွာ ကိုယ့ အသိစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ မတတ္ႏိုင္တာမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားခဲ့ဖူးဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ေသေတာ့မွာပါလား။” ဟု ေတြးခဲ့မိသည္။ ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ္သည္ တကယ္ကို ေနာက္ထပ္ မခံႏိုင္ေတာ့ေသာေၾကာင့္၊ သက္သာရာရလိုရျငား ျမန္ျမန္အသက္ထြက္ၿပီး ေသပါေစေတာ့ဟုသာ ေတြးေတာေန ခဲ့မိေတာ့သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္အတြင္းမွ ဉာဏ္အလင္း ေပးခဲ့ေလေတာ့သည္။ “ယေန႔တြင္ လူအမ်ားစု၌ ထိုအသိပညာ မရွိၾကေပ။ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ တန္ဖိုးမရွိဟု ၎တို႔ယုံၾကည္ၾကသည္၊...အခ်ိဳ႕သူမ်ား၏ ဒုကၡေဝဒနာခံစားရျခင္းမွာ လြန္ကဲျပင္းထန္လာၿပီး ၎တို႔၏အေတြးမ်ားသည္ ေသျခင္းတရားဘက္သို႔ လွည့္သြားၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အတြက္ စစ္မွန္ေသာ ခ်စ္ျခင္းမဟုတ္ေပ။ ထိုသို႔ေသာ လူမ်ားသည္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ၎တို႔၌ ဇြဲလုံ႔လဝီရိယ မရွိၾကေပ၊ ၎တို႔သည္ အားနည္းၿပီး အစြမ္းမရွိသူမ်ားပင္ ျဖစ္ၾကေတာ့သည္။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ နာက်င္သည့္စမ္းသပ္မႈမ်ားကို ေတြ႕ႀကဳံျခင္းျဖင့္သာ ဘုရားသခင္၏ႏွစ္လိုဖြယ္ေကာင္းျခင္းကို သိႏိုင္မည္) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ႐ုတ္တရက္ ႏိုးထေစခဲ့ၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏ ေတြးေတာပုံ နည္းလမ္းသည္ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ေနကာ၊ ဘုရားသခင္ကို ဝမ္းနည္း စိတ္ပ်က္ေစျခင္းသာ ျဖစ္ေစေၾကာင္းကို နားလည္ သေဘာေပါက္ေစခဲ့သည္။ အေၾကာင္းမွာ ယခုကဲ့သို႔ နာက်င္ျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားရျခင္းတို႔အၾကားတြင္ ဘုရားသခင္ျမင္လိုခဲ့သည့္ အရာမွာ ကြၽန္ေတာ့္အေနျဖင့္ ေသျခင္းကို ရွာေဖြျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ဘုရားသခင္၏ လမ္းၫႊန္မႈကို မွီခိုကာ စာတန္ကို တိုက္ခိုက္ရန္၊ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံရန္ႏွင့္ စာတန္ကို ရွက္ေၾကာက္ေစၿပီး ရႈံးနိမ့္ သြားေစရန္ျဖစ္သည္။ ေသျခင္းကို ရွာေဖြျခင္းသည္ စာတန္၏ အႀကံအစည္ထဲသို႔ က်ေရာက္သြားျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံျခင္းဟု မယူဆ ႏိုင္ဘဲ၊ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း၏ အမွတ္အသားတစ္ခုသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဘုရားသခင္၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားကို နားလည္ၿပီးေနာက္ တိတ္ဆိတ္စြာပင္- “အို ဘုရားသခင္၊ ကြၽန္ုပ္၏ သေဘာဝဟာ အားနည္းလြန္းတယ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္က ျပသလိုက္ပါၿပီ။ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ ဆင္းရဲဒုကၡခံဖို႔ အလိုဆႏၵနဲ႔ သတၱိမရွိဘဲ၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာနာက်င္မႈ နည္းနည္းေၾကာင့္ ေသျခင္းကို ရွာေဖြခဲ့မိတယ္။ အခုေတာ့ ကြၽန္ုပ္ဟာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ဘယ္ေလာက္ပဲ ႀကံ့ႀကံ့ခံရပါေစ၊ လြတ္ေျမာက္ဖို႔ လုံးဝ မလိုလားေတာ့ဘဲ၊ ကိုယ္ေတာ့္အတြက္ သက္ေသ ရပ္တည္ႏိုင္ၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေစရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ရွိအခ်ိန္မွာ ကြၽန္ုပ္ရဲ႕ကိုယ္ခႏၶာဟာ အလြန္အမင္း နာက်င္ေနၿပီး အားနည္းေနပါတယ္၊ ကြၽန္ုပ္၏ ကိုယ္ပိုင္ ခြန္အားဟာ ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးေတြရဲ႕ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းကေန လြန္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ တကယ္ပဲ ခက္ခဲတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကိုအားကိုးၿပီး စာတန္ကို ႏွိမ္နင္းႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ယုံၾကည္မႈနဲ႔ ခြန္အား ကြၽန္ုပ္ကို ထပ္ၿပီး ေပးသနားေတာ္မူပါ။ ကိုယ္ေတာ့္ကို သစၥာမေဖာက္ဖ်က္သလို ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြကိုလည္း စြန႔္ခြာမသြားပါဘူးလို႔ ကြၽန္ုပ္ရဲ႕ အသက္ကို တိုင္တည္ၿပီး က်ိန္ဆိုပါတယ္။” ဟု ဆုေတာင္း ေနခဲ့ေလသည္။ ဘုရားသခင္ထံသို႔ ထပ္တလဲလဲ ဆုေတာင္းၿပီးေနာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ္၏ ႏွလုံးသားသည္ တျဖည္းျဖည္း သက္သာရာရလာခဲ့သည္။ ယုတ္မာေသာ ရဲမ်ားက ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ေငြ႕ေငြ႕ေလးသာ က်န္ရွိေတာ့သည္ကို ျမင္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္ေသဆုံးသြားပါက၊ တာဝန္ယူရမည္ကို ေၾကာက္လန႔္ေန ခဲ့ေလသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္၏လက္ထိတ္ကို ျဖဳတ္ေပးရန္ ေရာက္လာခဲ့ၾကေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္၏ လက္ေမာင္းသည္ မာေတာင့္လ်က္ရွိေနၿပီး လက္ထိတ္သည္လည္း အလြန္ပင္ က်ပ္ေနေသာေၾကာင့္၊ လက္ထိတ္ျဖဳတ္ရန္ အလြန္ပင္ခက္ခဲေနေလသည္။ ယုတ္မာသည့္ ရဲသားေလးဦးသည္ လက္ထိတ္အားျဖဳတ္ရန္ မိနစ္အတန္ ၾကာေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကၿပီးေနာက္၊ ကြၽန္ေတာ့္အား စုံစမ္းစစ္ေဆးေရး အခန္းထဲသို႔ တ႐ြတ္တိုက္ ျပန္လည္ ဆြဲေခၚသြားခဲ့ေလေတာ့သည္။

