ေရွာင္ခ်န္႔ ေဟာင္ေကာင္

ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္က ကြၽန္မက အသင္းေတာ္မွာ ယုံၾကည္သူအသစ္ေတြကို ေရေလာင္းေနတာေလ။ အဲဒီအေတာအတြင္း၊ ပ်ိဳးေထာင္ေပးလို႔ရမဲ့ လူတခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္မ ေ႐ြးရၿပီး၊ သူတို႔ကို ပံ့ပိုးရာမွာ အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ကုန္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မအတြက္ တကယ္ခက္ခဲခဲ့တယ္။ တစ္ခုက၊ သူတို႔ရဲ႕ တကယ့္အေျခအေနေတြေပၚ အေျခခံၿပီး ဘယ္လူေတြကို ေလ့က်င့္ေပးရမွန္း မသိခဲ့သလို၊ သူတို႔ လုံေလာက္ေအာင္ မေတာ္ၾကဘူးလို႔ ေမာက္ေမာက္မာမာပဲ ဆုံးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္၊ စိတ္ခြန္အားရွိသမွ်နဲ႔ အဖိုးအခကို ကြၽန္မ မစိုက္ထုတ္ခ်င္ခဲ့ဘူး။ တကယ္ခက္ခဲပင္ပန္းသလို ခံစားရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လူသစ္ကိုမွ လုံးဝ မေလ့က်င့္ေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။

ဒါေပမဲ့ သူတို႔ကို မေလ့က်င့္ေပးရင္၊ သူတို႔အေပၚ အမ်ားႀကီး ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔က်ေတာ့ အေလးဂ႐ုမျပဳဘူး၊ ကြၽန္မက အရည္အခ်င္းမျပည့္မီသလို သူတို႔ကို ေလ့က်င့္မေပးႏိုင္ဘူးလို႔ ႀကီးၾကပ္သူက ေျပာမွာ။ ေဘးက်ပ္နံက်ပ္အေျခအေနျဖစ္ၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း ကြၽန္မ မသိဘူး။ ကြၽန္မရဲ႕ ႀကီးၾကပ္သူကို ေမးၿပီး သူ႔ကို ဆုံးျဖတ္ခိုင္းသင့္တယ္ထင္တယ္လို႔ ကြၽန္မ ခံစားရတယ္။ အဲဒီအခါ ကြၽန္မ ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ရင္ ကြၽန္မရဲ႕ တာဝန္ပဲ လုံးဝ ျဖစ္မွာ၊ ကိုယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြမွာ အမွားေတြလုပ္မိရင္ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းခံရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မရဲ႕ ႀကီးၾကပ္သူနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရတဲ့အခါ၊ ကြၽန္မက လူေတြကို ေကာင္းေကာင္း အကဲမျဖတ္တတ္သလို ဘာလုပ္ရမွန္း မသိဘူးလို႔ တိုက္႐ိုက္မေျပာဘဲ၊ အဲဒီအစား လူသစ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြနဲ႔ ႐ုန္းကန္ရတာေတြကို ေျပာၿပီးရင္း ေျပာေနမိခဲ့တယ္။ ဟဝါက အင္တာနက္လိုင္း မေကာင္းဘူး၊ ဆက္သြယ္ရတာ ခက္တယ္၊ ဟဝါက အလုပ္မ်ားေနတယ္၊ ဟဝါက စုေဝးပြဲေတြမွာ စကားသိပ္မေျပာဘူး ဆိုၿပီးေပါ့...။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မက လူေတြကို ေဘာင္ခတ္ေနတယ္လို႔ သူေျပာမွာစိုးၿပီး “ဒါေပမဲ့ စုေဝးပြဲနဲ႔ လိုက္စားမႈေတြမွာ တက္ႂကြၾကလို႔၊ သူတို႔ကို ပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံး ႀကိဳးစားမယ္”လို႔ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ ေျပာလိုက္တယ္။ ပထမေတာ့ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူေျပာမယ္၊ သူတို႔က ေလ့က်င့္ဖို႔ အားထုတ္ရတာနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔ သူက ေျပာမယ္၊ ဒီေတာ့ အဲဒါ သူ႔ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္ၿပီး ကြၽန္မတာဝန္ယူစရာ၊ သူတို႔ကို တစ္ခ်ိန္လုံး အခ်ိန္ေပးစရာ လိုမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူ အေျဖတစ္ခ်က္ မေပးဘဲ မ်က္ႏွာတင္းတင္းနဲ႔၊ “နင္ ဘာကို ေျပာဖို႔ႀကိဳးစားေနတာလဲ။ နင္ေဝ့ဝိုက္ေျပာေနတာကို နားေထာင္ရတာ စိတ္ပင္ပန္းစရာပဲ။ လူသစ္ေတြရဲ႕ အေျခအေနေတြကို နင္ဒီလိုပဲ အၿမဲသတင္းပို႔တယ္။ သူတို႔မွာ ျပႆနာတခ်ိဳ႕ရွိတယ္၊ ဒီေတာ့ သူတို႔က ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔ မတန္သလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး နင္အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ နင္တကယ္ ဘာေတြးေနမွန္း ငါ မခြဲျခားတတ္ေတာ့ဘူး။ တျခားလူေတြက သူတို႔ဆိုလိုတာကိုပဲ ေျပာၾကတယ္ နင္ဘာလို႔ အရမ္းသြယ္ဝိုက္လုပ္ေနတာလဲ”လို႔ေျပာေတာ့ ကြၽန္မ အံ့ဩသြားရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာ။ ကြၽန္မေတြးမိတယ္၊ “ငါက ေႁမြလိုစကားေျပာေနတယ္လို႔ သူ ေျပာေနတာလား။ ေႁမြေတြက တည့္တည့္ ဘယ္ေတာ့မွ မသြားဘဲ၊ တစ္ခ်ိန္လုံး ေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္သြားၾကတယ္။ ငါအဲဒီေလာက္ တကယ္ဆိုးလို႔လား” လို႔ေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လုံးဝ မသိခဲ့ဘူး၊ သူက ကြၽန္မကို ကုလားမႏိုင္ ရခိုင္မဲတာလို႔ပဲ ကြၽန္ေတာ္ သံသယရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါ မမွန္တဲ့ ေတြးပုံေတြးနည္းမွန္း၊ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွ သူအဲဒီလိုေျပာမွာ မဟုတ္မွန္း၊ အဲဒါက ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူ႔အေတြ႕အႀကဳံကို ထင္ဟပ္ေစမွာမွန္း ကြၽန္မ လုံးဝ မသိခဲ့ဘူး။ ကြၽန္မကို သင္ခန္းစာ သင္ယူခြင့္ေပးဖို႔ ဘုရားက သူ႔ကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းေစခဲ့ၿပီး၊ ကြၽန္မက ကိုယ့္ရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းကို မျမင္ႏိုင္ခဲ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒါကို သူေထာက္ျပတာက ကြၽန္မအတြက္ အေထာက္အကူျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မ သူ႔ကို ေျပာလိုက္တယ္၊ “ရွင္ေျပာတဲ့ ျပႆနာေတြကို ကြၽန္မ တကယ္မျမင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ဒါကို ကြၽန္မလက္ခံၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ခ်င္ပါတယ္”လို႔ေပါ့။

ေနာက္ပိုင္းမွာ သူေျပာခဲ့တာကို ကြၽန္မ ဆက္ေတြးေနမိခဲသလို၊ ဘုရားကို ဆုေတာင္းၿပီး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သိေအာင္ လမ္းျပေပးဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ က်မ္းစာထဲက တစ္ခုကို ကြၽန္မ သတိရမိသြားတယ္၊ ေယေဟာဝါ ဘုရားက စာတန္ကို ေမးခဲ့တာ၊ “‘အသင္ အဘယ္အရပ္က လာသနည္။’ ထို႔ေနာက္ စာတန္က ေယေဟာဝါကို ဤသို႔ ျပန္ေျဖၾကားခဲ့၏၊ ‘ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္၊ အနိမ့္အျမင့္ သြားလာရာမွ လာသည္။’” (ေယာဘ ဝတၳဳ ၁:၇) ေနာက္ေတာ့ ဘုရားက စာတန္ရဲ႕ အေျဖကို စိစစ္တာ ဖတ္ရတယ္။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “ထို႔ေၾကာင့္၊ စာတန္က ဤသို႔ေသာနည္းျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္ကို သင္တို႔ ျမင္သည့္အခါ မည္သို႔ခံစားရသနည္း။ (စာတန္သည္ ယုတၱိမတန္ဘဲ လွည့္ျဖားလည္း လွည့္ျဖားတတ္သည္ဟု ခံစားရပါသည္။) ငါမည္သည့္အရာ ခံစားေနရသည္ကို သင္တို႔ ေျပာႏိုင္သေလာ။ စာတန္၏ ဤစကားမ်ားကို ငါျမင္သည့္အခ်ိန္တိုင္းတြင္ စာတန္သည္ စကားေျပာဆိုေသာ္လည္း၊ သူ၏ စကားမ်ားက အႏွစ္သာရမရွိေသာေၾကာင့္ ငါ စက္ဆုပ္႐ြံရွာ၏။ ဘုရားသခင္၏ ေမးခြန္းကို စာတန္ ေျဖခဲ့ပါသေလာ။ မေျဖခဲ့ပါ၊ စာတန္ ေျပာဆိုသည့္ စကားလုံးမ်ားသည္ အေျဖတစ္ခု မဟုတ္ေပ၊ ထိုစကားမ်ားသည္ မည္သည့္အရာမွ် မထုတ္ေဖာ္ေပ။ ထိုအရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ ေမးခြန္းအဖို႔ အေျဖ မဟုတ္ခဲ့ေပ။ ‘ေျမႀကီးေပၚတြင္ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္၊ အနိမ့္အျမင့္ သြားလာရာမွ လာသည္’ ဤစကားလုံးမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္၍ သင္၏ သိနားလည္မႈမွာ အဘယ္နည္း။ စာတန္ မည္သည့္ေနရာက လာသနည္း။ ဤေမးခြန္းအဖို႔ အေျဖတစ္ခုကို သင္တို႔ ရၾကၿပီေလာ။ (မရပါ။) ဤသည္မွာ စာတန္၏ စဥ္းလဲေသာ အႀကံအစည္မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ‘ဉာဏ္ထက္မႈ’ ျဖစ္သည္- မည္သည့္အရာအား အမွန္တကယ္ ေျပာေနသည္ကို မည္သူ႔ကိုမွ် သိခြင့္မေပးျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤစကားမ်ားကို ၾကားလ်က္၊ ၎က ေျဖၾကား ၿပီးသြားေသာ္လည္း၊ မည္သည့္အရာ ေျပာသြားသည္ကို သင္ မသိျမင္ႏိုင္ေသးေပ။ သို႔ေသာ္ စာတန္က တိတိက်က် သူေျဖလိုက္သည္ဟု ထင္ေန၏။ ထိုအခါတြင္ သင္သည္ မည္သို႔ ခံစားရသနည္း။ စက္ဆုပ္႐ြံရွာသေလာ။ (႐ြံရွာသည္။) ယခု သင္သည္ ဤစကားမ်ားကို တုန႔္ျပန္သည့္အေနျဖင့္ စတင္႐ြံရွာမိသည္။ စာတန္၏ စကားမ်ားတြင္ ထူးျခားေသာ လကၡဏာတစ္မ်ိဳးရွိသည္။ စာတန္ေျပာသည့္အရာသည္ သင့္ကို ေခါင္းရႈတ္ေစၿပီး သူ႔စကား၏ အရင္းအျမစ္ကို မသိျမင္ႏိုင္ေပ။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ စာတန္သည္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ားရွိၿပီး တမင္သက္သက္ စကားေျပာဆိုသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၎၏ သဘာဝ၏ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံရၿပီး ထိုကဲ့သို႔ေသာစကားမ်ားက အလိုအေလ်ာက္ထြက္ေပၚလာၿပီး စာတန္၏ ပါးစပ္မွ တိုက္႐ိုက္ထြက္လာသည္။ စာတန္သည္ ထိုကဲ့သို႔ေသာစကားမ်ားကို ၾကာရွည္စြာ ခ်ိန္ဆမေနေပ။ ထိုအစား ယင္းတို႔သည္ မစဥ္းစားဘဲ ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ဘယ္ကေနလာသည္ကို ဘုရားသခင္က ေမးသည့္အခါတြင္ စာတန္က အဓိပၸာယ္မျပတ္သားေသာ စကားအခ်ိဳ႕ျဖင့္ ေျဖသည္။ သင့္အေနျဖင့္ စာတန္ မည္သည့္ေနရာက အမွန္တကယ္ လာသည္ကို သိရွိျခင္းမရွိဘဲ၊ အလြန္ အႀကံအိုက္သြားေလသည္။ သင္တို႔ထဲတြင္ ဤသို႔ ေျပာဆိုသည့္သူမ်ား ရွိသေလာ။ ဤသို႔ ေျပာဆိုသည္မွာ မည္သို႔ေသာ နည္းလမ္းမ်ိဳးျဖစ္သနည္း။ (ဟိုလိုလို သည္လိုလိုႏွင့္ တိက်သည့္ အေျဖကို မေပးသည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ပါသည္။) ဤသို႔ေျပာဆိုပုံကို ေဖာ္ျပရန္ မည္သို႔ေသာစကားလုံးမ်ိဳးမ်ားကို ငါတို႔ သုံးသင့္သနည္း။ အာ႐ုံကို လႊဲေျပာင္းေစျခင္းႏွင့္ လွည့္စားျခင္း ျဖစ္သည္၊ မဟုတ္ေလာ။ တစ္ေယာက္ေယာက္သည္ မေန႔က မည္သည့္အရာလုပ္ခဲ့သည္ကို အျခားသူမ်ားအား မသိေစခ်င္ဟု ဆိုပါစို႔။ ‘မေန႔ညတြင္ သင့္ကို ေတြ႕မိေသး၏။ အဘယ္အရပ္သို႔ သြားခဲ့သနည္း။’ ဟု သင္က သူ႔ကို ေမးသည္။ ၎တို႔က ၎တို႔ မည္သည့္ေနရာ သြားခဲ့သည္ကို သင့္ကို တိုက္႐ိုက္ မေျပာေပ။ ယင္းထက္၊ ၎တို႔က၊ ‘မေန႔က ေတာ္ေတာ္ကို အလုပ္ရႈပ္သည့္ ေန႔ျဖစ္သည္။ အလြန္ပင္ပန္းသည္။’ ဟု ေျပာေလသည္။ ၎တို႔က သင္၏ေမးခြန္းကို ေျဖခဲ့ပါသေလာ။ ေျဖခဲ့၏၊ သို႔ေသာ္ သင္လိုခ်င္သည့္ အေျဖကို ၎တို႔ မေပးခဲ့ၾကေပ။ ဤသည္မွာ လူ႔ အေျပာအဆို၏ မာယာအတြင္းရွိ ‘ဉာဏ္ထက္ျမက္မႈ’ ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ အဘယ္အရာဆိုလိုသည္ကို သင္ လုံးဝ မသိရွိႏိုင္သကဲ့သို႔၊ ၎တို႔ စကားမ်ား၏ အရင္းအျမစ္ သို႔မဟုတ္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ကို မသိျမင္ႏိုင္ေပ။ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ၎တို႔၏ကိုယ္ပိုင္ ဇာတ္လမ္းရွိၾကေသာေၾကာင့္ အဘယ္အရာကို ၎တို႔ ေရွာင္ရွားရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္ကို သင္ မသိေခ်- ဤသည္မွာ ယုတ္မာေသာအရာ ျဖစ္သည္။ သင္တို႔အထဲတြင္လည္း ဤသို႔ စကားေျပာသူ ရွိသေလာ။ (ေျပာပါသည္။) သို႔ဆိုလွ်င္ သင္တို႔၏ ရည္႐ြယ္ခ်က္မွာ အဘယ္နည္း။ တစ္ခါတစ္ရံ သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ရန္၊ တစ္ခါတစ္ရံ သင္တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္မာန၊ ရာထူးႏွင့္ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းရန္၊ သင္တို႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ဘဝ၏ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္မ်ားကို ကာကြယ္ရန္ျဖစ္သေလာ။ မည္သည့္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ရွိပါေစ၊ ယင္းသည္ သင္၏ကိုယ္က်ိဳးမ်ားမွ ခြဲျခားမရေပ၊ သင္၏ ကိုယ္က်ိဳးမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ေလသည္။ ဤသည္မွာ လူသား၏ သဘာဝ ျဖစ္သည္မဟုတ္ေလာ။” (ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၊ အတြဲ (၂)၊ ဘုရားသခင္ကို သိကြၽမ္းျခင္းႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍၊ အတုမရွိ ဘုရားသခင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ (၄)) ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကေန ေတြ႕ရတာက၊ စာတန္က သူ႔စကားေတြမွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ လွည့္ကြက္ေတြ အၿမဲသိုထားတယ္၊ ဒီေတာ့ သူ႔ရဲ႕ ရွက္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ဖုံးဖိဖို႔၊ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ မျပတ္မသားေျပာတယ္ဆိုတာပဲ။ ဒါက အေတြးရခက္စရာျဖစ္ၿပီး လူေတြက သူ ဘာေျပာေနမွန္း မသိၾကဘူး။ စာတန္ရဲ႕ လုပ္ပုံလုပ္နည္းအတိုင္း ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္နဲ႔ တျခားလူေတြကို မရွင္းလင္းျဖစ္ေစရင္း ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ကြၽန္မ စကားေျပာေလ့ရွိမွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ကြၽန္မ ႀကီးၾကပ္တဲ့ အသင္းေတာ္ထဲမွာ လူသစ္ဘယ္ေလာက္က ေလ့က်င့္လို႔ရလဲဆိုတာနဲ႔ အေျခအေနေတြက ဘာေတြလဲလို႔ သူတို႔ ေမးၾကတဲ့အခါလိုေပါ့။ ႐ိုးရွင္းတဲ့ စာေၾကာင္းနည္းနည္းနဲ႔ ကြၽန္မ ျပန္ေျဖလို႔ရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာနဲ႔ သူတို႔ အေျခအေနေတြကို ေဖာ္ျပလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း အေျဖတစ္ခု မေပးခဲ့ဘူး။ လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာေတြကို ေျပာၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္တခ်ိဳ႕ေပးတာနဲ႔ စခဲ့တယ္၊ ဒါမွ လူသစ္ေတြကို ေလ့က်င့္ေပးတဲ့အေပၚ ကြၽန္မ အာ႐ုံမစိုက္ဘူးလို႔ မထင္ၾကမွာေလ။ သူတို႔က ခက္ခဲၿပီး မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ထင္မွာ။ ဒီေတာ့ အဲဒီဆင္ေျခအားလုံး ေပးၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ကြၽန္မ ေလသံေျပာင္းၿပီး၊ လူသစ္ေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးဖို႔လိုသလို ကြၽန္မ အေကာင္းဆုံးလုပ္မယ္ဆိုၿပီး အၿပီးသတ္လိုက္တယ္။ သူတို႔ဘယ္လိုခက္ခဲတဲ့အေၾကာင္း အတန္ၾကာေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔နဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မအလုပ္လုပ္မယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါက ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္း အေျဖမဟုတ္ခဲ့သလို၊ ကြၽန္မ ဘာကိုဆိုလိုမွန္း ဘယ္သူမွမသိတဲ့ ေႁမြလိုလိုျဖစ္တဲ့အရာမ်ိဳးပဲ။ ေဝ့ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ စာတန္စကားေျပာတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ဘုရားေျပာၿပီး၊ စာတန္မွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္တခ်ိဳ႕ အၿမဲရွိၿပီး ရည္မွန္းခ်က္က ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ပဲ။ အဲဒီေနာက္ ကြၽန္မကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးတယ္၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ထိုသို႔စကားေျပာျခင္းအားျဖင့္ ကြၽန္မစိတ္ထဲမွာ ဘာရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိလဲလို႔ေပါ့။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့၊ တျခားလူေတြက လူေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ေပးျခင္းအေပၚ ကြၽန္မ အာ႐ုံမစိုက္ဘူးလို႔ မထင္ဘဲ၊ သူတို႔ေတြက ေကာင္းမြန္တဲ့ သင့္ေတာ္သူေတြ မဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ေအာင္ ျပႆနာေတြအေၾကာင္း ေျပာတာနဲ႔ ကြၽန္မ အၿမဲစေလ့ရွိမွန္း ေတြ႕ရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ လူသစ္ေတြကို ပ်ိဳးေထာင္ျခင္းအတြက္ ကြၽန္မ ဝန္တာနဲ႔ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ သေဘာထားရွိတယ္လို႔ ထင္ေအာင္ ကြၽန္မ ကိစၥေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး ၾကည့္မယ္လို႔ ေနာက္ဆုံးေျပာသြားတယ္။ အဲဒါဆိုရင္ လူေတြကို ကြၽန္မ ေဘာင္ခတ္ေနၿပီး အဖိုးအခေပးဖို႔ မလိုလားဘူးလို႔ သူတို႔ မေျပာမွာေလ။ ကြၽန္မက တကယ္ေဝ့ဝိုက္ၿပီး ေနာက္ကြယ္မွာ မေကာင္းတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မဆိုလိုတဲ့အရာကို တျခားလူေတြ ခန႔္မွန္းၿပီး အဲဒီယုံၾကည္သူသစ္ေတြက ပ်ိဳးေထာင္လို႔ရလားဆိုတာကို တျခားလူေတြကို ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္ရင္းနဲ႔ ကြၽန္မက သြယ္ဝိုက္တယ္။ ဒါမွ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္မအတြက္ အဆင္ေျပသြားမွာေလ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သူတို႔ကို ကြၽန္မ မပ်ိဳးေထာင္ေပးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းေနာက္လိုက္ရင္၊ သိပ္လြယ္လြယ္ပဲ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို အျပစ္တင္လို႔ရတယ္ေလ၊ မပ်ိဳးေထာင္ဖို႔ သူတို႔ေျပာတယ္လို႔ေပါ့။ လူသစ္ေတြ တကယ္တိုးတက္ခဲ့ရင္၊ အဲဒီလိုလူေတြကိုေတာင္ ကြၽန္မ ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္တယ္လို႔ လူတိုင္းက ျမင္မွာ၊ ကြၽန္မ အရည္အခ်င္းျပည့္မီတယ္လို႔ ထင္ၿပီး ကြၽန္မ ၾကည့္ေကာင္းမွာေလ။ ကြၽန္မ စကားေျပာပုံက စာတန္ရဲ႕ စကားေတြကို ဘုရားေဖာ္ျပပုံနဲ႔ တစ္ေထရာတည္းပဲ၊ အရမ္းကို ေႁမြနဲ႔တူတယ္၊ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာကို တျခားလူေတြမသိဘဲ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္နဲ႔ ပန္းတိုင္ေတြကို လုံးဝ ဖုံးကြယ္ထားတာ။ စာတန္အတိုင္းပဲ၊ အရမ္းကို ယုတ္မာၿပီး ဉာဏ္မ်ားတာ။ ဘယ္လူသစ္ေတြကို ကြၽန္မ ပ်ိဳးေထာင္သင့္လဲလို႔ ႀကီးၾကပ္သူကို ကြၽန္မ ေမးတဲ့အခ်ိန္လိုပဲေပါ့၊ လူသစ္ေတြ မတိုးတက္ရင္၊ ကြၽန္မရဲ႕ အျပစ္ျဖစ္မွာမဟုတ္ဘဲ၊ အဲဒီအစား သူတာဝန္ယူရေအာင္လို႔ လူသစ္ေတြရဲ႕ ျပႆနာတစ္ပုံႀကီးကို ေျပာရင္းနဲ႔၊ သူ႔ကို ဆုံးျဖတ္ေစခ်င္ရင္း၊ ကိစၥေတြကို ကြၽန္မ ေရွာင္ကြင္းေျပာခဲ့တယ္။ ဒါကို ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မရဲ႕ သြယ္ဝိုက္ေျပာနည္းက အႀကံေတာင္းေနသလိုထင္ရေပမဲ့၊ တကယ္ေတာ့ တျခားလူေတြကို ကြၽန္မအတြက္ ဆုံးျဖတ္ေနေစၿပီး တာဝန္ကို ေခါင္းေရွာင္ခ်င္ခဲ့တာျဖစ္မွန္း သေဘာေပါက္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းယုတ္မာခဲ့တာပဲ။ ပုံမွန္လူတစ္ေယာက္က ေမးခြန္းေတြေမးရင္၊ ဘုရားအိမ္ေတာ္ရဲ႕ အလုပ္ကို အက်ိဳးျပဳဖို႔ စည္းကမ္းရွိတဲ့ နည္းနဲ႔ ကိစၥေတြလုပ္ၿပီး တျခားလူေတြကို ပိုၿပီးေကာင္းေကာင္း ပ်ိဳးေထာင္ႏိုင္ေအာင္ စည္းမ်ဥ္းေတြကို သူတို႔ သင္ယူခ်င္႐ုံပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြ၊ နာမည္ဂုဏ္သတင္းနဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ကို ႏွပ္ခ်လိုက္ခ်င္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ ဘယ္လိုလုပ္ အရမ္းမ႐ိုးသားႏိုင္ရတာလဲ။ ကြၽန္မက အၿမဲ တြက္ခ်က္ေနၿပီး လုံးဝ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္မေနခဲ့လို႔ ႀကီးၾကပ္သူက ကြၽန္မကို အဲဒီလို ေထာက္ျပခဲ့တာပဲ။ အဲဒါ ဘုရားအတြက္ စက္ဆုပ္စရာနဲ႔ တျခားလူေတြအဖို႔ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာပါ။ အဲဒါကို သေဘာေပါက္ရင္းနဲ႔ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး က်ိန္ဆိုလိုက္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ စကားေျပာရာမွာ ကြၽန္မရဲ႕ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို တကယ္စဥ္းစားၿပီး၊ ႐ိုးသားသူျဖစ္ေအာင္ လက္ေတြ႕လုပ္မယ္လို႔ေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြအေၾကာင္း တျခားလူေတြ ေမးတဲ့အခါ၊ သူတို႔ အလားအလာမရွိပုံေပါက္ၿပီး ကြၽန္မ တာဝန္ယူစရာမလိုေအာင္ တစ္ခါတေလ သူတို႔ျပႆနာေတြနဲ႔ ကြၽန္မ ျပန္စေျပာခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မမွာ မမွန္တဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ရွိၿပီး ဉာဏ္မ်ားခ်င္ျပန္တာကို သေဘာေပါက္လိုက္တဲ့အခါ၊ သတိရွိရွိဆုေတာင္းတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စြန႔္ပယ္ၿပီး၊ သူတို႔အေၾကာင္း မွ်မွ်တတနဲ႔ အမွန္အတိုင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ရက္သုံးရက္ ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ အရင္အတိုင္း ကြၽန္မ ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။

တစ္ေန႔၊ ကြၽန္မ ေရေလာင္းေပးခဲ့တဲ့ ယုံၾကည္သူသစ္က အစ္မက်န္းရဲ႕ စုေဝးပြဲေတြကို တက္ေနၿပီး အစ္မက်န္းရဲ႕ မိတ္သဟာယကို ႏွစ္သက္တယ္လို႔ ႀကီးၾကပ္သူက ေျပာတယ္။ ကြၽန္မ ေတြးေနမိတာက အဲဒီလူသစ္က မာနေထာင္လႊားတယ္၊ အယူအဆမ်ားၿပီး ေလာကီေရပန္းစားတာေတြ ႀကိဳက္တယ္လို႔ေပါ့။ သူက ကြၽန္မရဲ႕ စုေဝးပြဲေတြမွာ ပုံမွန္မပါဝင္သလို၊ သူ႔ကို ေရေလာင္းေပးရတာက တကယ္ပင္ပန္းစရာပဲေလ။ ဒီေတာ့ အစ္မက်န္းက ေရေလာင္းေပးႏိုင္ရင္ ကြၽန္မလုပ္စရာနည္းသြားမယ္လို႔ တြက္မိတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ေရေလာင္းေပးရမွာက ကြၽန္မျဖစ္ရမွာေလ၊ ဒီေတာ့ အစ္မက်န္းဆီ သူ႔ကို လြဲေပးလိုက္ရင္၊ ကြၽန္မက ဉာဏ္မ်ားၿပီး ေရေလာင္းဖို႔ခက္တဲ့ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြကို လက္ေရွာင္ခ်င္တယ္လို႔ ႀကီးၾကပ္သူက ေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္တယ္။ သူ႔ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ေပးဖို႔ ႀကီးၾကပ္သူက အႀကံေပးမယ္ဆိုရင္၊ ကြၽန္မကိုယ္ကြၽန္မ အဲဒီအမႈိက္ကေန အလိုလိုပဲ ဖယ္လိုက္လို႔ရတယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္၊ လူသစ္က အစ္မက်န္းရဲ႕ မိတ္သဟာယကို ပိုႏွစ္သက္တဲ့အေၾကာင္း ဦးတည္ေနတဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ကြၽန္မ ေမးလိုက္တယ္။ သူက အတည္ျပဳေပးတယ္။ အဲဒီလိုျဖစ္ေနေတာ့၊ သူႀကိဳက္တာကို ကြၽန္မတို႔ လုပ္သင့္တယ္ထင္တယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္မ အျမန္ေနာက္ဆက္တြဲေျပာလိုက္တယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သူက ကြၽန္မရဲ႕စုေဝးပြဲေတြကို ပုံမွန္ တက္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေလ။ သူေတြးတာကို ကြၽန္မေမးတယ္။ သူ႔ကို ေ႐ြ႕ေျပာင္းသင့္တယ္လို႔ ႀကီးၾကပ္သူေျပာမွာကို ကြၽန္မေစာင့္ေနခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ သူက ခ်က္ခ်င္း မဆုံးျဖတ္ဘူး။ ေနာက္ပိုင္းမွာ၊ စိတ္မသက္မသာနဲ႔ နည္းနည္း အျပစ္ရွိသလို ကြၽန္မခံစားရတယ္၊ ဖုံးကြယ္ထားတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ စကားေျပာမိျပန္ၿပီလို႔ ေတြးမိတာေပါ့။ ဒီရွက္စရာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ဘာလို႔ ကြၽန္မ အၿမဲရွိခဲ့ရတာလဲ။ ကြၽန္မရဲ႕ စိတ္ကူးေတြကို ဘာလို႔ ရွင္းရွင္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ မေဝမွ်ႏိုင္ဘဲ၊ ဒီယုံၾကည္သူသစ္အေပၚ ထင္ျမင္ခ်က္ ႀကီးႀကီးမားမား မရွိဘူး၊ သူက ျပႆနာမ်ားလြန္းၿပီး သူ႔ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ခ်င္တယ္လို႔ တန္းမေျပာႏိုင္ရတာလဲ။

အဲဒီေနာက္မွာ ကြၽန္မအေျခအေနနဲ႔ ဆီေလ်ာ္တဲ့ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြကို ဘုရားဆီရွာခဲ့ၿပီး သူ႔ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္တစ္ပိုဒ္ ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ အနႏၲတန္ခိုးရွင္ ဘုရားသခင္ ေျပာသည္မွာ- “လူအခ်ိဳ႕သည္ အလြန္ရႈပ္ေထြးေသာနည္းလမ္းတစ္ခုျဖင့္ စကားေျပာသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ၎တို႔၏ ဝါက်မ်ားသည္ အစရွိေသာ္လည္း အဆုံးမရွိေပ။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ အဆုံးရွိေသာ္လည္း အစမရွိေပ။ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာကို ေျပာဖို႔ရည္႐ြယ္သည္ကို သင္ မသိႏိုင္ေပ။ ၎တို႔ေျပာသည့္ မည္သည့္အရာကမွ် သင့္အတြက္ အဓိပၸာယ္မရွိေပ။ သင္က ၎တို႔ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ရွင္းျပခိုင္းလွ်င္ ၎တို႔က ရွင္းမျပေပ။ ၎တို႔သည္ ၎တို႔၏ စကားမ်ားတြင္ နာမ္စားမ်ားကို မၾကာခဏ အသုံးျပဳသည္။ ဥပမာ ၎တို႔သည္ တစ္စုံတစ္ခုကို သတင္းပို႔ၿပီး ‘ဒီလူက...ဟိုဟာေလ...သူက ဒါကို စဥ္းစားေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြက သိပ္ၿပီးေတာ့...’ ဟူ၍ ေျပာသည္။ ၎တို႔သည္ နာရီမ်ားစြာ ဆက္လက္ေျပာဆိုႏိုင္ၿပီး မိမိတို႔ကိုယ္ကို ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပျခင္း မရွိေသးဘဲ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ေျပာသည္။ မည္သည့္အဓိပၸာယ္မွ်မရဘဲ၊ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု အဆက္အစပ္မရွိသည့္ အရာမ်ားကိုေျပာကာ သင္သည္ ယင္းကိုၾကားၿပီးေနာက္တြင္ မည္သည့္အရာမွ် နားလည္မသြားဘဲ စိတ္ပင္ရႈပ္သြားသည္။ အမွန္တကယ္တြင္ ၎တို႔သည္ စာအုပ္မ်ားစြာကို ဖတ္ၿပီး ပညာေကာင္းစြာ တတ္ေျမာက္ထားသည္။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ၎တို႔သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဝါက်တစ္ေၾကာင္းကို အျပည့္အစုံ ေျပာဆိုႏိုင္စြမ္းမရွိသနည္း။ ဤသည္မွာ စိတ္သေဘာထားျပႆနာတစ္ခုျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ အလြန္ပင္ မယုံၾကည္ရျဖစ္ၿပီး တစ္ခုခုကိုေျပာရန္ အလြန္အမင္း အားစိုက္ရသည္။ ၎တို႔ေျပာသည့္အရာမွန္သမွ်တြင္ အာ႐ုံစိုက္ျခင္းမရွိ။ အစဥ္သျဖင့္ အစရွိၿပီး အဆုံးမရွိေပ။ ၎တို႔ပါးစပ္ကိုဟၿပီး အစပိုင္းကို ေရွ႕ေနာက္မစဥ္းစားဘဲ ေျပာၿပီးေနာက္တြင္ အဆုံးကို မ်ိဳသိပ္လိုက္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ မ်ိဳသိပ္သနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၎တို႔ဆိုလိုသည့္အရာကို သင့္ကို နားမလည္ေစခ်င္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔က သင့္ကို ခန္႔မွန္းေစခ်င္သည္။ ၎တို႔က သင့္ကို တိုက္႐ိုက္ေျပာလွ်င္ ၎တို႔ေျပာသည့္အရာကို သင္သေဘာေပါက္ၿပီး ၎တို႔ကို ရိပ္စားမိမည္ မဟုတ္ေလာ။ ဤအရာကို ၎တို႔ အလိုမရွိေပ။ အဘယ္အရာကို ၎တို႔ အလိုရွိသနည္း။ ၎တို႔က သင့္ကို သင့္ဘာသာ ခန္႔မွန္းေစခ်င္သည္။ သင္ခန္႔မွန္းသည့္အရာက မွန္သည္ဟု ၎တို႔က သင့္ကို လိုလိုခ်င္ခ်င္ ယုံၾကည္ခြင့္ျပဳသည္။ ဤျဖစ္ရပ္တြင္ ဤအရာကို ၎တို႔က မေျပာခဲ့ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎တို႔တြင္ မည္သည့္တာဝန္မွ်မရွိေပ။ ထို႔အျပင္ ယင္းတို႔၏ အဓိပၸာယ္က မည္သည့္အရာျဖစ္သည္ဟု သင္၏ ခန္႔မွန္းခ်က္ကို သင္ေျပာသည့္အခါ ၎တို႔က မည္သည့္အရာကို ရသနည္း။ သင္၏ ခန္႔မွန္းခ်က္သည္ အတိအက်ပင္ ၎တို႔ ၾကားလိုသည့္အရာျဖစ္ၿပီး ထိုအေရးကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ သင္၏ အယူအဆမ်ားႏွင့္ အျမင္မ်ားကို ၎တို႔ သိရသည္။ ထိုမွေန၍ ၎တို႔သည္ မည္သည့္အရာကို ေျပာရမည္၊ မည္သည့္အရာကို မေျပာရမည္၊ မည္သို႔ေျပာရမည္တို႔ကို ေ႐ြးခ်ယ္လ်က္ စကားကို စိစိစစ္စစ္ ေ႐ြးႏုတ္၍ေျပာႏိုင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၎တို႔၏ အစီအစဥ္တြင္ ေနာက္တစ္ဆင့္ကို လွမ္းႏိုင္သည္။ ဝါက်တိုင္းက ေထာင္ေခ်ာက္တစ္ခုျဖင့္ အဆုံးသတ္ၿပီး ၎တို႔ေျပာသည္ကို သင္နားေထာင္သည္ႏွင့္အမွ်၊ သင္က ေနာက္ဆက္တြဲ ေမးခြန္းမ်ားကို ဆက္ေမးေနလွ်င္ သင္သည္ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းသို႔ လုံးဝ က်ေရာက္သြားၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ဤသို႔ အစဥ္စကားေျပာရသည္မွာ ပင္ပန္းသေလာ။ ဤသည္မွာ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထားျဖစ္သည္။ ၎တို႔ မပင္ပန္းၾကေပ။ ယင္းသည္ ၎တို႔အတြက္ လုံးဝ ျဖစ္႐ိုးျဖစ္စဥ္ပင္ ျဖစ္သည္။ သင့္အတြက္ ဤေထာင္ေခ်ာက္မ်ားကို ၎တို႔က အဘယ္ေၾကာင့္ ဖန္တီးလိုၾကသနည္း။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သင္၏ အျမင္မ်ားကို ၎တို႔က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မျမင္ႏိုင္ၾကေပ။ ၎တို႔ကို သင္ရိပ္စားမိမည္ကို ၎တို႔ ေၾကာက္႐ြံ႕ၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ၎တို႔ကို သင္နားလည္ျခင္းမရွိေအာင္ ၎တို႔က ႀကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔က သင့္ကို နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔သည္ သင္၏ အျမင္မ်ား၊ အယူအဆမ်ား၊ နည္းလမ္းမ်ားကို သင့္ထံမွ ႏႈိက္ယူလိုသည္။ ေအာင္ျမင္လွ်င္ ၎တို႔၏ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားက အလုပ္ျဖစ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ အခ်ိဳ႕လူတို႔က ‘အင္း’၊ ‘ေအာ္’ ဟု မၾကာခဏေျပာလ်က္ အခ်ိန္ဆြဲၾကသည္။ ၎တို႔သည္ အတိအက် အျမင္တစ္ခုကို မေဖာ္ျပေပ။ အျခားလူတို႔က ‘ဒီလိုမ်ိဳး’၊ ‘ဒါဆို...’ ဟု ေျပာလ်က္၊ ၎တို႔ အမွန္တကယ္ စဥ္းစားေနသည့္အရာကို ဖုံးကြယ္လ်က္၊ ၎တို႔ အမွန္တကယ္ ေျပာလိုသည့္အရာအစား ဤအရာကို အသုံးျပဳလ်က္ အခ်ိန္ဆြဲၾကသည္။ ဝါက်တိုင္းတြင္ အသုံးမဝင္ဘဲ သုံးႏႈန္းေနေသာ စကားမ်ား၊ ႀကိယာဝိေသသနမ်ား၊ အကူႀကိယာမ်ား မ်ားစြာရွိၾကသည္။ ၎တို႔၏ စကားမ်ားကို သင္ မွတ္တမ္းတင္ထားလွ်င္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔၏ အျမင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သေဘာထားမ်ားကို မည္သည့္စကားကမွ် ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမရွိသည္ကို သင္ ေတြ႕ရွိရမည္။ ၎တို႔၏ စကားမ်ားအားလုံးတြင္ ဖုံးကြယ္ေနေသာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား၊ စမ္းသပ္မႈမ်ား၊ စုံးစမ္းေသြးေဆာင္မႈမ်ားပါဝင္သည္။ ဤစိတ္သေဘာထားသည္ အဘယ္နည္း။ (ဆိုးယုတ္မႈျဖစ္သည္။) အလြန္ဆိုးယုတ္သည္။ တမင္ လိမ္လည္လွည့္စားျခင္းပါဝင္သေလာ။ ၎တို႔ ဖန္တီးသည့္ ဤေထာင္ေခ်ာက္မ်ား၊ စမ္းသပ္မႈမ်ားႏွင့္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္မႈမ်ားကို တမင္လိမ္လည္လွည့္စားမႈဟု ေခၚသည္။ ဤသည္မွာ အႏၲိခရစ္မ်ား၏ မေကာင္းေသာအႏွစ္သာရရွိသည့္လူတို႔၏ ေတြ႕ရေလ့ရွိေသာ ထူးျခားသည့္ ပင္ကိုလကၡဏာတစ္ခုျဖစ္သည္။ ဤ အေတြ႕ရမ်ားေသာ ပင္ကိုလကၡဏာသည္ မည္သို႔ ထင္ရွားျပသသနည္း။ ၎တို႔သည္ သတင္းေကာင္းမ်ားကို သတင္းပို႔ၿပီး မေကာင္းေသာသတင္းမ်ားကို သတင္းမပို႔ေပ။ ၎တို႔သည္ ေက်နပ္ဖြယ္ အသုံးအႏႈန္းမ်ားကို အထူးသီးသန္႔ေျပာသည္။ ၎တို႔သည္ အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့ ေျပာသည္။ ယင္းတို႔၏ တကယ့္အဓိပၸာယ္ကို တခ်ိဳ႕တစ္ဝက္ဖုံးကြယ္သည္။ ရႈပ္ေထြးစြာ ေျပာသည္။ မေရရာစြာ ေျပာသည္။ ၿပီးလွ်င္ ၎တို႔၏ စကားမ်ားတြင္ စမ္းသပ္မႈမ်ားပါသည္။ ဤအရာမ်ားသည္ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားသာ ျဖစ္ေလသည္။ ယင္းတို႔သည္ တမင္ လိမ္လည္လွည့္စားမႈနည္းလမ္းမ်ားသာ ျဖစ္ေပသည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “သူတို႔သည္ ဆိုးယုတ္ၿပီး မသိမသာ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ကာ လွည့္ျဖားတတ္ၾက၏ (အပိုင္း ၂)”)

အႏၲိခရစ္ေတြက ဘယ္ေတာ့မွ စကားတိုက္႐ိုက္မေျပာသလို၊ သူတို႔စကားေတြက တျခားလူေတြအတြက္ ဒြိဟျဖစ္ေစၿပီး မရွင္းမလင္းျဖစ္ေစတယ္၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က ဘာတာဝန္မွ မယူဘဲ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြရေအာင္ တျခားလူေတြကို အမိဖမ္းဖို႔ အၿမဲ အကဲစမ္းၾကတယ္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက ေျပာတယ္။ အသီးကို စားရင္ ေသခ်ာေပါက္ ေသမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ဧဝံကို စာတန္က ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပါပဲ။ စာတန္ရဲ႕ စကားေတြက စမ္းသပ္ျခင္းနဲ႔ စုံစမ္းျခင္းေတြ အျပည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို တိုက္႐ိုက္ ထုတ္ေဖာ္မျပဘဲ၊ တာဝန္ယူမႈမရွိဘဲ တျခားလူေတြကို အျပစ္ျပဳေစတာေပါ့။ ဘုရားေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ၊ “ယေန႔ေခတ္တြင္ လူတိုင္းက ၎တို႔အထဲတြင္ စာတန္၏ စိတ္သေဘာထားရွိသည္။ လူသား အားလုံးက ဘုရားသခင္ကို စုံစမ္းေသြးေဆာင္ၿပီး လူကို ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းသည့္ စာတန္၏ အဆိပ္မ်ား ၎တို႔ထဲတြင္ ရွိၾကသည္။ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ လူမ်ား စကားေျပာသည့္အခါ၊ ၎တို႔သည္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ျဖားေယာင္းျခင္း ရည္႐ြယ္ခ်က္ျဖင့္၊ စာတန္၏ေလသံ၌ စကားေျပာၾကသည္။ လူမ်ားတြင္ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ စိတ္ကူးမ်ားသည္ စာတန္၏ အဆိပ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္လွ်ံေနသည္။ ၎တို႔ျပသည့္ ဟန္အမူအရာစင္စစ္သည္ စာတန္ႏွင့္သက္ဆိုင္သည့္ အရာ- ၿပီးလွ်င္ တစ္ခါတစ္ရံတြင္ ႐ိုးရွင္းေသာ မ်က္ေတာင္တစ္ခတ္ သို႔မဟုတ္ လက္ဟန္ေျခဟန္ကပင္ စုံစမ္းေသြးေဆာင္ျခင္းႏွင့္ ျဖားေယာင္းျခင္း အရိပ္အေငြ႕ကို ေဆာင္ေလသည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “သန႔္ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏အမႈကို ဆုံးရႈံးသြားေသာသူမ်ားသည္ အႏၲရာယ္အရွိဆုံးျဖစ္ၾကသည္”) ကြၽန္မလည္း ေဝ့ဝိုက္တဲ့နည္းနဲ႔ အၿမဲ စကားေျပာရင္း၊ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ဆိုးယုတ္တဲ့ နည္းနဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ၿပီး စုံစမ္းစစ္ေဆးရင္းနဲ႔ အဲဒီအတိုင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ အယူအဆတခ်ိဳ႕ရွိတဲ့ ယုံၾကည္သူသစ္က တျခားစုေဝးပြဲေတြ သြားခဲ့တာကို ႀကီးၾကပ္သူက ေဖာ္ျပေတာ့၊ သူ႔ကို ပံ့ပိုးရင္းနဲ႔ ကိုယ့္အခ်ိန္နဲ႔ အားအင္ကို ကြၽန္မ မကုန္ဆုံးခ်င္ခဲ့သလို၊ သူ႔ကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အသုံးခ်ခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ကြၽန္မက သူ႔ကို ေဘာင္ခတ္ၿပီး ျငင္းပယ္တယ္လို႔ ႀကီးၾကပ္သူကို ကြၽန္မ မသိေစခ်င္ခဲ့ဘူး။ လူသစ္ေတြကို တာဝန္ယူၿပီး ခ်စ္ခင္တဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ပုံရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ရႏိုင္ေအာင္လို႔ သူ႔ကို အဲဒီစုေဝးပြဲေတြဆီ လူသစ္ကို ေျပာင္းေ႐ြ႕ေအာင္ အႀကံျပဳခိုင္းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ လူသစ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို ကြၽန္မတို႔ စဥ္းစားၿပီး သူလိုခ်င္တာကို လုပ္ေပးသင့္တယ္လို႔ေျပာၿပီး ကြၽန္မ သူ႔ကို သိုသိုသိပ္သိပ္ အႀကံေပးလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ စကားေျပာတဲ့ပုံစံက ဘုရားသခင္ ေဖာ္ျပတဲ့အရာပါပဲ၊ “၎တို႔၏ စကားမ်ားကို သင္ မွတ္တမ္းတင္ထားလွ်င္ အေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ၎တို႔၏ အျမင္မ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သေဘာထားမ်ားကို မည္သည့္စကားကမွ် ထုတ္ေဖာ္ျခင္းမရွိသည္ကို သင္ ေတြ႕ရွိရမည္။ ၎တို႔၏ စကားမ်ားအားလုံးတြင္ ဖုံးကြယ္ေနေသာ ေထာင္ေခ်ာက္မ်ား၊ စမ္းသပ္မႈမ်ား၊ စုံးစမ္းေသြးေဆာင္မႈမ်ားပါဝင္သည္။ ဤစိတ္သေဘာထားသည္ အဘယ္နည္း။ (ဆိုးယုတ္မႈျဖစ္သည္။) အလြန္ဆိုးယုတ္သည္။” (အႏၲိခရစ္တို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ျခင္း၌ “သူတို႔သည္ ဆိုးယုတ္ၿပီး မသိမသာ အႏၲရာယ္ေပးတတ္ကာ လွည့္ျဖားတတ္ၾက၏ (အပိုင္း ၂)”) အဲဒီအေျခအေနေတြမွာ ကြၽန္မရဲ႕ႏႈတ္က ႐ိုးသားတဲ့ စကားတစ္ခြန္းမွ ထြက္မလာခဲ့ဘဲ၊ အဲဒီလွည့္စားတဲ့ အရာေတြအားလုံး တန္းထြက္လာခဲ့တယ္။ ကြၽန္မမွာ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝ တကယ္ရွိမွန္း ျမင္ခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မရဲ႕ သေဘာသဘာဝအမွန္ကို ျမင္ခြင့္မေပးဘဲ ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ပဲ ပိုေျပာခ်င္ခဲ့တယ္။ တခ်ိဳ႕အရာေတြ တိုက္႐ိုက္ေျပာဖို႔ဆိုတာ ထုံအတာျဖစ္မယ္၊ ကြၽန္မ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဒုကၡေပးရာေရာက္မယ္၊ အ႐ူးေတြပဲ လုပ္မွာလို႔ ေတြးမိတယ္။ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတာကို လိမၼာပါးနပ္တာဆိုၿပီး တလြဲယူခဲ့သလို၊ ကြၽန္မ ကြၽမ္းက်င္တယ္၊ ဉာဏ္ေကာင္းၿပီး အၿမဲ ေျခတစ္လွမ္းေရွ႕ေရာက္တယ္၊ ဒီေတာ့ ဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားေတြ ထိခိုက္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတာကို ဘဝအတြက္ ကိုယ္ပိုင္ စည္းမ်ဥ္းအေနနဲ႔ ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး၊ ႐ိုးသားတဲ့လူေတြျဖစ္ျခင္းနဲ႔ အေျပာနဲ႔အလုပ္မွာ ပြင့္လင္းျမင္သာျခင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘုရား ေျပာျပတဲ့ အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့အရာေတြကို ကြၽန္မ လုံးဝလ်စ္လ်ဴရႈခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အက်ိဳးယုတ္မယ္လို႔ ခံစားခဲ့တယ္။ ကြၽန္မ အရမ္းလိမၼာပါးနပ္လြန္းၿပီး ဘဝအတြက္ ဆိုးယုတ္တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြကို ကိုယ့္ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ စံႏႈန္းေတြအေနနဲ႔ ျမင္ရင္းနဲ႔ အၿမဲ မယုံၾကည္စရာျဖစ္ၿပီး လွည့္စားဖို႔နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရင္း ကိစၥေတြကို မူမမွန္တဲ့ပုံစံနဲ႔ ျမင္ခဲ့တယ္။ ဒီအသိတရားရျခင္းက ကြၽန္မ ဘယ္လို ဉာဏ္မ်ားၿပီး ဆိုးယုတ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ ျမင္ေစရင္းနဲ႔ ကြၽန္မကို ေၾကာက္သလိုမ်ိဳး ခံစားေစခဲ့တယ္။ စာတန္က တကယ္ပဲ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေစခဲ့ၿပီး ကြၽန္မမွာ လူသားသ႑ာန္ မရွိခဲ့ဘူး။ တစ္ခါ၊ ကြၽန္မအန္တီ ဝယ္ခဲ့တဲ့ ဒီဇိုင္နာလက္ကိုင္အိတ္ကို ကြၽန္မ တကယ္ႀကိဳက္ခဲ့တာ။ အဲဒီအေပၚ ေငြအကုန္ မသုံးခ်င္ခဲ့သလို ေတာင္းရမွာလည္း ရွက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ တကယ္သေဘာေကာင္းသလို ဟန္ေဆာင္ရင္းနဲ႔၊ “အန္တီ သုံးေတာင္မသုံးတဲ့ ဒီအိတ္ကို ၾကည့္ပါဦး၊ ႏွေျမာစရာပဲ။ အဲဒီတံဆိပ္နဲ႔ အိတ္ေတြ အန္တီ ရွိႏွင့္ၿပီးသားပဲ၊ ဘာလို႔ ဒီတစ္ခု ဝယ္ရတာလဲ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ကြၽန္မ ဂ႐ုစိုက္ေနသလိုျဖစ္ၿပီး သူ႔ေငြေတြ မျဖဳန္းတီးေစခ်င္သလို ထင္ရေအာင္ ကြၽန္မအန္တီကို ဒီေလသံသုံးခဲ့တာျဖစ္ေပမဲ့၊ တကယ္ကြၽန္မဆိုလိုတာက အဲဒီအိတ္အတြက္ သူ႔မွာ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ သုံးစရာမရွိေတာ့ အိတ္က သူ႔အတြက္ အလဟႆျဖစ္တယ္လို႔ေပါ့။ သူ ျပန္ေျပာတာက၊ “ၾကည့္ေကာင္းၿပီး အေရာင္းတင္ထားလို႔ ဝယ္ခဲ့တာေလ။ အဲဒီတံဆိပ္နဲ႔ အိတ္ေတြကို ငါႀကိဳက္တယ္၊ ဒါေပမဲ့ သမီးတစ္ခုယူလို႔ရပါတယ္” တဲ့။ စကားလုံး နည္းနည္းနဲ႔ပဲ၊ ကြၽန္မက သူ႔ကို အဲဒီအိတ္ ကြၽန္မကို ေပးေစခဲ့တယ္။ ကြၽန္မအၿမဲ ဒီလိုပဲ။ လိုခ်င္တာကို တိုက္႐ိုက္ေျပာမွာမဟုတ္ဘဲ၊ တျခားလူေတြကို ေကာက္ခ်က္ခ်ေစတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မကို ေပးကမ္းေစတာေလ။ အဲဒါေတြအားလုံးကို ျပန္ၾကည့္ေတာ့၊ ကြၽန္မ အရမ္းဉာဏ္မ်ားႏိုင္ခဲ့ပုံကို သိကိုမသိခဲ့တာ။ အခ်ိန္ကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္ၿပီး အဲဒီလို စက္ဆုပ္စရာေတြကို လုံးဝ မေျပာခဲ့တာ တကယ္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြၽန္မသေဘာေပါက္သြားတယ္၊ အႏၲိခရစ္ေတြ အဲဒီလို စကားေျပာၿပီး ျပဳမူတတ္သလို၊ ဘုရားေဖာ္ျပထားသလို သူတို႔ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထား ကြၽန္မ တစ္ေလွႀကီးရွိခဲ့တယ္ဆိုတာပဲ။ အဲဒီႏွစ္ေတြအားလုံး အဲဒီအတိုင္း ကြၽန္မျဖစ္ခဲ့တာ။ တစ္ခါတေလ တကယ္မစဥ္းစားဘဲ၊ ကြၽန္မႏႈတ္ကေန ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့ အရာတစ္ခု ထြက္လာတတ္တယ္။ ကြၽန္မမွာ တကယ္ကို အႏၲိခရစ္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားရွိခဲ့တာ။ အဲဒါကို မကိုင္တြယ္၊ မေျပာင္းလဲရင္ တကယ္ အႏၲရာယ္ရွိမွာပဲ။

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေနာက္တစ္ပိုဒ္ ဖတ္ခဲ့တယ္။ “လူတို႔အား ႐ိုးသားၾကရန္ ဘုရားသခင္ ေတာင္းဆိုျခင္းမွာ သူသည္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေသာသူမ်ားကို တကယ္ကို စက္ဆုပ္႐ြံရွာေၾကာင္းႏွင့္၊ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေသာ လူမ်ားကို မႏွစ္သက္ေၾကာင္း သက္ေသျပျခင္းျဖစ္သည္။ လွည့္စားေသာလူတို႔ကို ဘုရားသခင္၏ မႏွစ္သက္ျခင္းသည္ အမႈအရာမ်ားကို ၎တို႔ လုပ္ေဆာင္သည့္နည္းလမ္း၊ ၎တို႔၏ စိတ္သေဘာထား၊ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၊ ၎တို႔၏ လွည့္စားသည့္နည္းလမ္းတို႔ကို မႏွစ္သက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္က မႏွစ္သက္ေပ။ လွည့္စားတတ္ေသာသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံႏိုင္လွ်င္၊ ၎တို႔၏ လွည့္စားေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းကို လက္ခံဖို႔ လိုလားလွ်င္ လူအားလုံးကို ဘုရားသခင္က ညီတူညီမွ် ဆက္ဆံၿပီး သမၼာတရားက လူအားလုံးကို ညီတူညီမွ်ဆက္ဆံသည့္အတြက္၊ ၎တို႔သည္လည္း ကယ္တင္ျခင္းခံရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔သည္ ဘုရားသခင္ အလြန္ခ်စ္ခင္ေသာသူမ်ား ျဖစ္လိုလွ်င္ ကြၽန္ုပ္တို႔လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ပထမဆုံးအရာမွာ ကြၽန္မတို႔ျဖစ္တည္မႈ၏ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ေျပာင္းလဲျခင္းျဖစ္သည္။ စာတန္၏ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္အညီ အသက္ရွင္၍ မရေတာ့ေပ။ မုသားမ်ား၊ လွည့္စားမႈမ်ားႏွင့္ ေန၍ မရေတာ့ေပ။ မုသားအားလုံးကို ေနာက္တြင္ ခ်န္ရစ္ထားၿပီး ႐ိုးသားရမည္။ ဤနည္းျဖင့္ ကြၽန္ုပ္တို႔အေပၚ ဘုရားသခင္၏ အျမင္သည္ ေျပာင္းလဲလိမ့္မည္။ ယခင္က လူတို႔သည္ လူတို႔ၾကားတြင္ေနထိုင္ရန္အတြက္ မုသားမ်ား၊ ဟန္ေဆာင္မႈ၊ လွည့္စားမႈတို႔ကို အစဥ္ အားကိုးၿပီး ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို မိမိတို႔ကိုယ္ကို ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ေသာ လူ႔ဘဝႏွင့္ဆိုင္ေသာ အေျခခံ၊ ဘဝ၊ အေျခခံအုတ္ျမစ္အျဖစ္ အသုံးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္ ႐ြံ႕မုန္းေသာအရာတစ္ခု ျဖစ္သည္။ မယုံၾကည္သူမ်ားၾကားတြင္ သင္က ပြင့္လင္းစြာေျပာဆိုလွ်င္၊ အမွန္တရားကို ေျပာလွ်င္၊ ႐ိုးသားေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္လွ်င္၊ သင္သည္ အေသရဖ်က္ခံရမည္။ ေဝဖန္အျပစ္တင္ခံရၿပီး ျငင္းပယ္ခံရမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္က ေလာကီေရပန္းစားမႈမ်ားေနာက္သို႔ လိုက္သည္။ ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားျဖင့္ အသက္ရွင္သည္။ လိမ္ညာျခင္းတြင္ ပိုပို၍ ကြၽမ္းက်င္လာသည္။ ပိုပို၍ လွည့္စားလာသည္။ သင္၏ ပန္းတိုင္မ်ားကို ရရွိၿပီး မိမိကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္အတြက္ မသိမသာ အႏၲရာယ္ျဖစ္ေစေသာနည္းမ်ားကို အသုံးျပဳဖို႔လည္း သင္ယူသည္။ စာတန္၏ ကမာၻတြင္ သင္သည္ ပိုပို၍ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာသည္။ ရလဒ္အေနျဖင့္ သင္သည္ မိမိကိုယ္မိမိ ကယ္မထုတ္ႏိုင္ေတာ့သည္အထိ အျပစ္ထဲသို႔ ပိုပို၍ ႏွစ္ျမဳပ္သည္။ အမႈအရာမ်ားသည္ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ အတိအက်ပင္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ သင္ လိမ္ညာၿပီး လွည့္စားေလေလ၊ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက သင့္ကို စိတ္ကုန္ၿပီး ျငင္းပယ္ေလျဖစ္သည္။ သင္က ေနာင္တရရန္ ျငင္းဆန္ၿပီး ဆိုးယုတ္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားႏွင့္ ယုတၱိမ်ားကို ဖက္တြယ္ေနဆဲျဖစ္လွ်င္၊ သင့္ကိုယ္သင္ အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဟန္လုပ္ရန္အတြက္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ပူးေပါင္းႀကံစည္မႈမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး အႀကံအစည္မ်ားကို အေသးစိတ္စီစဥ္လွ်င္ သင္သည္ ထုတ္ေဖာ္ခံရၿပီး စြန္႔ပစ္ခံရဖို႔ အလြန္ပင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရွိသည္။ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္က လွည့္စားေသာသူမ်ားကို မုန္းတီးေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ အိမ္ေတာ္တြင္ ႐ိုးသားေသာသူတို႔သာ ႀကီးပြားႏိုင္သည္။ လွည့္စားေသာသူတို႔သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျငင္းပယ္ခံရၿပီး စြန္႔ပစ္ခံရလိမ့္မည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္ျပဌာန္းထားၿပီးျဖစ္သည္။ ႐ိုးသားေသာသူတို႔သည္သာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေဝစုကို ရရွိႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ ႐ိုးသားေသာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ မႀကိဳးစားလွ်င္၊ သမၼာတရားကို လိုက္စားသည့္ ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ ေတြ႕ႀကဳံၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းမရွိလွ်င္၊ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ည္းတန္မႈကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး သင္၏ သ႐ုပ္မွန္ကို ျပသျခင္းမရွိလွ်င္ သင္သည္ မည္သည့္အခါမွ် သန္႔ရွင္းေသာဝိညာဥ္ေတာ္၏ အလုပ္ကို လက္ခံရရွိၿပီး ဘုရားသခင္၏ လက္ခံမႈကို ရရွိႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္း၏ အေျခခံအက်ဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္”) ဘုရားက ႐ိုးသားတဲ့လူေတြကို ႏွစ္သက္ၿပီး ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့သူေတြကို စက္ဆုပ္တယ္လို႔ ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သြန္သင္ေပးတယ္။ ႐ိုးသားသူေတြကပဲ ဘုရားရဲ႕ ကယ္တင္ျခင္း ရႏိုင္ေပမဲ့၊ ဉာဏ္မ်ားတဲ့သူေတြကေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ခံရၿပီး ဖယ္ရွင္းခံရမွာပဲ။ ကြၽန္မယုံၾကည္တဲ့ ႏွစ္ေတြအေတာအတြင္းမွာ အသင္းေတာ္က‌ေန ႏွင္ထုတ္ခံခဲ့ရသူေတြကို ေတြ႕ဖူးတယ္၊ တခ်ိဳ႕က အိုနင္းခြက္နင္း အၿမဲလုပ္ၾကၿပီး သူတို႔တာဝန္မွာ မ႐ိုးသားၾကဘူး၊ ၿပီးေတာ့ တခ်ိဳ႕က သူတို႔နာမည္နဲ႔ အဆင့္အတန္းကို ထိန္းသိမ္းဖို႔ အားထုတ္ရာမွာ အၿမဲ ဟန္ေဆာင္ၾကတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အၿမဲ ခ်ီးေျမႇာက္ၿပီး သက္ေသခံေနၾကတယ္။ သူတို႔က ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြရဖို႔ စဥ္းလဲၿပီး ဉာဏ္မ်ားၾကသလို၊ တခ်ိဳ႕လူေတြက သူတို႔ရဲ႕ အယုံသြင္းတာ ခဏတာ ခံၾကရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက အရာရာကိုျမင္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ အေျခအေနေတြ ျပင္ဆင္ခဲ့တယ္။ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြကို ကြၽန္မ ပ်ိဳးေထာင္ၿပီး ေရေလာင္းေပးေနတုန္းက၊ လွည့္ကြက္ေတြလုပ္ဖို႔နဲ႔ လွည့္ျဖားဖို႔၊ ကြၽန္မရဲ႕ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ အျပစ္ေတြကို ကာဖို႔ ဆင္ေျခမ်ိဳးစုံ ကြၽန္မ ရွာခဲ့ၿပီး ေျပာင္းလဲမႈကို မရွာခဲ့ဘူး၊ အဲဒါက ပိုပိုမ်ားတဲ့ အျပစ္က်ဴးလြန္မႈေတြ ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ အဲဒါက ကြၽန္မနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘုရားရဲ႕ ဖယ္ရွင္းတာနဲ႔ပဲ အဆုံးသတ္သြားႏိုင္တယ္။ ႐ိုးရွင္းၿပီး ႐ိုးသားခဲ့ၾကတဲ့ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြကို ၾကည့္ေတာ့၊ သူတို႔တာဝန္ေတြမွာ သူတို႔ နားမလည္တာေတြ အမ်ားႀကီးရွိၿပီး သတိမမူမိတာေတြရွိခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကို ကာကြယ္ဖို႔ တာဝန္ယူမႈကို ေဖ်ာက္ပစ္ရေအာင္ လွည့္ကြက္ေတြမလုပ္ၾကဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ဘယ္လိုထိခိုက္မယ္ဆိုတာ မစဥ္းစားၾကဘူး။ သူတို႔တာဝန္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ သမၼာတရားနဲ႔ စည္းမ်ဥ္းေတြ ဘယ္လိုသင္ယူရမယ္ဆိုတာကို စဥ္းစားၾကၿပီး၊ အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ဘုရားရဲ႕ ဉာဏ္အလင္းေပးမႈနဲ႔ လမ္းျပမႈကို ရခဲ့ၾကတယ္။ သူတို႔မွာ သာမန္ အစြမ္းအစရွိေကာင္းရွိမယ္၊ နည္းနည္းေတာင္ မာနေထာင္လႊားႏိုင္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔တာဝန္မွာ ျပႆနာေတြ ရွိမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဘုရားက သမၼာတရားရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြ တျဖည္းျဖည္း သင္ယူဖို႔၊ ဘုရားရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈကို ေတြ႕ႀကဳံဖို႔နဲ႔ တစ္ေန႔ၿပီးတစ္ေန႔ ဘဝမွာ ႀကီးထြားဖို႔ သူတို႔ကို လမ္းျပ၊ ကူညီေနဦးမွာပဲ။ အဲဒီေနာက္ ႐ိုးသားတာနဲ႔ လူေတြ ကြၽန္မကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္တာက မေကာင္းတဲ့ အရာမဟုတ္မွန္း သေဘာေပါက္သြားတယ္။ အခ်ိန္အတန္ၾကာ နည္းနည္း ရွက္စရာျဖစ္ႏိုင္ေပမဲ့၊ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မ အားရေက်နပ္သလို ဘုရားက ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါ့အျပင္၊ ကိုယ့္ျပႆနာေတြအေၾကာင္း တကယ္ ဖြင့္ေျပာတဲ့အခါ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြက ကြၽန္မကို လုံးဝ အထင္မေသးၾကဘူး။ အဲဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္မကို ကူညီၾကသလို စည္းမ်ဥ္းေတြထဲ ဝင္ေရာက္ဖို႔ ဦးေဆာင္ၾကတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မရဲ႕တာဝန္မွာ အဲဒီလိုလက္ေတြ႕လုပ္တာမ်ိဳးက ဘာမွ ထိခိုက္ေစမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားရဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္ ဧဝံေဂလိတရားက အခု ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ တိုးခ်ဲ႕ေနသလို၊ ကြၽန္မတို႔နဲ႔အတူ ျဖန႔္ေဝဖို႔ ယုံၾကည္သူသစ္ေတြ အမ်ားႀကီး လိုတယ္။ ယုံၾကည္သူသစ္ တစ္ဦးတစ္ေလကို ကြၽန္မ မပ်ိဳးေထာင္ခဲ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ကြၽန္မက ဘုရားရဲ႕ အမႈေတာ္ကို တားဆီးရင္းနဲ႔ စာတန္ရဲ႕ လက္ပါးေစအေနနဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တာ မဟုတ္လား။ ကြၽန္မက ဘုရားကို ဆန႔္က်င္အလုပ္လုပ္ေနခဲ့တာ။ ဘုရားသခင္က ေျပာသည္- “သင္ လိမ္ညာၿပီး လွည့္စားေလေလ၊ ဘုရားသခင္ ေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာသူမ်ားက သင့္ကို စိတ္ကုန္ၿပီး ျငင္းပယ္ေလျဖစ္သည္။...လွည့္စားေသာသူတို႔သည္ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျငင္းပယ္ခံရၿပီး စြန္႔ပစ္ခံရလိမ့္မည္။ ဤအရာအားလုံးကို ဘုရားသခင္က ႀကိဳတင္ျပဌာန္းထားၿပီးျဖစ္သည္။ ႐ိုးသားေသာသူတို႔သည္သာ ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ေဝစုကို ရရွိႏိုင္သည္။” ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြက သိပ္ရွင္းတယ္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ဘာကိုပဲ ေ႐ြးခ်ယ္ပါေစ၊ သူတို႔ျဖစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတဲ့ပုဂၢိဳလ္က သူတို႔ရဲ႕ ရလဒ္၊ ကံၾကမၼာနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ဆက္ႏႊယ္ေနတာပဲ။ ဘုရားက ဒီအေျခအေန အႀကီး၊ အေသး အားလုံးကို ျပင္ဆင္ခဲ့ေပမဲ့ ကြၽန္မက ကိုယ့္ရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝနဲ႔ပဲ ရွင္သန္ရင္းနဲ႔ သမၼာတရားကို မရွာေဖြ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသုံးသပ္ဘဲ အဲဒါေတြကို မျမင္မကန္းသာ တိုးခဲ့မိတယ္။ ႐ိုးသားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ျခင္းရဲ႕ အေျခခံအက်ဆုံး သမၼာတရားထဲကိုေတာင္ ကြၽန္မ မဝင္ေရာက္ခဲ့ဘူး၊ ဒါမွမဟုတ္ ကြၽန္မရဲ႕ အသက္စိတ္သေဘာထားမွာ ဘာအေျပာင္းအလဲမွ မဖန္တီးခဲ့ဘူး။ စာတန္နဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဉာဏ္မ်ားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ကြၽန္မဘယ္လို ကယ္တင္ခံရႏိုင္မွာလဲ။ ႐ိုးသားတဲ့လူလို အသက္ရွင္တာက တစ္ခုတည္းေသာ မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းပဲ။

အဲဒီေနာက္ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သမၼာတရားကို ကြၽန္မ ဆက္ရွာခဲ့ၿပီး၊ ႐ိုသားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတဲ့ လမ္းေၾကာင္းအေပၚ ပိုၿပီး ရွင္းလင္းမႈကို ရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။

ဘုရားသခင္၏ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္၌ ေျပာထားသည္- “လူတို႔သည္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားမႈတြင္ ပါဝင္ေသာအခါ ဤအရာမွ မည္သည့္ႀကံ႐ြယ္ခ်က္မ်ား အစျပဳသနည္း။ ၿပီးလွ်င္ ရည္မွန္းခ်က္က အဘယ္နည္း။ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ရဖို႔အတြက္ျဖစ္သည္မွာ ႁခြင္းခ်က္မရွိေပ။ လိုရင္းမွာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားျခင္း၏ အရင္းအျမစ္တြင္ မည္သည့္အရာ တည္ရွိသနည္း။ ယင္းမွာ လူတို႔က သူတို႔ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးအျမတ္မ်ားသည္ အျခားအရာအားလုံးထက္ ပို၍အေရးႀကီးသည္ဟု ရႈျမင္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လိမ္လည္လွည့္ျဖားျခင္း၌ ပါဝင္ၾကၿပီး ဤနည္းျဖင့္ သူတို႔၏ လိမ္လည္လွည့္ျဖားေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ားက ထုတ္ေဖာ္ျပလာသည္။ ဤျပႆနာကို မည္သို႔ ေျဖရွင္းသင့္သနည္း။...၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ခံရမည္။ သမၼာတရားကို လူတို႔ နားလည္ေသာအခါမွသာ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား၏ အႏွစ္သာရကို ရိပ္စားမိႏိုင္သည္။ ထိုအခါမွသာ ၎တို႔သည္ လက္ေလွ်ာ့ရန္၊ စြန္႔လႊတ္ရန္၊ ၎တို႔အလြန္ခ်စ္သည့္ အရာကို လက္လႊတ္ျခင္း၏ နာက်င္မႈကို ေတာင့္ခံႏိုင္ရန္ သင္ယူႏိုင္မည္။ ဤသို႔ျပဳလုပ္ႏိုင္ၿပီး သင္ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို စြန္႔ပစ္ႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ စိတ္ႏွလုံးထဲတြင္ ပို၍ စိတ္သက္သာၿပီး ပို၍ ၿငိမ္းခ်မ္းလိမ့္မည္။ ဤသို႔လုပ္ေဆာင္ျခင္းတြင္ သင္သည္ ဇာတိပကတိကို ေအာင္ႏိုင္လိမ့္မည္။ သင္၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ဖက္တြယ္ၿပီး သမၼာတရားကို အနည္းမွ် လက္မခံလွ်င္ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ သင္က ‘ငါ၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ရွာေဖြၿပီး မည္သည့္ဆုံးရႈံးမႈကိုမဆို ခံယူရန္ ျငင္းဆန္ျခင္းက ဘာမွားသနည္း။ ဘုရားသခင္က ငါ့ကို အျပစ္ဒဏ္မခတ္ေသးေပ။ လူတို႔က ငါ့ကို ဘာလုပ္ႏိုင္မည္နည္း။’ ဟု ေျပာလွ်င္ မည္သူကမွ် သင့္ကို ဘာမွျပဳလုပ္မည္မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္အေပၚ သင္၏ ယုံၾကည္ျခင္းျဖစ္လွ်င္ အဆုံးတြင္ သင္သည္ သမၼာတရားႏွင့္အသက္ကို ရရွိရန္ အေရးနိမ့္လိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင့္အတြက္ ႀကီးမားေသာ ဆုံးရႈံးမႈပင္ျဖစ္သည္။ သင္ ကယ္တင္ျခင္းမခံရႏိုင္ေပ။ ပို၍ ႀကီးမားေသာ ေနာင္တတစ္ခုတေလ ရွိသေလာ။ ဤသည္မွာ အဆုံးတြင္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားကို လိုက္စားျခင္းမွ လာေသာအရာ ျဖစ္သည္။ လူတို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကိုသာ လိုက္စားလွ်င္ ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကိုသာ လိုက္စားလွ်င္ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္ကို မည္သည့္အခါမွ် ရရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ဆုံးရႈံးမႈကို ခံစားရသည္မွာ ၎တို႔ပင္ ျဖစ္လိ့မ္မည္။ သမၼာတရားကို လိုက္စားသူတို႔ကို ဘုရားသခင္က ကယ္တင္သည္။ သမၼာတရားကို သင္မလိုက္စားလွ်င္၊ သင္သည္ ဆင္ျခင္သုံးသပ္ၿပီး မိမိ၏ ကိုယ္ပိုင္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို သိျခင္းကို မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္လွ်င္ သင္သည္ အမွန္တကယ္ ေနာင္တရလိမ့္မည္မဟုတ္ဘဲ အသက္အတြင္းသို႔ ဝင္ေရာက္မႈ ရွိမည္မဟုတ္ေပ။ သမၼာတရားကို လက္ခံၿပီး မိမိကိုယ္ကို သိျခင္းသည္ သင္အသက္တာ၏ ႀကီးထြားမႈႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းဆီသို႔ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္၏ စိစစ္မႈကို လက္ခံရန္၊ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံၿပီး အသက္ႏွင့္ သမၼာတရားကို ရရွိရန္အတြက္ ဘုရားသခင္ ေရွ႕ေမွာက္ကို လာဖို႔ သင့္အတြက္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ သင္သည္ အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သင္ကိုယ္တိုင္၏ အက်ိဳးစီးပြားတို႔အတြက္ သမၼာတရားကို လိုက္စားျခင္းအား စြန္႔လႊတ္လွ်င္ ဤသည္မွာ ဘုရားသခင္၏ တရားစီရင္ျခင္းႏွင့္ ျပစ္တင္ဆုံးမျခင္းကို လက္ခံရရွိျခင္း၊ ကယ္တင္ျခင္းကို ရရွိျခင္း အခြင့္အလမ္းကို စြန္႔လႊတ္သည့္ သေဘာသက္ေရာက္သည္။ အဆင့္အတန္း၊ ဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို လိုက္စားရန္ သင္ေ႐ြးခ်ယ္သည္။ သို႔ေသာ္ သင္ စြန္႔လႊတ္သည့္အရာမွာ သမၼာတရားျဖစ္သည္။ သင္ဆုံးရႈံးသည့္အရာမွာ အသက္ႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းခံရရန္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ မည္သည့္အရာက ပိုအေရးပါသနည္း။ သင္၏ ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို ေ႐ြးခ်ယ္ၿပီး သမၼာတရားကို စြန္႔လႊတ္လွ်င္ သင္သည္ မမိုက္မဲသေလာ။ ရွင္းရွင္းေျပာရလွ်င္ ဤသည္မွာ ေသးငယ္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးအတြက္ ႀကီးမားစြာ ဆုံးရႈံးျခင္းျဖစ္သည္။ ဂုဏ္သိကၡာ၊ အဆင့္အတန္း၊ ပိုက္ဆံႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား၊ ဤအရာအားလုံးသည္ ခဏတာသာျဖစ္သည္။ သမၼာတရားႏွင့္ အသက္မွာမူ ထာဝရျဖစ္ၿပီး ေျပာင္းလဲ၍ မရေပ။ လူတို႔သည္ အဆင့္အတန္းႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာကို လိုက္စားေသာ ၎တို႔၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ စိတ္သေဘာထားကို ေျဖရွင္းလွ်င္ ၎တို႔သည္ ကယ္တင္ျခင္းရရန္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိသည္။ ထို႔အျပင္ လူတို႔ရရွိသည့္ သမၼာတရားမွာ ထာဝရျဖစ္သည္။ စာတန္က ၎တို႔ထံမွ ႏုတ္မယူႏိုင္သကဲ့သို႔ အျခားမည္သူကမွ် ႏုတ္မယူႏိုင္ေပ။ သင္သည္ သင္၏အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို စြန႔္လႊတ္ၿပီး သင္ရရွိသည့္အရာသည္ သမၼာတရားႏွင့္ ကယ္တင္ျခင္းတို႔ျဖစ္ပါက၊ ဤရလဒ္မ်ားသည္ သင္ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည္။ သင္သည္ ယင္းတို႔ကို သင္ဘဘာသာ ရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ လူတို႔က သမၼာတရားကိုက်င့္သုံးရန္ ေ႐ြးခ်ယ္ပါက သူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို သူတို႔ဆုံးရႈံးလွ်င္ပင္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္းႏွင့္ ထာဝရအသက္ကို သူတို႔ရရွိေနၾကသည္။ ထိုသူတို႔မွာ အေတာ္ဆုံးေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ အကယ္၍ လူတို႔သည္ သမၼာတရားကို အဆုံးရႈံးခံလ်က္ အက်ိဳးရရွိေနပါက သူတို႔ဆုံးရႈံးေသာအရာမွာ အသက္ႏွင့္ ဘုရားသခင္၏ ကယ္တင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထိုသူတို႔မွာ အညံ့ဖ်င္းဆုံးေသာသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ကိုယ္က်ိဳးမ်ား သို႔မဟုတ္ သမၼာတရားဟူ၍ အဆုံးစြန္အေနျဖင့္ လူတစ္ဦးေ႐ြးခ်ယ္မည့္အရာအတြက္မူ ဤသည္မွာ အျခားအရာမ်ားႏွင့္စာလွ်င္ လူတစ္ဦးကို ထုတ္ေဖာ္သည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “လူတစ္ေယာက္၏စိတ္သေဘာထားကိုသိျခင္းသည္ ၎ေျပာင္းလဲျခင္း၏ အေျခခံအုတ္ျမစ္ျဖစ္၏”)

“လူတို႔၏ မုသားမ်ားေနာက္ကြယ္တြင္ မၾကာခဏပင္ အရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားရွိၾကသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕မုသားမ်ားသည္ မည္သည့္အရင္းခံအေၾကာင္းမွ် မရွိသကဲ့သို႔ တမင္သက္သက္ စီစဥ္ျခင္းလည္း မဟုတ္ဘဲ အလိုအေလ်ာက္ ထြက္ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ မည္သို႔ေသာ မုသားမ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္သနည္း။ ေရွးဦးစြာ ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ လြယ္ကူေသာအရာမ်ားကို ေျဖရွင္းပါ။ ထို႔ေနာက္ အခက္ခဲဆုံးမ်ား၊ ျပဳျပင္ရန္ ခက္ခဲေသာ မုသားမ်ားကို ေက်ာ္လႊားရန္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြေလာ့။ ဤနည္းျဖင့္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ သင့္ကိုယ္သင္ မုသားမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္၊ လိမ္ညာမႈျပႆနာကို ေျဖရွင္းရန္ မလြယ္ကူသေလာ။ ဥပမာ ဤစကားမ်ားတြင္ အရင္းခံအေၾကာင္းမ်ားပါဝင္ေၾကာင္း၊ စြန္းထင္းေနေၾကာင္း၊ မုသားမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သင္ခံစားရသည္။ သင္စကားေျပာေနစဥ္တြင္ ဤအရာကို သင္သတိထားမိသည္မဟုတ္ေလာ။ သတိထားမိလွ်င္ ဦးစြာ တိတ္ဆိတ္စြာေနေလာ့။ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဘုရားသခင္ကို ဆုေတာင္းၿပီး အမႈအရာမ်ားကို ေသခ်ာစဥ္းစားေလာ့။ သင္၏ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားတြင္ ပါဝင္ေစၿပီး ဖြင့္ခ်ျပရန္ အေရးကိစၥကို ဘုရားသခင္ေရွ႕သို႔ ယူေဆာင္ေလာ့။ ပထမဦးစြာ ဤအရာကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေလာ့။ ဤသို႔ အခ်ိန္အနည္းငယ္ ျပဳလုပ္ၿပီးေနာက္တြင္ သင္သည္ ေနာက္တစ္ဖန္ လိမ္ညာလွ်င္ သင့္ကို ပဲ့ျပင္ဆုံးမၿပီး အျပစ္တင္ဖို႔ ေတာင္းေလွ်ာက္လ်က္၊ ဘုရားသခင္ထံ ထပ္မံဆုေတာင္းၿပီး ရွာေဖြသင့္သည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ သင္၏ မုသားမ်ားကို စိစစ္ေလ့လာရန္အတြက္ သင္၏ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားေရွ႕သို႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သယ္ေဆာင္လာသင့္သည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ သင္၏ မုသားမ်ားသည္ နည္းနည္းခ်င္း ပို၍ အစဥ္ နည္းပါးလာလိမ့္မည္။ ယေန႔တြင္ သင္သည္ မုသားဆယ္ခုေျပာမည္။ မနက္ျဖန္တြင္ ကိုးခုေျပာေကာင္းေျပာႏိုင္သည္။ ထိုေန႔ၿပီးေနာက္တြင္ ရွစ္ခုေျပာမည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ ႏွစ္ခု၊ သုံးခုသာ ေျပာလိမ့္မည္။ သင္သည္ အမွန္တရားကို ပိုပို၍ ေျပာလိမ့္မည္။ ႐ိုးသားလ်က္ျဖင့္ သင္သည္ ဘုရားသခင္၏ အလိုေတာ္၊ သူ၏ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား၊ သူ၏ စံႏႈန္းမ်ားႏွင့္ အစဥ္ပို၍ နီးစပ္လာလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ မည္မွ်ေကာင္းလိမ့္မည္နည္း။ ႐ိုးသားျခင္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ သင္သည္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုရွိရမည္။ ဦးတည္ခ်က္တစ္ခုရွိရမည္။ မုသားေျပာဆိုသည့္ ျပႆနာကို အရင္ဦးဆုံး ေျဖရွင္းေလာ့။ ဤမုသားမ်ားကို သင္ေျပာဆိုျခင္းေနာက္ကြယ္ရွိ အႏွစ္သာရကို သိရမည္။ ဤမုသားမ်ားကို ေျပာဆိုရန္ မည္သည့္အေၾကာင္းရင္းက တြန္းအားေပးသည္၊ ဤေစ့ေဆာ္မႈမ်ားကို သင္အဘယ္ေၾကာင့္ စိတ္စြဲေနသည္၊ ၎တို႔၏ အႏွစ္သာရက မည္သည့္အရာျဖစ္သည္တို႔ကို စိတ္ျဖာေလ့လာရမည္။ ဤအရာကို ဆက္လက္၍ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္လွ်င္ ေသခ်ာေပါက္ ရလဒ္တစ္ခုရလိမ့္မည္။ တစ္ရက္တြင္ သင္က ေျပာလိမ့္မည္။ ‘႐ိုးသားရသည္မွာလြယ္ကူသည္။ လွည့္စားျခင္းက