ေနာက္တစ္ေန႔ မြန္းလြဲခ်ိန္တြင္ ရဲမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား “ျပစ္မႈက်ဴးလြန္းေၾကာင္း” တစ္ဖက္သတ္ စြပ္စြဲခဲ့ၿပီး လိုအပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ား ျပန္လည္သိမ္းဆည္းရန္ ကြၽန္ေတာ့္အိမ္သို႔ ျပန္ေစခဲ့ၿပီးေနာက္တြင္ ကြၽန္ေတာ့္အား အက်ဥ္းေထာင္သို႔ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ေလသည္။ အက်ဥ္းစခန္းထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေထာင္ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိေလးဦးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ ခ်ည္သားအေႏြးထည္၊ ေဘာင္းဘီမ်ား၊ ဘြတ္ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ နာရီအပါအဝင္၊ လက္ထဲမွ ယြမ္ ၁၃၀၀ ကိုပါ သိမ္းယူခဲ့ေလသည္။ သူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား သတ္မွတ္ေထာင္ဝတ္စုံကို ေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္ေစခဲ့ၿပီး သူတို႔ထံမွ ဂြမ္းေစာင္တစ္ထည္ကို ယြမ္ ၂ဝဝ ျဖင့္ အတင္းအက်ပ္ ဝယ္ခိုင္းေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေထာင္ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိ ေလးဦးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ဓါးျပမ်ား၊ လူသတ္သမားမ်ား၊ မုဒိမ္းေကာင္မ်ား၊ မူးယစ္ေမွာင္ခိုသမားမ်ားႏွင့္အတူ ေသာ့ပိတ္ ထားေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ေနရမည့္ အက်ဥ္းခန္းေလးထဲသို႔ ဝင္လိုက္ေသာအခါ၊ ထိပ္ေျပာင္ေျပာင္ႏွင့္ အက်ဥ္းသား တစ္ဆယ့္ႏွစ္ဦးသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ရန္လိုေသာအၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ခဲ့သည္။ ပတ္ဝန္းက်င္သည္ မႈန္မႈိင္းေနၿပီး ေၾကာက္လန႔္စရာေကာင္းေနသည္၊ ၿပီးလွ်င္ ႐ုတ္တရက္ ကြၽန္ေတာ့္၏ႏွလုံးသားထဲမွာ စို႔နင့္လာသည္ကို ခံစားခဲ့ရေလသည္။ အခန္းထဲမွ အက်ဥ္းမႉးႏွစ္ဦးသည္ ကြၽန္ေတာ့္ထံသို႔ ေလွ်ာက္လာၿပီး- “ဘာအတြက္ေၾကာင့္ ဒီကိုေရာက္လာသလဲ။” ဟု ေမးခဲ့သည္။ “ဧဝံေဂလိတရားကို ျဖန႔္ေဝလို႔။” ဟု ကြၽန္ေတာ္က ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ တစ္ခြန္းမွ် မေျပာဘဲ၊ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ပါးကို ႏွစ္ႀကိမ္ျဖတ္႐ိုက္ခဲ့ၿပီး “မင္းက ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ မဟုတ္လား။” ဟု ေျပာခဲ့သည္။ အျခားအက်ဥ္းသားမ်ားကလည္း “ဒီေနရာကလြတ္ေအာင္ မင္းရဲ႕ဘုရားသခင္ကို ကယ္ခိုင္းလိုက္ေလ။” ဟု စတင္ ႐ိုင္းစိုင္းစြာ ေျပာဆိုရယ္ေမာၿပီး သေရာ္ခဲ့ၾကသည္။ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈမ်ား ၾကားတြင္ အက်ဥ္းမႉးက ကြၽန္ေတာ့္ပါးအား တစ္ခ်က္ၿပီးတစ္ခ်က္ ဆင့္ၿပီး႐ိုက္ခဲ့ျပန္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစၿပီး သူတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား “ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္” ဟု နာမည္ေျပာင္ ေပးထားၿပီး မၾကာခဏေလွာင္ေျပာင္ရင္း အရွက္ရေစခဲ့သည္။ အျခားအက်ဥ္းမႉးတစ္ဦးက ကြၽန္ေတာ္ေျခညႇပ္ဖိနပ္ စီးထားသည္ကိုျမင္ၿပီး- “မင္း ကိုယ့္အဆင့္ကိုယ္ မသိဘူးလား။ ဒီဖိနပ္ေတြစီးဖို႔ မင္းနဲ႔ထိုက္တန္လို႔လား၊ ခြၽတ္ပစ္လိုက္စမ္း။” ဟု အထက္စီးဆန္ဆန္ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုခဲ့ေလသည္။ ေဟာင္းႏြမ္း စုတ္ျပတ္ေနေသာ သူတို႔ဖိနပ္ကို အစားထိုးရန္ သူက ေျပာေျပာဆိုဆိုပင္ ကြၽန္ေတာ့္ဖိနပ္အား ခြၽတ္ယူလိုက္ေလသည္။ သူက ကြၽန္ေတာ့္ဂြမ္းေစာင္ကိုလည္း အျခား အက်ဥ္းသားမ်ားထံသို႔ ေပးပစ္လိုက္ၾကေလသည္။ ထိုအက်ဥ္းသားမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ဂြမ္းေစာင္ကိုလုရင္း ရန္ျဖစ္ေနၾကၿပီး အဆုံးသတ္တြင္ ပါးလႊာ စုတ္ၿပဲ ညစ္ပတ္ၿပီး နံေစာ္ေနသည့္ ဂြမ္းေစာင္ေဟာင္း တစ္ထည္သာ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ေထာင္ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိေလးဦး၏ ေသြးထိုးလႈံ႕ေဆာ္မႈေၾကာင့္၊ ဤအက်ဥ္းသားမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ႏွိပ္စက္ကလူျပဳၿပီး ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစုံကို ခံစားေစခဲ့ေလသည္။ ညဘက္ဆိုလွ်င္ အက်ဥ္းခန္းထဲတြင္ မီးအၿမဲလင္းေနလ်က္ ရွိေသာ္လည္း၊ အက်ဥ္းမႉးက စပ္ၿဖီးၿဖီးလုပ္ကာ- “ငါ့ကို မီးပိတ္ေပးစမ္း။” ဟု ေျပာေလသည္။ (မီးခလုတ္တစ္ခုမွ် မရွိသည့္အတြက္ေၾကာင့္) ကြၽန္ေတာ္ မပိတ္တတ္သည့္အခါ၊ ကြၽန္ေတာ့္ကို စတင္ ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာၾကျပန္ေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ လူငယ္အက်ဥ္းသားေလးအခ်ိဳ႕က ကြၽန္ေတာ့္အား ေထာင့္တစ္ေနရာတြင္ ရပ္ေနေစၿပီး “ဒါေတြကို ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာ ရေအာင္ မက်က္ထားဘူးဆိုရင္၊ အေၾကာင္းသိေစရမယ္။” ဟု ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္၊ အက်ဥ္းေထာင္စည္းကမ္းမ်ားကို အလြတ္ က်က္မွတ္ရန္ အတင္းအက်ပ္ ေစခိုင္းခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း မေၾကာက္လန႔္ဘဲ မေနႏိုင္ခဲ့ပါ၊ ၿပီးလွ်င္ ၿပီးခဲ့သည့္ ရက္အနည္းငယ္က ျဖတ္သန္းခဲ့သည့္အေၾကာင္းမ်ားကို ျပန္ေတြးမိလာေလေလ၊ ပိုမိုေၾကာက္လန႔္ တုန္လႈပ္လာေလေလပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္က ဤဒုကၡဆင္းရဲမွ လႊားေက်ာ္ႏိုင္ရန္ ဘုရားသခင္ကို အဆက္မျပတ္ ေအာ္ေခၚၿပီး၊ အသနားခံခဲ့သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဓမၼသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ အေၾကာင္းကို ေတြးမိေလသည္။ “စမ္းသပ္မႈမ်ား လာေသာအခါ ဘုရားသခင္ကို သင္ခ်စ္ေနႏိုင္ဦးမည္ျဖစ္ေပသည္။ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း၊ နာမက်န္းျဖစ္ျခင္း၊ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈ သို႔မဟုတ္ အသေရဖ်က္မႈတို႔ကို အျခားသူမ်ားထံမွ သင္ရင္ဆိုင္ရပါေစ၊ သို႔မဟုတ္ လြတ္လမ္းမရွိဟု ထင္ရပါေစ၊ ဘုရားသခင္ကို သင္ ခ်စ္ႏိုင္ေသး၏။ ဤသည္မွာ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး ဘုရားသခင္ထံ လွည့္ၿပီဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္။” (သိုးသငယ္ေနာက္လိုက္ၿပီး သီခ်င္းအသစ္မ်ားကိုသီဆိုပါ စာအုပ္ထဲရွိ “ဘုရားသခင္ထံ သင္၏ စိတ္ႏွလုံး လွည့္ၿပီလား”) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ခြန္အား ေပးခဲ့ၿပီး၊ ဘုရားသခင္ကိုခ်စ္ရန္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ႏွလုံးကို ဘုရားသခင္ထံသို႔ ျပန္လွည့္ရန္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုအားၫႊန္ျပခဲ့သည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္ေလးတြင္ ႐ုတ္တရက္ဆိုသကဲ့သို႔ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားထဲ၌ ရွင္းလင္းျပတ္သားသြားခဲ့သည္- ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ထိုဆင္းရဲဒုကၡခံစားရျခင္းကို ဘုရားသခင္က ခြင့္ျပဳ ေပးလိုက္ျခင္းသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ႏွိပ္စက္ရန္ သို႔မဟုတ္ တမင္တကာ ဆင္းရဲဒုကၡခံေစရန္ မဟုတ္ဘဲ၊ ယခုကဲ့သို႔ အေျခအေနမ်ိဳး၌ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားအား ဘုရားသခင္ထံသို႔ လွည့္ျပန္ေစရန္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔မွသာ ကြၽန္ေတာ္သည္ စာတန္၏ ေမွာင္မိုက္လွေသာ စြမ္းအားမ်ား၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို ဆန႔္က်င္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားသည္ ဘုရားသခင္ႏွင့္ ပိုၿပီးနီးစပ္လာႏိုင္ကာ ဘုရားသခင္ကိုခ်စ္ၿပီး ဘုရားသခင္၏ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားျခင္းႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ားကို ဘယ္ေသာအခါမွ် မညည္းတြားဘဲ အၿမဲတေစလက္ခံၿပီး နာခံမည္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိတ္ထဲတြင္ ထိုသို႔ေတြးမိလိုက္ရာ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္း အလ်ဥ္းမရွိေတာ့ေပ။ ရဲသားႏွင့္ အက်ဥ္းသားတို႔သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား မည္သို႔ပင္ျပဳမူေနေစကာမူ၊ ကြၽန္ေတာ္ ဂ႐ုစိုက္ရမည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္ထံသို႔ မိမိကိုယ္ကိုယ္ အပ္ႏွံျခင္းႏွင့္ ဘယ္ေသာအခါမွ် စာတန္ကို အရႈံးမေပးရန္သာ ျဖစ္သည္။

အက်ဥ္းေထာင္ထဲရွိဘဝသည္ ေလာကငရဲပင္ျဖစ္သည္။ ေထာင့္သားမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အားႏွိပ္စက္ရန္ နည္းလမ္း မ်ိဳးစုံကို သုံးဖို႔ ေထာင္ေစာင့္မ်ား၏ ေသြးထိုးျခင္းခံရၾကသည္။ ညပိုင္း ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေပ်ာ္ေနစဥ္တြင္ ၎တို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဝိုင္းၿပဳံၿပီး တြန္းထိုးၾကသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ လွည့္ပင္မလွည့္ႏိုင္ဘဲ၊ အိမ္သာႏွင့္ယွဥ္လ်က္ အိပ္ခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ္အဖမ္းခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ရက္အေတာ္ၾကာ မအိပ္ခဲ့ရသျဖင့္ လြန္စြာ အိပ္ခ်င္လာၿပီးေနာက္ မတတ္သာသည့္အဆုံး တေမွး အိပ္မိေလေတာ့သည္။ မတ္တပ္ရပ္အေစာင့္လုပ္ရသည့္ တာဝန္က် အက်ဥ္းသားမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား အေႏွာက္အယွက္ ေပးရန္ သူတို႔တာဝန္ခ်ိန္မကုန္မီ ကြၽန္ေတာ္မႏိုးမခ်င္း ကြၽန္ေတာ့္နဖူးကို တမင္တကာေတာက္ၿပီးမွ ထြက္သြားၾကသည္။ ေနာက္အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္အား တမင္တကာႏႈိးၿပီး ကြၽန္ေတာ္၏ ေအာက္ခံ ေဘာင္းဘီရွည္ကို ယူဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္စာ စားၿပီးေနာက္ အက်ဥ္းမႉးက ကြၽန္ေတာ့္အား ၾကမ္းျပင္မ်ားကို ေန႔စဥ္ တိုက္ခြၽတ္ ေဆးေၾကာခိုင္းေလသည္။ ထိုေန႔ရက္မ်ားသည္ ႏွစ္တစ္ႏွစ္၏ အေအးဆုံးေသာေန႔ရက္မ်ားျဖစ္ၿပီး ေရေႏြး မရွိေသာ့ေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ္သည္ သန႔္ရွင္းေရးအဝတ္အတြက္ ေရေအးကိုသာလွ်င္ အသုံးျပဳရေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ႏွစ္ရွည္ အက်ဥ္းက်ဓါးျပမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား အက်ဥ္းေထာင္စည္းကမ္းမ်ားကို အလြတ္က်က္ခိုင္းေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္အလြတ္မရလွ်င္၊ လက္သီးႏွင့္ထိုး၊ ကန္ေၾကာက္ၿပီး ယခင္ကထက္ပိုၿပီး ပါး႐ိုက္ခံရသည့္ အႀကိမ္ေရမ်ားလာခဲ့သည္မွာ သာ၍ပင္ ပုံမွန္ျဖစ္လာသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္မ်ိဳးကို ရင္ဆိုင္လ်က္ ကြၽန္ေတာ္ အလြန္စိတ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသည္။ ညဘက္တြင္ ဂြမ္းေစာင္ကို ေခါင္းၿမီးၿခဳံၿပီး “အို ဘုရားသခင္၊ ကိုယ္ေတာ္ဟာ ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကို ကြၽန္ုပ္အေပၚက်ေရာက္ေစဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြဟာ ဒီထဲမွာတည္ရွိေနရမယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ကြၽန္ုပ္အား ျပသေပးပါ။” ဟု တိတ္ဆိတ္စြာပင္ ဆုေတာင္းေနခဲ့ေလသည္။ ထိုအခိုက္အတန႔္တြင္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဉာဏ္အလင္းရေစခဲ့ေလသည္။ “ေတာင္ကုန္းတို႔၌ ပြင့္လန္းေဝဆာေနေသာ ႏွင္းပန္းမ်ားကို ငါသေဘာက်၏။ ပန္းမ်ားႏွင့္ ျမက္ပင္တို႔သည္ ေတာင္ေစာင္းအႏွံ႔ ေပါက္ေရာက္ေနေသာ္လည္း၊ ႏွင္းပန္းမ်ားသည္ ေႏြဦးရာသီ မေရာက္မီ ေျမႀကီးေပၚတြင္ ငါ၏ ဘုန္းအသေရကို ဂုဏ္ေရာင္ထြန္းေျပာင္မႈ ျဖည့္ေပးၾကသည္- လူသားသည္ ထိုသို႔ေသာ အရာမ်ားကို စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သေလာ။ သူသည္ ငါျပန္မလာမီ ကမာၻေျမေပၚတြင္ ငါ့ကို သက္ေသခံႏိုင္မည္ေလာ။ အဆင္းနီေသာ နဂါးႀကီး၏ ႏိုင္ငံတြင္ ငါ၏နာမအတြက္ သူသည္ မိမိကိုယ္ကိုယ္ ဆက္ကပ္ႏိုင္မည္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၊ အခန္း (၃၄)) ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြးဆသည့္အခါ၊ “ပန္းကေလးေတြ၊ ျမက္ပင္ေတြနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလုံးက ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းထားတဲ့အရာေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ကိုယ္ေတာ့္ကို ထင္ရွားေစဖို႔နဲ႔ဘုန္းထင္ရွားေစဖို႔ ဘုရားသခင္က ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ဖန္ဆင္းခဲ့တယ္။ ေႏြဦးမေရာက္ခင္ ႏွင္းပန္းေလးေတြက ေျမႀကီးေပၚမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဂုဏ္က်က္သေရကို ထြန္းလင္းေစတာ ဘုရားသခင္၏ ဖန္ဆင္းခံအေန႔္နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕တာဝန္ကို ၿပီးျပည့္စုံေစျခင္းကို ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ တာဝန္မွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕စီမံမႈကို နာခံၿပီး စာတန္၏အေရွ႕တြင္ ဘုရားသခင္ကို သက္ေသခံဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီေန႔မွာ ကြၽန္ေတာ္က ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းနဲ႔ အရွက္ကြဲျခင္းေတြကို ခံစားရတာက ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပမဲ့လည္း၊ ဒါဟာ ေျဖာင့္မတ္ျခင္းအတြက္ ဒုကၡခံရျခင္း ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒါက ဂုဏ္ဝင့္ဖြယ္ျဖစ္တယ္။ စာတန္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ပိုအရွက္ခြဲေလေလ၊ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ဘက္မွာ ပိုရပ္တည္ၿပီး ဘုရားသခင္ကို ပိုခ်စ္ဖို႔ လိုတယ္။ အဲဒီနည္းလမ္းနဲ႔ ဘုရားသခင္က ဘုန္းအသေရ ရႏိုင္ၿပီး၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျဖည့္ဆည္းသင့္တဲ့ တာဝန္ကိုလည္း ျဖည့္ဆည္းၿပီးသား ျဖစ္မယ္။ ဘုရားသခင္ဝမ္းေျမာက္ၿပီး ေက်နပ္ေနသေ႐ြ႕၊ ကြၽန္ေတာ့္ ႏွလုံးသားကလည္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈကို ရရွိေနမွာ ျဖစ္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဘုရားသခင္ကို ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေစဖို႔ ေနာက္ဆုံးေသာ ဒုကၡခံတာကို ႀကံ့ႀကံ့ခံသြားဖို႔ႏွင့္ အရာခပ္သိမ္းမွာ ဘုရားသခင္ရဲ႕ စီစဥ္ၫႊန္ၾကားျခင္းကို က်ိဳးႏြံနာခံဖို႔ ဆႏၵရွိေနပါတယ္။” ဟု မိမိဘာသာ ေတြးမိသည္။ ဤနည္းလမ္းကို ကြၽန္ေတာ္ စတင္ စဥ္းစားမိလိုက္ေသာအခါ၊ အထူးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားသည္ တို႔ထိခံခဲ့ရၿပီး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ မ်က္ရည္မထိန္းႏိုင္ ျဖစ္ခဲ့ရျပန္သည္။ “အို ဘုရားသခင္၊ စစ္မွန္တဲ့ကိုယ္ေတာ္ဟာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္။ ကြၽန္ုပ္ဟာ ကိုယ္ေတာ့္ေနာက္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လိုက္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေတာ့္ရဲ႕ႏူးညံ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ဒီေန႔ ကြၽန္ုပ္ခံစားရသေလာက္ ဘယ္တုန္းကမွ မခံစားခဲ့ရဖူးပါ ဒါမွမဟုတ္ ဒီေန႔ေလာက္ ကိုယ္ေတာ္နဲ႔နီးကပ္တာကို မခံစားခဲ့ရဖူးပါဘူး။” ဟု တိတ္တဆိတ္ ဆုေတာင္းခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကို လုံးဝေမ့သြားခဲ့ၿပီး ဤခံစားခ်က္ စီးေၾကာင္းထဲတြင္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ နစ္ျမဳပ္ေနခဲ့ေတာ့သည္။

အက်ဥ္းေထာင္ထဲ၌ ေျခာက္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ အပူခ်ိန္ဒီဂရီ အလြန္နိမ့္သည္။ ယုတ္မာေသာ ရဲမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္ခ်ည္သားထူထူကုတ္အက်ႌကို သိမ္းယူခဲ့သည့္အတြက္ ေအာက္ခံအက်ႌအပါးတစ္စုံကိုသာ ဝတ္ဆင္ခဲ့ရသျဖင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အေအးမိခဲ့ေလေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အႀကီးအက်ယ္ဖ်ားၿပီး ေခ်ာင္းဆိုးမရပ္ေတာ့ေပ။ ညဘက္မွာ စုတ္ျပတ္ေနေသာ ဂြမ္းေစာင္ကိုၿခဳံၿပီး ဖ်ားနာျခင္း၏ ႏွိပ္စက္မႈကို ႀကံ့ႀကံ့ခံေနရစဥ္ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚ ေထာင္သားမ်ား၏ အဆုံးမရွိေသာ ႏွိပ္စက္မႈမ်ားႏွင့္ အႏိုင္က်င့္ျခင္းအေၾကာင္းကို ျပန္စဥ္းစားေနမိခဲ့သည္။ အထီးက်န္ျခင္းႏွင့္ အကူအညီမဲ့ျခင္းကိုလည္း လြန္စြာ ခံစားခဲ့ရသည္။ ကြၽန္ေတာ့္ေဝဒနာမ်ားသည္ ႀကီးစြာေသာ အတိုင္းအတာသို႔ ေရာက္လာေသာအခါတြင္ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေမွာက္၌ ေပတ႐ု၏ စစ္မွန္ၿပီး ႐ိုးသားေသာ ဆုေတာင္းခ်က္အေၾကာင္းကို ေတြးခဲ့မိေတာ့သည္- “ကိုယ္ေတာ္သည္ ကြၽန္ုပ္အား နာမက်န္းမႈကို ေပးၿပီး၊ ကြၽန္ုပ္၏ လြတ္လပ္မႈကို ယူေဆာင္ပါက၊ ကြၽန္ုပ္သည္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ႏိုင္ေသာ္လည္း၊ ကိုယ္ေတာ္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔သည္ ကြၽန္ုပ္ကို အစဥ္စြန႔္ခြာပါက၊ ကြၽန္ုပ္ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ ကြၽန္ုပ္သည္ ကိုယ္ေတာ္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ မရွိခဲ့ပါက၊ ကြၽန္ုပ္အတြက္ စကားလုံးတို႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပျခင္းငွာ မစြမ္းသာသည့္ အလြန္နက္ရႈိင္းလြန္းေသာ ေမတၱာျဖစ္သည့္ ကိုယ္ေတာ္၏ ေမတၱာကို ကြၽန္ုပ္ ဆုံးရႈံးရၿပီး ျဖစ္ပါမည္။ ကိုယ္ေတာ္၏ ေမတၱာမရွိဘဲႏွင့္၊ စာတန္၏ အုပ္စိုးမႈေအာက္တြင္ ကြၽန္ုပ္ အသက္ရွင္မည္ ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္ေတာ္၏ ဘုန္းအသေရရွိေသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ုပ္သည္ မည္သို႔ ဆက္လက္ အသက္ရွင္ႏိုင္မည္နည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ ေပတ႐ု၏ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား- ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ သူ၏အသိပညာ) ထိုစကားလုံးမ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ယုံၾကည္မႈႏွင့္ခြန္အား ေပးေလသည္။ ေပတ႐ုသည္ ဇာတိပကတိ၏ နာက်င္မႈကို ထည့္သြင္းမစဥ္းစားခဲ့ေပ။ သူအလြန္ပင္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးၿပီး တန္ဖိုးထားသည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္၏ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းႏွင့္ တရားစီရင္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္၊ သူသည္ သန္႔စင္ျခင္း ခံရႏိုင္ရန္ႏွင့္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ေသသည္တိုင္ ဘုရားသခင္ကို က်ိဳးႏြံနာခံႏိုင္ရန္၊ ၿပီးလွ်င္ ဘုရားသခင္ကို အဆုံးစြန္ခ်စ္ခင္ႏိုင္ရန္အလို႔ငွာ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို ေတြ႕ႀကဳံရန္ ရွာေဖြခဲ့သည္။ ယခု ကြၽန္ေတာ္သည္ ေပတ႐ု၏ ရွာေဖြျခင္း ဥပမာေနာက္ကို လိုက္သင့္ေၾကာင္းႏွင့္ ထိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနရာခ်ထားရန္ ဘုရားသခင္ ခြင့္ျပဳထားေၾကာင္းတို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ သိပါသည္။ ဇာတိပကတိသည္ နာက်င္မႈကို ခံစားရလွ်င္ပင္၊ ယင္းသည္ ဘုရားသခင္၏ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ ဒုကၡခံလိုေသာ စိတ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ဘုရားသခင္က စုံလင္ေစလိုသည္။ ဘုရားသခင္၏ အလြန္ ေလးနက္ေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို နားလည္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့သည္၊ ၿပီးလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္ မည္မွ် သူရဲေဘာေၾကာင္ပုံ၊ အတၱႀကီးပုံကိုလည္း မုန္းတီးမည္သည္။ ဘုရားသခင္၏အလိုေတာ္ကို အေရးမထားမိခဲ့သည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္အေပၚ အေႂကြးႀကီးႀကီးမားမား တင္ရွိေနသည္ကို ခံစားခဲ့ရၿပီး ကြၽန္ေတာ့္၏ ဆင္းရဲဒုကၡခံျခင္းသည္ မည္မွ်ပင္ႀကီးမားပါေစ၊ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသရပ္တည္မည္ျဖစ္ၿပီး ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေစမည္ဟု ကြၽန္ေတာ္ က်ိန္ဆိုခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ့္အဖ်ားမွာ မယုံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေလ်ာ့က်သြားခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္စိတ္ႏွလုံးထဲမွ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ခဲ့သည္။