အလြန္ပင္ပန္းသည္။ ကြၽန္ုပ္ ေနာက္ထပ္ လုံးဝ မလွည့္စားခ်င္ေတာ့ေပ။ ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ အမႈအရာမ်ားစြာ ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီး ကြၽန္ုပ္၏ စိတ္သည္ အမႈအရာမ်ားကို အစဥ္ ေသခ်ာစဥ္းစားရသည္။ လူတို႔ကို လွည့္စားရန္၊ ၿဖီးျဖန္း၍ ေျပာရန္ မည္သည့္အရာကိုေျပာရမည္ကို အစဥ္ စဥ္းစားရသည္။ ဤအရာမ်ားကို အစဥ္ ေသခ်ာစဥ္းစားရသည္။ ကြၽန္ုပ္၏ စကားမ်ားသည္ အလြန္ေပါ့ပါးေပ်ာ္႐ႊင္ဖြယ္မျဖစ္ရသကဲ့သို႔ အလြန္အမင္း ေလးနက္၍လည္း မရေပ။ ငါ၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ဤဖိအားကို မခံႏိုင္ေပ။ ဤသို႔ လုံးဝ ေနာက္တစ္ဖန္ မရွင္သန္ခ်င္ေပ။ ဤသို႔အသက္ရွင္ရသည္မွာ ပင္ပန္းလြန္းသည္။’ဟု ျဖစ္သည္။ ဤအခ်ိန္တြင္ သင္၌ အမွန္တကယ္ ႐ိုးသားဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရွိလိမ့္မည္။ ဤသည္မွာ သင္သည္ ႐ိုးသားျခင္းဆီသို႔ အေျခအေနတိုးတက္ေနၿပီျဖစ္သည္ကို သက္ေသျပသည္။ ဤသည္မွာ ထိုးေဖာက္ေက်ာ္လႊားမႈတစ္ခုျဖစ္သည္။ အစပိုင္းတြင္ ႐ိုးသားေသာစကားမ်ားကိုေျပာၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ ဖြင့္ခ်ျပၿပီးေနာက္ ‘ရွက္စရာေကာင္းသည္။ ငါ၏ မ်က္ႏွာရဲသြားၿပီး အလြန္ ရွက္ဖြယ္ျဖစ္သည္။’ ဟု ခံစားရမည့္သူ အခ်ိဳ႕ သင္တို႔ထဲ၌ ရွိႏိုင္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ အျခားလူမ်ားကို သင္ေတြ႕ေသာအခါ သင္က စဥ္းစားသည္။ ‘အျခားလူတို႔ကို လွည့္စားရန္ ငါလုပ္ခဲ့ေသာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ေသာအရာမ်ားႏွင့္ ငါေျပာခဲ့ေသာ မုသားမ်ားကို သူတို႔ သိကုန္ၾကသည္။ မည္မွ် ရွက္စရာေကာင္းသနည္း။ ငါက အဆင္ေျပသည္၊ လူတို႔ကို အျမင္ေကာင္းေစသည္ဟု ထင္ျမင္ေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုတြင္ ငါက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ စိစစ္ၿပီး ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ငါက တစ္ခုခုေကာင္းသည္ဟု မည္သူကမွ် မထင္ေတာ့ေပ။ မည္သို႔ ျပဳရမည္နည္း။’ ဤအရာႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ‘ဘုရားသခင္ ကြၽန္ေတာ္ ႐ိုးသားခ်င္ပါသည္။ ယေန႔တြင္ ႐ိုးသားျခင္းကို ကြၽန္ေတာ္ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ေနပါသည္။ ပို၍ နက္နဲစြာ ဝင္ေရာက္ခြင့္ျပဳရန္ ကိုယ္ေတာ္ကို အသနားခံပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္၏ မာနကို ေဘးဖယ္ထားခြင့္ေပးဖို႔ ကိုယ္ေတာ္ထံ အသနားခံပါသည္။ ဤလွည့္စားေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား၏ အုပ္စိုးျခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကို မခံရသည့္ အခြင့္ကို ေပးေတာ္မူပါ။ အလင္းထဲတြင္ ကြၽန္ေတာ္ အသက္ရွင္ခ်င္ပါသည္။ စာတန္၏ ပိုင္နက္ေအာက္တြင္ ရွင္သန္ၿပီး စာတန္၏ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းကို မခံရလိုပါ။ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေသာ ဆိုးယုတ္သည့္ စိတ္သေဘာထားျဖင့္ ခ်ဳပ္တည္းျခင္း၊ ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းတို႔ကို မခံလိုပါ၊ သို႔မဟုတ္ ထိခိုက္ျခင္းပင္ မခံလိုပါ။’ ဟု ေျပာလ်က္၊ ဘုရားသခင္ေရွ႕တြင္ ဆုေတာင္းရမည္။ ဤနည္းျဖင့္ သင္ဆုေတာင္းေသာအခါ သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ ပို၍ အားတက္လာလိမ့္မည္ျဖစ္ၿပီး သင့္ကိုယ္သင္ ေျပာလိမ့္မည္။ ‘ဤအရာကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရသည္မွာ ေကာင္းသည္။ ယေန႔ သမၼာတရားကို ငါလက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ၿပီးၿပီ။ ယခုမွသာ ငါသည္ စစ္မွန္ေသာသူအျဖစ္ အသက္ရွင္ေနသည္ဟု ခံစားရသည္။’ဟု ျဖစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ ဤသို႔ သင္ဆုေတာင္းေသာအခါ ဘုရားသခင္က သင့္ကို ဉာဏ္အလင္းမဖြင့္ျပသေလာ။ ဘုရားသခင္က သင္၏ စိတ္ႏွလုံးတြင္ စတင္အလုပ္လုပ္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ သင့္ကို တို႔ထိၿပီး စစ္မွန္ေသာသူျဖစ္ျခင္းသည္ မည္သို႔ခံစားရသည္ဆိုသည္ကို သင့္ကို အသိအမွတ္ျပဳခြင့္ေပးသည္။ ဤသည္မွာ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္နည္းလမ္းျဖစ္သည္။ အစပိုင္းတြင္ သင့္၌ လမ္းေၾကာင္းမရွိေပ။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို ရွာေဖြျခင္းမွတစ္ဆင့္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကို သင္ေတြ႕သည္။ လူတို႔က သမၼာတရားကို ရွာေဖြေသာအခါ ၎တို႔တြင္ ေသခ်ာေပါက္ ယုံၾကည္ျခင္းမရွိေပ။ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုမရွိျခင္းသည္ လူတို႔အတြက္ ခက္ခဲသည္။ သို႔ေသာ္ သမၼာတရားကို ၎တို႔ နားလည္ၿပီး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရန္ လမ္းေၾကာင္းရွိသည္ႏွင့္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးက ေပ်ာ္႐ႊင္မႈကို ေတြ႕ရွိသည္။ ၎တို႔သည္ သမၼာတရားကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္လွ်င္ ၎တို႔၏ စိတ္ႏွလုံးသည္ သက္သာမႈကို ရွာေတြ႕လိမ္မည္။ လြတ္ေျမာက္မႈႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကို ရရွိလိမ့္မည္။” (ေနာက္ဆုံးေသာ ကာလ ခရစ္ေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ား စာအုပ္ထဲရွိ “႐ိုးသားေသာလူတစ္ဦးျဖစ္ျခင္း၏ အေျခခံအက်ဆုံး လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္”)

ဘုရားႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ေတြ ဖတ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ၊ ႐ိုးသားဖို႔ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို လက္လြတ္ရမယ္မွန္း ျမင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ အဲဒါ အရမ္းအေရးႀကီးတယ္။ လိမ္ညာမႈေနာက္ကြယ္ ရည္မွန္းခ်က္က ကိုယ့္ကိုယ္ပိုင္ အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ၿပီး ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ရရွိဖို႔ျဖစ္သလို၊ လူေတြက အဲဒီလိုအရာကို လိုက္စားတဲ့အခါ၊ သူတိုရဲ႕ ဆိုးယုတ္တဲ့ သဘာဝရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္တာ ခံရတဲ့အခါ၊ လိမ္ညာၿပီး လွည့္စားၾကတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို လက္လြတ္ဖို႔က အေရးႀကီးတယ္၊ အဲဒါက ဉာဏ္မ်ားတာကို ပိုၿပီး လြယ္လြယ္ေျဖရွင္းေစတယ္။ မၾကာခဏ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ သုံးသပ္ၿပီး အမွန္တရားေျပာတာနဲ႔ ႐ိုးသားတာကို သတိရွိရွိ လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ကိုယ့္ရဲ႕ စကားနဲ႔ လုပ္ရပ္တိုင္းကို ဘုရားကို စစ္ေဆးခြင့္ေပးဖို႔လည္း အေရးႀကီးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ေျပာတဲ့၊ လုပ္တဲ့အရာမွာ ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ မ်ားခ်င္တဲ့အခါ၊ ဘာကို စြမ္းေဆာင္ရရွိဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာလဲလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေမးရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒါက ဉာဏ္မ်ားတဲ့ အရာတစ္ခုခု၊ သူ႔ဘာသာ ေပၚေနတဲ့ ဆိုးယုတ္တာ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္၊ ဘုရားဆီ ဆုေတာင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္း ေနာက္လွည့္ရမယ္၊ တျခားလူေတြကို ဖြင့္ေျပာဖို႔၊ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ အေတြးေတြ၊ ရႈေထာင့္အျမင္ေတြ၊ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးျခင္းနဲ႔ အျပစ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ျပဖို႔ သင္ယူၿပီး အဲဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ သမၼာတရားကို ရွာရမယ္။ အဲဒါက ဉာဏ္နီဉာဏ္နက္မ်ားတဲ့၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားတစ္ခု တျဖည္းျဖည္း ေျပာင္းလဲဖို႔ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းပဲ။ ေနာက္ေတာ့၊ လူသစ္ေတြအေပၚ ကြၽန္မရဲ႕ အယူအဆေတြကို ႀကီးၾကပ္သူဆီ ကြၽန္မ ဖြင့္ေျပာလိုက္တယ္၊ ကြၽန္မရဲ႕ လက္သီးပုန္းထိုးတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြကို ဝန္ခံၿပီး သူ႔ကို ေတာင္းပန္ခဲ့တယ္။ ကြၽန္မကို သူ အထင္မေသးဘဲ၊ အဲဒီအစား ကြၽန္မနဲ႔အတူ ကြၽန္မတို႔တာဝန္ေတြထဲက ျပႆနာတခ်ိဳ႕ကို ေဆြးေႏြးေတာ့ ကြၽန္မ တကယ္ အံ့ဩသြားတယ္။ အဲဒါကို လုပ္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ အရမ္းေက်နပ္မိတယ္။ ကြၽန္မ သိုဝွက္မေနေတာ့သလို၊ တကယ္ ေအးခ်မ္းမႈကို ခံစားရတယ္။ ကြၽန္မက ကိုယ့္ရဲ႕ ဉာဏ္မ်ား၊ ဆိုးယုတ္တဲ့ စိတ္သေဘာထားနဲ႔ လုံးဝ မလြတ္ကင္းေပမဲ့၊ ကြၽန္မမွာ ဘုရားကို ဝမ္းေျမာက္မႈ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးတဲ့ ႐ိုးသားတဲ့လူျဖစ္ဖို႔၊ ႐ိုးသားမႈရွိၿပီး ကြၽန္မဘဝထဲက လုပ္သမွ်တိုင္းမွာ ဘုရားရဲ႕ စစ္ေဆးမႈ လက္ခံတာကို အာ႐ုံစိုက္ဖို႔ ကြၽန္မမွာ ယုံၾကည္ျခင္းနဲ႔ အလိုဆႏၵရွိပါတယ္။