တစ္ညတြင္ ျပတင္းေပါက္နားသို႔ ပ်ံက်ေစ်းသည္တစ္ဦး ေရာက္လာၿပီး အက်ဥ္းမႈးသည္ ဝက္ေပါင္ေျခာက္မ်ား၊ ေခြးသားႏွင့္ ၾကက္ေပါင္မ်ား စသည္တို႔ကို မ်ားစြာ ဝယ္ယူေလသည္။ အဆုံးတြင္ ကြၽန္ေတာ့္အား ေငြရွင္းေပးရန္ အမိန႔္ေပးခဲ့ေလသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေငြမရွိဘူးဟု ေျပာေသာေၾကာင့္၊ သူက “မင္းမွာပိုက္ဆံမရွိရင္ မင္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ညႇဥ္းဆဲပစ္မယ္။” ဟု ေဒါသတႀကီး ေျပာေလသည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား အိပ္ယာခင္းမ်ား၊ အဝတ္အစားမ်ားႏွင့္ ေျခစြပ္မ်ားကို ေလွ်ာ္ခိုင္းေလေတာ့သည္။ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွ ေထာင္ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိမ်ားကလည္း သူတို႔ေျခစြပ္မ်ားကို ကြၽန္ေတာ့္အား ေလွ်ာ္ခိုင္းၾကသည္။ အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း သူတို႔၏႐ိုက္ႏွက္ျခင္းမ်ားကို ႀကံ့ႀကံ့ခံခဲ့ရေလသည္။ ကြၽန္ေတာ္သည္းမခံႏိုင္ျဖစ္လာသည့္ အခ်ိန္တိုင္းတြင္လည္း ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို စဥ္းစားမိသည္- “ကမာၻေျမႀကီးေပၚရွိ သင္၏ အခ်ိန္ကာလ အေတာအတြင္းတြင္၊ သင္သည္ ဘုရားသခင္အတြက္ သင္၏ေနာက္ဆုံး တာဝန္ကို လုပ္ေဆာင္ရမည္။ အတိတ္တြင္ ေပတ႐ုသည္ ဘုရားသခင္အတြက္ ေဇာက္ထိုး ကားစင္တင္ခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ သင္သည္ အဆုံး၌ ဘုရားသခင္ကို စိတ္ေက်နပ္ေစသင့္ၿပီး ဘုရားသခင္အတြက္ သင္၏အင္အားအလုံးစုံကို သုံးသင့္သည္။ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္စား ဖန္ဆင္းခံသတၱဝါတစ္ဦးသည္ မည္သည့္အရာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္သနည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ ဆႏၵရွိသည္အတိုင္း သင့္ကို ေနရာခ်ဖို႔ရန္အတြက္၊ သင္သည္ အခ်ိန္ဆြဲမေနဘဲ သင့္ကိုယ္သင္ ဘုရားသခင္ထံ ျမန္ျမန္ ေပးအပ္သင့္သည္။ ယင္းက ဘုရားသခင္အား ေပ်ာ္႐ႊင္ေစၿပီး ေက်နပ္ေစသေ႐ြ႕၊ သင္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သူ ဆႏၵရွိသည္အတိုင္း လုပ္ေဆာင္ပါေလ့ေစ။ လူသားမ်ားသည္ ေစာဒကတက္သည့္ စကားမ်ား ေျပာဆိုရန္ မည္သည့္အခြင့္ရွိသနည္း။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၁)၊ ဘုရားသခင္၏ ေပၚထြန္းျခင္းႏွင့္ အမႈေတာ္၊ “စၾကဝဠာတစ္ခုလုံးအတြက္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား” ႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ နက္နဲမႈမ်ားကို အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္၊ အခန္း (၄၁)) ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား စြမ္းအားကို ေပးခဲ့ေလသည္။ တစ္ခ်ိန္ၿပီးတစ္ခ်ိန္ ကြၽန္ေတာ္သည္ အက်ဥ္းသားမ်ား၏ တိုက္ခိုက္ျခင္း၊ အႏိုင္က်င့္ျခင္း၊ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်ျခင္းႏွင့္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းမ်ား ခံေနရေသာ္လည္း၊ ဘုရားသခင္၏ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ား၏ လမ္းၫႊန္ေပးမႈေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ့္အတြင္းတြင္ ႏွစ္သိမ့္မႈကို ရရွိခဲ့ၿပီး နာက်င္မႈမခံစားရေတာ့ပါ။

တစ္ေန႔တြင္ ေထာင္ႀကီးၾကပ္ေရးအရာရွိသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား သူတို႔႐ုံးခန္းသို႔ ေခၚသြားခဲ့ေလသည္။ လူဆယ္ေယာက္ေက်ာ္ေလာက္သည္ ကြၽန္ေတာ့္အား ထူးျခားေသာ အၾကည့္ျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္ကို ျမင္ခဲ့ရသည္။ သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္သည္ ဗီဒီယိုကင္မရာကို ကိုင္ထားလ်က္၊ ကြၽန္ေတာ့္ အေရွ႕ဘယ္ဘက္နားတြင္ ရပ္ေနၿပီး ေနာက္တစ္ဦးသည္ မိုက္ခ႐ိုဖုန္းကိုကိုင္ကာ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ကို ဘာေၾကာင့္ ယုံၾကည္တာလဲ။” ဟု ကြၽန္ေတာ့္အား ေမးခဲ့သည္။ ယင္းသည္ မီဒီယာအင္တာဗ်ဴး တစ္ခု ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္လိုက္ေသာေၾကာင့္၊ ကြၽန္ေတာ္က ဂုဏ္ယူႏွိမ့္ခ်စြာျဖင့္ “ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက လူေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္တာနဲ႔ ေအးစက္စက္ ဆက္ဆံေရးေတြကို မၾကာခဏ ခံခဲ့ရတယ္ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေနၾကတဲ့ လူေတြကိုလည္း ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလူ႔အဖြဲ႕အစည္းဟာ အလြန္ပဲ ေမွာင္မိုက္ၿပီး အႏၲရာယ္မ်ား လြန္းတယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ခံစားခဲ့ရတယ္။ လူေတြဟာ ကူညီရာမဲ့ၿပီး ဘာမွမရွိတဲ့ ဘဝေတြနဲ႔ ေနထိုင္ေနၾကတယ္။ ေရွ႕ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္စရာလည္း မရွိဘဲ၊ ဘဝရဲ႕ပန္းတိုင္လည္း မရွိၾကဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ဧဝံေဂလိတရားကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေဟာေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာ၊ ကြၽန္ေတာ္ စတင္ယုံၾကည္ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ တျခားယုံၾကည္သူေတြက ကြၽန္ေတာ့္ကို သူတို႔ရဲ႕မိသားစုလိုပဲ သေဘာထားဆက္ဆံတာကို ခံစားခဲ့ရတယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားအသင္းေတာ္မွာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဆန႔္က်င္လုပ္ႀကံတဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ လူတိုင္းဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ နားလည္ၿပီး ဂ႐ုစိုက္ၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကၿပီး သူတို႔စိတ္ထဲမွာရွိတာေတြကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖို႔လည္း ဝန္မေလးၾကဘူး။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဘဝရဲ႕ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔တန္ဖိုးကို ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားသခင္ကိုယုံၾကည္ျခင္းဟာ သိပ္ၿပီးေကာင္းမြန္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သတင္းေထာက္က- “ခင္ဗ်ား ဒီကို ဘာေၾကာင့္ ေရာက္လာခဲ့တာလဲ ဆိုတာကို သိပါသလား။” ဟု ဆက္ေမးခဲ့သည္။ “အနႏၲတန္ခိုးရွင္ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ကတည္းက၊ ဘုရားသခင္ရဲ႕ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္က လူေတြကို တကယ္ကို ကယ္တင္ၿပီး သန႔္စင္ႏိုင္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ကို ဘဝမွာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္ဖို႔ ဦးေဆာင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျခားသူေတြကိုလည္း ဒီသတင္းေကာင္းကိုေျပာဖို႔ ကြၽန္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ပိတ္ပင္တားျမစ္ ခံရလိမ့္မယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ ကြၽန္ေတာ္မသိခဲ့ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္အဖမ္းခံခဲ့ရၿပီး ဒီကိုေရာက္လာတာပဲ။” ဟု ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေျဖမ်ားသည္ သူတို႔အတြက္ အက်ိဳးမရွိသည္ကို သတင္းေထာက္က သိေသာေၾကာင့္၊ အင္တာဗ်ဴးကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ကာ ထြက္သြားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွာပင္ အမ်ိဳးသားလုံၿခဳံေရးအဖြဲ႕ လက္ေထာက္ ေခါင္းေဆာင္သည္ ေဒါသအမ်က္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္ၿပီး သူ႔ေျခေထာက္ကို ေဆာင့္ေဆာင့္နင္းေနခဲ့သည္။ သူက ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး အံႀကိတ္လ်က္ “မင္းဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္။” ဟု ေျပာသြားခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ကြၽန္ေတာ္သည္ သူ၏ ႀကိမ္းဝါးၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားကို လုံးဝမေၾကာက္ခဲ့ေပ။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဘုရားသခင္အတြက္ သက္ေသခံ ႏိုင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ေလးေလးနက္နက္ ဂုဏ္ယူခဲ့ရသည္၊ ထို႔အျပင္၊ ဘုရားသခင္၏ နာမေတာ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္တင္ရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ဘုန္းထင္ရွားေစခဲ့ၿပီး စာတန္ကို အႏိုင္ရခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ကြၽန္ေတာ့္အမႈကို ကိုင္တြယ္ေသာ ရဲအရာရွိသည္ ကြၽန္ေတာ့္အားထပ္ၿပီး စစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့သည္။ ဤတစ္ႀကိမ္တြင္ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးလာေအာင္ အတင္းအက်ပ္ ႏွိပ္စက္ဖို႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘဲ၊ “ၾကင္နာေသာ” မ်က္ႏွာထားသို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို “မင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္က ဘယ္သူလဲ။ မင္းကို ေနာက္ထပ္အခြင့္အေရးတစ္ခုေပးမယ္။ ငါတို႔ကို ေျပာျပမယ္ဆိုရင္ မင္း အားလုံးအဆင္ေျပသြားမယ္။ မင္းကို ႀကီးမားတဲ့သက္ညႇာခြင့္ေပးမယ္။ မင္းက တကယ္ေတာ့ အျပစ္ကင္းပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ တျခားလူေတြက မင္းကို သစၥာေဖာက္လို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဒီေတာ့ ဘာေၾကာင့္ သူတို႔အတြက္ ဖုံးကြယ္ေနမွာလဲ။ မင္းကိုၾကည့္ရတာ လူေကာင္း တစ္ေယာက္နဲ႔ တူပါတယ္။ သူတို႔အတြက္ မင္းဘဝကို ဘာေၾကာင့္ ေပးမွာလဲ။ ငါတို႔ကို ေျပာျပရင္ မင္းအိမ္ျပန္ႏိုင္ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ ဒီမွာေနရင္းနဲ႔ ဒုကၡခံေနမွာလဲ။” ဟု ေမးခဲ့သည္။ ထိုမ်က္ႏွာႏွစ္မ်ိဳးႏွင့္ ေၾကာင္သူေတာ္မ်ားသည္ အၾကမ္းနည္းႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းမွာ အလုပ္မျဖစ္ေၾကာင္းကို သေသာေၾကာင့္၊ အႏုနည္းႏွင့္ ခ်ဥ္းကပ္ဖို႔ႀကိဳးစားရန္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားေသာ လွည့္ကြက္မ်ား အျပည့္ႏွင့္ ျဖစ္ၿပီး စက္ပုန္းခုတ္ျခင္းႏွင့္ အကြက္ဆင္ျခင္း၌ ဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသူ၏ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းေသာ မ်က္ႏွာသည္ မေကာင္းဆိုးဝါး အေငြ႕အသက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္အတြက္ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးသားတြင္ မုန္းတီးမႈမ်ား ျပည့္သိပ္လာခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္က- “ကြၽန္ေတာ္သိသမွ် အားလုံး ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ တျခားဘာမွ မသိေတာ့ဘူး။” ဟု သူ႔ကို ေျပာခဲ့သည္။ သူသည္ ကြၽန္ေတာ္၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခိုင္မာေသာ ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ထံမွ မည္သည့္သတင္းမွ မရႏိုင္ေတာ့သည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ သူ စိတ္မခ်မ္းေျမ့စြာ ထြက္သြားခဲ့ေလသည္။

အက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ လဝက္မွ် ထိန္းထားျခင္း ခံရၿပီးေနာက္တြင္၊ ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုဆီက ခံဝန္ေငြ ယြမ္ ၈ဝဝဝ ေပးရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၿပီးမွသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို ေထာင္မွ လႊတ္ေပးခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ့္အား ဘယ္မွမသြားရန္ သတိေပးခဲ့ၿပီး၊ အိမ္မွာပဲေနရန္ႏွင့္ အခ်ိန္မေ႐ြးဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္ အာမခံခိုင္းခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ “လူမႈဖြဲ႕စည္းပုံစနစ္ကို အေႏွာက္အယွက္ေပးျခင္း” ဟူေသာ အေျခအျမစ္မရွိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္ႏွင့္အတူ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ကြၽန္ေတာ့္အား စြဲခ်က္တင္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္တစ္ႏွစ္တိတိ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီးေနာက္၊ ႏွစ္ႏွစ္တိုင္တိုင္ ကြၽန္ေတာ့္အား အလုပ္ဆိုင္းငံ့ခဲ့ေလသည္။

ညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲဒုကၡႀကီးစြာ ခံစားခဲ့ရၿပီးေနာက္၊ တ႐ုတ္ျပည္ဘာသာမဲ့ဝါဒီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ရက္စက္ေသာသြင္ျပင္ႏွင့္ ဆိုးယုတ္ေသာ အႏွစ္သာရကို ကြၽန္ေတာ္ နားလည္သိျမင္လာခဲ့ၿပီး ၎အေပၚ အမုန္းတရားမ်ား သေႏၶစြဲတည္လာခဲ့ရေတာ့သည္။ သူတို႔သည္ သူတို႔ ပိုင္ဆိုင္ထားေသာ ရာထူး၏ လႊမ္းမိုးျခယ္လွယ္ျခင္းကို ကာကြယ္ရန္ အၾကမ္းဖက္မႈမ်ားႏွင့္ အလိမ္အညာမ်ားကို သုံးၾကသည္- ဘုရားသခင္ကို ယုံၾကည္ေသာသူမ်ားအား ႐ူးမိုက္စြာျဖင့္ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ၿပီး ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ ကမာၻေျမေပၚရွိ ဘုရားသခင္၏အလုပ္ကို ဟန႔္တားၿပီး ေႏွာင့္ယွက္ရန္ စာအုပ္ထဲရွိ ပရိယာယ္အားလုံးကို အသုံးျပဳကာ သမၼာတရားကို အဆုံးစြန္ထိ မုန္းတီးၾကသည္။ ၎တို႔သည္ ဘုရားသခင္၏ အႀကီးမားဆုံးေသာ ရန္သူျဖစ္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကဲ့သို႔ေသာ ယုံၾကည္သူမ်ား၏ ရန္သူလည္း ျဖစ္သည္။ ဤဆင္းရဲဒုကၡကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးေနာက္ ကြၽန္ေတာ္သည္ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္သာလွ်င္ လူတို႔၏အသက္အား ေဆာင္ယူလာႏိုင္သည္ကို ျမင္ေတြ႕ႏိုင္ခဲ့သည္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ အဆိုး႐ြားဆုံးအခ်ိန္ သို႔မဟုတ္ ေသမင္းေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္း ေရာက္ေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ယုံၾကည္ျခင္းႏွင့္ခြန္အားကို ေပးသနားခဲ့ၿပီး က်ားကုတ္က်ားခဲအသက္ရွင္ရန္ ခြင့္ျပဳေပးခဲ့သည့္အရာမွာ ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ပင္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေမွာင္ဆုံး၊ အခက္ခဲဆုံးေန႔ရက္မ်ားမွ ကာကြယ္ ေပးသည့္အတြက္ ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ ခ်ီးမြမ္းပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္အေပၚထားရွိေသာ ကိုယ္ေတာ္၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ အလြန္ႀကီးျမတ္ေပသည္။